Neem me niet kwalijk dat ik uit eigen ondervinding spreek.
Toen ik intrad in het klooster, zegden oversten tot mij: ' God heeft u geroepen '. Uit beleefdheid heb ik toen niets gezegd maar ik heb God helemaal niet horen roepen. Hij heeft ook niet getelefoneerd of geschreven. Ik wist heel goed dat ik naar het klooster was gegaan. In mijn gedachtengang was ik wel degelijk de hoofdpersoon. Toen had ik de taal van God nog niet leren verstaan. Maar dat zinnetje van de oversten bleef mijn belangstelling wekken en ik vroeg God om mij duidelijk te maken hoe hij mensen aanspreekt. Als ik nu daaraan denk, kan ik niet anders dan glimlachen tegen God. Hij gaat op een heel fijne manier te werk zonder iemand te dwingen. Achter de schermen trekt hij aan duizend koordjes. Hij geeft prikjes zonder zich op te dringen.
Ik kon leraar worden om jongeren wijsheid bij te brengen en levenswaarden voor te leven. Als apotheker of geneesheer zou ik zieke mensen kunnen genezen of hun pijn verzachten. Dat zijn zingevende beroepen. Maar in mijn jeugd werd een familie brutaal bijna alles afgenomen. Het was oneerlijk en onmenselijk. Een priester is naar hen toegegaan en heeft naar hun verhaal geluisterd. Aan de situatie kon hij niets verhelpen. Maar de familie voelde aan dat hij luisterde met zijn hart en met hen ten volle meeleefde. Deze priester heeft voor die familie veel betekend. Deze gebeurtenis is één van die prikjes, die God heeft gebruikt om mij te vragen: ' Zou dat ook niet uw levensweg kunnen zijn ? ' Wie op de roepstem van God ingaat moet niet denken dat al zijn dromen en wensen in vervulling gaan. Zo is het leven niet en zo was ook niet het leven van Jezus. Wel voelt ge aan dat God zijn hartewens aan u heeft doorgespeeld om in deze, onze wereld een signaal van begrip en liefde te brengen. Gods spreken wordt duidelijker en duidelijker en een diep geluksgevoel drijft alle narigheden niet op zij maar zij verschuiven wel naar de achtergrond. Het is fijn te beseffen dat niet ik maar God de hoofdpersoon is in mijn leven. God heeft met mij een spelletje gespeeld, waarbij ik me helemaal niet bedrogen voel. Ik voel me integendeel heel gelukkig om dit spel met hem mee te spelen.
Deze foto komt uit het archief van de abdij.
Reacties op bericht (1)
12-01-2013
een geestelijke roeping
mooi beschreven Herman, dat moet een heel warm gevoel geven, dat mogen delen, dat uitgekozen worden voor zo'n machtig mooi werk, bedankt voor dat geven, dat delen...vind het mooi als je schrijft vanuit je hart...
