|
Tussen de vorige brief en deze is een gaping van meer dan zes weken. Schreef ik in die periode niet meer?
Zijn die brieven verloren geraakt? Heeft Ma ze niet geklasseerd? Dat is niet meer te achterhalen.
Ergens in een haven (ik denk dat het in de States was, mogelijk Newport News)
heb ik een draagbaar typmachientje gekocht, want de brieven die volgen zijn getypt.
Zeer waarschijnlijk heb ik dat toen gekocht omdat na een ganse dag handenarbeid
de fijne spiertjes van de vingers niet meer zo goed mee willen
en ik al schrijfkramp kreeg nog voor ik uitverteld was.
En nu herinner ik mij dat het een qwerty-klavier was! Horreur!
1978-07-07-vr, op zee, op weg naar Brazilië
Duur’bre ouders, Wanneer ging gellie weer op vakantie? Ik weet het niet meer.
Toen ik in juni terug kwam van de wal lag er voor mij een brief van Ma, nagestuurd van uit New Orleans.
wat er in stond weet ik niet meer precies. ’k Zou natuurlijk de data kunnen nagaan en exact vertellen welke brief,
maar dan begin ik ze weer allemaal te lezen en dan moet ik weer hard lachen en dan
komen ze weer kijken of alles oké is met mij en ik vind mezelf al onnozel genoeg zonder dat.
Het is 21h voorbij en ik zou al in mijn nestje moeten liggen, maar de boots naast mij
is van zijn cabine weer een dancing aan het maken. Wacht tot ik mijn grote cassette-installatie heb,
dan maak ik van mijn cabine een concertzaal. Klassiek keihard luid en dan ga ik
zwemmen of buurten of wandelen om mijn eigen lawijt niet te horen en af en toe
kom ik terug om de cassette te keren. Goed he.
Vader, ik heb u nodig. Mijn strijksonates van Rossini zijn kapot. Finaal versleten.
Het is de versie van St. Martin-in-the-fields olv Nonkel Neville. -dirigent Neville Marriner, geen familie hoor
Ik heb het cassetje al twee jaar, minstens. Nu komt mijn vraag:
hebt ge nog ergens eentje liggen, of kunt ge die versie kopiëren voor uw kleinste dochter, AFTEBLIFT ?
Moest dit nu in België gebeurd zijn dan zou ik gedacht hebben: Tja, ’t is versleten. Dat overkomt ons allemaal,
vroeg of laat. Heel filosofisch en evenwichtig en volwassen en zo, gelijk gij het graag hebt.
Maar hier kán ik geen andere cassette bekomen en dan wordt een geknapte band plots een ramp natuurlijk.
Die ramp levert weeral conversatiestof in de pantry natuurlijk, zo van: nú heb ik wat voorgehad zie!
Doe ne keer uw best Pa, stop met handtekeningen uitdelen en zorg dat ik de cassette heb tegen dat ik thuis kom.
(dat is binnen 3 maanden fluisteren ze hier) dan vind ik u een brave vader. En een goeie ook.
Wie af & toe tijd heeft, klank aanzetten voor Strijksonates Rossini / Marriner https://www.youtube.com/watch?v=5vL3fcoXR_U , 55min12
Mama, dat kleed van u zal niet gereed zijn tegen de 12de (dan komen we aan).
Ik had gehoopt het vanuit Brazilië te kunnen versturen, maar ik heb hier zoveel werk gehad om het vuil van de lading
uit het kasteel weg te krijgen dat dat ik in mijn vrije uren geen inspanning, hoe licht ook, nog kon doen.
Nu is het
1978-07-09-zo, op zee, op weg naar Brazilië
Wat het op de vorige blz was weet ik niet meer hoor. En waarom ik eergisteren die brief
zo onbeleefd abrupt afgebroken heb weet ik ook niet meer.
Er zal weer iets te doen geweest zijn. De dagen vliegen hier om. En ze lijken zo erg op mekaar. Als ge me zoudt vragen
wat ik gisteren gedaan heb, zou ik al erg moeten nadenken om mijn dag te kunnen reconstrueren.
Daarstraks zat ik te tellen hoe lang ik al aan boord ben. Meer dan 3 maanden al. De tijd vliegt hier.
In die drie maanden heb ik nog geen ene brief naar Tina geschreven.
Het is alsof ik haar gisteren pas gezien heb, dus waarom zou ik schrijven.
Maar toen ik klaar was met tellen, leek 3 maanden me toch wat veel.
Het schip rolt. Mijn kleren aan de kapstok wiegen met de regelmaat van een metronoom telkens 50 cm van het schot af.
Ik vraag me af hoe de mensen op de hogere verdiepingen slapen. Zij hebben geen beddebak maar een gewoon open bed.
’k Wou dat de ouwe er ne keer uitrolde of er een blauw oog aan overhield. Of een heup uit het gelid, dan zou hij wel
ophouden met zijn gesluip. Het is ongeveer een sport geworden voor ons, ons door hem te laten betrappen
op het feit dat we aan het werk zijn.
Met de ditjes en datjes die hij nodig heeft, onderbreekt hij dan wel het werk natuurlijk.
Die man zou een lakei of twee voor zijn persoonlijke dienstverlening moeten meebrengen aan boord.
Met noest doorwerken ontnemen we hem de gelegenheid om te zagen.
Dat pakt twee keer maar de derde keer begint hij over n’ importe quoi, omdat hij nu eenmaal een zagevent is.
En dan antwoorden we: straks commandant. Of: Je suis occupée commandant. Of : Dès que j’aurai le temps commandant.
En wanneer hij écht overdrijft : Demain à 11h. Dat wil zeggen flut en foert, als ik goesting heb
zal ik er eens over nadenken of ik het doe. 11h is namelijk het Heilig Uur van ons middageten. Tot 11h20 zijn we
vrij om te eten of te douchen of een plons in het zwembadje te nemen. Of als dat beter uitkomt met het werk,
dan pas de tafels te dekken. Om 11h20 gaat de eerste service.
Het is hier zo’n rustig en regelmatig leven dat het soms doet denken aan een klooster.
Ik vind het nog altijd niet vervelend, maar misschien komt dat nog.
Brazilië zal een flop worden. We gaan niet op anker maar direct tegen de kaai in 24 hrs geladen en weer weg.
Waarschijnlijk kunnen we niet eens van boord.
Ik heb het idee dat varen reizen betekent al opgegeven, zonder veel moeite. Het is een manier van werken
waarbij het privéleven verandert omdat het zo nauw bij de job betrokken is. Meer is dat niet.
En af en toe komt men ergens omdat het schip vaart. Daar dienen schepen voor, om al varend te vervoeren.
Die 'meer is dat niet' ben ik dan wel 31 jaar blijven doen.
Terwijl ik de brieven herlees en intik vraag ik me nu af, 41 jaar na datum,
hoe ik toen na drie maanden al iet of wat inzicht en doorzicht had, en tegelijk
toch zo bleu bleef voor sommige dingen … niet te geloven.
Heeft de rederij ulle het postadres in Brazilië al bezorgd? Nu ja, dat zie ik ginder wel.
Groetjes.
m, toen 26j en het bleuke onder de opvarenden - tekst uit de scheepscorrespondentie van toen - https://nl.wikipedia.org/wiki/Neville_Marriner
|
