2001-02-06 ~ op zee

Van ma hebben we een lijstje ontvangen met 18 controlepunten om te weten of men 'oud' aan het worden is.
Punt 06 : ineens zien uw kinderen er van middelbare leeftijd uit.

In Lamao (Bataan, Filipijnen, 10/12) vroeg iemand me of ik kleinkinderen heb. Kleinkinderen? Mô vriend toch, ik heb geeneens ...
Ow, wacht, misschien zie ik er al lang gans anders uit dan ik nog denk, -toen 49j- die man ziet iemand van middelbare leeftijd en ik
denk nog altijd dat ik er uit zie als ik.
- Nee, zei ik, geen kleinkinderen. En ook geen kinderen.
10/12 is dus Een Datum in mijn kleine levensgeschiedenis. Niet omdat ik toen voor de eerste keer voet gezet heb op Filipijnse bodem maar
omdat ik vanaf die dag besefte dat ik tot de groep Mogelijke Grootmoeders behoor. En wie weet hoe lang al, een grandma.

Acht weken later in Singapore zei een kleine seniore Maleise dame (zo'n porseleinen poppetje) die een dollar wilde gewisseld hebben in stukjes van
20 cent met een zeer ladylike glimlach "god bless you, child". Zij noemde dollarcent nog shilling. Heeft ze de tijd van de Britten nog meegemaakt?
Ze sprak ook zeer Brits Engels. Misschien had ze in Engeland gestudeerd.

Grandma >< Child? I's all in the eye of the beholder, hè? Ja.

2001-02-07 ~ op zee

In de Straits Times staat een interessante reeks artikelen over leiderschap. Niet dat we zelf iets in die zin van plan zijn,
maar het is wel interessant om weten hoe dit schip scoort op een schaal van 10. Welwel, er is er ene die weer naar school moet blijkbaar.
En de vorige dan ook maar. Zeer verhelderende artikelen.

Gisteren heb ik in een tijdschrift uit Singapore een artikel gelezen over het soort problemen dat president Arroyo zal op te lossen krijgen
voor 76 mio Filipijnen. Onder andere in verband met het onderwijs. Van dat laatste heb in Lamao iets gezien.
Over Lamao heb ik in vorige brieven nog niks verteld hè. Na Lamao begon het gedoe met de kerstversiering, toen heb ik twee weken niet veel geschreven.

Er was een middelbare school neergepoot waarvan de gebouwen stonden te vergaan in de blakke zon. In de blakke tropenzon.
Het gebouw was nooit in gebruik genomen.
De woonwijk op de helling is een en al begroeiing om schaduw te maken. De huizen in het centrum van het dorp hebben aan vier kanten afdaken om
de muren uit de zon te houden. Het marktplein is voorzien van een bouwsel om de zon te weren.
In ineens staat daar een schoolgebouw naar een ontwerp dat klakkeloos is overgenomen uit een andere klimaatzone, nergens is zonnewering voorzien.
Welke amateuristische doe-goeders hebben daar de giften van hun welwillende donateurs versmost?
Op het sportterrein hadden enkele ondernemende dorpelingen een begin gemaakt met grachten graven, om rijstvelden aan te leggen.
Sportterreinen in de tropenzon, als dat geen Witte Olifant is!
De mensen op het platteland leven op het randje van de ondervoeding. Met welk energie-overschot zouden ze dan sporten?
No rice, no power. Met ander woorden : neem een schup een graaf iets nuttigs, als ge dan toch fysieke inspanningen wilt leveren in deze hitte.

2001-02-08 ~ op zee

Er zijn zo van die dagen hè ... een mens zou ze moeten kunnen overslaan.
Gisteren kwam LM boven met nieuw nieuws. We gaan morgen niet op anker gedurende 5 dagen bij Khor Fakkan (UAE), we blijven er de tijd om te bunkeren
en varen dan door naar Koeweit. En dat is een lelijke streep door de rekening van choff Luc. Choff Diga zou hem hier komen aflossen, maar in Khor Fakkan
laden we deze keer niet. Dan zouden beide choffs rustig de tijd gehad hebben om met twee de stand van zaken door te nemen.
Als we maar enkele uren op anker liggen om te bunkeren, dan moet Diga een dag vroeger uit België vertrekken om intijds aan boord te geraken.
De rederij in Antwerpen was vollop bezig aan het proberen om Diga te bereiken. Maar of ze hem te pakken krijgen is een andere vraag.
Misschien heeft hij alle telefoons afgezet en is hij op familiebezoek om afscheid te nemen ...

Ze zullen hem waarschijnlijk in Koeweit doen toekomen. En dat is niet gemakkelijk voor beide choffs, want dan is het laden al begonnen.
Kortom, heel het de planning, heel het tijdsschema van Luc ligt nu overhoop. Daar gaat zijn rustige hand-over.
Luc was er zeker van dat hij zaterdagmiddag (10/02) van boord zou gaan en nu weet hij het niet meer.
In Koeweit (12/02) kunnen ze ons ook nog 5 dagen op anker houden en dan is het al 17/02 ... misschien laten ze Diga toch wel aan boord komen
terwijl het schip nog op anker ligt, en kan Luc nog vóór 17/02 naar huis, maar dat wordt niet de rustige hand-over die hij voorzien had.
Plezant is anders.
Gisteren tijdens het avonduurtje was zijn dartsspel zelfs niet zoals op andere dagen. Een mens zou van minder slecht spelen hè.
Capt Wero (zijn vaste ploegmaat) had er iets op aan te merken ook nog.
Plezant is anders!

Die vijf dagen anker in Koeweit ipv Khor Fakkan (UAE), áls het al vijf worden, moeten we ons klaar houden om binnen te gaan.
Dat betekent dat ze in het machien geen piston kunnen vervangen of niks opengooien voor onderhoud, omdat het schip vaarklaar moet blijven.
Voor de mensen van het machien ligt de planning dus ook danig overhoop.
Wanneer we gaan lossen in Singapore liggen we tegen de kaai en mag de piston ook niet gedaan worden.
Een schip moet in geval van nood direct kunnen vertrekken. Een geval van nood = brand, een ontploffing ... ofwel op de terminal, ofwel aan boord.

En op anker in Ningbo (China) kon de piston ook niet gedaan worden, want daar kon de lichter 'elke dag' toekomen terwijl de Chinezen heel goed wisten
dat hij nog in Shanghai lag en dat hij de eerste twee dagen onmogelijk op de plaats van afspraak kon zijn in Ningbo.
Twee dagen is zeer zeker genoeg om een piston te doen. Dat de lichter op weg was vanuit Shanghai hebben ze pas in de loop van de derde dag laten weten.
Hun gezichtsverlies beperken, dat is de eerste bekommernis.
Dat daardoor hier aan boord onderhoudswerken blijven liggen omdat ze de mensen aan het lijntje houden is absoluut niet van belang.
De schijn hoog houden, dat heeft voorrang op het welzijn van een schip, op alles. 

Australië, Canada, de US en sommige landen in Europa, daar heb ik soms heimwee naar. Directe & klare communicatie & informatie.
Waarom zitten wij de laatste jaren zo dikwijls in 'apelanden'?  Gewone landen hebben toch ook aardolie nodig ... 

Buiten de miserie met de planning door het totaal gebrek aan klare communicatie heeft LM dagelijks te maken met vier Bulgaren in het machien,
twee mecaniciens, een fitter en een wiper. Na twee maanden aan boord (gemonsterd 11/11) is het peil van de twee laatsten gezakt tot onder de norm.
De twee eersten zijn nooit binnen de norm geweest. Hij heeft al geruime tijd het vermoeden dat zij geen scheepsmecaniciens zijn.
Wanneer men daar iets wil aan 'doen', twee van de vier vervangen bvb, laat de rederij in Antwerpen horen : 'dat had ge in november moeten zeggen'
En hadden ze het in november laten weten ...? Dan had de rederij gezegd dat ze het eerst maar eens moesten proberen met het volk dat voorhanden is.
Dat is dus de ruggesteun cheng Zeba en LM krijgen van de rederij in Antwerpen, van het thuisfront.
De brousse strekt zich uit tot op alle oceanen en begint op het kantoor in Antwerpen.
En dan is er ook nog de 'nieuwe' elektrieker, maar met hem heeft LM slechts zijdelings te maken.
Een elektrieker hangt rechtstreeks af van de cheng.

Het vreemde is dat enkel in het machine-departement gesukkeld wordt met de vakkennis van het volk. Dat is nu al onze tweede contractperiode zo.
De Bulgaren van de andere departementen komen van de militaire zeevaartschool. Waar de Bulgaren van het machine-departement
een opleiding gehad hebben is niet duidelijk, niet te achterhalen. Alvast niet op een militaire school.
Ze hebben niet die 'correcte' attitude zoals de stuurlieden. Die springen net niet in de houding.
En ze zijn géén scheepsmecaniciens, daarvan is LM nu zo goed als zeker.

Verder hebben we voor het ogenblik twee gevallen van scheepskolder: capt Wero en cheng Zeba, de leiding zelve deze keer. En allebei tegelijkertijd.
Aan kleine ongenoegens wordt de aankleding van gefundeerde ontevredenheid meegegeven, en wel met de meest ernstige mimiek.
Als het niet over de broodmandjes gaat dan zijn het de toiletzeepjes of het bleekwater ... die kleinigheden zijn geen onderdeel van de
algehele huishouding meer, ze bestaan voor het ogenblik op zichzelf en zijn top-onderwerp. (zucht)
Wanneer een van de twee weer zo'n aanval van acute scheepskolder krijgt weet ik niet of het zwans is of arrogantie.
'Doét die zo, of ís die zo?' Het is glad ijs.
'k Probeer me er van tussen te houden wanneer het weer eens zo ver is: als ik niet rechtstreeks aangesproken wordt spreekt men niet tegen mij
en Oost-Indisch doof heb ik ook al gedaan, maar die trukken pakken niet élke keer.

Gisteren ging het er over dat de steward Krasimir 'teveel' bleekwater gebruikt en dat de badhanddoeken daardoor onaangenaam ruiken.
De lakens en de slopen dan niet? Op een sloop ligt men een ganse nacht, een badhanddoek gebruikt men maar efkes.
Het is de huishouding die het moet bekopen wanneer de heren zich vervelen, ik heb het zo vaak meegemaakt toen ik nog stewardess was.
De mensen van de huishouding zijn de laagsten in graad, die hebben toch niks te zeggen.
Van die kant valt dus geen weerwerk te verwachten. -denken ze

Voor witgoed (de scheepswas in dit geval) mag men javel gebruiken. Én javel ontsmet. In een grote groep is dat van belang voor badgoed en beddegoed.
Schurft en luizen, het is allemaal al eens gebeurd. Schurft anderhalf jaar geleden nog, op schip 31. -tekst 309
'k Zou dus maar blij zijn wanneer een handdoek naar bleekwater ruikt, dat is teken dat iemand van de huishouding het scheepslinnen ter harte neemt.
En dat ruiken kan hoogstens bij het eerste gebruik zijn want na het eerste gebruik is een handdoek al niet meer kastvers.
Met hun papieren-job weten ze niet hoe grauw sommige handdoeken in de cabines van de werkende mensen er soms kunnen uitzien na een week,
maar dat meent dan wel te moeten stellen dat Krasi teveel bleekwater gebruikt.

'k Zei iets dat sommige handdoeken wel wat bleekwater kunnen gebruiken. Hij tut-tutterde dat weg. Zo'n vaart kon dat toch niet lopen ...
Maw: ik moest niet overdrijven. (Dat is Wero zijn manier om te  nuanceren: bagateliseren en minimaliseren.)
En gij moet niet over-simplificeren, vent! 

Zijt ge al eens gaan kijken naar de handdoeken na een week? Nee.
Denkt ge dat de mensen tijdens hun werk zomaar wat tot aan hun ellebogen in de blubber zitten? Uit verveling?
Nee Sukkel. Mensen die zich vervelen beginnen te jengelen over prutsen als de geur van bleekwater.
En wanneer de scheepswas een paar maal zonder of met te weinig bleekwater gedaan wordt en dan álle handdoeken een grauwe tint krijgen,
dan kan hij daarover beginnen. Zo heeft hij al een gespreksonderwerp klaarliggen voor binnen enkele weken.
Daarvan is hij nu al zeker, en ik ook want het scenario is niet nieuw. En die grauwe was zal dan Krasimir zijn 'schuld' zijn.
Man, dacht ik, de realiteiten van een bemanning leven op andere verdiepingen dan de uwe.
Zijt ge schip 09 vergeten? 1983? Dat boekske zal ik maar gesloten laten zeker?

Scheepskolder is besmettelijk. En er bestaat geen vaccin tegen.
Het enige dat misschien kan helpen is preventief eens gek doen. Om het niet te worden.
Maar meneer verkiest de fles.

'k Ben een interessant boek aan het lezen over een bergexpeditie in de Himalaya. Ze zijn met een tamelijk kleine groep wetenschappers.
Ze leven kort op elkaar en moeten heel nauw samenwerken ook. Drie maanden. Ze moesten dus uitkijken dat ze niet op mekaars lip zaten.
Realistisch blijven (en zorgen dat anderen dat ook doen) is één van de taken van de leiding. Die moet daar tijd en aandacht aan besteden en
het voorbeeld geven of heel de groep krijgt de kolder in de kop.
Eén van de manieren is de contacten zo formeel mogelijk houden.
Een andere manier is de werkroutines van andere mensen niet nodeloos overhoop gooien.
Sommige passages uit het boek zouden kunnen dienen als verplichte lectuur voor een aantal scheepscaptains.

Maar voor de rest gaat hier alles prima.

Gisteren hebben LM en ik de eerste van de 10 nieuwe video's te zien gekregen die in Singapore (30/01) aan boord gekomen zijn.
Gladiator. https://nl.wikipedia.org/wiki/Gladiator_(film) Neig hoor. En veel mooie kostuums.
In Encarta ben ik eens gaan opzoeken wie Marcus Aurelius nu weer was en wie Lucius Aelius Aurelius Commodus,
want ze hadden toch zoveel Romeinen in Rome dat een kat haar eigen Romeinen er niet in terug vindt.

Vanmiddag wist LM te vertellen dat de wiper morgen naar huis vliegt. Officieel om gezondheidsredenen.
Dat lost het probleem niet op. 'Gezondheidsredenen' verschuift het probleem gewoon naar later.
Die gast staat hier binnen een aantal maanden terug, wanneer de vervanger zijn contract uitgedaan heeft.

2001-02-09 ~ op anker, Khor Fakkan (UAE)

10h : choff Diga is er! En hij heeft post bij, maar ze zit nog in zijn valies. Beide choffs zijn zeer bezig met de hand-over.
'k Moet nog efkes geduld hebben.
Gisterenavond was het nieuws al binnen gekomen dat Diga zou aankomen vandaag. Op slag speelde Luc tijdens het avonduurtje veel beter darts.
Sinds datum 01-01-01 werd de puntenstand bijgehouden. Gisteren was het dan The Grand Final: 52-51 voor het departement deck.
Cheng Zeba was er een beetje niet goed van. LM heeft nochtans een shanghai gespeeld. Maar 't heeft niet mogen baten. 
Ze stonden alle vier de spelers stonden op scherp gisteren. 't Waren mooie matchen. Pittig. 

           'Het woord Shanghai wordt gebruikt bij darten. Gooi je een triple, single en double van hetzelfde getal dan noemt men dit een Shanghai finish.
           Deze term wordt voornamelijk gebruikt voor een finish van 120 ( Shanghai 20 ). De eerste pijl moet in de triple of single zitten van de 20. 
           Afhankelijk van de eerste pijl komt de tweede in het gene wat nog niet gegooid is. De laatste pijl moet in de double 20 komen. 
           Lukt dat dan heb je Shanghai 20 gegooid. Het moeilijke van deze finish is het feit dat de pijlen elkaar regelmatig in de weg zitten.'
           van : https://www.onetime.nl/uitleg-over/shanghai