te gast bij Wim Helsen ~ Jan Paternoster met een fragment uit
'Zelfs de vogels vallen' van Frederik Willem Daem

       
            ‘Je wilt dit al lang, meer nog, je hebt het verdiend,’ zeg ik tegen mezelf,
        al weet ik niet meer waarvoor ik mezelf dan moet belonen.
        Het is mijn beurt en achter de toonbank kijkt zij naar mij, met een M op haar pet en polo,
        haar naam (Keisha) op haar borst gepind. Te mooi om hier te werken,
        het levende bewijs dat dromen veelal bedrog zijn.
        Ik twijfel tussen de Big Mac, die een favoriet is, en dus sneller in omloop, of het tegenovergestelde,
        iets als een Filet-O-Fish, die ik niet zie liggen en die dus vers gemaakt moet worden.
        Neem van mij aan dat er in fastfood niet zoiets als een gulden middenweg bestaat.
        Haar vinger zweeft boven de kassa, wachtend op mijn bestelling.
        Ze heeft alle tijd, maar toch belichaamt ze ongeduld.     

                                   

           De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje. 
        Paternoster in gesprek met Helsen,
        https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/5/winteruur-s5a2/
        12min48

De periodes die Paternoster 'zich vervelen' noemt,
noem ik lummelen en niksen. De bovenkamer rust gunnen,
vooral het achterhoofd -wat daar ook mee bedoeld moge worden-
het achterhoofd rust gunnen. Daar draait het gedoe dan in vrijstand, in point mort.

Persoonlijk zou ik actief lummelen en niksen absoluut geen verveling noemen.
Verveling zuigt een mens leeg volgens mij en dat is schadelijk voor het energiepeil.
Lummelen en niksen zijn bewuste rust, en dat helpt een mens op weg naar een volgende stap.
Het achterhoofd een periode laten rusten is geen verveling, er staan in die periode
meer praktische dingen op het programma.
'k Spreek enkel voor mezelf natuurlijk.

Over Jan Paternoster : geen wiki gevonden, wel allerlei op google, zelf een kijkje nemen.
Over Frederik Willem Daem : https://nl.wikipedia.org/wiki/Frederik_Willem_Daem