|
1999-01-05 ~ op zee, Straat van Hormuz
Of we nu al echt ín de Straat zijn weet ik niet, maar we gaan er wel door. Of we zijn er al door?
Het is nog vaag maar in de verte is een lijntje land te zien. Ik denk dat we de Perzische Golf in zijn.
Gisterenmiddag is een Britse 'supercargo' aan boord gekomen. Hij werkt voor de firma die dit schip chartert.
De supercargo gaat mee laden in Iran en blijft tot na het lossen in de Emiraten. Da's nog een dag of zes, denk ik.
Misschien wil hij onze brieven wel meenemen en posten hier ergens te lande. Hij vliegt niet na elke job naar huis hoor.
De plaatselijke vestiging van zijn firma zal postvoorzieningen hebben en daar zouden wij zeer beleefd gebruik willen van maken.
Ik zal het hem eens heel beleefd vragen zie.
Dit schip heeft een incinerator (allesbrander) maar hij is buiten dienst. Misschien al maanden, misschien al jaren. De afval van het schip wordt in tonnen
verbrand op het achterdek. Behalve keukenafval, papier & karton ook rubber, plastic, oud isolatiemateriaal ... De zwarte smook en gassen die daarbij
de lucht ingejaagd worden stinken en pakken 'op den asem' -en dan vraagt men zich af hoe het kan dat een zeevarende later zieke luchtwegen krijgt
Vermist gisteren in de namiddag én de airco én de ventilatie waren afgezet, en zodoende de patrijspoorten openstonden, kwam dat allemaal binnen-
waaien: "the 70's" in geur. Patrijspoorten weer dicht. Er zijn grenzen aan de nostalgie. On 17h15 was het hier 26°C, niks om over te klagen, maar
wel wat warm voor LM wanneer hij recht van het machien komt en misschien al een kwartier aan het denken is aan een fris pintje op een Koel Plekje.
Voor dat fris pintje zorg ik, het Koel Plekje kan ik niet garanderen, dat heeft cheng Venes in handen.
Als hij nu eens gewoon die ventilatie liet opstaan hè, ipv de mensen te gijzelen in stilstaande lucht.
We zijn vroeg gaan slapen, de standby-anker-óp zou wel eens tot in de ochtenduren kunnen duren.
Om 21h30 schiet ik wakker van een enorm gesuis en geblaas : cheng Venes had de airco weer aangezet,
dus niet alleen de ventilatie maar ook de luchtkoeling.
De ventilatie zorgde voor een grote wolk zwart gruis in ons kot, op de meubels, op de vloer en
op alle plaatsen, ook op onze hoofdkussens en de rest van het bed (met ons er in).
De koeling zorgde ervoor dat LM en ik om 04h wakker werden, helemaal koud en met stramme gewrichten. Het was nog 16°C in de cabine.
Aan het ontbijt verschenen de mensen met lange mouwen aan. Had ik gedurven ik had mijn oorwarmers aangedaan.
'k Heb al heel de voormiddag de stofzuiger horen draaien. 'k Denk dat er wel meer cabines onder het zwart gruis liggen.
Zo rond 11h15 krijg ik de stofzuiger misschien te pakken. 't Is lichtelijk nodig, met al dat strooisel hier.
Vanmorgen was er weer iets geks. De marco brengt een e-mail binnen van DiDi, 'k bekijk de bestandsnaam,
diezelfde e-mail had hij ons al eens bezorgd op 31/12 ... Asjemenou, zou Loeki zeggen.
'k Toon hem subito presto de twee prints van 31/12, de zijne en de onze.
Ik herinner het mij omdat er op 31/12 iets aan de hand was met het lettertype dat standaard ingesteld was op zijn installatie.
Hij gooide zijn armen in de lucht :
"Ziet ge nu hoe e-mail werkt! Ze laten me weten dat er een bericht voor het schip is en dan hébt ge dat al gekregen!"
Armen en schouders weer naar beneden, hoofdschuddend. Soms is het wat te veel, wat te veel theater bij die gast. Weinig geloofwaardig.
Wie zijn 'ze'? De server? Laat de server pas om de x tijd weten dat er al zes dagen een bericht in de bus zit? Een server laat niks weten,
zijn uitleg lijkt me dus zeer onwaarschijnlijk. Wél waarschijnlijk is dat de marco de mail van DiDi na het printen niet gewist heeft en is zes dagen later
geschrokken dat die er nog stond. Heeft zijn gebrek aan methode hem parten gespeeld? -of was het een order van capt PO, privé-mails bijhouden
Enkele dagen geleden vertelde hij mij over telefonisch contact met de rederij in Antwerpen. Om 06h (BT) waren er problemen met de server.
Er werd opgenomen. De mevrouw in kwestie antwoordde dat er niemand aanwezig was om naar de server te gaan kijken, en dat de server trouwens
helemaal boven stond. Daaruit maakt de marco op de server op de zolder van een particulier huis staat, want er nam iemand de telefoon op om 06h BT.
En dat is buiten de kantooruren! -waarschijnlijk was het de persoon van wacht die antwoordde, het kantoor in Antwerpen is een immens gebouw
Wij opperden dat hij misschien op het kantoornummer van de rederij misschien iemand van de poetsploeg aan de lijn had.
Daar moest hij eens over nadenken : "Spreken Antwerpse cleaning ladies Engels?"
"Yes", antwoordde ik bokkig. Antwerpen is een metropool meneer, of toch geweest.
Denkt ge dat ik overdrijf in de verhalen over OostBlokkers?
Awel, gisteren vertelde LM iets en zijn verhaal is duidelijk meetbaar (nul = niks) en duidelijk zichtbaar (dicht = toe).
Meetbaar én zichtbaar, dus niet voor interpretatie vatbaar. Ga zitten ...
De 3de mec kwam LM zijn bezorgdheid melden over een leiding die niks meer doorliet. Hij vermoedde dat de leiding opgeblokt zat
en of hij dat eens mocht nakijken. (Opengooien, wil dat zeggen)
Oké, zegt LM, die sectie kunnen we afsluiten, dus het kan, gooi maar open.
Vóór de werkzaamheden beginnen gaat LM controleren of de valve aan het einde van moeilijk stuk ook dicht staat.
Het einde van het 'moeilijk' stuk is waar de vloeistof in kwestie moet doorvloeien naar andere leidingen. Die stond dicht. En die had moeten open staan.
Tja, als ze niet open staat dan gaat er niks door de leidingen in kwestie hè. LM draait die valve open : alles kits zeggen de wijzers van de meters.
Niks opgeblokt, niks opengooien, gewoon zorgen dat de valve staat zoals ze moet staan. Dat heet vakkennis in België, hoe het in Polen heet weet ik niet.
1999-01-07 ~ Mina Al Bakr Terminal, Irak
Sinds gisteren liggen we tegen een pier midden in open water, nergens een streepje land te zien.
Mina Al Bakr is de naam van een olieveld onder de monding van Tigris & Eufraat, vlak bij de territoriale wateren van Koeweit.
Tigris & Eufraat, dat klinkt aardsparadijselijk hè. Maar dat was zeer erg lang geleden, het aardsparadijs.
In de 20ste eeuw is het gewoon een oorlogsgebied als een ander, zij het gecontroleerd door de Verenigde Naties, maar gewoon een oorlogsgebied dus.
Op de kaart van 1991 die ik hier in de cabine opgehangen heb staat nog maar eens het berichtje bijtgevoegd : MINE DANGER AREA
Zijn die mijnen in 1999 al weggeruimd? Het zou wat, daar hebben ze de tijd en de middelen niet voor.
Krijgt de bemanning van dit schip nu bibbergeld?
De terminal is een paaldorp in metaal, roestig en gebleekt door de zon. Het zou een decor uit Kevin Costers Waterworld kunnen zijn.
Bovenop staat de Iraakse vlag, in felle kleuren en niet gerafeld door de wind.
Daar hebben ze dus wel voorraad van. -het was een periode van embargo, en was schaarste aan voedsel & medicijnen, maar voor vlaggen was er geld?
Van chiphamers en verf hebben ze zo te zien geen voorraad.
Gisterenmiddag vertelde Kram dat hij met zijn vrouw in België gebeld heeft. Het is thuis 12°C en Clinton heeft Irak nog eens gebombardeerd.
Bill jongen, wacht nu toch eens efkes met bombarderen tot de koopvaardijschepen hier weg zijn aub!
't Is niet omdat uw carrière op het spel staat dat ge wild moet worden hè.
Of kunt gij als president-af niet gaan doppen misschien? - toen het Clinton-schandaal met mevr. Lewinsky
Hij mikt wel op Bagdad, zo'n 1000 km hier vandaan, maar er staat ook een presidentieel gebouw in Al Basrah.
En dat zou ± 135 km hier vandaan zijn. Dat Saddam maar in Bagdad blijft dan.
Uit De Standaard van 18/12, pagina 2 :
"Het Belgisch Ministerie van Buitenlandse Zaken raadt de Belgen die zich in Irak bevinden om zo snel mogelijk dat land te verlaten".
Hallo! Wij zijn hier met vijf Belgen en kunnen contractueel niet weg, krijgen wij bibbergeld? -gevarenpremie
Vrachtschepen hebben VN (UNO) bescherming. En UNO controle. De controle dient voor het embargo: X ton aardolie tegen Y ton voedsel en medicijnen.
Het aantal uitgaande ton moet genoteerd en bijgehouden worden, en daar houdt de UNO zich mee bezig.
Gisteren rond 16h passeerden we een checkpoint van de UNO: snelle militaire vaartuigen en helikopters. En vliegtuigen. Gisteren om 09h heb ik er een
horen oversuizen. Aan het gefluit te horen was het duidelijk geen burgerluchttuig. Een uurke later kwam het ons nog eens besnuffelen.
De controle gaat via radioverbinding. Wanneer iets in de uitleg over de bestemming van de lading hen niet aanstaat, komen ze met hun snelle schepen.
Een Grieks schip vóór ons werd gevraagd te stoppen, ONU-waarnemers wouden daar aan boord komen voor verdere controle.
Dat hebben ze op de brug allemaal over de radio kunnen volgen.
Waarom die Griek moest stoppen weten ze boven niet. Misschien was er iets louche met de bestemming van zijn lading?
13h40: dat gekraak van daarjuist was gewone donder en geen slordig gebombardeer van Clinton zijn vliegend personeel.
Als onze radar nu maar afstaat ...
De supercargo (sobrecargo) wil onze brieven posten, in Dubai, met een UAE-tember op, geen kantoorstempel. Brave supercargo.
En we mogen al Frank zeggen.
We hebben een prima stofzuiger. Het is zo'n 'heavy-duty' geval op hoge zwenkwieltjes. Zeer krachtig.
Maar wanneer het schip een beetje wiegt dan zwiert en tolt het ding heen en weer als een zotte ballerina. Of gelijk dat klein robotje in Star Wars, R2-D2.
Alleen repareert hij geen dingen zoals het robotje in de film, wanneer hij ergens tegen botst is er schade door die robuuste jongen hier.
Gisteren lag er nogal veel gomsel op mijn werktafeltje. 'k Ging stofzuigen en slurpte het meeste gomsel efkes weg met de darm.
'k Duw een pakje sigaretten opzij, de aansteker valt op tafel en verdwijnt in een wip de slurpdarm in. 'k Heb dat ding losgekoppeld, de aansteker
was niet te vinden in de darm. Hij zit tot helemaal in de papieren stofzak. 'k Heb via de inlaat een beetje in het stof gewoeld,
de aansteker was daar niet te vinden. Dan heb ik het boeltje maar weer dicht gemaakt en verder gestofzuigd.
'k Had vaag het gevoel dat ik die aansteker er moest zien uit te krijgen, maarreh, waarom was dat nu weer?
Och, waarom eigenlijk. 'k Heb aanstekers genoeg bij.
's Avonds vertel ik aan LM wat een sterke R2-D2 we hier hebben aan boord.
"En waar is die aansteker nu?" vroeg LM "Nog in de stofzak?"
Haja, natuurlijk, vaneigens.
"Ge weet toch dat ze het vuilnis hier op het achterdek verbranden hè?"
Kermille! 'k Heb een cutter van tafel gegrist en ik ben naar beneden gedonderd, die stofzak gaan opensnijden. Aansteker gevonden en er uit!
Dit alles onder de meewarige blik van Ronaldo, de steward. Hij heeft voor een nieuwe stofzak gezorgd.
Het huisvuil wordt hier verbrand in open vaten op het achterdek. -want de incinerator in het machien, de allesbrander, was kapot!
Een aansteker daarin zal ontploffen en zou iemand kunnen verminken, waarschijnlijk in het gelaat. En ineens snapte Ronaldo het waarom van mijn gedoe.
Toen ik weer boven kwam was ik nog onder de indruk van hetgeen zou kunnen gebeurd gehad zijn
als het niet vermeden geworden geweest was. -dit is wel voldoende voorwaardelijke wijze, dacht ik
Dank zij die ene opmerking van LM. Dat LM die lijn zo snel, zo direct doorgetrokken heeft! Ik zat hem aan te staren van pure bewondering.
Weet ge dat een leesbril ook een eetbril is? Een eetbril komt van pas wanneer men graten uit een moot vis moet prutsen.
Bestek helpt ook natuurlijk, maar met een eetbril zie ik waar ze zitten, de graten.
'k Had mijn bril niet bij aan tafel en van pure honger plande ik dan maar twee desserts. Brute pech, LM lustte het dessert wél.
't Was flan. Met karamellesjausj, zoals kleine Steven het zegt. 't Was heel lekker, maar deze keer veel te weinig naar mijn zin.
|
