1998-12-26 ~ op zee 

Onze cabine ligt aan de achterkant van het kasteel. Dat is al de vierde keer dat we niet meer aan de facing liggen. Voor het ogenblik is dat
geen ramp hoor, we varen west en hebben 's ochtends de morgenzon op ons hoofdkussen. Er zijn mensen die daar speciaal voor verbouwen,
groot gelijk. Ochtendgloren op het hoofdkussen loont de verbouwing.
Deze cabine heeft geen aparte slaapkamer, het is dus geen 'suite'. Dat heeft voor- en nadelen.
'k Kan direct vijf nadelen opnoemen, de voordelen ben ik nog aan het zoeken.

Vorige week donderdag zijn we nog rap naar de Bredabaan een lap stof van 3m gaan kopen in de fabriekswinkel, de Idé.
Zomaar een ingeving, voor het geval er geen gordijn aan de cabinedeur zou zijn, zo had ik toch een lap stof om zelf een gordijn te naaien.
Een gordijn is er, een groen. Maar een bedsprei is er niet. De lap stof kwam dus van pas.
En met de overschot heb ik het kussen van de zetel overtrokken. De kleuren kloppen nog ook.

1998-12-28 ~ op zee, ± Sri Lanka

LM heeft op sommige plaatsen roestplekken ontdekt die een diepte van 70mm hebben.
70mm roest komt overeen met 10mm oorspronkelijk materiaal. Als een staalplaat 15mm dik is, betekent het dat ze daar nu nog 5mm dik is.
Gelukkig was het niet in de romp. Maar het is hier wel bouwval.
Na het middageten zijn we een toerke aan deck gaan doen. Ook roest. Niet zo'n beetje links en rechts, maar veel en overal. 't Schip is een roestbak.
Gisterenavond had cheng Leu er genoeg van, van de sleet en heel de kapotte boel. Hij overwoog zo 't een en 't ander. Hij deed dat luidop en met veel woorden.
Wij zaten daar te koekeloeren. Het is allemaal juist & waar wat cheng Leu zegt, maar onderhand weten gans Polen, half België en heel het Filipijns archipel
dat dit schip OUD is, klaar voor de schroot. Enfin, weer ene die in zijn beroepsfierheid gefrustreerd raakt door het zuinig beleid van de rederij.
Deze keer gebruikte hij tenminste geen scheldwoorden zoals twee jaar geleden, toen hij ook zo'n crisis kreeg. Dat is al een verbetering.
Toen cheng Leu van tafel ging vroeg capt PO arglistig of we 's namiddags hadden zitten pintelieren met cheng Leu. Op een werkdag? Pintelieren? LM? 
Het is niet omdat PO er op vrijdag tussenuit knijpt met PvR om te gaan bordelen dat iederéén zo weinig werkethiek heeft hè.
Het feit dat hij die vraag stelt zegt meer over hem dan over ons. Zoals de waard is ...
En daarbij, cheng Leu zei allemaal zinnige dingen. Hij vertelde ze natuurlijk wat luid, en tegen de verkeerde personen. Da's alles.

De namiddag hebben LM en ik besteed aan verbouwingen in de cabine. De beddebak uitgebroken, uitgewassen en opnieuw gemonteerd.
Het bed was het laatste meubel dat nog moest gedaan worden. Gewoonlijk begin ik daarmee, maar deze matras was werkelijk te zwaar voor mij.
De andere meubelen waren al afgewassen en uitgewassen natuurlijk, in die plakboel konden we niet verder leven gedurende maanden.
Hij heeft de wereldontvanger voorzien van een buiten-antenneke en zo nog wat grote manoeuvres: kaderkes verhangen, 220V voor
onze leeslampjes doorgetrokken tot aan het bed, een van de rekjes boven het bureau verplaatst naar boven de commode.
Daarvoor heeft LM gaten geboord in de schotten. Dat wil wat zeggen over de staat van de cabine. Gewoonlijk doet hij dat niet, gaten boren in schotten.
Maar in de afgelopen 25 jaar hebben denkelijk al zijn voorgangers kapstokken en kaderkes verhangen. En telkens blijven dan lege gaten zichtbaar.
Deze schotten zien er ondertussen geperforeerd uit, dus stak het niet meer op een paar gaten.

Rond 23h schiet ik wakker: water. 'k Hoorde water lopen. Kletteren. We zaten midden in een tropische stortbui.
Middenin : de donderslagen volgden vlak na de bliksemflitsen. De bliksems waren geen streepjes in de verte, het was het flitslicht van Neptunus,
heel het schip werd er door verlicht. En de donder was geen gerommel in de verte, maar giga-gekraak. Vlakbij en luid.

Door de patrijspoort die we in de namiddag open gehad hadden om de antenne van de wereldontvanger te installeren, lekte water naar binnen.
LM had de patrijspoort nochtans goed dicht gevezen. Het rubber van de afdichting was verhard, aangevreten door de tijd. Vandaar die lek.
Vlak onder de patrijspoort staat de transfo met al onze nodige stekker. We hebben hem direct
verplaatst, in veiligheid gebracht. En ik heb het water opgekuist. We waren klaar en safe voor de rest nacht want LM heeft de vlindermoeren
verder dichtgedraaid met een stuk van zijn eigen gereedschap (Bahco, van bij Galler in Antwerpen).

"Ik ga beneden eens kijken of de skylight dicht is" zei LM. Een kwartierke later was hij weer boven, drijfnat.
De skylight is een paar m² open dak omdat de mecaniciens een paar m³ verse lucht kunnen gebruiken, om warmte te evacueren uit het machien.
De mecanicien van wacht kan vanuit de ERC (Engine Control Room) niet zien dat het regent en het gekraak van de donder hoort hij evenmin,
daar beneden in de buik van het schip. Hij weet dus niet dat het hoogtijd is om de skylight te gaan sluiten.
De stuurman van wacht op de brug kan een regenbui of stortbui wel zien aankomen, op de radar zelfs. Hij wordt verondersteld het machien te informeren.
Dat is hier niet gebeurd. Dat geeft te denken hè. LM vindt dat maar zozo.
Daarboven kunnen ze zwaar weer zelfs ontwijken, als er niet teveel trafiek is. Gewoon uitwijken en er rond varen.

1998-12-30 ~ op zee

Morgenavond is het barbecue op het achterdek. Er worden twee speenvarkens geroosterd. En we zullen ROND de regenbuien varen, wist capt PO
plots te beloven. Er is trouwens geen slecht weer meer op komst, dat weten ze nu al via dagelijkse meteo.
Gisteren ben ik in het pak cancelled charts gaan neuzen. Dat zijn de afgeschreven zeekaarten. Hier aan boord zijn er meer dan op de twee vorige schepen samen.
'k Heb nog maar een van de drie stapels kaarten doorgenomen. En wat zat daar zoal tussen : schatten op zolder.
Singapore en omgeving, in detail. De Perzische Golf, in zijn geheel. Die laatste hangt voor het ogenblik tegen het schot.
We moeten ergens in Irak gaan laden. Daarna gaan we lossen in Korea. Wanneer we de Golf van Oman weer uit zijn (onder de Perzische Golf)
hang ik de Indische Oceaan op, dan Singapore-&-omgeving en misschien vind ik de Chinese Zee ook nog.
Straks ga ik verder neuzen in de twee andere stapels.
In het groot heeft de Perzische Golf de vorm van een soort worm of rups, met sprieterige antennes en lelijke grijpkaken.
https://depositphotos.com/nl/157231214/stock-illustration-persian-gulf-region-political-map.html 
De kaart van Singapore en omgeving zal ook nog van pas komen. Na het lossen in Korea gaat het schip de droge dok in en het wordt Singapore,
dat is zo goed als zeker.

De droge dokken liggen in Jurong, het westelijk deel van het eiland. Het ligt wel een eind van de stad af. Maar met het openbaar vervoer is de stad
gemakkelijk te bereiken. We zullen tijd te over hebben om dat openbaar vervoer uit te pluizen, want we zijn daar voor een week of zes.
Mass Rapid Transportation : https://i.redd.it/i56bbnhb5g321.jpg  
Misschien acht, zei capt PO. De lijst van uit te voeren werken is nogal lang. Voor de meeste mensen zullen het zware weken worden.
Misschien is het gemakkelijker ineens een nieuw schip te bouwen, maar dan zaten we nu niet hier en straks in Singapore.

Het komt er op neer dat ik in februari volop de tijd zal hebben om op zoek te gaan naar CD-roms voor Steven zijn Playstation.
Heeft nog iemand iets nodig van Singapore? Gauw ulle boodschappenlijstjes e-mailen of faxen. Schrijven kan ook,
maar dan vóór 15/01/99 verzenden of uw boodschappen bereiken ons een maand te laat, en tegen dan zijn onze dollars op.
De Franse rederij stuurt maar één keer per maand de post door, als ik me goed herinner.

Mijn boodschappenlijst is bijna klaar. Bovenaan staat 'vulmiddel', om al de gaten in de schotten te dichten. En potgrond, zodat we al eens een pit
kunnen planten en daar dan een boompje over opzetten. Op het deck hierboven, het Captains Deck (klinkt chic hè) staat buiten een plantenbak
met radijsjes en spinazie. Groot hoor. Er moet een plexi-deksel opkomen, want de zaailingen zijn verpieterd door teveel wind, zei Fraco (choff).
En misschien teveel zout in de lucht, denk ik erbij. Dat zout slaat neer in de potaarde. -en door de stortregens, zaailingen zijn fragiel,
die houdt men toch een tijd binnen, in beschermde omstandigheden

De matrozen zijn al een dag of drie op een deck hier vlakbij roest aan het afbikken, chippen heet dat in Algemeen Scheepsengels.
dat wordt gedaan met een machientjes, chiphamers.
foto, Heavy Duty Needle Scalers : https://www.csunitec.com/surface-preparation/concrete-surface-preparation-tools/concrete-metal-scalers/needle-scalers  
De 'naalden' van zo'n machientje hameren in een zeer snelle opeenvolging op het metaal van het deck de roest weg.
In een stalen gebouw plant dat geluid zich voort alsof het niks is. En dat geluid veroorzaakt een BARSTENDE-KOP.
Ik weet niet waar kruipen om aan dat lawaai te ontsnappen. Ik krijg er een punthoofd van.

          De vorige twee schepen hebben we dat geluid niet zo vaak gehoord, dat waren gloednieuwe schepen, recht van de werf of pas in de vaart.
          Daar viel nog niet veel te chippen, ook al was het Koreaanse bouw. Hier is roest genoeg, dus de werkzaamheden zullen nog lang duren.
          Misschien tot in Korea. Dat is nog een volle maand.

Het geluid stopt op 15h. Het punthoofd blijft, ik voel me nog een uur of twee tureluurs.
En als ik er aan denk dat dit mogelijk nog weken zal duren, dan krijg ik nog meer hoofdpijn, van ellende.
Op de twee vorige schepen lag het schip's office aan de facing. Wanneer er achteraan al eens gechipt werd kon ik tijdelijk uitwijken naar daar.
Hier ligt het ship's office aan de achterkant van het kasteel, waar ze nu aan het chippen zijn. Dan kan ik al evengoed in de cabine blijven.
Stoppen met lamenteren, m! NU!

Over iets plezanter : in de workshop van het machien werkte de airco niet. Dat was al maanden zo. Misschien wel jaren.
Het was er levensgevaarlijk warm. 40°C, da's geen temperatuur om in te werken. LM heeft zich daar eens aangezet. Pijperijen uitgekuist onder andere.
Zondag heeft cheng Leu freon bij ingepompt en nu is het 28°C in hun atelierke. LM, de Mirakel Man? Weeral een kwestie van onderhoud, zei hij.
"Sebiet moeten we daar nog wérken om ons warm te houden" voegde hij er aan toe. Tja, da's ook ambetant natuurlijk.

Gisteren was er karaoke bij de Filipijnen. Ze waren zich aan het inwerken voor morgenavond. Uit nieuwsgierigheid steek ik mijn neus daar eens binnen
en wat-zien-ik : een plank vol boeken, een volle boekenplank. Halleluja! Een stuk of honderd. Genoeg voor vijf maanden.
Het eerste boek dat ik vastpak is toch wel geschreven door mijn vlam zeker : James Michener. https://nl.wikipedia.org/wiki/James_A._Michener 
Achterin het boek staat een fotooke van hem, maar het is te klein om boven het bed te hangen. Geboren in 1907 staat er bij.
Hááá! Daarméé schrijft hij zo'n goeie boeken, hij heeft al jaren geoefend!