Όταν η ανάπαυση φαίνεται περιττή
οι σκέψεις κάνουν τη δουλειά τους.
Της προσδοκίας και του παρελθόντος
της επιθυμίας και της λογικής.
Και όμως το μονοπάτι μου οδηγεί
Μέσα από συμπαντικούς ήχους
που αγγίζουν βαθιά την ψυχή μου.
Ω λέξεις αυτής της μεγάλης χώρας
Γραμμένες σε μια τσαρική ατμόσφαιρα
Σε μια τέτοια στιγμή θέλω να είμαι ευγνώμων για τη σιωπή
Και το μόνο που χρειάζομαι είναι ένα μπισκότο
Αυτό το σχεδόν αιώνιο κενό του στομάχου.
Δίνει μια τέλεια γέμιση
Κι όμως ζητώ το όνειρο
Να με βοηθήσει για άλλη μια φορά
Να με αφήσει για λίγες φευγαλέες ώρες
Να αγγίξω τρυφερά το ήδη τσαλακωμένο σεντόνι
|
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm.
