Er zat nog een stuk brief van op schip 34 in de laptop.

2001-07-09 ~ op anker, Oostende

We liggen te ver van land om te kunnen SMSsen. Radio hebben we wel. Het is eigenaardig nog eens de VRT te horen aan boord van een schip.
Dat hebben we in jaren niet meer meegemaakt. De weerberichten zijn niet fameus. Hier buiten liggen we te rollen. Er staat veel wind en
we hebben schuimkoppen alsof het november is ipv juli.
'k Zou aan mijn bagage moeten beginnen maar ik krijg mezelf niet in gang getrokken. 'k Zit hier zomaar wat.
Om de zoveel hrs is hier verandering van programma, soms met maar een half uur tussen.

2001-07-16 ~ Gabès, Tunesië  sinds vanmorgen aan boord van schip 35

Goed, waar was ik gebleven met het relaas. De laatste dagen op schip 34 waren een heksenketel.
Eerst zouden we zondagmorgen binnen varen, toen werd dat verlaat naar maandagmorgen.
Iets later werd het weer vervroegd en de nacht van zondag op maandag zijn we binnen gevaren.
Voor alle Belgen aan boord was dat een dikke streep door de rekening, nu lag voor de meesten het familiebezoek in het water.
Niet alle walmensen kunnen zich zomaar op stel en sprong vrijmaken op een werkdag om op bezoek te komen aan boord.

En dat kwam allemaal door de zeilschepen van de Tall Ships Race die Antwerpen verlieten. https://nl.wikipedia.org/wiki/Tall_Ships'_Races 
We zijn die zeilvloot zondagavond gekruist tussen Vlissingen en Antwerpen. Geen ene voerde zeil. Teveel wind? Bang om hun vernis te beschadigen?
Evengoed was het een indrukwekkend zicht hoor, maar 'k was er toch kwaad op, op allemaal. En capt Bugel ook, want het schip veroorzaakte nogal golfslag.
Voor LM & ik kwam er nog bij dat ik (op order van de rederij ???) in Antwerpen afmonsterde en LM pas twee dagen later in Hull.
Mijn bagage is gereed geraakt vóór Ma & Pa aan boord kwamen. Na een rondleiding binnen de bewoning en aan deck was het schip gezien & goedgekeurd.
Maar ik moest evengoed afmonsteren hoor. Aan boord heeft de rederij meer te zeggen dan mijn bloedeigenste moeder en vader samen.
Daarna hebben ze me thuis afgezet en toen begon het gedoe (het geloop & getelefoneer) om mijn verlies-van-papieren in orde te krijgen.
't Geloop was op Belgische bodem, 't getelefoneer was met Engeland: daar had ik mijn handtas laten staan op de bank in het Kingstown restaurant
vlakbij de Safeway van Hedon. En niet in het busje van BP Chemicals, zoals ik eerst dacht.
Twee dagen heen-en-weer mailen met LM aan boord van schip 34.
Een telefoneren met BP Chemicals, met het Kingstown restaurant, met de politie van Hedon (een dorp), met de politie van Hull (een stad) ...
En iedere keer weer mailen naar LM om hem op de hoogte te houden van de laatste veranderingen en ontwikkelingen.
In vergelijking met de heksenketel de laatste twee dagen op schip 34 was dit een compleet heksenfestival.
Nog voor LM mijn mail in handen kreeg dat mijn handtas in het Kingstown stond, was ze al bij de politie van Hedon.
Opnieuw mailen en maar hopen dat capt Bugel het gemail en gedoe over die handtas niet te rap beu zou worden, want
in haven heeft een capt zo al genoeg aan het hoofd. Het relaas over de communicatieperikelen met schip 34 bespaar ik ulle.

Over telefoneren met Engelstaligen : 'k dacht van mezelf dat ik Engels verstond, maar dat heb ik moeten nuanceren.
De nieuwslezers van de BBC versta ik, ook zonder ze te zien.
Zodra iemand met een lokale tongval praat wordt het iets moeilijker als ik ze niet kan zien.
En voor hen ook, want ik spreek ook met een accent en zij zien mij ook niet.
'k Wist niet dat er zoveel uitspraken waren voor 'medium sized brown shoulderbag'. (half-grote bruine schoudertas)
En onze straatnaam spellen in het Engels is iets om de hersens op te verzwikken. 'k Zei efkes 'ai' omdat ik dacht dat ik me vergist had.
De politieagente herhaalde 'aai' en zette ergens een I waar geen moet staan. We zijn toen herbegonnen en nu weet ik niet meer in welke straat wij wonen
volgens de gegevens die de Engelse politie van mij gekregen heeft. In de Varden Beaststriit waarschijnlijk.

Toen ik twee dagen later LM ging afhalen op het vliegveldje van Deurne had hij de handtas wel bij, maar zijn valies niet.
Ze was niet meegekomen uit Schiphol. Nu dat weer.
's Avonds zijn we een lading curry gaan verorberen bij onze favoriete Chinees in Ekeren. Dat is een plaatselijke traditie, wie in België toekomt krijgt curry.
Plaatselijk is nr 47.

De derde dag zijn we de valies gaan afhalen in het luchthaventje van Deurne en hebben we zo nog een paar zaken in orde gebracht.
Dan zijn we 'dag' gaan zeggen bij ma & pa en hebben daar wat op adem zitten komen van de voorbije dagen vol gedoe.
De vierde dag zijn we gaan monsteren bij de rederij. Dat is gewoonlijk een tamelijk rustige bezigheid. Doorgaans.
Deze keer was het vrijdag 13 en dat hebben we geweten. De waterklerk voor dit schip is ene Anja (wééral iemand anders?) en zij
wist ons doodleuk te vertellen dat we over twee verschillende routes zouden reizen, want het was hoogseizoen en dus moeilijk om op zo'n korte termijn
nog iets te boeken. LM en nog twee anderen gingen met Swiss Air: Zaventem – Zurich – Tunis (Carthago Airport) – Djerba.
De kadet van dek, Kadeeke en ik gingen via de route Brussel Zuid – Parijs – Tunis (Carthago Airport) – Djerba.
Vanaf Tunis zouden we dan met vijf reizen, zo rond 16h zou iedereen daar zijn.
En dat allemaal omdat het schip in Gabès moest lossen. Gabès ligt dicht bij Djerba en dat is een zeer toeristisch eiland.
En 't is volop toeristisch seizoen. Ze waren op de rederij al blij dat er nog ergens vijf tikketten te vinden waren.

LM vertrok om 09h30 van op Zaventem. Dat is nog menselijk.
Kadeeke en ik vertrokken om 07h30 vanuit Brussel Zuid met de TGV naar Parijs. Da's andere koek. En inchecken een uur op voorhand, om 06h30.
Hoe geraakt een mens op zo'n ontiegelijk uur in Brussel Zuid vanuit het noorden van Antwerpen, van tegen de Nederlandse grens zeg maar.
Toen bedachten we dat we misschien iets konden regelen met Tina: als we zaterdagavond konden logeren bij haar, was er meer kans dat we
zondagmorgen intijds en zonder jachten op de vertrekplaats zouden geraken. Vooral zonder jachten.

Toen viel ineens mijn cent dat de reisdocumenten moesten opsplitsen (kleine moeite) en dat ik de bagage moest omgooien (RAMP).
Ga zitten en leef mee: we hebben als zeelieden recht op 40 kg per persoon. Dat gaat in drie valiezen en dat is een hanteerbaar aantal wanneer
men met twee reist. Elke valies weegt dan ± 26,6kg. Dat is een hanteerbaar gewicht voor het transport naar de luchthaven en ter plaatse
van de luchthaven naar de kaai en naar het schip.
Hoe kan een mens 80 kg verpakken wanneer we elk apart reizen? Ieder twee valiezen van elk 20kg?
Twee valiezen is een hanteerbaar aantal wanneer men alleen reist. De zijhandgrepen om de valiezen te rollen staan rechts.
Als men een tweede valies met de linkerhand moet trekken, bonkt die om de twee stappen blauwe plekken tegen het linkerbeen.
Dat houdt een mens geen 10m vol en wij kasplantjes van zeelieden al zeker niet.
Elk één valies van 40 kg dan?
Dat is geen hanteerbaar gewicht. 40 kg in een busje heffen in de Tunesische warmte is onbegonnen werk.
En als het schip tóch nog op anker zou liggen, moesten we een bootje op om aan boord te geraken.
40kg in een bootje hijsen is even ondoenbaar. En de valies zou nog in het water kunnen vallen ook.
Een volume van 40kg zou zelfs niet in een valies van dit formaat kunnen: als de sloten het houden begeven de scharnieren het, of omgekeerd.

Terwijl waterklerk Anja allerlei zat uit te leggen en in orde te brengen zat ik danig hoofdpijn te krijgen, zoals vroeger op school met de vraagstukjes:
80 kg bagage moet op zodanige wijze verpakt worden
- dat niemand zich een breuk heft of een beurs gedeukte kuit oploopt
- dat de scharnieren en de sloten het houden
- dat geen frêle Tunesische schipper ze in het water laat vallen omdat ze te zwaar zijn
Oplossing : nog niet in zicht.
Resultaat : hoofdpijn, en vrijdag 13 was nog maar halverwege.

Naar huis, bellen met Tina, of we zaterdagavond bij haar konden logeren.
Zij vertrok zaterdagnamiddag naar Nice voor de verjaardag van Toppié. En wij hebben geen sleutel van bij Tina. (RAMP)
Tina heeft geen last van vrijdagen 13 en wist direct een oplossing: we konden een omslag met haar sleutel gaan afhalen
op de receptie van het Ibis-hotel rechtover de zaak. Gered! Als ze die omslag nu maar niet vergeet naar het Ibis te brengen.

Bellen met Didi. Zij heeft evenmin last van vrijdagen 13. Niks taxi naar het station van Berchem:
gewoon met de eigen wagen naar het station rijden, hem daar laten staan, zij zou hem later oppikken en in onze garage binnenzetten. Prima.

Iedereen bruiste van goede ideeën op vrijdag 13, behalve ik, ik zat met 80 kg lood in mijn kop.
"Het gewicht halveren" zei LM. Dus van elk paar sokken enkel de linker inpakken bvb? Goed, besparen op gewicht dan maar.
Toch had ik graag een andere oplossing gevonden. Iets meer mirakelachtig. Zo komt het dat we van alles maar een beetje bij hebben.
Gelukkig zijn de wasmachines aan boord het gewoon huishoudmodel van 5 à 7kg, en niet de commerciële mastodonten van 12kg.
Die had ik per wasbeurt nog niet halfvol gekregen met wat wij bijhebben aan licht- en donkergekleurde kledij.
Wat we niet bij hebben is warme winterkledij. En een blok geruit papier voor de kladversie van LM zijn werkboek.

2001-07-17, Gabès, Tunesië

17h30 : we zijn van de kaai aan het gaan en keren in de dok. Hup & away. Rapper gezegd dan gedaan.

Nu de rest van het relaas : enkele maanden geleden werd op TV aangekondigd dat Air France de vlucht Brussel-Parijs had vervangen door
de treinrit met de TGV. Het werd voorgesteld alsof er voor de reiziger niks veranderde. VERGEET HET!
Het kantoor van Air France ligt aan de kant van de Fonsnylaan. Die ingang is nu compleet opgeknapt en ziet er pico bello uit.
Maar als ge het station binnen gaat via de vroegere hoofdingang (Barraplein) dan staat het kantoor van Air France enorm slecht aangegeven.
In het kielzog van minstens zes andere mensen met zware valiezen was ik aan het ronddolen. Het handvat brandde bijna mijn vingers af.
'k Heb pas een bagagewagentje gevonden aan de kant van de Fonsnylaan. Voor een bagagewagentje moet men een stuk van 50BF bijhebben.
Terwijl ge gaat wisselen kunnen de wagentjes al ingepikt zijn door iemand anders, (zien gebeuren) want er zijn onvoldoende wagentjes.

In het kantoortje van Air France kunt ge uzelf wel inchecken, maar de valiezen niet. Zij nemen ze daar niet over zoals op de luchthaven.
Ge moet ze zelf naar het perron rijden, of sleuren als ge geen bagagewagentje kunnen bemachtigen hebt. Bon.
En hoe recupereert me op het perron de 50BF? Niet. Op het perron is geen standplaats voor bagagewagentjes voorzien!
Wagentje weer naar beneden brengen? Dan missen we de trein. En voor wie alleen reist: dan staat de bagage onbeheerd.
Dat er voor de reiziger niks veranderde? VERGEET HET! -ik heb hun krantje nog ergens zitten in een van de mappen, het was té flagrant.

De rit met de TGV stelt niks voor. Men zit meer op bermen te kijken en van de mooie Franse landschappen is haast niks te zien.
In Parijs (Luchthaven Charles De Gaulle) staan op het perron twee hostessen klaar om de reizigers te begeleiden naar het luchthaven gedeelte.
Begeleiden hè, meer niet.
Eerst moesten we onze bagage aannemen uit het vrachtgedeelte. Hoe? Zelf doen? Onze bagage was toch in transit? VERGEET HET!
Dat is dan al de tweede misleidende informatie van Air France 'voor de reiziger verandert er niets'. Ik noem het eigenlijk de tweede leugen.

          'k Heb het informatiekrantje nog ergens zitten in een map met foto's en papieren souvenirs.
          Daar staat het in : voor de reiziger verandert er niets.

Er waren geen bagagewagentjes beschikbaar. 'Malheureusement' mogen er geen wagentjes op de treinperrons, zegden de hostessen
wel een keer of tien tegen verbijsterde reizigers. 'Porteurs' met grote karren dan? Nee ook niet.
Hun glimlach was gegeneerd en verkrampt, zij zagen elke dag een aantal keren dat de inrichting van het perron niet voorzien is op
een vloed reizigers op doorreis. En zij kenden beter dan wij het scenario dat ging volgen.
'k Wou de hostessen vragen of we al 'en Afrique' waren, maar we hadden gekleurde medereizigers.
Zij hadden hetzelfde probleem als ik : slechts twee handen. Dat schept een band.

'k Heb daar mensen zien sukkelen met kinderbuggy's en valiezen, levensgevaarlijk.
Eerst de roltrap op. Liften zijn er niet. -liften zijn er wél, heb ik later ontdekt, maar de hosteskes wezen niemand de weg
Wat moet eerst naar boven? Het kind of de bagage? Wat een stresssituatie.
Het kind eerst naar boven en boven alleen laten staan terwijl men weer naar beneden gaat om de valies op te pikken?
De roltrap naar beneden ligt flink wat verwijderd van de roltrap naar boven.
De valies eerst naar boven brengen, en het kind alleen laten staan op het perron?
De twee tegelijk dan maar. De buggy voor zich uit, de valies achter zich ... hoe moet het met de reistas? Boven op het kind?
Ondertussen zeggen ze door de luidspreker dat ge uw bagage niet onbemand moogt achterlaten:
onbemande bagage wordt beschouwd als verdacht en zal onschadelijk gemaakt worden, eventueel op kosten van de eigenaar.
Maar, gelijk of ge uw kind nu efkes beneden of boven alleen achter laat, de valies zal óók een moment alleen staan.
Voldoen aan het verzoek van de luidspreker is dus Mission Impossible. Stress! 
En nergens nog hostessen te zien. -die waren mogelijk al met de lift naar boven, in alle stilte

Dat station is ontworpen door mensen die vergaten dat Roissy-Charles de Gaulle geen eindstation is, dat reizigers er niet afgehaald worden
door familie of vrienden die helpen met de bagage maar dat de reiziger daar op doorreis is. Er zijn mensen die meer bagage bij hebben dan ze
in hun eentje kunnen hanteren. Wat heeft Air France bezield om de vlucht Brussel-Parijs te vervangen door een treinrit?
Ja ecologisch, akkoord, maar waarom zo amateuristisch? Waarom de bagage niet in transit?

Iemand had toch een bagagewagentje weten te bemachtigen beneden op het perron en hij kwam er de roltrap mee op.
De wagentjes zijn daar niet op gebouwd en de wielen blokkeerden in de overstap van de roltrap naar de vaste vloer.
Heel het boeltje ging overkop, hijzelf bovenop want die roltrap blijft rollen. De mensen die achter hem stonden werden verder naar boven
gebracht en het had daar een catastrofe kunnen worden. Iemand vóór hem had de tegenwoordigheid van geest het wagentje
aan de voorkant met een snok op te heffen en dan opzij te springen. En nergens hostessen te zien natuurlijk.
Het leek op een gevaarlijke valpartij in een wielerwedstrijd, maar dan bergop.
'k Moet er niet aan denken dat daar kinderen hadden kunnen tussen zitten, hun vingertjes vermalen tussen de treden van de roltrap ...

Waar hebben ze bij Air France hunne kop staan? Natuurlijk waren de elegante hostessen nergens nog te bekennen.
Zij weten al lang dat daar enkele keren per dag, bij elke treinlading, reizigers in hachelijke situaties raken.
Maar met hun twee in een uniformpje en op schoentjes met hakken krijgen zij het ook niet opgelost.
Daar zijn potige porteurs in overall voor nodig. Werkgelegenheid bij Air France!
'Malheureusement' bezuinigen ze daar.

12-09-2020 om 13:14 geschreven door maart

2001-07-01 ~ Baltische zee (Oostzee)

Vanavond Finland, rond 18h30

Iets over de free fall lifeboat, want dat model hebben we hier aan boord. Een hele verandering hoor. En er is maar één boat, op het achterdek.
Afbeeldingen van free fall lifeboat, bekijk ze goed aub
In die ene lifeboat kunnen we allemaal in. Het is een model dat per zwaartekracht gelanceerd wordt ipv te water gelaten. Dat gaat sneller en
is dus veiliger. Maar het instappen duurt langer, oa omdat de scheepsvloer van de lifeboat helemaal schuin loopt vanwege de ophanging.
En iedereen moet op de eigen stoel vast geriemd zitten en zich schrap zetten. Bijna zoals in een vliegtuig. De lifeboat vliégt trouwens naar beneden.

Tijdens de oefening (zonder het lanceren) krijg ik al de kripse van dat ding. In een gewone lifeboat ook, maar daar kan tenminste nog
iets open gezet worden eens we op het water zijn. Met de lifeboat test op schip 33 mocht ik mee van choff Luc om de nodige foto's te maken en
capt Wero kon niks verbieden omdat hij sliep. -tekst 329- Eens neergelaten, gingen daar gelukkig de twee deurtjes weer open om verse lucht binnen te laten.
En ook omdat Luc de romp moest inspecteren en ik moest foto's maken.
'k Zal eens vragen wanneer hier de boat getest wordt en of het deurtje weer open mag eens we op het water zijn, want misschien mag ik
van capt Bugel en choff Fabio wél mee voor een test. Owee, als ik aan die vrije val denk wordt ik al ... maar ik wil foto's!

Gisteren tijdens de oefening vermelde choff Fabio wat er zo allemaal moet meegebracht worden naar de lifeboat als het ooit zo ver komt dat we 
het schip moeten verlaten (abandon ship). Buiten de gewone rimram, de scheepsdocumenten en de persoonsdocumenten die meegebracht worden
door de verantwoordelijke, mag elkeen ook zijn betaalkaarten meebrengen (???) Als we gered worden kunnen we tenminste naar de geldmachine,
geld afhalen om naar huis te bellen. GSM's mogen waarschijnlijk ook, maar dat vergat ik te vragen.
En verder blijft het motto : No one is a surviver until rescued (niemand is een overlevende tot men gered wordt)

Gisteren was ik aan het oefenen in Corel Draw en PhotoEditor -nu Picture Manager-, met de foto's die ik uit de computer van de brug gaan vragen ben (alle 17!).
Mijn resultaten zijn nog niet alles, maar er komt schot in de zaak, 'k snap er al wat meer van dan eergisteren. En dan op vorig schip.
Corel Draw is ingewikkelder dan PhotoEditor van Microsoft. -Corel Draw is voor mensen die fotografie gestudeerd hebben, ik heb er tijd mee verloren
Corel Draw gebruikt compleet andere termen en dat is een gezoek en een gesukkel. Zo heet een 'selectie' daar 'masker'.
Dus als ik aan de Help van Corel Draw iets vraag over selecteren, weet hij niet waarover ik het heb. Enzovoort, enzoverder...
Maar : de C-Draw biedt veel meer mogelijkheden. Verder prutsen dan maar. Het is veel giswerk met al die rare termen -dat waren vaktermen
Soms komt er iets bruikbaars van en dan weet ik niet meer hoe ik dat voor mekaar gekregen heb.
Kortom, weer veel beginnersproblemen en af en toe eens beginnersgeluk. -vooral veel tijd heb ik daaraan verprutst, PhotoEditor dát was voor de leek!
Nu heb ik een foto klaar, omgezet naar zwart-wit, een beetje meer helder gemaakt en scherper gesteld.
Voor de rest is het ootmoedig afwachten wat de printer er gaat van maken. 'k Kan hier nergens een proefdrukje maken.
De enige printer die vlot werkt is die van de brug en daar mag ik niet zomaar wat gaan spelen.

We zijn dicht genoeg bij de kust om TV te ontvangen. SMSsen gaat nog niet, ik heb nog geen signaal. 'k Zal straks nog eens proberen.
Ofwel doet Finland niet mee aan de internationale dienstverlening, dat kan ook. Omdat het zondag is? Nee, dat heeft er niks mee te maken.

Toen we pas aan boord waren moesten LM & ik lachen dat de mensen hier aan boord vier dagen varen al 'wat lang' vonden.
Awel, dat vinden wij nu ook. Als ge zo om de 36hrs eens aan land kunt, dan geraakt ge daar op ingesteld.

2001-07-02 ~ Kokkola, Finland

Sinds vannacht liggen we tegen de kaai. Kokkola ligt halverwege tussen Vaasna en Raahe, een goed eind boven de 60°NB. https://nl.wikipedia.org/wiki/Kokkola 
Voldoende Noord om in de zomer 's nachts nog daglicht te hebben, geen klaarlichte dag, maar zeer heldere schemer. Dit licht is moeilijk te beschrijven.
het begint pas te schemeren lang na 23h30 en om 03h is het al weer klaarlichte dag. Dat weten we toevallig omdat er brandalarm was.
Het was loos alarm, gelukkig, maar we waren dan toch wakker en zagen dat het al helder dag was, volledig licht. Blauw licht.
Het zijn nu de langste dagen van het jaar voor het noordelijk halfrond. Op deze breedtegraad 20,5 hrs klaarlichte dag en 3,5 hrs heldere schemer 's nachts.
In putje winter is het omgekeerd : 20,5 hrs pikdonker en overdag 3,5 hrs grijzige schemer. Zo weken aan een stuk.
't Zou danig op ons systeem werken. In Noorwegen heb ik het eens meegemaakt (schip 10 in '84-'85, in de pre-LM periode).
Somberte alom toen aan boord. Het enige dat een beetje op de kleur van zonlicht leek was de whisky in de glazen van sommige scheepsgezellen.
Het schip ligt op 6km van Kokkola. Zo dadelijk vertrekken we weer, om 13h30. Dus boodschappen doen was er niet bij.
En om foto's te gaan maken op de kaai ben ik te laat opgestaan. Zoveel daglicht en dan nog de gelegenheid laten voorbij gaan?
Ja. Te lang geslapen door het loos brandalarm van vannacht.
En als er de gangway beginnen binnen halen moet ik aan boord zijn hè, niet op de kaai staan foto's maken.

2001-07-03 ~ Baltische Zee, ± ter hoogte van Gotland https://nl.wikipedia.org/wiki/Gotland 

16h : we zijn weer binnen antennebereik (Telia) om te SMSsen. Dat doe ik dan. Zeer ijverig tik ik op het bonzaiklavier.
Van Laura was er direct antwoord. Als Tina nu maar gauw antwoord want we zijn weer buiten bereik aan het gaan.
'k Heb al eens met de foon geschud ... er komt geen antwoord van Tina uit. Lap! Ondertussen zijn we binnen het bereik van Comviq gevaren,
de foon geeft maar drie staafjes aan en de SMS voor Didi wil niet vertrekken. Straks misschien.
16h50: Comviq, 4 staafjes en noppes, de SMS voor Didi wil niet vertrekken. Niks dan zorgen hier.
17h48: Vertrokken! SMSsen kan spannend zijn hè. Op een oceaan is het weken SMS-stilte. Daar varen we niet zomaar van het ene antennebereik
naar het andere, we zijn weken te ver van land af. En dat is dan wel rustig zo, geen gebiep.

2001-07-04 ~ op zee

Vandaag gaan we door de Oresund -dacht ik toen, de zee-engte tussen Denemarken en Zweden:
Kopenhagen aan de Deense kant, Malmö aan de Zweedse kant. En deze keer passeren we bij daglicht!
En tussen Helsingør (DK) en Helsingborg (ZW). In de Middeleeuwen waren Malmö en Helsingborg Deens grondgebied.
De Deense Vikings konden dus aan beide zijden van de passage piraterijen uithalen of tol heffen.
Helsingør (DK) is Elsinore en ligt op het smalste punt. De Oresund is maar 3km breed. Daar staat het Elsinore Castle van Hamlet.
Nu zou daar een Maritiem Museum in ondergebracht zijn.
Veel schepen hier. Aan de trafiek zien we al dat de doorgang smal zal zijn,
zoals in Singapore, Hormuz, de Dardanellen, Gibraltar (iets minder, dacht ik), Calais (zéér gereglementeerd) ... en de Kennedytunnel.

Gisteren ± 19h, viel het bericht binnen dat LM ofwel in Antwerpen (08/07), ofwel in Hull, UK (09 & 10/07) afgelost wordt.
Dat is na 6 of 7 cargo-operaties al. Gek hè. 'k Dacht dat het er absolúút 10 moesten zijn voor de officiële gasstempel, op het officieel papier?
Want dit gaat wel via de Waterschout hè! Maar de rederij heeft dringend 2^de mecaniciens nodig en ineens is 6 of 7 'allang goed'.
Wij waren daar zo verbaasd over allebei dat we zijn gaan staan overleggen op het achterdek, in de buitenlucht. Met wat meer zuurstof in de hersens
is het gemakkelijker nadenken: we wachten op bevestiging van zijn aflossing met daarbij de naam van de vervanger en het uur van diens aankomst hier aan boord.
Als die bevestiging hier ligt kan ik beginnen inpakken, eerder niet. Want stel dat er tegenbericht komt, dan kan ik weer uitpakken en
in zo'n kleine cabine als deze is dat overtollig gedoe, we kunnen nergens iets opzij zetten of alvast gereed leggen.

Hemden strijken moet hier niet, de zool van het strijkijzer hangt vol roest. 'k Strijk ze wel op het volgend schip.
Als we in Antwerpen afmonsteren kunnen we op 10 of 11/07 al aan boord zijn van het volgend schip, in de Middellandse Zee,
Als we in Hull (UK) afmonsteren wordt het iets later dat we op dat volgende schip zijn, maar nog altijd Middellandse Zee.
Als we tegenbericht krijgen en nog later afmonsteren, dan strijk ik de hemdjes thuis, tenzij we spoorslag naar een anders schip moeten,
maar Neptunus bewaar ons, laat het aub niet het vorig schip zijn (schip 32-33).
LM moet niet wanhopen, die hemdjes worden volgende week gestreken, alleen weet ik niet waar op de aardbol.
In afwachting draagt hij nu polo's, die kan ik met de strijkrol doen.

Wat een planning hè, en dat allemaal door een roestig strijkijzer. 'k Zal er eens een fotooke van maken, want anders gelooft niemand hoe roestig en waardoor.
Waardoor, dat is een verhaal apart, stijl Witte Olifant. -ik kan me niet voor de geest halen welk verhaal dat kon zijn
En wat als er helemaal géén vervanger komt voor LM en we blijven hier nog lang aan boord? Owee, geen idee hoe het dan met de hemden moet.
Voor ons vaart een cruiseschip, al sinds gisteren. Op een cruiseschip draagt men zorg voor de strijkijzers. Daar zal geen enkel strijkijzer roesten.
Roestvlekken op de witte hemdjes van de officieren? Dan zouden daar koppen rollen bij het laundry personeel.

Gisterenavond ben ik gaan printen. Dat is een heel ritueel hier. Om vlot te kunnen printen moet men niet enkel op de juiste knopjes duwen,
men moet ook de juiste bezweringen en schietgebedekes kennen. En er al eens papier in steken, dat helpt ook natuurlijk.

Ja! Land vooruit. Daar begint de Oresund? Het cruiseschip is nu werkelijk vlak voor ons, een halve mijl of wat.
Alle schepen gaan de bocht in. Ik tel er negen vóór ons. Achter ons kan ik van uit de cabine niet zien.
Eerst nog een spoorwegbrug en misschien ligt daarachter aan bakboord Elsinore?
Zou Shakespeare dat kasteel in het echt komen bezoeken zijn of kende hij het enkel van horen zeggen? https://nl.wikipedia.org/wiki/Kronborg = Elsinore

In heel de passage geen kasteel gezien. Verschrikkelijk jammer. Misschien zijn we niet door de Oresund gegaan, bedenk ik nu. Er zijn nog twee doorgangen:
de Storebaelt en de Lillebaelt . 'k Heb het nog eens gevraagd, we zijn door de Storebaelt gegaan. Natúúrlijk was er dan geen Elsinore te zien!
Chetver³! En ik maar staan wachten en kijken of er iets te zien zou zijn ... in the state of Denmark.

2001-07-06 ~ Noordzee

Zojuist hebben we vernomen dat we pas MAANDAG 09/07 in Antwerpen zullen zijn. 't Was te mooi om waar te zijn hè, op een zondagvoormiddag toekomen.
Verder zou ik nu al afmonsteren en LM pas in Hull (UK) op 10 of 11/07. 'k Zie het al gebeuren. Als er voor LM geen vervanger opdaagt
blijft hij nog tot Bilbao (Noord-Spanje) aan boord en zit bibi thuis. In feite zou ik beter aan boord blijven en afwachten wat er gebeurt.
Maar leg dat boven of bij de rederij eens uit. 
En dan is er het probleem van de bagage. Want wanneer ik afmonster blijven veel spullen voor gemeenschappelijk gebruik aan boord.
Die spullen krijgt LM wanneer hij moet inpakken nooit in één valies! -dat is nog waar gebleken ook, hij heeft ooit voor een 4000 BF (100 €) spullen achter gelaten
En in Hull moet hij eerst te voet heel de pier af tot aan het busje, want het busje kan niet tot aan de gangway.
Heel dat eind met twee valiezen dan? Erg moeilijk. Eén valies per keer dan? Erg vermoeiend.
De rederij zou me beter aan boord laten blijven, dan kan ik ook een valies naar het busje rollen.

2001-07-08 ~ Humber stroom, vertrek uit Hull

Gisteren ben ik naar de Safeway geweest in Hedon. Het supermarktje in het dichtstbijzijnde dorp. 'k Ging van boord om 16h40.
'k Heb een lift gekregen van iemand van de gasmannen.
De grote cargopijperijen om te laden (of te lossen) worden aangekoppeld door mensen van de wal. Aan boord van een olietanker wordt dat
door de matrozen gedaan, aan boord van een gastanker komt daar gespecialiseerd volk voor aan boord. Wel, hier in Hull bij BP Chemicals toch.
In andere  havens weet ik het niet, daar heb ik nog niet op gelet. 
Die mannen dragen gasmaskers om dat te doen. Dat is een benauwend en futuristisch zicht, persies Tsjernobyl. Tsjernobyl, waar de future kapot is.
Een gasmasker is voor die mannen geen vreemd voorwerp, het is dagelijks gereedschap. Toch wel een vreemd gevoel als men voor het werk dag in dag uit
life saving equipment nodig heeft voor de job -en 19 jaar later dragen ze gelijkaardige uitrustingen dagelijks in de ziekenhuizen

De gasman moest zich nog afmelden op kantoor en ik bleef in de auto wachten. Op een grasveldje tussen de gebouwen kwam een familie konijnen
van onder de struiken. Er waren kleintjes en halfwasjes bij. Heel mooi. Konijnen bij de vleet, zei de gasman. Misschien gedijen ze goed in deze omgeving.
In kunstmest voor planten zit ammoniak. Hier is mooi groen gras. Voedsel genoeg voor iedereen. Er zijn zelfs herten op het terrein, maar die komen
zich pas na valavond laten zien. Zij leven in de houtkant die de terminal zo wat aan het zicht moet onttrekken.

Om 17h40 waren alle boodschappen al gedaan. Om 18h was LM er ook. Hij heeft de vissershuisjes gezien, maar dat ene geveltje in fuchsia vindt hij niet mooi.
Ik wel, zo eentje mag er tussen staan. Een buurman thuis houdt wel tuinkabouters en dat vind ik ook niet erg.
Wie in de UK lekker wil eten heeft zich van land vergist. We waren beter naar de Chinees aan het rond punt gegaan, maar die was nog niet open.

Morgen gaan we een dag op anker voor Oostende, iedereen blij (ikni) dan kunnen ze de Tour de France kijken (ik ook, maar ikni blij anker)
'k Wil daarjuist een rekeningetje van gisteren in Hedon zoeken. RAMP : ik heb mijn handtas laten staan in het busje van BP Chemicals en dat komt
door al die plastic zakjes met plantjes er in. De rest van de boodschappen zat in de reiscaddy. Had ik geen plantjes gekocht was het niet gebeurd.
Capt Bugel gaat mailen en bellen naar de agent om het in orde te krijgen. Misschien heeft de chauffeur ze al afgegeven aan de gates.
En anders ben ik gezien. Bankcontact, daar kunnen ze niet mee weg hè. 'k Heb het toch maar laten blokkeren. Dat telefoonnummer heeft LM gelukkig ook,
want mijn adresboekje zit in mijn handtas. Mijn adresboekje! en ID-kaart. Het adresboekje vind ik nog het ergst. Geld: ± 4000 BF.
Huis- en autosleutels liggen gelukkig in de schuif hier. -de handtas is terecht gekomen met alles er nog in!

Wat voor een brief is dit nu, allez, 't staat hier vol rampen.

10-09-2020 om 12:44 geschreven door maart

2001-06-23 ~ Noordzee

Gisterenavond was LM moe. Van het werken. Maar wat een idee! Hij is hier niet om te werken, hij is hier om een papier met stempels te halen.
En na 5x laden & lossen komt dat papier er tóch, of LM zich nu moe gemaakt heeft of niet. Maar zo zit LM gelukkig niet ineen. 
De job van 3^de die hij hier (als 2^de supplementair) doet heeft alles te maken met vloeistoffen en de tanks waarin ze gebruiksklaar moeten:
stookolie, smeerolie, dieselolie, gasolie, thermal oil (?) ...  Dat is nu zijn afdeling, zoals in de goede oude tijd toen hij nog 3^de was.
Er zijn de stockeertanks en de dagtanks (verbruikstanks). Hij moet de capaciteit van elke tank kennen, liefst iets preciezer dan large, medium & small. 
Het is in m³ en Ton te doen. Tanks hebben afmetingen, daar bestaan cijfergegevens over in de instructieboeken. En de inhoud moet JUIST zijn.
Eergisteren zat het er al tegen met cheng LB, die beweerde dat het niet kon wat LM zei, iets over de m³ van een bepaalde tank.
De tanks zijn nu LM zijn winkeltje, daardoor wist hij juist héél goed wat hij aan het zeggen was. (*)
Cheng LB vergat efkes dat hij met LM een Veterane Zeerot tegenover zich had en 2^de mecanicien J-CS kon al direct voor buffer spelen tussen die twee.

          Voor een keer was LM niet degene die moest bufferen. 't Is ne keer iets anders.
          Cheng LB is een 'engerling'. Engerling is een categorie en 't is geen fraaie. -als ik me nu eens kon herinneren wat een engerling is ... een larve!

(*) 'k Heb nog eens uitleg gevraagd over die botsing van gegevens.
LM gebruikt de gegevens die in de instructieboeken staan van de bouwer van de tanks.
In dit geval de tanks FO 39 PS AE en FO 40 SB ME.
AE = de Auxiliary Engines, de drie motoren die om beurten voor elektriciteit zorgen, verbruik is 1,5 ton per dag (op dit klein schipke).
ME = het Main Engine, de hoofdmotor die voor de aandrijving van de schroef zorgt, voor de voortbeweging van het schip, verbruik is 30 ton per dag.

Cheng LB gebruikt de gegevens die in zijn computer staan. Die gegevens werden door iemand ingetikt. De letters A en M staan er verwisseld.
Zeer waarschijnlijk een typfout die blijven bestaan is. Wie weet hoeveel jaren al. En die nooit opgevallen is bij de eindverantwoordelijke, de cheng?
De 1,5 ton dagverbruik voor de auxiliaries tegenover de 30 ton van de hoofdmotor? Komaan zeg ...  hoelang al heeft hij zo'n enorm verschil 'doen' kloppen. 
Maar cheng LB ging op zijn strepen staan en alles bleef zoals het was.

- Typwerk krijgt soms niet zoveel correctiebeurten als instructieboeken, dat had cheng LB uit zichzelf al kunnen weten.
- Verder had cheng LB kunnen overdenken dat de bemerking van LM mogelijk een geval van 'fresh approach' was,
  de onbevangen kijk van een nieuwkomer en hij had zelf eens de zaak onder ogen kunnen nemen alvorens iets te zeggen.
  Helaas nee, hij was op zijn pik getrapt en ging op zijn strepen staan.
- Ik weet al 1000 jaar dat voor de auxiliary engines best niet de afkorting AE gebruikt wordt, maar DGE, juist om vergissingen en typfouten te vermijden.

  De drie auxiliaries heten Diesel Generated Engines omdat ze voor aankomst en vertrek efkes op diesel gezet worden. Niet lang.
  Vermits er drie auxiliaries zijn, mogen er drie letters gebruikt worden voor de afkorting.

           Er is een analogie met de notering van de breedtegraden en de lengtegraden. Noord- & Zuiderbreedte en Oost- en Westerlengte.
           De breedtegraden hebben slechts twee cijfers, van 90° aan de polen tot 00° op de evenaar. Dus een getal notatie van 2 cijfers volstaat.
           De lengtegraden hebben drie cijfers, omdat het totaal gaat tot een getal van die cijfers, van 000° tot aan 180°, de datumgrens.
           Nu ligt geografische positie van steden en gemeenten en dingen op het land wel vast, maar voor een voertuig verandert die positie continu.
           En om misverstanden te vermijden worden 2 cijfers gebruikt voor NB & ZB en altijd 3 cijfers voor OL & WL.
           Zo ligt Antwerpen op 004°44' OL (drie cijfers voor het aantal lengtegraden) en 51°23' NB (twee cijfers voor het aantal breedtegraden).

Deze voormiddag hadden we 'familiarisation' met de veiligheidsvoorzieningen van het schip. Vertrouwd geraken met de dingen en spullen.
Ge moogt mij nu alles vragen, theoretisch weet ik waar aan boord het zich bevindt en ik weet hoe het moet bediend worden.
'k Weet alleen niet meer hoe de dingen heten. Dus toch niet teveel vragen aub. Liefst niks, want mijn hoofd tolt er nog van.
'k Heb al wel een formulier moeten invullen en ondertekenen dat ik alles nu weet en ken. En kan.
Dat formulier werd ontworpen door DB, de capt die op schip 20 in '90-'91 ... laat maar

Het is zaterdag, deze namiddag hebben we veiligheidsoefening. En hier is 't geen brandoefening of pollutieoefening zoals op een olietanker.
Het grootste gevaar aan boord van een gastanker is vergiftiging door gas dus doen we een gasoefening. Daar komt een luchtfles + gasmasker aan te pas. 
Mijn uitrusting ligt al gereed. Die van LM is minder nieuw, ze heeft zo te zien al wat gediend. Al wat oefeningen meegemaakt bedoel ik.
Neptunus bewaar ons dat iemand die dingen ooit voor echt zou nodig (gehad) hebben.
20h: 't Was deze namiddag toch brandoefening. Er viel niks te 'gazen' met mijn koket gasmasker en mijn blinkend nieuwe luchtfles. Jammer.

2001-06-24 ~ Lyngsodde bij Fredericia, Denemarken

Land aan stuurboord. Weeral land? Ah ja, dit is de Noordzee. 'k Zal een paar dingen moeten herzien, bvb:
dat een mens op zee 'zeeën van tijd' heeft. Dat moet zijn: op een OCEAAN heeft een mens zeeën van tijd, want :
op een zee heeft een mens maar een lekje tijd,
op een zee liggen de havens te kort bij elkaar,
op een zee is het altijd iets, of een aankomst, of een vertrek.
Er is te vaak land te zien, dat breekt onze horizon, onze rust. Want horizon geeft rust.
Dat is geen varen meer hè, dat is transport over water ... -wat koopvaardij eigenlijk ís hoor, maar goed, kustvaart ligt LM en mij niet
Met al dat land in de buurt zijn we persies nooit echt wég, nog niet echt vertrokken. We zijn gewoon maar wat op het water ...

Het is de gewoonte aan boord van een schip de keuken te bellen wanneer men vroeger of later dan de voorziene etensuren komt eten.
Hier is dat niet doenbaar. Het is hier zó dikwijls standby dat de telefoon van de keuken roodgloeiend zou staan.
In de keuken hangt een bestemmingslijst (havens, datums & uren) en de ch.kok volgt het scheepsgebeuren van aan zijn fornuis. Simpel.
Gelukkig is de ch.kok gene 'simpele' want ik ken er die volledig tilt zouden slaan op zo'n druk schipke als dit.

We zijn een rivier aan het opvaren of een baai aan het binnenvaren. Aan de ene kant is er industrie, aan de andere kant zien we peperkoekenhuisjes.
Voor het mooi uitzicht woont men best aan de industriekant. Het is een beetje gelijk bij ons. Voor het mooi uitzicht woont men best op Linkeroever.
Er zijn veel zeilers op het water, dus het is weekend.
14h: Voilà, we zijn in Denemarken. Jammer dat het zondag is, hoe geraken we nu aan postkaarten? Volgende keer misschien.

2001-06-25 ~ Noordzee

Gisteren zijn LM & ik aan de wal geweest. Om aan land te geraken hier geen ingewikkelde expedities met watertaxi's zoals
aan boord van een mammoet tanker. Gewoon de gangway af en het poortje uit. Poortje achter zich dichtdoen, staat op een discreet plakkaatje.
Om de konijntjes buiten te houden waarschijnlijk.
We hebben een eigenaardige wandeling gemaakt.
Er was een rivier (of een stuk baai?), twee oude huizen, een enorm hoge brug met daarop een autosnelweg, een gasterminal (kleintje),
een manege, een chemisch laboratoriumpje, weilanden, een bushalte in de velden, een enorme GSM-mast, weekendhuisjes, fietspaden,
een kleuterschool, pijpleidingen en een duikersclub. Werk en woonst en recreatie kort bij mekaar, door elkaar. Haast knus.
Dan weer het poortje in, poortje toe (konijntjes buiten houden!) en langs het gangwayke het schipke op.

De seringen beginnen hier nu pas ros te worden. Dat is een volle maand later dan bij ons.
Er moet buiten wij twee nog iemand aan de wal geweest zijn, want in de mess stond een enorme ruiker groen op het buffetje.
Wij wilden gisteren ook wel wat plukken, maar we dierven niet. Misschien zijn dat hier allemaal beschermde soorten.
Iemand heeft het wél gedurfd, ik denk ch.kok Rufi.

2001-06-26 ~ Noordzee

Vanavond komen we toe in Hull (UK).
Gisteren heb ik in Encarta zitten snuffelen over Denemarken: Bornholm, Groenland en de Faeröer horen er ook bij.
Snuffelen, meer moest dat niet zijn.https://nl.wikipedia.org/wiki/Bornholm_(eiland) , https://nl.wikipedia.org/wiki/Groenland , https://nl.wikipedia.org/wiki/Faer%C3%B6er 
En ineens zat ik met Rode Erik (950-1001) en zijn zoon Leif Erikson (975-1020) in IJsland, Groenland en Canada!
Daarna met andere Vikings mee tot in Marseille, Pisa en mee op kruistocht dwars door Turkije.
En gedurende 400 jaar met de Engelsen mee tot boven Canada en Rusland, op zoek naar de Noordwestelijke Doorgang naar het Oosten.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Noordwestelijke_Doorvaart 

Het was uiteindelijk een Noor, Roald Amundsen, die de doorgang gevonden heeft in 1906. https://nl.wikipedia.org/wiki/Roald_Amundsen 
Dat was dus het snuffelen. 'k Wou gewoon iets meer weten over Denemarken maar het was meeslepend en
het werd gaandeweg tamelijk uitgebreid. -en dat is nu al 20 jaar zo, wat zouden we zijn zonder Nonkel Google en Tante Wikipedia?

          Verder, de Baltische en de Noordzee handelssteden hadden zich in de Hanze verenigd tegen de piratenpraktijken. https://nl.wikipedia.org/wiki/Hanze 
          Welke piraten, toch niet de Maleiers?
          Iets verder: de Kopenhagers hielden de doorgang (Öresund) 'onder controle'. Ha? De Kopenhagers waren de lokale piraten?
          Daarover blijft Encarta vaag. Bill Gates wil zijn CD-rom ook in Denemarken verkocht krijgen hè.

'k Wilde efkes iets weten over Denemarken. Encarta vraagt dan "mag het iets meer zijn?" en stort er een lading context bij.
't Ligt aan mij, dat weet ik, maar die blauwe linken zijn zo verleidelijk hè ...
's Avonds had ik danig kramp in de schouders en in de nek. De laptop staat op de bureau. Dat is meer dan 10cm te hoog.
Voor de drie weken die we hier zijn gaan we niet over een typtafeltje beginnen hè. De cabine is trouwens te klein om ergens eentje te zetten.

'k Ben daarstraks op de brug eens naar de canceled charts (afgedankte zeekaarten) gaan kijken. In de hoop dat er voor mij iets bruikbaars tussen zat.
gans de Baltische Zee of de Noordzee bvb, zoals ik op vorig schip (schip 33) een kaart gevonden heb van de volledige Perzische Golf en
en ook een van de ganse Golf van Oman. Hier noppes. Ze hebben hier enkel detailkaarten, en dat is niet wat ik zoek.
Lange Omvaartkaarten zijn niet te vinden hier aan boord. De langste zeereis duurt 4 dagen, van Engeland naar Denemarken.
'k Had plaats gemaakt in de cabine, bed leeg & seat leeg, om niet te staan wapperen met die kaarten op de brug. Het is daar niet zo groot.
In de cabine zou ik dan het ganse pak doornemen, uit de weg van iedereen en rustig. Het ganse pak? Negen, waarvan geen enkele bruikbaar voor mij.
En de canceled chart liggen niet op de brug zoals op andere schepen, ze liggen vijf verdiepen lager in het strijkhok.
Hier bergt men de dingen waar plaats is. Zo ook in de cabine. De reserve Fanta -LM dronk die rommel toen nog- staat op de boekenplank
met daarop de haardroger en de schoenen staan bovenop de kleerkast om op de vloer dat beetje vrije loopruimte te behouden.
Als LM iets wil hebben vraagt hij het best want de spullen liggen niet op een plaats waar hij ze zou verwachten.     
Zo ligt de reserve tandpasta bvb in een schuif van de bureau. Maar ik hou dat allemaal wel in het oog, ik vul intijds aan waar nodig.

19h: We varen de Humber (UK) op, het is hier nog heel breed en het water is bruingrijs.
Aan bakboord industriegebied, en in de verte aan stuurboord is het platteland te zien.

2001-06-28 ~ Noordzee

In Hull was er iets met de laadinstallatie van de wal en zijn we langer dan 24hrs gebleven. Voor mij was dat een meevaller, gisterennamiddag
kon ik toch nog gaan boodschappen doen. Op een half uur stappen van de poort ligt Hedon, met vlak voor het dorp een Safeway (supermarkt)
en een horeca bedrijf. Meer moet dat niet zijn. Ik ben zelfs het dorp niet in geweest.
Langs de baan, tussen het dorp en de rivier, staat plots een rij van zeven kleine huisjes. Ooit vissershuisjes? Ze zijn klein en rondom is akkerland. 
Aan de geveltjes en de voortuintjes te zien worden ze nu bewoond door alternatievelingen. -nu niet meer, volgens Google Earth, Streetview
Een van die mooie huisjes stond te koop. Maar het uitzicht is er zo triestig, een en al industriegebied aan de overkant, BP Chemicals.

De stroom Humber was er eerst. Toen kwamen zeven gezinnen die van de rivier konden leven en zij bouwden daar huisjes en leefden daar
met hun kommer en hun vreugdes. En met hun kinderen en met de buren. Zo ging dat toen.
Toen kwam een ander soort mensen dat de stroom Humber nodig had om geld te maken en zij bouwden chemische fabrieken.
De vis ging wel dood, maar heel veel volk verdient daar nu zijn brood, vlakbij de stroom.
Als ge lang genoeg naar die huisjes kijkt, dan hoort ge de auto's niet meer, dan hoort ge karrewielen: de vis moet naar de dorpen om verkocht te worden.

Sinds gisteren heb ik mijn oud jobke weer : scheepstuinieren. Er stond geen enkele plant in heel dat schipke hier. Ch.kok Rufi had er al over gesproken
en omdat ik gisteren als enige aan de wal kon tijdens de openingsuren van de winkels, heb ik vijf plantjes en plantenmest meegebracht.
Potaarde was aan boord, want er waren al plannen in die richting. Het groen komt in de witte bakjes van de ijsroom. Dat is mooi het formaat om er
twee per patrijspoort te zetten. Er is nog plaats voor 10 plantenbakjes meer en ik mag er nog meebrengen, heeft capt Bugel gezegd.
Alle patrijspoorten mogen vol en alles wordt terugbetaald door de Welfare-kas. Voilà, ik ben gepromoveerd tot Chef Bloempot. Ikke.

2001-06-29 ~ Noordzee

Gróóót nieuws : zo-08/07 zijn we in Antwerpen van 13h30 tot 21h30. Voor de Belgen aan boord is dat een feest. Het is geleden van '92 dat we
met een schip in Antwerpen geweest zijn. Dat was toen ongeveer een mirakel, want het was een schip van de lange omvaart. Met dit schipke
komt een mens al eens in Antwerpen. Nuja, BASF ligt in Zandvliet, maar we kijken niet op een kilometer. Lang leve de kustvaart dan toch maar.

2001-06-30 ~ Noordzee

Deze voormiddag ben ik op de brug de digitale foto's van het schip gaan kopiëren die daar op een van de computers staan.
Met de toestemming van capt Bugel natuurlijk.
'k Vraag aan de stuurman van wacht of hij tijd heeft om efkes die foto's te kopiëren en ik geef hem een blanco diskette.
- Welke foto wilt ge? vroeg hij.
- Allemaal, antwoordde ik.
- Allemaal? schrok hij.
- Ja, allemaal. Het zijn er zeventien en een kopie op diskette zal de reeks foto's op de PC van de brug niet verarmen.
Dat scheen hij niet te vatten, maar hij deed toch wat ik vroeg want ik kwam met de toestemming van de capt.

'k Heb er enkele herwerkt om ze in lijntekening te kunnen printen, dat vergt minder inkt. De kleurenprinter in de engine control room
doet het maar zozo. Gisterenavond heb ik er bijna grijs haar van gekregen. -maar blijkbaar krijg ik niet zo snel grijs haar, iets genetisch via ma
Deze morgen spuwde de printer dan toch plots 4 blz's tekst van mij. Mijn hart stond stil toen LM het me deze middag vertelde.
Gelukkig stonden er eens geen zware verhalen in, geen woord, zelfs geen klein roddeltje ... puur geluk.

De hoofdmotor hier aan boord valt soms stil. Vandaag al 3x en het is nog maar 13h. Owee als dit op een rivier of tijdens manoeuvres gebeurt.
In Antwerpen is een technicus aan boord gekomen en hij is gebleven tot Middlesbrough (UK). Hij heeft niet gevonden wat het mankement is.
't Schipke is dus een beetje ziek.

De pistons zijn hier ± 150cm lang, vertelde LM. Men haalt ze er omzeggens met één hand uit (niet waar hoor, die dingen zijn van staal).
maar hier is natuurlijk weinig plaats om er aan te werken.
Op olietankers zijn de pistons 3m lang, dat is 20x langer. Wat dat aan gewicht betekent weet ik al niet meer. Er kwam in elk geval
een struise hijsinstallatie aan te pas. En daar was wel ruimte om er aan te werken. Moest wel hè, om een gevaarte van 3m uit zijn plek te hijsen.

Ziezo, blad vol. Nu gaan printen. Hier aan boord is dat voodoowerk.

09-09-2020 om 18:25 geschreven door maart

2001-06-01 ~ op het water, Antwerpen

Dag Mensen op het Land,

19h : we liggen in de Berendrechtsluis, samen met drie andere schepen. https://nl.wikipedia.org/wiki/Berendrechtsluis 
Dit schip is zo klein dat er vier van dit kaliber in de sluis kunnen. Het vorig schip (schip 33) kon er in zijn eentje nog niet in.
Daarstraks in de mess zat de stoel van LM klem tussen de tafelrand en het schot door de armleuningen.
LM zei : "Potdorie, dat is hier smal."  Toen keek hij eens rond in de mess : " 'k Zal er moeten mee ophouden hè."
Dat kwam er nogal gelaten uit.
"Ophouden waarmee?" vroeg ik gealarmeerd.
"Met hier luidop te zeggen dat hier iets klein of smal is."
Ah, oké, 'k vreesde al dat hij een fanatiek of grimmig dieet zou beginnen vanwege die armleuningen.

We liggen nog maar in het water van de sluis en de bewegingen van het schipke zijn al te voelen. Wat gaat dat op zee geven?
'k Heb al eens een gastankertje gedaan (schip 14, 1987) -teksten 106 t/m 120
Over rollen en stampen herinner ik mij persies straffe toestanden, maar dat zijn herinneringen met meer patina dan precisie, denk ik.
LM heeft nog nooit op zoiets kleins gevaren. Ja met de rondvaartboten van de Frandria, maar dat was op zoet water.

Vorig jaar met de Open Bedrijvendag zijn we hier de controletoren van de sluis en de machinekamer van de sluisdeuren komen bekijken.
Toen hadden we niet gedacht dat we zelf ooit nog eens door de Berendrecht of de Zandvliet zouden varen want
hoe dikwijls komt een tanker van de rederij nog in Antwerpen lossen. Olietankers niet ... maar gastankertjes wel!
En vermits de rederij alle olietankers doorschuift naar de Franse afdeling in Nantes en hier alles op gastankertjes zet, moeten LM & ik
de komende jaren misschien minder met het vliegtuig naar-en-van een schip! -dat was een vrome en naïeve wens
Dit schipke vervoert zuivere ammoniak voor kunstmeststoffen en doet al heel zijn vaartijd in de Noordzee. https://nl.wikipedia.org/wiki/Ammoniak#Milieueffecten 

Binnen 20 dagen, wanneer LM zijn 5 laad- en los-operaties achter de rug heeft, mag hij bij de Waterschout zijn brevet (ticket)
gaan halen. Daarna worden we naar een ander schip gestuurd. Dat vaart op de Middellandse Zee. Misschien gaan we daarmee eens lossen
in de omstreken van Nice ... coucou, c'est nous!

Hup, we zijn nog maar pas de sluis uit en we rollen al. Rollen op de Schelde? Dat beloofd voor op zee. 
Het is ± 17hr varen, als het weer mee wil, naar de volgende haven ergens in Engeland.
De VRT (radio) staat nog aan, maar ze geven geen weerberichten meer, zo laat op de dag.
De ch.kok is een Belg. Rufi uit Ath. In '89 heb ik met hem als ch.steward op schip 18 gevaren. -daar horen enkele memorabele verhalen bij
Eindelijk hebben we nog eens Belgische kost aan boord van een schip. Al is het maar voor drie weken.

Dit schipke gooit zich in de Scheldebochten alsof de stroom een Formule 1 circuit is.
Er zijn veel zandplaten te zien. Allemaal zoals in het boekje staat. 't Is laag water.

Bocht van Bath: waar woont al dat volk toch? Er zouden ± 373 inwoners/km² wonen, en hier is geen enkel huis te zien.
Ze wonen onderaan de dijkrand, onder de waterlijn, het hele jaar kijkend op een muur van gras.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bocht_van_Bath , https://nl.wikipedia.org/wiki/Bath_(Nederland) 
Van op het water is geen enkele woning te zien, zelfs geen dak. We zien enkel groen vlak land met bomen, zoals in de poesta, maar dan groen.
Dat gaan LM & ik toch ooit eens doen, met de Flandriaboot over het water tot in Vlissingen. Daar aan boord geven ze uitleg over allerlei.

'k Weet niet meer tot wanneer de stand-by duurt. Tot in Vlissingen? Dan is LM nog een hele tijd bezig.

De cabine is een eenpersoons cabine. Maar we redden het wel. 't Is eens iets anders dan die lege balzaal op schip 33.
Edoch! De badkamer! die is nog kleiner dan het badkamertje op schip 27-28 in '96. Toen ik voor de eerste keer zo'n badkamermodule
van Japanse makelij zag heb ik ze uit nieuwsgierigheid eens opgemeten. De afmetingen ben ik allang vergeten,
maar deze badkamer is nog kleiner. 'k Wist niet dat het kon.
De wastafel is een klein handwassertje. Als men zich na het tanden poetsen bukt om de mond te spoelen,
knotst men met het hoofd tegen het spiegelkastje. Het lavabootje hangt erg laag hier. We hebben geen rolmeter om iets te meten.
Er is ook geen plaats om twee handdoeken op te hangen, zelfs niet achter de deur, want die zwaait naar buiten open, recht de cabine in.
De ene handdoek die wél kan ophangen, wordt nat gespat omdat hij te laag bij de lavabo hangt, hij hangt er in.
Tegelijk verbergt hij ook de rol wc-papier, hij hangt ervoor.
Misschien is de lavabo maar gewoon de armleuning van de wc, die er pal naast staat. Chic hè, een wc met armleuning en dat is dan
een armleuning met een kraantje er in ook nog. De Rolls Royce.
De douche ... tja, er bestaan kattenbakken die groter zijn. Jawel. De kranen hebben de normale afmetingen.
Er klopt iets niet in de verhoudingen, die knotsen van kranen in een douche waar men amper kan staan.
Met het model van zeepbakje is er ook iets: de zeep kan wegglijden, recht de wc-pot in. Deksel ten allen tijde dichthouden, oké,
als het dan maar niet rammelt tijdens zwaar weer.
Small is beautiful & less is more, moeten ze gedacht hebben toen ze tijdens het ontwerp op centimeters aan het besparen waren.

In de verte zie ik lichtjes, met opzij daarvan een controletoren met masten. Die lichtjes, zou de rede van Vlissingen al kunnen zijn?
Yep, we vertragen. Dan komt er nu een bootje om de rivierloods van boord te halen en gaan we de zee op.
Morgen weten we hoe dit klein mormel van een vaartuig zich houdt op zee. Als ik niet lig te bekomen van enige ongemakken, dan kan ik typen.
In het andere geval, gelieve mij te verontschuldigen.
Zojuist heb ik een SMS berichtje gehad 'Welcome to the KPN Mobile Network ...blablabla... Enjoy your stay in the Netherlands". Om te zeggen dat
we het bereik van Mobistar verlaten hebben en dat KPN (Libertel) nu voor de verbinding zal zorgen. -nu heet dat bedrijf Vodafone
Wat een geluk dat de man van Didi ons over dat soort berichtjes verteld heeft. Anders zou ik mij zitten afvragen wat ik nu moet doen of
wat ik verkeerd gedaan heb. En wat betekent KPN? Koninklijke Politie Nederland?

2001-06-20 ~ op de  Tees, Middlesbrough https://nl.wikipedia.org/wiki/Tees , https://nl.wikipedia.org/wiki/Middlesbrough

16h43 : we zien al citernen staan, nog veraf. Achter de citernen liggen weilanden, akkerland en bos.
Dit is geen industriegebied maar gewoon een gasterminal op het platteland. Moet kunnen. Binnen een uurke zijn we er.
De standby zal tijdens het etensuur vallen waarschijnlijk. Dan eten LM en ik om 17h30. Dat is vééls te vroeg voor ons, maar het moet.
Deze middag was het heel lekker, steak met een groentemix van wortelen en Chinese kool met flink wat peterselie en
gekookte aardappelen. En eindelijk eens geen yoghurt in de soep ...
Twee keer een contract met een Bulgaarse kok aan boord (schip 32-33) is efkes genoeg geweest.
Wat er voor vanavond op het menu staat weten we niet. Hier hangt geen menu uit, denk ik, of anders heb ik dat nog niet gezien. 
Het gaat hier allemaal zo snel, haven-in-&-haven-uit, al die walmensen moeten mee-eten, de keuken moet misschien te vaak improviseren
om er een geschreven menu op na te houden.

Het is lekker fris in het machien(tje) zegt LM, gisteren was het 16°C. Eens geen toestanden zoals in de Perzische Golf of in de tropen.
Het is een kleine machinekamer, maar er zijn persies evenveel trappen als in een grote. De brug is ook klein natuurlijk. Maar 't staat er allemaal wel. 
Hier hebben ze zelfs de installatie van een cargo control room er bij in gekregen! Nog een console meer dan op andere schepen.

De choff heet Fabio. Deze voormiddag heeft hij mij zeer bereidwillig laten zoeken (rommelen) in zijn locker tot ik de juiste overalls voor LM
te pakken kreeg. Overalls in dikke katoen, waarmee hij laswerken kan doen, niet die lichte flodderdingen waar direct gaten in branden.
Vermits Fabio zo geduldig bleef terwijl ik op zoek was naar het juiste soort overalls, heb ik die flodderdingen
heel nauwkeurig weer opgevouwen en weer op hun plaats gelegd.

Buiten de ch.kok is er nog een bekende aan boord : Ive, die aspirant-stuurman was aan boord van schip 30 in '98-'99. Hij is nu 2^de stuur.

          Toen ik in Khor Fakkan (Oman) terug kwam van de tandarts was het heel slecht weer. Het schip lag op anker. Er stond enkele meter deining.
          Ive stond gereed op de gangway van het schip om mij van het dansend bootje te plukken. Bij de tweede poging heeft hij mij intijds losgelaten.
          Dat was een snelle & juiste reactie, anders zat ik nu in een rolstoel vanwege verbrijzelde benen. -voor het volledige verhaal, tekst 288

2001-06-21 ~ op anker, Tees, Middlesbrough (UK)

We liggen op anker. Als dat nog lang duurt of nog vaak gebeurt is LM nooit binnen de 20 dagen met zijn gas-stage (5 los- & laadoperaties).
't Zullen wel 30 dagen worden, dat voel ik nu al. En tegen dan hebben ze een andere 2^de mecanicien om te gaan vervangen op het beloofde schip.
Adieu Middellandse zee, dan liggen wij hier op de Noordzee te rollen.
De 2^de mecanicien die nu op die andere gasttanker is moet rond 25/06 vervangen worden, vertelde de personeelschef toen we monsterden op de rederij.
Maar hij zou proberen hem daar te houden tot LM hier klaar was met de 10 gas-operaties. Die man wil misschien wel 2 weken langer blijven, maar
gaat hij met de glimlach blijven wachten tot dit schipke 5 laad- & los-operaties gedaan heeft en LM hem kan komen aflossen?
Die man zit daar op de Middellandse Zee extra dagen te doen, hopend dat dit schipke een beetje goed weer heeft op de Noordzee ...
Zodus: als de personeelschef een andere vervanger vindt voor hem, dan kunnen LM en ik fluiten naar een contractperiode in het Zuiden.
Daar gáát mijn planning. Net nu ik het stratenplan van Nice & omgeving uit het hoofd ken. -overdrijven is ook een vak, altijd goede punten gehad op school

LM en ik zouden graag vóór half juli thuis zijn om de personeelschef nog te pakken te krijgen, want hij gaat 15/07 met verlof.
Als we ons vertrek naar het andere schip moeten regelen met iemand die hem 'efkes' vervangt komt er chaos van zoals in '99.
Die vervanger zou ons weer naar schip 32-33, het Chinees schip, kunnen sturen want daar is 2^de mecanicien Lupo half juli aan aflossing toe.
Als ze Lupo een weekje kunnen doen wachten hebben LM en ik voor de 3^de keer dat schip aan ons been! Liever niet.

Toen we gingen monsteren wist de personeelschef te vertellen dat de rederij met een tekort aan 2^de mecaniciens zit. Da's nu wel duidelijk!

          En ik snap ook hoe dat zo ver kunnen komen is. Van de chef mecaniciens gaan er geleidelijk aan mensen met pensioen.
          Dan maken de 2^de mecaniciens, die ervoor in aanmerking komen, promotie tot chef om geleidelijk aan de opvolging te verzekeren.
          Ondertussen komen er geen nieuwe 2^de mecaniciens bij! Er ontstaat een tekort. Op een bepaald moment is dat tekort kritiek.
          En waarom komen er geen nieuwe 2^de mecaniciens bij?
          Omdat er geen 3^de mecaniciens uit goedkope loonlanden in aanmerking komen voor promotie. Ze kunnen nog niet zelfstandig werken,
          laat staan een geheel overschouwen. Sommigen zijn zelfs gevaarlijk, voor het schip, voor anderen en voor zichzelf.   
          De rederij bespaart op loonkost en na een aantal jaren zit de personeelsdienst met een acuut probleem.

2001-06-22 ~ tegen de kaai op de Tees, Middlesbrough (UK)

LM is hier aan boord als 2^de supplementair. Dwz dat hij niet in charge is, maar wel de gage krijgt van 2^de.
Hij doet de job van 3^de mecanicien. En dat is een groot verschil, zelfs voor mij. Geen bestellingen of werkboek te typen, zelfs niet het kleinste lijstje.
Geen typwerk! Nul! Zero! Niks geknutsel met lay-out ... zucht. Wat nu? Mijn cursus Spaans ligt thuis.

Gisteren heeft hij toch een typ-jobke voor mij gevonden, twee feitelijk. Met dat eerste ben ik uren zoet geweest.
Als LM werk uit de hoek haalt doet hij het grondig hè. En er was ook plezierig nieuws: Van J-CS (2^de mecanicien en charge) mogen er
allerlei lijsten en formulieren opgesteld worden en in de computer van 't machien gestoken worden. Omdat er beneden in de control room
verbijsterend weinig in de map van 3^de te vinden is, namelijk níks. J-CS heeft aan LM gevraagd om dat eens op punt te stellen. Dus als LM
daar eens zijn werk wil van maken, dan heb ik typ-jobkes. Ikke blij, J-CS blij, LM iets minder, maar hij moet luisteren naar de baas hè! Hihi ie!

Als LM hier de job van 3^de doet, wat heeft dat dan te maken met zijn gast-ticket (brevet) als 2^de ? Geen idee.
De Internationale Reglementen schrijven voor : eerst 5 x lossen en laden (of omgekeerd) als 2^de supplementair, en dan pas zelf in charge.
Op een gastanker hebben mecaniciens minder te maken met het laden en lossen, maar ze moeten wel vertrouwd raken met de installatie aan deck
en kunnen repareren als er iets van die deckmachinerijen hapert of het laat afweten. Én op de hoogte zijn van de gevaren van het gas of het product
dat vervoerd wordt. Na de gas-stage krijgt LM een ticket (brevet) van de Waterschout, met stempels en handtekeningen. Zéér officieel hè.

Na Middlesbrough (UK) gaan we naar Lyngsodde (Denemarken), naar Hull (UK), naar Kokkola (Finland), en weer naar Hull (UK).
Kokkola klinkt goed, ik denk dat ze daar lekkere warme kokkolade hebben, échte.
Van Hull naar Kokkola is vier dagen (4!) dagen varen. Dat vinden de mensen hier al wat lang. Dit is geen vaarschip, dit is een laad- & los-schip.
Dat is een groot verschil, ook in mensen. Zelf zal ik niet gauw wennen aan kustvaart, wat dat is het hier, en LM ook niet.
Wij zijn voor lange zeereizen, de rust op zee, op een oceaan of twee dan. Reizen van 40 of 60 dagen op zee ... zalig.

Deze voormiddag bracht capt JL al een mail van het thuisfront : het filmrolletje is terecht, het lag op het terras. Het was ergens onder gerold.
'k Had mij er al halvelings mee verzoend dat ik het onderweg was kwijtgeraakt, maar het is terug en ik sprong een gat in de lucht en iets later LM ook. Blij².

08-09-2020 om 00:00 geschreven door maart

2001-02-25 ~ op zee

We hebben vrijdag bericht gekregen van de rederij dat we afgelost worden half maart. Dat LM vervangen wordt is nogal wiedes maar
dat ik dan mee van boord mag vind ik heel mooi van hen. Dus ik sta mee op het papier, er komt voor mij ook een vliegticket.
Want vorige contractperiode was het hier efkes spannend.
Cheng Zeba is al eens afgemonsterd in Oman. De luchthaven is maar 20 minuten tijden van de haven, wist hij te vertellen.
Dat is jammer, van mij had de rit 2 uren mogen duren om zo eens wat van het land te zien.

'k Denk dat ik ook scheepskolder heb. Vrijdag heb ik iets vreemds meegemaakt en vandaag valt mijn cent pas.
Van het verzenden van mails kunnen ze wél een factuur maken. Met dezelfde teller als die voor fax & foon. (± 90 Kb = ) 3,02 minuten.
Het strookje ligt hier naast mij. Dus het kan wel? Het fijne ervan heb ik niet gesnapt, daar was ik toen niet op aan het letten, maar het kan.
Welwelwel ... wat hebben ze ons tot hiertoe dan allemaal wijsgemaakt?
Of heb ik dat tot hiertoe elke keer verkeerd begrepen? Élke keer opnieuw? Dan is er iets hè.

Vorige week is bericht binnengekomen dat ze in Jurong bezig zijn met havenwerken. Land opspuiten, daar zijn ze goed in, in Singapore.
Als ze de Passage dichtgooien is er geen plaats meer om langs te varen. Dat doen ze niet hoor, The Strait is hun levensader.
Tot hiertoe hebben ze het eiland al vergroot met 10% landoppervlakte, bijna alles aan de zuidkant.
Hier staat : daardoor hebben ze de getijdenstromingen in hun loop verlegd en dat geeft problemen aan de boei.
Er zullen grote slepers komen om het schip op zijn plaats te houden tijdens het lossen, want met olie moogt ge niet smossen.
En door die gewijzigde loop van de stromingen zou het kunnen dat het schip twee of meer keren van de boei weg moet.
En daar gaat LM zijn halve dag vrijaf, daar mogen we nu al een kruiske over maken. Tenzij de boei met pijperijen en al binnen drie dagen reeds verlegd is. 
Maar dat zal niet hè.

2001-02-26 ~ op zee

In Encarta staat ze het een en ander over kolder. Het begint met 'schaarste aan gevarieerde stimuli van buitenaf', zover ben ik al geraakt.
Zij hebben het over blokhutkolder (cabin fever) wat 's winters in het Noorden mensen kan overkomen.
De serie Northern Exposure had daar eens een aflevering over. https://nl.wikipedia.org/wiki/Northern_Exposure 

Er is ook woestijnkolder (begint al na 40 dagen, denk ik), tropenkolder, bergkolder en scheepskolder, vuurtorenkolder, poolkolder, kloosterkolder,
huis-, tuin- en keukenkolder ... overal waar zich door de locatie of door omstandigheden schaarste aan gevarieerde stimuli van buitenaf kan voordoen.
Dan gaat een mens (wij, dus) dat tekort opvullen met stimuli van eigen vinding. De miserie zit in de 'eigen vinding', daar begint de kolder.
Over scheepskolder wordt vooral veel gezwegen. Capt PRü heeft er een deel van zijn thesis aan gewijd maar hij heeft wijzigingen moeten aanbrengen
of zijn thesis werd zelfs niet aanvaard.

20h30: daarstraks dacht ik bôf, die paragraaf kan ik misschien beter wissen, want het klinkt toch weer danig overtrokken wat er staat hè.
Awel, vanavond om iets na 18h30 hadden we brandalarm. De enige die niet in gang schiet is capt Wero. Die stond nog waar hij stond toen we
terugkwamen van onze post. Die éne die de eventuele bluswerken zou moeten coördineren van op de brug. De eerste die we gaan nodig hebben om
contact op te nemen en verbinding te onderhouden met de wal.
De brandalarmbel, de luide brulbel, zij doet iedereen ogenblikkelijk rechtveren en in staat van paraatheid komen.
Maar de gezagvoerder blijft staan waar hij staat. Minuten lang. Onbeweeglijk, als vastgevroren. -terugtrekgedrag?
Dat vent is voeling met de realiteit aan het kwijtraken hè.
De standaardprocedure bij elk alarm is : ga onmiddellijk naar uw post. Onmiddellijk. Laat vallen wat valt.
En Het Beleid Zelve gaat niet naar zijn post? -maar wel lullig doen over de lifeboattest in Oman op 26/12, tekst 329

         Terugtrekgedrag kenmerkt zich door inactiviteit,
         zoals mutisme (niet praten),
         negativisme (weigeren van opdrachten),
         staren. https://www.hersenstichting.nl/hersenaandoeningen/katatonie/

LM en ik konden er nog niet van over toen we na het eten weer in de cabine waren. Wat is er aan de hand met de captain?

2001-02-27 ~ op zee

Gisteren zijn we de Nicobaren gepasseerd https://nl.wikipedia.org/wiki/Nicobaren 
Zij zijn het zuidelijk deel van de Andaman Eilanden. Daar slaan wij af om naar Melakka Strait te gaan. Iets zuidelijker ligt Sumatra.
Choff Diga zei : als ge hier een tanker naar het zuiden ziet varen is het om daar vuiligheid te gaan lozen.
Ja, al wat in Singapore de droge dok in gaat komt onder de Nicobaren en naast Sumatra de tanks spoelen en de vuiligheid in de oceaan spuiten.
En dat weet ongeveer heel de oliebranche. Wij erbij, 03/99 op schip 30 -tekst 293
Met onze eigen ogen gezien. Waar blijft Greenpeace? Of vermijdt Greenpeace die regio?

We hebben Rondo Island gezien. Dat is even bol en rond als een pistoleeke. https://en.wikipedia.org/wiki/Rondo_Island 
Op de kaart staat dat al eeuwen fout aangegeven, zei choff Diga. Niemand neemt de moeite om exact op de meten waar precies het ligt.
Maar misschien ligt Rondo in niemands weg? Koopvaardij, visserij ... iedereen vaart er mooi rond.
Aan deze kanten (de zee van Andaman) hebben de Japanner veel in kaart gebracht, wist hij te vertellen. De plaatselijke bevolking 
(Indonesië, Maleisië en Thailand) houdt zich niet zo bezig met lange omvaart. Zij doen vooral kustvaart, visserij en piraterij.
Deze wateren kennen zij ook zonder kaart.

'k Dacht dat de Japanners tijdens WOII deze waters in kaart gebracht hadden, maar nu hebben zij meer recente kaarten,
van sinds ze meer aardolie nodig hebben. Uit nieuwsgierigheid ben ik eens in Encarta gaan kijken : de Jappen hebben De Nicobaren en
de Andaman Eilanden bezet van '42 tot '45. Dat betekent tijd en volk genoeg om gedetailleerde gegevens over dit stuk oceaan op te tekenen.
Dat ze die gegevens pas jaren na '45 vrij gegeven hebben, dat zal wel : uit zichzelf zijn ze al niet mededeelzaam en als verliezer dan helemaal niet meer.

2001-02-28 ~ Melakka Strait

Deze namiddag gaan we Melakka uit en gaan we op anker in Jurong (westkant van Singapore Island). 'k Ben er nu al benieuwd naar.
Er staan verschillende ankergronden aangegeven op de kaart. Van aan de Jurong Pier is het nog 3cm tot aan het metrostation. In het echt een eind stappen,
en bergop als ik me goed herinner, dus liefst in de voormiddag aub. Maar dat heb ik niet voor 't kiezen. Dus ga ik mijn expeditie daarop voorzien.

Gisteren hebben we de film The Patriot bekeken. Over de burgermilities tijden de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog. (1775-1783)
Het was een gekostumeerde film. Al goed dat we hem niet in de bioskoop gaan zien zijn want ik zat dikwijls met mijn hoofd onder mijn dekentje.
En een dekentje meenemen naar de bioskoop, kweeni, misschien moet men dat afgeven in de vestiaire ...?
In het begin van de film was er nogal veel bloed (dekentje) en rauwe scènes (dekentje). Mel Gibson had de hoofdrol.
Tegen het einde van de film komt er een scène waarin hij de manschappen weer moed geeft. Zo'n scène was er in Bravehaert ook.
Natuurlijk, de films gaan allebei over onafhankelijkheidoorlogen. https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Patriot_(2000) , https://nl.wikipedia.org/wiki/Braveheart_(1995)  
Tijdens de laatste veldslag (dekentje) lekt het bloed van het scherm (dekentje) en nogal realistisch van kleur.
Mel Gibson wordt bijna in de rug gestoken (dekentje) door een slechterik. Maar alles komt goed met Mel Gibson, met de Militia en met Amerika.
Film terugspoelen en dekentje opvouwen.

11h50: Yep, aan stuurboord Karimun Island (Indonesië) en een bakboord vooraan, op de horizon nog, zijn de eerste ankergronden van Jurong al te zien.
Het ligt er weer vol natuurlijk. Het streepke groen dat aan bakboord naast het kasteel voorbij schuift is Maleisië.
Voilà, nog een uur of twee varen en we zijn waar we moeten zijn. Tot morgenmiddag op anker is nu gezegd. Maar het kan ook vervroegd worden,
of verlaat worden. Dat laatste zou voor mij erg zijn.

13h: We zijn een half uur geleden gezwenkt (of gezwonken?) en gaan nu recht op Jurong af. Er is goede zichtbaarheid.
Het machien draait nu zo traag dat men geen trillingen meer voelt. We varen persies niet meer, we zien enkel het decor dichter komen.
Het is een manoeuvre om tranen van in de keel te krijgen, zo mooi. Heel dit gevaarte wordt hier voorzichtigjes naar zijn plaats gevaren.
Daar is veel volk voor nodig. En die mensen kunnen dat allemaal. Zeemanschap.
Twee moeten vadaag overal afblijven van LM, dus in het machien zal er niks misgaan. Vandaag.
En hier is Traffic Control, dus zo'n toestanden als in de baai van Ningbo gaan we hier niet meemaken. Theoretisch. -tekst 330

14h : We varen nu dicht genoeg om de lokale bedrijvigheid op het water te zien.
Vier baggerschepen met hun modderschuiten vlakbij.
Een bakbeest van een drijvende kraan.
Eén drijvend ponton, vier werkbootjes.
Bunkerboten en andere barges.
Drie kleine ferries (dat zijn de witte), richting Indonesië.
Een loodsbootje, de loods komt aan boord.
Een struise sleper komt recht op ons af. Da's al ene voor ons.
Een watertaxi, komt van recht vooruit, dat kan de agent al zijn. (recht vooruit ligt Singapore City, 't stad).
Sleper, loods, agent én TV-ontvangst. Dit is einde zeereis.
Nu nog een fanfare misschien.

Dat ze hier aan het ophogen zijn is goed te zien. Er is een gans stuk land bij sinds vorige maand. 't Is nog bleek en er staat nog niks op,
maar dat komt allemaal nog wel. Hier is een schip vollop grond aan het spuiten. Van hier uit kunnen we het goed zien, een grondspuitschip.
Het schip dat de grond aanvoert ligt er achter, dat is een gewone bulkcarrier.
We liggen hier tussen de gastankers en de olietankers. Wij komen hier allemaal leveren.
Jurong is het terrein waar de zware industrie en de energievoorzieningen neergepoot zijn, de dienstingang van het eiland.
Keppel is waar de containerschepen met voeding lossen. Dat is de keukendeur van het eiland.
Sembawang is het atelier van het eiland, de droge dokken liggen daar. -en de vrouwengevangenis ook
Het bureau van het eiland is het businessdistrict.
Het salon, de pronkkamer, is het oud koloniaal gedeelte & historisch gedeelte langs de rivier, de oude kaaien.
De slaapkamers zijn de New Towns, de buitensteden, waar de torengebouwen persies vanzelf uit de grond schieten.
Sentosa is het speelhoekje in de tuin.
Want de rest van het eiland is één grote tuin. Een park feitelijk.
Er zijn twee gevangenissen, daar worden de stoute mensen in de hoek gezet (de capaciteit ken ik niet).

Eten, vervoer, medische voorzieningen kosten hier twee keer niks. Kledij is betaalbaar. Waarom komt niet heel de wereld hier dan leven?
Awel, het wonen hier kost stukken van mensen.
Wie een plek wil om zijn bed neer te zetten
betaalt zich te pletter, betaalt zich blauw, komt in financiële ademnood.
Wie een eigen wagen wil is ofwel steenrijk ofwel van lotje getikt. Het eiland is ± 25km van noord naar zuid en ± 45 km van west naar oost.
En het is er vlak. MRT en bus komen overal. MRT = Mass Rapid Transportation. In de stad zelf rijdt de MRT onder de grond, buiten de stad rijdt hij
boven, op een eigen bedding, boven al dat groen, hoog genoeg om veel van het landschap te zien.

Braak terrein is hier niet, het is allemaal omgezet in park, in afwachting dat er iets op gebouwd wordt.
Of anders zijn een bouwwerken aan de gang. Die werken gaan vooruit, niet zoals bij ons.
New Towns worden hier 'ineens' neergezet. Alle woontorens tegelijk en dat zijn er veel. Zo is het ook gedaan met stof maken
wanneer de bewoners er in trekken. Dus niet building per building zoals Amelinckx en Etrimo ooit vroeger
Dat heb ik allemaal duidelijk kunnen zien in '99 toen we met schip 30 -tekst 297- door Johor Strait vaarden om naar Sembawang te gaan,
naar de noordkant van het eiland, om in droge dok te gaan.

In de stad wordt er wel building per building gewerkt, maar dat zijn kantoorgebouwen, daar woont niemand. Zelfs geen conciërge.
Enkel de security loopt daar dag en nacht rond. En die mensen zijn zeer wakker.

2001-03-01 ~ Jurong, Singapore

Gisterenavond is de nieuwe cheng aan boord gekomen en hij had post bij. Jochei. 't Is al 'ne goeie' en ik heb hem nog niet gezien.

13h30: de darmen zijn aangesloten aan de manifold. Ze zullen beneden al bezig zijn met lossen. Het grondspuitschip is aan het rondvaren.
Waarom kan ik niet zien, weet ik niet. En de bulkcarrier die hem bevoorraad is nu weg, misschien nieuwe grond gaan halen?

Zo'n grondspuitschip hebben we hier in ''99 in Sembawang zien liggen. Het is een zeer vreemd model van schip en het was toen zodanig ontmanteld
dat we er toen eigenlijk niks konden van maken. Nu wel. https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_De_Nul_Group , https://www.jandenul.com/ 

Rond 17/03 zouden LM en ik ergens in de Perzische Golf afmonsteren. Dat vind ik erg. Ik had veel-veel liever hier afgemonsterd.
Hier zijn ze beleefd tegen buitenlanders, in de Perzische Golf kennen ze dat niet, beleefd zijn.

04-09-2020 om 11:35 geschreven door maart

2001-02-09 ~ op anker, Khor Fakkan (UAE)

Dag Mensen Allemaal,

Choff Luc is nog aan boord. Wat mij betreft had hij al op Zaventem mogen staan om onze brieven te posten die ik hem daarstraks gegeven heb.
Het is een dag of wat spannend geweest, maar nu is choff Diga toch tijdig aan boord geraakt is kunnen we in feite vertrekken hè.
Edoch!
We liggen hier sinds vanmorgen 10h op anker om te bunkeren (brandstof innemen). Om 10h30 zou de bunkerbarge hier zijn, zei LM om 12h.

Aan tafel vertelde cheng Zeba dat capt Wero 'vergeten' was de ETA door te geven aan de wal.
Het heeft geduurd tot 12h50 eer ik de omvang besefte van wat cheng Zeba aan tafel gezegd had : de ETA. Vergeten door te geven.
ETA = Estimated Time of Arrival.
De Estimated staat erbij omdat er vanalles kan tussen komen. Files zo niet natuurlijk, maar slecht weer of pech onderweg ...
Als Wero de wal niet intijds verwittigt moet hij niet verwachten dat de betrokken firma voor ons zal klaarliggen met de brandstofbevoorrading hè.
Hier liggen 52 mastodonten op anker, vanmorgen heb ik ze geteld. Als dit schip geen afspraak heeft en dus zijn beurt moet afwachten voor brandstof
liggen we hier 12/02 nog. En die dag moeten we in Koeweit tegen de kaai, of we geraken nooit intijds in Singapore om lossen.

14h20: het bunkerschipke is er. Oef! 'k Zag ons hier al dagen verliezen en ik in de knoei geraken met mijn privé-schema vanwege
ETA 'vergeten' door te geven. Ja. Wero had weer een fles soldaat gemaakt zeker?

2001-02-10 ~ Straat van Hormuz

Vanmorgen heb ik mooie rotsen gezien in de zonsopgang. Misschien lag daar wel de stad Hormuz zelf, waar
Marco Polo een tijd verbleven heeft. Die was ook veel van huis. Eén keer is hij wel 25 jaar weg gebleven.

Gisteren was een inspecteur van de Lloyd's aan boord voor de certificaten van het schip. We zijn goedgekeurd,
we hebben de nodige stempels gekregen, het schip mag weer een jaar varen.
Gisterenavond zie ik in de kladversie van LM zijn werkboek (die ik moet intikken) vier lijnen rode tekst staan, vooraf gegaan door
een rode gevarendriehoek met daarin een uitroepteken en met bijgaande tekst :

                                                      ME LO Purifier exploded
                                                      after the Auto-Stop order,
                                                      after LL alarm, ME Sump ±99cm
                                                      LT 22h50, UTC 18h50

Zo staat dat daar. Met weinig woorden. Hij had kunnen dood zijn.
ME = Main Engine, de hoofdmotor, het bakbeest dat zorgt voor de aandrijving van de schroef.
LO = Lubricating Oil, de smeerolie voor het bakbeest, voor de hoofdmotor.
Purifier = de centrifuge die de smeerolie ontdoet van onzuiverheden à 7000 toeren per minuut.
exploded = ontplofte, uiteen gespat
Auto-Stop = automatische stop, een ingebouwd beveiligingssysteem (zogezegd)
LL = Low Level, te laag peil, te weinig volume (in de Sump, de tank voor de gebruiksklare smeerolie)
Sump = de verzameltank voor de gebruiksklare gezuiverde smeerolie
Het verhaal : twee dagen geleden is LM om 22h50 tijdens zijn avondronde bij de purifiers, die grote centrifuges.


                                                

                                                https://www.marineinsight.com/guidelines/high-speed-centrifuge-on-ship-construction-and-working/

Hij zet er ene handmatig op Auto-Stop dan doet de purifier een spoelprogramma om zijn trommel proper te maken.
De purifier begint er aan. Ineens spat de bovenkant uiteen. Van het gietijzeren deksel vlogen (schoten) twee stukken weg.
De pijperijen kregen een slag, het stuk waarop ze gemonteerd staan brak los en de ring waarop dat alles steunt draaide 180° door.
't Was ineens een totaal andere machinerij.
Het derde stuk van het deksel (± ¼ van de oppervlakte) bleef in de frame op de purifier vaststaan.

          Er zijn huishoudwasmachines waarvan het zwierprogramma tot 1200 toeren/minuut kan.
          Deze centrifuge is dus 5,8 keer krachtiger dan zo'n straffe zwierder.

LM stond er op een 2m vandaan toen het gebeurde, op een platformpje.
Hij heeft de trommel dus zién draaien, à 7000 toeren/minuut = 116,6 toeren/seconde.
Hij heeft de purifier afgezet en cheng Zeba gebeld. Zeba heeft foto's gemaakt van de stukken deksel, van de uiteengespatte purifier en
de pijperijen die naar de andere kant geslagen waren. De purifier was op ¼ tijd van zijn grote onderhoud. Om de 4000 hrs worden ze
gedemonteerd voor een onderhoudsbeurt. Deze heeft volgens zijn teller nog maar 3000 hrs sinds zijn laatste beurt.
Nog bijlange geen reden om koleirig te worden dat hij kapot draaide hè Zeba!
Voor vanmorgen stond de jaarlijkse controle van het schip door de Lloyd's op het programma. Dat een purifier achteraf doldraait van opluchting? Murphy.

Gisterenavond heb ik aan tafel wat zitten babbelen met choff Diga. Hij heeft een fijn verlof gehad tot 07/01. Toen kwam hij terug uit skivakantie
(Les Arcs, Frankrijk) en in Luxemburg voelde hij zich niet goed. Een serieuze verkoudheid, dacht hij. In Mons (thuis) was hij kapot van de koorts: mazelen.
Als kind heeft hij de mazelen niet gehad. Hij is opgegroeid in Afrika, Rhodesië (nu Zimbabwe) en daar krijgen de kinderen blijkbaar geen mazelen (?)
Kinderen in Afrika krijgen vanalles, en Diga heeft dat allemaal overleefd, maar mazelen hebben ze daar niet. -dat klopt niet nu niet meer:
https://www.demorgen.be/nieuws/meer-dan-140-000-slachtoffers-mazelen-wereldwijd-opnieuw-in-opmars~bc837ec5/?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.be%2F 
Diga is er ziek van geweest. Serieus ziek. Da's geen prettig stuk verlof hè.

Verder wist hij te vertellen dat capt Wero binnen drie weken afgelost wordt door capt PO. Weeral (!)
Binnen drie weken al, dat zou dan in Singapore zijn, wanneer we gaan lossen. Dat is begin maart. LM zijn contract is afgelopen op 10/03.
Begin maart is dan misschien wat vroeg, maar het zou toch zo mooi zijn als we er in Singapore ook al af mogen en dat stuk PO kunnen ontlopen.
Anders wordt het afmonsteren in de laadhaven en wie weet waar dat is. Oman of de UAE zou menselijk zijn om af te monsteren,
maar Saoedi Arabië of Koeweit is andere koek. En Iran is helemaal onmogelijk om daar af te monsteren.
Dan maar wachten tot de volgende loshaven? Dan wordt het einde maart of later. En al die tijd met dat stuk PO varen? Viér weken?
Neptunus, sta me bij. Liever begin maart in Singapore afmonsteren, als dat mag van de rederij.

2001-02-11 ~ op anker, Koeweit

Gisterenmorgen vroeg ik aan LM om nog eens uiteenspatten van de purifier wou beschrijven omdat ik wou weten of ik
het zo wat juist opgeschreven had, zonder fantasietjes of frullen.
"Maar zeg, zei LM, ik ben er juist een beetje van bekomen." Maar hij beschreef het toch nog eens anders schrijf ik Mechanica op Geheel Eigen Wijze
en dat wil hij nu ook weer niet.
Gisterenavond moest hij voor iets nog efkes beneden zijn en ik mocht eens mee om naar die verongelukte purifier te gaan kijken
De stukken lagen in de workshop verspreid over verschillende tafels, zoals in een film, in een labo van de technische recherche.
Alleen zijn de vingerafdrukken niet zo van belang, de hoofdverdachte is het slachtoffer zelf: ME LO Purifier Inboard SJ40F.
Op de locatie van de purifier zijn de pijperijen alvast weer naar de juiste kant gezet.

Van de sokkel waarop ze gemonteerd staan is een hoek afgebroken door het impact van een wegvliegend stuk deksel.
De pijperijen op hun plaats brengen was niet zo zwaar want de ring hing nu toch los. Het ¼ deksel ligt er naast en de twee weggeslagen stukken ook.
Gietijzer van ± 7mm dik, gewoon kapot geslagen ... misschien moét zo'n deksel wel van gietijzer zijn, anders was de schade mogelijk nog groter.
LM heeft getoond waar hij stond toe het gebeurde: aan de goeie kant, langs waar men weg kan wanneer er iets gebeurt. Was een stuk gietijzer
zijn kant uit gekomen, dan weet ik het nog zo niet hoor. Het gebeurde in een fractie van een seconde en een mens heeft misschien
twee fracties nodig om te reageren. 'k Zag plots dat stuk gietijzer zijn torso binnendringen ... niet meer aan denken.

Zojuist belt Den Dierbare voor een fles water. Ze zijn tóch aan die piston begonnen! Goed. De Koeweiti doen tenminste niet zo mistig en mysterieus
over het tijdstip van binnenvaren als de Chinezen. Zij laten tenminste weten dat dit schip nog twee dagen de tijd heeft om iets van onderhoud te doen.
Brave Koeweiti. Het is hier persies ook frisser dan in de Golf van Oman (kan dat?)
Maar de piston zelf zal nog warm zijn. We liggen pas stil sinds vanmorgen. Heel de boel een dag laten afkoelen ware beter geweest, maar
drie dagen tijd is er waarschijnlijk niet.
Besluit : de liggen hier morgen nog zeker, dwz dat er vanavond nog darts gespeeld wordt.

Choff Diga speelt veel beter dan choff Luc had laten doorschemeren.
Diga is linkshandig, zodus hebben capt Wero en hij het bord in twee opgedeeld. Wero mikt op de rechter cijfers, Diga op de linker.
Strategieën zijn er om afgeluisterd te worden, deed LM teken.
Gisterenavond was het de eerste match van choff Diga als ploegmaat van capt Wero.

Wero was hem aan het betuttelen als een tante non die de voorbije 30 jaar het dorp niet meer uit geweest is en nu denkt dat iedereen op die manier leeft.
Hij begon nog net geen antimakassars recht te trekken, maar het ging die kant uit. https://nl.wikipedia.org/wiki/Antimakassar , https://nl.wikipedia.org/wiki/Makassarolie 
Na een drie opeenvolgende betuttelingen keek Diga regelrecht verbaasd mijn kant uit. En ik was beschaamd in Wero zijn plaats.
Hoorde hij zichzelf niet bezig? Dit was Diga zijn eerste schip toch niet!

Na 90 maal gedurende 1h per dag mensen aan het spel zien, ben ik daar ongeveer goed in aan het worden. De punten kan ik natuurlijk niet voorspellen,
maar wel of iemand van plan is het uit te hangen die avond. En mijn brilleke afzetten helpt niet, ik hoor het toch.

2001-02-14 ~ Mina Saud, Koeweit.

We zijn aan het wegvaren van de boeien. Binnen ± 3hrs zijn we in Mina Al Ahmadi (ook Koeweit). Daarna gaan we naar nog een deel laden in
Abu Dabi (UAE) en dan zijn we eindelijk ribbedebie naar Singapore om te lossen.
Het was hier nogal een gedoe om het schip op zijn plaats te houden : langs het kasteel zes extra boeien en vooraan allebei de ankers uit!
Persies Gulliver die vastgebonden lag bij de Lilliputters.
Het gebeurt niet vaak, twee ankers uit. En zeker niet wanneer we zelfstandig op anker gaan. De ankerkettingen zouden in elkaar draaien wanneer
het schip door wind en stroming & getij een cirkel beschrijft. Hoe krijgt men dat nog los?

De pijplijnen hangen hier onder witte markeerboeien. De pijplijnen worden door een kleine stevige werkboot langszij gebracht
(de werkboot heeft een duiker aan boord) en met onze cargokraan worden ze aan boord gehesen. Dan wordt de verbinding gemaakt. Laden maar!
Van de drie laadhavens ligt gelukkig geen enkele in Saoedi Arabië.
Mina Saoud en Mina Al Ahmadi liggen in Koeweit en Das Island hoort bij de UAE.
Wat was al de voorbije dagen dat gelul over Saoedi Arabië dan? Hebben ze op de brug geen kaarten?

Gisteren zat een Indische loading master mee aan tafel. Capt Wero vroeg of er nog Amerikaanse troepen zijn in Koeweit.
Jawel, zei de loading master, er wordt niet over gesproken maar ze zijn er, er ligt continu 3000 man aan de grens met Irak.
De loading master vertelde ook dat toen hij in Londen was, hij heel veel buitenlandse restaurants gezien heeft maar geen enkel
typisch Engels restaurant. Daarop antwoordde capt Wero dat er wel eten te krijgen is in pubs, maar dat zoiets als een 'Engels' restaurant
in feite niet bestaat.

2001-02-22 ~ op zee

Heb ik een ganse week niet geschreven? Jamaar, jamaar ... kan dat zo maar?
'k Ben bezig geweest met drie zeekaarten 'aan te kleden' met documentatie uit Encarta. Het resultaat is plezant.
'k Zal er eens een fotootje van maken, 3 x klik, ziezo.
Eén met het stadsplan van Singapore, binnen zes dagen moet ik dat uit het hoofd kennen, of zo goed als, want misschien krijgt LM een halve dag vrij
in Singapore en zodat ik hem kan gidsen waar hij naartoe wil, zonder tijd te verliezen met verloren lopen.

Daarstraks moesten er mails verzonden worden. Eén naar Didi en één naar de Antwerpse Fiducia.
Voor de Antwerpse Fiducia staat in het vak 'onderwerp' de familienaam van LM + het klantennummer.
Dus om 13h trekt bibi met de diskette naar de brug, moreel gesteund door Den Dierbare coach, die naar zijn werk moest.
Vermits op de brug capt Wero toch juist bezig was nam hij onze diskette erbij en vroeg of er voor de mail naar Didi geen onderwerp bij moest.
- Nee, niet echt captain, zei ik.
- Niks?
- Nee ... niet echt ...
- Misschien 'm&m' stelde hij voor.

          Daar hebben we het! -'m&m' is ons signatuurke onder een privémail
          Wero leest de privémails volgens eigen zeggen niet, want die zijn persoonlijk. Dat is zijn 'principe'.
          Waar haalt hij dan zo vlotjes en direct de 'm&m' vandaan?
          Dit is al de tweede captain die zich verspreekt. -de eerste was PO, ivm met een gezipte mail, tekst 327

'k Had uit de lucht willen vallen ('m&m' wat is dat captain?) en hem zo aan de kaak stellen, laten merken dat ik hem door had.        
Maar ik dierf niet. Als peeke zijn cent valt dat hij 'm&m' onmogelijk kan weten en daarop rood en lastig wordt omdat hij
iets uit zijn mond laten vallen heeft, zitten LM & ik weer met de gebakken peren. Want capt Wero zit nog altijd met scheepskolder hè.
Cheng Zeba zo niet, die is er door. Sinds hij weet dat hij afmonstert heeft hij land geroken en is alle kolder omgezet in zuurstof. Neptunus zij dank.

2001-02-23 ~ op zee

Gisteren hadden we plots drugtest, op bevel van de rederij. Dan moet iedereen een urinestaal leveren.
En wie kan dat niet op bestelling? Wie wordt er doodongelukkig omdat hij maar niet op commando kan plassen? LM.
Maar dit keer was hij niet de enige. Choff Diga kan het ook niet op commando.
Met hun twee stonden ze in de pantry vloeistof in te nemen en samen ongelukkig te wezen. Tussen 14h30 en 16h05 heeft LM 1,5L water
gedronken + 4 mokken koffie à 33 cl elk + een mok thee met citroen. Anderhalf uur plas-verlof.
Om 16h10 ging hier in de cabine telefoon: HET was in orde. Hij was weer een gelukkig man zei hij.

's Avonds tijdens het dartspel van 18h tot 19h hebben ze elk drie keer het spel moeten stil leggen wegens wateroverlast.
De testresultaten waren al verzonden maar die 3,15 L moesten nog geloosd worden.

03-09-2020 om 00:00 geschreven door maart

2001-02-06 ~ op zee

Van ma hebben we een lijstje ontvangen met 18 controlepunten om te weten of men 'oud' aan het worden is.
Punt 06 : ineens zien uw kinderen er van middelbare leeftijd uit.

In Lamao (Bataan, Filipijnen, 10/12) vroeg iemand me of ik kleinkinderen heb. Kleinkinderen? Mô vriend toch, ik heb geeneens ...
Ow, wacht, misschien zie ik er al lang gans anders uit dan ik nog denk, -toen 49j- die man ziet iemand van middelbare leeftijd en ik
denk nog altijd dat ik er uit zie als ik.
- Nee, zei ik, geen kleinkinderen. En ook geen kinderen.
10/12 is dus Een Datum in mijn kleine levensgeschiedenis. Niet omdat ik toen voor de eerste keer voet gezet heb op Filipijnse bodem maar
omdat ik vanaf die dag besefte dat ik tot de groep Mogelijke Grootmoeders behoor. En wie weet hoe lang al, een grandma.

Acht weken later in Singapore zei een kleine seniore Maleise dame (zo'n porseleinen poppetje) die een dollar wilde gewisseld hebben in stukjes van
20 cent met een zeer ladylike glimlach "god bless you, child". Zij noemde dollarcent nog shilling. Heeft ze de tijd van de Britten nog meegemaakt?
Ze sprak ook zeer Brits Engels. Misschien had ze in Engeland gestudeerd.

Grandma >< Child? I's all in the eye of the beholder, hè? Ja.

2001-02-07 ~ op zee

In de Straits Times staat een interessante reeks artikelen over leiderschap. Niet dat we zelf iets in die zin van plan zijn,
maar het is wel interessant om weten hoe dit schip scoort op een schaal van 10. Welwel, er is er ene die weer naar school moet blijkbaar.
En de vorige dan ook maar. Zeer verhelderende artikelen.

Gisteren heb ik in een tijdschrift uit Singapore een artikel gelezen over het soort problemen dat president Arroyo zal op te lossen krijgen
voor 76 mio Filipijnen. Onder andere in verband met het onderwijs. Van dat laatste heb in Lamao iets gezien.
Over Lamao heb ik in vorige brieven nog niks verteld hè. Na Lamao begon het gedoe met de kerstversiering, toen heb ik twee weken niet veel geschreven.

Er was een middelbare school neergepoot waarvan de gebouwen stonden te vergaan in de blakke zon. In de blakke tropenzon.
Het gebouw was nooit in gebruik genomen.
De woonwijk op de helling is een en al begroeiing om schaduw te maken. De huizen in het centrum van het dorp hebben aan vier kanten afdaken om
de muren uit de zon te houden. Het marktplein is voorzien van een bouwsel om de zon te weren.
In ineens staat daar een schoolgebouw naar een ontwerp dat klakkeloos is overgenomen uit een andere klimaatzone, nergens is zonnewering voorzien.
Welke amateuristische doe-goeders hebben daar de giften van hun welwillende donateurs versmost?
Op het sportterrein hadden enkele ondernemende dorpelingen een begin gemaakt met grachten graven, om rijstvelden aan te leggen.
Sportterreinen in de tropenzon, als dat geen Witte Olifant is!
De mensen op het platteland leven op het randje van de ondervoeding. Met welk energie-overschot zouden ze dan sporten?
No rice, no power. Met ander woorden : neem een schup een graaf iets nuttigs, als ge dan toch fysieke inspanningen wilt leveren in deze hitte.

2001-02-08 ~ op zee

Er zijn zo van die dagen hè ... een mens zou ze moeten kunnen overslaan.
Gisteren kwam LM boven met nieuw nieuws. We gaan morgen niet op anker gedurende 5 dagen bij Khor Fakkan (UAE), we blijven er de tijd om te bunkeren
en varen dan door naar Koeweit. En dat is een lelijke streep door de rekening van choff Luc. Choff Diga zou hem hier komen aflossen, maar in Khor Fakkan
laden we deze keer niet. Dan zouden beide choffs rustig de tijd gehad hebben om met twee de stand van zaken door te nemen.
Als we maar enkele uren op anker liggen om te bunkeren, dan moet Diga een dag vroeger uit België vertrekken om intijds aan boord te geraken.
De rederij in Antwerpen was vollop bezig aan het proberen om Diga te bereiken. Maar of ze hem te pakken krijgen is een andere vraag.
Misschien heeft hij alle telefoons afgezet en is hij op familiebezoek om afscheid te nemen ...

Ze zullen hem waarschijnlijk in Koeweit doen toekomen. En dat is niet gemakkelijk voor beide choffs, want dan is het laden al begonnen.
Kortom, heel het de planning, heel het tijdsschema van Luc ligt nu overhoop. Daar gaat zijn rustige hand-over.
Luc was er zeker van dat hij zaterdagmiddag (10/02) van boord zou gaan en nu weet hij het niet meer.
In Koeweit (12/02) kunnen ze ons ook nog 5 dagen op anker houden en dan is het al 17/02 ... misschien laten ze Diga toch wel aan boord komen
terwijl het schip nog op anker ligt, en kan Luc nog vóór 17/02 naar huis, maar dat wordt niet de rustige hand-over die hij voorzien had.
Plezant is anders.
Gisteren tijdens het avonduurtje was zijn dartsspel zelfs niet zoals op andere dagen. Een mens zou van minder slecht spelen hè.
Capt Wero (zijn vaste ploegmaat) had er iets op aan te merken ook nog.
Plezant is anders!

Die vijf dagen anker in Koeweit ipv Khor Fakkan (UAE), áls het al vijf worden, moeten we ons klaar houden om binnen te gaan.
Dat betekent dat ze in het machien geen piston kunnen vervangen of niks opengooien voor onderhoud, omdat het schip vaarklaar moet blijven.
Voor de mensen van het machien ligt de planning dus ook danig overhoop.
Wanneer we gaan lossen in Singapore liggen we tegen de kaai en mag de piston ook niet gedaan worden.
Een schip moet in geval van nood direct kunnen vertrekken. Een geval van nood = brand, een ontploffing ... ofwel op de terminal, ofwel aan boord.

En op anker in Ningbo (China) kon de piston ook niet gedaan worden, want daar kon de lichter 'elke dag' toekomen terwijl de Chinezen heel goed wisten
dat hij nog in Shanghai lag en dat hij de eerste twee dagen onmogelijk op de plaats van afspraak kon zijn in Ningbo.
Twee dagen is zeer zeker genoeg om een piston te doen. Dat de lichter op weg was vanuit Shanghai hebben ze pas in de loop van de derde dag laten weten.
Hun gezichtsverlies beperken, dat is de eerste bekommernis.
Dat daardoor hier aan boord onderhoudswerken blijven liggen omdat ze de mensen aan het lijntje houden is absoluut niet van belang.
De schijn hoog houden, dat heeft voorrang op het welzijn van een schip, op alles. 

Australië, Canada, de US en sommige landen in Europa, daar heb ik soms heimwee naar. Directe & klare communicatie & informatie.
Waarom zitten wij de laatste jaren zo dikwijls in 'apelanden'?  Gewone landen hebben toch ook aardolie nodig ... 

Buiten de miserie met de planning door het totaal gebrek aan klare communicatie heeft LM dagelijks te maken met vier Bulgaren in het machien,
twee mecaniciens, een fitter en een wiper. Na twee maanden aan boord (gemonsterd 11/11) is het peil van de twee laatsten gezakt tot onder de norm.
De twee eersten zijn nooit binnen de norm geweest. Hij heeft al geruime tijd het vermoeden dat zij geen scheepsmecaniciens zijn.
Wanneer men daar iets wil aan 'doen', twee van de vier vervangen bvb, laat de rederij in Antwerpen horen : 'dat had ge in november moeten zeggen'
En hadden ze het in november laten weten ...? Dan had de rederij gezegd dat ze het eerst maar eens moesten proberen met het volk dat voorhanden is.
Dat is dus de ruggesteun cheng Zeba en LM krijgen van de rederij in Antwerpen, van het thuisfront.
De brousse strekt zich uit tot op alle oceanen en begint op het kantoor in Antwerpen.
En dan is er ook nog de 'nieuwe' elektrieker, maar met hem heeft LM slechts zijdelings te maken.
Een elektrieker hangt rechtstreeks af van de cheng.

Het vreemde is dat enkel in het machine-departement gesukkeld wordt met de vakkennis van het volk. Dat is nu al onze tweede contractperiode zo.
De Bulgaren van de andere departementen komen van de militaire zeevaartschool. Waar de Bulgaren van het machine-departement
een opleiding gehad hebben is niet duidelijk, niet te achterhalen. Alvast niet op een militaire school.
Ze hebben niet die 'correcte' attitude zoals de stuurlieden. Die springen net niet in de houding.
En ze zijn géén scheepsmecaniciens, daarvan is LM nu zo goed als zeker.

Verder hebben we voor het ogenblik twee gevallen van scheepskolder: capt Wero en cheng Zeba, de leiding zelve deze keer. En allebei tegelijkertijd.
Aan kleine ongenoegens wordt de aankleding van gefundeerde ontevredenheid meegegeven, en wel met de meest ernstige mimiek.
Als het niet over de broodmandjes gaat dan zijn het de toiletzeepjes of het bleekwater ... die kleinigheden zijn geen onderdeel van de
algehele huishouding meer, ze bestaan voor het ogenblik op zichzelf en zijn top-onderwerp. (zucht)
Wanneer een van de twee weer zo'n aanval van acute scheepskolder krijgt weet ik niet of het zwans is of arrogantie.
'Doét die zo, of ís die zo?' Het is glad ijs.
'k Probeer me er van tussen te houden wanneer het weer eens zo ver is: als ik niet rechtstreeks aangesproken wordt spreekt men niet tegen mij
en Oost-Indisch doof heb ik ook al gedaan, maar die trukken pakken niet élke keer.

Gisteren ging het er over dat de steward Krasimir 'teveel' bleekwater gebruikt en dat de badhanddoeken daardoor onaangenaam ruiken.
De lakens en de slopen dan niet? Op een sloop ligt men een ganse nacht, een badhanddoek gebruikt men maar efkes.
Het is de huishouding die het moet bekopen wanneer de heren zich vervelen, ik heb het zo vaak meegemaakt toen ik nog stewardess was.
De mensen van de huishouding zijn de laagsten in graad, die hebben toch niks te zeggen.
Van die kant valt dus geen weerwerk te verwachten. -denken ze

Voor witgoed (de scheepswas in dit geval) mag men javel gebruiken. Én javel ontsmet. In een grote groep is dat van belang voor badgoed en beddegoed.
Schurft en luizen, het is allemaal al eens gebeurd. Schurft anderhalf jaar geleden nog, op schip 31. -tekst 309
'k Zou dus maar blij zijn wanneer een handdoek naar bleekwater ruikt, dat is teken dat iemand van de huishouding het scheepslinnen ter harte neemt.
En dat ruiken kan hoogstens bij het eerste gebruik zijn want na het eerste gebruik is een handdoek al niet meer kastvers.
Met hun papieren-job weten ze niet hoe grauw sommige handdoeken in de cabines van de werkende mensen er soms kunnen uitzien na een week,
maar dat meent dan wel te moeten stellen dat Krasi teveel bleekwater gebruikt.

'k Zei iets dat sommige handdoeken wel wat bleekwater kunnen gebruiken. Hij tut-tutterde dat weg. Zo'n vaart kon dat toch niet lopen ...
Maw: ik moest niet overdrijven. (Dat is Wero zijn manier om te  nuanceren: bagateliseren en minimaliseren.)
En gij moet niet over-simplificeren, vent! 

Zijt ge al eens gaan kijken naar de handdoeken na een week? Nee.
Denkt ge dat de mensen tijdens hun werk zomaar wat tot aan hun ellebogen in de blubber zitten? Uit verveling?
Nee Sukkel. Mensen die zich vervelen beginnen te jengelen over prutsen als de geur van bleekwater.
En wanneer de scheepswas een paar maal zonder of met te weinig bleekwater gedaan wordt en dan álle handdoeken een grauwe tint krijgen,
dan kan hij daarover beginnen. Zo heeft hij al een gespreksonderwerp klaarliggen voor binnen enkele weken.
Daarvan is hij nu al zeker, en ik ook want het scenario is niet nieuw. En die grauwe was zal dan Krasimir zijn 'schuld' zijn.
Man, dacht ik, de realiteiten van een bemanning leven op andere verdiepingen dan de uwe.
Zijt ge schip 09 vergeten? 1983? Dat boekske zal ik maar gesloten laten zeker?

Scheepskolder is besmettelijk. En er bestaat geen vaccin tegen.
Het enige dat misschien kan helpen is preventief eens gek doen. Om het niet te worden.
Maar meneer verkiest de fles.

'k Ben een interessant boek aan het lezen over een bergexpeditie in de Himalaya. Ze zijn met een tamelijk kleine groep wetenschappers.
Ze leven kort op elkaar en moeten heel nauw samenwerken ook. Drie maanden. Ze moesten dus uitkijken dat ze niet op mekaars lip zaten.
Realistisch blijven (en zorgen dat anderen dat ook doen) is één van de taken van de leiding. Die moet daar tijd en aandacht aan besteden en
het voorbeeld geven of heel de groep krijgt de kolder in de kop.
Eén van de manieren is de contacten zo formeel mogelijk houden.
Een andere manier is de werkroutines van andere mensen niet nodeloos overhoop gooien.
Sommige passages uit het boek zouden kunnen dienen als verplichte lectuur voor een aantal scheepscaptains.

Maar voor de rest gaat hier alles prima.

Gisteren hebben LM en ik de eerste van de 10 nieuwe video's te zien gekregen die in Singapore (30/01) aan boord gekomen zijn.
Gladiator. https://nl.wikipedia.org/wiki/Gladiator_(film) Neig hoor. En veel mooie kostuums.
In Encarta ben ik eens gaan opzoeken wie Marcus Aurelius nu weer was en wie Lucius Aelius Aurelius Commodus,
want ze hadden toch zoveel Romeinen in Rome dat een kat haar eigen Romeinen er niet in terug vindt.

Vanmiddag wist LM te vertellen dat de wiper morgen naar huis vliegt. Officieel om gezondheidsredenen.
Dat lost het probleem niet op. 'Gezondheidsredenen' verschuift het probleem gewoon naar later.
Die gast staat hier binnen een aantal maanden terug, wanneer de vervanger zijn contract uitgedaan heeft.

2001-02-09 ~ op anker, Khor Fakkan (UAE)

10h : choff Diga is er! En hij heeft post bij, maar ze zit nog in zijn valies. Beide choffs zijn zeer bezig met de hand-over.
'k Moet nog efkes geduld hebben.
Gisterenavond was het nieuws al binnen gekomen dat Diga zou aankomen vandaag. Op slag speelde Luc tijdens het avonduurtje veel beter darts.
Sinds datum 01-01-01 werd de puntenstand bijgehouden. Gisteren was het dan The Grand Final: 52-51 voor het departement deck.
Cheng Zeba was er een beetje niet goed van. LM heeft nochtans een shanghai gespeeld. Maar 't heeft niet mogen baten. 
Ze stonden alle vier de spelers stonden op scherp gisteren. 't Waren mooie matchen. Pittig. 

           'Het woord Shanghai wordt gebruikt bij darten. Gooi je een triple, single en double van hetzelfde getal dan noemt men dit een Shanghai finish.
           Deze term wordt voornamelijk gebruikt voor een finish van 120 ( Shanghai 20 ). De eerste pijl moet in de triple of single zitten van de 20. 
           Afhankelijk van de eerste pijl komt de tweede in het gene wat nog niet gegooid is. De laatste pijl moet in de double 20 komen. 
           Lukt dat dan heb je Shanghai 20 gegooid. Het moeilijke van deze finish is het feit dat de pijlen elkaar regelmatig in de weg zitten.'
           van : https://www.onetime.nl/uitleg-over/shanghai

02-09-2020 om 07:50 geschreven door maart

2001-01-26 ~ op zee

Gisterenavond ging het aan tafel efkes over de bijna-aanvaring van vier dagen geleden in de baai van Ningbo -tekst 330
Choff Luc had de scheepshoorn wel luid en duidelijk gehoord, edoch, hij kon niet zomaar naar de brug springen, hij was op de wc.
Wij waren het er danig over eens dat dit een geldige reden was om niet direct op post te zijn.

Waar was ik nu gebleven met mijn relaas over onze uitstap naar Ningbo? Ah ja, van de stad weer naar boord geraken.
Wijs geworden na ons Koreaans avontuur van vier jaar geleden -tekst 208- hebben we een taxi genomen bij een groot hotel.
Niet dat daar een ander soort taxi's staat, maar bij een groot hotel is allicht iemand die Engels spreekt.
En anders haalt de portier wel iemand die Engels spreekt. 't Was nodig ook: de eerste chauffeur had persies nog nooit van het havengebied gehoord,
niet in het Engels en niet in het Chinees. Want het adres van het schip stond in de twee talen op ons papierke. -misschien kon hij niet lezen, bedenk ik nu
Op de duur stonden er zeven mensen om ons op weg te helpen. Zelfs de mevrouw die telkens opnieuw de trappen droog dweilde hielp mee.
De baliemeneer van het hotel stelde voor een hotelcar te nemen.
Eerst hadden we hotelcard verstaan. Oeioei, wat is een hotelcard? Iets dat wij niet hebben!
CAR, niet card, met een wagen van het hotel zijn we terug geraakt, de randsteden door en het industriegebied in.
Onderweg hebben we veel vuurwerk gezien vanwege het Chinese Oudejaar/Nieuwjaar.

De car van het hotel mocht het terrein van de terminal niet op. Van aan de grote poort tot aan poort n°1 was het een eindje stappen, door de koude wind.
Aan poort n°1 was het winkeltje nog open. De mevrouw wou onze overschot aan yuan wel weer in dollars wisselen, had ze 's middags gezegd.
We waren rillerig van de kou, de mevrouw zette twee bekertjes heet water voor ons op haar toonbankje.
Wij dachten dat daar theezakjes zouden inhangen. Nee, ze deed teken dat we het mochten opdrinken. LM was zo enthousiast bij de gedachte aan
een slok heet water dat hij zijn bekertje om stootte. Water over het toonbankje, in de schuif met sigaretten & op de schabbetjes met paperassen.
De mevrouw begon uitgebreid schabbetjes af te kuisen en schuifjes uit te drogen. Pakje per pakje, doosje per doosje.
De eerstkomende minuten zouden er geen ene yuan gewisseld worden, zoveel was duidelijk.

Daarop was het haar etensuur. Wij hadden haar overlast bezorgd en konden dat goedmaken door haar gezelschap te houden terwijl ze
haar maaltje opslobberde. 'k Zat daar heel de tijd met de yuan in mijn hand, duidelijk zichtbaar, ze zou niet vergeten waarom wij daar nog zaten.
Eindelijk maakte ze aanstalten om met geldzaakjes te beginnen. Het wisselen verliep trager dan in de namiddag.
Misschien zat ze uit te rekenen dat wij ofwel vree weinig opgedaan hadden, ofwel ergens nog bij gewisseld hadden.
En bij wisselen gaat het over percentjes hè.
We hebben mekaar 'eppie noejier' gewenst, het soldaatje aan poort n°1 ook, maar die mocht niet antwoorden en wij weer naar het schip.
Over een weg uit de boeken van Pearl Buck. De koets van de keizer van China kon daar elk moment langs komen.
In de koets zouden potjes gloeiende houtskool staan, stoofjes.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pearl_S._Buck , https://asiasociety.org/blog/asia/rehabilitation-pearl-buck  

Er stond een ijzige wind. Hij beet bijna LM zijn oren af. Ik heb mijn sjaal rond zijn hoofd gedraaid.
Dat hielp een beetje. Aan het water was het nog kouder.

10h: Vandaag is het windstil en het water is zo glad als een spiegel. We varen door een school vliegende vissen.
Ze trekken duizend streepjes door het water. Mooi hoor. Persies elfjes die neerstrijken en opstijgen.
En een school bruinvissen! of iets dat er op lijkt. Ze buitelen en halen capriolen uit. 't Is persies speeltijd.
Op foto zal er niet veel te zien zijn, een beetje geplons misschien.
We varen ten zuiden van Taiwan. Het zeewater is alweer 26°C en de frisse dagen in het machien zijn voorbij.

2001-01-29 ~ op zee

Morgen hebben we nog eens Singapore Passage. We gaan bij Jurong stoppen om te bunkeren en misschien wordt de romp nu behandeld.
Dat duurt allemaal wel efkes. Misschien kan ik aan de wal.

Op 26/12 hadden we dus die lifeboattest hè. Tegelijk moest choff Luc daar beneden de romp eens bekijken of er veel wier aan vastgegroeid was
(en ik mocht toen mee van hem om de foto's te maken). Al dat wier en andere aangroeisels worden een 'baard' genoemd, het schip heeft dan een baard.
Mij leek het die dag eerder lang groen haar dat mooi golfde in het water. Zeemeerminnen en -mannen hebben zo'n haar, denk ik.
Dat zeewier en andere aangroeisels remmen de vaart van het schip af. Het verbruikt dan meer brandstof om dezelfde snelheid te kunnen aanhouden.
Zo 24hrs per dag. Dat loopt op. Daarom moest de romp gecontroleerd worden op 'baard' en als er een baard is dan moet al dat groeisel er af.
Daar bestaan gespecialiseerde firma's voor, oa in Singapore. -in Singapore vindt een schip alles wat het nodig heeft, echt alles
En die mensen zouden dus morgen komen. Nu kan het heel goed zijn dat de baard er al vanzelf afgevallen is, want we zijn in water van 11°C geweest en
dat is te koud voor tropische groeisels. Ze gaan dood en lossen. Dan staan die mensen hier morgen voor niks.
Van aan deck is niet te zien of er nog veel spul aan de romp groeit. Misschien is het te zien aan het brandstofverbruik?

Als ze morgen de romp komen kuisen zou 'k misschien beter aan boord blijven, want dan valt er vanalles te beleven. Dan gaan er duikers naar beneden.
Gaan ze de romp met druk kuisen, en hoe gaat dat onder water? Of gaan ze hem met een petattenmeske afkrabben, 2x 335m lengte en 22m diepte.
Maar ik zal niet aan boord blijven als ik er af kan want ik heb een missie. Ik ga geen boodschappen doen, ik ga op expeditie. In stilte. Voor LM.
En ik ga brieven posten ook natuurlijk. -ik herinner mij die dag zeer levendig, ik was zelf tevreden met het resultaat van de missie

De inspecteur Hakl komt voor een dagje aan boord, hij was toch in de buurt. Hij vaart niet mee tot Sri Lanka, zoals eerst gepland,
omdat hij elders nog verplichtingen heeft. Jammer, 'k Had wel eens willen vertragen aan Sri Lanka. Misschien hadden we een stuk kustlijn kunnen zien.
Dat wordt dus noppes.
Langs de andere kant is het veel beter & vooral rustiger dat hij niet mee vaart. Cheng Zeba is zo al een nerveus (en soms krikkel) manneke. 

Mijn dierbare heeft mij een tof jobke toebedacht. Tegen woensdag moet een mail met gelukwensen klaar zijn voor Mevr Linde van de loondienst,
want zij gaat met pensioen. Mijn probleem : in welke bewoordingen feliciteert men iemand die niet graag met pensioen gaat?
Ze zag tegen haar pensioen tegenop, vertelde ze in november'99. Ze blijft wel als adviseur, maar dat zal deeltijds zijn, zei capt Wero.
En zo zit ik te koekeloeren naar een blanco scherm, 'k kan niks vinde voor Mevr Linde. Enkele weken geleden hadden LM & ik al eens iets ineen gebreid,
we vonden het zelf bijna goed. Ipv dat direct neer te schrijven of in te tikken, nee ...
Nu wordt het dringend en ik kan me niet herinneren met welke woorden we dat rijmsel toen ineen geknutseld hebben.
En 't is nog wel voor Mevr Linde, zij is één en al stiptheid en exactitude. En een echt cijferhoofd. -zulke mensen bewonder ik mateloos
Al van zo lang hij bij de rederij is kent LM haar. In augustus is dat 30 jaar. En zij is altijd bereid om uitleg te geven tot het duidelijk is.
Een wonder van een vrouw. En voor LM een periode die voorbij was, misschien een beetje emotioneel.
Daar heb ik qua rijmwerk het volgende van gebakken:

                                                                     Geachte Mevrouw,

                                                                     'k Vond dat ik moest gaan varen,
                                                                     als piepkuiken van negentien,
                                                                     en kwam bij de rederij.
                                                                     U was er al langer bij,
                                                                     u had er zo al meer gezien.

                                                                     Dank u voor al die jaren
                                                                     exacte cijfers en getallen
                                                                     en soms moeilijke gevallen:
                                                                     was er iets tekort, u wist het te vinden.
                                                                     Was er iets teveel, u wist mij te vinden.

                                                                     Tot ziens Mevr Linde

'van negentien' : eerst stond er 'op kaai 214' waar toen de rederij gevestigd was. Maar was het 214 of 212?
212 zou zeer slecht uitkomen, want wat rijmt er op twaalf? Oké, 'piepkuiken van negentien' dan maar.

Straks komt mijn piepkuiken boven uit het machien, hij is nu 49.
Minder blond en iets meer grijs in baard & haren en zeven keer meer wijs dan toen hij begon met varen.
Ziezo, de opwarming is gedaan, nu kan ik blijven rijmen tot einde blz 6. Doen?

2001-02-02 ~ op zee

Mijn 'missie' in Singapore was een succes. 'k Heb 12 Belgische kranten te pakken gekregen, in twee van de landstalen.
En waar vindt men Belgische kranten in het buitenland? Op de Belgische ambassade! In de lobby liggen die. Te liggen.
Dat weet ik al van voor ik vaarde, al van in '75, van toen bij Wies in DC. Het is 26 jaar dat ik dat weet en deze keer heb ik er eens aan gedacht.
Maar ja, een schip komt niet zo vaak in een havenstad die tegelijk ook hoofdstad is. Geldt dat als excuus voor mijn vergeten? Nee zeker ...

Aan de receptioniste (een lokale dame) heb ik uitgelegd waarvoor ik kwam. Zij begreep direct dat oude kranten goud waard zijn
op een tanker ver van huis en ik kreeg ze allemaal mee. Allemaal, zo was er op het tafeltje plaats voor de lading nieuwe (van de voorbije week) 
die juist toegekomen waren. Lang leve de diplomatieke valies, mijn dag was nu al goed.
Toen naar het postkantoor, daar ging het vlotter dan verwacht. Voor postzegels is een klein apart kantoortje binnen het kantoor (een soort glazen kooi)
dus moest ik niet staan aanschuiven in die lange file.
Om 14h was ik klaar met mijn missie en het bootje had ik pas om 20h.

Naar Raffles Hotel dan maar, dat is een historisch gebouw en we hebben het nog geen enkele keer gezien. Nu weet ik waarom.
Het ligt niet aan Raffles Place zoals cheng Zeba vorige contractperiode meende te moeten stellen, (en enkele weken geleden nog eens),
maar aan City Hall, één metrostation verder. Op de kaart staat het vermeld als Raffles City, daarom dacht ik dat het niet Raffles Hotel kon zijn,
alhoewel het op Stamford Road ligt. 'k dacht al wel dat het niet aan Raffles Place lag, dat plein ken ik ondertussen met mijn ogen toe, en de zijstraten erbij.
Raffles Hotel ligt op de LINKER oever van de Singapore River, in het oud koloniaal gedeelte. Uptown, de Oude Chic.

Nu heet hier wel vanalles 'Stamford' of Raffles hè. Boulevard, avenue, road, center, place ...
Sir Stamford Raffles was de man die op het eiland een Britse nederzetting neergepoot heeft in 1819. Hij had toen al een titel, gekregen voor
bewezen diensten op Java. Hij had het eiland (toen nog Temasek) al op het oog, in geval de Britten Java zouden verliezen aan de Nederlanders.
Wat het geval was. https://nl.wikipedia.org/wiki/Thomas_Stamford_Raffles , https://nl.wikipedia.org/wiki/Raffles_Hotel , Afbeeldingen van raffles hotel singapore 
Java ligt hier schuin recht tegenover links onder Singapore. Rechts als ge van de Zuidpool komt.

Daarna weer de naar de rechteroever, waar de volkswijken zijn. Chinatown in en deze keer niet alleen Cross Street, maar vooral de zijstraten.
Awel, het is er de moeite! wanneer we komen lossen in Singapore, binnen een week of twee drie, moet LM er absoluut mee naar toe. In die wijk
krijgt men uitvloeisels van traditionele Chinese toestanden te zien die in het China van Mao misschien niet mochten blijven bestaan en al lang
verdwenen zijn.

          Tenzij in die oude wijk -een hutong- van Ningbo misschien? Maar dat is persies geen wijk waar buitenstaanders eens mogen door lopen.
          Belangstelling was daar voelbaar niet gewenst. 't Was eerder een dievenkwartier uit een film. Zoiets als 't Patershol in Gent,
          volgens de beschrijvingen over de jaren stillekes. Zo iets waar de TBC in de muren woont.

2001-02-03 ~ op zee

'k Heb al enkele kranten doorlopen en er staat in DS van di-02/01 een artikel over de Saoedi's in Bahrein! Aan deze kant van de wereld
horen we al wel eens iets over de (rijke) Saoedi's hun schijnheilige vroomheid. -tekst 327 & 331- Maar dat een Belgische krant daarover
iets zou laten doorschemeren had ik in de verste verte niet gedacht. En ik ben blij dat het er staat.
Ik zal direct eens wat kopiekes gaan maken zie, dan leest ge het ook eens van een ander.
Ow, zut, dit is bijna het einde van de brief. Dan gaan de kopiekes maar mee in de volgende brief, 'k zal het niet vergeten.
'k Moet wel zorgen dat er in Ras Tanura (Saoedi Arabië) geen kopieke meer rondslingert. Het artikel is in het Nederlands natuurlijk, maar
de tekening is verstaanbaar in alle talen. Als zij dat zien liggen krijgen we problemen.
Het schip krijgt problemen met de Saoedi's en ik ook, met de rederij erbij. Dan is 't voor mij gedaan met varen, denk ik.

2001-02-04 ~ op zee

LM komt zojuist een werkdiskette brengen. Daar staat een Excelbestand op, in 'voorlopige opmaak' en daar mag ik deze namiddag aan puzzelen.
Lay-out in Excel, het is passen en meten, en dat doe ik heel graag. Als ik tijd heb en als er geen haast bij is.

De zee ziet er weer fantastisch uit. Omdat het zondag is? Windkracht nul. Als dit een zeilschip was zou er nogal gesakkerd worden, denk ik
want we zitten zo ongeveer in de doldrums. https://nl.wikipedia.org/wiki/Intertropische_convergentiezone

Gisteren werden we getrakteerd op een zonsondergang uit de reisfolders. Honderd tinten van rood en oranje en nog eens zoveel van roze,
met een staalkaart van alle mogelijke wolkenformaties in alle tinten van wit, paars en grijs. En dat alles op spiegelglad water.
En tussen lucht en water ..., een horizon van 360°. Want dat hebben wij, horizon van 360°.
De voorstelling heeft een half uur geduurd. Toen was het donker. Vanavond nog eens, hoop ik.

Choff Luc had gisteren regen voorspeld, aan de wolken te zien, maar daar zijn we vannacht blijkbaar onderuit gevaren.
De wolken die we vandaag hebben zien er wit en braaf uit.

01-09-2020 om 07:47 geschreven door maart

2001-01-24 ~ vertrek baai van Ningbo, China 

Ziezo, we zijn hier vertrokken. Weg uit China! De zee op. Enkele weken geen bemoeienissen van de wal. We gaan laden bij de Saoedi's.
Dat valt tegen, potdorie, ik begon juist de sultan van Oman sympathiek te vinden. -tekst 328b
Daarna lossen we in Singapore. Da's al beter, enfin, voor mij toch. Voor de mensen van het machien zo niet, weeral die tropenhitte.

Laden in Saoedi-Arabië brengt extra werk mee in het dagelijks leven aan boord. Enkele dagen voor aankomst organiseert de choff een Grote Verhuis. 
Alle video's moeten achter slot.
De bonded stores in, wil dat zeggen, bij de alcohol en andere taksvrije goederen. Die locker wordt verzegeld door hun douane.
Als er op een videodoos enkele mensen staan in badpak willen de Saoedi's weten of het porno is. Dus een film met strandscènes en mensen die
gaan zwemmen moet ook achter slot of we raken het eerste half jaar de haven niet uit. Voor alle zekerheid gaan ALLE video's achter slot.
Eens op zee moeten ze dan allemaal weer op hun plaats gezet worden.
Niet alleen de video's moeten achter slot, ook de camera's (spionage) en de speelkaarten (gokken).
En ALLE tijdschriften. Er is ooit al eens ambras geweest door een reclame voor Sloggi. En dat is sportondergoed, geeneens lingerie.
En ook eens door een Marie-Claire die blijven slingeren was omdat er een interessant reisartikel in stond over Australië. En een badpakkenreportage.
Over die badpakken hadden wij Westerlingen toen glad over gekeken, maar de Saoedi's niet hoor! O nee, zij hadden die badpakken gezien.
Zij zijn heiliger dan de paus, enfin, dan hunne kalief. Want de islam, dat is hún uitvinding hè.
Ja, vromer dan de kalief dus, maar ze hebben wel een brug naar Bahrein gebouwd om daar gemakkelijker naar toe te kunnen, want
in Bahrein mag alles wat in Saoedi-Arabië niet mag. in het Nederlands : https://nl.qwe.wiki/wiki/Prostitution_in_Bahrain 
Na het weekend komen ze dan op hun eigen grondgebied terug om met frisse moed voor een weekje de deugdzaamheid uit te hangen.
En 't zal warm zijn in de Perzische Golf. Warmer dan in de Golf van Oman. LM denkt van niet. Ik vrees van wel, met de woestijn zo vlak in de buurt.

Mijn huisband is een genie. Dat dacht ik al wel, maar nu ben ik zeker. Eergisteren gaat 's avonds de telefoon: cheng Zeba.
LM moest efkes weer naar beneden komen want er was iets met de ketel (de druk). LM gaat direct naar 't machien. Iets later opnieuw telefoon:
't was al niet meer nodig, 't was al opgelost. 't Is te zeggen : het probleem had opgehouden te bestaan. Maar LM was allang niet meer in de cabine.
Mechanische Mysteries in het Machien? Bij mijn weten geneest geen enkele machinerij zomaar vanzelf.
LM komt terug boven. Iets later wist hij ineens wat en hoe. Die ketel deed gewoon zijn werk volgens
de norm van zijn ingebouwde beveiliging. Niks mysteries, da's larie.

Beneden was hem dat niet te binnen geschoten omdat ze daar zó opgewonden stonden te tateren dat een mens zelfs zijn simpelste gedachten
niet meer kon horen. Zijn beschrijving over het gekakel beneden : ze zijn het verschijnsel niet aan het onderzoeken, ze zijn aan het overleggen
hoe ze het ei gaan noemen. Want aan de pomp kon het niet liggen! Ze waren nergens aan geweest! Dus lag het aan de computer!
Cheng Zeba wilde de computer van het machien al resetten en als dat niet hielp zou hij hem 's anderendaags wel eens opengooien zie!
De computer van het machien opengooien. Echt waar. Soms geloof ik zelf niet wat ik zit te typen.
Dat ze misschien vertrokken waren van te weinig druk werd buiten beschouwing gelaten, dat was te eenvoudig.
Luid kakelen met zijn allen is toch veel opwindender dan nadenken en efficiënt zijn.
Want zeg nu zelf, wat is de spektakelwaarde van iemand die nadenkt ... nul.

Na het avondeten hoorden we bij onze bovenbuur cheng Zeba geklop, getimmer en gedoe.
LM keek over zijn brilletje en zei : "Hoor, hij is zijn PC aan het resetten". Ik kwam efkes niet bij van het lachen.

Gisteren namiddag kreeg LM een halve dag vrij. Wij aan de wal. Er zijn een stuk of vijf petroleumkaaien. De poorten worden bewaakt door miliciens.
Hun kazerne ligt aan de poort van kaai n°1, waar wij lagen (Beilun, Ningbo).
Aan de ingang van kazerne is een klein winkeltje, een ruime kiosk. De mevrouw spreekt enkele woorden Engels. En ze heeft een telefoon.
Zij zorgt voor de taxi's. Of ze wou zorgen voor een chauffeur die Engels spreekt. Jaja, natuurlijk.
Alle taximannen in China spreken Engels, zij worden zo geboren. Binnen 15 minuten zou de taxi er zijn. 
Een uur later stonden we daar nog, haar handeltje moest eerst opbrengen hè. 

Ongeveer heel de bemanning was daar. Zes man die naar Ningbo wou, enkelen om te telefoneren naar huis en de rest was meegekomen
om eens van boord weg te zijn. Uit sympathie dus en ook om een pint te pakken. De steward had een zak nootjes gekocht.
We zaten op lage krukjes onder een afdak, uit de regen en in de drup en het werd gezellig. Terwijl we daar receptie hielden kwamen er soldaatjes langs.
Door de druilregen en in het gelid. Ze hadden doorzichtige plastic draagtassen bij. Geen tassen van het leger, eerder iets uit een overstock, denk ik.
De print op de tasjes waren hondjes uit een Chinees tekenverhaal voor kinderen. Toen ik dat zag werden die soldaatjes ineens veel jonger dan 18.
Allemaal porseleinen Chineesjes met een kepie die over hun oren zakt en een vest die te groot en versleten is. Afdankertjes van beroepsmilitairen?
Ze liepen op turnpantoffels die sopten in de regen. Zeg jongens, wéét uw mama wel dat gij bij het leger zijt en heelder dagen
op natte turnpantoffels rondloopt? Toen ze de poort uit kwamen riep de sergeant (ook al zo'n piepkuiken) iets en het peloton antwoordde:

                                                                                        Wij zijn ...
                                                                                        PRÓ-PER!
                                                                                        En achter onze oren ...
                                                                                        ÓÓK!

Er stond een soldaatje op wacht aan de poort van de kazerne en eentje aan de poort van de terminal. Ze stonden op ronde houten sokkels om hen
van het koude beton te houden. Rood met witte strepen. Het soort sokkel waarop speelgoed gemonteerd wordt. Misschien hadden ze zelfs
een grote sleutel in hun rugje zitten. 

De rit naar Ningbo duurde 25 minuten. Langs brede banen door troosteloos industriegebied. Grijs en grauw en nat.
Er was lokaal verkeer ook : fietsen, brommers en bakfietsen. Waar wonen die mensen? Tussen de citernen?
In Ningbo (9 mio inwoners) zette de taxi ons af aan de Carrefour -toen had die hier nog geen vestigingen, maar in China al wel
Het was er erg druk, eindejaarsdrukte want 's avonds begon het Chinese nieuwjaar. Dat moet ons weer overkomen. Thuis vermijden we
de eindejaarsdrukte maar in een overbevolkt land zullen we er dan eens gaan tussenlopen ...

Aan de ingang liepen security stewards. 'k Heb hen gevraagd waar the toilets zijn. "We see" antwoordde de ene.
Awel, als gelle het ziet, zeg het dan aub want het is ongeveer dringend. "We see" zei hij nog eens.
Jongens, het is de moment niet voor Oosterse raadselachtigheid, dus aub: zég het. HA? Bedoelen ze misschien "double U cee?"
Yes !!! The We See. (wc)
Daarna hebben we ons in de winkel gewaagd. Aan de kassa's files van 60 winkelwagentjes of meer en in de zijlanen stond ook volk
te wachten, het was een complete chaos. Het zag er letterlijk zwart van het volk. Iedereen zwart haar en voor kledij is zwart de modekleur blijkbaar.
LM stak met kop en schouders boven de Chinezen uit, we zouden mekaar niet kwijtspelen.

Voor cheng Zeba moesten we enkele CD's meebrengen. Tot aan de CD's zijn we geraakt, maar er was weinig Westerse muziek en niets van wat
op zijn lijstje stond. We hebben die files nog eens bekeken. Gesteld dat we onze andere boodschappen hier zouden vinden, dan was het zeker nog
2hrs aanschuiven om te kunnen betalen. En ik voelde de claustrofobie al in mijn keel grieuwelen.
LM heeft de knoop doorgehakt : we zijn hier weg. Wij de supermarkt terug uit, tegen de stroom in.
Er kwam een vorkliftje met een leeg pallet langs. De Chinezen gingen opzij. LM & ik stapten achter dat vorkliftje, ineens hadden we
een brede baan voor ons alleen en we zijn heelhuids buiten geraakt.
We hebben onze planning radicaal omgegooid. Ipv uitgebreid boodschappen te doen en een hapje te eten zijn we uitgebreid gaan eten en
hebben daarna nog wat boodschapjes gedaan in buurtwinkeltjes.

We keken eens rond voor een eethuisje. We zagen heel veel gesloten rolluiken. Het goot ondertussen.
Een bakfietsbrommertaxichinees sprak ons aan. We deden teken dat we iets zochten om te eten. Instappen en weg.
Daar zaten we dan, in een karretje ingesloten door een zeildoek.
Oriënteren was er niet meer bij.
Het zeildoek hing aan drie kanten en we hadden geen kijk meer op de omgeving.
Hij stopte aan een groot hotel. Zo'n internationaal bakbeest. Iets simpeler had ook gemogen, maar hoe zegt men keep-it-simple in het Chinees.

In de tearoom toonde een vriendelijke Chinese dame ons waar we nog lunch konden krijgen om 15h. Het was Western Cuisine. Jammer.
Maar we hebben heel lekker gegeten, oa ajuinsoep. Echte, alsof LM ze zelf had klaargemaakt.

Daarna stapten we weer de plensregen in. In de Bank of China zijn we nog wat geld gaan wisselen. Daar waren ze al aan het vieren, zo te zien.
We hebben nog wat rond gekeken om CD's te vinden voor cheng Zeba en tabak voor capt Wero, maar dat hebben we niet gevonden.
In een brollewinkeltje hebben we twee paraplu's gekocht. Allebei met een turkoois handvat. Mottiger hadden ze niet. En een klein wereldbolletje,
de grootte van een pompelmoes, om op het rek in de smokeroom te zetten. We hebben geen plantenwinkels gezien, enkel zaken met snijbloemen.

Aan de overkant van de laan, op een open stuk tussen de torengebouwen, was ineens een stuk geel geverfde betonnen muur te zien.
Daarbovenuit was een soort duivenkot te zien met gordijntjes aan een raampje. Er liep persies een trap naartoe. Woonde daar iemand in?
Wat een eigenaardig bouwseltje zo ineens. Ja, en dan moest ik achter die muur gaan kijken hè. Kijken wat daar te zien was.
De boog onderdoor, de Donkerte in, de Middeleeuwen in. Op twee stappen van de drukke laan was er plots een zone van Stilte.
Waar zijn we hier? In Oud Ningbo?
Een wijk met zeer smalle straatjes, eenmansstraatjes. Het breder stuk straat langs de muur diende blijkbaar als stort.
Misschien hebben ze die muur achteraf gebouwd, zei LM. Zou dat kunnen? Aan de buitenzijde zag hij er recenter uit dan de bouwels, maar
aan de binnenzijde leek het een oude vestingmuur.
Er stonden stenen bouwsels met houten voorgevels en houten verdiepingen. Hier en daar hing een kledingstuk onder een dakgoot te lekken.
Een stuk ouden binnenstad dat ze niet konden saneren omdat ze de bewoners nog niet weg gekregen hebben? Er was geen kat te zien.
Misschien straks ratten, want het was al aan het donkeren.
'k Heb enkele foto's gemaakt. Ik hoopte dat het geluid van de sluiter geen volk zou alarmeren of op straat zou brengen. Zo stil was het daar.
Daarna hebben we de muur gevolgd en aan de volgende boog, tussen de torengebouwen door, stapten we weer de laan op,
het licht, het lawaai en de drukte in. Wat wás dat daar achter ons? Aan wie kunnen we dat vragen? Voorlopig aan niemand.
Het leek een filmdecor. Iets voor een verhaal over de opiumketen ten tijde van de British Empire.

          Die wijken heten hutongs, alle grote steden hebben ze, heb ik veel later pas vernomen. Van Indri. Zij is nu op een betere plaats en
          kan hopelijk glimlachen onze aardse probleempjes. Ofwel is ze een energiepartikel dat rondreist tussen
          de verschillende melkwegen van ons universum. Want ze reisde veel en graag hè. Ja, dat zal wel haar hemel zijn, verder reizen zonder pijn. 
          met foto's : https://nl.wikipedia.org/wiki/Hutong , ten zeerste aangeraden : https://www.oneworld.nl/anders/achtergrond/toerisme-redt-oude-chinese-wijken/  

2001-01-25 ~ op zee

Donderdag = maildag. 'k Ben onze maildiskette naar de brug gaan brengen. 13h15 LT = 06h15 BT.
Of de mails nu al verzonden zijn heb ik niet kunnen zien. En of ze alle drié verzonden zijn? Wat als capt Wero van mening is dat twee mails
ook al lang goed is? 'k Wilde er liever niet op staan kijken.
Als capt Wero verkeerd klikt (met zijn lumineus idee om de adressen te vervangen door nummers -tekst 329- dan zou dat mijn fout zijn omdat ik 
op zijn vingers staan kijken had. Het is beter voorzichtig te zijn met lichtgeraakte wezens. Als hij onredelijk wordt omdat zijn 'methode' hem tegenwerkt
zijn we nog verder van huis. Daarom ben ik ver genoeg opzij gaan staan terwijl hij bezig was.

Voor Laura waren er twee mails waarvan één om in print te bezorgen aan ma & pa.
"Die tweede zal ik als bijlage meezenden" zei hij.
Hoe? Ik dacht dat bijlagen absoluut niet mochten wegens teveel kB's? Hij was weer iets aan het 'organiseren' hoor.
Of was het nog een uitvindsel uit de tijd van capt PO?
'k Heb geen uitleg gevraagd, ik heb 'thank you captain' gezegd en ik ben het afgebold.

Zolang we voor het verzenden afhankelijk zijn van de rederij zal de situatie halfslachtig blijven, want de installatie blijft het speeltje van de captains en
die willen allemaal hun zegje blijven hebben. Zolang er van de rederij geen geschreven rondschrijven komt aan ALLE betrokkenen,
met eenduidige richtlijnen ivm met privé-mail blijven wij zitten met grillige reglementjes, procedurekes & methodekes van de captains in kwestie.
Sommigen zijn er verkikkerd op. Terwijl een vaste werkwijze tijd, energie en onnodige kopzorgen bespaart.
De enige die tot hiertoe een realistische kijk had op (elektronische) post was capt PRü -schip 31
Die maakte daar geen spel van. Die vond verzenden belangrijker dan zijn zegje doen. Maar ze heten dus niet allemaal PRü ...

31-08-2020 om 09:31 geschreven door maart

vervolg brief 03 (2001-01-22)

'k Schreef daarstraks dat we het hier allemaal al eens gekiekt hadden in Ningbo.
Een kwartier later heb ik een dozijn foto's gemaakt van een bijna-aanvaring met een Chinees schip dat geen vaart minderde en evenmin
zijn koers bijstelde. Zaten ze allemaal te eten, of te mahjongen? https://nl.wikipedia.org/wiki/Mahjong  
Wie vaart het schip dan? De Geest van het Proletariaat?
Aan boord van een schip uit de beschaafde wereld wordt in ploegen gegeten. En al zeker in nauwe doorgangen en op dagen van aankomst (en vertrek).
Om 11h komt LM boven om zich op te frissen, we eten vandaag om 11h20, met de 1^ste ploeg.
We horen de scheepshoorn, maar dat is standaardprocedure wanneer er mist is, niks ongewoons dus. Alleen, hij blaast niet om de zoveel seconden,
hij blaast continu. En dan is er iets, want die continu is ook een signaal om alle mecaniciens van uit het machien onder de waterlijn naar boven te roepen.
Lage toonhoogte.

LM kijkt eens door de patrijspoort en zegt : "Wat is dié aan het doen!"
Wij spoorslag naar buiten, bakboord. En camera mee.
Een kleine Chinese vrachtvaarder (± 100m lang) was in volle vaart op ons aan het afstevenen,
als hij niet bijstuurt zit hij binnen enkele minuten in onze bakboordflank. (foto's)
Intijds vaart minderen ware ook goed geweest maar daar was het al te laat voor. (foto's)
En volle kracht achteruit zagen we hem ook niet doen, zijn kielzog blééf maar een rechte lijn. Hoeveel minuten hebben we nog ...

Op heel dit water varen misschien vier schepen voor het ogenblik. Plaats zat.
Wat wil die Chinees dan de vaargeul kruisen op het moment dat wij erdoor gaan, hier-en-nu.
Waarom niet intijds vertraagd en hier-maar-sebiet, dus na ons.
Of intijds bijgestuurd en nu-maar-ginder, dus achter ons.

Hij ligt minder diep in het water dan wij. Hij kan naar minder diep water, wij niet. Wij kunnen de vaargeul niet uit om
hem te ontwijken, hij moet ons ontwijken. En dat weet hij.
Waarschijnlijk was de brug onbemand (Luc zei achteraf dat hij ook zoiets vermoedde). Dus niemand daar aan boord weet dat hun schip afstevent
op de flank van een mammoettanker. Hoeveel minuten nog?
Op de brug was de tweede hoorn in gang gezet. Die geeft een hees gebrul.
Wij waren al gestopt, maar we lagen nog bij lange niet stil natuurlijk, we hadden nog vaart.
Wij gaven al een minuut of wat 'alles stuurboord', maar dit schip is een log gevaarte, het is niet snel wendbaar.
Onze 'alles stuurboord' is voldoende om eigen manoeuvres uit te voeren, maar niet om een scheve situatie recht te zetten waarbij
twee varende schepen betrokken zijn en waarvan één blijkbaar niet bestuurd wordt.

Op de Chinees moet dat toch iemand zichzelf op gang gekregen hebben want eindelijk, eindelijk zagen we de Chinees bijsturen. (foto's)
Hij vaarde nu parallel met ons.
LM en ik gingen naar binnen, want er stond een snijdende wind.
LM kijkt nog eens naar buiten : "De Chinees! Hij maakt rechtsomkeer!" Wij opnieuw naar buiten.
Jaja, peeke maakte 360° (kielzog, foto's). 360° en volle petrol.
Zijn manoeuvre was zo goed als toegeven dat men in fout was, dat de brug onbemand was geweest.
Of bemand door de scheepskat. Of door een onbekwame panikerende stuur. -aan de wal zou men zo'n manoeuvre vluchtmisdrijf kunnen noemen
Voorbij onze achtersteven kruist hij de vaargeul en snijdt naar stuurboord, dat alles in volle vaart, in feite was hij al weer op koers.
Zijn kielzog ging door het water dat wij met ons stuurboordmanoeuvre
mooi glad getrokken hadden. Zijn kielzog was zéér duidelijk zichtbaar. (foto's)

          Choff Luc dook van ergens op, vloekend op al wat Chinees is.
          "Hebben wij een loods aan boord?" vroeg ik in de vlucht.
          "Jaja! Loods aan boord!"

Aan stuurboord zijn we dan nog een foto gaan maken. Hij ging er vandoor, zijn boegwater stoof op alsof het verzameld Russisch leger hem achterna zat.
Nu hoop ik dat al die opeenvolgende situaties en watertoestanden goed op de foto's te zien zijn, want het is maar aan het omringend water dat ge kunt zien
wat een schip aan het doen is, of wat het zojuist gedaan heeft.
Bon, nu kon de loods ons weer op koers leggen en konden we verder varen.

Na het eten gingen we efkes langs bij choff Luc in de cargo control room.
"Dat wordt een near-collision report" zei hij.
LM vroeg rond hoe laat ongeveer we tegen de kaai zouden liggen.
"De kaai? sneerde Luc, normaal zou die nu al aan bakboord moeten liggen maar wanneer ..." vloekend op al wat Chinees is.

We hebben al veel wilde verhalen gehoord over deze wateren, maar deze keer hebben we het eens zelf gezien.
We stonden erbij en keken er naar: Far West streken in de Far East.
Dat is allemaal gebeurd tussen 11h en 11h15 want om 11h20 stipt zaten we aan tafel, LM opgefrist, omgekleed en wel.
Op de brug hebben ze waarschijnlijk de juiste tijden genoteerd. Maar daar ga ik niet naar vragen hè. Nu niet en later niet.
Binnen een dag of twee zijn we hier weg. Dan hebben we weer avonduurtje om 18h. Dan horen we het verhaal wel uitgebreid
van capt Wero of choff Luc, of misschien vanavond aan tafel al: wat dat Chinees schip als excuus aangebracht heeft en wat de
Chinese loods hier aan boord vond van het zeemanschap van zijn landgenoten.
Maar een Chinees zal aan Westerlingen niet laten merken dat hij zijn landgenoten de nek zou willen omwringen.
Onkundige landgenoten, dat is immers gezichtsverlies.

          Bij dit relaas horen vier kleine schema's die de fasen van het gebeuren schetsen.
          Maar die moet ik nog inscannen. Dat zal voor later zijn. En de analoge foto's ook nog inscannen, da's ook voor later.

30-08-2020 om 00:00 geschreven door maart

2001-01-01 ~ op zee  

Hoi Europa,
Sinds twee van de correspondenten in Frankrijk wonen moeten we verbreden en is het niet meer België maar Europa.
Hoi Europese Gemeenschap kan ook, maar Europa klinkt solider, meer vaste grond. De Europese Gemeenschap is een papier, dus geen vaste grond.
Dit is de eerste dag van de week, de eerste dag van de eerste maand van het eerste jaar na de start van de eerste eeuw van het nieuw millennium.
Vanaf nu is het voor echt: één, twee, start! Ziezo.
Vannacht om 24h00 werd iedereen op de brug verwacht door capt Wero, voor een glas champagne. Dat is een Brits gebruik (zegt hij) en vermist hij
nog halvelings Brits is stonden we daar. Het voelde zeer onwennig aan want alcohol op de brug is tegen het beleid van de rederij. Van ongeveer elke rederij.

2001-01-02 ~ op zee

De barbecue was een succes. Het varkentje was lekker. Het kwam uit de oven omdat er geen houtskool is aan boord. Enkel gewoon hout.
Voor kippenboutjes is dat oké, maar voor een volledig varkentje is dat niet genoeg. Dat moet uren en uren aan het spit. Dan hadden we dagen geleden
al moeten beginnen met houtskool maken.

2001-01-07 ~ op zee

Gisteren had LM voor de zoveelste keer het genoegen een mogelijke ramp te vermijden. 'k Zal beginnen met zijn besluit :
onbekwaam volk is een gevaar aan boord. In feite niet enkel aan boord, maar we houden het nu op een schip. Dit schip.
Er was iets met één van de auxiliaries.
Dat zijn de dieselgeneratoren die zorgen voor stroom in het machien, op de brug, aan deck en in de huishouding. Dus voor heel het schip. ALLES.
Zo zijn er drie.
Op zee is één auxiliary in bedrijf en minstens één moet standby zijn om direct te kunnen overnemen of ze vallen op de brug efkes zonder radar,
en in het machien efkes zonder licht. En dat mag niet.
18h : De man van wacht krijgt een alarm en gaat naar het machien. Dat kunnen we volgen van uit de smokeroom, daar hangt
zoals in alle andere openbare plaatsen (en in de cabines van de mecaniciens) een extensiepaneel tegen het schot.
Iets later is er opnieuw een alarm, dat ook onmiddellijk geaccepteerd wordt.

Terug van tafel, zo rond 20h, ziet LM op het extensiepaneel in onze cabine dat het machien nog altijd op 'bemand' staat.
Dat is ongewoon. En vermits hij met prutsers te maken heeft is het verdacht, en gaat hij kijken.
Een 20 minuten later was hij weer boven om een overall aan te trekken en weer naar beneden te gaan. 't Was dus serieus.
Een vol uur heeft het geduurd om de oplossing die het ventje van wacht gedurende twee uren had zitten ineen knoeien weer in orde te krijgen, shipshape.
En waarom had peeke niet gebeld, wilde LM weten. 
Awel, zei dat wonder van alertheid, hij had gebeld, maar LM was er niet.
- Naar waar hebt ge gebeld? vroeg LM. Want als ze 't slim proberen te spelen ...
- Naar uw cabine, zegt dat wonder van schranderheid.

Peeke weet al maanden dat de staff om 18h in de smokeroom is en daarna in de mess, aan tafel.
Heeft hij die nummers gebeld? Nee, hij heeft naar onze onbemande cabine gebeld ... Verder heeft dat wonder van efficiëntie
geen enkel ander nummer geprobeerd tot hij LM te pakken kreeg en ook geen oproepprocedure gebruikt.
Hij had gewoon een collega Bulgaar gebeld en samen zouden ze iets ineen breien.

Toen heeft LM hem efkes de standaardprocedures getoond (met zijn neus opgeduwd) hoe iemand moet opgeroepen worden.
Die procedures hangen uit, in verstaanbaar Engels, als sinds het schip overgenomen werd van de Chinezen.
Maar léést het vent wel Engels, of is 't weer doen alsof om de schijn te redden? (Zoals de elektrieker met de kerstverlichting).

Dat wonder van organisatie liep daar om 20h nog rond in short (ontoelaatbaar, overalls liggen gereed in engine control room)
En rond zijn schoenen had hij vodden gewonden, want zijn veiligheidsschoenen stonden in zijn cabine.
Dat is zo een plaats waar een mens ze NIET nodig heeft.
En waarom de collega niet gezegd heeft : hier moeten we LM bij halen ...? Geen idee. Maar met dat soort havermoutkoppen moet LM dus werken. 

Was LM niet naar beneden gegaan om te weten wat er gaande was, waren we de nacht ingegaan met nul auxiliary standby.
Hij moet hier niet alleen het werk organiseren en zijn eigen job doen, hij moet ook nog het schip behoeden tegen die mensen hun grijze cellenbrij.
Maar ego's! Oelala!
Neptunus, bescherm dit schip. Ik moét het u vragen want hier aan boord is meer volk dan zeemanschap.

2001-01-08 ~ op zee

Mechanica heeft niks te maken met magie en toch denkt Flash-2 dat zijn voodoopraktijken
spontane genezingen zullen bewerkstelligen bij de machinerijen. - wie Flash-2 was, of van waar die bijnaam komt? misschien wordt dat later duidelijk

2001-01-10 ~ Singapore Passage

Deze voormiddag was een general cargo (stukgoed) achter ons aan het speed geven, hij zat bijna bij ons binnen.
Traffic Control heeft hem tot de orde moeten roepen. 'k Zou graag weten of Traffic Control noteert en bijhoudt wie van de passanten hier
allemaal de joyrider uithangt. Tijdens het middageten zagen we dat schip aan stuurboord voorbij steken. Hij had bijna een ferry mee.
In juni vorig jaar hebben we hier ook een mirakel zien gebeuren. Er is toen niks gebeurd. Dat was het mirakel.

Sinds enkele dagen gaat LM de richting van Luc Philips uit. https://nl.wikipedia.org/wiki/Luc_Philips 
Niet dat hij een artistieke carrière ambieert of begint te kalen, maar als Ruimerke. Met één dag tussen heeft hij al twee keer aan de sanitaire pijpen gewerkt,
En niet links of rechts ergens een pijpje, maar aan de grote pijpen, beneden. En aan de grote verzameltank. Letterlijk dé stront-job.

          Voor stront-job zegt de spellingscontrole hier : geen spellingssuggesties.
          Euh? Geen andere suggesties ookni? LM zou er misschien mee geholpen kunnen zijn.
          Soms lach ik mij een kriek met de spellingscontrole.

Daarna komt hij douchen, trekt propere werkkledij aan en verdwijnt weer naar 't machien. Ruimerkes hebben het in vergelijking daarmee gemakkelijk.
Gisterenavond was het weer zo ver. Van 22h tot 23h30. Het systeem valt natuurlijk buiten de werkuren in panne hè.
En het komt wel degelijk door het vacuümsysteem. (Het wc-systeem als in de vliegtuigen, een energiezuinig systeem)
Het is een zeer gesofistikeerd systeem maar weinig hygiënisch wanneer er iets aan hapert. Dan zitten we ineens met latrines. Erger.
Wanneer iets loos is kunnen we zelfs niet doorspoelen met een emmer water want de wc-pot heeft geen sifon maar een afsluitklep.
En in geval van panne blijft die klep potdicht. Frisse bedoening hè ...

2001-01-12 ~ op zee

Twee dagen geleden heb ik iets gemist. De general cargo heeft in de namiddag nog een zwaardere stoot uitgehaald. In de voormiddag was die joyrider
al opgeroepen door Traffic Control dat hij ofwel moest vaart minderen en afstand houden, ofwel ons voorbij steken. Op de middag was hij
ter hoogte van het kasteel, rond 14h was hij ons voorbij en ... sneed ons de pas af. Het was een kwestie van meters, vertelden
capt Wero en choff Luc 's avonds. Ze zagen nog wat wittekes.
Traffic Control geeft de general cargo een waarschuwing. De captain van dat schip antwoordt daarop dat aan boord van dit schip niemand op de brug is!
Waarschijnlijk een debiel, die captain.
Traffic Control heeft capt Wero aangeraden direct een klacht in te dienen. De telex was al vertrokken nog voor we de Passage uit waren.
En Traffic Control houdt wel degelijk bij wie er allemaal de aap uithangt in de Passage. Of er ook boetes gegeven worden voor liegen heb ik niet gevraagd.
Ze zagen er zo nog ontdaan uit, dat ik niet te veel wou vragen.
Van heel die situatie heb ik 's namiddags niks gemerkt natuurlijk, ik was met mijn eigen zaakjes bezig. De scheepshoorn heb ik wel gehoord.

Cheng Zeba wordt eind februari afgelost, het bericht is gisteren toegekomen. De naam van de vervanger ben ik vergeten, maar het is niét HUS.
'k Heb wat staan juichen. Daarvoor ben ik in de slaapkamer gaan staan hoor, met de deur dicht. Daar is het minder te horen dan in de alleyway.
'k Ben content, opgelucht en blij voor LM en alle andere mecaniciens dat die chaoot niet komt. Voor mezelf ook natuurlijk, maar vooral voor hen.
De job vraagt zo al genoeg van de mensen. 'k Vind niet dat ze daarbij nog eens met een psychiatrisch geval moeten kunnen omgaan gedurende
8hrs per dag en meer.
Er zijn mensen die het kunnen hè, maar dat is dan een totaal ander vakgebied, een zeer gespecialiseerde opleiding ook.
Voor koopvaardij is gewoon al gek genoeg.

2001-01-13 ~ op zee

Weet ge wat de grootste miserie is met communicatietoestellen? De mensen die de communicatietoestellen bedienen.
Ik probeer al sinds vanmorgen een faxje verzonden te krijgen naar Laura. Denkt ge dat het ding vertrokken geraakt? Nee.
En waarom niet? Ga zitten en lijd mee, want het is weer een 'story'.
Awel,
capt Wero had me bij het vorig faxje gezegd (op 23/12, 29sec = 0,78 USD) dat als ik nog zo eens kleine berichtjes te verzenden had,
het de moeite niet was ze te factureren. Een factuur maken in drie exemplaren en naar de rederij zenden kost meer dan het faxje zelf.

Dus, vanmorgen wou ik eerst langs hem passeren hoe zo'n kleintje dan moet verrekend worden. Meneer sliep weer eens.
Zogezegd weer 'London Office Hours, dat is een eufemisme om te zeggen dat hij (weer eens) zijn roes lag uit te slapen.
Pas om 14h kreeg ik hem te pakken. -was hij dan zelfs 's middags niet aan tafel geweest? dan zal die fles wel leeg geweest zijn
Dat is nog niet alles.
Toen had hij een ganse parlee te doen over het lettertype en de lettergrootte. Een Courier 10 komt duidelijk door op fax, dat is allemaal al
besproken geweest met de betrokken correspondenten, daar heeft pee geen bekommernis over te tonen, dat zijn absoluut zíjn zaken niet.
Eén dezer dagen vliegt het deksel van mijne ketel en ga ik hem afsnauwen dat hij mag ophouden de mensen te betuttelen.
Dan over het papier.
Het papier is op A4 breedte (de reguliere 21cm). Nu is het niet nodig een ganse A4 (29,7cm lang) door het toestel te draaien als
er maar enkele cm tekst op staat. Dat spaart weeral seconden. Die truk heb ik van een slimme stuur, enkele jaren geleden.
Vraagt dat groot licht van een Wero of het faxtoestel wel zo'n klein stuk papier kan hebben ...
Maar de bréédte is toch oké !!! Hoe grijpt het toestel een vel papier : in de breedte. Of er in de lengte 8cm of 80cm doorgaat heeft geen belang.
Jamaar! Pas op voor mijn faxtoestel hoor. (Op een schoolmeestertoontje)

          AUB vent, ik word puur niet goed van beleefd te blijven tegen Uwe Domheid. Ga nog wat slapen want
          uw brein drijft nog rond in uw kop en uw ogen dobberen bijna uit hun kassen.

Mijn vraag was dus hoe het moet met de betaling. Niet wat hij vindt van de lay-out van mijn correspondentie met mijn zus! Da's privé.

Op naar de brug, bij de stuurman van wacht. Die zou aan de capt vragen om het faxje te verzenden.
- It 's okay, zeg ik, ik kom van bij de capt en hij zei me dat ik het aan u kon vragen.
En ik blijf er bij staan. Toen kwam de aap uit de mouw: de stuurman ging er de handleiding bij nemen en dan 'later' verzenden.
Deze stuurman weet dus niet hoe een faxtoestel werkt. Het faxje was getypt om 09h.
'k Heb hier bijna een volledige werkdag laten voorbijgaan enkel en alleen om Wero voor 30 BF papierwerk te besparen.

Gisteren heeft hij nog iets laten horen om die achterover van te stuiken.
LM en ik hebben een zestal mail-correspondenten. Die adressen staan opgeslagen in het adresboek van de computer van de brug.
Die adressen zijn allemaal duidelijk herkenbaar door hun verscheidenheid. Wat doet dat groot licht? Hij nummert ze. Weg verscheidenheid.
Hij maakt het zichzelf dus moeilijk door zijn methode, of beter : door zijn gebrek aan methode.
Als het adresseren dan plots niet snel en vlot verloopt, dan is dat ónze fout hoor. Wíj zijn degenen die het hem moeilijk maken.
Moest dit nu over de kok gaan, maar het gaat over de gezagvoerder. Het is angstaanjagend gewoon.

16h20 : ik ben net terug van de brug. Deze namiddag was er oefening. ('t Is zaterdag hè)
Tijdens de oefening neemt de capt over op de brug, zodat de stuur van wacht ook kan meedoen aan de oefening en de cheng
neemt over in het machien, zodat LM de oefening kan meedoen.
Na de oefening zegt de 2^de stuur me dat de capt het faxje verzonden heeft. Goed, dan ga ik dat nu efkes terug halen hè.
Capt Wero was bezig met het faxtoestel, dus ik wacht efkes.
- Ja, wat is er? vraagt hij.
- De fax is vertrokken, captain?
- Jaja, is vertrokken ...
'k Kijk rond op de kaartentafel, nergens een strook papier van 21 op 8 cm te zien.
- Captain, mag ik het ik het papiertje dan terug hebben aub?
- Ow! Och, haha ... (zeer schaapachtig) en hij haalt het faxje uit de papierbak. Pee had uit zichzelf besloten dat
LM & ik dat papiertje niet meer nodig hadden, dat het weg mocht. De privé-correspondentie van een ander ging de papierbak in.
Hij zag aan mijn blik dat hij zijn boekje te buiten gegaan was (wéér eens). De correspondentie van een ander maakt men niet weg,
ook niet als men captain is. Voorál niet als men captain is. (Maar anders wel de correcte jongen uithangen, en wel principes verkondigen).
Mijn hart klopte weer in mijn keel en mijn handen begonnen te trillen, ik moest daar zo snel mogelijk weg of ik ging uitvliegen.
'k Vroeg ik het buitengaan (met de puit in de keel van mij in te houden) hoeveel seconden het faxje geduurd had.
Hij keek eens op de controlestrook : 41 seconden.
Dat betekende dus meer dan 7 hrs gezeik voor een jobke van 41 seconden. Ga met zo'n mensen in zee ...
'k Had het bericht vóór 06h BT bij Laura willen hebben, nu was het 13h BT.

2001-01-21 ~ op anker, Gele Zee

We liggen hier al vijf dagen te koekeloeren. Zelfde scenario als vorige zomer: wij waren intijds op de plaats van afspraak, de Chinezen niet.
Van Chinese kant weer algehele stilte, of informatie per druppelteller. Uiteindelijk bleek dat hun lichter nog in Shanghai lag, gevangen in de mist.
Mist, ja er is mist. Die kan deze keer dienen als excuus om niet intijds op de afspraak te zijn. Vorige zomer hadden ze dat excuus niet.
Ze maken vorderingen qua smoezen.
't Kan evengoed zijn dat de terminal ineen gestuikt  of ontploft is hoor, maar voorlopig heet het dus 'mist'. Vooral in hun communicatie dan.
Vannacht om 01h was de lichter er. Eerst de mensen vijf dagen in standby-modus houden en dan zaterdagnacht toekomen.
Nu hangt de mensen hun vrije zondagnamiddag eraan.

Gisterenavond liet capt Wero horen dat ik met de lifeboattest  (een maand geleden, 26/12 in Oman) niet mee gemogen had, omdat dat 'gevaarlijk' is.
- Ik had de toestemming van de chief officer, captain.
De enige die een beslissing van de choff kan overklassen is de captain zelve, maar die sliep weer eens zijn roes uit, 'London Office Hours'.
- Ja maar, er kan iets gebeuren. (In het kalme water van de Golf van Oman? Vent, de waart niet eens wakker, wat weet ge dan van het weer die dag.)
- Captain, ik heb sinds 1983 mijn brevet van sloepgast, dat staat in mijn Belgisch zeevaartboek en is genoteerd bij de Waterschout.
Ik weet hoe ik mij moet gedragen in een reddingssloep: zitten en wachten tot u iets gevraagd wordt. En pas foto's maken wanneer Luc het zegt.
Het kwam er op neer dat ik niet verzekerd ben wanneer er een ongeval zou gebeuren tijdens een lifeboattest. (reddingssloeptest)
En dat ik daarom niet meer mee mag met de volgende lifeboattest. (da's in juni.) -en zijn we verzekerd wanneer gij weer eens uw roes ligt uit te slapen?

          1/ 'k zal eerst afwachten of we ergens aan boord van een schip zijn in juni, LM en ik
          2/ dan bekijk ik wie en hoe de choff is
          3/ dan vraag ik aan die choff of ik mee mag de sloep in mag, én ... misschien mag het van die captain dan weer wel
          4/ als gij aan boord zijt als capt, bestaat een reële kans dat ge slaapt, met uw smoes van 'London Office Hours' 
          5/ het heeft dus absoluut geen zin dat ge nu al een verbod uitvaardigt voor volgende zomer, leer nadenken aub
              'k ben trouwens niet van plan dat verbod te onthouden 

           Luc was zelfs blij toen ik vroeg of ik mee mocht, want buiten de matroos en de mecanicien van dienst en hemzelf aan het wiel, had hij
          nog iemand nodig om foto's te maken over heel de lengte van de romp van het schip. Daar groeide nu een lang soort groen zeewier,
          20 à 30 cm lang, heel mooi om naar te kijken hoe het daar lag te wuiven in het water, maar het remde enorm de vaart af en
          joeg het brandstofverbruik fel omhoog. Dat wier moest gedocumenteerd worden voor een verslag. En omdat Luc mij al kent sinds '96 en weet
          wat hij van mij kan verwachten, daarom mocht ik mee.
          In kouder water is dat zeewier gestorven en van de romp gevallen. 't Probleem was ineens opgelost. Maar het was dus wel gedocumenteerd.

Het zeewater is vandaag 13°C. Niet dat hier iemand wil gaan zwemmen, maar die temperatuur van 13° maakt dat het in 't machien slechts 24°C is.
Dat is goed nieuws hè. Nu we op anker liggen staan wel veel machinerijen af, dat scheelt ook een pak. Maar de temperatuur van het zeewater
geeft de doorslag voor de temperatuur in het machien. En 24°C is memorabel hoor. Het is jaren geleden dat LM nog eens in de friste heeft kunnen werken.
Want mecaniciens noemen 24°C fris. Hij draagt nu een T-shirt onder zijn overall en de sponzen halsdoek tegen het zweten is al vijf dagen niet meer nodig.
Wanneer hij gedaan heeft met werken kan hij gerust nog een ganse avond polka dansen, zo fris komt hij boven. Fris als een hoentje.
Al eens een hoentje zien polka dansen? Ik wel. Hier. In China.

2001-01-22 ~ naar Ningbo

We varen. We gaan de baai van Ningbo binnen. Mooi hoor. Alle eilandjes liggen er nog, dezelfde als vorige zomer. Da's toen uitgebreid ingeblikt geweest,
in het binnenvaren én in het buitenvaren. En zonder mist.
Als we nog lang dezelfde lijn blijven doen valt hier voor mij niet veel meer te fotograferen hè. We hebben het hier allemaal al eens gekiekt.
En het blad is vol

29-08-2020 om 06:10 geschreven door maart

2000-12-30 ~ Oman

          Mijn Ma had geschreven dat ze een beetje Islam aan het bestuderen was want Ma vond dat ze daar wat meer moest over weten omdat
          de nieuwe hulp in huis Moslima was. Dat was weer eens frappant, want het was niet de eerste keer dat Ma en ik met hetzelfde bezig waren
          zonder dat we het van mekaar wisten. En met Laura heb ik het nog sterker. Wij maken zelfs mekaars zinnen af
          ook als we mekaar in maanden niet gezien of gehoord hebben.

Hey, ik ben ook met Islam bezig. Niet met de godsdienst zelf, da's me teveel, openbaring & wetten en regeltjes & voorschriftjes en zo. Nee, dank u.
Maar de geschiedenis van de Islam is neig. Vooral wanneer ze beginnen ruzie maken over de opvolging. Amper 29 jaar na de dood van hun profeet
was er al dikke scheur in de godsdienst, een regelrecht schisma zeg maar, want het is nooit meer goed gekomen. -volgens Encarta 
https://nl.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_de_islam 
Dat was na de dood van de 3^de kalief al, want er stonden twee 4^de kaliefs klaar om op te volgen, en die heetten allebei Ali.
Toen hebben de volgelingen van de ene Ali zich afgescheurd. Dat was de eerste sekte, de Kharijiten. https://nl.wikipedia.org/wiki/Kharidjisme 

Nu worden ze Ibadieten genoemd en zij zijn de puriteinen van de Islam. En die wonen (bijna) allemaal in Oman.
Geen fundamentalisten, wel puriteinen.
Dat is te merken aan hun traditionele kledij. Geen overdreven versierselen, ook niet voor de ceremoniële kledij bij officiële gebeurtenissen.
En van officiële ceremonies zijn we bediend geweest. 

Vorige keer toen we hier waren was het 19/11 en dat is de verjaardag van Sultan Qaboos (Kaboes uitgesproken).
tegelijk is het dan ook nationale feestdag. En als ik alles een overloop denk ik dat hij een verlicht despoot is. De Omani-Renaissance is begonnen in
1970 toen Qaboos met de hulp van de Engelsen (eindelijk) aan de macht gekomen is. https://nl.wikipedia.org/wiki/Qaboes_bin_Said_Al_Said 

          "Tot de conclusie gekomen dat er armoede heerste en de slavernij moest afgeschaft, besloot hij de macht over te nemen.
          Op 23 juli 1970 nam hij de troon over en stuurde hij zijn vader in ballingschap naar Groot-Brittannië. De Omanieten die het land verlaten hadden,
          werden uitgenodigd terug te keren om te helpen het land te verbeteren." aldus Wikipedia.
          En Encarta zei ook : Sinds 1970 werden het wegennet en de gezondheidszorg uitgebouwd en armoede gebannen.
          Wijd verspreide aandoeningen als trachoma, malaria en cholera zijn geëlimineerd of onder controle gebracht. https://nl.wikipedia.org/wiki/Trachoom 

           'k Heb daar in 2001 nog verschillende (oudere) mensen zien rondlopen met een wit oog. https://www.gezondheidsplein.nl/aandoeningen/trachoom/item34674 
           In sommige artikelen wordt hij een democratisch visionair genoemd.

Enkele dagen geleden hadden we de feestelijkheden ivm met het einde van de Ramadan.
Dat zien wij allemaal op de Omani TV. Dat is een staatszender, maar lijkt eerder een privé-publiciteitszender voor de sultan.
't Is al Qaboos wat de klok slaat. Voor de rest zijn het programma's met zang-en-dans, zoiets als onze interludiums in de jaren '60, maar dan in kleur.
Er is geen berichtgeving, of wat wij berichtgeving noemen. Het is een opsomming van gebeurtenissen, geen duidingsprogramma's ookni en
het nieuws in het Engels is eigenlijk een snoer communiqués van het hof van de sultan.

Qaboos ziet er een proper manneke uit. Prompt heertje, zoals hij over het scherm wandelt. Ik denk dat hij een eigen ploeg in dienst heeft
die er moet op toezien dat hij zo voordelig mogelijk in beeld komt. Misschien heeft hij wel een leraar bewegingsleer ook: niet schrijden, dat
staat te ver van het volk af. Stappen, als een gewoon mens. Hij heeft zijn vorming in Engeland gekregen, het land waar Amnesty International ontstond.
Afbeeldingen van sultan qaboos 

Encarta vertelt nog veel meer over Qaboos. In 30 jaar tijd heeft hij het land uit de Middeleeuwen gehaald. Houden zo en alle dagen
over het scherm stappen. Anders vergeten ze dat hier. Want malcontenten heeft men overal natuurlijk.
De praatprogramma's zijn religieuze programma's. Dat weten we omdat cheng Zeba Libanees is en hij verstaat Arabisch.
Zelf is hij geen moslim maar Maroniet, een christelijke godsdienst. https://nl.wikipedia.org/wiki/Maronitische_Kerk 

Zojuist was ik efkes in de cargo control room en ene van de Omani's zat daar op de computer patience te spelen.
'k Dacht dat kansspelen verboden waren in de Islam? En dan zeker bij de puriteinen, de Ibadieten. 'k Had moeten vragen van welke afdeling hij was.
Tot hiertoe heb ik al vijf strekkingen en vier sekten gevonden. Zonder de exotische splintergroepjes in Azië of in de bergen van Jakkamakka natuurlijk.

Van 24/12 tot en met 28/12 hebben we op anker gelegen en we zijn nu al twee dagen aan het laden. 't Zal tot morgenmiddag duren.
Het nieuwjaar zal dus op 01/01 gevierd worden. Deze keer verloopt het niet zo snel als vorige maand. Toen waren we op 36hrs geladen en weg.
Voor nieuwjaar wordt het een barbecue, als er niks verandert. Want voor kerstmis was er ook eerst barbecue gezegd en toen werd het toch een diner.
Liever barbecue, gesteld dat we mochten kiezen.

2000-12-32 ~ Oman

Beste wensen voor de komende eeuw, want morgen begint de 21^ste eeuw. Nuja, volgens onze kalender dan.
De Chinezen lachen daar eens mee, zij zitten al ver over het jaar 4000.
En wij lachen ook, omdat we gaan barbeknoeien.

28-08-2020 om 00:00 geschreven door maart

2002-12-21 ~ op zee

Hallo Thuisland,

Als ik de datums eens overloop schrijf ik dit contract vree weinig. Er is nog maar 1 brief vertrokken en we zijn al een zes weken aan boord.
Het hadden al drie brieven moeten zijn. Uitleg : ik heb veel werk. Lach niet.
De eerste weken ben ik met de videocollectie bezig geweest en sinds een dag of tien met de kerstversiering.
Er is wel wat kerstversiering aan boord, amper genoeg voor een halve boom. Er zijn twee bomen, in elke smokeroom komt er een.
Dus moet er bijgemaakt worden om beide bomen een gevuld uitzicht te geven.

Lijm, papier, karton, kleurige lappen (uit de poetsvodden van het machien), eindjes lint en touw, plakband, aluminiumfolie, zilverplastic van de
pakken koffie, lege blikjes van cola en bier om cirkels en sterren uit te knippen, nagellak (parelmoer glanst mooi op aluminium),
lapjes & draad in jute, kleurrijke knipsels en snippers ... om de twee stappen staan doosjes en potjes met materiaal dat niet dooreen mag geraken.
Allemaal gerief dat nog niet weg mag omdat het misschien nog van pas komt om een versiersel mee te maken.
Het is geen rommel hoor, maar onze woonkamer en slaapkamer zien er wel uit als een atelier of een knutselmagazijn van de Crea-Club voor hyperkineten.
Drie keer per dag baant LM zich een weg tussen de dozen en de potjes met materiaal. Onverstoorbaar. Zoals dat van zeebonken in de boeken staat.

Op 17/12 heeft LM het schip een shut down bespaard -stilvallen- Mijne LM!
Er was een probleem met de brandstoftoevoerpomp naar de hoofdmotor. Het controledeksel van de pomp stond te trillen van teveel druk.
LM heeft dat gezien. Hij weet natuurlijk wel waar hij moet kijken terwijl hij zijn avondronde (22h) doet, maar hij had het toch maar gezien hè.
Het schip is dan intijds kunnen stoppen ipv stil te vallen. Gróót verschil. Na enkele uren was het opgelost en zijn we kunnen verder varen.

2000-12-29 ~ aan de boei, Oman

Over licht.
Op 12 of 13/12 was ik met de kerstboom begonnen. Hij moest tegen 17/12 klaar zijn, had choff Luc gezegd. 'k Was er dus goed intijds aan begonnen.
In de hoek waar de boom moest komen is geen stopcontact, dus was het wachten op stroom om verder te kunnen werken. Om er aan te beginnen feitelijk,
want ik wou de lampjes diep in de boom hebben, dus dat snoer moest er eerst in.
De boom stond al voorlopig gemonteerd: nog niet met de juiste voet, op een hoge kartonnen doos (dat wordt de sokkel) en voorlopig nog
te zichtbaar vastgemaakt aan het schot. Dat is tegen het wiegen van het schip.

Nu moet ge weten dat cheng Zeba een zeer ongeduldig manneke is. Soms is dat grappig.
Maar wanneer het over de job gaat lijdt de kwaliteit van het werk en/of de afwerking eronder. Zelfs wanneer er meer dan voldoende tijd is:
''t Is al lang goed, laat het vooruit gaan'. En dat steekt danig tegen, vooral komende van een chef.
LM weet dat al langer dan ik. Ik moest nog ondervinden hoe erg dat kan tegensteken en op welke manier.

's Middags aan tafel maakt cheng Zeba dat de elektrieker voor stroom bij de boom zal komen zorgen.
Hij meldt dat aan de elektrieker, die aan de andere tafel zit, met de woorden: "Trician, this afternoon you work with the lady".
Die zijn oogskes blonken al, een ganse namiddag vrij van machine-job!
Om 13h stipt sta ik in de smokeroom, geen elektrieker. Efkes weer naar boven, op deck C kom ik hem tegen, he is on his way,
'k Ga iets halen in de cabine & snel weer naar de smokeroom. Stond hij met de boom te worstelen om er onderaan een stuk plastic af te krijgen
dat in de weg zat om de voet te monteren.
Oeioei, dacht ik, dit wordt hommeles. 't Jung heeft niet begrepen dat zijn kersthulp enkel & alleen, en maar heel efkes,
voor het elektrisch gedeelte gevraagd werd. Verder niks.
'k Begin over stroom, transfo's, een dubbel stopcontact en een verlengdraad van 12 of 15m.
"'k Zal dat meten maar stroom is het probleem niet, wuifde hij weg, de bóóm is het probleem."
"Misschien, maar de boom is wel míjn probleem, my friend, niet dat van u. (of dat van cheng Zeba)
Ik heb die opdracht gekregen van choff Luc, zijnde ook Chief Welfare. Punt."
Bij die boom zijn dus twee mensen betrokken, geen elventwintig met elk eigen prioriteiten en suggesties die er geen zijn wegens hier niet haalbaar.
Sebiet wordt dat hier een Griekse ferry! Niks van.
"Kunt ge mij de transfo's bezorgen waar de chief officer over gesproken heeft? Zodra de lichtjes branden kan ik verder met mijn job."
Dat was een streep door zijn rekening. Geen ganse boom te doen met hem? Dus geen ganse namiddag kerstverlof? 'k Zag het hem denken.

Terwijl hij de transfo's gaan halen was vlieg ik naar de cabine om onze Engelse sleutel te halen en tegen dat hij terug was stonden de twee bomen
(die van de matrozen erbij) in hun voet gemonteerd. Zo. Geen geworstel met de boom hè jonkie.
LM mag fier zijn op mij, de truc met de Engelse sleutel is iets dat ik dank zij hem helemaal alleen gevonden heb.

Een kwartier later brandden de lichtjes. De elektrieker had stroom afgetapt van de dichtstbijzijnde wandverlichting aan de linker wand.
Daar hing nu een lelijke zwarte kabel die het schot ontsierde en de wandverlichting buiten dienst stelde. Maar dat was voorlopig, dacht ik.
Nu kan ik alvast verder terwijl hij aan de verlengdraad begint. En straks kan deze wandlamp dan weer aan. Oké! Dit komt goed!
Toen had er bij mij al een lampke moeten gaan branden, maar ja, ik was bezig met mooi ogende oplossingen zoeken voor vanalles,
en veronderstelde van hem hetzelfde. Wat zeer naïef was van mij.

17h: de sokkel was klaar, mét het plankje bovenop en aangekleed zonder scheuren in de aluminiumfolie.
De boom en de sokkel stonden nu echt zeevast zonder de touwtjes in het zicht. In de boom hing alvast de grote ster en de lichtjes hingen te glanzen.
De boom stond in de steigers, klaar om 's anderendaags met de versiering te beginnen.
Dat ene wandlicht was nog altijd uit, maar daar was niet direct haast bij. Klaar tegen de 17^de had choff Luc gezegd.
't Was wel efkes een zot zicht. De draad hing daar als een baxter: de kerstverlichting krijgt haar voeding van een donor. Wel wat grauw die donor,
zijn lampke was uit. Maar dat komt in orde, de verlengdraad is op komst (dacht ik toen nog).

18h30, het avonduurtje : cheng Zeba doet wild opgewonden over wat er staat en vraagt in één adem of er geen versierselen zijn en
of die lampjes niet kunnen knipperen. Maw: waar is de rest? Is dat alles? Waarom is dat hier nog niet klaar ...
'k Heb hem efkes moeten uitleggen dat
1/ de doos met plank (sokkel) afkleden en zeevast zetten met touw
2/ de boom zo onzichtbaar mogelijk zeevast zetten
    werkjes zijn die aandacht vragen en dat daar tijd in kruipt.
3/ de verlichting kan knipperen maar het speciale lampje dat daarvoor nodig is ligt boven in de cabine, omdat ik nog in de boom moet verder werken.

- Wil u dat het knippert?
- Ja! antwoordde hij.
- Oké chef, het knipperlampje ligt voor het ogenblik boven in de cabine. Dus morgen, voor ik mijn boeltje hier opruim
  zal ik er aan denken dat knipperlampje er in te draaien, beloofd.

Domme ik : hij wilde dat knipperlampje nú, terstond, meteen, direct & onmiddellijk.
Maar bij mij kwam het gewoon niet op om dat knipperlampje te gaan halen en het er al efkes in te draaien,
want afgarnieren gebeurt ommers op het einde, zoals slagroom aanbrengen op een taart.
'k Zei ook iets over verlengdraad en hij sprak over niet genoeg stekkerdozen, misschien komen die met de bevoorrading in Singapore op 15/12.
Dat komt allemaal in orde vóór de 17^de dus, zoals choff Luc gevraagd had. En Luc knikte eens geruststellend dat het wel goed zou komen.

's Anderendaags in de voormiddag werk ik verder aan de boom met de versierselen. Om 13h kom ik weer in de smokeroom en daar staat de elektrieker
met in zijn ene hand een kniptang en in de andere hand twee kleine cilindervormige dingen. Toch stekkerdozen gevonden? Toch verlengdraad? Da's rap!
'k Kijk eens rond ... waar is die verlengdraad dan?
Hij stapt niet naar de hoek met het stopcontact, hij stapt naar de boom. Hij neemt de draad van de lampjes en wil zijn kniptang er in zetten.

- Any changes? vroeg ik, uiterlijk kalm maar innerlijk had ik hem tegen het schot willen slaan: moei-u-niet-met-mijn-werk!
- Problem, antwoordde hij. Yesterday lamps flickering, today not. (Wat straal gelogen was, gisteren knipperde er niks.)
- Just a moment, fiston. Die lampjes flikkeren wel, dat speciale lampje ligt boven in de cabine. De chief engineer wéét dat.
  'k Heb het hem gisteren uitgelegd. In het Frans, dat verstaat hij best. En wacht nu efkes, ik ga dat knipperlampje halen en ik tóón het u.

Toen ik weer beneden kwam was de draad tóch doorgeknipt en was het rund een cilindervormig ding er tussen aan het monteren.
Niet achterin de boom natuurlijk, maar voorin. Goed zichtbaar.
Dan zat ik voor de rest van de werkzaamheden met dat zenuwachtig geknipper? Geen keuze meer mogelijk?
- Stop and look! (Als het nodig is kan ik zeer bazig doen, soms schrik ik van mezelf.)
Ik toon hem het lampje. Het is wit met een rode top. Het knipperlampje. Het enige witte lampje.
Zoals beschreven en afgebeeld staat op het deksel van de doos. Gisteren gij gelezen (*). Remember?
Kijk : hier doos, daar lampje, doos-lampje, same-same. Gezien?

En kijken alleen is niet genoeg, ik moet ook zorgen dat dat hij het ziét, en dat het doordringt. Ik demonstreer het geknipper.
- Okay? Gezien? So fix the cable please. NOW.
Hij herstelt de groene kerstdraad met witte tape. Witte! 'k Zal ik wel oplossingen zoeken om het boeltje wat mooi te laten ogen ...

          (*) Gelezen? Hij heeft het deksel van de doos vastgehad en gedaan alsof hij daar de uitleg las.
           Dat bedenk ik nu pas. En dat hebben we nog al meegemaakt hè. Mensen die doen alsof ze (Engels) kunnen lezen.
           De bootsman op schip 31, bvb. -tekst 306

En vandaar dat hij niet informeerde over de knipperlamp, of niet wachtte met zijn kniptang. Hij had gewoon niks begrepen.
Maar omdat cheng Zeba gezegd had dat het moest knipperen, zou hij het doen knipperen. Op zijn manier. En voor mij dan onomkeerbaar.
Die kerstverlichting was gloednieuw, nog geen 24hrs uit de verpakking. En dat rund zet daar een kniptang in.
Ik was lichtelijk in shock, sprakeloos, ademloos en rillingen. Scheepsmateriaal moedwillig vernielen staat gelijk aan heiligschennis.
Of noem het sabotage. Wat een dragonder: het moet knipperen, dus zál het knipperen, ongeacht de schade.
En die Verlichte Geest werkt in het machien? Neptunus, ontferm u over ons.

Einstein wou weten waarom dat lampje er dan niet in zat. Zucht. Dat had ik toch al eens uitgelegd!
1/ omdat ik nog aan de boom moet werken
2/ omdat ik het geknipper niet kan hebben terwijl ik werk, het maakt mij nodeloos nerveus
3/ wanneer de boom klaar is zullen de lichtjes knipperen, eerder niet, om 17h, zei ik erbij omdat hij maar bleef kijken als een rund,
alsof hij van het voorgaande niks begrepen had -en waarschijnlijk was dat ook zo

Wat was er dan gebeurd met de boom van de matrozen, wilde hij weten, of ik ...
- Aan die boom ben ik nog niet begonnen. En gij blijft daar af. -want hij had twee van die cilinderdingen bij hè.
- Yes but, waarom knipperen die lampjes dan nog niet.
- Zucht. Misschien omdat de bootsman dat niet wil? Misschien hebben de matrozen niet graag geknipper?
  Misschien maakt het hen nerveus tijdens het film-kijken? Ik weet het niet. Vráág het hen, voor ge daar met uw tang begint.
Ha ja, dat was een idee, hij zou het eerst eens gaan vragen. En hij weg. 
Zou hij nu heel het deck afgaan om de boots te zoeken? Dit schip is meer dan 250m lang en meer dan 50m breed.
Begin maar te zoeken. Hij kon toch ook wachten tot 's avonds. Mensen ..., wat een rund.

Al die tijd stond V (3^de stuur) te knikken dat zijn hoofd er bijna af tolde. Volgens hem had een van ons twee blijkbaar Groot Gelijk.

Tegen 16h15 ga ik verslag uitbrengen bij Luc, in twee lijnen. Eigenlijk vooral om uit te leggen waarom de draad van de lampjes
met tape aaneen hangt. Omdat er in geknipt geweest is, in een draad die perfect in orde was, nog geen 24hrs uit de verpakking.
Luc zijn antwoord :
- Ge had moeten zeggen dat het knipperlampje bij u boven in de cabine lag.
- Maar Luc, de cheng is daarvan op de hoogte, sinds gisterenavond al!
- Aan de elektrieker had ge het ook moeten zeggen.
- Luc, ik zég het hem en terwijl ik het lampje gaan halen ben knipt hij tóch de draad door ...
Choff Luc zegt niks, kijkt eens naar de vloer, kijkt eens in de verte en blijft zwijgen.

          En ineens viel alles op zijn plaats.
          18h30 de dag ervoor: cheng Zeba is op zijn pik getrapt dat ik niet recht spring om dat knipperlampje te gaan halen, boven.
          12h de dag daarna : cheng Zeba ziet dat de lampjes nog niet knipperen, gaat op zijn 4 strepen staan en beslist
          dat er met zijn wensen zal rekening gehouden worden wanneer het hém uitkomt. Dwz: onmiddellijk.
          13h die dag : elektrieker begint er aan want het zal en moét knipperen van cheng Zeba, en wel onmiddellijk.

"Quand ils sont bêtes om a beau leur expliquer ..." (Wanneer ze dom zijn, kan met het wel blíjven uitleggen)
Zeer algemeen en vaag zei Luc dat, maar 't was klaar en duidelijk. En in het meervoud.

         Ze voeren uit zonder na te denken over de actuele situatie  (...)  zelfstandig nadenken werd in hun onderwijssysteem
         blijkbaar niet verlangd. In tegendeel. Resultaat : een ganse generatie, of toch deze ploeg, die ritueel te werk gaat.
         Als het ritueel volbracht is, is de taak in orde. Aldus choff Diga -tekst 323
         En de elektrieker was er dus zo ene hè.

We zijn vandaag 29/12 en de baxter hangt er nog altijd, de aftakking van een wandverlichting om stroom te leveren voor de boom.
Dus die aftakking was geen voorlopige oplossing opdat ik zou kunnen verder werken,
dat was wat het jung als definitieve oplossing had bijgedragen. Een zwarte kabel die tegen een beige schot hangt, veel te zichtbaar,
het ontsierde de boel. En de stekkerdozen van de bevoorrading in Singapore? LM heeft er naar gezocht, ze zijn niet geleverd.
Waren ze besteld? Dat kan LM niet achterhalen. De bestellingen van een elektrieker gaan rechtstreeks naar de cheng.

Op 15/12 passeerden we Singapore en hadden we buiten bevoorrading ook bemanningswissel.
Capt PO werd afgelost door capt Wero en zo nog wat volk, onder andere een nieuwe elektrieker. Neptunus zij geprezen!

Na een week ongeveer vraagt capt Wero tijdens het avonduurtje of die lampjes nu echt moeten blijven knipperen,
kunnen ze niet gewoon blijven branden? Want het geknipper verstoort de concentratie tijdens het dartsspel.
Onmiddellijk en zéér bereidwillig heb ik subito presto de doos uit de kast gehaald en de lampjes gewisseld, gemaakt dat het geknipper ophield.
ZO! Want een cheng heeft misschien vier strepen, maar een capt heeft er vier + een krul op. -die krul heet een nelson
https://uniformspecialisten.nl/online-shop/merken/smit-van-rijsbergen/schuif-epauletten-koopvaardij-kapitein-10-mm-trait-goud/ + foto

De hoeken van de smokeroom waren al klaar en de alle mobieltjes aan het plafond hingen al op, maar het wandgordijn van sterren was pas
helemaal af op 24/12. Om 16h hing de laatste ster er. Het was efkes reppen. De heren van de staff wilden om 17h nog darts spelen vóór de
algemene apéro om 18h.

Toen hij het geheel zag knikte Luc enkele keren. Liever iemand die na 12 dagen eens knikt dan iemand die de eerste halve dag al staat te jodelen dat
het fantastisch wordt, maar de tweede dag stokken in de wielen steekt omdat het niet snel genoeg gaat naar zijn zin & hij niet snel genoeg zijn zin krijgt.
In de week van 15/12 tot 22/12 heeft hij cheng Zeba enkele keren laten horen 'ça avance'. Dacht hij dat met de aanmoedigende aanpak
het materiaal zich gewilliger laat uitknippen, ineensteken en monteren? Want alle versierselen moesten nog handgemaakt worden hè.
(Buiten enkele plastic prullen, die ik netjes verdeeld heb over de twee bomen en er diep in weg gestoken heb, opdat ze wat licht zouden weerkaatsen.)

In het machien is cheng Zeba ook zo, zei LM. Nu kan ik wel meevoelen met LM zoveel ik wil, maar hij zit beneden met dat ongedurig manneke, ik niet.
En dat ze al eens een motiverende aanpak moeten proberen hebben ze uit een cursus, dat kan bijna niet anders.
Op een dag zei Zeba: "Het wordt hier écht mooi hè, persies gelijk in een dancing."
Dancing ...? En ik ben nog nooit zo gedemotiveerd geweest.
Dancing ...? En ik maar moeite doen om het er een beetje huiselijk te laten uitzien.
Daarvoor heeft LM dus 10 dagen in de cabine overal potjes en doosjes met knutselmateriaal op de vloer moeten verdragen.

Geen schetterend geschitter in de versieringen, liever zachte glans, vind die materialen maar eens. Kopbrekens heeft mij dat gekost.
Geen hard wit verticaal licht (de TL aan het plafond), liever diffuus geel horizontaal licht met lichtpeertjes, waarvan nu dus één buiten gebruik gesteld is.
Geen nerveus geknipper in de boom, liever gemoedelijke gloed. Dus de avond dat capt Wero vroeg naar continu licht ipv geknipper
was ik op slag de gedienstigheid zelve newaar!

Dancing ..., gelukkig was er tegenwicht voor die ongelukkige woordkeuze. 'Nice attraction' noemde Krasimir het. Een mooie kermis dus.
Nu een kermis ipv een dancing. Maar Krasimir krijgt alle voordeel van de twijfel. Zeer waarschijnlijk heeft hij bedoeld : 'attractive decoration'.
Denk ik, hoop ik.
Capt Wero bekeek het geheel eens en zei : 'good job'. Dus choff Luc en ik mogen tevreden zijn.

          Mensen Lief, ik lach mij hier een breuk! 'k Heb zojuist een spellingscontrole gedaan voor deze brief en elke keer er flikkerlicht of geflikker
          staat ipv knipperlicht of -lampje of geknipper, zegt Microsoft: "Pejoratief taalgebruik. Als verwijzing naar homoseksualiteit komt dit negatief over."
          Al goed dat dit geen Lernout & Hauspie is of ik kon nog wat zitten bekvechten over flikkeren en knipperen.
          En het is hier nu juist rustig. Houden zo.

LM zijn twee handen zitten vol kleine kloofjes. En dat doet verschrikkelijk pijn. Zalf er op en slapen met handschoenen aan.
Die kloofjes komen door de onderhoud van de oliekoeler van de hoofdmotor. De smeerolie wordt gekoeld met zeewater.
Met dat zeewater komen eitjes en larven van zeeschelpen mee binnen. Het zijn kokervormige dingetjes met een open bovenkant.
Hoe kleiner de schelpjes hoe scherper de bovenrand. We hebben er thuis zo enkele op de boekenkast staan, meegebracht van op schip 30.

Die kokertjes zetten zich vast op de lamellen van de twee koelers. Er zijn per koeler 400 lamellen van ± 80cm op 120cm en die moeten aan weerszijden
schoongemaakt worden. De eindcontrole van alle 800 rubberen afdichtingen gebeurt met de blote hand. 800 x 4m rubber = 3,2km rubber aftasten
op snijdende schelpjes. Vandaar de kloofjes in zijn handen.
Er is een elektrisch/chemisch systeem voorzien dat zou moeten beletten dat die schelpjes zich vastzetten, maar dat stond niet sterk genoeg afgesteld.
Kloofjes dus. En pijn. Al 4 x 24hrs. Waarom denken de mensen direct aan palmbomen wanneer hij zegt dat hij zeeman is?

27-08-2020 om 00:00 geschreven door maart

vervolg brief 01  (2000-11-22) 

Zojuist heb ik onze mail-diskette terug gekregen van capt PO. Hij stond in de deur van zijn tak te maken. (Dierf hij niet binnen komen?)
Een apart verhaal : onze mail bedroeg teveel kilobytes (?!?) Gelukkig ben ik de leeftijd voorbij dat ik me laat intimideren door bars pratende mannen,
maar ik hou wel mijn mond, want het vent kan LM dwarsbomen. 

           Dat het de laatste kaart geweest was want een kaart beslaat teveel kB's.

'k Wist niet direct waarover hij het had want ik was in Encarta bezig met een landkaart en ik verzond toch geen landkaarten naar België?

         Ja die verjaardagskaart voor de 21^ste, die tekening, dat is de laatste keer geweest.

'k Zat met mijn mond vol tanden ... 8 kB is tevéél?
32,00 kB voor een verjaardagskaart + 1,06 kB in onbewerkte tekst. Deze twee bestanden samen gezipt in een archiefje
herleidde het geheel naar 8 kB. Een reductie van 76% zegt WinZip. Zo heet dat programmaatje, WinZip. https://nl.wikipedia.org/wiki/WinZip 
Het geheel was dus gecomprimeerd naar ¼ van de oorspronkelijke grootte, op voorwaarde dat men het ding GEZIPT verzendt natuurlijk,
anders springt het bestand weer naar de oorspronkelijke grootte. (gewoon zippen, standaard in het Microsoft pakket) 
Waarom was het vent gefrustreerd geraakt, op zijn pik getrapt?
Mogelijk scenario: hij heeft het archiefje open gedaan op zíjn vaste schijf C: , dan niet meer weten hoe weer zippen, en de bestanden dan maar raprap
ongezipt verzenden om er vanaf te zijn (en dan achteraf de dactylo gaan staan afblaffen over een teveel aan kB's).

Ondertussen staat datzelfde archiefje van twee bestanden nog altijd gezipt en verzendklaar op onze verzend-diskette hoor.
Maar daar heeft de illustere niet aan gedacht, want dat betekent ook efkes herbeginnen hè.
Alternatief 1 : leren zippen, PO!
Alternatief 2 : het archief DICHT laten dan verspreekt men zich niet ivm de privépost van andere mensen, PO!
Het is geweldig simpel. Vooral dat tweede. Dat heb ik zelf gevonden, helemaal alleen gelijk een groot meisje : blijf-uit-de-post-van-een-ander.

Nu hebben LM en ik buitengewoon geluk dat de meeste van onze familieleden, vrienden, kennissen en correspondenten maar 1x per jaar verjaren.
En dat ze bijna allemaal hun communie al gedaan hebben. En dat iedereen al geboren is. (Tenzij degenen die op komst of in bestelling zijn).
En dat het maar één keer per jaar kerstmis & nieuwjaar is voor al die mensen.
En dat een mens maar twee ouders heeft : moederdag en vaderdag. En schoonouders.
En dat iedereen van onze familieleden, vrienden, kennissen en correspondenten al getrouwd is (geweest) of zo goed als. 
En dat er maar om de vijf of tien jaar een huwelijksjubileum te vieren valt, per koppel familieleden, vrienden, kennissen en correspondenten.
Kortom, LM & ik hebben het geluk dat we bijna geen mensen kennen die al eens gefeliciteerd mogen worden of onze beste wensen in kleur mogen krijgen.

2000-11-24 ~ op zee

'k Ben eergisteren maar gestopt met typen want ik was aan het zagen. 'k Hoorde het zelf. En dat allemaal voor 8 kB.
Of zou de 34 kB versie verzonden zijn? Hup, daar gaan we weer. Gauw over iets anders.
We zijn daarstraks vertrokken uit Ras Tanura. Op FM 91.45 is een Amerikaanse zender, vandaag houden ze een speciale country namiddag.
'k Heb me suf gedacht waarom de Saoedi's een USA radio op hun grondgebied zouden toelaten. Van heel de Perzische Golf misschien
de Emiraten of Oman, maar toch niet bij de uitvinders van de Islam hè, al die country liefdesliedjes.
Awel, die zender gaat via Bahrein, op een boogscheut hier vandaan. Bahrein dient als uitgangswijk voor de rijke Saoedi's, vertelde choff Luc.
Daar gaan zij in het weekend doen wat op hun eigen grondgebied niet mag voor de  buren, die die daar dan ook zijn, in Bahrein.
Er is zelfs een dure brug gebouwd. Zo worden de chauffeurs van de sjeiks niet meer misselijk op de ferry.
Da's slecht voor de standing van een sjeik hè, een chauffeur met een uniform vol kots.

Volgende evenementen op het programma van deze 'cruise':
03/12 : Singapore Passage
07/12 : Bataan, Filipijnen. Daar zouden we aan de wal kunnen. Daar zou ik deze brief willen posten. Hopelijk kan LM eens mee.
11/12 : Singapore Passage. Daar wordt capt PO afgelost door capt Wero. Tegen dat ge dit leest is hij al aan boord.
En verder zien we wel, wait and sea.

Vorige week hebben we barbecue gehad. Aan het zwembad. Dat klinkt goed hè.
't Zwembad is wat klein om echt in te zwemmen en om de afwas in te doen zou het wat groot zijn.

Straks gaan we de straat van Hormuz door en op naar Singapore. https://nl.wikipedia.org/wiki/Straat_van_Hormuz  + kaart
In het naar hier komen waaide het in Hormuz gelijk zot. Het was er zelfs koud. LM & ik zijn eens gaan buiten staan, want
'koud in de Perzische Golf', zoiets is een gebeurtenis. Wel, voor ons toch.

2000-11-25 ~ op zee

Wat hier nog veranderd is in de dagelijkse gang van zaken : iemand anders typt nu de menu's. Vorige keer was dat jobke een corvee aan het worden
omdat het klad voor de volgende dag pas bij het avondeten naast het bord van de capt lag. Dat moest ik gauwgauw 's avonds nog typen, omdat
's anderendaags de menu al bij het ontbijt op tafel moet staan. Er elke morgen om 06h voor opstaan, dat zag ik mezelf niet doen, omdat ik
zoveel mogelijk de werk- en slaapuren van LM volg.
'k Had toen aan de keuken gevraagd of ik de menu voor 's anderendaags mocht komen halen tussen 15h & 17h, zodat ik hen de getypte blaadjes
alvast kon afgeven bij het avondeten al. Dat was niet mogelijk. De keuken begint pas na 17h te plannen en na te denken over de dag die komen gaat.
Onze eerste dag weer aan boord zag ik bij de lunch het klad al gereed liggen bij het bord van capt PO. Ha, dacht ik, ze hebben ondervonden hoe
vervelend het is de menu 's avonds nog te typen, dus typen ze hem 's namiddags. Nu ze er zelf last van hebben kan het wél vroeger op de dag?
Welwelwel ... goed, niet teveel over nadenken.

Deze kok had ons in augustus een brief meegegeven voor Bulgarije, om in België te posten, met alvast een Bulgaarse postzegel op.
'k Zag dat zoiets niet zou lukken bij de posterijen en het adres was geschreven in Cyrillisch schrift https://nl.wikipedia.org/wiki/Cyrillisch_schrift#Russisch_alfabet 
Thuis heb ik een fotokopie gemaakt van de envelop en het adres uitgeknipt. Dat adres heb ik op een bruine envelop A8-formaat geplakt en
er in blokletters BULGARIJE ondergezet. Zijn witte envelop ging met postzegel en al in onze bruine en die kon vertrekken met een Belgische postzegel.
Wat een mens al niet doet voor andermans post? Dat gaat vanzelf want zeemanspost is heilig. Misschien zitten ze ginder op nieuws te wachten.

2000-11-30 ~ op zee 

Na Bataan (Filipijnen) gaan we weer laden in Oman (Perzische Golf) en lossen in Qingdao (China). https://nl.wikipedia.org/wiki/Qingdao
Dan zal het al januari zijn. We zullen onze winterkledij nodig hebben. 

De laatste video's zijn ingetikt. In het totaal zijn er nu 420 stuks. Nu de 2^de ronde, ze efkes bekijken om er te kunnen bijtikken of de film
Engels gesproken is, Bulgaars, of Bulgaars met Engelse ondertitels. 

          Dat Bulgaars gesproken is niet gedubd hoor, tot grote gruwel van de Belgen aan boord is het voice-over. Eén acteur en één actrice doen alle 
          stemmen. Ze lezen zelfs de begingeneriek. Erger van bij ARTE. Nu willen wij absoluut weten van welke videocassettes we moeten afblijven.
          Aan de eindgeneriek ben ik nog niet geraakt. Of de stemmen die ook lezen weet ik dus niet.
          De namen van zoveel technische en andere medewerkers, hoe zouden de stemacteurs dat dat brengen? Aan het spreektempo van Donald Duck?

'k Doe er net geen 20 op een uur tijd.
Videoband uit de doos, band in de videospeler, fast forward de reclames overslaan (ALLEMAAL, dwz efkes tot tien tellen), efkes klank beluisteren,
terugwinden, band eruit, band in de juiste doos en op de juiste plaats, taal en/of ondertitels  intikken, volgende band er uit ...
'k Heb het typtafeltje wat dichter bij de video installatie geschoven. 't Zou allemaal iets vlotter kunnen gaan met de afstandsbediening, als dat ding niet
regelmatig in zijn eentje op stap ging. Soms ligt het te lameren bij het koffiemachientje, soms ligt het in de patrijspoort te zonnen,
of in de bureaustoel te niksen. 'k Leg in deze cabine kilometers af door de afstandsbediening.

Sinds we oost varen shiften we niet meer 's nachts, maar om 16h. Eén tel later is het 17h. Dat geeft een heel vreemd gevoel.
Er is vanalles nog niet gedaan en een mens is een hap uit de namiddag kwijt. Dat uur is niet besteed aan iets, of voorbij, of verlummeld met niets doen,
het is gewoon kwijt. Verdwenen in minder dan één seconde. Weg. Verdwenen in de maag van een Uurverterende Meridiaan.
En er zijn 23 van die monsters. -de 24^ste is de dateline  https://nl.wikipedia.org/wiki/Internationale_datumgrens

Wij moeten gelukkig maar een stuk of vijf van dié meridianen passeren. Het zijn monsters met twee koppen, een Oostwaarts en een Westwaarts.
Om de 15° ligt zo'n monster roerloos plat en heel stil op de loer. Op elk schip dat over zo'n uur-verterende meridiaan vaart, scheurt de
Oostwaartse Kop een uur weg uit de mensen hun 24hrs. Wanneer we slapen merken we het niet echt, maar overdag wel: een uur kwijt. Ineens en plots.

Over een week of twee varen we weer west. Dan braken de Westwaarts Koppen die uren elke keer weer uit, maar dan doet het er al lang niet meer toe.
Wie wil er nu een gerecycleerd uur. Zo eentje waarvan de minuten uitrafelen. Nee, danku.
Gisteren had ik mijn eigenste gloednieuw uur van 16h tot 17h willen houden, maar het is dus weg. 

Het 24^ste monster is het meest vreemde. Wat een geluk dat daar maar één van bestaat. Het ligt in de Pacific te loeren.
Van het 24^ste monster vreet de Oostwaartse Kop een compleet etmaal uit uw bestaan, een complete kalenderdag.
De Westwaartse Kop compenseert dat dan ooit wel, als men daar nog eens westwaarts passeert.
Áls hè, want de meeste mensen gaan via Panama naar huis en dat blijft dus oost varen, en die kalenderdag zijt ge kwijt. Voor de rest van uw leven.
Toch blijft een mens tijdens die 'verdwenen' dag ademen.
En leg het maar eens uit aan St. Pieter : eigenlijk heb ik nog enkele kalenderdagen tegoed ...

14h50: ik ben onze mail-diskette gaan brengen. Nu afwachten: ♫ vol verwáááchting ♫ klopt ons hááárt ♫ ...
vertrekken de drie mails gezipt (gecomprimeerd) of niet gezipt ?
Nu ga ik een beetje was ophangen en daarna misschien ook stofzuigen. Want gisteren was het ineens 17h hè.

Enkele dagen geleden vertelde choff Luc over een colloquium in mei. Hij was pas thuis van dit schip, afgemonsterd in Aruba en had nog last van jetlag.
Cheng HUS was daar ook, ook afgemonsterd in Aruba, maar dan 'en catastophe' -tekst 317
Er was een après-colloque  geweest, zoiets al een après-ski maar dat voor serieus, een nabespreking.
De Human Resource Managers waren er -een duur woord voor personeelschefs?
Enkele zeelieden werden voor een gesprek gevraagd in een ruimte apart. Over de après-colloque ging choff Luc zijn verhaal.
De HR managers wilden weten hoe het nu is, varen met Bulgaren. Cheng HUS kreeg het woord. Dat was een zet van hen natuurlijk,
ze hadden de minst taalvaardige van het gezelschap er uit gehaald. HUS krijgt het nog niet uitgelegd aan de incheckbalie in Zaventem, -tekst 325
wat zou hij dan onvoorbereid een zinnige uitleg doen op een vergadering.
Wat hij te zeggen had klonk verward en slordig ('k hóórde hem bijna bezig) en vaag en onnauwkeurig. Na een paar minuten werden zijn bezwaren van tafel geveegd
als zijnde van 'niet-professionele aard' maar van 'relationele' aard. Dat kan bijna niet anders, met zijn oudewijvenpraat.
Gelukkig, vertelde choff Luc, was er ook VDB -wie dat is weet ik niet meer- en diens uitleg was ter zake en minutieus. En dan nog wel in het Frans,
zei Luc er bewonderend bij. Maar de conclusies van die kleine vergadering lagen al op voorhand vast, dus veel zal er niet veranderen. Tot zover Luc.

Deze namiddag hebben we enkele uren stil gelegen om van alles te testen. Wat allemaal, dat weet ik niet, maar toen ik een fles water
naar de engine control room ging brengen stond LM neig straf de wijzertjes op een van al die consoles te bekijken. Ik ben zeer stil geweest hoor.

2000-12-02 ~ op zee

'k Heb daarstraks ons koffiemachientje verzopen. -de ouwe café duo van Philips- 'k Had koffiegruis gemorst in het waterbakje en 'k ging dat eens rap
oplossen, onder de kraan. 'k Ben een beetje royaal geweest met water. Daarna kon ik het machientje open vijzen, haardroger er op en
schietgebedjes prevelen dat zo ook de verborgen waterpartikels zouden opdrogen.
Daarna ben ik gaan douchen en aankleden, want als seffes ergens een zekering springt moet ik de elektrieker misschien binnenlaten,
en als de elektrische leidingen in brand schieten, zeer zeker ook de fire fighting & support squads.
Dus mijn haar kammen ook, want er komt misschien volk sebiet. 

We zijn nu 2hrs verder en de koffie staat te lopen, zonder dat het schip stil valt vanwege een black-out, of in brand staat.
Die koffie zal smaken, denk ik.

2000-12-06 ~ op zee 

Lap! Gisteren hebben we een mail ontvangen van Laura dat ze nog geen antwoord ontvangen heeft op haar 1^ste mail, terwijl ons antwoord
de cabine is uitgegaan vóór 01/12. Gezipt en wel, tegelijk met de twee andere mails, op diezelfde diskette.  Nu dat weer ...
Wat is er aan de hand? Zou het kunnen dat maar twee van de drie mails verzonden geweest zijn? Un oubli? Een vergetelheid?
Gaat dat nog gebeuren? -want ik achtte capt PO tot alles in staat- en hoe weten LM en ik of iets verzonden werd of niet?
Hoe kunnen we dat te weten komen zonder  te confronteren ... laat dus maar.
Blijven mailen Lieve Mensen, voor het ogenblik is dat onze enig feedback, tot 15/12 ongeveer, dan monstert hij af. 

Nu nog iets geestigs om het blad vol te maken ...  'k weet efkes niks plezants te vertellen, volgende keer beter.

26-08-2020 om 00:00 geschreven door maart

2000-11-12 ~ op zee  tweede contract op datzelfde schip 

dag Mensen in België,

De tropen : de airco in de cabine geeft 22°C en dat voelt ijskoud aan, 'k heb kippevel en rillingen. Jetlag waarschijnlijk.
De reis naar Singapore was een calvarie deze keer. In Frankfurt hadden we twee uren tussentijd. Die hebben we helemaal nodig gehad om
van terminal te veranderen en boardingpasses te bemachtigen. Er stond een vierdubbele lange wachtrij passagiers en
er waren maar drie loketten bemand, waarvan één een half uur bezig geweest is met een probleemticket en één waar een stagiaire loket-juf
in opleiding was. Het ging niet vooruit en versterking was niet op komst, zo te zien.
In Zaventem hebben we vergeten te vragen waarom ze ons niet ineens door boekten tot Singapore, voor de bagage kon het wel.
Toen we eindelijk, eindelijk konden boarden zagen we enkele bekende gezichten, Bulgaren die in mei afgemonsterd waren en
ook weer naar dit schip gingen. Vanaf Frankfurt waren we dus met 11.

LM & ik hadden geen seats naast mekaar en van plaats wisselen met iemand anders was er niet bij. Het was neig vervelend om te slapen, want
tegen een wildvreemde medepassagier gaat een mens zo niet eens tegen leunen hè. LM had een seat aan het einde van het compartiment en
kon zijn zetel zelfs niet achteruitklikken. -en hij zei dat niet, we hadden van plaats kunnen ruilen- Toen we toekwamen was hij geradbraakt.

'k Zat naast en meneer die ¾ van de aardbol aan het rondvliegen was: São Paulo – Frankfurt – Sidney – Fiji.
'k Vroeg of hij zeeman was. Want dat parcours leek me een typisch zeemansticket, een resem goedkope vluchten ipv één rechtstreekse vlucht.
Als antwoord keek hij op zijn horloge en zei me hoe laat het was. Hij was kapot van het gebrek aan slaap, denk ik.
'k Heb maar niet gevraagd of hij al lang onderweg was. In de andere richting zou het maar één dag duren, gesteld dat er vluchten zijn tussen
Zuid-Amerika en Fiji. -dat kan bijna niet anders

Iets vóór 17h LT zijn we geland. In Singapore verliep het niet zo vlotjes als anders: 11 mensen, van wie 9 gewezen oostblokkers die de
immigratie moeten passeren, dat duurde efkes. LM & ik kregen onze papieren vrij snel en wij gingen alvast verder, onze bagage ophalen en
iemand van het agentschap zoeken. Er stond een rij mensen met plakaatjes om passagiers op te halen. Nergens een plakaatje
met de naam van het schip op. Kermille, 't is toch niet wéér zo! Niet zoals die keer in Dubai hè !
Twee van die mensen staan wat apart. Ene had een opgerold stuk papier in zijn hand. In een hoek van dat papier las ik de laatste lettergrepen van
de naam van het schip. Waarom hij de naam van het schip in een rol verborgen hield? Na een moeilijke nachtvlucht heb ik dat zelfs niet gevraagd.
Ik vond hem dom³, en dat was alles. 'k Ben direct over het hotel begonnen en waar dat lag, want ik wilde nog ergens inkt gaan kopen voor
ons klein printerke. Copthorne Harbour View Hotel.
Neem nu allemaal uw stadsplan van Singapore City en kijk naar het meest zuidelijke punt : de hoek tussen Ayer Rajah Expressway & Ansom Road,
dichtbij het Tanjong Pagar Metrostation. Zo pal in het centrum hebben we nog nooit gelogeerd. Nuja, gelogeerd ... de chauffeur zou ons
om 22h45 al weer ophalen.
Toen zei dat heerschap doodleuk dat hij voor een tweede busje zou zorgen. Elf mensen met bagage, dat mocht wel twee busjes zijn, bedacht hij. Nu pas.
Wachten op dat tweede busje. Er waren eindelijk twee busjes. Het agentschap was toch op de hoogte dat het om elf mensen ging? Wat een planning.
Wachten op de pompman. Die was zich ergens gaan omkleden. Hij had niet begrepen dat we voor enkele uren in een hotel ondergebracht werden en
daar konden douchen & omkleden.
Wachten op de kamersleutel in het hotel. Het werd maar later en later, over de inkt voor ons printerke kon ik al een kruis maken.

Dan douchen. De badkamer was groot, enorm luxueus en voor de helft met spiegelwanden bekleed. Maar er hing geen gordijn aan het bad ...
Dan maar zonder, dan spat ik maar alles nat. 'k Heb wat zitten knoeien met de badkraan, hoe zet men dat ding hier op douchen, potverdrie.
Tiens, geen sproeier. Geen douche dan ook niet? Dat is écht eigenaardig.
En toen zag ik in de andere hoek van de badkamer een glazen XXL-douchecabine. Een cabine speciaal voor wie graag zingt onder de douche.
Complete aria's raakt men daarin kwijt. Met al dat spiegelglas en al die blinkende chroom had ik de douche niet direct zien staan.
Copthorne Harbour View Hotel.
Harbour View = met uitzicht op de containerkaai ten oosten van Keppel Harbour en in de verre verte een streep Indonesië.
Hopelijk zijn de foto's gelukt. En anders kan ik u toch een raam tonen waarin de flits weerkaatst. 
We zijn gaan eten op de benedenverdieping en dan weer naar het 18^de om te gaan liggen rusten en krachten herstellen.

22h45: busjes naar Clifford Pier. Daar moesten we een bootje in. Er lagen een paar dozijn bootjes gereed aan Clifford Pier
maar het was wachten op het juiste bootje. Twee bootjes, want 11 mensen met bagage, dat mochten wel twee bootjes zijn, vonden zij daar.
Het was ± 30 minuten varen naar het schip. Het lag daar groot en hoog op het water, want zonder lading, en met alle deklichten aan. Indrukwekkend.
De bagage ging in een net, LM was al kleddernat bezweet van het sleuren en hij was nog geeneens aan boord.
Het net werd met de monorail (domestic crane) aan boord gehesen. Prima, de bagage was eerder aan boord dan wij, we zouden dus niet moeten wachten.
De gangway op en naar de cabine. -over de klim op een steile gangway staat er deze keer niks, maar als het donker is en ik zie de diepte niet, is het oké

'k Heb een set werkkledij voor LM uit de valies geplukt en Den Dierbare was klaar om een toer te gaan maken in het machien,
samen met 2^de mecanicien Lupo, degene die hem afgelost had in augustus. Rond 02h LT (za-11/11) lagen we eindelijk in bed. Dat is 20h BT (vr-10/11).

2000-11-13 ~ op zee

We gaan in de Perzische Golf laden op twee plaatsten : Al Fahal (Oman) en Ras Tanura (Saoedi- Arabië).
Lossen doen we in Bataan, in de baai van Manilla (Filipijnen). met kaart,  https://nl.wikipedia.org/wiki/Bataan 
Daar kunnen we met een bootje aan de wal, vertelde choff Luc (hij was choff Diga komen aflossen). Bataan zou een dorp zijn en pittoresk.
Er zijn waarschijnlijk mooie foto's te maken, zei hij. Oké, meer moet dat niet zijn.
We hebben ongeveer acht jaar met Filipijnse bemanningen gevaren. Nu een schip eindelijk eens in de Filipijnen komt,
is er niemand aan boord om te vertalen want de buitenlandse bemanningsleden zijn nu Bulgaren.

            Met Spaans was er ook zoiets in die aard. Jarenlang heeft de rederij met Spaanse matrozen gewerkt, onder wie af en toe iemand uit Zuid-Amerika.
            Grotendeels Spaanstaligen dus. De Belgische matrozen kenden al wat Spaans en de Spaanstaligen kenden al wat Frans.
            Vloeken kon ook in het Vlaams. Of in het Spaans. Ik ken nu nog Spaanse dingen die ik hier niet wil zetten. Madre mia, no!
            Toen ik tijdens een verlof eindelijk de tijd had om (een beetje) Spaans te leren en het spreken begon te vlotten, was de rederij overgeschakeld naar
            Filipijnse bemanning. En nu we eindelijk eens in de Filipijnen zijn hebben we Bulgaren aan boord. Zou het de moeite zijn om Bulgaars te leren?
            Of toch maar beter ineens Russisch? Veel van die mannen kunnen Russisch. Een van de stuurlieden reciteert wanneer hij op dreef is
            heelder bladzijdes uit de Jevgeni Onegin van Poesjkin, helemaal op rijm. Ik versta het niet, maar het is melodieus om naar te luisteren.
            https://nl.wikipedia.org/wiki/Jevgeni_Onegin_(roman) 

Er zijn enkele dingen veranderd in de huishouding hier aan boord.
De linnenlocker is nu op slot. Dat is in feite gebruikelijk, maar de stofzuiger staat geparkeerd in de linnenlocker.
De stofzuiger staat nu ook achter slot. En dat is minder!
We hebben nu katoenen tafellakens ipv die Chinese plastics en er zijn draaiende platen voor in het midden van de tafels waarop nu 
de boter en de tafelgarnituren gezet worden. Da's een hele verbetering. Nu hangen we niet meer met onze kledij in ons bord wanneer we
een potje mosterd of de peper willen nemen. De draaiplaten zijn hier aan boord gemaakt met triplex van het departement deck en
kogellagers van het departement machien. Die lagers kunnen 1300 toeren per minuut hebben, maar dat werd aan tafel nog niet getest.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kogellager 

2000-11-15 ~ op zee

We hebben een TV + video in de cabine. Bij choff Luc ook. 't Kon er persies af deze keer want ze zijn geleverd.
Omdat aardolie dit jaar meer opbrengt dan vorig jaar is het budget voor welfare weer toereikend (?!?)

Choff Luc had en jobke voor mij. In Singapore zijn ± 200 videocassettes toegekomen van op een ander schip. Die moeten allemaal ingetikt worden
want er moet een lijst komen. Eergisteren was ik die doos al gaan opsplitsen in kleinere dozen want dat werkt gemakkelijker en vooral sneller.
Ik stak ze in bierkartons die ik verstevigd had met zware tape. 'k Had de pingpongtafel leeg gemaakt, daar is ruim plaats om te werken.
De bootsman heeft me daar bezig gezien.
Gisterenvoormiddag heb ik een database ineen geknutseld, met gelijk de link erbij om de etiketten met nummers te printen, anders wordt het
twee keer intikken en dat is niet nodig. Om 13h stap ik naar beneden, tamelijk fier op het ontwerp van mijn database en vol goede moed
om er aan te beginnen. Een geluk dat ik niet alle schrijfappataruur tegelijk bij had of ik had het laten vallen: de video's waren weg!
Allemaal weg en zo weg als iets ... 's Avonds signaleer ik dat aan choff Luc. Hij was al even verbaasd als ik.
Deze namiddag ga ik eens kijken, eigenlijk tegen beter weten in. De video's waren terug. Maar niet meer in de hanteerbare dozen, weer allemaal samen
in de ene enorme kartonnen doos, en van mijn hanteerbare dozen geen spoor, die lagen overboord waarschijnlijk.

2000-11-22 ~ op zee

De video's zijn ingetikt, in de cabine, geen pingpongroom of bemoeienissen meer deze keer. Het waren 305 stuks in het totaal.
Mijn inschatting van 200 was een beetje aan de lage kant. Er moeten nog een 50-tal gedaan worden maar dat zijn allemaal probleemgevallen:
ongeveer 35 stuks waar geen letter Engels op geschreven staat, alles in het Bulgaars en een stuk of 15 waarop helemaal niks geschreven staat.
Die moeten efkes bekeken worden. -lang heb ik niet moeten kijken, 15x porno
Als ik in het begin geen anderhalve dag verloren had door de bemoeienissen van de bootsman, dan was de lijst klaar geweest vóór 18/11.

Op 19/11 kon ik mee met het bootje aan de wal met Gregory (de steward) die naar de tandarts moest. Hij is ondertussen naar huis, zijn geval was
te ingewikkeld om opgelost te krijgen binnen de tijd dat het schip aan de boei ligt te laden. Gregory draagt bovenaan een tandprothese die vastgevezen staat
in de wortelstomp. Die wortelstomp is ontstoken. De ontsteking is een vier dagen na Singapore begonnen, dus sinds 15/11 liep hij pijn te lijden.
Op een dag was zijn wang gezwollen van onder het oog tot aan het onderkaakbeen. En 19/11 was de redding nabij: naar de tandarts.
Na een uur varen met het bootje stonden we om 13h30 op de kaai.
'k Denk niet dat Gregory van dat uurtje varen genoten heeft. Hij had iets anders aan zijn kop (letterlijk) en hij zag grauw van de pijn.
Waarschijnlijk had hij al enkele dagen geen vast voedsel meer gegeten want hij voelde zich slapjes.

Het weer was zoals het moest zijn. Niet te warm, een licht briesje, niet te koud, geen deining en de kust was prachtig om naar te kijken.
Hoge bruine rotsformaties, kleine gele zandstranden, bergwegen, enkele vissersboten met mensen in lokale kledij,
een witte vuurtoren op een beige rots in de blauwe zee, een stadje, een dorp, af en toe een dot groen ... om een boek over te schrijven, zo mooi.
En een petroleumterminal, die zetten we in het nawoord.

Al dat moois is niet besteed aan mensen die zich ellendig voelen, dus zat ik in mijn eentje te genieten. In stilte.
Een toerist betaalt duur geld voor zo'n boottochtje. Gregory betaalde het met tandpijn. En ik kreeg het gratis.
Ik zat in dat bootje dank zij andermans ellende ... eigenlijk voelt zoiets niet juist.
Op de kaai was de chauffeur er al. Hij wist ons te vertellen dat alles gesloten is tussen 13h en 17h. Ook de polikliniek. Nog 3,5 hrs wachten.
Hoe incasseert iemand die de seconden tandpijn telt het nieuws dat er nog eens 210 minuten bijkomen eer hij zal geholpen worden?
Eerst manhaftig en naarmate de tijd verstrijkt murw.

Eén supermarkt was open, daar heb ik enkele spullen gevonden en wonder boven wonder verkochten ze daar ook zichtkaarten. Gered.
Nu ja, ik was gered. Terwijl ik postkaarten aan het kiezen was stond Gregory zijn pijn te verbijten. (Da's persies niet de juiste uitdrukking?)
210 jaar later was het 17h en stonden we op de parking van de polikliniek.
Het vonnis van de tandarts : de kaak was nog niet helemaal ontzwollen, de ontsteking was nog niet helemaal genezen.
Besluit : Gregory kon daar nog niet geholpen worden. Een ontsteking moet eerst volledig genezen zijn eer ze aan de wortelstomp kunnen beginnen werken.
Toen hij uit het kliniekje kwam liet hij met gebogen schouders, de moed in de schoenen, zijn ziel onder zijn arm en het moreel onder nul.
Ellendig, wanhopig en krikkel. Dat alles in hoge mate.
's Anderendaags wist hij te vertellen dat hij naar huis kon met zijn abces. Ik hoop voor hem dat hij een snelle verbinding had met Bulgarije en dat 
ze hem niet ¾ van Europa hebben doen rondvliegen met die pijn. En dat hij nu in goede handen is.

Ik ben blij dat ik indertijd gekozen heb voor een simpel bruggetje, Murhy indachtig.
Een basis dingetje, geen gesofistikeerd gedoe waarmee onderweg, te midden van een oceaan en ver van alle hulp, iets grondig mis kan gaan.

          Op basis van dit laatste stukje brief heeft een schoonbroer gekozen voor een simpele prothese, een bruggetje, zoals ik.
          Hij was al implantaten en klikdingen aan het overwegen, maar koos uiteindelijk voor het eenvoudig ouderwets ding,
          door het relaas over Gregory. Geen gedoe met kaaksbeen en mogelijk ooit gevaarlijke abcessen.

25-08-2020 om 10:18 geschreven door maart

2000-08-02 ~ op zee  

Gisteren wist LM al dat de bagage van cheng HUS niet zómaar een dag later toekomt. HUS was te laat op Zaventem om zijn bagage te laten inchecken.
's Avonds aan tafel kregen we het hele verhaal van hemzelf te horen. Er was het weer iets 'overkomen'. Want zelf veroorzaakt hij niks hoor!
Om helemaal zeker te zijn vroeg ik of hij soms in een verkeersopstopping of in de file terecht gekomen was.
Nee, geen file bij Zaventem.

In mei was zijn afmonstering hier een catastrofe -tekst 317- zijn vertrek thuis zal dan ook zoiets gedesorganiseerd geweest zijn. De chaoot.
Zelf ziet hij het omgekeerd natuurlijk:
de tegenspoed veroorzaakt hij niet zelf door zijn ongeorganiseerd gedoe maar
de dingen overkomen hem want hij wordt achtervolgd door 'malchance'.
Oudewijvenpraat natuurlijk, en dat voor iemand in een leidinggevende positie aan boord.

Enfin, het kwam er op neer dat de dame aan de incheckbalie zei dat hij niet naar Singapore kon vertrekken omdat hij in zijn internationaal paspoort
geen toeristenvisum heeft voor Singapore. Zoiets is rap op te helderen : men geeft het zeevaartboek en de "To Whom", de begeleidende brief
van de rederij die we bij elke travel mee krijgen en waarop alle uitleg staat. -To Whom it May Concern = Aan wie het moge aanbelangen ...
Met geeft dat samen met het vliegticket af en de persoon aan de balie snapt direct hoe de vork aan de steel zit:
zeelieden hebben geen toeristenvisum nodig wanneer ze op doorreis zijn naar of van een schip. Het zeevaartboek is het doorreisdocument en
de To Whom vermeldt wie ter plaatste de begeleiding overneemt, het agentschap ter plaatse (+ alle gegevens van dat agentschap).
een beetje info : http://www.asv.be/scheepsagent.aspx 

Zo niet bij HUS. Ipv zeevaartboek + To Whom boven te halen laat hij zijn internationaal paspoort op de balie liggen en begint het allemaal uit te leggen
op zijn manier. De dame van de balie snapt er helemaal niks meer van. Ondertussen liep de tijd. Ergens moet dan toch een lichtje gaan branden zijn
bij HUS want uiteindelijk kon hij wel mee met de vlucht, maar voor zijn bagage was het te laat.
Moraal van het verhaal : de JUISTE reispapieren voorleggen in Zaventem. Zelf ziet HUS het weer anders natuurlijk, het lag aan dat vrouwmens dat
hem maar niet wou begrijpen. (Die niet snel een zinnige uitleg hoorde in zijn onsamenhangend gebrabbel.)

Verder deed hij al een even warrig als onjuist verhaal: zijn voorganger cheng Zeba heeft volgens HUS op 29/07 de maand al afgesloten.
En nu zit cheng HUS dus met een probleem hè. Een zwaar probleem ... weer die oudewijvenpraat.
Maar nee! Cheng Zeba heeft niks 'afgesloten'. Hij heeft alle gegevens al ingetikt tot en met 29/07 zodat HUS enkel nog 30/07 & 31/07 moet intikken.
Cheng Zeba heeft het er aan tafel nog over gehad dat alles ingetikt was tot en met 29/07. We zaten er allemaal bij. En dan gaat HUS zitten liegen?
HUS zou moeten blij zijn dat hij de administratie zo goed in orde is. Dat hij de werking van Excel nog altijd niet snapt ... ?!!
Excel past toch automatisch de totalen aan! Moet hem dat nog uitgelegd worden. Enfin, misschien is het een pose.
Zo heeft hij van de eerste dag al 'un problème' om over te kwekken en zorgelijk & hoofdschuddend over te zuchten.
'k Hou mijn hart vast voor wat ons nog te wachten staat.  -hoe meer ik over dat vent zit te typen, hoe mottiger ik word

En capt PO liet gisteren al weten dat de e-mail 'en panne' is. Maw: hij kent dat nog niet, e-mail.

De prijzen van de digitale camera's in Singapore gaan van 600 SD tot 1600SD. Da's bijlange niet de 150 USD die cheng Zeba gezegd had hè.

2000-08-03 ~ op zee

De foto's van het schip tijdens de tocht met het bootje zijn goed gelukt. Niet één keer mijn vinger voor de lens gehouden. 'k Weet ze nu staan.
De foto's in onze laptop laden was een beetje voodoo werk. De tweede keer lukte het. Gisteren wil ik de foto's in de rechtercomputer van de
managementroom laden : noppes. 'k Krijg de bestanden wel open, maar ze kopiëren naar C: gaat niet. Weer zo'n mysterie.
Die desktop neemt maar één foto van de 30 aan en die is dan leeg ... enkel de bestandsnaam staat er. Aan de diskettes ligt het niet want
hierboven krijgt ik ze allemaal gekopieerd en verplaatst zonder problemen. Toen de desktop in de CCR voor de derde keer blokkeerde
heb ik het opgegeven. Op de linker desktop dierf ik niet proberen, dat is die waar choff Diga op werkt. Die computer is voor mij taboe.
Het is al mooi dat ik in het CCR via de rechter computer de menu's mag gaan printen.
Hoe moet het nu verder met die foto's? 'k Zal het eens vragen aan Diga eer hij aan de berekeningen voor Ningbo begint.

De twee nieuwkomers, capt PO en cheng HUS brengen dezelfde berichten mee uit België als in de kranten staat: wateroverlast en natte ellende.
Tijdens het avonduurtje vroeg capt PO aan LM of het machien hier even warm was als op schip 30. Daar was het op sommige plaatsen 50°C.
(In Oman was het hier in het machien bij momenten ook zoiets) -tekst 322 & 323
'k Was in stilte zeer verbaasd dat hij over schip 30 begon, want zó'n succes was PO daar nu ook weer niet geweest.
Mogelijk was de vraag een pose, een 'blijk van betrokkenheid', maar dan wel heel futiel.

De eerste twee dagen na Singapore zat ik met een stijve schouder en nek, enfin, 't was weer een gesukkel. 'k Dacht dat het door de schoudertas
vol boodschappen kwam, tot gisteren mijn cent viel dat ik in het terugkomen heel de boottocht aan deck op een bankje gezeten had.
Het was zalig in de lauwe wind, na twee uren spurten in een tropische stad. De boottocht naar het schip duurt ± 45 minuten.
Resultaat : mijn spieren waren te snel afgekoeld en ik was 2 dagen zo stijf als een plank door mijn eigen fout. Ik wéét dat het niet mag ...
Wat zou helpen is de warmte van een kersenpittenzakske, maar dat ligt thuis in België.

Sinds Singapore hebben we twee Filipijnen aan boord die het netwerk komen installeren (het intra-net). Deze wizzkids met hun modieuze kapsels
proberen het kabelwerk door de elektrieker te laten doen. Ze typen blijkbaar liever dan gaten boren en kabels trekken.
LM denkt dat het geen zeevarenden zijn, ze zijn door PTS gestuurd. (Pacific Tech Solutions)
Dat ziet een mens van ver, dat ze geen zeelieden zijn.
En als ze niet van SAIT zijn mogen ze waarschijnlijk niet aan de e-mail installatie werken en die zogezegde panne repareren. 

          Voor het Main-Tec programma op de computer van het machien werd vorig jaar op schip 31 een bestand opgesteld van 20 kolommen breed,
          volgens de instructies van de rederij in Antwerpen. Het bestand bedroeg ± 6000 records. Dat aantal records was niks, maar
          die 20 kolommen was wat anders. De belangrijkste kolommen stonden zodanig gespreid dat dat ze niet samen in beeld te krijgen waren.
          Een fout in het concept, die in het gebruik veel onnodig tijdverlies veroorzaakt heeft. Enfin, dat leed is geleden en schip 31 is verkocht.
          Met de bloembak van de mess en al. Jammer, want die had naar het Scheepvaartmuseum gemogen, als voorbeeld van groeps-huisvlijt.
          We hebben geeneens een foto van die lange bloembak. -daar zijn wat anekdotes aan verbonden, aan dat ding!

2000-08-04 ~ op zee

Ik heb hier veel te weinig te doen voor dit schip. Scheepskolder krijgt een mens er van. Enfin, ik toch.
Choff Diga kwam daarstraks zeggen dat het vandaag slopchest (drankbedeling) is om 17h, ipv morgen, omdat hij morgen geen tijd zal hebben.
En wat doe ik : wanneer hij weg is leg ik onze reddingsvesten gereed, want slopchest is na de oefening (op zaterdag).
Dus als er slopchest is, is er telkens eerst een veiligheidsoefening ... (op zaterdag!)
Dat het op vrijdag niet noodzakelijk zo is, daar ben ik na enkele minuten toch uit mezelf aan uit geraakt.
Zeg nu nog dat ik niet goed gedrild ben, of is het geconditioneerd? Ik hoor het woord slopchest en in denk reddingsvesten.
Alsof we in de dranklocker gaan zwemmen. 'k Heb hier wat de slappe lach zitten hebben. Gelukkig kwam er niemand langs.

De voorbije week heeft LM zich drie keer verbrand. Aan stoompijpjes. Ze verleggen die dingen 's nachts toch niet hè? Eén brandvlek is in zijn hals.
We hebben geen Flamazine bij. De brandvlekken genezen wel mooi zonder de zalf, maar ik schrijf toch Flamazine bij op de bagagelijst.
En zijn werksokken zijn aan het verslijten, het is tijd dat we naar huis gaan.
Gisteren ging het over het netwerk dat de computers van het schip moet verbinden. Van boven naar beneden:
- de Brug (level E)
- de cabines van capt en van cheng (level D)
- de Management Room (level A)
- de Engine Control Room (level -2)
'k Vroeg of ze met de kabels door onze cabine moesten. Nee, zei iemand, vanaf level D gaat het door de cable duct. (de kabel koker in de alleyway)
'k Was al halvelings opgelucht dat er geen glaswol in de cabine zou komen tot LM vroeg waarom er geen aansluiting voorzien werd op level C,
waar de cabines van de choff en de 2^de mecanicien zijn. LM kijkt verder dan mijn neus lang is.
Wie dat netwerk laat leggen weten we niet, maar als er over enkele maanden toch computers komen voor level C wordt het opnieuw kabels trekken.
Waarom level C overslaan nu ze toch bezig zijn?

2000-08-05 ~ op zee 

Morgenavond zouden we toekomen. Er is een tyfoon in de buurt dus blijft het afwachten of we tegen de kaai kunnen of niet. Deze keer zou ik wel
aan de wal willen, ttz : op de kaai gaan foto's maken van de achtersteven en de trossen. Het is een cliché, ik weet het. Maar de trossen komen diagonaal
in beeld en geven dynamiek aan een foto Daarvan zijn mooie tekeningen te maken in Corel Draw. 't Is voor de kaftjes van de menu's.
Na Ningbo maak ik geplastificeerde. Dwz: ik knutsel de kaftjes ineen en choff Diga zal me tonen hoe ik ze kan lamineren, want er is nu
een laminator aan boord. Zo zijn alle kaftjes dan afwasbaar.

Zojuist zweefden hier onder het deurgordijn twee mails binnen:
1/ van Didi, het origineel dat 29/07 'niet toegekomen' was, waarop ze ons toen dezelfde tekst per fax verstuurd heeft
2/ van capt PRü, van 03/08. (Eigenlijk van Nicky natuurlijk, maar zij schrijft via het account van haar man, die de capt is daar aan boord van de Dres)
De e-mail werkt dan dus toch halvelings? Alleszins wat ontvangen betreft. Over verzenden zal ik maar niks vragen aan dit stuk captain.

Ziezo, dit was het voor vandaag.

              Volgens onze zeevaartboeken zijn LM & ik afgemonsterd op 15/08/2000.
          Dwz dat ik de laatste 10 dagen niet meer zou geschreven hebben.
          Dat lijkt me vreemd. Het kan natuurlijk, maar het lijkt me vreemd.
          Er was zeker nog vanalles te vertellen over onze tweede periode in Ningbo en of er nu een verschil was met de eerste, want
          toen hadden we onnodig veel Chinezen aan boord (de 25 luide dikdoeners) -tekst 320 & 321
          Ofwel zit die laatste brief om een of andere reden niet in het klassement.

24-08-2020 om 00:00 geschreven door maart

2000-07-28 ~ op zee 

Vanavond barbecue, piraten zijn niet uitgenodigd. Voorbije week zijn in Melakka Strait twee schepen overvallen.
Daardoor ging het aan tafel want overmorgen gaan wij Melakka in.
En dat het heel slecht weer is in België, vertelde LM vanmorgen vroeg. Hoe hij dat aan deze kant van de wereld om 07h LT al kan weten, vroeg ik mij af.
Vannacht na zijn wachtronde van 22h heeft hij ons wereldzendertje geprobeerd. Hij kon RVI ontvangen.  https://nl.wikipedia.org/wiki/Radio_Vlaanderen_Internationaal 

Cheng Zeba had aan de shipchandler in Singapore laten vragen hoeveel een babyfoon kost. Zijn vrouw bevalt eind augustus.
Hij heeft een babyfoon gereed liggen in zijn studio of appartement in Antwerpen, maar hij gaat van Singapore recht naar Libanon en passeert niet
over België, daarom wilde hij in Singapore ene kopen op mee naar huis te nemen. Ipv op zijn vraag te antwoorden liet de shipchandler weten:
"please explain" waarom dit schip een babyfoon nodig heeft. Zucht! Nuja, hopelijk heeft cheng Zeba maandag tijd om zelf een te gaan zoeken.

2000-07-29 ~ op zee

Groot mysterie: ons klein printerke doet het weer. Gisteren probeerde LM toch maar eens en het ding deed het zonder problemen. Vandaag ook.
Waarom dan vorige week niet? Kapsones.

In Singapore gaat de fitter naar de tandarts en ik mag mee met het bootje. Wat meer is, ik krijg van capt Wero de digitale camera mee om
van op het bootje foto's te maken van het schip. Gisteren heb ik met die camera al geoefend tijdens de barbecue. 't Is een geestig geval. Vandaag heb ik
de foto's al op diskette. Er gaan 38 foto's op. Dat is meer dan een filmrolletje uitgespaard. Feitelijk is het niet de film die duur is, het zijn de afdrukken
die geld kosten. En dan denk ik al eens : zou ik hier wel een foto van maken? Met de digitale geen getwijfel : kadreren en inblikken.
Het toestel ligt anders in de hand & heeft andere afmetingen dan het onze. De lens staat helemaal aan de linkerkant van het toestel, niet in het midden.
Toen ik gisteren van hoger gelegen decks foto's maakte van de tafels beneden heb ik mijn vinger voor de lens gehouden. Verschillende keren.
Waarschijnlijk heb ik het toestel te goed willen vasthouden om het niet te laten vallen. Het koord hing nochtans rond mijn nek.
Met ons toestel heb ik in het begin het koord voor de lens laten hangen, maar nooit mijn vinger ervoor gehouden.

Sinds het vertrek uit Oman hebben we nog geen druppel regen gezien, alsof de regen gerantsoeneerd is en wij ons deel opgemaakt hebben in de heenreis.
Nu zou het eens mogen regenen want het schip hangt vol woestijnstof. Zand van de Rub Al Khali in Saoedi Arabië is over de Al Jabal Al Akhbar keten
zomaar op ons Chinees schip komen plakken. https://nl.wikipedia.org/wiki/Lege_Kwartier ,  https://nl.wikipedia.org/wiki/Djabal_Achdar 

2000-07-30 ~ op zee

Sinds gisteren zijn we in piratenparaatheid, dat is een hele procedure, met checklists en zo waarschijnlijk
maar de brandbijlen zijn wel in de alleyways blijven hangen (eh ???)

2000-07-31 ~ Singapore

Gisterenavond aan tafel kwamen een hoop sterke verhalen over capt Hoedje, en allemaal even weinig fraai.
Van heel mijn varend leven had ik nooit vermoed dat er zoveel verhalen bestonden over 1 persoon. Naïef van mij.
En dat er soms zoveel verteld wordt aan de captainstafel. Als dat op de helft van al wat vaart zo is dan gonzen de oceanen als biekorven.

Vannacht hadden we 2x piratenalarm. De matrozen waren 'very alert' zei capt Wero. Dat zal wel, met hun militaire opleiding.
Nogal wat anders dan Filipijntjes die lopen te sleffen omdat ze hun voeten niet opheffen.
Zelf heeft hij daarna geen oog meer dicht gedaan en het is vandaag weer een drukke dag op de brug.

Vanmorgen hebben we Karimun gezien. Het eiland ziet er nog altijd even groen en verwelkomend uit -tekst 295 & 296 
Nu hebben we aan bakboord, ver weg, de schouwen van Jurong en de buildings van Singapore City. Wat is de Singapore Passage toch iets speciaals.
Niet zozeer om er te zijn, maar om er langs te varen en het allemaal te bekijken.
Om er te zíjn is Karimun toffer. Daar lopen de kiekens nog over straat. Alleen jammer dat dit allemaal in de tropen ligt.

We hebben van Oman tot hier geen drup regen gehad en zojuist kregen we een stortbui. En er hangt nóg in de lucht. Moet dat allemaal vandaag? NU?
De digitale camera is niet weerbestendig en kan tegen niet veel. Zeker niet tegen een tropische stortbui. En ik wil straks van uit het bootje heldere foto's
maken van het schip. Geen grauwe rommel. Kermille, kermille. Genoeg zonnecrème op doen, zei LM daarstraks. Als het weer zo blijft dan wordt het
een parapluuke ipv een parasolleke.

De digitale camera ligt hier al gereed, met de reservebatterijen erbij, voor 't geval.
Gisteren ging het erover dat een luchtfoto van een schip wel mooi is, maar als zeevarende krijgt men het schip zelden of nooit uit die hoek te zien.
Luchtfoto's dienen voor de jaarverslagen van de rederij, of als relatiegeschenk.
Met een bootje krijgt men het schip ook maar uit bepaalde hoeken te zien hoor. Het bootje vaart naar de gangway en klaar. Met een beetje geluk
krijgt men ofwel de achterpiek ofwel de voorpiek voor de lens, maar nooit de twee tijdens eenzelfde boottochtje.
De enige keer dat men echt rondomrond het schip vaart is tijdens een lifeboattest, en dat zit er voorlopig niet in, heb ik begrepen.
Capt Wero vindt het nog niet nodig. Na 36 jaren vaart heeft hij voldoende scheepsrompen van nabij gezien. Hij vindt luchtfoto's mooier.
Mooier misschien, maar niet échter, tenzij voor helikopterpiloten en luchtvarenden dan.

BBC-World staat op. Ze geven muziekles, cello. Allemaal korte fragmentjes en telkens ik begin te luisteren stoppen ze ermee. Da's treiteren hè.
Bon, waar blijft dat bootje nu? Hier ligt vanalles rond het schip te dobberen: bevoorrading, bunkerbarge (brandstof), Unitor (specifieke chemicaliën) ...
behalve de watertaxi, ons bootje. (Nerveus? Ikke? Mô neuh!)
LM heeft een lijstje met boodschappen meegegeven en ik wil die allemaal vinden binnen de tijd dat de fitter bij de tandarts is.
'k Zit hier op het randje van mijn stoel, in de startblokken. In de bottinnen feitelijk.
BBC-world is gestopt met de muziekles.
Nu is het een kwis met fragmenten uit de klassieke muziek. Wanneer het antwoord op het puntje van mijn tong ligt ('t ga 't zeggen Walter):
"Brahms", dan blijkt het een obscure Rus te zijn met een naam als een merk krabconserven.

Zojuist telefoon, ik dacht de brug om te zeggen dat het bootje ging toekomen. Nee, 't was LM. Hij had zojuist vernomen dat het bootje nog tegen de kaai ligt.
Zo te zien is dat ± een uur varen van hier. En waarom ligt het bootje nog tegen de kaai? Omdat ze cheng HUS niet kunnen vinden.
Meneer is zijn shopping nog aan het doen. Dat begint goed hè. Hij is nog niet aan boord en hij desorganiseert hier de boel al.

23h45: sinds 19h30 terug aan boord. 't Bootje was er om 16h. Cheng HUS zijn bagage komt pas morgen toe en we vertrekken vannacht na het bunkeren.
Vandaar dat hij moest gaan boodschappen doen. En moest dat zo lang duren? 6 T-shirts, 6 paar sokken, 6 onderbroeken, 2 shorts + een tandenborstel,
een tube tandpasta en scheepspantoffels. Naar de kassa en klaar. Maar als men van 'efkes boodschappen doen' shoppen of winkelen maakt, ja dan ...
'k Vraag me af of hij op zijn valies het adres van de agent hier gezet heeft. Dan is er meer kans dat ze bij de volgende passage hier op hem ligt te wachten.

Het was 45 minuten varen naar Singapore City. We zijn aan wal gegaan via Clifford Pier, Marina South. Daarachter liggen Boat Quai en Clarke Quai met
verder landinwaarts het historisch gedeelte van de stad. Tussen Clifford Pier en Boat Quai heb ik ongeveer alles gevonden wat op mijn lijstje stond,
onder andere magnesiumpillen voor LM.
Die potjes lijken allemaal op elkaar, dus vraag ik waar ik magnesium kan vinden aan een verkoopstertje, persies een kleine fee en hoogzwanger.
Ze komt van haar zitje achter de toonbank en hurkt om iets van het onderste schab te nemen.
Poppemie, dacht ik ongerust, sta recht en ga terug zitten. Zeg me gewoon waar het staat en laat mij de rest doen.
"Magnesium met potassium?" vraagt ze -potassium = kalium 
"Nee, enkel magnesium aub" ze ik.
Ze blijft daar nog wat zitten zoeken, schuift 30 cm op en maakt ineens een hoog en langgerekt, klaaglijk geluid.
Voilà : dat hebt ge van al dat rondkruipen, het kind is op komst. En ik sta hier helemaal alleen in de jungle van Singapore en wat is het noodnummer hier?
En hoe zegt men 'barensweeën' in het Engels? Dat woord hebben we aan boord zo zelden nodig. Ze kwam glimlachend recht met drie potjes in haar hand.
Ze gaf er twee aan een collega die de potjes ergens anders ging neerzetten en het derde was voor mij.
Het hoog en langgerekt gemiauw kan zoiets geweest zijn als : "Aha, kijk nu wat hiér staat! We hebben tóch nog magnesium in voorraad!" maar dan
in het Maleis. Dat geluid drukt in haar taal misschien blije verrassing of opluchting uit, in mijn Westerse oren klonk het als klaaglijk hulpgeroep.  

          Dit gebeuren heb ik als eens gebruikt in 'Help! De dokter bevalt', tekst 077 op het 1^ste blog, https://blog.seniorennet.be/maart_

23-08-2020 om 00:00 geschreven door maart

vervolg brief 06  (2000-07-18) 

Gisteren is het bericht toegekomen dat het zeer waarschijnlijk niet capt PO zal zijn die capt Wero vervangt, maar capt Teux.
Zo. Het mag al eens goed nieuws zijn ook. En hoewel het nog niet bevestigd is, geen 100% zeker, geeft het toch al hoop.
Misschien worden onze laatste weken aan boord dan toch geen ramp.

Mensen Lief, een malheur komt toch nooit alleen hè. Allemaal door die pokkehitte. 'k Had om 15h weer een lading overalls in de wasmachine
gestoken en ik was in de engine control room met de koffietassen bezig. Ineens staat de 3^de mecanicien daar. Hij had een Speciale Bout in zijn zak
gestoken om ze niet verloren te leggen en hij had zijn zakken niet leeg gemaakt toen hij een droge overall aantrok. De Speciale Bout zat dus mee
in de wasmachine en ze hadden ze nodig. Nu. Direct. Ze zijn er op aan het wachten.
Wij spoorslag naar de laundry: wasmachine stopgezet, water er uit laten pompen en zwieren, zwierprogramma stopgezet en wachten op de klik of
het deurtje wil niet open. Die klik kwam niet. De 3^de stond daar te druppelen. Zijn overall was weeral doorweekt ocharme en die klik kwam maar niet.
Als hij nu nog begint te zweten van de zenuwen valt hij hier ter plekke steendood van uitdroging en dan hebben ze beneden hun Speciale Bout nog niet,
dacht ik en ik vroeg me af of er misschien een Speciale Moer bij hoorde.
De steward van de matrozen heeft het deurtje open gekregen. Er is aan deurtje al gesleuteld en gerepareerd geweest en om het ding open te krijgen
moet men nu de deurhendel tot op de millimeter juist houden. De steward weet welke millimeter want hij doet mee de scheepswas.
De Speciale Bout was terecht. Lang leve de steward.

Het zou wel eens tot 22h kunnen duren, zei LM. Ze zijn van 06h30 bezig! Om 22h is de zon wel weg maar daarom is het niet koeler in het machien.
Het machien hangt ín het warm water en dat is dus een grote bain-marie hè. En in het machien staan allerlei machinerijen te draaien die allemaal
warmte afgeven ... als ik nu eens over iets koelers begon ... 'k vindt niks koel, al hitte wat de klok slaat vandaag.

2000-07-19 ~ Al Fahal, Oman (aan de boei)

Vannacht was LM van stille wacht. En na de werken aan de piston was er eerst nog standby, anker op en aan de boei gaan.
Hij moet pas beginnen om 13h vandaag, zodat hij kan slapen. Al goed.
Vandaag is het rustiger.

De vervanger van de elektrieker (ex-KGB-er) is al een dag aan boord en Mr Bright Light leidt hem rond met zwierige gebaren alsof dit schip
een riant vakantieverblijf is dat hij moet verhuurd krijgen. De nieuwe elektrieker lijkt op iemand, maar ik weet niet op wie.

Buiten zijn rotsbergen te zien. Een heel landschap in tinten van beige en bruin. En nergens een sprietje groen. De rotsen zijn sterk uitgesneden, persies
grote kokoskoekjes. Rechts in de verte ligt de terminal en links in de verte een stad. Tussen beide ligt rotsgebied in de kleur van verbleekte peperkoek.

2000-07-21 ~ Al Fahal, Oman (aan de boei)

Groot alarm : onze kleine printer heeft het laten afweten. Windows krijgt hem niet meer gestuurd. Nu dat weer. De vorige brief ben ik gaan printen beneden,
in de managementroom en daar gebeurt vanalles met de opmaak. Solsleutels veranderen in pijlen.

Capt Wero vertelde dat Mr Kosta hem foto's laten zien heeft van de Griekse taverne waar hij tijdens zijn verlof gaat helpen.
't Gaat er echt op zijn Grieks aan toe. Borden kapot knallen na de maaltijd en de vloer vol scherven. Hoe meer scherven hoe meer vreugd?
daarméé bleef hij zo onverstoorbaar in dat zwaar weer bij het geluid van brekend tafelgerei in de pantry.
Voor hem is dat een vertrouwd geluid.

De nieuwestuurlieden zijn wat kaden en lossen betreft hetzelfde als de vorige : noppes. Choff Diga zit met de handen in het haar.
Komen ze dan allemaal van het leger? Dus zonder ervaring met lading ...
De loadingmaster hier in Oman is een Schot, hij zei dat hij deze situatie héél erg vond voor choff Diga.

Gisteren namiddag mochten de mecaniciens stoppen met werken om 15h20. Dat was welkom. Ze hebben aan zware pijperijen gewerkt en
het is hier nogal warm. Rap over iets anders schrijven, want over hitte heb ik al genoeg gejammerd. 's Avonds zijn LM & ik gaan kijken naar
de wonderbare visvangst op het achterdek. Nu wordt hier ineens tóch gevist, ondanks het plakkaat 'FISHING PROHIBITED'.

Gisteren hebben we onze post afgegeven bij capt Wero en nu maar hopen dat hij de post niet vergeet mee te geven met de loods en
dat de loods ze niet vergeet mee te nemen. Want dat is ook al gebeurd. Op een ander schip, met een andere capt & een andere loods in een ander land,
maar het is al gebeurd.

2000-07-23 ~ op zee

Gisterenavond ga ik in de laundry het werkondergoed van LM uit de droogkast halen en zie dat ze op 'hot' staat. Help!, zijn werksokken!
Zou ik de droogkas op 'hot' gezet hebben voor een lading met werksokken erbij? Dat geloof ik zelf niet.
En "If it doesn't feel right, it probably isn't." maar daar ga ik niet te straf over nadenken.

Enkele dagen geleden heeft capt Wero Tankers Londen aan de foon gehad en Tankers Londen heeft een proces aan zijn been omdat ze dit schip
naar de USA gestuurd hebben om te lossen. De Chinese eigenaar van dit schip moet in de US nog iets betalen, een boete of zo. Een grote dan.
We zijn toen niét in de territoriale wateren geweest maar ship-to-ship met de Grub, de beruchte reis 3, -tekst 315 & 319- en in Londen hebben ze
tóch een proces aan het Britse been?

Sinds gisteren weten we waarom capt Wero hier maar een maand is. Vorige maand was er nog sprake dat dit schip voor uitbating
naar de Franse rederij in Nantes zou gaan, tegelijk met een ander schip. De besprekingen waren nog aan de gang Ineens moesten de Fransen
dit schip niet meer hebben en had Antwerpen dringend een capt nodig om hier capt VW te komen aflossen. De Fransen hebben nu
twee andere schepen overgenomen, de Picar en de Grub.

Choff Diga is niet te spreken over het werk aan deck van deze stuurlieden (deckofficieren) uit gewezen Oostbloklanden.
Ze voeren uit zonder na te denken over de actuele situatie van lading & ballast en dat is een delicaat evenwicht.
Maar zelfstandig nadenken werd in hun onderwijssysteem blijkbaar niet verlangd. In tegendeel.
Resultaat : een ganse generatie, of toch deze ploeg, die ritueel te werk gaat. Als het ritueel volbracht is, is de taak in orde.
Zo worden er dingen open gedraaid die dicht hadden moeten blijven & omgekeerd,
zo zijn er dingen gestart die niet mochten en dingen die gestopt hadden moeten worden blijven aan staan.
Diga slaapt er niet meer van.
Gisteren heeft hij in de computer van de cargo control room ontdekt dat er een map verplaatst is en dat veroorzaakt complete chaos.
Hoe ze die map verplaatst gekregen hebben is hem een raadsel want het is een beschermd programma.
Nu moet hij alle gegevens handmatig terug plaatsen. Hij kan de gegevens wel naar een diskette kopiëren maar dan kan hij zij ze nog niet
op de juiste plek invoeren. Handmatig dan maar.
Diga heeft het hier niet gemakkelijk.
Hij spreekt met heimwee in de stem over schip 28 drie jaar geleden, toen hij Canadese stuurlieden had en een Belgische aspirant.
Capt Wero heeft al laten weten dat hij een Belgische aspirant zal vragen. Of die er komt is een andere kwestie en een aspirant is een junior officer,
die kan een scheve situatie in zijn eentje niet recht trekken. En wat als het een kalf is ...?

Deze Bulgaren (de tweede ploeg) hebben allemaal gloednieuwe zeemansboeken, het is dus niet te achterhalen welk hun voorgeschiedenis is.
Ook een legeropleiding zoals de vorige ploeg? Of visserij? Of kustvaart? Of nog iets anders? Niet te achterhalen.

Sinds enkele dagen horen we geluid van water in de woonkamer. Het klinkt als een lek water die uit een kraan in een vol bad loopt.
Het geluid kan niet van de badkamer van cheng Zeba komen want diens badkamer ligt pal boven de onze en daar horen we het geluid niet.
Eerst dacht ik dat ik droomde maar LM hoort het ook. Ofwel hebben we samen een slag van dezelfde molen.
Want ik heb al een beetje scheepskolder, vrees ik.
Gisteren algehele verwarring in mijn bovenkamer, over de veiligheidsoefening. 's Middags was aan tafel iets gezegd over oefening.
'k Leg de reddingsvesten + mijn overall + helm + bottinnen gereed, kwestie van niet uit de lucht te vallen wanneer om 15h20 de brulbel gaat.
Om 15h10 trek ik mijn overall aan. De telefoon gaat. LM belde om te zeggen dat er geen oefening is. (Hij bedoelde geen boatdrill, dus moest ik
zijn reddingsvest niet meebrengen maar in nam letterlijk wat hij zei : geen oefening.) Nadat ik ingehaakt had ging ik toch maar naar choff Diga
in de cargo control room vragen of er werkelijk geen veiligheidsoefening is, want ik had aan tafel toch iets gehoord over oefening ...
Diga viel uit de lucht want er was wél veiligheidsoefening.
Pas na een volle minuut gepuzzel werd me duidelijk dat er géén boatdrill was, maar wél oefening. Zo zijn er nog zaterdagen geweest hoor,
dat de accenten verlegd worden. Maar waarom ik gisteren zoveel tijd nodig had om dat te snappen, dat weet ik niet. Scheepskolder?
En als LM nu eens wou leren duidelijk zijn, dan was al die verwarring niet nodig geweest.

2000-07-24 ~ op zee

Het weer is veel beter dan tijdens de heenreis. We zijn nu geladen en liggen dieper in het water, dat helpt natuurlijk. En aan de golfjes te zien
is het bijlange geen windkracht 7 meer. Als het nu nog wat zou verkoelen ...
Cheng Zeba is in gedachte al thuis, denk ik. Gisteren kruisten we een tanker in ballast en hij vroeg zich luidop af waar die naartoe zou varen.
"Een tanker zonder lading, hier in deze contreien? Allez chef, naar de Perzische Golf zeker? Niet naar Indonesië of Borneo, want da's de andere kant uit."
We hebben hem gezegd dat het vliegveld dié à kant uit is, gewoon naar de voorpiek blijven kijken, op de brug zorgen ze dat het in orde komt. 
Tja, de man gaat voor de eerste keer vader worden, dat speelt door zijn hoofd natuurlijk.

Gisteren heb ik gedroomd dat de vervanger van capt Wero een capitaine was. Ze leek nogal op Brigitte Raskin. Ze droeg een mouwloos kleedje met
brede rok in zware katoen, overall-stof, met op de linkerkant het logo van de rederij in Antwerpen. Oranje overall-stof? Ik zei haar dat dat men toch zou
verwachten dat de rederij de werkkleedjes voor capitaines in het wit zou voorzien. Ze bestaan in het wit, zei ze, maar ze had gevraagd voor haar
oranje kleedjes te maken, omdat wit zo rap vuil wordt. https://nl.wikipedia.org/wiki/Brigitte_Raskin 
Voor de mensen die afmonsterden had ze op eigen initiatief een bus ingelegd. We moesten een formulier invullen of we met de bus naar huis wilden.
Nu vond ze die formulieren niet. Vreselijk jammer, want we wilden wel eens met de bus naar België vanuit Singapore.
Als we in Afghanistan rechtsaf slaan kunnen we over Oekraïne naar huis en moeten we niet door Iran. Slim van mij hè.
En een tijd geleden droomde LM dat hij een examen moest afleggen bij de Chinese eigenaar van dit schip, over Chinese omgangsvormen.
Hij moest 'goeiemorgen' zeggen in het Chinees en buigen en zo ... LM was geslaagd. Hij mag (moet) blijven.
Als we van die gekke dingen beginnen dromen is het misschien tijd om af te monsteren.

Gisteren heeft capt Wero foto's van zijn kat laten zien. De kat houdt van water. Ze komt mee in de douche.
Wanneer er gekookt wordt gaat ze in de droge spoelbak van de keuken zitten om de werkzaamheden te superviseren.
We weten nog altijd niet door welke capt hij vervangen zal worden in Singapore, PO of Teux? Laat het aub niet capt PO zijn ...
We zouden in Singapore aankomen 31/07 en we zouden het nu graag weten : Diga, LM & ik : wordt het PO of Teux?

Gisteren zat Diga op zijn praatstoel. Hij vertelde over zijn jeugdjaren in Afrika en over de huisdieren die ze hadden.
Het jachtluipaard was bang van de kraanvogels (6) want die pikken naar wat blinkt, naar de ogen.
Adolf de neushoorn, was een brave beest, te tam om te helpen donderen, maar dat wist niet iedereen. Wanneer Adolf tijdens het aperitief zijn
dagelijkse krop sla kwam halen aan de keukendeur, sloeg het bezoek in paniek. Ik zie het zo voor mij, de kop van een neushoorn in de keukendeur.

Na de bunkering en het aflossen in Singapore wordt het lossen in Ningbo (China) weeral. Vandaag is de bevestiging toegekomen.

Wanneer het deurgordijn niet goed dicht is zit ik hier persies als de receptioniste van het verdiep. Deze namiddag liep choff Diga luidop te foeteren
in de alleyway en stopte bij de liftdeur, rechtover de cabine. Wanneer Diga loopt te foeteren weet ik nooit
of ik een beetje belangstelling moet tonen en vragen wat er aan de hand is,
of ik hem vooral met rust moet laten om hem niet nog meer te ontstemmen.
Deze keer liep hij zo hard te foeteren dat ik hem op slag gezegd heb dat we gingen lossen in Ningbo.
Van de klop viel hij stil : "Ce n'est pas vrai ..." Jawel man, c'est very vrai : het werd zojuist bevestigd. En het wordt capt PO, dat staat voor 99,99% vast.
Ik weet het van LM, die het weet van cheng Zeba, die het weet van capt Wero. Officiëler kan het niet hè, als het van de capt zelf komt.
- en zeer waarschijnlijk was capt Wero op dat eigenste moment aan het rondbellen om choff Diga te bereiken,
  om zijn chief officer officieel op de hoogte te brengen, maar de geruchtenmolen was hem net iets voor

2000-07-26 ~ op zee

Vandaag passeren we Sri Lanka, 5 dagen later Singapore: bunkeren, bevoorrading en proviand, post meegeven
en op naar Ningbo. En in het terug komen nog maar eens modderwater in de ballasttanks, slib van de Gele Rivier, de Huang He. -tekst 320
Sinds gisteren weet ik waar die hele kleine plasjes in de lift vandaan komen. Het is geen gemorst water dat daar zo dikwijls ligt,
het is zweet dat uit de mecaniciens hun overalls lekt. Zweet is even kostbaar als bloed en al de minerale zouten druppelen hier zomaar de vloer op.

Sinds maandag zit LM mee in de bilges. Ze zouden kniebeschermers kunnen gebruiken want na een tijdje
doen hun knieën pijn van op de staalplaat rond te kruipen. https://nl.wikipedia.org/wiki/Bilge  

2000-07-28 ~ op zee

Gisteren hadden we de man-overboord-oefening. De 'man' was een geel vat en na een uur hebben we het terug gevonden. Er was tamelijk wat traffic,
dat maakte het nog spannender. Sebiet komen al die schepen helpen, dacht ik. Maar ze bleven mooi op hun route en wij op de onze.

22-08-2020 om 00:00 geschreven door maart

2000-07-14 ~ op zee 

Om het kwartier varen we door een tropische stortbui van enkele minuten, het water valt dan in geuten uit de lucht.
Vanuit de mess gezien lijkt het of de regenwolken op de wing liggen leeg te lopen, zo laag hangen ze.
Sinds Singapore is er (eindelijk) weer voldoende verf aan boord en nu kunnen ze niet verder met de schilderwerken door het weer.
Telkens dat watergordijn langs het kasteel stroomt voelt men binnen de verkoeling. Voor de mensen in het machien maken stortbuien geen verschil,
en juist daar zouden ze wat verkoeling kunnen gebruiken.

Gisteren verjaarde choff Diga. Hij wordt 42. Dat wordt vandaag pas gevierd want gisteren kregen de stuurlieden plots zwaar rekenwerk te doen.
Diga alleen al is er van 14h tot 18h intensief mee bezig geweest en 's avonds stond zijn hoofd niet naar verjaren, laat staan naar vieren.
Vandaag is ook nog geldig, zei hij, want hij is pal om middernacht geboren. Zijn moeder mocht kiezen of het nog 13/07 was of al 14/07.
Zijn vader heeft toen onmiddellijk besloten dat er de 13^de moest staan, want hij wilde niet dat zijn kind op de Franse nationale feestdag
zou geboren zijn. De moeder van Diga is Française maar zijn vader heeft iets tegen Fransen (?). Diga heeft veel van die speciale verhalen.

In Oman wordt de elektrieker (de ex-KGB-er) afgelost. Hij is de laatste van de eerste ploeg Bulgaren die nu van boord gaat.

De vervanger van steward Mr Valkov is Mr Kosta. Hij is nog een titske straffer dan Mr Valkov. Hij zet het fruit niet op tafel, hij brengt ons
elk een stuk fruit op een bordje. Dat is dus vijf keer heen en weer lopen tussen het buffetje en de tafel. En zo twee keer per dag.
Zo om de anderhalve peuk brengt hij propere asbakken. Een mens heeft schrik om nog een sigaret boven te halen. Misschien is dat zijn bedoeling,
dat we stoppen met roken. Mr Kosta doet eerder denken aan een maître d'hôtel dan aan een steward.
Capt Wero wist te vertellen dat ze bij Mr Kosta in de familie een Grieks restaurant hebben. Aha, daarmee keek hij meewarig naar het plastic tonnetje
dat hier als ijsemmer dienst doet. En ik was nog zo fier dat ik iets gevonden had dat er kon voor dienen ...

Mr Kosta stond daarstraks zijn hemden te strijken. Hij doet dat met zo'n geroutineerde gebaren dat ik denk dat hij al jaren hemden strijkt.
Als men in de horeca werkt en men wil dat de hemden perfect gestreken zijn, dan strijkt men ze zelf.
Zoals ook parachutisten en duikers zelf hun uitrusting verzorgen. Zo iemand lijkt me Mr Kosta.
'k Zou hem eens willen vragen om mij te tonen hoe ik een broek met bandplooien goed gestreken krijg want gewoonlijk eindig ik met meer plooien
dan het model van de broek voorziet.

LM is van wacht. Hij zat nog maar pas in zijn zetel en 't was al alarm. 't Zal iets serieus zijn, want hij is al een half uur beneden.

2000-07-15 ~ op zee

Enkele dagen geleden deed capt Wero een ganse uitleg over de droogkast. 'k Droog de sokken van LM op 40°C om zeker te zijn dat ze niet krimpen.
Als ze krimpen zijn ze te klein en dan zitten we danig in de knoei, want met dit schip gaan we niet zomaar efkes tegen de kaai om nieuwe sokken te kopen.
Met welk schip wel? Goed. Capt Wero had dus gezien dat ik sokken van LM op 40°C droogde en zei dat ik 'gerust' op 60°C mag drogen, want anders
duurt het drogen (hem) te lang. Over dat 'gerust' gaat het.
'k Wil met deze sokken best eens een test doen en ze drogen op 60°C van zodra ik ergens
1/ een reserve kan kopen van 16 paar en in puur katoen natuurlijk -in de tropen had LM 2 paar sokken per dag nodig
2/ zodat ík 'gerust' ben dat er voor LM voldoende reserve sokken zijn.
Eerder niet.
En over dat lang duren is kul. Ik kan vanuit de cabine de bedrijvigheid in de laundry van het verdiep horen. Wanneer er veel volk aan het wassen is
en dus ook de droogkast nodig heeft droog ik onze spullen op kleerhangers. We hebben er 12 bij, dat is juist genoeg. En de kleine kledij droog ik dan
op het molentje. Dat handig ding hebben we ooit eens in Japan gekocht (daar zijn ze meesters in plaats besparen) en het is al vaak goed van pas gekomen.
Er kunnen 10 slips, 20 sokken en 4 hemden aan opgehangen worden. Dus dat ik de droogkast (ikke, of all people) te lang zou bezet houden
is puur fantasuur. Dat molentje & de 40 houten wasspelden sleuren we niet voor niks mee in de bagage. Die dingen worden gebruikt wanneer nodig.
Dat heb ik allemaal niet uitgelegd hoor, laten praten (zwetsen) en gewoon verder doen. Dat hij zich met zijn eigen huishouden moeit.

Drogen we dan helemaal niks in de droogkast? (Nu ik er toch over bezig ben).
Ja: lakens, slopen en badhanddoeken gaan in de grote droogkast van het scheepslinnen, beneden op deck 0, op donderdag. Niet op vrijdag of zaterdag
want dan zijn de stewards met het scheepslinnen bezig en dan hebben zij de grote droogkas nodig. Het enige dat ik echt hierboven op deck C
moet gedroogd krijgen zijn de werkpyjama's van LM
Werkpyjama's = katoenen werkshorts + katoenen T-shirts om in te slapen wanneer hij van stille wacht is, om de drie dagen.
Die droog ik wel op 60°C want ze zitten ruim genoeg. Gesteld dat ze krimpen, wat niet meer zal gebeuren want dat is al getest, dan zitten ze nog ruim.

Zo, nu heb ik alles op een rijtje. Wanneer hij nog eens over drogen begint zal ik niet meer met mijn mond vol tanden staan. Want ik was écht een en al
ongeloof hoor. Het is allemaal zo simpel, het wijst zichzelf uit, maar die 'slimme' kop ziet dat niet? Hij vond dat het zijn beurt was om te drogen, dat is alles,
vandaar die preek over katoen op 60°C. -'k heb wel meer verhalen over die gast, tenen krullend, beginnend op schip 09 in de contractperiode '83-84

2000-07-16 ~ op zee

Gisteren danste het schip. Zoiets tussen rollen en stampen. Lastig. Dan nog liever rollen, dacht ik. 'k Had dat beter niet gedacht want vandaag rollen we.
En het is voor echt. Het is lang geleden dat we dat nog meegemaakt hebben, het is weer efkes wennen. 'k Wordt er een beetje niet goed van, maar
dat houden we stil want alle andere mensen moeten werken en zij hebben het lastiger dan ik.

2000-07-17 ~ op zee

Gisteren heb ik niet kunnen verder schrijven. Om 10h30 kregen we plots een fameuze roller te verwerken. 'k Had juist de tijd om de laptop op te heffen
en recht te staan. Het typtafeltje raasde weg naar stuurboord. Daarop verdween mijn stoel naar bakboord. Maar ik had de laptop intijds en stevig vast .
Hij en ik zijn nergens tegen geknald.
Sinds gisteren voormiddag is dat gedoe aan de gang, zwaar rollen en zo om de 20 minuten een stuk of zes erg zware rollers. (26° uitwijking)
En weer schele hoofdpijn natuurlijk. Aan dat rollen zijn we na 24hrs wel gewend, maar nu stampt het schip ook weer. Wéér van dat gedans.

Het is ongeveer 3 jaar geleden dat LM en ik nog eens in écht slecht weer gevaren hebben en dat is te merken, ik ben minder bij de pinken.
Zo zet ik bvb de glazen veilig, maar ik vergeet onze mokken. En ik leg wel de brillen in de schuif maar de wekkers niet. Dat soort zaken.
Gelukkig zijn er geen brokken. Tot hier toe.

Aan tafel hebben we nog een zware roller gehad. Het meeste was al afgeruimd maar de flesjes en potjes stonden nog in het midden en dat zijn er veel.
LM had juist de valbaar van onze tafel omhoog gezet. Mr Kosta was de tafelzuren van de officierstafel aan het wegzetten.
Ineens was die hele zware roller er.
De lege stoelen zwierden naar één kant van de mess, in de keuken en de pantry sloeg allerlei tegen deck, geluid van brekend glas, borden die
in de wasbak donderden ... Mr Kosta kon de tafelgarnituren zomaar niet loslaten. In de keuken gebeurde ook vanalles. Het was persies een aardbeving.
We zijn met ons allen in gang geschoten. Een kwartier later was de chaos opgeruimd en waren de stoelen vastgevezen, wat gisteren al had moeten gebeuren,
afwas gedaan en tafelgerei in de rekken. Alles stond vast. Het was oké en stil nu. Enkel nog het geknars van glassplinters onder onze voeten. 

's Avonds hebben LM en ik onze matras op de vloer in de woonkamer gelegd, dwars op de rolrichting, geklemd tussen zijn bureau en de seat.
De matras kan er juist tussen. 'k Dacht vanmorgen dat we geen oog dichtgedaan hadden maar we hebben blijkbaar toch geslapen want
we voelen ons goed. Kiplekker is nog iets anders maar gewoon goed is voor vandaag al mooi.

Gisteren was 't iets minder hoor. Cheng Zeba had al mayonaise op zijn frieten gedaan toen hij merkte dat zijn steak te licht gebakken was.
Het was nogal het weer om het uit te hangen aan tafel, windkracht 7.
Maar à point moet à point zijn, voorál bij windkracht 7 want dit weer werkt op het humeur van meneer.
Capt Wero was op slag de diplomatie zelve en stelde voor de steak efkes in de microgolfoven te steken.
"Zal de mayonaise dan niet raar doen ?" vroeg ik. Capt Wero keek eens over zijn brilleke:
"De steak op een apart bordje", zei hij.
"Ah, eh, ja ... op een apart bordje".
Het weer is niet om te lachen, maar wij lachten toen tóch. Nà. En het ging ineens veel beter met mijn hoofdpijn.
En de steak van Zeba ging op een apart bordje in de microgolfoven en kwam er à point weer uit. Eind goed, al goed.

2000-07-18 ~ op anker, Oman

Gisterenmiddag was het slecht weer over en voorbij. Ineens en plots, op een paar tellen tijd. Een verademing.
Volgens het meteo rapport zou het slecht weer ophouden in de late namiddag maar het was in de vroege namiddag.
We kregen daar een bonus van enkele uren. Iedereen blij. Het KMI kan er niet aan tippen!

Iets na 20h : Engineers Call. Dat is een grote claxon die in elke alleyway hangt om alle mecaniciens dringend naar het machien te roepen.
Die claxon gaat ook automatisch af wanneer het machien 's avonds op onbemand gezet wordt en een alarm niet binnen de 3 minuten
geaccepteerd wordt  door de mecanicien van stille wacht. En dan zwaait er wat voor de mecanicien in kwestie,
tenzij hij ergens gekwetst ligt natuurlijk.
Gisterenavond was het machien bemand, want het was standby-anker. Bij een of ander alarm heeft de mecanicien beneden de bewuste knop 
ingedrukt en plots was er Engineers Call. De claxon gaat => cabinedeuren gaan hier open en toe, het verdiep stroomt leeg.
Al goed dat de verf nu droog is in de trapkast. 'k Had nog net de tijd om LM een sponzen halsdoek achterna te zwieren en te zien dat hij zonder sokken
weg was. Zonder sokken in die zware werkschoenen, dat worden bleinen.
En morgen een piston trekken ... ik heb alvast Betadine en pleisters gereed gezet.
'k Weet niet wie van wacht was, maar ik dacht "volhouden jongen, volhouden, ze komen, ze komen".
En toen werd het stil en iedereen bleef lang weg. Er was dus écht iets en hoe langer iedereen weg bleef, hoe stiller het me leek.
Er ging geen brand alarm, er kwam geen general call, er was enkel die Engineers Call geweest. En voor de rest was er stilte.
Er was dus geen gekwetste. Wat was er dan aan het gebeuren? Zou ik naar de brug gaan? Nee, geen pottenkijkers daar in moeilijke omstandigheden.
Gewoon een beetje op de knokkels knauwen dan maar.

Na een uur kwamen LM en de anderen weer boven. Er was brand geweest in de scavenging. Da's ergens onder de hoofdmotor en
daarin zit sludge ofte afvalolie. Die was in brand gevlogen. Zelfontbranding.
LM heeft me uitgelegd hoe dat zou kunnen gebeurd zijn. Terwijl hij het uitlegt begrijp ik het, maar daarna niet meer. Het laatste deel van zijn uitleg
snapte ik wel: in Ningbo had een barge moeten komen om de sludge in over te pompen. Dat is niet gebeurd en daar is het mee begonnen.
De zuinigheid van Antwerpen ..., ja mensen, had het machien in de fik gestaan dan had Antwerpen
de Chinese eigenaar een nieuwe machineruimte kunnen betalen.

Cheng Zeba en de 3^de mecanicien waren er nog mee bezig. De anderen moesten gaan slapen, morgen om 06h er uit, want
om 06h30 piston trekken. Cheng Zeba laat dat tenminste en dag op voorhand weten, zodat er tijd is om het nodige materiaal in gereedheid te brengen.
Cheng HUS komt daar de dag zelf om 10h mee af. Als planning kan dat tellen ...

Om 08h kwam LM boven voor een half uur. De piston gaat niet zoals gehoopt. Bijkomend malheur: de hoofdmotor is nog niet helemaal afgekoeld
en het was in het machien zonder dat al te warm om gezond te zijn. Met de pistonwerkzaamheden moeten de mensen om het kwartier
een paar slokken drinken en ergens onder een fan gaan staan om niet te bezwijken van de hitte. Heat exhaustion, oververhitting van het gestel.
Encarta besteed er een paar bladzijdes aan.

Iets na 10h kwam er telefoon van LM : of ik overalls kan wassen vandaag. Gewoonlijk doet de wiper dat maar vandaag hebben ze beneden
± om het uur droge kledij nodig en de wiper werkt mee aan de piston. Dus vandaag werk ik onrechtstreeks mee aan de piston, ik doe de logistiek. 
Toen ik in de engine control room de overalls ging halen waren de mensen aan de coffeetime. Maar vandaag was het kouwe cola.
Aan hun gelaatskleur en ogen te zien hadden ze allemaal een hitteslag. En de dag was nog niet eens halfweg.
Ik maak geen foto's van mensen die aan het afzien zijn, maar dit zou nu eens een echte werkfoto zijn zie. Want foto's van barbecues of verjaardagen
en misschien al eens een paar mensen in overall zeggen niks, maar dan ook niks over het dagelijks leven of soms het labeur aan boord.
Piston-foto's en scavenging-foto's wel, en 'in het zweet huns aanschijns' is zwak uitgedrukt, een compleet ontoereikende uitdrukking. Dit was ellende.

De koude cola en het water werden gebracht door de steward, met de groeten van capt Wero.
Dwz : op kosten van de rederij. Dat mocht wel gvd ... LM is aan zijn vijfde liter water bezig sinds vanmorgen.

(vervolg volgt)

21-08-2020 om 00:00 geschreven door maart

2000-07-03 ~ op zee

Sinds gisteren weten we waarom de Chinezen de laatste dagen dat het schip tegen de kaai lag wegbleven uit de cargo control room (CCR)
Capt VW had een telefoontje naar Tankers Londen gepleegd en daar laten horen dat het met al die taterende Chinezen in de CCR niet mogelijk was
zich te concentreren op het lossen van de cargo en dat zij niks bijbrachten aan de werkzaamheden, integendeel. Tankers Londen wil natuurlijk
geen brokken en belt naar de maatschappij in Ningbo, China. De maatschappij belt naar de verantwoordelijke Chinees aan boord en op slag
waren ze weg uit de CCR (maar toen zaten ze in de smokeroom, te kaarten, ze hadden daar hun tenten dan maar opgeslagen)
De allereerste dag zaten ze in de CCR zo luid te kakelen dat ik dacht dat choff Diga met iets ging gooien. Met de muis.

Op schip 31 of een eerder contract hing op de deur van de CCR geplakt:

            THIS IS A CARGO CONTROL ROOM
                NOT A CONFERENCE ROOM

Dat had hier ook mogen hangen. -nu pas bedenk ik dat ik dit toen wel eens had kunnen voorstellen aan choff Diga
Tiens, dat de auditeur dáár niks over gezegd heeft, over dat gekakel. Als hij zich dan per sé toch nuttig wilde maken ...

2000-07-04 ~ op zee

We hadden 36 boeken, met de drie die capt VW voor ons achtergelaten heeft. En in de kast van de smokeroom staan er nu nog 18.
Ik denk dat de Chinezen met die boeken weg zijn. Of Inspecteur Rosario? Er ontbreken in elk geval meer boeken dan anders.
Gewoonlijk zijn er 6 à 7 in gebruik. 'k Hou dat in het oog, want het boekenkastje is mijn troetelkindje.
De smos-Chinezen hadden er blikjes drank op achter gelaten. De boekenlijst was nat, de lijst met video's was nat en
de lijst met posities van andere schepen van de rederij in Antwerpen ook.
En heel het kastje plakte van de opgedroogde cola en de pallepoten.

Er zitten beestjes in de droge voeding. Toch al zeker in de koekjes en de suiker, waarschijnlijk in de rest van de droge voeding dan ook.
Het zijn geen kakkerlakken, die zijn groter, lichtbruin en hebben fijne antennes. Deze beestjes hebben knotskes op hun kop.
Nadat ik een doos suiker gecontroleerd had, klontje per klontje, hebben we een beestje onder het vergrootglas gehouden:
't is potdorie nog een sympathiek dinkske ook. Dat zagen we pas nadat ik al 75 van zijn neefjes en nichtjes dood geplet had.  

Gisteren zijn we Taiwan gepasseerd, deze keer in de goede richting, richting zuid. Richting beschaving.
Vanaf vandaag hebben we weer piratenprocedure, maar goed, we varen zuid. Blij zijn met kleine dingen.
Het programma voor de komende weken : 08/07 Singapore, stores en crewchange.
Laden ergens in Oman en dan terug, om te gaan bunkeren in Jurong, Singapore. Waar er moet gelost worden is nog niet geweten.
Met een beetje geluk monsteren LM en ik af in Singapore, einde deze maand, liever dat dan nog eens naar Ningbo.

Vannacht schoof er plots een mail onder de deur, om 01h30. Een vreemd uur, vond ik. Maar capt Wero moest met Tankers Londen bellen
tijdens de Engelse kantooruren, hier is het dan stukken in de nacht. Zo geraakt zijn bioklok natuurlijk niet bijgesteld naar de lokale tijd.
In het naar hier komen is hij 31h onderweg geweest. 4hrs wachten in Frankfurt en 4hrs in Hongkong.
Het had gemakkelijker gekund: er is een rechtstreekse vlucht Zaventem-Shanghai, maar dan had hij twee dagen eerder moeten vertrekken
en daar had hij geen zin in, vertelde hij.

          En de kans laten voorbijgaan om alvast twee dagen te kunnen aanpassen aan de lokale tijd?
          Wetende dat men aan boord onmiddellijk in gang moet schieten ... dan was de keuze bij mij snel gemaakt.
          Ik was bij intercontinentale verplaatsingen dankbaar als er een dag of twee hotel volgde, wat niet elke keer het geval was natuurlijk.

'k Hoop dat capt VW ondertussen onze brieven gepost heeft, dan liggen die vandaag in ulle brievenbussen.
Binnenkort hebben we nog eens barbecue. De ch.kok heeft het zelf voorgesteld aan capt Wero. Brave mens, de ch.kok.

Een sterk verhaal van capt Wero : twee jaar geleden op een schip van Petrobulk (ook in uitbating bij de rederij in Antwerpen) liet in deze contreien
de airco het afweten. In de cabines was het 40° en in het Machien was het compleet onhoudbaar. Iedereen sliep buiten.
De pot op met piraten of malariamuggen. Enkel de capt en de cheng konden binnen slapen, zij het op een aantal badhanddoeken,
omdat in hun cabine een zijraampje open kon. De mensen kregen last van prickly heat,  https://www.huidinfo.nl/m/miliaria-zweetpuistjes/
de 1^ste stuur zelfs tot bloedens toe. Capt Wero heeft daar foto's van gemaakt en naar de rederij gestuurd dat dit geen manier was mensen te behandelen.
Want waarom was de airco buiten dienst : de freon was geschrapt van de bestellijst. De freon is later geleverd, ergens waar het dan stukken van mensen kostte.
En toen wij ons allemaal zaten af te vragen of dat wel kan, dat soort situaties, viel de naam van 't pastoorke! De inspecteur (inquisiteur)
van op het vermaledijde schip 25 in de periode '94-'95.
Choff Diga had een gelijkaardig verhaal over 't pastoorke. Iets over tanks waarvan de binnenwanden moesten behandeld worden met
een speciale coating, een bepaald product. In de tanks was het meer dan 50°C, levensgevaarlijk dus, en ventileren bracht geen verkoeling.
Dé oplossing van 't pastoorke : "steek er Filipijnen in". Verandert dat iets aan die 50°C ? Het blijft levensgevaarlijk. -dat is dan inspecteur ...

2000-07-05 ~ op zee

Gisteren is de telex naar de personeelschef in Antwerpen vertrokken. Nu begint het wachten op antwoord, of LM afgelost wordt of niet.
Zodra ze een naam laten weten mogen we zeker zijn dat we einde deze maand naar huis gaan. Tenzij de vervanger een been breekt op de gangway,
dan blijven we nog wat.
Cheng Zeba moet naar huis want zijn vrouw bevalt in augustus en capt Wero vertrekt ook, want hij was hier maar efkes tussendoor, voor een maand.
't Zal druk worden op Changi Airport (Singapore).

2000-07-06 ~ op zee

Ruig weer vandaag. Het schip stampt alsof we over een kasseiweg varen. Er is veel stuifwater ook. Tot aan de manifold. Mooi hoor.
'k Zou dat wel willen fotograferen, maar dan met LM mee om me ergens vast te binden of ik waai weg. Toen we uit Ningbo vertrokken was het
op de monkeybridge al moeilijk om te blijven stilstaan. Er zullen wazige foto's bij zijn, vrees ik.

Gisteren wervelden de uitlaatgassen van de schouw de inlaat van de airconditioning in. In heel de accommodatie hing koolstofmonoxide,
het rook naar vrachtwagens en autobussen die staan draaien. Al wie binnen werkt had schele hoofdpijn. -alsof père voor de zoveelste keer beneden
in de garage zijn diesel had laten staan warm draaien alvorens buiten te rijden, en als ik daarover iets zei blafte hij : wat moet ik doen misschien?
mijne moteur kapot draaien? nee natuurlijk niet, uw gezin van vier mensen elke morgen vergiftigen met koolstofmonoxide is goedkoper

Sinds Aruba is er een digitale camera aan boord. Sinds gisteren is hij in handen van cheng Zeba omdat capt Wero van mening is dat foto's van
kapotte machinerijen of hun onderdelen, beter kunnen gemaakt worden door iemand van de mecaniciens dan door iemand van de stuurlieden.
Niet dat er al iets kapot is hoor, maar 't is voor 't princiep. Tof princiep, want nu hebben we een nieuw speeltje. Gisterenavond had cheng Zeba
de camera bij in de smokeroom. Wat men daar allemaal mee kan doen! Foto's tonen op TV via het videokanaal. Daarna bewegende beelden van al wat
bewoog in de smokeroom. Er kunnen een 100-talfoto's in het geheugen eer men het moet leeg maken. Kortom, een klein wonder voor 150 USD.
Vorig verlof hebben LM en ik in een folder digitale camera's gezien die die allemaal rond de 35.000 BF kosten. -waarschijnlijk hadden wij toen
de verkeerde folder vast- Maar die hadden wel een sterkere zoom. Dit toestel is het simpelste van 't simpelste. Da's ook goed, het ding doet
wat het moet doen. De instructieboekjes die erbij zijn liggen voor het ogenblik bij ons in de cabine. 'k Ben er al danig in het studeren geweest, want
misschien monsteren we af in Singapore en daar verkopen ze van die dingen.
Het nadeel is dat het een zeer delicaat toestel is. Onze Olympus is weerbestendig, hij kan tegen een drupje regen, mist, of vochtige lucht.
De digitale kan tegen niks, volgens de documentatie. Niet geschikt om de jungles van deze wereld mee in te trekken.
Daarom zou ik de Olympus nog wat erbij houden.

Gisterenavond hebben de Bulgaren bevestiging ontvangen dat ze in Singapore naar huis mogen. Veel blije gezichten. 'k Kreeg bijna ook bagagekriebels.
Niet om mee naar Bulgarije te gaan, maar om naar België te gaan. LM inpakken en weg zijn wij.
Vier van de Bulgaren hebben staan springen van pure blijdschap. In de lift. De lift blokkeerde direct, dat gaat automatisch.
Vanmorgen heeft de elektrieker er zijn werk mee gehad.

2000-07-10 ~ op zee

Gisteren is hier in alle stilte een ramp gebeurd. LM wordt pas afgelost na 11/08. Maar het kan erger, véél erger.
Capt Wero wordt afgelost door capt PO, die ja, van op schip 30, 't varend wrakat in Sembawang (Singapore) wat oplapwerk gekregen heeft.
En cheng Zeba wordt afgelost cheng HUS, het organisatorisch wonder. LM had gehoopt hem niet meer te moeten meemaken hier.
HUS in combinatie met PO, dat wordt dus de ramp. Binnen drie weken komen ze. Ik wou dat ik het niet moest meemaken.

De mail van de rederij zit nogal raadselachtig ineen. De vervanger van LM is ene Lupo, die nu nog aan boord is van de Grub.
De Grub wordt op 11/08 in Yeosu (Korea) verwacht. Komt hij dan van Yeosu onmiddellijk naar dit schip? En als dit schip op 11/08 op volle oceaan is?
Dus komt Lupo pas in de volgende haven die wij aandoen, na 11/08. Dat kan dan einde augustus worden of half september.

De Singapore Passage was een succes. Enfin, voor mij toch, want ik mocht van choff Diga meehelpen met het aan boord nemen van de proviand.
Hij zuchtte dat hij daar door de bemanningswissel volk te kort zou komen om de spullen van deck te halen en te bergen.
'k Heb direct voorgesteld dat ik een handje kon helpen (Diga kent mij nog van tijdens mijn jaren als stewardess aan boord)
daarom was het direct oké, ik mocht mee met de grote mensen gaan buiten spelen.
Er was geen zuchtje wind (we vaarden dead slow) en de marchandise kwam op de middag natuurlijk, pal in de loodrechte zon.
Op een heet dek in de blakke zon, maar we hebben goed gelachen. De nieuwkomers in het Bulgaars en ik in het Vlaams.

Gisteren hebben we iets minder gelachen, met die mail van de rederij. Choff Diga kwam hier 's avonds binnenschuiven als een ziek konijn.
Hij heeft ook al met capt PO gevaren dus hij weet wat er komen gaat, wat ons te wachten staat. Diga komt ander nooit bij ons langs.
Het feit dat hij hier gisteren ineens stond  zegt iets over de algemene gemoedstoestand bij de Belgen die aan boord blijven, Diga, LM en ik.
PO en HUS zijn begot nog niet aan boord en ze maken de gemoedrust al om zeep, ze verpesten de sfeer al.
Later aan tafel was choff Diga zichzelf moed aan het inspreken.
Capt Wéro en cheng Zeba hebben er zo geen last van hun vervangers. Integendeel, zij zijn blij dat hun vervangers komen. Wij veel minder.

Sinds vanmorgen rollen we. En ik heb domweg een glas gebroken. Nu hebben we er maar drie meer. Scherven brengen geluk. Zeggen ze.
'k Had het glas gisteren moeten breken, dan had het bericht over LM zijn vervanging er mogelijk gans anders uitgezien.
Grijze novemberlucht in juli en de ene stortbui na de andere. Probeer de komende toekomst maar eens van de zonnige kant te bekijken.
Goed, ik ga er over ophouden want ik ben aan het zagen.

Vorige donderdag hebben we barbecue gehad en het was weeral een succes natuurlijk. De barbecue was bedoeld als het afscheidsfeestje van
de vorige ploeg Bulgaren. Er stond nogal veel wind maar ze hadden een windvrij hoekje gevonden achter het kasteel, op level A aan bakboord.
Het lijkt daar maar een klein stukje deck, en toch is het er ruim genoeg om er twee grote tafels, voldoende stoelen en de barbecue op te krijgen.

Omdat we zaterdag te vroeg in Singapore gingen aankomen (en dan hadden moeten ankeren, dat kost serieus wat geld) heeft capt Wero
vrijdagnamiddag het schip laten terugdraaien voor een tweetal uren. Choff Diga repte zich naar de keuken om de ch.kok er op attent te maken dat
het schip aan het keren was. En hij zei er bij dat de bestemming veranderd was, dat we naar Bintulu (Borneo) gingen laden, dus geen aflossing in
Singapore. De ch.kok werd bleek en dat kan ik geloven. Zoiets vertellen is geen grap Diga, dat is plat leedvermaak.

Gisteren was er een drink bij capt Wero in de cabine. Hij heeft een weegschaal staan. We hebben ons allemaal eens gewogen.
Buiten LM is iedereen bijgekomen. Vier kilo, ikke. Deze kok is nog beter dan de vorige. Hoe krijg ik die vier kilo weer weg?
Och, over drie weken gaat dat vanzelf, met capt PO en cheng HUS aan tafel verdwijnt mijn eetlust vanzelf.

2000-07-03 ~ op zee

Eergisteren zijn de matrozen de vloeren van de alleyways en de trapkast beginnen verven. Iets voor 12h : brandalarm.
Dan mag de lift niet gebruikt worden, dus iedereen ging naar zijn post via de trap. Snel. Daarbij gingen we over de krijtlijnen en
liepen door de natte verf. Het zag er lief uit, al dat werk versmost. En 't was dan nog loos alarm ook.
Maar goed, de Bulgaren konden er mee lachen. 't Was een zot zicht ook. Eerst loopt een mens op de tenen te wiebelen
tussen de smalle krijtlijnen en een uurtje later stormen we met zijn allen door de natte verf.
De dag er na stapte ik op deck C ook nog maar eens in de natte verf. En in de trapkoker zijn na de herstelwerken blijkbaar opnieuw
accidenten gebeurd, want daar zijn ze vanmorgen opnieuw met verf bezig geweest. Het is er nu een wirwar van krijtlijnen, cirkels en pijlen.
Niemand weet nog waar men mag stappen en waar niet, tenzij misschien die ene, die het geverfd heeft.
Dan maar met de lift.
Dat duurt nu langer dan anders, want iedereen wil nu met de lift, zelf voor kleine verplaatsingen. Niemand durft nog met de trap. Tenzij er
sebiet weer brandalarm is, dan stormen we weer met zijn allen door de natte verf natuurlijk. En zo blijven we bezig.

In het machien is het al een week of twee op sommige plaatsen 40°C en meer.
Gisteren zijn we Sri Lanka gepasseerd. We konden TV ontvangen: Discovery Channel. Zoiets als National Geographic,
maar dat eerder Brits dan Amerikaans. https://nl.wikipedia.org/wiki/Discovery_Channel , https://nl.wikipedia.org/wiki/National_Geographic_Channel 
't Ging over haaien. Niet echt een documentaire om te bekijken in tropische wateren.

20-08-2020 om 09:01 geschreven door maart