|
Foto: spoken mama
Op een avond, het was al na middernacht, zaten wij met de leiding nog een glas wijn te drinken. Opeens komt Rupert, de hotelbaas, binnengestormd: ' Wat is daarboven allemaal gaande ? Het is de drukste periode van het jaar en wij hebben allemaal onze nachtrust hard nodig !' Hij was woedend.
Ik liep naar boven. Op de gang van de tweede verdieping stonden de honderd en tien deelnemers van Sporta spook te spelen. Ze waren allemaal op dezelfde manier met een laken gekleed. Alleen hun ogen waren te zien. Ze wuifden met hun armen op en neer en riepen: 'Boe boe boe !'
Rupert greep een jonge deelnemer bij de arm en dreigde hem op straat te zetten en de buitendeur op slot te doen. In een vriesnacht in de Oostenrijkse bergen was dat niet te doen. Ik zei: 'Rupert, rustig , rustig !' Ik riep zo luid als ik kon: 'Wie binnen de minuut niet in bed ligt, gaat morgen niet skiën !' Dat had effect. Rupert heb ik dan nog een korte maar goede nachtrust gewenst.
De volgende dag 's morgens kwam Walter naar mij. Hij skiede bij de beste groep en Zauchensee vond hij geweldig. Hij was 18 jaar oud en zou voor de laatste keer aan een skikamp kunnen deelnemen. Hij zei: 'Herman, deze nacht heb gij nogal een keel opengetrokken maar ja, gij moest Rupert kalm krijgen en eigenlijk hebt gij er deugd aan beleefd, hé.' Ik antwoordde: 'Walter, gij hebt mij helemaal doorzien en inderdaad is dat de origineelste grap, die ik ooit heb beleefd'. Walter was er zeker de aanstoker van.
Het jaar daarop was Walter wel in Zauchensee, als skileraar.
|
