1985-12-28, 08h30, Australië  - maar waar? 

Dag allemaal,
Hoe gaat het ginder? Hier ook.

We zijn ZA-14/12 vertrokken uit Korea en gisteren toegekomen in Australië. We liggen op anker tot vanavond of morgen.
Niemand weet het precies, zelfs de kaptein niet. De agent is al aan boord geweest met de post en ik heb een brief van
05/12 en 13/12 van ons ma ontvangen : naar AG schrijf ik GÉÉN kaart, anders zoekt het mormel nog contact en
weet me waarschijnlijk nog te vinden ook.

Als het solden is bij Boeki & Co wil Tina dan voor mij 3 witte chemisiers voor mij opzij houden,
ze weer welk genre (service) en een maat kleiner dan zij.

Van WSN heb ik al MC's ontvangen (2 in Korea, 1 hier) en veel brieven. Goed, zo moet dat zie. 

Korea was machtig hoor. 'k Krijg al goesting om er op vakantie te gaan. De episode Yoshu-Ulsan vertel ik wel wanneer ik
thuis ben, anders heb ik niet genoeg papier bij. Het was lang geleden dat ik aan de wal nog eens kon vergeten dat ik
daar per schip was en achteraf weer aan boord moest.

Nu snap ik Claire beter. -de 1^ste collega van schip 03
Zij had het zo te pakken van Zuid-Amerika dat ze gestopt is met varen en ginder een jaar gaan rondtoeren is.
- Behalve Bolivië en Paraguay, zei ze.
- Waarom die twee niet, vroeg ik.
- Dat zijn de 2 landen van Z-Amerika die geen kust hebben en
  een mens moet ergens een grens trekken hé, zei ze op haar eigen flegmatieke manier. 

Zover zal het niet komen dat ik naar Korea trek, want thuis ben ik dan zo blij dat ik er ben
dat ik geen zin heb om al weer bagage te maken en te vertrekken. Ah! , van bagage gesproken,
we hebben allemaal AL onze achtergebleven bagage intijds toegekregen. Of had ik dat al verteld? 

Kan iemand mij de punten van Toppié haar kerstrapport sturen?
Waren het echte examens of gewoon maandelijkse toetsen? En heeft ze mijn telegram van 06/12 ontvangen?
Ik zal eens in haar derrière komen pitsen hé, van de juffrouw taal noch teken. 

        Achteraf bekeken : correspondentie had ik niet mogen verlangen van Toppié. Ze was nog maar 12.
        Dan begint men aan een eigen leven en dan zijn tantes al een beetje decor aan het worden.
        Zeker tantes die regelmatig verdwijnen uit het blikveld.

Van het CCC weten wij hier alles. De kaptein was in Korea efkes naar Seoul gevlogen en had van
de Belgische ambassade alle kranten van de week tevoren meegekregen.
CCC = https://nl.wikipedia.org/wiki/Cellules_Communistes_Combattantes 

Hoe is ulle kerst geweest? Hier is gevochten geweest 24/12, ttz er heeft er ene een pak rammel gehad.
Just goe. Eerst de mensen treiteren gedurende twee maanden en dan nog wat leugens vertellen & paf :
hij is tegen de vuist van een matroos gelopen. En achteraf nog gaan bleiren bij de ouwe op de koop toe.
Nu is deze kaptein geen uil, maar hij is wel verplicht om nota te nemen van de klacht van die leugenaar.
De getuigen hadden niks gezien, niks gehoord, niks gemerkt. Prachtig.
Dat is ons laatste recht : zwijgen.
Het fijne van het verhaal hou ik voor thuis, want officieel heb ik dus niks gezien, newaar. 

        Hier hoort een woordeke uitleg, maar dat zal een aparte tekst worden, memorie nummer zoveel.

De personages van het gebeuren stappen zo uit een roman van, eh, van kweeniwie.
 'k Zal hem zelf moeten schrijven denk ik. Maar ik heb kramp in mijn hand, dus da's voor later. 

Van het winterseizoen in Korea, loodrecht naar beneden door de tropen. In drie dagen waren we er door, dwz:
tegen dat ge de tropenwarmte weer gewend zijt wordt het opnieuw koeler. Enfin, van die snelle klimaatwisselingen
heb ik een vreemd soort spierpijn, of is het reuma? Gelukkig is hier sauna aan boord en elke avond om 19h30
duik ik er in tot 20h±. Ik hou het nu al 15 minuten onafgebroken vol op 70°C. Goed hé.
'k Ben er al eens in slaap gevallen ook. Dat was minder lollig. Ik was drijfnat en had bonkende hoofdpijn.
De mecanicien van wacht, die zijn ronde deed om 22h, had gezien dat het lampje nog brandde. Dat heeft mij gered.

13h 

Ziezo, hier ben ik weer. 't Werk zit er weeral op tot 15h30.
'k Loop hier al 2 maanden op blote voeten rond, behalve wanneer het echt koud werd, zoals in Korea.
Reden : mijn slippers zijn kapot door die dwaze Spinnekop. En om zich te excuseren had hij in Japan van de wal
een model slippers meegebracht in textiel, die niet tegen water kunnen, waar ik dus zuinig moet op zijn en
daarom zo weinig mogelijk aan doe.
'k Heb nog wel mijn laarzen bij maar daar kan ik niet mee werken en die blauwe halfhoge service schoenen,
die ik enkel aandoe wanneer er loodsen en agenten aan boord zijn. Dwz : wanneer er volk in huis is.
En wat constateer ik : als ik 2 hrs werk met slippers of sandalen aan heb ik gezwollen enkels.
Als ik een ganse dag op mijn blote voeten loop : geen gezwollen enkels. Awelawel!
Vanaf nu elk schip blootvoets  -larie natuurlijk-  behalve voor de service,
maar dat jobke bestaat hier niet want het is selfservice.
En blootsvoets is beter voor de bloedsomloop want een mens leert weer de voetzolen gebruiken. 

Uw krantenknipsels heb ik op de keukendeur geplakt. Met gecondenseerde melk, dat kleeft goed.
Als ge nog artikels vindt over slangen of over andere dingen die typisch verband houden met deze/mijn job,
dan is dat allemaal welkom. De keukendeur is stilaan een echte muurkrant aan het worden.
Heel de bemanning moet daar langs tijdens de etensuren, da's dus de ideale plaats om iets op te hangen. 

Wat gebeurt hier verder nog zoal? Wel, buiten de rel van 24/12 en alle gevolgen
valt hier voor het ogenblik niet veel te beleven. Verder groeit mijn haar gelijk zot en ik denk
dat ik het ergens ga laten bijknippen, in afwachting alles achteruit gekamd en maar laten groeien wat groeit.
Af en toe wat gel er in, en oorbellen als fietswielen en daar moeten ze het maar mee doen. En ik ook. 

De kaptein is een geestige pee. Jammer dat hij kaptein is. 'k Zou er anders goed overeen mee kunnen komen denk ik.
Zo'n beetje stijl AdB maar dan struiser en communicatiever.  -niét verbroederen met de hogere rangen!

Hoe gaat het met Oma? 'k Heb haar een kaartje gestuurd uit Korea, ttz, de kaartjes had ik al gekocht in de States
omdat ik niet wist of ik in Korea gelegenheid zou hebben om boodschappen te doen.
In de States lagen we in Plaquemine (Louisiana), da's een godvergeten dorp in het midden van nergens en
keuze aan postkaarten was er niet. Veel zeemzoet gedoe, maar niks échts. 'k Heb dan maar van de minst dwaze
20 exemplaren gekocht en zo was gelukkig hun stock op. Dat was mijn dienst aan de komende zeelieden,
zeg maar aan de mensheid. https://nl.wikipedia.org/wiki/Plaquemine , https://en.wikipedia.org/wiki/Plaquemine,_Louisiana ,
'k Heb ook naar 2 mensen aan boord geschreven. Die kaartjes hebben nogal wat afgereisd.
Gekocht in Louisiana, verzonden in Korea naar Australië. Geestig hoeveel mijlen ge iets kunt doen afleggen.
Gewoon een postzegel op plakken, in de bus gooien en de rest wordt voor u gedaan. 

Hier liggen geen andere gastankers op anker. Zoveel te beter. Wie weet wanneer gingen we anders tegen de kaai. 

Hoe ziet de schaapsstal er uit?
Want van Laura en Dee geen woord. Te druk waarschijnlijk. En ik ben vreselijk benieuwd naar die schaapsstal.
Is ze groot genoeg, met het oog op komende gezinsuitbreidingen bij moeder en dochters schaap.
Of gaat de kroost vrij vlug de diepvries in? Vertel. 

Ma, ge hebt de groeten van 'die jongen met zijn slang'. Die heet hier CHEF.
Hij is een braveke, maar hij is wel mijn rechtstreekse baas, dus heet hij chef. 

Laatste berichten melden ze hier zojuist :
om 19h anker op & binnen gedurende 24hrs, daarna weer buiten en weer 24hrs op anker.
Wat gebeurt hier allemaal? Wat een vreemde toestand.

Nog iets, op 12/12, in Korea dus nog, moesten we opeens opnieuw monsteren omdat het bij deze rederij de gewoonte is,
op het einde van het jaar wordt een nieuwe monsterrol begonnen. Dank zij dat systeem heb ik het op schip 09
tot 8 maanden kunnen brengen, door er op te wijzen dat de begindatum van mijn 2^de contract (en heel mijn 2^de contract dus)
officieel was. Waarvoor dient anders een contract? Het heeft toen nogal wat voeten aan de aarde gehad
maar uiteindelijk heeft de rederij zich moeten houden aan het contract. -daarover later meer, want dat is een story apart.

Hier loopt mijn 2^de contract nu tot 12 juni.
Ik vroeg aan de kaptein of we dan opnieuw een contract hadden voor zes maanden.
- Och, daar moet ge niet te veel op letten, zei hij.
Jaja, dacht ik, maar als het mij schikt gaat gij daar wél op letten en krijgt ge me niet eerder weg.
Of ge moet me afdanken. En daar moet ge dan zéér grondige redenen voor hebben of het kan zelfs niet,
want aan mijn werk zal het niet liggen. Nu is de vraag : komt het me goed uit om aan boord te blijven tot 12/06?
Wel, daarvoor moet Tina eens naar de school bellen om te vragen wanneer de examens vallen:
in de 1^ste helft van juni of in de 2^de ? Niet door Toppié laten vragen, want aan leerlingen geven ze toch geen serieus antwoord.
En ook niet vragen aan de klastitularis (die weet nog niks) maar aan de directie zelf.
Als de examens begin juni vallen monster ik af in april. Ik heb geen keuze, het is of 12/04 of 12/06.
Laat me iets weten aub, zo gauw ge het adres hebt van de volgende haven.
Niet vergeten hoor, 't is belangrijk. Aan de ene kant omdat ik het beloofd had aan Toppié,
aan de andere kant omdat er twee maanden mee gemoeid zijn. Anders valt mijn verlof niet wanneer andere mensen vrij zijn,
maar dat valt eigenlijk nog te fixen. Dus niet vergeten en rap antwoorden. 

Ziezo, dat was het dan. Nu zit ik hier op een leeg blad te staren -blz 6- want anders is het verkwisping en dat mag niet. 

        Verkwisping is een samentrekking van verkwisting en verspilling, een woord dat we vroeger thuis gebruikten om 
        aan te duiden dat zoiets absoluut niet kan. Een hyperlatief. Het werd pas gênant wanneer we
        woorden van eigen vinding uit gewoonte ook buitenhuis begonnen te gebruiken. Zoals het woord hyperlatief bvb.

Sebiet is het coffee-time voor de matrozen, (15h) dan ga ik de laatste nieuwtjes halen, ik begin pas om 15h30 opnieuw.

'k Heb hier al 3 bromvliegen dood geklopt. Van waar komen die beesten toch? We liggen een mijl uit de kust.
Da's ook een van de nadelen van de wal : insecten.
Een mens is nergens zo gerust als op zee, denk ik wanneer we aan land of door land gezever hebben aan boord.
En als er aan boord zever is, is het aan de wal vele, véle beter, want daar zou zoiets nooit gebeuren. Nooit.
De kunst is met mijn eigen blaaskes te leren leven, denk ik. (ppg) 

Nóg een bromvlieg! Mô enfin! 

Bon, mensen ik ga er mee stoppen want ik zit hier een hoop bladvulling bijeen te lullen en daar heeft niemand iets aan.