|
1980-12-26, Tampa, Florida - USA
Dag Mama & Papa,
We zijn de 24ste aangekomen en er stond iemand van het agentschap ons op te wachten.
We moesten naar de Hilton Inn, want het schip was nog niet aangekomen in Tampa.
Halleluja, wat een vreugde. Na 18hrs reizen zagen we er nogal onfris en verfrommeld uit.
Ik vond het verschrikkelijk dat we ons zo aan boord moesten gaan melden.
Kwestie van de 1ste indruk en zo: precies twee landlopers ipv een team stewards …
Dat probleem was dus opgelost, overnachting in het hotel, en als kerstcadeautje
alles betaald door de rederij. Natuurlijk. Zodoende hebben we kreeft genomen als avondmenu.
Toen we gingen slapen was het 02h45 BT. Hier was het 20h45.
Da's vroeg gaan slapen voor een kerstavond hé. (ik viel ongeveer in slaap aan tafel, vanwege de nachtvlucht)
De 25ste, voormiddag: telefoon van de agent hier. Het schip lag nog in New Orleans en had
een ontploffing in luik één gehad. (Er is gelukkig niemand gewond). Daardoor is het schip nooit naar Tampa vertrokken
en de agent zou ervoor zorgen dat we voor die dag nog een vlucht voor New Orleans hadden, of toch vóór de 26ste.
En hij zou terugbellen. Hij heeft niét terug gebeld en we zíjn vandaag de 26ste !
Goed, als kerstcadeautje heb ik mezelf veroorloofd naar Tante Sopraan te bellen, de 25ste, in de hoop
daar de ganse clan nog bijeen te vinden, maar het was in België al te laat op de dag. De verbinding was erg slecht.
'k Was nog erg ongerust over Toppié, omdat ze zo geweend had. (Toppie was toen 6,5 jaar)
Maar eigenlijk denk ik -achteraf- dat ze weende omdat het uitstapje naar het vliegveld niet doorging en
niet omdat ik moest vertrekken. 'k Heb van mijn hart een steen moeten maken en haar weer naar bed gestuurd.
Waarom Toppié toen niet mee mocht naar het vliegveld weet ik niet meer.
Waarschijnlijk was het al te laat op de avond. Nachtvlucht hé. Da’s laat op de avond inchecken.
Het was een vlucht met Pan Am, herinner ik mij nu.
We doen het hier in stijl hoor : phonecall to Europe en aperitiefjes in de bar, uitgebreide maaltijden …
Wanneer de rekening toekomt in Antwerpen zullen ze direct een telegram sturen naar de kaptein
om te bezuinigen op onze overuren, vrees ik. We hebben hen hier al een pak poen gekost.
Dat zal ze leren, mensen van hun kerstfeest weghalen!
Voor alle duidelijkheid, telefoon en drank was voor eigen rekening hoor.
Maar we zouden nu onderhand wel aan boord willen hoor, want we zijn nu opgekalefaterd,
gewassen, geschrobd, nagels in orde, op krachten gekomen, enz. En nu begint het hier saai te worden.
Mijn boeken zijn uitgelezen en de TV op de kamer begint tegen te steken.
Vermits wij voor deze dagen betaald worden, moeten we bereikbaar zijn.
Het komt er op neer dat we het hotel niet uit kunnen.
Er is wel een terras bij met zwembad, maar het is hier net iets te fris om in het water te gaan spelen.
En het hotel kennen we nu al met onze ogen toe. Ik zou bvb de twee volgende dagen wel
in een hotel in New Orleans willen gaan zitten wachten.
Eerst nog een vliegtuig nemen (voor de verandering).
We hebben er 3 moeten nemen om tot hier te geraken.
Brussel-Londen, Londen-Miami, Miami-Tampa. Mijn oren tuiten nog als ik denk aan al dat opstijgen & landen.
Voor de moment is het op TV 'Father knows best'. Ik heb hier al heel wat ouwe feuilletons terug gezien.
Gisteren was er een mooie film voor Kerstmis 'We’re no angels', met Humphrey Bogart en Peter Ustinov.
Heel geestig.
Ziezo, dat is het ongeveer hier. Geeft ge deze brief door aan Tina & Co en Laura & Co ?
'k Schrijf later nog wel.
PS: Prettig Nieuwjaar en Beste Wensen voor 1981.
|
