te gast bij Wim Helsen ~  Stefaan Degand
met  'Sonnet 81' van William Shakespeare

Of ik leef lang en zal je grafschrift schrijven,
of jij gedenkt dat ik tot stof verging.
Al zou er ook van mij niets overblijven,
de dood rooft nimmer jouw herinnering. 
Dit vers geeft aan jouw naam het eeuwig leven,
al ben ik voor de wereld heengegaan.
Mij kan de aarde een arm graf maar geven
jouw tombe blijft voor 's werelds oog bestaan. 
Mijn teder vers, voor jou een monument,
zullen nog ongeboren ogen lezen,
terwijl menige tong jouw naam nog kent
als geen die ademhaalt er meer zal wezen. 
      Mijn pen zal maken dat jij overleeft
      zolang de mensheid mond en adem heeft.  

vertaling Peter Verstegen   

Degand in gesprek met Helsen:
de knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje aanklikken.
https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/5/winteruur-s5a59/
14min37

Allez, komaan zeg Degand, ge staat niet op de scène waar ze u tot vanachter in de zaal moeten horen hé.
Dit is voor een TV publiek dat de volumeknop binnen handbereik heeft.
Kan de voordracht iets minder theatraal, minder pompeus? AUB?

Omdat ik de indruk had dat er iets niet klopte in zijn interpretatie heb ik een Engelse versie van Sonnet 81 erbij gehaald
en daar staan de leestekens anders. Die heb ik naar bovenstaande tekst overgebracht.
Door die Engelse interpunctie begint deze vertaling menselijker te klinken, minder theatraal.
Als men de tekst dan in volledige zinnen leest ipv in aparte lijnen, krijgt het gedicht haast iets geruststellends:
ik zal zorgen dat de mensheid niet vergeet dat gij bestaan hebt. Het is een belofte van iemand die zorgzaam is.
Het gedicht kan nu gebracht worden met een milde, stille stem en met een bijna-glimlach,
want in de vertaling wordt het gedicht een téder vers genoemd. Dus niet teveel declamatie aub, deze tekst heeft dat niet nodig.

       Of ik leef lang en zal je grafschrift schrijven, of jij gedenkt dat ik tot stof verging.
       Al zou er ook van mij niets overblijven, de dood rooft nimmer jouw herinnering. 

       Dit vers geeft aan jouw naam het eeuwig leven, al ben ik voor de wereld heengegaan.
       Mij kan de aarde een arm graf maar geven, jouw tombe blijft voor 's werelds oog bestaan. 

       Mijn teder vers, voor jou een monument, zullen nog ongeboren ogen lezen,
       terwijl menige tong jouw naam nog kent als geen die ademhaalt er meer zal wezen. 
       Mijn pen zal maken dat jij overleeft zolang de mensheid mond en adem heeft.  

Wat ik zo biezonder vind aan dit gedicht is de idee dat een ode aan iemand, een geschreven tekst,
als een monument mag beschouwd worden, zij het in woorden ipv in steen of brons.
Omdat woorden gemakkelijker & sneller reizen dan materie en misschien ook langer blijven bestaan.
Dat dacht ik al dikwijls, en nu Shakespeare er ook zo over denkt ben ik in goed gezelschap. Vandaag toch, efkes.
       
Over Stefaan Degand : https://nl.wikipedia.org/wiki/Stefaan_Degand ,
Over Sonnet 81:  https://nl.wikipedia.org/wiki/Sonnet_81 ,
Over William Shakespeare :https://nl.wikipedia.org/wiki/William_Shakespeare ,