1987-06-08, 13h, op zee 

Vandaag passeren we Cape Town. Het is ineens véél frisser geworden.
De airco werd af gezet, er is nu wel ventilatie, maar zonder de koeling.
's Morgens moet ik een dikke trui aan of ik verstijf ter plaatste tot de zon opkomt.
Het is weeral eens feestdag. Wat een oversteek! Er gaat geen week voorbij of er moet iets gevierd worden.
En ik dacht dat we het op zee rustig zouden hebben. Jawadde …
En de festiviteiten vallen telkens óf op maandag óf op vrijdag. Probeer hier maar eens vijf dagen door te werken.
Een mens (ikke) zet het werkprogramma op 7 dagen, maar als ge hier niet danig de kalender in het oog houdt
blijven er ineens maar 4 of 5 echte poetsdagen meer over. Gelukkig is het is dit  tijdelijk, ooit zijn de feestdagen op. 

1987-06-13, 13h, op zee 

Ziezo, dat was dan Richardbay. Overmorgen gaan we de droge dok in, Cape Town.
Volgens de mensen die er al geweest zijn en volgens de Zuid-Afrikaanders is Cape Town een plezante stad.
En daar gaan we nu 10 dagen droogdokken. 't Zal weer een dure aangelegenheid worden.
Niet dat een mens verplicht is op zwier te gaan maar zeelieden wel en daar ben ik (gelukkig) ook bij.

Vandaag ga ik vroeg slapen want ik ben nog moe van vorige donderdag. Die telefoontjes waren plezant hé.
Enfin, voor mij toch. 

        Waarschijnlijk gaat dit over een bezoek aan de plaatselijke Zeemansclub of het Zeemanshuis, 
        daar kunnen zeelieden naar het thuisland bellen aan een schappelijke prijs.  

Om 17h15 heb ik een taxi genomen naar het schip om op tijd te zijn voor de avondafwas.
Van 18h tot 19h afgewassen en opnieuw de taxi in. De twee ritten samen ± 400 BF om een uur op de job te zijn.
Ik heb ik dat uur niet eens zoveel verdiend, denk ik. Môja, mijn reputatie heeft me vanzeleve al meer gekost dan dat.
Die avond ben ik terug gegaan naar het zeemanshuis. Wat een geluk dat ik in de namiddag gebeld heb want
er stond me daar een file aan de telefoons om de moed bij te verliezen. Zo te zien was niet alleen onze bemanning daar
maar ook de bemanningen van alle andere schepen in de haven. 

Twee van ons schip waren in de namiddag naar de dokter gemoeten. Ipv recht weer naar boord te gaan zoals dat moet,
waren ze nog altijd in het zeemanshuis hun miserie aan het verdrinken. Dat moet ook al eens, maar ik vraag me af hoe
zoiets gaat aflopen. Om 23h was ik weer aan boord en dat was hoogtijd ook. De volgende ochtend was minder geestig.
Om 06h was het al standby-vertrek en een drukte, amai, en ik had gedacht het die morgen eens extra rustig te houden.
Arme ik & arme wij allemaal. Ge had ze moeten zien binnenkomen. Nog helemaal verfrommeld van een avondje uit.

Zo tond 08h was ik een beetje op mijn plooi (routine is een mooi ding) en de rest van de dag verliep volgens de gewone
normen van een vrijdag-op-zee. Met dat verschil dat ik in de vroege ochtend 'vergeten' was mijn eigen cabine te doen.
Dus ging ik die efkes rap doen, om 16h45, vlak na de smokeroon vd officieren. Ik zette de stofzuiger al klaar
in de ingang van mijn cabine en ik ging enkel nog wat frullen wegruimen in de smokeroom. Komt de wiper daar de
de stofzuiger vragen voor de ECR (= engine control room, de controlekamer van de machineruimte).
Hij had nog altijd maag-, lever- en nierpijn. En oogpijn, daarom was hij naar de dokter gemoeten. Plús
een houten kop sinds 's morgensvroeg. Ik leen dus zéér grootmoedig de stofzuiger uit, mijn enig middel om snel
enig poetswerk gedaan te krijgen in mijn eigen cabine. Morgen dan maar …
En ja, vanmorgen vergeet ik het wéér, omdat er linenchange op het programma stond. 

        Linenchange = wekelijks proper beddegoed voor heel de bemanning, voor 20 personen. Dat weegt een pak
        en er was geen lift aan boord. Bij de matrozen bracht ik het linnen tot aan hun cabine, hun bed deden ze zelf. 
        De mensen van de keuken deden ook hun bed zelf en de bedden van de officieren deed ik. 
        Dat is een zware voormiddag hoor. 

Vanmorgen om 10h houdt capt BDS inspectie om te kijken welke reparaties er moeten gebeuren in de bewoning,
tijdens het verblijf in droge dok. -capt ST en zijn vrouw waren alweer naar huis, of naar een ander schip-
In volle linenchange! Ik heb er mij vanaf gemaakt met 'geen tijd' en hij zag dat hij me moest geloven.
Nu moeten er wel een paar kleine dingen gedaan worden in mijn kot, maar geef me een schroevendraaier en
ik los dat zelf op. -vanaf het volgende schip zaten twee schroevendraaiers standaard in mijn bagage- 

In Cape Town worden in het totaal 5 mensen vervangen. Zo komen er weeral nieuwe gezichten aan boord.
En die hebben dan weer post bij. Er wordt hier geregeld vervangen en dat is een geluk of
we zaten hier maanden zonder post? Ziezo, nu ga ik een beetje orde maken, want dat is hier nu wel nodig.