schrijfvloer 03 ~ kronieken van 31 jaar vaart, in uitvoering
22-07-2020
294. schip 30 brief 19
1999-03-10 ~ op zee, Indische Oceaan
Er is sprake van dat 2de mecanicien RY, de voorganger van LM, zou over komen om mee de droge dock te doen. Cheng Venes heeft dat aangevraagd en het zou toegezegd zijn. Toegezegd betekent nog niet bevestigd. Volgens mij is dat weer een zoethoudertje want PvR schermt teveel met en jammert teveel over 'zíjn' budget. Om cheng Venes te sussen is het dus 'toegezegd', voorlopig. Ze gaan hier geen twee 2de mecaniciens zetten gedurende drie weken of meer, daarvan ben ik overtuigd. Het Budget! Maar ik help het cheng Venes wel hopen natuurlijk, tegen beter weten in. 'k Zal eens wat zeewier branden voor Neptunus. -dat werkt, soms
Gisteren aan tafel hoopte ik dat PvR met stoel en al door de vloer zou zakken, maar dat is niet gebeurd. Jammer. Hij zei lacherig dat er zóveel werk was in droge dok (*) dat hij niet wist wat het beste was: hen de werklijst in zijn geheel geven bij het begin van de werkzaamheden, of een werklijst dag-per-dag geven. Dat zegt hij dus tegen mensen (cheng Venes en choff Kram) die ruim op voorhand moeten weten wat er gaat gebeuren om het ook te kunnen doén gebeuren. Mensen die op voorhand de planning moeten kennen om intijds werkvolk te kunnen voorzien op de juiste plaatsen en op het juiste tijdstip. Mensen die op termijn het beleid van het schip in handen hebben. Die mensen, afdelingschefs, zou hij efkes herleiden naar het niveau van loopjongens of dagloners. En capt PP-LM liet eens niet horen dat hij zijn twee afdelingschefs, zijn adjudanten nodig had!
In de stilte die volgde zag ik zijn stoel verdwijnen met PvR er op. Toen ik van mijn bord opkeek was hij er nog. Jammer. En het spijt mij zeer te moeten zeggen dat dit Groot Organisatorisch Talent een Brusselaar is. (*) 'Zoveel werk? Hij heeft de helft van de joblijst al weggesnoeid ter meerdere eer en glorie van zijn zuinige aanpak tov de rederij.
Gisterenavond heb ik iets meer vernomen over de klokken-historie. Cheng Venes was in de namiddag al eens op de brug gaan kijken wat er aan de hand was met de masterclock van het schip. Capt PP-LM was ook op de brug en wuifde hem weg, met een gebaar van 'niét nodig, de marco (zijn lakei) heeft de stukken al besteld'. Had hij gedurfd, hij had cheng Venes regelrecht van de brug gestuurd. Maar een chief engineer heeft zoals een captain vier latten op zijn epauletten. Hij kon qua rang cheng Venes dus zomaar niet weg commanderen. Paleis intriges, daar lijkt het sterk op. Ik vraag me af wat de bedoeling van dit alles is, van PP-LM is.
De marco had dus de klok opengegooid, kon er niet aan uit, heeft met enig ritueel enkele referentienummers opgeschreven en heeft het spel weer dichtgegooid. Met een gewichtig gezicht is hij de stukken gaan bestellen. De schijn was gered, maar de klok was nog even stuk. Tot daar zijn bijdrage. Die stukken zullen toekomen na zijn afmonstering en hij wordt niet vervangen want er komt een GMDSS in de plaats van het radiostation + marco. Wie gaat die stukken dan installeren? Deze marco weet ook wel dat hij verdwenen zal zijn wanneer de stukken toekomen. En dan krijgt cheng Venes plots die klok gerepareerd. Zónder cinema of gewichtigdoenerij. Er waren zelfs geen vervangstukken nodig! Een paar zekeringen en nog iets waarvan ik de naam vergeten ben, die stukken zijn allemaal in voorraad aan boord. Critical Parts heet dat, de vervangstukken die moéten aanwezig zijn in geval van ... en dit was een geval. Alleen is deze marco ook een 'geval'.
En de masterclock, ze loopt nog altijd, het is nu klokke 10h09. Cheng Venes is van Hongaarse origine. Vioolspelen (precisiewerk) en schaken (analytisch denkwerk) krijgen de kinderen mee van in de wieg. En daarmee zijn wij vandaag gered! Allemaal, zelfs de marco, want die werkt ook op de klok. Zijn gewichtig gedoe leidde niet direct tot zichtbare en meetbare resultaten. En voor de stuurlieden op de brug moet het zichtbaar en meetbaar zijn, zij hebben de klok echt nodig voor hun werk.
Iets na 18h kwamen Danut en Pjotr (stuurlieden) in de bar toe. Pjotr grijpt cheng Venes bij de hand en heft diens arm omhoog in een zegegebaar: - Hurray for the Chief, Champion! En wij gaven applaus natuurlijk. De mannen van de brug zijn gelukkig en blij dat de klok weer loopt, voor hen is het een zeer belangrijk werkinstrument, haast onmisbaar. Op het moment van dat zegegebaar stapte de marco juist naar tafel. Hij heeft het dus niet gezien, of hij zag zoiets aankomen, dat kan ook.
Ietske later zei Pjotr (Poolse 2de stuur): - Er zijn dingen die zo erg zijn dat men er niet mag over spreken. Zijn blik naar mij: zijt ge méé? Mijn blik: jaja, dat de schijn voorrang heeft op de feiten, ga verder, deed ik met een handgebaar. - Er zijn dingen die zo erg zijn dat een mens er zou van schreien. Weer die vragende blik naar mij. -waarom naar mij? Ikke: jaja, dat dit soort dingen niet eenmalig is maar systematisch bij de marco, de schijn redden. - En dan zijn er dingen die zó erg zijn, dat men er beter kan mee lachen. Jaja, en dit zal nog wat duren, want er is een verlenging aangevraagd voor de marco. En hij mimeerde dat lachen, een grijns. Maar de klok werkt nu weer hè man. En we mogen niet roddelen over degene die wisselstukken besteld heeft om de masterclock daarna nog altijd even kapot te laten. Dus ja, Hurray for the Chief Engineer, he's a champion.
Ow mensen, niet wéér! Ze zijn opnieuw slop overboord aan het pompen. Via de manifold deze keer. Die spuitmonden hebben 85 cm Ø en er wordt gepompt met een druk van 7 à 8 bar aan de pomp, wat ± 5 bar geeft aan de spuitmond. Hoeveel m³ is er geloosd na drie kwartier? Zoals het vraagstuk van het kraantje dat per abuus bleef open staan. Alleen, dit 'kraantje' werd wetens en willens open gezet. Waaiers slop spuiten hier de oceaan in! Dit is geen lek, dit is opzettelijk pompen. Dit is geen spijtig incident, dit is opzettelijke vernieling. (This is no incidental breakdown, this is the road to hell – Chris Rea, 1989)
Hell: het Aralmeer, nooit een reportage over gezien of gelezen? Nooit geïnformeerd of gedocumenteerd geweest, kortom "Wir haben es nicht gewusst" wat menselijk gedrag aanricht? https://nl.wikipedia.org/wiki/Aralmeer
Vanmiddag kwam PvR aan tafel met een gelegenheidsgezicht dat moest duidelijk maken dat hij "de situatie betreurde en de ernst beseft, maar helaas ..." Met de blik op de horizon en wat gezucht. Theatraal, overacting, slecht amateurtoneel. Weinig overtuigend. Iets later kwamen cheng Venes en choff Kram aan tafel. Capt PP-LM hebben we niet gezien. Dierf hij niet aan tafel komen? PvR zat nochtans te wachten met zijn gelegenheidsrede, die moeten inspecteurs uit het hoofd leren om de gewetens aan boord in slaap te sussen. Die resem trivialiteiten krijgen inspecteurs en andere vertegenwoordigers en woordvoerders van de rederij mee van op dure colloquia over kostenbesparend management, in brochures op chic glanspapier. "Natuurlijk doet niemand graag wat wij (WÍJ?) vandaag doen, maar het kan niet anders. Trouwens micro-organismen (*) doen dat vrij snel verdwijnen." Enz, etc. Enfin, het soort vrome redenaties dat we kennen van jaren geleden, alleen kwam het vroom smoel deze keer uit de petroleumbranche. Het is verschrikkelijk moeilijk om mijn gezicht in bedwang te houden en mijn mond toe, wanneer ik dat soort leugens hoor. Want het kan wel anders : BARGES. Geef het slop aan de wal, daar weten ze het te verwerken. Maar ja, dat kost weeral geld.
Choff Kram galmde PvR na als een papegaai zonder eigen hersens : "Natuurlijk pollueert niemand graag, blablabla etc..." Als er maar consensus is! Vrede hier aan tafel, aan gelijk welke prijs! Gisteren was Kram nog godsgruwelijk verontwaardigd omdat een stuurman in een kliniek in Brasil is overleden aan ganggreen en de rederij de oorzaak van het overlijden trachtte weg te moffelen voor de nabestaanden. En vandaag doet hij mee aan het schijnheilig gedoe van diezelfde rederij? Ik hoop dat ze er ooit wakker van liggen, van wat ze vandaag en al andere keren aangericht hebben. Wegteren van wroeging.
Toen we de trap opgingen naar de cabine zei LM: "Ha! het kan niet anders? Dit is de goedkoopste manier, da's alles, want het kan wél anders." Tenminste éne die principes in zijn ruggegraat heeft, die zijn eigen denkpistes blijft volgen. Dankuwel, LM. - jammer genoeg lagen de beslissingen niet bij hem
(*) Niet alleen leugens, ook nog pseudo-uitleg om de omvang van de aangerichte schade te bagatelliseren. Als ik me goed herinner moeten het anaerobe micro-organismen zijn om de vervuiling weg te werken. De anaerobe leven dieper, en aardolie drijft ... SNUL! Om die anaerobe helpers naar boven te krijgen en de aardolie naar beneden tot op hun diepte, moet het al ferm stormen. Daarvoor moet Neptunus zijn mixer fameus later draaien, zoals met de Braer bij de Shetlands, enkele jaren geleden. En dat soort stormen hebben we niet op deze breedtegraad, en zeker vandaag niet ... SUKKEL! https://en.wikipedia.org/wiki/MV_Braer#Environmental_consequences
We varen al twee uren in flauwe bochtjes, alsof het draaien van de schroef de slop naar beneden en de anaerobe micro-organismen gaat mixen terwijl de slop náást ons kielzog drijft. De spuit slop was meters lang, tot ver over de reling en waaierde dan ver en hoog uit in de luchtstromingen naast het schip. Er stond iemand aan de manifold. Om te zien of er geen lek was? Ik dacht dat het Kram himself was, op zijn minst. "Is dat niet gevaarlijk, vroeg ik aan LM toen hij boven was, kan Kram niet bedwelmd raken door de walmen? Hij stond wel bovenwinds, maar toch ..." "Dat was Kram niet, zei LM, dat was een matroos." "Ha ja, en dié raakt niet bedwelmd dan?"
En bekijkt er niemand de satellietbeelden vandaag? Zijn die monitors onbemand? Ze hadden hier allang moeten zijn met vliegtuigen boven het schip en met monsterachtige boetes voor de rederij. Hallo! Wereld! Dit schip pollueert vuile petrol! Express! Doe toch iets, want wij in ons eentje kunnen het niet.
Het is niet de geur van aardolie die me misselijk maakt, het is de gore mentaliteit. Want het kan wél anders. Het kost alleen maar geld en dat heeft de dynastie in Antwerpen in een wip terug verdiend.
PvR is aan boord sinds begin maart. Een van de eerste avonden beschreef hij zich als een ppg-adept, ppg = de permanent positieve gedachte, een permanente positivo dus. Zo van dat optimisme dat zich in evenwicht houdt op illusies. We hebben toen wat lache-voorbeeldjes aangehaald. 'k Zei dat de permanent positieve gedachte op termijn gevaarlijk is, men verliest de maatstaven om een situatie in te schatten, niet elk brandje dooft zomaar vanzelf. Wel, het gesprek eindigde zeker niet met micro-organismen 'die het wel zullen oplossen'.
We zitten weer in een tropische regenbui. Er liggen ook brandslangen gereed om die restanten slop van deck overboord te spuiten. Heel dat mengsel vormt aan bakboord een driehoekige vijver tot aan het kasteel, waar het de spuigaten uitloopt, of gewoon over de lekrand gaat, dat kan ik van hier niet zien. Bovenop het water drijft de aardolie. In regenboogkleuren.
Vanmorgen hing Didi haar mail van wo-10/03 aan ons postbakske naast de deur. Braaf bakske. Sinds 20/12 staat er een papierklem op, dat is bijna 4 maanden. Vandaag hing de mail voor de eerste keer zoals hij moet hangen, ín de klem, en niet zomaar los in het bakske vermits het een enkel blad papier is zonder kaft of andere bescherming tegen kreuken en met de rugzijde naar voor vermits het externe post is, kwestie van de privésfeer zo wat in ere te houden. Dat zijn de gangbare scheepsmanieren van omgang met papier. Halleluja, dacht ik, de marco begint er in te komen. We gaan er op vooruit. Hij is misschien slap-van-snap maar er is blijkbaar nog hoop, na vier maanden.
's Middags moest ik mijn stelling al herzien. LM had die mail 's morgens in het buitengaan gelezen, had hem niet binnen gelegd om mij niet wakker te maken en heeft hem aan het bakske opgehangen zoals het hoort, op scheepswijze. Lap, nu had ik eens iets goeds gedacht over de verbindingsofficier (marco), en nu was ik mis. Overbodige moeite. En nog vroeg in de ochtend ook.
Gisterenmiddag moest ik efkes wachten aan het radiostation, want choff Kram was aan het telefoneren. Dan ben ik maar eens op de brug bij Danut gaan vragen waar we precies waren. Hij toonde me op de kaart een puntje ergens in de Indische Oceaan. Allemaal water en in de linker bovenhoek een stukje land, het eiland Nicobar. https://nl.wikipedia.org/wiki/Andamanen_en_Nicobaren#Geografie In de cabine heb ik nog eens op de wereldkaart gekeken, want de zeekaarten zeggen soms niet veel, naar gelang de schaal. Nicobar Island ligt ten NW van Sumatra, we vaarden dus niet zo ver van land af, toen we gisteren slop aan het overboord pompen waren, aan het pollueren waren, wetens en willens door PvR en PP-LM. En wij zijn niet de enigen die daar tanks komen spoelen, wist LM te vertellen. Hij heeft er nog twee gezien. En wat achter de horizon gebeurt, dat weten we niet, daar hebben we het raden naar. Ongeveer alle tankers die in Singapore de droge dok in moeten, komen hier hun tanks spoelen. Hoeveel zouden dat zijn per jaar? Waar blijft Greenpeace? Waarom patrouilleren zij hier niet?
In kleine concentraties (onder de 15 ppm) en gespreid over een groot watergebied kan een oceaan die vuiligheid mogelijk wel aan. -de larie van toen Maar wat wij gisteren gezien hebben was pollutie, niet per abuus, nee de pollutie was wetens en willens, om het te laten vooruit gaan en zo tijd en geld te sparen voor de dynastie in Antwerpen. En zodoende misschien zelf een premie op te strijken. De Marpol Conventie, de IMO (International Maritime Organisation), allemaal letterkes op papier.
'k Heb de brochure met over het beleid / de policy van de rederij eens herlezen, in elke cabine ligt zo'n brochure ter inzage. Amaimaai! Gisteren zijn hier enkele zonden begaan tegen de policy. Doodzonden. Ge moet weten dat de 'Company Policy' en de 'Company Rules' er om de haverklap bijgesleurd worden en worden aangehaald om sommige dingen te doen doorgaan of juist niet te laten doorgaan. Bij momenten zou een mens denken dat het evangelie is. Behalve gisteren dan, toen hadden onze plaatselijke twee pausen geen weet meer van evangelie. Toen ik naar die blubber stond te kijken wou ik er foto's van maken. Vanuit onze patrijspoort ging het niet, het was niet de juiste hoek. En van op deck dierf ik niet, als ze me zien fotograferen mag ik misschien nooit meer meevaren. 'k Heb het dus laffelijk gelaten. Ook een Belgitude.
Er is drinkwater gebunkerd in Singapore. Vandaag had dat water een vreemd kleurke, donkergrijs. Ze zullen beneden ergens aan het werken zijn. De witte was zal ik pas doen wanneer LM me zegt wat en hoe. En ik hoop dat met dit water geen soep gemaakt is, dat de keuken intijds verwittigd werd.
Enkele dagen geleden vroeg PvR aan capt PP-LM aan welke snelheid dit schip het minste trilt. "Op anker" antwoordde PP-LM onbewogen. Gisteren vroeg PvR aan tafel of er ook flessenwater in de frigo van de bar staat. "Water? In déze frigo? Ik denk het niet", antwoordde capt PP-LM. PvR ging dan maar een cola uit de bar halen. "Is er geen frigo in zijn cabine? vroeg ik, want het is toch vervelend om voor elke slok water de deur uit te moeten." "Een frigo? In de ownerscabine? Die moet hij verdiénen" zei PP-LM. Oelala, botert het niet tussen die twee? Die prikjes dienen om ons zand in de ogen te strooien natuurlijk, want uiteindelijk zijn het twee handen op één buik. dat hebben we gisteren wel gezien tijdens de pollutie. Denken die aardoliedumpers nu echt dat wij aarts-& oliedom zijn?
1999-03-09 ~ op zee, Indische Oceaan
Sinds twee dagen liggen alle scheepsklokken stil. Eergisterenavond kwam er ineens een bericht door de generall call : " ... shipsclocks ..." en nog iets. Een uur shift kon het onmogelijk zijn. Iedereen was verbaasd en spitste de oren. PP-LM had de meest spitse. Gelukkig herhaalde de stuurman van wacht de boodschap een tweede keer: "... shipsclock broken." Het was 19h40 en de klokken stonden op 18h57. Kermille, dat is ambetant. 's Avonds zo niet, maar overdag, wanneer de dingen op tijd & stond moeten gebeuren.
Er is één masterclock aan boord. Die bevindt zich op de brug. Alle andere klokken (een stuk of 50) worden van daaruit gedicteerd, die volgen het uur dat hen overgebracht wordt van boven, door de masterclock. Zij worden slaveclocks genoemd want zij hebben geen eigen mechanisme, ze volgen slaafs de masterclock. Ligt nu de overbrenging naar de slaveclocks lam of is het de masterclock zelf die defect is? Geen idee. En ik ga het boven niet vragen ookni.
Alle precisie-instrumenten van de brug vallen onder de bevoegdheid (bekwaamheid?) van de marco. Dus ook de reparaties. Ja, zucht, 'k weet het, nu heb ik het wééral over die kwiet. Gisteren had hij aan cheng Venes gevraagd of hij er eens wou naar kijken, naar de masterclock of naar de overbrenging. Is dat nu lef of is het schaamteloosheid? Of is het schaamteloze lef? Kortom, alle klokken staan nu geblokkeerd op 18h57, behalve die van het ECR, die staat op 12h-en-nog-iets. Iemand zal aan de wijzers gedraaid hebben in het gedacht dat een slaveclock al eens moet opgewonden worden. Door aan de wijzers te draaien?
'k Had op de klok in de cabine een groot papier met "KAPOT" gehangen, want LM & ik worden 's nachts al eens wakker, kijken dan op de klok en zouden dan recht springen in het gedacht dat het hoogtijd is om op te staan, terwijl het nog maar 03h is. Zojuist een juichende telefoon van LM : "Kijk eens op de klok!" Ik draai dat papier omhoog : het systeem is gerepareerd! En wie heeft dat voor mekaar gekregen? Onze Grote Manitou natuurlijk, cheng Venes. Hij kwam hier zojuist langs. Hij heeft enkele dingen vervangen daarboven en het was opgelost. 'k Heb hem zeer gemeend bedankt, want zonder klok kan men niet leven op de klok, wat het leven aan boord toch ís: een gestructureerd leven. En als de masterclock nu blijft lopen, mogen wij in gedachte allemaal een neus trekken naar het Pools-Pietje-Precies van dienst. Dat mirakel van sociaal aanvoelen. Eerst iedereen tegen zich in het harnas jagen met zijn loze geldingsdrang en daarna moeten komen vragen of een ander zijn job-probleem zou willen opgelost krijgen aub. Cheng Venes had geantwoord dat hij zou zien wat hij kon doen. Want Venes moet daar ook eerst over nadenken hè, hij heeft de oplossing niet zomaar pasklaar vooraan in zijn hoofd zitten.
Marconist (radio-officer, ze worden marco genoemd) is een centrale positie in het raderwerk, vergelijkbaar met de positie van chief-steward, vroeger. Het zijn twee totaal verschillende vakgebieden natuurlijk, maar de posities vertonen overeenkomsten, zijn vergelijkbaar: ze hangen allebei rechtstreeks af van de captain en ze komen allebei dagelijks met alle departementen in contact, van hoog tot laag. 'k Kan er direct tien opnoemen die het raderwerk vlot & goed geolied laten draaien, ttz: ik zie hun gezichten, hun namen zullen me later wel te binnen schieten.
Ik herinner mij ook een chef steward Miha -schip 20-, die met zijn aanmatigingen en nep-argumentaties om de twee dagen in slaagde mensen tegen zich in het harnas te jagen, de gemoedsrust te verstoren door misverstanden te doen ontstaan, een sfeer van vijandigheid en wantrouwen te creëren en het systeem van de dagelijkse communicatie te blokkeren. Zoals deze marconist. Twee gelijklopende verhalen. Geldingsdrang gestoeld op lucht : arrogantie. Tja, dat soort mensen is soms aan boord, some ships do have them.
Er zijn nog verhaaltjes over belevenissen met deze marco : over de twee nietjes-machientjes -jammer dat ik me dit niet herinner, het klinkt interessant- en over de patrijspoort van de laundry en het klein strijkijzertje. En over enkele vreemde uitlatingen die gedaan werden op een toon als ging het over de Basisprincipes in de Samenleving. En over een bestelling van huishoudelijke producten die niét verzonden was (?), waaronder toiletzeep, WC-papier, waspoeder en afwasmiddel voor een huishouding van 37 mensen. En over de kaft van het rekeningschrift in de bar, die plots vervangen was door een bericht en de dag daarna was het bericht al weer weg. Enz, etc ... Maar ik begin er niet aan, aan zijn verhalen. Ze vallen al lang niet meer onder te titel zijn 'excentriciteiten' maar onder de titel 'zijn gezeik'. En dat steekt tegen op den duur. Misschien hebben psychologen aan hem een interessante kluif als studie-geval, maar scheepsgezellen in een werksituatie vragen geen interessante kluif, die vragen dat het dagelijks leven een beetje vlot functioneert, zonder bijkomende interessant-doenerij van wie dan ook.
Eergisteren hebben we anderhalf uur zonder stroom gezeten in de cabine. We zouden onze transfo 300VA ruilen met die van Danut (de brave jongen) Ik had ons transfooke al tot bij zijn deur gebracht, maar hij de zijne nog niet tot bij ons. Wat bleek? Danut moest tot 18h werken ipv tot 16h en vermits het zondag was moest er koffie zijn voor LM na zijn siëst. Geen koffie, geen laptop, niksni. Een dooie cabine ineens. Gek gevoel hoor. En ik moest nog een deel van LM zijn werkboek intikken. Uiteindelijk bleek zijn transfo maar 100VA, geen 1000VA. Dat laatste nulleke had hij er in al zijn gedienstigheid bij gedroomd. Gelukkig belde hij om 17h30 en ben ik onze transfo van 300VA van voor zijn deur gaan weghalen. Hoe hij dan al wist dat zijn transfo toch maar 100VA was en geen 100VA terwijl hij nog van wacht op de brug was, dat weten wij niet.
Mensen Lief, LM & ik zijn ondankbare wezens. Nu hebben we eens professionele koks aan boord, nu zitten wij hier te snakken naar gewone burgerkost, bloemkool met sossis, rode kool met veel appeltjes in, en naar een gewone tomatensoep. Vooral naar tomatensoep. De Aziatische keuken gebruikt geen tomaten. Van alle Filipijnse koks met wie we tot hiertoe gevaren hebben maakte geen ene verse tomatensoep, noch met groeten, noch crème, noch Andalouse, noch Minestrone. De tomatensoep die op andere schepen af en toe op tafel kwam, kwam uit pakjes. Uit de grote dozen (±2kg ) noodrantsoen eigenlijk. Water toevoegen, roeren en aan de kook brengen. En toen ook zonder een eigen toevoeging, niet wat verse tomaten erbij of gepelde tomaten, een beetje look als smaakversterker, of een kruid of twee ... niks. Gewoon poeiersoep was dat toen.
Nu zijn de koks hier aan boord geen gewone scheepskoks, wel professionele koks, maar nog steeds geen tomatensoep en onderwijl krijg ik weer smaakhallucinaties zoals in '96. Mijn systeem jankt om tomaat met alle dingen die er in zitten. https://nl.wikipedia.org/wiki/Tomaat#Gezondheid
Morgen krijgen we veel gedoe en gedonder aan boord : er komt een vetting-officer (prospectie in opdracht van een mogelijke klant, om te zien of dit schip geschikt is voor zijn lading), inspecteur PvR komt (en die blijft aan boord tot het einde van de droge dok, hellep!), loadingmasters komen aan boord, want lossen op een andere temperatuur dan we vervoerd hebben, er is 50 ton aan wisselstukken aan boord te nemen (waar gaan ze die zetten?) én er is crewchange. Wat er nog aan ontbreekt is een audit, bvb en een drugs- & alcohol-controle (iedereen een urine staal produceren).
Iedereen zal morgen te weinig geslapen hebben omdat de standby-aankomst 's nachts valt. 's Morgens moet iedereen op zeven plaatsen tegelijk zijn, ook de stewards, want al dat volk wil koffie, thee of nog iets anders. En al dat volk zal waarschijnlijk blijven eten ook. Einde zeereis betekent gedaan met de rust.
Hoor mij jammeren. Ja, want ik mag aan die drukte niet meedoen, ik mag niet 'meespelen'. 'k Zal die laatste 250 blz's van het DGE-boek dan maar gaan strijken. 'k Heb vanaf morgen nog juist geteld 14 dagen om de instructieboeken klaar te krijgen. Nu moeten er niet teveel andere jobkes meer tussen komen.
Die 14 dagen tussen het lossen en de droge dok zijn voorzien voor het spoelen en de demucking van de cargotanks, de grote kuis van de tanks. Eerst worden ze gepoeld en gasvrij gemaakt en dan worden ze met de hand uitgekuist. Er dalen dus mensen af in de tanks, er komt een ploeg van 120 man aan boord om dat te doen. 'k Vroeg aan choff Kram waarom spoelen niet voldoende is. "Omdat er nog altijd slop (blubber van de lading) tussen de ribben en in de kleine hoekjes blijft zitten, omdat de sproeiers daar niet raken. Die slop wordt er handmatig met schupjes uitgeschept." "En als ze met hun schupjes in het slop scheppen, komen er dan geen walmen of gassen vrij?" "Tja, maar niet zoveel meer." -daar heb ik, toen het zover was, gans anders leren over denken 'k Zal straks eens aan LM vragen hoe de ventilatie in de tanks gebracht zal worden. Aan deck staat één douchke gemonteerd, een eigen bouwsel van de fitter. Eén douchke voor noodgevallen, voor een ploeg van 120 man? Er zouden meer dan 10 douches moeten staan, verspreid over deck, bij de mangaten langs waar ze afdalen en weer buitenklimmen.
00h10: de scheepshoorn gaat, een keer vier en een keer zes stoten, dat is geen alarm. Waarvoor kan dat zijn. 'k Ga niet kijken aan deck hoor. Als ik aan BB ga kijken is het gegarandeerd aan SB te doen of omgekeerd. Allez, weeral getoeter, als ze dat tot het einde van de standby blijven doen is heel Singapore wakker.
1999-03-03 ~ aan de boei, Jurong, Singapore Island
Gisteren zijn we aan de wal geweest capt PP-LM had een bootje besteld tegen 17h. En vandaag misschien nog eens. Waar gaan we dat schrijven! Vorig jaar -schip 29-hebben we een hele week op anker gelegen bij Tenerife en bestelde hij niks geen bootje, hoewel op Tenerife allerlei interessante te bekijken en te beleven vallen en we de taxi-bootjes konden zien liggen in hun terminal.
Hier in Singapore kregen we ineens een bootje ter beschikking, en vele duurder waarschijnlijk want we liggen hier op een uur varen van de bootjesterminal. 't Moet zijn dat hij zich aan boord van vorig schip dan tóch niet goed in zijn vel voelde. Hij vond er zijn draai niet, zei hij toen. En dat voor een doorgewinterde zeeman? En daar konden wij in september op schip 29 dan met 20 personen voor opdraaien hè, meneer vond 'zijn draai' niet.
Naar de wal varen was een belevenis, bijna een complete havenrondvaart (binnen Jurong wil dat zeggen): tussen alle schepen die hier op anker liggen, ± 80, langs de scheepswerven van Jurong en langs de droogdokken. Daar lagen schepen met een gestript en een half-gestript kasteel op hun beurt te wachten, heel hoog op het water, want compleet leeg, zelfs geen ballast meer. Persies gekwetste mastodonten. Indrukwekkend. Tussen al die sombere werkbeesten (het was ondertussen al donker) lag in een wachtdok ineens een wit rondvaartbootje voor toeristen, met afdakjes in uitgewerkt hout of smeedwerk, van ver leek het kantwerk. Een wit communiekantje tussen al dat grauw van de industrie. Die paradepaardjes moeten ook al eens binnen voor onderhoud natuurlijk. Er stond ook een groen boompje om het plaatje compleet te maken.
De schepen in de droogdokken zagen er uit als dames die zich aan het klaarmaken zijn. Half geverfd en de krulspelden zaten er nog op (de stellingen).
We hebben twee drijvende kranen zien liggen: 3200 MT stond op de hijs arm. (32 miljoen ton). In Antwerpen hebben ze er ook zo eentje. Die heet Brabo. -800ton- https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Brabo_havenkraan_Antwerpen.JPG Maar deze waren dus groter. Eén lag tegen de kaai, evenwijdig met de passage en één lag in een dok, die kregen we in achteraanzicht. Met al die gespannen kabels leek ze een gigantisch soort harp. Er zijn twee boortorens in aanbouw, dat is ook een machtig zicht. Zo'n booreiland -of was het een boortoren?-heeft acht poten van elf stelling-verdiepingen hoog. De gele stipjes beneden waren helmen, het was juist wisselen van de shift. Afmelden bij de ploegbaas. Die man moet de koppen tellen om te weten of iedereen de werkdag heelhuids overleefd heeft. We zijn gaan eten in het café waar we twee of drie jaar geleden ook geweest zijn, toen met een kleine elektrieker, en het bliksemde & stortregende toen, behalve op de weg van en naar het schip. Toen stopte het, als om de doortocht te geven.
Het was lekker, we zaten aan de reling en konden alle activiteiten van de bootjesterminal bekijken. Wat een gewemel, wat een gedoe. Het stond daar geen minuut stil.
Er kwamen twee kleuters van uit het niet-rokersgedeelte binnengewandeld. Het jongetje Aziatisch, het meisje niet. Heel speciale ogen had ze. Het jongetje stevende recht naar de kant, klom op een barkruk en ging over de reling hangen. LM is achter hem gaan staan om hem bij de zoom van zijn T-shirt vast te houden. - Bye bye boat! riep de kleine. Hij wou wuiven naar de taxibootjes, naar al die kleine lichtjes die bewogen op het water. Jaja, maar van op het verdiep hè venteke, niet vanuit het water daar beneden. Het meisje babbelde er op los en deed een ganse uitleg waarvan wij geen knijt verstonden en geen idee hadden in welke taal het was. - Ook 'bye bye boat' doen? Ja, dat was het. Ze wou ook op zo'n klimstoel (zelf klimmen! liet ze weten) We verstaan dus al een beetje Chinees nu. Want het waren Chineesjes, ttz: het jongetje is Chinees, het meisje komt uit Finland, heeft een Chinese moeder en een Armeense vader. Hoe twee buitenlandse mensen mekaar tegengekomen in Finland, vroeg ik aan de Chinese opa die er was komen bijstaan. In het Engels vroeg ik dat, want ons Chinees beperkt zich tot 'bye bye boat'. - Door de job, antwoordde de Chinese opa. Ja natuurlijk, dacht ik. En de opa vindt mij waarschijnlijk heel dom. - Welke taal spreekt het meisje dan ? vroeg ik. - Voor het ogenblik Chinees, zei hij, thuis Engels en op school Fins. Natuurlijk, knikte ik. Hij was nogal fier op zijn levendige kleinkinderen, dat zaagt ge zo, daar moet ge geen Chinees voor verstaan want dat soort glimlach is internationaal. Ze zijn nog enkele keren terug gekomen om op de barkrukken te klimmen. LM heeft fotootjes van hen gemaakt en ik hoop dat haar mooie ogen goed te zien zijn op de foto. Haar Chinese naam heb ik niet kunnen onthouden en hoe ze op school genoemd wordt heb ik niet durven vragen, misschien spreken de Finse kleuterleidsters wél Chinees.
Zo rond 23h stonden we op ons bootje te wachten. Er kwamen er nog zeelieden toe, zij moesten ook een bootje naar hun schip halen. Zij waren Zuid-Afrikaners, maar ze spraken liever Engels dan Afrikaans. We hebben we wat staan babbelen over Singapore en over schepen. Zij waren van de zeesleepvaart. Zij moesten deze week de Caribbean Blue, de enorme barge die aan de overkant van de dock gereed lag, naar Qatar slepen. Toen was ons bootje er en om 24h waren we weer aan boord.
1999-03-06 ~ op zee, Indische Oceaan
Deze voormiddag kwam cheng Venes me roepen. -Kom eens kijken aan deck, zei hij. En ik ging mee. Aïe néé! Aan de bakboordzijde van ons kielzog een beige oliespoor van enkele meter breed, zover ik kon kijken. Er werd slop gepompt. -het bezinksel van vorige ladingen-En in een concentratie véél hoger dan de toegestane 15 ppm, dat was duidelijk, zelfs ik kan dat zien. Dit gebeurde op order van inspecteur PvR en met medeweten van capt PP-LM. Om van de schreien. Het was al bezig van 08h, misschien zelfs vroeger, vertelde LM later. Hoeveel zeewater hebben we nu onomkeerbaar kapot gemaakt? Om van te janken.
En dan maar sermoenen dat men 'respect' moet hebben voor zijn superieuren. In hun geval zie ik daar de noodzaak en het nut niet van in en 'vertrouwen in hun beslissingen' ook nog zeker? Maar het is óp, dat vertrouwen! Definitief kapot.
Als ze inferieure ethiek hanteren, kan men moeilijk nog zonder argwaan de term superieur gebruiken hè.
Later hanteerde de rederij de slogan 'The ocean is our environment', de oceaan is ons terrein. Naargelang men de klemtoon legt in die zin, krijgt hij telkens een andere betekenis. En geen woord over responsability.
Cheng Venes en choff Kram zagen er danig aangedaan uit, deze middag aan tafel. Die manier van slop lozen was regelrecht een trap tegen hun beroepsethiek.
16h: Mensen Lief, opzij, ik moet efkes gaan zitten. 'k Kom van het radiostation, 1 fax & 3 mails gaan verzenden. De marco heeft het weer vandaag. Recht uit een show van Gaston & Leo, maar dan voor echt, dat is het spijtige er aan. Eén van de bestanden is een *.ppt, een tekening.
- Wat is ppt? vraagt hij. (Een louter informatieve vraag, zou een mens denken.) - PowerPoint, een tekenprogramma, antwoordde ik. (a drawingprogram, drau-wing uitgesproken op zijn Amerikaans) - Hebben de bestemmelingen dat, PowerPoint? Vriend, begin niet gelijk dat stukske Rébo op schip 28 hè, die moest ook over elk uitgaand bericht zijne parlee doen, die verwarde ook de af-zender met de ver-zender. - Sure, zei ik, PowerPoint is part of the Microsoft package. - 19 kilobytes! schrok hij. Lap, hij moet die alle 19 te voet naar België brengen hoor, één voor één ... en zeer zeker van zijn zaak zei hij: - Als ge dit in txt zoudt zetten hè, dan zou het maar 2 kB zijn. Awel ventje? Zo ineens van 19 naar 2 converteren zonder rekenmachientje? Volgens welke formule, voor een tekening? En van ppt naar txt dan nog wel? Moet ge mij eens voordoen, een tekening in txt, in een programma van onbewerkte, platte tekst ... doe dat eens voor? En daarbij, gij gaat mij na twee maanden niet doen terugschakelen naar txt hè. Dat is allemaal al uitgebreid getest en besproken geweest met de correspondenten, zij verwachten zich aan iets van Microsoft. - txt is im-possible, antwoordde ik, out of the question! (Ik kan ook ongenuanceerd doen hoor, kleine moeite.) - Why? - Because it's a drawing. (Man toch, dat heb ik 10 seconden geleden al gezegd!) - Oh, you mean a drôôwing ... (op zijn Brits uitgesproken.)
Als de marco iets niet direct begrijpt ligt het aan onze uitspraak van het Engels. Die truc kennen we al jaren, het is een klassieke smoes geworden. Wanneer we na 20h gaan verzenden, en LM kan meegaan, dan haalt de marco zo geen kronkelredeneringen uit. Gek hè. Enfin, LM kijkt al niet meer op van dat soort dingen.
De mensen van de keuken noemen de marco de 'chef-steward'. Achter zijn rug, dat wel, maar de keuze van de bijnaam zegt alles hè. Of toch veel. Het schijnt dat hij de chef-kok eens gaan onderhouden is over de bereiding van het een of ander. Niet over een Pools streekgerecht, dat had gekund. Neenee, hij had het over iets gewoon al kip of steak. Dat moet men nogal doen, een chef-kok als deze gaan vertellen hoe iets moet. Nu hébben we eens professionelen aan boord, laat die mensen dan met rust, die kénnen hun vak.
Dag Belgen in het Binnenland, hier Belgen in het Buitenland.
We liggen weer maar eens op anker en geen kat weet voor hoe lang. Wat is het verschil tussen ankeren hier en ankeren in de Golf van Oman? We zitten nu ongeveer 03°40' meer noord. Het is iets frisser. Of toch minder warm. Het was eventjes 'dry ship'. Er mag bier meer in de bar vanaf 24hrs vóór aankomst, vóór de laad- of losoperaties beginnen. Aangezien we niet weten wanneer de aankomst zal zijn, weten we evenmin wanneer die 24hrs gaan beginnen, of die al begonnen zijn.
Op schip 27 heeft capt PM ons zo in aug '96 eens 120hrs in die beruchte 24hrs-voor-aankomst gehouden. We waren gedurende vijf dagen aan het wegvaren van een tyfoon, ergens in het Oosten. Als hij de slopchest weer open stelde, moest er achteraf weer een kleine inventaris gemaakt worden. Óns heeft hij droog gezet hè, de bar en de matrozen heeft hij vijf dagen zonder bier gezet, zichzelf en 'de zijnen' zo niet natuurlijk. 'k Vraag me af waarom zoveel zeemannen opzien tegen een stukske papierwerk, papier is toch verduldig? En er was een 24hrs notice, herinner ik mij nu, het schip wordt 24hrs op voorhand verwittigd zich klaar te houden. Tijd genoeg.
Gisterenavond heeft choff Kram er zelf voor gezorgd dat er één bak bier naar de bar kwam. Om 18h30 komt Danut (3de stuur) van tafel 3 bier halen voor de marco die aan tafel een glas trakteerde. Dat is helemaal tegen zijn gewoonte. Aan de toog werd iets gemompeld. (*)
Er werd iets gemompeld van slokop, want 3 bier is op dat ogenblik 1/8ste van de beschikbare voorraad. De marco die ineens drie bier trakteert, en juist vandaag ...?
En het is Danut die 3 pinten komt halen? De marco doet dat niet zelf? Welja, Danut is opgevoed op pensionaat en in de legerschool, plus nog een aantal jaren beroepsmilitair geweest. Hij is het gewoon om in een hiërarchische groep te leven. Als jongste in graad en in leeftijd staat hij uit zichzelf recht om die 3 bier te komen halen voor de marco. Zelf is hij een cola-man.
(*) Maar er moest toch nog iets anders aan de gang zijn ook hoor. En pas vandaag werd duidelijk wat. De Bier-Gijzeling is een rechtstreeks gevolg van de Airco-Problemen. Dit is een verhaal dat zich onder volwassen lieden afspeelt. Nu ja, de meesten zijn volwassen, die ene is waarschijnlijk alleen maar volgroeid. Ga zitten en lees. En zet u schrap.
Om 11h50 komt Cheng Venes efkes vertellen dat hij zojuist door de marco bier in de bar laten zetten heeft. Gisteren hadden choff Kram en hijzelf dat ook al eens gevraagd aan de marco, maar die wou -dierf- niet naar capt PP-LM stappen om te vragen of er weer bier in de frigo mocht, vermits we toch een 24hrs notice hadden. Choff Kram is het dan zelf gaan vragen aan PP-LM, die viel uit de lucht: hoezo geen bier in de frigo van de bar? Waarom dierf de marco niet naar capt PP-LM stappen? Omdat hij het op eigen houtje beslist had: hij vindt het te koud in zijn cabine en in zijn radiostation. Aan stuurboord is namelijk de airco weer aangezet, op verzoek van capt PP-LM, maar dat wist de marco niet, dat het op verzoek van de capt was. Nu is er voor het circuit aan stuurboord geen afstellen meer bij. Het is er alles of niks. In dit geval alles, en dat is wat koud voor de marco.
Airco valt onder de bevoegdheden van de chief engineer (cheng Venes dus). De marco had er een paar graden Celsius bij gewild. En dat kan niet aan SB. En toen heeft dat potentaatje het bier gegijzeld: hij geen Celsius = cheng Venes geen bier. Maar dan ook niet voor de 'vrienden' van cheng Venes (de andere Belgen wil dat zeggen) en jammer genoeg voor zijn Poolse collega's en voor hemzelf evenmin, behalve dan wanneer de stock koud bier zeer zeer beperkt is, wanneer er maar 24 gekoeld staan voor de avond, dan moet hij plots wél zijn deel hebben. In het totaal gaat het over 13 personen van wie 10 geen moer te maken hebben met de airco. Hij veegt dus iedereen op een hoop, iedereen gestraft? Hoe kan een volwassen brein zo'n mokkend dwingelandje zijn? Zielig denkwerk hè. Lang heeft hij het niet gedaan gekregen, het bier gijzelen, vermits Kram, chief officer zijnde (drie latten op zijn epauletten) en Venes, chief engineer zijnde (vier latten op zijn epauletten) er geen enkele moeite mee hebben de marco te passeren en efkes met den ouwe te gaan babbelen, zo tussendoor. Ze werken in nauw verband en zien mekaar meerdere keren per dag.
Om 11h50 is cheng Venes over dat biergedoe bij de marco efkes op zijn strepen gaan staan, vermoed ik. En wat de airco betreft is capt-PP-LM op de zijne blijven staan. De airco aan stuurboord blijft áán. Cheng Venes vroeg aan capt PP-LM hoeveel graden het is in zijn cabine: "14°C en dat vind ik goed zo." Punt. -14°?
De marco heeft zich verontschuldigd bij cheng Venes dat hij al een paar dagen boos was op hem vanwege de airco, maar dat hij niet wist dat het circuit aan SB geblokkeerd was. Waarop cheng Venes : "Dan zie ik nog altijd niet wat dat met het bier voor de bar te maken heeft."
Luister marco, als ge iets niet weet dan informeert ge u wat grondiger hè. Blijven doorvragen. En na 25 jaar vaart nog nooit gehoord van een geblokkeerd airco-circuit? Nog nooit meegemaakt? Ik al wel, en ik vaar nog maar 21 jaar.
En dan is er nog iets ... hij volgt orders op, zei hij enige weken geleden. Ja? Dan is die biergijzeling toch iets dat hij zonder orders, op eigen houtje beslist heeft, want capt PP-LM wist nergens van. Ja, met die marco is er iets in 't kopke ...
1999-02-20 ~ op zee, Indische Oceaan
Jawadde, 11 dagen niet geschreven? Dat komt zo : veel werk. Véél werk. Lach niet! Het is echt waar, sinds 09/02 heb ik weer veel werk, zoals iedereen hier aan boord. En daar ben ik blij mee hoor. -daar werd ik echt goedgezind van 'k Ben de instructieboeken van het ECR (Engine Control Room) aan het herstellen. Knippen, lijmen, bladzijdes fotokopiëren, indexen typen & toevoegen, de ringmappen grondig schoonmaken en anders het boeltje via de gerepareerde perforaties in de linker marge bijeen binden tussen stukken stevig papier van afgeschreven zeekaarten of tussen twee stukken soepel plastic, als ik dat vind. Het geheel is dan weer een ± propere en vooral bruikbare werkbrochure. Gewoonlijk krijg ik Gewoonlijk krijg ik twee werkboeken/werkbrochures. En tussendoor is er het dagelijks typwerk voor LM. Soms is er dringend typwerk.
De instructieboeken moeten allemaal nagekeken zijn vóór half maart, vóór droge dok. De kleefstiften Pritt gingen er nogal door maar die hebben ze nodig op de brug om de zeekaarten bij te werken. Daarom ben ik overgestapt op vloeibare lijm en penseel. Die lijm is aan boord in potten van 20 cm. Eén pot is al leeg. Vloeibare lijm trekt kreukels in het papier, daarom moet ik de bladen droogstrijken eer de lijm helemaal opgedroogd is. Kortom, het is plezant knutselwerk. Zo plezant dat ik vergeet dat er was in de machine zit. Die is dan 's avonds niet droog natuurlijk. Droogstrijken dan maar. Dat kan ik nu al goed.
Op 16/02 zijn we de Picardië gepasseerd. Een gloednieuw schip, het is omzeggens nog nat van de verf want het komt recht van de werf (Korea). JvdM als capt, cheng Vander met Ava natuurlijk, en choff Phika zijn daar aan boord. We hebben efkes met hen over de VHF gesproken, niet lang natuurlijk, want er waren nog mensen die met de oude bekenden op het gloednieuw schip wilden spreken.
't Schoonste van 't spel, we hebben hen vanuit de bar om 18h voorbij zien varen tijdens het avonduurtje, maar we wisten niet dat het de Picardië was. Kon de brug eens efkes niet naar beneden bellen om dat te zeggen? Ze wisten al van 's morgens vroeg dat een aantal mensen geïnteresseerd was in dat schip. Nu heb ik er geen foto's van en kan ik die niet opsturen naar Ava. Niks.
Vanavond weeral barbecue. Weeral. Die twee zottekes, cheng Venes en choff Kram hebben dat voor mekaar gekregen. Zo ergens rond 05/02 -tekst 290- schreef ik dat de rederijen in Antwerpen waarschijnlijk aan het onderhandelen was met Poland over de loonvoorwaarden van de Poolse officieren. Alleen is hun manning agency niet in Gdansk maar in Dorchester, UK . DML = Dorchester Manning Ltd. Vandaag is het bericht binnen gekomen dat de samenwerking met DML stopgezet wordt. Na de droge dok in Singapore, alle Polen naar huis. Alle Filipijnen ook, want die zijn ook van DML. En wat komt er in de plaats? Raad eens? Geen Kroaten want die zijn niet goedkoop genoeg meer. Raad nog eens? Chinezen. Waarmee is die dynastie in Antwerpen bezig?
1999-02-28 ~ Singapore Strait
Om 19h30 hing aan het bakske naast de deur van de cabine een fax van Laura & D. Om 20 h begint de marco zijn wacht. We zijn gaan vragen of ik over Satcom C kon gaan faxen aub. Het kon. LM was er bij. Dat scheelt telkens een stuk. Zelfs voor een e-mail. Maar het faxtoestel bij Laura en D accepteerde niet direct.
'k Heb vanalles te vertellen over de afgelopen week, maar ik moet persies eerst nadenken wat. Over het reparatiewerk van de instructieboeken: er was opnieuw een dag vertraging door extra typwerk voor LM. Verder een dikke farde over de DGE, de drie Diesel Generated Engines. Dat zijn de drie werkpaarden die elk een generator voorzien van mechanische energie, zodat de drie generators elektrische energie kunnen leveren voor de brug, het machien, het deck en de bewoning. Laat ons zeggen dat de DGE's de werkpaarden zijn en de generators die ermee verbonden zijn, zijn de werktuigen.
In dat dik boek over de DGE's had bijna elke bladzijde reparatiewerk nodig. Bij sommige moest zelfs aan beide zijden de marge hersteld worden. In het totaal waren er zo'n 500 blz's, schat ik. Ze zijn genummerd per rubriek en ik had geen zijn om alle blz's van alle 145 rubrieken samen te tellen. Het register zei 145 rubrieken. Oké, daar zet ik dan efkes mijn schouders onder, ik weet voor wie ik bezig ben hè.
De blz's zijn langs weerszijden bedrukt. Ik moest dus ook aan de even kant tekst leesbaar laten op de randen of er ging informatie verloren, wat wil zeggen dat de repels ruitjespapier die ik zou inlijmen en gebruiken voor de reparatie, telkens op aangepaste breedte moesten afgescheurd worden. Het was precisiewerk dat maar niet vooruit wou gaan en na verloop van tijd hing de lijm ongeveer overal, zo'n beetje à la Guus Flater. De derde pot lijm is al half leeg. -de repen reparatiepapier moeten langs een lat gescheurd worden, laat zich mooier verlijmen dan geknipte repen Goed, de ± 500 blz's-en-centiemen zijn nu geplakt en gestreken. Het eerste gedeelte is opnieuw geperforeerd. Morgen doe ik het tweede deel. Dat is de verklaring waarom ik zo weinig geschreven heb de voorbije dagen.
Dat er Chinezen komen staat nu vast. Dat heeft weinig te maken met de professionele kwaliteiten van de Polen, maar alles met de carter. Als zij Chinese contracten willen moeten ze Chinees volk aannemen. Enkele dagen geleden vertelde capt PP-LM dat het zusterschip van dit schip hier ook in Singapore is. Daar schakelen ze na 3 maanden al terug van van Chinese naar Kroatische en Filipijnse bemanning. Ik wil niet weten wat de Filipijnse stewards op dat zusterschip gaan aantreffen.
Op 25/02 (of 26/02?) heeft een Belgisch schip ons voorbij gestoken. Singapore en omringende waters zijn zeer druk bevaren natuurlijk. Er waren weer bekenden aan boord, capt DM (de rustigste mens van alle kapteins die we kennen), choff Pévala, en cheng DS. Van dit schip heb ik wél foto's deze keer. Capt DM van het andere schip heeft gebeld met capt PP-LM en volgens zijn zeggen zou dit schip er nog niet zo slecht uitzien als 24-jarig oudje. 'k Vraag me af welk merk van verrekijker capt DM heeft. Ze vaarden op een mijl afstand van ons! Die afstand heb ik gevraagd aan PP-LM hoor. DM is gewoon een slimme kaptein die weet dat een beleefdheidje nooit weg is. En daar trapt PP-LM in natuurlijk, hij was gedurende twee dagen fantastisch goedgezind. -wees nóóit de dupe van een compliment, PP-LM heeft deze schroothoop toch ook van op zee gezien toen hij aanmonsterde Door een verrekijker van de brug zag ik van op onze wing iemand in het wit staan (een hemd? een overall?) en ook iemand in het rood (een T-shirt? een pullover?) Wie het was kon ik niet zien natuurlijk, vanop een mijl afstand.
Een dag later hebben we een schip van de Franse rederij gekruist. Bij het naderen van Singapore is het nogal een drukke bedoening, een flessenhals. Zo druk als het Noordzeekanaal, maar dan warmer. En hier is meer zichtbaarheid in deze tijd van het jaar. https://nl.wikipedia.org/wiki/Straat_Malakka ,https://nl.wikipedia.org/wiki/Het_Kanaal
In de twee dagen Malacca (Malakka, Melakka) Strait was er 's nachts weer piratenwacht. De twee matrozen aan deck liepen hun ronde gewapend met een zware draaglamp. LM had ze direct gezien. Ze gaf heel sterk licht, zodat de aansluipende piraten weten dat hier volk wakker is. https://nl.wikipedia.org/wiki/Piraterij_(zeeroverij)#Moderne_piraterij
23h30: LM is vannacht door de telefoon wakker geworden terwijl ik alvast toastjes gaan maken was voor hem. Toen ik terug boven kwam, was hij al naar 't machien. En tegen 04h zijn de toastjes slap. Nieuwe maken dan maar ... LM belt me dan wel wakker.
De loods komt aan boord, hoor ik. Einde zeereis dus.
Dag allemaal, hier nog wat getater van op het water. Deze voormiddag was ik danig bezig met krantenknipsels over de bombardementen in de regio, om de fotokopieën bij te voegen, bij vorige brief. Ineens zie ik dat het al 10h50 is en ik had nog allerlei te doen vóór 11h45, want dan komt LM boven. 'k Schiet in gang en zeg luidop tegen mezelf wat er eerst moet gebeuren en rap : "glazen, filterbakje, tassen ..." Als ge het tegen uzelf hebt en er komt ineens antwoord, dat is verschietachtig zie. Zó hoog sprong ik. Da's hoog hè. 't Was cheng Venes die van uit de alleyway vroeg waarom ik me zo aan het reppen was. "Omdat het al 11h is en ik moet nog vanalles ..." "Tien voor elf" zei hij. Jahaa, dat verandert alles hoor, om tien voor elf valt er nog niks te reppen? Tien minuten te vroeg beginnen reppen is overdreven ijver.
In het grootste knipsel staat in de middelste kolom op Al Basrah geschreven : "almost daily this month" = "bijna dagelijks deze maand". En ineens herinnerde ik mij de donderslagen die ik gehoord had in Mina Al Bakr. (125 of 130 km van Al Basrah) In feite was het toen stalend weer met heldere hemel, enkel de horizon was wat onscherp, maar het was nergens bewolkt. 'k Ben gaan opzoeken wat ik daarover geschreven heb, misschien schieten mij wat meer details te binnen. Brief 06 -tekst 280-: "De terminal is een paaldorp in metaal, roestig en gebleekt door de zon (...) 13h40: dat gekraak van daarjuist was gewone donder en geen slordig gebombardeer van Clinton zijn vliegend personeel." Ja, nu zie ik het weer, het was een heel zonnige dag. Waarom schrijf ik gekraak? Omdat het een veraf geluid was. Waarom schrijf ik 'gewone' donder? Omdat het kedoek-kedoek geluid leek op wanneer ze ver weg in de bergen met dynamiet aan het werken zijn. Maar er waren geen bergen in zicht, geeneens land, dus moest het maar donder zijn. En gewone donder, om mezelf te sussen waarschijnlijk. Diep vanbinnen zal een stukske van mij niet helemaal gerust geweest zijn. En dat stukske had het bij het rechte eind. 'k Zal eens wat beter naar mijn eigen stukskes luisteren, zachtjes. En met mijn oren wijd open naar de geluiden. En die twee militaire vliegtuigen (om 09h en 10h) waren waarschijnlijk geen snuffelaars van een UNO-checkpoint, het waren ook geen verkenners. Aan verkenners riskeren ze geen dure vliegtuigen meer, daar bestaan nu andere middelen voor. Satellietfoto's en zo. -toen in 1999 nog geen drones En ze hebben Saddams luchtafweer bases onderhand wel in kaart. Het waren gevechtsvliegtuigen, bommenwerpers.
We hebben heel die redenering eens overlopen, LM & ik en daarna met Danut. Danut herinnert zich niks van die aard en LM was in het machien. Maar het zou kunnen kloppen. En ik hoor nu nog het geluid 'kedoek'. Het was geen donder.
1999-02-04 ~ op zee, Golf van Oman
16h: we varen weer. Of iedereen daar zo blij mee is valt af te wachten, maar voor mij komt er schot in de zaak. (Opletten dat Clinton zijn vliegend personeel dat niet al te letterlijk neemt, schot in de zaak)
Over de marco ga ik een tijdje niet schrijven, denk ik. Nu wordt het écht ongeloofwaardig. Misschien niet zo de stoten die hij uithaalt, maar het aantal en de frequentie. Vanmiddag was er weeral iets met onze geprinte & leesbare declaratie voor de douane in de volgende haven. En gisteren over het telefoonnummer in Limburg dat ik nog efkes moest bijschrijven op het foon-blad. Maar daar ga 'k nu niet over schrijven, echt geen zin. Gisteren zei cheng Venes :"Ge moet hem te pakken krijgen wanneer hij goedgezind is." Dat is zo'n standaard uitdrukkingske, een stoplap. Maar misschien hadden we dat letterlijk moeten opvatten.
De Franse rederij heeft post laten komen vandaag. Zoals op 20/01 al, maar toen was er voor ons niks bij. Maar ze sturen dus nog altijd door hoor. Eergisteren zei de elektrieker zo terloops en ten titel van informatie tegen cheng Venes dat hij niet teveel jobs meer moest in gang steken hè, want dat we een dezer dagen misschien gingen varen. Kunt ge u dat voorstellen? Een chief engineer werkt qua planning in zeer nauw contact met de captain, maar dat stuk elektrieker kwam efkes informeren en intomen, kortom de planning in de plaats van de chief doen. LM zat nog met ogen vol ongeloof toen hij het 's middags vertelde. -een elektrieker die geen groot licht is, erg hè In vroeger tijden hadden kastelen een nar, in circussen hebben ze een clown en wij hebben Mr MS, de elektrieker. Het verschil? De eerste twee doen iets voor hunne kost.
Gisteren werd cheng Venes ervan op de hoogte gebracht dat er aan deck iets kapot was, beyond repair. De OMDS: Oil Discharge Monitoring System, iets om de ppm (parts pro million), de graad van vervuiling te meten. Dat is iets elektronisch. De deckofficieren (stuurlieden) weten al dat het stuk is sinds 17/01. Eerst proberen ze zelf wat te knutselen & frutselen en wanneer het dan perte-totale is, definitief kapot, mag iemand van het machien komen redden wat er te redden is. Áls er nog iets te redden valt. Tergend is dat. De verstandhouding deck-engine verbetert er niet op, met dat soort gedoe. De rederij in Antwerpen wou op stel en sprong een verslag van cheng Venes, terwijl de mens nog geen tijd gehad heeft zich een idee te vormen over wat er aan de hand is en om de omvang van de schade te ramen. Ondertussen werd gezocht naar het handboek van dat ding, waarin de schema's en alle technische gegevens staan. Niet te vinden. Niet in het bureau van cheng Venes, niet in het bureau van choff Kram. Ten einde raad hebben ze, met de goedkeuring van cap PP-LM, naar Fraco gebeld in Oostende, om te vragen waar op heel dit schip het handboek van de OMDS zou kunnen liggen. In het bureau van de captain, zei Fraco. (Fraco was in verlof sinds wo-27/01)
Een kaptein die zich min of meer bij de zaak betrokken voelt, zou zeggen "Ik zal in mijn bureaukasten ook eens kijken" vermits dat de enige plaats is waar nog niet gezocht werd. Hier niet zo, niet met PP-LM. Niks in eigen kasten kijken. Nog liever een duur telefoontje naar België. Op kosten van de rederij in Antwerpen. En dan vraagt een simpel bemanningslid zich soms af van waar de bezuinigingswoede vandaan komt. Omdat ze enkele verdiepen hoger zitten smossen met het geld van de rederij tiens! Verscheidene keren op verschillende tijdstippen. Die som 'werkingskosten' loopt op hè, dat weet zelfs ik.
Deze namiddag was er foon van capt PP-LM naar cheng Venes om te vragen of hij het handboek van de OMDS nu al doorgenomen had. WABLIEFT? Eerst het probleem twee weken stil houden en dan zou Venes al zijn andere bezigheden moeten laten vallen, zijn planning omgooien om op stel en sprong een handboek over elektronica te bestuderen? Vandaag niet schat!
'Min of meer betrokken bij de zaak' : enkele dagen geleden was er nogal wat te doen over de hoeveelheid brandstof die moet besteld worden en tot wanneer? Tot eind februari? Half maart? Het gaat over tonnen en dollars hè, niet over liters en centiemen. Cheng Venes maakt zijn raming in functie van het een en ander, stapt naar boven om dat mee te delen aan Het Gezag. "Niet nu" zei capt PP-LM, hij was op de computer aan het schaken en had geen tijd voor beleidszaken. Het Beleid had geen tijd voor beleid? -de slagzin 'job first' geldt dus niet voor Piet 'Hein' En bij zo iemand zou ik moeten gaan vragen of hij een fax wil verzenden? Goodwill smeken? Nee danku.
1999-02-05 ~ op zee, Golf van Oman
Gisteren rond 11h15 ga ik zoals elke dag pinten in de bar halen. Er hangt een papier tegen de deur, ondertekend door capt PP-LM over restricties in de Perzische Golf. Alle camera's, speelkaarten (?) en zo nog vanalles, moeten ingeleverd worden, en wel heden om 15h. Wie in het bezit gevonden wordt van bovenstaande artikelen riskeert strenge straffen van het DML (?) Wat betekent DML? M= misschien Militair en de D en de L dan ...? Alles gaat achter slot en zegel in de bonded stores, de locker van de taksvrije goederen, wil dat zeggen. We krijgen ons fotogerief pas terug wanneer we de Perzische Golf verlaten hebben. Dat is binnen een week of twee. Bovenaan het blad staat als koptekst Qatar. Oké, we gaan dus naar Qatar. https://nl.wikipedia.org/wiki/Qatar Dat bericht is geprint, getekend door capt Piet 'Hein' en werd uitgehangen op een openbare plaats. Officiëler dan dat kan niet. En nu weten we tenminste waaraan en waaraf, want met die snel wisselende planningen van de laatste dagen onthou ik het gewoon niet meer. Bij de trap kruis ik Ive en vraag hem waarom we zo ineens ons fotogerei moeten indienen : "Zijn ze in Qatar dan zó streng? Da's toch geen oorlogsgebied." Ive was aan het werk en onderweg naar ergens en antwoordt dat ze in de Emiraten zo streng zijn. En de Koeweiti's ook, ook streng. "In de Emiraten?" (UAE). Ik snapte hem maar half en hij mij helemaal niet, denk ik : "Bedoelt ge de Saoedi's?" vroeg ik nog. "Neenee, de Emiraten." En hij was al weg naar het volgende jobke. 'k Ga naar de cabine, steek het bier in het vriesvak zodat het goed koud zal zijn voor LM en kijk op de kaart van de Perzische Golf. Qatar is wel degelijk onafhankelijk gebied, geen Saoedi-gebied en het is zeker geen UAE, er ligt nog een heel stuk Saoedi-Arabië, tussen de twee. Nuja, misschien zijn ze in Qatar even streng en fanatiek als de Saoedi's, dat kan zijn. Maar waarom heeft Ive het dan over de Emiraten en Koeweit als ik Qatar zeg & bedoel? En Ive vroeg zich waarschijnlijk af waarom ik over Qatar leuterde.
Om 11h45 vertel ik LM dat we naar Qatar gaan. "Ik heb iets gans anders gehoord" zei LM "Awel, dan loopt uw informatie achter want het hangt uit in de bar, het wordt Qatar." Voor een keer was ik 105% zeker van wat ik zei.
Tijdens het middagmaal vraag ik nog maar eens aan Ive of het wel in de Emiraten is dat ze zo streng zijn, want toen ik naar de tandarts in Khor Fakkan geweest ben heb ik in de haven openlijk lopen foto's maken en niemand ... Ive zijn ogen gingen wijd open van, ja van wat, van 't schrikken? (*) En mijn ogen gingen straf dicht. Waaraan was ik weeral eens ontsnapt. Ik had een fototoestel bij en een pocket met een bloot vrouwelijk op de kaft. Ter goeder trouw? Ikke? Dat gelooft geen ene UAE-controleur.
Toen LM op ma-25-01 de Lamnalco Jaguar zag wegvaren van het schip was hij er zeer gerust in : m is een 'groot' genoeg, zij loopt in geen zeven sloten tegelijk, dacht hij. Ondertussen zat er wel een fototoestel in mijn tas en een pocket met een bloot vrouwenlijk. En met die tas moest ik een derde keer de immigratie door (en 's anderendaags een vierde keer in de andere richting). Misschien heeft dat blauw-grijs nonnenregenjasje geholpen. Op nonnen gelijkende wezens worden niet zo gecontroleerd. Niemand in Khor Fakkan zei dat ik daar niet mocht fotograferen. De Indiërs niet, de Filipijnen niet en de UAE onderdanen waren zo vroeg op de dag nog niet aanwezig. De enige die ik gezien heb zat in het immigratiekantoor. In dat kantoor hangt geen melding over fotograferen, enkel over kledij en ramadan. En aan boord hangt ook niks uit over restricties in de Golfstaten.
Alhoewel, niemand? Iemand van de Indiërs van de Lamnalco Jaguar maakte wel plots een gebaar toen hij mij zag fotograferen. 'k Was de Jaguar aan het kadreren van tussen twee palettentorens op de kaai en ik dacht dat hij iets bedoelde in de aard van : besteedt gij daar een foto aan, aan zo'n silly supplyschipke? Zoiets in die trant. Maar misschien was dat plots gebaar iets van : Oei! wat doet ze nu?
Kermille, dan kan ik hen die foto's niet opsturen ook niet? Eigenlijk was in dat van plan, met een grote bedankbrief erbij.
(*) Waarom heeft aan boord niemand mij verwittigd (op ma-25/01) dat er niet mag gefotografeerd worden, in geen enkele Golfstaat, zelfs niet in de niet-oorlogslanden. Ive wist dat al. Hij had het me kunnen zeggen toen het tandartspapier ingevuld werd. Aan boord is uitgebreide documentatie over de geplogenheden en de restricties in bepaalde landen. -dankuwel hoor Ive! Hij is nu loods ergens, zegt het Net.
Tijdens het avonduurtje (18h) vraag ik aan het verzameld gezelschap (PP-LM komt pas om 18h40, en dan nog pro forma) of we nu wel degelijk naar Qatar gaan, en we hebben samen het papier dat daar hing nog maar eens overlopen: getekend door de captain én uitgehangen op een openbare plaats. Officiëler dan dat kan toch niet! Drie stemmen tegelijk : "Maar nee! Oelala, meiske toch, dat papier is immers getypt door de marco! -die een koptekst laten staan had! die man heeft het concentratievermogen van een plumeau Tja, 'k Had het moeten weten. Maar met Qatar in de koptekst is het stuk tóch wel afgetekend door capt PP-LM? Had híj dat dan niet gezien?
Dus op ma-25/01 wist de marco dat ook al. Jaja, maar hij herbruikt een bestaande tekst zonder na te kijken of alles wel klopt en liet 'Qatar' in de koptekst staan terwijl het over álle Golfstaten gaat. Alle, allemaal, dus ook de Emiraten. Had hij me niet kunnen verwittigen toen hij kwam vragen om kranten mee te brengen van de wal? Dat wonder van nauwkeurigheid is ook degene die onze rekeningen moet maken. Dat belooft hè. Hoe is het gezegde ook al weer: juiste rekeningen, goeie verstandhouding, goeie vrienden? We hebben nog geen klare afrekeningen gezien. Noch voor december, noch voor januari, enkel mistige totalen staan er op dat blad.
Het Qatar mistverstand kan geen vijf weken aanslepen zoals het slopchest misverstand. Daar moeten we nog dankbaar voor zijn ook misschien. En het had potverdorie zeer verkeerd kunnen aflopen. In de Perzische Golf gokt men niet op een goede afloop. Maar ik zou dus niet meer over deze radio-officier schrijven, had ik enkele brieven geleden gezegd. Sorry dus.
Cheng Venes kwam hier zojuist vertellen dat hij met de OMDS, de vervuilingsmeter voor de sloptanks (deck) klaar is. Volgens hem werkt het systeem nu weer maar hij kan het voorlopig om een of andere reden niet testen. Hij heeft er de kleefband afgehaald en de elektrische draad die er rond gewikkeld was door iemand die denkt dat elektronica met voodoo praktijken in orde te brengen is, dat alles heeft hij er moeten afhalen eer hij met nakijken, afkuisen en afstellen kon beginnen. Hoogstwaarschijnlijk is de elektrieker er aan bezig geweest. Dat zou moeten terug te vinden zijn in zijn werkboek. Môja, hij heeft die OMDS niet in orde gekregen en dat heeft hij dus stil gehouden voor cheng Venes. Resultaat : op 17/01 denkt het deck (Fraco en Kram) dat iemand van het machien met de vervuilingsmeter bezig is, en het machien (cheng Venes) weet nergens van, dat alles door dat heimelijk stuk elektrieker dat meer bekommerd is om zijn gezichtsverlies dan om de taak die vóór hem ligt. Cheng Venes noemt het sabotage en is razend. Dat zegt hij zeer rustig en kalm, maar binnenin stormt het , denk ik.
Wegmoffelen, halve waarheden en onjuistheden vertellen, dat is wat wij tot hier toe mee gemaakt hebben met de Poolse officieren. Ze zijn hier gevaarlijk onbetrouwbaar als scheepsgezellen. Dat is wat wij tot hier toe weten over Poland.
Venes is een Luikenaar van Hongaarse afkomst. Planning en precisie heeft hij met de paplepel ingekregen. Zijn drie dochters leren zo jong mogelijk schaken en viool spelen. Planning en precisie. Dat is wat wij tot hier toe weten over Hongarije.
'k Zou deze elektruuter eens willen zien werken onder cheng LdG. Eén weekje maar hoor, want ik zou niet willen dat Nonkel Laurent iets aan zijn hart kreeg.
1999-02-05 ~ op anker, Koeweit, Perzische Golf
15h45, zojuist heb ik een gevechtsvliegtuig horen overvliegen. We liggen niet in Iraakse waters, dat is nog een dag verder varen. We zullen vandaag geen 'kedoek' horen. Hoop ik.
1999-02-07 ~ tegen de kaai, Kuwayt-city, Al Ahmadi terminal
LM had een tof jobke voor mij: de plans van de pijperijen van het machien plakken, oplappen en opnieuw bijeen binden. De eerste van de twee kopijen zijn volledig gerestaureerd sinds gisteren. Misschien lekken de pijperijen nu zelfs minder, nu de plans (A3-formaat) gerepareerd zijn.
De standby was midden in de nacht natuurlijk. Gelukkig heeft LM deze namiddag vrij zodat hij wat slaap kan inhalen. We liggen wel tegen de kaai maar we mogen niet aan de wal. Van de Koeweiti niet, of van de rederij in Antwerpen niet? Dat laatste zou kunnen hoor. Om een aantal mensen uit de problemen te houden en gedonder met de lokale autoriteiten te vermijden: niemand aan de wal.
De stad Koeweit-city ziet er een rijke stad uit. Geen sloppenwijken te zien, toch niet tegen het industrieel gedeelte, zoals in sommige (veel) andere landen. Op de kaart ligt het Al Ahmadi olieveld hier 2cm vandaan, dat is 30km pijplijn over land. Er wordt geboord op 1cm in zee, in realiteit is dat 15km van land.
Zojuist moest ik efkes bij cheng Venes zijn om de printen in kleur. Hij ging een beetje patience spelen, zei hij, maar met de deur op slot, want er lopen Koeweiti controleurs door de alleyway. - Hoezo, chef? vroeg ik. Want ik had eigenlijk meer aandacht voor de printer dan voor de cheng. - Haja hè, zei hij, patience is toch een kaartspel en dat is toch een kansspel. En speelkaarten mogen we niet in de cabine hebben. Asjemenou, zou Leeuwtje Loeki zeggen, da's waar ook. Patience is een kansspel.
En roken mocht vanmorgen enkel nog in de smokeroom (de bar). Dat ligt te lezen op een tafel in de mess. Wie niet komt ontbijten, en wie vergeet dat patience een kansspel is die zit dus een halve voormiddag te paffen en te kaarten in pure Chicago-stijl, met de deur van de cabine open, klaar voor de plaatselijke Elliot Sjeik Ness https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Untouchables_(televisieserie) en zijn controleurs met schietgerei. Kom zeg, wie wil gokken kan dat altijd wel. Zo kan men gokken op het aantal wolken dat over Kuwayt-city zal voorbij drijven de komende 30 seconden. Leg dat maar eens uit aan His Sheikness in het Koeweits. (Wat? ik niet kunnen stoppen met gokken, vroeg de gokverslaafde, wedden we?)
Is schaakspel een gokspel? Nee, dat is een denksport. Dat is cultuur. Maar als capt PP-LM de brandstofberekeningen voor het schip van cheng Venes niet wil aannemen & bekijken omdat hij aan het schaken is, en hij zijn schaakspel niet wil en kan lossen, hoe noemt men dát? Verslaafd?
Enkele dagen geleden vertelde choff Kram dat Frank, de Britse supercargo (loadingmaster) die in januari aan boord was, er niet zozeer was om de lading te superviseren, maar vooral om alle papieren 'aan te passen'. Ik vroeg iets van ton naar barrel of naar gallon of zoiets? Vermits ik het niet direct begrepen had, heeft Kram me dat in drie zinnen uitgelegd.
1/ In Mina Al Bakr, Irak, hebben we aardolie geladen. 2/ Wij gingen die aardolie lossen in de Sea Giant, die naar New Orleans, USA gaat lossen. 3/ Iraakse aardolie naar de USA? Terwijl de USA Irak bombardéért ?!? -knoop dát aaneen- Er was toch een embargo? En om op papier de lading van oorsprong te doen veranderen was Frank van Oil, Bulk & Quality Services Ltd aan boord gezet, door een Brits dienstverlenend bedrijf, om de oorsprong van de aardolie 'aan te passen'. -tekst 283 en misschien ook enkele volgende En in de USA kunnen ze de Iraakse aardolie raffineren tot brandstof voor hun bommenwerpers die dan het luchtafweergeschut van Saddam en de omliggende percelen gaan platleggen. Vooral de omliggende percelen. Wéét Irak dat het aan de USA levert? Indien nee : amai. Indien ja : amai-amai! Weet de Iraakse burgerbevolking het? Waarschijnlijk niet hè.
En waarvoor dienen die UNO-checkpoints op volle zee dan? Zijn die zó gemakkelijk om de tuin te leiden? Misschien zijn ze niet van de aardolie-branche, dan weten ze niet waaraan en waaraf. Of misschien zijn deze UNO-waarnemers Britten en hebben ze daarom iemand van Oil Bulk & Quality Services Ltd uit de UK gevraagd? Als het niet voor echt was zou het een interessant vraagstukje zijn.
1999-02-08 ~ op zee, Perzische Golf
Vannacht zijn we vertrokken uit Koeweit, nu gaan we laden in Irak. LM moest niet opstaan voor de standby, cheng Venes zou het doen. Dat is zeer vriendelijk van hem. Om 05h was er weer eens brandalarm, de brullende bel. En om 06h45 nog eens. Daar ging LM zijn nachtrust. Als wekker kan dat tellen hoor, de brulbel van het brandalarm.
Vanmorgen stond ik in alle vroegte te strijken in de laundry en plots hoor ik achter mij een juichend "Goodmôôôrning!" à la Robbin Williams. https://nl.wikipedia.org/wiki/Good_Morning,_VietnamHet was de marco. Hij ruikt de geur van strijk graag. Het is een huiselijke geur, vindt hij.
Mijne vriend toch, als dat alles is wat we moeten doen om u blij en opgewekt te krijgen wil ik wel elke ochtend enkele T-shirt strijken, desnoods vlak bij de deur van uw radiostation. En als al onze kleren gestreken zijn begin ik weer van voor af aan. (Da's larie natuurlijk, ik strijk niet graag want van het stilstaan krijg ik pijne enkels.)
Enkele dagen geleden waren we tijdens het avonduurtje in de bar danig aan het roddelen over een zeevarende en iemand van de aanwezigen (ik weet niet meer wie) zei dat de marco hem verteld had : "Ik weet wel hoe de dingen in hun hun werk gaan, maar wanneer ik het moet doen raak ik soms in de war." En toen was ik danig confuus. Natúúrlijk doet die man al die rare dingen niet opzettelijk, wie zou nu uit eigen vrije wil zich zo vaak zoveel ongenoegen op de hals halen. Maar als hij wat meer controlesysteempjes inbouwt dan helpt dat. Ik weet het uit ondervinding. -nu ik deze lijnen weer onder ogen krijg denk ik dat er iets anders aan de gang was, misschien iets neurologisch
16h : We liggen op anker. 'Kedoek', onze eerste raket voor vandaag. De ruiten van de patrijspoorten in dik veiligheidsglas van 5mm trilden ervan. De verslaggeving op CNN klinkt meer gepolijst, maar dit is dus life. 16h20 : Weer een raket. Op dit eigenste ogenblik zijn aan de wal mensen en hun kinderen doodsbang. Cheng Venes kwam vragen of ik het ook gehoord had. "Un Fameux Boum" heet dat ik het Luiks.
17h15 : LM zegt zojuist dat hij die eerste gehoord heeft tot in het machien, boven alle geluiden van de machinerijen. Dat geloof ik direct. Het was enorm.
Hello, Here the Gulf-Gossip -hier de golf-roddel of de roddelgolf
LM vertelde gisteren dat hij een cooler open gehad heeft waarvan ¾ van de pijpen van het zeewatercircuit potdicht zitten met slijk, roest, schelpjes en andere schepsels. Maar geen meermin-elfjes. Voor ¾ dicht, dat is 75% opgestropt, kermille. Hoe kan die koeler dan nog koelen? Welke machinerijen geraken ondertussen oververhit? Een week of wat geleden heeft hij in het machien heelder rollen netting gevonden, in koper. -was iemand van plan dat koper te verzilveren? Netting = een zeer fijne zeefrooster. Waar gaat die netting iets zeven als ze daar op rollen ligt te liggen, als ze niet geïnstalleerd is? Wie weet hoe lang liggen die rollen daar al. Hoe lang hadden die zeefroosters al geïnstalleerd moeten zijn en waar? Welk soort schade is hier aan het groeien en waar? Welk soort denkwerk meende te mogen beslissen dat nettings installeren niet nodig is ... een gevaarlijk individu, loopt waarschijnlijk nog los rond, hier aan boord of op een ander schip. Waar een stuk netting onder andere had moeten komen is gisteren dus duidelijk geworden.
Bovenaan de boodschappenlijst voor Singapore staat 'scharen'. In het machien hebben ze geen schaar. Een doodgewone huishoudschaar is daar niet. Wanneer ze van iets een stuk moeten afknippen is het met een gewezen visschaar van de keuken. Die knipt gekarteld. Voor afdichtingen is dat onbegonnen werk. En zo wordt zelfs het kleinste jobke, iets waarvan een mens denkt 'kom dat doen we efkes', een corvee die uitloopt en op de zenuwen begint te werken. En elke dag is er iets van die aard. We zijn hier nog maar 41 dagen en LM bedenkt al manieren om hier weg te kunnen. Dat is helemaal zijn stijl niet want hij zet graag zijn schouders onder iets. Het moet beneden dus verschrikkelijk erg zijn, regelrechte Oostbloksituaties.
WO-27/01 zitten LM & ik aan tafel en cheng Venes komt efkes zeggen dat tegen ± 15h capt PP-LM aan boord zal komen en dat capt PO tegen dan het machien under power wil hebben voor het geval dat er luwte gemaakt moet worden voor het schipke. -een bed trekken heet dat We kijken eens naar buiten, stralend weer en 15h is bij daglicht, het zou eigenaardig zijn als tegen 15h de weersomstandigheden zodanig zouden veranderd zijn dat er gemanoeuvreerd moet worden. -en dan eerst nog anker óp ook? LM zei tegen cheng Venes iets van "à l' hotel, comme tout le monde". Venes glimlachte eens. Hij kent LM ondertussen wel.
En Fraco ging met datzelfde schipke mee terug, afgemonsterd en wel. Voor hem was de dag erna voorzien, maar zijn vertrek was een dag vervroegd. In de rapte had ik dan vorige brief geprint, het was bijna 13h, LM moest gaan werken (machinerijen dichtgooien), maar hij had alles al nagelezen op het scherm, er zullen geen mechanieke enormiteiten in staan. 'k Ben mee Fraco uitgeleide gaan doen. Zijn valiezen stonden klaar aan de gangway, maar van hemzelf geen spoor. De Jaguar kwam er aan met capt PP-LM aan boord. Hij geraakte vlot onze gangway op en aan deck. (Heeft het schip nu moeten manoeuvreren? Straks eens vragen aan LM.) Terwijl de matrozen de valiezen van Fraco naar beneden lieten zakken heb ik fotootjes gemaakt van de Jaguar, en gewuifd naar mijn vijf 'maten'. Ze wuifden terug en vroegen met tekens hoe het met mijn kaak ging. Alles oké, gebaarde ik naar beneden. Fraco kwam aangerept. Hoogrood. "Ik was nog op de brug" hijgde hij. Hij gaf iedereen een hand, omarmde de fitter-van-deck en de bootsman, roffelde met zijn korte beentjes de gangway af en ging op de Jaguar wat naar ons staan kijken en wij keken en wuifden naar hem. Ziezo. Dag Fraco.
Tijdens het avonduurtje hadden we twee kapteins in de bar. Capt PP-LM moe en lastig van de jetlag. Capt PO hanig en lastig van geldingsdrang.
PO: dat PP-LM zich nu wel aan het vogelpikken (darts) zou moeten zetten, met al die kampioenen hier. PP-LM bekijkt PO eens en schudt rustig 'nee'. Waarop capt PO in een bulderende lach schiet (weer eens), alsof hij de zoveelste dijenkletser van de dag verteld had en dat zoveel leute een mens nogal kan uitputten. Zijn gelach hikt nog wat na en stopt. Na zo'n over-acteren past enkel Stilte. Het bleef zo stil dat ik er ongemakkelijk van werd. Danut neemt iets uit de frigo en ineens ziet capt PO dat twee van de schabben leeg zijn. Hij mompelt iets van 'inadmissible', ontoelaatbaar/onduldbaar. Hij stapt naar de tussendeur, roept de marco van tafel en toont hem de twee lege schabben. Onduldbaar.
Neenee, de marco had in de voormiddag wel degelijk de frigo aangevuld, aan hem lag het niet dat dat er al twee schabben empty waren zo vroeg op de avond. Choff Kram en cheng Venes horen iets van 'empty', kijken in de frigo en schrikken zich een hoedje. De marco redeneert verder: "Maybe, mayby Fraco has ..." "Impossible, blafte capt PO, zijn rekening was al afgesloten!" Kram struikelt bijna over zijn tong in zijn haast om aan capt PO uit te leggen dat die lege schabben zeker niet door de marco komen, maar dat hij tegen Fraco gezegd had dat hij op zijn rekening mocht streepkes zetten, voor het geval hij nog een pint wou. Waarop cheng Venes : "Ja, en dat heb ik hem ook gezegd." -Fraco was een graag geziene stuurman hè, vandaar Fraco, schelm, dankuwel beste Fraco. Nu worden deze twee captains er eens met hun neus op geduwd dat hun systeem van slopchest geen garanties biedt wanneer zich onvoorziene omstandigheden voordoen. Het is een systeem met gaten. En zo mochten wij meemaken dat brulaap PO afging als een gieter en dan nog in het bijzijn van capt PP-LM. PO geneerde zich dood. Mogelijk heeft PP-LM dat niet eens gemerkt, moe en jetlag. En bargebeuren en bierstories interesseren hem geen moer, dat weten we nog van op het vorig schip. Hijzelf houdt het op cola. -suiker en cafeïne, dat pept
Het slopchest-systeem hier aan boord werkt enkel wanneer de rustige dagen zich aaneen rijgen en niemand zenuwen, arreuzze of iets anders weg te spoelen heeft. Maar zo'n zeven dagen op een rij hebben wij hier nog niet meegemaakt. En dat in de frigo twee schabben leeg waren had ik om 16h45 al gemerkt hoor, POOke. 'k Vroeg me toen al af waar ge koud bier voor uw avond ging vandaan toveren. En daarmee had Fraco om 16h30 zo'n mooi rood kleurke. Hij heeft op één vrije namiddag twee schabben soldaat gemaakt. Had ik het geweten, ik had hem een kus gegeven. Maar zo goed kennen we mekaar nu ook weer niet. 'k Hoop dat het hem gesmaakt heeft. En een héél goed verlof gewenst Fraco!
De dag er na vertrok capt PO, hij werd opgehaald door de Lamnalco Cougar, niet de Jaguar. Dus had ik niet veel te wuiven.
1999-01-31 ~ op anker, UAE, Golf van Oman
Enkele dagen geleden waren LM en ik aan het doorbomen over slecht weer, modellen van gangways, supplyships en overstap-perikelen in het donker. Als die maandagavond LM op het platform van de gangway gestaan had, dan was ik misschien die avond wel aan boord geraakt. Misschien hè, want het weer en de donkerte spraken ook hun woordeke mee. 'k Weet ongeveer wat LM zijn gestalte kan hebben. Mijn lijf kent zijn lijf. Maar van de andere heren weet ik dat niet, de kleine Spanjolito en de lange smalle Ive. Als ik mijn 52 kg tegen hem gooi zal LM daar niet van onderuit schuiven of achterover vallen. Wanneer ik thuis op de vensterbank sta of op het aanrecht helpt hij er mij toch ook af. En LM zal mij vastgrabbelen, desnoods bij mijn haar. Iemand anders zou mij misschien niet vastgrabbelen, want grabbelen wordt misschien 'niet gedaan' -sociaal onaanvaardbaar bedoelde ik daar waarschijnlijk- zelfs niet wanneer het stormt. En als ik mij tegen iemand anders dan LM aangooi, deinst die persoon misschien verschrikt achteruit (alsof daar plaats voor was) en roept boven de wind uit iets van "héla, niet familiair worden hè" en terwijl ik wanhopig houvast zoek aan zijn knieën: "Maar zeg! Blijf van mijn lijf gij!" Want een goede reputatie is toch zó belangrijk aan boord ... en na deze larie zijn LM & ik gestopt met doorbomen.
Na het middageten zijn we een wandelingetje gaan doen aan deck. Het was nogal warm, dus enkel het achterdek. Waar de rijen vuilbakken staan. Een zeer aangewezen wandelingetje voor een zomerse zondagnamiddag. Er staat een houten krat, nogal tof hout, met daarin een stevig stuk karton. Twee kartons eigenlijk, ze waren zorgvuldig aan elkaar geplakt met stevige tape. Net het soort karton dat ik zoek om onder de printer te schuiven. In het houten krat hadden onderdelen voor de luchtcompressor gezeten, aan boord toegekomen in Singapore, de voorlaatste week van december, dus zes weken geleden. Zo zorgvuldig aan elkaar geplakt die kartons? Misschien zit daar nog iets in, zei LM. Jawel, twee keer een tussenlaag, pakkingen (gaskets) voor de luchtcompressor zaten er in. -en dat is zeer specifiek materiaal Gloednieuwe gaskets bij het vuilnis. Kan al eens gebeuren? Dit soort dingen gebeurt hier elke dag. Die Polen kunnen niet eens tegoei een krat leeg maken.
LM vertelde verder : 4de mecanicien J heeft de geleverde stukken nagekeken. Op zijn lijst zouden die gaskets dan nog moeten open staan, niet afgevinkt. Er lang naar zoeken is niet nodig, ze zaten bij in het krat! En zorgvuldig verpakt, om ze niet te beschadigen tijdens het transport. Sinte Neptunus, dit soort mensen heeft hij dus elke dag rond zich! -voor dit schip ga ik uitroeptekens en vraagtekens tekort komen hoor Cheng Venes zei hem in de loop van de week : "Eén van ons twee moet de moed er in houden." Maw: wij mogen niet allebei de moed verliezen. Waarschijnlijk had hij zoiets meegemaakt met de voorganger van LM, de 2de mecanicien RY. Zet daar als cheng Leuke Leu naast en het beleid is zoek. Voelt Venes of LM zijn moed wegzinken? Help, nee! Iets doen. Rap. Die Poolse individuen allemaal weer naar school sturen. Niet haalbaar. Ze allemaal naar een psy sturen om hun inertie te laten verwijderen. Niet haalbaar. Wat doen?
Vorige week vergeleek cheng Venes dit machien met een kliniek waar alles in de soep draait omdat het soort doktoors dat er werkt de zieken beneden hun waardigheid achten, want van zieken wordt men vuil en dus laten ze alles over aan de verplegers. De doktoors = de Poolse mecaniciens. De zieken = de machinerijen. De verplegers = de Filipijnse oilers. Ene van hen heeft die attitude al over genomen. Er is één lichtpuntje, en het is geen Pools. Hij heet Abraham, 36j, en is een Filipijnse oiler, met slimme oogjes en een smile. En hij geeft de volle 100%. Op een ander schip zou 100% niet opvallen, maar hier steekt hij er met kop en schouders boven uit (1m55) Op een middag komt LM boven, laat zich in de zetel zakken en zegt : "Een van deze dagen ga ik die kleine toch eens in mijn nek zetten (?) en met hem een toer door het machien doen (?) daarmee heeft hij het eens uit een andere hoek gezien hè. Dat moest dus een triomftocht worden voor Abraham, want anders neemt men niet iemand op de schouder hè. 'k Denk dat het een handig team is. LM kan overal bij en aan, Abraham kan overal in en onder.
Enkele dagen geleden moest de uitlaat van een ketel doorgeblazen worden (roet er uit). Zibbie, (de andere 4de mecanicien) doet dat. "Hebt ge dat al eens gezien?" vroeg LM aan Abraham. "Nee ..." antwoordde hij. "Nog nooit gezien?" vroeg LM "Nee, zei Abraham met een verontschuldigend lachje, meestal ben ik dan beneden bezig." (Mag hij daar niet aan helpen van Zibbie?) "Kom, zei LM, mee gaan kijken." Abraham en LM hebben toen een uur staan kijken, hoe zoiets in zijn werk gaat, een ketel van dat kaliber doorblazen. Abraham vond het zeer interessant. "En zo heeft hij dat ook eens gezien" vertelde LM.
1999-02-01 ~ op anker, UAE, Golf van Oman
Vanmorgen bij de ochtendkoffie in de cabine: er moet sludge (bezinksel in de afvalvloeistoffen van het machien) overboord gepompt worden, want de sludgetanks zijn vol.
1/ Ofwel laat de rederij in Antwerpen barges komen om de sludge aan de wal te nemen. Maar barges laten komen kost geld en dus zullen er geen barges komen.
2/ Ofwel pompen ze de sludge bij in de sloptanks, als dat mag van de rederij in Antwerpen. -toen al was voor alles een toestemming nodig Slop is het bezinksel van de afvalvloeistoffen van de cargotanks. (*) -bij de afvalblubber van de lading, wil dat zeggen
3/ Ofwel overboord pompen. Tot 15 ppm = 15 parts pro million vuil, (15 deeltjes per miljoen), mag de vuile restvloeistof overboord. maar het bezinksel, olie en vet, mag niet overbood, dat is veel en véél meer dan 15 ppm. Volgens de Polen is sludge allemaal 'maar water'. Awel, dat ze het dan opdrinken.
Voor de volledigheid, het afvalwater van de huishouding heet sewage. Het kan niet op: sewage, sludge en slop
's Avonds: het water van de sludge is wel overboord gegaan, per graviteit, louter op zwaartekracht, zonder pompen dus -??? kan bijna niet
1999-02-02 ~ op anker UAE, Golf van Oman
Daarjuist vertelde cheng Venes weer iets, ga zitten. Eén van de twee 4de mecaniciens is al twee dagen aan het sukkelen met de restant van de sludge. Cheng Venes suggereert hem het bovenstaande (*). En toen bestond ventje n°4 het boven te komen vragen waarom cheng Venes dat geen twee dagen eerder gezegd had. Omdat creatief denken tijd in beslag neemt, SNUL! De tijd om het probleem in zijn totaal te bekijken en vermist de standaardmethode door omstandigheden geen oplossing is (we liggen op anker) moet er een oplossing op maat gevonden worden. Weet de 4de mecanicien niet dat denkwerk tijd vergt? Nee? Welwel. En toch komen verontwaardigd doen. Na twee dagen gesukkel. Twee. Hij had zijn IQ probleem wat vroeger mogen aankaarten.
Cheng Venes vertelde nog iets. Deze ploeg is niet alleen inert en dom tot in het onveilige, ze hebben toch de pretentie om te komen parlementeren hoe het werk moet gedaan worden. In dit geval de elektrieker. Wééral? Ja, weeral. En ge moogt die na de zoveelste keer geen draai om de oren geven. LM en cheng Venes moeten beneden nog min of meer kalm en beleefd blijven ook. Met dát soort stomme koppen? Geboren in '46, '49 en '51, zegt de bemanningslijst. Het zijn dus geen piepjonge beginnelingen met gebrek aan praktijk hè.
Nog exact 11 weken en het is einde contract voor ons, 20/04, dat is een dinsdag. Choff Kram zei gisteren tegen Danut (de enige Roemen aan boord) : "Zouden we eens geen nieuw vogelpik bord hangen? Wat denkt ge?" "Ja waarom niet, zei Danut zeer bereidwillig, als gij liever op een nieuw bord verliest." Er wordt al eens gelachen ook, maar dat is na de uren. Tíjdens de werkuren is het zo geestig niet. Toch niet in het machien.
Lieve Mensen! Ik kom zojuist van bij de marco, e-mails gaan verzenden. Het ging gelijk een fluitje van een cent. Hij steekt de mails nu één voor één in zijn mailbus en hij schuift nu zelf met het blauw en het groen geschreven papiertje. Amai-amai, wat een opluchting. 't Is bezonken. Hij heeft het vast. Of zijn het de oude kranten (Gulf News) die zijn goodwill naar boven gebracht hebben om het nut in te zien van de werkwijze? Zou ik volgende week eens andere kleurtjes gebruiken. Aïe nee, wat een lelijke gedachte. Dat mag ik niet doen. Dat mag ik zelfs niet denken.
Enkele dagen geleden hoorde ik iemand iets over een pingpongtornooi opperen. Ik hoop dat het er niet door komt. Capt PP-LM heeft me op vorig schip al eens alle schotten van de pingpongroom laten zien, 'k heb trouwens mijn baskets niet bij ookni. -niks om de enkels te steunen wil dat zeggen Deze keer moet hij ons niet wijs maken dat het 20 jaar geleden is dat hij gespeeld heeft hè. Het is geleden van vorige zomer, zeker weten.
Hier wordt in stilte vermoed (door cheng Venes en door LM) dat het schip op verkopen staat en na droge dok verkocht en overgedragen wordt. 1/ Er waren duikers gestuurd door de Lloyd's om de romp te inspecteren. https://nl.wikipedia.org/wiki/Lloyd%27s_of_London 2/ In de lijst van uit te voeren werken in de droge dok in Singapore is ferm gesnoeid geweest door de rederij in Antwerpen. Zéér veelzeggend is dat : geen grote kosten meer doen. 3/ PvR (de inspecteur) heeft een week of wat geleden aan de foon tegen cheng Venes gezegd "Je sais des choses que je ne peux pas te dire." Dat hij dan zwijgt hè. Het gaat over het machien maar de chief engineer mag het niet weten? Ofwel was het een hint. Dat kan ook natuurlijk. 4/ Er is nog iets dat in die richting wijst : capt PO heeft al laten weten dat de spullen die hij aan boord gelaten had, mogen opgestuurd worden naar België. Dat hij niet terug komt naar dit schip kan twee dingen betekenen : - de rederij heeft een ander schip voor hem in petto, gewoon - de rederij heeft een ander schip voor hem in petto omdat dit schip verkocht wordt Door dit alles komt onze afmonstering rond 20/04 mogelijk in het gedrang. Het zou goed kunnen dat de redererij LM én cheng Venes vraagt om te blijven tot na de overdracht.
1999-02-03 ~ op anker UAE, Golf van Oman
De krant van do-28/01 circuleert hier aan boord. Die zal met de Lamnalco Cougar meegekomen zijn toen ze capt PO kwamen halen (en hem meenamen). In die krant staat op blz 5 dat de USA vorige maandag in Irak het luchtafweergeschut van Al Basrah ging bombarderen en ze hebben gemist. Ze hebben een woonwijk gebombardeerd. Hoeveel mijlen ze mis waren staat er niet bij. Jamaar, héla hola ..., wij moeten straks ook nog nabij Al Basrah zijn hè! https://www.gac.com/gac-worldwide/middle-east/kuwait/new-ports/ports-covered-iraq/basrah-oil-terminal-bot/ Zie dat de Amerikanen dan weer beginnen schieten met hun AGM-130 en wéér missen (hoewel die raketten bestuurbaar zijn). En in december zijn er twee raketten in Khorramshahr neergekomen. https://nl.wikipedia.org/wiki/Koramsjar Een 30 à 45km mis en het is daar IRAANS grondgebied begot. Oeps? Een beetje naast het doel geschoten ...
In een van de vorige brieven schreef ik dat Al Basrah op een 1000 km van Bagdad ligt. Dat was een beetje ruim gemeten. Het is ± 500 km. Op deze wereldkaart gezien liggen die twee steden een 2cm verwijderd. Op de kaart van de Perzische Golf : 1cm = 285km, 2cm = 570km. Misschien had ik dat vergrootglas niet moeten gebruiken, bij de wereldkaart. De afstand tussen Al Basrah en de terminal waar we gaan laden (Mina Al Bakr) was wel juist : tussen de 120 en de 135km. Die afstand had ik op de kaart van de Perzische Golf afgemeten en die kaart is preciezer dat de wereldkaart natuurlijk, 1cm = 15km.
Moet ik hierboven nu niet Khor Fakkan, Sharjah schrijven? Bôf, nee. Sebiet varen we een uurke verder en daar heet het toch weer anders. We moeten gaan bunkeren. ELF levert de bandstof en we moeten naar hun bunkerzone. Hier wordt ook wel gebunkerd hoor, maar niet door ELF. Zo-24/01 lag hier een ander Belgisch schip voor bunkering, met aan boord capt DM, de menselijke mens, onze n°1 in de top-drie van de kapteins. Verder waren er cheng DS en choff Pevala -schip 29-, communicatiefreak en onze dierbare fax-instructeur.
LM vertelde dat het anker de stuurlieden gisteren al kopzorgen gaf. De zeebodem is hier nogal weke grond. Hoe diep zou het anker in de blubber gezakt zijn tijdens een week onafgebroken ankeren? Ze hebben al aansluiting op extra winches voorzien, voor 't geval ze met één winch niet toekomen. Binnen een uurke gaat dat manoeuvre beginnen. 'k Zal er maar wegblijven met mijn fototoestel. Ramptoerisme wordt niet zo geapprecieerd aan boord. Waar wel eigenlijk ...
Nu verder vertellen over vorige maandag: we waren in ruig water met het supplyschipke Lamnalco Jaguar. Ik had me plat gelegd op een seat, omdat ik straks nog een inspanning te leveren had wanneer ik in dit weer moest overstappen van de Jaguar op de gangway van ons schip. 'k Wou daar niet met een zeezieke kop en weke kniekes staan wanneer het er op aan kwam. En het zou er op aan komen, aan de zee te voelen: nu al schokken en snokken van een armlengte en meer. 'k Was ook aan het bedenken dat ze het schip niet zo snel onder power zouden krijgen om een vlakke spie te trekken en zo de Jaguar luwte te bieden. -een bed trekken, heet dat Er lagen misschien wat veel machinerijen open waaraan ze aan het werken zijn. Zo op een uurke tijd alles dicht gooien en power geven? Vergeet het. LM kan toveren en mirakelen doen, maar deze keer was Murphy aan het woord. En Neptunus deed met hem mee. St. Elooi kan tegen die twee samen niet op. Vergeet die luwte dus maar maske: rusten en krachten verzamelen.
± 20h, iemand van de Indiërs doet me teken dat we bij het schip toegekomen zijn. Jas aan én dichtritsen, no loose ends, geen losse uiteinden. Het is niet de moment om ergens te blijven haken want ik zal mijn twee handen nodig hebben voor het vege lijf. -en tas ónder de jas dragen Aan de BB-gangway -bakboord-stond beneden op het platform de kleine Spanjaard om mij de hand te reiken. Het schip kreeg de wind recht achter. Van waar ik stond op de Jaguar betekende dat wind tegen. De Jaguar danste met hoogteverschillen van ongeveer 1m50 per twee tellen (Ik ben 1m65). Elke keer de schipper van de Jaguar net zijn achterdek ongeveer tot bij het platform van de gangway gekregen had, was het bijna goed, maar net niet goed genoeg en één tel later hadden de wind en de zwaaiende beweging van het schip (swaying) de situatie in handen en niet meer de schipper van de Jaguar. En dan werd de Jaguar tegen het platform geslagen. Iedereen achteruit.
Aan BB kreeg de schipper van de Jaguar de situatie niet onder controle. Ondertussen hadden we al drie keer stuifwater (spray) over ons lijf gehad, de Indiërs en ik. De Spanjaard zo niet, die stond telkens weer hoog genoeg op de gangway. Na de derde of vierde poging gingen ze het aan de SB-kant proberen. Mijn amen en benen waren nat, door mijn kleren door, en in de tijd die nodig was om langs de achtersteven van het schip te varen was ik verkleumd en stonden mijn vingers stram van de kou. Dat belooft, sebiet wat gymnastiek met afgekoelde spieren? Feitelijk kon ik toen al niet meer betrouwen op mijn handen en vingers.
Aan SB, zelfde water-scenario, SWAYING, toonde een van de Indiërs mij. Waarnaar ik moest kijken: naar die langwerpige spiraal-tuimelende waterstroken tegen de romp van het schip, of naar het gebruis daar vlak naast, of naar de kolken tegen de romp van de Jaguar. Er was teveel wind om verder uitleg te vragen. Maar ik zag wel dat al die waterbewegingen hun eigen gang gaan en mekaar tegenwerken. Aan SB stond Ive op het platform van de gangway. Maar was er aan SB eigenlijk minder wind? Ik dacht van niet, 't schip kreeg de wind van achter. We stonden op sommige momenten amper een meter van mekaar maar we moesten roepen om mekaar te verstaan. "Mijn handen zijn nat!" riep ik. "Pak mijn arm!" riep hij. Yep, die greep kennen we allebei, dat gaat hier lukken hé.
De eerste poging mislukt omdat ik STOMSTOMSTOM mijn rechterhand naar Ive zijn rechterarm uitstak en besefte dat ik dan links geen opstaande houvast meer had op het platform, omdat het platform links ophoudt. Ik voelde de jaguar onder mij wegzinken. Ik wou mee naar beneden en achteruit weg van dat platform, het dek van de Jaguar op vóór hij weer opgetild werd en mij met een slag tegen het platform kwam slaan en ik tussen staal en staal zou zitten. Ik had Ive met maar één hand vast, en hij mij. Ik brulde: "Ive, los!" Hij lost mij onmiddellijk, ik duik met de Jaguar het volgende golfdal in en stap achteruit van het platform weg. Geschreven neemt dit 5 lijnen in beslag, in realiteit heeft het één tel geduurd, een fractie van een seconde.
De Jaguar zwenkt direct een paar meter van het platform weg. Met de volgende golf stonden Ive en ik plots op ooghoogte. Zo'n ruig weer. Dat ik hier vandaag zit te typen en niet met pinnen en plaasters in een kliniek lig of onderweg naar huis ben in een lijkzak, heb ik te danken aan Ive uit Schoten, zijn doorzicht en zijn reactiesnelheid. En aan het zeemanschap van de schipper van de Jaguar.
Een tweede poging zou lukken. 'k Wist nu dat ik met mijn línkerhand Ive zijn rechterarm moest vastgrijpen en met mijn rechterhand de opstaande steun van het platform. 'k Zette mij schrap voor de tweede poging. Ik voelde dat het deze keer zou lukken: links op recht, snel genoeg over het punt gaan, desnoods mij tegen Ive gooien. De schipper van de Jaguar bracht zijn supplyship niet meer dichterbij voor een tweede poging. Maar enfin! Wéét die gast dan niet dat het ons deze keer gaat lukken? Bibi was voor het gemak efkes vergeten dat de schipper een overzicht heeft van waar hij staat, en dat deze mensen de lokale waters kunnen lezen. En daarbij, hij is schipper naast god, dus nee = nee.
Ive roept iets over loodsladder. Efkes nadenken wat hij bedoelt, want mijn hoofd was ook afgekoeld en de hersenen draaiden niet op volle toeren. Loodsladder. Ja!, Ik snap wat ze van plan zijn en dat gaat werken ook. Feitelijk zou ik hier een tekening moeten inlassen, maar die maak ik later wel. De loodsladder wordt gevierd. Eh? Daarre? Niet dichter bij de gangway? 'k Probeer aan Ive te vragen : "Meer naar de gangway." Want helemáál de scheepswand opklimmen, dat kan ik niet, dat durf ik niet met deze verkleumde spieren. Enkele laddertreden tot aan het platform van de gangway en dan overstappen, dat zou ik nog wel kunnen.
Hoogtevrees? Ikke? Nu toch niet zeker. Dat kan ik nu niet gebruiken. Deze situatie overklast fobieën en zeeziekte. Hoogtevrees en zeeziekte zijn voor wanneer ge het u kunt veroorloven. Andere keer. Ive doet me teken dat hij me niet verstaat en wijst naar boven: of ik het over de loodsladder heb? Of deed hij teken : efkes wachten? Kermille wat een wind en dat wij mekaar pvd niet verstaan ... De loodsladder hangt uit en daarboven aan deck beginnen ze hem te verschuiven richting gangway. De schipper van de Jaguar ziet dat en roept iets naar zijn mannen. Ene tikt op mijn schouder: "Tomorrow". Handen op een toeter en naar Ive : "Morgen!" daarop pakt Ive zijn walkietalkie en brengt de brug op de hoogte.
Morgen? Juist nu die loodsladder bijna op zijn plaats hangt? Waarom kreeg ik vanavond geen tweede poging van schipper Jaguar? Hij heeft me dat later uitgelegd hoor. Maar op het ogenblik zelf dacht ik dat ik geen tweede poging waard was omdat hij me zo had zien klunsen: de rechterhand reiken als het duidelijk de linker moet zijn. Vóór mij staan mensen die hun vak kennen, achter mij staan mensen die hun vak kennen. De enige die niet voldoet ben ik, ik had het zodanig verprutst dat ik geen tweede poging waard was. Wacht maar tot ik groot en sterk zal zijn. En vleugels heb.
Schipper Jaguar trekt zijn schipke weg. Ik weer naar binnen. Uit de wind. Uit de spray -stuifwater-Uit de kou. Binnen. En het ruikt hier nog even lekker als daarstraks. Wat een cocon. Wat is het hier goed. Natte jas uit. Natte jeans ... zou ik een overall vragen? Nee. Dezelfde Indiër vraagt of ik koffie wil. 't Schipke danste gelijk zot maar die man zou me dus koffie brengen. "Yes sir, thank you." "Milk? Sugar?" "Only sugar please, sir." Ik kon nu wat kant-en-klare energie gebruiken. Waarop de shipchandler, achterover liggend en zeer bokkig : " Sugar? After a tooth extraction?" Jaja, 't is al goed. Ik kan wat suiker gebruiken nu. Denkt gij nog wat aan uw Dunhills, ventje. Nog een uur of wat varen naar de Kapetan Panagiotis en peeke mocht aan zijn stores beginnen. Hij had tegen de andere Indiërs zitten uitpakken dat hij Dunhills en andere taxfree goederen bij had voor dat schip. Ja, en?
Ivm met ons schip werd er nog iets gevraagd over net en basket. Met een net mag het schip geen personen aan boord hijsen, alhoewel dat een oplossing zou geweest zijn hè. -al is het te zien wie daarboven de kraan bedient natuurlijk, de last mag niet beginnen zwaaien Of ons schip een basket heeft? -een tuig om personen te hijsen met de kraan-Dat wist ik niet, ik dacht van niet. Anders zouden ze 't wel gebruikt hebben. Een stretcher -draagberrie- hebben we wel, misschien zelfs twee. De Indiër glimlachte beleefd. Ik had een dommigheid gezegd. Maar dat vond hij niet erg, zo vriendelijk glimlachte hij. Dus vond ik het ook niet erg. In weer en wind mag men dommigheden zeggen. Enkel zeggen, niet doen.
'k Hang het regenjasje te drogen op een van de zetels en ik probeer te slapen. En te telepatheren naar LM dat hij niet ongerust moet zijn, dat ik oké ben en in goede handen en dat ik buiten wat natte kleren veilig, droog en warm lag. 'k Had LM nergens gezien en hij mij ook niet. Toen hij aan dek kwam was de Jaguar al 20m ver en was ik daar al binnen, vertelde hij later. En telepatheren naar België dat ik vandaag niet meer kon bellen (± 17h BT) maar dat morgen dan zou doen.
Ineens stemmen in de passagiersruimte. Waren we nú al aan de Kapetan Panagiotis? Een vermoeide technieker en een Pakistaanse mevrouw met veel gestes komen binnen. Achter haar wordt haar bagage binnen gebracht. Zij waren overgestapt van een ander Lamnalco schipke. De Pakistaanse was zéér ontstemd toen ze hoorden dat we niet direct naar de wal koersten, maar eerst stores gingen lossen. Ze had zich toch langs die paletten moeten wringen om binnen te raken, had ze die niet zien staan? -en stilte in de slaapzaal aub! "I want to call my schip" dicteerde ze. 'My' ship? Waarschijnlijk een captains wife. Zou ik gelijk efkes vragen of ze 'ons' schip wilden oproepen ook? Ach nee, laat maar. LM weet wel dat ik hier oké zit (lig).
Vanaf dan moet ik geslapen hebben, natte jeans of niet. Want het volgende dat ik weet is dat de chief engineer van de Jaguar me probeerde wakker te krijgen. 'k Schrok nogal en bonkte bijna met mijn hoofd tegen de tafel. We lagen tegen de kaai. 'k Heb dag gewuifd naar de mensen van de Jaguar en weer die wagen in. Deze keer knalde ik de deur goed dicht, ik kende het protocol nu al wel. Naar de immigratie. De Pakistaanse mevrouw zat daar ook.
Als ze hier ondertussen dat van die verschillende adressen maar niet gezien hebben, hoopte ik. En dat ze mij mijn tas maar niet doen openmaken. 'k Had dat pocketboek op de Jaguar moeten laten. In een omslag. Daar lagen genoeg grote bruine enveloppen. Ach nee, dan krijgen die mensen er misschien last mee. Voor de tweede shore pass had ik beide fotootjes van in de namiddag nodig. Nu kon ik er geen aan LM laten zien, jammer. Wagen in : naar het agentschap. Dan toch weer overstappen van wagen, bij de Pakistaanse mevrouw. Zij moest een vliegtuig halen naar huis. Vandaar dat ze zo dringend haar schip wou oproepen waarschijnlijk, mogelijk moest haar ticket omgeboekt worden naar een latere vlucht, maar dat is nog geen reden om aan boord bij schipper Jaguar de directrice uit te hangen.
Ze zetten mij af aan het Oceanic Hotel. Elventwintig sterren. Kan het niet wat minder. Een zeeliedenpension bvb, daar valt die natte jeans niet zo op. Er hing twee grote foto's van 'shaiks' in de hall. De sjeik van de UAE en de sjeik van Sharjah. In het glas van die foto's zag ik dat mijn haar alle kanten uit piekte. 'k Probeer dat glad te strijken, 't gaat niet. Het zout was er in opgedroogd. De mensen aan de balie (Indiërs), met beroepsmatige onverstoorbaarheid en zeer gepolijst : of ze mij konden helpen met de bagage. Bagage? Oh, eh, nee dank u, dit is alles wat ik bij heb. En dat was in twee woorden uitgelegd: 'ship' en 'bad weather conditions' en nog eens over mijn haar gestreken om te laten blijken hoe slecht die weeromstandigheden wel waren. Ingecheckt. Wekken? Om 08h aub. "Yes ma'am".
Kamer 430. Het was 00h30 en ik scheurde van de honger. Het restaurant van het hotel was al dicht natuurlijk en de kaart van de roomservice zag er mij veel te prijzig uit. In de krant gekeken wat de koers van de dollar is. 'k Ben al vergeten hoeveel dirham een dollar is. 3,6 of zoiets? Enfin, het leek me toch te duur allemaal en ik wou niet profiteren van de situatie ook niet, ik zou de rederij eens leren wat bezuinigen is. De honger was op slag weg. 'k Heb de minibar open getrokken en twee latjes KitKat opgeknabbeld, tooth extraction of niet. Natte jeans over een stoel, warme douche in en bed in. Op TV waren 19 zenders beschikbaar, oa Moskou (?) Op de Abu Dhabi zender : ongesluierde vinnige nieuwslezeressen en Westers geklede gedecolleteerde zangeressen. Ja, Abu Dhabi is Khor Fakkan niet. Op de Saoedi zender : geen enkele vrouw te zien en onbeweeglijk streng kijkende mannen in zwarte kaftans die vanonder een hoofddeksel dingen verkondigden. Het leven is ginder een zeer ernstige zaak, zo te zien. Er waren ook Engelse en Amerikaanse zenders. De ene gaf Independence Day, een film met aanvallen of gedoe uit de ruimte. https://nl.wikipedia.org/wiki/Independence_Day_(film) 'k Heb dan maar wat in het telefoonboek gekeken. Voorin staan toeristische informatie & bestuurszaken. En allemaal 'shaiks'. Bladzijdes & bladzijdes vol sjeiks. 'k Ben in slaap gevallen tussen de ruimtetuigen en de sjeiks. Toen ik telefoon hoorde vond ik dat LM er nogal lang over deed om op te nemen. Dan zal ik het maar doen. Toen ik mijn ogen open had zag ik geen LM en behangpapier ipv houten schotten. De stem zei dat het 08h was en dat de chauffeur van Lamnalco er was op me op te halen. Geef me 10 minuten om te douchen. 'k Heb nog nooit zo rap gedoucht. Mijn boeltje bijeen gegrabbeld en naar de lift. Tiens, dat tandvlees is al dicht gegroeid. Geen krater. Zelfs geen putje. Zo snel? Eigenaardig. Aan de lift probeer ik te zien welk weer het is op zee. Dus verder te kijken dan de baai. Een afgeborstelde bediende wenst mij goede morgen en vertelt me wat de weersverwachtingen zijn voor vandaag: ideaal weer voor een boottochtje in de baai en ook aangenaam zwemweer. Ik bleef glimlachen en knikken, die man doet gewoon zijn job. Maar ik moet uít de baai, de oceaan op. En zwemmen heb ik gisteren bijna gedaan.
Aan de balie vroegen ze of Ma'am al ontbeten had. Ze zouden aan de chauffeur zeggen dat Ma'am nog niet ontbeten had. Hij zou dat 'begrijpen'. Dat werd gezegd op een zeer gedecideerde toon alsof het de chauffeur geraden was het te 'begrijpen', want dat chauffeurs hier niks te piepen hebben. En dat ik niet zo haastig en democratisch moet doen, dat staat plebejisch. Jaja, maar ik bedoelde eigenlijk: de Jaguar van Lamnalco wacht misschien niet. Misschien vertrekken ze zonder mij! Vooruit, een tas koffie dan maar. Anders mocht ik waarschijnlijk de deur niet uit. Eeuwen heeft dat geduurd eer ik koffie had. Zeker twee volle minuten.
Opnieuw naar de balie, papier gaan aftekenen : 260. Dollar? Dirham? Dat vissen we later wel uit. 'k Had een kopie moeten vragen, bedacht ik toen het te laat was. 260 USD, dat zou 9000 BF zijn om een jeans te laten drogen (min of meer), twee douches en enkele uren slaap? Laat het aub dirham zijn, en zelfs dan is het nog veel geld. Hebt ge al eens geprobeerd een jeans te drogen onder een haardroger?
Kantoor – immigratie – kaai. Aan boord van de Jaguar gestapt. Of ik koffie wou. Ja hoor, graag! Ik kreeg lekkere koffie in een bekertje zonder chichi. En dat ik blij was weer terug te zijn. En wat rook het er weer lekker. Naar curry en stoofschotels en zo. Er stapte een technieker aan boord en een blonde meneer met bagage. Schipper Jaguar en ik slurpten onze koffie staande, naast mekaar, als twee oudgedienden. Hij vertelde dat hij de afgelopen ze dagen maar twee uurkes per nacht kunnen slapen had. Er was veel werk geweest. En dat hij het gisteren veiliger achtte me terug mee te nemen naar de wal, omdat hij door de paletten op het achterdek onvoldoende zicht had op de rand van zijn achterdek en op het platform van de gangway van het schip. "I trust your judgement, sir" zei ik zeer nederig. Want zo voelde ik mij. Maw : merci Meneer dat gij zo'n realistische mens zijt.
De blonde moest weten wanneer we vertrokken. Er is geen haast, dacht ik, als we deze voormiddag niet kunnen vertrekken, dan in de namiddag en anders morgen. Ze hebben hier lekker koffie, 'k heb nog genoeg sigaretten en een fles water én ik heb hier maten. De Indiërs kwamen uit hun mess de trap op zeiden alle vier vriendelijk en wakker goeiemorgen. Ik vroeg of ze tijd gehad hadden om te slapen. En zij zeiden dat de wind 'outside', buiten de baai wil dat zeggen, iets minder was dan gisteren. Voilà, het weer outside, op zee, dat is wat een mens interesseert. Dat is informatie. Hoe het weer in de baai is kan een mens zelf wel zien, prachtig weer weeral. 'k Heb wat foto's gemaakt van de Jaguar, van de Iraanse houten vrachtschipkes, en van de grotere Indische. Iemand vroeg iets over de Euro. Hij legde uit. Ze mogen hun loon in UAE-dirham alleen maar omzetten in Yen, Britse ponden, USD of Duitse mark. (Dus niet in hun eigen munteenheid, de Indiase roepie?) En nu dus ook in Euro. En wat die Euro zoal van plan was. 'k Wist er evenveel over als gisteren voormiddag op het slepertje : niks. En ik vond het erg dat ik hen niet verder kon helpen.
De blonde kwam er bij staan. Hij is een Noorse cheng, gemonsterd op een van die groene LPG's die hier liggen. https://nl.wikipedia.org/wiki/Gastanker Hij was al meer dan 48hrs onderweg, zondag vertrokken uit Durban (Zuid-Afrika) en hij viel ongeveer omver van vermoeienis. Het was hem aan te zien ook: grauw en grijs van het gebrek aan slaap. We zijn hem eerst gaan afzetten. Hun gangway heeft onderaan een platform dat rondomrond een reling heeft. Een veel veiliger model dan het onze. -Norske sikkerhet, Noorse zekerheid, veiligheid is hun sterk punt Op weg naar ons schip vroeg iemand of ik gisteren nog iets te eten gekregen had. Nee, zei ik, ik heb twee candybars gegeten. Of ik een sandwich wou. No, but thank you for asking, sir. Wat hebben die mensen toch een naturelle vriendelijkheid. Dit is iets gans anders dan alleen maar beleefdheid of goede manieren. 'k Voelde helemaal geen honger. Maar als ik sebiet flauw val van de slapte kunnen ze me toch nog in een net aan boord hijsen. Misschien had ik die sandwich moeten aannemen kwestie van hen geen overlast te bezorgen. Nee, ons schip kwam in zicht, er was geen tijd meer vond ik. Er stond wind. Een bries. Bijlange niet het huilend geweld van gisteren. er waren flinke golven, maar zonder schuimkoppen nu, gewoon deining dus. Maar wel sterke deining. -deining is ongeveer betrouwbaar, er zit een bepaald ritme in, het zijn gewoon water-bergen en -dalen, haast zonder schokken
Iemand komt de gangway af : LM. "Look!" riep ik luid, opgelucht en op van emotie "There is my husband!" Iedereen lachte breed: deze keer ging het lukken, met de husband erbij. (En met wat minder wind. En bij daglicht.) Ik deed LM teken dat ik met mijn linkerhand de opstaande steun zou pakken, en met mijn rechterhand zijn linkerarm. LM wiebelde eens met de opstaande steun om te laten zien dat die wel degelijk goed vast stond. We konden mekaar horen ook. Dus heb ik the Gentlemen from the Jaguar en my husband aan mekaar voorgesteld. Iedereen knikte beleefd glimlachend goeiedag, alsof we mekaar in een park tegen kwamen ipv op een dansend schipke bij een wiegende gangway. De mensen van de Jaguar stonden vlak achter mij. De ene geeft mijn tas door aan LM. -hoe? droeg ik die dan niet onder mijn jas? da's niet al te slim hè- LM zette de tas een paar treden hoger. En bij de volgende golf gaven ze mij aan LM door. Ik deed één stap, ze gaven mij één zet en in één tel lag ik tegen LM zijn schouder. Thuis. Ik was thuis.
'k Heb naar iedereen byebye gewuifd en naar elk van hen nog eens thank you geroepen en naar de schipper gewuifd en iedereen nog eens goed bekeken. Ze zien er gewoon uit hè, zo bij daglicht. Het is niet te zien dat zij virtuoze vaklieden zijn hè. Nee. Maar ík weet het. Ík heb hen gisteren aan het werk gezien. Bij nacht en ontij.
'k Ben achter LM de gangway opgegaan. Hij moet eerst zodat ik door de treden van de gangway de diepte niet zie. Eens aan dek begonnen mijn benen te trillen en ik voelde mijn knieën slap worden. Van opluchting, denk ik. Bestaat dat wel? Slap worden van opluchting?
'k Ben mijn papieren gaan afgeven bij capt PO. JM (2de stuur) vroeg of ik goed geslapen had, alsof ik van een uitje kwam. Niet echt nee. Dan de kranten gaan afgeven bij de marco. "Zoveel? Allemaal voor mij?" zijn ogen blonken als die van een kind dat mooi speelgoed ziet. (Het waren drie oude kranten, wel dikke.) Nu begonnen ook mijn handen te trillen en ik liet domweg mijn paspoort en alle andere papierkes uit mijn farde schuiven. Hij hielp mij oprapen. Dat ik zovéél kranten voor hem meegebracht had, en of ik die had moeten betalen. Nee, gekregen op kantoor bij Lamnalco, en 't zijn oude kranten. Jamaar toch ... Well, onderbrak ik hem voorzichtig, gij verzendt toch e-mail voor LM & mij, dan kan ik toch kranten meebrengen voor u. Dat vond hij a very nice tought, een zeer mooie gedachte. -ja jong, maar ik weet wat het is om zonder leesvoer te zitten, dat is ellende En ik voelde mij plots very mottig. Direct naar de cabine dan. -slappe benen, bevende handen en een vage hoofdpijn, de weerslag waarschijnlijk Daar was LM en we konden wat babbelen. In feite was dit tijdens zijn werkuren, maar het was een beetje een uitzonderlijke dag. Cheng Venes kwam eens vragen hoe het ging met mijn tand. 'k Vertel dat in twee woorden, tand in een wip er uit en geen centje pijn. En vanmorgen was de wonde al dichtgegroeid. "Zoiets lucht op hè" zei hij. Ja ..., amai ja.
'k Heb propere kleren aangetrokken en ben de was gaan doen. Back to normal. Voor de rest van de dag heb ik wat zitten liggen hangen en niet veel meer gedaan. En 's avonds heb ik naar België gebeld om de jarige te feliciteren, met een dag vertraging.
Maandagavond zijn er aan tafel zware besprekingen geweest over de situatie in het machien en over 3de mecanicien Bogdan in het biezonder. Capt PO heeft er papieren bij gehaald (aan tafel?): dit schip zou met 16 personen minimum kunnen varen, volgens de automatisatie die voorzien is, volgens de veiligheids- en de verzekeringsdocumenten. (Doe daar nog 4 personen keukenpersoneel bij en ge hebt er 20, zoals op veel andere schepen.) Hoe komt 'men' hier dan aan 32 personen? Voor een deel omdat grote gedeeltes van de automatisatie buiten werking gezet zijn, en buiten werking blijven. (?) De vergadering is achteraf verdergezet in de cabine van cheng Venes, met 3de mecanicien Bogdan er bij, vertelde LM. Of dat iets gaat veranderen, daar in Bogdan zijn hoofd, is af te wachten. Die dag was ik niet aan boord, 'k moest naar de tandarts. -hier gaat weer een story aan vooraf, maar voorlopig hou ik me aan de tekst van de brief Sinds een paar dagen voelde ik iets kloppen aan een kies rechts boven. De tand kwam los. Corsodyl ontsmet wel, maar de tand heeft gewonnen. Maandagmorgen stond hij niet alleen los maar ook helemaal scheef en bijten was er niet meer bij. Nog geen banaan ...
'k Ben aan Fraco gaan vragen bij wie ik daarvoor moest zijn, om een tandarts aan te vragen. Bij Ive (de aspirant stuurman). 'k Heb hem uitgelegd over Corsodyl en kloppende pijn en nu ook scheve tand, en niet meer kunnen bijten, enz. Toen Ive het papier had ingevuld vroeg hij: "Is dat alles?" "Is dat niet genoeg?" vroeg ik. Ik stond daar zo wat te vergaan van de pijn. Hij bedoelde: is dat alles wat er op het formulier moet komen, want het was de eerste keer dat hij zo'n aanvraag moest invullen. De brave jongen. Dan ben ik op de brug bij JM (en Fraco was daar ook) gaan vragen wat de vestimentaire code is hier aan de wal. Want de Emiraten zijn Tunis niet hè. 'k Had een jeans, een T-shirt en een mouwloos vest aan. Dat was oké. Dank zij het mouwloos vest. -ooit van Didi gekregen Het vest komt laag genoeg, tunieklengte. Anders had ik een trui moeten aantrekken en daar is het te warm weer voor.
Iets voor 11h ga ik bij capt PO mijn paspoort halen en het papier dat Ive ingevuld had. "Ge hebt hier een zeevaartboek nodig" zei capt PO. Oei! Mijn Belgisch zeevaartboek is al 8 jaar afgeschreven en het ligt trouwens thuis. Het Luxemburgs zeevaartboek had ik ook niet bij wegens niet nodig en het Liberiaans, het boek waarmee ik gemonsterd was, is hier niet geldig. Nu dat ook nog, gesukkel met de persoonsdocumenten. Capt PO had een kopie van LM zijn zeevaartboek klaar liggen (door te kopiëren was zijn foto een zwart silhouet geworden), een bemanningslijst (afgestempeld en ondertekend) en een brief over wie ik was, (echtgenote van een bemanningslid) en wat ik daar kwam doen (tandarts). Weer in de cabine pin ik op de kopie van LM zijn zeevaartboek een recent pasfotootje, een mens weet nooit of de immigratie niet struikelt over een onherkenbare foto. En wat-zien-ik? Als adres staat daar nog altijd zijn oud adres in Boechout. Dat is ondertussen al negen jaar niet meer juist. Owee, stel u voor dat bij de immigratie hun oog daarop valt: ik ben de echtgenote van -, maar er staan twee verschillende adressen?
Bericht: om 11h zou het bootje er zijn. Nieuw bericht : het zou er om 11h30 zijn. 'k Heb wat staan babbelen met de matroos van dienst aan de gangway, we kennen mekaar van zien in en om de Pool de Zeelieden in Antwerpen. Hij is een kleine Spanjaard en het gesprek was in het Frans te doen. Hij was al eens in de UAE geweest : "Sommige vrouwen lopen hier volledig gesluierd. In het donker zijn het persies fantomen. Hij rilde. Hij sloeg nog net geen kruis. Om 12h was hij wacht-af en kwam een vervanger. Om 12h30 zat ik in een slepertje beneden aan de gangway en hoorde over de radio Danut (3de of 2de stuur) vertellen dat ik een uur geleden al vertrokken was. Datde slepertje was aan het wachten op een leveringbon voor enkele zakken cement. De getekende bon kwam maar niet af. Danut zei tegen de schipper dat de captain 'busy' is. (Om 12h30? Bel eens naar de bar Danutje!)
De duikerboot was er ook. Over de radio zegt de buikersboot tegen het slepertje 'to clear the zone, divers are down'. Tja wij weg hè, getekende bon of niet. We vaarden naar een ander schip, de Kapetan Michaelis of zoiets, de loods gaan afhalen en nog een meneer. Dat schip lag 10 mijl verder. Het slepertje doet maar 10 knopen, ttz : hij geeft er 10. Wat de effectieve snelheid is weet ik niet. Traag. Er lagen drie schepen. We hebben het juiste schip gevonden. Een van de CERES rederij. Het is een tanker hoor, geen cornflakes-carrier of zo.
En dan nu naar de wal, dacht ik. Maar het slepertje zet koers evenwijdig met de kust en blijft zo een tijdje rechtdoor varen. Kermille, eerst nog een andere boodschap eer we naar de wal kunnen? We vaarden naar een schip dat er bijna even verwaarloosd en verloederd uitziet als het onze. Wat zeg ik : erger. Zo'n homp onderkomen staal, een verkrot vaartuig, triestig om zien ... een afgeknabbelde schouw zoals de onze. Een afgeknabbeld schouw? En de masthuizen in de menie gezet ? Het leek niet op ons schip, het wás ons schip! Amai, zien wij er zó uit van op het water? Dat is al even erg als die Jamaicaan die we ooit in Korea zien liggen hebben.
't Slepertje moest bij ons de duiker-supervisor oppikken en ook de bon van de zakken cement natuurlijk. Had ik tijd om efkes naar de cabine gesloten schoenen te gaan aantrekken? Want het weer was persies aan het veranderen. Ach nee, laat maar. Efkes gewuifd naar 2de stuur JM, die was verbaasd mij daar nog te zien zitten. Het was toen ± 15h. En dan nu naar de wal?
We kwamen in ruiger water. Ondertussen was de tand opnieuw beginnen kloppen. Nu duwde hij rechts de prothese naar beneden. Op een uur tijd was de ruimte tussen het klemmetje en de tand verdubbeld. En links voelde ik de tandprothese trekken. 'k Vroeg mij af of ik het mij niet inbeeldde. Een beetje in de frisse wind aan deck gaat zitten. We zetten koers richting wal. Eindelijk. Dat is dan al iets. Eerst was er nog een rendez-vous met een andere sleper. Er stapten wat mensen over, er werden wat dozen uitgewisseld, wat plastic zakjes met post in, en een brief voor iemand die op een ander slepertje werkte. Allemaal Indiërs en Filipijnen, zoals op dit slepertje. En gaan we dan nu naar de wal aub? Of zijn er nog andere boodschappen te doen? 'k Vroeg zeer beleefd aan de Indische schipper : "What 's next, sir?" "Good question" antwoordde hij, als hij niet nog eens opgeroepen werd dan gingen we nu naar de wal. De supervisor van de duikers zat een krant te lezen. Het slepertje tsjokte richting wal. De schipper vroeg me iets over de Euro. Ik kon er niet veel over vertellen. De supervisor ook niet. In de krant stond een presentatie van Bosch-fornuis met een ovendeur van 90cm breed. "Arabieren hebben graag grote ovens zei de schipper, dan kan het schaap er in zijn geheel in."
Weer wat aan deck in de frisse wind gaan zitten. Weer binnen gaan zitten. Rillerig. Blauw jasje van LM aangetrokken. Weer naar deck? Ik wist met mezelf geen blijf van de pijn. Als het nog een uur of twee duurt is die tandarts misschien gesloten! Een beetje in die krant gelezen. Over kakkerlakken en ander ongedierte. Een krant van het jaar 1416. De jaartelling hier begint vanaf de geboorte van de profeet Mohammed. De krant zitten lezen op een stampend slepertje is geen goed idee, nu had ik er nog schele hoofdpijn bij. Opnieuw naar deck, de frisse wind in. Dat hielp, een beetje. Plots ineens en zonder overgang komen we in kalm plat water. 'k Heb eens goed rond gekeken, vanaf nu vaarden we in de luwte van de bergen. Die stonden daar als één groot windscherm. Brave bergen. Mooie bergen ook. De gedeelten die zon vingen waren roze-beige, de schaduwpartijen waren purper-grijs. Aan de wal waren witte gebouwen te zien en een moskee of drie. Maar ik voelde me te ellendig om er foto's van te maken. Na een kwartier vaarden we de baai binnen en het haventje binnen. Links was een hypermoderne containerkaai in aanbouw, rechts liggen kleine houten vrachtschepen (Iraanse) en grotere houten vrachtschepen (Indische). Allemaal in hout. Eentje moet een financiële meevaller gehad hebben, want die was recent helemaal herschilderd, in de kleuren van een paardenmolen op een kermis bij ons. Mooi. https://nl.wikipedia.org/wiki/Dhow Maar ik was te mottig om er iets mee te doen. Dit half pond vijgen heeft die dag geen ene foto gemaakt. De tand had het klemmetje ondertussen nog eens zo ver weg geduwd.
De schipper kijkt eens op zijn papier en roept naar iemand van de passagiers "Suleyman!". Geen Suleyman in het gezelschap? Na een paar keer roepen (zo'n slepertje is rap afgezocht) kwam de gast in kwestie van het achterdek en stak van op de ladder zijn hoofd binnen. "Suleyman, zei de schipper ga niet naar de immigratie want ze zouden u kunnen daar houden." Suleyman antwoordde opgewekt "Okay" en klom weer naar beneden. Oeioeioei, dacht ik. Doet de immigratie hier zó moeilijk? Wat als ze de twee verschillende adressen merken in de papieren die ik bij heb? Als dat maar goed afloopt. Nu moet ge weten dat een van de bijkomende redenen om te trouwen was dat de papieren dan in orde zijn voor 't geval we in een moslimland ooit iets zouden voorhebben. Dan kan men maar beter de echtgenote van- zijn, ipv de vrouw van-. Nu waren we in een moslimland, nu hadden we iets voor en nu stond dat oud adres in LM zijn zeevaartboek te blinken! Aanmeren. En dan nu naar de tandarts. Eerst over een Lamnalco-supplyship klauteren, dan zich een weg banen tussen de paletten, de dozen, de kisten en de flessen CO2, over netten die daar op de grond liggen, neergegooid verpakkingsmateriaal, stukken tros, zwerfvuil en andere rommel. Bij ongeveer elke stap kunt ge ergens blijven haken en struikelen. Het verband tussen orde (netheid) en veiligheid kennen ze daar nog niet. Lamnalco is de naam van het agentschap. Wagens van Lamnalco stonden vlakbij geparkeerd onder de Lamnalco kraan, Indische heren in gele Lamnalco hemdjes liepen rond met Lamnalco papieren. De werkende mensen zijn allemaal Indiërs of Filipijnen. De UAE-onderdanen werken niet, tenzij in officiële functies, zoals op het immigratiekantoor. Zíj houden de stempels in handen.
Als ik Mevr Lamnalco was dat zou ik niet graag hebben dat mijn naam zo overal op die slordige, gevaarlijke kaai te lezen stond. In geval daar plots moet ontruimd worden, gebeuren er ongevallen juist dóór het ontruimen. Daarom Mevrouw, ruim uw kaai op. Of zorg dat het gedaan wordt.
De wagen in. De deur was niet goed dicht: please, harder trekken ma'am. In zo'n mooie nieuwe wagen met de deuren slaan, jamaar, dat durf ik eigenlijk niet hoor. 30m verder de wagen uit: immigratiekantoor. Ik had geen pasfoto's van mezelf bij. Daarvoor moesten we het gebouw rond, daar hebben ze vier pasfotootjes gemaakt. Bij de immigratie hadden ze er maar twee nodig. Twee kreeg ik terug. Goed om te laten zien aan LM, dacht ik. 'k Sta er even blauw grijs op als zijn regenjasje, met oogjes op 20h20 : o/^o Over dat oud adres van LM heb ik geen woord gehoord. 'k Heb mijn paspoort afgegeven en een shore pass in ruil gekregen. Weer die mooie wagen in, deur weer niet goed dicht : please, harder trekken ma'am. 15m verder weer de wagen uit, wat papieren gaan afgeven op het kantoor van Lamnalco. De wagen in, deur niet goed dicht : please, harder trekken ma'am. Nu werd er wat doorgereden, misschien wel een volle kilometer. Wagen uit : Dental Clinic. Daar was ik sinds 11h naar onderweg. De tandarts was er nog! En het was onmiddellijk mijn beurt. Twéé meevallers op een dag. Dat mocht onderhand wel, vond ik in stilte.
Op 20 minuutjes was de kies er uit. Efkes schrikken van de prik en voor de rest geen centje pijn, de tand had zichzelf al voor een groot deel losgeduwd, vooral de afgelopen uren. De Indische tandarts bekijkt mijn papier niet eens, hij krabbelt iets op een ander papier, stopt alles in een omslag, doet die omslag dicht met nietjes (geen lijm?) en zegt iets over Medical Doctor. Jamaar, mijn papier moet ingevuld worden voor de captain en ... Medical Doctor, onderbrak hij mij. Weer de wagen in, weer de deur niet goed dicht : please, harder trekken ma'am. 50 m verder de wagen uit: Medical Clinic and Pharmacy. Ha, pharmacy, dat zal voor de antibiotica zijn. Niks Medical Doctor, ik zal de tandarts verkeerd begrepen hebben. Maar de chauffeur loopt de pharmacy voorbij en stapt de medical clinic binnen. Ja, dan zal ik maar volgen zeker? 'Gentlemen' hing daar tegen de muur. Goed, nu de Ladies nog, want sebiet voor we vertrekken, ikke efkes Ladies. 'Ladies' hing tegen de andere muur. Maar waar zijn de bijbehorende deuren begot? Nergens. Gentlemen & Ladies zijn aparte wachtkamers, niks anders. En de ladies mogen wel door de herenwachtkamer naar hun eigen wachtkamer gaan, maar in de dameswachtkamer komt geen ene heer binnen. Zelfs de dokter niet. Verboden terrein. -amai als daar iets gebeurt en hulp nodig is De assistente van de dokter is een Indische, gekleed in sari. Niks gesluierd, nog geen hoofddoek, en kórte mouwen.
Na enkele minuten schuifelt een zwart gesluierde dame de wachtkamer binnen met haar dochtertje. Een peuter in jeanspakje, afgezet met panterpluche. Ze had kanten biesjes aan haar sokjes en droeg een stuk of zeven speldjes in heur haar om haar paardestaartje in wording zo'n beetje recht te houden. Welke taal ze hier spreken weet ik niet, maar dada = dada. De moeder schat ik een jaar of 17, aan haar ogen te zien en aan de manier waarop ze zot deed met de kleine. "You sister?" vroeg ze. Sister ... wat zou ze daarmee bedoelen? Een non! Of ik voor een of andere missie werkte. Dat blauwgrijs jasje natuurlijk, en de schoudertas. Mijn haar piekte naar alle kanten -à la Connie Palmen maar iets minder erg-en geen schmink die dag. Eigenlijk zou ik voor een hedendaagse missiezuster kunnen doorgaan, ja. "No, I'm no sister. I'm from a ship. Tanker" wees ik met een vaag gebaar waar ergens waar de Golf zou moeten zijn. "Sorry, no anglisj" antwoordde ze. Met wat gebarentaal : het was haar eerste kind en het is iets minder dan een jaar oud. Als ze me dan toch halvelings voor een non houden durf ik dat allemaal vragen hè. Het is een rijke mevrouw denk ik. Haar handen en voeten waren beschilderd met van die roodbruine planten verf, henna. Dat wil zeggen dat ze personeel hebben of zoiets, dat ze niet zelf de huishouding moet doen.
Toen kwam de Indische assistente me halen. Eerst deed ze nog een babbeltje met de jonge vrouw in het zwart. Hoe genoeglijk allemaal. Ik vond het jammer dat er niemand was om een fotootje van ons drie te maken. Mijn tandpijn was over, ziet ge. Compleet ondenkbaar natuurlijk, daar een foto, maar 't zou toch een speciale foto geweest zijn : drie verschillende continenten in één wachtkamer. -waar komen eigenlijk al die oorlogen vandaan?
De dokter was geen Indiër. Misschien een UAE onderdaan, maar dan Westers gekleed (?) hij had in elk geval een Arabische naam, dat heb ik achteraf op zijn stempel kunnen lezen. Misschien moet een voorschrift van een Indische (buitenlandse) tandarts hier de handtekening van een UAE-dokter hebben? Het had in elk geval iets met paperassen te maken, want naar mijn tand werd niet gevraagd. De chauffeur kreeg het voorschrift mee en verdween naar de pharmacy. De UAE-dokter vulde ook mijn papier voor de captain in (oef). Tijd doorgebracht bij tandarts en dokter : from 16h15 till 17h15, stond daar. Yep, en ik was van 11h onderweg.
Ineens luid gejammer op de gang. Een krakend oude stem die zich bekloeg over het een of ander (?) De Indische assistente stapt de gang op, net iets te laat, een kleine kromgebogen oude vrouw slipte zo behendig langs haar heen de consultatiekamer van de dokter in, alsof ze dit nog gedaan had. Ze zweeg. Het onderste gedeelte van haar sluier had ze al afgenomen. Ze deed zo wat aarzelende pasjes, niet goed wetend welke richting uit. Ze leek me danig in de war. Ze draait zich mijn richting uit en ik zie dat ze een leren half-masker draagt, tot over de mond. Donkerbruin hard leer, met een patina van jaren. -de afbeelding die ik heb is een postkaart en zit in een collage achter glas, op het Net vind ik niks, alle hulp is welkom De dokter zegt iets kortaf tegen de assistente of tegen de vrouw. Het klonk een paar keer als 'na mama'. De assistente nam de vrouw zachtjes bij de arm en ze verdwenen allebei naar de wachtkamer. De dokter schreef verder. Geen woord over het gebeurde, we waren terug van efkes weg geweest, we waren weer in de 20ste eeuw.
Zo'n masker heb ik al eens in een film gezien, maar nog nooit, jamais, never in het echt. Ik denk dat het dient tegen striemende zandstormen, en mogelijk ook om de sluier van het gezicht weg te houden wanneer het waait, zodat de wind de sluier niet tegen mond en neusgaten drukt. In woestijn-omstandigheden zeer nuttig waarschijnlijk, maar het ziet er uit als een Middeleeuws strafwerktuig. Medical Clinic uit, wagen in : deur niet goed dicht, please harder trekken ma'am. Dat had ik ondertussen al moeten weten, maar ik was nog aan dat masker aan het denken. Hoe lang zou ze dat al dragen. Van haar twaalf tot haar tachtig? Dat is 68 jaar, elke keer voor ze de deur uitgaat dat ding ombinden. Niet één vrouw maar miljoenen vrouwen, al minstens zes eeuwen lang. De deur was hard genoeg dicht geslagen nu. Bij ons staan marteltuigen in musea.
Naar de immigratie, shore pass gaan inruilen voor mijn eigen paspoort. Weer de wagen in, vlam! Zozie, deur toe. Naar het Lamnalco kantoor gaan papieren afgeven. "Take a seat" zeiden ze daar. Als ze u doen zitten gaat het lang duren, zou een mens denken. Hier niet, ze doen vrouwen voor het minste gaan zitten. Ook (en vooral) als ik op hun vingers wil staan kijken om het een beetje te laten vooruit gaan. De kantoren zagen er Indisch uit, rommelig en gezellig. Of ik koffie wou. Met het watteke in mijn mond sliste ik iets als: "No tzsank you, toosz ekzstrazsion" Aan de medelevende gezichten te zien hadden ze dit onmiddellijk verstaan. Wat later heb ik het wattteke in een papierke gemoffeld en in mijn zak gestoken. Engels moet niet als Andalouzsizs klinken.
Er was daar ook een radiostation om contact te houden met hun boten op zee en tegen de kaai. Enkele minuten later mocht ik al weer recht staan. 'k Heb gevraagd naar kranten 'for our radio officer'. Oude kranten of die van vandaag? Oude zullen goed zijn, zei ik. Die brave meneer heeft een paar bureau's opgeruimd en iets uit een papierbak opgevist en heel het boeltje in een enorme bruine omslag gestoken. Allemaal voor onze R/O (marco). Daar zal hij blij mee zijn.
Wagen weer in en de deur goed dicht want we hadden zeker nog 30 m te rijden, van aan het kantoor tot aan de kaai. Ondertussen was het donker aan het worden. 'k Klauter tussen al dat gerief en de rommel naar de sleper. Daar moest ik niet zijn, het supplyshipke zou me terug naar boord brengen. 'k Klauter me een weggetje naar het supplyship. -bevoorradingsschipke- Er was ook een shipchandler die naar een ander schip moest, ze waren zijn marchandise nog aan het laden. Heel het achterdek kwam vol paletten te staan. Ja, daarvoor is het een bevoorradingsschipke natuurlijk. Binnen in het schip : zitplaatsen op rijen van vier. Goed, dan kan ik sebiet misschien een beetje gaan liggen. De verdoving was aan het wegtrekken en ik begon vanalles te voelen dat ik liever niet voelde. Bijna had ik getypt, 'dat ik kon missen als kiespijn'. Maar het wás kiespijn ...
Op de klok was het 18h. Nog één uur laden, nog één uur varen, om 20 h ben ik aan boord en om 22h (19h BT) bel ik naar België want daar is iemand jarig. Aan mijn planning zou het niet liggen hoor! Het was zachtjes beginnen regenen en er stond persies wat wind ook. De bemanning: vier Indiërs. De schipper was een Filipijn met iets Japans in zijn trekken. Hij leek me iets ouder dan ik, dus die Japanse trekken, dat zou wel eens heel goed kunnen -de Japanse bezetting aldaar, WOII-https://nl.wikipedia.org/wiki/Slag_om_de_Filipijnen_(1941-1942)
Van de schipper kreeg ik een cola. Het eerste dat ik weer in mijn maag had sinds 11h deze voormiddag. 'k Had wel een fles water in mijn tas zitten, maar aangezien ik niet wist of het nog ramadam was en ik heel de dag geen seconde alleen geweest was om in het geniept een slok water te kunnen nemen, was die cola meer dan welkom. En hij was nog goed koud ook. Wat een service. Dé cola van mijn leven, zo lekker. Ik lust geen cola, maar die dag plots wel. Suikers in mijn lijf. Energie.
Rond 19h vertrekt het schipke. Het had serieus wat meer power dan het sleperke van vanmiddag. 17knopen zeiden ze achteraf. De shipchandler moest naar de Kapetan Panagiotis, van de CERES-compagnie. Die naam heb ik onthouden omdat Panagiotis me iets zegt maar ik moet me nog herinneren wat. -de families Panagiotis en Krinakis waren mijn naaste buren in mijn studententijd Die shipchandler was niet echt blij dat ze mij eerst gingen wegbrengen, maar de schipper beslist, amen en uit. En hij moest zich niet meer druk maken over stores lossen bij daglicht, 't was toch al donker. Nà. En een beetje aan het brandstofverbruik denken ook hè. Ons schip lag dichterbij dan de CERES schepen (brandstof hè pipo!). En de schipper had besloten : eerst ikke. Count your blessings, dit is de 3de meevaller voor bibi deze dag.
'k Haal een pocketboek uit mijn tas, een detective, en ineens zie ik dat die blauwe strepen op de ene helft van de kaft een bloot vrouwenlichaam voorstellen, het slachtoffer in het verhaal, het lijk. 'k Zat wel tussen de Indiërs en er was geen ene moslim aan boord maar ik heb dat boek direct weer weg gestoken en gedaan of ik in mijn tas een zakdoek aan het zoeken was. De zakdoek zit in mijn linker jeanszak, maar ik moest iéts doen hè. Zakdoek gevonden, in mijn linker jeanszak dus, neuske snuiten. Ai, wat staat die leesbril hier te doen. Zet iemand een leesbril op alvorens de neus te snuiten? Euh, laat ons zeggen dat zoiets een Europese traditie is. Daarom dragen wij geen monocles meer. Dat snoot zo ongemakkelijk. (Nu geen slappe lach krijgen, m. Nu niet en hier niet. Later.) 'k Ben al een week bezig in dat boek en ik zie die kaft een paar keer per dag en daar aan boord pas viel mijn cent dat er een blote madam op staat. Niet zomaar een halve blote bast, neenee, een heel lijf. Stel u voor dat ze me bij de immigratie gevraagd hadden mijn tas leeg te maken. Die pocket had problemen kunnen veroorzaken. Serieuze problemen. Mijn lachkriebels waren op slag weg.
We vaarden de haven uit. Er stond nogal ruwe zee, maar het was best uit te houden. Iemand van de Indiërs bezorgde me een bekertje koffie. De koffie danste nogal, maar niks om lelijk over te doen. Na een kwartier ongeveer, toen we uit de luwte van de bergen waren, begon de ellende pas echt. Nu waren we op volle zee en dit was niet meer om te lachen. 'k Ben wijselijk gaan liggen. "Bad conditions" zei er ene met een beleefd grimas. Zeg dat wel. Hetzelfde weer als toen in januari in Sines, Portugal -tekst 190, 8 Beaufort-of in Galveston, Texas in 1995, op weg naar schip 26. -een relaas dat niet in de correspondentie zit Hoe we daar toen zonder ongelukken aan boord geraakt zijn weet ik zelfs niet meer.
Oei, dit blad is vol. De rest van het verhaal in de volgende brief dan maar hè, want er moet nog iets komen hoor ...
Dag allemaal, hier de watergazet. Morgenavond hebben we nog eens barbecue. De vaarwel van capt PO. Dat is dan zeer genereus van hem, want met capt PP-LM zal het noppes worden, denk ik.
Gisteren heeft choff Fraco (hij monstert ook af op 28/01) een begin gemaakt aan de Bombes au Chocolat. Hij zal ze klaar hebben de avond van de barbecue. Gisteren : de vormen insmeren met een laag slagroom en die in de diepvriezer laten hard worden. Slagroom was er niet genoeg, dus heeft hij zelf een mengsel ineen gebokst, een noodoplossing, een recept van scheepskoks. Iets met boter & suiker en verder weet ik het niet meer (melk?) En het is geen crème au beurre hoor, het is een luchtiger mengsel. Tiens, moesten die vormen niet eerst bevroren worden om de room te doen 'pakken' op de wand? Anders zakt dat roomfabrikaat toch naar onder? Dat moet ik sebiet eens vragen. Vandaag moeten de vormen opgevuld worden met een soort mousse au chocolat. Die moet voldoende afkoelen om de slagroom in de vorm niet te doen smelten, maar voldoende lauw blijven om hem te kunnen gieten. Vandaag dus het echte werk. Dan gaan de vormen weer de diepvriezer in om de mousse ook te laten bevriezen. Morgen wordt dat alles efkes in een bain-marie gedompeld om de bombes los te krijgen van de vormen. De vormen worden omgekeerd op schotels, de bombes komen zachtjes los, klaar. Serveren maar. Nu hoop ik dat hij me vandaag roept wanneer hij er aan begint. Gisteren heeft hij me niet gebeld. Vergeten waarschijnlijk, maar hij heeft de laatste dagen ook veel aan zijn hoofd. Veel paperassenwerk en valiezen maken. Hij wordt vervangen door Kram. Kram is al aan boord sinds 02/01, dus die is al ingewerkt. Daar moet Fraco zich tenminste al geen zorgen meer over maken. En 2de stuur JM wordt ook afgelost, door ene Pjotr.
'k Vroeg Fraco waarom hij aan zo'n bewerkelijk dessert begonnen was als hij het al zo druk heeft. "Ach, zei hij, zo ben ik hè. Met mijn grote mond beloof ik soms te rap iets en dan moet ik het doen ook hè." Toen vroeg capt PO of er nog speenvarkens waren en hoeveel er moeten ontvrozen worden voor de barbecue, want 't zagen er maar kleintjes uit. "Awel, zei Fraco daarop, dan zal ik een vulling maken." Luid gelach in de bar. Fraco had nog maar juist gezegd dat hij niet meer zo snel iets zou beloven en hij trekt zich direct een nieuw jobke over het hoofd. Groot applaus ook. Fraco kookt gewoon gráág voor de mensen. -een milde vorm van zorgdrang?
Dit schip moét subito presto de droge dok in. De veiligheidsdocumenten zijn verlopen. De verlenging van 6 maanden is ook verlopen. Nu zou de rederij in Antwerpen opnieuw een verlenging aanvragen vertelde Kram deze morgen aan het ontbijt. Van verlenging naar verlenging ... hoelang blijft dit schip dan zeewaardig, vroeg LM zich af. En nu vraag ik mij dat ook af. Vanaf 01/02 zouden we volgens de internationale conventies een GMDSS moeten hebben ipv een radiostation. GMDSS = Global Maritime Distress and Safety System. Een automatisch station met satellietverbinding en andere nuttige dingen, kortom iets dat op andere schepen al járen geïnstalleerd is. Op die ouwe OBO's in 1990 al, maar dat was onder Belgische en later Luxemburgse vlag. Onder Bahama vlag mag de dynastie in Antwerpen wachten tot de uiterste datum? En wat nu?
Ik hoop dat alle verlengingen geweigerd worden. Dat ze nu eens laten zien daar in London (of Edinburg?) dat ze niet alleen op papier jammeren over nonchalant beleid onder goedkope vlaggen, maar dat ze daartegen optreden ook: van Fujayrah recht naar Singapore, de droge dok in. En rap wa, zouden zij dan zeggen, in het British. Et que ça saute! Van Singapore naar Fujayrah was het 11 dagen varen. Als we hier nu direct vertrekken en een streepke bijgeven zijn we intijds in Singapore voor de droge dok. In Singapore kunnen de mensen ook afgelost worden, zij het dan 4 of 5 dagen later. Pôôôôtver-hier-en-ginder. Het is 17h voorbij en ik ben vergeten te gaan kijken in de keuken of Fraco daar bezig is/was. Nu zal hij gedaan hebben natuurlijk. Sebiet is het avonduurtje. En de vulling voor de speenvarkens heb ik dan ook gemist? Zeg dat 't niet waar is! Niet dat wij op ons terras thuis zo direct Boergondische Roosterfestijnen gaan aanrichten, maar ik ken mensen die daar wel plaats voor hebben. Môja, misschien kennen zij recepten voor speenvarkvullingen al jaren uit het hoofd ... -en die staan nu op 't Net ook
1999-01-23 ~ op anker, UAE, Golf van Oman
Het weer is beter dan gisteren, veel minder wind. Misschien kan de barbecue toch doorgaan. En er zouden vandaag ook duikers komen. In opdracht van wie heb ik niet gevraagd. Worden ze gezonden door de verzekeringen, of door de rederij in Antwerpen? Zijn ze door Singapore gezonden voor prospectie? Duikers komen niet zomaar uit zichzelf onder een grote tanker duiken. Dolfijnen soms, duikers niet.
Enkele dagen geleden is een Nederlandse meneer aan boord geweest om aan de radar te werken. En er was ook een ganse walploeg van Aalborg om ... eh, efkes spieken in LM zijn werkboek : E.G.B., two elements blinded off, row 2 & 3 (by shore team Aalborg). Ziezo, nu weten we al meer hè. Jááá, alsof ik daar iets van snap! Ik typ dat werkboek, dat is alles. EGB = Exhaust Gas Boiler, da's de ketel. Enfin, een ganse walploeg dus. Zie mensen zijn allemaal Europeanen uit verschillende landen. Zij zijn hier (UAE) gestationeerd. En ik heb weer een kans laten voorbijgaan om brieven mee te geven. Ze liggen al enkele dagen verzendklaar, ze hadden kunnen vertrekken met een mooie UAE-postzegel op. Da's wat kleurrijker dan een stempeltje van het agentschap. Weer niks dus. Volgende keer beter.
JM (2de stuur) vertelde aan het ontbijt dat de volgende reis al vast ligt: hier vertrekken 03/02 en op 07/02 laden in Saoedi-Arabië, daarna bijladen in Irak, vervolgens lossen in Fujayrah, weer hier waar we nu zijn. Awel? En de droge dok die ons beloofd was? Ik heb belangrijke boodschappen te doen in Singapore hoor! 'k Moet CD-Roms gaan halen voor een Playstation in België. Dat had ik beloofd. Dat is dus niet gelijk wat hè. Daar zit een jong iemand thuis op te wachten. JM verschijnt al een paar dagen aan het ontbijt van 07h20. Loopt hij dan de wacht 4-8 niet meer? We liggen hier op anker toch maar wat te liggen. Misschien mag aspirant Ive de wacht wel alleen doen, wanneer we op anker zijn. Tot 03/02 op anker, kermille. Dat is nog 10 dagen. Voor de mecaniciens is dat misschien goed, dan kunnen ze aan vanalles verder werken omdat de meeste machinerijen toch stil liggen.
Over faxen verzenden van hieruit: dat is hier een calvarie aan het worden omdat het toestel in de cabine van de captain staat. capt PO had vorige woensdag niet veel zin. (En het zal er niet op verbeteren wanneer capt PP-LM in die cabine woont, volgende week). De fax voor Brussel vertrok direct, die voor WdL&Co en hij had geen zin. "Weet ge ..., voor zo'n korte faxjes hè, zijt ge beter dat ge over Satcom C gaat. De marco zal u wel uitleggen hoe dat werkt." In feite zei hij : bol het af en val mij niet meer lastig met uw faxen. Daar komt het op neer. Want of een fax vlot of niet vlot vertrekt, dat heeft niks te maken met de lengte van de tekst. Maar dan ook NIKS. Als een fax vertrekt, begint hij te verzenden, zelfs al is de tekst 100 cm lang. -enfin, dat brein was dus kaptein
Satcom C : http://www.tls.uba.be/Files_Web_tls/Mar_Comm_on3wvs/Maritieme%20communicatieSatelliet.pdf Satcom C is direct in te tikken op een klavier in het station, rechtstreeks in DOS met die vervelende cursor en met maar een paar leestekens beschikbaar. En in qwerty op de koop toe. DO-21/01 ikke gaan tikke in het radiostation. 'k Lees de tekst eens na, verbeter de typfouten en zeg 'klaar' tegen de marco. De marco print het bericht, geeft mij de print en dan zie ik dat er toch nog m's staan waar het n moet zijn en zo nog het een en ander. Maar ik dierf niet meer vragen of ik snel nog een paar dingen kon verbeteren. Hijzelf tilt niet aan typfouten of tekstopmaak & bladschikking, dus voor de anderen op de schip en de rest van West-Europa : la même chose.
Wanneer hij namen voor de e-mails intikt moet ik hem goed in het oog houden voor twee keer twee dingen. Dat hij de juiste bijlage (in doc) met de juiste mail meezendt én dat hij de bestandsnamen van de twee bijlagen in doc juist intikt. Daarover sebiet meer (**)
Faxen ontvangen is helemaal geen probleem. De capt steekt de ingekomen fax in het bakske naast onze deur. Enfin, den deze toch. Maar verzenden, oeioei, ocharme ochottetoch: enkel als het geen moeite kost en dan nog. Dat ze het faxtoestel maar op de brug installeren in droge dok Singapore. Ze moeten toch flink wat lijnen herleggen voor de GMDSS. Dat kunnen we eindelijk weer gaan faxen bij jonge stuurlieden, die houden over het algemeen hun humeur beter in bedwang dan deze playboy op zijn retour. Tot ze zelf captain zijn natuurlijk, dan valt de sociale controle weg. Maar dan zijn er opnieuw jonge stuurlieden met wie er te praten valt natuurlijk. Besluit van mij : faxtoestel op de brug, zoals gebruikelijk is. -'k vraag me af welk glorieus wezen een toestel van openbaar nut in zijn cabine laten zetten heeft
(**) Om een e-mail bij de marco te verzenden, verzonden te krijgen, doe ik het nu zo : -het ging er toen nog primitief aan toe hoor, in 1999 Ik gebruik twee verschillende papierkes, met daarop elk twee lijnen. Niet meer vier lijnen op één blaadje zoals de eerste keer, want toen kwam er rook uit zijn oren van het nadenken. 'k Schrijf nu de e-mail adressen met daaronder de namen van de berichten (dat zijn die twee lijnen) telkens in twee verschillende kleuren om mogelijke verwarring uit te sluiten. Het papierke met groen geschreven adres en groen geschreven bestandsnaam = Didi&Co Het papierke met blauw geschreven adres en blauw geschreven bestandsnaam = PP&Co Op de diskette staat elk bestand in een afzonderlijke directory -map heet dat nu-en raad eens, de twee directories hebben elk de betreffende naam! Op die diskette zet ik telkens maar twee directories -mappen-met daarin telkens maar 1 mail. Het is een transport diskette. De onze verlaten de cabine niet.
Als hij de directories van de diskette naar zijn C: kopieert heeft hij het bestand vanzelf mee. Dan kan hij zich niet vergissen, welk bestand naar welk adres moet. Maar nee. Hij haalt ze allebei uit hun directory en op zijn vaste schijf poot hij ze vlak onder mekaar neer. "Enneuh ... wat moet er nu naar wie verzonden worden?" Ja komaan hè zeg, wat een warhoofd. 'k Zal ik het wel proper opsplitsen, de sul gooit het op eenzelfde hoop. En wanneer hij dan begint te sukkelen met die twee vervelende bestandsnamen van elk zes cijfers dan zou dat míjn fout zijn?
Nu weet hij niet meer op welk papierke hij moet kijken want de betreffende directorynamen -mapnamen- heeft hij niet op zijn C: gekopieerd! Nu moet hij weer naar die vervelende bestandsnamen van zes cijfers gaan kijken, het gezoek en gesukkel kan beginnen alsof er nooit een duidelijke directorynaam gestaan heeft die in het oog springt en gelijk is aan het betreffend e-adres op het papierke. Daar had ik iets op gevonden. Wanneer ik zie dat hij begint aan de mail voor PP&Co schuif ik het blauw geschreven papierke naar voor en neem het groene uit het zicht. Wanneer hij dan aan de mail voor Didi&Co begint schuif ik het groen geschreven papierke naar hem en neem het blauwe uit het zicht. Dat doet men bij zeer jonge kinderen ook, als men wil dat ze zich concentreren, doseren. Niet teveel stimuli tegelijk.
Ha jamaar nee, zo niet hè! Ik moest ze alle twee laten liggen want anders kon hij niet zien ... Niet zien dat hij zich vergist had en zou moeten herbeginnen? Niet zien dat hij zich opnieuw vergist had en opnieuw zou moeten herbeginnen? En maar zuchten. 'k Moet dus niet alleen op zijn denkwerk & tikwerk letten, ik moet ook zorgen dat ik niet op zijn teentjes trap. Vorige donderdag was er al een volle week over gegaan en liet hij me rustig schuiven met mijn groen en blauw geschreven papierkes. Hij had er zeven keren kunnen over slapen en had blijkbaar besloten dat mijn geschuif men blauw en groen geschreven papierkes hem tijd en een aantal verbeterbeurten bespaart. Plus het aantal begeleidende zuchten.
Terwijl hij eigenlijk hè, voorlopig enkel de laatste twee cijfers op het scherm moet vergelijken met die op het papierke en hij weet wat naar wie moet. Maar dat ga ik hem niet diets maken. Want de dag dat de bestandsnamen weer gelijk lopen, is hij weer van slag. Dat kunnen we niet hebben hè, dat mogen we hem niet aandoen. Bvb: 02-04-07.doc = februari, de 4de, 7de mail. Hoe gaat hij het dan doen zonder directories? Op twee verschillende diskettes dan maar. En dat hij ze dan één voor één verzendt. Zo zal hij geen twee bestanden op zijn C: neerpoten, want anders is het weer mijn fout, of die van Microsoft.
Daarstraks mocht ik in het bureau bij cheng Venes iets gaan printen in kleur voor LM, want daar staat een HP690C kleurenprinter. In zijn bureau stormt nog meer zwart gruis rond dan bij ons in de cabine. De printer knarste ervan. Dat doet zeer & pijn aan mijn hart. Zo'n mooi materiaal dat staat te verzanden omdat de ventilatie zoveel grauwe vuiligheid binnen blaast. Dit is toch een tanker, er circuleert geen stof van de lading zoals op een bulkcarrier na het lossen of laden. Hij mag die HP690C gerust bij ons zetten hoor, ik dek hem wel af wanneer hij niet in gebruik is. Dat doe ik met ons eigen printerke ook. En wanneer ik hem nodig heb zing ik ia-deja, omdat een printer een papegaai is. En dat helpt hoor. Hij knarst nog niet. klank aan voor deze klassieker : https://www.youtube.com/watch?v=QE-esm49N-o , 00min35
Gisteren heeft LM de vorige brief nagelezen en er moesten 3 alinea's uit. 'k Had twee verhalen door elkaar geklutst. De ene pomp is de andere niet en ik had de twee verhalen aan mekaar gebreid. Volgens mij was het een samenhangend verhaal, maar LM moest efkes slikken. De machinerijen hier aan boord hangen wel raar aan mekaar maar zó raar nu ook weer niet. Of ik misschien iets wist dat hij niet wist? Bibi in Machineland. 'k Zal hem eens Alice in Wonderland doen lezen, dan valt Liefste Mijn zijn rondelleke misschien hoe weinig ik er van snap.
Daarstraks begaf ik me aan een jobke dat ik al had mogen gedaan gehad hebben de tweede dag dat we aan boord waren. De afdekplaat van de Japanse stopkontakten is in inox. 't Is een tamelijk grote, ze hangt goed in het zicht en ze plakt van de nicotine. Met een vochtig doekje + Mr.Proper krijg ik ze niet schoon. En ik ga rond stopkontakten niet met veel zeepsop schrobben ookni. Daarom had ik aan LM staalwol gevraagd om die plaat droog te kunnen afschuren. 'k Trek de stekker van de transfo uit en ik begin te frotten. Trekken die rondvliegende metalen splintertjes toch wel vonken zeker. daarmee is die afdekplaat zo vuil! Iedere voorgaande stewardess of steward is daar wijselijk af gebleven, behalve deze hier. 'k Zit nog te bekomen. De plaat losvijzen dan maar en afwassen onder de kraan. Een andere keer hoor, vandaag niet meer.
1999-01-24 ~ op anker, UAE, Golf van Oman
Op anker, UAE, Golf van Oman ... dat weet iedereen nu wel zeker? Het begint monotoon te worden. Op papier bedoel ik. In het echt zo niet.
De barbecue was lekker. Deze keer geen Filipijnse karaoke achteraf maar nu een basketbalmatch. -verhaal apart-Op een volle maag? Bôf, ja zeker. Het varkentje had geen vulling maar de bombe au chocolat was een succes. Fraco kreeg applaus en glunderde. -hier hoort ook een verhaaltje bij
Gisteren rond 17h herlees ik het schrijfsel van de dag eens en ik vind dat de beschrijving over het e-mail verzenden nogal struis en onvriendelijk klinkt en daardoor misschien zelfs ongeloofwaardig overkomt. 'Misschien moet het weg, ik delete het er van tussen'. Dat was een acute aanval van zelfcensuur. 'Eerst nog wat laten staan, ik bekijk het wel wanneer ik ga printen', misschien krijg ik het opgelost met wat schaaf- en sliswerk. Vriendelijker woordgebruik zou misschien helpen. Wacht efkes ... to please the audience? Om de lezer te behagen? Dát zou pas zelfcensuur zijn. Vandaag ben ik blij dat het er allemaal nog staat zoals het er staat en ik verander geen letter tenzij typfouten want ik heb gisterenavond verhalen gehoord over de marco die mijn ervaringen alleen maar bevestigen. En dat staat niet op de marco zijn voorhoofd hè, dat hangt ook niet geschreven in de alleyway, dat moet een mens allemaal zelf ontdekken. En ik maar proberen te snappen waar de misverstanden en de vreemde toestanden vandaan komen. Wat een schade in de verstandhouding met de andere mensen en wat een tijdverlies! Dat allemaal door die tête de linotte, dat warhoofd. Om van te schreien.
Heel de slopchest-situatie staat nu in een gans ander licht ook. Daarvoor moeten we efkes terug naar WO-30/12. Dat is de dag dat cheng Leu (de vorige chief engineer) luidop in de mess staan roepen heeft tegen capt PO, met getuigen erbij. Tussen 18h & 18h10 was dat. -tekst 278- Om 19h15 was het slopchest (drankbedeling) en mochten LM en ik geen bier meer hebben voor de cabine. "Bier enkel in de frigo van de bar". Volgens wat ik toen van de marco zijn uitleg begreep was dat vanaf die dag voor iedereen zo. VANAF DIE DAG , want de woensdag ervoor (23/12) hadden LM en ik drie bakken getekend en meegekregen. Volgens mij was 'bier enkel in de bar' een nieuwe maatregel én een rechtstreeks gevolg van het geroep van Leuke Leu een uur tevoren in de mess. We vroegen de marco geen verder uitleg omdat hij die op voorhand al afblokte met "Don't ask me why, ik volg enkel instructies, ik vaar al 25 jaar". Dat was dus WO-30/12. ZA-02/01 monstert cheng Leu af. In de weken die volgen blijft het slopchest systeem zoals het is, hoewel ik regelmatig lege bierkartons tegenkom op andere verdiepen dan dat van de bar. Er zijn dus mensen die al wél bier krijgen voor de cabine?
ZA-16/01 hebben we opnieuw het een en ander nodig en gaan om 19h15 naar de slopchest. 'k Vraag toch nog maar eens efkes: "No beer for the cabin?" in het geval het verbod niet meer van kracht zou zijn en vermits ik lege bierkartons op andere verdiepingen dan op het verdiep van de bar had zien rondslingeren. Leuke Leu was dan al twee weken weg en uiteindelijk waren noch LM noch ik betrokken geweest in toen dat gedoe van hem op WO-30/12. Nee, geen bier voor de cabines, enkel voor de bar. Oké, meer is dat niet. Dan blijf ik wel twee keer per dag een paar pinten beneden halen. As simply as that. Wat blijkt gisteren uit een gesprek met cheng Venes, choff Fraco en 1steoff Kram : die maatregel dateert niet van WO-30/12. Helemaal niet. Dat systeem is al in voege sinds augustus '98. Al zes volle maanden.
De marco had de nieuwkomers (LM & ik) moeten op de hoogte brengen van de gebruikelijke gang van zaken aan boord van dit schip. Waarom doet die uil dat dan niet? En hij had ons op WO-23/12 geen bakken bier mogen meegeven naar de cabine, omdat zoiets tegen de gebruikelijke gang van dit schip is. Waarom doet die uil dat dan? Omdat hij een uil is. Ze hebben nog sterkere staaltjes van zijn doen en kunnen verteld. Sommige gesprekken zijn zeer verhelderend.
Zodus kan ik mijn relaas over zijn methode (of het gebrek aan methode) over het e-mail verzenden laten staan zoals het er staat, zonder slissen of vernissen, want al komt het ongeloofwaardig over, hij heeft nog lomper stoten uitgehaald. En die zijn óók echt gebeurd.
En zo komt het dat wij pas vijf weken na aankomst hier aan boord weten waaraan en waaraf. Hij had het ons toch bij de eerste slopchest gewoon efkes kunnen zeggen hè, ipv ons drie bakken mee te geven en ons in ons gedacht te laten. En ik maar denken dat we 'gestraft' waren door dat geroep toen van cheng Leuke Leu. Hoewel wij twee dan toch bier in de bar mochten tekenen? Die lege bierkartons links en rechts in de alleyways ... tja, dat zal dan een stil circuit zijn zeker? Tot zover deze uilige marco in de praktijk.
Maar hij is wel een geniale uil. Wanneer en als hij iets uitlegt gaat hij persies in een andere modus en dan maakt hij er zijn werk van tot een mens het begrepen heeft. Glasheldere uitleg. Dat soort momenten zijn er ook. Het gekke is dat ik hem dan niet verkeerd begrijp. Een didactisch talent. Die man had professor moeten worden aan de marconistenschool in Gdansk en wegblijven uit de praktijk van boord.
Hoe ik dat zo ineens weet? Awel, ik ben gisteren en eergisteren aan de wal geweest. Niet voor de lol of voor een uitstapje of om te winkelen, maar naar de tandarts. Mijn knieën knikken nu nog. Niet door de tandarts zelf hoor. Die brave meneer heeft op een kwartier mijn probleem opgelost. Tand er uit en gedaan. Maar al de rest die erbij kwam kijken, amai. Door het slecht weer heeft de schipper van het bootje me mee terug genomen naar de wal. 'k Zou het verhaal beter beginnen van bij het begin eigenlijk hè. Maar dit blad is vol. In de volgende brief dan maar. Allen daarheen.
In een machineruimte waar ongeveer ALLES lekt, bestaan ze het de drains tóch dicht te laten want daar zou het vandaag per mirakel nu eens juist niét lekken zie. Juist daar niet en juist vandaag niet. Dat kunnen zij ruiken van uit hun stoel in de control room dat dit de eerste 24hrs niet zal gebeuren. Als drains niet openstaan om water te laten weg lopen, verzamelt het water zich en stapelt zich op in dat stilstaand systeem. Zo geraakt het in compartimenten waar het niet mag komen (en waar het ook niet komt wanneer het systeem in werking is) en maakt daar vanalles kapot. En het is een zeer groot systeem, het water zou zich blijven opstapelen ... Dit is nogal schematisch beschreven, ik weet het, maar als LM het mij niet in simpele beelden vertelt wordt het te technisch voor mijn kopke en dan snap ik zelfs de dingen niet meer waarvan ik eerst dacht dat ik ze begrepen had.
En tijdens de miserie met de drain liepen er weer een paar rond te wandelen daar beneden, het was weer eens hun afdeling niet. Dat soort mensen is puur ballast aan boord want ze bezetten de plaats van échte mecaniciens die wél willen werken en die wél de handen uit de mouwen steken wanneer iets gebeurt. Als het machien hen niet interesseert, waarom laten ze zich dan aanwerven alsmecanicien? Omdat ze moesten van hun grootvader?
Op alle schepen zijn er op tijd en stond mechanische problemen. Bij tijd en wijle. En bij tijd en wijle zijn er menselijke problemen. Op tijd en stond. Soms zijn ze er tegelijkertijd, de mechanische en de menselijke, want mechanische problemen kunnen danig op menselijke zenuwen werken. Aan boord van dit schip wordt LM alle dagen van de werkweek, en op een schip zijn dat er zeven, geconfronteerd met beide soorten problemen, meerdere keren per dag.
Tiens, we varen ineens weer, en aan het kielzog te zien draaien we ook ... terug naar de Emiraten? De elektrische motor voor de watertoevoerpomp gaan halen?
1999-01-19 ~ op zee
Van alle leidingen en pijperijen die niet lekken moeten we zeggen dat ze NOG NIET lekken, want een pijpleiding die niet lekt is hier daarom nog niet betrouwbaar. Die lekt nog niet, da's alles wat er kan van gezegd worden. En wat stroomt er zoal door die leidingen: zware stookolie (fuel, HFO), smeerolie, zout water, zoet water, lucht onder druk, stoom ... Om 05h15 telefoon, een serieuze lek in een fuelpipe. LM naar beneden. Van 's morgens vroeg op de nuchtere maag met de voeten in plassen fuel staan fakken in de walmen. Plassen zo groot als tuinvijvers en de walmen zijn gewoon stank. -gezonde lucht op zee, zeggen ... de reisfolders
Vanaf vandaag is Bogdan, de 3de mecanicien dagman. Dwz dat hij geen zeewacht meer loopt (00h-04h/12h-16h) maar de gewone daguren doet, zodat cheng Venes en LM kunnen controleren of hij nu effectief werkt en of hij het 9de & 10de werkuur wel doet. Wie neemt die acht uren wacht dan over? De twee vierdes. Zij lopen ook geen zeewacht meer (4hrs op - 8hrs af) maar ze lopen nu havenwacht, dat is 6hrs op, 6hrs af, en dat is een moordend ritme. Allemaal door die dwarsligger van een Bogdan. De ene 4de mecanicien doet 00h-06h/12h-18h en de andere doet 06h-12h/18h-24h. Ze begrepen het wel, zeiden die brave jongens. Wat ze daar volgende week over denken is een andere kwestie. Zeewacht lopen, kan het gestel maanden volhouden. Havenwacht is gans andere koek, want zij lopen nu ineens 12hrs wacht ipv 8hrs en het slaaptekort zal zich na een paar dagen laten voelen. Havenwacht is oké wanneer er op korte tijd veel werk moet verzet worden. Op termijn is dat uurrooster een ramp voor het gestel. En dan heb ik het alleen nog maar over de slaap. Want in die twee keer 6hrs dat ze vrij zijn moeten ze niet alleen voldoende slaap zien te krijgen maar ook nog douchen en scheren, eten, al eens een was doen, een brief schrijven naar huis, een beetje lezen of eens een video kijken ...
De aanwezigheid van één parasiet aan boord heeft dus niet alleen gevolgen voor de job van andere mensen, maar ook voor hun nachtrust, hun vrije tijd en hun sociaal leven. En dat allemaal door 3de mecanicien Bogdan, die zijn 9de en 10de werkuur niet weet staan op de klok en op momenten dat ze beneden elk paar handen heel hard nodig hebben daar wat de wandeltoerist uithangt. Er zal waarschijnlijk wel meer aan de hand zijn als LM het woord parasiet gebruikt.
Zojuist heb ik een mail ontvangen van S, en hij wist te vertellen dat de naam Bogdan in het Nederlands 'godgegeven' betekent. Hadden we dat toen maar geweten, dan hadden we er godgeklaagd van gemaakt. Want er was niks godgegeven aan dat larf. Dankuwel voor de toelichting, S! 😉
Voor het ogenblik varen we in ballast, zonder lading dus, en alles rammelt en davert hier. Gisteren heb ik de enveloppen voor de vorige brief geschreven, amai, de adressen zijn nog net leesbaar. Vannacht heeft de frigo ons een keer of drie wakker gemaakt. De motor tikt en klopt en roffelt gelijk iemand die met veel enthousiasme de eerste les drummen aan het oefenen is. Schele hoofdpijn. En voor LM al telefoon wegens lekkage ellende om 05h15. De dag was goed begonnen.
15h20 : daarnet in de alleyway gehoord dat we een uurke trager gaan varen. De frigo stopte gelijk met zijn slagwerk. Het is hier rustig stil nu. Alleen een beetje gesuis van de wind. De patrijspoort staat op een kier. Nu nog die hoofdpijn zien weg te krijgen. Dat zal niet lang duren, de wind ruikt lekker en het is hier suis-stil.
In een oude Knack die hier ligt las ik dat ik een draak ben, volgens de Chinese horoscoop. Tot daaraan toe. En LM is ook een draak. Da's dan gedeelde smart. Maar toen ik las dat naaste familieleden van mij een geit en een zwijn zijn ben ik ermee gestopt.
Choff Fraco zijn termijn zit er bijna op. Nog twee weken. Hij ruikt zijn stal al, denk ik.(*) Aan zijn gespreksonderwerpen te horen staat hij al thuis aan het fornuis. Voor hij afmonstert gaat hij nog een Bombe au Chocolat maken voor de zielepoten die aan boord moeten blijven. Hij heeft daarstraks uitgelegd hoe zoiets eruit ziet en hoe dat ineen gestoken wordt. Simpel, maar precisiewerk! De temperaturen moeten kloppen, 't moet juist zijn. Als hij drie dagen na mekaar een paar uren vrij heeft kan het lukken. Maar dan mag er echt niks tussen komen en moeten ze hem met rust laten natuurlijk -hem niet komen halen voor een inspectie, zoals toen met die paella
Zo heb ik ooit eens mogen staan kijken hoe chef RD een Saint Honoré maakte. Ook heel simpel hoor, uit de losse pols deed hij dat. En met 40 jaar métier in de vingers. Als assistentie heb ik hem op het einde de bokaal kriekjes aangereikt. -tekst 180
(*) Ook nog efkes tussendoor : wanneer iemand zijn stal ruikt is dat in het Frans écurie, niet étable. Écurie is voor paarden, étable is voor runderen. En wie wil er nu een rund zijn ...'k Hoorde cheng Venes écurie zeggen. Oeps! Op twee tellen heb ik daar het woord étable vermeden, door simpelweg efkes te zwijgen. Awel, dat zal ik eens wat vaker doen zie. Simpelweg zwijgen, met een Mona Lisa glimlach misschien, vanwege de afgebroken tand op de maïskolf -tekst 276- De afgebroken tand heb ik al. Nu nog oefenen in glimlachen en zwijgen. Van zodra daarin vordering is laat ik ulle iets weten.
1999-01-21 ~ op anker, Golf van Oman
Gisterenmiddag vertelde LM mij een Top Secret, hij wist het van cheng Venes en die mocht dat ook niet voortvertellen, dus in alle vertrouwen blijft dat onder ons hè: halleluja, capt PO monster af. Oef. Nog vóór we de droge dok in gaan? Maar hij zou vervangen worden door capt PP-LM. Dié, ja. Dat PO afmonstert is een opluchting, een verademing, maar dat PP-LM komt vind ik erg. Wel, gisteren vond ik dat erg, vandaag al wat minder. We zetten ons weer schrap, dat alles. Op het vorig schip -schip 29- vond hij zijn draai niet, hij was daar niet in zijn sas (en dat hebben we geweten ook). Hij sprak toen regelmatig over dit schip alsof dit het schip van zijn dromen was. Misschien vindt hij hier zijn draai weer wel. Laat het ons hopen 'hein'!
Gisteren is er post aan boord gekomen én via de Franse rederij én via de rederij in Antwerpen. Maar er was niks bij voor ons. In een krant van 13/01 lees ik dat het zo'n slecht weer geweest is in België, te laat gestrooid en andere vries-ellende op de weg. Hier is het om en rond de 25°C. Dat is goed uit te houden, stralende zon, een licht briesje en af en toe een klein wit wolkje dat op bezoek komt.
Gisteren ga ik een fax afgeven bij capt PO. Het toestel staat in zijn cabine en niet op de brug of in het radiostation, stel u voor! Hij zegt iets over 'niet genoeg contrast'. Daar denk ik het mijne van, maar zeg iets beleefds als "Misschien wat weinig contrast omdat ik wat zuinig geweest ben in de keuze van het lettertype en in de opties van afdrukkwaliteit." Vooral dat laatste is van belang ivm contrast. Zegt die knuppel : "Neenee, ge moet dat afstellen aan de printer". Aan de printer? Mô vent toch. Daar staat een inktkraan op zeker, zoals op de stencilmachines van vroeger. Op inktjets is dat niet meer Meneer, op de onze niet en op de uwe zeker niet. Hij heeft een HP690C staan en komt dus iets vertellen. -een printer krijgt zijn instructies van de computer en voert die uit, de contrastregeling moet dus van de computer komen
Ondertussen is er bevestiging gekomen van de rederij in Antwerpen, capt PO op 28/01 naar huis gaat en wordt afgelost door capt PP-LM. LM weet van cheng Venes dat het capt PO niet schikt om nu al naar huis te gaan. Hij had zijn vierde maand nog willen doen. Capt PP-LM is van schip 29 tegelijk met ons afgemonsterd in Tenerife. -dat was een zeer merkwaardig gebeuren, daarover moet ik nog een tekst inlassen Misschien zijn zijn verlofdagen ondertussen helemaal opgebruikt. Dit schip is ook ooit al in Tenerife gaan lossen. Ook aan de boei, maar er was alle dagen een bootje om aan de wal te gaan. Hoe geraakt men aan een bootje? Door als captain de telefoon te nemen en er een te bestellen en verder een dienstregeling op te stellen. Geen telefoon van de gezagvoerder, geen dienstregeling, geen bootje voor de bemanning. Vorig jaar september vond PP-LM een bootje niet nodig, dus kwam er geen. Meneer had het 'niet nodig' gevonden. Zo is dat enge manmens.
1999-01-22 ~ op anker, Golf van Oman
Sinds gisteren doen de twee 4de mecaniciens geen 6-op-6-af meer, geen havenwacht meer. Cheng Venes heeft beseft dat hij door Bogdan de 3de mecanicien als dagman in te zetten de verkeerde personen raakte. Ze doen nu alle drie weer zeewacht, 4-op-8-af, mét de 2hrs extra natuurlijk. Of Bogdan nu al zijn 9de en 10de werkuur op de klok weet staan is weer een andere vraag. Cheng Venes is er absoluut niet rouwig om dat capt PO afmonstert. -en ik was dat ook niet, maar dat is een verhaal apart Enkele dagen geleden gaf PO weer eens een sneer aan tafel, gericht aan cheng Venes maar 't was voor heel het departement machien bedoeld : "Och, is dat nu nog niet klaar?" Vandaag wil capt PO een ketel waaraan ze aan het werken zijn dicht hebben. Vandaag. Als hij de mecaniciens nog een dag of vier laat doen is die ketel helemaal in orde en sparen we daarna uit in verbruik. We hebben een 24hrs notice, dus laat ze doen, laat ze doorwerken. Maar nee, die ketel moet nú dicht.
Hij kan toch zoet water laten komen. Zoet water kost hier 1000BF per ton, dat is 1BF per liter. Dat is niet duur, zeggen Venes en LM. Fujayrah is persies wel een ankergrond met nogal wat havenfaciliteiten. Een beetje zoals Singapore : drinkwater, crewchange, post, proviand, wisselstukken ... Maar dan op zijn Arabisch. Dus vraag ik hier liever geen tandarts aan, ooit een situatie in Algerije indachtig.
LM erfde niet alleen de kromgegroeide werkethiek in het machien, er tuimelen ook regelmatig lijken uit de kast: er is een watertoevoerleiding die opgeblokt zit met zout. Hoe dat zout zich daar heeft kunnen verzamelen, dat moeten ze nog uitpluizen. Dan de elektrische motor van een toevoerpomp die zonder olie staat ... En er zijn geen aanwijzingen dat dit de enige twee lijken zijn. Integendeel. De stijl van huishouden in het machien geeft redenen om te veronderstellen dat er elk moment iets aan het licht kan komen dat schade van die omvang of erger kan veroorzaken.
Ongeveer om de twee dagen zegt LM : "Al goed dat het maar voor vier maanden is en geen zes". Om de twee dagen ... 'k Zou hem wel kunnen helpen, hij heeft eens gezegd dat er beneden genoeg kuiswerk is, maar dat mag ik niet doen van de cheng, van de capt, van de verzekeringen, van de rederij in Antwerpen, de vakbonden en andere pausen. Er is werk genoeg dat ik zou aankunnen, maar ik mag er niet aankomen. Dus ik kan hem niet helpen. Er moet hulp van hoger komen. Het dichtstbijzijnde bedevaartsoord is Mekka, en daar mag ik niet binnen. Dat is trouwens mijlen hier vandaan. Gelukkig is het eten lekker. Want dat moest er nog eens bij komen, dan viel hem zelfs dié troost weg. Elke maaltijd is een rustpunt in zijn dag.
Gisterenavond was er nogal heen en weer geloop tussen de cabines en het radiostation, met telexen van en naar de rederij in Antwerpen over de elektrische motor van de watertoevoerpomp. De inspecteur (PvR) zit op een schip ergens in de Golf van Mexico. Degene die hem vervangt liet aan cheng Venes weten : "Faites comme vous voulez". Dat is een tamelijk ongelukkige woordkeuze, doe zoals ge wilt. Ze moesten eens weten wat wij hier willen.
De top van de rederij in Antwerpen voert al jaren het beleid: schepen kopen en verkopen. Dat die schepen tussendoor wat lading vervoeren is mooi meegenomen maar eigenlijk is niet vrachtvervoer maar wel scheepshandel het opzet van het dynastieke driemanschap. Vandaar dat hier niet meer geïnvesteerd wordt in degelijk onderhoud. Het schip dient om te verkopen en onderhoud zijn kosten, onkosten, zotte kosten. -met de droge dok als facelift
De planning voor de komende dagen ziet er nu zo uit: in open zee en op drift de tanks gaan kuisen -zwaar pollueren- dan terug naar Fujayrah. Daar zou dan de elektrische motor van de watertoevoerpomp moeten klaar staan voor ons. Zo rond 20/01 zijn we dan klaar om te varen (?) Tussen 20/01 en 31/01 zouden we dan ergens moeten geladen zijn, want vanaf 01/02 mag het schip niet meer laden, omdat het termijn dan verlopen is, dan moét het de droge dock in voor onderhoud -facelift, façadewerk- Zullen ze in Antwerpen voor ons nog vracht vinden voor een reisje van 10 dagen? Misschien wel. En gaat dit schip het gedaan krijgen in 10 of elf dagen? Misschien wel. Misschien niet. Misschien geeft een van de machinerijen de geest. En dan loopt het schip over de geplande tijdslimiet. En dan? Dikke boetes? Dat is geen Murphy, PvR, dat is sleet door gebrek aan onderhoud. Négligence met perte totale als gevolg ofte verwaarlozing tot total loss.
Verdere innovaties sinds we weer onder het beleid zijn van de rederij in Antwerpen : verminderde overtime voor de Filipijnen. Nog 120 uren per maand, en geen seconde of cent meer. Gisteren is dat bericht binnen gekomen. En de Poolse lump sums zijn ze hopelijk nu aan het bespreken met het bemanningsagentschap in Gdansk.
LM heeft vernomen van een van de 4de mecaniciens dat Bogdan, de 3de mecanicien, een dezer dagen naar capt PO stapt om te vragen of hij er af mag. In goed Scheeps Vlaams : of hij naar huis kan vóór het einde van zijn contract. Hij voelt het warm worden onder zijn voeten, zegt LM. Het klinkt bekend hè: '96, '95, '93 ... en telkens 3des. Gek hè. Peter's Principle? "In een hiërarchie stijgt elke werknemer tot zijn niveau van onbekwaamheid." https://nl.wikipedia.org/wiki/Peterprincipe Cheng Venes zal zorgen dat hij Bogdan voor is en hij zal intijds klaar zijn met de evaluatie, en gepeperd rapport, want Bogdan weet nog altijd niet waar het 9de & 10de werkuur staan op zijn klok.
12h: deze voormiddag ben ik met onze diskette naar het radiostation gegaan. We hadden twee mails te verzenden. Eén naar Didi&Co en één naar PP&Co. Beide mails staan op de diskette in een *.doc versie en in een *.txt versie. Daarjuist kwam de marco ons aan tafel zeggen dat ze al verzonden waren (dus niet vanavond met het ganse pakket?) en om te vragen waarom beide mails in twee versies moesten. Tiens, waarom vroeg hij me dat niet in de voormiddag, toen ik de diskette kwam brengen en hij er bij zat? - Omdat Didi&Co dat gevraagd heeft. - Aha. - Ja, en in een volgende mail laten zij ons weten welke versie van de twee de meest geschikte is. - How comes? - Wegens een verschil in Window-versies. Zij een Windows 95 of 98 en wij de antieke 3.1 ... Toen startte hij een monoloog over modernisten die altijd het laatste nieuwe moeten hebben en dat 3.1 nog bijlange niet antiek is want dat hijzelf vanuit Windows 3.1 correspondeert met de rest van de wereld en dat dat zeer vlot gaat en dat de wereld maar ne keer moet ophouden met altijd de laatste nieuwigheden achterna te hollen en beter bij 3.1 gebleven was zoals hijzelf, 't zou allemaal veel beter gaan. Efkes dacht ik dat hij er nog WOII, het stemrecht voor vrouwen, de abortuswetgeving en de val van het Oostblok zou bij sleuren, maar hij raakte buiten adem. 'k Dacht ook aan de Compaq Presario die ik verprutst heb de dag voor vertrek. Gelukkig is hij nog onder garantie. Hadden we hem bij gehad, dan zouden er nu zo geen grote Windows verschillen zijn met de correspondenten in de buitenwereld. En dat ik nu bijna 4 maanden tijd verlies om Acces en Corel te leren en te oefenen. Wat zeg ik? Vier maanden? In de kering is het acht maanden want thuis heb ik niet de tijd om daar aan te beginnen.
Toen de marco leeggemonoloosd was zei hij nog iets over 'many kilobytes', daarom had hij de bestanden nu al verzonden ipv vanavond. Puur uit wetenschappelijke belangstelling, want zo ben ik af en toe newaar, heb ik die bytes eens opgeteld. Voor Didi&Co in *.doc = 15.196 bytes Voor Didi&Co in *. txt = 11.008 bytes Naar PP&Co in *. doc = 08.010 bytes Naar PP&Co in *. txt = 05.504 bytes Samen maakt dat 39.718 bytes, x 1024 = 40 kilobytes en centiemen. 'Many kilobytes' indeed, genoeg voor iedereen. Hij mag blij zijn dat dit Compaqje monochroom is of ik had gekleurde tekeningen meegestuurd voor de kinderen. In Bitmap héhé, héél véél kilobytes, kB's, kabees. En die komen 's nachts allemaal bij hem spoken. Niet zomaar hier of daar een byte, maar heel veel KaBees tegelijkertijd.
Des nachts en in zijn dromen niet hier of daar een bit of byte maar overal KaBees. Die monsters blijven komen. The whole goddamned night hoort hij stemmen rauw en hees: "Marcôôôh ... wij zijn de KaBééés. 😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐
Toen hij de bestandsnamen zat in te tikken zuchtte hij: "Waarom zoveel cijfers?" Zuchten kan ik ook: "Well, voor 't klassement is dat maand + dag + volgnummer mail" "Maar hoe weet ge dan naar wie ..." "Naar wie de mail moet? AAN DE NAAM VAN DE DIRECTORY (knuppel!)" -een map heette toen nog directory Dat zei ik natuurlijk in veel beleefder woorden en met een sober glimlachje. Mijn kaken doen nu nog pijn van pure beleefdigheid.
14h10: we zijn los en weg van de Sea Giant. 'k Heb nog wat foto's gemaakt. Ook van de Achmed III, het werkschip dat de fenders komt ophalen. De fenders stonden er al op. En deze keer heb ik het werkschip in zijn geheel. 'k Vond dat die er in zijn gans op moest omdat supplyships zo'n speciaal model hebben. Op de poop hebben ze geen reling. Slepers hebben achteraan nog een lage reling, bevoorradingsschepen helemaal geen. Het is een model als een pantoffel. Achteraan, waar het water kolkt door het draaien van de twee schroeven, dat stuk noemen ze De Hel, volgens de verhalen van Bart Plouvier. Wie daarin valt komt er in losse onderdelen weer uit. Áls hij er al uit komt.
'k Ben al zeven keer gaan kijken. Ze zijn met de vierde fender bezig. 'k Zal wel binnen wachten, aan deck is te hevige zon om te blijven staan koekeloeren. 'k Zou nog een foto willen van de Achmed III met aan elke zij drie fenders op zijn deck: "Blauwe Herder vaart zes stuks zeevee naar de stal". Zo moet die foto heten wanneer hij in het plakboek komt.
M*rde (!!!) Ik heb het moment gemist. Ineens vaarden we. Ik storm naar beneden, de Achmed III was al goed ver weg en dat hij aan elke zij drie fenders aan boord heeft is al lang niet meer te zien door de hoek die we nu ten opzichte van mekaar hebben. En ik had zelfs al een naam voor die foto ... ! (kreun) Sh*t mogen we niet zeggen hè, bon, in het Frans dan maar : m*rde. -dit was een knipoog naar Laura, de kinderen mochten geen sh*t zeggen, maar ik wel Het zal me leren, zitten typen en tikken zonder een oog op de klok te houden. Maar buiten die gemiste foto was het weer een heel speciale namiddag hoor. Zoals toen met de Palanca in Angola en de Duikers in Gabon. -op schip 29 was dat
1999-01-18 ~ op drift, Golf van Oman
Hier gebeurt écht alle dagen iets en het is elke keer p*s of k*k. Gisteren hebben cheng Venes en LM de uitlaat van een van twee ketels gekuist op Belgische wijze, dwz: grondig. Ze hebben er een paar ton water door gesjast zodat er zoveel mogelijk roet meekomt. Niet met de hogedruk spuit, zoals de Poolse mécaniciens het doen. Waar halen zij die werkwijze vandaan? Het vuil verplaatsen. Van de tuinmannen van de Zeevaartschool in Gdansk waarschijnlijk. Die spuiten na gedane taak zo hun kruiwagens schoon. Op Belgische wijze gebeurt het met een brandslang en druk 3 à 4 bar. Dat is bij benadering ± 1kg druk per cm² (1kgf/cm²) https://nl.wikipedia.org/wiki/Bar_(druk) En daar wordt genereus 10 ton ontzilt water aan besteed. Cheng Venes en LM waren tevreden over hun dag, ze hadden een goeie job gedaan. Hun oogskes blonken van contentement en ze lieten het horen ook, dat ze tevreden waren. Misschien iets te luid want diezelfde ketel heeft deze voormiddag gekozen om het te laten afweten. Een mens denkt dan dat hij iets goed in orde gekregen heeft ...
Verder heeft LM vanmorgen een ramp vermeden en de rederij in Antwerpen dure reparaties bespaard. Zijn verhaal : bij een schip dat niet vaart (tegen de kaai, aan de boei, op anker en op drift) moeten de drains van bepaalde machinerijen open staan zodat water van eventueel lekkende pijperijen in dat systeem, uit dat systeem weg kan. Dat hebben ze met de paplepel ingekregen op de Zeevaartschool in Antwerpen. Niet zo op de Zeevaartschool in Gdansk, want vanmorgen stonden de drains nog dicht. LM zet ze open, er komt een kleine twee ton water uit gegulpt en gegutst!
Hoera, het mysterie van de telefoon is opgelost. 's Avonds zijn we nog eens gaan proberen te bellen. Deze keer was de marco erbij en hij heeft mij in een wip uit gelegd wat en hoe. Vanuit België naar het schip zorgt Belgacom voor de verbinding. Van op het schip naar België hebben wij de keuze uit een aantal telefoonmaatschappijen. En ik wist dat! Maar niet op het moment dat ik het kon gebruiken.
Op het blad dat moet ingevuld worden zag ik dat alle voorgangers via de 306 gebeld hebben. Ik ook dan maar. Aan het aantal minuten dat ze opgeschreven hadden was hen dat goed gelukt, zag ik. En bij mij mislukte dat. Drie keer. Toen had ik gewoon via een andere telefoonmaatschappij moeten proberen, bvb British Telecom, de 002. Prima verbinding. Dankuwel marco! Vanmorgen staat hij hier aan de deur van de cabine. Een e-mail? Niks van. Gisteren heb ik op dat blad met foonnummers twee cijfers fout ingevuld. Juist ingetoetst (07), want ik kreeg verbinding, maar fout opgeschreven (13). Zo viér keer! Op de marco zijn controlestrookje staat 07 geprint. Ikke knalrood en zo. Al goed dat dyscalculie een internationaal woord is, hij verstaat het, maar of hij mij gelooft ... Zulke dingen brengen hem in de war, zei hij. Werkelijk? Vier leesbare lijntjes handgeschreven cijfers (vier keer leesbaar afgetekend) met vier keer dezelfde fout in de getallen, wat is daar zo verwarrend aan? Dat is geen spokerij, dat is gewoon vier keer FOUT. Vier keer? Maar ja, een beetje zenuwachtig en ± cijferblind, dus kortsluiting in 't kopke en dus vier keer dezelfde fout. Er zit een lijn in hè, een erg rechte zelfs, het was zeer consequent fout.
Ooit noteerde ik een telefoonnummer dat eindigt op twee keer 44 en ik schreef 88. Maar dat hou ik stil, dat blijft onder ons. Die keer kon ik er efkes mee lachen. Heel efkes.
17h20 : deze namiddag komt er een dubbele primeur voor LM en mij. Dit schip is het grootste waarop wij ooit al gevaren hebben, én we gaan lossen in een ULCC! (Ultra Large Crude Carrier). foto's : http://www.aukevisser.nl/supertankers/id58.htm Vanmiddag legde LM efkes uit welk manoeuvre we gingen doen om tegen die half-miljoen-tonner te gaan liggen. Zo was ik gebriefd voor de fotomakerij. Goed gezien van LM. Hij maakt al die interessante dingen mee vanuit het hart van het schip, maar de mecaniciens van dienst kunnen niet naar buiten kijken zoals de stuurlieden op de brug of de mannen aan deck hè. De fotomakerij is een hele reportage geworden. Rond 14h zag ik van ver (een paar mijlen toch) iets groot liggen. Het had twee schouwen, een relatief smalle achtersteven en een héél brede romp. Zelfs van ver konden we zien dat het een uitzonderlijk groot schip is. Dat zal hem zijn zeker, die ULCC? Twee schouwen begot ... -twee aandrijvingen (main engines) en twee schroeven dan ook? ja natuurlijk, zegt LM
De ULCC lag nog op anker. We waren nog te ver af om de vlag te kunnen zien of om de naam van het schip of de thuishaven te kunnen lezen. eerst moesten we fenders ophalen. Die werden aangesleept door een zeesleper. Zes van die doodgoeie, dociele stukken drijvend rubberen zeevee, brave beesten die alle schokken zouden opvangen tussen De ULCC en deze VLCC. Zes! 'k Voel het al, ik ga uitroeptekens tekort komen. De zeeslepers vaarden weg naar veiliger waters. De voorstelling kon beginnen: 'Manoeuvre op Open Zee (Largo) en Pas-de-Deux voor Stukken Staal (Varend. Lento.)'
Wij vaarden met een omtrekkende beweging naar de ULCC, intussen was die anker-óp en varende, richting andere ankergrond, tot we in parallele positie waren, wij enkele scheepslengten voor de grote beest. Toen vaarden wij ook richting ankergrond. Alles zeer traag (dead slow in Goed Scheeps), het water rimpelde amper. Een uur of wat duurde het om in positie te komen. Nu nog zij-aan-zij geraken. Daarvoor moest hij uit zijn vorige koers, en een raakpunt kiezen een paar mijlen vooruit, maar wel parallel blijven. Liefst wel, ja! Het werd dus telkens de parallel verleggen. Ik kreeg het er warm van, want wij bleven op onze zelfde koers -?- Wij vertraagden ietske, of de ULCC verhoogde zijn snelheid een beetje en heel traag zagen wij die mastodont ons inhalen. Niet alleen inhalen maar tegelijk ook dichterbij komen. Heel die stalen scheepswand kwam zomaar dichterbij! Als ge alleen naar die scheepswand keek had ge geen vast punt meer een duizelde het. Een stalen wand komt vanzelf dichterbij ... uit een verhaal van Poe?
We konden de naam nu lezen: Sea Giant. Zeg dat wel, slik. Hij lag 10m diep in het water en zijn scheepswand stak nog meters boven onze wing uit. Zijn wings hingen ergens in de wolken.
Hoe breed zo'n fender (zeer groot rubberen stootkussen, groot als een camionette) is weet ik niet, maar toen de afstand tussen de twee scheepsrompen ongeveer drie fenderbreedtes bedroeg werd het water tussen de twee schepen samengedrukt en zocht een uitweg : het wateroppervlak begon te dansen. Die enorme fenders waren plots speelse kalfjes ipv makke stukken zeevee. Toen de Sea Giant contact maakte hebben we geen schokje gevoeld. Daar dienen die fenders wel voor, maar toch : maestoso. En nu het manoeuvre afgerond is, lijkt de situatie nog meer indrukwekkend. Heel dit schip ligt in de schaduw van de Sea Giant! Nu hoop ik maar dat de foto's laten zien wat er te zien was.
1999-01-14 ~ ship-to-ship, Golf van Oman
15h55 : de Sea Giant ligt nu 22m diep en kan tot 28m diepgang. Maar dat is voor het volgend schip dat hier komt lossen want morgenvroeg zijn wij leeg gepompt. Onze maindecks komen nu op gelijke hoogte. -ik moet dringend alle foto's eens inscannen Enkele Filipijnen hangen over de reling van de Sea Giant. Ze staan daar zo wat te kijken naar deze hoop roest, dacht ik. Voorbij het stuurboordmasthuis hingen de onzen over de reling. Ik had hen niet gezien. Ineens roept er ene van hier iets naar iemand op het ander schip. Ik schrik en het fototoestel lag bijna in het water, met hun gekwek! Gelukkig hing de lus om mijn pols. Wanneer Filipijnen wat enthousiast praten onder mekaar lijk het geluid soms op een resem alarmkreten.
Via de Britse supercargo (Frank) en de Deense mooring master (capt Niels) sijpelt hier zo wat nieuws binnen over de Sea Giant. (De mooring master is de man die het aanmeren onder zijn hoede heeft en de situatie blijft opvolgen gedurende heel de losoperatie) Het schip is van Franse makelij, gebouwd in Saint Nazaire in 1978 zijn, vier jaar jonger dan dit schip maar veel beter onderhouden. Droogdokken die groot genoeg zijn om zo'n schip binnen te nemen : Singapore en Dubai (UAE, da's hier achter de hoek). Dubai heeft niet zo'n goed safety-record, zei supercargo Frank erbij, wat daarmee ook bedoeld moge worden. Het schip is 460m lang. Wij 338m, roest meegerekend. Er is een cinemazaal aan boord en een echt zwembad. De cabine van de capt is een appartement met een duplex. (Ocharme de steward/ess, telkens de trap op met de stofzuiger) In 20 jaar tijd is dit maar hun 20ste reis. Reizen worden genummerd van leeg tot leeg, dit is dus nog maar hun 20ste laadoperatie. Geladen is de max snelheid 16 kt (knots, knopen), van hier naar Houston doen ze in 45 dagen. In ballast (zonder lading) max 17 kt. Maximum geladen liggen ze 28m diep (±10 verdiepingen van een flatgebouw), ze kunnen nergens tegen de kaai, ze moeten lossen & laden waar het diep genoeg is, ver genoeg in zee wil dat zeggen. De bemanningsleden zetten tijdens de duur van hun contract geen voet aan de wal. Daarméé ziet hun gangway er zo ongeblutst en nieuw uit! Die is nog nergens tegen een kaai geslagen.
Choff Kram, stuurman zijnde, had niets dan lof over het manoeuvre van de Sea Giant. Alle achting voor die capt en zijn bemanning. Hij kon het enorm waarderen dat die reus zonder bonk of tonk, zelfs zonder snokje of tokje tegen ons komen liggen is. "Misschien wilden ze dit schip geen pijn doen" opperde ik. "Dat zal het zijn, antwoordde hij, we wilden dit oude dametje niet doen schrikken. Dat is dan zeer hoffelijk van hen." Oud dametje? Kram drukt zich nog zachtjes uit vind ik. Dit schip is een overjaarse slecht geschminkte cheerleader!
Vanmiddag kwam LM niet opdagen. Het was allang 11h45 voorbij : geen LM. Er aarzelde een spierwitte overall in de alleyway, maar die liep dan door. Mogelijk cheng Venes die iets wou zeggen en dan toch maar niet. Om 13h sluit de keuken. Het moet al heel erg zijn eer LM zijn middagsoep laat staan of een maaltijd overslaat. 12h50, telefoon : LM vroeg of ik een fles water naar beneden bracht. Ik spoorslag naar beneden. Hij gaf een woordeke uitleg, er was iets aan de ketel of de ketel zelf had het laten afweten. Misschien zou hij wel een paar boterhammen eten, later, zo rond 14h misschien. Hij zou nog wel bellen om te laten weten wanneer hij tijd had om te eten. Hij heeft nog altijd niet gebeld. Het is dus zeer ernstig daar beneden.
Tussen 15h en 16h sleffert cheng Venes hier binnen, hij doet me een uitleg over iets dat 'carbonisé' is en dat het stuk daardoor voor reparatie aan de wal moet gegeven worden. (HIÉR?) En of LM al gegeten heeft. Op dat eerste heb ik met een gepast 'oesje' geantwoord en op dat tweede kort en droog 'nee'. Hij zou LM zeggen dat hij kon/mocht gaan eten. Jaja, dacht ik, als LM nog niet in coma ligt. Is het nú dat ge komt zien of hij moet afgelost worden?
17h35: hier staan toastjes gereed voor wanneer LM boven komt, zo heeft hij direct iets om op te knabbelen. Hij had al 20 minuten moeten boven zijn. Dus het is daar beneden nog altijd niet opgelost. Sinds 07h30 heeft hij niet meer de gelegenheid gekregen iets te eten. Als ik me nog een paar tellen opwind schiet ik naar beneden en dan ga ík hem aflossen. Ha! Niet meer nodig. Hij stond hier ineens. Moe, honger, vuil en dorst. In die volgorde. Wat doen we eerst? Iets drinken, langzaam, niet te snel en niet te koud. En dan pas een koele pint. Dan douchen (hij is nu aan het douchen) en dan gaan eten. Slapen kan later pas, want na het eten moet hij weer naar het machien. De toastjes zullen voor 22h zijn. Tegen dan ga ik nieuwe maken want deze zijn al klef door het vocht in de lucht, de patrijspoort staat open.
19h: hij 's weg. Verder gaan werken.
Zijn verhaal : Eén van de twee ketels heeft zonder water gewerkt. Waarom hij geen water meer kreeg weten ze nog niet. Daarop vallen de watertoevoerpompen stil wegens te weinig druk. De elektrische toevoerpomp neemt over maar valt stil na tien minuten. Er zijn twee redenen (dit heb ik overgenomen uit het werkboek van LM). 1/ geen olie voor de bearings (de kussenblokken of lagers) 2/ geen koeling voor de bearings, want de pijperijen zaten opgeblokt met zout. Dat heeft de elektrische motor van de watertoevoerpompen naar de bom geholpen: 'carbonisé' ofte verbrand. De elektrieker kan zoiets niet repareren natuurlijk, maar hij is van de ganse dag niet eens komen kijken of hij kon helpen. Bang dat zijn onkunde zou blijken? Er wordt al gesproken van hem te 'wippen', af te danken, de zak te geven.
Dat van die olie is niet sinds vandaag, zei LM. Er is geen peilglas -?- maar als olie lekt is dat te zien. Het volstaat te kijken. Iemand heeft gekeken, heeft dat lekje olie opgekuist, en nog eens & nog eens & nog ... en was zeer tevreden toen de lek eindelijk stopte, er was geen olie meer waar die niet moest zijn. Maar er was ook geen olie meer waar ze wél moest zijn, en toen de elektrische pomp moest overnemen, zoals vandaag, verbrandde de motor.
Nu blijft natuurlijk de vraag, wie heeft niet gerapporteerd dat er een olielekje was? Want heel het gedoe van vandaag had kunnen vermeden worden hè.
De paella van gisterenavond was een fiasco. Doordat we in de namiddag vetrokken had Fraco niet de tijd zich daar zelf mee bezig te houden en iets voor 16h, net toen hij op weg was naar de keuken kwam capt PO hem uit de bar plukken voor de zondagse cabine-inspectie. Aan tafel, toen hij zag dat steward Ronaldo de rijst apart binnenbracht, klapte hij helemaal dicht. "Paella is een eenpansgerecht, alles hangt af van de bereiding, niet zozeer van de ingrediënten" zei hij mistroostig. Fraco kookt al sinds zijn 13de, later als jobstudent ging hij bijverdienen met koken en zo te horen weet hij waarover hij spreekt. Hij is een hoog bekwaam hobbyist, zo à la Herwig van Hove, even rond, maar minder beroemd. Enfin, de paella sloeg dus zijn avond kapot, en dan was het ook niet de juiste wijn ... wij merkten dat zo niet maar hijzelf wel natuurlijk. Hij zei niet veel meer, heel zijn plezierige schwung was weg. Arme Fraco.
De dag was gisteren al goed begonnen. Een van de Filipijnse wipers (de poetsmannen van het machien) had een fuel lek opgemerkt. Ipv daar een mecanicien bij te halen zoals gebruikelijk is, draait hij zelf een valve dicht(er), trekt ze over en dus kapot en toen was het lekje een serieuze spuit. Er was ineens genoeg werk voor iedereen. De wiper loopt nu met een verband om zijn pols want hij heeft zich verbrand aan de fuel. HFO, Heavy Fuel Oil ofte zware stookolie, wordt voorverwarmd tot 60°C. Voor hetzelfde geld was het in zijn ogen geweest. De imbeciel! Maar dat mag men niet luidop schrijven, want dan heeft men 'vooroordelen'.
's Avonds in de cabine vertelde LM het een en ander over het Pools vakjessysteem. 'k Wist niet wat ik hoorde. Hij gaf een paar voorbeelden. -in dat machien werd continu wacht gelopen hè, dag én nacht
vb 1: Iemand ziet tijdens zijn wacht dat een tank gaat volraken. Nu bevat die tank een vloeistof van een circuit waarvoor hij niet de verantwoordelijke is, het is zijn sector niet. Wel, dan mag die tank rustig vollopen, alarm veroorzaken, overlopen in de rest van het systeem en daar bijkomende problemen doen ontstaan, desnoods ontploffen, maar hij gaat er niks aan verhelpen, die tank mag rustig vollopen, hij zal daar geen valve dichtdraaien want het is zijn afdeling niet : hij belt de persoon in kwestie uit bed. (!!!) LM noemt zoiets geen wachtlopen, dan kan men daar beneden evengoed een telefoniste zetten. Navenant welk lampje gaat branden kan ze de betrokken mecanicien bellen.
vb 2 : LM zei een van de 4de mecaniciens een watertest (zoutgehalte) te doen. "Ik ben niet de betrokken persoon, water is mijn afdeling niet" antwoordde dat wonder van flexibiliteit en hij deed verder met wat hij aan het doen was, niks. Cheng Venes (de chef titularis van dit schip) en RY (de voorganger van LM) hebben zich bij die mentaliteit neergelegd. Dat is geen oplossing. Wanneer men als baas zélf de Poolse flutmaatstaven gaat hanteren, dan leidt dat tot nepkwaliteit van het geleverde onderhoud.
LM erfde dus een compleet scheefgegroeide situatie, scheefgegroeid tot in het onverantwoorde, regelrecht gevaarlijk. De Polen trekken het motto 'schoenmaker blijf bij uw leest' door tot het uiterste. Dat is hier de gangbare norm. Voeg daarbij de incrowd attitude, het verschil in taal en de uitwisseling van communicatie die daardoor verloren gaat een ge krijgt een situatie zoals op het vermaledijde schip 25: een schip dat klaar is om te verongelukken. Erger, zegt LM, het is hiér erger dan toen in '95 op schip 25.
Cheng Leu ergerde zich daar ongeveer elke dag blauw aan. Dat heeft waarschijnlijk bitter weinig uitgehaald, maar hij behield tenminste zijn maatstaven, Al ging dat ten koste van zijn gemoedsrust. En LM? Gewoon wat meer grijs haar.
Een andere norm hier is gesjoemel en gekuip. Onduidelijke barrekeningen. Denken ze nu écht dat ze daar mee wegkunnen? Daar wordt in stilte alvast iets aan gedaan door bibi. En vermits LM daar nogal zwaar aan tilt kunnen sommigen enkel nog rekenen op zijn beleefdheid. Meer niet. Maar dat is niet nieuw hè.
Vóór de middag geef ik aan capt PO een fax voor Tina. 's Middags had hij hem nog niet verzonden gekregen. Het toestel rinkelt wel in Brussel, maar da's alles. Hij zou na de middag opnieuw proberen. - Of eventueel morgen opnieuw proberen, stelde ik voor, dat nummer is een faxkantoortje/winkel en misschien zijn ze op maandag de ganse dag gesloten. - Jamaar, staat hun fax dan af ? - Eh, mogelijk wel hè captain. - Tiens ...
12h30 BT, etenstijd, dus is er zeker iemand thuis in Limburg: ik bel naar Laura en D om te vragen of zij e-mail hebben en zo ja, hun @dres aub. De communicatie kwam tot stand, iemand neemt op en zegt : " met drrr trrr grrrf, met wie-ieuw zzbbrrrkkik?" en dan springt de verbinding af. Om de kripse van te krijgen. De eerste keer had ik Laura aan de lijn, denk ik. Bij de 2de poging dacht ik de stem van Steven te herkennen en de 3de keer misschien de stem van Pieter. En telkens sprong de verbinding weer af. Erg.
In Brussel staat de fax af en met Limburg springt de telefoonverbinding af. Wat is de oceaan groot ineens ..., nu ja, de Perzische Golf + Golf van Oman + Arabische Zee + Golf van Aden + Rode Zee + Middellandse Zee + Golf van Cadiz + een stukske Atlantic + Golf van Biskaje + Noordzee. Ver van huis ineens. Wat nu? Faxen naar het kantoor in Limburg? Nog maar eens capt PO gaan lastig vallen dan. Want het faxtoestel van dit schip staat niet op de brug of in het radiostation, niet op een openbare werkplek. Het staat in de cabine van de capt, op privéterrein zogezegd. Hoe vindt ge dát ?!? Dat is een ellende. Goed, 'k zal maar aan een fax beginnen schrijven, misschien haal ik vandaag of morgen ergens de moed vandaan om hem af te geven aan het individu capt PO.
En dan nu het plezante nieuws. Om 12h was er een general call: om 13h timeshift, 1h vooruit. Om 13h was het dus ineens 14h. Voor al wie aan het werk is betekent dat een uur minder werken en voor al wie vrij is betekent dat een uur minder vrije tijd. Erg voor degenen die moeten slapen. Niet iedereen was blij met plots een uur shift. LM wel. In al die jaren is het (denk ik) de tweede keer dat we het meemaken dat er overdag geshift wordt.
In '79 (pre-LM periode) heb ik het meegemaakt tussen Buenos Aires en Montevideo. LM herinnert het zich niet precies meer, wanneer hij eens een timeshift overdag heeft meegemaakt.
De Emiraten (UAE) en Oman hebben 1h tijdsverschil met de andere Golfstaten. We hadden ook deze nacht kunnen shiften, want we komen pas morgenmiddag toe in Fujayrah (UAE). Daar ligt die ULCC op ons te wachten. We hebben anderhalve dag verloren in Al Bakr, omdat het loodsbootje door het slecht weer de loods niet van boord kon komen halen. Daar lagen toen nog twee andere schepen op anker, daar aan boord zaten ze ook met hunne loods opgescheept. Letterlijk. En die mannen per helikopter komen ophalen mag niet van de UNO, want Al Bakr ligt in een no-fly zone. https://nl.wikipedia.org/wiki/No-flyzone#Irak_in_1991-2003
Sinds de Antwerpse rederij Filipijnen monstert doet er een hilarisch verhaal de ronde over timeshift. En Filipijnse marconist die al zijn dienstjaren in Filipijnse kustwateren had gevaren, wordt gemonsterd op een schip van de lange omvaart. Na een paar tijdszones wijst de captain hem er op dat hij toch eens zou mogen mee shiften en zich houden aan de scheepstijd. Grote verontwaardiging bij die marconist: de heer heeft de wereld geschapen zoals die is en het is niet aan de mens daar wat dan ook aan te veranderen! Na één halfrond zat hij om 02h op 14h. GMT ofte UTC? Nooit van gehoord, marconist zijnde. https://nl.wikipedia.org/wiki/UTC#Definitie
Groot scheepsnieuws, ttz: GROOT MACHINENIEUWS. LM vertelde daarstraks dat cheng Venes de stok in het hoenderhok gegooid heeft : hij doet de mecaniciens (allen Polen) vanaf vandaag effectief 10h per dag werken. Waar haalt hij ineens die daadkracht? Ik denk dat ik het weet, Venes heeft nu de nodige ruggesteun. Want LM is niet zo lankmoedig als zijn voorganger RY. We zijn drie weken aan boord en ze beginnen het verschil te voelen. En vanaf vandaag de puntjes op de i. Ze hebben het er zelf naar gemaakt. Anders kunnen we beneden evengoed telefonisten zetten, zei LM nog eens. Als de Poolse mecaniciens nog maar efkes de control room uit moeten en effectief het machien in moeten grabbelen ze al naar hun werkhandschoenen.
Bogdan, de 3de mecanicien bestond het al zijn 9de en 10de uur niet te komen opdagen voor de job. Want dan moest hij 2hrs werken in een warm machien en niet in de airco van de control room. Was hij daarom vergeten dat hij naar beneden moest komen ? -niet verschijnen op de job, vreselijk dom, slechte evaluatie
Efkes tussendoor : De Polen zijn betaald volgens het systeem van lump sum. Dwz : ze worden een ruim forfaitair bedrag bij betaald voor het geval zich een job zou voordoen die de vaste 8 werkuren overschrijdt. Dit systeem werkt volgens mij enkel bij mensen met een bepaalde werkethiek, mensen met verantwoordelijkheidsgevoel. Bij het andere systeem, overtime, wordt elk overuur op papier gezet en enkel het effectief aantal gepresteerde uren wordt verloond, dus niks forfaitair. Dat is het systeem waaronder ik viel als stewardess en dat gold ook voor heel de lagere bemanning, en nu dus voor de Filipijnse lagere bemanning. Het tweede systeem werkt motiverend, zegt men. Zo motiverend dat de Filipijnen met een vork schrijven en dat zielig gekronkel heeft LM ook al lang door, daar wordt binnenkort ook paal en perk aan gesteld.
Het eerste systeem werkt niet motiverend of stimulerend, het heeft averechts effect bij sommige mentaliteiten. In dit particulier geval bij de Polen.
Hun lump sum, forfaitair bedrag, komt overeen met 3,5 uren per dag. De elektrieker zijn forfaitaire som komt overeen met 4hrs per dag. Als ze daarvan 2hrs moeten doen is de rest cadeau, dan winnen ze er nog aan. De lump sum wordt berekent op 22 werkdagen per maand. Er zijn een 3de, twee 4des, en een elektrieker die er de kantjes aflopen gedurende heel hun contact. Dat is per maand 176hrs die niet besteed zijn aan onderhoud, en wie weet hoe lang dat al aan de gang is. Zo raakt zelfs een goednieuw schip onderkomen.
Vandaag heeft cheng Venes dus een nieuwe episode ingeluid, de Polen gaan 2 van hun 3,5 verloonde extra-uren effectief werken. En in het machien zelf, niet in de control room bij het koffie apparaat. Nu is het afwachten of deze Polen een beetje kunnen redeneren. Wait & see, afwachten. Vooral : de control room moet geeneens permanent bemand zijn. Noch overdag, noch 's nachts, noch in theorie, noch in praktijk. Wanneer een alarm afgaat op een van de controleborden gaat er een bel door het hele machien. De mecanicien van wacht heeft voldoende tijd om naar de control room te gaan kijken welk lampje brandt. Een hoop onderhoudswerkzaamheden zouden tijdens de uren van de wacht kunnen gedaan worden. Maar dat doen de Polen niet uit zichzelf. Zij houden er andere praktijken op na. Zij bemannen de control room en de telefoon, niet het machien. Zo blijven de werkhandschoenen schoon en is het koffietoestel niet zonder toezicht. En door die praktijken krijgen ze nu per dag effectief hun werkuren te doen. Verbazing en verontwaardiging. De heren waren verongelijkt!
Een mecanicien die zijn machinerijen verwaarloost was waarschijnlijk beter in de cosmetica gegaan. Dat is een branche waar de schone schijn écht belangrijk is. Of moet een mens daar ook werken ?
De alarmbel van de control room is over heel de machineruimte te horen. Er is voldoende tijd om bij het gerinkel/geratel van die bel naar het controlepaneel in de control room te gaan en daar te kijken welke tank of machinerij signaal geeft, om te kijken wat zich waar aan het voordoen is. Daar dient die bel voor, opdat de control room niet zou moeten bemand blijven, zodat er kan gewerkt worden aan de machinerijen in de machineruimte. De gewone en gebruikelijke werkwijze is vandaag weer in voege gebracht door cheng Venes.
Dat ze hier in het machinedepartement met 14 man zijn, ligt niet aan de verouderde bouw, of de Japanse bouw. Dit machien kan 's nachts best onbemand varen met een mecanicien van stille wacht. De automatisatie is voorzien. Alleen staat een verbazingwekkend groot gedeelte buiten werking, gewoon buiten werking (!!!) Of de rederij in Antwerpen dit weet, weten LM en Venes nog niet.
LM vertelde dat PvR, de inspecteur van dit schip, al aan het snoeien is in de joblijst voor de droge dok. In december ging hij hier aan tafel grootse verbouwingen doen in dit schip. Een complete remise à neuf, een algehele vernieuwing. Ondertussen zullen de ramingen binnen gekomen zijn bij de rederij in Antwerpen en jodelt hij een octaaf lager: niet het nodige, enkel het hoogstnoodzakelijke mag gedaan worden. LM ziet het scenario al, dit schip blijft ziek en sukkelt verder van haven naar haven, naar de volgende bevoorrading. Misschien zelfs eens op sleep, 'k zou dat graag een keer willen meemaken.
In het hand-over-rapport van cheng Leu aan cheng Venes (LM heeft daar een kopie van gekregen) staat bij sommige machinerijen vermeld dat ze blijven draaien "by pure sympathy" voor de mecaniciens. In deze context betekent sympathy mededogen, medelijden, misschien ook solidariteit.
Mijn cent is gevallen waarom in september op vorig 't schip de bestellingen voor de Franse rederij moesten herleid worden van het nodige naar het noodzakelijke. "Ze gaan toch niet beginnen gelijk in Antwerpen zeker?" werd toen gezucht. De scheiding Nantes-Antwerpen was toen al ingezet. Nantes ging niet meer investeren in de stock van een schip dat ze drie maanden later tóch niet meer in beheer zouden hebben. Natuurlijk begonnen ze het dan zuinig te spelen zoals de rederij in Antwerpen, het schip wás al bijna van de rederij in Antwerpen.
Ivm wisselstukken deed PvR aan tafel een uiteenzetting over het verschil tussen 'nodig' en 'noodzakelijk'. En hoe dat in het Engels gezegd wordt want de heren moeten dat weten om hun paperassen in te vullen. In de loop van zijn uitleg zegt hij met te veel klemtonen om geloofwaardig te zijn: "De kans dat een onderdeel het twee maal na mekaar laat afweten, is maar even groot als de kans dat uw schip zinkt". Stilte aan tafel. Dat had hij zeker ergens gehoord op een duur colloquium over besparend management. Maw : over de zwakke schakel in een systeem had hij nog niet gehoord. Of hij dacht dat de mensen aan boord er nog nooit van gehoord hadden. En heirkracht en overmacht bestaan niet, het zijn fabels. Mist en stormweer bestaan ook niet. Onderbemanning is een te moeilijk woord (5 lettergrepen) en de Wet van Murphy is een lapje voor klunsers die hun onbekwaamheid willen verhullen.
We zullen hem eens zes maanden doen varen tussen Australië en Venezuela, langs 40°Z, the Roaring Forties. We zullen zien welke struise theorieën hij dan nog verkondigt, van achter zijn glas wijn. 'k Zou daar graag bij zijn.
Het bleef stil aan tafel. LM en ik dachten aan het vermaledijde schip 25, maar daar ging het nu niet over dus zweeg LM en ik zeker. Dat is een hobby geworden, observeren en zwijgen, en hoe meer praat ze krijgen, hoe liever ik het heb. -verbale patserij beschrijft gemakkelijk Daarna werd het me te technisch en ik vond dat ik van tafel mocht. In de cabine ging ik een knoop aannaaien. Het metalen systeempje om een draad door een naald te rijgen knapt kapot. Mogelijk was ik iets te brut geweest. Geen nood, ik heb er nog twee bij. 'k Begin opnieuw, met een iets grotere naald deze keer en zeer voorzichtig. Het tweede laat het afweten, wéér los geknapt. 'k Neem nog een naaldje groter, en ga zéér voorzichtig te werk deze keer. Het derde exemplaar laat het afweten, ook los geknapt. "De kans dat een onderdeel het twee maal na mekaar laat afweten, is maar even groot als de kans dat uw schip zinkt" zei PvR daarstraks. Dit delicaat dinkje heeft het tot driémaal toe afweten. Wat doe ik nu, roep ik PvR erbij of wacht ik tot het schip zinkt.
LM bestelt het 'Nodige & Voldoende'. Het klad houden we bij, zowel zijn handgeschreven versie al de getypte versie op diskette. De lijst bevat voorlopig 150 nodige items, in voldoende hoeveelheden besteld. 'k Heb dat gisteren met veel genoegen ingetikt en vanavond komt er nog een deel bij. Nà! Of dat allemaal geleverd zal worden? Bôf, nee zeker? Maar daarmee kennen ze de noden hè.
1999-01-09 ~ op anker, Perzische Golf
Gisteren na 16h zouden we vertrekken. Om een of andere (papieren?) reden misten we het hoogtij. Zo vertrokken we om 22h, het volgende hoogtij. Ondertussen is het weer verslechterd, meer wind, dus hoge golven met schuimkoppen. Geladen heeft dit schip er weinig last van maar het bootje dat de loods moet komen oppikken komt er niet door. (Heirkracht? Bestaat niet volgens PvR.) En we kunnen de loods niet meenemen naar Fujayrah, want dat ligt in de Emiraten en de loods is Iraqui. (Overmacht? Bestaat niet volgens PvR.) Wachten we nu op beter weer of wachten we op de toestemming van Fujayrah om de loods toch maar mee te brengen en bij hen af te zetten? Dat laatste zou miraculeus zijn, want de UNO houdt hier alle verplaatsingen van goederen, schepen en personen met argusogen in de gaten. 'k Heb een fotootje van de personeelsverblijven op de pier van de Mina Al Bakr terminal. Eneke maar en gemaakt vanuit ons rond patrijspootje, want de willen geen hommeles. Wat kan er zo allemaal gebeuren : film in beslag genomen, fototoestel waarschijnlijk ook, overlast voor de capt, extra papierwerk voor de marco, boetes etc ... bibi de gevangenis in bvb. 'k Had twee foto's moeten maken maar na dat eneke stond ik al te knikken op mijn knieën. Iets doen dat niet mag -foto's maken- tot daar aan toe. Maar iets doen dat niet mag in een moslimland? Daarvoor moet ge een kop op uw lijf hebben staan, m! Jammer dat ik ineens zo'n schrik kreeg. dat decor uit Waterworld was meer foto's waard.
Om de terminal zijn twee UNO-waarnemers aanwezig telkens voor acht weken. Acht weken op zo'n paalwoning met amper de nodige accommodatie. En rondom rond enkel datzelfde water. 'k Mag er niet aan denken. Een schip vaart tenminste, komt tenminste in veel waters, er is afwisseling en de spanning wat de volgende reis zal zijn ... Volgens wat ik begrepen heb zijn die twee mensen aan boord geweest. 'k Had graag eens met iemand van die mensen gesproken. Maar de CCR (cargo control room) ligt hier aan boord in een uithoek, niet in de passage. Ik kan daar zo eens niet consjuus per abuus langs lopen. Volgende keer misschien. Als er nog een volgende keer komt. Want als we hier nog lang liggen te liggen missen we de datum van de volgende laadopdracht en krijgen we een andere en dan moeten we misschien hier niet meer laden maar elders. Voor Fraco (choff) zou dat precies niet erg zijn. Hoe minder er nog gelost en geladen wordt vanaf nu tot droge dok in Singapore, hoe liever. Zijn termijn zit er bijna op.
1999-01-10 ~ op anker, nog altijd
Na het middageten zijn we efkes naar de brug geweest. Het zou pas rond 16h of 17h zijn dat het bootje de loods komt halen. Al goed dat we dat eerst gaan vragen zijn. Oké nu, LM zijn zondagnamiddag is gered, hij kan gerust gaan siësten. Want LM stond al gelaarsd en gespoord om naar beneden te gaan: donkerblauwe overall, lichtblauwe sponzen sokken en lichtblauw handdoekje in de nek. Persies de Blauwe Engel, maar dan zonder de krullen.
Op dit schip zitten kakkerlakken. Niet zozeer omdat het een oud schip is, ze komen gewoon met de voorraden mee aan boord. Een gloednieuw schip kan er ook hebben, vanaf de eerste bevoorrading. In droge dok komt de plaatselijke Cemstobel met grote middelen: gas. En wij allemaal twee dagen op hotel? Dat zal wel! In afwachting doen we het met Roach-Traps. Kakkerlakkenvallen. Die zijn in ruime hoeveelheden aan boord.
Wat schreef ik? LM kan gerust gaan siësten? Zojuist hadden we weer brandalarm. Loos alarm. Maar iedereen klaarwakker natuurlijk. Enfin, beter loos alarm dan geen alarm. Eergisterennacht toen we van de pier in Mina Al Bakr vetrokken was er ook brandalarm. LM was beneden aan het werk, want het was standby. 'k Hoorde de brulbel wel, maar in mijn halfslaap maakte ik daar geen alarm van. Het was een signaal om iedereen bijeen te roepen voor de groepsfoto. De foto zou 's nachts gemaakt worden omdat dan (uitgenomen 4 mensen) iedereen vrij is. Logisch vond ik dat. Maar ik vond ook dat ik dat ik niet op die foto moest staan en bleef dus liggen, tamelijk geërgerd omdat die bel maar blééf gaan. Als ik nu niet op die foto wil staan, moeten ze toch niet blijven aandringen hè. -ik herinner mij dat moment nu, die halfslaap was zo eigenaardig
Waar was ik gebleven, een roach trap. Dat is een kleefstrip met een vergifzakje op, pastelkleurige korreltjes zoals versiering in de patisserie. Het geheel zit in een vouwkartonnetje. Dat vouwkarton is mooi. Rode pannetjes op het dak getekend, raampjes op de zijkanten, met een kakkerlak-mevrouwtje en een kakkerlak-meneertje die vriendelijk lachen. Het zou een Dick Bruna product kunnen zijn, maar dan giftig. Een ukkie zou er zo naartoe kruipen. Kindvriendelijk dus, zo'n opengevouwen huisje. Maar giftig ... Waar staat die producenten hun kop? Made in Japan. For Export. Die hebben WOII nog niet verteerd. Ik neem een exemplaar mee naar huis als curiosum voor het plakboek. Want dit gelooft dus geen kat hè.
Daarstraks was Kram (die al aan boord is als opvolger van choff Fraco) aan het zoeken naar een eilandengroep in de Indische Oceaan, om een verhaal te situeren. Zeer bereidwillig begonnen wij vanalles op te noemen, tot hij de naam helemáál kwijt was natuurlijk. Een van de suggesties van Fraco was 'les Iles de Binches' https://nl.wikipedia.org/wiki/Gilles_(carnaval)#Binche
Oei, we varen, 15h30. Zo ineens? 'k Heb eens buiten gekeken, jaja, kielzog, dus we varen. En LM is na het brandalarm direct naar beneden gegaan op zijn scheepspantoffels. En zijn veiligheidsschoenen staan hier aan de cabine, voor de deur. Dit machien starten? Niks aan. LM doet dat op zijn sloffen.
Gisterenavond hebben 'ze' in hun enthousiasme het menu, dus de planning van de chef kok omgegooid. Er moest paella komen vanavond omdat de heren goede herinneringen hebben aan paella in een of andere Spaanse haven. Choff Fraco en supercargo Frank zouden kokerellen en ik zou dan koksmaatje zijn. Groenten kuisen en daarna ook de afwas doen. (Neptunus, laat deze kelk aan mij voorbij gaan) -ik had geen werkkledij bij De ch. kok liet min of meer gewillig zijn planning omgooien. Hij is een flexibele mens, zoals wij allemaal newaar. Tot hij hoorde dat het enkel voor de kapteinstafel zou zijn, voor zeven mensen, en dat 'ze' dat zelf gingen doen. Logistiek probleem: hij heeft alle kookplaten van het fornuis nodig voor de maaltijden van de andere officieren en de matrozen. Ofwel iedereen paella, ofwel iedereen filet mignon, zoals voorzien en gepland was, zoals het op de menu stond.
Of we nu al echt ín de Straat zijn weet ik niet, maar we gaan er wel door. Of we zijn er al door? Het is nog vaag maar in de verte is een lijntje land te zien. Ik denk dat we de Perzische Golf in zijn.
Gisterenmiddag is een Britse 'supercargo' aan boord gekomen. Hij werkt voor de firma die dit schip chartert. De supercargo gaat mee laden in Iran en blijft tot na het lossen in de Emiraten. Da's nog een dag of zes, denk ik. Misschien wil hij onze brieven wel meenemen en posten hier ergens te lande. Hij vliegt niet na elke job naar huis hoor. De plaatselijke vestiging van zijn firma zal postvoorzieningen hebben en daar zouden wij zeer beleefd gebruik willen van maken. Ik zal het hem eens heel beleefd vragen zie.
Dit schip heeft een incinerator (allesbrander) maar hij is buiten dienst. Misschien al maanden, misschien al jaren. De afval van het schip wordt in tonnen verbrand op het achterdek. Behalve keukenafval, papier & karton ook rubber, plastic, oud isolatiemateriaal ... De zwarte smook en gassen die daarbij de lucht ingejaagd worden stinken en pakken 'op den asem' -en dan vraagt men zich af hoe het kan dat een zeevarende later zieke luchtwegen krijgt
Vermist gisteren in de namiddag én de airco én de ventilatie waren afgezet, en zodoende de patrijspoorten openstonden, kwam dat allemaal binnen- waaien: "the 70's" in geur. Patrijspoorten weer dicht. Er zijn grenzen aan de nostalgie. On 17h15 was het hier 26°C, niks om over te klagen, maar wel wat warm voor LM wanneer hij recht van het machien komt en misschien al een kwartier aan het denken is aan een fris pintje op een Koel Plekje. Voor dat fris pintje zorg ik, het Koel Plekje kan ik niet garanderen, dat heeft cheng Venes in handen. Als hij nu eens gewoon die ventilatie liet opstaan hè, ipv de mensen te gijzelen in stilstaande lucht.
We zijn vroeg gaan slapen, de standby-anker-óp zou wel eens tot in de ochtenduren kunnen duren. Om 21h30 schiet ik wakker van een enorm gesuis en geblaas : cheng Venes had de airco weer aangezet, dus niet alleen de ventilatie maar ook de luchtkoeling. De ventilatie zorgde voor een grote wolk zwart gruis in ons kot, op de meubels, op de vloer en op alle plaatsen, ook op onze hoofdkussens en de rest van het bed (met ons er in). De koeling zorgde ervoor dat LM en ik om 04h wakker werden, helemaal koud en met stramme gewrichten. Het was nog 16°C in de cabine. Aan het ontbijt verschenen de mensen met lange mouwen aan. Had ik gedurven ik had mijn oorwarmers aangedaan.
'k Heb al heel de voormiddag de stofzuiger horen draaien. 'k Denk dat er wel meer cabines onder het zwart gruis liggen. Zo rond 11h15 krijg ik de stofzuiger misschien te pakken. 't Is lichtelijk nodig, met al dat strooisel hier.
Vanmorgen was er weer iets geks. De marco brengt een e-mail binnen van DiDi, 'k bekijk de bestandsnaam, diezelfde e-mail had hij ons al eens bezorgd op 31/12 ... Asjemenou, zou Loeki zeggen. 'k Toon hem subito presto de twee prints van 31/12, de zijne en de onze. Ik herinner het mij omdat er op 31/12 iets aan de hand was met het lettertype dat standaard ingesteld was op zijn installatie. Hij gooide zijn armen in de lucht : "Ziet ge nu hoe e-mail werkt! Ze laten me weten dat er een bericht voor het schip is en dan hébt ge dat al gekregen!" Armen en schouders weer naar beneden, hoofdschuddend. Soms is het wat te veel, wat te veel theater bij die gast. Weinig geloofwaardig. Wie zijn 'ze'? De server? Laat de server pas om de x tijd weten dat er al zes dagen een bericht in de bus zit? Een server laat niks weten, zijn uitleg lijkt me dus zeer onwaarschijnlijk. Wél waarschijnlijk is dat de marco de mail van DiDi na het printen niet gewist heeft en is zes dagen later geschrokken dat die er nog stond. Heeft zijn gebrek aan methode hem parten gespeeld? -of was het een order van capt PO, privé-mails bijhouden
Enkele dagen geleden vertelde hij mij over telefonisch contact met de rederij in Antwerpen. Om 06h (BT) waren er problemen met de server. Er werd opgenomen. De mevrouw in kwestie antwoordde dat er niemand aanwezig was om naar de server te gaan kijken, en dat de server trouwens helemaal boven stond. Daaruit maakt de marco op de server op de zolder van een particulier huis staat, want er nam iemand de telefoon op om 06h BT. En dat is buiten de kantooruren! -waarschijnlijk was het de persoon van wacht die antwoordde, het kantoor in Antwerpen is een immens gebouw Wij opperden dat hij misschien op het kantoornummer van de rederij misschien iemand van de poetsploeg aan de lijn had. Daar moest hij eens over nadenken : "Spreken Antwerpse cleaning ladies Engels?" "Yes", antwoordde ik bokkig. Antwerpen is een metropool meneer, of toch geweest.
Denkt ge dat ik overdrijf in de verhalen over OostBlokkers? Awel, gisteren vertelde LM iets en zijn verhaal is duidelijk meetbaar (nul = niks) en duidelijk zichtbaar (dicht = toe). Meetbaar én zichtbaar, dus niet voor interpretatie vatbaar. Ga zitten ... De 3de mec kwam LM zijn bezorgdheid melden over een leiding die niks meer doorliet. Hij vermoedde dat de leiding opgeblokt zat en of hij dat eens mocht nakijken. (Opengooien, wil dat zeggen) Oké, zegt LM, die sectie kunnen we afsluiten, dus het kan, gooi maar open. Vóór de werkzaamheden beginnen gaat LM controleren of de valve aan het einde van moeilijk stuk ook dicht staat. Het einde van het 'moeilijk' stuk is waar de vloeistof in kwestie moet doorvloeien naar andere leidingen. Die stond dicht. En die had moeten open staan. Tja, als ze niet open staat dan gaat er niks door de leidingen in kwestie hè. LM draait die valve open : alles kits zeggen de wijzers van de meters. Niks opgeblokt, niks opengooien, gewoon zorgen dat de valve staat zoals ze moet staan. Dat heet vakkennis in België, hoe het in Polen heet weet ik niet.
1999-01-07 ~ Mina Al Bakr Terminal, Irak
Sinds gisteren liggen we tegen een pier midden in open water, nergens een streepje land te zien. Mina Al Bakr is de naam van een olieveld onder de monding van Tigris & Eufraat, vlak bij de territoriale wateren van Koeweit. Tigris & Eufraat, dat klinkt aardsparadijselijk hè. Maar dat was zeer erg lang geleden, het aardsparadijs. In de 20ste eeuw is het gewoon een oorlogsgebied als een ander, zij het gecontroleerd door de Verenigde Naties, maar gewoon een oorlogsgebied dus. Op de kaart van 1991 die ik hier in de cabine opgehangen heb staat nog maar eens het berichtje bijtgevoegd : MINE DANGER AREA Zijn die mijnen in 1999 al weggeruimd? Het zou wat, daar hebben ze de tijd en de middelen niet voor. Krijgt de bemanning van dit schip nu bibbergeld?
De terminal is een paaldorp in metaal, roestig en gebleekt door de zon. Het zou een decor uit Kevin Costers Waterworld kunnen zijn. Bovenop staat de Iraakse vlag, in felle kleuren en niet gerafeld door de wind. Daar hebben ze dus wel voorraad van. -het was een periode van embargo, en was schaarste aan voedsel & medicijnen, maar voor vlaggen was er geld? Van chiphamers en verf hebben ze zo te zien geen voorraad.
Gisterenmiddag vertelde Kram dat hij met zijn vrouw in België gebeld heeft. Het is thuis 12°C en Clinton heeft Irak nog eens gebombardeerd.
Bill jongen, wacht nu toch eens efkes met bombarderen tot de koopvaardijschepen hier weg zijn aub! 't Is niet omdat uw carrière op het spel staat dat ge wild moet worden hè. Of kunt gij als president-af niet gaan doppen misschien? - toen het Clinton-schandaal met mevr. Lewinsky
Hij mikt wel op Bagdad, zo'n 1000 km hier vandaan, maar er staat ook een presidentieel gebouw in Al Basrah. En dat zou ± 135 km hier vandaan zijn. Dat Saddam maar in Bagdad blijft dan. Uit De Standaard van 18/12, pagina 2 : "Het Belgisch Ministerie van Buitenlandse Zaken raadt de Belgen die zich in Irak bevinden om zo snel mogelijk dat land te verlaten". Hallo! Wij zijn hier met vijf Belgen en kunnen contractueel niet weg, krijgen wij bibbergeld? -gevarenpremie
Vrachtschepen hebben VN (UNO) bescherming. En UNO controle. De controle dient voor het embargo: X ton aardolie tegen Y ton voedsel en medicijnen. Het aantal uitgaande ton moet genoteerd en bijgehouden worden, en daar houdt de UNO zich mee bezig. Gisteren rond 16h passeerden we een checkpoint van de UNO: snelle militaire vaartuigen en helikopters. En vliegtuigen. Gisteren om 09h heb ik er een horen oversuizen. Aan het gefluit te horen was het duidelijk geen burgerluchttuig. Een uurke later kwam het ons nog eens besnuffelen. De controle gaat via radioverbinding. Wanneer iets in de uitleg over de bestemming van de lading hen niet aanstaat, komen ze met hun snelle schepen. Een Grieks schip vóór ons werd gevraagd te stoppen, ONU-waarnemers wouden daar aan boord komen voor verdere controle. Dat hebben ze op de brug allemaal over de radio kunnen volgen. Waarom die Griek moest stoppen weten ze boven niet. Misschien was er iets louche met de bestemming van zijn lading? 13h40: dat gekraak van daarjuist was gewone donder en geen slordig gebombardeer van Clinton zijn vliegend personeel. Als onze radar nu maar afstaat ... De supercargo (sobrecargo) wil onze brieven posten, in Dubai, met een UAE-tember op, geen kantoorstempel. Brave supercargo. En we mogen al Frank zeggen.
We hebben een prima stofzuiger. Het is zo'n 'heavy-duty' geval op hoge zwenkwieltjes. Zeer krachtig. Maar wanneer het schip een beetje wiegt dan zwiert en tolt het ding heen en weer als een zotte ballerina. Of gelijk dat klein robotje in Star Wars, R2-D2. Alleen repareert hij geen dingen zoals het robotje in de film, wanneer hij ergens tegen botst is er schade door die robuuste jongen hier. Gisteren lag er nogal veel gomsel op mijn werktafeltje. 'k Ging stofzuigen en slurpte het meeste gomsel efkes weg met de darm. 'k Duw een pakje sigaretten opzij, de aansteker valt op tafel en verdwijnt in een wip de slurpdarm in. 'k Heb dat ding losgekoppeld, de aansteker was niet te vinden in de darm. Hij zit tot helemaal in de papieren stofzak. 'k Heb via de inlaat een beetje in het stof gewoeld, de aansteker was daar niet te vinden. Dan heb ik het boeltje maar weer dicht gemaakt en verder gestofzuigd. 'k Had vaag het gevoel dat ik die aansteker er moest zien uit te krijgen, maarreh, waarom was dat nu weer? Och, waarom eigenlijk. 'k Heb aanstekers genoeg bij.
's Avonds vertel ik aan LM wat een sterke R2-D2 we hier hebben aan boord. "En waar is die aansteker nu?" vroeg LM "Nog in de stofzak?" Haja, natuurlijk, vaneigens. "Ge weet toch dat ze het vuilnis hier op het achterdek verbranden hè?" Kermille! 'k Heb een cutter van tafel gegrist en ik ben naar beneden gedonderd, die stofzak gaan opensnijden. Aansteker gevonden en er uit! Dit alles onder de meewarige blik van Ronaldo, de steward. Hij heeft voor een nieuwe stofzak gezorgd. Het huisvuil wordt hier verbrand in open vaten op het achterdek. -want de incinerator in het machien, de allesbrander, was kapot! Een aansteker daarin zal ontploffen en zou iemand kunnen verminken, waarschijnlijk in het gelaat. En ineens snapte Ronaldo het waarom van mijn gedoe.
Toen ik weer boven kwam was ik nog onder de indruk van hetgeen zou kunnen gebeurd gehad zijn als het niet vermeden geworden geweest was. -dit is wel voldoende voorwaardelijke wijze, dacht ik Dank zij die ene opmerking van LM. Dat LM die lijn zo snel, zo direct doorgetrokken heeft! Ik zat hem aan te staren van pure bewondering.
Weet ge dat een leesbril ook een eetbril is? Een eetbril komt van pas wanneer men graten uit een moot vis moet prutsen. Bestek helpt ook natuurlijk, maar met een eetbril zie ik waar ze zitten, de graten. 'k Had mijn bril niet bij aan tafel en van pure honger plande ik dan maar twee desserts. Brute pech, LM lustte het dessert wél. 't Was flan. Met karamellesjausj, zoals kleine Steven het zegt. 't Was heel lekker, maar deze keer veel te weinig naar mijn zin.
Het regent zachtjes. Het is een mals regenbuitje, geen tropische stortregen, dus de skylight van het machien mag blijven open staan, zegt LM Het deck boven ons hoofd is afgekoeld door de regen en hierbinnen is het maar 20°C, nogal friskes. Deze namiddag gaat LM de airco in deze cabine eens van dichtbij bekijken. Zondagnamiddag is voor de mecaniciens een vrije halve dag. Tenzij er iets tussen komt. Dat zou hier niks biezonders zijn, problemen op zondagnamiddag.
De vervanger van choff Fraco is ook al aan boord. Hij heet Kram en heeft sinds eind november een baby, ze heet Ilona en dat betekent Hélène.
Vannacht heb ik er van gedroomd, in een compleet eigen versie natuurlijk. Het zat er allemaal in, maar nogal dooreen geklutst. Ik droomde dat we een meerling gekregen hadden. Zomaar ineens. De dag erna mocht ik de materniteit al uit maar de babies moesten blijven. Het was nog donker, LM en ik liepen over nat gras. "Hoeveel zijn het er nu eigenlijk? Vier?" vroeg ik. "Zes, zei LM, allemaal jongens." Toen moest ik gaan zitten, nat gras of niet: dus wanneer wij 60 zijn, zijn die gasten 14jaar. Alle zes, samen en tegelijkertijd. We zouden een buske nodig hebben om er zes kinderzitjes in te krijgen. We moesten ook een stevig huis gaan zoeken, groot genoeg voor een huishouden met zes jongens. "Een bunker" zei LM. Terwijl wij met de moed der wanhoop naar een stevig huis gingen zoeken, werd de zesling bijgehouden door Hélène, de ma van een kennis, in een caravan ... en ik was heel blij dat ik wakker werd.
Het mals regentje van daarstraks is een stortbui geworden. Gekletter op de staalplaat boven ons hoofd. Drie tellen later hoor ik de skylight van het machien dichtslaan. Ze leren bij (?)
Vanmorgen bij het ontbijt zocht LM naar een rode confituur. Abrikoos is oranje, dat is geen rood. Oranje is al halverwege rood, zei ik. En toen was abrikoos oké. Stel u voor dat er zo zes bij komen en die doen allemaal gelijk LM, die willen ook allemaal rode bessen terwijl er vandaag abrikoos op tafel staat. Kermille, wat ben ik blij dat ik wakker ben.
Het strijkijzer is een Toshiba (écht waar!) en denkelijk nog ouder dan het schip. Hemden en zakdoeken gaan nog net maar bij T-shirts worden de rimpels vervangen door valse plooien. Foute plooien staan minder slordig dan rimpeldingen, het is tenminste gestreken geweest. Ziezo.
De samenwerking tussen de Antwerpse rederij en de rederij in Nantes zou voor een deel stopgezet zijn. Nantes doet nog enkel personeelszaken (?). De technische dienst is opnieuw in handen van Antwerpen en daardoor hebben wij nu PvR, een Belgische inspecteur aan boord. -een specimen hoor Enkel nog personeelszaken. Wil dat zeggen dat Nantes tenminste nog de post voor zijn rekening neemt? Waarschijnlijk niet. Arielle, de engel, de dame die voor allerhande post en voor de zeemansbrieven instond, werkt niet meer bij de Franse rederij. Wat nu?
'k Heb de kaart van de Perzische Golf en de Golf van Oman nog eens bekeken. Dat doe ik elke dag enkele minuten. Kwestie van het ingeprent te krijgen. En wat-zien-ik vandaag : tussen alle gegevens over gevaarlijke zones (onbetrouwbare dieptes, visserijvloten, etc) staan er ook mijnvelden op. "Mine Danger Area 1991, see notes" en "Dumping Grounds: Explosives". Zo kan ik het ook. Hier wat mijnen opruimen en ze ginder gaan dumpen. Hebben wij mijndetectoren aan boord? Of hangt er boven elke mijn een boei met een vlaggetje op? Voor wie dat wil weten : "see notes".
1999-01-04 ~ op anker, Fujayrah
Sinds gisteren staat de airco af. Elke cheng heeft daar zo zijn eigen kijk op en zijn eigen maatstaven voor. Cheng Venes (de nieuwe) gooit dus alles dicht aan bakboordzijde. Niet alleen de koeling, maar ook de ventilatie op buitenlucht. Stuurboord heeft wél ventilatie op buitenlucht en de airco geeft nu zoveel dat het om te bevriezen is in de mess. Aan bakboord mogen de patrijspoorten nu open, maar als het regent zitten we zonder verluchting, -was er een panne? wegens geen ventilatie want de patrijspoorten moeten potdicht wanneer het regent. Vergelijk het met een autoraam. Door de vaart van het voertuig trekt de regen naar binnen zelfs door een klein kiertje. Onder de ene patrijspoort staat de seat, die is met textiel bekleed en kan dus niet tegen water. Onder de andere patrijspoort staat de transfo met een aantal aftakkingen, elektrische kunstgewrochten, dus lekkage in de cabine kunnen we niet hebben.
We liggen al een halve dag te lang op anker, niet vanwege problemen met de bunkering, maar door problemen met de radar. De radar is kapot. Er moeten technici komen om hem te repareren want zonder radar mogen we hier achter de hoek de Perzische Golf niet binnen. Door de straat van Hormuz wil dat zeggen. In feite mogen we geen millimeter meer varen. In de straat van Hormuz is het zo druk als op de ring tijdens het spitsuur.
Vorige zondag (27/12) hebben we een tropische stortbui meegemaakt, met serieus krakende bliksem. Dat soort gekraak heb ik in 1982 op schip 07 ook eens gehoord en toen was de radar of een antenne van het radiostation geraakt, omdat die niet afstond. Vorige zondagnacht dacht ik nog : als boven maar alles afstaat. Ondertussen hadden we zelf genoeg omhanden, en daarbij, waarom zou een ervaren marco ... tenzij hij niet intijds verwittigd werd door de brug dat er 'an electrical storm' op komst was. Natuurlijk klonk die bliksem dan vlakbij, hij was hier aan boord. Vlakbijer bestaat niet. Gelukkig is een metalen schip een kooi van Faraday. https://nl.wikipedia.org/wiki/Kooi_van_Faraday
Samenvatting van die zondag (27/12) : het machien werd niet verwittigd dat de skylight dicht moest. Als LM niet wakker was geweest of een lammetamme zou zijn die in zijn bed bleef liggen, dan was er waterschade geweest in het machien. Tot daar aan toe, dat is materiële schade. MAAR: choff Fraco een de asp.off waren aan deck aan het werk en werden niet binnen geroepen toen de brug zag dat er storm op komst was. De marco werd ook niet verwittigd en ... de radio-installaties bleven aan staan. Het bliksemt. De antennes en de bliksem maken contact => we hebben blikseminslag. Choff Fraco en de asp.off zijn ongedeerd, maar dat mirakel is niet de verdienste van het beleid van capt PO. -die was eerder op cruise daar aan boord Én : de radar is naar de bliksem.
Dat allemaal omdat capt PO het maar een regenbui achtte. Inschatting door een beroeps. Hoe ging het in de Guidelines weer over Critical Conditions en Hazardous Situations? Er hadden twee doden kunnen zijn. Of is het de eerste keer in 25 jaar dat hij in de tropen vaart? Toen Fraco de dag daarop wat lacherig zei dat hij en de asp.off er 'middenin' hadden gestaan, waren er in feite gevaarlijker dingen gebeurd dan LM en ik dachten. En daarop hebben wij nog een volle week zonder radar gevaren ??? We liggen hier sinds zaterdag en vandaag pas komen die technici ??? Dat klopt toch allemaal niet ...
De nieuwe choff heet Kram en hij heeft op schip 29 gevaren met capt PM en daarna ook met met capt PP-LM gevaren, Piet 'Hein'. Zijn verhaal : PP-LM lost PM af en PM verwittigd hem de kluis van het schip niét dicht te doen maar op een kier te laten staan, want wanneer ze dicht is rammelt de deur, belet een mens te slapen en er iets tussen steken gaat niet. Bij dat soort deuren is het alles of niks. PM monstert af, en vertrekt naar huis. Enkele dagen later doet PP-LM die deur van de kluis per abuus toch dicht.
Naar de Franse rederij in Nantes bellen voor de code wou hij niet doen -gezichtsverlies?- en hij kon nergens de code vinden die PM opgeschreven had. De code was in de bovenste schuif tegen de bovenwand geplakt, maar dat wist PP-LM pas veel later. In de States belt hij een specialist. Die komt niet aan boord, die bélt hem : "Nee capt, ik kom niet aan boord, ik heb alle nodige gegevens hier, zei hij, zet u maar voor uw brandkast". Hij begint cijfers en letters te dicteren, PP-LM voert de bewerkingen braafjes uit. "En nu trekken". PP-LM trekt en de kluis gaat open. Dat alles per telefoon? Bôf, ja. Het agentschap in de States neemt contact op met de fabriek van de kluis. Als die fabriek in Tirol ligt en het schip in Jakkamakka, dan gaat alles per telefoon. Een paar identificatienummers opgeven, en de fabriek geeft de code van de kluis. World Wide Service. En als het nu eens niet een captain was maar een dief of een piraat? Oeps.
Om 17h anker óp, zei cheng Venes daarstraks. En ten laatste om middernacht, zei LM zojuist, want we moeten ergens passeren met het hoogtij van 03h. Tiens, als we zonder lading (in ballast) hoogtij nodig hebben, hoe moet het dan wanneer we geladen zijn en dieper in het water liggen? -mogelijk een andere route, een vaargeul
Wat schreef ik vorige week? Dat cheng Leuke Leu geen scheldwoorden meer gebruikt zoals twee jaar geleden op schip 27/28? Vergeet het. Gisteren was het weer zover. Iets na 18h ga ik naar het avonduurtje, LM was nog efkes aan het douchen. De elektrieker en Danut (3de stuur) waren er al. Nog geen capt PO of choff Fraco te zien. Die zouden elk moment gaan binnenkomen. Cheng Leu offreert een glas. Hij was in een goede bui, had ik de indruk, 03/01 wordt hij afgelost. Dat is volgende zondag. Het begint te korten voor hem.
Efkes tussendoor: het avondeten wordt geserveerd om 17h20 & om 18h voor de officieren, en 18h30 voor de kapteinstafel. Daar zit de staff: capt, cheng & choff. En nu ook 2de mec + wife. Eerst dacht ik dat het een voorlopige regeling was, maar het is blijvend. Omdat aan de andere tafels geen plaats meer is, eten LM en ik aan kapteinstafel en geloof me, rustig of plezant is anders. 18h30 dus.
Cheng Leu steekt via de tussendeur zijn hoofd eens de mes binnen, om te zien hoeveel officieren er nog aan tafel zijn, want hij ging hen ook een glas offreren, goed gezind als hij was. 't Sta in de bar achter de toog naar de CD's te kijken, op zoek naar een zacht muziekske. Ineens hoor ik Leuke Leu een aantal dingen roepen. 'k Ga dat niet op papier zetten. En hij roept in het Frans. In het Frans? Aan tafel zitten Poolse officieren en de stewards zijn Filipijnen. Met hen wordt Engels gesproken. Tegen wie is hij toch zo lelijk aan het doen in het Frans?
Hij komt weer aan de toog staan en vloekt zo nog het een en ander. Capt PO en choff Fraco zaten al aan tafel zonder de rest van de staff (hem dus) er van op de hoogte te brengen dat er vroeger zou gegeten worden. Tot daar aan toe. Dat gebeurt al eens, wanneer er veel werk is of op drukbevaren routes, dat mensen tijdens een andere service aan tafel gaan omdat het beter uitkomt met de job van die dag. Máár: als reden gaf capt PO dat het door cheng Leu zijn 'comportement social' was, zijn sociaal gedrag. Wat er op neerkomt dat capt PO niet meer met cheng Leu aan tafel wil zitten. (En choff Fraco, al gelijk wat hij daarvan vindt, moet de capt volgen.) Daarop is cheng Leu in een colère geschoten. Tegen capt PO. -zoiets was koren op de molen van PO natuurlijk hè- En daardoor was het in het Frans.
Uitvliegen tegen een kaptein. Daarvoor moet ge een kop op uw lijf hebben staan. En dan nog waar getuigen bij zijn. Stomstomstom ... Klak hetzelfde scenario al twee jaar geleden, toen met capt PM. En ook in de periode van de feestdagen. 18h10: LM komt de bar binnen, fris gedoucht en klaar om aan de avond te beginnen. Hij krijgt daar het gebeuren van de afgelopen minuten over zijn hoofd gestort nog vóór hij een slok pils gezien had. En als besluit dringt cheng Leu aan om samen met hem nú direct bij capt PO en choff Fraco aan tafel te gaan zitten. Jamaar néé hè. Als de tafeluren niet officieel veranderd zijn, dan hebben wij geen officiële reden om nu al en onaangekondigd aan tafel te gaan, dat gooit de planning van de keuken overhoop. En daarbij, ik had geen zin in nog meer drama.
Dacht Leuke Leu dat het personeel marionetten zijn? We hadden nu eens goeie koks, dus hou die mensen in ere, bemoeilijk hun job niet met grillen zoals onaangekondigd aan tafel komen. Cheng Leu is eigenlijk een impulsieve puber. Capt PO is een lepe manipulator natuurlijk. Hij weet hoe hij Cheng Leu tot dommigheden kan drijven en hij weet ook wannéér hij dat doet. Tegen het einde van diens contract, wanneer hij cheng Leu omzeggens niet meer nodig heeft, omdat de vervanger al op komst is.
Vanavond stelt het probleem van de etensuren zich niet. Er is barbecue aan deck wegens oude jaar. Maar hoe moet het voor de komende dagen?
Om 18h30 gingen cheng Leu, LM en ik aan tafel, de twee anderen waren dan al weg. Om 19h15 gingen we van tafel, want we moesten naar de slopchest, de wekelijkse drankbedeling. Dat is een jobke van de marco. Wat LM en ik nodig hadden: één bak water, twee bakken Sprite -ja, hij dronk die sirooprommel toen nog- en drie bakken bier. Water en Sprite kregen we direct, bier mocht de marco niet meer uitgeven per bak, géén bier meer in de cabines. "Enkel nog te halen uit de frigo van de bar" wist de marco te vertellen. Ja, en die man heeft zich ook te houden aan orders hè.
We zijn nog vier dagen voor aankomst, en nu al een stop op de bierbedeling? Mag er in territoriale moslimwateren geen bier voor de cabines uitgegeven worden? Maar dan wel voor de bar ... Of is er te weinig bier besteld geweest en wordt er daarom een stop gezet op het verbruik? Dat opperde ik allemaal. De marco schudde telkens het hoofd, nee. Hij mocht of kon ons niet veel meer vertellen dan dat hij instructies had gekregen van de capt. "Vraag me niet waarom" zei hij en hij haalde efkes zijn schouders op. "Ik vaar al 25 jaar en ik volg instructies op." Dat laatste moest ons duidelijk maken dat hij ooit vreemder instructies heeft uitgevoerd en dat hij allang niet meer zoekt naar het waarom van sommige beslissingen. Maar het lag dus niet aan de dag van aankomst (dan moet het schip 'droog' zijn), niet aan de territoriale wateren en niet aan te weinig voorraad. Toen had ik hem willen vragen of hij die instructies vóór 18h of na 18h gekregen had. Dan wisten we ineens het waarom: de nieuwste zet van capt PO. Maar dat dierf ik niet vragen aan de marco.
Ná 18h? Tja, dat zegt dan meer over capt PO dan de ganse uitleg van iemand, twee weken geleden: 'een vlammenwerper bovenhalen om een vlieg te raken'. Een vlieg die binnen 3 dagen zelf weg vliegt. En wie is de pineut in heel die zaak? De marco. Want hij kan nu streepjes zitten tellen in het barboek ipv vlot rekeningen te maken per bak. En vanavond dus barbecue. 'k ben Benieuwd hoe de sfeer zal zijn. Want het belooft hè, openlijke ruzie tussen de twee gezagsdragers de dag voor Oudjaarsavond. Ik wacht af.
LM is niet alleen de Mirakel Man wanneer het over airco gaat (workshop van het machien), hij is ook een Water Wizard. De Fresh Water Sterilizer was al maanden buiten dienst, misschien zelfs jaren. Hij heeft hem weer in gang gekregen door een paar dingen open te doen en er eens tegen te tikken. Zo simpel was het : tikken. Om drinkwater te maken van zeewater moeten er drie dingen gebeuren: distilleren, steriliseren, en mineraliseren. Het water werd hier al tijden niet gesteriliseerd? Wie laat zoiets toe? -ja zeg wié was er eigenlijk chief engineer daar? En of het gemineraliseerd wordt moet LM nog nakijken.
We hebben in Singapore zoet water, drinkwater, gebunkerd. Ik vroeg me af waarom. LM heeft het uitgelegd : de evaporator aan boord produceert 50 ton water per dag en 40 ton daarvan loopt verloren in de bilges (de ruimtes om afvalwater en smurrie van het machien te collecteren en af te voeren). Dat verbruik klopt niet. Iéts in het machien verbruikt, zuipt water. Hoog tijd voor droge dok.
1999-01-01 ~ op zee, dan op anker
Rond 15h komen we toe in Fujayrah, de Verenigde Arabische Emiraten, aan de kant van de Golf van Oman, op ongeveer dezelfde hoogte als Dubai maar dat ligt al in de Perzische Golf. Daar gaan we fuel (brandstof) bunkeren, en het zou twee dagen duren, zei LM. -twee dagen om te bunkeren? Dan twee dagen varen naar Irak, dat is in de Perzische Golf natuurlijk, dan komen terug naar de Golf van Oman, om te lossen in een ULCC, een Ultra Large Crude Carrier. Die is zo ultra large dat hij de Perzische Golf niet binnen kan -?-
Gisteren is de Palanca, de barge in Angola, ter sprake gekomen. -schip 29 Een paar mensen hier aan boord zijn er ook geweest. Men is het er over eens : ze is gróót, de Palanca.
Oudejaar was geslaagd. In de namiddag hebben de matrozen een enorme tafel gebouwd, we konden er alle 32 rond. In de namiddag zijn ze de speenvarkens beginnen roosteren. 'k Ben eens gaan kijken of er wat te fotograferen viel: een enorme spies met daarop twee varkentjes, bijna menselijk roze. Eentje had zijn oogjes nog open. Het hing daar wat ongemakkelijk, met zijn snuit tegen de staart van het ander varkentje. Zijn tong hing scheef ook want de klem deed persies pijn aan zijn tooteke. Moeilijk om koteletten & hesp te zien in zoiets klein & roze. Misschien had ik niet naar Babe moeten kijken. https://nl.wikipedia.org/wiki/Babe_(film) Het feest werd afgesloten met een karaoke. Bij de Filipijnen is zoiets bijna verplicht.
Gisteren verjaarde de marco. In de namiddag gaf hij een glas. 'Symbolic Party, after Lunch'. Hij wou het in het zitgedeelte van de bar hebben, niet aan de toog. Het was een zit-party. Hij is 54 geworden en hij vaart al 25 jaar. Hij vertelde over de evolutie die hij meegemaakt heeft en over de satellietverbindingen. Tot voor enkele jaren was het met de feestdagen een drukke periode voor hem. Veel mensen wilden naar huis bellen en dat ging toen nog via kuststations en de schepen moesten hun beurt afwachten. Er waren wachttijden van úren. En soms was de verbinding zo slecht dat het gesprek niet eens kon doorgaan. Door de satellieten hebben we de kuststations niet meer nodig om te bellen. Hij vertelde over de kerst- en feestgebruiken onder vreemde vlag. Hoe het er bij de Noren, de Polen en de Engelsen aan toe gaat. Hij heeft persies onder nogal wat vlaggen gevaren. Dit schip vaart onder Bahama-vlag. Die is iets mooier dan de Liberiaanse. De 'thuishaven' is nu Nassau ipv Monrovia. Dat klinkt minder erg. Daar zijn we al dikwijls langs gevaren, maar nog nooit geweest. Het schip waarschijnlijk ook niet. https://nl.wikipedia.org/wiki/Goedkope_vlag
Er zijn nog verjaardagen op komst, in april vier.
Voor twee mensen is dit hun eerste schip. Voor de aspirant off en voor de steward die een dag na ons in Singapore toegekomen is. Een raar gastje hoor, de steward. Sinds vrijdag hebben ze hem verzet naar de andere mess. Misschien wisselen ze om de maand, maar het kan ook zijn dat er klachten waren over zijn service. Of verstaat hij onvoldoende Engels? Raar gastje: Na het feest van Ouderjaar hielpen we de keukenmensen efkes het keukengerei weer binnen zetten. Dat ging goed vooruit, er is een lastenlift (modern comfort voor zo'n oud schip). Tegen het einde zie ik dat de steward zijn tafelgerei nog op tafel staat en ik begin met afruimen. "Laat maar" zei dat gastje "maybe tomorrow". De deur naar de lastenlift was al dicht -daar had ik toen direct iets moeten aan doen-en via de personenlift is het een omweg. Hij ging dan maar het ganse boeltje laten buiten staan gedurende de nacht. Peper-& zoutstellen, botervlootjes, serviettehouders, broodmandjes, een paar lege serveerschalen ... waarmee zou hij morgenvroeg zijn tafels dekken? Al zijn materiaal stond buiten aan deck. En wat als een regenbui dat materiaal van dek spoelt, of het schip begint te rollen, of de schouw spuit roet op het tafelgerei?
Er wordt weeral gechipped vandaag, maar nu ietske verder van onze cabine. 't Lawaai is ietske minder, laat ons dus blij wezen met de kleine dingen des levens.
We hebben hier al twee weken lekker gegeten, écht lekker. En wat een afwerking! De chef kijkt niet op een garnituurke. Jammer van het gezelschap aan tafel, de sfeer is om te snijden, het is er amper uit te houden. 'k Hoop dat capt PO de nieuwe cheng niet zo op stang jaagt. Want dat is uiteindelijk wat hij gedaan heeft, publiekelijk dan nog wel. Is dat leiding geven? Dat is baas spelen. Door zijn machtswellustig gedoe wordt de ganse avond vergald. Een stukske treiterpuber is PO.
17h, we liggen op anker: we hebben de nieuwe cheng een hand gegeven en cheng Leu uitgewuifd. Om middernacht heeft hij een vliegtuig. Er zijn 40 videofilms aan boord gekomen, maar of er post is weten we nog niet. En ik heb de vorige brief niet meegegeven. Hij lag nochtans verzendklaar. Alleen wist ik niet dat cheng Leu en Peter (2de stuur) vandaag al afgelost werden, ik dacht dat zij pas op 03/01 zouden afmonsteren. Nu ja, het geeft niet. Binnen enkele dagen zijn we hier terug en dan kunnen we misschien wel posten. Vanuit Irak iets verzenden waag ik niet.
Het is zalig zacht weer buiten, we zitten 25°N, iets boven de Kreeftkeerkring.
Onze cabine ligt aan de achterkant van het kasteel. Dat is al de vierde keer dat we niet meer aan de facing liggen. Voor het ogenblik is dat geen ramp hoor, we varen west en hebben 's ochtends de morgenzon op ons hoofdkussen. Er zijn mensen die daar speciaal voor verbouwen, groot gelijk. Ochtendgloren op het hoofdkussen loont de verbouwing. Deze cabine heeft geen aparte slaapkamer, het is dus geen 'suite'. Dat heeft voor- en nadelen. 'k Kan direct vijf nadelen opnoemen, de voordelen ben ik nog aan het zoeken.
Vorige week donderdag zijn we nog rap naar de Bredabaan een lap stof van 3m gaan kopen in de fabriekswinkel, de Idé. Zomaar een ingeving, voor het geval er geen gordijn aan de cabinedeur zou zijn, zo had ik toch een lap stof om zelf een gordijn te naaien. Een gordijn is er, een groen. Maar een bedsprei is er niet. De lap stof kwam dus van pas. En met de overschot heb ik het kussen van de zetel overtrokken. De kleuren kloppen nog ook.
1998-12-28 ~ op zee, ± Sri Lanka
LM heeft op sommige plaatsen roestplekken ontdekt die een diepte van 70mm hebben. 70mm roest komt overeen met 10mm oorspronkelijk materiaal. Als een staalplaat 15mm dik is, betekent het dat ze daar nu nog 5mm dik is. Gelukkig was het niet in de romp. Maar het is hier wel bouwval. Na het middageten zijn we een toerke aan deck gaan doen. Ook roest. Niet zo'n beetje links en rechts, maar veel en overal. 't Schip is een roestbak. Gisterenavond had cheng Leu er genoeg van, van de sleet en heel de kapotte boel. Hij overwoog zo 't een en 't ander. Hij deed dat luidop en met veel woorden. Wij zaten daar te koekeloeren. Het is allemaal juist & waar wat cheng Leu zegt, maar onderhand weten gans Polen, half België en heel het Filipijns archipel dat dit schip OUD is, klaar voor de schroot. Enfin, weer ene die in zijn beroepsfierheid gefrustreerd raakt door het zuinig beleid van de rederij. Deze keer gebruikte hij tenminste geen scheldwoorden zoals twee jaar geleden, toen hij ook zo'n crisis kreeg. Dat is al een verbetering. Toen cheng Leu van tafel ging vroeg capt PO arglistig of we 's namiddags hadden zitten pintelieren met cheng Leu. Op een werkdag? Pintelieren? LM? Het is niet omdat PO er op vrijdag tussenuit knijpt met PvR om te gaan bordelen dat iederéén zo weinig werkethiek heeft hè. Het feit dat hij die vraag stelt zegt meer over hem dan over ons. Zoals de waard is ... En daarbij, cheng Leu zei allemaal zinnige dingen. Hij vertelde ze natuurlijk wat luid, en tegen de verkeerde personen. Da's alles.
De namiddag hebben LM en ik besteed aan verbouwingen in de cabine. De beddebak uitgebroken, uitgewassen en opnieuw gemonteerd. Het bed was het laatste meubel dat nog moest gedaan worden. Gewoonlijk begin ik daarmee, maar deze matras was werkelijk te zwaar voor mij. De andere meubelen waren al afgewassen en uitgewassen natuurlijk, in die plakboel konden we niet verder leven gedurende maanden. Hij heeft de wereldontvanger voorzien van een buiten-antenneke en zo nog wat grote manoeuvres: kaderkes verhangen, 220V voor onze leeslampjes doorgetrokken tot aan het bed, een van de rekjes boven het bureau verplaatst naar boven de commode. Daarvoor heeft LM gaten geboord in de schotten. Dat wil wat zeggen over de staat van de cabine. Gewoonlijk doet hij dat niet, gaten boren in schotten. Maar in de afgelopen 25 jaar hebben denkelijk al zijn voorgangers kapstokken en kaderkes verhangen. En telkens blijven dan lege gaten zichtbaar. Deze schotten zien er ondertussen geperforeerd uit, dus stak het niet meer op een paar gaten.
Rond 23h schiet ik wakker: water. 'k Hoorde water lopen. Kletteren. We zaten midden in een tropische stortbui. Middenin : de donderslagen volgden vlak na de bliksemflitsen. De bliksems waren geen streepjes in de verte, het was het flitslicht van Neptunus, heel het schip werd er door verlicht. En de donder was geen gerommel in de verte, maar giga-gekraak. Vlakbij en luid.
Door de patrijspoort die we in de namiddag open gehad hadden om de antenne van de wereldontvanger te installeren, lekte water naar binnen. LM had de patrijspoort nochtans goed dicht gevezen. Het rubber van de afdichting was verhard, aangevreten door de tijd. Vandaar die lek. Vlak onder de patrijspoort staat de transfo met al onze nodige stekker. We hebben hem direct verplaatst, in veiligheid gebracht. En ik heb het water opgekuist. We waren klaar en safe voor de rest nacht want LM heeft de vlindermoeren verder dichtgedraaid met een stuk van zijn eigen gereedschap (Bahco, van bij Galler in Antwerpen).
"Ik ga beneden eens kijken of de skylight dicht is" zei LM. Een kwartierke later was hij weer boven, drijfnat. De skylight is een paar m² open dak omdat de mecaniciens een paar m³ verse lucht kunnen gebruiken, om warmte te evacueren uit het machien. De mecanicien van wacht kan vanuit de ERC (Engine Control Room) niet zien dat het regent en het gekraak van de donder hoort hij evenmin, daar beneden in de buik van het schip. Hij weet dus niet dat het hoogtijd is om de skylight te gaan sluiten. De stuurman van wacht op de brug kan een regenbui of stortbui wel zien aankomen, op de radar zelfs. Hij wordt verondersteld het machien te informeren. Dat is hier niet gebeurd. Dat geeft te denken hè. LM vindt dat maar zozo. Daarboven kunnen ze zwaar weer zelfs ontwijken, als er niet teveel trafiek is. Gewoon uitwijken en er rond varen.
1998-12-30 ~ op zee
Morgenavond is het barbecue op het achterdek. Er worden twee speenvarkens geroosterd. En we zullen ROND de regenbuien varen, wist capt PO plots te beloven. Er is trouwens geen slecht weer meer op komst, dat weten ze nu al via dagelijkse meteo. Gisteren ben ik in het pak cancelled charts gaan neuzen. Dat zijn de afgeschreven zeekaarten. Hier aan boord zijn er meer dan op de twee vorige schepen samen. 'k Heb nog maar een van de drie stapels kaarten doorgenomen. En wat zat daar zoal tussen : schatten op zolder. Singapore en omgeving, in detail. De Perzische Golf, in zijn geheel. Die laatste hangt voor het ogenblik tegen het schot. We moeten ergens in Irak gaan laden. Daarna gaan we lossen in Korea. Wanneer we de Golf van Oman weer uit zijn (onder de Perzische Golf) hang ik de Indische Oceaan op, dan Singapore-&-omgeving en misschien vind ik de Chinese Zee ook nog. Straks ga ik verder neuzen in de twee andere stapels. In het groot heeft de Perzische Golf de vorm van een soort worm of rups, met sprieterige antennes en lelijke grijpkaken. https://depositphotos.com/nl/157231214/stock-illustration-persian-gulf-region-political-map.html De kaart van Singapore en omgeving zal ook nog van pas komen. Na het lossen in Korea gaat het schip de droge dok in en het wordt Singapore, dat is zo goed als zeker.
De droge dokken liggen in Jurong, het westelijk deel van het eiland. Het ligt wel een eind van de stad af. Maar met het openbaar vervoer is de stad gemakkelijk te bereiken. We zullen tijd te over hebben om dat openbaar vervoer uit te pluizen, want we zijn daar voor een week of zes. Mass Rapid Transportation : https://i.redd.it/i56bbnhb5g321.jpg Misschien acht, zei capt PO. De lijst van uit te voeren werken is nogal lang. Voor de meeste mensen zullen het zware weken worden. Misschien is het gemakkelijker ineens een nieuw schip te bouwen, maar dan zaten we nu niet hier en straks in Singapore.
Het komt er op neer dat ik in februari volop de tijd zal hebben om op zoek te gaan naar CD-roms voor Steven zijn Playstation. Heeft nog iemand iets nodig van Singapore? Gauw ulle boodschappenlijstjes e-mailen of faxen. Schrijven kan ook, maar dan vóór 15/01/99 verzenden of uw boodschappen bereiken ons een maand te laat, en tegen dan zijn onze dollars op. De Franse rederij stuurt maar één keer per maand de post door, als ik me goed herinner.
Mijn boodschappenlijst is bijna klaar. Bovenaan staat 'vulmiddel', om al de gaten in de schotten te dichten. En potgrond, zodat we al eens een pit kunnen planten en daar dan een boompje over opzetten. Op het deck hierboven, het Captains Deck (klinkt chic hè) staat buiten een plantenbak met radijsjes en spinazie. Groot hoor. Er moet een plexi-deksel opkomen, want de zaailingen zijn verpieterd door teveel wind, zei Fraco (choff). En misschien teveel zout in de lucht, denk ik erbij. Dat zout slaat neer in de potaarde. -en door de stortregens, zaailingen zijn fragiel, die houdt men toch een tijd binnen, in beschermde omstandigheden
De matrozen zijn al een dag of drie op een deck hier vlakbij roest aan het afbikken, chippen heet dat in Algemeen Scheepsengels. dat wordt gedaan met een machientjes, chiphamers. foto, Heavy Duty Needle Scalers : https://www.csunitec.com/surface-preparation/concrete-surface-preparation-tools/concrete-metal-scalers/needle-scalers De 'naalden' van zo'n machientje hameren in een zeer snelle opeenvolging op het metaal van het deck de roest weg. In een stalen gebouw plant dat geluid zich voort alsof het niks is. En dat geluid veroorzaakt een BARSTENDE-KOP. Ik weet niet waar kruipen om aan dat lawaai te ontsnappen. Ik krijg er een punthoofd van.
De vorige twee schepen hebben we dat geluid niet zo vaak gehoord, dat waren gloednieuwe schepen, recht van de werf of pas in de vaart. Daar viel nog niet veel te chippen, ook al was het Koreaanse bouw. Hier is roest genoeg, dus de werkzaamheden zullen nog lang duren. Misschien tot in Korea. Dat is nog een volle maand.
Het geluid stopt op 15h. Het punthoofd blijft, ik voel me nog een uur of twee tureluurs. En als ik er aan denk dat dit mogelijk nog weken zal duren, dan krijg ik nog meer hoofdpijn, van ellende. Op de twee vorige schepen lag het schip's office aan de facing. Wanneer er achteraan al eens gechipt werd kon ik tijdelijk uitwijken naar daar. Hier ligt het ship's office aan de achterkant van het kasteel, waar ze nu aan het chippen zijn. Dan kan ik al evengoed in de cabine blijven. Stoppen met lamenteren, m! NU!
Over iets plezanter : in de workshop van het machien werkte de airco niet. Dat was al maanden zo. Misschien wel jaren. Het was er levensgevaarlijk warm. 40°C, da's geen temperatuur om in te werken. LM heeft zich daar eens aangezet. Pijperijen uitgekuist onder andere. Zondag heeft cheng Leu freon bij ingepompt en nu is het 28°C in hun atelierke. LM, de Mirakel Man? Weeral een kwestie van onderhoud, zei hij. "Sebiet moeten we daar nog wérken om ons warm te houden" voegde hij er aan toe. Tja, da's ook ambetant natuurlijk.
Gisteren was er karaoke bij de Filipijnen. Ze waren zich aan het inwerken voor morgenavond. Uit nieuwsgierigheid steek ik mijn neus daar eens binnen en wat-zien-ik : een plank vol boeken, een volle boekenplank. Halleluja! Een stuk of honderd. Genoeg voor vijf maanden. Het eerste boek dat ik vastpak is toch wel geschreven door mijn vlam zeker : James Michener. https://nl.wikipedia.org/wiki/James_A._Michener Achterin het boek staat een fotooke van hem, maar het is te klein om boven het bed te hangen. Geboren in 1907 staat er bij. Hááá! Daarméé schrijft hij zo'n goeie boeken, hij heeft al jaren geoefend!
We zijn op weg naar de Emiraten. We varen, eindelijk. Wat een gek oud schip. Het is wel iets anders dan de zielloze nieuwbouw van de laatste jaren hoor.
Deze voormiddag ben ik in de laundry (een omgebouwde cabine, stel u voor) de wasmachines wat aan het afkuisen met mijn vileda, de marco (marconist) komt binnen gewandeld en gooit een gebruikt theezakje in de vuilbak. Daarvoor komt hij van zijn cabine, drie deuren verder, om in de vuilbak van de laundry een theezakje weg te gooien. Echt zoals een excentrieke marco betaamt. Misschien mag zijn vuilbak niet vuil worden? Hij ziet me bezig met mijn vileda, knikt goedkeurend : "Doing a good job". Direct en schaamteloos heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om hem een pakje sigaretten te leen te vragen. En dat heb ik gekregen.
We hebben dus een marconist met een radiostation, zoals op de oude schepen. Dit is een oud schip en de communicatietoestellen zijn onder de hoede en worden bediend en vertroeteld door een R/O, een Radio Officer, een echte. Tot in februari, dan gaan we in droge dok en dan komt er nieuwe apparatuur. Op de brug deze keer. https://nl.wikipedia.org/wiki/GMDSS De marco krijgt de tijd om de stuurlieden daarin wegwijs te maken en vliegt dan naar huis. Zijn station wordt waarschijnlijk een berghok, zoals op andere schepen.
Sigaretten zaten nog achter slot en douanezegel, omdat we in territoriale wateren op anker lagen. Van Zaventem heb ik sigaretten slechts enkele pakjes meegebracht want in Singapore moogt ge geen ganse farde meer bijhebben. Morgen gaat de zegel van de locker af want we zijn nu buiten de territoriale wateren van Singapore en mogen ons weer te pletter paffen. Morgen is in feite nu al, 01h20. 'k Zal maar gaan slapen of ik kan er straks niet uit.
1998-12-25 ~ op zee
Het kerstfeest was 'af'. Cheng Leu haalde herinneringen op aan het nieuwjaarsfeest van twee jaar geleden aan boord van schip 27, aan de verkleedpartij van de Filipijnen, waarbij hij, LM & ik de jury vormden voor de competitie van het mooiste kostuum. De naam van die kok is een paar keer gevallen, eigenlijk is kok een groot woord voor die nutritionele gijzelaar, die voeding- en voedselvandaal. -tekst 218, en daar staat maar één situatie van de vele
In de namiddag had LM temperaturen van 50°C meegemaakt. Uitputtend en vooral gevaarlijk. Daar komt bij dat we nog niet helemaal aangepast zijn aan het tijdsverschil. Daardoor is LM gisteren tamelijk vroeg uit het gezelschap verdwenen om te gaan slapen. Het is nu 20h en vandaag slaapt hij alweer. Jetlag, nog een dag of twee, schat ik. In feite voelt het vreemd aan, een feest met mensen die men amper kent. Voor mij leek het meer op een receptie dan op een feest. We hadden geen nog verbondenheid met de groep. -en die is er niet gekomen, zéér vreemde situatie, we bleven op onszelf aangewezen Dat verplicht vieren bezorgt ons zelden een feestelijk gevoel en LM en ik hebben voor het ogenblik zo al weinig reden om ons feestelijk te voelen. Maar het was 'af'. Het keukendepartement had er zijn ziel in gelegd en dat was er aan te zien. 't Zijn vakmensen, professionals. Deze Filipijnen zijn van een ander agentschap dan de Filipijnen van schip 27-28-29. Dit agentschap hanteert duidelijk andere maatstaven en dat is te merken, dat is er aan te zien. De koks (twee) dragen keukenkledij zoals de toen de Belgische koks onder het Prado-bewind bij CMB. En de stewards zijn ook gekleed in pied-de -poule pantalon en witte T-shirt. Mooi hoor. Soms doet het hier wat denken aan schip 12. In het machien doet het eerder denken aan het vermaledijde schip 25, zei LM. Dezelfde 'laat maar waaien' houding, de 'who cares' mentaliteit, hoewel er voldoende waarschuwingen uithangen over de noodzaak van orde en netheid met het oog op brandveiligheid. En in duidelijk Engels. "Dit is geen machien waar een mecanicien eer van haalt" zei LM. En ik kan hem daar niet helpen. LM weet nu al dat vier maanden hier aan boord meer dan genoeg zullen zijn. Mogelijk zijn we dan eind april thuis ipv eind mei. Hij spreekt nu al over en ander schip, een nieuwbouw uit Korea, komt 15/01 in de vaart. Ava is thuis tot februari, zo gaat dat bij nieuwbouw & werven. Ze verjaart vandaag, ze is kerstekind.
Gewoonlijk ben ik al blij dat ik aan boord van een schip ben en niet in Antwerpen zit te koekeloeren (mijn thuis is waar LM is) maar dit schip heeft een kweeniwa méér. Ik ben hier graag, écht graag. En dat wist ik al van de tweede dag. Zo zijn er maar een paar schepen geweest. Toen ik nog als stewardess vaarde een stuk of vier. En dat is het dan. Dat het hier voor LM absoluut niet meevalt, dit machien, is godgeklaagd. En dan nog met Leuke Leu als cheng! De voorbije vier dagen heeft LM hem al 27 keer of meer dezelfde verhalen horen vertellen. Enfin, aan die gast ga ik geen inkt en papier meer besteden/verspillen, het is allemaal al eens beschreven geweest twee jaar geleden (schip 29) en hij is niet veel veranderd. -geen millimeter geëvolueerd, opnieuw klaagzangen ipv daadkracht, niet opgewassen tegen de job de volgende haven, ergens in de Emiraten, en komt de vaste cheng terug, de titularis. Zijn naam ken ik nog niet.
De Franse rederij heeft hier geen computer voorzien in de cabine, en per logisch gevolg ook geen printer. Niks Toshiba, niks Hewlett-Packard: LM zijn werkboek moet dus niet op diskette afgegeven worden, hoe minder computerwerk hoe liever voor cheng Leuke Leu. -in twee jaar tijd nog geen millimeter geëvolueerd, zei ik dus Maar voor mij is het een bezigheid die wegvalt. Jammer, want ik doe heel graag LM zijn schrijfwerk, omdat het hem kan ontlasten. Het bespaart hem ook tijd als ik het doe. Dit werkboek is een groot schrift, de gedane jobs worden met de hand ingeschreven. Dat kan ik niet in zijn plaats doen, want dan zien ze het verschil in handschrift. -en in geval van fouten is er geen delete bij handschrift "We gaan daar iets op vinden" zei LM zojuist. Goed. -het is toch op diskette gekomen, maar dan voor eigen gebruik
De aspirant stuurman heeft een Russische voornaam en een Vlaamse familienaam. Met al die Polen aan boord staan er wel meer Slavische voornamen op de bemanningslijst. Maar de combinatie van een Slavische voornaam en een Vlaamse familienaam springt in het oog. Is zijn moeder van Slavische afkomst? Een andere mogelijke verklaring: gezien zijn geboortejaar is zijn moeder ongeveer onze leeftijd, is hij genoemd naar een personage uit The Men from U.N.C.L.E.? https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Man_from_U.N.C.L.E. 'k Heb hem dat gisteren gevraagd en het is zo. Wat heeft die jongen geluk dat zijn moeder niet op het ander personage uit de serie vlamde want dan had hij nu als voornaam Napoleon. En hij lijkt helemaal niet op die kleine donkerharige geblokte Corsicaan, hij is een lange smalle blonde met blauwe ogen.
In het machien zijn ze met 14 man, 't grootste departement van 't schip. In '86 heb ik tot een struiser departement behoord, 26 man sterk voor keuken, zaal en onderhoud. (schip 12 was dat, de laatste Villeboot) Mijn neus krult nu nog van misplaatst fierement. -26 mensen, dat is op zich al het aantal om een schip te bemannen Het was een mixed-cargo schip met ook ± 80 passagiers, vandaar. 'k Krijg er soms nog de kripse van, van passagiers.
De mecaniciens lopen zeewachten in het machien -ja, waar anders?- elk samen met een oiler, zoals 25 jaar geleden. Zo doen de stuurlieden al eeuwen op de brug, samen met een matroos. De zeewachten: twaalf-vier is 00h-04h en 12h-16h vier-acht is 04h-08h en 16h-20h acht-twaalf is 08h-12h en 20h-24h. En daarmee is de dag rond.
Dit machien is nooit, maar dan ook nooit onbemand zoals 's avonds en 's nachts gebruikelijk is op andere schepen. De nodige alarmsystemen zijn er niet of zijn in panne. Wanneer een machien op unmanned staat -onbemand- loopt de mecanicien 'stille' wacht. Hij moet dan niet in het machien blijven maar kan vrij circuleren, zolang hij maar binnen gehoorafstand van de alarmkastjes in het kasteel blijft. Zo'n een alarmpaneel is een luide bieper en zit vast in de schotten op alle openbare plaatsen en ook in de cabines van de mecaniciens. Navenant wie van stille wacht is wordt het wordt het alarm doorgeschakeld naar de cabine in kwestie. Van zodra de mecanicien het alarm 'accepteert' stoppen alle biepers en rept hij zich naar beneden. Niet haastig, wel met bekwame spoed. Hier aan boord is dus niks stille wacht. Vandaar die drie oilers en twee (2!) vierdes, en zo nog wat volk. 14 man in het totaal. LM is dagman en loopt gelukkig geen wacht, zoals ook de 1ste stuur (de choff) dagman is en geen wacht loopt.
De 1ste stuur (choff) is Fraco. De naam zei me iets en de mens kwam me vaag bekend voor. Misschien ooit eens gezien in of rond de Pool der Zeelieden, daar in hetzelfde cafeetje gezeten ... Maar niet mee gevaren, dat zou ik me toch wel herinneren zeker! Gisteren vroeg hij me of ik niet degene was die de proefreis van schip X meegedaan had. -dat schip staat niet in mijn zeevaartboek, omdat ik daar als 'shore gang' aan boord was, niet als bemanningslid, niet als zeevarend personeel maar als versterking 'k Sloeg bijna achterover. Wat een geheugen heeft die gast! Nu herinner ik mij ook van waar ik hem ken, natuurlijk. Maar toch, het waren maar zes dagen en het is tien jaar geleden. Die proefreis zal voor hem, meer dan voor mij, een memorabele gebeurtenis geweest zijn. Hij is nadien gedurende jaren vaste choff op dat schip geweest. En het was Belgische bouw. Cheng Vander en Ava zijn er ook ± 8 jaren 'vast' geweest. Ava sprak vaak over dat schip, met een beetje nostalgie. Het schip is verkocht. Weer een hoofdstuk dat afgesloten is. -8 jaar telkens weer naar hetzelfde schip, ik mag er niet aan denken
Vorige dinsdag, 22/12 was dat, zitten we 's avonds met maar drie mensen aan tafel. RY, 2de mec & voorganger van LM, en dan wij twee. Inspecteur PvR en capt PO waren aan de wal, cheng Leu had al gegeten of had andere dingen te doen en choff Fraco was ook nergens te zien. Als voorgerecht was er maïskolf in een botersausje. En de maïskolf was boterzacht ook. 'k Zit die lekker af te kluiven en ineens voel ik iets hards. Tiens, één hard zaadje in heel die malse kolf ? Wat gek. 'k Leg dat hard ding diskreet op de rand van mijn bord en kluif verder. Lekker. Wanneer ik klaar ben en de steward de borden afgeruimd heeft, merk ik ineens dat ik een tand kwijt ben. Niet een tand van de tandarts maar een van mijn hoogstpersoonlijke bloedeigen tanden. Linker hoektand bovenaan. Gewoon afgebroken tot iets boven het tandvlees. Op een zachte maïskolf. Heel efkes dacht ik toch dat het een kunsttand was die afgebroken was. Ikke naar de pantry, in de vuilnisbak gaan zoeken. De twee stewards hielpen bereidwillig mee, met de blote hand in de vuilbak rommelen, op zoek naar een stukje tand.
Dat klinkt viezer dan het is hoor. De vuilnisbak van de pantry wordt 's morgens aan het begin van de gedag geleegd en uitgespoeld, de rommel van de nacht gaat er uit. En zo na elke service. Wat er in die vuilbak ligt is dus 'vers' vuil, nooit ouder dan enkele uren.
Toen pas viel mijn cent dat kunststof niet zomaar afbreekt, daar is meer voor nodig dan een maïskolf. Slijten en afbreken doen eigen tanden eerst. Gelukkig zat er geen zenuw meer in, een 'rage de dent' staat me niet te wachten. En in de Emiraten (Perzische golf) ga ik liever niet naar de tandarts. 'k Zal wel op mijn sjiek bijten tot eind april of eind mei. De tandarts had me gezegd dat die tand nog enkele jaren meekon. Die jaren zijn dus om. Chetver. Heel mijn façade naar de bom. Nu ja, façade ...
Deze morgen bracht capt PO in hoogsteigen persoon een fax van WdL&Co. Toen ik de bladindeling en opmaak bekeek verslikte ik mij in mijn koffie, maar daarover hebben we het later nog wel. -de fax was opgesteld als een gewone brief, dan lopen de verzendtijd en -kosten op natuurlijk. Eerst moet deze brief af want vanavond vertrekt de vorige 2de mec, ene Mr RY, geboren in Iran en woonachtig te Deurne. Hij neemt dit schrijfsel mee.
De vlucht heeft in totaal 13hrs geduurd. Dat is te overleven. Vooral wanneer een gewone sterveling mag vliegen met Singapore Airlines, al is het dan in economy class. Singapore Airlines heeft enkele jaren geleden een prijs gewonnen voor service en die reputatie houden ze hoog.
Zo droegen alle hostessen hetzelfde parfum, als elfjes die aan het werk waren in eenzelfde wolk : "White Linen (1978) is een moderne klassieker van Estée Lauder. De geur doet denken aan gewassen frisse lakens en wilde bloemen in de berm. Vers gemaaid gras en de zuiverheid van wit in de zon, dat is wat deze geur wil uitstralen. Mandarijn, sinaasappelbloesem, Bulgaarse roos, viooltjes, jasmijn, amber, muskus en gouden bloesem maken dit parfum geschikt voor de jonge, frisse en vrolijke vrouw die nieuwsgierig is naar de wereld." van 't Net
Waar we nu last van hebben is het tijdverschil: honger en moe wanneer er moet gewerkt worden en geen eetlust of slaap wanneer er mag gegeten en geslapen worden. Verder de klassieke bijverschijnselen, algemene sufheid: spierpijn in de schouders, traag, moeilijk concentreren, versprekingen, tyfpouten ... binnen een dag of vijf zou het moeten over zijn. Vooral dat laatste.
Op Changi-Airport werden we overal doorgeloodst door iemand van een Meeting-Agency. Dat zijn mensen die zorgen dat een versufte reiziger niet verdwaalt en ergens in de luchthaven strandt. Dat was puik en fijn, iets om dankbaar voor te zijn, en het ging vooral snel. Wat zo'n uniformpje al kan doen! In de luchthaven was airco, buiten was het 29°C. En wij kwamen van Belgische decembertemperaturen. De chauffeur van het agentschap voerde ons naar het hotel, en potdorie nog niet gelijk hetwelk: Orchard Hotel op Orchard Road, denkelijk een zesendertig sterren hotel. Iets minder had ook gemogen, maar voor de plaatselijke jeugdherberg zijn we al wat te oud. -toen 46j Maar er is toch een Zeemanshuis in elke haven? -en er moest toch bespaard worden, onkosten drukken ... hallo rederij?
Singapore is een groene stad. Elke middenberm, elke zijberm is beplant -the Garden City noemt de stad zich- brugpijlers zijn bekleed met klimgroen en de brugrelingen hangen vol bloemen. Op elke cm² planten ze wel een spriet van het een of ander. Er is veel ademlucht. De kijklucht begint pas boven de daken. Nu is dat overal wel zo, maar hier bevinden de daken zich op 60 m en hoger van de grond. Wij logeerden op het 17de en hadden van uit het raam een streepje vergezicht, tussen twee andere buildings door. De zon schijnt hier voor iedereen. Dus kopen de gegoeden een appartement aan de schaduwzijde van een gebouw. Dat gegoede is ook te zien aan de aankleding van de terrassen.
Het ontbijt zaterdagmorgen was een feest. Bij het verlaten van de kamer vonden we een krant aan de klink hangen. Service hè. We zaten wel in de 'Harvest Club' da's een afdeling van het hotel waar ze zo wat meer eieren onder de gasten leggen. De rederij krijgt de factuur. De ontbijtzaal, in een andere vleugel van het gebouw, op het 18de en dus niet beneden waar het oor van de vermoeide reiziger een vaag geluid van bedrijvigheid zou kunnen opvangen, was helemaal afgestemd op zakenlui die in stilte hun krant willen lezen alvorens ze aan weer een drukke dag moeten beginnen. Er was geen muziek, de airco dierf amper zoemen en een uitzicht om stil van te worden. Wat mooi uitkwam, het was er muisikaal stil. Zalig rustig. LM & ik waren de enigen aan tafel.
De avond tevoren waren we uit nieuwsgierigheid eens naar de branduitgang gaan kijken. Hola, daar zaten we ineens in de coulissen, dat was de achterkant van het decor. Onbekleed beton, want het is een brandtrap. En stof van jaren, want wie onderhoudt er nu een brandtrap. Het was een beetje een thriller-decor. En van het 17de recht naar beneden kijken moet ik niet meer doen. Die trapzaal wordt bewoond door hagedissen. Zij houden de kruipende en vliegende insectenbevolking binnen de perken en buiten het verblijfsgedeelte. Zeg nooit 'beest' tegen een nuttig hagedisje. Ze waren groen met rood, persies een uniformpje. Misschien worden ze bij het hotelpersoneel gerekend, gezondheidsmedewerkers of zo.
Zaterdag om 10h30 stip was de chauffeur er. Hij bracht ons naar de pier waar we een bootje moesten nemen naar het schip. Aan de pier zou ik een stapel zichtkaartjes kopen, dat heb ik in '96 ook gedaan toen ik naar schip 27 ging. -de Clifford Pier, in de binnenstad Jámáár, hij bracht ons naar de Jurong-pier, het oostelijk deel van het eiland, daar waar scheepswerven zijn, het industriegebied. En op Jurong is geen ene zichtkaart te vinden, dat wist ik al van vroeger. Misschien was dat ondertussen veranderd, misschien waren er nu wel zichtkaarten te koop. Ik vraag dat efkes aan Mr Dave, iemand van het agentschap die ook naar het schip moest. Hij antwoordde dat ik ze op de luchthaven had moeten kopen. Ik zei dat ik er op de luchthaven geen gezien had en dat we daar op de chauffeur van het agentschap moesten wachten, beschikbaar blijven. Wat zou ik daar dan gaan avonturen op zoek naar zichtkaarten. Dat ik ze in het hotel had moeten kopen ... het vent heeft duidelijk geen kijk op het corridor waarin iemand die aanmonstert zich bevindt. En mijn vraag was niet wat ik had gemoeten, mijn vraag was of er nog iets kon. We hebben dus geen zichtkaarten van de wereldberoemde orchideeëntuin (sorry), noch van de wereldberoemde rest.
Aan boord van het bootje instrueerde hij mij de valiezen binnen te zetten. (*) Zelf verroerde hij geen vin, ik evenmin want het was kalm weer. En de step was me te hoog en LM was kapot van vermoeienis, die liet ik met rust. Hij moest straks werken. Krijgen die mensen een kick als ze blanke medammekes rond commanderen? Ik kan beter water lezen dan hij, dus binnenzetten was niet nodig. Hij trok een verongelijkt mondje. Na ± 20 minuten varen kwam het schip in zicht. Het lag al aan de boei, bijna klaar om te beginnen met lossen. 'k Heb foto's gemaakt. Nu hebben we de ganse opstelling eens gezien van op het water ipv daarboven aan boord. Van op het water lijkt het persies veel minder gedoe.
Van dat boottochtje hebben we een zonneslag overgehouden, hoewel we de zon geen seconde voelen branden hebben. De bries hield de warmte van ons lijf natuurlijk. De inspecteur was ook aan boord van het bootje. Ene PvR. Hij was ook druk aan het fotograferen. Hij is Belg en is gezonden door de rederij in Antwerpen. Er werken ook Belgen bij de Franse rederij in Nantes, maar wat ik bedoel is dat dit schip onder Nantes valt maar dat PvR gestuurd is door Antwerpen. Vooruit dan maar. -met PvR hebben we aan boord nog zeer eigenaardige situaties meegemaakt
Het schip lag diep in het water, zo stil als een rotsblok, hoewel er tamelijk veel zwel stond, maar het waren zeer regelmatige bewegingen. Het bootje ploegde zich met zware motorgeluiden naar het schip. Overstappen van het bootje op de gangway was zoiets als een stuntstukje uit Ushuaia, maar dan niet voor de sport. Tussen bootje en schip veranderden de betrouwbare waterbergen en -dalen van de zwel (de deining) in een kolkende en hossende watermassa, het bootje werd een paar keer tegen de gangway gesmeten en de gangway knalde dan telkens tegen de scheepsromp. -water (vloeistof) laat zich niet samendrukken, vandaar dat kolken 'Vingers binnenboord van de gangway houden!' herinnerde ik mij ineens. LM heeft al zijn vingers nog en PvR ook. -en ik ook De bagage was al met touw aan boord gehesen. Bij de laatste valies stonden we daar aan deck van : ziezo, we zijn er geraakt, zonder brokken en zonder verlies van plunje. Dwz, zonder dat daarboven nog ergens bagage rondvliegt of hier beneden ronddobbert. Missie volbracht. Terwijl het nog moest beginnen.
Stilte alom. Ineens viel het op hoe heet het is op zo'n stalen oppervlak. En hoe zwaar de valiezen wel zijn in die hitte, van aan de gangway tot aan het kasteel. En dat het eigenlijk nog moest beginnen, dat het feitelijk nu al stond te beginnen. Dat het dus al begonnen was. Rug strekken alvorens te bukken. We hebben de valiezen naar het kasteel gereden voordat de wieltjes tegen het deck smolten. Daarbij hebben we hulp gekregen van twee matrozen. Zeelieden weten wél wat het is, jetlag, reislamlendigheid, plotse klimaatwisseling en alle andere fysieke ellende die maakt dat een helpende hand met een vermoeide glimlach en in alle dank aanvaard wordt. (*) Take that, Meneerke Dave!
PvR had ons verteld dat het schip van '76 is, dus 24j oud en geen 19 zoals ze ons in Antwerpen gezegd hadden. Niet dat het nog op vijf jaar steekt. LM heeft zo al een en ander vernomen. Zo'n oud schip pollueert gelijk zot en zou feitelijk om die reden alleen al uit de vaart moeten genomen worden. Onbegrijpelijk dat het volgens de internationale conventies nog mag varen, zei cheng Leu. (Leuke Leu kennen we nog van in '96, op schip 27 of 28, hij verving toen cheng LdG). LM heeft zo al het een en ander gezien ook, daar beneden in het machien. Daarover later meer.
In de dagen voor ons vertrek was het een tamelijk hectisch gedoe. Tussendoor heb ik toch de tijd gevonden om enkele keren weg te dromen, om mij aan een voorstelling te wagen van een schip uit de jaren '70. De glans van het nieuwe zou vervangen zijn door het patina van zorgzaam en liefdevol onderhoud. Het gebrek aan modern comfort zou goedgemaakt worden door de aanwezigheid van stevige materialen: echt hout ipv formica, echt koper ipv blik, echte inox ipv Koreaanse nep die roest ... Patina? Het enige dat hier patina heeft zijn mijn herinneringen aan de '70s. De rest hier plakt aaneen of rot weg door gebrek aan onderhoud.
Verder is er modern comfort : een lift. De dynastie in Antwerpen stond toen nog niet aan het hoofd van de rederij om in goedkope loonlanden goedkope schepen te laten bouwen. Zodoende is hier een lift. En hij werkt. Niet zoals in '94-'95 aan boord van het vermaledijde schip 25, daar was ook een lift maar de rederij in Antwerpen liet geen wisselstukken komen, dus werkte de lift daar niet. De badkamer is ruim. Veel beter dan de Koreaanse bouwsels waar de douche de afmetingen heeft van een kattenbak. Met een thermostatische kraan in de douche. Die is er duidelijk achteraf bijgezet, maar ze is er toch. En in de pantry staat een microgolfoventje. En de stewards beschikken over vaatwassers die werken! Modern comfort genoeg.
Stevige materialen zijn er ook. De kasten, het bed en de schuiven er onder zijn in echt en massief hout. Natuurlijk is de glans van het nieuw er af, maar waar is het patina dat in de plaats zou komen? Het enige wat ik zie is sleet tot op de grens van het verval ... niks zorgvuldig onderhoud. En 'liefdevol' dan ook nog? Misschien had ik de laatste dagen voor vertrek wat weinig geslapen. Cosmetisch onderhoud, dat wel. Zoals vloerwas bovenop het stof, de kruimels en de haren. Glans, jawel. Door de glans van de vloerwas ziet men dubbel zo goed wat hier op de vloerbedekking werd vastgelegd ter bewaring voor het nageslacht.
Hetgeen LM de afgelopen twee dagen al verteld heeft over het machien raakt niet meer op dit blad. Dat komt in volgende brieven. Zet u maar al schrap.
Ow, dit was ik bijna vergeten. Toen we begin oktober onze kop eens gingen laten zien op de rederij in Antwerpen, had de chef zeevarend personeel dit schip voor ons in petto. Toen hij zei hoe oud het schip was vroeg ik direct : "Is dat al 220V of nog 110?" Hij wist het niet. Ik nu wel. Het is hier 110V. Er staat 1( één) transfooke voor 300 watt in de cabine. Ons koffiemachientje is al 500 watt in zijn eentje. Nu is het gekke, die 100V komt niet omdat het zo'n oud schip is, maar omdat het Japanse makelij is. Onze stekker passen niet in Japanse stopcontacten ookni. Gelukkig hebben we een tussenstuk bij. Voorts is er nog een mouw aan te passen. Het is óf computeren, óf koffie maken, óf muziek opzetten en niet meer alles tegelijk zoals op vorige schepen. Dat gaat trager, maar misschien is dat niet erg. Rustiger en zo. Erger vind ik dat alle stopcontacten en de schotten en de meubelen plakken van de teer en de nicotine, met daarin vastgeplakt een laag stofpluizen en krummeldingen van een aantal jaren. Geen wonder dat de kakkerlakken hier tot op de verdiepingen zitten.
Eind november / begin december is Toho (van vorig schip) thuis langs geweest om ons een aantal dubbels van foto's te brengen. Hij moest in Antwerpen zijn om te monsteren op een of ander schip. Hij had vernomen dat dat schip op 110V staat. Niet omdat de personeelschef hem dat gezegd had, maar toevallig viavia was hij dat aan de weet gekomen. En LM heeft hem dan uitgelegd welke transfo hij dan best zou kopen. We hebben het dus over 110V en tranfo's gehad, twee keer tijdens eenzelfde verlof. Een voorteken?
Voilà: het is 15h LT, dus 08h BT en ik krijg mijne klop. -jetlag-LM zal er nu ook wel van weten. We houden het zo'n beetje bij van mekaar. Wie het eerst van zijn jetlag af is geeft een kusje aan de andere. Dat troost. Mijn ogen vallen toe, mijn oren suizen en mijn hersenen kabbelen zachtjes. Slapen zou helpen, maar dan lig ik vannacht weer wakker. 'k Ga ermee ophouden voor ik helemáál van slag geraak. https://nl.wikipedia.org/wiki/Jetlag
