voorlopig niks

Van schip 12 zijn geen brieven en ik meen te weten hoe dat komt.
'k Ben er ook maar 01 maand en 07 dagen aan boord gebleven want
we hadden de moeilijkste lading die bestaat : mensen. Ook wel passagiers genoemd.
Het was de lijn naar Matadi (Zaïre/Congo) en wanneer het schip in weer Antwerpen kwam kon men afmonsteren.
Wat ik met alle plezier van de wereld gedaan heb.  

Geen brieven, maar herinneringen zijn er des te meer. Die zal ik later pas schrijven,
want voorlopig wil ik de chronologie van mijn zeevaartboek afwerken, om de draad niet te verliezen.
En juist omwille van de chronologie geeft ik schip 12 alvast tekstnummer 104,
zodat ik achteraf de memories op de juiste plek in het blog kan inlassen.  

Over geantidateerde memories wordt ge dan ingelicht natuurlijk. Aja, vaneiges.