julius dreyfsandt zu schlamm - Prosatexts in different languages

11-07-2024
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Scena
.
Quello che scrivo con l'inchiostro blu brilla solo per un momento, la luce fa evaporare le mie parole.
Le scritte in rosso si rivelano essere il colore della morte che attrae.
Il sole ucciderà gradualmente anche queste lettere.
Più atemporali sono i miei pensieri non scritti, che incido sulla carta senza umidità.
Le dita toccano la mia anima o ascoltano il mio cuore.
Lasci la porta socchiusa, ma la corrente porta via tutto.
È così da anni, perché parlare di ciò che tutti sanno già,
ovunque e qui l'amore eterno non può essere trattenuto.
Un verso nell'oscurità, scritto e lasciato alle spalle, dura a lungo nella volta delle tenebre.
La fede e la speranza riposano lì in silenzio con i loro desideri stampati in bianco.
Vegliano su tutto ciò che mi manca.

11-07-2024 om 11:23 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Σκηνή
.
Ό,τι γράφω με μπλε μελάνι λάμπει μόνο για λίγο, το φως εξατμίζει τις λέξεις μου.
Γραμμένο με κόκκινο αποδεικνύεται ότι είναι το χρώμα του θανάτου που προσελκύει.
Ο ήλιος θα σκοτώσει σταδιακά και αυτά τα γράμματα.
Πιο διαχρονικές είναι οι άγραφες σκέψεις μου, τις οποίες χαράζω στο χαρτί χωρίς υγρασία.
Τα δάχτυλα αγγίζουν τότε την ψυχή μου ή αφουγκράζονται την καρδιά μου.
Αφήνεις την πόρτα μισάνοιχτη, αλλά το ρεύμα τα παρασύρει όλα.
Έτσι είναι εδώ και χρόνια, γιατί να μιλάω για αυτό που όλοι ήδη ξέρουν,
παντού και εδώ, η αιώνια αγάπη δεν μπορεί να κρατηθεί.
Ένας στίχος στο σκοτάδι, που γράφτηκε και έμεινε, κρατάει πολύ καιρό στο θόλο του σκοταδιού.
Η πίστη και η ελπίδα αναπαύονται εκεί σιωπηλά με τις ευχές τους τυπωμένες με λευκό χρώμα.
προσέχουν όλα όσα μου λείπουν.

11-07-2024 om 11:21 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tabernáculo

.
Todo lo que escribo con tinta azul brilla sólo por poco tiempo, la luz evapora mis palabras.
Escrito en rojo resulta ser el color de la muerte que atrae.
El sol matará poco a poco también estas letras.
más duraderos son mis pensamientos no escritos, que rayo sobre el papel sin humedad.
Los dedos tocan entonces mi alma o escuchan mi corazón.
Dejas la puerta entreabierta, pero la corriente de aire se lo lleva todo.

así ha sido durante años para qué hablar de lo que todo el mundo ya sabe,
en todas partes y aquí; el amor eterno no se puede guardar.

Un verso en la oscuridad, escrito y permanecido, dura mucho tiempo .en la bóveda de las tinieblas
la fe y la esperanza descansan allí en silencio con sus deseos impresos en blanco.
vigilan todo lo que echo de menos

11-07-2024 om 11:20 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
09-07-2024
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Karl-Eduard Dreyfsandt zu Schlamm : IN MEMORY
Deftige oude heer (Voor) / Grillige boomstronk in woud (Achter) – Caput ...
Karl-Eduard Dreyfsandt zu Schlamm
-Our Karrie-
.
Widower of Charlotte of Depression
born on 20 September 1920 in Vreeshoven (Netherlands)
died in the retirement home "The last Hope"
in Sint-Vesteren (Belgium) on 20 November 2006
.
Karl was buried in silence
Sint-Vesteren, 30 September 2006
.
On behalf of the family:
Mr A.H.M. ten Bogaerde, ex.test.
-----------------------------------------------------------------------
IN MEMORY
.
My father, Karl, has passed away. We have lost a role model for all of us.
He was the son of the prematurely deceased Julius Amadeus and Jeannette. He was born in "Weeping Willow".
In accordance with his last wish, he wanted to be buried in peace. So we stayed away.
At the entrance to the cemetery, we said goodbye to our Karrie.
He wanted to walk the last few metres alone. His motto till the end was: I will go on alone, far ahead.
That meant we could not drag him beyond the gate at the cemetery entrance.
Karl was an immodest man, a man who liked to show off.
As a father, we rarely got to see him because he was always ahead.
Whether it was the brass band, walking with the banner or a blessing procession through the village.
My father would pass by, but always in the front row.
This kind of forward behaviour was an old family trait. In better times, our family belonged to the aristocracy around the Duke of "Pig County". Even in those days, the Schlammetjes were at the front of the queue.
Nowadays, the term "heelser" is used. It is a corrupted word for "For me all the glory".
So my father was a man who walked by. He never cast a sidelong glance at us.
He took his job very seriously. He walked ahead of the procession, looking straight and striding. Look at me, he must have been thinking the whole time.
He kept leading the procession to the end. We still wonder how he could get so many to follow. Yes, he led in large numbers, encouraged by our mother, Holy Church.
But my mother, Charlotte of Deperssion , had her complaints from time to time: "Charles always finished too early".
In this area, we are left with big questions. Father did not talk about it at all.
So being first also had its drawbacks. You are also the first one home. This is a turn-off for someone who wants to be there first anyway. Wanting to be seen. These days this is called: "profiling" or "running ahead of traffic".
My father didn't learn a trade. In the old days, there was no need. People used to be taught how to kill time.
Now he did something to kill time. Early in the morning, he left home. His wife, Charlotte of Depression , lived up to her name.
Like his father before him, the father had chosen a wife who, apart from room for procreation, left little room for further joy. Jeannete, born Depression, was troublesome in daily life. Not only in weight, but also in her face, which radiated the image of a dying swan all day.
Father was an avid collector. His great love was the Sachets de Sucre, which were a speciality in those days. Nowadays we just say sugar sachets.
When he came home in the evening, he was stiff with caffeine.
This was the second reason why we decided to keep our distance from him.
Perhaps this answers the questions we had about father's sex life.
Father had no friends. He used to say, "I don't need followers.
He wanted to lead." ....
Fortunately, he was able to spend some time at the nursing home "The Last Hope." Or as he himself used to say
"I live in "The Last Throne"." That sounded a bit fancier. What's in, doesn't come out....
So, on behalf of the family, my thanks to the staff. There must have been many prayers to St Patience.
.
May he rest peacefully.
.
Julius V.E. (Tribe holder)

09-07-2024 om 14:06 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hohle Gefäße



.

So viel Unsinn ist geschrieben worden, diese dichte Ebene und Brache voller Leere hat keinen nennenswerten Inhalt.
Darum hüte ich mich, zu intrigieren, von ganzem Herzen.
Nicht, dass ich nichts zu sagen hätte. Du kennst mich doch wie deine Westentasche.
Heute werde ich es vermeiden, dich zu quälen, heute werde ich dir keine sinnlosen Betrachtungen und keine unpassenden Gedichte auf deinen reichlich beschmierten Teller legen.

Ich biete dir todlangweilige Langeweile voller sinnloser Worte.

Ich dachte, ich wäre immer noch im Gespräch über mich selbst, über den immer wiederkehrenden Stau im Straßenverkehr oder von der Fliege, die ich zu töten versuchte.
Aber nein, auch das ist nur ein hohles Gefäß.

Einschläfernd ist mein Schreiben jetzt. Es lädt die armen, leeren Gedanken ein.
Wie wunderbar, nichts tun zu müssen, nichts, was aufbaut oder den Schmerz lindert, sich nicht nach reimendem Jammern zu sehnen.

Ich gehe. Ich gehe barfuß.

09-07-2024 om 12:59 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Es

.

A veces las lágrimas hinchan mi espíritu cuando las avenidas que se entrecruzan hablan de vulnerabilidad.

Es serpentear por una ciudad de árboles incomprendidos y en el vacío veo desaparecer en vapor el asidero del aferramiento.

Del mismo modo, no toda semilla echa raíces por sí misma; muere en tierra salobre antes de que el sol la estropee con su valor iluminador.

Yo, humano, me atrevo a vivir en un lenguaje creativo donde aún reina lo desconocido.

Sin embargo, ahí reside la interpretación que no obtengo naturalmente de una palabra hablada

y cuando un solo sonido mal entendido interrumpe la reciprocidad y golpea una pared con una

liana extraviada

09-07-2024 om 12:36 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Es ist

.

Manchmal, wenn die sich kreuzenden Alleen von Verletzlichkeit sprechen, steigen mir die Tränen in die Augen.

Es ist, als ob ich durch eine Stadt voller unverstandener Bäume gehe. In der Leere sehe ich, wie sich der Griff des Festhaltens auflöst.

So wie nicht jeder Samen von selbst Wurzeln schlägt. Er stirbt im brackigen Boden, bevor die Sonne ihn mit ihrem Licht verwöhnt.

Ich, ein Mensch, wage es, in einer schöpferischen Sprache zu leben, in der das Unbekannte noch herrscht.

Aber gerade darin liegt die Deutung, die ich nicht von Natur aus von einem gesprochenen Wort erhalte, und wenn ein einziger mißverstandener

Laut die Wechselseitigkeit unterbricht und mit einer verirrten Ranke gegen eine Mauer schlägt...

09-07-2024 om 12:15 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
08-07-2024
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Αλυσοδεμένη

.


η ψυχή μου αντανακλά το σύγχρονο φως του χαμένου ωκεανού

αρχικά υπήρχε ένα θολό όραμα
τώρα πιο ευκρινές

όμως βιώνω πιο συχνά και πιο βαθιά το χρώμα του νέου φεγγαριού

παρόλο που η γη είναι γεμάτη στόματα
γνωρίζει αμέτρητα δάση με τα χέρια της.

ένας άνθρωπος στέλνεται χωρίς να ρωτάει, είναι πάντα χαμένος.

και ως άτομο αναμφισβήτητα δεμένο με τον εαυτό του.

08-07-2024 om 19:48 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Incatenato

.


la mia anima rispecchia la luce contemporanea dell'oceano perduto

all'inizio c'era una vista sfuocata
ora, più nitida

eppure più spesso e più in profondità sperimento il colore della luna nuova

anche se la terra è piena di bocche
conosce innumerevoli foreste con le mani

un uomo viene mandato senza chiedere, è sempre perso

e come individuo, innegabilmente legato a sé stesso

08-07-2024 om 19:31 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Дмитрий Шостакович
.


Я оголенный
слушаю его
вот этот голос
что волнует
морщин моих борозды

и они как будто
отдыхают
под звук
волшебных струн

натянутых на
благородные столбы
и все же движимых
любовью к жизни

он смотрит на меня в упор
сквозь свой бинокль
о мудрец
неуловимых душ

и мне он дарит
силу своих нот
и меланхолию
на пути к глубине
непостижной

Он,
Дмитрий Дмитриевич Шостакович

Translation ..Inna Weeterings

08-07-2024 om 13:54 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ВСИЧКО СВОЯ ЕЗИК ГОВОРИ
.

 

 Klik op de afbeelding om de link te volgen

 






 вятърът ми нашепва

 тръгни по тази пътечка

 чуй песента на полето

 виж сълзите на първия скреж

 долови как трептят листата

 и проумей човече

 дори в дървото изсъхнало

 живее зелен копнеж

 

 а издигнеш ли се нагоре

 и земята съзреш отвисоко

 с образи отразени в езерните води

 дето срещат се и се разделят

 криволичат на всички посоки -

 изненада ще те връхлети:

 

 че сред шеметното въртене

 на тези небесни сфери

 ти постоянно говориш

 но не ти отговаря света

 а водата клъвнала, литва

 към брега птичката пъстропера

 че което за нея е плячка -

 за тебе е красота

08-07-2024 om 13:51 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Misericordioso

.

no había silencio allí en el banco junto al pequeño río (en realidad convertido en acequia)
pero faltaba el sonido, el silencio interior era grande y ofrecía un espacio eterno,
estaba cerca de la paz en mi vida
donde se encuentra eso ya, en este tiempo donde el corazon es lo unico que late;
como en una bóveda simbólica, en el sueño en plena conciencia donde dejas mucho atrás y el rostro se relaja, revelando lo siempre necesario

son esos momentos contables pero olvidados en la caza de más y más donde el futuro se yergue en la calma imaginaria del interés vespertino
el único contacto exterior es la madera dura que mi viejo cuerpo lleva sobre la tierra negra, mientras mi amigo camina y olfatea un poco

siente plenamente lo que me pasa; en su naturaleza es un valor natural, también hay una lejana primavera que me saluda

08-07-2024 om 13:39 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.My studies
.
I am often in the grip of beauty
It is a shadow that binds me to it
And I see the blue sky as heaven
while the grass has the scent of perfume
that I once smelt in Leningrad
It is the feeling of the day in a soft sultry twilight
without me leaving the light.
The reality is so naked
that after a while the fleece of my eyes
takes off. It leads me back to the restless immutability.
So I float on the études. They have their own rhythm.
It is the anticipation of preludes.
When the time comes, they die in a requiem of my existence.

08-07-2024 om 13:33 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Melpómene
.
Esculpo una imagen a partir de pensamientos fértiles impulsados por mi corazón
y le doy forma con líneas esbeltas y palabras capaces de suavizar la vida de la piedra
le doy color con grandes matices como siempre nos da la naturaleza
es más bella que la desnuda porque la autenticidad sólo conoce la belleza y no está acostumbrada a la oscuridad.
Sin embargo, quiero afinar la escultura hasta la pureza, dorarla de ternura,
pero después de cada toque, el oro parece desaparecer en una profundidad insondable.
.
MELPOMENE - Greek Goddess Muse of Tragedy
(... Melpómene: Musa de la Tragedia ...)

08-07-2024 om 13:22 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aforismus : Endlich und Unendlich
 
Julius Dreyfsandt zu Schlamm. (Juli 2024)
.
.
.
"Ich habe in mir eine Form der Perspektivität gefunden, die endlich und unendlich ist, die mir für den Augenblick und für die Zukunft Nahrung sein kann."

Kan een afbeelding zijn van mist, Chinese Muur en steenmuur

08-07-2024 om 09:39 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Extrait de la liturgie : Le Requiem (In Paradisum)
.
.
Au revoir mes amis, tous rassemblés autour de moi.
Je ressens toujours ton amour chaleureux et porte avec moi tout ce qui est stocké dans mon cœur.
Cela encouragera le voyage vers l’impérissable, où le Créateur m’attendra sûrement.
Les anges, remplis de l'Esprit et aussi si finement purifiés, illumineront vos peines terrestres de leurs ailes illuminées.
Je pleure avec toi une fois de plus et touche mon âme de grands cœurs pendant un moment, tandis que la tendre paix et l'éternité me disent et m'aident à secouer ma tristesse terrestre.
Chante avec moi le chant de la grâce éternelle, ils tisseront toutes les larmes.
Petit à petit, la joie divine renaîtra et ravivera en vous.
Maintenant, laisse-moi aller entendre le cri des chérubins, qui me prendront entre leurs mains vers le Seigneur ; une pensée réconfortante pour vous tous.
Dites-moi au revoir et attendez mon retour vers vous.
.
MFG (traduction de Julius Dreyfsandt Zu Schlamm - prose le Requiem (in Paradisium)
.
(2009)

08-07-2024 om 09:03 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
07-07-2024
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.A lo largo de los años

.Sketch of a rural landscape with buildings | Works of Art | RA ...

Vivo en mi cabaña, aunque es una pequeña choza de madera desvencijada.
Dentro hace mucho calor en verano y frío en invierno, pero estoy rodeada de ángeles, que me dejan en paz o me permiten pasar el rato al borde de mi propio bosque.
Así que nunca me siento sola, hablo conmigo misma todo el tiempo y me enamoro de un mirlo.
No sé de qué clase es

Pero su canto me adormece por la noche y luego suavemente, mientras el sol se apaga lentamente, hasta que me duermo leyendo poemas de Goethe a la luz de las velas;
Alimenta mi alma con palabras que describen la vida en mi mundo.

Durante el día, a menudo tiro una piedra al estanque para ver el afán de mi vida y ahora busco la esencia de la sencillez.
Esto mientras chupo una pajita y experimento lo que se llama felicidad. Y al mismo tiempo en plural.

*
Colgaré un dibujo de agua en expansión encima de mi puerta.
Es una prueba sencilla de que el mundo está dentro de mí y de que este lugar me basta para continuar mi viaje único.

07-07-2024 om 19:05 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.El palo de descanso del pollo

.

En este mundo turbulento, no es fácil detectar una línea en el desarrollo de los seres humanos, los animales y la naturaleza.
Salvo que cada vez hay más personas y menos naturaleza que admirar.
Afortunadamente, sigo teniendo un jardín delantero y trasero. Tengo un par de gallinas y un conejo.
En realidad, odio mantener el jardín, pero dejando eso a un lado, se trata de "las cosas grandes".
Una gallina está jadeando, no llegará a pasado mañana, pero eso también aparte.

Por cierto, éste es nuestro tercer conejo..... en año y medio. Tuvimos el penúltimo hace apenas una semana.
Era un granuja, no se dejaba coger y comía las cosas equivocadas del jardín. Aún no era lo bastante exigente y murió por comer en exceso................. Descansa junto al conejo número uno.
Hemos puesto un gran jarrón sobre las tumbas.....para evitar que el perro escarbe en él.....parece un poco desordenado.

¿Sabías que las gallinas trabajan todo el día? Cavan hasta 20 veces sobre el mismo centímetro para no encontrar nada.
Eso parece estar en la naturaleza de las gallinas y tampoco les molestan los gallos. Además, eso no hace que pongan menos huevos.

Las gallinas camperas no tienen ni idea de este mundo turbulento, llevan siglos haciendo lo mismo, sin preguntarse nada y sin hacer nada hasta que se rinden.
Lo último que he oído es que los trabajadores de hoy en día también tienen que seguir trabajando hasta que se rinden.
Así que comportamiento gallináceo... seguir hasta caer muerto. Demuestra visión a corto plazo. Cuanto más tiempo trabajamos, más insanos nos volvemos. ....
Es bueno para la competencia y ahorra mucho dinero.

Hoy en día, entro en el gallinero con las gallinas. Las escucho mientras pasan la tarde y la noche. Puedo decirte que es muy tranquilizador. Mantienen el gallinero cerrado y no roncan. No se quejan de las noticias del mundo, no cuentan historias sobre enfermedades incurables.
Lo aceptan tal como es.... ni un "tok" de más.

Al principio, el silencio del jardín me hacía sentir muy sola. Sí, no estaba acostumbrada a mantener la boca cerrada en compañía.
Intenté entablar conversación con Truus, la gallina vieja, pero me dijo "tok", sí, y entonces quedas fuera de la conversación inmediatamente.
Yo solía ser alguien que despotricaba como una gallina sin cabeza, pero eso ha cambiado ahora.

He llegado a ver la vida de una forma mucho más sencilla. Ahora veo el mundo a través de los ojos de una gallina. Por la mañana, alguien sale y hace sonar un poco nuestra comida, como si estuviéramos sordos. Pero como tengo hambre, corro a la red con las demás y veo cómo se esparce nuestra comida por el gallinero.
Para qué sirve eso ahora, no lo sé: ..... de todos modos, no solíamos hacer eso en la mesa.
Pero tenemos agua fresca todos los días, bebemos y nos lavamos con ella............... Recuerdo cuando nos lavábamos todos juntos en una bañera con agua.

En nuestra cooperativa no había un programa diario de actividades adaptadas; no hacía falta porque estábamos todo el día arando.
De vez en cuando alguien se aislaba y ponía un huevo. Aquí, la gente vive eso como algo maravilloso. Entonces oyes un gran rugido, en este caso un cacareo exuberante.

Me relajo cada vez más. Ya no miro el periódico ni las noticias.

Ah, si pudiéramos cacarear más. Qué hermoso y sencillo sería todo entonces.

Kippenhokken - De website van opmijneigenhoutje! Het adres voor alles ...

07-07-2024 om 18:34 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aus der Liturgie: Das Requiem (In Paradisum)
.
Lebt wohl, meine Freunde. Ihr seid alle um mich versammelt.
Ich spüre noch eure warme Liebe. Ich nehme alles mit, was in meinem Herzen ist.
Sie wird mich ermutigen, die Reise in die Ewigkeit anzutreten. Dort wird der Schöpfer sicher auf mich warten.
Die geisterfüllten und geläuterten Engel werden mit erleuchteten Flügeln deine irdischen Sorgen lindern.
Ich weine noch einmal mit euch und berühre für einen Augenblick mit meiner Seele große Herzen. Zärtlicher Friede und Ewigkeit sprechen und helfen mir, meine irdischen Sorgen abzuschütteln.
Singt mit mir das Lied der ewigen Gnade, sie wird alle Tränen abwischen.
Nach und nach wird die göttliche Freude in dir wiedergeboren werden und zu neuem Leben erwachen.
Lass mich nun gehen und dem Ruf der Cherubim folgen, die mich in ihren Händen zum Herrn tragen wollen; ein tröstlicher Gedanke für euch alle.
Nehmt Abschied von mir und wartet, bis ich zu euch zurückkehre

07-07-2024 om 13:45 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De la liturgia : El Réquiem (In Paradisum)
.
Adiós amigos míos, todos reunidos a mi alrededor.
Aún siento vuestro cálido amor y llevo conmigo todo lo guardado en mi corazón.
Ello alentará el viaje hacia lo imperecedero, donde el Creador seguramente me estará esperando.
Los ángeles, llenos del Espíritu y también tan finamente purificados, aliviarán vuestras penas terrenales con alas iluminadas.
Lloro con vosotros una vez más y por un momento toco con mi alma grandes corazones, mientras la tierna paz y la eternidad me cuentan y me ayudan a sacudir mis penas terrenales.
Cantad conmigo la canción de la gracia eterna, ellas tejerán todas las lágrimas.
Poco a poco, la alegría divina renacerá y revivirá en ti.
Dejadme ir ahora y escuchad la llamada de los querubines, que quieren llevarme al Señor en sus manos; un pensamiento reconfortante para todos vosotros.
Despedíos de mí y esperad mi regreso a vosotros.
.
(2009)
Kan een graphic zijn van tekst

07-07-2024 om 10:34 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)


Inhoud blog
  • Schauplatz
  • Scene
  • Scena
  • Σκηνή
  • Tabernáculo
  • Karl-Eduard Dreyfsandt zu Schlamm : IN MEMORY
  • Hohle Gefäße
  • Es
  • Es ist
  • Αλυσοδεμένη
  • Incatenato
  • Дмитрий Шостакович
  • ВСИЧКО СВОЯ ЕЗИК ГОВОРИ
  • Misericordioso
  • My studies
  • Melpómene
  • Aforismus : Endlich und Unendlich
  • Extrait de la liturgie : Le Requiem (In Paradisum)
  • A lo largo de los años
  • El palo de descanso del pollo
  • Aus der Liturgie: Das Requiem (In Paradisum)
  • De la liturgia : El Réquiem (In Paradisum)
  • Poesía épica "Julius"
  • Es tarde o temprano
  • АРФИСТКАТА (2)
  • СИНЯТА ПЕПЕРУДА
  • Юлиус Дрейфсанд цу Шлам Голландский поэт/ ho
  • Naturaleza muerta
  • Amanhã
  • Voci
  • Donnerschlag
  • Me and the crow
  • Nordlichter
  • luzes do norte
  • Boussole
  • ο κρύος άνεμος
  • el viento frío
  • 긴 저녁에
  • WEISSER TRAUM
  • ΣΆΡΑ, Η ΦΩΤΙΆ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΝΌΣ ΜΟΥ
  • SARAH, MEIN FEUER UND RAUCH
  • Lift
  • Di mana aku berada.
  • 我在哪里
  • Я жил
  • Dites au revoir
  • W leglo ot cvetya
  • Scarlet
  • You Tube Channel
  • Tausend Trophen
  • A thousand drops
  • una despedida ondulante
  • Λέγοντας αντίο
  • le vortex
  • vale menos
  • Kompas (Afrikaans)
  • стари и нови
  • Следователно
  • Приказки Дали тишината около мен се връща
  • Märchen
  • غامض
  • Vandring
  • Skarp
  • Fra en terrasse
  • Når dagen går
  • Thoughts in old age : Introduction
  • παρανόηση
  • une salutation décontractée
  • cómo se extiende el amor
  • πώς εξαπλώνεται η αγάπη.
  • Φωτισμένες στιγμές
  • So he is
  • SARAH, MEIN FEUER UND RAUCH
  • DAS LICHT DES TODES (philosophisch)
  • Saubere Fenster
  • Die Verlassenheit
  • Der Leidensweg
  • Horizont
  • Sein,,,,(1)
  • Ein Spalt Breit offen
  • Momentos iluminados
  • Enlightened moments
  • Une salutation décontractée
  • Blick
  • πώς εξαπλώνεται η αγάπη
  • cómo se extiende el amor
  • тя целува
  • Včera
  • Все говорит само за себя
  • Я жил
  • Дмитрий Шостакович
  • Пам'ятай що смертний
  • Нарастающее хотение
  • З тобою я заплачу разом
  • Aus einem Stück gefertigt.
  • Sculpting
  • tieň
  • Light will come soon
  • Wer ich bin
  • The myth of Fatuma
    Archief per week
  • 08/07-14/07 2024
  • 01/07-07/07 2024
  • 24/06-30/06 2024
  • 17/06-23/06 2024


    Categorieën

    Gastenboek
  • Zegen op deze donderdag middag
  • Goedemorgen

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Startpagina !

    Over mijzelf
    Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm.
    Ik ben een man en woon in Nijnsel (Nederland) en mijn beroep is proza dichter/poet.
    Ik ben geboren op 14/07/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: Mijn hobby's zijn: music improvisations organ and other instruments. julius.dreyfsandt.zu.schlamm@gmail.com.

    UN LEGADO PROSAICO
    Categorieën

    Startpagina !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!