Ό,τι γράφω με μπλε μελάνι λάμπει μόνο για λίγο, το φως εξατμίζει τις λέξεις μου.
Γραμμένο με κόκκινο αποδεικνύεται ότι είναι το χρώμα του θανάτου που προσελκύει.
Ο ήλιος θα σκοτώσει σταδιακά και αυτά τα γράμματα.
Πιο διαχρονικές είναι οι άγραφες σκέψεις μου, τις οποίες χαράζω στο χαρτί χωρίς υγρασία.
Τα δάχτυλα αγγίζουν τότε την ψυχή μου ή αφουγκράζονται την καρδιά μου.
Αφήνεις την πόρτα μισάνοιχτη, αλλά το ρεύμα τα παρασύρει όλα.
Έτσι είναι εδώ και χρόνια, γιατί να μιλάω για αυτό που όλοι ήδη ξέρουν,
παντού και εδώ, η αιώνια αγάπη δεν μπορεί να κρατηθεί.
Ένας στίχος στο σκοτάδι, που γράφτηκε και έμεινε, κρατάει πολύ καιρό στο θόλο του σκοταδιού.
Η πίστη και η ελπίδα αναπαύονται εκεί σιωπηλά με τις ευχές τους τυπωμένες με λευκό χρώμα.
προσέχουν όλα όσα μου λείπουν.
|
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm.
