schrijfvloer 03 ~ kronieken van 31 jaar vaart, in uitvoering
04-09-2020
335. schip 33 brief 08
2001-02-25 ~ op zee
We hebben vrijdag bericht gekregen van de rederij dat we afgelost worden half maart. Dat LM vervangen wordt is nogal wiedes maar dat ik dan mee van boord mag vind ik heel mooi van hen. Dus ik sta mee op het papier, er komt voor mij ook een vliegticket. Want vorige contractperiode was het hier efkes spannend. Cheng Zeba is al eens afgemonsterd in Oman. De luchthaven is maar 20 minuten tijden van de haven, wist hij te vertellen. Dat is jammer, van mij had de rit 2 uren mogen duren om zo eens wat van het land te zien.
'k Denk dat ik ook scheepskolder heb. Vrijdag heb ik iets vreemds meegemaakt en vandaag valt mijn cent pas. Van het verzenden van mails kunnen ze wél een factuur maken. Met dezelfde teller als die voor fax & foon. (± 90 Kb = ) 3,02 minuten. Het strookje ligt hier naast mij. Dus het kan wel? Het fijne ervan heb ik niet gesnapt, daar was ik toen niet op aan het letten, maar het kan. Welwelwel ... wat hebben ze ons tot hiertoe dan allemaal wijsgemaakt? Of heb ik dat tot hiertoe elke keer verkeerd begrepen? Élke keer opnieuw? Dan is er iets hè.
Vorige week is bericht binnengekomen dat ze in Jurong bezig zijn met havenwerken. Land opspuiten, daar zijn ze goed in, in Singapore. Als ze de Passage dichtgooien is er geen plaats meer om langs te varen. Dat doen ze niet hoor, The Strait is hun levensader. Tot hiertoe hebben ze het eiland al vergroot met 10% landoppervlakte, bijna alles aan de zuidkant. Hier staat : daardoor hebben ze de getijdenstromingen in hun loop verlegd en dat geeft problemen aan de boei. Er zullen grote slepers komen om het schip op zijn plaats te houden tijdens het lossen, want met olie moogt ge niet smossen. En door die gewijzigde loop van de stromingen zou het kunnen dat het schip twee of meer keren van de boei weg moet. En daar gaat LM zijn halve dag vrijaf, daar mogen we nu al een kruiske over maken. Tenzij de boei met pijperijen en al binnen drie dagen reeds verlegd is. Maar dat zal niet hè.
2001-02-26 ~ op zee
In Encarta staat ze het een en ander over kolder. Het begint met 'schaarste aan gevarieerde stimuli van buitenaf', zover ben ik al geraakt. Zij hebben het over blokhutkolder (cabin fever) wat 's winters in het Noorden mensen kan overkomen. De serie Northern Exposure had daar eens een aflevering over. https://nl.wikipedia.org/wiki/Northern_Exposure
Er is ook woestijnkolder (begint al na 40 dagen, denk ik), tropenkolder, bergkolder en scheepskolder, vuurtorenkolder, poolkolder, kloosterkolder, huis-, tuin- en keukenkolder ... overal waar zich door de locatie of door omstandigheden schaarste aan gevarieerde stimuli van buitenaf kan voordoen. Dan gaat een mens (wij, dus) dat tekort opvullen met stimuli van eigen vinding. De miserie zit in de 'eigen vinding', daar begint de kolder. Over scheepskolder wordt vooral veel gezwegen. Capt PRü heeft er een deel van zijn thesis aan gewijd maar hij heeft wijzigingen moeten aanbrengen of zijn thesis werd zelfs niet aanvaard.
20h30: daarstraks dacht ik bôf, die paragraaf kan ik misschien beter wissen, want het klinkt toch weer danig overtrokken wat er staat hè. Awel, vanavond om iets na 18h30 hadden we brandalarm. De enige die niet in gang schiet is capt Wero. Die stond nog waar hij stond toen we terugkwamen van onze post. Die éne die de eventuele bluswerken zou moeten coördineren van op de brug. De eerste die we gaan nodig hebben om contact op te nemen en verbinding te onderhouden met de wal. De brandalarmbel, de luide brulbel, zij doet iedereen ogenblikkelijk rechtveren en in staat van paraatheid komen. Maar de gezagvoerder blijft staan waar hij staat. Minuten lang. Onbeweeglijk, als vastgevroren. -terugtrekgedrag? Dat vent is voeling met de realiteit aan het kwijtraken hè. De standaardprocedure bij elk alarm is : ga onmiddellijk naar uw post. Onmiddellijk. Laat vallen wat valt. En Het Beleid Zelve gaat niet naar zijn post? -maar wel lullig doen over de lifeboattest in Oman op 26/12, tekst 329
LM en ik konden er nog niet van over toen we na het eten weer in de cabine waren. Wat is er aan de hand met de captain?
2001-02-27 ~ op zee
Gisteren zijn we de Nicobaren gepasseerd https://nl.wikipedia.org/wiki/Nicobaren Zij zijn het zuidelijk deel van de Andaman Eilanden. Daar slaan wij af om naar Melakka Strait te gaan. Iets zuidelijker ligt Sumatra. Choff Diga zei : als ge hier een tanker naar het zuiden ziet varen is het om daar vuiligheid te gaan lozen. Ja, al wat in Singapore de droge dok in gaat komt onder de Nicobaren en naast Sumatra de tanks spoelen en de vuiligheid in de oceaan spuiten. En dat weet ongeveer heel de oliebranche. Wij erbij, 03/99 op schip 30 -tekst 293 Met onze eigen ogen gezien. Waar blijft Greenpeace? Of vermijdt Greenpeace die regio?
We hebben Rondo Island gezien. Dat is even bol en rond als een pistoleeke. https://en.wikipedia.org/wiki/Rondo_Island Op de kaart staat dat al eeuwen fout aangegeven, zei choff Diga. Niemand neemt de moeite om exact op de meten waar precies het ligt. Maar misschien ligt Rondo in niemands weg? Koopvaardij, visserij ... iedereen vaart er mooi rond. Aan deze kanten (de zee van Andaman) hebben de Japanner veel in kaart gebracht, wist hij te vertellen. De plaatselijke bevolking (Indonesië, Maleisië en Thailand) houdt zich niet zo bezig met lange omvaart. Zij doen vooral kustvaart, visserij en piraterij. Deze wateren kennen zij ook zonder kaart.
'k Dacht dat de Japanners tijdens WOII deze waters in kaart gebracht hadden, maar nu hebben zij meer recente kaarten, van sinds ze meer aardolie nodig hebben. Uit nieuwsgierigheid ben ik eens in Encarta gaan kijken : de Jappen hebben De Nicobaren en de Andaman Eilanden bezet van '42 tot '45. Dat betekent tijd en volk genoeg om gedetailleerde gegevens over dit stuk oceaan op te tekenen. Dat ze die gegevens pas jaren na '45 vrij gegeven hebben, dat zal wel : uit zichzelf zijn ze al niet mededeelzaam en als verliezer dan helemaal niet meer.
2001-02-28 ~ Melakka Strait
Deze namiddag gaan we Melakka uit en gaan we op anker in Jurong (westkant van Singapore Island). 'k Ben er nu al benieuwd naar. Er staan verschillende ankergronden aangegeven op de kaart. Van aan de Jurong Pier is het nog 3cm tot aan het metrostation. In het echt een eind stappen, en bergop als ik me goed herinner, dus liefst in de voormiddag aub. Maar dat heb ik niet voor 't kiezen. Dus ga ik mijn expeditie daarop voorzien.
Gisteren hebben we de film The Patriot bekeken. Over de burgermilities tijden de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog. (1775-1783) Het was een gekostumeerde film. Al goed dat we hem niet in de bioskoop gaan zien zijn want ik zat dikwijls met mijn hoofd onder mijn dekentje. En een dekentje meenemen naar de bioskoop, kweeni, misschien moet men dat afgeven in de vestiaire ...? In het begin van de film was er nogal veel bloed (dekentje) en rauwe scènes (dekentje). Mel Gibson had de hoofdrol. Tegen het einde van de film komt er een scène waarin hij de manschappen weer moed geeft. Zo'n scène was er in Bravehaert ook. Natuurlijk, de films gaan allebei over onafhankelijkheidoorlogen. https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Patriot_(2000) , https://nl.wikipedia.org/wiki/Braveheart_(1995) Tijdens de laatste veldslag (dekentje) lekt het bloed van het scherm (dekentje) en nogal realistisch van kleur. Mel Gibson wordt bijna in de rug gestoken (dekentje) door een slechterik. Maar alles komt goed met Mel Gibson, met de Militia en met Amerika. Film terugspoelen en dekentje opvouwen.
11h50: Yep, aan stuurboord Karimun Island (Indonesië) en een bakboord vooraan, op de horizon nog, zijn de eerste ankergronden van Jurong al te zien. Het ligt er weer vol natuurlijk. Het streepke groen dat aan bakboord naast het kasteel voorbij schuift is Maleisië. Voilà, nog een uur of twee varen en we zijn waar we moeten zijn. Tot morgenmiddag op anker is nu gezegd. Maar het kan ook vervroegd worden, of verlaat worden. Dat laatste zou voor mij erg zijn.
13h: We zijn een half uur geleden gezwenkt (of gezwonken?) en gaan nu recht op Jurong af. Er is goede zichtbaarheid. Het machien draait nu zo traag dat men geen trillingen meer voelt. We varen persies niet meer, we zien enkel het decor dichter komen. Het is een manoeuvre om tranen van in de keel te krijgen, zo mooi. Heel dit gevaarte wordt hier voorzichtigjes naar zijn plaats gevaren. Daar is veel volk voor nodig. En die mensen kunnen dat allemaal. Zeemanschap. Twee moeten vadaag overal afblijven van LM, dus in het machien zal er niks misgaan. Vandaag. En hier is Traffic Control, dus zo'n toestanden als in de baai van Ningbo gaan we hier niet meemaken. Theoretisch. -tekst 330
14h : We varen nu dicht genoeg om de lokale bedrijvigheid op het water te zien. Vier baggerschepen met hun modderschuiten vlakbij. Een bakbeest van een drijvende kraan. Eén drijvend ponton, vier werkbootjes. Bunkerboten en andere barges. Drie kleine ferries (dat zijn de witte), richting Indonesië. Een loodsbootje, de loods komt aan boord. Een struise sleper komt recht op ons af. Da's al ene voor ons. Een watertaxi, komt van recht vooruit, dat kan de agent al zijn. (recht vooruit ligt Singapore City, 't stad). Sleper, loods, agent én TV-ontvangst. Dit is einde zeereis. Nu nog een fanfare misschien.
Dat ze hier aan het ophogen zijn is goed te zien. Er is een gans stuk land bij sinds vorige maand. 't Is nog bleek en er staat nog niks op, maar dat komt allemaal nog wel. Hier is een schip vollop grond aan het spuiten. Van hier uit kunnen we het goed zien, een grondspuitschip. Het schip dat de grond aanvoert ligt er achter, dat is een gewone bulkcarrier. We liggen hier tussen de gastankers en de olietankers. Wij komen hier allemaal leveren. Jurong is het terrein waar de zware industrie en de energievoorzieningen neergepoot zijn, de dienstingang van het eiland. Keppel is waar de containerschepen met voeding lossen. Dat is de keukendeur van het eiland. Sembawang is het atelier van het eiland, de droge dokken liggen daar. -en de vrouwengevangenis ook Het bureau van het eiland is het businessdistrict. Het salon, de pronkkamer, is het oud koloniaal gedeelte & historisch gedeelte langs de rivier, de oude kaaien. De slaapkamers zijn de New Towns, de buitensteden, waar de torengebouwen persies vanzelf uit de grond schieten. Sentosa is het speelhoekje in de tuin. Want de rest van het eiland is één grote tuin. Een park feitelijk. Er zijn twee gevangenissen, daar worden de stoute mensen in de hoek gezet (de capaciteit ken ik niet).
Eten, vervoer, medische voorzieningen kosten hier twee keer niks. Kledij is betaalbaar. Waarom komt niet heel de wereld hier dan leven? Awel, het wonen hier kost stukken van mensen. Wie een plek wil om zijn bed neer te zetten betaalt zich te pletter, betaalt zich blauw, komt in financiële ademnood. Wie een eigen wagen wil is ofwel steenrijk ofwel van lotje getikt. Het eiland is ± 25km van noord naar zuid en ± 45 km van west naar oost. En het is er vlak. MRT en bus komen overal. MRT = Mass Rapid Transportation. In de stad zelf rijdt de MRT onder de grond, buiten de stad rijdt hij boven, op een eigen bedding, boven al dat groen, hoog genoeg om veel van het landschap te zien.
Braak terrein is hier niet, het is allemaal omgezet in park, in afwachting dat er iets op gebouwd wordt. Of anders zijn een bouwwerken aan de gang. Die werken gaan vooruit, niet zoals bij ons. New Towns worden hier 'ineens' neergezet. Alle woontorens tegelijk en dat zijn er veel. Zo is het ook gedaan met stof maken wanneer de bewoners er in trekken. Dus niet building per building zoals Amelinckx en Etrimo ooit vroeger Dat heb ik allemaal duidelijk kunnen zien in '99 toen we met schip 30 -tekst 297- door Johor Strait vaarden om naar Sembawang te gaan, naar de noordkant van het eiland, om in droge dok te gaan.
In de stad wordt er wel building per building gewerkt, maar dat zijn kantoorgebouwen, daar woont niemand. Zelfs geen conciërge. Enkel de security loopt daar dag en nacht rond. En die mensen zijn zeer wakker.
2001-03-01 ~ Jurong, Singapore
Gisterenavond is de nieuwe cheng aan boord gekomen en hij had post bij. Jochei. 't Is al 'ne goeie' en ik heb hem nog niet gezien.
13h30: de darmen zijn aangesloten aan de manifold. Ze zullen beneden al bezig zijn met lossen. Het grondspuitschip is aan het rondvaren. Waarom kan ik niet zien, weet ik niet. En de bulkcarrier die hem bevoorraad is nu weg, misschien nieuwe grond gaan halen?
Rond 17/03 zouden LM en ik ergens in de Perzische Golf afmonsteren. Dat vind ik erg. Ik had veel-veel liever hier afgemonsterd. Hier zijn ze beleefd tegen buitenlanders, in de Perzische Golf kennen ze dat niet, beleefd zijn.
Choff Luc is nog aan boord. Wat mij betreft had hij al op Zaventem mogen staan om onze brieven te posten die ik hem daarstraks gegeven heb. Het is een dag of wat spannend geweest, maar nu is choff Diga toch tijdig aan boord geraakt is kunnen we in feite vertrekken hè. Edoch! We liggen hier sinds vanmorgen 10h op anker om te bunkeren (brandstof innemen). Om 10h30 zou de bunkerbarge hier zijn, zei LM om 12h.
Aan tafel vertelde cheng Zeba dat capt Wero 'vergeten' was de ETA door te geven aan de wal. Het heeft geduurd tot 12h50 eer ik de omvang besefte van wat cheng Zeba aan tafel gezegd had : de ETA. Vergeten door te geven. ETA = Estimated Time of Arrival. De Estimated staat erbij omdat er vanalles kan tussen komen. Files zo niet natuurlijk, maar slecht weer of pech onderweg ... Als Wero de wal niet intijds verwittigt moet hij niet verwachten dat de betrokken firma voor ons zal klaarliggen met de brandstofbevoorrading hè. Hier liggen 52 mastodonten op anker, vanmorgen heb ik ze geteld. Als dit schip geen afspraak heeft en dus zijn beurt moet afwachten voor brandstof liggen we hier 12/02 nog. En die dag moeten we in Koeweit tegen de kaai, of we geraken nooit intijds in Singapore om lossen.
14h20: het bunkerschipke is er. Oef! 'k Zag ons hier al dagen verliezen en ik in de knoei geraken met mijn privé-schema vanwege ETA 'vergeten' door te geven. Ja. Wero had weer een fles soldaat gemaakt zeker?
2001-02-10 ~ Straat van Hormuz
Vanmorgen heb ik mooie rotsen gezien in de zonsopgang. Misschien lag daar wel de stad Hormuz zelf, waar Marco Polo een tijd verbleven heeft. Die was ook veel van huis. Eén keer is hij wel 25 jaar weg gebleven.
Gisteren was een inspecteur van de Lloyd's aan boord voor de certificaten van het schip. We zijn goedgekeurd, we hebben de nodige stempels gekregen, het schip mag weer een jaar varen. Gisterenavond zie ik in de kladversie van LM zijn werkboek (die ik moet intikken) vier lijnen rode tekst staan, vooraf gegaan door een rode gevarendriehoek met daarin een uitroepteken en met bijgaande tekst :
ME LO Purifier exploded after the Auto-Stop order, after LL alarm, ME Sump ±99cm LT 22h50, UTC 18h50
Zo staat dat daar. Met weinig woorden. Hij had kunnen dood zijn. ME = Main Engine, de hoofdmotor, het bakbeest dat zorgt voor de aandrijving van de schroef. LO = Lubricating Oil, de smeerolie voor het bakbeest, voor de hoofdmotor. Purifier = de centrifuge die de smeerolie ontdoet van onzuiverheden à 7000 toeren per minuut. exploded = ontplofte, uiteen gespat Auto-Stop = automatische stop, een ingebouwd beveiligingssysteem (zogezegd) LL = Low Level, te laag peil, te weinig volume (in de Sump, de tank voor de gebruiksklare smeerolie) Sump = de verzameltank voor de gebruiksklare gezuiverde smeerolie Het verhaal : twee dagen geleden is LM om 22h50 tijdens zijn avondronde bij de purifiers, die grote centrifuges.
Hij zet er ene handmatig op Auto-Stop dan doet de purifier een spoelprogramma om zijn trommel proper te maken. De purifier begint er aan. Ineens spat de bovenkant uiteen. Van het gietijzeren deksel vlogen (schoten) twee stukken weg. De pijperijen kregen een slag, het stuk waarop ze gemonteerd staan brak los en de ring waarop dat alles steunt draaide 180° door. 't Was ineens een totaal andere machinerij. Het derde stuk van het deksel (± ¼ van de oppervlakte) bleef in de frame op de purifier vaststaan.
Er zijn huishoudwasmachines waarvan het zwierprogramma tot 1200 toeren/minuut kan. Deze centrifuge is dus 5,8 keer krachtiger dan zo'n straffe zwierder.
LM stond er op een 2m vandaan toen het gebeurde, op een platformpje. Hij heeft de trommel dus zién draaien, à 7000 toeren/minuut = 116,6 toeren/seconde. Hij heeft de purifier afgezet en cheng Zeba gebeld. Zeba heeft foto's gemaakt van de stukken deksel, van de uiteengespatte purifier en de pijperijen die naar de andere kant geslagen waren. De purifier was op ¼ tijd van zijn grote onderhoud. Om de 4000 hrs worden ze gedemonteerd voor een onderhoudsbeurt. Deze heeft volgens zijn teller nog maar 3000 hrs sinds zijn laatste beurt. Nog bijlange geen reden om koleirig te worden dat hij kapot draaide hè Zeba! Voor vanmorgen stond de jaarlijkse controle van het schip door de Lloyd's op het programma. Dat een purifier achteraf doldraait van opluchting? Murphy.
Gisterenavond heb ik aan tafel wat zitten babbelen met choff Diga. Hij heeft een fijn verlof gehad tot 07/01. Toen kwam hij terug uit skivakantie (Les Arcs, Frankrijk) en in Luxemburg voelde hij zich niet goed. Een serieuze verkoudheid, dacht hij. In Mons (thuis) was hij kapot van de koorts: mazelen. Als kind heeft hij de mazelen niet gehad. Hij is opgegroeid in Afrika, Rhodesië (nu Zimbabwe) en daar krijgen de kinderen blijkbaar geen mazelen (?) Kinderen in Afrika krijgen vanalles, en Diga heeft dat allemaal overleefd, maar mazelen hebben ze daar niet. -dat klopt niet nu niet meer: https://www.demorgen.be/nieuws/meer-dan-140-000-slachtoffers-mazelen-wereldwijd-opnieuw-in-opmars~bc837ec5/?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.be%2F Diga is er ziek van geweest. Serieus ziek. Da's geen prettig stuk verlof hè.
Verder wist hij te vertellen dat capt Wero binnen drie weken afgelost wordt door capt PO. Weeral (!) Binnen drie weken al, dat zou dan in Singapore zijn, wanneer we gaan lossen. Dat is begin maart. LM zijn contract is afgelopen op 10/03. Begin maart is dan misschien wat vroeg, maar het zou toch zo mooi zijn als we er in Singapore ook al af mogen en dat stuk PO kunnen ontlopen. Anders wordt het afmonsteren in de laadhaven en wie weet waar dat is. Oman of de UAE zou menselijk zijn om af te monsteren, maar Saoedi Arabië of Koeweit is andere koek. En Iran is helemaal onmogelijk om daar af te monsteren. Dan maar wachten tot de volgende loshaven? Dan wordt het einde maart of later. En al die tijd met dat stuk PO varen? Viér weken? Neptunus, sta me bij. Liever begin maart in Singapore afmonsteren, als dat mag van de rederij.
2001-02-11 ~ op anker, Koeweit
Gisterenmorgen vroeg ik aan LM om nog eens uiteenspatten van de purifier wou beschrijven omdat ik wou weten of ik het zo wat juist opgeschreven had, zonder fantasietjes of frullen. "Maar zeg, zei LM, ik ben er juist een beetje van bekomen." Maar hij beschreef het toch nog eens anders schrijf ik Mechanica op Geheel Eigen Wijze en dat wil hij nu ook weer niet. Gisterenavond moest hij voor iets nog efkes beneden zijn en ik mocht eens mee om naar die verongelukte purifier te gaan kijken De stukken lagen in de workshop verspreid over verschillende tafels, zoals in een film, in een labo van de technische recherche. Alleen zijn de vingerafdrukken niet zo van belang, de hoofdverdachte is het slachtoffer zelf: ME LO Purifier Inboard SJ40F. Op de locatie van de purifier zijn de pijperijen alvast weer naar de juiste kant gezet.
Van de sokkel waarop ze gemonteerd staan is een hoek afgebroken door het impact van een wegvliegend stuk deksel. De pijperijen op hun plaats brengen was niet zo zwaar want de ring hing nu toch los. Het ¼ deksel ligt er naast en de twee weggeslagen stukken ook. Gietijzer van ± 7mm dik, gewoon kapot geslagen ... misschien moét zo'n deksel wel van gietijzer zijn, anders was de schade mogelijk nog groter. LM heeft getoond waar hij stond toe het gebeurde: aan de goeie kant, langs waar men weg kan wanneer er iets gebeurt. Was een stuk gietijzer zijn kant uit gekomen, dan weet ik het nog zo niet hoor. Het gebeurde in een fractie van een seconde en een mens heeft misschien twee fracties nodig om te reageren. 'k Zag plots dat stuk gietijzer zijn torso binnendringen ... niet meer aan denken.
Zojuist belt Den Dierbare voor een fles water. Ze zijn tóch aan die piston begonnen! Goed. De Koeweiti doen tenminste niet zo mistig en mysterieus over het tijdstip van binnenvaren als de Chinezen. Zij laten tenminste weten dat dit schip nog twee dagen de tijd heeft om iets van onderhoud te doen. Brave Koeweiti. Het is hier persies ook frisser dan in de Golf van Oman (kan dat?) Maar de piston zelf zal nog warm zijn. We liggen pas stil sinds vanmorgen. Heel de boel een dag laten afkoelen ware beter geweest, maar drie dagen tijd is er waarschijnlijk niet. Besluit : de liggen hier morgen nog zeker, dwz dat er vanavond nog darts gespeeld wordt.
Choff Diga speelt veel beter dan choff Luc had laten doorschemeren. Diga is linkshandig, zodus hebben capt Wero en hij het bord in twee opgedeeld. Wero mikt op de rechter cijfers, Diga op de linker. Strategieën zijn er om afgeluisterd te worden, deed LM teken. Gisterenavond was het de eerste match van choff Diga als ploegmaat van capt Wero.
Wero was hem aan het betuttelen als een tante non die de voorbije 30 jaar het dorp niet meer uit geweest is en nu denkt dat iedereen op die manier leeft. Hij begon nog net geen antimakassars recht te trekken, maar het ging die kant uit. https://nl.wikipedia.org/wiki/Antimakassar , https://nl.wikipedia.org/wiki/Makassarolie Na een drie opeenvolgende betuttelingen keek Diga regelrecht verbaasd mijn kant uit. En ik was beschaamd in Wero zijn plaats. Hoorde hij zichzelf niet bezig? Dit was Diga zijn eerste schip toch niet!
Na 90 maal gedurende 1h per dag mensen aan het spel zien, ben ik daar ongeveer goed in aan het worden. De punten kan ik natuurlijk niet voorspellen, maar wel of iemand van plan is het uit te hangen die avond. En mijn brilleke afzetten helpt niet, ik hoor het toch.
2001-02-14 ~ Mina Saud, Koeweit.
We zijn aan het wegvaren van de boeien. Binnen ± 3hrs zijn we in Mina Al Ahmadi (ook Koeweit). Daarna gaan we naar nog een deel laden in Abu Dabi (UAE) en dan zijn we eindelijk ribbedebie naar Singapore om te lossen. Het was hier nogal een gedoe om het schip op zijn plaats te houden : langs het kasteel zes extra boeien en vooraan allebei de ankers uit! Persies Gulliver die vastgebonden lag bij de Lilliputters. Het gebeurt niet vaak, twee ankers uit. En zeker niet wanneer we zelfstandig op anker gaan. De ankerkettingen zouden in elkaar draaien wanneer het schip door wind en stroming & getij een cirkel beschrijft. Hoe krijgt men dat nog los?
De pijplijnen hangen hier onder witte markeerboeien. De pijplijnen worden door een kleine stevige werkboot langszij gebracht (de werkboot heeft een duiker aan boord) en met onze cargokraan worden ze aan boord gehesen. Dan wordt de verbinding gemaakt. Laden maar! Van de drie laadhavens ligt gelukkig geen enkele in Saoedi Arabië. Mina Saoud en Mina Al Ahmadi liggen in Koeweit en Das Island hoort bij de UAE. Wat was al de voorbije dagen dat gelul over Saoedi Arabië dan? Hebben ze op de brug geen kaarten?
Gisteren zat een Indische loading master mee aan tafel. Capt Wero vroeg of er nog Amerikaanse troepen zijn in Koeweit. Jawel, zei de loading master, er wordt niet over gesproken maar ze zijn er, er ligt continu 3000 man aan de grens met Irak. De loading master vertelde ook dat toen hij in Londen was, hij heel veel buitenlandse restaurants gezien heeft maar geen enkel typisch Engels restaurant. Daarop antwoordde capt Wero dat er wel eten te krijgen is in pubs, maar dat zoiets als een 'Engels' restaurant in feite niet bestaat.
2001-02-22 ~ op zee
Heb ik een ganse week niet geschreven? Jamaar, jamaar ... kan dat zo maar? 'k Ben bezig geweest met drie zeekaarten 'aan te kleden' met documentatie uit Encarta. Het resultaat is plezant. 'k Zal er eens een fotootje van maken, 3 x klik, ziezo. Eén met het stadsplan van Singapore, binnen zes dagen moet ik dat uit het hoofd kennen, of zo goed als, want misschien krijgt LM een halve dag vrij in Singapore en zodat ik hem kan gidsen waar hij naartoe wil, zonder tijd te verliezen met verloren lopen.
Daarstraks moesten er mails verzonden worden. Eén naar Didi en één naar de Antwerpse Fiducia. Voor de Antwerpse Fiducia staat in het vak 'onderwerp' de familienaam van LM + het klantennummer. Dus om 13h trekt bibi met de diskette naar de brug, moreel gesteund door Den Dierbare coach, die naar zijn werk moest. Vermits op de brug capt Wero toch juist bezig was nam hij onze diskette erbij en vroeg of er voor de mail naar Didi geen onderwerp bij moest. - Nee, niet echt captain, zei ik. - Niks? - Nee ... niet echt ... - Misschien 'm&m' stelde hij voor.
Daar hebben we het! -'m&m' is ons signatuurke onder een privémail Wero leest de privémails volgens eigen zeggen niet, want die zijn persoonlijk. Dat is zijn 'principe'. Waar haalt hij dan zo vlotjes en direct de 'm&m' vandaan? Dit is al de tweede captain die zich verspreekt. -de eerste was PO, ivm met een gezipte mail, tekst 327
'k Had uit de lucht willen vallen ('m&m' wat is dat captain?) en hem zo aan de kaak stellen, laten merken dat ik hem door had. Maar ik dierf niet. Als peeke zijn cent valt dat hij 'm&m' onmogelijk kan weten en daarop rood en lastig wordt omdat hij iets uit zijn mond laten vallen heeft, zitten LM & ik weer met de gebakken peren. Want capt Wero zit nog altijd met scheepskolder hè. Cheng Zeba zo niet, die is er door. Sinds hij weet dat hij afmonstert heeft hij land geroken en is alle kolder omgezet in zuurstof. Neptunus zij dank.
2001-02-23 ~ op zee
Gisteren hadden we plots drugtest, op bevel van de rederij. Dan moet iedereen een urinestaal leveren. En wie kan dat niet op bestelling? Wie wordt er doodongelukkig omdat hij maar niet op commando kan plassen? LM. Maar dit keer was hij niet de enige. Choff Diga kan het ook niet op commando. Met hun twee stonden ze in de pantry vloeistof in te nemen en samen ongelukkig te wezen. Tussen 14h30 en 16h05 heeft LM 1,5L water gedronken + 4 mokken koffie à 33 cl elk + een mok thee met citroen. Anderhalf uur plas-verlof. Om 16h10 ging hier in de cabine telefoon: HET was in orde. Hij was weer een gelukkig man zei hij.
's Avonds tijdens het dartspel van 18h tot 19h hebben ze elk drie keer het spel moeten stil leggen wegens wateroverlast. De testresultaten waren al verzonden maar die 3,15 L moesten nog geloosd worden.
Van ma hebben we een lijstje ontvangen met 18 controlepunten om te weten of men 'oud' aan het worden is. Punt 06 : ineens zien uw kinderen er van middelbare leeftijd uit.
In Lamao (Bataan, Filipijnen, 10/12) vroeg iemand me of ik kleinkinderen heb. Kleinkinderen? Mô vriend toch, ik heb geeneens ... Ow, wacht, misschien zie ik er al lang gans anders uit dan ik nog denk, -toen 49j- die man ziet iemand van middelbare leeftijd en ik denk nog altijd dat ik er uit zie als ik. - Nee, zei ik, geen kleinkinderen. En ook geen kinderen. 10/12 is dus Een Datum in mijn kleine levensgeschiedenis. Niet omdat ik toen voor de eerste keer voet gezet heb op Filipijnse bodem maar omdat ik vanaf die dag besefte dat ik tot de groep Mogelijke Grootmoeders behoor. En wie weet hoe lang al, een grandma.
Acht weken later in Singapore zei een kleine seniore Maleise dame (zo'n porseleinen poppetje) die een dollar wilde gewisseld hebben in stukjes van 20 cent met een zeer ladylike glimlach "god bless you, child". Zij noemde dollarcent nog shilling. Heeft ze de tijd van de Britten nog meegemaakt? Ze sprak ook zeer Brits Engels. Misschien had ze in Engeland gestudeerd.
Grandma >< Child? I's all in the eye of the beholder, hè? Ja.
2001-02-07 ~ op zee
In de Straits Times staat een interessante reeks artikelen over leiderschap. Niet dat we zelf iets in die zin van plan zijn, maar het is wel interessant om weten hoe dit schip scoort op een schaal van 10. Welwel, er is er ene die weer naar school moet blijkbaar. En de vorige dan ook maar. Zeer verhelderende artikelen.
Gisteren heb ik in een tijdschrift uit Singapore een artikel gelezen over het soort problemen dat president Arroyo zal op te lossen krijgen voor 76 mio Filipijnen. Onder andere in verband met het onderwijs. Van dat laatste heb in Lamao iets gezien. Over Lamao heb ik in vorige brieven nog niks verteld hè. Na Lamao begon het gedoe met de kerstversiering, toen heb ik twee weken niet veel geschreven.
Er was een middelbare school neergepoot waarvan de gebouwen stonden te vergaan in de blakke zon. In de blakke tropenzon. Het gebouw was nooit in gebruik genomen. De woonwijk op de helling is een en al begroeiing om schaduw te maken. De huizen in het centrum van het dorp hebben aan vier kanten afdaken om de muren uit de zon te houden. Het marktplein is voorzien van een bouwsel om de zon te weren. In ineens staat daar een schoolgebouw naar een ontwerp dat klakkeloos is overgenomen uit een andere klimaatzone, nergens is zonnewering voorzien. Welke amateuristische doe-goeders hebben daar de giften van hun welwillende donateurs versmost? Op het sportterrein hadden enkele ondernemende dorpelingen een begin gemaakt met grachten graven, om rijstvelden aan te leggen. Sportterreinen in de tropenzon, als dat geen Witte Olifant is! De mensen op het platteland leven op het randje van de ondervoeding. Met welk energie-overschot zouden ze dan sporten? No rice, no power. Met ander woorden : neem een schup een graaf iets nuttigs, als ge dan toch fysieke inspanningen wilt leveren in deze hitte.
2001-02-08 ~ op zee
Er zijn zo van die dagen hè ... een mens zou ze moeten kunnen overslaan. Gisteren kwam LM boven met nieuw nieuws. We gaan morgen niet op anker gedurende 5 dagen bij Khor Fakkan (UAE), we blijven er de tijd om te bunkeren en varen dan door naar Koeweit. En dat is een lelijke streep door de rekening van choff Luc. Choff Diga zou hem hier komen aflossen, maar in Khor Fakkan laden we deze keer niet. Dan zouden beide choffs rustig de tijd gehad hebben om met twee de stand van zaken door te nemen. Als we maar enkele uren op anker liggen om te bunkeren, dan moet Diga een dag vroeger uit België vertrekken om intijds aan boord te geraken. De rederij in Antwerpen was vollop bezig aan het proberen om Diga te bereiken. Maar of ze hem te pakken krijgen is een andere vraag. Misschien heeft hij alle telefoons afgezet en is hij op familiebezoek om afscheid te nemen ...
Ze zullen hem waarschijnlijk in Koeweit doen toekomen. En dat is niet gemakkelijk voor beide choffs, want dan is het laden al begonnen. Kortom, heel het de planning, heel het tijdsschema van Luc ligt nu overhoop. Daar gaat zijn rustige hand-over. Luc was er zeker van dat hij zaterdagmiddag (10/02) van boord zou gaan en nu weet hij het niet meer. In Koeweit (12/02) kunnen ze ons ook nog 5 dagen op anker houden en dan is het al 17/02 ... misschien laten ze Diga toch wel aan boord komen terwijl het schip nog op anker ligt, en kan Luc nog vóór 17/02 naar huis, maar dat wordt niet de rustige hand-over die hij voorzien had. Plezant is anders. Gisteren tijdens het avonduurtje was zijn dartsspel zelfs niet zoals op andere dagen. Een mens zou van minder slecht spelen hè. Capt Wero (zijn vaste ploegmaat) had er iets op aan te merken ook nog. Plezant is anders!
Die vijf dagen anker in Koeweit ipv Khor Fakkan (UAE), áls het al vijf worden, moeten we ons klaar houden om binnen te gaan. Dat betekent dat ze in het machien geen piston kunnen vervangen of niks opengooien voor onderhoud, omdat het schip vaarklaar moet blijven. Voor de mensen van het machien ligt de planning dus ook danig overhoop. Wanneer we gaan lossen in Singapore liggen we tegen de kaai en mag de piston ook niet gedaan worden. Een schip moet in geval van nood direct kunnen vertrekken. Een geval van nood = brand, een ontploffing ... ofwel op de terminal, ofwel aan boord.
En op anker in Ningbo (China) kon de piston ook niet gedaan worden, want daar kon de lichter 'elke dag' toekomen terwijl de Chinezen heel goed wisten dat hij nog in Shanghai lag en dat hij de eerste twee dagen onmogelijk op de plaats van afspraak kon zijn in Ningbo. Twee dagen is zeer zeker genoeg om een piston te doen. Dat de lichter op weg was vanuit Shanghai hebben ze pas in de loop van de derde dag laten weten. Hun gezichtsverlies beperken, dat is de eerste bekommernis. Dat daardoor hier aan boord onderhoudswerken blijven liggen omdat ze de mensen aan het lijntje houden is absoluut niet van belang. De schijn hoog houden, dat heeft voorrang op het welzijn van een schip, op alles.
Australië, Canada, de US en sommige landen in Europa, daar heb ik soms heimwee naar. Directe & klare communicatie & informatie. Waarom zitten wij de laatste jaren zo dikwijls in 'apelanden'? Gewone landen hebben toch ook aardolie nodig ...
Buiten de miserie met de planning door het totaal gebrek aan klare communicatie heeft LM dagelijks te maken met vier Bulgaren in het machien, twee mecaniciens, een fitter en een wiper. Na twee maanden aan boord (gemonsterd 11/11) is het peil van de twee laatsten gezakt tot onder de norm. De twee eersten zijn nooit binnen de norm geweest. Hij heeft al geruime tijd het vermoeden dat zij geen scheepsmecaniciens zijn. Wanneer men daar iets wil aan 'doen', twee van de vier vervangen bvb, laat de rederij in Antwerpen horen : 'dat had ge in november moeten zeggen' En hadden ze het in november laten weten ...? Dan had de rederij gezegd dat ze het eerst maar eens moesten proberen met het volk dat voorhanden is. Dat is dus de ruggesteun cheng Zeba en LM krijgen van de rederij in Antwerpen, van het thuisfront. De brousse strekt zich uit tot op alle oceanen en begint op het kantoor in Antwerpen. En dan is er ook nog de 'nieuwe' elektrieker, maar met hem heeft LM slechts zijdelings te maken. Een elektrieker hangt rechtstreeks af van de cheng.
Het vreemde is dat enkel in het machine-departement gesukkeld wordt met de vakkennis van het volk. Dat is nu al onze tweede contractperiode zo. De Bulgaren van de andere departementen komen van de militaire zeevaartschool. Waar de Bulgaren van het machine-departement een opleiding gehad hebben is niet duidelijk, niet te achterhalen. Alvast niet op een militaire school. Ze hebben niet die 'correcte' attitude zoals de stuurlieden. Die springen net niet in de houding. En ze zijn géén scheepsmecaniciens, daarvan is LM nu zo goed als zeker.
Verder hebben we voor het ogenblik twee gevallen van scheepskolder: capt Wero en cheng Zeba, de leiding zelve deze keer. En allebei tegelijkertijd. Aan kleine ongenoegens wordt de aankleding van gefundeerde ontevredenheid meegegeven, en wel met de meest ernstige mimiek. Als het niet over de broodmandjes gaat dan zijn het de toiletzeepjes of het bleekwater ... die kleinigheden zijn geen onderdeel van de algehele huishouding meer, ze bestaan voor het ogenblik op zichzelf en zijn top-onderwerp. (zucht) Wanneer een van de twee weer zo'n aanval van acute scheepskolder krijgt weet ik niet of het zwans is of arrogantie. 'Doét die zo, of ís die zo?' Het is glad ijs. 'k Probeer me er van tussen te houden wanneer het weer eens zo ver is: als ik niet rechtstreeks aangesproken wordt spreekt men niet tegen mij en Oost-Indisch doof heb ik ook al gedaan, maar die trukken pakken niet élke keer.
Gisteren ging het er over dat de steward Krasimir 'teveel' bleekwater gebruikt en dat de badhanddoeken daardoor onaangenaam ruiken. De lakens en de slopen dan niet? Op een sloop ligt men een ganse nacht, een badhanddoek gebruikt men maar efkes. Het is de huishouding die het moet bekopen wanneer de heren zich vervelen, ik heb het zo vaak meegemaakt toen ik nog stewardess was. De mensen van de huishouding zijn de laagsten in graad, die hebben toch niks te zeggen. Van die kant valt dus geen weerwerk te verwachten. -denken ze
Voor witgoed (de scheepswas in dit geval) mag men javel gebruiken. Én javel ontsmet. In een grote groep is dat van belang voor badgoed en beddegoed. Schurft en luizen, het is allemaal al eens gebeurd. Schurft anderhalf jaar geleden nog, op schip 31. -tekst 309 'k Zou dus maar blij zijn wanneer een handdoek naar bleekwater ruikt, dat is teken dat iemand van de huishouding het scheepslinnen ter harte neemt. En dat ruiken kan hoogstens bij het eerste gebruik zijn want na het eerste gebruik is een handdoek al niet meer kastvers. Met hun papieren-job weten ze niet hoe grauw sommige handdoeken in de cabines van de werkende mensen er soms kunnen uitzien na een week, maar dat meent dan wel te moeten stellen dat Krasi teveel bleekwater gebruikt.
'k Zei iets dat sommige handdoeken wel wat bleekwater kunnen gebruiken. Hij tut-tutterde dat weg. Zo'n vaart kon dat toch niet lopen ... Maw: ik moest niet overdrijven. (Dat is Wero zijn manier om te nuanceren: bagateliseren en minimaliseren.) En gij moet niet over-simplificeren, vent!
Zijt ge al eens gaan kijken naar de handdoeken na een week? Nee. Denkt ge dat de mensen tijdens hun werk zomaar wat tot aan hun ellebogen in de blubber zitten? Uit verveling? Nee Sukkel. Mensen die zich vervelen beginnen te jengelen over prutsen als de geur van bleekwater. En wanneer de scheepswas een paar maal zonder of met te weinig bleekwater gedaan wordt en dan álle handdoeken een grauwe tint krijgen, dan kan hij daarover beginnen. Zo heeft hij al een gespreksonderwerp klaarliggen voor binnen enkele weken. Daarvan is hij nu al zeker, en ik ook want het scenario is niet nieuw. En die grauwe was zal dan Krasimir zijn 'schuld' zijn. Man, dacht ik, de realiteiten van een bemanning leven op andere verdiepingen dan de uwe. Zijt ge schip 09 vergeten? 1983? Dat boekske zal ik maar gesloten laten zeker?
Scheepskolder is besmettelijk. En er bestaat geen vaccin tegen. Het enige dat misschien kan helpen is preventief eens gek doen. Om het niet te worden. Maar meneer verkiest de fles.
'k Ben een interessant boek aan het lezen over een bergexpeditie in de Himalaya. Ze zijn met een tamelijk kleine groep wetenschappers. Ze leven kort op elkaar en moeten heel nauw samenwerken ook. Drie maanden. Ze moesten dus uitkijken dat ze niet op mekaars lip zaten. Realistisch blijven (en zorgen dat anderen dat ook doen) is één van de taken van de leiding. Die moet daar tijd en aandacht aan besteden en het voorbeeld geven of heel de groep krijgt de kolder in de kop. Eén van de manieren is de contacten zo formeel mogelijk houden. Een andere manier is de werkroutines van andere mensen niet nodeloos overhoop gooien. Sommige passages uit het boek zouden kunnen dienen als verplichte lectuur voor een aantal scheepscaptains.
Maar voor de rest gaat hier alles prima.
Gisteren hebben LM en ik de eerste van de 10 nieuwe video's te zien gekregen die in Singapore (30/01) aan boord gekomen zijn. Gladiator. https://nl.wikipedia.org/wiki/Gladiator_(film) Neig hoor. En veel mooie kostuums. In Encarta ben ik eens gaan opzoeken wie Marcus Aurelius nu weer was en wie Lucius Aelius Aurelius Commodus, want ze hadden toch zoveel Romeinen in Rome dat een kat haar eigen Romeinen er niet in terug vindt.
Vanmiddag wist LM te vertellen dat de wiper morgen naar huis vliegt. Officieel om gezondheidsredenen. Dat lost het probleem niet op. 'Gezondheidsredenen' verschuift het probleem gewoon naar later. Die gast staat hier binnen een aantal maanden terug, wanneer de vervanger zijn contract uitgedaan heeft.
2001-02-09 ~ op anker, Khor Fakkan (UAE)
10h : choff Diga is er! En hij heeft post bij, maar ze zit nog in zijn valies. Beide choffs zijn zeer bezig met de hand-over. 'k Moet nog efkes geduld hebben. Gisterenavond was het nieuws al binnen gekomen dat Diga zou aankomen vandaag. Op slag speelde Luc tijdens het avonduurtje veel beter darts. Sinds datum 01-01-01 werd de puntenstand bijgehouden. Gisteren was het dan The Grand Final: 52-51 voor het departement deck. Cheng Zeba was er een beetje niet goed van. LM heeft nochtans een shanghai gespeeld. Maar 't heeft niet mogen baten. Ze stonden alle vier de spelers stonden op scherp gisteren. 't Waren mooie matchen. Pittig.
'Het woord Shanghai wordt gebruikt bij darten. Gooi je een triple, single en double van hetzelfde getal dan noemt men dit een Shanghai finish. Deze term wordt voornamelijk gebruikt voor een finish van 120 ( Shanghai 20 ). De eerste pijl moet in de triple of single zitten van de 20. Afhankelijk van de eerste pijl komt de tweede in het gene wat nog niet gegooid is. De laatste pijl moet in de double 20 komen. Lukt dat dan heb je Shanghai 20 gegooid. Het moeilijke van deze finish is het feit dat de pijlen elkaar regelmatig in de weg zitten.' van : https://www.onetime.nl/uitleg-over/shanghai
Gisterenavond ging het aan tafel efkes over de bijna-aanvaring van vier dagen geleden in de baai van Ningbo -tekst 330 Choff Luc had de scheepshoorn wel luid en duidelijk gehoord, edoch, hij kon niet zomaar naar de brug springen, hij was op de wc. Wij waren het er danig over eens dat dit een geldige reden was om niet direct op post te zijn.
Waar was ik nu gebleven met mijn relaas over onze uitstap naar Ningbo? Ah ja, van de stad weer naar boord geraken. Wijs geworden na ons Koreaans avontuur van vier jaar geleden -tekst 208- hebben we een taxi genomen bij een groot hotel. Niet dat daar een ander soort taxi's staat, maar bij een groot hotel is allicht iemand die Engels spreekt. En anders haalt de portier wel iemand die Engels spreekt. 't Was nodig ook: de eerste chauffeur had persies nog nooit van het havengebied gehoord, niet in het Engels en niet in het Chinees. Want het adres van het schip stond in de twee talen op ons papierke. -misschien kon hij niet lezen, bedenk ik nu Op de duur stonden er zeven mensen om ons op weg te helpen. Zelfs de mevrouw die telkens opnieuw de trappen droog dweilde hielp mee. De baliemeneer van het hotel stelde voor een hotelcar te nemen. Eerst hadden we hotelcard verstaan. Oeioei, wat is een hotelcard? Iets dat wij niet hebben! CAR, niet card, met een wagen van het hotel zijn we terug geraakt, de randsteden door en het industriegebied in. Onderweg hebben we veel vuurwerk gezien vanwege het Chinese Oudejaar/Nieuwjaar.
De car van het hotel mocht het terrein van de terminal niet op. Van aan de grote poort tot aan poort n°1 was het een eindje stappen, door de koude wind. Aan poort n°1 was het winkeltje nog open. De mevrouw wou onze overschot aan yuan wel weer in dollars wisselen, had ze 's middags gezegd. We waren rillerig van de kou, de mevrouw zette twee bekertjes heet water voor ons op haar toonbankje. Wij dachten dat daar theezakjes zouden inhangen. Nee, ze deed teken dat we het mochten opdrinken. LM was zo enthousiast bij de gedachte aan een slok heet water dat hij zijn bekertje om stootte. Water over het toonbankje, in de schuif met sigaretten & op de schabbetjes met paperassen. De mevrouw begon uitgebreid schabbetjes af te kuisen en schuifjes uit te drogen. Pakje per pakje, doosje per doosje. De eerstkomende minuten zouden er geen ene yuan gewisseld worden, zoveel was duidelijk.
Daarop was het haar etensuur. Wij hadden haar overlast bezorgd en konden dat goedmaken door haar gezelschap te houden terwijl ze haar maaltje opslobberde. 'k Zat daar heel de tijd met de yuan in mijn hand, duidelijk zichtbaar, ze zou niet vergeten waarom wij daar nog zaten. Eindelijk maakte ze aanstalten om met geldzaakjes te beginnen. Het wisselen verliep trager dan in de namiddag. Misschien zat ze uit te rekenen dat wij ofwel vree weinig opgedaan hadden, ofwel ergens nog bij gewisseld hadden. En bij wisselen gaat het over percentjes hè. We hebben mekaar 'eppie noejier' gewenst, het soldaatje aan poort n°1 ook, maar die mocht niet antwoorden en wij weer naar het schip. Over een weg uit de boeken van Pearl Buck. De koets van de keizer van China kon daar elk moment langs komen. In de koets zouden potjes gloeiende houtskool staan, stoofjes. https://nl.wikipedia.org/wiki/Pearl_S._Buck , https://asiasociety.org/blog/asia/rehabilitation-pearl-buck
Er stond een ijzige wind. Hij beet bijna LM zijn oren af. Ik heb mijn sjaal rond zijn hoofd gedraaid. Dat hielp een beetje. Aan het water was het nog kouder.
10h: Vandaag is het windstil en het water is zo glad als een spiegel. We varen door een school vliegende vissen. Ze trekken duizend streepjes door het water. Mooi hoor. Persies elfjes die neerstrijken en opstijgen. En een school bruinvissen! of iets dat er op lijkt. Ze buitelen en halen capriolen uit. 't Is persies speeltijd. Op foto zal er niet veel te zien zijn, een beetje geplons misschien. We varen ten zuiden van Taiwan. Het zeewater is alweer 26°C en de frisse dagen in het machien zijn voorbij.
2001-01-29 ~ op zee
Morgen hebben we nog eens Singapore Passage. We gaan bij Jurong stoppen om te bunkeren en misschien wordt de romp nu behandeld. Dat duurt allemaal wel efkes. Misschien kan ik aan de wal.
Op 26/12 hadden we dus die lifeboattest hè. Tegelijk moest choff Luc daar beneden de romp eens bekijken of er veel wier aan vastgegroeid was (en ik mocht toen mee van hem om de foto's te maken). Al dat wier en andere aangroeisels worden een 'baard' genoemd, het schip heeft dan een baard. Mij leek het die dag eerder lang groen haar dat mooi golfde in het water. Zeemeerminnen en -mannen hebben zo'n haar, denk ik. Dat zeewier en andere aangroeisels remmen de vaart van het schip af. Het verbruikt dan meer brandstof om dezelfde snelheid te kunnen aanhouden. Zo 24hrs per dag. Dat loopt op. Daarom moest de romp gecontroleerd worden op 'baard' en als er een baard is dan moet al dat groeisel er af. Daar bestaan gespecialiseerde firma's voor, oa in Singapore. -in Singapore vindt een schip alles wat het nodig heeft, echt alles En die mensen zouden dus morgen komen. Nu kan het heel goed zijn dat de baard er al vanzelf afgevallen is, want we zijn in water van 11°C geweest en dat is te koud voor tropische groeisels. Ze gaan dood en lossen. Dan staan die mensen hier morgen voor niks. Van aan deck is niet te zien of er nog veel spul aan de romp groeit. Misschien is het te zien aan het brandstofverbruik?
Als ze morgen de romp komen kuisen zou 'k misschien beter aan boord blijven, want dan valt er vanalles te beleven. Dan gaan er duikers naar beneden. Gaan ze de romp met druk kuisen, en hoe gaat dat onder water? Of gaan ze hem met een petattenmeske afkrabben, 2x 335m lengte en 22m diepte. Maar ik zal niet aan boord blijven als ik er af kan want ik heb een missie. Ik ga geen boodschappen doen, ik ga op expeditie. In stilte. Voor LM. En ik ga brieven posten ook natuurlijk. -ik herinner mij die dag zeer levendig, ik was zelf tevreden met het resultaat van de missie
De inspecteur Hakl komt voor een dagje aan boord, hij was toch in de buurt. Hij vaart niet mee tot Sri Lanka, zoals eerst gepland, omdat hij elders nog verplichtingen heeft. Jammer, 'k Had wel eens willen vertragen aan Sri Lanka. Misschien hadden we een stuk kustlijn kunnen zien. Dat wordt dus noppes. Langs de andere kant is het veel beter & vooral rustiger dat hij niet mee vaart. Cheng Zeba is zo al een nerveus (en soms krikkel) manneke.
Mijn dierbare heeft mij een tof jobke toebedacht. Tegen woensdag moet een mail met gelukwensen klaar zijn voor Mevr Linde van de loondienst, want zij gaat met pensioen. Mijn probleem : in welke bewoordingen feliciteert men iemand die niet graag met pensioen gaat? Ze zag tegen haar pensioen tegenop, vertelde ze in november'99. Ze blijft wel als adviseur, maar dat zal deeltijds zijn, zei capt Wero. En zo zit ik te koekeloeren naar een blanco scherm, 'k kan niks vinde voor Mevr Linde. Enkele weken geleden hadden LM & ik al eens iets ineen gebreid, we vonden het zelf bijna goed. Ipv dat direct neer te schrijven of in te tikken, nee ... Nu wordt het dringend en ik kan me niet herinneren met welke woorden we dat rijmsel toen ineen geknutseld hebben. En 't is nog wel voor Mevr Linde, zij is één en al stiptheid en exactitude. En een echt cijferhoofd. -zulke mensen bewonder ik mateloos Al van zo lang hij bij de rederij is kent LM haar. In augustus is dat 30 jaar. En zij is altijd bereid om uitleg te geven tot het duidelijk is. Een wonder van een vrouw. En voor LM een periode die voorbij was, misschien een beetje emotioneel. Daar heb ik qua rijmwerk het volgende van gebakken:
Geachte Mevrouw,
'k Vond dat ik moest gaan varen, als piepkuiken van negentien, en kwam bij de rederij. U was er al langer bij, u had er zo al meer gezien.
Dank u voor al die jaren exacte cijfers en getallen en soms moeilijke gevallen: was er iets tekort, u wist het te vinden. Was er iets teveel, u wist mij te vinden.
Tot ziens Mevr Linde
'van negentien' : eerst stond er 'op kaai 214' waar toen de rederij gevestigd was. Maar was het 214 of 212? 212 zou zeer slecht uitkomen, want wat rijmt er op twaalf? Oké, 'piepkuiken van negentien' dan maar.
Straks komt mijn piepkuiken boven uit het machien, hij is nu 49. Minder blond en iets meer grijs in baard & haren en zeven keer meer wijs dan toen hij begon met varen. Ziezo, de opwarming is gedaan, nu kan ik blijven rijmen tot einde blz 6. Doen?
2001-02-02 ~ op zee
Mijn 'missie' in Singapore was een succes. 'k Heb 12 Belgische kranten te pakken gekregen, in twee van de landstalen. En waar vindt men Belgische kranten in het buitenland? Op de Belgische ambassade! In de lobby liggen die. Te liggen. Dat weet ik al van voor ik vaarde, al van in '75, van toen bij Wies in DC. Het is 26 jaar dat ik dat weet en deze keer heb ik er eens aan gedacht. Maar ja, een schip komt niet zo vaak in een havenstad die tegelijk ook hoofdstad is. Geldt dat als excuus voor mijn vergeten? Nee zeker ...
Aan de receptioniste (een lokale dame) heb ik uitgelegd waarvoor ik kwam. Zij begreep direct dat oude kranten goud waard zijn op een tanker ver van huis en ik kreeg ze allemaal mee. Allemaal, zo was er op het tafeltje plaats voor de lading nieuwe (van de voorbije week) die juist toegekomen waren. Lang leve de diplomatieke valies, mijn dag was nu al goed. Toen naar het postkantoor, daar ging het vlotter dan verwacht. Voor postzegels is een klein apart kantoortje binnen het kantoor (een soort glazen kooi) dus moest ik niet staan aanschuiven in die lange file. Om 14h was ik klaar met mijn missie en het bootje had ik pas om 20h.
Naar Raffles Hotel dan maar, dat is een historisch gebouw en we hebben het nog geen enkele keer gezien. Nu weet ik waarom. Het ligt niet aan Raffles Place zoals cheng Zeba vorige contractperiode meende te moeten stellen, (en enkele weken geleden nog eens), maar aan City Hall, één metrostation verder. Op de kaart staat het vermeld als Raffles City, daarom dacht ik dat het niet Raffles Hotel kon zijn, alhoewel het op Stamford Road ligt. 'k dacht al wel dat het niet aan Raffles Place lag, dat plein ken ik ondertussen met mijn ogen toe, en de zijstraten erbij. Raffles Hotel ligt op de LINKER oever van de Singapore River, in het oud koloniaal gedeelte. Uptown, de Oude Chic.
Nu heet hier wel vanalles 'Stamford' of Raffles hè. Boulevard, avenue, road, center, place ... Sir Stamford Raffles was de man die op het eiland een Britse nederzetting neergepoot heeft in 1819. Hij had toen al een titel, gekregen voor bewezen diensten op Java. Hij had het eiland (toen nog Temasek) al op het oog, in geval de Britten Java zouden verliezen aan de Nederlanders. Wat het geval was. https://nl.wikipedia.org/wiki/Thomas_Stamford_Raffles , https://nl.wikipedia.org/wiki/Raffles_Hotel , Afbeeldingen van raffles hotelsingapore Java ligt hier schuin recht tegenover links onder Singapore. Rechts als ge van de Zuidpool komt.
Daarna weer de naar de rechteroever, waar de volkswijken zijn. Chinatown in en deze keer niet alleen Cross Street, maar vooral de zijstraten. Awel, het is er de moeite! wanneer we komen lossen in Singapore, binnen een week of twee drie, moet LM er absoluut mee naar toe. In die wijk krijgt men uitvloeisels van traditionele Chinese toestanden te zien die in het China van Mao misschien niet mochten blijven bestaan en al lang verdwenen zijn.
Tenzij in die oude wijk -een hutong- van Ningbo misschien? Maar dat is persies geen wijk waar buitenstaanders eens mogen door lopen. Belangstelling was daar voelbaar niet gewenst. 't Was eerder een dievenkwartier uit een film. Zoiets als 't Patershol in Gent, volgens de beschrijvingen over de jaren stillekes. Zo iets waar de TBC in de muren woont.
2001-02-03 ~ op zee
'k Heb al enkele kranten doorlopen en er staat in DS van di-02/01 een artikel over de Saoedi's in Bahrein! Aan deze kant van de wereld horen we al wel eens iets over de (rijke) Saoedi's hun schijnheilige vroomheid. -tekst 327 & 331- Maar dat een Belgische krant daarover iets zou laten doorschemeren had ik in de verste verte niet gedacht. En ik ben blij dat het er staat. Ik zal direct eens wat kopiekes gaan maken zie, dan leest ge het ook eens van een ander. Ow, zut, dit is bijna het einde van de brief. Dan gaan de kopiekes maar mee in de volgende brief, 'k zal het niet vergeten. 'k Moet wel zorgen dat er in Ras Tanura (Saoedi Arabië) geen kopieke meer rondslingert. Het artikel is in het Nederlands natuurlijk, maar de tekening is verstaanbaar in alle talen. Als zij dat zien liggen krijgen we problemen. Het schip krijgt problemen met de Saoedi's en ik ook, met de rederij erbij. Dan is 't voor mij gedaan met varen, denk ik.
2001-02-04 ~ op zee
LM komt zojuist een werkdiskette brengen. Daar staat een Excelbestand op, in 'voorlopige opmaak' en daar mag ik deze namiddag aan puzzelen. Lay-out in Excel, het is passen en meten, en dat doe ik heel graag. Als ik tijd heb en als er geen haast bij is.
Gisteren werden we getrakteerd op een zonsondergang uit de reisfolders. Honderd tinten van rood en oranje en nog eens zoveel van roze, met een staalkaart van alle mogelijke wolkenformaties in alle tinten van wit, paars en grijs. En dat alles op spiegelglad water. En tussen lucht en water ..., een horizon van 360°. Want dat hebben wij, horizon van 360°. De voorstelling heeft een half uur geduurd. Toen was het donker. Vanavond nog eens, hoop ik.
Choff Luc had gisteren regen voorspeld, aan de wolken te zien, maar daar zijn we vannacht blijkbaar onderuit gevaren. De wolken die we vandaag hebben zien er wit en braaf uit.
Ziezo, we zijn hier vertrokken. Weg uit China! De zee op. Enkele weken geen bemoeienissen van de wal. We gaan laden bij de Saoedi's. Dat valt tegen, potdorie, ik begon juist de sultan van Oman sympathiek te vinden. -tekst 328b Daarna lossen we in Singapore. Da's al beter, enfin, voor mij toch. Voor de mensen van het machien zo niet, weeral die tropenhitte.
Laden in Saoedi-Arabië brengt extra werk mee in het dagelijks leven aan boord. Enkele dagen voor aankomst organiseert de choff een Grote Verhuis. Alle video's moeten achter slot. De bonded stores in, wil dat zeggen, bij de alcohol en andere taksvrije goederen. Die locker wordt verzegeld door hun douane. Als er op een videodoos enkele mensen staan in badpak willen de Saoedi's weten of het porno is. Dus een film met strandscènes en mensen die gaan zwemmen moet ook achter slot of we raken het eerste half jaar de haven niet uit. Voor alle zekerheid gaan ALLE video's achter slot. Eens op zee moeten ze dan allemaal weer op hun plaats gezet worden. Niet alleen de video's moeten achter slot, ook de camera's (spionage) en de speelkaarten (gokken). En ALLE tijdschriften. Er is ooit al eens ambras geweest door een reclame voor Sloggi. En dat is sportondergoed, geeneens lingerie. En ook eens door een Marie-Claire die blijven slingeren was omdat er een interessant reisartikel in stond over Australië. En een badpakkenreportage. Over die badpakken hadden wij Westerlingen toen glad over gekeken, maar de Saoedi's niet hoor! O nee, zij hadden die badpakken gezien. Zij zijn heiliger dan de paus, enfin, dan hunne kalief. Want de islam, dat is hún uitvinding hè. Ja, vromer dan de kalief dus, maar ze hebben wel een brug naar Bahrein gebouwd om daar gemakkelijker naar toe te kunnen, want in Bahrein mag alles wat in Saoedi-Arabië niet mag. in het Nederlands : https://nl.qwe.wiki/wiki/Prostitution_in_Bahrain Na het weekend komen ze dan op hun eigen grondgebied terug om met frisse moed voor een weekje de deugdzaamheid uit te hangen. En 't zal warm zijn in de Perzische Golf. Warmer dan in de Golf van Oman. LM denkt van niet. Ik vrees van wel, met de woestijn zo vlak in de buurt.
Mijn huisband is een genie. Dat dacht ik al wel, maar nu ben ik zeker. Eergisteren gaat 's avonds de telefoon: cheng Zeba. LM moest efkes weer naar beneden komen want er was iets met de ketel (de druk). LM gaat direct naar 't machien. Iets later opnieuw telefoon: 't was al niet meer nodig, 't was al opgelost. 't Is te zeggen : het probleem had opgehouden te bestaan. Maar LM was allang niet meer in de cabine. Mechanische Mysteries in het Machien? Bij mijn weten geneest geen enkele machinerij zomaar vanzelf. LM komt terug boven. Iets later wist hij ineens wat en hoe. Die ketel deed gewoon zijn werk volgens de norm van zijn ingebouwde beveiliging. Niks mysteries, da's larie.
Beneden was hem dat niet te binnen geschoten omdat ze daar zó opgewonden stonden te tateren dat een mens zelfs zijn simpelste gedachten niet meer kon horen. Zijn beschrijving over het gekakel beneden : ze zijn het verschijnsel niet aan het onderzoeken, ze zijn aan het overleggen hoe ze het ei gaan noemen. Want aan de pomp kon het niet liggen! Ze waren nergens aan geweest! Dus lag het aan de computer! Cheng Zeba wilde de computer van het machien al resetten en als dat niet hielp zou hij hem 's anderendaags wel eens opengooien zie! De computer van het machien opengooien. Echt waar. Soms geloof ik zelf niet wat ik zit te typen. Dat ze misschien vertrokken waren van te weinig druk werd buiten beschouwing gelaten, dat was te eenvoudig. Luid kakelen met zijn allen is toch veel opwindender dan nadenken en efficiënt zijn. Want zeg nu zelf, wat is de spektakelwaarde van iemand die nadenkt ... nul.
Na het avondeten hoorden we bij onze bovenbuur cheng Zeba geklop, getimmer en gedoe. LM keek over zijn brilletje en zei : "Hoor, hij is zijn PC aan het resetten". Ik kwam efkes niet bij van het lachen.
Gisteren namiddag kreeg LM een halve dag vrij. Wij aan de wal. Er zijn een stuk of vijf petroleumkaaien. De poorten worden bewaakt door miliciens. Hun kazerne ligt aan de poort van kaai n°1, waar wij lagen (Beilun, Ningbo). Aan de ingang van kazerne is een klein winkeltje, een ruime kiosk. De mevrouw spreekt enkele woorden Engels. En ze heeft een telefoon. Zij zorgt voor de taxi's. Of ze wou zorgen voor een chauffeur die Engels spreekt. Jaja, natuurlijk. Alle taximannen in China spreken Engels, zij worden zo geboren. Binnen 15 minuten zou de taxi er zijn. Een uur later stonden we daar nog, haar handeltje moest eerst opbrengen hè.
Ongeveer heel de bemanning was daar. Zes man die naar Ningbo wou, enkelen om te telefoneren naar huis en de rest was meegekomen om eens van boord weg te zijn. Uit sympathie dus en ook om een pint te pakken. De steward had een zak nootjes gekocht. We zaten op lage krukjes onder een afdak, uit de regen en in de drup en het werd gezellig. Terwijl we daar receptie hielden kwamen er soldaatjes langs. Door de druilregen en in het gelid. Ze hadden doorzichtige plastic draagtassen bij. Geen tassen van het leger, eerder iets uit een overstock, denk ik. De print op de tasjes waren hondjes uit een Chinees tekenverhaal voor kinderen. Toen ik dat zag werden die soldaatjes ineens veel jonger dan 18. Allemaal porseleinen Chineesjes met een kepie die over hun oren zakt en een vest die te groot en versleten is. Afdankertjes van beroepsmilitairen? Ze liepen op turnpantoffels die sopten in de regen. Zeg jongens, wéét uw mama wel dat gij bij het leger zijt en heelder dagen op natte turnpantoffels rondloopt? Toen ze de poort uit kwamen riep de sergeant (ook al zo'n piepkuiken) iets en het peloton antwoordde:
Wij zijn ... PRÓ-PER! En achter onze oren ... ÓÓK!
Er stond een soldaatje op wacht aan de poort van de kazerne en eentje aan de poort van de terminal. Ze stonden op ronde houten sokkels om hen van het koude beton te houden. Rood met witte strepen. Het soort sokkel waarop speelgoed gemonteerd wordt. Misschien hadden ze zelfs een grote sleutel in hun rugje zitten.
De rit naar Ningbo duurde 25 minuten. Langs brede banen door troosteloos industriegebied. Grijs en grauw en nat. Er was lokaal verkeer ook : fietsen, brommers en bakfietsen. Waar wonen die mensen? Tussen de citernen? In Ningbo (9 mio inwoners) zette de taxi ons af aan de Carrefour -toen had die hier nog geen vestigingen, maar in China al wel Het was er erg druk, eindejaarsdrukte want 's avonds begon het Chinese nieuwjaar. Dat moet ons weer overkomen. Thuis vermijden we de eindejaarsdrukte maar in een overbevolkt land zullen we er dan eens gaan tussenlopen ...
Aan de ingang liepen security stewards. 'k Heb hen gevraagd waar the toilets zijn. "We see" antwoordde de ene. Awel, als gelle het ziet, zeg het dan aub want het is ongeveer dringend. "We see" zei hij nog eens. Jongens, het is de moment niet voor Oosterse raadselachtigheid, dus aub: zég het. HA? Bedoelen ze misschien "double U cee?" Yes !!! The We See. (wc) Daarna hebben we ons in de winkel gewaagd. Aan de kassa's files van 60 winkelwagentjes of meer en in de zijlanen stond ook volk te wachten, het was een complete chaos. Het zag er letterlijk zwart van het volk. Iedereen zwart haar en voor kledij is zwart de modekleur blijkbaar. LM stak met kop en schouders boven de Chinezen uit, we zouden mekaar niet kwijtspelen.
Voor cheng Zeba moesten we enkele CD's meebrengen. Tot aan de CD's zijn we geraakt, maar er was weinig Westerse muziek en niets van wat op zijn lijstje stond. We hebben die files nog eens bekeken. Gesteld dat we onze andere boodschappen hier zouden vinden, dan was het zeker nog 2hrs aanschuiven om te kunnen betalen. En ik voelde de claustrofobie al in mijn keel grieuwelen. LM heeft de knoop doorgehakt : we zijn hier weg. Wij de supermarkt terug uit, tegen de stroom in. Er kwam een vorkliftje met een leeg pallet langs. De Chinezen gingen opzij. LM & ik stapten achter dat vorkliftje, ineens hadden we een brede baan voor ons alleen en we zijn heelhuids buiten geraakt. We hebben onze planning radicaal omgegooid. Ipv uitgebreid boodschappen te doen en een hapje te eten zijn we uitgebreid gaan eten en hebben daarna nog wat boodschapjes gedaan in buurtwinkeltjes.
We keken eens rond voor een eethuisje. We zagen heel veel gesloten rolluiken. Het goot ondertussen. Een bakfietsbrommertaxichinees sprak ons aan. We deden teken dat we iets zochten om te eten. Instappen en weg. Daar zaten we dan, in een karretje ingesloten door een zeildoek. Oriënteren was er niet meer bij. Het zeildoek hing aan drie kanten en we hadden geen kijk meer op de omgeving. Hij stopte aan een groot hotel. Zo'n internationaal bakbeest. Iets simpeler had ook gemogen, maar hoe zegt men keep-it-simple in het Chinees.
In de tearoom toonde een vriendelijke Chinese dame ons waar we nog lunch konden krijgen om 15h. Het was Western Cuisine. Jammer. Maar we hebben heel lekker gegeten, oa ajuinsoep. Echte, alsof LM ze zelf had klaargemaakt.
Daarna stapten we weer de plensregen in. In de Bank of China zijn we nog wat geld gaan wisselen. Daar waren ze al aan het vieren, zo te zien. We hebben nog wat rond gekeken om CD's te vinden voor cheng Zeba en tabak voor capt Wero, maar dat hebben we niet gevonden. In een brollewinkeltje hebben we twee paraplu's gekocht. Allebei met een turkoois handvat. Mottiger hadden ze niet. En een klein wereldbolletje, de grootte van een pompelmoes, om op het rek in de smokeroom te zetten. We hebben geen plantenwinkels gezien, enkel zaken met snijbloemen.
Aan de overkant van de laan, op een open stuk tussen de torengebouwen, was ineens een stuk geel geverfde betonnen muur te zien. Daarbovenuit was een soort duivenkot te zien met gordijntjes aan een raampje. Er liep persies een trap naartoe. Woonde daar iemand in? Wat een eigenaardig bouwseltje zo ineens. Ja, en dan moest ik achter die muur gaan kijken hè. Kijken wat daar te zien was. De boog onderdoor, de Donkerte in, de Middeleeuwen in. Op twee stappen van de drukke laan was er plots een zone van Stilte. Waar zijn we hier? In Oud Ningbo? Een wijk met zeer smalle straatjes, eenmansstraatjes. Het breder stuk straat langs de muur diende blijkbaar als stort. Misschien hebben ze die muur achteraf gebouwd, zei LM. Zou dat kunnen? Aan de buitenzijde zag hij er recenter uit dan de bouwels, maar aan de binnenzijde leek het een oude vestingmuur. Er stonden stenen bouwsels met houten voorgevels en houten verdiepingen. Hier en daar hing een kledingstuk onder een dakgoot te lekken. Een stuk ouden binnenstad dat ze niet konden saneren omdat ze de bewoners nog niet weg gekregen hebben? Er was geen kat te zien. Misschien straks ratten, want het was al aan het donkeren. 'k Heb enkele foto's gemaakt. Ik hoopte dat het geluid van de sluiter geen volk zou alarmeren of op straat zou brengen. Zo stil was het daar. Daarna hebben we de muur gevolgd en aan de volgende boog, tussen de torengebouwen door, stapten we weer de laan op, het licht, het lawaai en de drukte in. Wat wás dat daar achter ons? Aan wie kunnen we dat vragen? Voorlopig aan niemand. Het leek een filmdecor. Iets voor een verhaal over de opiumketen ten tijde van de British Empire.
Die wijken heten hutongs, alle grote steden hebben ze, heb ik veel later pas vernomen. Van Indri. Zij is nu op een betere plaats en kan hopelijk glimlachen onze aardse probleempjes. Ofwel is ze een energiepartikel dat rondreist tussen de verschillende melkwegen van ons universum. Want ze reisde veel en graag hè. Ja, dat zal wel haar hemel zijn, verder reizen zonder pijn. met foto's : https://nl.wikipedia.org/wiki/Hutong , ten zeerste aangeraden : https://www.oneworld.nl/anders/achtergrond/toerisme-redt-oude-chinese-wijken/
2001-01-25 ~ op zee
Donderdag = maildag. 'k Ben onze maildiskette naar de brug gaan brengen. 13h15 LT = 06h15 BT. Of de mails nu al verzonden zijn heb ik niet kunnen zien. En of ze alle drié verzonden zijn? Wat als capt Wero van mening is dat twee mails ook al lang goed is? 'k Wilde er liever niet op staan kijken. Als capt Wero verkeerd klikt (met zijn lumineus idee om de adressen te vervangen door nummers -tekst 329- dan zou dat mijn fout zijn omdat ik op zijn vingers staan kijken had. Het is beter voorzichtig te zijn met lichtgeraakte wezens. Als hij onredelijk wordt omdat zijn 'methode' hem tegenwerkt zijn we nog verder van huis. Daarom ben ik ver genoeg opzij gaan staan terwijl hij bezig was.
Voor Laura waren er twee mails waarvan één om in print te bezorgen aan ma & pa. "Die tweede zal ik als bijlage meezenden" zei hij. Hoe? Ik dacht dat bijlagen absoluut niet mochten wegens teveel kB's? Hij was weer iets aan het 'organiseren' hoor. Of was het nog een uitvindsel uit de tijd van capt PO? 'k Heb geen uitleg gevraagd, ik heb 'thank you captain' gezegd en ik ben het afgebold.
Zolang we voor het verzenden afhankelijk zijn van de rederij zal de situatie halfslachtig blijven, want de installatie blijft het speeltje van de captains en die willen allemaal hun zegje blijven hebben. Zolang er van de rederij geen geschreven rondschrijven komt aan ALLE betrokkenen, met eenduidige richtlijnen ivm met privé-mail blijven wij zitten met grillige reglementjes, procedurekes & methodekes van de captains in kwestie. Sommigen zijn er verkikkerd op. Terwijl een vaste werkwijze tijd, energie en onnodige kopzorgen bespaart. De enige die tot hiertoe een realistische kijk had op (elektronische) post was capt PRü -schip 31 Die maakte daar geen spel van. Die vond verzenden belangrijker dan zijn zegje doen. Maar ze heten dus niet allemaal PRü ...
'k Schreef daarstraks dat we het hier allemaal al eens gekiekt hadden in Ningbo. Een kwartier later heb ik een dozijn foto's gemaakt van een bijna-aanvaring met een Chinees schip dat geen vaart minderde en evenmin zijn koers bijstelde. Zaten ze allemaal te eten, of te mahjongen? https://nl.wikipedia.org/wiki/Mahjong Wie vaart het schip dan? De Geest van het Proletariaat? Aan boord van een schip uit de beschaafde wereld wordt in ploegen gegeten. En al zeker in nauwe doorgangen en op dagen van aankomst (en vertrek). Om 11h komt LM boven om zich op te frissen, we eten vandaag om 11h20, met de 1ste ploeg. We horen de scheepshoorn, maar dat is standaardprocedure wanneer er mist is, niks ongewoons dus. Alleen, hij blaast niet om de zoveel seconden, hij blaast continu. En dan is er iets, want die continu is ook een signaal om alle mecaniciens van uit het machien onder de waterlijn naar boven te roepen. Lage toonhoogte.
LM kijkt eens door de patrijspoort en zegt : "Wat is dié aan het doen!" Wij spoorslag naar buiten, bakboord. En camera mee. Een kleine Chinese vrachtvaarder (± 100m lang) was in volle vaart op ons aan het afstevenen, als hij niet bijstuurt zit hij binnen enkele minuten in onze bakboordflank. (foto's) Intijds vaart minderen ware ook goed geweest maar daar was het al te laat voor. (foto's) En volle kracht achteruit zagen we hem ook niet doen, zijn kielzog blééf maar een rechte lijn. Hoeveel minuten hebben we nog ...
Op heel dit water varen misschien vier schepen voor het ogenblik. Plaats zat. Wat wil die Chinees dan de vaargeul kruisen op het moment dat wij erdoor gaan, hier-en-nu. Waarom niet intijds vertraagd en hier-maar-sebiet, dus na ons. Of intijds bijgestuurd en nu-maar-ginder, dus achter ons.
Hij ligt minder diep in het water dan wij. Hij kan naar minder diep water, wij niet. Wij kunnen de vaargeul niet uit om hem te ontwijken, hij moet ons ontwijken. En dat weet hij. Waarschijnlijk was de brug onbemand (Luc zei achteraf dat hij ook zoiets vermoedde). Dus niemand daar aan boord weet dat hun schip afstevent op de flank van een mammoettanker. Hoeveel minuten nog? Op de brug was de tweede hoorn in gang gezet. Die geeft een hees gebrul. Wij waren al gestopt, maar we lagen nog bij lange niet stil natuurlijk, we hadden nog vaart. Wij gaven al een minuut of wat 'alles stuurboord', maar dit schip is een log gevaarte, het is niet snel wendbaar. Onze 'alles stuurboord' is voldoende om eigen manoeuvres uit te voeren, maar niet om een scheve situatie recht te zetten waarbij twee varende schepen betrokken zijn en waarvan één blijkbaar niet bestuurd wordt.
Op de Chinees moet dat toch iemand zichzelf op gang gekregen hebben want eindelijk, eindelijk zagen we de Chinees bijsturen. (foto's) Hij vaarde nu parallel met ons. LM en ik gingen naar binnen, want er stond een snijdende wind. LM kijkt nog eens naar buiten : "De Chinees! Hij maakt rechtsomkeer!" Wij opnieuw naar buiten. Jaja, peeke maakte 360° (kielzog, foto's). 360° en volle petrol. Zijn manoeuvre was zo goed als toegeven dat men in fout was, dat de brug onbemand was geweest. Of bemand door de scheepskat. Of door een onbekwame panikerende stuur. -aan de wal zou men zo'n manoeuvre vluchtmisdrijf kunnen noemen Voorbij onze achtersteven kruist hij de vaargeul en snijdt naar stuurboord, dat alles in volle vaart, in feite was hij al weer op koers. Zijn kielzog ging door het water dat wij met ons stuurboordmanoeuvre mooi glad getrokken hadden. Zijn kielzog was zéér duidelijk zichtbaar. (foto's)
Choff Luc dook van ergens op, vloekend op al wat Chinees is. "Hebben wij een loods aan boord?" vroeg ik in de vlucht. "Jaja! Loods aan boord!"
Aan stuurboord zijn we dan nog een foto gaan maken. Hij ging er vandoor, zijn boegwater stoof op alsof het verzameld Russisch leger hem achterna zat. Nu hoop ik dat al die opeenvolgende situaties en watertoestanden goed op de foto's te zien zijn, want het is maar aan het omringend water dat ge kunt zien wat een schip aan het doen is, of wat het zojuist gedaan heeft. Bon, nu kon de loods ons weer op koers leggen en konden we verder varen.
Na het eten gingen we efkes langs bij choff Luc in de cargo control room. "Dat wordt een near-collision report" zei hij. LM vroeg rond hoe laat ongeveer we tegen de kaai zouden liggen. "De kaai? sneerde Luc, normaal zou die nu al aan bakboord moeten liggen maar wanneer ..." vloekend op al wat Chinees is.
We hebben al veel wilde verhalen gehoord over deze wateren, maar deze keer hebben we het eens zelf gezien. We stonden erbij en keken er naar: Far West streken in de Far East. Dat is allemaal gebeurd tussen 11h en 11h15 want om 11h20 stipt zaten we aan tafel, LM opgefrist, omgekleed en wel. Op de brug hebben ze waarschijnlijk de juiste tijden genoteerd. Maar daar ga ik niet naar vragen hè. Nu niet en later niet. Binnen een dag of twee zijn we hier weg. Dan hebben we weer avonduurtje om 18h. Dan horen we het verhaal wel uitgebreid van capt Wero of choff Luc, of misschien vanavond aan tafel al: wat dat Chinees schip als excuus aangebracht heeft en wat de Chinese loods hier aan boord vond van het zeemanschap van zijn landgenoten. Maar een Chinees zal aan Westerlingen niet laten merken dat hij zijn landgenoten de nek zou willen omwringen. Onkundige landgenoten, dat is immers gezichtsverlies.
Bij dit relaas horen vier kleine schema's die de fasen van het gebeuren schetsen. Maar die moet ik nog inscannen. Dat zal voor later zijn. En de analoge foto's ook nog inscannen, da's ook voor later.
Hoi Europa, Sinds twee van de correspondenten in Frankrijk wonen moeten we verbreden en is het niet meer België maar Europa. Hoi Europese Gemeenschap kan ook, maar Europa klinkt solider, meer vaste grond. De Europese Gemeenschap is een papier, dus geen vaste grond. Dit is de eerste dag van de week, de eerste dag van de eerste maand van het eerste jaar na de start van de eerste eeuw van het nieuw millennium. Vanaf nu is het voor echt: één, twee, start! Ziezo. Vannacht om 24h00 werd iedereen op de brug verwacht door capt Wero, voor een glas champagne. Dat is een Brits gebruik (zegt hij) en vermist hij nog halvelings Brits is stonden we daar. Het voelde zeer onwennig aan want alcohol op de brug is tegen het beleid van de rederij. Van ongeveer elke rederij.
2001-01-02 ~ op zee
De barbecue was een succes. Het varkentje was lekker. Het kwam uit de oven omdat er geen houtskool is aan boord. Enkel gewoon hout. Voor kippenboutjes is dat oké, maar voor een volledig varkentje is dat niet genoeg. Dat moet uren en uren aan het spit. Dan hadden we dagen geleden al moeten beginnen met houtskool maken.
2001-01-07 ~ op zee
Gisteren had LM voor de zoveelste keer het genoegen een mogelijke ramp te vermijden. 'k Zal beginnen met zijn besluit : onbekwaam volk is een gevaar aan boord. In feite niet enkel aan boord, maar we houden het nu op een schip. Dit schip. Er was iets met één van de auxiliaries. Dat zijn de dieselgeneratoren die zorgen voor stroom in het machien, op de brug, aan deck en in de huishouding. Dus voor heel het schip. ALLES. Zo zijn er drie. Op zee is één auxiliary in bedrijf en minstens één moet standby zijn om direct te kunnen overnemen of ze vallen op de brug efkes zonder radar, en in het machien efkes zonder licht. En dat mag niet. 18h : De man van wacht krijgt een alarm en gaat naar het machien. Dat kunnen we volgen van uit de smokeroom, daar hangt zoals in alle andere openbare plaatsen (en in de cabines van de mecaniciens) een extensiepaneel tegen het schot. Iets later is er opnieuw een alarm, dat ook onmiddellijk geaccepteerd wordt.
Terug van tafel, zo rond 20h, ziet LM op het extensiepaneel in onze cabine dat het machien nog altijd op 'bemand' staat. Dat is ongewoon. En vermits hij met prutsers te maken heeft is het verdacht, en gaat hij kijken. Een 20 minuten later was hij weer boven om een overall aan te trekken en weer naar beneden te gaan. 't Was dus serieus. Een vol uur heeft het geduurd om de oplossing die het ventje van wacht gedurende twee urenhad zitten ineen knoeien weer in orde te krijgen, shipshape. En waarom had peeke niet gebeld, wilde LM weten. Awel, zei dat wonder van alertheid, hij had gebeld, maar LM was er niet. - Naar waar hebt ge gebeld? vroeg LM. Want als ze 't slim proberen te spelen ... - Naar uw cabine, zegt dat wonder van schranderheid.
Peeke weet al maanden dat de staff om 18h in de smokeroom is en daarna in de mess, aan tafel. Heeft hij die nummers gebeld? Nee, hij heeft naar onze onbemande cabine gebeld ... Verder heeft dat wonder van efficiëntie geen enkel ander nummer geprobeerd tot hij LM te pakken kreeg en ook geen oproepprocedure gebruikt. Hij had gewoon een collega Bulgaar gebeld en samen zouden ze iets ineen breien.
Toen heeft LM hem efkes de standaardprocedures getoond (met zijn neus opgeduwd) hoe iemand moet opgeroepen worden. Die procedures hangen uit, in verstaanbaar Engels, als sinds het schip overgenomen werd van de Chinezen. Maar léést het vent wel Engels, of is 't weer doen alsof om de schijn te redden? (Zoals de elektrieker met de kerstverlichting).
Dat wonder van organisatie liep daar om 20h nog rond in short (ontoelaatbaar, overalls liggen gereed in engine control room) En rond zijn schoenen had hij vodden gewonden, want zijn veiligheidsschoenen stonden in zijn cabine. Dat is zo een plaats waar een mens ze NIET nodig heeft. En waarom de collega niet gezegd heeft : hier moeten we LM bij halen ...? Geen idee. Maar met dat soort havermoutkoppen moet LM dus werken.
Was LM niet naar beneden gegaan om te weten wat er gaande was, waren we de nacht ingegaan met nul auxiliary standby. Hij moet hier niet alleen het werk organiseren en zijn eigen job doen, hij moet ook nog het schip behoeden tegen die mensen hun grijze cellenbrij. Maar ego's! Oelala! Neptunus, bescherm dit schip. Ik moét het u vragen want hier aan boord is meer volk dan zeemanschap.
2001-01-08 ~ op zee
Mechanica heeft niks te maken met magie en toch denkt Flash-2 dat zijn voodoopraktijken spontane genezingen zullen bewerkstelligen bij de machinerijen. - wie Flash-2 was, of van waar die bijnaam komt? misschien wordt dat later duidelijk
2001-01-10 ~ Singapore Passage
Deze voormiddag was een general cargo (stukgoed) achter ons aan het speed geven, hij zat bijna bij ons binnen. Traffic Control heeft hem tot de orde moeten roepen. 'k Zou graag weten of Traffic Control noteert en bijhoudt wie van de passanten hier allemaal de joyrider uithangt. Tijdens het middageten zagen we dat schip aan stuurboord voorbij steken. Hij had bijna een ferry mee. In juni vorig jaar hebben we hier ook een mirakel zien gebeuren. Er is toen niks gebeurd. Dat was het mirakel.
Sinds enkele dagen gaat LM de richting van Luc Philips uit. https://nl.wikipedia.org/wiki/Luc_Philips Niet dat hij een artistieke carrière ambieert of begint te kalen, maar als Ruimerke. Met één dag tussen heeft hij al twee keer aan de sanitaire pijpen gewerkt, En niet links of rechts ergens een pijpje, maar aan de grote pijpen, beneden. En aan de grote verzameltank. Letterlijk dé stront-job.
Voor stront-job zegt de spellingscontrole hier : geen spellingssuggesties. Euh? Geen andere suggesties ookni? LM zou er misschien mee geholpen kunnen zijn. Soms lach ik mij een kriek met de spellingscontrole.
Daarna komt hij douchen, trekt propere werkkledij aan en verdwijnt weer naar 't machien. Ruimerkes hebben het in vergelijking daarmee gemakkelijk. Gisterenavond was het weer zo ver. Van 22h tot 23h30. Het systeem valt natuurlijk buiten de werkuren in panne hè. En het komt wel degelijk door het vacuümsysteem. (Het wc-systeem als in de vliegtuigen, een energiezuinig systeem) Het is een zeer gesofistikeerd systeem maar weinig hygiënisch wanneer er iets aan hapert. Dan zitten we ineens met latrines. Erger. Wanneer iets loos is kunnen we zelfs niet doorspoelen met een emmer water want de wc-pot heeft geen sifon maar een afsluitklep. En in geval van panne blijft die klep potdicht. Frisse bedoening hè ...
2001-01-12 ~ op zee
Twee dagen geleden heb ik iets gemist. De general cargo heeft in de namiddag nog een zwaardere stoot uitgehaald. In de voormiddag was die joyrider al opgeroepen door Traffic Control dat hij ofwel moest vaart minderen en afstand houden, ofwel ons voorbij steken. Op de middag was hij ter hoogte van het kasteel, rond 14h was hij ons voorbij en ... sneed ons de pas af. Het was een kwestie van meters, vertelden capt Wero en choff Luc 's avonds. Ze zagen nog wat wittekes. Traffic Control geeft de general cargo een waarschuwing. De captain van dat schip antwoordt daarop dat aan boord van dit schip niemand op de brug is! Waarschijnlijk een debiel, die captain. Traffic Control heeft capt Wero aangeraden direct een klacht in te dienen. De telex was al vertrokken nog voor we de Passage uit waren. En Traffic Control houdt wel degelijk bij wie er allemaal de aap uithangt in de Passage. Of er ook boetes gegeven worden voor liegen heb ik niet gevraagd. Ze zagen er zo nog ontdaan uit, dat ik niet te veel wou vragen. Van heel die situatie heb ik 's namiddags niks gemerkt natuurlijk, ik was met mijn eigen zaakjes bezig. De scheepshoorn heb ik wel gehoord.
Cheng Zeba wordt eind februari afgelost, het bericht is gisteren toegekomen. De naam van de vervanger ben ik vergeten, maar het is niét HUS. 'k Heb wat staan juichen. Daarvoor ben ik in de slaapkamer gaan staan hoor, met de deur dicht. Daar is het minder te horen dan in de alleyway. 'k Ben content, opgelucht en blij voor LM en alle andere mecaniciens dat die chaoot niet komt. Voor mezelf ook natuurlijk, maar vooral voor hen. De job vraagt zo al genoeg van de mensen. 'k Vind niet dat ze daarbij nog eens met een psychiatrisch geval moeten kunnen omgaan gedurende 8hrs per dag en meer. Er zijn mensen die het kunnen hè, maar dat is dan een totaal ander vakgebied, een zeer gespecialiseerde opleiding ook. Voor koopvaardij is gewoon al gek genoeg.
2001-01-13 ~ op zee
Weet ge wat de grootste miserie is met communicatietoestellen? De mensen die de communicatietoestellen bedienen. Ik probeer al sinds vanmorgen een faxje verzonden te krijgen naar Laura. Denkt ge dat het ding vertrokken geraakt? Nee. En waarom niet? Ga zitten en lijd mee, want het is weer een 'story'. Awel, capt Wero had me bij het vorig faxje gezegd (op 23/12, 29sec = 0,78 USD) dat als ik nog zo eens kleine berichtjes te verzenden had, het de moeite niet was ze te factureren. Een factuur maken in drie exemplaren en naar de rederij zenden kost meer dan het faxje zelf.
Dus, vanmorgen wou ik eerst langs hem passeren hoe zo'n kleintje dan moet verrekend worden. Meneer sliep weer eens. Zogezegd weer 'London Office Hours, dat is een eufemisme om te zeggen dat hij (weer eens) zijn roes lag uit te slapen. Pas om 14h kreeg ik hem te pakken. -was hij dan zelfs 's middags niet aan tafel geweest?dan zal die fles wel leeg geweest zijn Dat is nog niet alles. Toen had hij een ganse parlee te doen over het lettertype en de lettergrootte. Een Courier 10 komt duidelijk door op fax, dat is allemaal al besproken geweest met de betrokken correspondenten, daar heeft pee geen bekommernis over te tonen, dat zijn absoluut zíjn zaken niet. Eén dezer dagen vliegt het deksel van mijne ketel en ga ik hem afsnauwen dat hij mag ophouden de mensen te betuttelen. Dan over het papier. Het papier is op A4 breedte (de reguliere 21cm). Nu is het niet nodig een ganse A4 (29,7cm lang) door het toestel te draaien als er maar enkele cm tekst op staat. Dat spaart weeral seconden. Die truk heb ik van een slimme stuur, enkele jaren geleden. Vraagt dat groot licht van een Wero of het faxtoestel wel zo'n klein stuk papier kan hebben ... Maar de bréédte is toch oké !!! Hoe grijpt het toestel een vel papier : in de breedte. Of er in de lengte 8cm of 80cm doorgaat heeft geen belang. Jamaar! Pas op voor mijn faxtoestel hoor. (Op een schoolmeestertoontje)
AUB vent, ik word puur niet goed van beleefd te blijven tegen Uwe Domheid. Ga nog wat slapen want uw brein drijft nog rond in uw kop en uw ogen dobberen bijna uit hun kassen.
Mijn vraag was dus hoe het moet met de betaling. Niet wat hij vindt van de lay-out van mijn correspondentie met mijn zus! Da's privé.
Op naar de brug, bij de stuurman van wacht. Die zou aan de capt vragen om het faxje te verzenden. - It 's okay, zeg ik, ik kom van bij de capt en hij zei me dat ik het aan u kon vragen. En ik blijf er bij staan. Toen kwam de aap uit de mouw: de stuurman ging er de handleiding bij nemen en dan 'later' verzenden. Deze stuurman weet dus niet hoe een faxtoestel werkt. Het faxje was getypt om 09h. 'k Heb hier bijna een volledige werkdag laten voorbijgaan enkel en alleen om Wero voor 30 BF papierwerk te besparen.
Gisteren heeft hij nog iets laten horen om die achterover van te stuiken. LM en ik hebben een zestal mail-correspondenten. Die adressen staan opgeslagen in het adresboek van de computer van de brug. Die adressen zijn allemaal duidelijk herkenbaar door hun verscheidenheid. Wat doet dat groot licht? Hij nummert ze. Weg verscheidenheid. Hij maakt het zichzelf dus moeilijk door zijn methode, of beter : door zijn gebrek aan methode. Als het adresseren dan plots niet snel en vlot verloopt, dan is dat ónze fout hoor. Wíj zijn degenen die het hem moeilijk maken. Moest dit nu over de kok gaan, maar het gaat over de gezagvoerder. Het is angstaanjagend gewoon.
16h20 : ik ben net terug van de brug. Deze namiddag was er oefening. ('t Is zaterdag hè) Tijdens de oefening neemt de capt over op de brug, zodat de stuur van wacht ook kan meedoen aan de oefening en de cheng neemt over in het machien, zodat LM de oefening kan meedoen. Na de oefening zegt de 2de stuur me dat de capt het faxje verzonden heeft. Goed, dan ga ik dat nu efkes terug halen hè. Capt Wero was bezig met het faxtoestel, dus ik wacht efkes. - Ja, wat is er? vraagt hij. - De fax is vertrokken, captain? - Jaja, is vertrokken ... 'k Kijk rond op de kaartentafel, nergens een strook papier van 21 op 8 cm te zien. - Captain, mag ik het ik het papiertje dan terug hebben aub? - Ow! Och, haha ... (zeer schaapachtig) en hij haalt het faxje uit de papierbak. Pee had uit zichzelf besloten dat LM & ik dat papiertje niet meer nodig hadden, dat het weg mocht. De privé-correspondentie van een ander ging de papierbak in. Hij zag aan mijn blik dat hij zijn boekje te buiten gegaan was (wéér eens). De correspondentie van een ander maakt men niet weg, ook niet als men captain is. Voorál niet als men captain is. (Maar anders wel de correcte jongen uithangen, en wel principes verkondigen). Mijn hart klopte weer in mijn keel en mijn handen begonnen te trillen, ik moest daar zo snel mogelijk weg of ik ging uitvliegen. 'k Vroeg ik het buitengaan (met de puit in de keel van mij in te houden) hoeveel seconden het faxje geduurd had. Hij keek eens op de controlestrook : 41 seconden. Dat betekende dus meer dan 7 hrs gezeik voor een jobke van 41 seconden. Ga met zo'n mensen in zee ... 'k Had het bericht vóór 06h BT bij Laura willen hebben, nu was het 13h BT.
2001-01-21 ~ op anker, Gele Zee
We liggen hier al vijf dagen te koekeloeren. Zelfde scenario als vorige zomer: wij waren intijds op de plaats van afspraak, de Chinezen niet. Van Chinese kant weer algehele stilte, of informatie per druppelteller. Uiteindelijk bleek dat hun lichter nog in Shanghai lag, gevangen in de mist. Mist, ja er is mist. Die kan deze keer dienen als excuus om niet intijds op de afspraak te zijn. Vorige zomer hadden ze dat excuus niet. Ze maken vorderingen qua smoezen. 't Kan evengoed zijn dat de terminal ineen gestuikt of ontploft is hoor, maar voorlopig heet het dus 'mist'. Vooral in hun communicatie dan. Vannacht om 01h was de lichter er. Eerst de mensen vijf dagen in standby-modus houden en dan zaterdagnacht toekomen. Nu hangt de mensen hun vrije zondagnamiddag eraan.
Gisterenavond liet capt Wero horen dat ik met de lifeboattest (een maand geleden, 26/12 in Oman) niet mee gemogen had, omdat dat 'gevaarlijk' is. - Ik had de toestemming van de chief officer, captain. De enige die een beslissing van de choff kan overklassen is de captain zelve, maar die sliep weer eens zijn roes uit, 'London Office Hours'. - Ja maar, er kan iets gebeuren. (In het kalme water van de Golf van Oman? Vent, de waart niet eens wakker, wat weet ge dan van het weer die dag.) - Captain, ik heb sinds 1983 mijn brevet van sloepgast, dat staat in mijn Belgisch zeevaartboek en is genoteerd bij de Waterschout. Ik weet hoe ik mij moet gedragen in een reddingssloep: zitten en wachten tot u iets gevraagd wordt. En pas foto's maken wanneer Luc het zegt. Het kwam er op neer dat ik niet verzekerd ben wanneer er een ongeval zou gebeuren tijdens een lifeboattest. (reddingssloeptest) En dat ik daarom niet meer mee mag met de volgende lifeboattest. (da's in juni.) -en zijn we verzekerd wanneer gij weer eens uw roes ligt uit te slapen?
1/ 'k zal eerst afwachten of we ergens aan boord van een schip zijn in juni, LM en ik 2/ dan bekijk ik wie en hoe de choff is 3/ dan vraag ik aan die choff of ik mee mag de sloep in mag, én ... misschien mag het van die captain dan weer wel 4/ als gij aan boord zijt als capt, bestaat een reële kans dat ge slaapt, met uw smoes van 'London Office Hours' 5/ het heeft dus absoluut geen zin dat ge nu al een verbod uitvaardigt voor volgende zomer, leer nadenken aub 'k ben trouwens niet van plan dat verbod te onthouden
Luc was zelfs blij toen ik vroeg of ik mee mocht, want buiten de matroos en de mecanicien van dienst en hemzelf aan het wiel, had hij nog iemand nodig om foto's te maken over heel de lengte van de romp van het schip. Daar groeide nu een lang soort groen zeewier, 20 à 30 cm lang, heel mooi om naar te kijken hoe het daar lag te wuiven in het water, maar het remde enorm de vaart af en joeg het brandstofverbruik fel omhoog. Dat wier moest gedocumenteerd worden voor een verslag. En omdat Luc mij al kent sinds '96 en weet wat hij van mij kan verwachten, daarom mocht ik mee. In kouder water is dat zeewier gestorven en van de romp gevallen. 't Probleem was ineens opgelost. Maar het was dus wel gedocumenteerd.
Het zeewater is vandaag 13°C. Niet dat hier iemand wil gaan zwemmen, maar die temperatuur van 13° maakt dat het in 't machien slechts 24°C is. Dat is goed nieuws hè. Nu we op anker liggen staan wel veel machinerijen af, dat scheelt ook een pak. Maar de temperatuur van het zeewater geeft de doorslag voor de temperatuur in het machien. En 24°C is memorabel hoor. Het is jaren geleden dat LM nog eens in de friste heeft kunnen werken. Want mecaniciens noemen 24°C fris. Hij draagt nu een T-shirt onder zijn overall en de sponzen halsdoek tegen het zweten is al vijf dagen niet meer nodig. Wanneer hij gedaan heeft met werken kan hij gerust nog een ganse avond polka dansen, zo fris komt hij boven. Fris als een hoentje. Al eens een hoentje zien polka dansen? Ik wel. Hier. In China.
2001-01-22 ~ naar Ningbo We varen. We gaan de baai van Ningbo binnen. Mooi hoor. Alle eilandjes liggen er nog, dezelfde als vorige zomer. Da's toen uitgebreid ingeblikt geweest, in het binnenvaren én in het buitenvaren. En zonder mist. Als we nog lang dezelfde lijn blijven doen valt hier voor mij niet veel meer te fotograferen hè. We hebben het hier allemaal al eens gekiekt. En het blad is vol
Mijn Ma had geschreven dat ze een beetje Islam aan het bestuderen was want Ma vond dat ze daar wat meer moest over weten omdat de nieuwe hulp in huis Moslima was. Dat was weer eens frappant, want het was niet de eerste keer dat Ma en ik met hetzelfde bezig waren zonder dat we het van mekaar wisten. En met Laura heb ik het nog sterker. Wij maken zelfs mekaars zinnen af ook als we mekaar in maanden niet gezien of gehoord hebben.
Hey, ik ben ook met Islam bezig. Niet met de godsdienst zelf, da's me teveel, openbaring & wetten en regeltjes & voorschriftjes en zo. Nee, dank u. Maar de geschiedenis van de Islam is neig. Vooral wanneer ze beginnen ruzie maken over de opvolging. Amper 29 jaar na de dood van hun profeet was er al dikke scheur in de godsdienst, een regelrecht schisma zeg maar, want het is nooit meer goed gekomen. -volgens Encarta https://nl.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_de_islam Dat was na de dood van de 3de kalief al, want er stonden twee 4de kaliefs klaar om op te volgen, en die heetten allebei Ali. Toen hebben de volgelingen van de ene Ali zich afgescheurd. Dat was de eerste sekte, de Kharijiten. https://nl.wikipedia.org/wiki/Kharidjisme
Nu worden ze Ibadieten genoemd en zij zijn de puriteinen van de Islam. En die wonen (bijna) allemaal in Oman. Geen fundamentalisten, wel puriteinen. Dat is te merken aan hun traditionele kledij. Geen overdreven versierselen, ook niet voor de ceremoniële kledij bij officiële gebeurtenissen. En van officiële ceremonies zijn we bediend geweest.
Vorige keer toen we hier waren was het 19/11 en dat is de verjaardag van Sultan Qaboos (Kaboes uitgesproken). tegelijk is het dan ook nationale feestdag. En als ik alles een overloop denk ik dat hij een verlicht despoot is. De Omani-Renaissance is begonnen in 1970 toen Qaboos met de hulp van de Engelsen (eindelijk) aan de macht gekomen is. https://nl.wikipedia.org/wiki/Qaboes_bin_Said_Al_Said
"Tot de conclusie gekomen dat er armoede heerste en de slavernij moest afgeschaft, besloot hij de macht over te nemen. Op 23 juli 1970 nam hij de troon over en stuurde hij zijn vader in ballingschap naar Groot-Brittannië. De Omanieten die het land verlaten hadden, werden uitgenodigd terug te keren om te helpen het land te verbeteren." aldus Wikipedia. En Encarta zei ook : Sinds 1970 werden het wegennet en de gezondheidszorg uitgebouwd en armoede gebannen. Wijd verspreide aandoeningen als trachoma, malaria en cholera zijn geëlimineerd of onder controle gebracht.https://nl.wikipedia.org/wiki/Trachoom
Enkele dagen geleden hadden we de feestelijkheden ivm met het einde van de Ramadan. Dat zien wij allemaal op de Omani TV. Dat is een staatszender, maar lijkt eerder een privé-publiciteitszender voor de sultan. 't Is al Qaboos wat de klok slaat. Voor de rest zijn het programma's met zang-en-dans, zoiets als onze interludiums in de jaren '60, maar dan in kleur. Er is geen berichtgeving, of wat wij berichtgeving noemen. Het is een opsomming van gebeurtenissen, geen duidingsprogramma's ookni en het nieuws in het Engels is eigenlijk een snoer communiqués van het hof van de sultan.
Qaboos ziet er een proper manneke uit. Prompt heertje, zoals hij over het scherm wandelt. Ik denk dat hij een eigen ploeg in dienst heeft die er moet op toezien dat hij zo voordelig mogelijk in beeld komt. Misschien heeft hij wel een leraar bewegingsleer ook: niet schrijden, dat staat te ver van het volk af. Stappen, als een gewoon mens. Hij heeft zijn vorming in Engeland gekregen, het land waar Amnesty International ontstond. Afbeeldingen van sultan qaboos
Encarta vertelt nog veel meer over Qaboos. In 30 jaar tijd heeft hij het land uit de Middeleeuwen gehaald. Houden zo en alle dagen over het scherm stappen. Anders vergeten ze dat hier. Want malcontenten heeft men overal natuurlijk. De praatprogramma's zijn religieuze programma's. Dat weten we omdat cheng Zeba Libanees is en hij verstaat Arabisch. Zelf is hij geen moslim maar Maroniet, een christelijke godsdienst. https://nl.wikipedia.org/wiki/Maronitische_Kerk
Zojuist was ik efkes in de cargo control room en ene van de Omani's zat daar op de computer patience te spelen. 'k Dacht dat kansspelen verboden waren in de Islam? En dan zeker bij de puriteinen, de Ibadieten. 'k Had moeten vragen van welke afdeling hij was. Tot hiertoe heb ik al vijf strekkingen en vier sekten gevonden. Zonder de exotische splintergroepjes in Azië of in de bergen van Jakkamakka natuurlijk.
Van 24/12 tot en met 28/12 hebben we op anker gelegen en we zijn nu al twee dagen aan het laden. 't Zal tot morgenmiddag duren. Het nieuwjaar zal dus op 01/01 gevierd worden. Deze keer verloopt het niet zo snel als vorige maand. Toen waren we op 36hrs geladen en weg. Voor nieuwjaar wordt het een barbecue, als er niks verandert. Want voor kerstmis was er ook eerst barbecue gezegd en toen werd het toch een diner. Liever barbecue, gesteld dat we mochten kiezen.
2000-12-32 ~ Oman
Beste wensen voor de komende eeuw, want morgen begint de 21ste eeuw. Nuja, volgens onze kalender dan. De Chinezen lachen daar eens mee, zij zitten al ver over het jaar 4000. En wij lachen ook, omdat we gaan barbeknoeien.
Als ik de datums eens overloop schrijf ik dit contract vree weinig. Er is nog maar 1 brief vertrokken en we zijn al een zes weken aan boord. Het hadden al drie brieven moeten zijn. Uitleg : ik heb veel werk. Lach niet. De eerste weken ben ik met de videocollectie bezig geweest en sinds een dag of tien met de kerstversiering. Er is wel wat kerstversiering aan boord, amper genoeg voor een halve boom. Er zijn twee bomen, in elke smokeroom komt er een. Dus moet er bijgemaakt worden om beide bomen een gevuld uitzicht te geven.
Lijm, papier, karton, kleurige lappen (uit de poetsvodden van het machien), eindjes lint en touw, plakband, aluminiumfolie, zilverplastic van de pakken koffie, lege blikjes van cola en bier om cirkels en sterren uit te knippen, nagellak (parelmoer glanst mooi op aluminium), lapjes & draad in jute, kleurrijke knipsels en snippers ... om de twee stappen staan doosjes en potjes met materiaal dat niet dooreen mag geraken. Allemaal gerief dat nog niet weg mag omdat het misschien nog van pas komt om een versiersel mee te maken. Het is geen rommel hoor, maar onze woonkamer en slaapkamer zien er wel uit als een atelier of een knutselmagazijn van de Crea-Club voor hyperkineten. Drie keer per dag baant LM zich een weg tussen de dozen en de potjes met materiaal. Onverstoorbaar. Zoals dat van zeebonken in de boeken staat.
Op 17/12 heeft LM het schip een shut down bespaard -stilvallen- Mijne LM! Er was een probleem met de brandstoftoevoerpomp naar de hoofdmotor. Het controledeksel van de pomp stond te trillen van teveel druk. LM heeft dat gezien. Hij weet natuurlijk wel waar hij moet kijken terwijl hij zijn avondronde (22h) doet, maar hij had het toch maar gezien hè. Het schip is dan intijds kunnen stoppen ipv stil te vallen. Gróót verschil. Na enkele uren was het opgelost en zijn we kunnen verder varen.
2000-12-29 ~ aan de boei, Oman
Over licht. Op 12 of 13/12 was ik met de kerstboom begonnen. Hij moest tegen 17/12 klaar zijn, had choff Luc gezegd. 'k Was er dus goed intijds aan begonnen. In de hoek waar de boom moest komen is geen stopcontact, dus was het wachten op stroom om verder te kunnen werken. Om er aan te beginnen feitelijk, want ik wou de lampjes diep in de boom hebben, dus dat snoer moest er eerst in. De boom stond al voorlopig gemonteerd: nog niet met de juiste voet, op een hoge kartonnen doos (dat wordt de sokkel) en voorlopig nog te zichtbaar vastgemaakt aan het schot. Dat is tegen het wiegen van het schip.
Nu moet ge weten dat cheng Zeba een zeer ongeduldig manneke is. Soms is dat grappig. Maar wanneer het over de job gaat lijdt de kwaliteit van het werk en/of de afwerking eronder. Zelfs wanneer er meer dan voldoende tijd is: ''t Is al lang goed, laat het vooruit gaan'. En dat steekt danig tegen, vooral komende van een chef. LM weet dat al langer dan ik. Ik moest nog ondervinden hoe erg dat kan tegensteken en op welke manier.
's Middags aan tafel maakt cheng Zeba dat de elektrieker voor stroom bij de boom zal komen zorgen. Hij meldt dat aan de elektrieker, die aan de andere tafel zit, met de woorden: "Trician, this afternoon you work with the lady". Die zijn oogskes blonken al, een ganse namiddag vrij van machine-job! Om 13h stipt sta ik in de smokeroom, geen elektrieker. Efkes weer naar boven, op deck C kom ik hem tegen, he is on his way, 'k Ga iets halen in de cabine & snel weer naar de smokeroom. Stond hij met de boom te worstelen om er onderaan een stuk plastic af te krijgen dat in de weg zat om de voet te monteren. Oeioei, dacht ik, dit wordt hommeles. 't Jung heeft niet begrepen dat zijn kersthulp enkel & alleen, en maar heel efkes, voor het elektrisch gedeelte gevraagd werd. Verder niks. 'k Begin over stroom, transfo's, een dubbel stopcontact en een verlengdraad van 12 of 15m. "'k Zal dat meten maar stroom is het probleem niet, wuifde hij weg, de bóóm is het probleem." "Misschien, maar de boom is wel míjn probleem, my friend, niet dat van u. (of dat van cheng Zeba) Ik heb die opdracht gekregen van choff Luc, zijnde ook Chief Welfare. Punt." Bij die boom zijn dus twee mensen betrokken, geen elventwintig met elk eigen prioriteiten en suggesties die er geen zijn wegens hier niet haalbaar. Sebiet wordt dat hier een Griekse ferry! Niks van. "Kunt ge mij de transfo's bezorgen waar de chief officer over gesproken heeft? Zodra de lichtjes branden kan ik verder met mijn job." Dat was een streep door zijn rekening. Geen ganse boom te doen met hem? Dus geen ganse namiddag kerstverlof? 'k Zag het hem denken.
Terwijl hij de transfo's gaan halen was vlieg ik naar de cabine om onze Engelse sleutel te halen en tegen dat hij terug was stonden de twee bomen (die van de matrozen erbij) in hun voet gemonteerd. Zo. Geen geworstel met de boom hè jonkie. LM mag fier zijn op mij, de truc met de Engelse sleutel is iets dat ik dank zij hem helemaal alleen gevonden heb.
Een kwartier later brandden de lichtjes. De elektrieker had stroom afgetapt van de dichtstbijzijnde wandverlichting aan de linker wand. Daar hing nu een lelijke zwarte kabel die het schot ontsierde en de wandverlichting buiten dienst stelde. Maar dat was voorlopig, dacht ik. Nu kan ik alvast verder terwijl hij aan de verlengdraad begint. En straks kan deze wandlamp dan weer aan. Oké! Dit komt goed! Toen had er bij mij al een lampke moeten gaan branden, maar ja, ik was bezig met mooi ogende oplossingen zoeken voor vanalles, en veronderstelde van hem hetzelfde. Wat zeer naïef was van mij.
17h: de sokkel was klaar, mét het plankje bovenop en aangekleed zonder scheuren in de aluminiumfolie. De boom en de sokkel stonden nu echt zeevast zonder de touwtjes in het zicht. In de boom hing alvast de grote ster en de lichtjes hingen te glanzen. De boom stond in de steigers, klaar om 's anderendaags met de versiering te beginnen. Dat ene wandlicht was nog altijd uit, maar daar was niet direct haast bij. Klaar tegen de 17de had choff Luc gezegd. 't Was wel efkes een zot zicht. De draad hing daar als een baxter: de kerstverlichting krijgt haar voeding van een donor. Wel wat grauw die donor, zijn lampke was uit. Maar dat komt in orde, de verlengdraad is op komst (dacht ik toen nog).
18h30, het avonduurtje : cheng Zeba doet wild opgewonden over wat er staat en vraagt in één adem of er geen versierselen zijn en of die lampjes niet kunnen knipperen. Maw: waar is de rest? Is dat alles? Waarom is dat hier nog niet klaar ... 'k Heb hem efkes moeten uitleggen dat 1/ de doos met plank (sokkel) afkleden en zeevast zetten met touw 2/ de boom zo onzichtbaar mogelijk zeevast zetten werkjes zijn die aandacht vragen en dat daar tijd in kruipt. 3/ de verlichting kan knipperen maar het speciale lampje dat daarvoor nodig is ligt boven in de cabine, omdat ik nog in de boom moet verder werken.
- Wil u dat het knippert? - Ja! antwoordde hij. - Oké chef, het knipperlampje ligt voor het ogenblik boven in de cabine. Dus morgen, voor ik mijn boeltje hier opruim zal ik er aan denken dat knipperlampje er in te draaien, beloofd.
Domme ik : hij wilde dat knipperlampje nú, terstond, meteen, direct & onmiddellijk. Maar bij mij kwam het gewoon niet op om dat knipperlampje te gaan halen en het er al efkes in te draaien, want afgarnieren gebeurt ommers op het einde, zoals slagroom aanbrengen op een taart. 'k Zei ook iets over verlengdraad en hij sprak over niet genoeg stekkerdozen, misschien komen die met de bevoorrading in Singapore op 15/12. Dat komt allemaal in orde vóór de 17de dus, zoals choff Luc gevraagd had. En Luc knikte eens geruststellend dat het wel goed zou komen.
's Anderendaags in de voormiddag werk ik verder aan de boom met de versierselen. Om 13h kom ik weer in de smokeroom en daar staat de elektrieker met in zijn ene hand een kniptang en in de andere hand twee kleine cilindervormige dingen. Toch stekkerdozen gevonden? Toch verlengdraad? Da's rap! 'k Kijk eens rond ... waar is die verlengdraad dan? Hij stapt niet naar de hoek met het stopcontact, hij stapt naar de boom. Hij neemt de draad van de lampjes en wil zijn kniptang er in zetten.
- Any changes? vroeg ik, uiterlijk kalm maar innerlijk had ik hem tegen het schot willen slaan: moei-u-niet-met-mijn-werk! - Problem, antwoordde hij. Yesterday lamps flickering, today not. (Wat straal gelogen was, gisteren knipperde er niks.) - Just a moment, fiston. Die lampjes flikkeren wel, dat speciale lampje ligt boven in de cabine. De chief engineer wéét dat. 'k Heb het hem gisteren uitgelegd. In het Frans, dat verstaat hij best. En wacht nu efkes, ik ga dat knipperlampje halen en ik tóón het u.
Toen ik weer beneden kwam was de draad tóch doorgeknipt en was het rund een cilindervormig ding er tussen aan het monteren. Niet achterin de boom natuurlijk, maar voorin. Goed zichtbaar. Dan zat ik voor de rest van de werkzaamheden met dat zenuwachtig geknipper? Geen keuze meer mogelijk? - Stop and look! (Als het nodig is kan ik zeer bazig doen, soms schrik ik van mezelf.) Ik toon hem het lampje. Het is wit met een rode top. Het knipperlampje. Het enige witte lampje. Zoals beschreven en afgebeeld staat op het deksel van de doos. Gisteren gij gelezen (*). Remember? Kijk : hier doos, daar lampje, doos-lampje, same-same. Gezien?
En kijken alleen is niet genoeg, ik moet ook zorgen dat dat hij het ziét, en dat het doordringt. Ik demonstreer het geknipper. - Okay? Gezien? So fix the cable please. NOW. Hij herstelt de groene kerstdraad met witte tape. Witte! 'k Zal ik wel oplossingen zoeken om het boeltje wat mooi te laten ogen ...
(*) Gelezen? Hij heeft het deksel van de doos vastgehad en gedaan alsof hij daar de uitleg las. Dat bedenk ik nu pas. En dat hebben we nog al meegemaakt hè. Mensen die doen alsof ze (Engels) kunnen lezen. De bootsman op schip 31, bvb. -tekst 306
En vandaar dat hij niet informeerde over de knipperlamp, of niet wachtte met zijn kniptang. Hij had gewoon niks begrepen. Maar omdat cheng Zeba gezegd had dat het moest knipperen, zou hij het doen knipperen. Op zijn manier. En voor mij dan onomkeerbaar. Die kerstverlichting was gloednieuw, nog geen 24hrs uit de verpakking. En dat rund zet daar een kniptang in. Ik was lichtelijk in shock, sprakeloos, ademloos en rillingen. Scheepsmateriaal moedwillig vernielen staat gelijk aan heiligschennis. Of noem het sabotage. Wat een dragonder: het moet knipperen, dus zál het knipperen, ongeacht de schade. En die Verlichte Geest werkt in het machien? Neptunus, ontferm u over ons.
Einstein wou weten waarom dat lampje er dan niet in zat. Zucht. Dat had ik toch al eens uitgelegd! 1/ omdat ik nog aan de boom moet werken 2/ omdat ik het geknipper niet kan hebben terwijl ik werk, het maakt mij nodeloos nerveus 3/ wanneer de boom klaar is zullen de lichtjes knipperen, eerder niet, om 17h, zei ik erbij omdat hij maar bleef kijken als een rund, alsof hij van het voorgaande niks begrepen had -en waarschijnlijk was dat ook zo
Wat was er dan gebeurd met de boom van de matrozen, wilde hij weten, of ik ... - Aan die boom ben ik nog niet begonnen. En gij blijft daar af. -want hij had twee van die cilinderdingen bij hè. - Yes but, waarom knipperen die lampjes dan nog niet. - Zucht. Misschien omdat de bootsman dat niet wil? Misschien hebben de matrozen niet graag geknipper? Misschien maakt het hen nerveus tijdens het film-kijken? Ik weet het niet. Vráág het hen, voor ge daar met uw tang begint. Ha ja, dat was een idee, hij zou het eerst eens gaan vragen. En hij weg. Zou hij nu heel het deck afgaan om de boots te zoeken? Dit schip is meer dan 250m lang en meer dan 50m breed. Begin maar te zoeken. Hij kon toch ook wachten tot 's avonds. Mensen ..., wat een rund.
Al die tijd stond V (3de stuur) te knikken dat zijn hoofd er bijna af tolde. Volgens hem had een van ons twee blijkbaar Groot Gelijk.
Tegen 16h15 ga ik verslag uitbrengen bij Luc, in twee lijnen. Eigenlijk vooral om uit te leggen waarom de draad van de lampjes met tape aaneen hangt. Omdat er in geknipt geweest is, in een draad die perfect in orde was, nog geen 24hrs uit de verpakking. Luc zijn antwoord : - Ge had moeten zeggen dat het knipperlampje bij u boven in de cabine lag. - Maar Luc, de cheng is daarvan op de hoogte, sinds gisterenavond al! - Aan de elektrieker had ge het ook moeten zeggen. - Luc, ik zég het hem en terwijl ik het lampje gaan halen ben knipt hij tóch de draad door ... Choff Luc zegt niks, kijkt eens naar de vloer, kijkt eens in de verte en blijft zwijgen.
En ineens viel alles op zijn plaats. 18h30 de dag ervoor: cheng Zeba is op zijn pik getrapt dat ik niet recht spring om dat knipperlampje te gaan halen, boven. 12h de dag daarna : cheng Zeba ziet dat de lampjes nog niet knipperen, gaat op zijn 4 strepen staan en beslist dat er met zijn wensen zal rekening gehouden worden wanneer het hém uitkomt. Dwz: onmiddellijk. 13h die dag : elektrieker begint er aan want het zal en moét knipperen van cheng Zeba, en wel onmiddellijk.
"Quand ils sont bêtes om a beau leur expliquer ..." (Wanneer ze dom zijn, kan met het wel blíjven uitleggen) Zeer algemeen en vaag zei Luc dat, maar 't was klaar en duidelijk. En in het meervoud.
Ze voeren uit zonder na te denken over de actuele situatie (...) zelfstandig nadenken werd in hun onderwijssysteem blijkbaar niet verlangd. In tegendeel. Resultaat : een ganse generatie, of toch deze ploeg, die ritueel te werk gaat. Als het ritueel volbracht is, is de taak in orde. Aldus choff Diga -tekst 323 En de elektrieker was er dus zo ene hè.
We zijn vandaag 29/12 en de baxter hangt er nog altijd, de aftakking van een wandverlichting om stroom te leveren voor de boom. Dus die aftakking was geen voorlopige oplossing opdat ik zou kunnen verder werken, dat was wat het jung als definitieve oplossing had bijgedragen. Een zwarte kabel die tegen een beige schot hangt, veel te zichtbaar, het ontsierde de boel. En de stekkerdozen van de bevoorrading in Singapore? LM heeft er naar gezocht, ze zijn niet geleverd. Waren ze besteld? Dat kan LM niet achterhalen. De bestellingen van een elektrieker gaan rechtstreeks naar de cheng.
Op 15/12 passeerden we Singapore en hadden we buiten bevoorrading ook bemanningswissel. Capt PO werd afgelost door capt Wero en zo nog wat volk, onder andere een nieuwe elektrieker. Neptunus zij geprezen!
Na een week ongeveer vraagt capt Wero tijdens het avonduurtje of die lampjes nu echt moeten blijven knipperen, kunnen ze niet gewoon blijven branden? Want het geknipper verstoort de concentratie tijdens het dartsspel. Onmiddellijk en zéér bereidwillig heb ik subito presto de doos uit de kast gehaald en de lampjes gewisseld, gemaakt dat het geknipper ophield. ZO! Want een cheng heeft misschien vier strepen, maar een capt heeft er vier + een krul op. -die krul heet een nelson https://uniformspecialisten.nl/online-shop/merken/smit-van-rijsbergen/schuif-epauletten-koopvaardij-kapitein-10-mm-trait-goud/ + foto
De hoeken van de smokeroom waren al klaar en de alle mobieltjes aan het plafond hingen al op, maar het wandgordijn van sterren was pas helemaal af op 24/12. Om 16h hing de laatste ster er. Het was efkes reppen. De heren van de staff wilden om 17h nog darts spelen vóór de algemene apéro om 18h.
Toen hij het geheel zag knikte Luc enkele keren. Liever iemand die na 12 dagen eens knikt dan iemand die de eerste halve dag al staat te jodelen dat het fantastisch wordt, maar de tweede dag stokken in de wielen steekt omdat het niet snel genoeg gaat naar zijn zin & hij niet snel genoeg zijn zin krijgt. In de week van 15/12 tot 22/12 heeft hij cheng Zeba enkele keren laten horen 'ça avance'. Dacht hij dat met de aanmoedigende aanpak het materiaal zich gewilliger laat uitknippen, ineensteken en monteren? Want alle versierselen moesten nog handgemaakt worden hè. (Buiten enkele plastic prullen, die ik netjes verdeeld heb over de twee bomen en er diep in weg gestoken heb, opdat ze wat licht zouden weerkaatsen.)
In het machien is cheng Zeba ook zo, zei LM. Nu kan ik wel meevoelen met LM zoveel ik wil, maar hij zit beneden met dat ongedurig manneke, ik niet. En dat ze al eens een motiverende aanpak moeten proberen hebben ze uit een cursus, dat kan bijna niet anders. Op een dag zei Zeba: "Het wordt hier écht mooi hè, persies gelijk in een dancing." Dancing ...? En ik ben nog nooit zo gedemotiveerd geweest. Dancing ...? En ik maar moeite doen om het er een beetje huiselijk te laten uitzien. Daarvoor heeft LM dus 10 dagen in de cabine overal potjes en doosjes met knutselmateriaal op de vloer moeten verdragen.
Geen schetterend geschitter in de versieringen, liever zachte glans, vind die materialen maar eens. Kopbrekens heeft mij dat gekost. Geen hard wit verticaal licht (de TL aan het plafond), liever diffuus geel horizontaal licht met lichtpeertjes, waarvan nu dus één buiten gebruik gesteld is. Geen nerveus geknipper in de boom, liever gemoedelijke gloed. Dus de avond dat capt Wero vroeg naar continu licht ipv geknipper was ik op slag de gedienstigheid zelve newaar!
Dancing ..., gelukkig was er tegenwicht voor die ongelukkige woordkeuze. 'Nice attraction' noemde Krasimir het. Een mooie kermis dus. Nu een kermis ipv een dancing. Maar Krasimir krijgt alle voordeel van de twijfel. Zeer waarschijnlijk heeft hij bedoeld : 'attractive decoration'. Denk ik, hoop ik. Capt Wero bekeek het geheel eens en zei : 'good job'. Dus choff Luc en ik mogen tevreden zijn.
Mensen Lief, ik lach mij hier een breuk! 'k Heb zojuist een spellingscontrole gedaan voor deze brief en elke keer er flikkerlicht of geflikker staat ipv knipperlicht of -lampje of geknipper, zegt Microsoft: "Pejoratief taalgebruik. Als verwijzing naar homoseksualiteit komt dit negatief over." Al goed dat dit geen Lernout & Hauspie is of ik kon nog wat zitten bekvechten over flikkeren en knipperen. En het is hier nu juist rustig. Houden zo.
LM zijn twee handen zitten vol kleine kloofjes. En dat doet verschrikkelijk pijn. Zalf er op en slapen met handschoenen aan. Die kloofjes komen door de onderhoud van de oliekoeler van de hoofdmotor. De smeerolie wordt gekoeld met zeewater. Met dat zeewater komen eitjes en larven van zeeschelpen mee binnen. Het zijn kokervormige dingetjes met een open bovenkant. Hoe kleiner de schelpjes hoe scherper de bovenrand. We hebben er thuis zo enkele op de boekenkast staan, meegebracht van op schip 30.
Die kokertjes zetten zich vast op de lamellen van de twee koelers. Er zijn per koeler 400 lamellen van ± 80cm op 120cm en die moeten aan weerszijden schoongemaakt worden. De eindcontrole van alle 800 rubberen afdichtingen gebeurt met de blote hand. 800 x 4m rubber = 3,2km rubber aftasten op snijdende schelpjes. Vandaar de kloofjes in zijn handen. Er is een elektrisch/chemisch systeem voorzien dat zou moeten beletten dat die schelpjes zich vastzetten, maar dat stond niet sterk genoeg afgesteld. Kloofjes dus. En pijn. Al 4 x 24hrs. Waarom denken de mensen direct aan palmbomen wanneer hij zegt dat hij zeeman is?
Zojuist heb ik onze mail-diskette terug gekregen van capt PO. Hij stond in de deur van zijn tak te maken. (Dierf hij niet binnen komen?) Een apart verhaal : onze mail bedroeg teveel kilobytes (?!?) Gelukkig ben ik de leeftijd voorbij dat ik me laat intimideren door bars pratende mannen, maar ik hou wel mijn mond, want het vent kan LM dwarsbomen.
Dat het de laatste kaart geweest was want een kaart beslaat teveel kB's.
'k Wist niet direct waarover hij het had want ik was in Encarta bezig met een landkaart en ik verzond toch geen landkaarten naar België?
Ja die verjaardagskaart voor de 21ste, die tekening, dat is de laatste keer geweest.
'k Zat met mijn mond vol tanden ... 8 kB is tevéél? 32,00 kB voor een verjaardagskaart + 1,06 kB in onbewerkte tekst. Deze twee bestanden samen gezipt in een archiefje herleidde het geheel naar 8 kB. Een reductie van 76% zegt WinZip. Zo heet dat programmaatje, WinZip. https://nl.wikipedia.org/wiki/WinZip Het geheel was dus gecomprimeerd naar ¼ van de oorspronkelijke grootte, op voorwaarde dat men het ding GEZIPT verzendt natuurlijk, anders springt het bestand weer naar de oorspronkelijke grootte. (gewoon zippen, standaard in het Microsoft pakket) Waarom was het vent gefrustreerd geraakt, op zijn pik getrapt? Mogelijk scenario: hij heeft het archiefje open gedaan op zíjn vaste schijf C: , dan niet meer weten hoe weer zippen, en de bestanden dan maar raprap ongezipt verzenden om er vanaf te zijn (en dan achteraf de dactylo gaan staan afblaffen over een teveel aan kB's).
Ondertussen staat datzelfde archiefje van twee bestanden nog altijd gezipt en verzendklaar op onze verzend-diskette hoor. Maar daar heeft de illustere niet aan gedacht, want dat betekent ook efkes herbeginnen hè. Alternatief 1 : leren zippen, PO! Alternatief 2 : het archief DICHT laten dan verspreekt men zich niet ivm de privépost van andere mensen, PO! Het is geweldig simpel. Vooral dat tweede. Dat heb ik zelf gevonden, helemaal alleen gelijk een groot meisje : blijf-uit-de-post-van-een-ander.
Nu hebben LM en ik buitengewoon geluk dat de meeste van onze familieleden, vrienden, kennissen en correspondenten maar 1x per jaar verjaren. En dat ze bijna allemaal hun communie al gedaan hebben. En dat iedereen al geboren is. (Tenzij degenen die op komst of in bestelling zijn). En dat het maar één keer per jaar kerstmis & nieuwjaar is voor al die mensen. En dat een mens maar twee ouders heeft : moederdag en vaderdag. En schoonouders. En dat iedereen van onze familieleden, vrienden, kennissen en correspondenten al getrouwd is (geweest) of zo goed als. En dat er maar om de vijf of tien jaar een huwelijksjubileum te vieren valt, per koppel familieleden, vrienden, kennissen en correspondenten. Kortom, LM & ik hebben het geluk dat we bijna geen mensen kennen die al eens gefeliciteerd mogen worden of onze beste wensen in kleur mogen krijgen.
2000-11-24 ~ op zee
'k Ben eergisteren maar gestopt met typen want ik was aan het zagen. 'k Hoorde het zelf. En dat allemaal voor 8 kB. Of zou de 34 kB versie verzonden zijn? Hup, daar gaan we weer. Gauw over iets anders. We zijn daarstraks vertrokken uit Ras Tanura. Op FM 91.45 is een Amerikaanse zender, vandaag houden ze een speciale country namiddag. 'k Heb me suf gedacht waarom de Saoedi's een USA radio op hun grondgebied zouden toelaten. Van heel de Perzische Golf misschien de Emiraten of Oman, maar toch niet bij de uitvinders van de Islam hè, al die country liefdesliedjes. Awel, die zender gaat via Bahrein, op een boogscheut hier vandaan. Bahrein dient als uitgangswijk voor de rijke Saoedi's, vertelde choff Luc. Daar gaan zij in het weekend doen wat op hun eigen grondgebied niet mag voor de buren, die die daar dan ook zijn, in Bahrein. Er is zelfs een dure brug gebouwd. Zo worden de chauffeurs van de sjeiks niet meer misselijk op de ferry. Da's slecht voor de standing van een sjeik hè, een chauffeur met een uniform vol kots.
Volgende evenementen op het programma van deze 'cruise': 03/12 : Singapore Passage 07/12 : Bataan, Filipijnen. Daar zouden we aan de wal kunnen. Daar zou ik deze brief willen posten. Hopelijk kan LM eens mee. 11/12 : Singapore Passage. Daar wordt capt PO afgelost door capt Wero. Tegen dat ge dit leest is hij al aan boord. En verder zien we wel, wait and sea.
Vorige week hebben we barbecue gehad. Aan het zwembad. Dat klinkt goed hè. 't Zwembad is wat klein om echt in te zwemmen en om de afwas in te doen zou het wat groot zijn.
Straks gaan we de straat van Hormuz door en op naar Singapore. https://nl.wikipedia.org/wiki/Straat_van_Hormuz + kaart In het naar hier komen waaide het in Hormuz gelijk zot. Het was er zelfs koud. LM & ik zijn eens gaan buiten staan, want 'koud in de Perzische Golf', zoiets is een gebeurtenis. Wel, voor ons toch.
2000-11-25 ~ op zee
Wat hier nog veranderd is in de dagelijkse gang van zaken : iemand anders typt nu de menu's. Vorige keer was dat jobke een corvee aan het worden omdat het klad voor de volgende dag pas bij het avondeten naast het bord van de capt lag. Dat moest ik gauwgauw 's avonds nog typen, omdat 's anderendaags de menu al bij het ontbijt op tafel moet staan. Er elke morgen om 06h voor opstaan, dat zag ik mezelf niet doen, omdat ik zoveel mogelijk de werk- en slaapuren van LM volg. 'k Had toen aan de keuken gevraagd of ik de menu voor 's anderendaags mocht komen halen tussen 15h & 17h, zodat ik hen de getypte blaadjes alvast kon afgeven bij het avondeten al. Dat was niet mogelijk. De keuken begint pas na 17h te plannen en na te denken over de dag die komen gaat. Onze eerste dag weer aan boord zag ik bij de lunch het klad al gereed liggen bij het bord van capt PO. Ha, dacht ik, ze hebben ondervonden hoe vervelend het is de menu 's avonds nog te typen, dus typen ze hem 's namiddags. Nu ze er zelf last van hebben kan het wél vroeger op de dag? Welwelwel ... goed, niet teveel over nadenken.
Deze kok had ons in augustus een brief meegegeven voor Bulgarije, om in België te posten, met alvast een Bulgaarse postzegel op. 'k Zag dat zoiets niet zou lukken bij de posterijen en het adres was geschreven in Cyrillisch schrift https://nl.wikipedia.org/wiki/Cyrillisch_schrift#Russisch_alfabet Thuis heb ik een fotokopie gemaakt van de envelop en het adres uitgeknipt. Dat adres heb ik op een bruine envelop A8-formaat geplakt en er in blokletters BULGARIJE ondergezet. Zijn witte envelop ging met postzegel en al in onze bruine en die kon vertrekken met een Belgische postzegel. Wat een mens al niet doet voor andermans post? Dat gaat vanzelf want zeemanspost is heilig. Misschien zitten ze ginder op nieuws te wachten.
2000-11-30 ~ op zee
Na Bataan (Filipijnen) gaan we weer laden in Oman (Perzische Golf) en lossen in Qingdao (China). https://nl.wikipedia.org/wiki/Qingdao Dan zal het al januari zijn. We zullen onze winterkledij nodig hebben.
De laatste video's zijn ingetikt. In het totaal zijn er nu 420 stuks. Nu de 2de ronde, ze efkes bekijken om er te kunnen bijtikken of de film Engels gesproken is, Bulgaars, of Bulgaars met Engelse ondertitels.
Dat Bulgaars gesproken is niet gedubd hoor, tot grote gruwel van de Belgen aan boord is het voice-over. Eén acteur en één actrice doen alle stemmen. Ze lezen zelfs de begingeneriek. Erger van bij ARTE. Nu willen wij absoluut weten van welke videocassettes we moeten afblijven. Aan de eindgeneriek ben ik nog niet geraakt. Of de stemmen die ook lezen weet ik dus niet. De namen van zoveel technische en andere medewerkers, hoe zouden de stemacteurs dat dat brengen? Aan het spreektempo van Donald Duck?
'k Doe er net geen 20 op een uur tijd. Videoband uit de doos, band in de videospeler, fast forward de reclames overslaan (ALLEMAAL, dwz efkes tot tien tellen), efkes klank beluisteren, terugwinden, band eruit, band in de juiste doos en op de juiste plaats, taal en/of ondertitels intikken, volgende band er uit ... 'k Heb het typtafeltje wat dichter bij de video installatie geschoven. 't Zou allemaal iets vlotter kunnen gaan met de afstandsbediening, als dat ding niet regelmatig in zijn eentje op stap ging. Soms ligt het te lameren bij het koffiemachientje, soms ligt het in de patrijspoort te zonnen, of in de bureaustoel te niksen. 'k Leg in deze cabine kilometers af door de afstandsbediening.
Sinds we oost varen shiften we niet meer 's nachts, maar om 16h. Eén tel later is het 17h. Dat geeft een heel vreemd gevoel. Er is vanalles nog niet gedaan en een mens is een hap uit de namiddag kwijt. Dat uur is niet besteed aan iets, of voorbij, of verlummeld met niets doen, het is gewoon kwijt. Verdwenen in minder dan één seconde. Weg. Verdwenen in de maag van een Uurverterende Meridiaan. En er zijn 23 van die monsters. -de 24ste is de datelinehttps://nl.wikipedia.org/wiki/Internationale_datumgrens
Wij moeten gelukkig maar een stuk of vijf van dié meridianen passeren. Het zijn monsters met twee koppen, een Oostwaarts en een Westwaarts. Om de 15° ligt zo'n monster roerloos plat en heel stil op de loer. Op elk schip dat over zo'n uur-verterende meridiaan vaart, scheurt de Oostwaartse Kop een uur weg uit de mensen hun 24hrs. Wanneer we slapen merken we het niet echt, maar overdag wel: een uur kwijt. Ineens en plots.
Over een week of twee varen we weer west. Dan braken de Westwaarts Koppen die uren elke keer weer uit, maar dan doet het er al lang niet meer toe. Wie wil er nu een gerecycleerd uur. Zo eentje waarvan de minuten uitrafelen. Nee, danku. Gisteren had ik mijn eigenste gloednieuw uur van 16h tot 17h willen houden, maar het is dus weg.
Het 24ste monster is het meest vreemde. Wat een geluk dat daar maar één van bestaat. Het ligt in de Pacific te loeren. Van het 24ste monster vreet de Oostwaartse Kop een compleet etmaal uit uw bestaan, een complete kalenderdag. De Westwaartse Kop compenseert dat dan ooit wel, als men daar nog eens westwaarts passeert. Áls hè, want de meeste mensen gaan via Panama naar huis en dat blijft dus oost varen, en die kalenderdag zijt ge kwijt. Voor de rest van uw leven. Toch blijft een mens tijdens die 'verdwenen' dag ademen. En leg het maar eens uit aan St. Pieter : eigenlijk heb ik nog enkele kalenderdagen tegoed ...
14h50: ik ben onze mail-diskette gaan brengen. Nu afwachten: ♫ vol verwáááchting ♫ klopt ons hááárt ♫ ... vertrekken de drie mails gezipt (gecomprimeerd) of niet gezipt ? Nu ga ik een beetje was ophangen en daarna misschien ook stofzuigen. Want gisteren was het ineens 17h hè.
Enkele dagen geleden vertelde choff Luc over een colloquium in mei. Hij was pas thuis van dit schip, afgemonsterd in Aruba en had nog last van jetlag. Cheng HUS was daar ook, ook afgemonsterd in Aruba, maar dan 'en catastophe' -tekst 317 Er was een après-colloque geweest, zoiets al een après-ski maar dat voor serieus, een nabespreking. De Human Resource Managers waren er -een duur woord voor personeelschefs? Enkele zeelieden werden voor een gesprek gevraagd in een ruimte apart. Over de après-colloque ging choff Luc zijn verhaal. De HR managers wilden weten hoe het nu is, varen met Bulgaren. Cheng HUS kreeg het woord. Dat was een zet van hen natuurlijk, ze hadden de minst taalvaardige van het gezelschap er uit gehaald. HUS krijgt het nog niet uitgelegd aan de incheckbalie in Zaventem, -tekst 325 wat zou hij dan onvoorbereid een zinnige uitleg doen op een vergadering. Wat hij te zeggen had klonk verward en slordig ('k hóórde hem bijna bezig) en vaag en onnauwkeurig. Na een paar minuten werden zijn bezwaren van tafel geveegd als zijnde van 'niet-professionele aard' maar van 'relationele' aard. Dat kan bijna niet anders, met zijn oudewijvenpraat. Gelukkig, vertelde choff Luc, was er ook VDB -wie dat is weet ik niet meer- en diens uitleg was ter zake en minutieus. En dan nog wel in het Frans, zei Luc er bewonderend bij. Maar de conclusies van die kleine vergadering lagen al op voorhand vast, dus veel zal er niet veranderen. Tot zover Luc.
Deze namiddag hebben we enkele uren stil gelegen om van alles te testen. Wat allemaal, dat weet ik niet, maar toen ik een fles water naar de engine control room ging brengen stond LM neig straf de wijzertjes op een van al die consoles te bekijken. Ik ben zeer stil geweest hoor.
2000-12-02 ~ op zee
'k Heb daarstraks ons koffiemachientje verzopen. -de ouwe café duo van Philips-'k Had koffiegruis gemorst in het waterbakje en 'k ging dat eens rap oplossen, onder de kraan. 'k Ben een beetje royaal geweest met water. Daarna kon ik het machientje open vijzen, haardroger er op en schietgebedjes prevelen dat zo ook de verborgen waterpartikels zouden opdrogen. Daarna ben ik gaan douchen en aankleden, want als seffes ergens een zekering springt moet ik de elektrieker misschien binnenlaten, en als de elektrische leidingen in brand schieten, zeer zeker ook de fire fighting & support squads. Dus mijn haar kammen ook, want er komt misschien volk sebiet.
We zijn nu 2hrs verder en de koffie staat te lopen, zonder dat het schip stil valt vanwege een black-out, of in brand staat. Die koffie zal smaken, denk ik.
2000-12-06 ~ op zee
Lap! Gisteren hebben we een mail ontvangen van Laura dat ze nog geen antwoord ontvangen heeft op haar 1ste mail, terwijl ons antwoord de cabine is uitgegaan vóór 01/12. Gezipt en wel, tegelijk met de twee andere mails, op diezelfde diskette. Nu dat weer ... Wat is er aan de hand? Zou het kunnen dat maar twee van de drie mails verzonden geweest zijn? Un oubli? Een vergetelheid? Gaat dat nog gebeuren? -want ik achtte capt PO tot alles in staat-en hoe weten LM en ik of iets verzonden werd of niet? Hoe kunnen we dat te weten komen zonder te confronteren ... laat dus maar. Blijven mailen Lieve Mensen, voor het ogenblik is dat onze enig feedback, tot 15/12 ongeveer, dan monstert hij af.
Nu nog iets geestigs om het blad vol te maken ... 'k weet efkes niks plezants te vertellen, volgende keer beter.
2000-11-12 ~ op zee tweede contract op datzelfde schip
dag Mensen in België,
De tropen : de airco in de cabine geeft 22°C en dat voelt ijskoud aan, 'k heb kippevel en rillingen. Jetlag waarschijnlijk. De reis naar Singapore was een calvarie deze keer. In Frankfurt hadden we twee uren tussentijd. Die hebben we helemaal nodig gehad om van terminal te veranderen en boardingpasses te bemachtigen. Er stond een vierdubbele lange wachtrij passagiers en er waren maar drie loketten bemand, waarvan één een half uur bezig geweest is met een probleemticket en één waar een stagiaire loket-juf in opleiding was. Het ging niet vooruit en versterking was niet op komst, zo te zien. In Zaventem hebben we vergeten te vragen waarom ze ons niet ineens door boekten tot Singapore, voor de bagage kon het wel. Toen we eindelijk, eindelijk konden boarden zagen we enkele bekende gezichten, Bulgaren die in mei afgemonsterd waren en ook weer naar dit schip gingen. Vanaf Frankfurt waren we dus met 11.
LM & ik hadden geen seats naast mekaar en van plaats wisselen met iemand anders was er niet bij. Het was neig vervelend om te slapen, want tegen een wildvreemde medepassagier gaat een mens zo niet eens tegen leunen hè. LM had een seat aan het einde van het compartiment en kon zijn zetel zelfs niet achteruitklikken. -en hij zei dat niet, we hadden van plaats kunnen ruilen- Toen we toekwamen was hij geradbraakt.
'k Zat naast en meneer die ¾ van de aardbol aan het rondvliegen was: São Paulo – Frankfurt – Sidney – Fiji. 'k Vroeg of hij zeeman was. Want dat parcours leek me een typisch zeemansticket, een resem goedkope vluchten ipv één rechtstreekse vlucht. Als antwoord keek hij op zijn horloge en zei me hoe laat het was. Hij was kapot van het gebrek aan slaap, denk ik. 'k Heb maar niet gevraagd of hij al lang onderweg was. In de andere richting zou het maar één dag duren, gesteld dat er vluchten zijn tussen Zuid-Amerika en Fiji. -dat kan bijna niet anders
Iets vóór 17h LT zijn we geland. In Singapore verliep het niet zo vlotjes als anders: 11 mensen, van wie 9 gewezen oostblokkers die de immigratie moeten passeren, dat duurde efkes. LM & ik kregen onze papieren vrij snel en wij gingen alvast verder, onze bagage ophalen en iemand van het agentschap zoeken. Er stond een rij mensen met plakaatjes om passagiers op te halen. Nergens een plakaatje met de naam van het schip op. Kermille, 't is toch niet wéér zo! Niet zoals die keer in Dubai hè ! Twee van die mensen staan wat apart. Ene had een opgerold stuk papier in zijn hand. In een hoek van dat papier las ik de laatste lettergrepen van de naam van het schip. Waarom hij de naam van het schip in een rol verborgen hield? Na een moeilijke nachtvlucht heb ik dat zelfs niet gevraagd. Ik vond hem dom³, en dat was alles. 'k Ben direct over het hotel begonnen en waar dat lag, want ik wilde nog ergens inkt gaan kopen voor ons klein printerke. Copthorne Harbour View Hotel. Neem nu allemaal uw stadsplan van Singapore City en kijk naar het meest zuidelijke punt : de hoek tussen Ayer Rajah Expressway & Ansom Road, dichtbij het Tanjong Pagar Metrostation. Zo pal in het centrum hebben we nog nooit gelogeerd. Nuja, gelogeerd ... de chauffeur zou ons om 22h45 al weer ophalen. Toen zei dat heerschap doodleuk dat hij voor een tweede busje zou zorgen. Elf mensen met bagage, dat mocht wel twee busjes zijn, bedacht hij. Nu pas. Wachten op dat tweede busje. Er waren eindelijk twee busjes. Het agentschap was toch op de hoogte dat het om elf mensen ging? Wat een planning. Wachten op de pompman. Die was zich ergens gaan omkleden. Hij had niet begrepen dat we voor enkele uren in een hotel ondergebracht werden en daar konden douchen & omkleden. Wachten op de kamersleutel in het hotel. Het werd maar later en later, over de inkt voor ons printerke kon ik al een kruis maken.
Dan douchen. De badkamer was groot, enorm luxueus en voor de helft met spiegelwanden bekleed. Maar er hing geen gordijn aan het bad ... Dan maar zonder, dan spat ik maar alles nat. 'k Heb wat zitten knoeien met de badkraan, hoe zet men dat ding hier op douchen, potverdrie. Tiens, geen sproeier. Geen douche dan ook niet? Dat is écht eigenaardig. En toen zag ik in de andere hoek van de badkamer een glazen XXL-douchecabine. Een cabine speciaal voor wie graag zingt onder de douche. Complete aria's raakt men daarin kwijt. Met al dat spiegelglas en al die blinkende chroom had ik de douche niet direct zien staan. Copthorne Harbour View Hotel. Harbour View = met uitzicht op de containerkaai ten oosten van Keppel Harbour en in de verre verte een streep Indonesië. Hopelijk zijn de foto's gelukt. En anders kan ik u toch een raam tonen waarin de flits weerkaatst. We zijn gaan eten op de benedenverdieping en dan weer naar het 18de om te gaan liggen rusten en krachten herstellen.
22h45: busjes naar Clifford Pier. Daar moesten we een bootje in. Er lagen een paar dozijn bootjes gereed aan Clifford Pier maar het was wachten op het juiste bootje. Twee bootjes, want 11 mensen met bagage, dat mochten wel twee bootjes zijn, vonden zij daar. Het was ± 30 minuten varen naar het schip. Het lag daar groot en hoog op het water, want zonder lading, en met alle deklichten aan. Indrukwekkend. De bagage ging in een net, LM was al kleddernat bezweet van het sleuren en hij was nog geeneens aan boord. Het net werd met de monorail (domestic crane) aan boord gehesen. Prima, de bagage was eerder aan boord dan wij, we zouden dus niet moeten wachten. De gangway op en naar de cabine. -over de klim op een steile gangway staat er deze keer niks, maar als het donker is en ik zie de diepte niet, is het oké
'k Heb een set werkkledij voor LM uit de valies geplukt en Den Dierbare was klaar om een toer te gaan maken in het machien, samen met 2de mecanicien Lupo, degene die hem afgelost had in augustus. Rond 02h LT (za-11/11) lagen we eindelijk in bed. Dat is 20h BT (vr-10/11).
2000-11-13 ~ op zee
We gaan in de Perzische Golf laden op twee plaatsten : Al Fahal (Oman) en Ras Tanura (Saoedi- Arabië). Lossen doen we in Bataan, in de baai van Manilla (Filipijnen). met kaart, https://nl.wikipedia.org/wiki/Bataan Daar kunnen we met een bootje aan de wal, vertelde choff Luc (hij was choff Diga komen aflossen). Bataan zou een dorp zijn en pittoresk. Er zijn waarschijnlijk mooie foto's te maken, zei hij. Oké, meer moet dat niet zijn. We hebben ongeveer acht jaar met Filipijnse bemanningen gevaren. Nu een schip eindelijk eens in de Filipijnen komt, is er niemand aan boord om te vertalen want de buitenlandse bemanningsleden zijn nu Bulgaren.
Met Spaans was er ook zoiets in die aard. Jarenlang heeft de rederij met Spaanse matrozen gewerkt, onder wie af en toe iemand uit Zuid-Amerika. Grotendeels Spaanstaligen dus. De Belgische matrozen kenden al wat Spaans en de Spaanstaligen kenden al wat Frans. Vloeken kon ook in het Vlaams. Of in het Spaans. Ik ken nu nog Spaanse dingen die ik hier niet wil zetten. Madre mia, no! Toen ik tijdens een verlof eindelijk de tijd had om (een beetje) Spaans te leren en het spreken begon te vlotten, was de rederij overgeschakeld naar Filipijnse bemanning. En nu we eindelijk eens in de Filipijnen zijn hebben we Bulgaren aan boord. Zou het de moeite zijn om Bulgaars te leren? Of toch maar beter ineens Russisch? Veel van die mannen kunnen Russisch. Een van de stuurlieden reciteert wanneer hij op dreef is heelder bladzijdes uit de Jevgeni Onegin van Poesjkin, helemaal op rijm. Ik versta het niet, maar het is melodieus om naar te luisteren. https://nl.wikipedia.org/wiki/Jevgeni_Onegin_(roman)
Er zijn enkele dingen veranderd in de huishouding hier aan boord. De linnenlocker is nu op slot. Dat is in feite gebruikelijk, maar de stofzuiger staat geparkeerd in de linnenlocker. De stofzuiger staat nu ook achter slot. En dat is minder! We hebben nu katoenen tafellakens ipv die Chinese plastics en er zijn draaiende platen voor in het midden van de tafels waarop nu de boter en de tafelgarnituren gezet worden. Da's een hele verbetering. Nu hangen we niet meer met onze kledij in ons bord wanneer we een potje mosterd of de peper willen nemen. De draaiplaten zijn hier aan boord gemaakt met triplex van het departement deck en kogellagers van het departement machien. Die lagers kunnen 1300 toeren per minuut hebben, maar dat werd aan tafel nog niet getest. https://nl.wikipedia.org/wiki/Kogellager
2000-11-15 ~ op zee
We hebben een TV + video in de cabine. Bij choff Luc ook. 't Kon er persies af deze keer want ze zijn geleverd. Omdat aardolie dit jaar meer opbrengt dan vorig jaar is het budget voor welfare weer toereikend (?!?)
Choff Luc had en jobke voor mij. In Singapore zijn ± 200 videocassettes toegekomen van op een ander schip. Die moeten allemaal ingetikt worden want er moet een lijst komen. Eergisteren was ik die doos al gaan opsplitsen in kleinere dozen want dat werkt gemakkelijker en vooral sneller. Ik stak ze in bierkartons die ik verstevigd had met zware tape. 'k Had de pingpongtafel leeg gemaakt, daar is ruim plaats om te werken. De bootsman heeft me daar bezig gezien. Gisterenvoormiddag heb ik een database ineen geknutseld, met gelijk de link erbij om de etiketten met nummers te printen, anders wordt het twee keer intikken en dat is niet nodig. Om 13h stap ik naar beneden, tamelijk fier op het ontwerp van mijn database en vol goede moed om er aan te beginnen. Een geluk dat ik niet alle schrijfappataruur tegelijk bij had of ik had het laten vallen: de video's waren weg! Allemaal weg en zo weg als iets ... 's Avonds signaleer ik dat aan choff Luc. Hij was al even verbaasd als ik. Deze namiddag ga ik eens kijken, eigenlijk tegen beter weten in. De video's waren terug. Maar niet meer in de hanteerbare dozen, weer allemaal samen in de ene enorme kartonnen doos, en van mijn hanteerbare dozen geen spoor, die lagen overboord waarschijnlijk.
2000-11-22 ~ op zee
De video's zijn ingetikt, in de cabine, geen pingpongroom of bemoeienissen meer deze keer. Het waren 305 stuks in het totaal. Mijn inschatting van 200 was een beetje aan de lage kant. Er moeten nog een 50-tal gedaan worden maar dat zijn allemaal probleemgevallen: ongeveer 35 stuks waar geen letter Engels op geschreven staat, alles in het Bulgaars en een stuk of 15 waarop helemaal niks geschreven staat. Die moeten efkes bekeken worden. -lang heb ik niet moeten kijken, 15x porno Als ik in het begin geen anderhalve dag verloren had door de bemoeienissen van de bootsman, dan was de lijst klaar geweest vóór 18/11.
Op 19/11 kon ik mee met het bootje aan de wal met Gregory (de steward) die naar de tandarts moest. Hij is ondertussen naar huis, zijn geval was te ingewikkeld om opgelost te krijgen binnen de tijd dat het schip aan de boei ligt te laden. Gregory draagt bovenaan een tandprothese die vastgevezen staat in de wortelstomp. Die wortelstomp is ontstoken. De ontsteking is een vier dagen na Singapore begonnen, dus sinds 15/11 liep hij pijn te lijden. Op een dag was zijn wang gezwollen van onder het oog tot aan het onderkaakbeen. En 19/11 was de redding nabij: naar de tandarts. Na een uur varen met het bootje stonden we om 13h30 op de kaai. 'k Denk niet dat Gregory van dat uurtje varen genoten heeft. Hij had iets anders aan zijn kop (letterlijk) en hij zag grauw van de pijn. Waarschijnlijk had hij al enkele dagen geen vast voedsel meer gegeten want hij voelde zich slapjes.
Het weer was zoals het moest zijn. Niet te warm, een licht briesje, niet te koud, geen deining en de kust was prachtig om naar te kijken. Hoge bruine rotsformaties, kleine gele zandstranden, bergwegen, enkele vissersboten met mensen in lokale kledij, een witte vuurtoren op een beige rots in de blauwe zee, een stadje, een dorp, af en toe een dot groen ... om een boek over te schrijven, zo mooi. En een petroleumterminal, die zetten we in het nawoord.
Al dat moois is niet besteed aan mensen die zich ellendig voelen, dus zat ik in mijn eentje te genieten. In stilte. Een toerist betaalt duur geld voor zo'n boottochtje. Gregory betaalde het met tandpijn. En ik kreeg het gratis. Ik zat in dat bootje dank zij andermans ellende ... eigenlijk voelt zoiets niet juist. Op de kaai was de chauffeur er al. Hij wist ons te vertellen dat alles gesloten is tussen 13h en 17h. Ook de polikliniek. Nog 3,5 hrs wachten. Hoe incasseert iemand die de seconden tandpijn telt het nieuws dat er nog eens 210 minuten bijkomen eer hij zal geholpen worden? Eerst manhaftig en naarmate de tijd verstrijkt murw.
Eén supermarkt was open, daar heb ik enkele spullen gevonden en wonder boven wonder verkochten ze daar ook zichtkaarten. Gered. Nu ja, ik was gered. Terwijl ik postkaarten aan het kiezen was stond Gregory zijn pijn te verbijten. (Da's persies niet de juiste uitdrukking?) 210 jaar later was het 17h en stonden we op de parking van de polikliniek. Het vonnis van de tandarts : de kaak was nog niet helemaal ontzwollen, de ontsteking was nog niet helemaal genezen. Besluit : Gregory kon daar nog niet geholpen worden. Een ontsteking moet eerst volledig genezen zijn eer ze aan de wortelstomp kunnen beginnen werken. Toen hij uit het kliniekje kwam liet hij met gebogen schouders, de moed in de schoenen, zijn ziel onder zijn arm en het moreel onder nul. Ellendig, wanhopig en krikkel. Dat alles in hoge mate. 's Anderendaags wist hij te vertellen dat hij naar huis kon met zijn abces. Ik hoop voor hem dat hij een snelle verbinding had met Bulgarije en dat ze hem niet ¾ van Europa hebben doen rondvliegen met die pijn. En dat hij nu in goede handen is.
Ik ben blij dat ik indertijd gekozen heb voor een simpel bruggetje, Murhy indachtig. Een basis dingetje, geen gesofistikeerd gedoe waarmee onderweg, te midden van een oceaan en ver van alle hulp, iets grondig mis kan gaan.
Op basis van dit laatste stukje brief heeft een schoonbroer gekozen voor een simpele prothese, een bruggetje, zoals ik. Hij was al implantaten en klikdingen aan het overwegen, maar koos uiteindelijk voor het eenvoudig ouderwets ding, door het relaas over Gregory. Geen gedoe met kaaksbeen en mogelijk ooit gevaarlijke abcessen.
Gisteren wist LM al dat de bagage van cheng HUS niet zómaar een dag later toekomt. HUS was te laat op Zaventem om zijn bagage te laten inchecken. 's Avonds aan tafel kregen we het hele verhaal van hemzelf te horen. Er was het weer iets 'overkomen'. Want zelf veroorzaakt hij niks hoor! Om helemaal zeker te zijn vroeg ik of hij soms in een verkeersopstopping of in de file terecht gekomen was. Nee, geen file bij Zaventem.
In mei was zijn afmonstering hier een catastrofe -tekst 317-zijn vertrek thuis zal dan ook zoiets gedesorganiseerd geweest zijn. De chaoot. Zelf ziet hij het omgekeerd natuurlijk: de tegenspoed veroorzaakt hij niet zelf door zijn ongeorganiseerd gedoe maar de dingen overkomen hem want hij wordt achtervolgd door 'malchance'. Oudewijvenpraat natuurlijk, en dat voor iemand in een leidinggevende positie aan boord.
Enfin, het kwam er op neer dat de dame aan de incheckbalie zei dat hij niet naar Singapore kon vertrekken omdat hij in zijn internationaal paspoort geen toeristenvisum heeft voor Singapore. Zoiets is rap op te helderen : men geeft het zeevaartboek en de "To Whom", de begeleidende brief van de rederij die we bij elke travel mee krijgen en waarop alle uitleg staat. -To Whom it May Concern = Aan wie het moge aanbelangen ... Met geeft dat samen met het vliegticket af en de persoon aan de balie snapt direct hoe de vork aan de steel zit: zeelieden hebben geen toeristenvisum nodig wanneer ze op doorreis zijn naar of van een schip. Het zeevaartboek is het doorreisdocument en de To Whom vermeldt wie ter plaatste de begeleiding overneemt, het agentschap ter plaatse (+ alle gegevens van dat agentschap). een beetje info : http://www.asv.be/scheepsagent.aspx
Zo niet bij HUS. Ipv zeevaartboek + To Whom boven te halen laat hij zijn internationaal paspoort op de balie liggen en begint het allemaal uit te leggen op zijn manier. De dame van de balie snapt er helemaal niks meer van. Ondertussen liep de tijd. Ergens moet dan toch een lichtje gaan branden zijn bij HUS want uiteindelijk kon hij wel mee met de vlucht, maar voor zijn bagage was het te laat. Moraal van het verhaal : de JUISTE reispapieren voorleggen in Zaventem. Zelf ziet HUS het weer anders natuurlijk, het lag aan dat vrouwmens dat hem maar niet wou begrijpen. (Die niet snel een zinnige uitleg hoorde in zijn onsamenhangend gebrabbel.)
Verder deed hij al een even warrig als onjuist verhaal: zijn voorganger cheng Zeba heeft volgens HUS op 29/07 de maand al afgesloten. En nu zit cheng HUS dus met een probleem hè. Een zwaar probleem ... weer die oudewijvenpraat. Maar nee! Cheng Zeba heeft niks 'afgesloten'. Hij heeft alle gegevens al ingetikt tot en met 29/07 zodat HUS enkel nog 30/07 & 31/07 moet intikken. Cheng Zeba heeft het er aan tafel nog over gehad dat alles ingetikt was tot en met 29/07. We zaten er allemaal bij. En dan gaat HUS zitten liegen? HUS zou moeten blij zijn dat hij de administratie zo goed in orde is. Dat hij de werking van Excel nog altijd niet snapt ... ?!! Excel past toch automatisch de totalen aan! Moet hem dat nog uitgelegd worden. Enfin, misschien is het een pose. Zo heeft hij van de eerste dag al 'un problème' om over te kwekken en zorgelijk & hoofdschuddend over te zuchten. 'k Hou mijn hart vast voor wat ons nog te wachten staat. -hoe meer ik over dat vent zit te typen, hoe mottiger ik word
En capt PO liet gisteren al weten dat de e-mail 'en panne' is. Maw: hij kent dat nog niet, e-mail.
De prijzen van de digitale camera's in Singapore gaan van 600 SD tot 1600SD. Da's bijlange niet de 150 USD die cheng Zeba gezegd had hè.
2000-08-03 ~ op zee
De foto's van het schip tijdens de tocht met het bootje zijn goed gelukt. Niet één keer mijn vinger voor de lens gehouden. 'k Weet ze nu staan. De foto's in onze laptop laden was een beetje voodoo werk. De tweede keer lukte het. Gisteren wil ik de foto's in de rechtercomputer van de managementroom laden : noppes. 'k Krijg de bestanden wel open, maar ze kopiëren naar C: gaat niet. Weer zo'n mysterie. Die desktop neemt maar één foto van de 30 aan en die is dan leeg ... enkel de bestandsnaam staat er. Aan de diskettes ligt het niet want hierboven krijgt ik ze allemaal gekopieerd en verplaatst zonder problemen. Toen de desktop in de CCR voor de derde keer blokkeerde heb ik het opgegeven. Op de linker desktop dierf ik niet proberen, dat is die waar choff Diga op werkt. Die computer is voor mij taboe. Het is al mooi dat ik in het CCR via de rechter computer de menu's mag gaan printen. Hoe moet het nu verder met die foto's? 'k Zal het eens vragen aan Diga eer hij aan de berekeningen voor Ningbo begint.
De twee nieuwkomers, capt PO en cheng HUS brengen dezelfde berichten mee uit België als in de kranten staat: wateroverlast en natte ellende. Tijdens het avonduurtje vroeg capt PO aan LM of het machien hier even warm was als op schip 30. Daar was het op sommige plaatsen 50°C. (In Oman was het hier in het machien bij momenten ook zoiets) -tekst 322 & 323 'k Was in stilte zeer verbaasd dat hij over schip 30 begon, want zó'n succes was PO daar nu ook weer niet geweest. Mogelijk was de vraag een pose, een 'blijk van betrokkenheid', maar dan wel heel futiel.
De eerste twee dagen na Singapore zat ik met een stijve schouder en nek, enfin, 't was weer een gesukkel. 'k Dacht dat het door de schoudertas vol boodschappen kwam, tot gisteren mijn cent viel dat ik in het terugkomen heel de boottocht aan deck op een bankje gezeten had. Het was zalig in de lauwe wind, na twee uren spurten in een tropische stad. De boottocht naar het schip duurt ± 45 minuten. Resultaat : mijn spieren waren te snel afgekoeld en ik was 2 dagen zo stijf als een plank door mijn eigen fout. Ik wéét dat het niet mag ... Wat zou helpen is de warmte van een kersenpittenzakske, maar dat ligt thuis in België.
Sinds Singapore hebben we twee Filipijnen aan boord die het netwerk komen installeren (het intra-net). Deze wizzkids met hun modieuze kapsels proberen het kabelwerk door de elektrieker te laten doen. Ze typen blijkbaar liever dan gaten boren en kabels trekken. LM denkt dat het geen zeevarenden zijn, ze zijn door PTS gestuurd. (Pacific Tech Solutions) Dat ziet een mens van ver, dat ze geen zeelieden zijn. En als ze niet van SAIT zijn mogen ze waarschijnlijk niet aan de e-mail installatie werken en die zogezegde panne repareren.
Voor het Main-Tec programma op de computer van het machien werd vorig jaar op schip 31 een bestand opgesteld van 20 kolommen breed, volgens de instructies van de rederij in Antwerpen. Het bestand bedroeg ± 6000 records. Dat aantal records was niks, maar die 20 kolommen was wat anders. De belangrijkste kolommen stonden zodanig gespreid dat dat ze niet samen in beeld te krijgen waren. Een fout in het concept, die in het gebruik veel onnodig tijdverlies veroorzaakt heeft. Enfin, dat leed is geleden en schip 31 is verkocht. Met de bloembak van de mess en al. Jammer, want die had naar het Scheepvaartmuseum gemogen, als voorbeeld van groeps-huisvlijt. We hebben geeneens een foto van die lange bloembak. -daar zijn wat anekdotes aan verbonden, aan dat ding!
2000-08-04 ~ op zee
Ik heb hier veel te weinig te doen voor dit schip. Scheepskolder krijgt een mens er van. Enfin, ik toch. Choff Diga kwam daarstraks zeggen dat het vandaag slopchest (drankbedeling) is om 17h, ipv morgen, omdat hij morgen geen tijd zal hebben. En wat doe ik : wanneer hij weg is leg ik onze reddingsvesten gereed, want slopchest is na de oefening (op zaterdag). Dus als er slopchest is, is er telkens eerst een veiligheidsoefening ... (op zaterdag!) Dat het op vrijdag niet noodzakelijk zo is, daar ben ik na enkele minuten toch uit mezelf aan uit geraakt. Zeg nu nog dat ik niet goed gedrild ben, of is het geconditioneerd? Ik hoor het woord slopchest en in denk reddingsvesten. Alsof we in de dranklocker gaan zwemmen. 'k Heb hier wat de slappe lach zitten hebben. Gelukkig kwam er niemand langs.
De voorbije week heeft LM zich drie keer verbrand. Aan stoompijpjes. Ze verleggen die dingen 's nachts toch niet hè? Eén brandvlek is in zijn hals. We hebben geen Flamazine bij. De brandvlekken genezen wel mooi zonder de zalf, maar ik schrijf toch Flamazine bij op de bagagelijst. En zijn werksokken zijn aan het verslijten, het is tijd dat we naar huis gaan. Gisteren ging het over het netwerk dat de computers van het schip moet verbinden. Van boven naar beneden: - de Brug (level E) - de cabines van capt en van cheng (level D) - de Management Room (level A) - de Engine Control Room (level -2) 'k Vroeg of ze met de kabels door onze cabine moesten. Nee, zei iemand, vanaf level D gaat het door de cable duct. (de kabel koker in de alleyway) 'k Was al halvelings opgelucht dat er geen glaswol in de cabine zou komen tot LM vroeg waarom er geen aansluiting voorzien werd op level C, waar de cabines van de choff en de 2de mecanicien zijn. LM kijkt verder dan mijn neus lang is. Wie dat netwerk laat leggen weten we niet, maar als er over enkele maanden toch computers komen voor level C wordt het opnieuw kabels trekken. Waarom level C overslaan nu ze toch bezig zijn?
2000-08-05 ~ op zee
Morgenavond zouden we toekomen. Er is een tyfoon in de buurt dus blijft het afwachten of we tegen de kaai kunnen of niet. Deze keer zou ik wel aan de wal willen, ttz : op de kaai gaan foto's maken van de achtersteven en de trossen. Het is een cliché, ik weet het. Maar de trossen komen diagonaal in beeld en geven dynamiek aan een foto Daarvan zijn mooie tekeningen te maken in Corel Draw. 't Is voor de kaftjes van de menu's. Na Ningbo maak ik geplastificeerde. Dwz: ik knutsel de kaftjes ineen en choff Diga zal me tonen hoe ik ze kan lamineren, want er is nu een laminator aan boord. Zo zijn alle kaftjes dan afwasbaar.
Zojuist zweefden hier onder het deurgordijn twee mails binnen: 1/ van Didi, het origineel dat 29/07 'niet toegekomen' was, waarop ze ons toen dezelfde tekst per fax verstuurd heeft 2/ van capt PRü, van 03/08. (Eigenlijk van Nicky natuurlijk, maar zij schrijft via het account van haar man, die de capt is daar aan boord van de Dres) De e-mail werkt dan dus toch halvelings? Alleszins wat ontvangen betreft. Over verzenden zal ik maar niks vragen aan dit stuk captain.
Ziezo, dit was het voor vandaag.
Volgens onze zeevaartboeken zijn LM & ik afgemonsterd op 15/08/2000. Dwz dat ik de laatste 10 dagen niet meer zou geschreven hebben. Dat lijkt me vreemd. Het kan natuurlijk, maar het lijkt me vreemd. Er was zeker nog vanalles te vertellen over onze tweede periode in Ningbo en of er nu een verschil was met de eerste, want toen hadden we onnodig veel Chinezen aan boord (de 25 luide dikdoeners) -tekst 320 & 321 Ofwel zit die laatste brief om een of andere reden niet in het klassement.
Vanavond barbecue, piraten zijn niet uitgenodigd. Voorbije week zijn in Melakka Strait twee schepen overvallen. Daardoor ging het aan tafel want overmorgen gaan wij Melakka in. En dat het heel slecht weer is in België, vertelde LM vanmorgen vroeg. Hoe hij dat aan deze kant van de wereld om 07h LT al kan weten, vroeg ik mij af. Vannacht na zijn wachtronde van 22h heeft hij ons wereldzendertje geprobeerd. Hij kon RVI ontvangen. https://nl.wikipedia.org/wiki/Radio_Vlaanderen_Internationaal
Cheng Zeba had aan de shipchandler in Singapore laten vragen hoeveel een babyfoon kost. Zijn vrouw bevalt eind augustus. Hij heeft een babyfoon gereed liggen in zijn studio of appartement in Antwerpen, maar hij gaat van Singapore recht naar Libanon en passeert niet over België, daarom wilde hij in Singapore ene kopen op mee naar huis te nemen. Ipv op zijn vraag te antwoorden liet de shipchandler weten: "please explain" waarom dit schip een babyfoon nodig heeft. Zucht! Nuja, hopelijk heeft cheng Zeba maandag tijd om zelf een te gaan zoeken.
2000-07-29 ~ op zee
Groot mysterie: ons klein printerke doet het weer. Gisteren probeerde LM toch maar eens en het ding deed het zonder problemen. Vandaag ook. Waarom dan vorige week niet? Kapsones.
In Singapore gaat de fitter naar de tandarts en ik mag mee met het bootje. Wat meer is, ik krijg van capt Wero de digitale camera mee om van op het bootje foto's te maken van het schip. Gisteren heb ik met die camera al geoefend tijdens de barbecue. 't Is een geestig geval. Vandaag heb ik de foto's al op diskette. Er gaan 38 foto's op. Dat is meer dan een filmrolletje uitgespaard. Feitelijk is het niet de film die duur is, het zijn de afdrukken die geld kosten. En dan denk ik al eens : zou ik hier wel een foto van maken? Met de digitale geen getwijfel : kadreren en inblikken. Het toestel ligt anders in de hand & heeft andere afmetingen dan het onze. De lens staat helemaal aan de linkerkant van het toestel, niet in het midden. Toen ik gisteren van hoger gelegen decks foto's maakte van de tafels beneden heb ik mijn vinger voor de lens gehouden. Verschillende keren. Waarschijnlijk heb ik het toestel te goed willen vasthouden om het niet te laten vallen. Het koord hing nochtans rond mijn nek. Met ons toestel heb ik in het begin het koord voor de lens laten hangen, maar nooit mijn vinger ervoor gehouden.
Sinds het vertrek uit Oman hebben we nog geen druppel regen gezien, alsof de regen gerantsoeneerd is en wij ons deel opgemaakt hebben in de heenreis. Nu zou het eens mogen regenen want het schip hangt vol woestijnstof. Zand van de Rub Al Khali in Saoedi Arabië is over de Al Jabal Al Akhbar keten zomaar op ons Chinees schip komen plakken. https://nl.wikipedia.org/wiki/Lege_Kwartier , https://nl.wikipedia.org/wiki/Djabal_Achdar
2000-07-30 ~ op zee
Sinds gisteren zijn we in piratenparaatheid, dat is een hele procedure, met checklists en zo waarschijnlijk maar de brandbijlen zijn wel in de alleyways blijven hangen (eh ???)
2000-07-31 ~ Singapore
Gisterenavond aan tafel kwamen een hoop sterke verhalen over capt Hoedje, en allemaal even weinig fraai. Van heel mijn varend leven had ik nooit vermoed dat er zoveel verhalen bestonden over 1 persoon. Naïef van mij. En dat er soms zoveel verteld wordt aan de captainstafel. Als dat op de helft van al wat vaart zo is dan gonzen de oceanen als biekorven.
Vannacht hadden we 2x piratenalarm. De matrozen waren 'very alert' zei capt Wero. Dat zal wel, met hun militaire opleiding. Nogal wat anders dan Filipijntjes die lopen te sleffen omdat ze hun voeten niet opheffen. Zelf heeft hij daarna geen oog meer dicht gedaan en het is vandaag weer een drukke dag op de brug.
Vanmorgen hebben we Karimun gezien. Het eiland ziet er nog altijd even groen en verwelkomend uit -tekst 295 & 296 Nu hebben we aan bakboord, ver weg, de schouwen van Jurong en de buildings van Singapore City. Wat is de Singapore Passage toch iets speciaals. Niet zozeer om er te zijn, maar om er langs te varen en het allemaal te bekijken. Om er te zíjn is Karimun toffer. Daar lopen de kiekens nog over straat. Alleen jammer dat dit allemaal in de tropen ligt.
We hebben van Oman tot hier geen drup regen gehad en zojuist kregen we een stortbui. En er hangt nóg in de lucht. Moet dat allemaal vandaag? NU? De digitale camera is niet weerbestendig en kan tegen niet veel. Zeker niet tegen een tropische stortbui. En ik wil straks van uit het bootje heldere foto's maken van het schip. Geen grauwe rommel. Kermille, kermille. Genoeg zonnecrème op doen, zei LM daarstraks. Als het weer zo blijft dan wordt het een parapluuke ipv een parasolleke.
De digitale camera ligt hier al gereed, met de reservebatterijen erbij, voor 't geval. Gisteren ging het erover dat een luchtfoto van een schip wel mooi is, maar als zeevarende krijgt men het schip zelden of nooit uit die hoek te zien. Luchtfoto's dienen voor de jaarverslagen van de rederij, of als relatiegeschenk. Met een bootje krijgt men het schip ook maar uit bepaalde hoeken te zien hoor. Het bootje vaart naar de gangway en klaar. Met een beetje geluk krijgt men ofwel de achterpiek ofwel de voorpiek voor de lens, maar nooit de twee tijdens eenzelfde boottochtje. De enige keer dat men echt rondomrond het schip vaart is tijdens een lifeboattest, en dat zit er voorlopig niet in, heb ik begrepen. Capt Wero vindt het nog niet nodig. Na 36 jaren vaart heeft hij voldoende scheepsrompen van nabij gezien. Hij vindt luchtfoto's mooier. Mooier misschien, maar niet échter, tenzij voor helikopterpiloten en luchtvarenden dan.
BBC-World staat op. Ze geven muziekles, cello. Allemaal korte fragmentjes en telkens ik begin te luisteren stoppen ze ermee. Da's treiteren hè. Bon, waar blijft dat bootje nu? Hier ligt vanalles rond het schip te dobberen: bevoorrading, bunkerbarge (brandstof), Unitor (specifieke chemicaliën) ... behalve de watertaxi, ons bootje. (Nerveus? Ikke? Mô neuh!) LM heeft een lijstje met boodschappen meegegeven en ik wil die allemaal vinden binnen de tijd dat de fitter bij de tandarts is. 'k Zit hier op het randje van mijn stoel, in de startblokken. In de bottinnen feitelijk. BBC-world is gestopt met de muziekles. Nu is het een kwis met fragmenten uit de klassieke muziek. Wanneer het antwoord op het puntje van mijn tong ligt ('t ga 't zeggen Walter): "Brahms", dan blijkt het een obscure Rus te zijn met een naam als een merk krabconserven.
Zojuist telefoon, ik dacht de brug om te zeggen dat het bootje ging toekomen. Nee, 't was LM. Hij had zojuist vernomen dat het bootje nog tegen de kaai ligt. Zo te zien is dat ± een uur varen van hier. En waarom ligt het bootje nog tegen de kaai? Omdat ze cheng HUS niet kunnen vinden. Meneer is zijn shopping nog aan het doen. Dat begint goed hè. Hij is nog niet aan boord en hij desorganiseert hier de boel al.
23h45: sinds 19h30 terug aan boord. 't Bootje was er om 16h. Cheng HUS zijn bagage komt pas morgen toe en we vertrekken vannacht na het bunkeren. Vandaar dat hij moest gaan boodschappen doen. En moest dat zo lang duren? 6 T-shirts, 6 paar sokken, 6 onderbroeken, 2 shorts + een tandenborstel, een tube tandpasta en scheepspantoffels. Naar de kassa en klaar. Maar als men van 'efkes boodschappen doen' shoppen of winkelen maakt, ja dan ... 'k Vraag me af of hij op zijn valies het adres van de agent hier gezet heeft. Dan is er meer kans dat ze bij de volgende passage hier op hem ligt te wachten.
Het was 45 minuten varen naar Singapore City. We zijn aan wal gegaan via Clifford Pier, Marina South. Daarachter liggen Boat Quai en Clarke Quai met verder landinwaarts het historisch gedeelte van de stad. Tussen Clifford Pier en Boat Quai heb ik ongeveer alles gevonden wat op mijn lijstje stond, onder andere magnesiumpillen voor LM. Die potjes lijken allemaal op elkaar, dus vraag ik waar ik magnesium kan vinden aan een verkoopstertje, persies een kleine fee en hoogzwanger. Ze komt van haar zitje achter de toonbank en hurkt om iets van het onderste schab te nemen. Poppemie, dacht ik ongerust, sta recht en ga terug zitten. Zeg me gewoon waar het staat en laat mij de rest doen. "Magnesium met potassium?" vraagt ze -potassium = kalium "Nee, enkel magnesium aub" ze ik. Ze blijft daar nog wat zitten zoeken, schuift 30 cm op en maakt ineens een hoog en langgerekt, klaaglijk geluid. Voilà : dat hebt ge van al dat rondkruipen, het kind is op komst. En ik sta hier helemaal alleen in de jungle van Singapore en wat is het noodnummer hier? En hoe zegt men 'barensweeën' in het Engels? Dat woord hebben we aan boord zo zelden nodig. Ze kwam glimlachend recht met drie potjes in haar hand. Ze gaf er twee aan een collega die de potjes ergens anders ging neerzetten en het derde was voor mij. Het hoog en langgerekt gemiauw kan zoiets geweest zijn als : "Aha, kijk nu wat hiér staat! We hebben tóch nog magnesium in voorraad!" maar dan in het Maleis. Dat geluid drukt in haar taal misschien blije verrassing of opluchting uit, in mijn Westerse oren klonk het als klaaglijk hulpgeroep.
Gisteren is het bericht toegekomen dat het zeer waarschijnlijk niet capt PO zal zijn die capt Wero vervangt, maar capt Teux. Zo. Het mag al eens goed nieuws zijn ook. En hoewel het nog niet bevestigd is, geen 100% zeker, geeft het toch al hoop. Misschien worden onze laatste weken aan boord dan toch geen ramp.
Mensen Lief, een malheur komt toch nooit alleen hè. Allemaal door die pokkehitte. 'k Had om 15h weer een lading overalls in de wasmachine gestoken en ik was in de engine control room met de koffietassen bezig. Ineens staat de 3de mecanicien daar. Hij had een Speciale Bout in zijn zak gestoken om ze niet verloren te leggen en hij had zijn zakken niet leeg gemaakt toen hij een droge overall aantrok. De Speciale Bout zat dus mee in de wasmachine en ze hadden ze nodig. Nu. Direct. Ze zijn er op aan het wachten. Wij spoorslag naar de laundry: wasmachine stopgezet, water er uit laten pompen en zwieren, zwierprogramma stopgezet en wachten op de klik of het deurtje wil niet open. Die klik kwam niet. De 3de stond daar te druppelen. Zijn overall was weeral doorweekt ocharme en die klik kwam maar niet. Als hij nu nog begint te zweten van de zenuwen valt hij hier ter plekke steendood van uitdroging en dan hebben ze beneden hun Speciale Bout nog niet, dacht ik en ik vroeg me af of er misschien een Speciale Moer bij hoorde. De steward van de matrozen heeft het deurtje open gekregen. Er is aan deurtje al gesleuteld en gerepareerd geweest en om het ding open te krijgen moet men nu de deurhendel tot op de millimeter juist houden. De steward weet welke millimeter want hij doet mee de scheepswas. De Speciale Bout was terecht. Lang leve de steward.
Het zou wel eens tot 22h kunnen duren, zei LM. Ze zijn van 06h30 bezig! Om 22h is de zon wel weg maar daarom is het niet koeler in het machien. Het machien hangt ín het warm water en dat is dus een grote bain-marie hè. En in het machien staan allerlei machinerijen te draaien die allemaal warmte afgeven ... als ik nu eens over iets koelers begon ... 'k vindt niks koel, al hitte wat de klok slaat vandaag.
2000-07-19 ~ Al Fahal, Oman (aan de boei)
Vannacht was LM van stille wacht. En na de werken aan de piston was er eerst nog standby, anker op en aan de boei gaan. Hij moet pas beginnen om 13h vandaag, zodat hij kan slapen. Al goed. Vandaag is het rustiger.
De vervanger van de elektrieker (ex-KGB-er) is al een dag aan boord en Mr Bright Light leidt hem rond met zwierige gebaren alsof dit schip een riant vakantieverblijf is dat hij moet verhuurd krijgen. De nieuwe elektrieker lijkt op iemand, maar ik weet niet op wie.
Buiten zijn rotsbergen te zien. Een heel landschap in tinten van beige en bruin. En nergens een sprietje groen. De rotsen zijn sterk uitgesneden, persies grote kokoskoekjes. Rechts in de verte ligt de terminal en links in de verte een stad. Tussen beide ligt rotsgebied in de kleur van verbleekte peperkoek.
2000-07-21 ~ Al Fahal, Oman (aan de boei)
Groot alarm : onze kleine printer heeft het laten afweten. Windows krijgt hem niet meer gestuurd. Nu dat weer. De vorige brief ben ik gaan printen beneden, in de managementroom en daar gebeurt vanalles met de opmaak. Solsleutels veranderen in pijlen.
Capt Wero vertelde dat Mr Kosta hem foto's laten zien heeft van de Griekse taverne waar hij tijdens zijn verlof gaat helpen. 't Gaat er echt op zijn Grieks aan toe. Borden kapot knallen na de maaltijd en de vloer vol scherven. Hoe meer scherven hoe meer vreugd? daarméé bleef hij zo onverstoorbaar in dat zwaar weer bij het geluid van brekend tafelgerei in de pantry. Voor hem is dat een vertrouwd geluid.
De nieuwestuurlieden zijn wat kaden en lossen betreft hetzelfde als de vorige : noppes. Choff Diga zit met de handen in het haar. Komen ze dan allemaal van het leger? Dus zonder ervaring met lading ... De loadingmaster hier in Oman is een Schot, hij zei dat hij deze situatie héél erg vond voor choff Diga.
Gisteren namiddag mochten de mecaniciens stoppen met werken om 15h20. Dat was welkom. Ze hebben aan zware pijperijen gewerkt en het is hier nogal warm. Rap over iets anders schrijven, want over hitte heb ik al genoeg gejammerd. 's Avonds zijn LM & ik gaan kijken naar de wonderbare visvangst op het achterdek. Nu wordt hier ineens tóch gevist, ondanks het plakkaat 'FISHING PROHIBITED'.
Gisteren hebben we onze post afgegeven bij capt Wero en nu maar hopen dat hij de post niet vergeet mee te geven met de loods en dat de loods ze niet vergeet mee te nemen. Want dat is ook al gebeurd. Op een ander schip, met een andere capt & een andere loods in een ander land, maar het is al gebeurd.
2000-07-23 ~ op zee
Gisterenavond ga ik in de laundry het werkondergoed van LM uit de droogkast halen en zie dat ze op 'hot' staat. Help!, zijn werksokken! Zou ik de droogkas op 'hot' gezet hebben voor een lading met werksokken erbij? Dat geloof ik zelf niet. En "If it doesn't feel right, it probably isn't." maar daar ga ik niet te straf over nadenken.
Enkele dagen geleden heeft capt Wero Tankers Londen aan de foon gehad en Tankers Londen heeft een proces aan zijn been omdat ze dit schip naar de USA gestuurd hebben om te lossen. De Chinese eigenaar van dit schip moet in de US nog iets betalen, een boete of zo. Een grote dan. We zijn toen niét in de territoriale wateren geweest maar ship-to-ship met de Grub, de beruchte reis 3, -tekst 315 & 319- en in Londen hebben ze tóch een proces aan het Britse been?
Sinds gisteren weten we waarom capt Wero hier maar een maand is. Vorige maand was er nog sprake dat dit schip voor uitbating naar de Franse rederij in Nantes zou gaan, tegelijk met een ander schip. De besprekingen waren nog aan de gang Ineens moesten de Fransen dit schip niet meer hebben en had Antwerpen dringend een capt nodig om hier capt VW te komen aflossen. De Fransen hebben nu twee andere schepen overgenomen, de Picar en de Grub.
Choff Diga is niet te spreken over het werk aan deck van deze stuurlieden (deckofficieren) uit gewezen Oostbloklanden. Ze voeren uit zonder na te denken over de actuele situatie van lading & ballast en dat is een delicaat evenwicht. Maar zelfstandig nadenken werd in hun onderwijssysteem blijkbaar niet verlangd. In tegendeel. Resultaat : een ganse generatie, of toch deze ploeg, die ritueel te werk gaat. Als het ritueel volbracht is, is de taak in orde. Zo worden er dingen open gedraaid die dicht hadden moeten blijven & omgekeerd, zo zijn er dingen gestart die niet mochten en dingen die gestopt hadden moeten worden blijven aan staan. Diga slaapt er niet meer van. Gisteren heeft hij in de computer van de cargo control room ontdekt dat er een map verplaatst is en dat veroorzaakt complete chaos. Hoe ze die map verplaatst gekregen hebben is hem een raadsel want het is een beschermd programma. Nu moet hij alle gegevens handmatig terug plaatsen. Hij kan de gegevens wel naar een diskette kopiëren maar dan kan hij zij ze nog niet op de juiste plek invoeren. Handmatig dan maar. Diga heeft het hier niet gemakkelijk. Hij spreekt met heimwee in de stem over schip 28 drie jaar geleden, toen hij Canadese stuurlieden had en een Belgische aspirant. Capt Wero heeft al laten weten dat hij een Belgische aspirant zal vragen. Of die er komt is een andere kwestie en een aspirant is een junior officer, die kan een scheve situatie in zijn eentje niet recht trekken. En wat als het een kalf is ...?
Deze Bulgaren (de tweede ploeg) hebben allemaal gloednieuwe zeemansboeken, het is dus niet te achterhalen welk hun voorgeschiedenis is. Ook een legeropleiding zoals de vorige ploeg? Of visserij? Of kustvaart? Of nog iets anders? Niet te achterhalen.
Sinds enkele dagen horen we geluid van water in de woonkamer. Het klinkt als een lek water die uit een kraan in een vol bad loopt. Het geluid kan niet van de badkamer van cheng Zeba komen want diens badkamer ligt pal boven de onze en daar horen we het geluid niet. Eerst dacht ik dat ik droomde maar LM hoort het ook. Ofwel hebben we samen een slag van dezelfde molen. Want ik heb al een beetje scheepskolder, vrees ik. Gisteren algehele verwarring in mijn bovenkamer, over de veiligheidsoefening. 's Middags was aan tafel iets gezegd over oefening. 'k Leg de reddingsvesten + mijn overall + helm + bottinnen gereed, kwestie van niet uit de lucht te vallen wanneer om 15h20 de brulbel gaat. Om 15h10 trek ik mijn overall aan. De telefoon gaat. LM belde om te zeggen dat er geen oefening is. (Hij bedoelde geen boatdrill, dus moest ik zijn reddingsvest niet meebrengen maar in nam letterlijk wat hij zei : geen oefening.) Nadat ik ingehaakt had ging ik toch maar naar choff Diga in de cargo control room vragen of er werkelijk geen veiligheidsoefening is, want ik had aan tafel toch iets gehoord over oefening ... Diga viel uit de lucht want er was wél veiligheidsoefening. Pas na een volle minuut gepuzzel werd me duidelijk dat er géén boatdrill was, maar wél oefening. Zo zijn er nog zaterdagen geweest hoor, dat de accenten verlegd worden. Maar waarom ik gisteren zoveel tijd nodig had om dat te snappen, dat weet ik niet. Scheepskolder? En als LM nu eens wou leren duidelijk zijn, dan was al die verwarring niet nodig geweest.
2000-07-24 ~ op zee
Het weer is veel beter dan tijdens de heenreis. We zijn nu geladen en liggen dieper in het water, dat helpt natuurlijk. En aan de golfjes te zien is het bijlange geen windkracht 7 meer. Als het nu nog wat zou verkoelen ... Cheng Zeba is in gedachte al thuis, denk ik. Gisteren kruisten we een tanker in ballast en hij vroeg zich luidop af waar die naartoe zou varen. "Een tanker zonder lading, hier in deze contreien? Allez chef, naar de Perzische Golf zeker? Niet naar Indonesië of Borneo, want da's de andere kant uit." We hebben hem gezegd dat het vliegveld dié à kant uit is, gewoon naar de voorpiek blijven kijken, op de brug zorgen ze dat het in orde komt. Tja, de man gaat voor de eerste keer vader worden, dat speelt door zijn hoofd natuurlijk.
Gisteren heb ik gedroomd dat de vervanger van capt Wero een capitaine was. Ze leek nogal op Brigitte Raskin. Ze droeg een mouwloos kleedje met brede rok in zware katoen, overall-stof, met op de linkerkant het logo van de rederij in Antwerpen. Oranje overall-stof? Ik zei haar dat dat men toch zou verwachten dat de rederij de werkkleedjes voor capitaines in het wit zou voorzien. Ze bestaan in het wit, zei ze, maar ze had gevraagd voor haar oranje kleedjes te maken, omdat wit zo rap vuil wordt. https://nl.wikipedia.org/wiki/Brigitte_Raskin Voor de mensen die afmonsterden had ze op eigen initiatief een bus ingelegd. We moesten een formulier invullen of we met de bus naar huis wilden. Nu vond ze die formulieren niet. Vreselijk jammer, want we wilden wel eens met de bus naar België vanuit Singapore. Als we in Afghanistan rechtsaf slaan kunnen we over Oekraïne naar huis en moeten we niet door Iran. Slim van mij hè. En een tijd geleden droomde LM dat hij een examen moest afleggen bij de Chinese eigenaar van dit schip, over Chinese omgangsvormen. Hij moest 'goeiemorgen' zeggen in het Chinees en buigen en zo ... LM was geslaagd. Hij mag (moet) blijven. Als we van die gekke dingen beginnen dromen is het misschien tijd om af te monsteren.
Gisteren heeft capt Wero foto's van zijn kat laten zien. De kat houdt van water. Ze komt mee in de douche. Wanneer er gekookt wordt gaat ze in de droge spoelbak van de keuken zitten om de werkzaamheden te superviseren. We weten nog altijd niet door welke capt hij vervangen zal worden in Singapore, PO of Teux? Laat het aub niet capt PO zijn ... We zouden in Singapore aankomen 31/07 en we zouden het nu graag weten : Diga, LM & ik : wordt het PO of Teux?
Gisteren zat Diga op zijn praatstoel. Hij vertelde over zijn jeugdjaren in Afrika en over de huisdieren die ze hadden. Het jachtluipaard was bang van de kraanvogels (6) want die pikken naar wat blinkt, naar de ogen. Adolf de neushoorn, was een brave beest, te tam om te helpen donderen, maar dat wist niet iedereen. Wanneer Adolf tijdens het aperitief zijn dagelijkse krop sla kwam halen aan de keukendeur, sloeg het bezoek in paniek. Ik zie het zo voor mij, de kop van een neushoorn in de keukendeur.
Na de bunkering en het aflossen in Singapore wordt het lossen in Ningbo (China) weeral. Vandaag is de bevestiging toegekomen.
Wanneer het deurgordijn niet goed dicht is zit ik hier persies als de receptioniste van het verdiep. Deze namiddag liep choff Diga luidop te foeteren in de alleyway en stopte bij de liftdeur, rechtover de cabine. Wanneer Diga loopt te foeteren weet ik nooit of ik een beetje belangstelling moet tonen en vragen wat er aan de hand is, of ik hem vooral met rust moet laten om hem niet nog meer te ontstemmen. Deze keer liep hij zo hard te foeteren dat ik hem op slag gezegd heb dat we gingen lossen in Ningbo. Van de klop viel hij stil : "Ce n'est pas vrai ..." Jawel man, c'est very vrai : het werd zojuist bevestigd. En het wordt capt PO, dat staat voor 99,99% vast. Ik weet het van LM, die het weet van cheng Zeba, die het weet van capt Wero. Officiëler kan het niet hè, als het van de capt zelf komt. - en zeer waarschijnlijk was capt Wero op dat eigenste moment aan het rondbellen om choff Diga te bereiken, om zijn chief officer officieel op de hoogte te brengen, maar de geruchtenmolen was hem net iets voor
2000-07-26 ~ op zee
Vandaag passeren we Sri Lanka, 5 dagen later Singapore: bunkeren, bevoorrading en proviand, post meegeven en op naar Ningbo. En in het terug komen nog maar eens modderwater in de ballasttanks, slib van de Gele Rivier, de Huang He. -tekst 320 Sinds gisteren weet ik waar die hele kleine plasjes in de lift vandaan komen. Het is geen gemorst water dat daar zo dikwijls ligt, het is zweet dat uit de mecaniciens hun overalls lekt. Zweet is even kostbaar als bloed en al de minerale zouten druppelen hier zomaar de vloer op.
Sinds maandag zit LM mee in de bilges. Ze zouden kniebeschermers kunnen gebruiken want na een tijdje doen hun knieën pijn van op de staalplaat rond te kruipen. https://nl.wikipedia.org/wiki/Bilge
2000-07-28 ~ op zee
Gisteren hadden we de man-overboord-oefening. De 'man' was een geel vat en na een uur hebben we het terug gevonden. Er was tamelijk wat traffic, dat maakte het nog spannender. Sebiet komen al die schepen helpen, dacht ik. Maar ze bleven mooi op hun route en wij op de onze.
Om het kwartier varen we door een tropische stortbui van enkele minuten, het water valt dan in geuten uit de lucht. Vanuit de mess gezien lijkt het of de regenwolken op de wing liggen leeg te lopen, zo laag hangen ze. Sinds Singapore is er (eindelijk) weer voldoende verf aan boord en nu kunnen ze niet verder met de schilderwerken door het weer. Telkens dat watergordijn langs het kasteel stroomt voelt men binnen de verkoeling. Voor de mensen in het machien maken stortbuien geen verschil, en juist daar zouden ze wat verkoeling kunnen gebruiken.
Gisteren verjaarde choff Diga. Hij wordt 42. Dat wordt vandaag pas gevierd want gisteren kregen de stuurlieden plots zwaar rekenwerk te doen. Diga alleen al is er van 14h tot 18h intensief mee bezig geweest en 's avonds stond zijn hoofd niet naar verjaren, laat staan naar vieren. Vandaag is ook nog geldig, zei hij, want hij is pal om middernacht geboren. Zijn moeder mocht kiezen of het nog 13/07 was of al 14/07. Zijn vader heeft toen onmiddellijk besloten dat er de 13de moest staan, want hij wilde niet dat zijn kind op de Franse nationale feestdag zou geboren zijn. De moeder van Diga is Française maar zijn vader heeft iets tegen Fransen (?). Diga heeft veel van die speciale verhalen.
In Oman wordt de elektrieker (de ex-KGB-er) afgelost. Hij is de laatste van de eerste ploeg Bulgaren die nu van boord gaat.
De vervanger van steward Mr Valkov is Mr Kosta. Hij is nog een titske straffer dan Mr Valkov. Hij zet het fruit niet op tafel, hij brengt ons elk een stuk fruit op een bordje. Dat is dus vijf keer heen en weer lopen tussen het buffetje en de tafel. En zo twee keer per dag. Zo om de anderhalve peuk brengt hij propere asbakken. Een mens heeft schrik om nog een sigaret boven te halen. Misschien is dat zijn bedoeling, dat we stoppen met roken. Mr Kosta doet eerder denken aan een maître d'hôtel dan aan een steward. Capt Wero wist te vertellen dat ze bij Mr Kosta in de familie een Grieks restaurant hebben. Aha, daarmee keek hij meewarig naar het plastic tonnetje dat hier als ijsemmer dienst doet. En ik was nog zo fier dat ik iets gevonden had dat er kon voor dienen ...
Mr Kosta stond daarstraks zijn hemden te strijken. Hij doet dat met zo'n geroutineerde gebaren dat ik denk dat hij al jaren hemden strijkt. Als men in de horeca werkt en men wil dat de hemden perfect gestreken zijn, dan strijkt men ze zelf. Zoals ook parachutisten en duikers zelf hun uitrusting verzorgen. Zo iemand lijkt me Mr Kosta. 'k Zou hem eens willen vragen om mij te tonen hoe ik een broek met bandplooien goed gestreken krijg want gewoonlijk eindig ik met meer plooien dan het model van de broek voorziet.
LM is van wacht. Hij zat nog maar pas in zijn zetel en 't was al alarm. 't Zal iets serieus zijn, want hij is al een half uur beneden.
2000-07-15 ~ op zee
Enkele dagen geleden deed capt Wero een ganse uitleg over de droogkast. 'k Droog de sokken van LM op 40°C om zeker te zijn dat ze niet krimpen. Als ze krimpen zijn ze te klein en dan zitten we danig in de knoei, want met dit schip gaan we niet zomaar efkes tegen de kaai om nieuwe sokken te kopen. Met welk schip wel? Goed. Capt Wero had dus gezien dat ik sokken van LM op 40°C droogde en zei dat ik 'gerust' op 60°C mag drogen, want anders duurt het drogen (hem) te lang. Over dat 'gerust' gaat het. 'k Wil met deze sokken best eens een test doen en ze drogen op 60°C van zodra ik ergens 1/ een reserve kan kopen van 16 paar en in puur katoen natuurlijk -in de tropen had LM 2 paar sokken per dag nodig 2/ zodat ík 'gerust' ben dat er voor LM voldoende reserve sokken zijn. Eerder niet. En over dat lang duren is kul. Ik kan vanuit de cabine de bedrijvigheid in de laundry van het verdiep horen. Wanneer er veel volk aan het wassen is en dus ook de droogkast nodig heeft droog ik onze spullen op kleerhangers. We hebben er 12 bij, dat is juist genoeg. En de kleine kledij droog ik dan op het molentje. Dat handig ding hebben we ooit eens in Japan gekocht (daar zijn ze meesters in plaats besparen) en het is al vaak goed van pas gekomen. Er kunnen 10 slips, 20 sokken en 4 hemden aan opgehangen worden. Dus dat ik de droogkast (ikke, of all people) te lang zou bezet houden is puur fantasuur. Dat molentje & de 40 houten wasspelden sleuren we niet voor niks mee in de bagage. Die dingen worden gebruikt wanneer nodig. Dat heb ik allemaal niet uitgelegd hoor, laten praten (zwetsen) en gewoon verder doen. Dat hij zich met zijn eigen huishouden moeit.
Drogen we dan helemaal niks in de droogkast? (Nu ik er toch over bezig ben). Ja: lakens, slopen en badhanddoeken gaan in de grote droogkast van het scheepslinnen, beneden op deck 0, op donderdag. Niet op vrijdag of zaterdag want dan zijn de stewards met het scheepslinnen bezig en dan hebben zij de grote droogkas nodig. Het enige dat ik echt hierboven op deck C moet gedroogd krijgen zijn de werkpyjama's van LM Werkpyjama's = katoenen werkshorts + katoenen T-shirts om in te slapen wanneer hij van stille wacht is, om de drie dagen. Die droog ik wel op 60°C want ze zitten ruim genoeg. Gesteld dat ze krimpen, wat niet meer zal gebeuren want dat is al getest, dan zitten ze nog ruim.
Zo, nu heb ik alles op een rijtje. Wanneer hij nog eens over drogen begint zal ik niet meer met mijn mond vol tanden staan. Want ik was écht een en al ongeloof hoor. Het is allemaal zo simpel, het wijst zichzelf uit, maar die 'slimme' kop ziet dat niet? Hij vond dat het zijn beurt was om te drogen, dat is alles, vandaar die preek over katoen op 60°C. -'k heb wel meer verhalen over die gast, tenen krullend, beginnend op schip 09 in de contractperiode '83-84
2000-07-16 ~ op zee
Gisteren danste het schip. Zoiets tussen rollen en stampen. Lastig. Dan nog liever rollen, dacht ik. 'k Had dat beter niet gedacht want vandaag rollen we. En het is voor echt. Het is lang geleden dat we dat nog meegemaakt hebben, het is weer efkes wennen. 'k Wordt er een beetje niet goed van, maar dat houden we stil want alle andere mensen moeten werken en zij hebben het lastiger dan ik.
2000-07-17 ~ op zee
Gisteren heb ik niet kunnen verder schrijven. Om 10h30 kregen we plots een fameuze roller te verwerken. 'k Had juist de tijd om de laptop op te heffen en recht te staan. Het typtafeltje raasde weg naar stuurboord. Daarop verdween mijn stoel naar bakboord. Maar ik had de laptop intijds en stevig vast . Hij en ik zijn nergens tegen geknald. Sinds gisteren voormiddag is dat gedoe aan de gang, zwaar rollen en zo om de 20 minuten een stuk of zes erg zware rollers. (26° uitwijking) En weer schele hoofdpijn natuurlijk. Aan dat rollen zijn we na 24hrs wel gewend, maar nu stampt het schip ook weer. Wéér van dat gedans.
Het is ongeveer 3 jaar geleden dat LM en ik nog eens in écht slecht weer gevaren hebben en dat is te merken, ik ben minder bij de pinken. Zo zet ik bvb de glazen veilig, maar ik vergeet onze mokken. En ik leg wel de brillen in de schuif maar de wekkers niet. Dat soort zaken. Gelukkig zijn er geen brokken. Tot hier toe.
Aan tafel hebben we nog een zware roller gehad. Het meeste was al afgeruimd maar de flesjes en potjes stonden nog in het midden en dat zijn er veel. LM had juist de valbaar van onze tafel omhoog gezet. Mr Kosta was de tafelzuren van de officierstafel aan het wegzetten. Ineens was die hele zware roller er. De lege stoelen zwierden naar één kant van de mess, in de keuken en de pantry sloeg allerlei tegen deck, geluid van brekend glas, borden die in de wasbak donderden ... Mr Kosta kon de tafelgarnituren zomaar niet loslaten. In de keuken gebeurde ook vanalles. Het was persies een aardbeving. We zijn met ons allen in gang geschoten. Een kwartier later was de chaos opgeruimd en waren de stoelen vastgevezen, wat gisteren al had moeten gebeuren, afwas gedaan en tafelgerei in de rekken. Alles stond vast. Het was oké en stil nu. Enkel nog het geknars van glassplinters onder onze voeten.
's Avonds hebben LM en ik onze matras op de vloer in de woonkamer gelegd, dwars op de rolrichting, geklemd tussen zijn bureau en de seat. De matras kan er juist tussen. 'k Dacht vanmorgen dat we geen oog dichtgedaan hadden maar we hebben blijkbaar toch geslapen want we voelen ons goed. Kiplekker is nog iets anders maar gewoon goed is voor vandaag al mooi.
Gisteren was 't iets minder hoor. Cheng Zeba had al mayonaise op zijn frieten gedaan toen hij merkte dat zijn steak te licht gebakken was. Het was nogal het weer om het uit te hangen aan tafel, windkracht 7. Maar à point moet à point zijn, voorál bij windkracht 7 want dit weer werkt op het humeur van meneer. Capt Wero was op slag de diplomatie zelve en stelde voor de steak efkes in de microgolfoven te steken. "Zal de mayonaise dan niet raar doen ?" vroeg ik. Capt Wero keek eens over zijn brilleke: "De steak op een apart bordje", zei hij. "Ah, eh, ja ... op een apart bordje". Het weer is niet om te lachen, maar wij lachten toen tóch. Nà. En het ging ineens veel beter met mijn hoofdpijn. En de steak van Zeba ging op een apart bordje in de microgolfoven en kwam er à point weer uit. Eind goed, al goed.
2000-07-18 ~ op anker, Oman
Gisterenmiddag was het slecht weer over en voorbij. Ineens en plots, op een paar tellen tijd. Een verademing. Volgens het meteo rapport zou het slecht weer ophouden in de late namiddag maar het was in de vroege namiddag. We kregen daar een bonus van enkele uren. Iedereen blij. Het KMI kan er niet aan tippen!
Iets na 20h : Engineers Call. Dat is een grote claxon die in elke alleyway hangt om alle mecaniciens dringend naar het machien te roepen. Die claxon gaat ook automatisch af wanneer het machien 's avonds op onbemand gezet wordt en een alarm niet binnen de 3 minuten geaccepteerd wordt door de mecanicien van stille wacht. En dan zwaait er wat voor de mecanicien in kwestie, tenzij hij ergens gekwetst ligt natuurlijk. Gisterenavond was het machien bemand, want het was standby-anker. Bij een of ander alarm heeft de mecanicien beneden de bewuste knop ingedrukt en plots was er Engineers Call. De claxon gaat => cabinedeuren gaan hier open en toe, het verdiep stroomt leeg. Al goed dat de verf nu droog is in de trapkast. 'k Had nog net de tijd om LM een sponzen halsdoek achterna te zwieren en te zien dat hij zonder sokken weg was. Zonder sokken in die zware werkschoenen, dat worden bleinen. En morgen een piston trekken ... ik heb alvast Betadine en pleisters gereed gezet. 'k Weet niet wie van wacht was, maar ik dacht "volhouden jongen, volhouden, ze komen, ze komen". En toen werd het stil en iedereen bleef lang weg. Er was dus écht iets en hoe langer iedereen weg bleef, hoe stiller het me leek. Er ging geen brand alarm, er kwam geen general call, er was enkel die Engineers Call geweest. En voor de rest was er stilte. Er was dus geen gekwetste. Wat was er dan aan het gebeuren? Zou ik naar de brug gaan? Nee, geen pottenkijkers daar in moeilijke omstandigheden. Gewoon een beetje op de knokkels knauwen dan maar.
Na een uur kwamen LM en de anderen weer boven. Er was brand geweest in de scavenging. Da's ergens onder de hoofdmotor en daarin zit sludge ofte afvalolie. Die was in brand gevlogen. Zelfontbranding. LM heeft me uitgelegd hoe dat zou kunnen gebeurd zijn. Terwijl hij het uitlegt begrijp ik het, maar daarna niet meer. Het laatste deel van zijn uitleg snapte ik wel: in Ningbo had een barge moeten komen om de sludge in over te pompen. Dat is niet gebeurd en daar is het mee begonnen. De zuinigheid van Antwerpen ..., ja mensen, had het machien in de fik gestaan dan had Antwerpen de Chinese eigenaar een nieuwe machineruimte kunnen betalen.
Cheng Zeba en de 3de mecanicien waren er nog mee bezig. De anderen moesten gaan slapen, morgen om 06h er uit, want om 06h30 piston trekken. Cheng Zeba laat dat tenminste en dag op voorhand weten, zodat er tijd is om het nodige materiaal in gereedheid te brengen. Cheng HUS komt daar de dag zelf om 10h mee af. Als planning kan dat tellen ...
Om 08h kwam LM boven voor een half uur. De piston gaat niet zoals gehoopt. Bijkomend malheur: de hoofdmotor is nog niet helemaal afgekoeld en het was in het machien zonder dat al te warm om gezond te zijn. Met de pistonwerkzaamheden moeten de mensen om het kwartier een paar slokken drinken en ergens onder een fan gaan staan om niet te bezwijken van de hitte. Heat exhaustion, oververhitting van het gestel. Encarta besteed er een paar bladzijdes aan.
Iets na 10h kwam er telefoon van LM : of ik overalls kan wassen vandaag. Gewoonlijk doet de wiper dat maar vandaag hebben ze beneden ± om het uur droge kledij nodig en de wiper werkt mee aan de piston. Dus vandaag werk ik onrechtstreeks mee aan de piston, ik doe de logistiek. Toen ik in de engine control room de overalls ging halen waren de mensen aan de coffeetime. Maar vandaag was het kouwe cola. Aan hun gelaatskleur en ogen te zien hadden ze allemaal een hitteslag. En de dag was nog niet eens halfweg. Ik maak geen foto's van mensen die aan het afzien zijn, maar dit zou nu eens een echte werkfoto zijn zie. Want foto's van barbecues of verjaardagen en misschien al eens een paar mensen in overall zeggen niks, maar dan ook niks over het dagelijks leven of soms het labeur aan boord. Piston-foto's en scavenging-foto's wel, en 'in het zweet huns aanschijns' is zwak uitgedrukt, een compleet ontoereikende uitdrukking. Dit was ellende.
De koude cola en het water werden gebracht door de steward, met de groeten van capt Wero. Dwz : op kosten van de rederij. Dat mocht wel gvd ... LM is aan zijn vijfde liter water bezig sinds vanmorgen.
Sinds gisteren weten we waarom de Chinezen de laatste dagen dat het schip tegen de kaai lag wegbleven uit de cargo control room (CCR) Capt VW had een telefoontje naar Tankers Londen gepleegd en daar laten horen dat het met al die taterende Chinezen in de CCR niet mogelijk was zich te concentreren op het lossen van de cargo en dat zij niks bijbrachten aan de werkzaamheden, integendeel. Tankers Londen wil natuurlijk geen brokken en belt naar de maatschappij in Ningbo, China. De maatschappij belt naar de verantwoordelijke Chinees aan boord en op slag waren ze weg uit de CCR (maar toen zaten ze in de smokeroom, te kaarten, ze hadden daar hun tenten dan maar opgeslagen) De allereerste dag zaten ze in de CCR zo luid te kakelen dat ik dacht dat choff Diga met iets ging gooien. Met de muis.
Op schip 31 of een eerder contract hing op de deur van de CCR geplakt:
THIS IS A CARGO CONTROL ROOM NOT A CONFERENCE ROOM
Dat had hier ook mogen hangen. -nu pas bedenk ik dat ik dit toen wel eens had kunnen voorstellen aan choff Diga Tiens, dat de auditeur dáár niks over gezegd heeft, over dat gekakel. Als hij zich dan per sé toch nuttig wilde maken ...
2000-07-04 ~ op zee
We hadden 36 boeken, met de drie die capt VW voor ons achtergelaten heeft. En in de kast van de smokeroom staan er nu nog 18. Ik denk dat de Chinezen met die boeken weg zijn. Of Inspecteur Rosario? Er ontbreken in elk geval meer boeken dan anders. Gewoonlijk zijn er 6 à 7 in gebruik. 'k Hou dat in het oog, want het boekenkastje is mijn troetelkindje. De smos-Chinezen hadden er blikjes drank op achter gelaten. De boekenlijst was nat, de lijst met video's was nat en de lijst met posities van andere schepen van de rederij in Antwerpen ook. En heel het kastje plakte van de opgedroogde cola en de pallepoten.
Er zitten beestjes in de droge voeding. Toch al zeker in de koekjes en de suiker, waarschijnlijk in de rest van de droge voeding dan ook. Het zijn geen kakkerlakken, die zijn groter, lichtbruin en hebben fijne antennes. Deze beestjes hebben knotskes op hun kop. Nadat ik een doos suiker gecontroleerd had, klontje per klontje, hebben we een beestje onder het vergrootglas gehouden: 't is potdorie nog een sympathiek dinkske ook. Dat zagen we pas nadat ik al 75 van zijn neefjes en nichtjes dood geplet had.
Gisteren zijn we Taiwan gepasseerd, deze keer in de goede richting, richting zuid. Richting beschaving. Vanaf vandaag hebben we weer piratenprocedure, maar goed, we varen zuid. Blij zijn met kleine dingen. Het programma voor de komende weken : 08/07 Singapore, stores en crewchange. Laden ergens in Oman en dan terug, om te gaan bunkeren in Jurong, Singapore. Waar er moet gelost worden is nog niet geweten. Met een beetje geluk monsteren LM en ik af in Singapore, einde deze maand, liever dat dan nog eens naar Ningbo.
Vannacht schoof er plots een mail onder de deur, om 01h30. Een vreemd uur, vond ik. Maar capt Wero moest met Tankers Londen bellen tijdens de Engelse kantooruren, hier is het dan stukken in de nacht. Zo geraakt zijn bioklok natuurlijk niet bijgesteld naar de lokale tijd. In het naar hier komen is hij 31h onderweg geweest. 4hrs wachten in Frankfurt en 4hrs in Hongkong. Het had gemakkelijker gekund: er is een rechtstreekse vlucht Zaventem-Shanghai, maar dan had hij twee dagen eerder moeten vertrekken en daar had hij geen zin in, vertelde hij.
En de kans laten voorbijgaan om alvast twee dagen te kunnen aanpassen aan de lokale tijd? Wetende dat men aan boord onmiddellijk in gang moet schieten ... dan was de keuze bij mij snel gemaakt. Ik was bij intercontinentale verplaatsingen dankbaar als er een dag of twee hotel volgde, wat niet elke keer het geval was natuurlijk.
'k Hoop dat capt VW ondertussen onze brieven gepost heeft, dan liggen die vandaag in ulle brievenbussen. Binnenkort hebben we nog eens barbecue. De ch.kok heeft het zelf voorgesteld aan capt Wero. Brave mens, de ch.kok.
Een sterk verhaal van capt Wero : twee jaar geleden op een schip van Petrobulk (ook in uitbating bij de rederij in Antwerpen) liet in deze contreien de airco het afweten. In de cabines was het 40° en in het Machien was het compleet onhoudbaar. Iedereen sliep buiten. De pot op met piraten of malariamuggen. Enkel de capt en de cheng konden binnen slapen, zij het op een aantal badhanddoeken, omdat in hun cabine een zijraampje open kon. De mensen kregen last van prickly heat, https://www.huidinfo.nl/m/miliaria-zweetpuistjes/ de 1ste stuur zelfs tot bloedens toe. Capt Wero heeft daar foto's van gemaakt en naar de rederij gestuurd dat dit geen manier was mensen te behandelen. Want waarom was de airco buiten dienst : de freon was geschrapt van de bestellijst. De freon is later geleverd, ergens waar het dan stukken van mensen kostte. En toen wij ons allemaal zaten af te vragen of dat wel kan, dat soort situaties, viel de naam van 't pastoorke! De inspecteur (inquisiteur) van op het vermaledijde schip 25 in de periode '94-'95. Choff Diga had een gelijkaardig verhaal over 't pastoorke. Iets over tanks waarvan de binnenwanden moesten behandeld worden met een speciale coating, een bepaald product. In de tanks was het meer dan 50°C, levensgevaarlijk dus, en ventileren bracht geen verkoeling. Dé oplossing van 't pastoorke : "steek er Filipijnen in". Verandert dat iets aan die 50°C ? Het blijft levensgevaarlijk. -dat is dan inspecteur ...
2000-07-05 ~ op zee
Gisteren is de telex naar de personeelschef in Antwerpen vertrokken. Nu begint het wachten op antwoord, of LM afgelost wordt of niet. Zodra ze een naam laten weten mogen we zeker zijn dat we einde deze maand naar huis gaan. Tenzij de vervanger een been breekt op de gangway, dan blijven we nog wat. Cheng Zeba moet naar huis want zijn vrouw bevalt in augustus en capt Wero vertrekt ook, want hij was hier maar efkes tussendoor, voor een maand. 't Zal druk worden op Changi Airport (Singapore).
2000-07-06 ~ op zee
Ruig weer vandaag. Het schip stampt alsof we over een kasseiweg varen. Er is veel stuifwater ook. Tot aan de manifold. Mooi hoor. 'k Zou dat wel willen fotograferen, maar dan met LM mee om me ergens vast te binden of ik waai weg. Toen we uit Ningbo vertrokken was het op de monkeybridge al moeilijk om te blijven stilstaan. Er zullen wazige foto's bij zijn, vrees ik.
Gisteren wervelden de uitlaatgassen van de schouw de inlaat van de airconditioning in. In heel de accommodatie hing koolstofmonoxide, het rook naar vrachtwagens en autobussen die staan draaien. Al wie binnen werkt had schele hoofdpijn. -alsof père voor de zoveelste keer beneden in de garage zijn diesel had laten staan warm draaien alvorens buiten te rijden, en als ik daarover iets zei blafte hij : wat moet ik doen misschien? mijne moteur kapot draaien? nee natuurlijk niet, uw gezin van vier mensen elke morgen vergiftigen met koolstofmonoxide is goedkoper
Sinds Aruba is er een digitale camera aan boord. Sinds gisteren is hij in handen van cheng Zeba omdat capt Wero van mening is dat foto's van kapotte machinerijen of hun onderdelen, beter kunnen gemaakt worden door iemand van de mecaniciens dan door iemand van de stuurlieden. Niet dat er al iets kapot is hoor, maar 't is voor 't princiep. Tof princiep, want nu hebben we een nieuw speeltje. Gisterenavond had cheng Zeba de camera bij in de smokeroom. Wat men daar allemaal mee kan doen! Foto's tonen op TV via het videokanaal. Daarna bewegende beelden van al wat bewoog in de smokeroom. Er kunnen een 100-talfoto's in het geheugen eer men het moet leeg maken. Kortom, een klein wonder voor 150 USD. Vorig verlof hebben LM en ik in een folder digitale camera's gezien die die allemaal rond de 35.000 BF kosten. -waarschijnlijk hadden wij toen de verkeerde folder vast-Maar die hadden wel een sterkere zoom. Dit toestel is het simpelste van 't simpelste. Da's ook goed, het ding doet wat het moet doen. De instructieboekjes die erbij zijn liggen voor het ogenblik bij ons in de cabine. 'k Ben er al danig in het studeren geweest, want misschien monsteren we af in Singapore en daar verkopen ze van die dingen. Het nadeel is dat het een zeer delicaat toestel is. Onze Olympus is weerbestendig, hij kan tegen een drupje regen, mist, of vochtige lucht. De digitale kan tegen niks, volgens de documentatie. Niet geschikt om de jungles van deze wereld mee in te trekken. Daarom zou ik de Olympus nog wat erbij houden.
Gisterenavond hebben de Bulgaren bevestiging ontvangen dat ze in Singapore naar huis mogen. Veel blije gezichten. 'k Kreeg bijna ook bagagekriebels. Niet om mee naar Bulgarije te gaan, maar om naar België te gaan. LM inpakken en weg zijn wij. Vier van de Bulgaren hebben staan springen van pure blijdschap. In de lift. De lift blokkeerde direct, dat gaat automatisch. Vanmorgen heeft de elektrieker er zijn werk mee gehad.
2000-07-10 ~ op zee
Gisteren is hier in alle stilte een ramp gebeurd. LM wordt pas afgelost na 11/08. Maar het kan erger, véél erger. Capt Wero wordt afgelost door capt PO, die ja, van op schip 30, 't varend wrakat in Sembawang (Singapore) wat oplapwerk gekregen heeft. En cheng Zeba wordt afgelost cheng HUS, het organisatorisch wonder. LM had gehoopt hem niet meer te moeten meemaken hier. HUS in combinatie met PO, dat wordt dus de ramp. Binnen drie weken komen ze. Ik wou dat ik het niet moest meemaken.
De mail van de rederij zit nogal raadselachtig ineen. De vervanger van LM is ene Lupo, die nu nog aan boord is van de Grub. De Grub wordt op 11/08 in Yeosu (Korea) verwacht. Komt hij dan van Yeosu onmiddellijk naar dit schip? En als dit schip op 11/08 op volle oceaan is? Dus komt Lupo pas in de volgende haven die wij aandoen, na 11/08. Dat kan dan einde augustus worden of half september.
De Singapore Passage was een succes. Enfin, voor mij toch, want ik mocht van choff Diga meehelpen met het aan boord nemen van de proviand. Hij zuchtte dat hij daar door de bemanningswissel volk te kort zou komen om de spullen van deck te halen en te bergen. 'k Heb direct voorgesteld dat ik een handje kon helpen (Diga kent mij nog van tijdens mijn jaren als stewardess aan boord) daarom was het direct oké, ik mocht mee met de grote mensen gaan buiten spelen. Er was geen zuchtje wind (we vaarden dead slow) en de marchandise kwam op de middag natuurlijk, pal in de loodrechte zon. Op een heet dek in de blakke zon, maar we hebben goed gelachen. De nieuwkomers in het Bulgaars en ik in het Vlaams.
Gisteren hebben we iets minder gelachen, met die mail van de rederij. Choff Diga kwam hier 's avonds binnenschuiven als een ziek konijn. Hij heeft ook al met capt PO gevaren dus hij weet wat er komen gaat, wat ons te wachten staat. Diga komt ander nooit bij ons langs. Het feit dat hij hier gisteren ineens stond zegt iets over de algemene gemoedstoestand bij de Belgen die aan boord blijven, Diga, LM en ik. PO en HUS zijn begot nog niet aan boord en ze maken de gemoedrust al om zeep, ze verpesten de sfeer al. Later aan tafel was choff Diga zichzelf moed aan het inspreken. Capt Wéro en cheng Zeba hebben er zo geen last van hun vervangers. Integendeel, zij zijn blij dat hun vervangers komen. Wij veel minder.
Sinds vanmorgen rollen we. En ik heb domweg een glas gebroken. Nu hebben we er maar drie meer. Scherven brengen geluk. Zeggen ze. 'k Had het glas gisteren moeten breken, dan had het bericht over LM zijn vervanging er mogelijk gans anders uitgezien. Grijze novemberlucht in juli en de ene stortbui na de andere. Probeer de komende toekomst maar eens van de zonnige kant te bekijken. Goed, ik ga er over ophouden want ik ben aan het zagen.
Vorige donderdag hebben we barbecue gehad en het was weeral een succes natuurlijk. De barbecue was bedoeld als het afscheidsfeestje van de vorige ploeg Bulgaren. Er stond nogal veel wind maar ze hadden een windvrij hoekje gevonden achter het kasteel, op level A aan bakboord. Het lijkt daar maar een klein stukje deck, en toch is het er ruim genoeg om er twee grote tafels, voldoende stoelen en de barbecue op te krijgen.
Omdat we zaterdag te vroeg in Singapore gingen aankomen (en dan hadden moeten ankeren, dat kost serieus wat geld) heeft capt Wero vrijdagnamiddag het schip laten terugdraaien voor een tweetal uren. Choff Diga repte zich naar de keuken om de ch.kok er op attent te maken dat het schip aan het keren was. En hij zei er bij dat de bestemming veranderd was, dat we naar Bintulu (Borneo) gingen laden, dus geen aflossing in Singapore. De ch.kok werd bleek en dat kan ik geloven. Zoiets vertellen is geen grap Diga, dat is plat leedvermaak.
Gisteren was er een drink bij capt Wero in de cabine. Hij heeft een weegschaal staan. We hebben ons allemaal eens gewogen. Buiten LM is iedereen bijgekomen. Vier kilo, ikke. Deze kok is nog beter dan de vorige. Hoe krijg ik die vier kilo weer weg? Och, over drie weken gaat dat vanzelf, met capt PO en cheng HUS aan tafel verdwijnt mijn eetlust vanzelf.
2000-07-03 ~ op zee
Eergisteren zijn de matrozen de vloeren van de alleyways en de trapkast beginnen verven. Iets voor 12h : brandalarm. Dan mag de lift niet gebruikt worden, dus iedereen ging naar zijn post via de trap. Snel. Daarbij gingen we over de krijtlijnen en liepen door de natte verf. Het zag er lief uit, al dat werk versmost. En 't was dan nog loos alarm ook. Maar goed, de Bulgaren konden er mee lachen. 't Was een zot zicht ook. Eerst loopt een mens op de tenen te wiebelen tussen de smalle krijtlijnen en een uurtje later stormen we met zijn allen door de natte verf. De dag er na stapte ik op deck C ook nog maar eens in de natte verf. En in de trapkoker zijn na de herstelwerken blijkbaar opnieuw accidenten gebeurd, want daar zijn ze vanmorgen opnieuw met verf bezig geweest. Het is er nu een wirwar van krijtlijnen, cirkels en pijlen. Niemand weet nog waar men mag stappen en waar niet, tenzij misschien die ene, die het geverfd heeft. Dan maar met de lift. Dat duurt nu langer dan anders, want iedereen wil nu met de lift, zelf voor kleine verplaatsingen. Niemand durft nog met de trap. Tenzij er sebiet weer brandalarm is, dan stormen we weer met zijn allen door de natte verf natuurlijk. En zo blijven we bezig.
In het machien is het al een week of twee op sommige plaatsen 40°C en meer. Gisteren zijn we Sri Lanka gepasseerd. We konden TV ontvangen: Discovery Channel. Zoiets als National Geographic, maar dat eerder Brits dan Amerikaans. https://nl.wikipedia.org/wiki/Discovery_Channel , https://nl.wikipedia.org/wiki/National_Geographic_Channel 't Ging over haaien. Niet echt een documentaire om te bekijken in tropische wateren.
We zijn de baai aan het binnenvaren. De route kronkelt nogal. Veel baai is er eigenlijk niet te zien, eerder een muur van eilanden langs weerzijden en wij moeten ons daartussen wringen. Dat doet de loods. Hoop ik. Het is 06h en de vissers varen uit. We varen persies op hun visgronden, want ze komen recht op het schip af. De sloepen hebben een platte voorpiek, ze schuiven over de golven ipv ze te klieven. Aan weerskanten zijn kleine dorpjes te zien. De lucht is nog grijs en het land is nog mistig zo vroeg op de dag. Veel valt er nog niet te fotograferen.
In Singapore vaarden de vissers met vlaggencombinaties, dezelfde kleurencombinatie markeerde de boeikes van hun netten. Hier in China varen de sloepen allemaal met een rode vlag. Als zij de positie van hun netten allemaal met de zelfde kleur markeren hoe weten ze dan wat van wie is? Na de 500ste sloep viel mijn cent dat het gewoon de nationale vlag was. 'k Had de ster met de sterretjes niet gezien, de vlaggen hingen nog slap. Gisterenavond gaan LM en ik naar de smokeroom, om te wachten tot iedereen er is om aan tafel te gaan. Daar zaten een stuk of acht Chinezen in wit hemd en met veel goud op hun schouders te kaarten. En ze zaten daar al lang, want het zag er blauw van de rook. Ze hadden daar hun tenten opgeslagen. We wilden wat TV kijken, dat hebben we gelaten. Sinds de dag tevoren hadden we al TV. En FM op de radio. Geen Chinese maar Japanse. TV en radio Okinawa, met Chinese ondertiteling: kapitalistische propaganda voor Communistisch China.https://nl.wikipedia.org/wiki/Okinawa_(eiland) Misschien zat er een controleur van de Partij mee te kaarten. TV Okinawa zou een belediging aan het adres van de Chinese Volksrepubliek kunnen zijn. En wat gebeurt er dan? Mogelijk een Chinese colère. Dus laat maar. Het geeft een verloren gevoel wanneer 'anderen' en bloc de gemeenschappelijke woonkamer bezetten. Daarop zijn we naar de cargo control room gegaan, die arme choff Diga wat gaan gezelschap houden.
De Chinezen waren 'boos' omdat er niet voldoende slaapplaats was voor hen. Voor 25 man? Capt VW moest er eens mee lachen: "Ze mogen al blij zijn dat er genoeg eten is. 25 man is overdreven, dat is een volledige tweede bemanning" zei hij. De man van het agentschap slaapt bij inspecteur DHO op de seat. Hij wil hier kunnen afmonsteren hè. Waar alle andere Chinezen geslapen hebben weet ik niet.
Sinds gisteren hebben we muggen aan boord. Einde mei, vlak na Cabinda (Angola) viel mijn cent, rijkelijk laat, dat we geen anti-malaria pillen genomen hadden. Voor Aruba niet, voor Cabinda evenmin. 'k Vraag dus aan capt VW of we toen niet hadden moeten ... "Zover uit de kust?" antwoordde hij. In Cabinda was dat misschien 15 km. Zucht. Er is nog veel werk voor Mediport. http://www.mediport.be/historiek.html Misschien moeten ze in hun brochure bijschrijven dat muggen grote afstanden niet op eigen vleugels vliegen maar dat ze meegedragen worden zodra er die dag landwind blaast en zover de landwind blaast. En hoe ver dat wel kan zijn. Misschien doet het woord landwind dan een belletje rinkelen? Er is nog heel veel werk voor Mediport. En daarbij 'op zee zitten geen insecten'. En dat voor een captain ...? Toen LM & ik op controle gingen vertelde Dr.V dat ze in Antwerpen hun eerste malariadode al binnen hadden voor dit jaar. Zo had ik het moeten aanbrengen bij capt VW, maar ik heb er veel te laat aan gedacht.
08h: 'k zie al kaaien, veel. Binnen een uurtje zijn we er. Aan stuurboord ligt een weerloos donkergroen heuveleiland, met twee grote happen uit zijn flank. Twee beten van een vliegende Chinese draak. Een echte, geen papieren feestdraak. Twee open wonden. Steengroeven. Aan weerskanten dorpjes, stadjes en stedekes. Veel ferries hier op het water om al dat volk van hier naar ginder en terug te brengen. De agent had gisteren geen post bij. Dus brengt capt Wero ze mee uit België, denk ik. Hij wordt deze namiddag aan boord verwacht. 14h : nog gene Wero te bespeuren.
Iemand heeft een zwarte bic mee gewassen in de wasmachine. 'New Park Centra - Singapore' staat er op. 'k Had hem niet zien liggen in de trommel en nu hebben LM & ik inktvlekken op onze kledij. En niet op ouwe T-shirts natuurlijk, maar op ons Goe Goed. Plezant is anders. Wie is er laatst in Singapore geweest. Of beter : wie heeft er laatst gewassen? Enfin, ze gaan sebiet van boord. Inspecteur Rosario alvast, hij heeft dan toch de nodige uitreispapieren gekregen. Hoe het met inspecteur DHO zijn reispapieren gesteld is heb ik niet gevraagd. Vanmiddag zaten twee Chinezen mee aan tafel. De ene is de auditeur. Om 12h30 wilde hij een werkvergadering in de cargo control room. Klaar met eten of niet. De 25 Chinezen zijn nu van boord. Allemaal & tegelijk. Wat een verademing plots. De andere Chinees was een technieker van ABB, https://nl.wikipedia.org/wiki/Asea_Brown_Boveri LM vertelde na die kleine vergadering dat de auditeur een brandoefening wil houden. Oeioeioei, dat zal niet gaan hè meneer de auditeur, de mannen zijn hier zo stijf als een plank! Van het basketten hè.
Zou er zo geen filmke ineen te knutselen zijn over een schip ver van huis. In elke haven is er wel 'iets'. Gaston Berghmans als captain, Bompa Lawijt als chief officer, Nonkel Jef als chief engineer en Carry Goossens als 2nd engineer. LM stelt voor : Markske van FC de Kampioenen als steward en BTW als kok. Dat moet te doen zijn.
Hoe gaat die brandoefening er uit zien? De mensen zijn aan het werk sinds 04h. Hun werkdag zit er in feite al op. En na die inspanningen van de brandoefening een audit ook nog, wanneer al hun energie gedraind is ...? Wanneer zal een audit eens kunnen op het geschikte moment? Niet in haven wanneer de mensen er constant hun hoofd moeten bij houden, maar op zee, wanneer de dagen een regelmaat hebben en de mensen op gewone uren werken. Op volle zee. En op zondagnamiddag dan audit. Da's ook lastig hè, wie wil er nu gedurende een ganse oversteek, gedurende weken een auditeur aan boord hebben. Maar ik weet een oplossing: we doen hem heel de dag chippen (verf afbikken) en 's avonds basketten tegen de struise Bulgaren. En de laatste zondag mag hij auditeren zoveel hij nog kan.
Waar blijft capt Wero nu? Die weet niet goed zeker dat wij hier zo links en rechts zo'n beetje op de post zitten te wachten. Vooral aan bakboord. 'k Keek nog maar eens naar buiten en ik zie Rosario de klimtoren afsukkelen met zijn bagage. In zijn eentje. Geen helpende hand van een struise Bulgaar om ze naar beneden te brengen. Dat zegt veel. Mogelijk hebben ze orders gekregen van hogerhand. En inspecteur DHO, monstert die niet af? Wie stond daar ineens aan deck : capt Wero. 'k Ben hem gaan ophalen aan de buitendeur, want met die audit heeft weinig volk tijd om hem binnen te loodsen in dit doolhof. Tiens, voor Wero was er wél een matroos om diens bagage naar boven te brengen. Amper twee minuten na inspecteur Rosario, want die moest met datzelfde busje mee het terrein af. In de lift vroeg ik hem of hij post bij had. Eén omslag, zei hij, voor de 2nd engineer. Jochei, de krant van vorige woensdag is toegekomen! Nu nog wachten tot capt VW klaar is als bijzitter bij de audit en dan krijgen we onze post in handen. We kwamen LM tegen in de lift, 'k heb hem direct verteld dat zijn post er is. Hij straalde. Op slag had hij het minder warm, denk ik. Voor de mecaniciens is de audit gelukkig morgen pas. Dan kan LM eerst een nachtje slapen. En inspecteur DHO is ook afgemonsterd geraakt. De brave mens was misschien opgelucht, na dat dagenlang gedoe van de 25 Chinezen.
2000-07-01 ~ Ningbo, China
Vandaag zou het wat rustiger moeten zijn. Sinds gisteren is de auditman ook naar Hongkong, de vettingman van BP is weg, er zijn nog enkele Chinezen aan boord maar die weten nu dat ze niet teveel noten op hunne zang moeten hebben met choff Diga. En capt VW is naar huis. Dat laatste is wel jammer natuurlijk.
Voor de mecaniciens is de audit tot het minimum beperkt gebleven, enkel cheng Zeba en Eddy (junior mecanicien). Eddy werd er van tussen geplukt omdat in één van de verslagen van de managementvergaderingen iets over hem op papier staat. En de auditeur heeft die verslagen doorgenomen. Ja, natuurlijk.
Verder zat die man te hakken op het beleid van de rederij, ipv te controleren of dat beleid toegepast en nageleefd wordt. Daar klopte dus iets niet. Capt VW heeft efkes met een hoge pief op de rederij in Antwerpen gebeld. "Volgende keer gaan we bij De Norske Veritas, zei de hoge pief, vertel hem dat maar". https://en.wikipedia.org/wiki/DNV_GL Capt VW zegt dat tegen de auditeur en de volgende die voor audit aan de beurt was moest het bekopen natuurlijk: de 3de stuur. Zijn safetywerk is prima in orde, zijn verslagen zijn pico bello. Maar dat is niet voldoende. Een mens moet nog assertief genoeg zijn om deze auditeur daar met zijn neus op te duwen. En die audit-truuter heeft iets gevonden hoor! In de verslagen van de 3de stuur zijn de lijsten met Tests gemarkeerd met een T om aan te duiden dat uitrusting getest werd en in de lijst met Trainingen (de oefeningen) wordt ook een T gebruikt om aan te duiden dat de training heeft plaatsgevonden. Aha! dacht de scherpzinnige Chinees, hoe weet men dan het verschil tussen een Test en een Training? Wel manneke : 1/ omdat het bovenaan de bladzijde staat waarover het gaat 2/ omdat het over verschillende mappen gaat, en die mappen zijn gelabeld 3/ door de aard van het onderwerp, knuppel!, materiaal wordt getest en mensen worden getraind Een brandslang of een firepomp traint men toch niet, die test men. Dus als er drill staat, mogen we veronderstellen dat daarachter de T van training staat. En gelijk ook een extra-test van het gebruikte materiaal. Komt gij voor dat soort muggenzifterij helemaal van uit Hongkong. Mô vriend toch! Capt VW had al zoiets vermoed en is daar intijds wat gaan helpen in de managementroom. Gelukkig maar voor die brave 3de stuurman.
Voorts had het manneke nog iets gevonden. Choff Diga is huisvuilmanager. Hij zorgt dat het huisvuil op verantwoorde manier van boord geraakt. Na een lange oversteek is dat een trucklading vol, soms meer. En als die ophalingen zijn gedocumenteerd met de nodige stempels van de firma in kwestie. Nu stond er een leeg blik cola naast het kasteel. Zwervend huisvuil! Héla, hola, dat is daar niet achtergelaten door iemand van de Bulgaren hè. Die mannen zijn van opleiding en van houding te gedisciplineerd en teveel zeeman om zoiets te doen. Dat is daar achtergelaten door één van die 25 smos-Chinezen. En daarover begon het auditeurke dan tegen choff Diga die al een etmaal of twee aan het lossen is in zeer moeilijke omstandigheden. Capt VW stond plots achter het auditeurke en zei in Klare Taal dat het genoeg geweest was. Diga glunderde nog toen hij het vertelde. -capt VW patrouilleerde die dagen haast continu, op stille sportschoenen
Eigenlijk was het zielig dat de auditeur zo'n futiliteit zo gretig aangreep. Dat er ondertussen danig moest gewerkt worden om de Chinezen van de lichters en van de terminal enkele basisregels in de kop te krijgen en dat choff Diga ze zelfs dan nog moest in het oog houden, ontging hem voor het gemak. Dat hier met die omhoog gevallen amateurs reëel gevaar voor oilspill is, was bijzaak. Dat we ruwe aardolie aan het lossen zijn deed geheel niet ter zake, want : aan deck lag huisvuil! 1 colablik. Het is bijna om te lachen, maar daar is het vent te zielig voor. Hij heeft een carrière gemist als surveillant op de speelplaats van een school. Een surveillant mag vallen over een colablik. Daar zelfs straffen voor uitdelen. Ondertussen drijft hier tussen kaai en schip genoeg huisvuil om een vrachtwagen mee te vullen, allemaal in het water gegooid door die viezeriken van hier. Proper zijn ze niet maar gewichtig doen kunnen ze wél?
2000-07-02 ~ vertrek uit Ningbo, China
Lieve Mensen, we váren, we zijn hier eindelijk weg. Dit waren moeilijke dagen. Dan liever storm op zee dan het gezeik van de wal. Het machien draait, de kaai verdwijnt naar achter, we zijn hier weg! Zo weg als iets! Iedereen haalt opgelucht adem. Het is alsof het schip zelf zich ook lichter voelt. Nuja, we zijn hier komen lossen, de lading is er uit, dat zal er ook iets mee te maken hebben natuurlijk.
Weer van dat eigenaardig licht dat uit het water lijkt te komen. De Oost-Chinese Zee, heet het hier. En we hebben slierten bruin water van de Gele Zee. Mosterdgeel. De modderkleur komt van de Huang He Rivier, zegt Encarta. Dat is de Gele Rivier. De Yangtze Rivier ligt hier wel dichterbij, maar de modder komt van de noordelijker Huang He. De vlaktes van de Huang He Rivier (4672 km lang) en de Yangtze Rivier (5226 km lang) zijn het decor van ongeveer heel de Chinese Geschiedenis tot ± 1911. 'k Ben er na Cape Town aan begonnen, die twee rivieren ken ik nu even goed als de Maalbeek in Zellik. En LM ook, want 's avonds shanghaai ik hem om te luisteren naar wat ik overdag gelezen heb. https://nl.wikipedia.org/wiki/Ronselen ,https://www.ensie.nl/ewoud-sanders/shanghaaien-sjanghaaien
Choff Diga heeft al laten weten aan LM dat ze veel werk gaan hebben met het ballastwater. De tanks zullen danig moeten gespoeld worden. De modder zinkt naar de bodem van de ballasttanks en zet zich daar muurvast door zijn fijne korrel. Is er nog werk na Ningbo? Ja. De ballastpompen staan wel in de pompkamer, maar de turbines voor de aandrijving staan in de machineruimte. Vandaar dat LM intijds verwittigd werd.
Over Shanghai: capt Wero zei aan tafel dat als we hier weer komen lossen volgende reis (verschrikte gezichten aan tafel, bibi incluis) hij misschien iets zou kunnen arrangeren met de agent dat ik Shanghai zou kunnen bezoeken. Lap, hij begint weer met zijn idiote voorstellen. Nog niks veranderd sinds '83. Shanghai ligt volgens Encarta 200km ten zuiden van Ningbo. https://nl.wikipedia.org/wiki/Shanghai , https://nl.wikipedia.org/wiki/Ningbo Volgens de verzekering mogen we ons maximum 35km verwijderen van het schip. Wat zou ik dan naar Shanghai gaan. Tenzij het een officiële excursie zou zijn met de helft van de bemanning. Alhoewel, dat valt er in Shanghai nog te bekijken? Heel hun historisch centrum hebben ze afgebroken. 't Was ook niet zo'n fraaie periode uit de geschiedenis. En weer in Ningbo komen lossen zien we voorlopig ook niet zo zitten, gesteld dat een mens de keuze zou hebben. En 24/07 heeft LM zijn vier maanden gedaan, einde contract! Over dat laatste zal LM Wero morgen wel officieel gaan inlichten zodat hij intijds kan contact opnemen met de rederij. Dan kan de chef van het zeevarend personeel intijds naar zijn potlood en gom beginnen zoeken om intijds een vervanger voor LM te vinden.
We varen weer tussen de duizend kleine groene eilandjes. Dat zijn uitsprongen van het vasteland, denk ik. Hier is zoveel te fotograferen dat ik er mee gestopt ben. We hebben toch niet genoeg rolletjes bij om heel de doorvaart er op te krijgen.
Het is goed dat er af en toe wat volk van buitenaf mee aan tafel zit, om de zoveel weken. In dit geval de Indische inspecteur. Gisteren vertelde capt VW hem dat hier maar één keer per maand management meeting gehouden wordt omdat 'in his opinion' de maaltijden vergaderingen zijn. Kermille, is dat zo? Al 90 dagen? Dus zaten ze al maanden tijdens de maaltijden te wérken? Getver, waarom hoor ik aan tafel het verschil niet tussen werken en lullen over het werk? Zucht, zucht,zucht ... Misschien leer ik het nog wel eens, ooit.
Verder kwam er vandaag bevestiging uit Antwerpen dat capt VW afgelost wordt in China, door capt Wero. Hij heeft waarschijnlijk een deel van de post bij tenzij de rederij alles per DHL laat komen. LM heeft al gevaren met Wero en ik ook, maar dat is lange jaren geleden, toen was hij nog stuurman. 16h30: 'k ben zojuist voor LM iets gaan printen in de cargo control room. Choff Diga was lelijk aan het foeteren op een walkietalkie die het maar half deed. Jawadde. En ik beschouwde hem zo halvelings als de ideale schoonbroer. Behalve dan dat hij een hekel heeft aan strijken en aan ramen wassen. Maar ja, wie niet.
We moeten op onze tippen lopen sinds de inspecteurs aan boord zijn hoor. Niet dat ze niet mogen inspecteren, maar choff Diga wordt graag met rust gelaten wanneer hij aan het werken is. Nu ja, wie niet.
2000-06-25 ~ op zee
Gisteren hadden we een veiligheidsoefening van formaat. De brandoefening was achter het kasteel te doen, in de bootsman locker, van op de brug dus niet te zien. En dat was de bedoeling, heb ik begrepen. Met het hoog bezoek van twee inspecteurs die mee op de brug stonden moest de oefening VLOT verlopen, vandaar achter het kasteel en uit het zicht.
Maar eerst was er boatdrill natuurlijk. Ook van formaat deze keer. Inspecteur DHO (uit Antwerpen) stond mee in de rij aan bakboord. Wij staan allemaal braafjes lijk soldaatjes op onze plaats en choff Diga is dan de sergeant. Nu we een stille toeschouwer (DHO) mee in de rij hebben moest er 'ene' toch uit de rij komen en zich positioneren als rechterhand van Diga zeker? En hij ging vlak naast Diga staan, een eind van de groep af en zo wat dichter bij het dominante mannetje, ergens aan diens elleboog, om mee de aanwezigheidslijst af te lezen. Andere keren doet Diga dat alleen (de man kan lezen), maar gisteren hadden we inspecteur DHO als waarnemer bij de boatdrill en moest die 'ene' zichzelf in de schijnwerper werken door zich plots van nut tonen. Zogezegd van nut.
Dit scenario heb ik al een paar keer gezien hoor, ene die bij de baas moét gaan staan. Zo ene zit er al eens tussen. Alleen verbaas ik mij er soms over wie die 'ene' dan is. Op schip 27 was het de ch.kok Aurelio O, de voedselvandaal en hier is het de elektrieker. Ik schrijf 'moét' gaan staan, omdat het sterker is dan henzelf. De aanzuigkracht van de voorste rij, de stralenkrans van leiding, het idee van gewicht, het feit dat er die keer een toeschouwer was ... ik weet niet wat er in die kop speelt maar het besef van realiteit is plots zo ver weg dat ze pal in de weg gaan staan en het gebeuren hinderen. Dat is allemaal eens gebeurd. 'k Heb het al meer dan een keer gezien, veel meer mag ik niet doen hè: kijken en zien. Zo na enkele jaren krijgt een mens er de slag van te pakken.
Een week of langer geleden vertelde iemand aan tafel dat de elektrieker vroeger bij de Bulgaarse geheime politie was, het klein zusje van de KGB.https://nl.wikipedia.org/wiki/KGB_(Sovjet-Unie) Hij is geboren in 1957, dus het zou kunnen, de Muur is gevallen in 1989, toen was hij 32j. De Bulgaren hier aan boord zijn allemaal oud genoeg om zich te herinneren hoe het was in de tijd van de geheime politie. Daardoor moet de elektrieker op geen sympathie rekenen. En al is het voorbij, want de Muur is gevallen, het is zeker nog niet over. Het is niet omdat een systeem -zogezegd- afgeschaft is dat de mensen die daar deel van uitmaakten van de aardboden verdwenen zijn. Dat soort mensen loopt nog ergens rond. En zo iemand loopt hier dus rond. Hij krijgt niet veel taal van zijn landgenoten. Hoogstens schouderophalen.
Waar was ik gebleven, boatdrill. Na het afroepen van de namen konden we de lifeboat in. Motor starten, enkele dingen testen, wij moesten onze taken opnoemen en toen kon choff Diga afmelden aan de brug. Ineens zegt capt VW door de walkietalkie dat de VHF, de Marinetta op kanaal zoveel moet gezet worden. https://en.wikipedia.org/wiki/Marine_VHF_radio De Marinetta? Euh ... niet bij. Wie moet die feitelijk meebrengen, vroeg hij mompelend en hij boog zich over de lijst. Euh ... hijzelf. Bloosde hij, of dacht ik dat maar? -de Marinetta was een draagbaar toestel voor zenden & ontvangen met andere schepen, nu mogelijk voorbijgestreefd
Tiens dacht ik, moest de Marinetta dan vorige oefeningen ook niet aan boord van de lifeboat gebracht worden, dat Diga zoiets nu pas weet ... Stel dat inspecteur DHO zich ook die vraag stelde, want hij zat erbij en keek ernaar. Daarvoor wordt een inspecteur betaald. Gelukkig zat de Hongkong-inspecteur van de Chinese rederij in de lifeboat aan stuurboord. Hopelijk hadden ze daar wél hunne Marinetta bij. Maar dat ben ik achteraf niet gaan vragen hoor.
Vandaag of morgen zijn we voorbij Taiwan, de Zuid-Chinese Zee uit en gaan we de Oost-Chinese Zee in. De Zuid-Chinese Ze is waar het vermaledijde schip 25 gezonken is. Dat kwam een dag of twee geleden ter sprake. Niemand heeft die ramp overleefd, dat staat ondertussen wel vast. Maar we hebben de voorbije jaren al enkele keren moeten uitleggen dat 'niemand' relatief is, dat het de twééde ploeg Belgen is die mee gezonken is. De eerste ploeg Belgen zat al enkele weken thuis op verlof, afgemonsterd en wel. Het is de tweede ploeg die nooit moeten afmonsteren is.
Smiley, toen 2de stuur op schip 26 spande wel de kroon. Hem hebben we drie keer moeten uitleggen dat het de drie vervangers waren die mee gezonken zijn, niet het eerste ploegje, zijnde VW, LM en ik. Dat wij vóór de ramp al afgelost waren. Dat laatste snapte hij plots. Ná de ramp was geen aflossing meer nodig. Voor geen enkele nationaliteit daar aan boord. De samenvatting van Smiley, na drie dagen, na drie keer uitleggen : 1/ de voorgangers waren niet meer aan boord op het ogenblik van de ramp 2/ zij leven nog, ze hebben het schip en alle opvarenden overleefd Daar ging hij eens over nadenken, want er was toch gezegd dat niemand ... Misschien is hij er ondertussen mee klaar. -hij had een lange revalidatie achter de rug na een motor ongeluk, iets met zijn hersenpan
We passeren Taiwan langs de oostkant omdat langs de westkant teveel Koreaanse en Chinese schepen de cowboy uithangen en dan wordt Taiwan Strait wat smallekes. https://nl.wikipedia.org/wiki/Straat_van_Taiwan
In Singapore Strait hadden we een Koreaanse VLCC achter ons, die al sinds Melakka Strait exact hetzelfde deed als wij vertelde capt VW. Misschien vond hun gezagsdrager dat het veiligste. Tot in Singapore Strait. Dit schip draait naar bakboord, de Koreaan doet dat ook en wel gelijktijdig met ons, zodat hij vóór de navigatieboei al aan het zwenken was !!! Om de slappe lach van te krijgen als het niet zo gevaarlijk was. De Koreaan heeft ogenblikkelijk onder zijn voeten gekregen van Traffic Control Singapore. Wat een geluk dat die er zijn. Noteren zij ook wié er zo achterlijk aan het doen is? Toen we daar gingen vertragen om de twee inspecteurs aan boord te laten komen maakte de Koreaan van zijn oren omdat hij dan ofwel ook moest vertragen, ofwel ons voorbij steken. Hij is ons voorbij gestoken. En toen we de Passage uit waren is hij weer achter ons komen hangen. Eigenaardig allemaal hè.
2000-06-26 ~ op zee
We zijn Taiwan aan het passeren, langs de oostkant, langs de kant van de Filipijnse Zee. Vanmorgen was het heel mooi, bergen in de zonsopgang. 'k Heb eens rap Taiwan opgezocht in Encarta, 8 blz's tekst, allemaal heel interessant en dat alles bevindt zich achter de bergen die wij zien. dat is de Chungyang bergketen, voor als iemand het vraagt. https://nl.wikipedia.org/wiki/Chungyang_Shan , https://nl.wikipedia.org/wiki/Taiwan En we ontvangen FM: smartlappen made in Taiwan. Zeer veel gebroken harten op deze plek in de wereld, maar daarover zegt Encarta niks. NIKS!
Enkele dagen geleden vertelde inspecteur DHO dat hij drie jaar jonger is dan zijn vrouw. - Dus mevrouw DHO kon al lezen en schrijven toen meneer DHO nog maar pas alleen naar de wc kon, zei ik. - Ja, zei LM gelaten, en meisjes zijn zo al voor op jongens. Die achterstand halen wij nooit meer in. Toen waren we al weer boven in de cabine hoor, dat hebben we niet aan tafel gezegd.
2000-06-27 ~ op zee
Vannacht zijn er weer twee aanvaringen gebeurd. Een met 1 vermiste en een met 2 vermisten. En dat is enkel wat er doorgegeven wordt, omdat er vermisten zijn, zei capt VW. Als na een aanvaring geen vermisten zijn zwijgen ze en pollueren in alle stilte verder. Het Verre Oosten in twee lijnen: boven Singapore stopt de beschaving & boven Taiwan is het de Far West.
2000-06-28 ~ ship-to-ship
Gisteren waren we op de plaats van de afspraak, ± 14h. Dat was goed intijds want we moesten er pas om 15h zijn. Wij waren er. Het andere schip niet. Dus vanaf 15h lag de factuur in het kamp van de Chinezen. Gezichtsverlies! Telefoontje naar het agentschap ... ineens sprak niemand daar nog Engels. Liever geen Engels meer verstaan en praten dan te moeten toegeven dat ze in gebreke waren. Iets later kwam toch telefoon van degene die zich met deze cargo-operatie bezig houdt. Veel "Yes Sir Mister Dear Good Captain" en dat soort strijkages.
Vanmorgen om 07h zouden de autoriteiten komen én de agent én het andere schip om ons te lichteren, met 16hrs vertraging. Iets voor 07h stapt er een stoet Chinezen aan boord. Na 18 koppen zijn we gestopt met tellen. Het waren er uiteindelijk 25, van wie enkel de man van het agentschap Engels spreekt. Een deel van hen wou niet lunchen aan de grote extra tafel in de mess matrozen, want zij zijn 'officier'. In onze mess dan maar, aan de tafel van de officieren. Men strijkt de officiëlen niet tegen het haar. Toen ze van tafel waren en Mr Valkov de tafel kwam afruimen, was het daar een slagveld. Hij hield zijn gezicht in bedwang maar zijn blik vertelde alles. Rond ongeveer elk bord lag een rand gemorst eten als een aureool, op een wit tafellaken. De Chinezen hebben het papier uitgevonden (volgens Encarta) maar waarvoor een servietje naast hun bord ligt en een reserfje in het midden staat, hadden ze niet door. En dat in de mess van die secure Mr Valkov! Zelfs in de schuiven van de pantry ligt het bestek recht én in het gelid. 'k Had hem graag geholpen, maar hij is zó georganiseerd dat ik maar in de weg zou lopen en hem afremmen.
Morgen gaan we dan tegen de kaai en het lossen daar zou nog eens vijf dagen duren. Tegen dan heeft choff Diga grijs haar en Mr Valkov misschien ook. De inspecteurs DHO en Rosario, aan boord sinds Singapore op 21/06, mogen hier waarschijnlijk niet afmonsteren. Dat is het laatste nieuws. Ze hebben geen zeevaartboek en kunnen dus geen Chinees transitvisum krijgen. Dat DHO mee terug ging tot in Singapore zat er dik in, dat zijn minder reiskosten voor de rederij. Maar dat Rosario, de inspecteur uit Hongkong geen zeevaartboek heeft, dat gaat onze pet te boven. En als die nog eens 5 + 7 dagen aan boord is, dan is choff Diga kaal. Mr Valkov is het bijna al, van de shock over Chinese tafelmanieren.
Het is nu 14h en ze zijn nu ongeveer 5h aan het lichteren. Het Chinees schip ligt met zijn lifeboats al lager dan ons maindeck. Choff Diga laat het zo wat vooruit gaan, vertelde LM, de pompen zet hij op volle kracht. Gelukkig wordt capt VW overmorgen afgelost, als alles goed gaat en zonder chinezerijen, en begint capt Wero er met frisse moed aan. Hij is inspecteur Rosario nog niet beu gezien. Want van dat 'onnozel manneke' heeft capt VW zijn kepi nu meer dan vol.
Rosario wou de 'mortgage' van het schip meenemen. Dat betekent hypotheek, maar wat dat ivm een schip inhoudt weet ik niet. Het is in elk geval een document dat vast bij het schip hoort. Twee exemplaren hangen ook uit, ingekaderd en achter plexi, vastgevezen in het schot. Eén exemplaar in de bureau van de capt en één exemplaar op de brug. Het is een zeer officieel document dus. Waarom wou Rosario een kopie van de mortgage? Wat is dat manneke nu weer van plan? Capt VW meende dat zoiets niet kan, die mortgage zijn Rosario zijn zaken niet en dat hij zou contact opnemen met de rederij in Antwerpen. Op slag was die mortgage niet meer nodig (?!?)
Verder vond Rosario het vreemd dat een schip als dit geen papieren van de US Coast Guard heeft. Natuurlijk niet, zei capt VW met zijn meest argeloze blik, het schip is nog nooit in de USA geweest! Wel op 3 mijl van de territoriale wateren om de lading door te geven aan de Grub, -tekst 315- maar dat zijn Rosario zijn zaken niet. Én Rosario vond het vreemd dat er zo weinig over reis 03 te vinden was. Dé reis 3 dus, tot nabij Louisiana waar de Grub de lading overgenomen heeft. Die papieren en diskettes liggen onder het hoofdkussen van capt VW en Mr Valkov legt die daar elke morgen weer onder, nadat hij het bed opgemaakt heeft. Maar dat zijn Rosario zijn zaken niet, die reis 03.
In Singapore, binnen 13 dagen dus, wordt het tweede deel van de Bulgaren afgelost. De eerste helft werd in Aruba al vervangen. Of de volgende stuurlieden iets meer kennen van laden en lossen weten we nog niet, maar ik hoop van wel. Zoals het nu gaat is het zeer slecht voor choff Diga zijn hart. Niet dat hij iets aan zijn hart heeft, maar het gaat er van komen. Diga is nog maar pas weer op zijn plooi van het laden in Cabinda (Angola), een week of drie geleden. Daar heeft capt VW regelmatig overgenomen of Diga had vier dagen en nachten niet geslapen. De Bulgaarse stuurlieden enkele uren alleen laten laden, daar was geen sprake van. Hier in China wordt het vijf dagen lossen en of capt Wero al eens wil overnemen, dat valt nog af te wachten. De Bulgaarse stuurlieden enkele uren alleen laten lossen, daar is ook geen sprake van.
Het zijn 'papieren' stuurlieden. Prima voor navigatie en het werk op de brug is pico bello in orde, maar deck- of cargowerk is er niet bij. Ha nee, ze hebben een militaire opleiding, met laden en lossen weten ze niet om te gaan, dat hoorde niet bij hun opleiding. Vanmorgen was er al iets, maar dat waren dan enkele Chinezen van de elvendertig die aan boord zijn. De manifolds waren al gekoppeld met de wal en ene Chinees ging efkes iets peilen (sounden). Hij stond al iets van de tanks open te vijzen. Iemand heeft hem dat kunnen beletten. Kortom, China is zeer slecht voor de sereniteit hier aan boord en voor de gemoedsrust van choff Diga in het biezonder.
Het helikoptergebeuren van 05/06 in Cape Town was een belevenis. De dag ervoor had de wal laten weten dat de bevoorrading misschien per bootje zou komen en niet per helikopter, omdat er teveel mist was. Dat hoorde capt VW niet graag want dan moest het schip stoppen ipv gewoon te vertragen. Hij had al danig zin om ze met hun bevoorrading te laten zitten, vooral nu de stukken voor het machien er toch niet bij zouden zijn (*). Nà. Lap, daar gaat onze post, dacht ik, en de moed zonk me in de schoenen. (*) da's een verhaal apart. Maar wat bleek? Er lagen in de koelkamers maar drie tomaten meer en twee wortelen meer, dus moesten we die proviand nemen, hoe dan ook, anders halen we China niet. Oef! dus toch posten. Ik werd weer wat mens.
's Anderendaags was de wind gekeerd, alle laaghangende bewolking was weg geblazen en om 07/45 stond ik klaar op de bakboord wing, met muts en warme handschoenen aan, want het is er nu volop winter & koud, en met de camera in de aanslag. 'k Heb een mooie zonsopgang kunnen fotograferen, roze wolken, turkooise lucht, purperzwarte bergketen, donkergroene kustlijn en glinsterend water. En ín die juwelendoos : de lichtjes van Cape Town. Waar blijft die helikopter nu, het is zeker al zeven volle minuten dag. Bij daglicht, hadden ze gezegd. Van tussen de heuvels kwam er iets aangevlogen, ver weg nog, een bolleke zwart met daaronder een stipje zwart, onze proviand hing in een net. Toen de helikopter dichterbij kwam konden we zijn logo zien, de naam van de firma was iets meteen C en hij had oranje strepen. Persies een helikopter van de Colruyt. Aan de helikopterlanding stond het nodige volk met de veiligheidsdingen volgens de helikopterprocedure, hittebestendige pakken aan en blusmateriaal standby, de ganse reutemeteut volgens het boekje. Ineens zie ik al die mannen in het masthuis verdwijnen. Hoe? Wat? Operatie afgelast? Nee toch!
Iedereen had radiocontact per walkietalkie, maar ik stond op de wing en wist dus niet wat er ging gebeuren: de helikopter vloog de landing voorbij en kwam recht op de bakboord wing af, in pure Vietnam-stijl. Hij had 'clear deck' gevraagd, ontruim het deck. Vandaar dat de mannen het masthuis ingingen. Hij zou zijn lading dichter bij het kasteel zetten, tussen de bolders die daar staan en de fijne pijperijtjes die daar lopen. En daar is véél minder plaats om te manoeuvreren dan op de landing. Waarom hij dat zo wou doen weet ik niet, misschien om het lossen te laten vooruit gaan? Om de matrozen sleurwerk te besparen? Had het te maken met de windrichting? Of was het om mij mooie foto's te bezorgen? Geen idee maar die kopter bleef dus roerloos voor mijn lens hangen. En ik maar afdrukken. Hoeveel keer heb ik niet kunnen tellen, door het lawaai van de rotors hoorde ik de sluiter van de camera niet. Ik heb nog nooit een vliegende helikopter op ooghoogte en lager gehad. En zo dichtbij. -later ook niet meer
Hij bleef roerloos tov van het schip bedoel ik hè. Het schip vaarde, zij het traag, maar hij moest wel dezelfde snelheid aanhouden als wij. Vloog hij sneller dan het schip vaarde, dan zou hij tegen de cargokraan knallen. Vloog hij trager dan het schip vaarde, dan zou hij tegen de bakboord wing kwakken, daar waar ik stond. Maar ik week niet. Alles voor een goede camerahoek hè. En zo ging de helikopter dus zijn vracht afzetten. Was de piloot nu een hoog bekwaam vliegenier of een bravoure-manneke? Hij winchte zijn lading naar beneden. Van waar ik stond zou het net met daarin het palet bovenop een boulder belanden, of een pijplijntje kapot drukken. Toen moest ik efkes de reling vasthouden want ik zag het palet al verkeerd landen en de eiersmos over het deck lekken. 'k Kreeg er rubberen kniekes van. 'k Wou roepen : doe gewoon, zet dat net op de landing, hang zo de cowboy niet uit ... Maar de piloot bekijkt de situatie loodrecht naar beneden natuurlijk en de lading kwam mooi in het midden van alle obstakels te staan. Helikopterpiloten kunnen dat. -én, het is de piloot die het manoeuvre dirigeert, vandaar die 'clear deck', het schip heeft zijn instructies te volgen
De haak ging los en daar stond ons palet, als een groot cadeau. De helikopter ging omhoog en langs bakboord naar de voorpiek. De matrozen gingen aan het werk bij het palet. De helikopter vloog enkele keren traag rond het schip. Blijven ze cirkelen tot de leveringsbon getekend is? Maar jongens toch, zet dat ding neer op de landing en kom gauw een taske koffie drinken bij tante m. Gelle moet toch wachten op onze post. Vooral dat. Dus nog niet gaan vliegen hè. De piloot zette zijn tuig neer op de landing. Het deurtje van de copiloot ging open. Er tuimelde een pak uit: de post. De post werd door een matroos naar de brug gedragen. Er kwamen nog enkele dozen uit de helikopter, het fragiel spul : de yoghurt. De ch.kok is Bulgaar hè.
Choff Diga stapte met onze bruine papieren postzak naar de helikopter. De wieken draaiden nu veel trager en hij kon de zak rechtopstaand afgeven. Net & palet werden naar de helikopter gebracht. (Bestaat dat, opvouwbare paletten?) Toen gaf de piloot gas, of petrol of zoiets, de wieken draaiden sneller en ineens was de helikopter los van deck.
(*) Het verhaal van de vervangstukken voor het machien : dat de stukken voor het machien er niet zouden bij zijn vermoedde capt VW vrijdag al. In een telefoongesprek met de rederij in Antwerpen zei men dat de stukken in een magazijn gereed stonden maar dat het vlieglabel nog niet geconfirmeerd was. Misschien is een vlieglabel het vliegticket voor stukken vracht? Vlieglabel nog niet geconfirmeerd, dus waren de onderdelen nog niet vertrokken uit Europa, op vrijdag. En ze moesten maandagmorgen om 07h stipt in Cape Town in de helikopter zitten of er onder hangen. Later op de dag kreeg hij een triomfantelijk telefoontje dat de stukken uit Antwerpen vertrokken waren en dat de stukken zéker en vast maandag in Cape Town zouden zijn, om 15h. Op het vliegveld.
En als ge ze nu eens eergisteren zoudt versturen? Maar dat heeft hij niet meer gevraagd. Hij heeft de levering geannuleerd. Misschien was dat hun bedoeling. Als ze opzettelijk iets te laat verzenden is het niet meer nodig, besparen ze verzendkosten en scoren ze goede punten bij de boekhouding. Dat heeft voorrang, het is maar waar men de prioriteiten legt. Alleen Neptunus weet aan welke prijs dit zal zijn.
Enkele dagen geleden vertelde capt VW dat hij een soort van virus binnen gekregen had via e-mail. Het beest heet 'kakworm' of zoiets. Het is een geanimeerd beest. Wanneer VW een virus scan deed kroop er een wormpje door het scherm. 'k Heb niet gevraagd welke kleur het diertje had. Verder doet de Kakworm niks, of nog niks. Heeft iemand al van dat virus gehoord? https://en.wikipedia.org/wiki/Kak_worm
Vanmorgen was het kletterende ruzie in het machien tussen cheng Zeba. Waarover de ruzie ging weet LM niet, en ik dus ook niet, maar er was deze voormiddag in de alleyway meer geloop dan anders. -Zeba was een Libanees, met een zeer Mediterraan temperament
2000-06-21 ~ Singapore Passage
Sinds de Straat van Melakka varen we (al een dag of drie) in piratenparaatheid: 's nachts zijn de buitendeuren van het kasteel op slot, aan deck liggen de brandslangen gereed om Aziatische piraten buiten actie te stellen (15 bar, ± 15kg druk per cm², genoeg om een ribbenkas in te deuken.) Het zal zo wel duren tot voorbij Taiwan. Het is hier druk in de Passage, er zijn veel schepen te zien. Voor Jurong ligt het weer vol natuurlijk, het zijn er teveel om te tellen. En aan stuurboord al drie eilanden, waaronder Karimoon. In gedachte heb ik eens gewuifd. Het water heeft een kleur tussen beige, lichtgroen en grijs. Zoals een olijf die verbleekt in de zon. Het is bewolkt maar er is veel licht. Het licht komt persies uit het water ipv uit de lucht. 'k Zal aan deck een fotootje gaan maken, want het is moeilijk te beschrijven. Zie zo, ik ben hier al weer. Eén klik en 't is ingeblikt.
Van Tankers Londen, de organisatie die instaat voor de lading, is er al drie weken taal noch teken, vertelde capt VW gisteren aan tafel. Sinds Cabinda (Angola) wil dat zeggen. Daar liggen ze nu naar lucht te happen na het financieel fiasco van de vorige lading, begin mei. Bestáát Tankers Londen nu nog wel, vroeg choff Diga zich af.
De heren waren gisteren nogal nerveus aan tafel: vandaag krijgen we hoog bezoek. Om 14h passeren we Singapore en komen twee inspecteurs aan boord. Wat gek dat ze hiér aan boord komen. Een VLCC met lading mag hier zelfs niet vertragen voor bevoorrading en proviand, maar om mensen aan boord te laten wel ... Die twee inspecteurs blijven tot in China aan boord. Da's lang. En in China zouden we vijf keren lichteren eer we tegen de kaai kunnen én er komt een audit. Ik begrijp dat de staff zenuwachtig is. Mijn echtgenoot blijft daar tamelijk rustig onder, maar juist vandaag besloot Eddy (junior mecanicien) het een beetje uit te hangen tegen hem. Den dierbare heeft het nu ook op zijn heupen.
Het bericht dat er een tweede inspecteur zou komen, kwam gisteren nogal onverwacht aan. Het is oud-captain DHO van de rederij. Hij was hier in de buurt en daarom stuurt de rederij hem efkes op ons af. En dat komt zeer ongelegen, want de staf zal hier al zijn handen vol hebben aan de andere inspecteur. Dat is iemand van een firma in Hongkong die gestuurd wordt door de Chinese eigenaar van dit schip. De Chinezen willen namelijk hun schip terug. En liefst zo rap mogelijk. Ze verliezen 1,4 mio USD per dag door het niet zelf uit te baten. De Hongkong-inspecteur komt niet zomaar eens kijken of alles goed met ons gaat, hij komt als inquisiteur. Hij komt zoeken naar een reden om het contract te verbreken. En dan monsteren wij hier volgende week met zijn allen af?
Dat we in mei met dit schip niet in de USA binnen konden lag aan het feit dat dit schip, dus de Chinese reder, nog geld moest aan de USA. Als we één millimeter in territoriaal water waren gevaren hadden ze het schip 'aan de ketting' gelegd, een vorm van in beslagname. Hoe dat in zijn werk gaat en wat er dan allemaal gebeurt, daar heb ik geen flauw benul van. Moeten we dan allemaal de gevangenis in of krijgen we huisarrest? Komt de consul ons dan redden? Misschien is de Chinese reder toen aan iets ontsnapt, en wij ook. 'k Had het allemaal wel eens van dichtbij willen meemaken. Of nee, toch maar niet, misschien mogen we dan als individu in de USA nooit meer aan de wal om boodschappen te doen. Geen chips voor LM, geen chocolade ... dat zou té erg zijn. We hebben toen begin mei ergens ship-to-ship in de Grub overgeladen en die is in Louisiana gaan lossen in onze plaats. -tekst 315
Elk klein dingetje kan tellen voor de inspecteur uit Hongkong. (Hij is Indiër met een Spaanse naam, Rosario, rozenkrans) Zo moesten er gisteren nog raprap pictogrammen gemaakt worden van oor- en oogbeschermers om op te hangen aan de deur van de engine control room. Oogbeschermers zitten kant en klaar in ClipArt, gewoon uitvergroten, maar voor oorbeschermers was het snel knip- en plakwerk in PowerPoint. Wat een geluk dat ik drie jaar geleden op schip 27 of 28 met dat programma geoefend heb.
Twee weken geleden in Cape Town kreeg de rederij in Antwerpen bepaalde wisselstukken zogezegd niet intijds aan boord in Cape Town. Het zijn 'critical parts', vervangstukken die een schip moét aan boord hebben, volgens de internationale conventies. Stukken die einde mei in Aruba al hadden moeten aan boord komen -tekst 316 & 317 Awel, omdat capt VW er gisteren over begon heb ik zo het gevoel dat de Hongkong-inspecteur daar komende week een vervolg gaat aan breien: hij maakt een lijst van de noodzakelijke wisselstukken die niet aan boord zijn. Maar dat die stukken niet aan boord zijn ligt niet aan ons, zei capt VW, dat probleem is voor de rederij in Antwerpen (dat ze het maar oplossen, met hun zuinig gedoe altijd) 'k Ben nog eens aan deck gaan kijken, want tijdens een Singapore Passage valt toch telkens veel te bekijken. Wat hier allemaal op anker ligt is niet te tellen. 'k Heb dat ooit eens geprobeerd. In '97 ben ik hier afgemonsterd en ging de watertaxi helemaal van Jurong (de zuidwest kant van het eiland) tot helemaal naar de passagiersterminal achter Sentosa. Ik keek mijn ogen uit. Na 600 schepen ben ik toen gestopt met tellen. Aan de Indonesische kant is het veel stiller, rustiger.
Sinds vanmorgen staat de radio aan, ik denk dat het een Indonesische zender is want er komt geen woord Engels uit. Van smartlappen kennen ze hier iets. Guido Belcanto zou hier op stage moeten komen. https://nl.wikipedia.org/wiki/Guido_Belcanto
2000-06-22 ~ op zee
Met de twee inspecteurs erbij zitten we nu met zeven aan tafel. Nu kan er echt niemand meer bij. En vanmorgen kwam het bericht binnen dat er ook vetting zou zijn in Ningbo (China). Vetting = iemand die door een mogelijke cliënt gestuurd wordt om te kijken of het schip voldoet voor zijn lading Én vetting, én audit ... dat zijn leuke dingen voor de mensen. "Da's dan maar één keer met fardes sleuren" zei capt VW. De positivo.
Waarom moet audit persé in haven gebeuren, wanneer iedereen aan boord het druk heeft. Kan audit niet op zee? Zoals het nu georganiseerd is lijkt audit uitgevonden om enkele mensen als auditeur te laten rondreizen op kosten van een firma, die dat dan doorrekent aan de rederij, die dat bespaart op ... Vorige zondag, toen we nog op volle oceaan waren en het leven er veel rustiger uitzag voor het complete collectief hier aan boord en we zonder het te beseffen simpelweg gelukkig waren, vertelde iemand dat hij wakker geworden was van een slapende arm. (Dat soort kabbelende conversatietjes hadden we toen nog.) En wakker worden van een slapende arm zou komen door de harde Chinese matrassen. Toen bleek dat een aantal mensen het al eens hadden meegemaakt. Wat een opluchting. 'k Heb het ook al twee keer gehad en ik dacht dat mijn zielig tenniselleboogje een volledige tennisarm geworden was, al slapend. Er was in mijn arm geen beweging meer te krijgen, geen millimeter. 'k Moest mijn rechterarm met mijn linkerhand opheffen en verplaatsen. Dat wordt volgend verlof chirurgie, dacht ik. Maar komt dus door de matras ? 't Is een vreemd gevoel hoor, een ganse arm die slaapt. Een mens wordt er klaarwakker van.
Het supplyship ging vertrekken en ik heb de shipchandler/schipper nog eens neig bedankt voor zijn telefoontje naar het schip. "Een kleine moeite" zei hij. Ja natuurlijk, dacht ik, hij doet gewoon zijn kassa rinkelen, maar toch bedankt. Neptunus zal het u lonen. En de rederij zal de factuur betalen.
'k Had er mij bij neergelegd dat we drie kwartier op dat heet cementen deck zouden doorbrengen (in de brandende tropenzon) maar een van de matrozen kwam ons halen om naar de stuurhut te gaan. Toen dacht ik : de zakken diepvriesvis mee de airco ? Nee, dat is té. Misschien lekken ze al. We kropen het laddertje op en stapten de koelte in, uit het gesuis van de passaatwind. 'k Viel daar bijna in slaap. 'k Was wakker van 02h en het was een warme dag geweest. De ch.kok legde zijn hoofd op het kastje en was vertrokken. De man van de SAIT zakte onderuit in zijn stoel en sloot de ogen. Ik ook dan maar de ogen toe. Heel de stuurhut was in hout, écht hout, massief hout. Er waren nog dingen in koper en dat koper blonk. Af en toe wat gekraak over de radio en het gekras van de schipper zijn potlood. Het schipke wiegde een beetje. Dit mag hier uren duren, dacht ik. Maar ja, die zakken vis hè ...
Toen de schipper langszij vaarden en wij ons gereed maakten om de gangway op te stappen zag ik plots in koper 1906 gelast staan. Kan dat? Een supplyship van 94 jaar oud? Ja, waarom niet, toen werd er nog gebouwd 'voor 't leven', alles moest lang meegaan. Schepen waren toen nog werkkapitaal. Nu beschouwt de rederij in Antwerpen ze al handelswaar.
Achteraf heb ik in het foldertje gelezen dat Aruba beoogt 'een dorp op de wereldkaart' te zijn. Met zoveel dure chiqué-winkels? De enige toegift was telecommunicatie. Voor de rest houden ze het 'bewust landelijk'. Disneylandlandelijk dan, de decorverf was nog nat. https://nl.wikipedia.org/wiki/Aruba
Dwz: Aruba staat met één voet in de jaren '50-'60 en dat vind ik zalig, de kassa's in de gewone winkels dateren nog uit die tijd, en met de andere voet in de 21ste eeuw. Het staat niet met zoveel woorden in die folder, maar dat is wat ik gezien heb. Het enige écht landelijke dat ik gemerkt heb was 's morgens heel vroeg. Toen het nog fris was en de winkels nog gesloten waren liep ik te verkennen. 'k Kwam langs een lang plat gebouw waarvan ik dacht dat dit het gemeentehuis van Oranjestad was. PARLEMENT stond in fiere letters op de gevel. De poetsvrouw was op het grasveldje de vlag aan het hijsen. De vlag waaide tussen de takken van een boom die wat dichtbij was komen te staan. Ze hadden een kleine strubbeling om dat stuk laken, de boom gaf op en loste. Klaar. De vaderlandse plicht was weeral vervuld voor die dag. boom = https://nl.wikipedia.org/wiki/Dividivi + foto
Toen wij drie aan boord waren, werd ± een uurke later mijn boodschappentrolley naar boven gehesen. 'k Was al enkele keren over de reling op het maindeck naar beneden gaan kijken, de trolley schoof daar beneden alsmaar opzij, tot tussen de sla en de druifjes, tussen het licht gerei. Telkens ik aan deck ging kijken kwam ik cheng HUS tegen, in overall. Hij was bezweet en druk & gejaagd doende (volledig de pedalen kwijt) met in zijn kielzog een ongelukkig kijkende Eddy, de junior van de engineers. HUS in overall? Op dit uur nog? Zo dadelijk is het schipke gelost en daar vaart hij mee naar de wal, samen met choff Luc. Afgemonsterd en wel, met bagage en al. De twee vervangers zijn al van 07h aan boord, dus de nieuwe cheng is al in charge. Wat liep HUS dan nog te doen ... En met Eddy? Niet met zijn vervanger cheng Zeba? Jamaar ... wie neemt de machinerijen van dit schip over? Cheng Zeba of junior Eddy?
Bon, ik met mijn boodschappen naar boven, boodschappen uitpakken, boeken intikken en gaan wegzetten. Om 17h15 komt LM boven, zet zich in After Five tenue in zetel 1. Iets later stuift capt VW hier plots binnen en laat zich in zetel 2 ploffen. Zetel 2 staat daar klaar voor mensen die moeten stoom aflaten eer ze ontploffen. (behalve HUS, die wou ik niet over de vloer hebben). Hoegaarden helpt ook zeer goed bij stoom aflaten. Die had VW zelf bij. Wat was er gebeurd : de SAIT-technieker, de redder van onze e-mail, de engel van Aruba, de krak van de Caraïben, de verlosser uit ons communicatie-isolement was een snul, een idioot, een achterlijke, een prutser, een onderkruiper, en nog zo een en ander. En héél de organisatie SAIT erbij! De man moest één loodje verbreken en de installatie 'commissioneren' of zoiets. De capt zou het zelf allang gedaan hebben, hij heeft de code, maar hij heeft niet de bevoegdheid dat loodje te verbreken. Wat bleek : die man had ook die bevoegdheid niet. En op die man hadden wij al weken onze hoop gesteld, capt VW, LM en ik. Dat loodje hangt daar al weken zachtjes te glanzen, capt VW blijft daar al weken braafjes af omdat de SAIT misschien toch iemand zou zenden, nu kómt er eindelijk iemand, en dat dit. Het was een anticlimax van formaat. Nu blijven we tot de terugkeer uit China, tot Singapore of misschien zelfs tot Fujairah (UAE) sukkelen. Tot einde contract, zeg maar. En op de koop toe was VW zijn Hoegaarden plots leeg.
Tegen etenstijd was het bunkeren afgelopen. We gingen aan tafel. We hebben kennis gemaakt met cheng Zeba. Efkes dacht ik dat ik de stem van cheng HUS in de alleyway hoorde, maar dat kon dus niet hè. "Jawel, zei capt VW, die loopt hier nog rond." "Hoezo? Het supplyship is toch al weg?" "Ja, zuchtte capt VW, maar toen hij hoorde dat het schipke nog een tweede keer kwam, besloot hij nog wat aan boord te blijven."
Zo rond 20h kwam er een general call, te horen over het ganse schip : HUS! Go to de gangway. Portside. NOW! -portside=bakboord Niet 'chief' of 'for your information' of 'please' ... gewoon NOW. Weg alle beleefdheidsformules. HUS had het daar zelf naar gemaakt hoor. 'k Kijk iets later eens aan deck, hij was zijn valies naar voor aan het rijden en er was niemand om hem te helpen of om hem uit te wuiven. Geen levende ziel te bespeuren. Ze waren waarschijnlijk de balen vodden en de chemicaliën naar beneden aan het laten in het machien.
Deur toe, slaapkledij aan en bed in. Voor mij was het genoeg geweest die dag, ik was al wakker van 02h. Een half uur later rinkelt de telefoon : "M, c'est moi ! Ça y est ! Je suis parti !" Luid. Juichend bijna. Of hysterisch? "Maar van waar belt u dan chef, van op het supplyship?" (Van op het supplychip? Hoe krijgt hij dan verbinding met een cabinetelefoon?) Hij was nog niet parti, hij was nog altijd aan boord. Hij was zijn zoveelste afscheidsronde aan het doen. (Alsof iemand hier hem zou missen). Hij had nóg maar eens het ganse kasteel doorkruist en belde vanuit de cargo control room. (Sebiet ontploft capt VW tóch nog).
'k Heb in die 22 jaar al wel eens mensen 'en catastrophe' weten afmonsteren, maar dit sloeg werkelijk alles. Zelfs zijn eigen vertrek weet HUS te desorganiseren. Voer voor Psychologen.
2000-06-03 ~ op zee
Enkele dagen na Aruba wist capt VW ons al te vertellen dat in Cape Town proviand en misschien ook bevoorrading zou komen. Per helikopter. Als de rederij en de catering en de rederij het zuinig willen spelen in Aruba, dan krijgen ze in Cape Town de factuur gepresenteerd. Voilà. Zo simpel is dat met capt VW. Én we mogen post meegeven met de helikopter. Da's dus echte luchtpost hè, de brief vliegt hier van boord.
Tot zover Aruba. Ondertussen hebben we geladen in Cabinda (Angola). Van 27/05 in de ochtend tot 30/05 in de avond. Dat is vier volle dagen. Dit schip is wel een VLCC, maar toch, viér volle dagen? Wel, de boosterpump van de wal was kapot en daardoor ging hun cargopomp zo traag. De boosterpomp is de pomp die de cargopomp vooraf gaat en ondersteuning geeft. Na de tweede dag noemde choff Diga deze manier van laden al bunkeren, dat gaat ook langzaam. (Maar duurt slechts enkele uren).
Die vier dagen zaten de mannen van de lading (twee Britten en een Zweed) mee aan tafel. Ze logeerden aan boord. Wanneer ze eens geen schepen te laden hebben logeren ze in een kamp aan de wal. 1100 blanken zitten daar, voor hun eigen veiligheid. Er zijn veel nationaliteiten. De security is in handen van een Britse firma, de catering is een Libanese firma, duikers en slepers zijn Afrikaners, en elke dag zijn er een 1500 inlandse werknemers die het kamp binnen komen. Dat moet daar nogal een bedrijvigheid zijn. De drie mannen aan tafel vertelden sterke verhalen over boa's en giftige insecten. Dat is daar persies dagelijkse kost, of toch bijna. Van Angola zelf krijgen ze enkel iets te zien wanneer ze op verlof vertrekken of terugkomen. (28 dagen op en 28 dagen af). Van Cabinda naar Luanda gaan ze per vliegtuig en vandaar naar Europa. https://nl.wikipedia.org/wiki/Cabinda_(provincie) , https://nl.wikipedia.org/wiki/Luanda_(stad)
De Zweedse meneer had eens de kans gehad in Luanda eens wat meer te zien dan enkel de weg van het binnenlands naar het internationaal vliegveld. Rauwe ellende. Mensen die verminkt zijn door landmijnen en langzaam levend liggen wegrotten langs de straat. Dat soort toestanden. En dat de humanitaire hulpverlening de mensen niet bereikt, omdat de corruptie hen het belet, enz, enz ... Het kamp is ook omgeven met een strook landmijnen. De omheining wordt bewaakt met infrarood camera's, de kuststrook ook. De boorplatforms en boortorens worden ook zwaar bewaakt door die Britse security firma. De mooie snelle motorjachten die we regelmatig zien zijn patrouilleboten.
De Zweed vertelde hoe ze op de monitoren van de infraroodcamera's konden volgen hoe 's nachts enkele vrouwen de mijnen voorzichtig opgroeven, een gat in de omheining maakten en lege (olie)vaten kwamen pikken. Daarna maakten ze het gat weer dicht, groeven de mijnen voorzichtig weer in. Ze riskeren dus met elke mijn twee keer hun leven, voor wat lege olievaten. "Zijn ze dan zo wanhopig?" vroeg ik. "Waarschijnlijk wel hè" zei hij. Vier dagen van die verhalen aan tafel was genoeg om een iets-of-wat beeld te krijgen.
