Zuster Noëlla wilde vormelingen verder leren
zien.
In de tuin zou zij foto's ophangen.
De jongeren moesten trachten er meer in te
ontdekken.
In de tuin waren er geen foto's.
De zuster had alleen kaders aangebracht om door te
kijken.
Eén kader stond voor een bosje rode rozen.
Doorheen de kader konden de vormelingen van de
rozen genieten.
Een ander kader hing aan een boom.
Een man had uit liefde voor een meisje een hart gekerft in de
boom.
Een ander kader toonde een uitgeholde stam van een
klimopstruik.
De klimop had boven groene bladeren.
Ergens had het sap toch een weg naar omhoog
gevonden.
Zuster Noëlla zag in de stam een 'holle' mens.
Alle vormelingen lachten.
Zij legde uit dat een 'holle' mens
iemand is zonder hart, zonder vriendschap, zonder
liefde.
Het werd stil.
Zij had doorheen de kader ook Jezus gezien.
Hij verwacht dat wij ook aan een 'holle' mens vriendschap
geven
zoals het sap ook door de holle stam was geraakt.
Misschien is dat teveel gevraagd.
In dat geval nodigt Jezus ons uit om bij hem in de leer te
gaan.
Hij is voor het lijden en voor de dood niet op de vlucht
gegaan.
Hij heeft zich niet verdedigd.
Zo toonde hij aan hoe diep de liefde is, die God voor ons over
heeft.
Bij hem kunnen we kracht halen om hem enigszins na te
volgen.
Zuster Noëlla kon beter zien
wanneer mensen verdriet hadden,
zich niet begrepen voelden
of onrechtvaardig behandeld werden.
Dan stond zij naast hen
en dat had zij aan de kracht van Jezus te
danken.
Reacties op bericht (1)
12-11-2012
leren zien
goeie middag Herman,
proficiat met je eerste tekstje op je blog...!het is inderdaad zoals je schrijft...zien, moet je leren,leren zien, net als leren luisteren, je kan van alles horen, maar daarom heb je nog niet geluisterd, ... vind het mooi en slim bekeken met die kaders... wens je nog veel succes, zal graag nog eens komen kijken naar je teksten. groetjes, May
