1982-07-09, geschreven bij Tina thuis, een kattebelletje

            Hier was een zéér kort verlofje, mogelijk slechts voor 36 of 48 hrs.
        Wanneer een schip in Antwerpen kwam (toen nog de thuishaven)
        werd de bemanning voor die paar dagen vervangen door een ploeg van de wal, de shoregang.

Dag Ma, dag Pa, Vanavond moet ik weer aan boord zijn, mijn verlofke zit er op.

Tina  rijdt me naar het schip. We varen vanavond nog, dus schrijf ik dit raprap efkes,
want vóór we in Panama zijn kan ik niks posten. 

Neig bedankt voor de was en de strijk, maar dat was niet zo nodig hoor.

Naar Buongiorno zal ik een kaartje sturen om hem te bedanken voor de fles. fles?
In die cataloog van Time-Life heb ik twee boeken aangeduid, maar daar is niks dringends aan.
Ik ben ook nog niet gaan kijken naar die boeken (geen tijd). 

Tina & Co zijn opgelucht dat deze feesteling weer vertrekt.

Nog efkes dit :
De madam van onze chef had naar de winkel in Brussel gebeld om te verwittigen
dat het schip later in Antwerpen zou toekomen. Maar ze had onze pa niet aan de lijn gehad, zei ze.
Ik vroeg haar of ze de boodschap doorgegeven had, of later had terug gebeld. "Ah … non."
Die tut kan goed de chichi-madam uithangen aan boord maar aan de wal iets tegoei doen is er niet bij?
Ik was razend kwaad op het mens, in stilte natuurlijk. Enfin, soit.
Tot binnen drie maanden of misschien later. 

        Waarover bovenstaande alinea zou kunnen gaan, geen flauw benul.
        Maar ze staat er, dus zet ik ze mee op het blog hé.

PS : mersie voor de Givenchy.