|
1999-01-22 ~ UAE, Golf van Oman
Dag allemaal, hier de watergazet. Morgenavond hebben we nog eens barbecue.
De vaarwel van capt PO. Dat is dan zeer genereus van hem, want met capt PP-LM zal het noppes worden, denk ik.
Gisteren heeft choff Fraco (hij monstert ook af op 28/01) een begin gemaakt aan de Bombes au Chocolat.
Hij zal ze klaar hebben de avond van de barbecue.
Gisteren : de vormen insmeren met een laag slagroom en die in de diepvriezer laten hard worden. Slagroom was er niet genoeg, dus heeft hij
zelf een mengsel ineen gebokst, een noodoplossing, een recept van scheepskoks. Iets met boter & suiker en verder weet ik het niet meer (melk?)
En het is geen crème au beurre hoor, het is een luchtiger mengsel. Tiens, moesten die vormen niet eerst bevroren worden om de room
te doen 'pakken' op de wand? Anders zakt dat roomfabrikaat toch naar onder? Dat moet ik sebiet eens vragen.
Vandaag moeten de vormen opgevuld worden met een soort mousse au chocolat. Die moet voldoende afkoelen om de slagroom in de vorm niet
te doen smelten, maar voldoende lauw blijven om hem te kunnen gieten. Vandaag dus het echte werk. Dan gaan de vormen weer de diepvriezer in
om de mousse ook te laten bevriezen. Morgen wordt dat alles efkes in een bain-marie gedompeld om de bombes los te krijgen van de vormen.
De vormen worden omgekeerd op schotels, de bombes komen zachtjes los, klaar. Serveren maar.
Nu hoop ik dat hij me vandaag roept wanneer hij er aan begint. Gisteren heeft hij me niet gebeld. Vergeten waarschijnlijk, maar hij heeft
de laatste dagen ook veel aan zijn hoofd. Veel paperassenwerk en valiezen maken. Hij wordt vervangen door Kram.
Kram is al aan boord sinds 02/01, dus die is al ingewerkt. Daar moet Fraco zich tenminste al geen zorgen meer over maken.
En 2de stuur JM wordt ook afgelost, door ene Pjotr.
'k Vroeg Fraco waarom hij aan zo'n bewerkelijk dessert begonnen was als hij het al zo druk heeft.
"Ach, zei hij, zo ben ik hè. Met mijn grote mond beloof ik soms te rap iets en dan moet ik het doen ook hè."
Toen vroeg capt PO of er nog speenvarkens waren en hoeveel er moeten ontvrozen worden voor de barbecue, want 't zagen er maar kleintjes uit.
"Awel, zei Fraco daarop, dan zal ik een vulling maken." Luid gelach in de bar. Fraco had nog maar juist gezegd dat hij niet meer zo snel
iets zou beloven en hij trekt zich direct een nieuw jobke over het hoofd. Groot applaus ook.
Fraco kookt gewoon gráág voor de mensen. -een milde vorm van zorgdrang?
Dit schip moét subito presto de droge dok in. De veiligheidsdocumenten zijn verlopen. De verlenging van 6 maanden is ook verlopen.
Nu zou de rederij in Antwerpen opnieuw een verlenging aanvragen vertelde Kram deze morgen aan het ontbijt.
Van verlenging naar verlenging ... hoelang blijft dit schip dan zeewaardig, vroeg LM zich af. En nu vraag ik mij dat ook af.
Vanaf 01/02 zouden we volgens de internationale conventies een GMDSS moeten hebben ipv een radiostation.
GMDSS = Global Maritime Distress and Safety System. Een automatisch station met satellietverbinding en andere nuttige dingen, kortom
iets dat op andere schepen al járen geïnstalleerd is. Op die ouwe OBO's in 1990 al, maar dat was onder Belgische en later Luxemburgse vlag.
Onder Bahama vlag mag de dynastie in Antwerpen wachten tot de uiterste datum? En wat nu?
Ik hoop dat alle verlengingen geweigerd worden. Dat ze nu eens laten zien daar in London (of Edinburg?) dat ze niet alleen op papier jammeren
over nonchalant beleid onder goedkope vlaggen, maar dat ze daartegen optreden ook: van Fujayrah recht naar Singapore, de droge dok in.
En rap wa, zouden zij dan zeggen, in het British. Et que ça saute!
Van Singapore naar Fujayrah was het 11 dagen varen. Als we hier nu direct vertrekken en een streepke bijgeven zijn we intijds in Singapore
voor de droge dok. In Singapore kunnen de mensen ook afgelost worden, zij het dan 4 of 5 dagen later.
Pôôôôtver-hier-en-ginder. Het is 17h voorbij en ik ben vergeten te gaan kijken in de keuken of Fraco daar bezig is/was.
Nu zal hij gedaan hebben natuurlijk. Sebiet is het avonduurtje. En de vulling voor de speenvarkens heb ik dan ook gemist? Zeg dat 't niet waar is!
Niet dat wij op ons terras thuis zo direct Boergondische Roosterfestijnen gaan aanrichten, maar ik ken mensen die daar wel plaats voor hebben.
Môja, misschien kennen zij recepten voor speenvarkvullingen al jaren uit het hoofd ... -en die staan nu op 't Net ook
1999-01-23 ~ op anker, UAE, Golf van Oman
Het weer is beter dan gisteren, veel minder wind. Misschien kan de barbecue toch doorgaan.
En er zouden vandaag ook duikers komen. In opdracht van wie heb ik niet gevraagd. Worden ze gezonden door de verzekeringen, of door
de rederij in Antwerpen? Zijn ze door Singapore gezonden voor prospectie?
Duikers komen niet zomaar uit zichzelf onder een grote tanker duiken. Dolfijnen soms, duikers niet.
Enkele dagen geleden is een Nederlandse meneer aan boord geweest om aan de radar te werken. En er was ook een ganse walploeg
van Aalborg om ... eh, efkes spieken in LM zijn werkboek : E.G.B., two elements blinded off, row 2 & 3 (by shore team Aalborg).
Ziezo, nu weten we al meer hè. Jááá, alsof ik daar iets van snap! Ik typ dat werkboek, dat is alles.
EGB = Exhaust Gas Boiler, da's de ketel. Enfin, een ganse walploeg dus. Zie mensen zijn allemaal Europeanen uit verschillende landen.
Zij zijn hier (UAE) gestationeerd. En ik heb weer een kans laten voorbijgaan om brieven mee te geven. Ze liggen al enkele dagen verzendklaar,
ze hadden kunnen vertrekken met een mooie UAE-postzegel op. Da's wat kleurrijker dan een stempeltje van het agentschap.
Weer niks dus. Volgende keer beter.
JM (2de stuur) vertelde aan het ontbijt dat de volgende reis al vast ligt: hier vertrekken 03/02 en op 07/02 laden in Saoedi-Arabië,
daarna bijladen in Irak, vervolgens lossen in Fujayrah, weer hier waar we nu zijn.
Awel? En de droge dok die ons beloofd was? Ik heb belangrijke boodschappen te doen in Singapore hoor! 'k Moet CD-Roms gaan halen voor
een Playstation in België. Dat had ik beloofd. Dat is dus niet gelijk wat hè. Daar zit een jong iemand thuis op te wachten.
JM verschijnt al een paar dagen aan het ontbijt van 07h20. Loopt hij dan de wacht 4-8 niet meer? We liggen hier op anker toch maar wat te liggen.
Misschien mag aspirant Ive de wacht wel alleen doen, wanneer we op anker zijn.
Tot 03/02 op anker, kermille. Dat is nog 10 dagen. Voor de mecaniciens is dat misschien goed, dan kunnen ze aan vanalles verder werken omdat de
meeste machinerijen toch stil liggen.
Over faxen verzenden van hieruit: dat is hier een calvarie aan het worden omdat het toestel in de cabine van de captain staat.
capt PO had vorige woensdag niet veel zin. (En het zal er niet op verbeteren wanneer capt PP-LM in die cabine woont, volgende week).
De fax voor Brussel vertrok direct, die voor WdL&Co en hij had geen zin.
"Weet ge ..., voor zo'n korte faxjes hè, zijt ge beter dat ge over Satcom C gaat. De marco zal u wel uitleggen hoe dat werkt."
In feite zei hij : bol het af en val mij niet meer lastig met uw faxen.
Daar komt het op neer. Want of een fax vlot of niet vlot vertrekt, dat heeft niks te maken met de lengte van de tekst. Maar dan ook NIKS.
Als een fax vertrekt, begint hij te verzenden, zelfs al is de tekst 100 cm lang. -enfin, dat brein was dus kaptein
Satcom C : http://www.tls.uba.be/Files_Web_tls/Mar_Comm_on3wvs/Maritieme%20communicatieSatelliet.pdf
Satcom C is direct in te tikken op een klavier in het station, rechtstreeks in DOS met die vervelende cursor en met maar een paar leestekens beschikbaar.
En in qwerty op de koop toe. DO-21/01 ikke gaan tikke in het radiostation.
'k Lees de tekst eens na, verbeter de typfouten en zeg 'klaar' tegen de marco. De marco print het bericht, geeft mij de print en dan zie ik
dat er toch nog m's staan waar het n moet zijn en zo nog het een en ander. Maar ik dierf niet meer vragen of ik snel nog een paar dingen kon verbeteren.
Hijzelf tilt niet aan typfouten of tekstopmaak & bladschikking, dus voor de anderen op de schip en de rest van West-Europa : la même chose.
Wanneer hij namen voor de e-mails intikt moet ik hem goed in het oog houden voor twee keer twee dingen.
Dat hij de juiste bijlage (in doc) met de juiste mail meezendt én dat hij de bestandsnamen van de twee bijlagen in doc juist intikt.
Daarover sebiet meer (**)
Faxen ontvangen is helemaal geen probleem. De capt steekt de ingekomen fax in het bakske naast onze deur. Enfin, den deze toch.
Maar verzenden, oeioei, ocharme ochottetoch: enkel als het geen moeite kost en dan nog.
Dat ze het faxtoestel maar op de brug installeren in droge dok Singapore. Ze moeten toch flink wat lijnen herleggen voor de GMDSS. Dat kunnen we
eindelijk weer gaan faxen bij jonge stuurlieden, die houden over het algemeen hun humeur beter in bedwang dan deze playboy op zijn retour.
Tot ze zelf captain zijn natuurlijk, dan valt de sociale controle weg. Maar dan zijn er opnieuw jonge stuurlieden met wie er te praten valt natuurlijk.
Besluit van mij : faxtoestel op de brug, zoals gebruikelijk is. -'k vraag me af welk glorieus wezen een toestel van openbaar nut in zijn cabine laten zetten heeft
(**) Om een e-mail bij de marco te verzenden, verzonden te krijgen, doe ik het nu zo : -het ging er toen nog primitief aan toe hoor, in 1999
Ik gebruik twee verschillende papierkes, met daarop elk twee lijnen.
Niet meer vier lijnen op één blaadje zoals de eerste keer, want toen kwam er rook uit zijn oren van het nadenken. 'k Schrijf nu de e-mail adressen
met daaronder de namen van de berichten (dat zijn die twee lijnen) telkens in twee verschillende kleuren om mogelijke verwarring uit te sluiten.
Het papierke met groen geschreven adres en groen geschreven bestandsnaam = Didi&Co
Het papierke met blauw geschreven adres en blauw geschreven bestandsnaam = PP&Co
Op de diskette staat elk bestand in een afzonderlijke directory -map heet dat nu- en raad eens, de twee directories hebben elk de betreffende naam!
Op die diskette zet ik telkens maar twee directories -mappen- met daarin telkens maar 1 mail. Het is een transport diskette. De onze verlaten de cabine niet.
Als hij de directories van de diskette naar zijn C: kopieert heeft hij het bestand vanzelf mee. Dan kan hij zich niet vergissen,
welk bestand naar welk adres moet. Maar nee. Hij haalt ze allebei uit hun directory en op zijn vaste schijf poot hij ze vlak onder mekaar neer.
"Enneuh ... wat moet er nu naar wie verzonden worden?"
Ja komaan hè zeg, wat een warhoofd. 'k Zal ik het wel proper opsplitsen, de sul gooit het op eenzelfde hoop. En wanneer hij dan begint te sukkelen met
die twee vervelende bestandsnamen van elk zes cijfers dan zou dat míjn fout zijn?
Nu weet hij niet meer op welk papierke hij moet kijken want de betreffende directorynamen -mapnamen- heeft hij niet op zijn C: gekopieerd!
Nu moet hij weer naar die vervelende bestandsnamen van zes cijfers gaan kijken, het gezoek en gesukkel kan beginnen alsof er nooit
een duidelijke directorynaam gestaan heeft die in het oog springt en gelijk is aan het betreffend e-adres op het papierke.
Daar had ik iets op gevonden.
Wanneer ik zie dat hij begint aan de mail voor PP&Co schuif ik het blauw geschreven papierke naar voor en neem het groene uit het zicht.
Wanneer hij dan aan de mail voor Didi&Co begint schuif ik het groen geschreven papierke naar hem en neem het blauwe uit het zicht.
Dat doet men bij zeer jonge kinderen ook, als men wil dat ze zich concentreren, doseren. Niet teveel stimuli tegelijk.
Ha jamaar nee, zo niet hè! Ik moest ze alle twee laten liggen want anders kon hij niet zien ...
Niet zien dat hij zich vergist had en zou moeten herbeginnen?
Niet zien dat hij zich opnieuw vergist had en opnieuw zou moeten herbeginnen?
En maar zuchten. 'k Moet dus niet alleen op zijn denkwerk & tikwerk letten, ik moet ook zorgen dat ik niet op zijn teentjes trap.
Vorige donderdag was er al een volle week over gegaan en liet hij me rustig schuiven met mijn groen en blauw geschreven papierkes.
Hij had er zeven keren kunnen over slapen en had blijkbaar besloten dat mijn geschuif men blauw en groen geschreven papierkes hem tijd en
een aantal verbeterbeurten bespaart. Plus het aantal begeleidende zuchten.
Terwijl hij eigenlijk hè, voorlopig enkel de laatste twee cijfers op het scherm moet vergelijken met die op het papierke en hij weet wat naar wie moet.
Maar dat ga ik hem niet diets maken. Want de dag dat de bestandsnamen weer gelijk lopen, is hij weer van slag. Dat kunnen we niet hebben hè,
dat mogen we hem niet aandoen. Bvb: 02-04-07.doc = februari, de 4de, 7de mail.
Hoe gaat hij het dan doen zonder directories?
Op twee verschillende diskettes dan maar. En dat hij ze dan één voor één verzendt. Zo zal hij geen twee bestanden op zijn C: neerpoten,
want anders is het weer mijn fout, of die van Microsoft.
Daarstraks mocht ik in het bureau bij cheng Venes iets gaan printen in kleur voor LM, want daar staat een HP690C kleurenprinter.
In zijn bureau stormt nog meer zwart gruis rond dan bij ons in de cabine. De printer knarste ervan. Dat doet zeer & pijn aan mijn hart.
Zo'n mooi materiaal dat staat te verzanden omdat de ventilatie zoveel grauwe vuiligheid binnen blaast. Dit is toch een tanker,
er circuleert geen stof van de lading zoals op een bulkcarrier na het lossen of laden. Hij mag die HP690C gerust bij ons zetten hoor,
ik dek hem wel af wanneer hij niet in gebruik is. Dat doe ik met ons eigen printerke ook.
En wanneer ik hem nodig heb zing ik ia-deja, omdat een printer een papegaai is. En dat helpt hoor. Hij knarst nog niet.
klank aan voor deze klassieker : https://www.youtube.com/watch?v=QE-esm49N-o , 00min35
Gisteren heeft LM de vorige brief nagelezen en er moesten 3 alinea's uit. 'k Had twee verhalen door elkaar geklutst. De ene pomp is de andere niet
en ik had de twee verhalen aan mekaar gebreid. Volgens mij was het een samenhangend verhaal, maar LM moest efkes slikken.
De machinerijen hier aan boord hangen wel raar aan mekaar maar zó raar nu ook weer niet. Of ik misschien iets wist dat hij niet wist?
Bibi in Machineland. 'k Zal hem eens Alice in Wonderland doen lezen, dan valt Liefste Mijn zijn rondelleke misschien hoe weinig ik er van snap.
Daarstraks begaf ik me aan een jobke dat ik al had mogen gedaan gehad hebben de tweede dag dat we aan boord waren.
De afdekplaat van de Japanse stopkontakten is in inox. 't Is een tamelijk grote, ze hangt goed in het zicht en ze plakt van de nicotine.
Met een vochtig doekje + Mr.Proper krijg ik ze niet schoon. En ik ga rond stopkontakten niet met veel zeepsop schrobben ookni.
Daarom had ik aan LM staalwol gevraagd om die plaat droog te kunnen afschuren. 'k Trek de stekker van de transfo uit en ik begin te frotten.
Trekken die rondvliegende metalen splintertjes toch wel vonken zeker.
daarmee is die afdekplaat zo vuil! Iedere voorgaande stewardess of steward is daar wijselijk af gebleven, behalve deze hier.
'k Zit nog te bekomen. De plaat losvijzen dan maar en afwassen onder de kraan. Een andere keer hoor, vandaag niet meer.
1999-01-24 ~ op anker, UAE, Golf van Oman
Op anker, UAE, Golf van Oman ... dat weet iedereen nu wel zeker? Het begint monotoon te worden. Op papier bedoel ik. In het echt zo niet.
De barbecue was lekker. Deze keer geen Filipijnse karaoke achteraf maar nu een basketbalmatch. -verhaal apart- Op een volle maag? Bôf, ja zeker.
Het varkentje had geen vulling maar de bombe au chocolat was een succes. Fraco kreeg applaus en glunderde. -hier hoort ook een verhaaltje bij
Gisteren rond 17h herlees ik het schrijfsel van de dag eens en ik vind dat de beschrijving over het e-mail verzenden nogal struis en onvriendelijk klinkt
en daardoor misschien zelfs ongeloofwaardig overkomt. 'Misschien moet het weg, ik delete het er van tussen'. Dat was een acute aanval van zelfcensuur.
'Eerst nog wat laten staan, ik bekijk het wel wanneer ik ga printen', misschien krijg ik het opgelost met wat schaaf- en sliswerk.
Vriendelijker woordgebruik zou misschien helpen. Wacht efkes ... to please the audience? Om de lezer te behagen? Dát zou pas zelfcensuur zijn.
Vandaag ben ik blij dat het er allemaal nog staat zoals het er staat en ik verander geen letter tenzij typfouten want ik heb gisterenavond verhalen
gehoord over de marco die mijn ervaringen alleen maar bevestigen. En dat staat niet op de marco zijn voorhoofd hè, dat hangt ook niet geschreven
in de alleyway, dat moet een mens allemaal zelf ontdekken. En ik maar proberen te snappen waar de misverstanden en de vreemde toestanden
vandaan komen. Wat een schade in de verstandhouding met de andere mensen en wat een tijdverlies! Dat allemaal door die tête de linotte,
dat warhoofd. Om van te schreien.
Heel de slopchest-situatie staat nu in een gans ander licht ook. Daarvoor moeten we efkes terug naar WO-30/12.
Dat is de dag dat cheng Leu (de vorige chief engineer) luidop in de mess staan roepen heeft tegen capt PO, met getuigen erbij.
Tussen 18h & 18h10 was dat. -tekst 278- Om 19h15 was het slopchest (drankbedeling) en mochten LM en ik geen bier meer hebben voor de cabine.
"Bier enkel in de frigo van de bar". Volgens wat ik toen van de marco zijn uitleg begreep was dat vanaf die dag voor iedereen zo.
VANAF DIE DAG , want de woensdag ervoor (23/12) hadden LM en ik drie bakken getekend en meegekregen. Volgens mij was 'bier enkel in de bar'
een nieuwe maatregel én een rechtstreeks gevolg van het geroep van Leuke Leu een uur tevoren in de mess.
We vroegen de marco geen verder uitleg omdat hij die op voorhand al afblokte met "Don't ask me why, ik volg enkel instructies, ik vaar al 25 jaar".
Dat was dus WO-30/12.
ZA-02/01 monstert cheng Leu af.
In de weken die volgen blijft het slopchest systeem zoals het is, hoewel ik regelmatig lege bierkartons tegenkom op andere verdiepen dan dat van de bar.
Er zijn dus mensen die al wél bier krijgen voor de cabine?
ZA-16/01 hebben we opnieuw het een en ander nodig en gaan om 19h15 naar de slopchest. 'k Vraag toch nog maar eens efkes:
"No beer for the cabin?" in het geval het verbod niet meer van kracht zou zijn en vermits ik lege bierkartons op andere verdiepingen
dan op het verdiep van de bar had zien rondslingeren. Leuke Leu was dan al twee weken weg en uiteindelijk waren noch LM noch ik betrokken geweest
in toen dat gedoe van hem op WO-30/12. Nee, geen bier voor de cabines, enkel voor de bar.
Oké, meer is dat niet. Dan blijf ik wel twee keer per dag een paar pinten beneden halen. As simply as that.
Wat blijkt gisteren uit een gesprek met cheng Venes, choff Fraco en 1steoff Kram : die maatregel dateert niet van WO-30/12. Helemaal niet.
Dat systeem is al in voege sinds augustus '98. Al zes volle maanden.
De marco had de nieuwkomers (LM & ik) moeten op de hoogte brengen van de gebruikelijke gang van zaken aan boord van dit schip.
Waarom doet die uil dat dan niet?
En hij had ons op WO-23/12 geen bakken bier mogen meegeven naar de cabine, omdat zoiets tegen de gebruikelijke gang van dit schip is.
Waarom doet die uil dat dan?
Omdat hij een uil is. Ze hebben nog sterkere staaltjes van zijn doen en kunnen verteld. Sommige gesprekken zijn zeer verhelderend.
Zodus kan ik mijn relaas over zijn methode (of het gebrek aan methode) over het e-mail verzenden laten staan zoals het er staat,
zonder slissen of vernissen, want al komt het ongeloofwaardig over, hij heeft nog lomper stoten uitgehaald. En die zijn óók echt gebeurd.
En zo komt het dat wij pas vijf weken na aankomst hier aan boord weten waaraan en waaraf.
Hij had het ons toch bij de eerste slopchest gewoon efkes kunnen zeggen hè, ipv ons drie bakken mee te geven en ons in ons gedacht te laten.
En ik maar denken dat we 'gestraft' waren door dat geroep toen van cheng Leuke Leu. Hoewel wij twee dan toch bier in de bar mochten tekenen?
Die lege bierkartons links en rechts in de alleyways ... tja, dat zal dan een stil circuit zijn zeker?
Tot zover deze uilige marco in de praktijk.
Maar hij is wel een geniale uil. Wanneer en als hij iets uitlegt gaat hij persies in een andere modus en dan maakt hij er zijn werk van
tot een mens het begrepen heeft. Glasheldere uitleg. Dat soort momenten zijn er ook. Het gekke is dat ik hem dan niet verkeerd begrijp.
Een didactisch talent. Die man had professor moeten worden aan de marconistenschool in Gdansk en wegblijven uit de praktijk van boord.
1999-01-27 ~ UAE, Golf van Oman
Nu liggen we op anker voor Khor Fakkan, in het emiraat Sharjah. met kaart, https://nl.wikipedia.org/wiki/Khor_Fakkan
Fujayrah is een stad in het emiraat Fujayrah. met kaart, https://nl.wikipedia.org/wiki/Fujairah_(emiraat)
Hoe ik dat zo ineens weet? Awel, ik ben gisteren en eergisteren aan de wal geweest. Niet voor de lol of voor een uitstapje of om te winkelen,
maar naar de tandarts. Mijn knieën knikken nu nog. Niet door de tandarts zelf hoor. Die brave meneer heeft op een kwartier mijn probleem opgelost.
Tand er uit en gedaan. Maar al de rest die erbij kwam kijken, amai.
Door het slecht weer heeft de schipper van het bootje me mee terug genomen naar de wal.
'k Zou het verhaal beter beginnen van bij het begin eigenlijk hè. Maar dit blad is vol. In de volgende brief dan maar. Allen daarheen.
|
