1994-11-26 ~ op zee

Dag Ieder & Allen,

Het is hier precies augustus  -Australië-  en binnenkort vriesweer in Japan.
Zon! En een horizon! De horizon is zo scherp als een scheermes.
Binnenkort ook kerstmis, en geeneens bang voor het schoolrapport. Da's 't voordeel van volgroeid te zijn.
'k Ging zeggen 'volwassen' maar dit is een bic met een rem op. Schrijft enkel zinnige dingen.
Brel : Devenir vieux sans être adulte.
'k Wist wel dat iemand het al eens meegemaakt had. Niks nieuws onder de zon.
Mag een mens Brel al citeren of moeten daar nog copyrights op betaald worden?
'k Kan ook Ravel citeren hoor: tom toddodom dom … pom!

Australië is een hoofdstuk apart. We zijn daar de 16^de 's morgens vertrokken.
De 20^ste ’s morgens was LM doodziek. Dat was zondag.
Zaterdag voelde hij zich al een beetje eigenaardig en zondagmorgen regelrecht niet goed en daarna ZIEK.
Severe loss of body fluids: gevaarlijke buikloop. Om de 20 à 30 minuten.
Het was begonnen om 08h en om 14h zag hij er bleek uit. Heel bleek, bijna grijs.
En slap. En verzwakt. Doffe ogen, aarzelende stap. Tussen de seat en de WC, verder werd er niet gestapt.
Wat gedaan? Plasma toedienen? Hebben we niet. Geen toestel, geen plasma, niksni.
Dan maar gewoon: om de 15 à 20 minuten deed ik hem een glas water met fruitsap drinken.
Het water hier zou wel eens puur gedistilleerd water kunnen zijn. Dat draineert nog meer elektrolyten uit het lijf weg.
In fruitsap uit dozen zit kalium en natrium, dus datte.  -minerale zouten-
Telkens hij bijna sliep moest ik hem wakker maken om hem te doen drinken.

Om 14h vroeg hij flauwtjes : 'Mag ik nu slapen?'
Ik zou geen goei verpleegster zijn.
Tevoren was het een lijf dat vocht nodig had. Slapen? Van zwakte? Niet laten gebeuren. Doen drinken.
Maar als zo'n struise kerel ineens stil, gedwee en mak vraagt : mag ik nu slapen?,
dan heet dat heel dat lijf + alles wat erbij hoort, wat er in zit en de energie die aan het weglopen is plots 'LM'.
Ja hoor, nu moogt ge slapen. En ipv om de 20 minuten maakte ik hem om de 30 minuten wakker.
Stillekes, voorzichtig en telkens met schuldgevoelens. Nu goed, heel dat ziekteverloop heb ik op papier staan. -maar waar?-
Koorts tot de gevaarlijke 40°, enz, enz , 'k ga er over ophouden.

Maandag ging het beter en dinsdagavond vele beter. Woensdag oké en weer aan het werk.

Capt T kent er wat van hoor, want hij is groot gebracht in een kibboets.
Het was waarschijnlijk een infectie in de darmen, zei hij. Salmonella … mijn fout.
Door de hamburger die ik van de wal had meegebracht. Die hamburger is ongeveer anderhalf uur op kamert° geweest.
Die hamburger had ik meegebracht van de wal omdat LM na negen weken kosjer eten wel eens iets anders wou.
LM denkt aan iets anders:
Hier zitten é-norm veel vliegen. -bushflies- Hij denkt dat hij er een ingeslikt heeft toen hij bezig was aan deck.

"Bush flies. Deze vliegen kunnen echt een ‘pain in the ass’ zijn.
Ze gaan overal op en in zitten, zoals in je oren, neus en mond. Kan kloppen, hij was aan deck.
Je hebt vooral last van vliegen net na regenval en in de warmere maanden." Kan kloppen, was november, zomermaand aldaar.
+ https://en.wikipedia.org/wiki/Musca_vetustissima#Description . De vlieg kan salmonella verspreiden!
Ik denk eerder aan de hamburger, LM houdt het op de vlieg, maar het kunnen ze allebei samen geweest zijn natuurlijk.

1994-11-29, 21h ~ Kimutsu

We waren daarstraks op zoek naar een bank om USD te wisselen. En wat zie ik : een grote poster 'Bruid en Bruidegom'
van Dick Bruna. Huwelijksleningen?
In het andere raam een poster van kindjes die muziek leren of spelen, of leren spelen. Studieleningen?
Dáár is een bank. Straat overgestoken.
Ze rijden hier links en hun groen licht is turkoois tenzij de zon er op staat, dan is het blauw. Of was het nu omgekeerd?

LM wou liefst yens opnemen met zijn visa-kaart. We stappen die bank binnen.
De verrichtingen gebeuren op zithoogte. Een glasbescherming is er niet. Men deponeert alles in een plastic korfje.
Ze vullen de nodige formulieren in, ge geeft uw shorepass mee en ge wordt opgeroepen wanneer uw geld daar is,
want aan het loket is geen geld. LM bleef zitten wachten en ik liep wat folders met Nijntjes te verzamelen want
de Asahi-bank voert daar campagne mee. Als ge wilt weten welke campagne, 't staat er op.

       -hier komt een scan van die Japanse folders met Nijntjes, maar vandaag niet-     

Toen ik genoeg rondgewandeld had zat daar een heer die een andere das droeg dan de bedienden met LM te praten.
Nuja, de visa-kaart moest gecontroleerd worden waarschijnlijk. Na een lange palaver wordt het geld gebracht.
De meneer staat recht, LM staat recht, de meneer geeft LM een hand en knikt eens naar mij  -ik zat verderop, in de wachtrijen-
en hij zegt "tot ziens". Ik antwoord "tot ziens". Pas aan de deur viel mijn yen dat hij Nederlands gesproken had.
Een yen weegt niet zoveel, die dwarrelt eerder. 100 yen = 32 BF

Dankzij Dick Bruna hebben we intijds een bank gevonden. De Trouwertjes zijn © 1963 maar nog altijd bruikbaar.

       -bovenstaand relaas heeft al eens gediend voor een verhaal op blog 02, tekst 473 op https://blog.seniorennet.be/_maart -

1994-11-30 ~ Kimutsu

Sebiet zijn we hier weg zie. Naar Nagoya. De rest van het ijzererts gaan lossen.
Wat Asahi allemaal maakt! Bier, kleren chips, ander eten, limonades, … en geld.

Gisteren hebben we lekker gegeten. Dat was puur toevallig en het viel reuze mee.
Eigenlijk zijn we daar binnen gestapt omdat we naar de WC moesten. Tja.
Die Japanner sprak 3 woorden Engels en de menu was met foto's erbij. En we hadden nog een uur tijd. Wij blij.

Garnalen gefrituurd. We zaten te sukkelen om ze gepeld te krijgen want de pel was bros en brokkelde en
de antennes bleven aan onze vingers plakken. Wat een gedoe. De man komt langs en doet teken dat we
de garnaal in zijn geheel moesten opeten, met de pel eraan en de kop erbij.

"Zo?" vraag ik en steek er een in mijn mond. Ja! 't Was goed. We mochten blijven.
Alle smaak zit in de kop. Thuis trek ik daar fumet van.
Zoals wij garnalen klaarmaken zijn de koppen niet te eten, maar gefrituurd dus wel.

Ha, de sleepboten zijn er. En het machien davert. We zijn weg zie.
Vorige haven (Wickham-Australië) gingen we efkes aan de wal. Terwijl we ons staan klaar te maken vraagt LM:
"Hebben we de kaart bij?" De kaart van Australië dacht ik . Oeioei, hij is iets van plan.
Als we de kaart meenemen moeten we ook een groot mes meenemen, en een propere zakdoek, en wat zo nog … eens denken.
Hij bedoelde de visa-kaart. We bleven in de beschaving die avond. Geen gruwels gezien. We hadden zelfs geen zaklamp bij.

Wickham is één kruispunt groot. Als ge dáár verloren loopt en ge hebt de kaart van Australië niet bij …!
Mijn cent is gevallen dat dit land zo groot is als een werelddeel : dinsdag koop ik een krant.
Aan boord zie ik dat het de krant van zaterdag is. Dat is bij ons het geval niet hé, dat een binnenlandse krant
na 3 dagen nog verkoopwaarde heeft. In Wickham was alles wat duurder ook.
De koekskes waren er 1.39 AUD tegen 0.98 AUD in Gladstone. -waarschijnlijk wekelijkse bevoorrading per vliegtuigje- 

Hebben we bij ons ergens een plek waar men gedurende dagen en dagen enkel maar landschap tegenkomt?
In Rusland waarschijnlijk. Maar dat is ook al ver weg, dus niet bij ons.
Mijn Russisch is nog nul -en is nul gebleven- maar mijn Antwerps gaat vooruit met volle schreden en in rasse galop.
Hoe is het met de Professionele Afscheidsnemer? Ik mis hem een beetje.
Tegenwoordig ben ik de enige die hier de clown uithangt. Ik mis gelijkgestemde zielen.

'k Heb al allerlei bics geprobeerd en ik vind mijn draai niet. Potlood is stukken makkelijker. Gezien? Makkelijk hè.