1985-12-08, Yoshu (Korea) 

        Hier was ik volgens de datums al twee maanden aan boord eer ik geschreven heb. 
        Een te druk sociaal leven aan ter plaatse waarschijnlijk. 

Dag moe & poe, zussen & schoonbroers, nichtje, en alle dieren.
Het is nu 11h en ik werk lekker niet tot 12h. Nà. Dat kan hier allemaal zo maar. 

        Er zal wel iets uitzonderlijks aan de gang geweest zijn,
        want geen enkele chef geeft zomaar een uur vrijaf in de loop van de voormiddag.

Van ons ma (én pa) heb ik gisteren vijf brieven ontvangen. En van Laura een brief
die begint in het Koreaans met Hoi Pippeloi. -larie natuurlijk, hoi poloi is Grieks

Van Tina & Toppié elk een kaart. Mooie kaarten hoor. Een Garfield met de tekst :
"I made it, but my luggage didn't!" Erg toepasselijk want zo voelde ik mij toen we aan boord toekwamen na 26hrs reizen
en met de helft van de bagage maar. Die was de USA binnengekomen via New York en wij via Atlanta.
Daarom moest die 'onvergezelde bagage' in NY grondig doorgelicht worden eer ze
ons achterna kon vliegen naar New Orleans. Er hadden zo eens bommen kunnen inzitten hé.
Bij vertrek in Deurne-luchthaven moesten we er om 08h30 zijn, om pas te vliegen om 11h30!
Dan met zo'n klein rammelvliegtuigske naar Schiphol. –cityhopper heet zo'n vliegtuigje nu 

Ik heb de monding van de Schelde van uit de lucht gezien. Mooi.
Heel de Lage Landen zijn mooi van daarboven gezien, zo groen. Het is moeilijk zich voor te stellen
dat het pijn zou doen als men er op zou vallen. Precies een groot mals bed waarop
men mag vallen en springen en botsen. De sprei is in patchwork. 
Daarna van Schiphol dus naar Atlanta (Georgia) gevlogen, over de Noordpool.
We hebben het zuidelijk punt van Groenland gezien. Dat landschap leek me minder gastvrij.
Puntige rotsen en onherbergzaam. In Atlanta merkten we al dat er bagage achter was.
Er ontbraken 8 grote valiezen en we waren met 9 personen. Geen paniek, het scenario kennen we al, maar er was wel
veel gevloek en getier. Zeemannen kunnen dat goed hoor, vooral na een lange vlucht met KLM (gratis drank hé).
Nu de crew van dit schip overgevlogen is maakt KLM verlies op die post in de boekhouding, denk ik. 

Het werk hier aan boord valt enorm mee, gastanker, schoon schip, plezante mensen. Soms té plezante mensen. 

        De Spinnekop van schip 09 was er bij, dit keer met een aantal soortgenoten aan boord. 

Dus die bui van ik-wil-ni-meer-váááre is over, compleet over, totaal helemaal.
Tot een volgende keer natuurlijk, maar dat valt dan wel op het einde van een verlof.
Van verlof gesproken (amai, ik ben hier nog geen twee maanden en ik spreek al over verlof) binnen vier dagen
zijn we hier met die ploeg van 8 mensen volle 2 maanden aan boord.
Owee, dat zal weer grondig gevierd worden, vrees ik.
Maar ik dwaal af. Over verlof gesproken, nu vraag ik me af of ik genoeg verlof zal hebben om er nog te zijn in juni
want ik wil Toppié wel helpen met haar examens. Nuja, helpen is een groot woord, we gaan samen blokken.
'k Zal er iets op vinden. Maar bijtekenen voor 1 maand kan niet, het gaat met contracten van 6 maanden en
dat schikt me dus nog minder.
De marco is aan zijn 2^de periode van 6 maanden bezig, hij vindt het hier een goed schip.
Hij zal er een jaarke hebben opzitten wanneer hij afmonstert. 

Er is een kat aan boord : Timmy. Helemaal geen Nermal. 

        Nermal is de kleine verwende, ijdele arrogante kat naast Garfield

Timmy is de kat van de chef mecanicien. De chef steward heeft een slang.
Heel praktisch voor mij, zo moet ik zijn cabine niet doen. Toffe knul anders. 

        Over die slang & de cabine zal ik later een aparte tekst met uitleg schrijven. Memorie nummer zoveel. 

De geurkaartjes die ma gestuurd heeft zijn nu een beetje hun geur kwijt.
De 'Madame' van Calvin lijkt me een zoeterig gedoe, en dus niks voor mij, maar ik kan me vergissen.
De 'Barynia' van Rubinstein geurt niet meer, daar kan ik dus weinig over vertellen. 

Vermits zit schip zelden of nooit in België komt en de proviand in het buitenland neemt zal ik
deze keer weinig Artis- of Historiapunten bijhebben voor Laura en voor Toppié. 

- Ma, ge moet niet klagen over uw onleesbaar geschrift. Hebt ge het mijne gezien op de vorige bladzijde?
’k Had pas gedaan met dweilen en van het dweilen-wringen raken mijn vingers verkrampt,
zelfs met rubberhandschoenen aan. Zodus, zodoende en vandaar efkes dat verkrampt geschrift.
Mijn handen zien er weeral lief uit zenne, maar ze zijn me goud waard, of ze zijn minst mijn gage. 

- Ah ja, ik ben een paar kilo vermagerd. Ik kan weer in mijn werkjeansen zonder er uit te zien als een sosiske.
Ik heb tijdens het verlof te weinig beweging, denk ik. -ik denk dat niet, ik ben daar zeker van, het wás zo. 

- In uw brief van 29/10 schrijft ge dat Oma zo’n pijn heeft. Is dat ondertussen al over?
Een geluk dat Rolande verpleegster is.
Waarom willen Laura een Dee niet op vakantie? (Ik ben uw brieven één voor één aan het herlezen)
Wablieft? Geen ginseng hier? Maar allez moeder, het spul komt van dees kanten. Ze smijten er mee naar uwe kop!
Ge kunt niet buiten komen of ge valt over de ginseng! 

- Een schaap met betonnen blokskes rond de poten, is geen doen hé, dan moeten ze dat beest om het half uur
gaan verzetten om te grazen? Da's geen job. -Waarover dit gaat, geen flauw idee. Over een mislukte sculptuur?  

- Moeder toch! Schapen gaan niet naar de bok maar naar de ram. Het zijn de geiten die naar de bok gaan.
Een kruising bestaat wel, heb ik een jaar of wat ergens gelezen, maar dat dier is dan steriel.
Zoals voor een muilezel en een muildier telkens weer een ezel en een paard nodig zijn.
De probleemkwestie was volgens dat artikel de naam van het dier : een scheip? een gaat? een scheit? een gaap?
In elk geval ziet het er wat gek uit maar lief en het vlees is eetbaar. 

- Nog bedankt voor uw goede raad. Nee, ik zal hier 's avonds niet staan blaten/bleiten.
Hier zijn geen Rammen aan boord. Wel Stieren, Kreeften, Leeuwen, Schorpioenen, Steenbokken, Vissen … 

- De mensen die reageren op Beatrijs, zijn dat particulieren of mensen die er via hun beroep
mee in contact gekomen zijn? Proffen en acteurs en zo. https://nl.wikipedia.org/wiki/Beatrijs 
Als ge voor uw 24 sprekenden beesten inspiratie zoekt https://nl.wikipedia.org/wiki/Van_den_vos_Reynaerde 
met ge eens naar een zeemanscafé in Antwerpen gaan. Daar zult ge zeker inspiratie vinden.
Gaat de die 24 stemmen zelf inspreken? Ik wil ander wel de vis en de puipmies voor mijn rekening nemen.
Kent gij het verschil tussen een goudvis en een stewardess? Een goudvis hoort ge niet. 

- Geef in géén geval mijn adres aan HB. En al evenmin aan AG. -zij was een sociaal assistente aan de VUB 
Waarvandaan komt AG zo ineens opduiken? Ik heb haar een tijdje uit pecuniaire overwegingen als kennis gehad.
Diplomatieke betrekkingen noem ik dat, maar zij zag het als een 'verrijkende diepmenselijke relatie'.
Ik kan niet meer tegen sociaal assistenten die psychologische prietpraat verkopen en vanuit een
pseudo-intellectuele pretentie andermans leven willen organiseren. Dat ze eerst eens leren een eigen leven te leiden.
Bref, voor mij was het letterlijk verrijkend, want zij besliste over mijn toelage. Die periode is goden-zij-dank voorbij,
maar ik ben er blijkbaar nog niet van af?  

- Laura, wat gaat Dee in de maand mei doen in Griekenland? https://nl.wikipedia.org/wiki/Oros_Athos 
En koop maar al een boekje voor de schapen : Hoe verlos ik een schaap of acht?
Geschreven door ene d’Herder, denk ik, uitgeverij Wollewei. Stel u voor dat ge er alleen komt voor te staan.
Dat zou lam zijn hè. Waarschijnlijk meer dan een lam. 

- Als Yves zijn boerderij verkoopt, roep me dan hè, misschien koop ik dan het bakhuis en de paardenstal.
Hopelijk voor ulle valt er iets te organiseren. Dat zou prachtig zijn, dan moeten we niet meer telefoneren.
En als ik ulle moet wekken, dan doen we dat zo: ge bindt elk een draadje aan uw grote teen. Die bobijntjes rol ik af
tot in het bakhuis. Wanneer mijn wekker dan afloopt trek ik aan beide touwtjes. En dan maak ik koffie! Simpel hè. Ja. 

1985-12-09, 08h30 

De 5^de mecanicien monstert af en vliegt naar huis. Hij is gevallen in het machien en een van de handbeentjes
is gebroken op drie plaatsen. Als zo'n klein knookje op drié plaatsen breekt, dat is zo ongeveer verbrijzeld?
Hij zal de post in België verzenden, dus niet verbaasd zijn als er een Belgische postzegel op plakt hé.
Het verwondert me dat er niet meer ongevallen gebeurd zijn tijdens de oversteek. Rotweer.
Ik ben ook nen totter gegaan –totteren = vallen, en misschien ook blijven botsen
en alles heeft 2 dagen pijn gedaan. Dat verhaal is te lang om nu op te schrijven. Ik leef nog, da’s al veel.
Op een bepaald moment deden we nog 3 knopen. Een mens kan al evengoed te voet gaan hè.
En die schroef maar draaien! En wij bleven ongeveer ter plaatse.

        1 knoop = 1 zeemijl per uur
        1 zeemijl = 1,852 km 
        3 knopen = 3 x 1,852 km per uur = 5,56 km/h, daar haalt een mens de fiets nog niet voor buiten. 

Dat leed is nu geleden maar degene die de Pacific zo genoemd heeft moet wel een ironisch vent geweest zijn.
Onze volgende bestemming is Melbourne en daar zouden we ± 2 weken over doen. Bel de rederij maar al wakker voor
het adres van de agent want ik heb nog niks zien uithangen hier.
Van zodra ik dat adres heb stuur ik het op vanuit Ulsan, als dat dan nog kan. 

De Koreanen hier aan boord werken danig op mijn zenuwen. In Ulsan ga ik eens een voetje aan de wal zetten,
want dat is geleden van Plaquemine (New Orleans), begin november. 

        Tiens, dat is eigenaardig. Als het schip van New Orleans naar Korea gevaren is, 
        dan moeten we door Panama gegaan zijn. En ik vermeld niks over Panama?  
        Terwijl Panama een belevenis op zich is. Vooral de sluizen. 
        Was ik toen al zo blasé dat het Panamakanaal een fait-divers geworden was? 

Het geld hier heet WON en 100won = 6,06 BF. Ik won, ik heb gewonnen en ik ben niet gewond.

Het is ijzig koud hier. Het water aan deck vriest vast en de matrozen hebben allemaal rooie oortjes en een rooie neus.
Maar dat laatste kan van wat anders zijn.