vervolg brief 01 (2000-04-01) 

Capt VW vroeg aan choff Luc hoe het met de boots en de matrozen gesteld was.
Choff Luc knikte eens, alles dik oké dus, de boots is zijn rechterhand.
Als ik goed begrepen heb zijn de meeste van deze Bulgaren, of allemaal, opgeleid in het leger. Awel, dat is te merken.
Niet dat ze gelijk in Amerikaanse actiefilms in houding springen en "SÍR, permission te speak SIR!" brullen maar
ze hebben iets professioneels over zich.
Zo was het niet met de Israëli (vermaledijde schip 25) en de Polen (schip 30) die elk order opvatten als persoonlijke kritiek, hun antwoord
alvast begonnen met 'yes but ...' en dan nog moesten nadenken over welke bezwaren ze zouden aanbrengen die er uiteindelijk geen waren.
En het zijn geen frêle mannekes, ze stappen kwiek, niet van dat Filipijns tegen-hun-zin-geslef.
Kortom, het heeft allemaal iets geruststellend.
Ze hebben zoiets over zich gelijk Dany, de Roemeense 3^de stuur op schip 30. Hij was ook in het leger opgeleid.
Een mengsel van taakgerichtheid, rustige zelfzekerheid en hoffelijkheid. 'k Probeer dat in één woord te krijgen. Zeemanschap? Vakmanschap?
Ik blijf zoeken naar dat woord hoor. -nu denk ik dat ik toen gewoon zocht naar het woord 'opvoeding', dat vat het zo wat samen
Jaren geleden heb ik eens enkele keren gesproken met iemand die bij het Vreemdelingenlegioen geweest was, en die had ook die attitude.
Zit ik hier nu lyrisch te doen over een militaire opleiding? Ík? OEI! Oeioei. Oeioeioei.
Hoffelijkheid is wel het juiste woord hoor. En die sociale vaardigheden en die attitude komen toch érgens vandaan ...

En dan nu de mensen van de keuken. Die gasten hebben het ook. Én zij hebben op cruiseschepen gevaren. Dat is te merken aan het eten, aan
de afwerking van de tafels, aan het poetswerk, aan alles. Ze dragen een zwarte pantalon ipv pied-de-poule, dat geeft een nog professioneler indruk.
Onze steward heet Valkov en die was zelfs blij dat er een menu was voor elke tafel in elke mess. (+ een print voor elke pantry en voor de keuken)
Hij zei een keer thank you en een keer thank you very much, heel stil, zonder toeters en bellen. 'k Mag de menu's op de passe-plat leggen,
hij zorgt dat ze ter plaatse geraken, wat ik eigenlijk zelf kan doen. Dat hij daarvoor extra moet rondlopen vindt hij niet erg, da's gewoon
'part of the job'.
'k Spreek hem aan met Mr Valkov. Niet dat wij hier stijf staan van de vormelijkheid, zo ineens, maar die gast inspireert dat gewoon.
En mens houdt zich vanzelf rechter in zijn nabijheid. Het is een plezier hem te zien serveren, geen strijkages, gewoon souplesse en tempo.
Vandaar dat ik hem aanspreek met MISTER Valkov. Het soort mens dat van dienstverlening een vak maakt, zonder te vervallen in onderdanigheid.
Klinkt dit overdreven? Wel, dat is het niet.

          'k Heb dit schrijfsel efkes overlezen en het klinkt nogal opgetogen of te mooi om waar te zijn. Maar ik ben niet aan het overdrijven, denk ik,
           het is hier al 7 dagen zo. Dan zal het wel de stijl van het huis zijn zeker? Houden zo en meedoen.

Zojuist bracht de elektrieker een dubbele stekkerdoos aan de deur. Nu kunnen we én de frigo én de muziek tegelijk laten werken.
Die stekkerdoos bracht hij niet met een gewichtig gezicht van 'ik heb mij voor u een inspanning getroost, zorg dat ge het onthoudt en niet vergeet'.
Neenee, hij bracht ze met de glimlach. Jamaar, zoveel werkvreugde en vlot verloop zijn wij niet meer gewend hoor. 
We hebben nu dus muziek. In het hifi-bakbeest is over verschillende plateau's plaats om 25 CD's  te leggen. We hebben er 30 bij. 
Dilemma: welke vijf leggen we er niet in?

Zojuist bracht choff Luc een mail van Didi voor LM binnen. Luc loopt ook al te smilen. De opgewektheid van de Bulgaren werk aanstekelijk.
De enige die er immuun voor is, is cheng HUS (op schip 28 al mee gevaren). Stillekes laten knorren, zeg ik.
Hij heeft al laten horen dat hij zijn papierwerk van twee maanden op een hoop laten komen heeft. Ja ..., en dan? Ik typ enkel en alleen voor LM hoor.
En vlak voor de States zal heel die berg moeten verzet worden zeker? Met man en macht? Op mij moet hij niet rekenen.
Gaat hij weer eens lopen jammeren wanneer het zover is? ... wordt vervolgd, hoewel ik u het scenario nu al kan uittekenen hoor.

Eergisteren aan de boei kwam hij er om 10h mee af dat de scavenging moest gedaan worden. Om 10h pas?
Niet om 06h of om 08h of de dag tevoren? Er gaat tijd op aan de mise en place van alle materiaal hoor.
En waarom aan de boei en niet en dag of wat ervoor op anker? Enfin, het wordt weer zo'n desorganisatie als vier jaar geleden op schip 28 hè.
Het is niet occasioneel bij dat vent, zijn bovenkamer is gewoon een ramp. Hoe is dié aan zijn promotie geraakt? Erg. Afgrijselijk gewoon.
De voorganger van LM, 2^de mecanicien RY, is de flexibiliteit zelve, en hij heeft hier zijn contractperiode niet uitgedaan. Daarmee is de situatie
beschreven zeker? Dan ga ik ophouden over dat stuk HUS, want ik wordt er wee van als ik bedenk wat LM nog allemaal te wachten staat.

Nog één verhaal : LM moest in Ras Tanura (Saoudi Arabia) 's avonds nog naar de -2 voor iets, het blad met running hours van de machinerijen
vergeten, of zijn leesbril, zoiets. Enkele seconden later staat cheng HUS hier aan de deur om te vragen waar LM is.
- Hij is naar beneden chef, antwoordde ik.
- Nu nog?
- Hij is zijn bril vergeten. (De moeial. HUS heeft continu gezelschap nodig en komt dan maar beslag leggen op andermans vrije tijd.)
Terug in de cabine vertelde LM dat cheng HUS ook naar beneden gekomen was omdat hij dacht 'dat er Saoedi's in het machien zaten'.
Alsof de Saoedi's van de lading daar hun wit hemd zouden aan wagen. En anderen geraken niet door de gates.
- Tiens, zei ik, 'k had hem toch gezegd dat gij het waart beneden ...
De cabine van de cheng ligt pal boven de onze en kijkt ook uit op de lift. Op het controlepaneeltje naast de liftdeur kan men volgen waar de lift
zicht bevindt, gesteld dat men 's avonds niks anders te doen heeft (achterstallig papierwerk van twee maanden inhalen bvb, HUS?)
En de lift was 's avond nog efkes van level C (wij) naar level -2 (machien) gereisd. Dat was voldoende om HUS weer gezelschap te doen opzoeken.
Niet mét ons en niet bíj ons, HUS. Leef uw eigen leven.

Het is 15h: nu breng ik efkes de fax van Didi naar beneden. LM zal blij zijn.
Ziezo, 'k ben al terug. Van level C naar level -2, en terug. Dat is allemaal te volgen op het controlepaneeltje naast de liftdeur, voor wie zin heeft
om daar op te zitten kijken. Zucht ...
Op level -2 komt de lift rechtstreeks in de control room van het machien. Da's gemakkelijk hoor, want in feite is het machien 'only authorised personnel'.
Dus strikt genomen mag ik daar niet door van de verzekering en van nog zo'n paar instanties.

Na de Straat van Hormuz krijgen we een barbecue, op een dag dat LM niet van wacht is, heeft capt VW al laten weten.
De elektrieker loopt hier geen stille wacht, dus om de drie dagen is het LM zijn beurt, zoals op het vermaledijde schip 25. Dan slaapt hij in overall op de seat.
Dat is nieuw hoor. Op andere schepen deed hij dat niet.
Daarvoor had ik een tweede set lakens nodig, om de seat te kunnen klaarmaken voor de nacht. Die lakens heb ik direct gekregen van Mr Valkov.
Op het vermaledijde schip 25 moest ik een half uur uitleg geven waarvoor ik een 2^de set lakens nodig had. Hier niet. Mr Valkov weet wat stille wacht is en
waarom sommige mecaniciens dan liever werkensklaar in overall slapen. En daarom op de seat.
Zo gaat het goed vooruit hè, als de mensen met een half woord snappen wat er bedoeld wordt. (Ben ik nu weer aan het bejubelen?)
En wat blijkt ? LM slaapt beter op de seat dan op de matras. (Jamaar zo niet hè man) De seat is namelijk zachter dan de matras. Die is keihard.
Mijn zeebonk is voor sommige dingen nogal een delicate. Men zou het hem niet aangeven, maar het is zo. De matras is keihard. Iets minder hard dan de vloer.
En dat is in alle cabines zo, heb ik begrepen. Omwisselen met de matras van een onbewoonde cabine heeft dus geen zin. Nu ja, 't zal wel wennen.

De overalls van de mecaniciens worden door de wiper gewassen. Hij krijgt daar een overuur voor. -de wiper = de poetsman van het machien
De overalls van de stuurmannen worden door een matroos gewassen, na zijn coffeetime. Die is misschien blij dat hij efkes langer van de brug weg mag.
Dat maakt dat ik hier geen laundry-jobke heb.
De bar, eigenlijk smokeroom want er staat geen toog, is selfservice en de frigo wordt bijgevuld door Mr Valkov.
Het zwembad dan? Vergeet het. Dat was vanmorgen al uitgewassen en gevuld. 'k Durfde zelfs niet vragen of ik mocht meedoen, want
ik zou maar in de weg lopen van die kwieke gasten.
Conclusie : buiten de cabinebezigheden en een beetje typwerk voor LM het ik enkel de menu's als jobke.
Verder heb ik helemaal niks voor het schip te doen. En da's toch weinig hoor, het geeft een nutteloos gevoel.
'k Kan hier zelfs niet scheepstuinieren want de messrooms en de smokeroom hebben wel plantenbakken maar er staat nog niks in. Ook geen potaarde.
En moest er iets in staan, dan zouden de stewards wel water geven, kwiek als ze zijn.
Zelfs de instructieboeken van het machien zijn shipshape, gloednieuw eigenlijk. Er valt nog niks te repareren.
En in alle laundries zijn de filters gekuist en blinken de kranen. Om moedeloos van te worden.

Zal ik dan toch de cursus Spaans weer moeten bovenhalen? Ay caramba. 'k Heb niet veel zin.
Mechanica voor Beginners dan? Absolúút geen zin. -gelukkig had ik Encarta, dat was mijn redding  https://nl.wikipedia.org/wiki/Microsoft_Encarta 

Dit schip is een tanker. Er zijn aan dek geen luikdeksels die het zicht zouden kunnen beperken, want er zijn geen luiken, enkel tanks. Benedendeks.
Aan SB en BB staat een manifold natuurlijk, of we kunnen geen lading nemen of lossen. En op de nodige plaatsen staan ook winchen.
Tussen dat alles: ruimte. En door al de parallelle pijperijen die naar voor lopen lijkt het schip nog eens zo lang en ruim.

De drie cargoleidingen zijn vanuit de cabine duidelijk zichtbaar gemarkeerd met elk om de zoveel meter een brede kleurenband : red, yellow & blue.
In '94, op schip 24 had LM me eens gevraagd iets op te zoeken over een cargopomp in het archief van de werkboeken van alle voorgaande 2^de mecaniciens.
Dat archief gaat terug tot in de tijd van Vasco da Gama, ik was er een tijd zoet mee.
's Middags was hij een beetje verbaasd dat ik nog niks gevonden had en ik was een beetje ongerust omdat ik er waarschijnlijk over gekeken had.
Tegen 's avonds had ik het archief voor een tweede keer doorgenomen. Toen was hij zéér verbaasd dat ik nog niks gevonden had en ik
was danig ongerust omdat ik er waarschijnlijk een tweede keer over gekeken had. Da's geen opzoeken hè.
- Nee, zei ik, kijk maar, (notities erbij genomen) op deze bladzijdes staat iets over red, yellow en blue line maar nergens staat iets over the green cargoline.
Stilte op de seat. Vree stil. Hoe stiller het bleef, hoe erger ik het vond en hoe kleiner ik werd. En toen fluisterde LM:
- Eh, (gekuch) het moest blue cargoline zijn.

Dat gaat mij hier niet overkomen. Ten eerste is hier nog geen archief en ten tweede zijn de brede kleurmarkeringen van uit de cabine duidelijk zichtbaar.
En Green Line is een assortiment van Colruyt denk ik erbij, wanneer ik 's morgens buiten kijk en de red, yellow & blue kleurbanden op de cargolines zie.

2000-04-05 ~

De Belgen hier aan boord (staff + LM) hebben alle vier al meer dan één Koreaanse werf meegemaakt. Na twee of meer keren enkele maanden Korea
spreken ze al wat Koreaans. Aan tafel (in het Nederlands dan) worden nogal sterke verhalen verteld. Jammer dat ik ze niet allemaal kan onthouden.
Koreaanse toestanden. Hilarische toestanden. Achteraf bekeken natuurlijk.
Verder vertelde capt VW de allerstrafste verhalen over het zusterschip van het vermaledijde schip 25, dat hij samen met cheng Peegie
overgenomen heeft van de Chinezen. Chinese toestanden. Dat daar toen geen rampen gebeurd zijn is zeker niet te danken
aan de Chinese manier van denken en aanpakken.

2000-04-06 ~

Vandaag had ik 'véél' werk. 'k Heb elf fotokopiekes gemaakt voor LM.
En dan bestaan ze het te vragen waarmee ik zoal mijn dagen vul. Awel! Met elf fotokopiekes!
Gisteren heb ik iets geleerd. Om plat van achterover te vallen dat ik het uit mezelf nog niet wist:
het is goedkoper iets een aantal keren te fotokopiëren dan een aantal keren te printen. Ik heb alzeleven gedacht dat de  toner voor een kopieerapparaat
evengoed stukken van mensen kostte zoals de inkttanks voor een printer. Awel nee. Kopiëren is goedkoper.
Hoe moet het nu met de menuukes. Het formaat is een A8 (een halve A4). 'k Zal me eens over dat probleem buigen en wanneer ik weer recht geraak
laat ik u iets weten. De airco doet het hier voor 200%. Een beetje straf dus, zelfs voor een rokerscabine. 'k Ben nogal stram vandaag.
'k Zal me morgen of straks met die halve A4 onledig houden.
En dan nu weer naar Encarta, mijn vlucht en toeverlaat