1999-08/01, Mina Al Bakr Terminal, Irak 

LM vertelde dat PvR, de inspecteur van dit schip, al aan het snoeien is in de joblijst voor de droge dok.
In december ging hij hier aan tafel grootse verbouwingen doen in dit schip. Een complete remise à neuf, een algehele vernieuwing.
Ondertussen zullen de ramingen binnen gekomen zijn bij de rederij in Antwerpen en jodelt hij een octaaf lager: niet het nodige, enkel
het hoogstnoodzakelijke mag gedaan worden. LM ziet het scenario al, dit schip blijft ziek en sukkelt verder van haven naar haven,
naar de volgende bevoorrading. Misschien zelfs eens op sleep, 'k zou dat graag een keer willen meemaken.

In het hand-over-rapport van cheng Leu aan cheng Venes  (LM heeft daar een kopie van gekregen) staat bij sommige machinerijen vermeld dat ze
blijven draaien "by pure sympathy" voor de mecaniciens. In deze context betekent sympathy mededogen, medelijden, misschien ook solidariteit. 

Mijn cent is gevallen waarom in september op vorig 't schip de bestellingen voor de Franse rederij moesten herleid worden
van het nodige naar het noodzakelijke. "Ze gaan toch niet beginnen gelijk in Antwerpen zeker?" werd toen gezucht.
De scheiding Nantes-Antwerpen was toen al ingezet. Nantes ging niet meer investeren in de stock van een schip dat ze drie maanden later
tóch niet meer in beheer zouden hebben. Natuurlijk begonnen ze het dan zuinig te spelen zoals de rederij in Antwerpen, het schip wás al bijna
van de rederij in Antwerpen.

Ivm wisselstukken deed PvR aan tafel een uiteenzetting over het verschil tussen 'nodig' en 'noodzakelijk'. En hoe dat in het Engels gezegd wordt
want de heren moeten dat weten om hun paperassen in te vullen. In de loop van zijn uitleg zegt hij met te veel klemtonen om geloofwaardig te zijn:
"De kans dat een onderdeel het twee maal na mekaar laat afweten, is maar even groot als de kans dat uw schip zinkt". Stilte aan tafel.
Dat had hij zeker ergens gehoord op een duur colloquium over besparend management.
Maw : over de zwakke schakel in een systeem had hij nog niet gehoord. Of hij dacht dat de mensen aan boord er nog nooit van gehoord hadden.
En heirkracht en overmacht bestaan niet, het zijn fabels. Mist en stormweer bestaan ook niet. Onderbemanning is een te moeilijk woord (5 lettergrepen)
en de Wet van Murphy is een lapje voor klunsers die hun onbekwaamheid willen verhullen.

          We zullen hem eens zes maanden doen varen tussen Australië en Venezuela, langs 40°Z, the Roaring Forties.
          We zullen zien welke struise theorieën hij dan nog verkondigt, van achter zijn glas wijn. 'k Zou daar graag bij zijn.

Het bleef stil aan tafel. LM en ik dachten aan het vermaledijde schip 25, maar daar ging het nu niet over dus zweeg LM en ik zeker.
Dat is een hobby geworden, observeren en zwijgen, en hoe meer praat ze krijgen, hoe liever ik het heb. -verbale patserij beschrijft gemakkelijk
Daarna werd het me te technisch en ik vond dat ik van tafel mocht.
In de cabine ging ik een knoop aannaaien.
Het metalen systeempje om een draad door een naald te rijgen knapt kapot. Mogelijk was ik iets te brut geweest. Geen nood, ik heb er nog twee bij.
'k Begin opnieuw, met een iets grotere naald deze keer en zeer voorzichtig. Het tweede laat het afweten, wéér los geknapt.
'k Neem nog een naaldje groter, en ga zéér voorzichtig te werk deze keer. Het derde exemplaar laat het afweten, ook los geknapt.
"De kans dat een onderdeel het twee maal na mekaar laat afweten, is maar even groot als de kans dat uw schip zinkt" zei PvR daarstraks.
Dit delicaat dinkje heeft het tot driémaal toe afweten. Wat doe ik nu, roep ik PvR erbij of wacht ik tot het schip zinkt.

LM bestelt het 'Nodige & Voldoende'. Het klad houden we bij, zowel zijn handgeschreven versie al de getypte versie op diskette.
De lijst bevat voorlopig 150 nodige items, in voldoende hoeveelheden besteld. 'k Heb dat gisteren met veel genoegen ingetikt
en vanavond komt er nog een deel bij. Nà!
Of dat allemaal geleverd zal worden?
Bôf, nee zeker?
Maar daarmee kennen ze de noden hè.

1999-01-09 ~ op anker, Perzische Golf 

Gisteren na 16h zouden we vertrekken. Om een of andere (papieren?) reden misten we het hoogtij. Zo vertrokken we om 22h, het volgende hoogtij.
Ondertussen is het weer verslechterd, meer wind, dus hoge golven met schuimkoppen.
Geladen heeft dit schip er weinig last van maar het bootje dat de loods moet komen oppikken komt er niet door. (Heirkracht? Bestaat niet volgens PvR.)
En we kunnen de loods niet meenemen naar Fujayrah, want dat ligt in de Emiraten en de loods is Iraqui. (Overmacht? Bestaat niet volgens PvR.)
Wachten we nu op beter weer of wachten we op de toestemming van Fujayrah om de loods toch maar mee te brengen en bij hen af te zetten?
Dat laatste zou miraculeus zijn, want de UNO houdt hier alle verplaatsingen van goederen, schepen en personen met argusogen in de gaten.
'k Heb een fotootje van de personeelsverblijven op de pier van de Mina Al Bakr terminal. Eneke maar en gemaakt vanuit ons rond patrijspootje,
want de willen geen hommeles. Wat kan er zo allemaal gebeuren : film in beslag genomen, fototoestel waarschijnlijk ook, overlast voor de capt,
extra papierwerk voor de marco, boetes etc ... bibi de gevangenis in bvb.
'k Had twee foto's moeten maken maar na dat eneke stond ik al te knikken op mijn knieën. Iets doen dat niet mag -foto's maken- tot daar aan toe.
Maar iets doen dat niet mag in een moslimland? Daarvoor moet ge een kop op uw lijf hebben staan, m!
Jammer dat ik ineens zo'n schrik kreeg. dat decor uit Waterworld was meer foto's waard.

Om de terminal zijn twee UNO-waarnemers aanwezig telkens voor acht weken.
Acht weken op zo'n paalwoning met amper de nodige accommodatie. En rondom rond enkel datzelfde water. 'k Mag er niet aan denken.
Een schip vaart tenminste, komt tenminste in veel waters, er is afwisseling en de spanning wat de volgende reis zal zijn ...
Volgens wat ik begrepen heb zijn die twee mensen aan boord geweest. 'k Had graag eens met iemand van die mensen gesproken.
Maar de CCR (cargo control room) ligt hier aan boord in een uithoek, niet in de passage. Ik kan daar zo eens niet consjuus per abuus langs lopen.
Volgende keer misschien.
Als er nog een volgende keer komt. Want als we hier nog lang liggen te liggen missen we de datum van de volgende laadopdracht en
krijgen we een andere en dan moeten we misschien hier niet meer laden maar elders.
Voor Fraco (choff) zou dat precies niet erg zijn. Hoe minder er nog gelost en geladen wordt vanaf nu tot droge dok in Singapore, hoe liever.
Zijn termijn zit er bijna op.

1999-01-10 ~ op anker, nog altijd

Na het middageten zijn we efkes naar de brug geweest. Het zou pas rond 16h of 17h zijn dat het bootje de loods komt halen.
Al goed dat we dat eerst gaan vragen zijn. Oké nu, LM zijn zondagnamiddag is gered, hij kan gerust gaan siësten.
Want LM stond al gelaarsd en gespoord om naar beneden te gaan: donkerblauwe overall,
lichtblauwe sponzen sokken en lichtblauw handdoekje in de nek. Persies de Blauwe Engel, maar dan zonder de krullen.

Op dit schip zitten kakkerlakken. Niet zozeer omdat het een oud schip is, ze komen gewoon met de voorraden mee aan boord.
Een gloednieuw schip kan er ook hebben, vanaf de eerste bevoorrading. In droge dok komt de plaatselijke Cemstobel met grote middelen: gas.
En wij allemaal twee dagen op hotel? Dat zal wel!
In afwachting doen we het met Roach-Traps. Kakkerlakkenvallen. Die zijn in ruime hoeveelheden aan boord.

          Wat schreef ik? LM kan gerust gaan siësten? Zojuist hadden we weer brandalarm. Loos alarm. Maar iedereen klaarwakker natuurlijk.
          Enfin, beter loos alarm dan geen alarm.
          Eergisterennacht toen we van de pier in Mina Al Bakr vetrokken was er ook brandalarm. LM was beneden aan het werk, want het was standby.
          'k Hoorde de brulbel wel, maar in mijn halfslaap maakte ik daar geen alarm van. Het was een signaal om iedereen bijeen te roepen voor
          de groepsfoto. De foto zou 's nachts gemaakt worden omdat dan (uitgenomen 4 mensen) iedereen vrij is. Logisch vond ik dat.
          Maar ik vond ook dat ik dat ik niet op die foto moest staan en bleef dus liggen, tamelijk geërgerd omdat die bel maar blééf gaan.
          Als ik nu niet op die foto wil staan, moeten ze toch niet blijven aandringen hè. -ik herinner mij dat moment nu, die halfslaap was zo eigenaardig 

Waar was ik gebleven, een roach trap. Dat is een kleefstrip met een vergifzakje op, pastelkleurige korreltjes zoals versiering in de patisserie.
Het geheel zit in een vouwkartonnetje. Dat vouwkarton is mooi. Rode pannetjes op het dak getekend, raampjes op de zijkanten, met een
kakkerlak-mevrouwtje en een kakkerlak-meneertje die vriendelijk lachen. Het zou een Dick Bruna product kunnen zijn, maar dan giftig.
Een ukkie zou er zo naartoe kruipen. Kindvriendelijk dus, zo'n opengevouwen huisje. Maar giftig ...
Waar staat die producenten hun kop? Made in Japan. For Export.
Die hebben WOII nog niet verteerd. Ik neem een exemplaar mee naar huis als curiosum voor het plakboek. Want dit gelooft dus geen kat hè.

Daarstraks was Kram (die al aan boord is als opvolger van choff Fraco) aan het zoeken naar een eilandengroep in de Indische Oceaan,
om een verhaal te situeren. Zeer bereidwillig begonnen wij vanalles op te noemen, tot hij de naam helemáál kwijt was natuurlijk.
Een van de suggesties van Fraco was 'les Iles de Binches' https://nl.wikipedia.org/wiki/Gilles_(carnaval)#Binche 

Oei, we varen, 15h30. Zo ineens? 'k Heb eens buiten gekeken, jaja, kielzog, dus we varen.
En LM is na het brandalarm direct naar beneden gegaan op zijn scheepspantoffels. En zijn veiligheidsschoenen staan hier aan de cabine, voor de deur.
Dit machien starten? Niks aan. LM doet dat op zijn sloffen.

Gisterenavond hebben 'ze' in hun enthousiasme het menu, dus de planning van de chef kok omgegooid. Er moest paella komen vanavond omdat
de heren goede herinneringen hebben aan paella in een of andere Spaanse haven. Choff Fraco en supercargo Frank zouden kokerellen en ik zou dan
koksmaatje zijn. Groenten kuisen en daarna ook de afwas doen. (Neptunus, laat deze kelk aan mij voorbij gaan) -ik had geen werkkledij bij 
De ch. kok liet min of meer gewillig zijn planning omgooien. Hij is een flexibele mens, zoals wij allemaal newaar.
Tot hij hoorde dat het enkel voor de kapteinstafel zou zijn, voor zeven mensen, en dat 'ze' dat zelf gingen doen.
Logistiek probleem: hij heeft alle kookplaten van het fornuis nodig voor de maaltijden van de andere officieren en de matrozen.
Ofwel iedereen paella, ofwel iedereen filet mignon, zoals voorzien en gepland was, zoals het op de menu stond.

wordt vervolgd