2001-01-24 ~ vertrek baai van Ningbo, China 

Ziezo, we zijn hier vertrokken. Weg uit China! De zee op. Enkele weken geen bemoeienissen van de wal. We gaan laden bij de Saoedi's.
Dat valt tegen, potdorie, ik begon juist de sultan van Oman sympathiek te vinden. -tekst 328b
Daarna lossen we in Singapore. Da's al beter, enfin, voor mij toch. Voor de mensen van het machien zo niet, weeral die tropenhitte.

Laden in Saoedi-Arabië brengt extra werk mee in het dagelijks leven aan boord. Enkele dagen voor aankomst organiseert de choff een Grote Verhuis. 
Alle video's moeten achter slot.
De bonded stores in, wil dat zeggen, bij de alcohol en andere taksvrije goederen. Die locker wordt verzegeld door hun douane.
Als er op een videodoos enkele mensen staan in badpak willen de Saoedi's weten of het porno is. Dus een film met strandscènes en mensen die
gaan zwemmen moet ook achter slot of we raken het eerste half jaar de haven niet uit. Voor alle zekerheid gaan ALLE video's achter slot.
Eens op zee moeten ze dan allemaal weer op hun plaats gezet worden.
Niet alleen de video's moeten achter slot, ook de camera's (spionage) en de speelkaarten (gokken).
En ALLE tijdschriften. Er is ooit al eens ambras geweest door een reclame voor Sloggi. En dat is sportondergoed, geeneens lingerie.
En ook eens door een Marie-Claire die blijven slingeren was omdat er een interessant reisartikel in stond over Australië. En een badpakkenreportage.
Over die badpakken hadden wij Westerlingen toen glad over gekeken, maar de Saoedi's niet hoor! O nee, zij hadden die badpakken gezien.
Zij zijn heiliger dan de paus, enfin, dan hunne kalief. Want de islam, dat is hún uitvinding hè.
Ja, vromer dan de kalief dus, maar ze hebben wel een brug naar Bahrein gebouwd om daar gemakkelijker naar toe te kunnen, want
in Bahrein mag alles wat in Saoedi-Arabië niet mag. in het Nederlands : https://nl.qwe.wiki/wiki/Prostitution_in_Bahrain 
Na het weekend komen ze dan op hun eigen grondgebied terug om met frisse moed voor een weekje de deugdzaamheid uit te hangen.
En 't zal warm zijn in de Perzische Golf. Warmer dan in de Golf van Oman. LM denkt van niet. Ik vrees van wel, met de woestijn zo vlak in de buurt.

Mijn huisband is een genie. Dat dacht ik al wel, maar nu ben ik zeker. Eergisteren gaat 's avonds de telefoon: cheng Zeba.
LM moest efkes weer naar beneden komen want er was iets met de ketel (de druk). LM gaat direct naar 't machien. Iets later opnieuw telefoon:
't was al niet meer nodig, 't was al opgelost. 't Is te zeggen : het probleem had opgehouden te bestaan. Maar LM was allang niet meer in de cabine.
Mechanische Mysteries in het Machien? Bij mijn weten geneest geen enkele machinerij zomaar vanzelf.
LM komt terug boven. Iets later wist hij ineens wat en hoe. Die ketel deed gewoon zijn werk volgens
de norm van zijn ingebouwde beveiliging. Niks mysteries, da's larie.

Beneden was hem dat niet te binnen geschoten omdat ze daar zó opgewonden stonden te tateren dat een mens zelfs zijn simpelste gedachten
niet meer kon horen. Zijn beschrijving over het gekakel beneden : ze zijn het verschijnsel niet aan het onderzoeken, ze zijn aan het overleggen
hoe ze het ei gaan noemen. Want aan de pomp kon het niet liggen! Ze waren nergens aan geweest! Dus lag het aan de computer!
Cheng Zeba wilde de computer van het machien al resetten en als dat niet hielp zou hij hem 's anderendaags wel eens opengooien zie!
De computer van het machien opengooien. Echt waar. Soms geloof ik zelf niet wat ik zit te typen.
Dat ze misschien vertrokken waren van te weinig druk werd buiten beschouwing gelaten, dat was te eenvoudig.
Luid kakelen met zijn allen is toch veel opwindender dan nadenken en efficiënt zijn.
Want zeg nu zelf, wat is de spektakelwaarde van iemand die nadenkt ... nul.

Na het avondeten hoorden we bij onze bovenbuur cheng Zeba geklop, getimmer en gedoe.
LM keek over zijn brilletje en zei : "Hoor, hij is zijn PC aan het resetten". Ik kwam efkes niet bij van het lachen.

Gisteren namiddag kreeg LM een halve dag vrij. Wij aan de wal. Er zijn een stuk of vijf petroleumkaaien. De poorten worden bewaakt door miliciens.
Hun kazerne ligt aan de poort van kaai n°1, waar wij lagen (Beilun, Ningbo).
Aan de ingang van kazerne is een klein winkeltje, een ruime kiosk. De mevrouw spreekt enkele woorden Engels. En ze heeft een telefoon.
Zij zorgt voor de taxi's. Of ze wou zorgen voor een chauffeur die Engels spreekt. Jaja, natuurlijk.
Alle taximannen in China spreken Engels, zij worden zo geboren. Binnen 15 minuten zou de taxi er zijn. 
Een uur later stonden we daar nog, haar handeltje moest eerst opbrengen hè. 

Ongeveer heel de bemanning was daar. Zes man die naar Ningbo wou, enkelen om te telefoneren naar huis en de rest was meegekomen
om eens van boord weg te zijn. Uit sympathie dus en ook om een pint te pakken. De steward had een zak nootjes gekocht.
We zaten op lage krukjes onder een afdak, uit de regen en in de drup en het werd gezellig. Terwijl we daar receptie hielden kwamen er soldaatjes langs.
Door de druilregen en in het gelid. Ze hadden doorzichtige plastic draagtassen bij. Geen tassen van het leger, eerder iets uit een overstock, denk ik.
De print op de tasjes waren hondjes uit een Chinees tekenverhaal voor kinderen. Toen ik dat zag werden die soldaatjes ineens veel jonger dan 18.
Allemaal porseleinen Chineesjes met een kepie die over hun oren zakt en een vest die te groot en versleten is. Afdankertjes van beroepsmilitairen?
Ze liepen op turnpantoffels die sopten in de regen. Zeg jongens, wéét uw mama wel dat gij bij het leger zijt en heelder dagen
op natte turnpantoffels rondloopt? Toen ze de poort uit kwamen riep de sergeant (ook al zo'n piepkuiken) iets en het peloton antwoordde:

                                                                                        Wij zijn ...
                                                                                        PRÓ-PER!
                                                                                        En achter onze oren ...
                                                                                        ÓÓK!

Er stond een soldaatje op wacht aan de poort van de kazerne en eentje aan de poort van de terminal. Ze stonden op ronde houten sokkels om hen
van het koude beton te houden. Rood met witte strepen. Het soort sokkel waarop speelgoed gemonteerd wordt. Misschien hadden ze zelfs
een grote sleutel in hun rugje zitten. 

De rit naar Ningbo duurde 25 minuten. Langs brede banen door troosteloos industriegebied. Grijs en grauw en nat.
Er was lokaal verkeer ook : fietsen, brommers en bakfietsen. Waar wonen die mensen? Tussen de citernen?
In Ningbo (9 mio inwoners) zette de taxi ons af aan de Carrefour -toen had die hier nog geen vestigingen, maar in China al wel
Het was er erg druk, eindejaarsdrukte want 's avonds begon het Chinese nieuwjaar. Dat moet ons weer overkomen. Thuis vermijden we
de eindejaarsdrukte maar in een overbevolkt land zullen we er dan eens gaan tussenlopen ...

Aan de ingang liepen security stewards. 'k Heb hen gevraagd waar the toilets zijn. "We see" antwoordde de ene.
Awel, als gelle het ziet, zeg het dan aub want het is ongeveer dringend. "We see" zei hij nog eens.
Jongens, het is de moment niet voor Oosterse raadselachtigheid, dus aub: zég het. HA? Bedoelen ze misschien "double U cee?"
Yes !!! The We See. (wc)
Daarna hebben we ons in de winkel gewaagd. Aan de kassa's files van 60 winkelwagentjes of meer en in de zijlanen stond ook volk
te wachten, het was een complete chaos. Het zag er letterlijk zwart van het volk. Iedereen zwart haar en voor kledij is zwart de modekleur blijkbaar.
LM stak met kop en schouders boven de Chinezen uit, we zouden mekaar niet kwijtspelen.

Voor cheng Zeba moesten we enkele CD's meebrengen. Tot aan de CD's zijn we geraakt, maar er was weinig Westerse muziek en niets van wat
op zijn lijstje stond. We hebben die files nog eens bekeken. Gesteld dat we onze andere boodschappen hier zouden vinden, dan was het zeker nog
2hrs aanschuiven om te kunnen betalen. En ik voelde de claustrofobie al in mijn keel grieuwelen.
LM heeft de knoop doorgehakt : we zijn hier weg. Wij de supermarkt terug uit, tegen de stroom in.
Er kwam een vorkliftje met een leeg pallet langs. De Chinezen gingen opzij. LM & ik stapten achter dat vorkliftje, ineens hadden we
een brede baan voor ons alleen en we zijn heelhuids buiten geraakt.
We hebben onze planning radicaal omgegooid. Ipv uitgebreid boodschappen te doen en een hapje te eten zijn we uitgebreid gaan eten en
hebben daarna nog wat boodschapjes gedaan in buurtwinkeltjes.

We keken eens rond voor een eethuisje. We zagen heel veel gesloten rolluiken. Het goot ondertussen.
Een bakfietsbrommertaxichinees sprak ons aan. We deden teken dat we iets zochten om te eten. Instappen en weg.
Daar zaten we dan, in een karretje ingesloten door een zeildoek.
Oriënteren was er niet meer bij.
Het zeildoek hing aan drie kanten en we hadden geen kijk meer op de omgeving.
Hij stopte aan een groot hotel. Zo'n internationaal bakbeest. Iets simpeler had ook gemogen, maar hoe zegt men keep-it-simple in het Chinees.

In de tearoom toonde een vriendelijke Chinese dame ons waar we nog lunch konden krijgen om 15h. Het was Western Cuisine. Jammer.
Maar we hebben heel lekker gegeten, oa ajuinsoep. Echte, alsof LM ze zelf had klaargemaakt.

Daarna stapten we weer de plensregen in. In de Bank of China zijn we nog wat geld gaan wisselen. Daar waren ze al aan het vieren, zo te zien.
We hebben nog wat rond gekeken om CD's te vinden voor cheng Zeba en tabak voor capt Wero, maar dat hebben we niet gevonden.
In een brollewinkeltje hebben we twee paraplu's gekocht. Allebei met een turkoois handvat. Mottiger hadden ze niet. En een klein wereldbolletje,
de grootte van een pompelmoes, om op het rek in de smokeroom te zetten. We hebben geen plantenwinkels gezien, enkel zaken met snijbloemen.

Aan de overkant van de laan, op een open stuk tussen de torengebouwen, was ineens een stuk geel geverfde betonnen muur te zien.
Daarbovenuit was een soort duivenkot te zien met gordijntjes aan een raampje. Er liep persies een trap naartoe. Woonde daar iemand in?
Wat een eigenaardig bouwseltje zo ineens. Ja, en dan moest ik achter die muur gaan kijken hè. Kijken wat daar te zien was.
De boog onderdoor, de Donkerte in, de Middeleeuwen in. Op twee stappen van de drukke laan was er plots een zone van Stilte.
Waar zijn we hier? In Oud Ningbo?
Een wijk met zeer smalle straatjes, eenmansstraatjes. Het breder stuk straat langs de muur diende blijkbaar als stort.
Misschien hebben ze die muur achteraf gebouwd, zei LM. Zou dat kunnen? Aan de buitenzijde zag hij er recenter uit dan de bouwels, maar
aan de binnenzijde leek het een oude vestingmuur.
Er stonden stenen bouwsels met houten voorgevels en houten verdiepingen. Hier en daar hing een kledingstuk onder een dakgoot te lekken.
Een stuk ouden binnenstad dat ze niet konden saneren omdat ze de bewoners nog niet weg gekregen hebben? Er was geen kat te zien.
Misschien straks ratten, want het was al aan het donkeren.
'k Heb enkele foto's gemaakt. Ik hoopte dat het geluid van de sluiter geen volk zou alarmeren of op straat zou brengen. Zo stil was het daar.
Daarna hebben we de muur gevolgd en aan de volgende boog, tussen de torengebouwen door, stapten we weer de laan op,
het licht, het lawaai en de drukte in. Wat wás dat daar achter ons? Aan wie kunnen we dat vragen? Voorlopig aan niemand.
Het leek een filmdecor. Iets voor een verhaal over de opiumketen ten tijde van de British Empire.

          Die wijken heten hutongs, alle grote steden hebben ze, heb ik veel later pas vernomen. Van Indri. Zij is nu op een betere plaats en
          kan hopelijk glimlachen onze aardse probleempjes. Ofwel is ze een energiepartikel dat rondreist tussen
          de verschillende melkwegen van ons universum. Want ze reisde veel en graag hè. Ja, dat zal wel haar hemel zijn, verder reizen zonder pijn. 
          met foto's : https://nl.wikipedia.org/wiki/Hutong , ten zeerste aangeraden : https://www.oneworld.nl/anders/achtergrond/toerisme-redt-oude-chinese-wijken/  

2001-01-25 ~ op zee

Donderdag = maildag. 'k Ben onze maildiskette naar de brug gaan brengen. 13h15 LT = 06h15 BT.
Of de mails nu al verzonden zijn heb ik niet kunnen zien. En of ze alle drié verzonden zijn? Wat als capt Wero van mening is dat twee mails
ook al lang goed is? 'k Wilde er liever niet op staan kijken.
Als capt Wero verkeerd klikt (met zijn lumineus idee om de adressen te vervangen door nummers -tekst 329- dan zou dat mijn fout zijn omdat ik 
op zijn vingers staan kijken had. Het is beter voorzichtig te zijn met lichtgeraakte wezens. Als hij onredelijk wordt omdat zijn 'methode' hem tegenwerkt
zijn we nog verder van huis. Daarom ben ik ver genoeg opzij gaan staan terwijl hij bezig was.

Voor Laura waren er twee mails waarvan één om in print te bezorgen aan ma & pa.
"Die tweede zal ik als bijlage meezenden" zei hij.
Hoe? Ik dacht dat bijlagen absoluut niet mochten wegens teveel kB's? Hij was weer iets aan het 'organiseren' hoor.
Of was het nog een uitvindsel uit de tijd van capt PO?
'k Heb geen uitleg gevraagd, ik heb 'thank you captain' gezegd en ik ben het afgebold.

Zolang we voor het verzenden afhankelijk zijn van de rederij zal de situatie halfslachtig blijven, want de installatie blijft het speeltje van de captains en
die willen allemaal hun zegje blijven hebben. Zolang er van de rederij geen geschreven rondschrijven komt aan ALLE betrokkenen,
met eenduidige richtlijnen ivm met privé-mail blijven wij zitten met grillige reglementjes, procedurekes & methodekes van de captains in kwestie.
Sommigen zijn er verkikkerd op. Terwijl een vaste werkwijze tijd, energie en onnodige kopzorgen bespaart.
De enige die tot hiertoe een realistische kijk had op (elektronische) post was capt PRü -schip 31
Die maakte daar geen spel van. Die vond verzenden belangrijker dan zijn zegje doen. Maar ze heten dus niet allemaal PRü ...

31-08-2020 om 09:31 geschreven door maart

vervolg brief 03 (2001-01-22)

'k Schreef daarstraks dat we het hier allemaal al eens gekiekt hadden in Ningbo.
Een kwartier later heb ik een dozijn foto's gemaakt van een bijna-aanvaring met een Chinees schip dat geen vaart minderde en evenmin
zijn koers bijstelde. Zaten ze allemaal te eten, of te mahjongen? https://nl.wikipedia.org/wiki/Mahjong  
Wie vaart het schip dan? De Geest van het Proletariaat?
Aan boord van een schip uit de beschaafde wereld wordt in ploegen gegeten. En al zeker in nauwe doorgangen en op dagen van aankomst (en vertrek).
Om 11h komt LM boven om zich op te frissen, we eten vandaag om 11h20, met de 1^ste ploeg.
We horen de scheepshoorn, maar dat is standaardprocedure wanneer er mist is, niks ongewoons dus. Alleen, hij blaast niet om de zoveel seconden,
hij blaast continu. En dan is er iets, want die continu is ook een signaal om alle mecaniciens van uit het machien onder de waterlijn naar boven te roepen.
Lage toonhoogte.

LM kijkt eens door de patrijspoort en zegt : "Wat is dié aan het doen!"
Wij spoorslag naar buiten, bakboord. En camera mee.
Een kleine Chinese vrachtvaarder (± 100m lang) was in volle vaart op ons aan het afstevenen,
als hij niet bijstuurt zit hij binnen enkele minuten in onze bakboordflank. (foto's)
Intijds vaart minderen ware ook goed geweest maar daar was het al te laat voor. (foto's)
En volle kracht achteruit zagen we hem ook niet doen, zijn kielzog blééf maar een rechte lijn. Hoeveel minuten hebben we nog ...

Op heel dit water varen misschien vier schepen voor het ogenblik. Plaats zat.
Wat wil die Chinees dan de vaargeul kruisen op het moment dat wij erdoor gaan, hier-en-nu.
Waarom niet intijds vertraagd en hier-maar-sebiet, dus na ons.
Of intijds bijgestuurd en nu-maar-ginder, dus achter ons.

Hij ligt minder diep in het water dan wij. Hij kan naar minder diep water, wij niet. Wij kunnen de vaargeul niet uit om
hem te ontwijken, hij moet ons ontwijken. En dat weet hij.
Waarschijnlijk was de brug onbemand (Luc zei achteraf dat hij ook zoiets vermoedde). Dus niemand daar aan boord weet dat hun schip afstevent
op de flank van een mammoettanker. Hoeveel minuten nog?
Op de brug was de tweede hoorn in gang gezet. Die geeft een hees gebrul.
Wij waren al gestopt, maar we lagen nog bij lange niet stil natuurlijk, we hadden nog vaart.
Wij gaven al een minuut of wat 'alles stuurboord', maar dit schip is een log gevaarte, het is niet snel wendbaar.
Onze 'alles stuurboord' is voldoende om eigen manoeuvres uit te voeren, maar niet om een scheve situatie recht te zetten waarbij
twee varende schepen betrokken zijn en waarvan één blijkbaar niet bestuurd wordt.

Op de Chinees moet dat toch iemand zichzelf op gang gekregen hebben want eindelijk, eindelijk zagen we de Chinees bijsturen. (foto's)
Hij vaarde nu parallel met ons.
LM en ik gingen naar binnen, want er stond een snijdende wind.
LM kijkt nog eens naar buiten : "De Chinees! Hij maakt rechtsomkeer!" Wij opnieuw naar buiten.
Jaja, peeke maakte 360° (kielzog, foto's). 360° en volle petrol.
Zijn manoeuvre was zo goed als toegeven dat men in fout was, dat de brug onbemand was geweest.
Of bemand door de scheepskat. Of door een onbekwame panikerende stuur. -aan de wal zou men zo'n manoeuvre vluchtmisdrijf kunnen noemen
Voorbij onze achtersteven kruist hij de vaargeul en snijdt naar stuurboord, dat alles in volle vaart, in feite was hij al weer op koers.
Zijn kielzog ging door het water dat wij met ons stuurboordmanoeuvre
mooi glad getrokken hadden. Zijn kielzog was zéér duidelijk zichtbaar. (foto's)

          Choff Luc dook van ergens op, vloekend op al wat Chinees is.
          "Hebben wij een loods aan boord?" vroeg ik in de vlucht.
          "Jaja! Loods aan boord!"

Aan stuurboord zijn we dan nog een foto gaan maken. Hij ging er vandoor, zijn boegwater stoof op alsof het verzameld Russisch leger hem achterna zat.
Nu hoop ik dat al die opeenvolgende situaties en watertoestanden goed op de foto's te zien zijn, want het is maar aan het omringend water dat ge kunt zien
wat een schip aan het doen is, of wat het zojuist gedaan heeft.
Bon, nu kon de loods ons weer op koers leggen en konden we verder varen.

Na het eten gingen we efkes langs bij choff Luc in de cargo control room.
"Dat wordt een near-collision report" zei hij.
LM vroeg rond hoe laat ongeveer we tegen de kaai zouden liggen.
"De kaai? sneerde Luc, normaal zou die nu al aan bakboord moeten liggen maar wanneer ..." vloekend op al wat Chinees is.

We hebben al veel wilde verhalen gehoord over deze wateren, maar deze keer hebben we het eens zelf gezien.
We stonden erbij en keken er naar: Far West streken in de Far East.
Dat is allemaal gebeurd tussen 11h en 11h15 want om 11h20 stipt zaten we aan tafel, LM opgefrist, omgekleed en wel.
Op de brug hebben ze waarschijnlijk de juiste tijden genoteerd. Maar daar ga ik niet naar vragen hè. Nu niet en later niet.
Binnen een dag of twee zijn we hier weg. Dan hebben we weer avonduurtje om 18h. Dan horen we het verhaal wel uitgebreid
van capt Wero of choff Luc, of misschien vanavond aan tafel al: wat dat Chinees schip als excuus aangebracht heeft en wat de
Chinese loods hier aan boord vond van het zeemanschap van zijn landgenoten.
Maar een Chinees zal aan Westerlingen niet laten merken dat hij zijn landgenoten de nek zou willen omwringen.
Onkundige landgenoten, dat is immers gezichtsverlies.

          Bij dit relaas horen vier kleine schema's die de fasen van het gebeuren schetsen.
          Maar die moet ik nog inscannen. Dat zal voor later zijn. En de analoge foto's ook nog inscannen, da's ook voor later.

30-08-2020 om 00:00 geschreven door maart

2001-01-01 ~ op zee  

Hoi Europa,
Sinds twee van de correspondenten in Frankrijk wonen moeten we verbreden en is het niet meer België maar Europa.
Hoi Europese Gemeenschap kan ook, maar Europa klinkt solider, meer vaste grond. De Europese Gemeenschap is een papier, dus geen vaste grond.
Dit is de eerste dag van de week, de eerste dag van de eerste maand van het eerste jaar na de start van de eerste eeuw van het nieuw millennium.
Vanaf nu is het voor echt: één, twee, start! Ziezo.
Vannacht om 24h00 werd iedereen op de brug verwacht door capt Wero, voor een glas champagne. Dat is een Brits gebruik (zegt hij) en vermist hij
nog halvelings Brits is stonden we daar. Het voelde zeer onwennig aan want alcohol op de brug is tegen het beleid van de rederij. Van ongeveer elke rederij.

2001-01-02 ~ op zee

De barbecue was een succes. Het varkentje was lekker. Het kwam uit de oven omdat er geen houtskool is aan boord. Enkel gewoon hout.
Voor kippenboutjes is dat oké, maar voor een volledig varkentje is dat niet genoeg. Dat moet uren en uren aan het spit. Dan hadden we dagen geleden
al moeten beginnen met houtskool maken.

2001-01-07 ~ op zee

Gisteren had LM voor de zoveelste keer het genoegen een mogelijke ramp te vermijden. 'k Zal beginnen met zijn besluit :
onbekwaam volk is een gevaar aan boord. In feite niet enkel aan boord, maar we houden het nu op een schip. Dit schip.
Er was iets met één van de auxiliaries.
Dat zijn de dieselgeneratoren die zorgen voor stroom in het machien, op de brug, aan deck en in de huishouding. Dus voor heel het schip. ALLES.
Zo zijn er drie.
Op zee is één auxiliary in bedrijf en minstens één moet standby zijn om direct te kunnen overnemen of ze vallen op de brug efkes zonder radar,
en in het machien efkes zonder licht. En dat mag niet.
18h : De man van wacht krijgt een alarm en gaat naar het machien. Dat kunnen we volgen van uit de smokeroom, daar hangt
zoals in alle andere openbare plaatsen (en in de cabines van de mecaniciens) een extensiepaneel tegen het schot.
Iets later is er opnieuw een alarm, dat ook onmiddellijk geaccepteerd wordt.

Terug van tafel, zo rond 20h, ziet LM op het extensiepaneel in onze cabine dat het machien nog altijd op 'bemand' staat.
Dat is ongewoon. En vermits hij met prutsers te maken heeft is het verdacht, en gaat hij kijken.
Een 20 minuten later was hij weer boven om een overall aan te trekken en weer naar beneden te gaan. 't Was dus serieus.
Een vol uur heeft het geduurd om de oplossing die het ventje van wacht gedurende twee uren had zitten ineen knoeien weer in orde te krijgen, shipshape.
En waarom had peeke niet gebeld, wilde LM weten. 
Awel, zei dat wonder van alertheid, hij had gebeld, maar LM was er niet.
- Naar waar hebt ge gebeld? vroeg LM. Want als ze 't slim proberen te spelen ...
- Naar uw cabine, zegt dat wonder van schranderheid.

Peeke weet al maanden dat de staff om 18h in de smokeroom is en daarna in de mess, aan tafel.
Heeft hij die nummers gebeld? Nee, hij heeft naar onze onbemande cabine gebeld ... Verder heeft dat wonder van efficiëntie
geen enkel ander nummer geprobeerd tot hij LM te pakken kreeg en ook geen oproepprocedure gebruikt.
Hij had gewoon een collega Bulgaar gebeld en samen zouden ze iets ineen breien.

Toen heeft LM hem efkes de standaardprocedures getoond (met zijn neus opgeduwd) hoe iemand moet opgeroepen worden.
Die procedures hangen uit, in verstaanbaar Engels, als sinds het schip overgenomen werd van de Chinezen.
Maar léést het vent wel Engels, of is 't weer doen alsof om de schijn te redden? (Zoals de elektrieker met de kerstverlichting).

Dat wonder van organisatie liep daar om 20h nog rond in short (ontoelaatbaar, overalls liggen gereed in engine control room)
En rond zijn schoenen had hij vodden gewonden, want zijn veiligheidsschoenen stonden in zijn cabine.
Dat is zo een plaats waar een mens ze NIET nodig heeft.
En waarom de collega niet gezegd heeft : hier moeten we LM bij halen ...? Geen idee. Maar met dat soort havermoutkoppen moet LM dus werken. 

Was LM niet naar beneden gegaan om te weten wat er gaande was, waren we de nacht ingegaan met nul auxiliary standby.
Hij moet hier niet alleen het werk organiseren en zijn eigen job doen, hij moet ook nog het schip behoeden tegen die mensen hun grijze cellenbrij.
Maar ego's! Oelala!
Neptunus, bescherm dit schip. Ik moét het u vragen want hier aan boord is meer volk dan zeemanschap.

2001-01-08 ~ op zee

Mechanica heeft niks te maken met magie en toch denkt Flash-2 dat zijn voodoopraktijken
spontane genezingen zullen bewerkstelligen bij de machinerijen. - wie Flash-2 was, of van waar die bijnaam komt? misschien wordt dat later duidelijk

2001-01-10 ~ Singapore Passage

Deze voormiddag was een general cargo (stukgoed) achter ons aan het speed geven, hij zat bijna bij ons binnen.
Traffic Control heeft hem tot de orde moeten roepen. 'k Zou graag weten of Traffic Control noteert en bijhoudt wie van de passanten hier
allemaal de joyrider uithangt. Tijdens het middageten zagen we dat schip aan stuurboord voorbij steken. Hij had bijna een ferry mee.
In juni vorig jaar hebben we hier ook een mirakel zien gebeuren. Er is toen niks gebeurd. Dat was het mirakel.

Sinds enkele dagen gaat LM de richting van Luc Philips uit. https://nl.wikipedia.org/wiki/Luc_Philips 
Niet dat hij een artistieke carrière ambieert of begint te kalen, maar als Ruimerke. Met één dag tussen heeft hij al twee keer aan de sanitaire pijpen gewerkt,
En niet links of rechts ergens een pijpje, maar aan de grote pijpen, beneden. En aan de grote verzameltank. Letterlijk dé stront-job.

          Voor stront-job zegt de spellingscontrole hier : geen spellingssuggesties.
          Euh? Geen andere suggesties ookni? LM zou er misschien mee geholpen kunnen zijn.
          Soms lach ik mij een kriek met de spellingscontrole.

Daarna komt hij douchen, trekt propere werkkledij aan en verdwijnt weer naar 't machien. Ruimerkes hebben het in vergelijking daarmee gemakkelijk.
Gisterenavond was het weer zo ver. Van 22h tot 23h30. Het systeem valt natuurlijk buiten de werkuren in panne hè.
En het komt wel degelijk door het vacuümsysteem. (Het wc-systeem als in de vliegtuigen, een energiezuinig systeem)
Het is een zeer gesofistikeerd systeem maar weinig hygiënisch wanneer er iets aan hapert. Dan zitten we ineens met latrines. Erger.
Wanneer iets loos is kunnen we zelfs niet doorspoelen met een emmer water want de wc-pot heeft geen sifon maar een afsluitklep.
En in geval van panne blijft die klep potdicht. Frisse bedoening hè ...

2001-01-12 ~ op zee

Twee dagen geleden heb ik iets gemist. De general cargo heeft in de namiddag nog een zwaardere stoot uitgehaald. In de voormiddag was die joyrider
al opgeroepen door Traffic Control dat hij ofwel moest vaart minderen en afstand houden, ofwel ons voorbij steken. Op de middag was hij
ter hoogte van het kasteel, rond 14h was hij ons voorbij en ... sneed ons de pas af. Het was een kwestie van meters, vertelden
capt Wero en choff Luc 's avonds. Ze zagen nog wat wittekes.
Traffic Control geeft de general cargo een waarschuwing. De captain van dat schip antwoordt daarop dat aan boord van dit schip niemand op de brug is!
Waarschijnlijk een debiel, die captain.
Traffic Control heeft capt Wero aangeraden direct een klacht in te dienen. De telex was al vertrokken nog voor we de Passage uit waren.
En Traffic Control houdt wel degelijk bij wie er allemaal de aap uithangt in de Passage. Of er ook boetes gegeven worden voor liegen heb ik niet gevraagd.
Ze zagen er zo nog ontdaan uit, dat ik niet te veel wou vragen.
Van heel die situatie heb ik 's namiddags niks gemerkt natuurlijk, ik was met mijn eigen zaakjes bezig. De scheepshoorn heb ik wel gehoord.

Cheng Zeba wordt eind februari afgelost, het bericht is gisteren toegekomen. De naam van de vervanger ben ik vergeten, maar het is niét HUS.
'k Heb wat staan juichen. Daarvoor ben ik in de slaapkamer gaan staan hoor, met de deur dicht. Daar is het minder te horen dan in de alleyway.
'k Ben content, opgelucht en blij voor LM en alle andere mecaniciens dat die chaoot niet komt. Voor mezelf ook natuurlijk, maar vooral voor hen.
De job vraagt zo al genoeg van de mensen. 'k Vind niet dat ze daarbij nog eens met een psychiatrisch geval moeten kunnen omgaan gedurende
8hrs per dag en meer.
Er zijn mensen die het kunnen hè, maar dat is dan een totaal ander vakgebied, een zeer gespecialiseerde opleiding ook.
Voor koopvaardij is gewoon al gek genoeg.

2001-01-13 ~ op zee

Weet ge wat de grootste miserie is met communicatietoestellen? De mensen die de communicatietoestellen bedienen.
Ik probeer al sinds vanmorgen een faxje verzonden te krijgen naar Laura. Denkt ge dat het ding vertrokken geraakt? Nee.
En waarom niet? Ga zitten en lijd mee, want het is weer een 'story'.
Awel,
capt Wero had me bij het vorig faxje gezegd (op 23/12, 29sec = 0,78 USD) dat als ik nog zo eens kleine berichtjes te verzenden had,
het de moeite niet was ze te factureren. Een factuur maken in drie exemplaren en naar de rederij zenden kost meer dan het faxje zelf.

Dus, vanmorgen wou ik eerst langs hem passeren hoe zo'n kleintje dan moet verrekend worden. Meneer sliep weer eens.
Zogezegd weer 'London Office Hours, dat is een eufemisme om te zeggen dat hij (weer eens) zijn roes lag uit te slapen.
Pas om 14h kreeg ik hem te pakken. -was hij dan zelfs 's middags niet aan tafel geweest? dan zal die fles wel leeg geweest zijn
Dat is nog niet alles.
Toen had hij een ganse parlee te doen over het lettertype en de lettergrootte. Een Courier 10 komt duidelijk door op fax, dat is allemaal al
besproken geweest met de betrokken correspondenten, daar heeft pee geen bekommernis over te tonen, dat zijn absoluut zíjn zaken niet.
Eén dezer dagen vliegt het deksel van mijne ketel en ga ik hem afsnauwen dat hij mag ophouden de mensen te betuttelen.
Dan over het papier.
Het papier is op A4 breedte (de reguliere 21cm). Nu is het niet nodig een ganse A4 (29,7cm lang) door het toestel te draaien als
er maar enkele cm tekst op staat. Dat spaart weeral seconden. Die truk heb ik van een slimme stuur, enkele jaren geleden.
Vraagt dat groot licht van een Wero of het faxtoestel wel zo'n klein stuk papier kan hebben ...
Maar de bréédte is toch oké !!! Hoe grijpt het toestel een vel papier : in de breedte. Of er in de lengte 8cm of 80cm doorgaat heeft geen belang.
Jamaar! Pas op voor mijn faxtoestel hoor. (Op een schoolmeestertoontje)

          AUB vent, ik word puur niet goed van beleefd te blijven tegen Uwe Domheid. Ga nog wat slapen want
          uw brein drijft nog rond in uw kop en uw ogen dobberen bijna uit hun kassen.

Mijn vraag was dus hoe het moet met de betaling. Niet wat hij vindt van de lay-out van mijn correspondentie met mijn zus! Da's privé.

Op naar de brug, bij de stuurman van wacht. Die zou aan de capt vragen om het faxje te verzenden.
- It 's okay, zeg ik, ik kom van bij de capt en hij zei me dat ik het aan u kon vragen.
En ik blijf er bij staan. Toen kwam de aap uit de mouw: de stuurman ging er de handleiding bij nemen en dan 'later' verzenden.
Deze stuurman weet dus niet hoe een faxtoestel werkt. Het faxje was getypt om 09h.
'k Heb hier bijna een volledige werkdag laten voorbijgaan enkel en alleen om Wero voor 30 BF papierwerk te besparen.

Gisteren heeft hij nog iets laten horen om die achterover van te stuiken.
LM en ik hebben een zestal mail-correspondenten. Die adressen staan opgeslagen in het adresboek van de computer van de brug.
Die adressen zijn allemaal duidelijk herkenbaar door hun verscheidenheid. Wat doet dat groot licht? Hij nummert ze. Weg verscheidenheid.
Hij maakt het zichzelf dus moeilijk door zijn methode, of beter : door zijn gebrek aan methode.
Als het adresseren dan plots niet snel en vlot verloopt, dan is dat ónze fout hoor. Wíj zijn degenen die het hem moeilijk maken.
Moest dit nu over de kok gaan, maar het gaat over de gezagvoerder. Het is angstaanjagend gewoon.

16h20 : ik ben net terug van de brug. Deze namiddag was er oefening. ('t Is zaterdag hè)
Tijdens de oefening neemt de capt over op de brug, zodat de stuur van wacht ook kan meedoen aan de oefening en de cheng
neemt over in het machien, zodat LM de oefening kan meedoen.
Na de oefening zegt de 2^de stuur me dat de capt het faxje verzonden heeft. Goed, dan ga ik dat nu efkes terug halen hè.
Capt Wero was bezig met het faxtoestel, dus ik wacht efkes.
- Ja, wat is er? vraagt hij.
- De fax is vertrokken, captain?
- Jaja, is vertrokken ...
'k Kijk rond op de kaartentafel, nergens een strook papier van 21 op 8 cm te zien.
- Captain, mag ik het ik het papiertje dan terug hebben aub?
- Ow! Och, haha ... (zeer schaapachtig) en hij haalt het faxje uit de papierbak. Pee had uit zichzelf besloten dat
LM & ik dat papiertje niet meer nodig hadden, dat het weg mocht. De privé-correspondentie van een ander ging de papierbak in.
Hij zag aan mijn blik dat hij zijn boekje te buiten gegaan was (wéér eens). De correspondentie van een ander maakt men niet weg,
ook niet als men captain is. Voorál niet als men captain is. (Maar anders wel de correcte jongen uithangen, en wel principes verkondigen).
Mijn hart klopte weer in mijn keel en mijn handen begonnen te trillen, ik moest daar zo snel mogelijk weg of ik ging uitvliegen.
'k Vroeg ik het buitengaan (met de puit in de keel van mij in te houden) hoeveel seconden het faxje geduurd had.
Hij keek eens op de controlestrook : 41 seconden.
Dat betekende dus meer dan 7 hrs gezeik voor een jobke van 41 seconden. Ga met zo'n mensen in zee ...
'k Had het bericht vóór 06h BT bij Laura willen hebben, nu was het 13h BT.

2001-01-21 ~ op anker, Gele Zee

We liggen hier al vijf dagen te koekeloeren. Zelfde scenario als vorige zomer: wij waren intijds op de plaats van afspraak, de Chinezen niet.
Van Chinese kant weer algehele stilte, of informatie per druppelteller. Uiteindelijk bleek dat hun lichter nog in Shanghai lag, gevangen in de mist.
Mist, ja er is mist. Die kan deze keer dienen als excuus om niet intijds op de afspraak te zijn. Vorige zomer hadden ze dat excuus niet.
Ze maken vorderingen qua smoezen.
't Kan evengoed zijn dat de terminal ineen gestuikt  of ontploft is hoor, maar voorlopig heet het dus 'mist'. Vooral in hun communicatie dan.
Vannacht om 01h was de lichter er. Eerst de mensen vijf dagen in standby-modus houden en dan zaterdagnacht toekomen.
Nu hangt de mensen hun vrije zondagnamiddag eraan.

Gisterenavond liet capt Wero horen dat ik met de lifeboattest  (een maand geleden, 26/12 in Oman) niet mee gemogen had, omdat dat 'gevaarlijk' is.
- Ik had de toestemming van de chief officer, captain.
De enige die een beslissing van de choff kan overklassen is de captain zelve, maar die sliep weer eens zijn roes uit, 'London Office Hours'.
- Ja maar, er kan iets gebeuren. (In het kalme water van de Golf van Oman? Vent, de waart niet eens wakker, wat weet ge dan van het weer die dag.)
- Captain, ik heb sinds 1983 mijn brevet van sloepgast, dat staat in mijn Belgisch zeevaartboek en is genoteerd bij de Waterschout.
Ik weet hoe ik mij moet gedragen in een reddingssloep: zitten en wachten tot u iets gevraagd wordt. En pas foto's maken wanneer Luc het zegt.
Het kwam er op neer dat ik niet verzekerd ben wanneer er een ongeval zou gebeuren tijdens een lifeboattest. (reddingssloeptest)
En dat ik daarom niet meer mee mag met de volgende lifeboattest. (da's in juni.) -en zijn we verzekerd wanneer gij weer eens uw roes ligt uit te slapen?

          1/ 'k zal eerst afwachten of we ergens aan boord van een schip zijn in juni, LM en ik
          2/ dan bekijk ik wie en hoe de choff is
          3/ dan vraag ik aan die choff of ik mee mag de sloep in mag, én ... misschien mag het van die captain dan weer wel
          4/ als gij aan boord zijt als capt, bestaat een reële kans dat ge slaapt, met uw smoes van 'London Office Hours' 
          5/ het heeft dus absoluut geen zin dat ge nu al een verbod uitvaardigt voor volgende zomer, leer nadenken aub
              'k ben trouwens niet van plan dat verbod te onthouden 

           Luc was zelfs blij toen ik vroeg of ik mee mocht, want buiten de matroos en de mecanicien van dienst en hemzelf aan het wiel, had hij
          nog iemand nodig om foto's te maken over heel de lengte van de romp van het schip. Daar groeide nu een lang soort groen zeewier,
          20 à 30 cm lang, heel mooi om naar te kijken hoe het daar lag te wuiven in het water, maar het remde enorm de vaart af en
          joeg het brandstofverbruik fel omhoog. Dat wier moest gedocumenteerd worden voor een verslag. En omdat Luc mij al kent sinds '96 en weet
          wat hij van mij kan verwachten, daarom mocht ik mee.
          In kouder water is dat zeewier gestorven en van de romp gevallen. 't Probleem was ineens opgelost. Maar het was dus wel gedocumenteerd.

Het zeewater is vandaag 13°C. Niet dat hier iemand wil gaan zwemmen, maar die temperatuur van 13° maakt dat het in 't machien slechts 24°C is.
Dat is goed nieuws hè. Nu we op anker liggen staan wel veel machinerijen af, dat scheelt ook een pak. Maar de temperatuur van het zeewater
geeft de doorslag voor de temperatuur in het machien. En 24°C is memorabel hoor. Het is jaren geleden dat LM nog eens in de friste heeft kunnen werken.
Want mecaniciens noemen 24°C fris. Hij draagt nu een T-shirt onder zijn overall en de sponzen halsdoek tegen het zweten is al vijf dagen niet meer nodig.
Wanneer hij gedaan heeft met werken kan hij gerust nog een ganse avond polka dansen, zo fris komt hij boven. Fris als een hoentje.
Al eens een hoentje zien polka dansen? Ik wel. Hier. In China.

2001-01-22 ~ naar Ningbo

We varen. We gaan de baai van Ningbo binnen. Mooi hoor. Alle eilandjes liggen er nog, dezelfde als vorige zomer. Da's toen uitgebreid ingeblikt geweest,
in het binnenvaren én in het buitenvaren. En zonder mist.
Als we nog lang dezelfde lijn blijven doen valt hier voor mij niet veel meer te fotograferen hè. We hebben het hier allemaal al eens gekiekt.
En het blad is vol

29-08-2020 om 06:10 geschreven door maart

2000-12-30 ~ Oman

          Mijn Ma had geschreven dat ze een beetje Islam aan het bestuderen was want Ma vond dat ze daar wat meer moest over weten omdat
          de nieuwe hulp in huis Moslima was. Dat was weer eens frappant, want het was niet de eerste keer dat Ma en ik met hetzelfde bezig waren
          zonder dat we het van mekaar wisten. En met Laura heb ik het nog sterker. Wij maken zelfs mekaars zinnen af
          ook als we mekaar in maanden niet gezien of gehoord hebben.

Hey, ik ben ook met Islam bezig. Niet met de godsdienst zelf, da's me teveel, openbaring & wetten en regeltjes & voorschriftjes en zo. Nee, dank u.
Maar de geschiedenis van de Islam is neig. Vooral wanneer ze beginnen ruzie maken over de opvolging. Amper 29 jaar na de dood van hun profeet
was er al dikke scheur in de godsdienst, een regelrecht schisma zeg maar, want het is nooit meer goed gekomen. -volgens Encarta 
https://nl.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_de_islam 
Dat was na de dood van de 3^de kalief al, want er stonden twee 4^de kaliefs klaar om op te volgen, en die heetten allebei Ali.
Toen hebben de volgelingen van de ene Ali zich afgescheurd. Dat was de eerste sekte, de Kharijiten. https://nl.wikipedia.org/wiki/Kharidjisme 

Nu worden ze Ibadieten genoemd en zij zijn de puriteinen van de Islam. En die wonen (bijna) allemaal in Oman.
Geen fundamentalisten, wel puriteinen.
Dat is te merken aan hun traditionele kledij. Geen overdreven versierselen, ook niet voor de ceremoniële kledij bij officiële gebeurtenissen.
En van officiële ceremonies zijn we bediend geweest. 

Vorige keer toen we hier waren was het 19/11 en dat is de verjaardag van Sultan Qaboos (Kaboes uitgesproken).
tegelijk is het dan ook nationale feestdag. En als ik alles een overloop denk ik dat hij een verlicht despoot is. De Omani-Renaissance is begonnen in
1970 toen Qaboos met de hulp van de Engelsen (eindelijk) aan de macht gekomen is. https://nl.wikipedia.org/wiki/Qaboes_bin_Said_Al_Said 

          "Tot de conclusie gekomen dat er armoede heerste en de slavernij moest afgeschaft, besloot hij de macht over te nemen.
          Op 23 juli 1970 nam hij de troon over en stuurde hij zijn vader in ballingschap naar Groot-Brittannië. De Omanieten die het land verlaten hadden,
          werden uitgenodigd terug te keren om te helpen het land te verbeteren." aldus Wikipedia.
          En Encarta zei ook : Sinds 1970 werden het wegennet en de gezondheidszorg uitgebouwd en armoede gebannen.
          Wijd verspreide aandoeningen als trachoma, malaria en cholera zijn geëlimineerd of onder controle gebracht. https://nl.wikipedia.org/wiki/Trachoom 

           'k Heb daar in 2001 nog verschillende (oudere) mensen zien rondlopen met een wit oog. https://www.gezondheidsplein.nl/aandoeningen/trachoom/item34674 
           In sommige artikelen wordt hij een democratisch visionair genoemd.

Enkele dagen geleden hadden we de feestelijkheden ivm met het einde van de Ramadan.
Dat zien wij allemaal op de Omani TV. Dat is een staatszender, maar lijkt eerder een privé-publiciteitszender voor de sultan.
't Is al Qaboos wat de klok slaat. Voor de rest zijn het programma's met zang-en-dans, zoiets als onze interludiums in de jaren '60, maar dan in kleur.
Er is geen berichtgeving, of wat wij berichtgeving noemen. Het is een opsomming van gebeurtenissen, geen duidingsprogramma's ookni en
het nieuws in het Engels is eigenlijk een snoer communiqués van het hof van de sultan.

Qaboos ziet er een proper manneke uit. Prompt heertje, zoals hij over het scherm wandelt. Ik denk dat hij een eigen ploeg in dienst heeft
die er moet op toezien dat hij zo voordelig mogelijk in beeld komt. Misschien heeft hij wel een leraar bewegingsleer ook: niet schrijden, dat
staat te ver van het volk af. Stappen, als een gewoon mens. Hij heeft zijn vorming in Engeland gekregen, het land waar Amnesty International ontstond.
Afbeeldingen van sultan qaboos 

Encarta vertelt nog veel meer over Qaboos. In 30 jaar tijd heeft hij het land uit de Middeleeuwen gehaald. Houden zo en alle dagen
over het scherm stappen. Anders vergeten ze dat hier. Want malcontenten heeft men overal natuurlijk.
De praatprogramma's zijn religieuze programma's. Dat weten we omdat cheng Zeba Libanees is en hij verstaat Arabisch.
Zelf is hij geen moslim maar Maroniet, een christelijke godsdienst. https://nl.wikipedia.org/wiki/Maronitische_Kerk 

Zojuist was ik efkes in de cargo control room en ene van de Omani's zat daar op de computer patience te spelen.
'k Dacht dat kansspelen verboden waren in de Islam? En dan zeker bij de puriteinen, de Ibadieten. 'k Had moeten vragen van welke afdeling hij was.
Tot hiertoe heb ik al vijf strekkingen en vier sekten gevonden. Zonder de exotische splintergroepjes in Azië of in de bergen van Jakkamakka natuurlijk.

Van 24/12 tot en met 28/12 hebben we op anker gelegen en we zijn nu al twee dagen aan het laden. 't Zal tot morgenmiddag duren.
Het nieuwjaar zal dus op 01/01 gevierd worden. Deze keer verloopt het niet zo snel als vorige maand. Toen waren we op 36hrs geladen en weg.
Voor nieuwjaar wordt het een barbecue, als er niks verandert. Want voor kerstmis was er ook eerst barbecue gezegd en toen werd het toch een diner.
Liever barbecue, gesteld dat we mochten kiezen.

2000-12-32 ~ Oman

Beste wensen voor de komende eeuw, want morgen begint de 21^ste eeuw. Nuja, volgens onze kalender dan.
De Chinezen lachen daar eens mee, zij zitten al ver over het jaar 4000.
En wij lachen ook, omdat we gaan barbeknoeien.

28-08-2020 om 00:00 geschreven door maart

2002-12-21 ~ op zee

Hallo Thuisland,

Als ik de datums eens overloop schrijf ik dit contract vree weinig. Er is nog maar 1 brief vertrokken en we zijn al een zes weken aan boord.
Het hadden al drie brieven moeten zijn. Uitleg : ik heb veel werk. Lach niet.
De eerste weken ben ik met de videocollectie bezig geweest en sinds een dag of tien met de kerstversiering.
Er is wel wat kerstversiering aan boord, amper genoeg voor een halve boom. Er zijn twee bomen, in elke smokeroom komt er een.
Dus moet er bijgemaakt worden om beide bomen een gevuld uitzicht te geven.

Lijm, papier, karton, kleurige lappen (uit de poetsvodden van het machien), eindjes lint en touw, plakband, aluminiumfolie, zilverplastic van de
pakken koffie, lege blikjes van cola en bier om cirkels en sterren uit te knippen, nagellak (parelmoer glanst mooi op aluminium),
lapjes & draad in jute, kleurrijke knipsels en snippers ... om de twee stappen staan doosjes en potjes met materiaal dat niet dooreen mag geraken.
Allemaal gerief dat nog niet weg mag omdat het misschien nog van pas komt om een versiersel mee te maken.
Het is geen rommel hoor, maar onze woonkamer en slaapkamer zien er wel uit als een atelier of een knutselmagazijn van de Crea-Club voor hyperkineten.
Drie keer per dag baant LM zich een weg tussen de dozen en de potjes met materiaal. Onverstoorbaar. Zoals dat van zeebonken in de boeken staat.

Op 17/12 heeft LM het schip een shut down bespaard -stilvallen- Mijne LM!
Er was een probleem met de brandstoftoevoerpomp naar de hoofdmotor. Het controledeksel van de pomp stond te trillen van teveel druk.
LM heeft dat gezien. Hij weet natuurlijk wel waar hij moet kijken terwijl hij zijn avondronde (22h) doet, maar hij had het toch maar gezien hè.
Het schip is dan intijds kunnen stoppen ipv stil te vallen. Gróót verschil. Na enkele uren was het opgelost en zijn we kunnen verder varen.

2000-12-29 ~ aan de boei, Oman

Over licht.
Op 12 of 13/12 was ik met de kerstboom begonnen. Hij moest tegen 17/12 klaar zijn, had choff Luc gezegd. 'k Was er dus goed intijds aan begonnen.
In de hoek waar de boom moest komen is geen stopcontact, dus was het wachten op stroom om verder te kunnen werken. Om er aan te beginnen feitelijk,
want ik wou de lampjes diep in de boom hebben, dus dat snoer moest er eerst in.
De boom stond al voorlopig gemonteerd: nog niet met de juiste voet, op een hoge kartonnen doos (dat wordt de sokkel) en voorlopig nog
te zichtbaar vastgemaakt aan het schot. Dat is tegen het wiegen van het schip.

Nu moet ge weten dat cheng Zeba een zeer ongeduldig manneke is. Soms is dat grappig.
Maar wanneer het over de job gaat lijdt de kwaliteit van het werk en/of de afwerking eronder. Zelfs wanneer er meer dan voldoende tijd is:
''t Is al lang goed, laat het vooruit gaan'. En dat steekt danig tegen, vooral komende van een chef.
LM weet dat al langer dan ik. Ik moest nog ondervinden hoe erg dat kan tegensteken en op welke manier.

's Middags aan tafel maakt cheng Zeba dat de elektrieker voor stroom bij de boom zal komen zorgen.
Hij meldt dat aan de elektrieker, die aan de andere tafel zit, met de woorden: "Trician, this afternoon you work with the lady".
Die zijn oogskes blonken al, een ganse namiddag vrij van machine-job!
Om 13h stipt sta ik in de smokeroom, geen elektrieker. Efkes weer naar boven, op deck C kom ik hem tegen, he is on his way,
'k Ga iets halen in de cabine & snel weer naar de smokeroom. Stond hij met de boom te worstelen om er onderaan een stuk plastic af te krijgen
dat in de weg zat om de voet te monteren.
Oeioei, dacht ik, dit wordt hommeles. 't Jung heeft niet begrepen dat zijn kersthulp enkel & alleen, en maar heel efkes,
voor het elektrisch gedeelte gevraagd werd. Verder niks.
'k Begin over stroom, transfo's, een dubbel stopcontact en een verlengdraad van 12 of 15m.
"'k Zal dat meten maar stroom is het probleem niet, wuifde hij weg, de bóóm is het probleem."
"Misschien, maar de boom is wel míjn probleem, my friend, niet dat van u. (of dat van cheng Zeba)
Ik heb die opdracht gekregen van choff Luc, zijnde ook Chief Welfare. Punt."
Bij die boom zijn dus twee mensen betrokken, geen elventwintig met elk eigen prioriteiten en suggesties die er geen zijn wegens hier niet haalbaar.
Sebiet wordt dat hier een Griekse ferry! Niks van.
"Kunt ge mij de transfo's bezorgen waar de chief officer over gesproken heeft? Zodra de lichtjes branden kan ik verder met mijn job."
Dat was een streep door zijn rekening. Geen ganse boom te doen met hem? Dus geen ganse namiddag kerstverlof? 'k Zag het hem denken.

Terwijl hij de transfo's gaan halen was vlieg ik naar de cabine om onze Engelse sleutel te halen en tegen dat hij terug was stonden de twee bomen
(die van de matrozen erbij) in hun voet gemonteerd. Zo. Geen geworstel met de boom hè jonkie.
LM mag fier zijn op mij, de truc met de Engelse sleutel is iets dat ik dank zij hem helemaal alleen gevonden heb.

Een kwartier later brandden de lichtjes. De elektrieker had stroom afgetapt van de dichtstbijzijnde wandverlichting aan de linker wand.
Daar hing nu een lelijke zwarte kabel die het schot ontsierde en de wandverlichting buiten dienst stelde. Maar dat was voorlopig, dacht ik.
Nu kan ik alvast verder terwijl hij aan de verlengdraad begint. En straks kan deze wandlamp dan weer aan. Oké! Dit komt goed!
Toen had er bij mij al een lampke moeten gaan branden, maar ja, ik was bezig met mooi ogende oplossingen zoeken voor vanalles,
en veronderstelde van hem hetzelfde. Wat zeer naïef was van mij.

17h: de sokkel was klaar, mét het plankje bovenop en aangekleed zonder scheuren in de aluminiumfolie.
De boom en de sokkel stonden nu echt zeevast zonder de touwtjes in het zicht. In de boom hing alvast de grote ster en de lichtjes hingen te glanzen.
De boom stond in de steigers, klaar om 's anderendaags met de versiering te beginnen.
Dat ene wandlicht was nog altijd uit, maar daar was niet direct haast bij. Klaar tegen de 17^de had choff Luc gezegd.
't Was wel efkes een zot zicht. De draad hing daar als een baxter: de kerstverlichting krijgt haar voeding van een donor. Wel wat grauw die donor,
zijn lampke was uit. Maar dat komt in orde, de verlengdraad is op komst (dacht ik toen nog).

18h30, het avonduurtje : cheng Zeba doet wild opgewonden over wat er staat en vraagt in één adem of er geen versierselen zijn en
of die lampjes niet kunnen knipperen. Maw: waar is de rest? Is dat alles? Waarom is dat hier nog niet klaar ...
'k Heb hem efkes moeten uitleggen dat
1/ de doos met plank (sokkel) afkleden en zeevast zetten met touw
2/ de boom zo onzichtbaar mogelijk zeevast zetten
    werkjes zijn die aandacht vragen en dat daar tijd in kruipt.
3/ de verlichting kan knipperen maar het speciale lampje dat daarvoor nodig is ligt boven in de cabine, omdat ik nog in de boom moet verder werken.

- Wil u dat het knippert?
- Ja! antwoordde hij.
- Oké chef, het knipperlampje ligt voor het ogenblik boven in de cabine. Dus morgen, voor ik mijn boeltje hier opruim
  zal ik er aan denken dat knipperlampje er in te draaien, beloofd.

Domme ik : hij wilde dat knipperlampje nú, terstond, meteen, direct & onmiddellijk.
Maar bij mij kwam het gewoon niet op om dat knipperlampje te gaan halen en het er al efkes in te draaien,
want afgarnieren gebeurt ommers op het einde, zoals slagroom aanbrengen op een taart.
'k Zei ook iets over verlengdraad en hij sprak over niet genoeg stekkerdozen, misschien komen die met de bevoorrading in Singapore op 15/12.
Dat komt allemaal in orde vóór de 17^de dus, zoals choff Luc gevraagd had. En Luc knikte eens geruststellend dat het wel goed zou komen.

's Anderendaags in de voormiddag werk ik verder aan de boom met de versierselen. Om 13h kom ik weer in de smokeroom en daar staat de elektrieker
met in zijn ene hand een kniptang en in de andere hand twee kleine cilindervormige dingen. Toch stekkerdozen gevonden? Toch verlengdraad? Da's rap!
'k Kijk eens rond ... waar is die verlengdraad dan?
Hij stapt niet naar de hoek met het stopcontact, hij stapt naar de boom. Hij neemt de draad van de lampjes en wil zijn kniptang er in zetten.

- Any changes? vroeg ik, uiterlijk kalm maar innerlijk had ik hem tegen het schot willen slaan: moei-u-niet-met-mijn-werk!
- Problem, antwoordde hij. Yesterday lamps flickering, today not. (Wat straal gelogen was, gisteren knipperde er niks.)
- Just a moment, fiston. Die lampjes flikkeren wel, dat speciale lampje ligt boven in de cabine. De chief engineer wéét dat.
  'k Heb het hem gisteren uitgelegd. In het Frans, dat verstaat hij best. En wacht nu efkes, ik ga dat knipperlampje halen en ik tóón het u.

Toen ik weer beneden kwam was de draad tóch doorgeknipt en was het rund een cilindervormig ding er tussen aan het monteren.
Niet achterin de boom natuurlijk, maar voorin. Goed zichtbaar.
Dan zat ik voor de rest van de werkzaamheden met dat zenuwachtig geknipper? Geen keuze meer mogelijk?
- Stop and look! (Als het nodig is kan ik zeer bazig doen, soms schrik ik van mezelf.)
Ik toon hem het lampje. Het is wit met een rode top. Het knipperlampje. Het enige witte lampje.
Zoals beschreven en afgebeeld staat op het deksel van de doos. Gisteren gij gelezen (*). Remember?
Kijk : hier doos, daar lampje, doos-lampje, same-same. Gezien?

En kijken alleen is niet genoeg, ik moet ook zorgen dat dat hij het ziét, en dat het doordringt. Ik demonstreer het geknipper.
- Okay? Gezien? So fix the cable please. NOW.
Hij herstelt de groene kerstdraad met witte tape. Witte! 'k Zal ik wel oplossingen zoeken om het boeltje wat mooi te laten ogen ...

          (*) Gelezen? Hij heeft het deksel van de doos vastgehad en gedaan alsof hij daar de uitleg las.
           Dat bedenk ik nu pas. En dat hebben we nog al meegemaakt hè. Mensen die doen alsof ze (Engels) kunnen lezen.
           De bootsman op schip 31, bvb. -tekst 306

En vandaar dat hij niet informeerde over de knipperlamp, of niet wachtte met zijn kniptang. Hij had gewoon niks begrepen.
Maar omdat cheng Zeba gezegd had dat het moest knipperen, zou hij het doen knipperen. Op zijn manier. En voor mij dan onomkeerbaar.
Die kerstverlichting was gloednieuw, nog geen 24hrs uit de verpakking. En dat rund zet daar een kniptang in.
Ik was lichtelijk in shock, sprakeloos, ademloos en rillingen. Scheepsmateriaal moedwillig vernielen staat gelijk aan heiligschennis.
Of noem het sabotage. Wat een dragonder: het moet knipperen, dus zál het knipperen, ongeacht de schade.
En die Verlichte Geest werkt in het machien? Neptunus, ontferm u over ons.

Einstein wou weten waarom dat lampje er dan niet in zat. Zucht. Dat had ik toch al eens uitgelegd!
1/ omdat ik nog aan de boom moet werken
2/ omdat ik het geknipper niet kan hebben terwijl ik werk, het maakt mij nodeloos nerveus
3/ wanneer de boom klaar is zullen de lichtjes knipperen, eerder niet, om 17h, zei ik erbij omdat hij maar bleef kijken als een rund,
alsof hij van het voorgaande niks begrepen had -en waarschijnlijk was dat ook zo

Wat was er dan gebeurd met de boom van de matrozen, wilde hij weten, of ik ...
- Aan die boom ben ik nog niet begonnen. En gij blijft daar af. -want hij had twee van die cilinderdingen bij hè.
- Yes but, waarom knipperen die lampjes dan nog niet.
- Zucht. Misschien omdat de bootsman dat niet wil? Misschien hebben de matrozen niet graag geknipper?
  Misschien maakt het hen nerveus tijdens het film-kijken? Ik weet het niet. Vráág het hen, voor ge daar met uw tang begint.
Ha ja, dat was een idee, hij zou het eerst eens gaan vragen. En hij weg. 
Zou hij nu heel het deck afgaan om de boots te zoeken? Dit schip is meer dan 250m lang en meer dan 50m breed.
Begin maar te zoeken. Hij kon toch ook wachten tot 's avonds. Mensen ..., wat een rund.

Al die tijd stond V (3^de stuur) te knikken dat zijn hoofd er bijna af tolde. Volgens hem had een van ons twee blijkbaar Groot Gelijk.

Tegen 16h15 ga ik verslag uitbrengen bij Luc, in twee lijnen. Eigenlijk vooral om uit te leggen waarom de draad van de lampjes
met tape aaneen hangt. Omdat er in geknipt geweest is, in een draad die perfect in orde was, nog geen 24hrs uit de verpakking.
Luc zijn antwoord :
- Ge had moeten zeggen dat het knipperlampje bij u boven in de cabine lag.
- Maar Luc, de cheng is daarvan op de hoogte, sinds gisterenavond al!
- Aan de elektrieker had ge het ook moeten zeggen.
- Luc, ik zég het hem en terwijl ik het lampje gaan halen ben knipt hij tóch de draad door ...
Choff Luc zegt niks, kijkt eens naar de vloer, kijkt eens in de verte en blijft zwijgen.

          En ineens viel alles op zijn plaats.
          18h30 de dag ervoor: cheng Zeba is op zijn pik getrapt dat ik niet recht spring om dat knipperlampje te gaan halen, boven.
          12h de dag daarna : cheng Zeba ziet dat de lampjes nog niet knipperen, gaat op zijn 4 strepen staan en beslist
          dat er met zijn wensen zal rekening gehouden worden wanneer het hém uitkomt. Dwz: onmiddellijk.
          13h die dag : elektrieker begint er aan want het zal en moét knipperen van cheng Zeba, en wel onmiddellijk.

"Quand ils sont bêtes om a beau leur expliquer ..." (Wanneer ze dom zijn, kan met het wel blíjven uitleggen)
Zeer algemeen en vaag zei Luc dat, maar 't was klaar en duidelijk. En in het meervoud.

         Ze voeren uit zonder na te denken over de actuele situatie  (...)  zelfstandig nadenken werd in hun onderwijssysteem
         blijkbaar niet verlangd. In tegendeel. Resultaat : een ganse generatie, of toch deze ploeg, die ritueel te werk gaat.
         Als het ritueel volbracht is, is de taak in orde. Aldus choff Diga -tekst 323
         En de elektrieker was er dus zo ene hè.

We zijn vandaag 29/12 en de baxter hangt er nog altijd, de aftakking van een wandverlichting om stroom te leveren voor de boom.
Dus die aftakking was geen voorlopige oplossing opdat ik zou kunnen verder werken,
dat was wat het jung als definitieve oplossing had bijgedragen. Een zwarte kabel die tegen een beige schot hangt, veel te zichtbaar,
het ontsierde de boel. En de stekkerdozen van de bevoorrading in Singapore? LM heeft er naar gezocht, ze zijn niet geleverd.
Waren ze besteld? Dat kan LM niet achterhalen. De bestellingen van een elektrieker gaan rechtstreeks naar de cheng.

Op 15/12 passeerden we Singapore en hadden we buiten bevoorrading ook bemanningswissel.
Capt PO werd afgelost door capt Wero en zo nog wat volk, onder andere een nieuwe elektrieker. Neptunus zij geprezen!

Na een week ongeveer vraagt capt Wero tijdens het avonduurtje of die lampjes nu echt moeten blijven knipperen,
kunnen ze niet gewoon blijven branden? Want het geknipper verstoort de concentratie tijdens het dartsspel.
Onmiddellijk en zéér bereidwillig heb ik subito presto de doos uit de kast gehaald en de lampjes gewisseld, gemaakt dat het geknipper ophield.
ZO! Want een cheng heeft misschien vier strepen, maar een capt heeft er vier + een krul op. -die krul heet een nelson
https://uniformspecialisten.nl/online-shop/merken/smit-van-rijsbergen/schuif-epauletten-koopvaardij-kapitein-10-mm-trait-goud/ + foto

De hoeken van de smokeroom waren al klaar en de alle mobieltjes aan het plafond hingen al op, maar het wandgordijn van sterren was pas
helemaal af op 24/12. Om 16h hing de laatste ster er. Het was efkes reppen. De heren van de staff wilden om 17h nog darts spelen vóór de
algemene apéro om 18h.

Toen hij het geheel zag knikte Luc enkele keren. Liever iemand die na 12 dagen eens knikt dan iemand die de eerste halve dag al staat te jodelen dat
het fantastisch wordt, maar de tweede dag stokken in de wielen steekt omdat het niet snel genoeg gaat naar zijn zin & hij niet snel genoeg zijn zin krijgt.
In de week van 15/12 tot 22/12 heeft hij cheng Zeba enkele keren laten horen 'ça avance'. Dacht hij dat met de aanmoedigende aanpak
het materiaal zich gewilliger laat uitknippen, ineensteken en monteren? Want alle versierselen moesten nog handgemaakt worden hè.
(Buiten enkele plastic prullen, die ik netjes verdeeld heb over de twee bomen en er diep in weg gestoken heb, opdat ze wat licht zouden weerkaatsen.)

In het machien is cheng Zeba ook zo, zei LM. Nu kan ik wel meevoelen met LM zoveel ik wil, maar hij zit beneden met dat ongedurig manneke, ik niet.
En dat ze al eens een motiverende aanpak moeten proberen hebben ze uit een cursus, dat kan bijna niet anders.
Op een dag zei Zeba: "Het wordt hier écht mooi hè, persies gelijk in een dancing."
Dancing ...? En ik ben nog nooit zo gedemotiveerd geweest.
Dancing ...? En ik maar moeite doen om het er een beetje huiselijk te laten uitzien.
Daarvoor heeft LM dus 10 dagen in de cabine overal potjes en doosjes met knutselmateriaal op de vloer moeten verdragen.

Geen schetterend geschitter in de versieringen, liever zachte glans, vind die materialen maar eens. Kopbrekens heeft mij dat gekost.
Geen hard wit verticaal licht (de TL aan het plafond), liever diffuus geel horizontaal licht met lichtpeertjes, waarvan nu dus één buiten gebruik gesteld is.
Geen nerveus geknipper in de boom, liever gemoedelijke gloed. Dus de avond dat capt Wero vroeg naar continu licht ipv geknipper
was ik op slag de gedienstigheid zelve newaar!

Dancing ..., gelukkig was er tegenwicht voor die ongelukkige woordkeuze. 'Nice attraction' noemde Krasimir het. Een mooie kermis dus.
Nu een kermis ipv een dancing. Maar Krasimir krijgt alle voordeel van de twijfel. Zeer waarschijnlijk heeft hij bedoeld : 'attractive decoration'.
Denk ik, hoop ik.
Capt Wero bekeek het geheel eens en zei : 'good job'. Dus choff Luc en ik mogen tevreden zijn.

          Mensen Lief, ik lach mij hier een breuk! 'k Heb zojuist een spellingscontrole gedaan voor deze brief en elke keer er flikkerlicht of geflikker
          staat ipv knipperlicht of -lampje of geknipper, zegt Microsoft: "Pejoratief taalgebruik. Als verwijzing naar homoseksualiteit komt dit negatief over."
          Al goed dat dit geen Lernout & Hauspie is of ik kon nog wat zitten bekvechten over flikkeren en knipperen.
          En het is hier nu juist rustig. Houden zo.

LM zijn twee handen zitten vol kleine kloofjes. En dat doet verschrikkelijk pijn. Zalf er op en slapen met handschoenen aan.
Die kloofjes komen door de onderhoud van de oliekoeler van de hoofdmotor. De smeerolie wordt gekoeld met zeewater.
Met dat zeewater komen eitjes en larven van zeeschelpen mee binnen. Het zijn kokervormige dingetjes met een open bovenkant.
Hoe kleiner de schelpjes hoe scherper de bovenrand. We hebben er thuis zo enkele op de boekenkast staan, meegebracht van op schip 30.

Die kokertjes zetten zich vast op de lamellen van de twee koelers. Er zijn per koeler 400 lamellen van ± 80cm op 120cm en die moeten aan weerszijden
schoongemaakt worden. De eindcontrole van alle 800 rubberen afdichtingen gebeurt met de blote hand. 800 x 4m rubber = 3,2km rubber aftasten
op snijdende schelpjes. Vandaar de kloofjes in zijn handen.
Er is een elektrisch/chemisch systeem voorzien dat zou moeten beletten dat die schelpjes zich vastzetten, maar dat stond niet sterk genoeg afgesteld.
Kloofjes dus. En pijn. Al 4 x 24hrs. Waarom denken de mensen direct aan palmbomen wanneer hij zegt dat hij zeeman is?

27-08-2020 om 00:00 geschreven door maart

vervolg brief 01  (2000-11-22) 

Zojuist heb ik onze mail-diskette terug gekregen van capt PO. Hij stond in de deur van zijn tak te maken. (Dierf hij niet binnen komen?)
Een apart verhaal : onze mail bedroeg teveel kilobytes (?!?) Gelukkig ben ik de leeftijd voorbij dat ik me laat intimideren door bars pratende mannen,
maar ik hou wel mijn mond, want het vent kan LM dwarsbomen. 

           Dat het de laatste kaart geweest was want een kaart beslaat teveel kB's.

'k Wist niet direct waarover hij het had want ik was in Encarta bezig met een landkaart en ik verzond toch geen landkaarten naar België?

         Ja die verjaardagskaart voor de 21^ste, die tekening, dat is de laatste keer geweest.

'k Zat met mijn mond vol tanden ... 8 kB is tevéél?
32,00 kB voor een verjaardagskaart + 1,06 kB in onbewerkte tekst. Deze twee bestanden samen gezipt in een archiefje
herleidde het geheel naar 8 kB. Een reductie van 76% zegt WinZip. Zo heet dat programmaatje, WinZip. https://nl.wikipedia.org/wiki/WinZip 
Het geheel was dus gecomprimeerd naar ¼ van de oorspronkelijke grootte, op voorwaarde dat men het ding GEZIPT verzendt natuurlijk,
anders springt het bestand weer naar de oorspronkelijke grootte. (gewoon zippen, standaard in het Microsoft pakket) 
Waarom was het vent gefrustreerd geraakt, op zijn pik getrapt?
Mogelijk scenario: hij heeft het archiefje open gedaan op zíjn vaste schijf C: , dan niet meer weten hoe weer zippen, en de bestanden dan maar raprap
ongezipt verzenden om er vanaf te zijn (en dan achteraf de dactylo gaan staan afblaffen over een teveel aan kB's).

Ondertussen staat datzelfde archiefje van twee bestanden nog altijd gezipt en verzendklaar op onze verzend-diskette hoor.
Maar daar heeft de illustere niet aan gedacht, want dat betekent ook efkes herbeginnen hè.
Alternatief 1 : leren zippen, PO!
Alternatief 2 : het archief DICHT laten dan verspreekt men zich niet ivm de privépost van andere mensen, PO!
Het is geweldig simpel. Vooral dat tweede. Dat heb ik zelf gevonden, helemaal alleen gelijk een groot meisje : blijf-uit-de-post-van-een-ander.

Nu hebben LM en ik buitengewoon geluk dat de meeste van onze familieleden, vrienden, kennissen en correspondenten maar 1x per jaar verjaren.
En dat ze bijna allemaal hun communie al gedaan hebben. En dat iedereen al geboren is. (Tenzij degenen die op komst of in bestelling zijn).
En dat het maar één keer per jaar kerstmis & nieuwjaar is voor al die mensen.
En dat een mens maar twee ouders heeft : moederdag en vaderdag. En schoonouders.
En dat iedereen van onze familieleden, vrienden, kennissen en correspondenten al getrouwd is (geweest) of zo goed als. 
En dat er maar om de vijf of tien jaar een huwelijksjubileum te vieren valt, per koppel familieleden, vrienden, kennissen en correspondenten.
Kortom, LM & ik hebben het geluk dat we bijna geen mensen kennen die al eens gefeliciteerd mogen worden of onze beste wensen in kleur mogen krijgen.

2000-11-24 ~ op zee

'k Ben eergisteren maar gestopt met typen want ik was aan het zagen. 'k Hoorde het zelf. En dat allemaal voor 8 kB.
Of zou de 34 kB versie verzonden zijn? Hup, daar gaan we weer. Gauw over iets anders.
We zijn daarstraks vertrokken uit Ras Tanura. Op FM 91.45 is een Amerikaanse zender, vandaag houden ze een speciale country namiddag.
'k Heb me suf gedacht waarom de Saoedi's een USA radio op hun grondgebied zouden toelaten. Van heel de Perzische Golf misschien
de Emiraten of Oman, maar toch niet bij de uitvinders van de Islam hè, al die country liefdesliedjes.
Awel, die zender gaat via Bahrein, op een boogscheut hier vandaan. Bahrein dient als uitgangswijk voor de rijke Saoedi's, vertelde choff Luc.
Daar gaan zij in het weekend doen wat op hun eigen grondgebied niet mag voor de  buren, die die daar dan ook zijn, in Bahrein.
Er is zelfs een dure brug gebouwd. Zo worden de chauffeurs van de sjeiks niet meer misselijk op de ferry.
Da's slecht voor de standing van een sjeik hè, een chauffeur met een uniform vol kots.

Volgende evenementen op het programma van deze 'cruise':
03/12 : Singapore Passage
07/12 : Bataan, Filipijnen. Daar zouden we aan de wal kunnen. Daar zou ik deze brief willen posten. Hopelijk kan LM eens mee.
11/12 : Singapore Passage. Daar wordt capt PO afgelost door capt Wero. Tegen dat ge dit leest is hij al aan boord.
En verder zien we wel, wait and sea.

Vorige week hebben we barbecue gehad. Aan het zwembad. Dat klinkt goed hè.
't Zwembad is wat klein om echt in te zwemmen en om de afwas in te doen zou het wat groot zijn.

Straks gaan we de straat van Hormuz door en op naar Singapore. https://nl.wikipedia.org/wiki/Straat_van_Hormuz  + kaart
In het naar hier komen waaide het in Hormuz gelijk zot. Het was er zelfs koud. LM & ik zijn eens gaan buiten staan, want
'koud in de Perzische Golf', zoiets is een gebeurtenis. Wel, voor ons toch.

2000-11-25 ~ op zee

Wat hier nog veranderd is in de dagelijkse gang van zaken : iemand anders typt nu de menu's. Vorige keer was dat jobke een corvee aan het worden
omdat het klad voor de volgende dag pas bij het avondeten naast het bord van de capt lag. Dat moest ik gauwgauw 's avonds nog typen, omdat
's anderendaags de menu al bij het ontbijt op tafel moet staan. Er elke morgen om 06h voor opstaan, dat zag ik mezelf niet doen, omdat ik
zoveel mogelijk de werk- en slaapuren van LM volg.
'k Had toen aan de keuken gevraagd of ik de menu voor 's anderendaags mocht komen halen tussen 15h & 17h, zodat ik hen de getypte blaadjes
alvast kon afgeven bij het avondeten al. Dat was niet mogelijk. De keuken begint pas na 17h te plannen en na te denken over de dag die komen gaat.
Onze eerste dag weer aan boord zag ik bij de lunch het klad al gereed liggen bij het bord van capt PO. Ha, dacht ik, ze hebben ondervonden hoe
vervelend het is de menu 's avonds nog te typen, dus typen ze hem 's namiddags. Nu ze er zelf last van hebben kan het wél vroeger op de dag?
Welwelwel ... goed, niet teveel over nadenken.

Deze kok had ons in augustus een brief meegegeven voor Bulgarije, om in België te posten, met alvast een Bulgaarse postzegel op.
'k Zag dat zoiets niet zou lukken bij de posterijen en het adres was geschreven in Cyrillisch schrift https://nl.wikipedia.org/wiki/Cyrillisch_schrift#Russisch_alfabet 
Thuis heb ik een fotokopie gemaakt van de envelop en het adres uitgeknipt. Dat adres heb ik op een bruine envelop A8-formaat geplakt en
er in blokletters BULGARIJE ondergezet. Zijn witte envelop ging met postzegel en al in onze bruine en die kon vertrekken met een Belgische postzegel.
Wat een mens al niet doet voor andermans post? Dat gaat vanzelf want zeemanspost is heilig. Misschien zitten ze ginder op nieuws te wachten.

2000-11-30 ~ op zee 

Na Bataan (Filipijnen) gaan we weer laden in Oman (Perzische Golf) en lossen in Qingdao (China). https://nl.wikipedia.org/wiki/Qingdao
Dan zal het al januari zijn. We zullen onze winterkledij nodig hebben. 

De laatste video's zijn ingetikt. In het totaal zijn er nu 420 stuks. Nu de 2^de ronde, ze efkes bekijken om er te kunnen bijtikken of de film
Engels gesproken is, Bulgaars, of Bulgaars met Engelse ondertitels. 

          Dat Bulgaars gesproken is niet gedubd hoor, tot grote gruwel van de Belgen aan boord is het voice-over. Eén acteur en één actrice doen alle 
          stemmen. Ze lezen zelfs de begingeneriek. Erger van bij ARTE. Nu willen wij absoluut weten van welke videocassettes we moeten afblijven.
          Aan de eindgeneriek ben ik nog niet geraakt. Of de stemmen die ook lezen weet ik dus niet.
          De namen van zoveel technische en andere medewerkers, hoe zouden de stemacteurs dat dat brengen? Aan het spreektempo van Donald Duck?

'k Doe er net geen 20 op een uur tijd.
Videoband uit de doos, band in de videospeler, fast forward de reclames overslaan (ALLEMAAL, dwz efkes tot tien tellen), efkes klank beluisteren,
terugwinden, band eruit, band in de juiste doos en op de juiste plaats, taal en/of ondertitels  intikken, volgende band er uit ...
'k Heb het typtafeltje wat dichter bij de video installatie geschoven. 't Zou allemaal iets vlotter kunnen gaan met de afstandsbediening, als dat ding niet
regelmatig in zijn eentje op stap ging. Soms ligt het te lameren bij het koffiemachientje, soms ligt het in de patrijspoort te zonnen,
of in de bureaustoel te niksen. 'k Leg in deze cabine kilometers af door de afstandsbediening.

Sinds we oost varen shiften we niet meer 's nachts, maar om 16h. Eén tel later is het 17h. Dat geeft een heel vreemd gevoel.
Er is vanalles nog niet gedaan en een mens is een hap uit de namiddag kwijt. Dat uur is niet besteed aan iets, of voorbij, of verlummeld met niets doen,
het is gewoon kwijt. Verdwenen in minder dan één seconde. Weg. Verdwenen in de maag van een Uurverterende Meridiaan.
En er zijn 23 van die monsters. -de 24^ste is de dateline  https://nl.wikipedia.org/wiki/Internationale_datumgrens

Wij moeten gelukkig maar een stuk of vijf van dié meridianen passeren. Het zijn monsters met twee koppen, een Oostwaarts en een Westwaarts.
Om de 15° ligt zo'n monster roerloos plat en heel stil op de loer. Op elk schip dat over zo'n uur-verterende meridiaan vaart, scheurt de
Oostwaartse Kop een uur weg uit de mensen hun 24hrs. Wanneer we slapen merken we het niet echt, maar overdag wel: een uur kwijt. Ineens en plots.

Over een week of twee varen we weer west. Dan braken de Westwaarts Koppen die uren elke keer weer uit, maar dan doet het er al lang niet meer toe.
Wie wil er nu een gerecycleerd uur. Zo eentje waarvan de minuten uitrafelen. Nee, danku.
Gisteren had ik mijn eigenste gloednieuw uur van 16h tot 17h willen houden, maar het is dus weg. 

Het 24^ste monster is het meest vreemde. Wat een geluk dat daar maar één van bestaat. Het ligt in de Pacific te loeren.
Van het 24^ste monster vreet de Oostwaartse Kop een compleet etmaal uit uw bestaan, een complete kalenderdag.
De Westwaartse Kop compenseert dat dan ooit wel, als men daar nog eens westwaarts passeert.
Áls hè, want de meeste mensen gaan via Panama naar huis en dat blijft dus oost varen, en die kalenderdag zijt ge kwijt. Voor de rest van uw leven.
Toch blijft een mens tijdens die 'verdwenen' dag ademen.
En leg het maar eens uit aan St. Pieter : eigenlijk heb ik nog enkele kalenderdagen tegoed ...

14h50: ik ben onze mail-diskette gaan brengen. Nu afwachten: ♫ vol verwáááchting ♫ klopt ons hááárt ♫ ...
vertrekken de drie mails gezipt (gecomprimeerd) of niet gezipt ?
Nu ga ik een beetje was ophangen en daarna misschien ook stofzuigen. Want gisteren was het ineens 17h hè.

Enkele dagen geleden vertelde choff Luc over een colloquium in mei. Hij was pas thuis van dit schip, afgemonsterd in Aruba en had nog last van jetlag.
Cheng HUS was daar ook, ook afgemonsterd in Aruba, maar dan 'en catastophe' -tekst 317
Er was een après-colloque  geweest, zoiets al een après-ski maar dat voor serieus, een nabespreking.
De Human Resource Managers waren er -een duur woord voor personeelschefs?
Enkele zeelieden werden voor een gesprek gevraagd in een ruimte apart. Over de après-colloque ging choff Luc zijn verhaal.
De HR managers wilden weten hoe het nu is, varen met Bulgaren. Cheng HUS kreeg het woord. Dat was een zet van hen natuurlijk,
ze hadden de minst taalvaardige van het gezelschap er uit gehaald. HUS krijgt het nog niet uitgelegd aan de incheckbalie in Zaventem, -tekst 325
wat zou hij dan onvoorbereid een zinnige uitleg doen op een vergadering.
Wat hij te zeggen had klonk verward en slordig ('k hóórde hem bijna bezig) en vaag en onnauwkeurig. Na een paar minuten werden zijn bezwaren van tafel geveegd
als zijnde van 'niet-professionele aard' maar van 'relationele' aard. Dat kan bijna niet anders, met zijn oudewijvenpraat.
Gelukkig, vertelde choff Luc, was er ook VDB -wie dat is weet ik niet meer- en diens uitleg was ter zake en minutieus. En dan nog wel in het Frans,
zei Luc er bewonderend bij. Maar de conclusies van die kleine vergadering lagen al op voorhand vast, dus veel zal er niet veranderen. Tot zover Luc.

Deze namiddag hebben we enkele uren stil gelegen om van alles te testen. Wat allemaal, dat weet ik niet, maar toen ik een fles water
naar de engine control room ging brengen stond LM neig straf de wijzertjes op een van al die consoles te bekijken. Ik ben zeer stil geweest hoor.

2000-12-02 ~ op zee

'k Heb daarstraks ons koffiemachientje verzopen. -de ouwe café duo van Philips- 'k Had koffiegruis gemorst in het waterbakje en 'k ging dat eens rap
oplossen, onder de kraan. 'k Ben een beetje royaal geweest met water. Daarna kon ik het machientje open vijzen, haardroger er op en
schietgebedjes prevelen dat zo ook de verborgen waterpartikels zouden opdrogen.
Daarna ben ik gaan douchen en aankleden, want als seffes ergens een zekering springt moet ik de elektrieker misschien binnenlaten,
en als de elektrische leidingen in brand schieten, zeer zeker ook de fire fighting & support squads.
Dus mijn haar kammen ook, want er komt misschien volk sebiet. 

We zijn nu 2hrs verder en de koffie staat te lopen, zonder dat het schip stil valt vanwege een black-out, of in brand staat.
Die koffie zal smaken, denk ik.

2000-12-06 ~ op zee 

Lap! Gisteren hebben we een mail ontvangen van Laura dat ze nog geen antwoord ontvangen heeft op haar 1^ste mail, terwijl ons antwoord
de cabine is uitgegaan vóór 01/12. Gezipt en wel, tegelijk met de twee andere mails, op diezelfde diskette.  Nu dat weer ...
Wat is er aan de hand? Zou het kunnen dat maar twee van de drie mails verzonden geweest zijn? Un oubli? Een vergetelheid?
Gaat dat nog gebeuren? -want ik achtte capt PO tot alles in staat- en hoe weten LM en ik of iets verzonden werd of niet?
Hoe kunnen we dat te weten komen zonder  te confronteren ... laat dus maar.
Blijven mailen Lieve Mensen, voor het ogenblik is dat onze enig feedback, tot 15/12 ongeveer, dan monstert hij af. 

Nu nog iets geestigs om het blad vol te maken ...  'k weet efkes niks plezants te vertellen, volgende keer beter.

26-08-2020 om 00:00 geschreven door maart

2000-11-12 ~ op zee  tweede contract op datzelfde schip 

dag Mensen in België,

De tropen : de airco in de cabine geeft 22°C en dat voelt ijskoud aan, 'k heb kippevel en rillingen. Jetlag waarschijnlijk.
De reis naar Singapore was een calvarie deze keer. In Frankfurt hadden we twee uren tussentijd. Die hebben we helemaal nodig gehad om
van terminal te veranderen en boardingpasses te bemachtigen. Er stond een vierdubbele lange wachtrij passagiers en
er waren maar drie loketten bemand, waarvan één een half uur bezig geweest is met een probleemticket en één waar een stagiaire loket-juf
in opleiding was. Het ging niet vooruit en versterking was niet op komst, zo te zien.
In Zaventem hebben we vergeten te vragen waarom ze ons niet ineens door boekten tot Singapore, voor de bagage kon het wel.
Toen we eindelijk, eindelijk konden boarden zagen we enkele bekende gezichten, Bulgaren die in mei afgemonsterd waren en
ook weer naar dit schip gingen. Vanaf Frankfurt waren we dus met 11.

LM & ik hadden geen seats naast mekaar en van plaats wisselen met iemand anders was er niet bij. Het was neig vervelend om te slapen, want
tegen een wildvreemde medepassagier gaat een mens zo niet eens tegen leunen hè. LM had een seat aan het einde van het compartiment en
kon zijn zetel zelfs niet achteruitklikken. -en hij zei dat niet, we hadden van plaats kunnen ruilen- Toen we toekwamen was hij geradbraakt.

'k Zat naast en meneer die ¾ van de aardbol aan het rondvliegen was: São Paulo – Frankfurt – Sidney – Fiji.
'k Vroeg of hij zeeman was. Want dat parcours leek me een typisch zeemansticket, een resem goedkope vluchten ipv één rechtstreekse vlucht.
Als antwoord keek hij op zijn horloge en zei me hoe laat het was. Hij was kapot van het gebrek aan slaap, denk ik.
'k Heb maar niet gevraagd of hij al lang onderweg was. In de andere richting zou het maar één dag duren, gesteld dat er vluchten zijn tussen
Zuid-Amerika en Fiji. -dat kan bijna niet anders

Iets vóór 17h LT zijn we geland. In Singapore verliep het niet zo vlotjes als anders: 11 mensen, van wie 9 gewezen oostblokkers die de
immigratie moeten passeren, dat duurde efkes. LM & ik kregen onze papieren vrij snel en wij gingen alvast verder, onze bagage ophalen en
iemand van het agentschap zoeken. Er stond een rij mensen met plakaatjes om passagiers op te halen. Nergens een plakaatje
met de naam van het schip op. Kermille, 't is toch niet wéér zo! Niet zoals die keer in Dubai hè !
Twee van die mensen staan wat apart. Ene had een opgerold stuk papier in zijn hand. In een hoek van dat papier las ik de laatste lettergrepen van
de naam van het schip. Waarom hij de naam van het schip in een rol verborgen hield? Na een moeilijke nachtvlucht heb ik dat zelfs niet gevraagd.
Ik vond hem dom³, en dat was alles. 'k Ben direct over het hotel begonnen en waar dat lag, want ik wilde nog ergens inkt gaan kopen voor
ons klein printerke. Copthorne Harbour View Hotel.
Neem nu allemaal uw stadsplan van Singapore City en kijk naar het meest zuidelijke punt : de hoek tussen Ayer Rajah Expressway & Ansom Road,
dichtbij het Tanjong Pagar Metrostation. Zo pal in het centrum hebben we nog nooit gelogeerd. Nuja, gelogeerd ... de chauffeur zou ons
om 22h45 al weer ophalen.
Toen zei dat heerschap doodleuk dat hij voor een tweede busje zou zorgen. Elf mensen met bagage, dat mocht wel twee busjes zijn, bedacht hij. Nu pas.
Wachten op dat tweede busje. Er waren eindelijk twee busjes. Het agentschap was toch op de hoogte dat het om elf mensen ging? Wat een planning.
Wachten op de pompman. Die was zich ergens gaan omkleden. Hij had niet begrepen dat we voor enkele uren in een hotel ondergebracht werden en
daar konden douchen & omkleden.
Wachten op de kamersleutel in het hotel. Het werd maar later en later, over de inkt voor ons printerke kon ik al een kruis maken.

Dan douchen. De badkamer was groot, enorm luxueus en voor de helft met spiegelwanden bekleed. Maar er hing geen gordijn aan het bad ...
Dan maar zonder, dan spat ik maar alles nat. 'k Heb wat zitten knoeien met de badkraan, hoe zet men dat ding hier op douchen, potverdrie.
Tiens, geen sproeier. Geen douche dan ook niet? Dat is écht eigenaardig.
En toen zag ik in de andere hoek van de badkamer een glazen XXL-douchecabine. Een cabine speciaal voor wie graag zingt onder de douche.
Complete aria's raakt men daarin kwijt. Met al dat spiegelglas en al die blinkende chroom had ik de douche niet direct zien staan.
Copthorne Harbour View Hotel.
Harbour View = met uitzicht op de containerkaai ten oosten van Keppel Harbour en in de verre verte een streep Indonesië.
Hopelijk zijn de foto's gelukt. En anders kan ik u toch een raam tonen waarin de flits weerkaatst. 
We zijn gaan eten op de benedenverdieping en dan weer naar het 18^de om te gaan liggen rusten en krachten herstellen.

22h45: busjes naar Clifford Pier. Daar moesten we een bootje in. Er lagen een paar dozijn bootjes gereed aan Clifford Pier
maar het was wachten op het juiste bootje. Twee bootjes, want 11 mensen met bagage, dat mochten wel twee bootjes zijn, vonden zij daar.
Het was ± 30 minuten varen naar het schip. Het lag daar groot en hoog op het water, want zonder lading, en met alle deklichten aan. Indrukwekkend.
De bagage ging in een net, LM was al kleddernat bezweet van het sleuren en hij was nog geeneens aan boord.
Het net werd met de monorail (domestic crane) aan boord gehesen. Prima, de bagage was eerder aan boord dan wij, we zouden dus niet moeten wachten.
De gangway op en naar de cabine. -over de klim op een steile gangway staat er deze keer niks, maar als het donker is en ik zie de diepte niet, is het oké

'k Heb een set werkkledij voor LM uit de valies geplukt en Den Dierbare was klaar om een toer te gaan maken in het machien,
samen met 2^de mecanicien Lupo, degene die hem afgelost had in augustus. Rond 02h LT (za-11/11) lagen we eindelijk in bed. Dat is 20h BT (vr-10/11).

2000-11-13 ~ op zee

We gaan in de Perzische Golf laden op twee plaatsten : Al Fahal (Oman) en Ras Tanura (Saoedi- Arabië).
Lossen doen we in Bataan, in de baai van Manilla (Filipijnen). met kaart,  https://nl.wikipedia.org/wiki/Bataan 
Daar kunnen we met een bootje aan de wal, vertelde choff Luc (hij was choff Diga komen aflossen). Bataan zou een dorp zijn en pittoresk.
Er zijn waarschijnlijk mooie foto's te maken, zei hij. Oké, meer moet dat niet zijn.
We hebben ongeveer acht jaar met Filipijnse bemanningen gevaren. Nu een schip eindelijk eens in de Filipijnen komt,
is er niemand aan boord om te vertalen want de buitenlandse bemanningsleden zijn nu Bulgaren.

            Met Spaans was er ook zoiets in die aard. Jarenlang heeft de rederij met Spaanse matrozen gewerkt, onder wie af en toe iemand uit Zuid-Amerika.
            Grotendeels Spaanstaligen dus. De Belgische matrozen kenden al wat Spaans en de Spaanstaligen kenden al wat Frans.
            Vloeken kon ook in het Vlaams. Of in het Spaans. Ik ken nu nog Spaanse dingen die ik hier niet wil zetten. Madre mia, no!
            Toen ik tijdens een verlof eindelijk de tijd had om (een beetje) Spaans te leren en het spreken begon te vlotten, was de rederij overgeschakeld naar
            Filipijnse bemanning. En nu we eindelijk eens in de Filipijnen zijn hebben we Bulgaren aan boord. Zou het de moeite zijn om Bulgaars te leren?
            Of toch maar beter ineens Russisch? Veel van die mannen kunnen Russisch. Een van de stuurlieden reciteert wanneer hij op dreef is
            heelder bladzijdes uit de Jevgeni Onegin van Poesjkin, helemaal op rijm. Ik versta het niet, maar het is melodieus om naar te luisteren.
            https://nl.wikipedia.org/wiki/Jevgeni_Onegin_(roman) 

Er zijn enkele dingen veranderd in de huishouding hier aan boord.
De linnenlocker is nu op slot. Dat is in feite gebruikelijk, maar de stofzuiger staat geparkeerd in de linnenlocker.
De stofzuiger staat nu ook achter slot. En dat is minder!
We hebben nu katoenen tafellakens ipv die Chinese plastics en er zijn draaiende platen voor in het midden van de tafels waarop nu 
de boter en de tafelgarnituren gezet worden. Da's een hele verbetering. Nu hangen we niet meer met onze kledij in ons bord wanneer we
een potje mosterd of de peper willen nemen. De draaiplaten zijn hier aan boord gemaakt met triplex van het departement deck en
kogellagers van het departement machien. Die lagers kunnen 1300 toeren per minuut hebben, maar dat werd aan tafel nog niet getest.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kogellager 

2000-11-15 ~ op zee

We hebben een TV + video in de cabine. Bij choff Luc ook. 't Kon er persies af deze keer want ze zijn geleverd.
Omdat aardolie dit jaar meer opbrengt dan vorig jaar is het budget voor welfare weer toereikend (?!?)

Choff Luc had en jobke voor mij. In Singapore zijn ± 200 videocassettes toegekomen van op een ander schip. Die moeten allemaal ingetikt worden
want er moet een lijst komen. Eergisteren was ik die doos al gaan opsplitsen in kleinere dozen want dat werkt gemakkelijker en vooral sneller.
Ik stak ze in bierkartons die ik verstevigd had met zware tape. 'k Had de pingpongtafel leeg gemaakt, daar is ruim plaats om te werken.
De bootsman heeft me daar bezig gezien.
Gisterenvoormiddag heb ik een database ineen geknutseld, met gelijk de link erbij om de etiketten met nummers te printen, anders wordt het
twee keer intikken en dat is niet nodig. Om 13h stap ik naar beneden, tamelijk fier op het ontwerp van mijn database en vol goede moed
om er aan te beginnen. Een geluk dat ik niet alle schrijfappataruur tegelijk bij had of ik had het laten vallen: de video's waren weg!
Allemaal weg en zo weg als iets ... 's Avonds signaleer ik dat aan choff Luc. Hij was al even verbaasd als ik.
Deze namiddag ga ik eens kijken, eigenlijk tegen beter weten in. De video's waren terug. Maar niet meer in de hanteerbare dozen, weer allemaal samen
in de ene enorme kartonnen doos, en van mijn hanteerbare dozen geen spoor, die lagen overboord waarschijnlijk.

2000-11-22 ~ op zee

De video's zijn ingetikt, in de cabine, geen pingpongroom of bemoeienissen meer deze keer. Het waren 305 stuks in het totaal.
Mijn inschatting van 200 was een beetje aan de lage kant. Er moeten nog een 50-tal gedaan worden maar dat zijn allemaal probleemgevallen:
ongeveer 35 stuks waar geen letter Engels op geschreven staat, alles in het Bulgaars en een stuk of 15 waarop helemaal niks geschreven staat.
Die moeten efkes bekeken worden. -lang heb ik niet moeten kijken, 15x porno
Als ik in het begin geen anderhalve dag verloren had door de bemoeienissen van de bootsman, dan was de lijst klaar geweest vóór 18/11.

Op 19/11 kon ik mee met het bootje aan de wal met Gregory (de steward) die naar de tandarts moest. Hij is ondertussen naar huis, zijn geval was
te ingewikkeld om opgelost te krijgen binnen de tijd dat het schip aan de boei ligt te laden. Gregory draagt bovenaan een tandprothese die vastgevezen staat
in de wortelstomp. Die wortelstomp is ontstoken. De ontsteking is een vier dagen na Singapore begonnen, dus sinds 15/11 liep hij pijn te lijden.
Op een dag was zijn wang gezwollen van onder het oog tot aan het onderkaakbeen. En 19/11 was de redding nabij: naar de tandarts.
Na een uur varen met het bootje stonden we om 13h30 op de kaai.
'k Denk niet dat Gregory van dat uurtje varen genoten heeft. Hij had iets anders aan zijn kop (letterlijk) en hij zag grauw van de pijn.
Waarschijnlijk had hij al enkele dagen geen vast voedsel meer gegeten want hij voelde zich slapjes.

Het weer was zoals het moest zijn. Niet te warm, een licht briesje, niet te koud, geen deining en de kust was prachtig om naar te kijken.
Hoge bruine rotsformaties, kleine gele zandstranden, bergwegen, enkele vissersboten met mensen in lokale kledij,
een witte vuurtoren op een beige rots in de blauwe zee, een stadje, een dorp, af en toe een dot groen ... om een boek over te schrijven, zo mooi.
En een petroleumterminal, die zetten we in het nawoord.

Al dat moois is niet besteed aan mensen die zich ellendig voelen, dus zat ik in mijn eentje te genieten. In stilte.
Een toerist betaalt duur geld voor zo'n boottochtje. Gregory betaalde het met tandpijn. En ik kreeg het gratis.
Ik zat in dat bootje dank zij andermans ellende ... eigenlijk voelt zoiets niet juist.
Op de kaai was de chauffeur er al. Hij wist ons te vertellen dat alles gesloten is tussen 13h en 17h. Ook de polikliniek. Nog 3,5 hrs wachten.
Hoe incasseert iemand die de seconden tandpijn telt het nieuws dat er nog eens 210 minuten bijkomen eer hij zal geholpen worden?
Eerst manhaftig en naarmate de tijd verstrijkt murw.

Eén supermarkt was open, daar heb ik enkele spullen gevonden en wonder boven wonder verkochten ze daar ook zichtkaarten. Gered.
Nu ja, ik was gered. Terwijl ik postkaarten aan het kiezen was stond Gregory zijn pijn te verbijten. (Da's persies niet de juiste uitdrukking?)
210 jaar later was het 17h en stonden we op de parking van de polikliniek.
Het vonnis van de tandarts : de kaak was nog niet helemaal ontzwollen, de ontsteking was nog niet helemaal genezen.
Besluit : Gregory kon daar nog niet geholpen worden. Een ontsteking moet eerst volledig genezen zijn eer ze aan de wortelstomp kunnen beginnen werken.
Toen hij uit het kliniekje kwam liet hij met gebogen schouders, de moed in de schoenen, zijn ziel onder zijn arm en het moreel onder nul.
Ellendig, wanhopig en krikkel. Dat alles in hoge mate.
's Anderendaags wist hij te vertellen dat hij naar huis kon met zijn abces. Ik hoop voor hem dat hij een snelle verbinding had met Bulgarije en dat 
ze hem niet ¾ van Europa hebben doen rondvliegen met die pijn. En dat hij nu in goede handen is.

Ik ben blij dat ik indertijd gekozen heb voor een simpel bruggetje, Murhy indachtig.
Een basis dingetje, geen gesofistikeerd gedoe waarmee onderweg, te midden van een oceaan en ver van alle hulp, iets grondig mis kan gaan.

          Op basis van dit laatste stukje brief heeft een schoonbroer gekozen voor een simpele prothese, een bruggetje, zoals ik.
          Hij was al implantaten en klikdingen aan het overwegen, maar koos uiteindelijk voor het eenvoudig ouderwets ding,
          door het relaas over Gregory. Geen gedoe met kaaksbeen en mogelijk ooit gevaarlijke abcessen.

25-08-2020 om 10:18 geschreven door maart

2000-08-02 ~ op zee  

Gisteren wist LM al dat de bagage van cheng HUS niet zómaar een dag later toekomt. HUS was te laat op Zaventem om zijn bagage te laten inchecken.
's Avonds aan tafel kregen we het hele verhaal van hemzelf te horen. Er was het weer iets 'overkomen'. Want zelf veroorzaakt hij niks hoor!
Om helemaal zeker te zijn vroeg ik of hij soms in een verkeersopstopping of in de file terecht gekomen was.
Nee, geen file bij Zaventem.

In mei was zijn afmonstering hier een catastrofe -tekst 317- zijn vertrek thuis zal dan ook zoiets gedesorganiseerd geweest zijn. De chaoot.
Zelf ziet hij het omgekeerd natuurlijk:
de tegenspoed veroorzaakt hij niet zelf door zijn ongeorganiseerd gedoe maar
de dingen overkomen hem want hij wordt achtervolgd door 'malchance'.
Oudewijvenpraat natuurlijk, en dat voor iemand in een leidinggevende positie aan boord.

Enfin, het kwam er op neer dat de dame aan de incheckbalie zei dat hij niet naar Singapore kon vertrekken omdat hij in zijn internationaal paspoort
geen toeristenvisum heeft voor Singapore. Zoiets is rap op te helderen : men geeft het zeevaartboek en de "To Whom", de begeleidende brief
van de rederij die we bij elke travel mee krijgen en waarop alle uitleg staat. -To Whom it May Concern = Aan wie het moge aanbelangen ...
Met geeft dat samen met het vliegticket af en de persoon aan de balie snapt direct hoe de vork aan de steel zit:
zeelieden hebben geen toeristenvisum nodig wanneer ze op doorreis zijn naar of van een schip. Het zeevaartboek is het doorreisdocument en
de To Whom vermeldt wie ter plaatste de begeleiding overneemt, het agentschap ter plaatse (+ alle gegevens van dat agentschap).
een beetje info : http://www.asv.be/scheepsagent.aspx 

Zo niet bij HUS. Ipv zeevaartboek + To Whom boven te halen laat hij zijn internationaal paspoort op de balie liggen en begint het allemaal uit te leggen
op zijn manier. De dame van de balie snapt er helemaal niks meer van. Ondertussen liep de tijd. Ergens moet dan toch een lichtje gaan branden zijn
bij HUS want uiteindelijk kon hij wel mee met de vlucht, maar voor zijn bagage was het te laat.
Moraal van het verhaal : de JUISTE reispapieren voorleggen in Zaventem. Zelf ziet HUS het weer anders natuurlijk, het lag aan dat vrouwmens dat
hem maar niet wou begrijpen. (Die niet snel een zinnige uitleg hoorde in zijn onsamenhangend gebrabbel.)

Verder deed hij al een even warrig als onjuist verhaal: zijn voorganger cheng Zeba heeft volgens HUS op 29/07 de maand al afgesloten.
En nu zit cheng HUS dus met een probleem hè. Een zwaar probleem ... weer die oudewijvenpraat.
Maar nee! Cheng Zeba heeft niks 'afgesloten'. Hij heeft alle gegevens al ingetikt tot en met 29/07 zodat HUS enkel nog 30/07 & 31/07 moet intikken.
Cheng Zeba heeft het er aan tafel nog over gehad dat alles ingetikt was tot en met 29/07. We zaten er allemaal bij. En dan gaat HUS zitten liegen?
HUS zou moeten blij zijn dat hij de administratie zo goed in orde is. Dat hij de werking van Excel nog altijd niet snapt ... ?!!
Excel past toch automatisch de totalen aan! Moet hem dat nog uitgelegd worden. Enfin, misschien is het een pose.
Zo heeft hij van de eerste dag al 'un problème' om over te kwekken en zorgelijk & hoofdschuddend over te zuchten.
'k Hou mijn hart vast voor wat ons nog te wachten staat.  -hoe meer ik over dat vent zit te typen, hoe mottiger ik word

En capt PO liet gisteren al weten dat de e-mail 'en panne' is. Maw: hij kent dat nog niet, e-mail.

De prijzen van de digitale camera's in Singapore gaan van 600 SD tot 1600SD. Da's bijlange niet de 150 USD die cheng Zeba gezegd had hè.

2000-08-03 ~ op zee

De foto's van het schip tijdens de tocht met het bootje zijn goed gelukt. Niet één keer mijn vinger voor de lens gehouden. 'k Weet ze nu staan.
De foto's in onze laptop laden was een beetje voodoo werk. De tweede keer lukte het. Gisteren wil ik de foto's in de rechtercomputer van de
managementroom laden : noppes. 'k Krijg de bestanden wel open, maar ze kopiëren naar C: gaat niet. Weer zo'n mysterie.
Die desktop neemt maar één foto van de 30 aan en die is dan leeg ... enkel de bestandsnaam staat er. Aan de diskettes ligt het niet want
hierboven krijgt ik ze allemaal gekopieerd en verplaatst zonder problemen. Toen de desktop in de CCR voor de derde keer blokkeerde
heb ik het opgegeven. Op de linker desktop dierf ik niet proberen, dat is die waar choff Diga op werkt. Die computer is voor mij taboe.
Het is al mooi dat ik in het CCR via de rechter computer de menu's mag gaan printen.
Hoe moet het nu verder met die foto's? 'k Zal het eens vragen aan Diga eer hij aan de berekeningen voor Ningbo begint.

De twee nieuwkomers, capt PO en cheng HUS brengen dezelfde berichten mee uit België als in de kranten staat: wateroverlast en natte ellende.
Tijdens het avonduurtje vroeg capt PO aan LM of het machien hier even warm was als op schip 30. Daar was het op sommige plaatsen 50°C.
(In Oman was het hier in het machien bij momenten ook zoiets) -tekst 322 & 323
'k Was in stilte zeer verbaasd dat hij over schip 30 begon, want zó'n succes was PO daar nu ook weer niet geweest.
Mogelijk was de vraag een pose, een 'blijk van betrokkenheid', maar dan wel heel futiel.

De eerste twee dagen na Singapore zat ik met een stijve schouder en nek, enfin, 't was weer een gesukkel. 'k Dacht dat het door de schoudertas
vol boodschappen kwam, tot gisteren mijn cent viel dat ik in het terugkomen heel de boottocht aan deck op een bankje gezeten had.
Het was zalig in de lauwe wind, na twee uren spurten in een tropische stad. De boottocht naar het schip duurt ± 45 minuten.
Resultaat : mijn spieren waren te snel afgekoeld en ik was 2 dagen zo stijf als een plank door mijn eigen fout. Ik wéét dat het niet mag ...
Wat zou helpen is de warmte van een kersenpittenzakske, maar dat ligt thuis in België.

Sinds Singapore hebben we twee Filipijnen aan boord die het netwerk komen installeren (het intra-net). Deze wizzkids met hun modieuze kapsels
proberen het kabelwerk door de elektrieker te laten doen. Ze typen blijkbaar liever dan gaten boren en kabels trekken.
LM denkt dat het geen zeevarenden zijn, ze zijn door PTS gestuurd. (Pacific Tech Solutions)
Dat ziet een mens van ver, dat ze geen zeelieden zijn.
En als ze niet van SAIT zijn mogen ze waarschijnlijk niet aan de e-mail installatie werken en die zogezegde panne repareren. 

          Voor het Main-Tec programma op de computer van het machien werd vorig jaar op schip 31 een bestand opgesteld van 20 kolommen breed,
          volgens de instructies van de rederij in Antwerpen. Het bestand bedroeg ± 6000 records. Dat aantal records was niks, maar
          die 20 kolommen was wat anders. De belangrijkste kolommen stonden zodanig gespreid dat dat ze niet samen in beeld te krijgen waren.
          Een fout in het concept, die in het gebruik veel onnodig tijdverlies veroorzaakt heeft. Enfin, dat leed is geleden en schip 31 is verkocht.
          Met de bloembak van de mess en al. Jammer, want die had naar het Scheepvaartmuseum gemogen, als voorbeeld van groeps-huisvlijt.
          We hebben geeneens een foto van die lange bloembak. -daar zijn wat anekdotes aan verbonden, aan dat ding!

2000-08-04 ~ op zee

Ik heb hier veel te weinig te doen voor dit schip. Scheepskolder krijgt een mens er van. Enfin, ik toch.
Choff Diga kwam daarstraks zeggen dat het vandaag slopchest (drankbedeling) is om 17h, ipv morgen, omdat hij morgen geen tijd zal hebben.
En wat doe ik : wanneer hij weg is leg ik onze reddingsvesten gereed, want slopchest is na de oefening (op zaterdag).
Dus als er slopchest is, is er telkens eerst een veiligheidsoefening ... (op zaterdag!)
Dat het op vrijdag niet noodzakelijk zo is, daar ben ik na enkele minuten toch uit mezelf aan uit geraakt.
Zeg nu nog dat ik niet goed gedrild ben, of is het geconditioneerd? Ik hoor het woord slopchest en in denk reddingsvesten.
Alsof we in de dranklocker gaan zwemmen. 'k Heb hier wat de slappe lach zitten hebben. Gelukkig kwam er niemand langs.

De voorbije week heeft LM zich drie keer verbrand. Aan stoompijpjes. Ze verleggen die dingen 's nachts toch niet hè? Eén brandvlek is in zijn hals.
We hebben geen Flamazine bij. De brandvlekken genezen wel mooi zonder de zalf, maar ik schrijf toch Flamazine bij op de bagagelijst.
En zijn werksokken zijn aan het verslijten, het is tijd dat we naar huis gaan.
Gisteren ging het over het netwerk dat de computers van het schip moet verbinden. Van boven naar beneden:
- de Brug (level E)
- de cabines van capt en van cheng (level D)
- de Management Room (level A)
- de Engine Control Room (level -2)
'k Vroeg of ze met de kabels door onze cabine moesten. Nee, zei iemand, vanaf level D gaat het door de cable duct. (de kabel koker in de alleyway)
'k Was al halvelings opgelucht dat er geen glaswol in de cabine zou komen tot LM vroeg waarom er geen aansluiting voorzien werd op level C,
waar de cabines van de choff en de 2^de mecanicien zijn. LM kijkt verder dan mijn neus lang is.
Wie dat netwerk laat leggen weten we niet, maar als er over enkele maanden toch computers komen voor level C wordt het opnieuw kabels trekken.
Waarom level C overslaan nu ze toch bezig zijn?

2000-08-05 ~ op zee 

Morgenavond zouden we toekomen. Er is een tyfoon in de buurt dus blijft het afwachten of we tegen de kaai kunnen of niet. Deze keer zou ik wel
aan de wal willen, ttz : op de kaai gaan foto's maken van de achtersteven en de trossen. Het is een cliché, ik weet het. Maar de trossen komen diagonaal
in beeld en geven dynamiek aan een foto Daarvan zijn mooie tekeningen te maken in Corel Draw. 't Is voor de kaftjes van de menu's.
Na Ningbo maak ik geplastificeerde. Dwz: ik knutsel de kaftjes ineen en choff Diga zal me tonen hoe ik ze kan lamineren, want er is nu
een laminator aan boord. Zo zijn alle kaftjes dan afwasbaar.

Zojuist zweefden hier onder het deurgordijn twee mails binnen:
1/ van Didi, het origineel dat 29/07 'niet toegekomen' was, waarop ze ons toen dezelfde tekst per fax verstuurd heeft
2/ van capt PRü, van 03/08. (Eigenlijk van Nicky natuurlijk, maar zij schrijft via het account van haar man, die de capt is daar aan boord van de Dres)
De e-mail werkt dan dus toch halvelings? Alleszins wat ontvangen betreft. Over verzenden zal ik maar niks vragen aan dit stuk captain.

Ziezo, dit was het voor vandaag.

              Volgens onze zeevaartboeken zijn LM & ik afgemonsterd op 15/08/2000.
          Dwz dat ik de laatste 10 dagen niet meer zou geschreven hebben.
          Dat lijkt me vreemd. Het kan natuurlijk, maar het lijkt me vreemd.
          Er was zeker nog vanalles te vertellen over onze tweede periode in Ningbo en of er nu een verschil was met de eerste, want
          toen hadden we onnodig veel Chinezen aan boord (de 25 luide dikdoeners) -tekst 320 & 321
          Ofwel zit die laatste brief om een of andere reden niet in het klassement.

24-08-2020 om 00:00 geschreven door maart

2000-07-28 ~ op zee 

Vanavond barbecue, piraten zijn niet uitgenodigd. Voorbije week zijn in Melakka Strait twee schepen overvallen.
Daardoor ging het aan tafel want overmorgen gaan wij Melakka in.
En dat het heel slecht weer is in België, vertelde LM vanmorgen vroeg. Hoe hij dat aan deze kant van de wereld om 07h LT al kan weten, vroeg ik mij af.
Vannacht na zijn wachtronde van 22h heeft hij ons wereldzendertje geprobeerd. Hij kon RVI ontvangen.  https://nl.wikipedia.org/wiki/Radio_Vlaanderen_Internationaal 

Cheng Zeba had aan de shipchandler in Singapore laten vragen hoeveel een babyfoon kost. Zijn vrouw bevalt eind augustus.
Hij heeft een babyfoon gereed liggen in zijn studio of appartement in Antwerpen, maar hij gaat van Singapore recht naar Libanon en passeert niet
over België, daarom wilde hij in Singapore ene kopen op mee naar huis te nemen. Ipv op zijn vraag te antwoorden liet de shipchandler weten:
"please explain" waarom dit schip een babyfoon nodig heeft. Zucht! Nuja, hopelijk heeft cheng Zeba maandag tijd om zelf een te gaan zoeken.

2000-07-29 ~ op zee

Groot mysterie: ons klein printerke doet het weer. Gisteren probeerde LM toch maar eens en het ding deed het zonder problemen. Vandaag ook.
Waarom dan vorige week niet? Kapsones.

In Singapore gaat de fitter naar de tandarts en ik mag mee met het bootje. Wat meer is, ik krijg van capt Wero de digitale camera mee om
van op het bootje foto's te maken van het schip. Gisteren heb ik met die camera al geoefend tijdens de barbecue. 't Is een geestig geval. Vandaag heb ik
de foto's al op diskette. Er gaan 38 foto's op. Dat is meer dan een filmrolletje uitgespaard. Feitelijk is het niet de film die duur is, het zijn de afdrukken
die geld kosten. En dan denk ik al eens : zou ik hier wel een foto van maken? Met de digitale geen getwijfel : kadreren en inblikken.
Het toestel ligt anders in de hand & heeft andere afmetingen dan het onze. De lens staat helemaal aan de linkerkant van het toestel, niet in het midden.
Toen ik gisteren van hoger gelegen decks foto's maakte van de tafels beneden heb ik mijn vinger voor de lens gehouden. Verschillende keren.
Waarschijnlijk heb ik het toestel te goed willen vasthouden om het niet te laten vallen. Het koord hing nochtans rond mijn nek.
Met ons toestel heb ik in het begin het koord voor de lens laten hangen, maar nooit mijn vinger ervoor gehouden.

Sinds het vertrek uit Oman hebben we nog geen druppel regen gezien, alsof de regen gerantsoeneerd is en wij ons deel opgemaakt hebben in de heenreis.
Nu zou het eens mogen regenen want het schip hangt vol woestijnstof. Zand van de Rub Al Khali in Saoedi Arabië is over de Al Jabal Al Akhbar keten
zomaar op ons Chinees schip komen plakken. https://nl.wikipedia.org/wiki/Lege_Kwartier ,  https://nl.wikipedia.org/wiki/Djabal_Achdar 

2000-07-30 ~ op zee

Sinds gisteren zijn we in piratenparaatheid, dat is een hele procedure, met checklists en zo waarschijnlijk
maar de brandbijlen zijn wel in de alleyways blijven hangen (eh ???)

2000-07-31 ~ Singapore

Gisterenavond aan tafel kwamen een hoop sterke verhalen over capt Hoedje, en allemaal even weinig fraai.
Van heel mijn varend leven had ik nooit vermoed dat er zoveel verhalen bestonden over 1 persoon. Naïef van mij.
En dat er soms zoveel verteld wordt aan de captainstafel. Als dat op de helft van al wat vaart zo is dan gonzen de oceanen als biekorven.

Vannacht hadden we 2x piratenalarm. De matrozen waren 'very alert' zei capt Wero. Dat zal wel, met hun militaire opleiding.
Nogal wat anders dan Filipijntjes die lopen te sleffen omdat ze hun voeten niet opheffen.
Zelf heeft hij daarna geen oog meer dicht gedaan en het is vandaag weer een drukke dag op de brug.

Vanmorgen hebben we Karimun gezien. Het eiland ziet er nog altijd even groen en verwelkomend uit -tekst 295 & 296 
Nu hebben we aan bakboord, ver weg, de schouwen van Jurong en de buildings van Singapore City. Wat is de Singapore Passage toch iets speciaals.
Niet zozeer om er te zijn, maar om er langs te varen en het allemaal te bekijken.
Om er te zíjn is Karimun toffer. Daar lopen de kiekens nog over straat. Alleen jammer dat dit allemaal in de tropen ligt.

We hebben van Oman tot hier geen drup regen gehad en zojuist kregen we een stortbui. En er hangt nóg in de lucht. Moet dat allemaal vandaag? NU?
De digitale camera is niet weerbestendig en kan tegen niet veel. Zeker niet tegen een tropische stortbui. En ik wil straks van uit het bootje heldere foto's
maken van het schip. Geen grauwe rommel. Kermille, kermille. Genoeg zonnecrème op doen, zei LM daarstraks. Als het weer zo blijft dan wordt het
een parapluuke ipv een parasolleke.

De digitale camera ligt hier al gereed, met de reservebatterijen erbij, voor 't geval.
Gisteren ging het erover dat een luchtfoto van een schip wel mooi is, maar als zeevarende krijgt men het schip zelden of nooit uit die hoek te zien.
Luchtfoto's dienen voor de jaarverslagen van de rederij, of als relatiegeschenk.
Met een bootje krijgt men het schip ook maar uit bepaalde hoeken te zien hoor. Het bootje vaart naar de gangway en klaar. Met een beetje geluk
krijgt men ofwel de achterpiek ofwel de voorpiek voor de lens, maar nooit de twee tijdens eenzelfde boottochtje.
De enige keer dat men echt rondomrond het schip vaart is tijdens een lifeboattest, en dat zit er voorlopig niet in, heb ik begrepen.
Capt Wero vindt het nog niet nodig. Na 36 jaren vaart heeft hij voldoende scheepsrompen van nabij gezien. Hij vindt luchtfoto's mooier.
Mooier misschien, maar niet échter, tenzij voor helikopterpiloten en luchtvarenden dan.

BBC-World staat op. Ze geven muziekles, cello. Allemaal korte fragmentjes en telkens ik begin te luisteren stoppen ze ermee. Da's treiteren hè.
Bon, waar blijft dat bootje nu? Hier ligt vanalles rond het schip te dobberen: bevoorrading, bunkerbarge (brandstof), Unitor (specifieke chemicaliën) ...
behalve de watertaxi, ons bootje. (Nerveus? Ikke? Mô neuh!)
LM heeft een lijstje met boodschappen meegegeven en ik wil die allemaal vinden binnen de tijd dat de fitter bij de tandarts is.
'k Zit hier op het randje van mijn stoel, in de startblokken. In de bottinnen feitelijk.
BBC-world is gestopt met de muziekles.
Nu is het een kwis met fragmenten uit de klassieke muziek. Wanneer het antwoord op het puntje van mijn tong ligt ('t ga 't zeggen Walter):
"Brahms", dan blijkt het een obscure Rus te zijn met een naam als een merk krabconserven.

Zojuist telefoon, ik dacht de brug om te zeggen dat het bootje ging toekomen. Nee, 't was LM. Hij had zojuist vernomen dat het bootje nog tegen de kaai ligt.
Zo te zien is dat ± een uur varen van hier. En waarom ligt het bootje nog tegen de kaai? Omdat ze cheng HUS niet kunnen vinden.
Meneer is zijn shopping nog aan het doen. Dat begint goed hè. Hij is nog niet aan boord en hij desorganiseert hier de boel al.

23h45: sinds 19h30 terug aan boord. 't Bootje was er om 16h. Cheng HUS zijn bagage komt pas morgen toe en we vertrekken vannacht na het bunkeren.
Vandaar dat hij moest gaan boodschappen doen. En moest dat zo lang duren? 6 T-shirts, 6 paar sokken, 6 onderbroeken, 2 shorts + een tandenborstel,
een tube tandpasta en scheepspantoffels. Naar de kassa en klaar. Maar als men van 'efkes boodschappen doen' shoppen of winkelen maakt, ja dan ...
'k Vraag me af of hij op zijn valies het adres van de agent hier gezet heeft. Dan is er meer kans dat ze bij de volgende passage hier op hem ligt te wachten.

Het was 45 minuten varen naar Singapore City. We zijn aan wal gegaan via Clifford Pier, Marina South. Daarachter liggen Boat Quai en Clarke Quai met
verder landinwaarts het historisch gedeelte van de stad. Tussen Clifford Pier en Boat Quai heb ik ongeveer alles gevonden wat op mijn lijstje stond,
onder andere magnesiumpillen voor LM.
Die potjes lijken allemaal op elkaar, dus vraag ik waar ik magnesium kan vinden aan een verkoopstertje, persies een kleine fee en hoogzwanger.
Ze komt van haar zitje achter de toonbank en hurkt om iets van het onderste schab te nemen.
Poppemie, dacht ik ongerust, sta recht en ga terug zitten. Zeg me gewoon waar het staat en laat mij de rest doen.
"Magnesium met potassium?" vraagt ze -potassium = kalium 
"Nee, enkel magnesium aub" ze ik.
Ze blijft daar nog wat zitten zoeken, schuift 30 cm op en maakt ineens een hoog en langgerekt, klaaglijk geluid.
Voilà : dat hebt ge van al dat rondkruipen, het kind is op komst. En ik sta hier helemaal alleen in de jungle van Singapore en wat is het noodnummer hier?
En hoe zegt men 'barensweeën' in het Engels? Dat woord hebben we aan boord zo zelden nodig. Ze kwam glimlachend recht met drie potjes in haar hand.
Ze gaf er twee aan een collega die de potjes ergens anders ging neerzetten en het derde was voor mij.
Het hoog en langgerekt gemiauw kan zoiets geweest zijn als : "Aha, kijk nu wat hiér staat! We hebben tóch nog magnesium in voorraad!" maar dan
in het Maleis. Dat geluid drukt in haar taal misschien blije verrassing of opluchting uit, in mijn Westerse oren klonk het als klaaglijk hulpgeroep.  

          Dit gebeuren heb ik als eens gebruikt in 'Help! De dokter bevalt', tekst 077 op het 1^ste blog, https://blog.seniorennet.be/maart_

23-08-2020 om 00:00 geschreven door maart

vervolg brief 06  (2000-07-18) 

Gisteren is het bericht toegekomen dat het zeer waarschijnlijk niet capt PO zal zijn die capt Wero vervangt, maar capt Teux.
Zo. Het mag al eens goed nieuws zijn ook. En hoewel het nog niet bevestigd is, geen 100% zeker, geeft het toch al hoop.
Misschien worden onze laatste weken aan boord dan toch geen ramp.

Mensen Lief, een malheur komt toch nooit alleen hè. Allemaal door die pokkehitte. 'k Had om 15h weer een lading overalls in de wasmachine
gestoken en ik was in de engine control room met de koffietassen bezig. Ineens staat de 3^de mecanicien daar. Hij had een Speciale Bout in zijn zak
gestoken om ze niet verloren te leggen en hij had zijn zakken niet leeg gemaakt toen hij een droge overall aantrok. De Speciale Bout zat dus mee
in de wasmachine en ze hadden ze nodig. Nu. Direct. Ze zijn er op aan het wachten.
Wij spoorslag naar de laundry: wasmachine stopgezet, water er uit laten pompen en zwieren, zwierprogramma stopgezet en wachten op de klik of
het deurtje wil niet open. Die klik kwam niet. De 3^de stond daar te druppelen. Zijn overall was weeral doorweekt ocharme en die klik kwam maar niet.
Als hij nu nog begint te zweten van de zenuwen valt hij hier ter plekke steendood van uitdroging en dan hebben ze beneden hun Speciale Bout nog niet,
dacht ik en ik vroeg me af of er misschien een Speciale Moer bij hoorde.
De steward van de matrozen heeft het deurtje open gekregen. Er is aan deurtje al gesleuteld en gerepareerd geweest en om het ding open te krijgen
moet men nu de deurhendel tot op de millimeter juist houden. De steward weet welke millimeter want hij doet mee de scheepswas.
De Speciale Bout was terecht. Lang leve de steward.

Het zou wel eens tot 22h kunnen duren, zei LM. Ze zijn van 06h30 bezig! Om 22h is de zon wel weg maar daarom is het niet koeler in het machien.
Het machien hangt ín het warm water en dat is dus een grote bain-marie hè. En in het machien staan allerlei machinerijen te draaien die allemaal
warmte afgeven ... als ik nu eens over iets koelers begon ... 'k vindt niks koel, al hitte wat de klok slaat vandaag.

2000-07-19 ~ Al Fahal, Oman (aan de boei)

Vannacht was LM van stille wacht. En na de werken aan de piston was er eerst nog standby, anker op en aan de boei gaan.
Hij moet pas beginnen om 13h vandaag, zodat hij kan slapen. Al goed.
Vandaag is het rustiger.

De vervanger van de elektrieker (ex-KGB-er) is al een dag aan boord en Mr Bright Light leidt hem rond met zwierige gebaren alsof dit schip
een riant vakantieverblijf is dat hij moet verhuurd krijgen. De nieuwe elektrieker lijkt op iemand, maar ik weet niet op wie.

Buiten zijn rotsbergen te zien. Een heel landschap in tinten van beige en bruin. En nergens een sprietje groen. De rotsen zijn sterk uitgesneden, persies
grote kokoskoekjes. Rechts in de verte ligt de terminal en links in de verte een stad. Tussen beide ligt rotsgebied in de kleur van verbleekte peperkoek.

2000-07-21 ~ Al Fahal, Oman (aan de boei)

Groot alarm : onze kleine printer heeft het laten afweten. Windows krijgt hem niet meer gestuurd. Nu dat weer. De vorige brief ben ik gaan printen beneden,
in de managementroom en daar gebeurt vanalles met de opmaak. Solsleutels veranderen in pijlen.

Capt Wero vertelde dat Mr Kosta hem foto's laten zien heeft van de Griekse taverne waar hij tijdens zijn verlof gaat helpen.
't Gaat er echt op zijn Grieks aan toe. Borden kapot knallen na de maaltijd en de vloer vol scherven. Hoe meer scherven hoe meer vreugd?
daarméé bleef hij zo onverstoorbaar in dat zwaar weer bij het geluid van brekend tafelgerei in de pantry.
Voor hem is dat een vertrouwd geluid.

De nieuwestuurlieden zijn wat kaden en lossen betreft hetzelfde als de vorige : noppes. Choff Diga zit met de handen in het haar.
Komen ze dan allemaal van het leger? Dus zonder ervaring met lading ...
De loadingmaster hier in Oman is een Schot, hij zei dat hij deze situatie héél erg vond voor choff Diga.

Gisteren namiddag mochten de mecaniciens stoppen met werken om 15h20. Dat was welkom. Ze hebben aan zware pijperijen gewerkt en
het is hier nogal warm. Rap over iets anders schrijven, want over hitte heb ik al genoeg gejammerd. 's Avonds zijn LM & ik gaan kijken naar
de wonderbare visvangst op het achterdek. Nu wordt hier ineens tóch gevist, ondanks het plakkaat 'FISHING PROHIBITED'.

Gisteren hebben we onze post afgegeven bij capt Wero en nu maar hopen dat hij de post niet vergeet mee te geven met de loods en
dat de loods ze niet vergeet mee te nemen. Want dat is ook al gebeurd. Op een ander schip, met een andere capt & een andere loods in een ander land,
maar het is al gebeurd.

2000-07-23 ~ op zee

Gisterenavond ga ik in de laundry het werkondergoed van LM uit de droogkast halen en zie dat ze op 'hot' staat. Help!, zijn werksokken!
Zou ik de droogkas op 'hot' gezet hebben voor een lading met werksokken erbij? Dat geloof ik zelf niet.
En "If it doesn't feel right, it probably isn't." maar daar ga ik niet te straf over nadenken.

Enkele dagen geleden heeft capt Wero Tankers Londen aan de foon gehad en Tankers Londen heeft een proces aan zijn been omdat ze dit schip
naar de USA gestuurd hebben om te lossen. De Chinese eigenaar van dit schip moet in de US nog iets betalen, een boete of zo. Een grote dan.
We zijn toen niét in de territoriale wateren geweest maar ship-to-ship met de Grub, de beruchte reis 3, -tekst 315 & 319- en in Londen hebben ze
tóch een proces aan het Britse been?

Sinds gisteren weten we waarom capt Wero hier maar een maand is. Vorige maand was er nog sprake dat dit schip voor uitbating
naar de Franse rederij in Nantes zou gaan, tegelijk met een ander schip. De besprekingen waren nog aan de gang Ineens moesten de Fransen
dit schip niet meer hebben en had Antwerpen dringend een capt nodig om hier capt VW te komen aflossen. De Fransen hebben nu
twee andere schepen overgenomen, de Picar en de Grub.

Choff Diga is niet te spreken over het werk aan deck van deze stuurlieden (deckofficieren) uit gewezen Oostbloklanden.
Ze voeren uit zonder na te denken over de actuele situatie van lading & ballast en dat is een delicaat evenwicht.
Maar zelfstandig nadenken werd in hun onderwijssysteem blijkbaar niet verlangd. In tegendeel.
Resultaat : een ganse generatie, of toch deze ploeg, die ritueel te werk gaat. Als het ritueel volbracht is, is de taak in orde.
Zo worden er dingen open gedraaid die dicht hadden moeten blijven & omgekeerd,
zo zijn er dingen gestart die niet mochten en dingen die gestopt hadden moeten worden blijven aan staan.
Diga slaapt er niet meer van.
Gisteren heeft hij in de computer van de cargo control room ontdekt dat er een map verplaatst is en dat veroorzaakt complete chaos.
Hoe ze die map verplaatst gekregen hebben is hem een raadsel want het is een beschermd programma.
Nu moet hij alle gegevens handmatig terug plaatsen. Hij kan de gegevens wel naar een diskette kopiëren maar dan kan hij zij ze nog niet
op de juiste plek invoeren. Handmatig dan maar.
Diga heeft het hier niet gemakkelijk.
Hij spreekt met heimwee in de stem over schip 28 drie jaar geleden, toen hij Canadese stuurlieden had en een Belgische aspirant.
Capt Wero heeft al laten weten dat hij een Belgische aspirant zal vragen. Of die er komt is een andere kwestie en een aspirant is een junior officer,
die kan een scheve situatie in zijn eentje niet recht trekken. En wat als het een kalf is ...?

Deze Bulgaren (de tweede ploeg) hebben allemaal gloednieuwe zeemansboeken, het is dus niet te achterhalen welk hun voorgeschiedenis is.
Ook een legeropleiding zoals de vorige ploeg? Of visserij? Of kustvaart? Of nog iets anders? Niet te achterhalen.

Sinds enkele dagen horen we geluid van water in de woonkamer. Het klinkt als een lek water die uit een kraan in een vol bad loopt.
Het geluid kan niet van de badkamer van cheng Zeba komen want diens badkamer ligt pal boven de onze en daar horen we het geluid niet.
Eerst dacht ik dat ik droomde maar LM hoort het ook. Ofwel hebben we samen een slag van dezelfde molen.
Want ik heb al een beetje scheepskolder, vrees ik.
Gisteren algehele verwarring in mijn bovenkamer, over de veiligheidsoefening. 's Middags was aan tafel iets gezegd over oefening.
'k Leg de reddingsvesten + mijn overall + helm + bottinnen gereed, kwestie van niet uit de lucht te vallen wanneer om 15h20 de brulbel gaat.
Om 15h10 trek ik mijn overall aan. De telefoon gaat. LM belde om te zeggen dat er geen oefening is. (Hij bedoelde geen boatdrill, dus moest ik
zijn reddingsvest niet meebrengen maar in nam letterlijk wat hij zei : geen oefening.) Nadat ik ingehaakt had ging ik toch maar naar choff Diga
in de cargo control room vragen of er werkelijk geen veiligheidsoefening is, want ik had aan tafel toch iets gehoord over oefening ...
Diga viel uit de lucht want er was wél veiligheidsoefening.
Pas na een volle minuut gepuzzel werd me duidelijk dat er géén boatdrill was, maar wél oefening. Zo zijn er nog zaterdagen geweest hoor,
dat de accenten verlegd worden. Maar waarom ik gisteren zoveel tijd nodig had om dat te snappen, dat weet ik niet. Scheepskolder?
En als LM nu eens wou leren duidelijk zijn, dan was al die verwarring niet nodig geweest.

2000-07-24 ~ op zee

Het weer is veel beter dan tijdens de heenreis. We zijn nu geladen en liggen dieper in het water, dat helpt natuurlijk. En aan de golfjes te zien
is het bijlange geen windkracht 7 meer. Als het nu nog wat zou verkoelen ...
Cheng Zeba is in gedachte al thuis, denk ik. Gisteren kruisten we een tanker in ballast en hij vroeg zich luidop af waar die naartoe zou varen.
"Een tanker zonder lading, hier in deze contreien? Allez chef, naar de Perzische Golf zeker? Niet naar Indonesië of Borneo, want da's de andere kant uit."
We hebben hem gezegd dat het vliegveld dié à kant uit is, gewoon naar de voorpiek blijven kijken, op de brug zorgen ze dat het in orde komt. 
Tja, de man gaat voor de eerste keer vader worden, dat speelt door zijn hoofd natuurlijk.

Gisteren heb ik gedroomd dat de vervanger van capt Wero een capitaine was. Ze leek nogal op Brigitte Raskin. Ze droeg een mouwloos kleedje met
brede rok in zware katoen, overall-stof, met op de linkerkant het logo van de rederij in Antwerpen. Oranje overall-stof? Ik zei haar dat dat men toch zou
verwachten dat de rederij de werkkleedjes voor capitaines in het wit zou voorzien. Ze bestaan in het wit, zei ze, maar ze had gevraagd voor haar
oranje kleedjes te maken, omdat wit zo rap vuil wordt. https://nl.wikipedia.org/wiki/Brigitte_Raskin 
Voor de mensen die afmonsterden had ze op eigen initiatief een bus ingelegd. We moesten een formulier invullen of we met de bus naar huis wilden.
Nu vond ze die formulieren niet. Vreselijk jammer, want we wilden wel eens met de bus naar België vanuit Singapore.
Als we in Afghanistan rechtsaf slaan kunnen we over Oekraïne naar huis en moeten we niet door Iran. Slim van mij hè.
En een tijd geleden droomde LM dat hij een examen moest afleggen bij de Chinese eigenaar van dit schip, over Chinese omgangsvormen.
Hij moest 'goeiemorgen' zeggen in het Chinees en buigen en zo ... LM was geslaagd. Hij mag (moet) blijven.
Als we van die gekke dingen beginnen dromen is het misschien tijd om af te monsteren.

Gisteren heeft capt Wero foto's van zijn kat laten zien. De kat houdt van water. Ze komt mee in de douche.
Wanneer er gekookt wordt gaat ze in de droge spoelbak van de keuken zitten om de werkzaamheden te superviseren.
We weten nog altijd niet door welke capt hij vervangen zal worden in Singapore, PO of Teux? Laat het aub niet capt PO zijn ...
We zouden in Singapore aankomen 31/07 en we zouden het nu graag weten : Diga, LM & ik : wordt het PO of Teux?

Gisteren zat Diga op zijn praatstoel. Hij vertelde over zijn jeugdjaren in Afrika en over de huisdieren die ze hadden.
Het jachtluipaard was bang van de kraanvogels (6) want die pikken naar wat blinkt, naar de ogen.
Adolf de neushoorn, was een brave beest, te tam om te helpen donderen, maar dat wist niet iedereen. Wanneer Adolf tijdens het aperitief zijn
dagelijkse krop sla kwam halen aan de keukendeur, sloeg het bezoek in paniek. Ik zie het zo voor mij, de kop van een neushoorn in de keukendeur.

Na de bunkering en het aflossen in Singapore wordt het lossen in Ningbo (China) weeral. Vandaag is de bevestiging toegekomen.

Wanneer het deurgordijn niet goed dicht is zit ik hier persies als de receptioniste van het verdiep. Deze namiddag liep choff Diga luidop te foeteren
in de alleyway en stopte bij de liftdeur, rechtover de cabine. Wanneer Diga loopt te foeteren weet ik nooit
of ik een beetje belangstelling moet tonen en vragen wat er aan de hand is,
of ik hem vooral met rust moet laten om hem niet nog meer te ontstemmen.
Deze keer liep hij zo hard te foeteren dat ik hem op slag gezegd heb dat we gingen lossen in Ningbo.
Van de klop viel hij stil : "Ce n'est pas vrai ..." Jawel man, c'est very vrai : het werd zojuist bevestigd. En het wordt capt PO, dat staat voor 99,99% vast.
Ik weet het van LM, die het weet van cheng Zeba, die het weet van capt Wero. Officiëler kan het niet hè, als het van de capt zelf komt.
- en zeer waarschijnlijk was capt Wero op dat eigenste moment aan het rondbellen om choff Diga te bereiken,
  om zijn chief officer officieel op de hoogte te brengen, maar de geruchtenmolen was hem net iets voor

2000-07-26 ~ op zee

Vandaag passeren we Sri Lanka, 5 dagen later Singapore: bunkeren, bevoorrading en proviand, post meegeven
en op naar Ningbo. En in het terug komen nog maar eens modderwater in de ballasttanks, slib van de Gele Rivier, de Huang He. -tekst 320
Sinds gisteren weet ik waar die hele kleine plasjes in de lift vandaan komen. Het is geen gemorst water dat daar zo dikwijls ligt,
het is zweet dat uit de mecaniciens hun overalls lekt. Zweet is even kostbaar als bloed en al de minerale zouten druppelen hier zomaar de vloer op.

Sinds maandag zit LM mee in de bilges. Ze zouden kniebeschermers kunnen gebruiken want na een tijdje
doen hun knieën pijn van op de staalplaat rond te kruipen. https://nl.wikipedia.org/wiki/Bilge  

2000-07-28 ~ op zee

Gisteren hadden we de man-overboord-oefening. De 'man' was een geel vat en na een uur hebben we het terug gevonden. Er was tamelijk wat traffic,
dat maakte het nog spannender. Sebiet komen al die schepen helpen, dacht ik. Maar ze bleven mooi op hun route en wij op de onze.

22-08-2020 om 00:00 geschreven door maart

2000-07-14 ~ op zee 

Om het kwartier varen we door een tropische stortbui van enkele minuten, het water valt dan in geuten uit de lucht.
Vanuit de mess gezien lijkt het of de regenwolken op de wing liggen leeg te lopen, zo laag hangen ze.
Sinds Singapore is er (eindelijk) weer voldoende verf aan boord en nu kunnen ze niet verder met de schilderwerken door het weer.
Telkens dat watergordijn langs het kasteel stroomt voelt men binnen de verkoeling. Voor de mensen in het machien maken stortbuien geen verschil,
en juist daar zouden ze wat verkoeling kunnen gebruiken.

Gisteren verjaarde choff Diga. Hij wordt 42. Dat wordt vandaag pas gevierd want gisteren kregen de stuurlieden plots zwaar rekenwerk te doen.
Diga alleen al is er van 14h tot 18h intensief mee bezig geweest en 's avonds stond zijn hoofd niet naar verjaren, laat staan naar vieren.
Vandaag is ook nog geldig, zei hij, want hij is pal om middernacht geboren. Zijn moeder mocht kiezen of het nog 13/07 was of al 14/07.
Zijn vader heeft toen onmiddellijk besloten dat er de 13^de moest staan, want hij wilde niet dat zijn kind op de Franse nationale feestdag
zou geboren zijn. De moeder van Diga is Française maar zijn vader heeft iets tegen Fransen (?). Diga heeft veel van die speciale verhalen.

In Oman wordt de elektrieker (de ex-KGB-er) afgelost. Hij is de laatste van de eerste ploeg Bulgaren die nu van boord gaat.

De vervanger van steward Mr Valkov is Mr Kosta. Hij is nog een titske straffer dan Mr Valkov. Hij zet het fruit niet op tafel, hij brengt ons
elk een stuk fruit op een bordje. Dat is dus vijf keer heen en weer lopen tussen het buffetje en de tafel. En zo twee keer per dag.
Zo om de anderhalve peuk brengt hij propere asbakken. Een mens heeft schrik om nog een sigaret boven te halen. Misschien is dat zijn bedoeling,
dat we stoppen met roken. Mr Kosta doet eerder denken aan een maître d'hôtel dan aan een steward.
Capt Wero wist te vertellen dat ze bij Mr Kosta in de familie een Grieks restaurant hebben. Aha, daarmee keek hij meewarig naar het plastic tonnetje
dat hier als ijsemmer dienst doet. En ik was nog zo fier dat ik iets gevonden had dat er kon voor dienen ...

Mr Kosta stond daarstraks zijn hemden te strijken. Hij doet dat met zo'n geroutineerde gebaren dat ik denk dat hij al jaren hemden strijkt.
Als men in de horeca werkt en men wil dat de hemden perfect gestreken zijn, dan strijkt men ze zelf.
Zoals ook parachutisten en duikers zelf hun uitrusting verzorgen. Zo iemand lijkt me Mr Kosta.
'k Zou hem eens willen vragen om mij te tonen hoe ik een broek met bandplooien goed gestreken krijg want gewoonlijk eindig ik met meer plooien
dan het model van de broek voorziet.

LM is van wacht. Hij zat nog maar pas in zijn zetel en 't was al alarm. 't Zal iets serieus zijn, want hij is al een half uur beneden.

2000-07-15 ~ op zee

Enkele dagen geleden deed capt Wero een ganse uitleg over de droogkast. 'k Droog de sokken van LM op 40°C om zeker te zijn dat ze niet krimpen.
Als ze krimpen zijn ze te klein en dan zitten we danig in de knoei, want met dit schip gaan we niet zomaar efkes tegen de kaai om nieuwe sokken te kopen.
Met welk schip wel? Goed. Capt Wero had dus gezien dat ik sokken van LM op 40°C droogde en zei dat ik 'gerust' op 60°C mag drogen, want anders
duurt het drogen (hem) te lang. Over dat 'gerust' gaat het.
'k Wil met deze sokken best eens een test doen en ze drogen op 60°C van zodra ik ergens
1/ een reserve kan kopen van 16 paar en in puur katoen natuurlijk -in de tropen had LM 2 paar sokken per dag nodig
2/ zodat ík 'gerust' ben dat er voor LM voldoende reserve sokken zijn.
Eerder niet.
En over dat lang duren is kul. Ik kan vanuit de cabine de bedrijvigheid in de laundry van het verdiep horen. Wanneer er veel volk aan het wassen is
en dus ook de droogkast nodig heeft droog ik onze spullen op kleerhangers. We hebben er 12 bij, dat is juist genoeg. En de kleine kledij droog ik dan
op het molentje. Dat handig ding hebben we ooit eens in Japan gekocht (daar zijn ze meesters in plaats besparen) en het is al vaak goed van pas gekomen.
Er kunnen 10 slips, 20 sokken en 4 hemden aan opgehangen worden. Dus dat ik de droogkast (ikke, of all people) te lang zou bezet houden
is puur fantasuur. Dat molentje & de 40 houten wasspelden sleuren we niet voor niks mee in de bagage. Die dingen worden gebruikt wanneer nodig.
Dat heb ik allemaal niet uitgelegd hoor, laten praten (zwetsen) en gewoon verder doen. Dat hij zich met zijn eigen huishouden moeit.

Drogen we dan helemaal niks in de droogkast? (Nu ik er toch over bezig ben).
Ja: lakens, slopen en badhanddoeken gaan in de grote droogkast van het scheepslinnen, beneden op deck 0, op donderdag. Niet op vrijdag of zaterdag
want dan zijn de stewards met het scheepslinnen bezig en dan hebben zij de grote droogkas nodig. Het enige dat ik echt hierboven op deck C
moet gedroogd krijgen zijn de werkpyjama's van LM
Werkpyjama's = katoenen werkshorts + katoenen T-shirts om in te slapen wanneer hij van stille wacht is, om de drie dagen.
Die droog ik wel op 60°C want ze zitten ruim genoeg. Gesteld dat ze krimpen, wat niet meer zal gebeuren want dat is al getest, dan zitten ze nog ruim.

Zo, nu heb ik alles op een rijtje. Wanneer hij nog eens over drogen begint zal ik niet meer met mijn mond vol tanden staan. Want ik was écht een en al
ongeloof hoor. Het is allemaal zo simpel, het wijst zichzelf uit, maar die 'slimme' kop ziet dat niet? Hij vond dat het zijn beurt was om te drogen, dat is alles,
vandaar die preek over katoen op 60°C. -'k heb wel meer verhalen over die gast, tenen krullend, beginnend op schip 09 in de contractperiode '83-84

2000-07-16 ~ op zee

Gisteren danste het schip. Zoiets tussen rollen en stampen. Lastig. Dan nog liever rollen, dacht ik. 'k Had dat beter niet gedacht want vandaag rollen we.
En het is voor echt. Het is lang geleden dat we dat nog meegemaakt hebben, het is weer efkes wennen. 'k Wordt er een beetje niet goed van, maar
dat houden we stil want alle andere mensen moeten werken en zij hebben het lastiger dan ik.

2000-07-17 ~ op zee

Gisteren heb ik niet kunnen verder schrijven. Om 10h30 kregen we plots een fameuze roller te verwerken. 'k Had juist de tijd om de laptop op te heffen
en recht te staan. Het typtafeltje raasde weg naar stuurboord. Daarop verdween mijn stoel naar bakboord. Maar ik had de laptop intijds en stevig vast .
Hij en ik zijn nergens tegen geknald.
Sinds gisteren voormiddag is dat gedoe aan de gang, zwaar rollen en zo om de 20 minuten een stuk of zes erg zware rollers. (26° uitwijking)
En weer schele hoofdpijn natuurlijk. Aan dat rollen zijn we na 24hrs wel gewend, maar nu stampt het schip ook weer. Wéér van dat gedans.

Het is ongeveer 3 jaar geleden dat LM en ik nog eens in écht slecht weer gevaren hebben en dat is te merken, ik ben minder bij de pinken.
Zo zet ik bvb de glazen veilig, maar ik vergeet onze mokken. En ik leg wel de brillen in de schuif maar de wekkers niet. Dat soort zaken.
Gelukkig zijn er geen brokken. Tot hier toe.

Aan tafel hebben we nog een zware roller gehad. Het meeste was al afgeruimd maar de flesjes en potjes stonden nog in het midden en dat zijn er veel.
LM had juist de valbaar van onze tafel omhoog gezet. Mr Kosta was de tafelzuren van de officierstafel aan het wegzetten.
Ineens was die hele zware roller er.
De lege stoelen zwierden naar één kant van de mess, in de keuken en de pantry sloeg allerlei tegen deck, geluid van brekend glas, borden die
in de wasbak donderden ... Mr Kosta kon de tafelgarnituren zomaar niet loslaten. In de keuken gebeurde ook vanalles. Het was persies een aardbeving.
We zijn met ons allen in gang geschoten. Een kwartier later was de chaos opgeruimd en waren de stoelen vastgevezen, wat gisteren al had moeten gebeuren,
afwas gedaan en tafelgerei in de rekken. Alles stond vast. Het was oké en stil nu. Enkel nog het geknars van glassplinters onder onze voeten. 

's Avonds hebben LM en ik onze matras op de vloer in de woonkamer gelegd, dwars op de rolrichting, geklemd tussen zijn bureau en de seat.
De matras kan er juist tussen. 'k Dacht vanmorgen dat we geen oog dichtgedaan hadden maar we hebben blijkbaar toch geslapen want
we voelen ons goed. Kiplekker is nog iets anders maar gewoon goed is voor vandaag al mooi.

Gisteren was 't iets minder hoor. Cheng Zeba had al mayonaise op zijn frieten gedaan toen hij merkte dat zijn steak te licht gebakken was.
Het was nogal het weer om het uit te hangen aan tafel, windkracht 7.
Maar à point moet à point zijn, voorál bij windkracht 7 want dit weer werkt op het humeur van meneer.
Capt Wero was op slag de diplomatie zelve en stelde voor de steak efkes in de microgolfoven te steken.
"Zal de mayonaise dan niet raar doen ?" vroeg ik. Capt Wero keek eens over zijn brilleke:
"De steak op een apart bordje", zei hij.
"Ah, eh, ja ... op een apart bordje".
Het weer is niet om te lachen, maar wij lachten toen tóch. Nà. En het ging ineens veel beter met mijn hoofdpijn.
En de steak van Zeba ging op een apart bordje in de microgolfoven en kwam er à point weer uit. Eind goed, al goed.

2000-07-18 ~ op anker, Oman

Gisterenmiddag was het slecht weer over en voorbij. Ineens en plots, op een paar tellen tijd. Een verademing.
Volgens het meteo rapport zou het slecht weer ophouden in de late namiddag maar het was in de vroege namiddag.
We kregen daar een bonus van enkele uren. Iedereen blij. Het KMI kan er niet aan tippen!

Iets na 20h : Engineers Call. Dat is een grote claxon die in elke alleyway hangt om alle mecaniciens dringend naar het machien te roepen.
Die claxon gaat ook automatisch af wanneer het machien 's avonds op onbemand gezet wordt en een alarm niet binnen de 3 minuten
geaccepteerd wordt  door de mecanicien van stille wacht. En dan zwaait er wat voor de mecanicien in kwestie,
tenzij hij ergens gekwetst ligt natuurlijk.
Gisterenavond was het machien bemand, want het was standby-anker. Bij een of ander alarm heeft de mecanicien beneden de bewuste knop 
ingedrukt en plots was er Engineers Call. De claxon gaat => cabinedeuren gaan hier open en toe, het verdiep stroomt leeg.
Al goed dat de verf nu droog is in de trapkast. 'k Had nog net de tijd om LM een sponzen halsdoek achterna te zwieren en te zien dat hij zonder sokken
weg was. Zonder sokken in die zware werkschoenen, dat worden bleinen.
En morgen een piston trekken ... ik heb alvast Betadine en pleisters gereed gezet.
'k Weet niet wie van wacht was, maar ik dacht "volhouden jongen, volhouden, ze komen, ze komen".
En toen werd het stil en iedereen bleef lang weg. Er was dus écht iets en hoe langer iedereen weg bleef, hoe stiller het me leek.
Er ging geen brand alarm, er kwam geen general call, er was enkel die Engineers Call geweest. En voor de rest was er stilte.
Er was dus geen gekwetste. Wat was er dan aan het gebeuren? Zou ik naar de brug gaan? Nee, geen pottenkijkers daar in moeilijke omstandigheden.
Gewoon een beetje op de knokkels knauwen dan maar.

Na een uur kwamen LM en de anderen weer boven. Er was brand geweest in de scavenging. Da's ergens onder de hoofdmotor en
daarin zit sludge ofte afvalolie. Die was in brand gevlogen. Zelfontbranding.
LM heeft me uitgelegd hoe dat zou kunnen gebeurd zijn. Terwijl hij het uitlegt begrijp ik het, maar daarna niet meer. Het laatste deel van zijn uitleg
snapte ik wel: in Ningbo had een barge moeten komen om de sludge in over te pompen. Dat is niet gebeurd en daar is het mee begonnen.
De zuinigheid van Antwerpen ..., ja mensen, had het machien in de fik gestaan dan had Antwerpen
de Chinese eigenaar een nieuwe machineruimte kunnen betalen.

Cheng Zeba en de 3^de mecanicien waren er nog mee bezig. De anderen moesten gaan slapen, morgen om 06h er uit, want
om 06h30 piston trekken. Cheng Zeba laat dat tenminste en dag op voorhand weten, zodat er tijd is om het nodige materiaal in gereedheid te brengen.
Cheng HUS komt daar de dag zelf om 10h mee af. Als planning kan dat tellen ...

Om 08h kwam LM boven voor een half uur. De piston gaat niet zoals gehoopt. Bijkomend malheur: de hoofdmotor is nog niet helemaal afgekoeld
en het was in het machien zonder dat al te warm om gezond te zijn. Met de pistonwerkzaamheden moeten de mensen om het kwartier
een paar slokken drinken en ergens onder een fan gaan staan om niet te bezwijken van de hitte. Heat exhaustion, oververhitting van het gestel.
Encarta besteed er een paar bladzijdes aan.

Iets na 10h kwam er telefoon van LM : of ik overalls kan wassen vandaag. Gewoonlijk doet de wiper dat maar vandaag hebben ze beneden
± om het uur droge kledij nodig en de wiper werkt mee aan de piston. Dus vandaag werk ik onrechtstreeks mee aan de piston, ik doe de logistiek. 
Toen ik in de engine control room de overalls ging halen waren de mensen aan de coffeetime. Maar vandaag was het kouwe cola.
Aan hun gelaatskleur en ogen te zien hadden ze allemaal een hitteslag. En de dag was nog niet eens halfweg.
Ik maak geen foto's van mensen die aan het afzien zijn, maar dit zou nu eens een echte werkfoto zijn zie. Want foto's van barbecues of verjaardagen
en misschien al eens een paar mensen in overall zeggen niks, maar dan ook niks over het dagelijks leven of soms het labeur aan boord.
Piston-foto's en scavenging-foto's wel, en 'in het zweet huns aanschijns' is zwak uitgedrukt, een compleet ontoereikende uitdrukking. Dit was ellende.

De koude cola en het water werden gebracht door de steward, met de groeten van capt Wero.
Dwz : op kosten van de rederij. Dat mocht wel gvd ... LM is aan zijn vijfde liter water bezig sinds vanmorgen.

(vervolg volgt)

21-08-2020 om 00:00 geschreven door maart

2000-07-03 ~ op zee

Sinds gisteren weten we waarom de Chinezen de laatste dagen dat het schip tegen de kaai lag wegbleven uit de cargo control room (CCR)
Capt VW had een telefoontje naar Tankers Londen gepleegd en daar laten horen dat het met al die taterende Chinezen in de CCR niet mogelijk was
zich te concentreren op het lossen van de cargo en dat zij niks bijbrachten aan de werkzaamheden, integendeel. Tankers Londen wil natuurlijk
geen brokken en belt naar de maatschappij in Ningbo, China. De maatschappij belt naar de verantwoordelijke Chinees aan boord en op slag
waren ze weg uit de CCR (maar toen zaten ze in de smokeroom, te kaarten, ze hadden daar hun tenten dan maar opgeslagen)
De allereerste dag zaten ze in de CCR zo luid te kakelen dat ik dacht dat choff Diga met iets ging gooien. Met de muis.

Op schip 31 of een eerder contract hing op de deur van de CCR geplakt:

            THIS IS A CARGO CONTROL ROOM
                NOT A CONFERENCE ROOM

Dat had hier ook mogen hangen. -nu pas bedenk ik dat ik dit toen wel eens had kunnen voorstellen aan choff Diga
Tiens, dat de auditeur dáár niks over gezegd heeft, over dat gekakel. Als hij zich dan per sé toch nuttig wilde maken ...

2000-07-04 ~ op zee

We hadden 36 boeken, met de drie die capt VW voor ons achtergelaten heeft. En in de kast van de smokeroom staan er nu nog 18.
Ik denk dat de Chinezen met die boeken weg zijn. Of Inspecteur Rosario? Er ontbreken in elk geval meer boeken dan anders.
Gewoonlijk zijn er 6 à 7 in gebruik. 'k Hou dat in het oog, want het boekenkastje is mijn troetelkindje.
De smos-Chinezen hadden er blikjes drank op achter gelaten. De boekenlijst was nat, de lijst met video's was nat en
de lijst met posities van andere schepen van de rederij in Antwerpen ook.
En heel het kastje plakte van de opgedroogde cola en de pallepoten.

Er zitten beestjes in de droge voeding. Toch al zeker in de koekjes en de suiker, waarschijnlijk in de rest van de droge voeding dan ook.
Het zijn geen kakkerlakken, die zijn groter, lichtbruin en hebben fijne antennes. Deze beestjes hebben knotskes op hun kop.
Nadat ik een doos suiker gecontroleerd had, klontje per klontje, hebben we een beestje onder het vergrootglas gehouden:
't is potdorie nog een sympathiek dinkske ook. Dat zagen we pas nadat ik al 75 van zijn neefjes en nichtjes dood geplet had.  

Gisteren zijn we Taiwan gepasseerd, deze keer in de goede richting, richting zuid. Richting beschaving.
Vanaf vandaag hebben we weer piratenprocedure, maar goed, we varen zuid. Blij zijn met kleine dingen.
Het programma voor de komende weken : 08/07 Singapore, stores en crewchange.
Laden ergens in Oman en dan terug, om te gaan bunkeren in Jurong, Singapore. Waar er moet gelost worden is nog niet geweten.
Met een beetje geluk monsteren LM en ik af in Singapore, einde deze maand, liever dat dan nog eens naar Ningbo.

Vannacht schoof er plots een mail onder de deur, om 01h30. Een vreemd uur, vond ik. Maar capt Wero moest met Tankers Londen bellen
tijdens de Engelse kantooruren, hier is het dan stukken in de nacht. Zo geraakt zijn bioklok natuurlijk niet bijgesteld naar de lokale tijd.
In het naar hier komen is hij 31h onderweg geweest. 4hrs wachten in Frankfurt en 4hrs in Hongkong.
Het had gemakkelijker gekund: er is een rechtstreekse vlucht Zaventem-Shanghai, maar dan had hij twee dagen eerder moeten vertrekken
en daar had hij geen zin in, vertelde hij.

          En de kans laten voorbijgaan om alvast twee dagen te kunnen aanpassen aan de lokale tijd?
          Wetende dat men aan boord onmiddellijk in gang moet schieten ... dan was de keuze bij mij snel gemaakt.
          Ik was bij intercontinentale verplaatsingen dankbaar als er een dag of twee hotel volgde, wat niet elke keer het geval was natuurlijk.

'k Hoop dat capt VW ondertussen onze brieven gepost heeft, dan liggen die vandaag in ulle brievenbussen.
Binnenkort hebben we nog eens barbecue. De ch.kok heeft het zelf voorgesteld aan capt Wero. Brave mens, de ch.kok.

Een sterk verhaal van capt Wero : twee jaar geleden op een schip van Petrobulk (ook in uitbating bij de rederij in Antwerpen) liet in deze contreien
de airco het afweten. In de cabines was het 40° en in het Machien was het compleet onhoudbaar. Iedereen sliep buiten.
De pot op met piraten of malariamuggen. Enkel de capt en de cheng konden binnen slapen, zij het op een aantal badhanddoeken,
omdat in hun cabine een zijraampje open kon. De mensen kregen last van prickly heat,  https://www.huidinfo.nl/m/miliaria-zweetpuistjes/
de 1^ste stuur zelfs tot bloedens toe. Capt Wero heeft daar foto's van gemaakt en naar de rederij gestuurd dat dit geen manier was mensen te behandelen.
Want waarom was de airco buiten dienst : de freon was geschrapt van de bestellijst. De freon is later geleverd, ergens waar het dan stukken van mensen kostte.
En toen wij ons allemaal zaten af te vragen of dat wel kan, dat soort situaties, viel de naam van 't pastoorke! De inspecteur (inquisiteur)
van op het vermaledijde schip 25 in de periode '94-'95.
Choff Diga had een gelijkaardig verhaal over 't pastoorke. Iets over tanks waarvan de binnenwanden moesten behandeld worden met
een speciale coating, een bepaald product. In de tanks was het meer dan 50°C, levensgevaarlijk dus, en ventileren bracht geen verkoeling.
Dé oplossing van 't pastoorke : "steek er Filipijnen in". Verandert dat iets aan die 50°C ? Het blijft levensgevaarlijk. -dat is dan inspecteur ...

2000-07-05 ~ op zee

Gisteren is de telex naar de personeelschef in Antwerpen vertrokken. Nu begint het wachten op antwoord, of LM afgelost wordt of niet.
Zodra ze een naam laten weten mogen we zeker zijn dat we einde deze maand naar huis gaan. Tenzij de vervanger een been breekt op de gangway,
dan blijven we nog wat.
Cheng Zeba moet naar huis want zijn vrouw bevalt in augustus en capt Wero vertrekt ook, want hij was hier maar efkes tussendoor, voor een maand.
't Zal druk worden op Changi Airport (Singapore).

2000-07-06 ~ op zee

Ruig weer vandaag. Het schip stampt alsof we over een kasseiweg varen. Er is veel stuifwater ook. Tot aan de manifold. Mooi hoor.
'k Zou dat wel willen fotograferen, maar dan met LM mee om me ergens vast te binden of ik waai weg. Toen we uit Ningbo vertrokken was het
op de monkeybridge al moeilijk om te blijven stilstaan. Er zullen wazige foto's bij zijn, vrees ik.

Gisteren wervelden de uitlaatgassen van de schouw de inlaat van de airconditioning in. In heel de accommodatie hing koolstofmonoxide,
het rook naar vrachtwagens en autobussen die staan draaien. Al wie binnen werkt had schele hoofdpijn. -alsof père voor de zoveelste keer beneden
in de garage zijn diesel had laten staan warm draaien alvorens buiten te rijden, en als ik daarover iets zei blafte hij : wat moet ik doen misschien?
mijne moteur kapot draaien? nee natuurlijk niet, uw gezin van vier mensen elke morgen vergiftigen met koolstofmonoxide is goedkoper

Sinds Aruba is er een digitale camera aan boord. Sinds gisteren is hij in handen van cheng Zeba omdat capt Wero van mening is dat foto's van
kapotte machinerijen of hun onderdelen, beter kunnen gemaakt worden door iemand van de mecaniciens dan door iemand van de stuurlieden.
Niet dat er al iets kapot is hoor, maar 't is voor 't princiep. Tof princiep, want nu hebben we een nieuw speeltje. Gisterenavond had cheng Zeba
de camera bij in de smokeroom. Wat men daar allemaal mee kan doen! Foto's tonen op TV via het videokanaal. Daarna bewegende beelden van al wat
bewoog in de smokeroom. Er kunnen een 100-talfoto's in het geheugen eer men het moet leeg maken. Kortom, een klein wonder voor 150 USD.
Vorig verlof hebben LM en ik in een folder digitale camera's gezien die die allemaal rond de 35.000 BF kosten. -waarschijnlijk hadden wij toen
de verkeerde folder vast- Maar die hadden wel een sterkere zoom. Dit toestel is het simpelste van 't simpelste. Da's ook goed, het ding doet
wat het moet doen. De instructieboekjes die erbij zijn liggen voor het ogenblik bij ons in de cabine. 'k Ben er al danig in het studeren geweest, want
misschien monsteren we af in Singapore en daar verkopen ze van die dingen.
Het nadeel is dat het een zeer delicaat toestel is. Onze Olympus is weerbestendig, hij kan tegen een drupje regen, mist, of vochtige lucht.
De digitale kan tegen niks, volgens de documentatie. Niet geschikt om de jungles van deze wereld mee in te trekken.
Daarom zou ik de Olympus nog wat erbij houden.

Gisterenavond hebben de Bulgaren bevestiging ontvangen dat ze in Singapore naar huis mogen. Veel blije gezichten. 'k Kreeg bijna ook bagagekriebels.
Niet om mee naar Bulgarije te gaan, maar om naar België te gaan. LM inpakken en weg zijn wij.
Vier van de Bulgaren hebben staan springen van pure blijdschap. In de lift. De lift blokkeerde direct, dat gaat automatisch.
Vanmorgen heeft de elektrieker er zijn werk mee gehad.

2000-07-10 ~ op zee

Gisteren is hier in alle stilte een ramp gebeurd. LM wordt pas afgelost na 11/08. Maar het kan erger, véél erger.
Capt Wero wordt afgelost door capt PO, die ja, van op schip 30, 't varend wrakat in Sembawang (Singapore) wat oplapwerk gekregen heeft.
En cheng Zeba wordt afgelost cheng HUS, het organisatorisch wonder. LM had gehoopt hem niet meer te moeten meemaken hier.
HUS in combinatie met PO, dat wordt dus de ramp. Binnen drie weken komen ze. Ik wou dat ik het niet moest meemaken.

De mail van de rederij zit nogal raadselachtig ineen. De vervanger van LM is ene Lupo, die nu nog aan boord is van de Grub.
De Grub wordt op 11/08 in Yeosu (Korea) verwacht. Komt hij dan van Yeosu onmiddellijk naar dit schip? En als dit schip op 11/08 op volle oceaan is?
Dus komt Lupo pas in de volgende haven die wij aandoen, na 11/08. Dat kan dan einde augustus worden of half september.

De Singapore Passage was een succes. Enfin, voor mij toch, want ik mocht van choff Diga meehelpen met het aan boord nemen van de proviand.
Hij zuchtte dat hij daar door de bemanningswissel volk te kort zou komen om de spullen van deck te halen en te bergen.
'k Heb direct voorgesteld dat ik een handje kon helpen (Diga kent mij nog van tijdens mijn jaren als stewardess aan boord)
daarom was het direct oké, ik mocht mee met de grote mensen gaan buiten spelen.
Er was geen zuchtje wind (we vaarden dead slow) en de marchandise kwam op de middag natuurlijk, pal in de loodrechte zon.
Op een heet dek in de blakke zon, maar we hebben goed gelachen. De nieuwkomers in het Bulgaars en ik in het Vlaams.

Gisteren hebben we iets minder gelachen, met die mail van de rederij. Choff Diga kwam hier 's avonds binnenschuiven als een ziek konijn.
Hij heeft ook al met capt PO gevaren dus hij weet wat er komen gaat, wat ons te wachten staat. Diga komt ander nooit bij ons langs.
Het feit dat hij hier gisteren ineens stond  zegt iets over de algemene gemoedstoestand bij de Belgen die aan boord blijven, Diga, LM en ik.
PO en HUS zijn begot nog niet aan boord en ze maken de gemoedrust al om zeep, ze verpesten de sfeer al.
Later aan tafel was choff Diga zichzelf moed aan het inspreken.
Capt Wéro en cheng Zeba hebben er zo geen last van hun vervangers. Integendeel, zij zijn blij dat hun vervangers komen. Wij veel minder.

Sinds vanmorgen rollen we. En ik heb domweg een glas gebroken. Nu hebben we er maar drie meer. Scherven brengen geluk. Zeggen ze.
'k Had het glas gisteren moeten breken, dan had het bericht over LM zijn vervanging er mogelijk gans anders uitgezien.
Grijze novemberlucht in juli en de ene stortbui na de andere. Probeer de komende toekomst maar eens van de zonnige kant te bekijken.
Goed, ik ga er over ophouden want ik ben aan het zagen.

Vorige donderdag hebben we barbecue gehad en het was weeral een succes natuurlijk. De barbecue was bedoeld als het afscheidsfeestje van
de vorige ploeg Bulgaren. Er stond nogal veel wind maar ze hadden een windvrij hoekje gevonden achter het kasteel, op level A aan bakboord.
Het lijkt daar maar een klein stukje deck, en toch is het er ruim genoeg om er twee grote tafels, voldoende stoelen en de barbecue op te krijgen.

Omdat we zaterdag te vroeg in Singapore gingen aankomen (en dan hadden moeten ankeren, dat kost serieus wat geld) heeft capt Wero
vrijdagnamiddag het schip laten terugdraaien voor een tweetal uren. Choff Diga repte zich naar de keuken om de ch.kok er op attent te maken dat
het schip aan het keren was. En hij zei er bij dat de bestemming veranderd was, dat we naar Bintulu (Borneo) gingen laden, dus geen aflossing in
Singapore. De ch.kok werd bleek en dat kan ik geloven. Zoiets vertellen is geen grap Diga, dat is plat leedvermaak.

Gisteren was er een drink bij capt Wero in de cabine. Hij heeft een weegschaal staan. We hebben ons allemaal eens gewogen.
Buiten LM is iedereen bijgekomen. Vier kilo, ikke. Deze kok is nog beter dan de vorige. Hoe krijg ik die vier kilo weer weg?
Och, over drie weken gaat dat vanzelf, met capt PO en cheng HUS aan tafel verdwijnt mijn eetlust vanzelf.

2000-07-03 ~ op zee

Eergisteren zijn de matrozen de vloeren van de alleyways en de trapkast beginnen verven. Iets voor 12h : brandalarm.
Dan mag de lift niet gebruikt worden, dus iedereen ging naar zijn post via de trap. Snel. Daarbij gingen we over de krijtlijnen en
liepen door de natte verf. Het zag er lief uit, al dat werk versmost. En 't was dan nog loos alarm ook.
Maar goed, de Bulgaren konden er mee lachen. 't Was een zot zicht ook. Eerst loopt een mens op de tenen te wiebelen
tussen de smalle krijtlijnen en een uurtje later stormen we met zijn allen door de natte verf.
De dag er na stapte ik op deck C ook nog maar eens in de natte verf. En in de trapkoker zijn na de herstelwerken blijkbaar opnieuw
accidenten gebeurd, want daar zijn ze vanmorgen opnieuw met verf bezig geweest. Het is er nu een wirwar van krijtlijnen, cirkels en pijlen.
Niemand weet nog waar men mag stappen en waar niet, tenzij misschien die ene, die het geverfd heeft.
Dan maar met de lift.
Dat duurt nu langer dan anders, want iedereen wil nu met de lift, zelf voor kleine verplaatsingen. Niemand durft nog met de trap. Tenzij er
sebiet weer brandalarm is, dan stormen we weer met zijn allen door de natte verf natuurlijk. En zo blijven we bezig.

In het machien is het al een week of twee op sommige plaatsen 40°C en meer.
Gisteren zijn we Sri Lanka gepasseerd. We konden TV ontvangen: Discovery Channel. Zoiets als National Geographic,
maar dat eerder Brits dan Amerikaans. https://nl.wikipedia.org/wiki/Discovery_Channel , https://nl.wikipedia.org/wiki/National_Geographic_Channel 
't Ging over haaien. Niet echt een documentaire om te bekijken in tropische wateren.

20-08-2020 om 09:01 geschreven door maart

2000-06-29 ~ Ningbo, China 

We zijn de baai aan het binnenvaren. De route kronkelt nogal. Veel baai is er eigenlijk niet te zien, eerder een muur van eilanden langs weerzijden en
wij moeten ons daartussen wringen. Dat doet de loods. Hoop ik. Het is 06h en de vissers varen uit. We varen persies op hun visgronden, want
ze komen recht op het schip af. De sloepen hebben een platte voorpiek, ze schuiven over de golven ipv ze te klieven.
Aan weerskanten zijn kleine dorpjes te zien. De lucht is nog grijs en het land is nog mistig zo vroeg op de dag. Veel valt er nog niet te fotograferen.

In Singapore vaarden de vissers met vlaggencombinaties, dezelfde kleurencombinatie markeerde de boeikes van hun netten. Hier in China
varen de sloepen allemaal met een rode vlag. Als zij de positie van hun netten allemaal met de zelfde kleur markeren hoe weten ze dan wat van wie is?
Na de 500^ste sloep viel mijn cent dat het gewoon de nationale vlag was. 'k Had de ster met de sterretjes niet gezien, de vlaggen hingen nog slap.
Gisterenavond gaan LM en ik naar de smokeroom, om te wachten tot iedereen er is om aan tafel te gaan. Daar zaten een stuk of acht Chinezen
in wit hemd en met veel goud op hun schouders te kaarten. En ze zaten daar al lang, want het zag er blauw van de rook. Ze hadden daar hun tenten
opgeslagen. We wilden wat TV kijken, dat hebben we gelaten. Sinds de dag tevoren hadden we al TV. En FM op de radio. Geen Chinese maar Japanse.
TV en radio Okinawa, met Chinese ondertiteling: kapitalistische propaganda voor Communistisch China. https://nl.wikipedia.org/wiki/Okinawa_(eiland) 
Misschien zat er een controleur van de Partij mee te kaarten. TV Okinawa zou een belediging aan het adres van de Chinese Volksrepubliek kunnen zijn.
En wat gebeurt er dan? Mogelijk een Chinese colère. Dus laat maar. Het geeft een verloren gevoel wanneer 'anderen' en bloc
de gemeenschappelijke woonkamer bezetten. Daarop zijn we naar de cargo control room gegaan, die arme choff Diga wat gaan gezelschap houden.

De Chinezen waren 'boos' omdat er niet voldoende slaapplaats was voor hen. Voor 25 man? Capt VW moest er eens mee lachen:
"Ze mogen al blij zijn dat er genoeg eten is. 25 man is overdreven, dat is een volledige tweede bemanning" zei hij.
De man van het agentschap slaapt bij inspecteur DHO op de seat. Hij wil hier kunnen afmonsteren hè.
Waar alle andere Chinezen geslapen hebben weet ik niet.

Sinds gisteren hebben we muggen aan boord.
Einde mei, vlak na Cabinda (Angola) viel mijn cent, rijkelijk laat, dat we geen anti-malaria pillen genomen hadden. Voor Aruba niet, voor Cabinda evenmin.
'k Vraag dus aan capt VW of we toen niet hadden moeten ... "Zover uit de kust?" antwoordde hij.
In Cabinda was dat misschien 15 km. Zucht.
Er is nog veel werk voor Mediport. http://www.mediport.be/historiek.html 
Misschien moeten ze in hun brochure bijschrijven dat muggen grote afstanden niet op eigen vleugels vliegen maar dat ze meegedragen worden
zodra er die dag landwind blaast en zover de landwind blaast. En hoe ver dat wel kan zijn. Misschien doet het woord landwind dan een belletje rinkelen?
Er is nog heel veel werk voor Mediport. En daarbij 'op zee zitten geen insecten'. En dat voor een captain ...? 
Toen LM & ik op controle gingen vertelde Dr.V dat ze in Antwerpen hun eerste malariadode al binnen hadden voor dit jaar.
Zo had ik het moeten aanbrengen bij capt VW, maar ik heb er veel te laat aan gedacht.

08h: 'k zie al kaaien, veel. Binnen een uurtje zijn we er. Aan stuurboord ligt een weerloos donkergroen heuveleiland, met twee grote happen uit zijn flank.
Twee beten van een vliegende Chinese draak. Een echte, geen papieren feestdraak. Twee open wonden. Steengroeven.
Aan weerskanten dorpjes, stadjes en stedekes. Veel ferries hier op het water om al dat volk van hier naar ginder en terug te brengen.
De agent had gisteren geen post bij. Dus brengt capt Wero ze mee uit België, denk ik. Hij wordt deze namiddag aan boord verwacht.
14h : nog gene Wero te bespeuren.

Iemand heeft een zwarte bic mee gewassen in de wasmachine. 'New Park Centra - Singapore' staat er op. 'k Had hem niet zien liggen in de trommel
en nu hebben LM & ik inktvlekken op onze kledij. En niet op ouwe T-shirts natuurlijk, maar op ons Goe Goed. Plezant is anders.
Wie is er laatst in Singapore geweest. Of beter : wie heeft er laatst gewassen? Enfin, ze gaan sebiet van boord. Inspecteur Rosario alvast,
hij heeft dan toch de nodige uitreispapieren gekregen. Hoe het met inspecteur DHO zijn reispapieren gesteld is heb ik niet gevraagd.
Vanmiddag zaten twee Chinezen mee aan tafel. De ene is de auditeur. 
Om 12h30 wilde hij een werkvergadering in de cargo control room. Klaar met eten of niet.
De 25 Chinezen zijn nu van boord. Allemaal & tegelijk. Wat een verademing plots.
De andere Chinees was een technieker van ABB, https://nl.wikipedia.org/wiki/Asea_Brown_Boveri 
LM vertelde na die kleine vergadering dat de auditeur een brandoefening wil houden. Oeioeioei, dat zal niet gaan hè meneer de auditeur,
de mannen zijn hier zo stijf als een plank! Van het basketten hè.

          Zou er zo geen filmke ineen te knutselen zijn over een schip ver van huis. In elke haven is er wel 'iets'.         
          Gaston Berghmans als captain, Bompa Lawijt als chief officer, Nonkel Jef als chief engineer en Carry Goossens als 2^nd engineer.
          LM stelt voor : Markske van FC de Kampioenen als steward en BTW als kok. Dat moet te doen zijn.

Hoe gaat die brandoefening er uit zien? De mensen zijn aan het werk sinds 04h. Hun werkdag zit er in feite al op.
En na die inspanningen van de brandoefening een audit ook nog, wanneer al hun energie gedraind is ...?
Wanneer zal een audit eens kunnen op het geschikte moment? Niet in haven wanneer de mensen er constant hun hoofd moeten bij houden,
maar op zee, wanneer de dagen een regelmaat hebben en de mensen op gewone uren werken. Op volle zee. En op zondagnamiddag dan audit.
Da's ook lastig hè, wie wil er nu gedurende een ganse oversteek, gedurende weken een auditeur aan boord hebben.
Maar ik weet een oplossing: we doen hem heel de dag chippen (verf afbikken) en 's avonds basketten tegen de struise Bulgaren.
En de laatste zondag mag hij auditeren zoveel hij nog kan.

Waar blijft capt Wero nu? Die weet niet goed zeker dat wij hier zo links en rechts zo'n beetje op de post zitten te wachten. Vooral aan bakboord.
'k Keek nog maar eens naar buiten en ik zie Rosario de klimtoren afsukkelen met zijn bagage. In zijn eentje. Geen helpende hand van een struise Bulgaar
om ze naar beneden te brengen. Dat zegt veel. Mogelijk hebben ze orders gekregen van hogerhand. En inspecteur DHO, monstert die niet af?
Wie stond daar ineens aan deck : capt Wero. 'k Ben hem gaan ophalen aan de buitendeur, want met die audit heeft weinig volk tijd om
hem binnen te loodsen in dit doolhof. Tiens, voor Wero was er wél een matroos om diens bagage naar boven te brengen.
Amper twee minuten na inspecteur Rosario, want die moest met datzelfde busje mee het terrein af.
In de lift vroeg ik hem of hij post bij had. Eén omslag, zei hij, voor de 2^nd engineer. Jochei, de krant van vorige woensdag is toegekomen!
Nu nog wachten tot capt VW klaar is als bijzitter bij de audit en dan krijgen we onze post in handen.
We kwamen LM tegen in de lift, 'k heb hem direct verteld dat zijn post er is. Hij straalde. Op slag had hij het minder warm, denk ik.
Voor de mecaniciens is de audit gelukkig morgen pas. Dan kan LM eerst een nachtje slapen.
En inspecteur DHO is ook afgemonsterd geraakt. De brave mens was misschien opgelucht, na dat dagenlang gedoe van de 25 Chinezen.

2000-07-01 ~ Ningbo, China

Vandaag zou het wat rustiger moeten zijn. Sinds gisteren is de auditman ook naar Hongkong, de vettingman van BP is weg, er zijn nog
enkele Chinezen aan boord maar die weten nu dat ze niet teveel noten op hunne zang moeten hebben met choff Diga.
En capt VW is naar huis. Dat laatste is wel jammer natuurlijk.

Voor de mecaniciens is de audit tot het minimum beperkt gebleven, enkel cheng Zeba en Eddy (junior mecanicien).
Eddy werd er van tussen geplukt omdat in één van de verslagen van de managementvergaderingen iets over hem op papier staat.
En de auditeur heeft die verslagen doorgenomen. Ja, natuurlijk.

Donderdag had capt VW tegen de auditeur gezegd dat hij geen brandoefening kon houden omdat ISM een zaak van paperassen is.
Andere instanties kunnen vragen/eisen om een oefening te doen maar een ISM controleur niét. -daar snap ik nu niks meer van
ISM = https://nl.wikipedia.org/wiki/Internationale_Managementcode_voor_de_veilige_exploitatie_van_schepen_en_voorkoming_van_verontreiniging 
Toch fijn, een captain die het been weet stijf te houden.

Verder zat die man te hakken op het beleid van de rederij, ipv te controleren of dat beleid toegepast en nageleefd wordt. Daar klopte dus iets niet.
Capt VW heeft efkes met een hoge pief op de rederij in Antwerpen gebeld.
"Volgende keer gaan we bij De Norske Veritas, zei de hoge pief, vertel hem dat maar". https://en.wikipedia.org/wiki/DNV_GL 
Capt VW zegt dat tegen de auditeur en de volgende die voor audit aan de beurt was moest het bekopen natuurlijk: de 3^de stuur. 
Zijn safetywerk is prima in orde, zijn verslagen zijn pico bello. Maar dat is niet voldoende. Een mens moet nog assertief genoeg zijn om deze auditeur daar
met zijn neus op te duwen. En die audit-truuter heeft iets gevonden hoor!
In de verslagen van de 3^de stuur zijn de lijsten met Tests gemarkeerd met een T om aan te duiden dat uitrusting getest werd en
in de lijst met Trainingen (de oefeningen) wordt ook een T gebruikt om aan te duiden dat de training heeft plaatsgevonden.
Aha! dacht de scherpzinnige Chinees, hoe weet men dan het verschil tussen een Test en een Training? Wel manneke : 
1/ omdat het bovenaan de bladzijde staat waarover het gaat  
2/ omdat het over verschillende mappen gaat, en die mappen zijn gelabeld
3/ door de aard van het onderwerp, knuppel!, materiaal wordt getest en mensen worden getraind
Een brandslang of een firepomp traint men toch niet, die test men.
Dus als er drill staat, mogen we veronderstellen dat daarachter de T van training staat. En gelijk ook een extra-test van het gebruikte materiaal.
Komt gij voor dat soort muggenzifterij helemaal van uit Hongkong. Mô vriend toch! 
Capt VW had al zoiets vermoed en is daar intijds wat gaan helpen in de managementroom. Gelukkig maar voor die brave 3^de stuurman.

Voorts had het manneke nog iets gevonden. Choff Diga is huisvuilmanager. Hij zorgt dat het huisvuil op verantwoorde manier van boord geraakt.
Na een lange oversteek is dat een trucklading vol, soms meer. En als die ophalingen zijn gedocumenteerd met de nodige stempels van de firma in kwestie.
Nu stond er een leeg blik cola naast het kasteel. Zwervend huisvuil!
Héla, hola, dat is daar niet achtergelaten door iemand van de Bulgaren hè. Die mannen zijn van opleiding en van houding te gedisciplineerd en
teveel zeeman om zoiets te doen. Dat is daar achtergelaten door één van die 25 smos-Chinezen. En daarover begon het auditeurke dan tegen choff Diga
die al een etmaal of twee aan het lossen is in zeer moeilijke omstandigheden. Capt VW stond plots achter het auditeurke en zei in Klare Taal
dat het genoeg geweest was. Diga glunderde nog toen hij het vertelde. -capt VW patrouilleerde die dagen haast continu, op stille sportschoenen

Eigenlijk was het zielig dat de auditeur zo'n futiliteit zo gretig aangreep. Dat er ondertussen danig moest gewerkt worden om de Chinezen
van de lichters en van de terminal enkele basisregels in de kop te krijgen en dat choff Diga ze zelfs dan nog moest in het oog houden,
ontging hem voor het gemak. Dat hier met die omhoog gevallen amateurs reëel gevaar voor oilspill is, was bijzaak. Dat we ruwe aardolie
aan het lossen zijn deed geheel niet ter zake, want : aan deck lag huisvuil! 1 colablik. Het is bijna om te lachen, maar daar is het vent te zielig voor.
Hij heeft een carrière gemist als surveillant op de speelplaats van een school. Een surveillant mag vallen over een colablik. Daar zelfs straffen voor uitdelen.
Ondertussen drijft hier tussen kaai en schip genoeg huisvuil om een vrachtwagen mee te vullen, allemaal in het water gegooid door die viezeriken van hier.
Proper zijn ze niet maar gewichtig doen kunnen ze wél? 

2000-07-02 ~ vertrek uit Ningbo, China

Lieve Mensen, we váren, we zijn hier eindelijk weg. Dit waren moeilijke dagen. Dan liever storm op zee dan het gezeik van de wal.
Het machien draait, de kaai verdwijnt naar achter, we zijn hier weg! Zo weg als iets! Iedereen haalt opgelucht adem.
Het is alsof het schip zelf zich ook lichter voelt. Nuja, we zijn hier komen lossen, de lading is er uit, dat zal er ook iets mee te maken hebben natuurlijk.

Weer van dat eigenaardig licht dat uit het water lijkt te komen. De Oost-Chinese Zee, heet het hier. En we hebben slierten bruin water van de Gele Zee.
Mosterdgeel. De modderkleur komt van de Huang He Rivier, zegt Encarta. Dat is de Gele Rivier.
De Yangtze Rivier ligt hier wel dichterbij, maar de modder komt van de noordelijker Huang He.
De vlaktes van de Huang He Rivier (4672 km lang) en de Yangtze Rivier (5226 km lang) zijn het decor van ongeveer heel de Chinese Geschiedenis tot ± 1911.
'k Ben er na Cape Town aan begonnen, die twee rivieren ken ik nu even goed als de Maalbeek in Zellik. En LM ook, want 's avonds shanghaai ik hem
om te luisteren naar wat ik overdag gelezen heb. https://nl.wikipedia.org/wiki/Ronselen ,https://www.ensie.nl/ewoud-sanders/shanghaaien-sjanghaaien 

Choff Diga heeft al laten weten aan LM dat ze veel werk gaan hebben met het ballastwater. De tanks zullen danig moeten gespoeld worden.
De modder zinkt naar de bodem van de ballasttanks en zet zich daar muurvast door zijn fijne korrel. Is er nog werk na Ningbo? Ja.
De ballastpompen staan wel in de pompkamer, maar de turbines voor de aandrijving staan in de machineruimte. Vandaar dat LM intijds verwittigd werd.

Over Shanghai: capt Wero zei aan tafel dat als we hier weer komen lossen volgende reis (verschrikte gezichten aan tafel, bibi incluis) hij misschien iets 
zou kunnen arrangeren met de agent dat ik Shanghai zou kunnen bezoeken. Lap, hij begint weer met zijn idiote voorstellen. Nog niks veranderd sinds '83.
Shanghai ligt volgens Encarta 200km ten zuiden van Ningbo. https://nl.wikipedia.org/wiki/Shanghai , https://nl.wikipedia.org/wiki/Ningbo 
Volgens de verzekering mogen we ons maximum 35km verwijderen van het schip. Wat zou ik dan naar Shanghai gaan.
Tenzij het een officiële excursie zou zijn met de helft van de bemanning. Alhoewel, dat valt er in Shanghai nog te bekijken? 
Heel hun historisch centrum hebben ze afgebroken. 't Was ook niet zo'n fraaie periode uit de geschiedenis.
En weer in Ningbo komen lossen zien we voorlopig ook niet zo zitten, gesteld dat een mens de keuze zou hebben.
En 24/07 heeft LM zijn vier maanden gedaan, einde contract! Over dat laatste zal LM Wero morgen wel officieel gaan inlichten zodat hij intijds kan
contact opnemen met de rederij. Dan kan de chef van het zeevarend personeel intijds naar zijn potlood en gom beginnen zoeken om intijds
een vervanger voor LM te vinden.

We varen weer tussen de duizend kleine groene eilandjes. Dat zijn uitsprongen van het vasteland, denk ik. Hier is zoveel te fotograferen
dat ik er mee gestopt ben. We hebben toch niet genoeg rolletjes bij om heel de doorvaart er op te krijgen.

19-08-2020 om 10:51 geschreven door maart

2000-06-23 ~ op zee

Het is goed dat er af en toe wat volk van buitenaf mee aan tafel zit, om de zoveel weken. In dit geval de Indische inspecteur.
Gisteren vertelde capt VW hem dat hier maar één keer per maand management meeting gehouden wordt omdat 'in his opinion'
de maaltijden vergaderingen zijn. Kermille, is dat zo? Al 90 dagen? Dus zaten ze al maanden tijdens de maaltijden te wérken?
Getver, waarom hoor ik aan tafel het verschil niet tussen werken en lullen over het werk? Zucht, zucht, zucht ...
Misschien leer ik het nog wel eens, ooit.

Verder kwam er vandaag bevestiging uit Antwerpen dat capt VW afgelost wordt in China, door capt Wero.
Hij heeft waarschijnlijk een deel van de post bij tenzij de rederij alles per DHL laat komen. LM heeft al gevaren met Wero en ik ook,
maar dat is lange jaren geleden, toen was hij nog stuurman.
16h30: 'k ben zojuist voor LM iets gaan printen in de cargo control room. Choff Diga was lelijk aan het foeteren op een walkietalkie die het maar half deed.
Jawadde. En ik beschouwde hem zo halvelings als de ideale schoonbroer. Behalve dan dat hij een hekel heeft aan strijken en aan ramen wassen.
Maar ja, wie niet.

We moeten op onze tippen lopen sinds de inspecteurs aan boord zijn hoor.
Niet dat ze niet mogen inspecteren, maar choff Diga wordt graag met rust gelaten wanneer hij aan het werken is.
Nu ja, wie niet.

2000-06-25 ~ op zee

Gisteren hadden we een veiligheidsoefening van formaat. De brandoefening was achter het kasteel te doen, in de bootsman locker,
van op de brug dus niet te zien. En dat was de bedoeling, heb ik begrepen.
Met het hoog bezoek van twee inspecteurs die mee op de brug stonden moest de oefening VLOT verlopen, vandaar achter het kasteel en uit het zicht.

Maar eerst was er boatdrill natuurlijk. Ook van formaat deze keer. Inspecteur DHO (uit Antwerpen) stond mee in de rij aan bakboord.
Wij staan allemaal braafjes lijk soldaatjes op onze plaats en choff Diga is dan de sergeant. Nu we een stille toeschouwer (DHO) mee in de rij hebben
moest er 'ene' toch uit de rij komen en zich positioneren als rechterhand van Diga zeker? En hij ging vlak naast Diga staan, een eind van de groep af
en zo wat dichter bij het dominante mannetje, ergens aan diens elleboog, om mee de aanwezigheidslijst af te lezen.
Andere keren doet Diga dat alleen (de man kan lezen), maar gisteren hadden we inspecteur DHO als waarnemer bij de boatdrill en
moest die 'ene' zichzelf in de schijnwerper werken door zich plots van nut tonen. Zogezegd van nut. 

Dit scenario heb ik al een paar keer gezien hoor, ene die bij de baas moét gaan staan. Zo ene zit er al eens tussen. Alleen verbaas ik mij er soms over
wie die 'ene' dan is. Op schip 27 was het de ch.kok Aurelio O, de voedselvandaal en hier is het de elektrieker.
Ik schrijf 'moét' gaan staan, omdat het sterker is dan henzelf.
De aanzuigkracht van de voorste rij, de stralenkrans van leiding, het idee van gewicht, het feit dat er die keer een toeschouwer was ...
ik weet niet wat er in die kop speelt maar het besef van realiteit is plots zo ver weg dat ze pal in de weg gaan staan en het gebeuren hinderen.
Dat is allemaal eens gebeurd. 'k Heb het al meer dan een keer gezien, veel meer mag ik niet doen hè: kijken en zien.
Zo na enkele jaren krijgt een mens er de slag van te pakken. 

Een week of langer geleden vertelde iemand aan tafel dat de elektrieker vroeger bij de Bulgaarse geheime politie was, 
het klein zusje van de KGB. https://nl.wikipedia.org/wiki/KGB_(Sovjet-Unie)  
Hij is geboren in 1957, dus het zou kunnen, de Muur is gevallen in 1989, toen was hij 32j.
De Bulgaren hier aan boord zijn allemaal oud genoeg om zich te herinneren hoe het was in de tijd van de geheime politie.
Daardoor moet de elektrieker op geen sympathie rekenen. En al is het voorbij, want de Muur is gevallen, het is zeker nog niet over.
Het is niet omdat een systeem -zogezegd- afgeschaft is dat de mensen die daar deel van uitmaakten van de aardboden verdwenen zijn.
Dat soort mensen loopt nog ergens rond. En zo iemand loopt hier dus rond.
Hij krijgt niet veel taal van zijn landgenoten. Hoogstens schouderophalen.

Waar was ik gebleven, boatdrill. Na het afroepen van de namen konden we de lifeboat in. Motor starten, enkele dingen testen,
wij moesten onze taken opnoemen en toen kon choff Diga afmelden aan de brug. Ineens zegt capt VW door de walkietalkie dat de VHF, de Marinetta
op kanaal zoveel moet gezet worden. https://en.wikipedia.org/wiki/Marine_VHF_radio  De Marinetta? Euh ... niet bij.
Wie moet die feitelijk meebrengen, vroeg hij mompelend en hij boog zich over de lijst. Euh ... hijzelf.
Bloosde hij, of dacht ik dat maar? -de Marinetta was een draagbaar toestel voor zenden & ontvangen met andere schepen, nu mogelijk voorbijgestreefd

Tiens dacht ik, moest de Marinetta dan vorige oefeningen ook niet aan boord van de lifeboat gebracht worden, dat Diga zoiets nu pas weet ...
Stel dat inspecteur DHO zich ook die vraag stelde, want hij zat erbij en keek ernaar. Daarvoor wordt een inspecteur betaald.
Gelukkig zat de Hongkong-inspecteur van de Chinese rederij in de lifeboat aan stuurboord. Hopelijk hadden ze daar wél hunne Marinetta bij.
Maar dat ben ik achteraf niet gaan vragen hoor.

Vandaag of morgen zijn we voorbij Taiwan, de Zuid-Chinese Zee uit en gaan we de Oost-Chinese Zee in.
De Zuid-Chinese Ze is waar het vermaledijde schip 25 gezonken is. Dat kwam een dag of twee geleden ter sprake. Niemand heeft die ramp overleefd,
dat staat ondertussen wel vast. Maar we hebben de voorbije jaren al enkele keren moeten uitleggen dat 'niemand' relatief is, dat het de twééde ploeg
Belgen is die mee gezonken is. De eerste ploeg Belgen zat al enkele weken thuis op verlof, afgemonsterd en wel.
Het is de tweede ploeg die nooit moeten afmonsteren is.

          Smiley, toen 2^de stuur op schip 26 spande wel de kroon. Hem hebben we drie keer moeten uitleggen dat het de drie vervangers waren
          die mee gezonken zijn, niet het eerste ploegje, zijnde VW, LM en ik. Dat wij vóór de ramp al afgelost waren. Dat laatste snapte hij plots.
          Ná de ramp was geen aflossing meer nodig. Voor geen enkele nationaliteit daar aan boord.
          De samenvatting van Smiley, na drie dagen, na drie keer uitleggen :
          1/ de voorgangers waren niet meer aan boord op het ogenblik van de ramp
          2/ zij leven nog, ze hebben het schip en alle opvarenden overleefd
          Daar ging hij eens over nadenken, want er was toch gezegd dat niemand ...
          Misschien is hij er ondertussen mee klaar. -hij had een lange revalidatie achter de rug na een motor ongeluk, iets met zijn hersenpan

We passeren Taiwan langs de oostkant omdat langs de westkant teveel Koreaanse en Chinese schepen de cowboy uithangen
en dan wordt Taiwan Strait wat smallekes. https://nl.wikipedia.org/wiki/Straat_van_Taiwan 

In Singapore Strait hadden we een Koreaanse VLCC achter ons, die al sinds Melakka Strait exact hetzelfde deed als wij vertelde capt VW.
Misschien vond hun gezagsdrager dat het veiligste. Tot in Singapore Strait. Dit schip draait naar bakboord,
de Koreaan doet dat ook en wel gelijktijdig met ons, zodat hij vóór de navigatieboei al aan het zwenken was !!!
Om de slappe lach van te krijgen als het niet zo gevaarlijk was. De Koreaan heeft ogenblikkelijk onder zijn voeten gekregen van
Traffic Control Singapore. Wat een geluk dat die er zijn. Noteren zij ook wié er zo achterlijk aan het doen is?
Toen we daar gingen vertragen om de twee inspecteurs aan boord te laten komen maakte de Koreaan van zijn oren omdat hij dan
ofwel ook moest vertragen, ofwel ons voorbij steken. Hij is ons voorbij gestoken. En toen we de Passage uit waren is hij weer achter ons komen hangen.
Eigenaardig allemaal hè.

2000-06-26 ~ op zee

We zijn Taiwan aan het passeren, langs de oostkant, langs de kant van de Filipijnse Zee. Vanmorgen was het heel mooi, bergen in de zonsopgang.
'k Heb eens rap Taiwan opgezocht in Encarta, 8 blz's tekst, allemaal heel interessant en dat alles bevindt zich achter de bergen die wij zien.
dat is de Chungyang bergketen, voor als iemand het vraagt. https://nl.wikipedia.org/wiki/Chungyang_Shan , https://nl.wikipedia.org/wiki/Taiwan 
En we ontvangen FM: smartlappen made in Taiwan. Zeer veel gebroken harten op deze plek in de wereld, maar daarover zegt Encarta niks. NIKS!

Enkele dagen geleden vertelde inspecteur DHO dat hij drie jaar jonger is dan zijn vrouw.
- Dus mevrouw DHO kon al lezen en schrijven toen meneer DHO nog maar pas alleen naar de wc kon, zei ik.
- Ja, zei LM gelaten, en meisjes zijn zo al voor op jongens. Die achterstand halen wij nooit meer in.
Toen waren we al weer boven in de cabine hoor, dat hebben we niet aan tafel gezegd.

2000-06-27 ~ op zee

Vannacht zijn er weer twee aanvaringen gebeurd. Een met 1 vermiste en een met 2 vermisten. En dat is enkel wat er doorgegeven wordt,
omdat er vermisten zijn, zei capt VW. Als na een aanvaring geen vermisten zijn zwijgen ze en pollueren in alle stilte verder.
Het Verre Oosten in twee lijnen:
boven Singapore stopt de beschaving &
boven Taiwan is het de Far West.

2000-06-28 ~ ship-to-ship

Gisteren waren we op de plaats van de afspraak, ± 14h. Dat was goed intijds want we moesten er pas om 15h zijn. Wij waren er. Het andere schip niet.
Dus vanaf 15h lag de factuur in het kamp van de Chinezen. Gezichtsverlies!
Telefoontje naar het agentschap ... ineens sprak niemand daar nog Engels. Liever geen Engels meer verstaan en praten dan te moeten toegeven dat ze
in gebreke waren. Iets later kwam toch telefoon van degene die zich met deze cargo-operatie bezig houdt.
Veel "Yes Sir Mister Dear Good Captain" en dat soort strijkages.

Vanmorgen om 07h zouden de autoriteiten komen én de agent én het andere schip om ons te lichteren, met 16hrs vertraging.
Iets voor 07h stapt er een stoet Chinezen aan boord. Na 18 koppen zijn we gestopt met tellen. Het waren er uiteindelijk 25, van wie
enkel de man van het agentschap Engels spreekt.
Een deel van hen wou niet lunchen aan de grote extra tafel in de mess matrozen, want zij zijn 'officier'. In onze mess dan maar, aan de tafel van de officieren.
Men strijkt de officiëlen niet tegen het haar. Toen ze van tafel waren en Mr Valkov de tafel kwam afruimen, was het daar een slagveld.
Hij hield zijn gezicht in bedwang maar zijn blik vertelde alles. Rond ongeveer elk bord lag een rand gemorst eten als een aureool, op een wit tafellaken.
De Chinezen hebben het papier uitgevonden (volgens Encarta) maar waarvoor een servietje naast hun bord ligt en een reserfje in het midden staat,
hadden ze niet door. En dat in de mess van die secure Mr Valkov! Zelfs in de schuiven van de pantry ligt het bestek recht én in het gelid.
'k Had hem graag geholpen, maar hij is zó georganiseerd dat ik maar in de weg zou lopen en hem afremmen.

Morgen gaan we dan tegen de kaai en het lossen daar zou nog eens vijf dagen duren. Tegen dan heeft choff Diga grijs haar en Mr Valkov misschien ook.
De inspecteurs DHO en Rosario, aan boord sinds Singapore op 21/06, mogen hier waarschijnlijk niet afmonsteren. Dat is het laatste nieuws. Ze hebben
geen zeevaartboek en kunnen dus geen Chinees transitvisum krijgen. Dat DHO mee terug ging tot in Singapore zat er dik in,
dat zijn minder reiskosten voor de rederij. Maar dat Rosario, de inspecteur uit Hongkong geen zeevaartboek heeft, dat gaat onze pet te boven.
En als die nog eens 5 + 7 dagen aan boord is, dan is choff Diga kaal. Mr Valkov is het bijna al, van de shock over Chinese tafelmanieren.

Het is nu 14h en ze zijn nu ongeveer 5h aan het lichteren. Het Chinees schip ligt met zijn lifeboats al lager dan ons maindeck.
Choff Diga laat het zo wat vooruit gaan, vertelde LM, de pompen zet hij op volle kracht.
Gelukkig wordt capt VW overmorgen afgelost, als alles goed gaat en zonder chinezerijen, en begint capt Wero er met frisse moed aan.
Hij is inspecteur Rosario nog niet beu gezien. Want van dat 'onnozel manneke' heeft capt VW zijn kepi nu meer dan vol.

Rosario wou de 'mortgage' van het schip meenemen. Dat betekent hypotheek, maar wat dat ivm een schip inhoudt weet ik niet.
Het is in elk geval een document dat vast bij het schip hoort. Twee exemplaren hangen ook uit, ingekaderd en achter plexi, vastgevezen in het schot.
Eén exemplaar in de bureau van de capt en één exemplaar op de brug. Het is een zeer officieel document dus.
Waarom wou Rosario een kopie van de mortgage? Wat is dat manneke nu weer van plan?
Capt VW meende dat zoiets niet kan, die mortgage zijn Rosario zijn zaken niet en dat hij zou contact opnemen met de rederij in Antwerpen.
Op slag was die mortgage niet meer nodig (?!?)

Verder vond Rosario het vreemd dat een schip als dit geen papieren van de US Coast Guard heeft.
Natuurlijk niet, zei capt VW met zijn meest argeloze blik, het schip is nog nooit in de USA geweest!
Wel op 3 mijl van de territoriale wateren om de lading door te geven aan de Grub, -tekst 315- maar dat zijn Rosario zijn zaken niet.
Én Rosario vond het vreemd dat er zo weinig over reis 03 te vinden was. Dé reis 3 dus, tot nabij Louisiana waar de Grub de lading overgenomen heeft.
Die papieren en diskettes liggen onder het hoofdkussen van capt VW en Mr Valkov legt die daar elke morgen weer onder, nadat hij het bed opgemaakt heeft.
Maar dat zijn Rosario zijn zaken niet, die reis 03.

In Singapore, binnen 13 dagen dus, wordt het tweede deel van de Bulgaren afgelost. De eerste helft werd in Aruba al vervangen.
Of de volgende stuurlieden iets meer kennen van laden en lossen weten we nog niet, maar ik hoop van wel. Zoals het nu gaat is het zeer slecht
voor choff Diga zijn hart. Niet dat hij iets aan zijn hart heeft, maar het gaat er van komen.
Diga is nog maar pas weer op zijn plooi van het laden in Cabinda (Angola), een week of drie geleden.
Daar heeft capt VW regelmatig overgenomen of Diga had vier dagen en nachten niet geslapen.
De Bulgaarse stuurlieden enkele uren alleen laten laden, daar was geen sprake van.
Hier in China wordt het vijf dagen lossen en of capt Wero al eens wil overnemen, dat valt nog af te wachten.
De Bulgaarse stuurlieden enkele uren alleen laten lossen, daar is ook geen sprake van.

Het zijn 'papieren' stuurlieden. Prima voor navigatie en het werk op de brug is pico bello in orde, maar deck- of cargowerk is er niet bij.
Ha nee, ze hebben een militaire opleiding, met laden en lossen weten ze niet om te gaan, dat hoorde niet bij hun opleiding.
Vanmorgen was er al iets, maar dat waren dan enkele Chinezen van de elvendertig die aan boord zijn. De manifolds  waren al gekoppeld met de wal
en ene Chinees ging efkes iets peilen (sounden). Hij stond al iets van de tanks open te vijzen. Iemand heeft hem dat kunnen beletten.
Kortom, China is zeer slecht voor de sereniteit hier aan boord en voor de gemoedsrust van choff Diga in het biezonder.

18-08-2020 om 06:01 geschreven door maart

2000-06-13 ~ op zee 

Het helikoptergebeuren van 05/06 in Cape Town was een belevenis. De dag ervoor had de wal laten weten dat de bevoorrading misschien
per bootje zou komen en niet per helikopter, omdat er teveel mist was. Dat hoorde capt VW niet graag want dan moest het schip stoppen ipv gewoon
te vertragen. Hij had al danig zin om ze met hun bevoorrading te laten zitten, vooral nu de stukken voor het machien er toch niet bij zouden zijn (*). Nà.
Lap, daar gaat onze post, dacht ik, en de moed zonk me in de schoenen.
(*) da's een verhaal apart.
Maar wat bleek? Er lagen in de koelkamers maar drie tomaten meer en twee wortelen meer, dus moesten we die proviand nemen, hoe dan ook,
anders halen we China niet. Oef! dus toch posten. Ik werd weer wat mens.

's Anderendaags was de wind gekeerd, alle laaghangende bewolking was weg geblazen en om 07/45 stond ik klaar op de bakboord wing,
met muts en warme handschoenen aan, want het is er nu volop winter & koud, en met de camera in de aanslag.
'k Heb een mooie zonsopgang kunnen fotograferen, roze wolken, turkooise lucht, purperzwarte bergketen, donkergroene kustlijn en glinsterend water.
En ín die juwelendoos :  de lichtjes van Cape Town.
Waar blijft die helikopter nu, het is zeker al zeven volle minuten dag. Bij daglicht, hadden ze gezegd.
Van tussen de heuvels kwam er iets aangevlogen, ver weg nog, een bolleke zwart met daaronder een stipje zwart, onze proviand hing in een net.
Toen de helikopter dichterbij kwam konden we zijn logo zien, de naam van de firma was iets meteen C en hij had oranje strepen.
Persies een helikopter van de Colruyt.
Aan de helikopterlanding stond het nodige volk met de veiligheidsdingen volgens de helikopterprocedure, hittebestendige pakken aan en
blusmateriaal standby, de ganse reutemeteut volgens het boekje.
Ineens zie ik al die mannen in het masthuis verdwijnen. Hoe? Wat? Operatie afgelast? Nee toch!

Iedereen had radiocontact per walkietalkie, maar ik stond op de wing en wist dus niet wat er ging gebeuren: de helikopter vloog de landing voorbij
en kwam recht op de bakboord wing af, in pure Vietnam-stijl. Hij had 'clear deck' gevraagd, ontruim het deck. Vandaar dat de mannen het masthuis ingingen.
Hij zou zijn lading dichter bij het kasteel zetten, tussen de bolders die daar staan en de fijne pijperijtjes die daar lopen. En daar is véél minder plaats om te
manoeuvreren dan op de landing.
Waarom hij dat zo wou doen weet ik niet, misschien om het lossen te laten vooruit gaan? Om de matrozen sleurwerk te besparen?
Had het te maken met de windrichting? Of was het om mij mooie foto's te bezorgen? Geen idee maar die kopter bleef dus roerloos voor mijn lens hangen.
En ik maar afdrukken. Hoeveel keer heb ik niet kunnen tellen, door het lawaai van de rotors hoorde ik de sluiter van de camera niet.
Ik heb nog nooit een vliegende helikopter op ooghoogte en lager gehad. En zo dichtbij. -later ook niet meer

Hij bleef roerloos tov van het schip bedoel ik hè. Het schip vaarde, zij het traag, maar hij moest wel dezelfde snelheid aanhouden als wij.
Vloog hij sneller dan het schip vaarde, dan zou hij tegen de cargokraan knallen.
Vloog hij trager dan het schip vaarde, dan zou hij tegen de bakboord wing kwakken, daar waar ik stond. Maar ik week niet. Alles voor een goede camerahoek hè.
En zo ging de helikopter dus zijn vracht afzetten. Was de piloot nu een hoog bekwaam vliegenier of een bravoure-manneke?
Hij winchte  zijn lading naar beneden. Van waar ik stond zou het net met daarin het palet bovenop een boulder belanden, of een pijplijntje kapot drukken.
Toen moest ik efkes de reling vasthouden want ik zag het palet al verkeerd landen en de eiersmos over het deck lekken.
'k Kreeg er rubberen kniekes van. 'k Wou roepen : doe gewoon, zet dat net op de landing, hang zo de cowboy niet uit ...
Maar de piloot bekijkt de situatie loodrecht naar beneden natuurlijk en de lading kwam mooi in het midden van alle obstakels te staan.
Helikopterpiloten kunnen dat. -én, het is de piloot die het manoeuvre dirigeert, vandaar die 'clear deck', het schip heeft zijn instructies te volgen

De haak ging los en daar stond ons palet, als een groot cadeau. De helikopter ging omhoog en langs bakboord naar de voorpiek.
De matrozen gingen aan het werk bij het palet. De helikopter vloog enkele keren traag rond het schip. Blijven ze cirkelen tot de leveringsbon getekend is?  
Maar jongens toch, zet dat ding neer op de landing en kom gauw een taske koffie drinken bij tante m.
Gelle moet toch wachten op onze post. Vooral dat. Dus nog niet gaan vliegen hè.
De piloot zette zijn tuig neer op de landing. Het deurtje van de copiloot ging open. Er tuimelde een pak uit: de post. De post werd door een matroos
naar de brug gedragen. Er kwamen nog enkele dozen uit de helikopter, het fragiel spul : de yoghurt. De ch.kok is Bulgaar hè.

Choff Diga stapte met onze bruine papieren postzak naar de helikopter. De wieken draaiden nu veel trager en hij kon de zak rechtopstaand afgeven.
Net & palet werden naar de helikopter gebracht. (Bestaat dat, opvouwbare paletten?)
Toen gaf de piloot gas, of petrol of zoiets, de wieken draaiden sneller en ineens was de helikopter los van deck.

(*) Het verhaal van de vervangstukken voor het machien : dat de stukken voor het machien er niet zouden bij zijn vermoedde capt VW vrijdag al.
In een telefoongesprek met de rederij in Antwerpen zei men dat de stukken in een magazijn gereed stonden maar dat het vlieglabel nog niet
geconfirmeerd was. Misschien is een vlieglabel het vliegticket voor stukken vracht?
Vlieglabel nog niet geconfirmeerd, dus waren de onderdelen nog niet vertrokken uit Europa, op vrijdag.
En ze moesten maandagmorgen om 07h stipt in Cape Town in de helikopter zitten of er onder hangen.
Later op de dag kreeg hij een triomfantelijk telefoontje dat de stukken uit Antwerpen vertrokken waren en
dat de stukken zéker en vast maandag in Cape Town zouden zijn, om 15h. Op het vliegveld.

En als ge ze nu eens eergisteren zoudt versturen? Maar dat heeft hij niet meer gevraagd. Hij heeft de levering geannuleerd.
Misschien was dat hun bedoeling. Als ze opzettelijk iets te laat verzenden is het niet meer nodig, besparen ze verzendkosten en scoren ze goede punten
bij de boekhouding. Dat heeft voorrang, het is maar waar men de prioriteiten legt. Alleen Neptunus weet aan welke prijs dit zal zijn.

Enkele dagen geleden vertelde capt VW dat hij een soort van virus binnen gekregen had via e-mail. Het beest heet 'kakworm' of zoiets.
Het is een geanimeerd beest. Wanneer VW een virus scan deed kroop er een wormpje door het scherm. 'k Heb niet gevraagd welke kleur het diertje had.
Verder doet de Kakworm niks, of nog niks. Heeft iemand al van dat virus gehoord?  https://en.wikipedia.org/wiki/Kak_worm 

Vanmorgen was het kletterende ruzie in het machien tussen cheng Zeba. Waarover de ruzie ging weet LM niet, en ik dus ook niet,
maar er was deze voormiddag in de alleyway meer geloop dan anders. -Zeba was een Libanees, met een zeer Mediterraan temperament 

2000-06-21 ~ Singapore Passage

Sinds de Straat van Melakka varen we (al een dag of drie) in piratenparaatheid: 's nachts zijn de buitendeuren van het kasteel op slot, aan deck liggen
de brandslangen gereed om Aziatische piraten buiten actie te stellen (15 bar, ± 15kg druk per cm², genoeg om een ribbenkas in te deuken.)
Het zal zo wel duren tot voorbij Taiwan.
Het is hier druk in de Passage, er zijn veel schepen te zien. Voor Jurong ligt het weer vol natuurlijk, het zijn er teveel om te tellen.
En aan stuurboord al drie eilanden, waaronder Karimoon. In gedachte heb ik eens gewuifd.
Het water heeft een kleur tussen beige, lichtgroen en grijs. Zoals een olijf die verbleekt in de zon. Het is bewolkt maar er is veel licht.
Het licht komt persies uit het water ipv uit de lucht. 'k Zal aan deck een fotootje gaan maken, want het is moeilijk te beschrijven.
Zie zo, ik ben hier al weer. Eén klik en 't is ingeblikt.

Van Tankers Londen, de organisatie die instaat voor de lading, is er al drie weken taal noch teken, vertelde capt VW gisteren aan tafel.
Sinds Cabinda (Angola) wil dat zeggen. Daar liggen ze nu naar lucht te happen na het financieel fiasco van de vorige lading, begin mei.
Bestáát Tankers Londen nu nog wel, vroeg choff Diga zich af.

De heren waren gisteren nogal nerveus aan tafel: vandaag krijgen we hoog bezoek.
Om 14h passeren we Singapore en komen twee inspecteurs aan boord. Wat gek dat ze hiér aan boord komen.
Een VLCC met lading mag hier zelfs niet vertragen voor bevoorrading en proviand, maar om mensen aan boord te laten wel ...
Die twee inspecteurs blijven tot in China aan boord. Da's lang. En in China zouden we vijf keren lichteren eer we tegen de kaai kunnen
én er komt een audit. Ik begrijp dat de staff zenuwachtig is. Mijn echtgenoot blijft daar tamelijk rustig onder, maar juist vandaag
besloot Eddy (junior mecanicien) het een beetje uit te hangen tegen hem. Den dierbare heeft het nu ook op zijn heupen.

Het bericht dat er een tweede inspecteur zou komen, kwam gisteren nogal onverwacht aan. Het is oud-captain DHO van de rederij.
Hij was hier in de buurt en daarom stuurt de rederij hem efkes op ons af. En dat komt zeer ongelegen, want de staf zal hier al zijn handen vol hebben
aan de andere inspecteur. Dat is iemand van een firma in Hongkong die gestuurd wordt door de Chinese eigenaar van dit schip.
De Chinezen willen namelijk hun schip terug. En liefst zo rap mogelijk. Ze verliezen 1,4 mio USD per dag door het niet zelf uit te baten.
De Hongkong-inspecteur komt niet zomaar eens kijken of alles goed met ons gaat, hij komt als inquisiteur. Hij komt zoeken naar een reden om
het contract te verbreken. En dan monsteren wij hier volgende week met zijn allen af? 

          Dat we in mei met dit schip niet in de USA binnen konden lag aan het feit dat dit schip, dus de Chinese reder, nog geld moest aan de USA.
          Als we één millimeter in territoriaal water waren gevaren hadden ze het schip 'aan de ketting' gelegd, een vorm van in beslagname.
          Hoe dat in zijn werk gaat en wat er dan allemaal gebeurt, daar heb ik geen flauw benul van. Moeten we dan allemaal de gevangenis in
          of krijgen we huisarrest? Komt de consul ons dan redden?
          Misschien is de Chinese reder toen aan iets ontsnapt, en wij ook. 'k Had het allemaal wel eens van dichtbij willen meemaken.
          Of nee, toch maar niet, misschien mogen we dan als individu in de USA nooit meer aan de wal om boodschappen te doen.
          Geen chips voor LM, geen chocolade ... dat zou té erg zijn.
          We hebben toen begin mei ergens ship-to-ship in de Grub overgeladen en die is in Louisiana gaan lossen in onze plaats. -tekst 315

Elk klein dingetje kan tellen voor de inspecteur uit Hongkong. (Hij is Indiër met een Spaanse naam, Rosario, rozenkrans)
Zo moesten er gisteren nog raprap pictogrammen gemaakt worden van oor- en oogbeschermers om op te hangen aan de deur van de engine control room.
Oogbeschermers zitten kant en klaar in ClipArt, gewoon uitvergroten, maar voor oorbeschermers was het snel knip- en plakwerk in PowerPoint.
Wat een geluk dat ik drie jaar geleden op schip 27 of 28 met dat programma geoefend heb. 

Twee weken geleden in Cape Town kreeg de rederij in Antwerpen bepaalde wisselstukken zogezegd niet intijds aan boord in Cape Town.
Het zijn 'critical parts', vervangstukken die een schip moét aan boord hebben, volgens de internationale conventies.
Stukken die einde mei in Aruba al hadden moeten aan boord komen -tekst 316 & 317 
Awel, omdat capt VW er gisteren over begon heb ik zo het gevoel dat de Hongkong-inspecteur daar komende week een vervolg gaat aan breien:
hij maakt een lijst van de noodzakelijke wisselstukken die niet aan boord zijn. Maar dat die stukken niet aan boord zijn ligt niet aan ons, zei capt VW,
dat probleem is voor de rederij in Antwerpen (dat ze het maar oplossen, met hun zuinig gedoe altijd) 
'k Ben nog eens aan deck gaan kijken, want tijdens een Singapore Passage valt toch telkens veel te bekijken. 
Wat  hier allemaal op anker ligt is niet te tellen. 'k Heb dat ooit eens geprobeerd. In '97 ben ik hier afgemonsterd en ging de watertaxi helemaal van
Jurong (de zuidwest kant van het eiland) tot helemaal naar de passagiersterminal achter Sentosa. Ik keek mijn ogen uit.
Na 600 schepen ben ik toen gestopt met tellen.
Aan de Indonesische kant is het veel stiller, rustiger.

Sinds vanmorgen staat de radio aan, ik denk dat het een Indonesische zender is want er komt geen woord Engels uit.
Van smartlappen kennen ze hier iets. Guido Belcanto zou hier op stage moeten komen. https://nl.wikipedia.org/wiki/Guido_Belcanto 

2000-06-22 ~ op zee

Met de twee inspecteurs erbij zitten we nu met zeven aan tafel. Nu kan er echt niemand meer bij. En vanmorgen kwam het bericht binnen dat er ook
vetting zou zijn in Ningbo (China). Vetting = iemand die door een mogelijke cliënt gestuurd wordt om te kijken of het schip voldoet voor zijn lading
Én vetting, én audit ... dat zijn leuke dingen voor de mensen.
"Da's dan maar één keer met fardes sleuren" zei capt VW. De positivo.

Waarom moet audit persé in haven gebeuren, wanneer iedereen aan boord het druk heeft. Kan audit niet op zee? Zoals het nu georganiseerd is lijkt
audit uitgevonden om enkele mensen als auditeur te laten rondreizen op kosten van een firma, die dat dan doorrekent aan de rederij, die dat bespaart op ...
Vorige zondag, toen we nog op volle oceaan waren en het leven er veel rustiger uitzag voor het complete collectief hier aan boord
en we zonder het te beseffen simpelweg gelukkig waren, vertelde iemand dat hij wakker geworden was van een slapende arm.
(Dat soort kabbelende conversatietjes hadden we toen nog.) En wakker worden van een slapende arm zou komen door de harde Chinese matrassen.
Toen bleek dat een aantal mensen het al eens hadden meegemaakt.
Wat een opluchting.
'k Heb het ook al twee keer gehad en ik dacht dat mijn zielig tenniselleboogje een volledige tennisarm geworden was, al slapend.
Er was in mijn arm geen beweging meer te krijgen, geen millimeter. 'k Moest mijn rechterarm met mijn linkerhand opheffen en verplaatsen.
Dat wordt volgend verlof chirurgie, dacht ik. Maar komt dus door de matras ? 't Is een vreemd gevoel hoor, een ganse arm die slaapt.
Een mens wordt er klaarwakker van.

17-08-2020 om 11:34 geschreven door maart

vervolg brief 03  (2000-05-26)

Het supplyship ging vertrekken en ik heb de shipchandler/schipper nog eens neig bedankt voor zijn telefoontje naar het schip.
"Een kleine moeite" zei hij. Ja natuurlijk, dacht ik, hij doet gewoon zijn kassa rinkelen, maar toch bedankt.
Neptunus zal het u lonen. En de rederij zal de factuur betalen.

'k Had er mij bij neergelegd dat we drie kwartier op dat heet cementen deck zouden doorbrengen (in de brandende tropenzon) maar een van de matrozen
kwam ons halen om naar de stuurhut te gaan. Toen dacht ik : de zakken diepvriesvis mee de airco ? Nee, dat is té. Misschien lekken ze al.
We kropen het laddertje op en stapten de koelte in, uit het gesuis van de passaatwind. 'k Viel daar bijna in slaap. 'k Was wakker van 02h en het was
een warme dag geweest. De ch.kok legde zijn hoofd op het kastje en was vertrokken. De man van de SAIT zakte onderuit in zijn stoel en sloot de ogen.
Ik ook dan maar de ogen toe. Heel de stuurhut was in hout, écht hout, massief hout. Er waren nog dingen in koper en dat koper blonk.
Af en toe wat gekraak over de radio en het gekras van de schipper zijn potlood. Het schipke wiegde een beetje. Dit mag hier uren duren, dacht ik.
Maar ja, die zakken vis hè ...

Toen de schipper langszij vaarden en wij ons gereed maakten om de gangway op te stappen zag ik plots in koper 1906 gelast staan.
Kan dat? Een supplyship van 94 jaar oud? Ja, waarom niet, toen werd er nog gebouwd 'voor 't leven', alles moest lang meegaan.
Schepen waren toen nog werkkapitaal. Nu beschouwt de rederij in Antwerpen ze al handelswaar.

           Achteraf heb ik in het foldertje gelezen dat Aruba beoogt 'een dorp op de wereldkaart' te zijn. Met zoveel dure chiqué-winkels?
           De enige toegift was telecommunicatie. Voor de rest houden ze het 'bewust landelijk'. Disneylandlandelijk dan, de decorverf was nog nat.
           https://nl.wikipedia.org/wiki/Aruba 

           Dwz: Aruba staat met één voet in de jaren '50-'60 en dat vind ik zalig, de kassa's in de gewone winkels dateren nog uit die tijd,
           en met de andere voet in de 21^ste eeuw. Het staat niet met zoveel woorden in die folder, maar dat is wat ik gezien heb.
           Het enige écht landelijke dat ik gemerkt heb was 's morgens heel vroeg. Toen het nog fris was en de winkels nog gesloten waren liep ik te verkennen.
           'k Kwam langs een lang plat gebouw waarvan ik dacht dat dit het gemeentehuis van Oranjestad was. PARLEMENT stond in fiere letters op de gevel.
           De poetsvrouw was op het grasveldje de vlag aan het hijsen. De vlag waaide tussen de takken van een boom die wat dichtbij was komen te staan.
           Ze hadden een kleine strubbeling om dat stuk laken, de boom gaf op en loste. Klaar. De vaderlandse plicht was weeral vervuld voor die dag.
           boom = https://nl.wikipedia.org/wiki/Dividivi  + foto 

Toen wij drie aan boord waren, werd ± een uurke later mijn boodschappentrolley naar boven gehesen. 'k Was al enkele keren over de reling
op het maindeck naar beneden gaan kijken, de trolley schoof daar beneden alsmaar opzij, tot tussen de sla en de druifjes, tussen het licht gerei.
Telkens ik aan deck ging kijken kwam ik cheng HUS tegen, in overall. Hij was bezweet en druk & gejaagd doende (volledig de pedalen kwijt)
met in zijn kielzog een ongelukkig kijkende Eddy, de junior van de engineers.
HUS in overall? Op dit uur nog?  Zo dadelijk is het schipke gelost en daar vaart hij mee naar de wal, samen met choff Luc. Afgemonsterd en wel,
met bagage en al. De twee vervangers zijn al van 07h aan boord, dus de nieuwe cheng is al in charge. Wat liep HUS dan nog te doen ...
En met Eddy?
Niet met zijn vervanger cheng Zeba? Jamaar ... wie neemt de machinerijen van dit schip over? Cheng Zeba of junior Eddy?

Bon, ik met mijn boodschappen naar boven, boodschappen uitpakken, boeken intikken en gaan wegzetten. Om 17h15 komt LM boven,
zet zich in After Five tenue in zetel 1. Iets later stuift capt VW hier plots binnen en laat zich in zetel 2 ploffen.
Zetel 2 staat daar klaar voor mensen die moeten stoom aflaten eer ze ontploffen. (behalve HUS, die wou ik niet over de vloer hebben).
Hoegaarden helpt ook zeer goed bij stoom aflaten. Die had VW zelf bij. Wat was er gebeurd :
de SAIT-technieker, de redder van onze e-mail, de engel van Aruba, de krak van de Caraïben, de verlosser uit ons communicatie-isolement
was een snul, een idioot, een achterlijke, een prutser, een onderkruiper, en nog zo een en ander. En héél de organisatie SAIT erbij!
De man moest één loodje verbreken en de installatie 'commissioneren' of zoiets. De capt zou het zelf allang gedaan hebben, hij heeft de code,
maar hij heeft niet de bevoegdheid dat loodje te verbreken. Wat bleek : die man had ook die bevoegdheid niet. En op die man hadden wij al weken 
onze hoop gesteld, capt VW, LM en ik. 
Dat loodje hangt daar al weken zachtjes te glanzen, capt VW blijft daar al weken braafjes af omdat de SAIT misschien toch iemand zou zenden,
nu kómt er eindelijk iemand, en dat dit. Het was een anticlimax van formaat.
Nu blijven we tot de terugkeer uit China, tot Singapore of misschien zelfs tot Fujairah (UAE) sukkelen. Tot einde contract, zeg maar.
En op de koop toe was VW zijn Hoegaarden plots leeg. 

Tegen etenstijd was het bunkeren afgelopen. We gingen aan tafel. We hebben kennis gemaakt met cheng Zeba. Efkes dacht ik dat ik
de stem van cheng HUS in de alleyway hoorde, maar dat kon dus niet hè.
"Jawel, zei capt VW, die loopt hier nog rond."
"Hoezo? Het supplyship is toch al weg?"
"Ja, zuchtte capt VW, maar toen hij hoorde dat het schipke nog een tweede keer kwam, besloot hij nog wat aan boord te blijven."

Zo rond 20h kwam er een general call, te horen over het ganse schip : HUS! Go to de gangway. Portside. NOW! -portside=bakboord
Niet 'chief' of 'for your information' of 'please' ... gewoon NOW. Weg alle beleefdheidsformules.
HUS had het daar zelf naar gemaakt hoor.
'k Kijk iets later eens aan deck, hij was zijn valies naar voor aan het rijden en er was niemand om hem te helpen of om hem uit te wuiven.
Geen levende ziel te bespeuren. Ze waren waarschijnlijk de balen vodden en de chemicaliën naar beneden aan het laten in het machien.

Deur toe, slaapkledij aan en bed in. Voor mij was het genoeg geweest die dag, ik was al wakker van 02h.
Een half uur later rinkelt de telefoon : "M, c'est moi ! Ça y est ! Je suis parti !" Luid. Juichend bijna. Of hysterisch?
"Maar van waar belt u dan chef, van op het supplyship?" (Van op het supplychip? Hoe krijgt hij dan verbinding met een cabinetelefoon?)
Hij was nog niet parti, hij was nog altijd aan boord. Hij was zijn zoveelste afscheidsronde aan het doen. (Alsof iemand hier hem zou missen).
Hij had nóg maar eens het ganse kasteel doorkruist en belde vanuit de cargo control room. (Sebiet ontploft capt VW tóch nog).

'k Heb in die 22 jaar al wel eens mensen 'en catastrophe' weten afmonsteren, maar dit sloeg werkelijk alles.
Zelfs zijn eigen vertrek weet HUS te desorganiseren. Voer voor Psychologen.

2000-06-03 ~ op zee

Enkele dagen na Aruba wist capt VW ons al te vertellen dat in Cape Town proviand en misschien ook bevoorrading zou komen.
Per helikopter. Als de rederij en de catering en de rederij het zuinig willen spelen in Aruba, dan krijgen ze in Cape Town de factuur gepresenteerd.
Voilà. Zo simpel is dat met capt VW.
Én we mogen post meegeven met de helikopter. Da's dus echte luchtpost hè, de brief vliegt hier van boord.

Tot zover Aruba. Ondertussen hebben we geladen in Cabinda (Angola). Van 27/05 in de ochtend tot 30/05 in de avond.
Dat is vier volle dagen. Dit schip is wel een VLCC, maar toch, viér volle dagen? Wel, de boosterpump van de wal was kapot
en daardoor ging hun cargopomp zo traag. De boosterpomp is de pomp die de cargopomp vooraf gaat en ondersteuning geeft.
Na de tweede dag noemde choff Diga deze manier van laden al bunkeren, dat gaat ook langzaam. (Maar duurt slechts enkele uren).

Die vier dagen zaten de mannen van de lading (twee Britten en een Zweed) mee aan tafel. Ze logeerden aan boord.
Wanneer ze eens geen schepen te laden hebben logeren ze in een kamp aan de wal. 1100 blanken zitten daar, voor hun eigen veiligheid.
Er zijn veel nationaliteiten. De security is in handen van een Britse firma, de catering is een Libanese firma, duikers en slepers zijn Afrikaners,
en elke dag zijn er een 1500 inlandse werknemers die het kamp binnen komen. Dat moet daar nogal een bedrijvigheid zijn.
De drie mannen aan tafel vertelden sterke verhalen over boa's en giftige insecten. Dat is daar persies dagelijkse kost, of toch bijna.
Van Angola zelf krijgen ze enkel iets te zien wanneer ze op verlof vertrekken of terugkomen. (28 dagen op en 28 dagen af).
Van Cabinda naar Luanda gaan ze per vliegtuig en vandaar naar Europa. https://nl.wikipedia.org/wiki/Cabinda_(provincie) , https://nl.wikipedia.org/wiki/Luanda_(stad) 

De Zweedse meneer had eens de kans gehad in Luanda eens wat meer te zien dan enkel de weg van het binnenlands naar het internationaal vliegveld.
Rauwe ellende. Mensen die verminkt zijn door landmijnen en langzaam levend liggen wegrotten langs de straat. Dat soort toestanden.
En dat de humanitaire hulpverlening de mensen niet bereikt, omdat de corruptie hen het belet, enz, enz ...
Het kamp is ook omgeven met een strook landmijnen. De omheining wordt bewaakt met infrarood camera's, de kuststrook ook.
De boorplatforms en boortorens worden ook zwaar bewaakt door die Britse security firma.
De mooie snelle motorjachten die we regelmatig zien zijn patrouilleboten. 

De Zweed vertelde hoe ze op de monitoren van de infraroodcamera's konden volgen hoe 's nachts enkele vrouwen de mijnen voorzichtig opgroeven,
een gat in de omheining maakten en lege (olie)vaten kwamen pikken. Daarna maakten ze het gat weer dicht, groeven de mijnen voorzichtig weer in.
Ze riskeren dus met elke mijn twee keer hun leven, voor wat lege olievaten.
"Zijn ze dan zo wanhopig?" vroeg ik.
"Waarschijnlijk wel hè" zei hij.   
Vier dagen van die verhalen aan tafel was genoeg om een iets-of-wat beeld te krijgen.

16-08-2020 om 10:16 geschreven door maart

2000-05-26 ~ op zee, vanavond komen we aan in Cabinda, Angola 

Waar was ik gebleven met het relaas, op Aruba, heel vroeg in de ochtend, de winkels waren nog dicht.

In de zijstraten waren gewone winkels te vinden. Enkele 'bazaars' waar ze vanalles verkopen. Daar heb ik de twee plastic tassen
voor de elektrieker gevonden. De Bulgaren hadden ook een haartrimmer gevraagd. Heel die voormiddag heb ik geen haartrimmer gezien.
Van klein huishoudelijk elektro waren enkel strijkijzers te koop. Hoe knippen de mensen hier hun haar dan? Met de schaar.
Om te scheren gebruiken ze scheermesjes en haardrogers zijn hier niet nodig, daarvoor is het veel te warm, de warme wind is gratis.
De gewone winkels zijn hier stijl jaren '50 van bij ons, decors voor 'Are you being served', een verademing na de operettedecors van de hoofstraat.
In de gewone winkels is heel veel personeel, de ontvangstbewijzen (kasticketten) worden nog met de hand geschreven.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Are_You_Being_Served%3F 

De zijstraten zijn de coulissen van Aruba. Daar is nog niet alle schade van de laatste hurricane opgekuist. Er zijn tweedehandszaken met spullen die 
bij ons zelfs niet meer naar spullenhulp gaan. Er lag een kleine oude boom op het dak van een auto die geparkeerd stond op een grasveldje.
De boom hangt met zijn takken en met groene blaadjes laag over het voetpad. Hij heeft het voorlopig overleefd. Daaronder staat die auto zachtjes
weg te roesten. Op een dag zal de auto door de roest zakken en krijgen we een sculptuur-natuur. Foto
Met een gelijkaardige foto heeft iemand ooit een prijs gewonnen, hebben we later in het foldertje gezien: grote cactussen die uit de motorruimte
van een autowrak groeien. 

Met mijn brieven en zichtkaarten ging ik naar de post. Op de vreemde zelf iets gaan posten is toch zo plezant.
Het postkantoor is een grote hall mét airconditioning. Er stond eigenlijk heel veel volk, 50 à 100 mensen (?).
Ze stonden in het midden van de hall, ze stonden niet aan te schuiven aan de loketten. Ze stonden in kleine groepjes in het midden en
hielden een babbeltje, zoals men bij ons mensen op de markt ziet staan kletsen. Hier doen ze dat in de post, omdat er airco is.
De nodige postzegels had ik snel. Toen ik de zichtkaartjes geschreven had stonden ze daar nog allemaal. Koeling is goud waard.

In de vroege ochtend, toen de temperatuur nog houdbaar was, had ik Mainstreet + zijstraten verkend. Er was een oud fortje te bezichtigen
maar ik had niet de moed om daar weer naartoe te trekken in deze hitte, zelfs al staat het fort maar enkele straten verwijderd van de post.
De boodschappen waren gedaan, 'k moest om 14h aan de pier zijn en het was amper 12h. 'k Heb nog een beetje door het toeristisch gedeelte
geslenterd. 'k heb een 'mooie' landkaart van het eiland gekocht, ze een voor toeristen. Er staat een driemaster op en ook het Panamakanaal (?)
En een pareo. Wat ik daarmee ga doen weet ik nog niet,  maar het is een blauwe en hij was in aanbieding. -Toppié heeft hem nog altijd,
Tina had hem buiten mijn medeweten aan haar dochter cadeau gedaan, mijn herinnering aan een bewogen voormiddag in de Antillen,
dit moest me efkes van het hart 

'k Ging richting Pier. Het Tourist-Info stalletje was nu open. 'k Heb een foldertje gekregen. 'k Zou aan boord wel lezen wat ik had moeten bezichtigen.
De markt was ook open, maar het was te heet om daar te gaan rondslenteren.
En toen werd het tijd om naar de waterkant te gaan afkoelen in de bries op een terras. Terrassen genoeg, allemaal in de bries.
En 2hrs stilzitten in de schaduw zou wel lukken, dacht ik bij mijn eigen zelve. De ch.kok moet hetzelfde gedacht hebben want hij was ook al
op de plek van afspraak. De agent had hem laten weten dat we niet op de pier moesten wachten maar zelf naar het dok
van het supplyship moesten gaan. 'k Had me 's morgens in het opgaan al afgevraagd hoe een supplyship tussen al die jachten & jachtjes zou geraken
op ons van de pier te plukken. Maar eerst wat zitten, uitblazen en vocht innemen in de terrassenzone.

De passagiers van de twee cruiseschepen die we 's ochtends hadden zien aanleggen begonnen het eiland op de komen. Op het heetst van de dag (?)
'k Heb de stroom mensen eens goed bekeken. Ze droegen T-shirts van andere eilanden, Sint Maarten onder andere. Ze waren dus al een tijdje onderweg.
Ze zagen er verbrand en verhit uit, niet echt ontspannen, geen vakantiesnuiten, eerder verbeten gezichten.
Mensen met een Taak: genieten-want-deze-cruise-heeft-geld-gekost. Geen ontspannen wandelen of slenteren, het was eerder een colonne in marstempo,
en sommige mensen strompelden zelfs. Het zoveelste eiland, in hetzelfde klimaat dat hen nu al tien dagen of langer serieuze ongemakken bezorgt.
De zon brandt gaten in de droom waarvoor ze zo lang gespaard hebben.
En ze hebben hun hoge bloeddruk bij. Die hadden ze moeten thuis laten. Heeft dan niemand deze mensen verteld dat de Caraïben in de TROPEN liggen?

Elke dag komen twee grote cruiseschepen toe. Zij spuien elk 800 mensen aan  de wal, dat heb ik uit het folderke. Vandaar die luxewinkels achter
nep-historische gevels (Disneyland stijl),de eerste vier blokken van Mainstreet. In heel die opgeklopte commerce-sfeer heb ik één keer een
ander klokje horen luiden, heel stil. In een hoekje van een uitstalraam lag één T-shirt met een palmboom en als opschrift:
                                                                         Aruba
                                                                                       Same shit
                                                                               Just another island

De mensen die voor een excursie geboekt hadden hebben we niet gezien. De busjes komen pas op het einde van hun toer naar de winkelwijk.
Goed, het was tijd om naar het dok te gaan. Traag hoor, want doorstappen is er voor mij niet bij in de tropen. Er was geen spie schaduw.
Nergens hoge bomen. Bomen krijgen hier de kans niet om hoog te worden, vanwege de Oost Passaat, die waait continu.
verdoken achter de passagierskaai en ver uit het zicht van jachthaven & winkelwijk lagen twee werkdokken. Eindelijk de bekende wereld!
Enkele vissersboten en werkboten, een rondvaartboot met 'glazen' bodem om het zeeleven te bewonderen, en supplyships in alle maten.
We waren er goed intijds, maar het heeft toch tot 16h geduurd een we weer aan boord waren. De ch.kok liep tussen zijn proviand te redderen als
een kloek. De zakken diepvriesvis lagen op het hete cement van het deck te ontdooien. Met de bakken cola hebben we een platformpje gemaakt en
de zakken vis erop gelegd. Zo lagen ze toch al van de hete scheepsvloer, werkelijk een ovenvoer. Daarbovenop hebben we aardappelzakken gelegd,
zo waren ze uit de zon. Meer konden we niet doen. Tenzij Neptunus verzoeken om het wat vooruit te laten gaan. Waarom vertrokken we niet?

We zijn onder de afdaken (schaduwzeilen voor de rondvaartgegadigden) gaan zitten/liggen wachten tot het camionetjes er waren met de
tweede en laatste lading. Toen die lading er was begon de ch.kok naar het een en ander te vragen dat wel gevraagd was maar dat hij niet zag liggen.
De schipper (tegelijk ook shipchandler) keek op zijn lijsten en gaf wat uitleg.
Ondertussen keek ik ook eens rond : geen chemicaliën en balen met vodden voor het machien. En die waren besteld. Ik had die bestelling zelf getypt.
De schipper spreekt behalve Papiamento (de lokale taal, https://nl.wikipedia.org/wiki/Papiaments ) ook Nederlands, maar we hielden het op Engels omdat
de ch.kok moest kunnen volgen wanneer het over proviand ging. 'k Vroeg naar de vodden en chemicaliën voor de machineruimte. Misschien moest
toch nog een lading komen ...? Nee, dit was het.

Vodden en chemicaliën waren wel gevraagd door het schip, maar niet bevestigd door de rederij : "Same old song ..." zei hij.
Daarover was het hele gezelschap, wij drie dus, het eens. Of de captain die dingen dringend nodig had?

            Tja, capt VW zelf zo niet, tenzij een poetsdoek om zijn gitaar wat af te stoffen misschien,
            maar de mensen van deck en machien zitten zo goed als zonder!

"Verschrikkelijk erg nodig" antwoordde ik, nu in het Nederlands. Nederlands verkleint de afstand zo wat. En met een beetje internationale lichaamstaal
van mijnentwege (efkes in het haar krabben, naar de vloer kijken, op de onderlip bijten, in de verte staren ...) zag hij hoe verschrikkelijk erg nodig.
Hij zou me uit mijn lijden helpen, hij greep naar zijn holster: "Kan ik het schip bereiken?" vroeg hij. "Aub Meneer"
'k Had het telefoonnummer al uit mijn handtas nog voor hij uitgesproken was! Had ik 's ochtends in het buitengaan uit de cargo control room
toch een blad met de telefoonnummers van het schip meegenomen zeker! Wat een meevaller dat ik die bladen zien liggen had.
De schipper/shipchandler belt met de brug, hij had direct capt VW aan de lijn en er werd iets geregeld voor later op de dag, een tweede levering.
Hij moest dan wel twee keer uitvaren, maar ook dat viel te regelen. Daarop ging een telefoontje van capt VW naar de agent, meer was daar niet voor nodig.
De agent bevestigt dan telefonisch de bestelling voor chemicaliën en vodden aan de schipper/shipchandler zodat die in gang kan schieten
om het boeltje te organiseren.
Naar mijn idee zouden er nu sloten chemicaliën komen en bergen vodden, voor LM en alle ander mensen aan boord zouden ook heel blij zijn.
Goed gedaan meisje, dacht ik bij mezelf, een beetje intijds rondkijken kan geen kwaad. -vandaag ben ik nóg blij dat ik toen iets in gang gekregen heb

Toen kwam de auto van SAIT toe! De technieker voor de e-mail. Nu komt álles goed ...

(vervolg volgt)

15-08-2020 om 11:53 geschreven door maart

2000-04-23 ~ op zee 

Pasen vandaag: twee kiwi's bij het ontbijt. Een kiwi lijkt toch meer op een paasei dan een banaan of een pompelmoes hè.
En daarbij, de kiwi's moeten op, eieren bewaren langer. 

Zojuist bracht cheng HUS de va-et-vient diskette terug. Dat is de heen-en-weer diskette tussen onze cabine en de zijne én terug.
Gelabeld in mijn handschrift : TO CHIEF ENG FROM 1^st ENG (de nummering is hier anders, een 2^de mecanicien wordt 1^ste genoemd)
Op die diskette staan het werkboek (bijgewerkt tot op de dag), de bestellingen, kortom alles
wat een 2^de mecanicien vroeger op papier indiende bij de cheng.
'k Bekijk die diskette, het is de diskette-navette niet, niet de pendeldiskette. Het is een andere. En ongelabeld? Dat kan dus niet hè,
toen de dingen nog op papier afgegeven werden moesten ze óók in de juiste farde zitten. De juiste diskette, aub chef? En of het misschien
een vergissing was? Ach ja, het was een vergissing, want Luc had het lef (*) gehad hem een diskette te geven waar niks op stond ... (?)

Kijk, als ik de bijgewerkte versie van het werkboek van LM telkens op een andere ongelabelde diskette zet, welk is dan de meest recente versie?
De dag dat HUS er zich eens aanzet weet hij niet op welke diskettes er allemaal versies van het werkboek staan en welk de meest recente is.
Dan moeten we toch op stel en sprong de meest recente versie opnieuw kopiëren, gelijk welk uur van de dag of de avond (of de nacht),
omdat het vent niet wekelijks zijn administratie doet. Niks van: één diskette, de pendeldiskette. En daar komt de bijgewerkte versie op. Amen.
Zélfs voor de menuukes is dat zo.

          'k Heb al genoeg van die administratieve geniën meegemaakt. -en er waren er nog op komst, ook een markant geval, in 2001
           Ze bewaren oude versies, beginnen lijsten van running hours in te vullen en merken op het einde pas dat het niet de meest recente versie is,
           terwijl de datum duidelijk bovenaan stond te staan. En dan? Hoe krijgen ze de meest recente versie naar hun bestand gekopieerd ? Niet. 
           Herbeginnen, dus. En vloeken. Op de computer vloeken hè, niet op zichzelf of hun slordige manier van werken.
           Dat is allemaal al eens gebeurd.
           Zo'n mensen hou ik in het oog als een havik.
           Vier jaar geleden op schip 27 -tekst 229- heeft Cheng Leuke Leu, toen de chaoot van dienst, eens geprobeerd een van zijn typstommiteiten
           in de schoenen van LM te schuiven. Het ging over bestellingen, over specificaties. Hij had de lijn met specificaties per abuus verwijderd.
           En daar zou LM voor opdraaien? Dat was rap opgelost.
           Heel rap : de specificaties stonden wél in onze bewaarversie. -het ging over kleine zaagbladen
           In het bestandsbeheer heb ik hem de datum van de laatste bewerking in dat bestand laten zien: de datum van dag tevoren.
           Dus gisteren stonden de specificaties er nog : bestand openen, hem item n° zoveel laten zien. De specificaties stonden er!
           Ineens besefte hij dat dat klein wijveke hem door had en was het direct al vele minder erg of minder ernstig dan 30 seconden tevoren.
           Kijk, als ze LM iets proberen in de schoenen te schuiven, met gebrul dan nog wel, dan schiet het machientje in mijn bovenkamer subito presto
           naar hoogste versnelling: 1/ men blijft beleefd 2/ er is na een fout op de computer nog altijd de knop 'ongedaan maken',
           die heet UNDO in het Engels en dat dringt bij hem niet door.

Nu terug naar dit schip, met HUS aan boord als cheng: (*) ... omdat Luc het lef gehad heeft hem een diskette te geven waar niks op stond.
'Lef', ook direct beschuldigend dus. Dit soort mensen zoekt een zondebok ipv een oplossing. Daar gaat energie en tijd aan verloren.
Is het wel Luc die zich vergist heeft? Wanneer men met ongelabelde diskettes werkt is een 'abuus' rap gebeurd hè chefke.

Gisteren was choff Luc in velden noch wegen te bekennen en het was drankdag.
De deur van de locker bleef potdicht, hoe hard de wijzers van de klok zich ook haastten. 'k Heb hem ik heel het kasteel gezocht.
Cheng HUS liep hem ook te zoeken. Hem ben ik vier keer tegengekomen. Telkens wat zenuwachtiger, onrustiger & vooral ambetanter, met veel 'mais enfin'.
Hij is zelfs tot gans beneden in de pompkamer gaan zoeken. Ondertussen was LM al boven in de cabine. Geen avondbiertje voor hem dan.
Da's erg hoor. Na een dag werken in een warm machien is zijn koele avondpint van 17h15 heilig.

Om 17h40 hoorden we gebrul buiten.
'Ze hebben Luc gevonden en hij is gewond' ging het door mijn hoofd. 't Ergste eerst hè, minderen kan daarna nog. 'k Ga buiten kijken, er was volk
aan het zwembad: capt VW, twee mecaniciens en twee matrozen. Maar het gebrul kwam van boven. Cheng HUS stond van op deck D naar het zwembad op 
deck A te bulderen. Eddy, de jongste graad van de mecaniciens moest het ontgelden (dat Luc geen bier bedeeld had die namiddag) :
HUS had een checklist nodig, nu, direct, stante pede naar zijn cabine te brengen.
Om 17h40 nog? En moet dat in zo'n taal? En op die toon?
- Zo is dat in 't machien alle dagen, zei LM.
Onmacht en onkunde. Als hij de job van chief engineer niet aankan, waarom heeft hij dan de promotie aanvaard?

Om 18h kwam Luc erdoor voor het avonduurtje. Nogal rozig en zich van geen kwaad bewust. 's Avonds snapten we viavia waarom hij
niet was komen opdagen om 15h20 na de safety-oefening. Hij was blijven pintelieren bij de pompman. Met de deur toe natuurlijk.
Dat moet ook al eens gebeuren maar moet dat op de dag en het uur van de slopchest? Die dag geen bier bedeling,
dat heeft weer eens op HUS zijn systeem gewerkt en de jongste van de hoop moest het ontgelden.
Hij had in de namiddag ook een generall call kunnen laten doen, maar daar heeft hij het lef niet voor. En ik mag het niet.

Eergisteren heeft LM mijn haar geknipt. Het is nu zeer à la Sinéad O'Connor. Extreem kort. Dat is zeer comfortabel, de badhanddoek wordt nu
niet meer zo nat bij het afdrogen. Ongerief : ik moet elke dag mijn ogen opmaken of ge ziet niet dat ik er heb. Als ik nu maar niet zonder schmink val.
De elektrieker vroeg: "Is you eppie with this ...eh..." en hij wees naar waar hij vond dat een kapsel moest staan.
"Very eppie" zei ik, ik heb niks aan te merken op LM zijn knipkunde.

Sinds twee dagen zoemen de buitendeuren als hommels. De ventilatieroosters in de alleyways blazen ineens ipv te zuigen!
Door die druk liggen de buitendeuren te trillen in hun rubberafdichting. Het is een mooi geluid, maar nogal luid. En het wordt ook monotoon na een tijdje.
Als de deuren open staan is het geluid weg. Dus staan ze al twee dagen open. Of dat mag voor de airco is een andere vraag.

2000-04-24 ~ op zee

Gisteren hadden we Paasdiner. Het was heel gezellig en heel lekker.
Lam in de oven, sappig en mals. Dit is een professioneel keukenteam, dat merkt men elke dag.
LM vroeg zich af hoe het lam zou versneden worden, in sneden, in brokjes, of gewoon in de bout bijten en doorgeven.
Op dat laatste waren we niet gekleed, het diner was in full uniform te doen.
Cheng HUS heeft geen uniformkledij bij, hij had dus weer reden om zich ongemakkelijk te voelen en bokkig te doen. (nog ± 10 dagen ...)

Capt VW had het over de onverstoorbaarheid van Mister Valkov. Om 07h doet Mr Valkov de cabine van de capt. Die ochtend was de capt nog op de wc
en de deur van de badkamer had hij niet op slot gedaan. Mr Valkov begint aan de cabine en doet de deur van de badkamer open, hij ziet de capt op de wc
zegt Good Morning Sir, doet de deur weer dicht en gaat in de woonkamer verder werken. Onverstoorbaar. Zoals dat van stewards mag verwacht worden.

De stand in het Zuid-Atlantisch Dartstornooi is Bulgarije 2, België 0.

De boots vertelde een vreemd verhaal over piraten. In Nigeria heeft hij gezien hoe twee Belgische officieren en hun vrouwen werden doodgeschoten en
daarna de capt werd opgeknoopt. Dat klinkt halvelings ongeloofwaardig. Waarom hebben wij daar nooit iets over gehoord via de rederij of via andere kanalen?
En in welk jaar? En wat was de naam van het schip ? Zoiets blijft toch bij!

2000-05-06 ~ ship-to-ship met de Grub

Jawadde, bijna twee weken niet geschreven? Hoe komt dat nu? Teveel werk zeker? Was dat maar waar.
Sinds gisteren liggen we tegen de Grub. Het manoeuvre was mooi en tot op de millimeter geslaagd. De twee VLCC's liggen nu zusterlijk tegen elkaar.
Een primeur voor de rederij in Antwerpen. En toch was het vorig jaar met de ULCC indrukwekkender -tekst 283, schip 30

Gisteren zijn we met de basket (de zweefkorf/het net voor personenvervoer) gaan buurten op de Grub om oude bekenden op te zoeken.
Van hun bemanningslijst wisten we al dat cheng LdG aan boord was, samen met Colette -schip 28 & 29- en Tom V die nu 2^de mecanicien is.
We hebben enge verhalen gehoord over hun vorige reis. De boel stond daar bol van de intriges. Cheng LdG belde met de rederij en zei
dat hij zijn contract opzegde. 'Nee" antwoordde de rederij in Antwerpen en ze haalden capt JB van boord. -schip 27 & 28, tekst 241:
( ...) het houterig & ouderwets beleid en de fezelcommunicatie van capt BJ en ge krijgt een patroon waarbinnen veel onaangename dingen
onopgelost blijven en beginnen wegen. En ook aan 't broeien kunnen gebracht worden.

En choff Caro kon gelijk ook naar huis.
Vreemde story hè, cheng LdG kwam nochtans eerst in aanmerking voor verlof.
Dus er was 'iets', de stoorzenders werden verwijderd en de goeien moesten blijven?
Capt BJ werd afgelost door capt Neli. Hij verjaarde gisteren. Heuglijke verjaardag, hij kreeg gelijk een ship-to-ship manoeuvre als cadeau.

LM kreeg twee zakken met vodden (gecomprimeerde balen poetskatoen) cadeau van cheng LdG, hij zou ze vandaag bij ons aan boord laten zetten.
Deze namiddag komt hij hier bij ons op werkbezoek, buurten eigenlijk.
Vanmiddag hadden we Colette en Tom V mee aan tafel. Zij hebben als kok Aurelio O aan boord, de Filipijnse Ramp die eens
voor ondervoeding heeft weten te zorgen op schip 27. Hij is niet alleen rancuneus en boosaardig maar ook dom. -zie tekst 218, de curry-smurrie
En daar valt niks aan te doen. Bij capt BJ zal hij wel in een goei schuif gelegen hebben want hij werkt 'zuinig'. Schraperig wil dat zeggen.
Geen vers fruit, om te beginnen, en over de rest ga ik niet schrijven, we hebben het vent al eens moeten meemaken. Verder boycot hij
de bereidingen van Colette ik heb dus niet gedroomd op schip 28, toen met die visfumet. Colette haar verhalen komen overeen met de mijne.
We hebben tijdschriften uitgewisseld. Video's (nog) niet. Tegen morgenavond zouden we gelost zijn. Of we na valavond nog zouden vertrekken
weet ik niet, misschien moet dit soort manoeuvres bij daglicht gebeuren.

We gaan naar Aruba bunkeren, dus niks St. Eustatius. Jammer, want we zouden door het Old Bahama Channel gegaan zijn, langs de Cubaanse kust.
Dat is een heel mooie route, naar het schijnt, maar dat gaat dus niet door.
Bunkeren, crewchange en bevoorrading & proviand gebeurt nu allemaal in Aruba en 'out of port limits' op de koop toe. Dat is een dure levering.
Of de man voor de e-mail dan aan boord kan komen blijft afwachten. En op dié man zaten we nu juist te wachten hè, LM en ik.
En capt VW ook natuurlijk, maar hij heeft voor het moment veel meer aan boord dan de e-mail technieker waarschijnlijk.

Over de bevoorrading & proviand zijn al wat dure communicaties over-en-weer geluld met de rederij en met de shipchandler in Antwerpen.
De klassieke vraag is 'of al die spullen wel nodig zijn'. Dat ze wat minder lameren, communicatie per satelliet kost ook geld.

De volgende reis zou zijn : Cabinda (Angola) – China.  https://nl.wikipedia.org/wiki/Cabinda_(provincie)  
En in het opvaren kunnen we geen bevoorrading & proviand nemen in Singapore, daar leveren ze niet meer aan VLCC's terwijl ze varen.
Te gevaarlijk ivm pollutie. In het terugkomen wel, dan vaart het schip in ballast en dan wil Singapore wel leveren.
Het wordt dus een zeer lange reis. Of die stores wel 'nodig' zijn, telexen en faxen ze dan.

2000-05-23 ~ op zee

Op 12/05 hadden we crewchange in Aruba. 's Morgens om 06h zou het bootje er zijn om de vervangers aan boord te brengen.
De ch.kok moest  naar de tandarts en ik mocht mee met het bootje om boodschappen te gaan doen. 's Namiddags ging ik met het supplyship weer
aan boord. En met dat supplyship gingen cheng HUS en choff Luc dan van boord, na de bunkering.

Aruba (Oranjestad) valt enorm tegen. Afgrijselijk toeristisch. De winkels zijn er van hetzelfde genre als in een transitzone van een luchthaven.
Veel parfumeries, winkels van dure kledingmerken en taxfree fotomateriaal.
Waar zijn de gewone winkels dan? Misschien in San Nicolas of in Aruba-Noord, maar zo ver ben ik te voet natuurlijk niet geraakt.

'k Moest videofilms en boeken meebrengen, voor 550 USD: 225 USD van onze welfarekas en 325 USD van de Bulgaarse welfare kas
want die mannen hebben een aparte kas van hun agentschap.
In heel downtown Oranjestad (vier kruispunten groot) geen ene videofilm te koop, enkel te huur.
Of ik kinderfilms bedoelde? No, for adults. -foute woordkeuze van mij !
In de twee CD-winkels van Oranjestad waren drie videofilms te koop van Zuid-Amerikaanse zingerds en een van de Drie Tenoren.
Daarmee moest ik niet aan boord komen, denk ik. Daar ook vroegen ze of ik misschien films voor kinderen wou. No, for adults. -ayayay!!!
Want kinderfilms verkopen ze bij Toys 4 US. 'k Ben toch maar eens gaan kijken bij Toys 4 US, misschien weten ze daar iets meer.
Daar hadden ze enkel Disneyfilms.  En over films for adults wisten ze verder niks.

Om 09h 's morgens wist ik dus al dat er op het eiland geen films verkocht worden en dat ze raar kijken wanneer ge er naar vraagt.
Het begon warm te worden. Tropisch warm, geen films en nog een paar uren te doen ...
En toen ... toen pas viel mijn vent dat ik niet naar films 'for adults' had moeten vragen maar naar 'regular films for grown ups:
adventure, action, romance, thrillers, that kind of stuff'. Daarméé keken ze zo raar!
Ik had zonder blozen en luidop naar porno staan vragen, wel in een winkel of vijf.

Dan naar de boekenwinkel, eigenlijk een papierhandel met wat tijdschriften en ook een boekenstand. Ze stonden niet eens per alfabet.
Geen J. Sanford te vinden, gene Michener of Irving te zien. Wel veel kaften met hartjes en lintjes en balletschoentjes. Ik keek eens in de bak met
afgeprijsde boeken, dat zag er al wat beter uit. 'k Heb 21 pockets gekocht. Met wat we van de Grub gekregen hebben is het schip nu 32 boeken rijk.

14-08-2020 om 00:00 geschreven door maart

2000-04-07 ~ op zee

Vandaag barbecue. De voorbereidingen zijn volop aan de gang. Het roze varkentje hangt boven het vuur bruin te roosteren en de blote
bovenlijven zien knalrood, ch.kok, choff Luc en heel de logistieke ondersteuning. Er zijn veel struise vrijwilligers om dat varkentje te roosteren.
Het is persies vakantie vandaag.

Vanmorgen hebben we de mail van Didi ontvangen. Donc, ça marche. Dat wisten we al wel van capt VW, maar nu zien we het met onze eigen ogen:
de mail-installatie werkt. Lang leve capt VW.
En een gordijn voor de cabinedeur komt er ook. Choff Luc heeft een rol groene canvas in zijn locker. Daar krijgen we morgen een stuk van.
Morgen pas, want vandaag moet hij vuur en varkentje in het oog houden. We krijgen die canvas op één voorwaarde, dat ik voor hem ook
een deurgordijn maak. Twee canvassen dus. Er komt schot in de zaak. https://nl.wikipedia.org/wiki/Canvas_(materiaal) , https://nl.wikipedia.org/wiki/Zeildoek 
Op canvas kan men schilderen hè. Verf is aan boord, red, blue, yellow ... yellow! Daarmee kan ik zonnebloemen schilderen.
Eerst het canvas opspannen zeker? Oei, laat maar. Zo zot gaan we niet doen.

Waarom dat deurgordijn zo lang aansleept? Een mens zou denken, ik neem gewoon een oude bedsprei of een oud tafellaken en ik fiks daar iets mee.
Awel, dat gaat niet. Er is nog geen recuperatiemateriaal. Het schip is pas van maart 1999 in de vaart. Alle scheepsmateriaal is nog nieuw en
in goede staat. Er valt nog niks te recupereren.

2000-04-14 ~ op zee

Gisteren zijn we rond de Kaap gegaan en we kunnen FM ontvangen, al twee dagen. Brian Ferry komt naar Cape Town. Allen daarheen.
Enkele dagen voor ons vertrek uit België hoorden we in de auto een interview met Dana Winner. In de auto staat de radio op VRT2.
Het gesprek ging over haar optredens in Zuid-Afrika en andere verre reizen. Onder andere naar Dubai (UAE, Midden Oosten)
De presentatrice en de presentator vroegen waar Dubai lag.
"Euh ... in Noord-Afrika, zei Winner, ja, Noord-Afrika." Jammer dat ze haar niet gevraagd hebben in welk land van Noord-Afrika.
Wat zou ze er dan uitgeslagen hebben. Ik vermoed dat ze zat teken te doen van ik-weet-het-niet! niet-verder-vragen!
Want Noord-Afrika was hen plots voldoende als plaatsbepaling, zij het anderhalf werelddeel mis.

De barbecue van vorige week was een succes, het was een heel lekker varkentje. 'k Heb een royaal stuk van de filet gekregen, ik voelde mij als een prinses.
Als een Breugheliaanse prinses. Enkele dagen later vertelde capt VW dat hij de barbecues met de Filipijnen feestelijker vindt. Er is meer ambiance.
Allez zeg, en LM&ik vonden het juist zo rustig dat eens niét de obligate karaoke volgde. Karaoke is misschien plezant voor degene die staat te zingen
maar moet dat per sé met versterking? 't Blijft even vals klinken, alleen stukken luider.

De e-mail is kapot, sinds dinsdag. Capt VW vermoedt dat iemand van de rederij in Antwerpen toch iets in bijlage verzonden, want het systeem zit muurvast.
En capt VW had hen nog zo gevraagd voorlopig alles in *.txt (onbewerkte tekst) en zónder bijlagen te verzenden. Hij denkt dat het 't krantje is
dat de boel blokkeert. En op dat krantje zat hier echt niemand te wachten. En daardoor is ook de privé-communicatie per mail afgesloten tot 08/05.
Juist nu. Om onnozel van te worden.

Gisteren heeft dit schip 18Kt (knopen) gedaan, 15Kt geleverd door het machien + 5Kt bonus door de stroming.
En zo gingen we de bocht in, de Kaap rond. 's Avonds moesten we al snelheid minderen want we gingen te snel, hadden 'ze' gezegd.
Ze = Tankers London, denk ik, de firma van de lading.

Het is herfst hier in het zuidelijk halfrond en gisteren was het maar frisjes, rap weer naar het noorden, naar warmere regionen.
Voor LM hoeft dat niet, weer eens de tropen door. En deze keer gaan we schuin door de tropengordel, 't zal dus langer duren.
Arme mecaniciens. Nuja, het zijn geharde mensen hè. Behalve mijnen delicate misschien?

2000-04-18 ~ op zee

Gisteren heeft iemand bij Tankers Londen ontdekt dat dit schip niet in de States binnen mag, ttz: dit schip heeft een Chinese eigenaar en de Chinezen 
willen dat niet hebben en dat staat zo in het verhuurcontract voor dit schip. Oeps! zeiden ze gisteren bij Tankers Londen. Ze gaan onze bestemming
efkes aanpassen. En dit 17 dagen na vertrek uit Ras Tanura? Wat een geluk dat de aarde rond is, of we moesten terug.
Waar we nu zullen lossen weten we nog niet. Misschien kunnen we ermee gaan leuren : "Moet er nog crude oil zijn?"
Er bestaat een redelijke kans dat het Aruba of Bonaire wordt (Nederlandse Antillen) Daar zouden we tegen de kaai kunnen. (Met een VLCC?)
Hier aan boord is iedereen alvast blij.
Er is een probleem : de zeekaarten.
Die faxen ze wel van op schip 31, zei capt VW. In A4-lapjes en die plakken we hier aan mekaar. Mailen zou meer precieze kopieën geven, maar
dat kan voorlopig dus niet. We geraken er wel.
Hopelijk stuurt Tankers Londen ons met de lading niet naar the middle of nowhere, out of port limits en ship-to-ship want de specialist(e) van
de e-mailinstallatie moet aan boord geraken hè. Het belangrijkste eerst zeggen wij hier. Een lading van enkele duizend ton is zo belangrijk niet.
Als de e-mail maar in orde komt.

De lading van dit schip is het probleem van Tankers Londen. Serieuze zorgen denk ik. Volgens het contract moet de eerste druppel van de lading
in Louisiana geleverd worden op 08/05. We varen full speed naar de Caraïben, er wordt 25 ton meer fuel (brandstof) verbruikt per dag.
Ze hebben aan tafel eens uitgerekend hoeveel dat kost. Een miljoen. -BF of USD?- En dan zonder de bijkomende vervoerkosten om de lading 
van de Caraïben naar Louisiana te krijgen. 'k Moet er niet aan denken. De zullen die iemand bij Tankers-Londen een kaartje sturen van op een
Caraïbisch strand. Als hij/zij er dan nog is, bij Tankers Londen.

Hoe komt een schip van een Chinese eigenaar bij Tankers Londen en bij de rederij in Antwerpen terecht. Awel, de Chinees eigenaar (of firma)
heeft liquiditeitsproblemen. Hij heeft enkele schepen teveel besteld in Japan. Oeps!
Daarom verhuurt hij dit schip aan Tankers Londen en Antwerpen zorgt dat het bemand en bevoorraad geraakt.
En nu gaan wij niet aan de boei in Louisiana maar tegen de kaai op een mooi eiland, dank zij de vergissing van iemand bij Tankers Londen.
Die Chinese rederij heeft een tamelijk sobere (Spartaanse) stijl. Van alles is maar juist genoeg aan boord. Of niet, zegt LM.
De Chinese eigenaar verhuurt dit schip misschien geen tweede jaar, dus blijft het afwachten en hopen of er voldoende zal geleverd worden
voor deck en machien, vanuit Antwerpen.
Welfare kunnen we vergeten, denk ik. Hier zijn royaal twee boeken in de bibliotheek.
Die twee boeken blijven niet in de kast hoor, die komen elk in een monstrans.

Toen de Belgen en de Bulgaren hier aan boord kwamen om het schip over te nemen van de Chinezen was er geen tafelservies, noch bestek.
Zelfs geen rijstkommen die we eventueel zouden kunnen gebruiken als soepkommen. Er waren plastic chopsticks en inox kantineschotels met vakjes,
zeg maar veredelde gamellen. Borden en bestek zijn er ondertussen wel.

Gisteren hebben de heren basket gespeeld. Drie tegen drie. 'k Heb er foto's van gemaakt. Het basketbal terrein is afgespannen met netten.
Van boven gezien rennen de spelers persies in een kooi rond. De netten hangen daar om de bal aan boord te houden, maar het lijkt alsof
ze daar hangen voor daar hangen om zes rondspringende heren binnenboord te houden. De 3^de stuur heeft zijn pols al bezeerd. Een werkongeval?
Voor wij aan boord kwamen hadden ze op anker 's avonds in de Perzische Golf een paar keer gevoetbald, op de helikopterlanding.
Het terrein was daar toen ook helemaal afgespannen met netten, als bal werd een minder gevulde basketbal gebruikt en de grote deklichten werden
aangezet. Zelfs na zonsondergang was het nog bloedheet, wist choff Luc te vertellen. -wie voetbalt er nu op een stalen plaat in de Perzische Golf ...
De pompman had de materiaalkarren naar voor gereden, ingeval iemand door hitteslag naar de koelte moest vervoerd worden. -gezond verstand 

Een tijdje geleden vertelde capt VW iets over een ander schip, toen was hij nog choff. En het was in de jaren '90, in de periode dat er nog
met Zaïrezen gevaren werd. Het schip had een zwembadje, maar het was in erbarmelijke staat. Hij heeft zich daar eens aan gezet en toen de
restauratiewerken klaar waren en de verf droog was, vulde hij het in de namiddag, om voor het avondeten een verfrissende plons te kunnen maken
in een proper zwembadje met helder zeewater.
Toen hij 's avonds aan het zwembad kwam stonden de Zaïrezen zich daar enthousiast te wassen, met zeep en al. -zeep met zout water?
"Tous ensemble, comme au village". Allemaal samen aan het bassin is toch veel socialer dan ieder apart in zijn eigen douche!
Het zwembad was gewoon een bad geworden en VW heeft voor de rest van zijn contract niet meer de kans gekregen eens te zwemmen in
proper zeewater. Maar in Zaïrese dorpen wordt nu wel met dankbaarheid in de stem over hem gesproken.

Er is al één deurgordijn klaar. Vandaag heb ik de eyelets er in geklopt, de koperen ringetjes, Ø ± 2cm. Natuurlijk zijn er maar 15 ringetjes en
ik heb er 16 nodig, 8 per gordijn. Van alles is maar een beetje aan boord hè. Een zeer klein beetje blijkbaar, amper een handvol!
Maar daar vind ik misschien iets op. En toen ik er al 3 van de 8 ingeklopt had, het 3^de al wat minder rond dan het 1^ste, toen pas zag ik dat ik
aan de achterzijde bezig was. Kermille, en geen reserve ringetjes om te herbeginnen. Dan maar een siersteek in de zoom onderaan,
dat leidt de aandacht af van de bovenkant. Zo blijf ik bezig.

Bezig blijven is een probleem. Er zijn niet genoeg jobkes voor mij hier aan boord. -gelukkig was er Encarta https://nl.wikipedia.org/wiki/Microsoft_Encarta 
Een paar dagen geleden had choff Luc een jobke voor mij. Typwerk. Veel, had hij gezegd. 'k Was blij. Bezigheid tot volgende haven!
Veel = 2,5 blz's met dubbele spaties en wat opmaak. In doorlopende tekst eigenlijk 1 blz maar. Bezigheid voor 20 minuten. En die 20 minuten,
dat kwam eigenlijk dank zij de lay-out. Anders was 't nog rapper gedaan geweest met typen.
En deze namiddag is er misschien nog een jobke. Papierwerk dat cheng HUS hem handgeschreven bezorgt, niet op diskette.
Waarom niet op diskette? Geen idee.

18h10 : 'k Heb geen typjobke gehad. 't Zou nochtans deze namiddag in de bus steken.  De bus = het houten bakske naast de deur.
En LM is nog altijd niet boven. Er zal iets zijn in het machien, want ik hoor het ene alarm na het andere.

2000-04-21 ~ op zee

Nieuws: 04/05 gaan we ship-to-ship lossen tegen de Grub. Daarna gaan we naar St. Eustatius voor crewchange (bemanningswissel) en bunkering.
Dat de crewchange doorgaat is een hele opluchting. En niet alleen voor de Bulgaren, ook voor LM: cheng HUS wordt afgelost en dat is beter voor de
collectieve bloeddruk hier aan boord.
Choff Luc heeft gevraagd of ik op 04/05 foto's wil maken van het manoeuvre, twee VLCC's die ship-to-ship gaan. Bibi direct akkoord natuurlijk, ikke.
En ik heb wat straffe verhalen opgehaald over 'mijn' eerste ship-to-ship manoeuvre, met schip 30 een VLCC tegen de Sea Giant, een ULCC.
VLCC = een Very Large Crude Carrier
ULCC = een Ultra Large Crude Carrier
Dat manoeuvre van enkele uren was persies een choreografie en op het einde van die pas-de-deux lag heel schip 30 klein te zijn
in de schaduw van de Sea Giant.

Choff Luc wordt afgelost door choff Diga, met wie we al gevaren hebben op schip 28. Hij brengt de digitale camera voor het schip mee en ik heb al
permissie van capt VW afgelutst om met die camera het schip te gaan fotograferen van op de kaai in St. Eustatius. https://nl.wikipedia.org/wiki/Sint_Eustatius 
Een klein probleem, zei choff Luc, in St. Eustatius mag niemand aan de wal, men heeft een Nederlands visum nodig om er een shorepass te krijgen.
Wabliéft? Als EG-lid ook? -het was larie natuurlijk, maar ik heb efkes meegespeeld
In Antwerpen komen Ollanders zonder vergunning tegen de kathedraal staan plassen. Geen papieren voor nodig. Maar op een van hun Antillekes
zouden wij volgens die zeikerds een visum nodig hebben om op een kaai en op sociaal aanvaardbare wijze enkele foto's te gaan maken van
ons bloedeigen Chinees gehuurd schip? Pisnijdig word ik van zoiets. Leuke buren hebben wij.
Capt VW zat te knikken en te beamen en choff Luc zat te grinniken omdat zijn mopje geslaagd was.

Na drie dagen basket zijn al drie spelers afgevallen. Verstuikte gewrichten. Moeten die mensen zo aan het werk? Ja.
Capt VW staat vol blauwe plekken. IJsblokjes en Hirudoid alom. Dat alles voor de 'sfeer'. En wie bepaalt wat 'sfeer' is?

Eergisteren is mijn cent gevallen waarom choff Luc liever niet heeft dat ik de menu's in het office print. ('k Doe dat dus niet meer en verbruik al
een week of vier onze eigen inkt voor het eerste exemplaar. Het kopieerapparaat gebruik ik daarna natuurlijk nog wel).
Zo om de drie dagen veroorzaakt de elektrieker op de printer een 'jam générale', een knoeiboel. Hij laat bestanden van hem in opdracht staan (?)
De volgende die komt printen krijgt eerst een aantal van zijn lijsten afgedrukt en ook lege tabellen. (?)
Dat alles omdat hij het printbeheer niet onder de knie heeft. Zucht.
Door zijn geklungel in het office mag ik daar niet meer printen, omdat choff Luc het gesukkel & gedoe van de elektrieker meer dan beu is. Zucht.

Zondag Pasen. In groot tenue, had choff Luc voorgesteld. Dat gaf verschrikte gezichten bij capt VW en cheng HUS,
ik denk dat ze hun wit hemd nog uit hun valies moeten halen. En hebben ze hun epauletten wel bij?
Tropentenue is met witte kniekousen en de omslagboord moet 10 cm zijn, wist choff Luc erbij te vertellen.
Hoe zo'n jonge gast die antieke geplogenheden kent? Zijn vader is cheng geweest. De helft van zijn carrière heeft hij op de fruitschepen
gevaren, bananen vervoerd. Hij is nu +70j en eet al 30 jaar geen banaan meer. https://nl.wikipedia.org/wiki/Belgian_Fruit_Lines 
Hij kan geen banaan meer zien.

13-08-2020 om 10:22 geschreven door maart

vervolg brief 01 (2000-04-01) 

Capt VW vroeg aan choff Luc hoe het met de boots en de matrozen gesteld was.
Choff Luc knikte eens, alles dik oké dus, de boots is zijn rechterhand.
Als ik goed begrepen heb zijn de meeste van deze Bulgaren, of allemaal, opgeleid in het leger. Awel, dat is te merken.
Niet dat ze gelijk in Amerikaanse actiefilms in houding springen en "SÍR, permission te speak SIR!" brullen maar
ze hebben iets professioneels over zich.
Zo was het niet met de Israëli (vermaledijde schip 25) en de Polen (schip 30) die elk order opvatten als persoonlijke kritiek, hun antwoord
alvast begonnen met 'yes but ...' en dan nog moesten nadenken over welke bezwaren ze zouden aanbrengen die er uiteindelijk geen waren.
En het zijn geen frêle mannekes, ze stappen kwiek, niet van dat Filipijns tegen-hun-zin-geslef.
Kortom, het heeft allemaal iets geruststellend.
Ze hebben zoiets over zich gelijk Dany, de Roemeense 3^de stuur op schip 30. Hij was ook in het leger opgeleid.
Een mengsel van taakgerichtheid, rustige zelfzekerheid en hoffelijkheid. 'k Probeer dat in één woord te krijgen. Zeemanschap? Vakmanschap?
Ik blijf zoeken naar dat woord hoor. -nu denk ik dat ik toen gewoon zocht naar het woord 'opvoeding', dat vat het zo wat samen
Jaren geleden heb ik eens enkele keren gesproken met iemand die bij het Vreemdelingenlegioen geweest was, en die had ook die attitude.
Zit ik hier nu lyrisch te doen over een militaire opleiding? Ík? OEI! Oeioei. Oeioeioei.
Hoffelijkheid is wel het juiste woord hoor. En die sociale vaardigheden en die attitude komen toch érgens vandaan ...

En dan nu de mensen van de keuken. Die gasten hebben het ook. Én zij hebben op cruiseschepen gevaren. Dat is te merken aan het eten, aan
de afwerking van de tafels, aan het poetswerk, aan alles. Ze dragen een zwarte pantalon ipv pied-de-poule, dat geeft een nog professioneler indruk.
Onze steward heet Valkov en die was zelfs blij dat er een menu was voor elke tafel in elke mess. (+ een print voor elke pantry en voor de keuken)
Hij zei een keer thank you en een keer thank you very much, heel stil, zonder toeters en bellen. 'k Mag de menu's op de passe-plat leggen,
hij zorgt dat ze ter plaatse geraken, wat ik eigenlijk zelf kan doen. Dat hij daarvoor extra moet rondlopen vindt hij niet erg, da's gewoon
'part of the job'.
'k Spreek hem aan met Mr Valkov. Niet dat wij hier stijf staan van de vormelijkheid, zo ineens, maar die gast inspireert dat gewoon.
En mens houdt zich vanzelf rechter in zijn nabijheid. Het is een plezier hem te zien serveren, geen strijkages, gewoon souplesse en tempo.
Vandaar dat ik hem aanspreek met MISTER Valkov. Het soort mens dat van dienstverlening een vak maakt, zonder te vervallen in onderdanigheid.
Klinkt dit overdreven? Wel, dat is het niet.

          'k Heb dit schrijfsel efkes overlezen en het klinkt nogal opgetogen of te mooi om waar te zijn. Maar ik ben niet aan het overdrijven, denk ik,
           het is hier al 7 dagen zo. Dan zal het wel de stijl van het huis zijn zeker? Houden zo en meedoen.

Zojuist bracht de elektrieker een dubbele stekkerdoos aan de deur. Nu kunnen we én de frigo én de muziek tegelijk laten werken.
Die stekkerdoos bracht hij niet met een gewichtig gezicht van 'ik heb mij voor u een inspanning getroost, zorg dat ge het onthoudt en niet vergeet'.
Neenee, hij bracht ze met de glimlach. Jamaar, zoveel werkvreugde en vlot verloop zijn wij niet meer gewend hoor. 
We hebben nu dus muziek. In het hifi-bakbeest is over verschillende plateau's plaats om 25 CD's  te leggen. We hebben er 30 bij. 
Dilemma: welke vijf leggen we er niet in?

Zojuist bracht choff Luc een mail van Didi voor LM binnen. Luc loopt ook al te smilen. De opgewektheid van de Bulgaren werk aanstekelijk.
De enige die er immuun voor is, is cheng HUS (op schip 28 al mee gevaren). Stillekes laten knorren, zeg ik.
Hij heeft al laten horen dat hij zijn papierwerk van twee maanden op een hoop laten komen heeft. Ja ..., en dan? Ik typ enkel en alleen voor LM hoor.
En vlak voor de States zal heel die berg moeten verzet worden zeker? Met man en macht? Op mij moet hij niet rekenen.
Gaat hij weer eens lopen jammeren wanneer het zover is? ... wordt vervolgd, hoewel ik u het scenario nu al kan uittekenen hoor.

Eergisteren aan de boei kwam hij er om 10h mee af dat de scavenging moest gedaan worden. Om 10h pas?
Niet om 06h of om 08h of de dag tevoren? Er gaat tijd op aan de mise en place van alle materiaal hoor.
En waarom aan de boei en niet en dag of wat ervoor op anker? Enfin, het wordt weer zo'n desorganisatie als vier jaar geleden op schip 28 hè.
Het is niet occasioneel bij dat vent, zijn bovenkamer is gewoon een ramp. Hoe is dié aan zijn promotie geraakt? Erg. Afgrijselijk gewoon.
De voorganger van LM, 2^de mecanicien RY, is de flexibiliteit zelve, en hij heeft hier zijn contractperiode niet uitgedaan. Daarmee is de situatie
beschreven zeker? Dan ga ik ophouden over dat stuk HUS, want ik wordt er wee van als ik bedenk wat LM nog allemaal te wachten staat.

Nog één verhaal : LM moest in Ras Tanura (Saoudi Arabia) 's avonds nog naar de -2 voor iets, het blad met running hours van de machinerijen
vergeten, of zijn leesbril, zoiets. Enkele seconden later staat cheng HUS hier aan de deur om te vragen waar LM is.
- Hij is naar beneden chef, antwoordde ik.
- Nu nog?
- Hij is zijn bril vergeten. (De moeial. HUS heeft continu gezelschap nodig en komt dan maar beslag leggen op andermans vrije tijd.)
Terug in de cabine vertelde LM dat cheng HUS ook naar beneden gekomen was omdat hij dacht 'dat er Saoedi's in het machien zaten'.
Alsof de Saoedi's van de lading daar hun wit hemd zouden aan wagen. En anderen geraken niet door de gates.
- Tiens, zei ik, 'k had hem toch gezegd dat gij het waart beneden ...
De cabine van de cheng ligt pal boven de onze en kijkt ook uit op de lift. Op het controlepaneeltje naast de liftdeur kan men volgen waar de lift
zicht bevindt, gesteld dat men 's avonds niks anders te doen heeft (achterstallig papierwerk van twee maanden inhalen bvb, HUS?)
En de lift was 's avond nog efkes van level C (wij) naar level -2 (machien) gereisd. Dat was voldoende om HUS weer gezelschap te doen opzoeken.
Niet mét ons en niet bíj ons, HUS. Leef uw eigen leven.

Het is 15h: nu breng ik efkes de fax van Didi naar beneden. LM zal blij zijn.
Ziezo, 'k ben al terug. Van level C naar level -2, en terug. Dat is allemaal te volgen op het controlepaneeltje naast de liftdeur, voor wie zin heeft
om daar op te zitten kijken. Zucht ...
Op level -2 komt de lift rechtstreeks in de control room van het machien. Da's gemakkelijk hoor, want in feite is het machien 'only authorised personnel'.
Dus strikt genomen mag ik daar niet door van de verzekering en van nog zo'n paar instanties.

Na de Straat van Hormuz krijgen we een barbecue, op een dag dat LM niet van wacht is, heeft capt VW al laten weten.
De elektrieker loopt hier geen stille wacht, dus om de drie dagen is het LM zijn beurt, zoals op het vermaledijde schip 25. Dan slaapt hij in overall op de seat.
Dat is nieuw hoor. Op andere schepen deed hij dat niet.
Daarvoor had ik een tweede set lakens nodig, om de seat te kunnen klaarmaken voor de nacht. Die lakens heb ik direct gekregen van Mr Valkov.
Op het vermaledijde schip 25 moest ik een half uur uitleg geven waarvoor ik een 2^de set lakens nodig had. Hier niet. Mr Valkov weet wat stille wacht is en
waarom sommige mecaniciens dan liever werkensklaar in overall slapen. En daarom op de seat.
Zo gaat het goed vooruit hè, als de mensen met een half woord snappen wat er bedoeld wordt. (Ben ik nu weer aan het bejubelen?)
En wat blijkt ? LM slaapt beter op de seat dan op de matras. (Jamaar zo niet hè man) De seat is namelijk zachter dan de matras. Die is keihard.
Mijn zeebonk is voor sommige dingen nogal een delicate. Men zou het hem niet aangeven, maar het is zo. De matras is keihard. Iets minder hard dan de vloer.
En dat is in alle cabines zo, heb ik begrepen. Omwisselen met de matras van een onbewoonde cabine heeft dus geen zin. Nu ja, 't zal wel wennen.

De overalls van de mecaniciens worden door de wiper gewassen. Hij krijgt daar een overuur voor. -de wiper = de poetsman van het machien
De overalls van de stuurmannen worden door een matroos gewassen, na zijn coffeetime. Die is misschien blij dat hij efkes langer van de brug weg mag.
Dat maakt dat ik hier geen laundry-jobke heb.
De bar, eigenlijk smokeroom want er staat geen toog, is selfservice en de frigo wordt bijgevuld door Mr Valkov.
Het zwembad dan? Vergeet het. Dat was vanmorgen al uitgewassen en gevuld. 'k Durfde zelfs niet vragen of ik mocht meedoen, want
ik zou maar in de weg lopen van die kwieke gasten.
Conclusie : buiten de cabinebezigheden en een beetje typwerk voor LM het ik enkel de menu's als jobke.
Verder heb ik helemaal niks voor het schip te doen. En da's toch weinig hoor, het geeft een nutteloos gevoel.
'k Kan hier zelfs niet scheepstuinieren want de messrooms en de smokeroom hebben wel plantenbakken maar er staat nog niks in. Ook geen potaarde.
En moest er iets in staan, dan zouden de stewards wel water geven, kwiek als ze zijn.
Zelfs de instructieboeken van het machien zijn shipshape, gloednieuw eigenlijk. Er valt nog niks te repareren.
En in alle laundries zijn de filters gekuist en blinken de kranen. Om moedeloos van te worden.

Zal ik dan toch de cursus Spaans weer moeten bovenhalen? Ay caramba. 'k Heb niet veel zin.
Mechanica voor Beginners dan? Absolúút geen zin. -gelukkig had ik Encarta, dat was mijn redding  https://nl.wikipedia.org/wiki/Microsoft_Encarta 

Dit schip is een tanker. Er zijn aan dek geen luikdeksels die het zicht zouden kunnen beperken, want er zijn geen luiken, enkel tanks. Benedendeks.
Aan SB en BB staat een manifold natuurlijk, of we kunnen geen lading nemen of lossen. En op de nodige plaatsen staan ook winchen.
Tussen dat alles: ruimte. En door al de parallelle pijperijen die naar voor lopen lijkt het schip nog eens zo lang en ruim.

De drie cargoleidingen zijn vanuit de cabine duidelijk zichtbaar gemarkeerd met elk om de zoveel meter een brede kleurenband : red, yellow & blue.
In '94, op schip 24 had LM me eens gevraagd iets op te zoeken over een cargopomp in het archief van de werkboeken van alle voorgaande 2^de mecaniciens.
Dat archief gaat terug tot in de tijd van Vasco da Gama, ik was er een tijd zoet mee.
's Middags was hij een beetje verbaasd dat ik nog niks gevonden had en ik was een beetje ongerust omdat ik er waarschijnlijk over gekeken had.
Tegen 's avonds had ik het archief voor een tweede keer doorgenomen. Toen was hij zéér verbaasd dat ik nog niks gevonden had en ik
was danig ongerust omdat ik er waarschijnlijk een tweede keer over gekeken had. Da's geen opzoeken hè.
- Nee, zei ik, kijk maar, (notities erbij genomen) op deze bladzijdes staat iets over red, yellow en blue line maar nergens staat iets over the green cargoline.
Stilte op de seat. Vree stil. Hoe stiller het bleef, hoe erger ik het vond en hoe kleiner ik werd. En toen fluisterde LM:
- Eh, (gekuch) het moest blue cargoline zijn.

Dat gaat mij hier niet overkomen. Ten eerste is hier nog geen archief en ten tweede zijn de brede kleurmarkeringen van uit de cabine duidelijk zichtbaar.
En Green Line is een assortiment van Colruyt denk ik erbij, wanneer ik 's morgens buiten kijk en de red, yellow & blue kleurbanden op de cargolines zie.

2000-04-05 ~

De Belgen hier aan boord (staff + LM) hebben alle vier al meer dan één Koreaanse werf meegemaakt. Na twee of meer keren enkele maanden Korea
spreken ze al wat Koreaans. Aan tafel (in het Nederlands dan) worden nogal sterke verhalen verteld. Jammer dat ik ze niet allemaal kan onthouden.
Koreaanse toestanden. Hilarische toestanden. Achteraf bekeken natuurlijk.
Verder vertelde capt VW de allerstrafste verhalen over het zusterschip van het vermaledijde schip 25, dat hij samen met cheng Peegie
overgenomen heeft van de Chinezen. Chinese toestanden. Dat daar toen geen rampen gebeurd zijn is zeker niet te danken
aan de Chinese manier van denken en aanpakken.

2000-04-06 ~

Vandaag had ik 'véél' werk. 'k Heb elf fotokopiekes gemaakt voor LM.
En dan bestaan ze het te vragen waarmee ik zoal mijn dagen vul. Awel! Met elf fotokopiekes!
Gisteren heb ik iets geleerd. Om plat van achterover te vallen dat ik het uit mezelf nog niet wist:
het is goedkoper iets een aantal keren te fotokopiëren dan een aantal keren te printen. Ik heb alzeleven gedacht dat de  toner voor een kopieerapparaat
evengoed stukken van mensen kostte zoals de inkttanks voor een printer. Awel nee. Kopiëren is goedkoper.
Hoe moet het nu met de menuukes. Het formaat is een A8 (een halve A4). 'k Zal me eens over dat probleem buigen en wanneer ik weer recht geraak
laat ik u iets weten. De airco doet het hier voor 200%. Een beetje straf dus, zelfs voor een rokerscabine. 'k Ben nogal stram vandaag.
'k Zal me morgen of straks met die halve A4 onledig houden.
En dan nu weer naar Encarta, mijn vlucht en toeverlaat

12-08-2020 om 09:40 geschreven door maart

2000-03-30 ~ Ras Tanura, Saoudi Arabia 

Dag Belgen in het Binnenland, hier twee in het Buitenland.
De travel naar Dubai (UAE) is vlot verlopen, behalve dan dat we over Manchester moesten. Een vol uur west vliegen als ge naar het oosten moet,
dat is in de kering twee uren teveel stilzitten in zo'n stoeleke: 7hrs vliegen. Over Frankfurt ware sneller geweest, 5hrs.
Maar! Van Manchester naar Dubai hebben we met de UAE maatschappij gevlogen, Emirates. En dat was de moeite. Even goed al Singapore Airlines.
Vorig jaar heeft Emirates een prijs gekregen voor de service aan boord, en daar konden LM & ik nu van mee genieten: lekker eten, een schermpje
voor onze neus met elventwintig videokanalen (maar geen spelletjes voor kinderen?) en op kanaal 17 en 18 krijgt men rechtstreekste beelden
om het opstijgen en landen te kunnen volgen. De uniformen voor de hostessen zijn stijlvol en sober : een beige mantelpak en een bordeaux pothoedje
waaraan een voile vastgemaakt is. De voile hangt losjes over hun schouder gedrapeerd en kan onmiddellijk als sluier gebruikt worden, waar & wanneer
dat nodig zou zijn. Want er zijn in de Golf natuurlijk andere landen dan de UAE. Saoudi Arabia bvb, waar we sinds gisterenavond aan het laden zijn. 

Op de luchthaven van Dubai hebben we drie kwartier dat staan koekeloeren omdat de man van het agentschap (een Indiër) iets gezegd had van
'We'll see you outside'. Dat moest zijn : 'The driver will see you outside.' Tussen al dat volk buiten hebben wij die chauffeur (ook een Indiër)
45 minuten zien staan en hij ons. Het vent hield het karton met de naam van het schip stevig tegen zijn lijf gedrukt,
alsof dat vertrouwelijke ipv nuttige informatie was. (In welke luchthavens hebben we dat nog meegemaakt?) en hij was aan het zoeken naar
een groepje van drie zeevarenden, in zijn kopke dus drie zeemannen. Dat een van de zeevarenden een vrouw zou kunnen zijn was in het kopke
niet opgekomen. Nuja, als hij zijn karton niet zichtbaar houdt ... wat mogen wij daar dan van vinden, van dit soort denk- en doewerk?
In het vervolg ga ik alle mannen met karton langs en noem de naam van het schip.
Als toen de man van het agentschap niet was langsgekomen hadden we er 's anderendaags nog gestaan.

De chauffeur dacht dat wij een groepje muzikanten waren want bovenop de bagage lag de gitaar van capt VW. En ikke dan de zangeres zeker?
Wie gaat er nu zeelieden zoeken tussen de gitaren. De chauffeur niet want
gitaren = muzikanten.
Zeelieden = ??? gewoon mensen van wie iemand een gitaar bij heeft. Zo simpel is dat, kopke.
Capt VW was niet te spreken over die 45 minuten. (Hij was de choff met wie we gevaren hebben op het vermaledijde schip 25, dat is al 5j geleden)
In die 45 minuten ben ik naar water gaan zoeken. Flesjes drinkwater waren te koop op de 1^ste verdieping, in de snackbar. Daar wilden ze wel
dollars wisselen maar geen briefje van 50 en nikkel namen ze evenmin aan. Bibi naar het bankkantoortje vlakbij, dat was open maar onbemand.
Weer naar beneden bij LM kleinere banknoten gaan halen. We hadden 2 briefjes van 1 USD, de rest was 'groot' geld. Op hoop van zegen dan maar.
Drie flesjes water van 0,5L kosten minder dan 1 USD want ik kreeg nog een halve dirham terug. Da's goedkoop voor een luchthaven hè. Het water
smaakte twee keer zo goed.

In het hotel liet de chauffeur horen dat hij ons 's anderendaags om 06h zou oppikken. Het was ondertussen al 01h30 geworden. Capt VW heeft dat
eens rap gereorganiseerd. Met enkele telefoontjes was het in orde: 10h was een menselijker uur. Het schip moest toch nog bunkeren.
LM en ik zijn iets gaan drinken in wat wij dachten dat de bar van het hotel was. Het bleek een soortement amusementsgelegenheid.
De tussendeuren naast de lift waren op slot, men moest via de buitendeuren. Daar moest men security passeren (?)
Achteraf heb ik begrepen waarom: de Dames van het Vak waren er massaal aanwezig. Vandaar dat de tussendeur op slot was en men
via de straatzijde naar binnen moest. Een niet-vergezelde dame komt het hotel niet in. Er waren Afrikaanse, Filipijnse en
dames van het Kaukasisch type. Het orkest en de zangeres waren Filipijns. Ze beëindigden hun optreden met "Spasiba!"
En ineens wist ik welke taal de serveersters en garçons spraken onder mekaar : Russisch.

Een week voor ons vertrek stond er nog een artikel van meer dan een halve pagina in de F.E.T. -Financieel Economische Tijd-
over de UAE en het shoppingfestival in Dubai. Het shoppingfestival is voor het haute couturepubliek hoor, daar hebben wij zo geen last van.
In dat artikel stond te lezen dat sinds het bestaan van het GOS  https://nl.wikipedia.org/wiki/Gemenebest_van_Onafhankelijke_Staten 
Dubai overspoeld wordt door Russen, en nu niet door industriëlen of zakenlui maar nu door mensen uit de horeca en 'aanverwante' beroepen.
Het is dus allemaal waar wat de F.E.T schrijft, LM en ik hebben het gezien ter plaatse.

De weg van Dubai naar Fujairah (± 120 km) zou een pittoreske baan zijn, met kippen en geiten die over de baan lopen,
zo hadden choff Kram en cheng Venes ons vorig jaar op schip 30 verteld.
'k Hield het fototoestel boven in mijn tas, met een beetje geluk loopt er misschien wel een kameel of een dromedaris voor de lens, dacht ik.
Niks pittoreske baan nog, er liep nu een gloednieuwe autostrade tussen de boortorens, vier baanvakken, de verf was nog nat. Saaie baan.
'k Heb dan maar wat geslapen.
In Fujairah moesten we niet wachten tot het bootje vertrok, het bootje wachtte op ons. Goed gezien van capt VW dat hij
ons uur van vertrek uit het hotel met 4hrs verzet had. Het bootje was ongeveer hetzelfde als vorig jaar in Khor Fakkan (schip 30) -tekst 288 
en ook bemand door vriendelijke Indiërs. Er stond nogal was wind en we zijn buiten aan dek gaan staan om niet zeeziek te worden want
dat doet men die vriendelijke bemanning niet aan, zeeziek worden in hun accommodatie.
Vlak tegen het schip stond er natuurlijk enorme zwel. Capt VW en LM zijn vrij vlot kunnen overstappen naar het platform van de gangway.
Toen het mijn beurt was, was de zwel nog enormerder. Zo enorm dat een Indiër een lifejacket gaan halen is voor mij. En toen werd ik BANG.
Die mannen kennen de waters hier als hun broekzak dus als zij een lifejacket nodig vinden zal het wel serieuze zwel zijn en geen inbeelding van mij.
Het kan ook zijn dat ze me met die reddingsvest wilden gerust stellen en rustig houden, maar dat heeft dus averechts effect gehad.
Met twee gaven ze me een zetje op het juiste moment, LM grabbelde mijn arm vast en ineens stond ik veilig en wel op het platform van de gangway
naar het hotsend schipke te kijken. We hebben de vriendelijke Indiërs neig bedankt. Dat was één.
En toen twee: naar boven klimmen. En liefst zonder hoogtevrees te krijgen of ik mag nooit nog mee op zee met de grote mensen. 
Boven aan deck stond choff Luc (ook choff op schip 28) ons op te wachten. Of de reis was meegevallen, vroeg hij.
Dat laatste stukske zo niet, vond ik, 'k stond nog na te hijgen van het klimmen en te trillen van de hoogtevrees, LM moest antwoorden in mijn plaats.
De lifejacket werd naar beneden gelaten en de bagage werd naar boven gehesen. En ikke maar wuiven en thank you roepen.

Dat er een lift aan boord was wisten we al van capt VW, de bagage was dus snel op het juiste verdiep. Onze cabine ligt vlak bij de lift. Dat is oké,
maar er is geen deurgordijn, en dat is veel minder. 'k Zit hier persies als de conciërge van het verdiep. Iedereen die zo tussendoor eens
naar zijn cabine moet, moet hier langs. En ik zit hier persies te koekeloeren wie, hoe dikwijls en hoe lang ... rap een deurgordijn.
Nu zijn we op zoek naar een stuk textiel dat mag dienen als gordijn. Voor het ophangsysteem zorgt LM, hij kan dat. Al lang.

De cabine is een balzaal. Veel te groot voor ons. Ofwel lijkt dat maar zo omdat ze aan een kant schaars bemeubeld is. Hier is een zee van lege ruimte.
Een kaal kot dus. Men kan overal vlot en gemakkelijk naartoe, maar daar moet men niet naartoe, want daar staat of hangt niks, nog geen boekenrekje.
Een lege hoek, twee lege schotten ... daar moet niemand zijn.
Ongeveer 1/3 van de oppervlakte kan hier dienen als dansvloer, gesteld dat we muziek hadden. Want alle stopcontacten zijn hier van het Japanse type.
Stekkers met kleine platte pinnekes moeten er in. Niks aan de hand, dacht ik tijdens het uitpakken. We hebben enkele van die tussenstukken bij en
verder heeft de elektrieker vast en zeker tussenstukken in voldoende hoeveelheden. Wat bleek: niet alleen stopcontacten en stekker zijn een probleem
maar heel dit schip staat op 110V. Niet omdat het een oud karkas is, maar omdat het Japanse bouw is. Dat van die 110V had ik niet direct door, omdat
de kleine transfo nog efkes bij 2^de mecanicien RY (de voorganger van LM zoals op schip 30) in de cabine stond om zijn digitale camera op te laden.
Hij had ook van de pittoreske baan tussen Fujairah en Dubai gehoord en was even enthousiast als ik enkele uren tevoren.

Capt VW lost capt DM af (DM is onze top captain, van LM & mij). Die is weeral blij dat hij naar huis kan, dan heeft hij de paasvakantie om
bij zijn gezin te zijn. 'k Kreeg daar direct drie kussen. 'k Was de eerste vrouw die hij kuste dit millennium, zei hij.
Dat was teveel eer voor bibi, ik denk dat ik bloosde.

2000-04-01 ~ op zee 

'k Ben hier in de cabine al een beetje aan het herinrichten geweest. De salontafel is gepromoveerd tot typtafel. Ze is er hoog genoeg voor.
Als salontafel gebruiken we nu een lege doos van een computermonitor. Gekregen van 'boven'. Deze cabine heeft geen computer.
Het schip blijft misschien niet lang in uitbating bij de rederij in Antwerpen en ze gaan hier niet teveel investeren, als ik goed begrepen heb.
De cabine heeft grote patrijspoorten. Niet van die hele grote verticale, maar toch groter dan op vorig schip. En er ligt vinyl ipv vast tapijt!
In álle cabines. Da's een hele verademing, vooral voor deze cabine. Vast tapijt in een cabine van een mecanicien is larie. Da's niet te onderhouden.
Hier zijn dus grote patrijspoorten, en er is een vloer in lichte tint. Daglicht genoeg, hier moet overdag geen TL aan. 'k Ben blij. 

Stralend weer vandaag. LM loopt aan deck te 'familiariseren', dwz verkennen en vertrouwd raken met een aantal zaken. Cheng HUS (van schip 28)
zei gisteren iets dat ik dat waarschijnlijk ook zou moeten doen. Kwestie van te weten waar de lifeboats hangen? 'k Weet de slopchest al zijn,
en de laundry en de staircase. En de lift natuurlijk. De lifeboats hangen op de gebruikelijke plaats, dus voorlopig kan ik voort hoor HUS!

Capt VW heeft de e-mailinstallatie al half in orde gekregen. Hij is er nogal mee bezig, want zijn zoontje kan nu schrijven (1^ste studiejaar)
en mailen naar de papa gaat ook al. Rond 08/05 zijn we in de States en dan komt er iemand het boeltje helemaal in orde brengen.
Voorlopig kunnen we maar halve blaadjes in *.txt verzenden (onbewerkte tekst) en zelfs dat gaat verschrikkelijk traag, vertelde hij.
Het zoontje is niet aan boord, maar hij is nooit ver weg want capt VW vertelt veel over hem. Het blijkbaar een dapper ventje.
Hij was op school gevallen en hij stelde 's avonds zijn ouders gerust, met het bijbehorend sussend snuitewerk : "De juf is mij komen troosten hoor".
Met zo'n juf komt men dag wel door, een rots in de branding. Het ventje had de pijn en de schrik onder controle, niks aan de hand vond hij.

Sinds dinsdag typ ik het menu. Klassiek systeem : kaftjes gemaakt van een vervallen zeekaart, papierschuivertje er op en klaar.
Op zo'n nieuw schip zijn nog niet veel vervallen zeekaarten, royaal 8. De stuurman van 12-4, de persoon die instaat voor de kaarten,
heeft me daar zeer genereus vier van laten meenemen. De andere hebben ze zelf nodig voor knip- en plakwerk en ook voor schilderwerk
(sjablonen uitsnijden)  aan deck en in het machien. In het machien hebben ze ook al eens een canceled chart nodig om via een sjabloon
een gasket (afdichting) te kunnen snijden uit het nodige materiaal. Ik kon de vervallen zeekaarten dus niet allemaal meekrijgen.
Op schip 29 hebben de mecaniciens zo eens een halve dag gezocht naar een groot stuk stevig papier ... mijn fout.
En liever geen tweede keer.
We zijn zelfs aan een foto van het schip geraakt op de menu's te plakken. Mooi vind ik zoiets niet, maar andere mensen wel, vandaar.
De voorganger van LM (RY) heeft een digitale camera.
Daarmee heeft hij foto's gemaakt van de grote foto achter glas (een luchtopname) die in de woonkamer van de capt zijn cabine hangt.
Capt VW heeft me die foto's op diskette bezorgd. Heel de omlijsting staat er mee op en het beeld is vertroebeld door de lichtweerkaatsing op het glas.
Mits wat knip- en goochelwerk heb ik er een tekening van het schip uit gekregen. Op de voorpiek is de naam van het schip nu zo goed als
onleesbaar, maar wel nog voldoende herkenbaar voor ons. Het is een tamelijk 'artistiek' resultaat geworden, da's mijn woord voor noodoplossing.
De foto is tamelijk klein, in het echt is het schip 58m breed. Het Panamakanaal kunnen we dus vergeten. Niet dat ik daar per sé moet zijn,
maar toch, het is een evenement hè. Voor andere mensen hoeft Panama absoluut niet. De flauweriken.

We zijn met vijf Belgen, de staff en wij twee. Alle andere mensen aan boord zijn Bulgaren.
We zijn nog maar een week aan boord, maar ik zeg toch al : het is aangenaam varen met Bulgaren. -op een later schip heb ik dit moeten herzien
Het kan ook aan de hoge aanwervingsnormen van hun manning agency liggen natuurlijk.
Bij de Filipijnen waren er enorme verschillen navenant welk bemanningsagentschap volk geleverd had.

(het vervolg volgt)

11-08-2020 om 00:00 geschreven door maart

1999-11-14 ~ op zee 

Er is een digitale camera een boord. Daarmee worden foto's gemaakt van machinerijen in nood en hun kapotte onderdelen.
De foto's worden in rapporten ingelast en alles wordt naar de technische dienst gemaild. 'Snel & Wel' zou het devies kunnen zijn,
de foto's zijn in kleur en met nuances zodat de technische dienst in Antwerpen de roest en de sleet goed kan zien en redeneringen aanpassen.
In mail kan dat nu allemaal, want fax bleef zwart-wit, monochroom. En dat zou de besluitvorming in Antwerpen kunnen beïnvloeden.
Werkfoto's van cruciale momenten zijn eindelijk eens iets anders dan futiele feestjes. Want met feestfoto's gelooft niemand dat de mensen
hier hun brood verdienen in het zweet huns aanschijns. Letterlijk, soms tot op de grens van oververhitting.
En Choff Vilko heeft voor ons efkes tussendoor een foto gemaakt op 29/09 van LM in volle actie. Hij had samen met Yannick op het achterdek
de as van de rode cargopomp gerepareerd en dat bakbeest moest weer naar de pompkamer, naar beneden getakeld worden via die trapkast.
Het stuk moest naar level -5, dat is 20m onder het maindeck, 20m lager. Of omgekeerd gemeten, 3m boven de kiel van het schip. Vandaar al die actie.
In de trapkast van de pompkamer mag ik niet komen en ik ben Vilko eeuwig dankbaar dat hij er aan gedacht heeft een fotootje te maken voor mij.
Op een morgen zat dat fotootje op een A4 afdruk in onze bus. Wat een aangename verrassing. (bus = houten bakske naast de deur).

Choff Vilko had me 25/09 zien fotograferen toen de vorige cargopomp-as vervoerd werd van de pompkamer naar het achterdek  -tekst 307-
en deze foto sluit daar bij aan. Toffe gast, choff Vilko.
Vorig jaar in september had ik op de luchthaven van Madrid (we monsterden tegelijk met hem af van schip 29) een foto gemaakt en hem opgestuurd
in december met 'Best Wishes to You and Your Family'. Dat moet nogal goed overgekomen zijn, want LM mailde me in juni of in juli dat Vilko ons
hartelijk bedankte voor die foto van december '98. En nu heeft hij voor ons een werkfoto van LM gemaakt. Wat een geheugen, die gast.
Hij is niet voor niks chief officer. Always a pleasure to sail with gentlemen.

1999-11-15 ~ op zee

Mensen Lief, wat een 'rustig' schip.
Gisterenavond kwam Nicky hier binnen stuiken, nog een beetje bleek: Bart en Stef hebben waarschijnlijk herpes.

En ook zitten we sinds de westkust van Afrika met insecten van een giftige soort aan boord. De beet doet nijdig pijn.
Ze zijn ± 10 mm lang en 2 mm breed, zwart met twee of drie rode streepjes. Als ge die beestjes dood klopt op uw vel wrijft ge zelf het vergif open
en dat geeft brandblaasjes, weten we van de loods in Nigeria. Capt PRü heeft dat toen direct laten doorgeven: niet doodkloppen op de huid,
eerst wegjagen en dan pas dood maken. Die schepsels lopen een beetje gelijk een schorpioen, af en toe krult het achterlijf (de staart?) omhoog.
'k Heb er eentje onder een glas gevangen en laten sterven. Daarna heb ik het monster op een wit papiertje onder het vergrootglas bekeken.
LM moet er toch een van zijn voorhoofd geveegd hebben want hij had twee lange brede strepen met vochtblaasjes, ongeveer in de vorm van een 7.
De strepen zijn nu bijna weg, verdroogd. Na twee dagen is de kleur van de huid daar weer bijna normaal. En het schroeierig gevoel is weg.
'k Heb die strepen goed in de gaten gehouden, wat één ervan kwam tot boven zijn oog. 

Stef liep ook rond met rode vlekken in het gezicht, op zijn wangen. De vlekken werden persies roder, groter en natter ipv te verdrogen.
En bij hem blíjft het maar pijn doen. Hij heeft geen insect open gewreven hij weet enkel dat het begonnen is in de zon.
Gisterenvoormiddag kwam hij bij Nicky vragen of ze nog eens naar zijn gezicht wou kijken. Het klonk wanhopig, een vraag om hulp.
Meer dan ontsmetten kan ze voorlopig niet doen, en over herpes moet ze eerst nog enkele dingen opzoeken ook, om helemaal zeker te zijn.
En gisterenavond was ze dus zeker. Als verpleegster schrikt ze niet van herpes, maar als bemanningslid wel want het is zeer besmettelijk.
Hoe moet het dan verder, op een schip ...
Volgens Encarta gebeurt besmetting enkel bij rechtstreeks contact met het wondvocht, maar het medisch handboek aan boord is gedetailleerder.
Dat Stef en Bart het allebei hebben is niet verwonderlijk, ze lopen samen wacht.

Ondertussen zit ik met een schaafplek op mijn linker wenkbrauwboog waarvan ik niet weet hoe ik er aan geraakt ben. 
Gisterenmorgen was ze daar ineens. Mysterie. Misschien opgelopen tijdens het kuisen zaterdag? Maar dat zou ik toch moeten gevoeld hebben, zo dicht
bij mijn oog. En vanmorgen, toen ik me afdroogde wreef ik er te brut over en raspte er nóg een lapje vel uit. Bloed! Wel zeker anderhalve druppel.
Voor de rest geen klagen.

Goed, waar was ik gebleven. Encarta.
Daar heb ik van alles opgezocht over de soorten herpes en virussen en zenuwpijnen. Het zijn een aantal blz's, een mens is er een tijdje zoet mee.
Nicky vertelde gisteren ook dat de gelaatszenuwen kunnen beschadigd geraken en dat leidt tot verlamming in gedeeltes van het aangezicht.
Het is allemaal zeer ernstig dus en 's avonds is ze onze Zovirax komen halen. Waarom verkopen ze dat in zo'n prutstubekes ?

En om de ellende compleet te maken: de ch.kok heeft gisteren een 3.20 gehad. Een 3.20 wil zeggen dat hij om 15h20, na de coffeetime
moet op het matje komen bij de capt. En gisteren was hij er al niet tijdens het avonduurtje. Akelig vind ik dat.
Wat is hier toch allemaal aan de gang?
Maar voor de rest gaat alles goed. Denk ik.

We zouden gisteren met veel volk het zwembad kuisen, vooral de bodem. Dat was zaterdag afgesproken aan tafel. Dat was het plan.
Toen LM en ik vandaag van tafel kwamen (12h40) was het zwembad al bijna halfvol. En Pieter stond er bij. Van de anderen was niemand gekomen.
"Hebt ge de bodem goed gekregen?" vroeg ik. Hij knikte eens geruststellend. Ik was stomverbaasd, want alleen is dat feitelijk niet te doen,
en dat in die korte tijd? 'k Zag nergens een schrobber of een emmer en de zoetwaterdarm lag ook niet uitgerold ... en de dweilen aan de reling
waren nog droog en toen viel mijn cent dat het poetsproduct voor het zwembad bij ons in de cabine staat.
Hij had het zwembad helemaal niét geschrobd, de lamme tamme had enkel het water ververst. Ik wees naar de bruine randen aan de houvast
in het zwembad. Hij haalde zijn schouders eens op. Geen enkel besef van hygiëne, het vent.
En ooit wordt dat soort mentaliteit captain, chef van een grote huishouding.
In deze wateren komen er na één dag al bruine randen (algen) ter hoogte van de houvast van het zwembad. Het zwembad kuis ik élke dag met
'Fore & After' het aangewezen product, of anders groeit het jobke me boven het hoofd, en de algen ook, hoe straf het product ook moge zijn.
Maar Pieter ... geen enkel besef van hygiëne. Enfin, ja, ook dat wordt captain.

1999-11-16 ~ op zee

Sinds gisteren lopen 8 van de 11 bemanningsleden die aan deck werken met verband rond. Allemaal gebeten door de giftige insecten uit Afrika.
We hebben toen insecten-werend spul voor de huid gebruikt en ik denk niet dat iemand daar toen iets ernstig overkomen is.
Behalve LM dan, maar dat was nog zacht, vergeleken met wat anderen nu moeten doormaken. -in Nigeria lagen we van 29/08 tot 01/09, tekst 303
Op een zaterdagmorgen zijn we daar toen vertrokken. Heelder zwermen insecten die zich neergezet hadden tegen het kasteel, zijn toen mee vertrokken.
Ha ja, die gaan niet mee terug naar de wal met het loodsbootje hè, die zwermen blijven zitten waar ze zitten.
Onder ongeveer elke trap en elke overhead zat zo'n klad van die akelige zwart-rode kruipdingen. Hoe ze kunnen overleven weten we niet.
We kennen niet eens de naam van de beest, het blijft opzoeken zonder iets te vinden.

Gisteren of eergisteren hebben de matrozen nog eens het kasteel gewassen, met schrobbers en waterdarmen.
De zwermen werden gestoord, raakten verstoord en lieten zich naar beneden vallen op de hoofden en in de kragen van de matrozen.
Die kloppen de beesten dood en wrijven gelijk het brandend zuur open op hun vel, terwijl nog zó gezegd was : niét doodslaan op de huid.
Het zuur zat in en achter hun oren, in het haar, nek en schouders, bovenlijf ... Nicky had haar werk met de verzorging, capt PRü moest haar assisteren.
Ze vertelde me dat rond sommige bijtwonden de huid zwart ziet. En dat is alles behalve een goed teken hè. Afgestorven weefsel?
In elke geval afgestorven vel en verbrand door het zuur. Sommige wonden gaan tot op het vlees, de huid gewoon weg door dat zuur.
Dan heeft LM heel veel geluk gehad met dat ene beest op zijn voorhoofd en het zuur zo dicht bij zijn oog.

Capt PRü heeft foto's gemaakt van alle wonden, 'k mag ze eens zien, ik zal een diskette meenemen en een kopie vragen.
Daarna vertelde hij over de conversaties met de getroffen matrozen. In het algemeen ging het zo:
Waarom ze het insecten werend middel niet gebruikt hadden, iedereen had toch zo'n spuitbus gekregen? -de spuitbus moest mee naar Manilla zeker?
Yes sir, dat hadden ze gedaan, spuitbus gebruikt.
Wanneer? Gisteren?
No sir, in Nigeria aan de boei. -twee weken tevoren
En nu zondag, om het kasteel te wassen? Niet?
No sir, want nu zondag waren we al op zee en op zee zijn geen insecten. -dat weet toch elke zeeman ...

We zaten op zee met dit schip en de insecten zaten duidelijk zichtbaar aan boord van dit schip. Maar: 'op zee zijn geen insecten'.
Ook niet als men ze in zwermen kan zien zitten, rood-zwarte beestjes tegen de witte schotten van het kasteel.
Zelfs niet wanneer men weet dat ze brandend zuur produceren, want : 'op zee zijn geen insecten'.
Alleen maar mensen met insecten-hersens.
Met zo'n mensen veilig varen? Neptunus, ontferm u over ons!

1999-11-19 ~ op zee

Sinds gisteren weten we dat LM in Tenerife afgelost wordt. De aflosser is Jef V. De 2^de mecanicien die in juni niet meer met de vorige cheng
wou praten en daardoor moest LM vroeger dan verwacht, spoorslag komen aflossen en zat ik plots klem in België met de inventaris van père zijn winkel,
omdat ik het beloofd had aan mijn zussen. -tekst 301

1999-11-20 ~ op zee

We komen toe op 23/11 en waarschijnlijk monsteren we af op 25/11, maar dat laatste is afwachten. Cheng Peegie heeft al bericht ontvangen dat
de bevoorrading in Tenerife maar het minimum zal zijn. Hetzelfde scenario als vorig jaar op schip 30. Wil dat zeggen dat er
voor de frigo-installaties van de keuken geen onderdelen komen? Dat is een ramp voor de voedselvoorraad!
Tenerife is misschien zalig als vakantiebestemming, maar voor wie het reilen en zeilen achter de coulissen meemaakt ligt het wel iets anders.
Om er met een koopvaardijschip te komen is het eiland regelrecht een ramp. En als een schip 2x na mekaar moet gaan lossen op Tenerife, wanneer
komt dan bevoorrading & proviand aan boord? Na 3 maanden? Na 6 maanden? 

Gisteren heb ik bij capt PRü een diskette afgegeven om een mail te verzenden. 's Avond vertelde hij dat de mail niet weg geraakt is. Da's erg.
Stef (2^de stuur) wist een nóg akeliger story te vertellen.
Enkele maanden geleden was de rederij in Antwerpen niet te bereiken na kantooruren (Belgische tijd) en in het weekend.
Geen enkel schip, in gelijk welke tijdszone, kreeg zijn mails naar de rederij verzonden.
Het heeft efkes geduurd eer ze gevonden hadden waaraan of aan wie dat lag : de telefonist(en) van de rederij zetten 's avonds na kantooruren
de installatie niet op automatisch doorverbinden naar de server. (wat dat ook moge betekenen).
Lang leve de elektronica? Er is nog altijd de menselijke schakel, en daar ook loopt soms iets grondig fout.
Een hele vloot captains en chengs heeft grijs haar overgehouden aan die periode.
En bij de rederij zaten de inspecteurs zich af te vragen wat er aan de hand was. Terwijl het probleem bij de telefonist(en) zat, in huis dus.

Deze voormiddag, 'k moest tegen de voormiddag enkele dingen klaar hebben voor LM, krijgt de printer kuren.
Tot 13h20 heeft dat gedoe geduurd.
Het zijn de laatste loodjes ...

Ziezo, dat was het voor deze contractperiode. Rustig schip hè, zei cheng Peegie toen hij hier pas was. Dat had hij niet luidop mogen zeggen.

10-08-2020 om 09:49 geschreven door maart

1999-11-02 ~ op zee

Maandag in Saint Croix is een frigorist aan boord gekomen, maar die kreeg het niet opgelost. En om 16h bolde hij het af omdat hij
zijn dochter van school moest halen. Cheng Peegie was in alle staten. Pas rond 18h was de man weer aan boord.
Die dagen heb ik cheng Peegie een paar keer horen roepen. Mr Peegie? Roepen? Jawel, die dagen efkes wel.

De vleesvrieskamer doet het weer, maar op -15°C ipv op -22°C en de vis zit er nu bij in, wat in theorie niet mag, enkel in geval van nood.
Bvb een sterfgeval, dan gaat de overledene in de visvrieskamer nadat de visvoorraad naar de vleesvrieskamer verhuisd is.
Maar deze situatie is ook een geval van nood. -vandaag zou ik graag het logboek van toen eens lezen, over alle tegenspoed in die weken

LM vertelde later dat het probleem met de koelkamers voor 75% had kunnen vermeden worden als de elektrieker INTIJDS gemeld had
dat ergens vocht zat in de leidingen, daar waar geen vocht mag zijn. Hij had olie hergebruikt voor de leidingen van vries- en koelkamers.
Zoiets is om problemen vragen. En zo heeft het vent zijn vonnis getekend. Eerstvolgende haven naar huis. Cheng Peegie heeft dat niet luidop gezegd,
maar een klein kind begrijpt wat er gebeurt : het water in de olie bevriest, de leidingen raken opgestropt door ijs en het systeem valt in panne.
"Yes but, in my country ..." We zijn hier niet in your country, sukkel. Hier wordt gewerkt volgens andere maatstaven dan in Polen.

Cheng Peegie heeft in St. Croix drie grote diepvriesbakken laten komen, maar daar kan niet de ganse scheepsvoorraad in natuurlijk. 
De shipchandler die ze geleverd heeft vertelde dat volgens de wet de marchandise voor scheepsbevoorrading van het vasteland moet komen (USA).
Die wet maakt dat scheepsbevoorrading op het eiland zo duur is.
En vandaar dat van de catering in Antwerpen maar een minimum aan verse groenten en fruit mocht besteld worden.
In de dagen die volgden aten we wat eerst op moest omdat het al ontvroren geraakt was. Dat klopte bijlange niet meer
met wat op het menu stond maar het menu was absoluut bijzaak geworden : eten wat de pot kookt.

Voor de drie nieuwe vriesbakken moesten bijkomende elektrische leidingen getrokken worden. Dat heeft ook voor de nodige problemen gezorgd.
De elektrieker (nochtans met veterane ervaring) wou de leiding van de keuken door de deurstijl naar beneden laten lopen. Maw een gat boren in
een branddeur. Wééral geroep. De vonken sprongen er af. Een gat in een brandbeveiliging boren? Waar heeft het vent ooit zijn vak geleerd?
Met een gat in een branddeur komt dit schip door geen enkele keuring nog!

Toen cheng Peegie in Fos (20/09) aan boord kwam zei hij na enkele dagen : "dat is hier persies een rustig schip".
Dat had hij niet luidop mogen zeggen, Murphy heeft hem gehoord.
De thermometers van de koelkamers worden hier in het oog gehouden als die van een couveuse, maar dan in het negatief, onder nul.
De vriestemperaturen zijn hier hot news.

Gisteren was er plots een feestdag aan boord met een koud buffet in de bar. Capt PRü wou dat zo om de mecaniciens te bedanken voor
hun inzet en hun inspanningen. Murphy heeft meegeluisterd want juist dan stegen beneden de temperaturen van de koelkamers weer efkes.
Het buffet was geslaagd. De ch.kok glunderde en wij glunderden mee.
Van morgen ben ik gaan kijken in de bar of er nog iets moest afgeruimd worden.
De borden en het bestek hadden we gisteren al naar de keuken gebracht en in het water gezet.
In de bar stond Junar wat verloren te kijken naar het aantal vuile glazen in de spoelbak.
'k Heb alle glazen op een plateau gezet om ze naar de afwasmachine in de keuken te brengen eer hij er ter plaatse met de hand zou aan beginnen.

Daar had hij niet aan gedacht! Dat er in de keuken een professionele vaatwasser staat. Maar ja, de keuken is ook twee deuren verder hè ...
Junar ziet me doen, merkt dat er niet genoeg plateau's zullen zijn en verdwijnt zonder iets te zeggen naar de keuken om een plateau bij te halen,
zonder alvast de glazen kommetjes van peanuts en chips mee te nemen. Heel efkes had ik een déjà-vu van jaren geleden.
De Zaïrese collega's deden ook kilometers met lege handen. Alvast iets meenemen was er toen ook niet bij.
In dit geval : plateau's gaan halen (met lege handen) is plateau's gaan halen en
kommetjes wegbrengen is kommetjes wegbrengen, en terugkomen met lege handen.
Alvast iets meenemen? Nee. Dat is er niet bij ... allemaal lege kilometers.

Toppunt: hij bracht de lege plateau's weer de bar in. Hoe moeten de glazen wanneer ze afgewassen zijn van de keuken weer naar de bar komen?
Komt hij dan eerst de plateaus terug halen? Zo ligt de bar ver van de keuken natuurlijk, wanneer een mens acht keer over en weer loopt ipv vier keer.
Verplaats u niet met lege handen, laat elke verplaatsing een beetje opbrengen voor de job, of ge zijt 's avond bekaf en het resultaat is er naar.
Dat is een van de wijze lessen van Yvonne uit 1978. 
Gelukkig had ik in de bar niks meer te doen en kon ik het afbollen.
Soms zou ik aan weer aan de slag willen als stewardess, maar dan niet met een Filipijnse collega.
Tenzij het Noël of Roderick zou zijn natuurlijk. -en later Eusebio, de crème van de Filipijnse stewards, wat een organisatie, wat een afwerking  

1999-11-13 ~ op zee 

Owee, wat zienik, al sinds 02/11 niet meer geschreven. Zo geraakt de inkt hier niet op natuurlijk.
De voorbije week hebben Nicky en ik de inventaris van de farmacie van het schip gemaakt. Elke dag een uurke, om niet te veel fouten te maken
in al dat gecijfer van aanwezige voorraad, vervaldatums, verplichte minimum voorraad en bestellingen.
Na dat uur bleven de drie kwartier kletsen.
Nicky is gedurende drie jaar administratief directrice geweest in rusthuis in de buurt waar ik toen woonde in Ganshoren.
Ze heeft een hele resem verhalen over wat er zoal gebeurt met de bewoners. Van binnenuit het home en van buitenaf. -hoe actueel plots
Geen frisse of hartverheffende verhalen, maar wel heel leerzaam. 

          Ze heeft ook een aantal jaren in een psychiatrisch centrum gewerkt in St-Agatha-Berchem en ze vertelde dat als
          daar een besmettelijke ziekte zou uitbreken, heel het gebouw, met iederéén daar aanwezig in quarantaine moest.
          Iedereen daar aanwezig betekent dus de bewoners én het verplegend personeel, het verzorgend personeel & het onderhoudspersoneel.
          Zo stond dat in hun contract. Als ge kinderen van school moet halen : zorg maar dat het in orde komt want ge moogt niet meer weg.
          Zelf heeft ze het nooit meegemaakt, maar de procedure voor quarantaine was duidelijk.

De rest van de tijd gaat op aan de gewone jobkes: typwerk, dagelijks de overalls van de officieren wassen,
ze drogen, vouwen en weer afleveren aan de deur van de cabine.
Het zwembad kuisen is er bij ingeschoten, sinds het gedoe met de schurft en de scheepswas begonnen is.  
Deze namiddag begin ik er weer aan. Er is ommers geen oefening, wegens dag van vertrek.

LM heeft de voorbije dagen nogal zijn bezigheid gehad. Het gedoe met de koelkamers is nog niet helemaal  in orde en
dat zal wel zo blijven tot in Tenerife. De stukken zijn besteld, maar of ze zullen geleverd worden is een andere vraag want
'leveren op een eiland is ALTIJD' duur. Vorig jaar -schip 29- heeft hij daar ook maar het absolute minimum gekregen van wat besteld was.
Maar goed, de stukken voor de koelinstallatie zijn 'critical parts', misschien schieten ze dan wel wakker bij de rederij in Antwerpen.

En dan is er nog iets, er lag een vitaal stuk in panne vóór de hoofdmotor, die zorgt voor de aandrijving. Eens kijken in zijn werkboek:
een elektrische motor van een van de twee smeeroliepompen voor de aandrijvingsmotor (hoofdmotor) lag in panne.
Er zijn twee zulke pompen met elk hun eigen elektrische motor en alles moet in orde zijn zodat de ene kan overnemen indien de andere
het laat afweten. Op nauwe druk bevaren routes zou dat rampen kunnen veroorzaken, op volle oceaan is dat enkel erg voor de gemoedsrust
van de aandeelhouders. Wij worden dan gesleept. Dat kost fortuinen natuurlijk, daarom : beleg nooit uw geld in de rederij waar ge werkt!

Aangezien elke elektrische motor het domein is van de elektrieker (sinds de gepollueerde olie in de koeling heeft hij de bijnaam Mr Bright Light)
heeft het drie dagen geduurd ipv enkele uren. Gisterenavond belde cheng Peegie dat de motor in orde gekomen was omdat de draden nu
op de juiste manier aangesloten waren. Op de juiste manier aangesloten? Dank zij de vakkennis van Mr Bright Light? Toeval?
Of was de cheng het zelf efkes gaan oplossen? Want dat kan ook hè.
Door dat telefoontje was LM klaar wakker en is pas een paar uur later weer in slaap geraakt. En vannacht was het standby.
Hij heeft dus weeral te weinig geslapen. Weer door het geklungel van Mr Bright Light, zij het deze keer onrechtstreeks.
En de dag tevoren was het ook al nachtwerk. Rustig schip hier, had cheng Peegie gezegd? 
De elektrieker wordt in Tenerife vervangen. En dat is niet omdat zijn contract om is, hij is pas sinds 17/09 aan boord, hij heeft de zak.

De benamingen die ik LM al horen gebruiken heb voor dat heerschap ga ik niet op papier zetten. 'k Wist niet dat LM zo'n uitgebreid repertorium
scheldnamen kent. Mijn liefste blíjft me verbazen. Daarvoor verdient hij een lintje. Ook omdat hij het al zeven jaar volhoudt met mij.
De zon staat hier te schijnen gelijk een zotte, persies of ze heeft niks beters te doen. Een heel ander novemberweer dan herfstbuien in België.
France Inter staat hier al een paar dagen op, FM. Er gebeurt nogal wat in de wereld. We weten weeral waar er gemoord wordt zie ...

1999-11-14 ~ op zee

Deze namiddag, na het eten, gaan we met de ganse cleaning gang het zwembad kuisen. Gisteren heb ik het meeste roet al weg gekregen
van de wanden maar de bodem krijg ik niet goed. De bodemplaat golft een beetje en er bleef nogal wat water staan.
Straks, met versterking van mankracht moet dat in orde te krijgen zijn.

Vandaag is het zondag. Dwz : 's Middags een drinkje bij Nicky en capt PRü. Eigenlijk moet het zijn : bij capt PRü & Nicky, maar de heren houden eerst
werkvergadering in de management room en in afwachting ben ik al bij Nicky.
Enkele zondagen geleden heeft ze me een armband laten zien die ze ooit in India gekocht heeft : robijnen en diamantjes in een band van goud gevat. 
De band is 1 cm breed. Ze hebben hem thuis laten schatten: 450.000 BF. Om van achterover te vallen. En ze was nog verbaasd toe ze het vertelde.
De stenen zijn op artisanale wijze bewerkt en zoiets is hier in het westen onbetaalbaar geworden aan werkuren.
Daarom is een armband van ver weg, plots véél meer waard in het westen.
Ze heeft hem bij aan boord omdat er thuis geen tijd meer was om hem naar de kluis te brengen. Tegen de pikkedieven die leegstaande huizen doen.
- En de piraten in Nigeria dan? vroeg ik.
- Och, dat zou al moeten lukken hè, zei ze. -toen nog wel ja, maar nu ziet de piraterij er al gans anders uit, professioneler

In Seent Krooi (Saint Croix, op zijn Amerikaans uitgesproken) is mijn Luxemburgs zeevaartboek toegekomen. De pasfotootjes had ik van uit
Fos sur Mer (Zuid-Frankrijk) opgestuurd naar de rederij in Antwerpen tav klerk Caga, zij houdt zich bezig met dat soort zaken voor dit schip.   
Met mijn Luxemburgs zeevaartboek ben ik nu helemaal in orde voor elke Afrikaanse haven, het zal geen USD of andere koekjes meer kosten
aan smeergeld. Op voorwaarde dat het betreffend schip onder Luxemburgse vlag vaart natuurlijk. Want sinds de omvlagging in '91
is het een soepje geworden hoor, welk zeevaartboek onder welke vlag geldig is. https://nl.wikipedia.org/wiki/Omvlaggen 

Binnen een dag of 10 zouden we in Tenerife zijn. Of LM daar afgelost wordt is nog niet zeker. De volgende haven zou Rotterdam zijn.
Er is dus een kans dat we pas in Rotterdam afmonsteren, half december.
Zij we nu (pvd!) wééral in de winter thuis, het hoeveelste jaar na mekaar is dat nu al ... en ik vrees dat het januari zal worden, want
vanwege de millenniumbug willen ze mensen aan boord houden die vertrouwd zijn met het schip. https://nl.wikipedia.org/wiki/Millenniumbug 

Met de fysiek van het schip. De instructies voor de overgang zijn duidelijk: er wordt wacht gelopen, ook in het machien.
Voorts drie bladzijdes vaagheden om te zeggen 'bekijk het maar en los het op'.
Áls we moeten blijven hoop ik dat we op volle zee zitten en niet op een druk bevaren route.