1995-01-05 ~ Rode Zee

'k Heb na bijna 4 maanden mijn goeie bic nog altijd niet terug gevonden dus moet hij thuis liggen.
Of hier ondertussen iets gebeurd is om te lachen? Nee.
Of hier ondertussen iets gebeurd is waar we iets kunnen van maken om te lachen? Ook nee.
Of hier nog iets gebeurd is waar wij niet kunnen mee lachen maar een ander misschien wel? Mogelijk.
Of hier nog iets te melden of te schrijven valt?
Over dingen waar we moeten om zuchten bvb.
Oja, maar dan is er niet genoeg schrijfpapier aan boord.
En zo is 't altijd iets hè.

Voor de middag stak choff VW hier zijn hoofd eens binnen en zei dat hij nog efkes op zijn tanden moest bijten
en dan had hij gedaan voor vandaag. Ze bijten hier al vier maanden op hun tanden. Dat is erg sletig voor het gebit.
De medische dienst had een valies potloden moeten meegeven om op te bijten. Dat is goedkoper dan
tandartskosten en ziekenkasgebeuren achteraf. Gewoon een valies met houtjes. Of beter een heel palet vol houtjes.

Gisterenavond om 20h zijn we voorbij Djedda (Saoedi-Arabië) gevaren.

01/01 : Suez, mooi
09/01 : Griekse Eilanden, veel
10/01 : Dardanellen, allemaal en middernacht de Bosphorus
11/01 : Zwarte Zee, dat is vandaag.

1995-01-11 ~ Zwarte Zee

Gisteren lagen we op anker voor Istanbul en de lichtjes waren al aan, want het was al donker. Mooi!
Maar koud. 16°C in de cabine. Nu 20°C de verwarming werd eindelijk aangezet.
En er was po-ho-ost! Choff VW belde naar LM dat er post was. Ik stessel naar boven in het gedacht dat VW nog
in het bureau bij de capt was, samen met de agent. Maar nee, VW was al weer op de brug.
'k Ben daar dus voor niks gaan storen. 'k Was er wel rapper buiten dan binnen en nog rapper op de brug, maar toch stom.

We hebben 5 brieven gekregen van ulle (december) en een mooie kerstkaart + 2 van Putman en een kaart van Toppié
met en gestileerde kerstboom op. Iets driehoekigs op een trapeziumvoet. Ik kan het niet natekenen. Die van Putman ook niet.
Anders zat ik misschien ook op de Grote Markt en het is me daar nu te koud.

Nu antwoorden.

- Hoe gaat het met Lien op school? Dat is geen antwoord, dat is een vraag en dat weet ik.

Van Laura kregen we een kaart met 2 konijnen en een uiltje in een winterwei. Heel mooi.
Het zou Waterschapsheuvel kunnen zijn. Ze hebben allemaal getekend. Enkel Laura heeft een échte handtekening,
met krullen en frullen en zo. –in die periode waren in de familie barokke handtekeningen in zwang,
om dat Steven dat mooi vond, krullen en frullen, maar toen het rococo dreigde te worden hebben we gemilderd.

- Telefoneren : naar hier? Naar het schip? Tegen dat deze R/O (marco) in gang schiet voor een goy is ulle geduld op.
Bespaar uzelf die ergernis. Eigenlijk moet ge over Oostende-Radio gaan. Dan roepen zij het schip op en
als de verbinding er is, belt Oostende-Radio u op en kunnen we met mekaar praten.  MAAR !
Maar Oostende moet hier aan boord nog binnen geraken ook.
Als dat heerschap R/O niet naar de lijst van Oostende luistert, om te weten of er een oproep is voor dit schip,
dan weten wij niet dat Oostende oproept en dan krijgt gij van Oostende te horen dat het schip (de R/O) niet antwoordt.
En waarom luistert dit schoolvoorbeeld van inertie niet naar de lijst van Oostende?
Omdat dat een extra inspanning zou betekenen die hem belet uit te rusten van de vorige.
Dit is niet het einde van mijn klaagzang over de 'verbindingsofficier' maar 'k ga nu aan iets anders denken want
ik krijg er bonkende koppijn van, van dat vent.

     De R/O (marconist) leed aan obesitas, en nogal ernstig ook. Hoe was hij door de medische controle geraakt?
     Via het systeem ons-kent-ons? Ze 'regelen' nogal veel hè, zowel aan boord als aan de wal.
     Wij vroegen ons ook af hoe hij bij aanmonstering naar boven, aan boord geraakt was.
     Toch niet via de gangway?
     Volgens choff VW was hij met de kraan aan boord gehesen, in de bak die dient om proviand in te nemen.

     Daarbij komt nog dat hij een 'pantryrat' was. Een woordeke uitleg :
     In de pantry, het werkterrein van de stewards of later de messmannen, wordt het tafelgerei afgewassen en opgeborgen
     en daar staat ook een koelkast, voldoende groot. In die koelkast staat broodbeleg voor de mannen van de nacht,
     de mensen die 's nachts wacht lopen en voor & na hun wacht een boterhammeke willen eten.
     Wie 's avonds nog een hongertje voelt mag ook altijd iets uit die frigo nemen natuurlijk.
     Soms staan er nog wat yoghurtjes van het ontbijt, of wat fruit (zelden) of desserts die overbleven na de service.
     Kortom, de nachtfrigo, voor de mensen van wacht, de mensen van de nacht.

     Het is absoluut niet de bedoeling dat die koelkast geplunderd wordt door iemand die tijdens de maaltijden den delicate
     uithangt aan tafel en bij wijze van spreken amper twee blaadjes sla knabbelt onder veelvuldig gebruik van het woord dieet
    en dat later op de avond in 't geniep een stapel boterhammen komst smeren en mee naar boven sleurt.
    Wat in de frigo overblijft is dan voor de jongens van de nacht. Kruimels. Voor hen die 's nachts werken.

    Die R/O was zo iemand, een pantryrat.
    En de Filipijnen van de keuken hebben hem zien langskomen met zijn stapel boterhammen.
    Zo wisten ze ineens door wie de nachtvoorraad verdween nog vóór de nacht goed en wel begonnen was.
    De R/O voelde zich betrapt en heeft hen dan zogezegd ook betrapt en hen uit de recreationroom van de officieren gegooid.
    Snapt ge hoe leep & link en hoe kinderachtig tegelijkertijd?
    'Gij kunt mij niet gezien hebben, want ge waart ergens waar ge niet zijn mocht' …

    Twee minuten later zaten de fitter en de messman te kijken, maar zij waren Israeli. Ons-kent-Ons.