1983-12-01, 13h – op anker, Montoir 

Dag ouders en zo. 

Rond 11 h kwam het postbootje langs. Dan wordt de uitgaande post (+ een fles taksvrije whisky)
in een emmer neergelaten en de inkomende post komt met die emmer zo naar boven. Spectaculair hoor.
In die emmer zitten heelder families en huishoudens. En niet zomaar over de reling van deck maar
over de reling van de brug. Dat is nog eens een building hoger. Het doet wel gek wanneer ge al die post,
al die huishoudens boven het water ziet hangen. In die emmer zit alle soorten nieuws hé.
Musicassettes voor de stewardess, PV's en andere rommel van de waterschout, liefdesbrieven voor
de jonge matrozen en officierkes, zaagbrieven van madame dat hij niet genoeg geld opstuurt en dat ze
niks meer heeft om aan te doen. (die heeft ook zo'n moeder die om de 15 jaar een stuk kledij weg doet)
Moest ik die emmer kapen en losgeld vragen, ik zou nogal wat binnenrijven denk ik. 

James Last staat op. Het is een ganse zeemansplaat precies, mooi hoor. Iedereen hier is zot van zijn Biskaya.
De andere nummers zullen ook wel meevallen, denk ik. Voor mij is de cassette alvast steengoed. Charmeert direct.
'k Ben anders niet zo zot van James, maar deze keer mag hij blijven. Welk merk van cassette is het eigenlijk?
Doet gellie nu ook al in witte producten? De stereo komt er goed uit. 'k Ben benieuwd wat het thuis
op de Technics gaat geven. Alhoewel, daar mag ik mijn speakers niet doorblazen voor de buren. Hier wel.
Buren vinden hier alles goed en ik moet hier zelfs geen huur betalen. Waar vindt ge dat nog, in die combinatie ? 

De kaartjes met de muzikanten zijn veel mooier dan die uil van een paar dagen geleden.
Die hangt hier zo’n beetje uilig tegen het schot. Elke keer als mijn oog er op valt schiet ik in een lach.
't Kaartje is eerder iets voor de documentatiedoos van Toppié. 

Tiens, die brief van Toppié is nog niet toegekomen. Dat ze zo bij vlagen behoefte krijgt zich nuttig te maken
moet zwaar geapprecieerd worden hoor. Ik vind het erg dapper van haar dat ze zomaar begint ramen te zemen
en pudding te maken. In 1983 was Toppié 10 jaar. Dat ramen zemen zal dan enkel de onderste helft geweest zijn.

Enkele jaren geleden had ze ook zo’n gedienstige periode: : "Kan ik iets voor u doén?" vroeg ze dan vaak zomaar.
Misschien dat ze nu onder de huiselijke invloed van M (Tina is er ook door gekalmeerd hé) zo eens
wat uit zichzelf wil proberen. 1/ poetsen 2/ koken en 3/ hond uitlaten. Dat is bijna een dagprogramma.
Misschien wil ze alleen maar eens testen wat daar nu zo plezant aan is. En ondertussen verdrinken wij hier in de
psychologische beschouwingen en hypotheses.
Binnen 5 jaar lacht ze zich daar een kriek mee. Misschien een ganse kriekelaar.

Chot ja, tot slot 4/ brief schrijven. Tina en M zitten ook vaak te schrijven hè, de administratie vh huishouden en de job,
de cursus van de avondschool … Misschien heeft Toppié nu een stabiel beeld gevonden dat ze kan bevatten, verteren
en eventueel wenst te kopiëren, vroeg of laat.

Hoe, Josfine komt al drie weken niet werken? Waarom niet? Wat doet zij dan een ganse dag?
Luieren en nog dikker worden zeker? Hoe is ’t godsmogelijk dat een mens men zo’n job zo dik is.
Bij mij zijn de verlofkilo's er na 2 weken helemaal af en mijn spieren zijn weer in prima conditie,
want poetswerk is een job met héél gevarieerde bewegingen hoor. Alles komt weer in vorm,
maar ge moet wel door uw knieën willen buigen.  zei Yvonne altijd 

Dat ik poetswerk leren zien heb als zachte soepele training komt door die twee goeie turnleraressen die we
gehad hebben in Dilbeek. (Moens en De Winter). Als ik de bovenkant van een kast moet afstoffen en ik heb geen zin,
dan denk ik : eens zien of ik daar aan kan. En dan maar rekken, rekken, rekken, of er nu stof op ligt of niet.
Zo loop ik hier een deel van de dag te trimmen, en ik ben er nog voor betaald ook.
En ook al eens bukken met gestrekte benen, enz … waar is de tijd 

Kortom, veel van de bewegingen die we moeten uitvoeren lijken op turnoefeningen … Tiens?
Ik denk dat het omgekeerd is. Turnoefeningen zijn gestileerde bewegingen uit het dagelijks leven van een stewardess. 

Ik kijk uit naar de brief van Toppié. Zaterdag, vóór we het anker lichten komt er nog een postbootje.
Dan gaat deze brief mee naar beneden en dan komt Toppiéke misschien in de emmer mee naar boven. 

PS : ivm spierconditie. ’k Was eens een robbertje aan het vechten met de plaatselijke Romeo
(is maandag afgemonsterd) en ik heb die vent gevloerd nota bene.
Niet voor lang, maar toch: gevloerd is gevloerd, zeg ik.
Erbij vertellen dat ik heel gemeen vecht. Stampen waar ge maar kunt -liefst dáár natuurlijk-
krabben, bijten, ogen uitduwen, en vlak achter de oren is ook nog zo’n plaatstke. overdrijven is ook een vak hé

Hij blijft eerst een week 'ziekenverlof' nemen in Parijs want zolang die krabben niet genezen zijn
durft hij niet naar huis. Zei hij, môja, ze zeggen zoveel. 24 jaar en de carrure van een atleet. Heb ik gevloerd.
Hij heeft een gevoel voor absurde humor à la Mia S gecombineerd met het flegmatieke van Claire van op schip 03.
Er is wat afgelachen geweest. Het is een beetje stil nu hij weg is, maar een beetje rust doet ook deugd.

À propos : nulla die sine linea, ik wil wel hoor, maar dan schrijf ik niet meer in ovo-stijl, maar ineens alles.
OVO = Ook Voor Ouders. Ah ja, ge hebt er zelf om gevraagd.

        En dan volgt nu weer een VV-tje, een alinea Verdoken Venijn, ivm de achtergehouden brief in 1978.
        Dat relaas staat in tekst 001a, helemaal in het begin van dit blog, onderaan dus. 

Nog iets: Die nieuwe brievenbus in Zellik is echt comfortabel. Droog en zo. Da’s belangrijk hoor,
wanneer ge daar als brief zo’n tijdje moet liggen wachten. Donker genoeg om een dutje te doen
en niet te donker, zodat ge als brief toch kunt zien of ge wel in de juiste bus ligt. Als er wat wind staat
rammelt de klep soms efkes en dan schiet mijn brief wakker en denkt : gezellig, het klopt hier als een bus.
Genoeglijk is dat, zo te weten dat alles in orde is. Wat is het leven van een brief toch simpel,
bestaat maar tussen afzender en bestemmeling. Daarna mag hij gaan liggen vergelen. Verder geen aspiraties.

Bon, nu stop ik hé, want onze pa heeft met zijn 'nulla die … etc ' precies een rem overgetrapt en
zo kan ik wel blijven lullen. En mijn siëst? Gij denkt dat ik deze namiddag zomaar wat platen moet verkopen zeker,
nee meneer, ik heb deze namiddag nog een gans programma af te werken.