|
1995-09-28 ~ op zee, dag van aankomst
Dag Europeërs,
We varen nogal traag persies, het steekt op geen uur meer.
September loop ten einde en we hebben op de wereldzender niks gehoord over Moruroa.
Zwijgen ze dat ginder stil, of krijgen wij de juiste zenders niet door? - kernproeven, Chirac
Straks komen er mensen aan boord en misschien hebben die kranten bij. Maar ja, als het een lokaal bladje is dan weten we nog niks.
Daar staat in welke school gewonnen heeft met het hoogste aantal zwembrevetten bij de zesjarigen.
En bij wie er gratis jonge hondjes te krijgen zijn. Of was dat in Australië? Ja, dat was in Australië.
Vanmorgen om 05h was er rookalarm. Op deck +2, dat is waar de matrozen hun cabines hebben.
De rookdetectors hangen in de alleyway aan het plafond. Het kan dus moeilijk komen van iemand die in zijn bed
een sigaretje lag te roken. De matroos van de wacht 12-4 bvb, die nog niet in slaap geraakt is.
Of iemand die om 06h moet beginnen en vroeg wakker was. Die detectoren zijn heel gevoelig.
Eén streepje sigarettenrook is al voldoende om die bel te doen brullen.
Gewoonlijk rinkelen bellen hè, awel, hier zijn het brulbellen.
Toen we hier vorig jaar aan boord waren is het ook een paar keren gebeurd. Ook op zo'n ontiegelijk uur.
Te vroeg om wakker te blijven en te laat on gemakkelijk weer in slaap te raken. Om uw kopkussen van op te fretten.
Maar: die alarmen werken en dat geeft een veilig gevoel. Enkel de kussensloop dan.
Op een zaterdag vorig jaar was er safety-oefening. De oefeningen beginnen om 15h20.
Om 15h10 gaat de bel en ik was nog niet klaar. Potverdekke, oefeningen op het onverwachts, oké, maar 10 minuten te vroeg is niet
op het onverwachts, dat is gewoon very inconvenient. (Hoe vindt ge mijn Latijn?) En dat kwam zeer ongelegen, want de mensen
zijn midden hun coffeetime, een momentje van relax. Iedereen was aan het safetystation en 1ste stuur vraagt via zijn walkietalkie
aan de brug (aan de capt) welk de instructies zijn.
Stem uit de walkietalkie: "Filip, dit is geen oefening hoor, er is smoke-alarm op level +2."
De 1ste stuur had niet op het controlepaneel in het safetystation gekeken, want hij dacht dat de capt de oefening 10 minuten
vervroegd had om onze paraatheid te testen. dat dachten wij allemaal. Behalve Gertie (stewardess), zij wist er alles van, maar
zij had nog niet de gelegenheid gehad een woordeke te zeggen.
Terwijl ze haar rubberlaarzen stond aan te trekken in de alleyway, op deck +2, legt ze haar sigaret op het asbakje
dat daar tegen het schot gevezen hangt. Enkele tellen later gaat daardoor het rookalarm af. Ze trekt haar andere laars aan en
komt naar het safety-station om te signaleren dat ... de 1ste stuur was toen al in gesprek met de brug.
Algemene paraatheid: 10/10. Daar kunnen de Israeli's een punt aan zuigen. -schip 25 is lang blijven nawerken blijkbaar
Vanmorgen was de paraatheid iets minder, maar dat is een ander verhaal.
Volgens de cheng en de capt zou het deze keer gekomen zijn doordat de buitendeuren van de alleyway openstonden op level +2.
De schouw staat achter het kasteel en is hoger dan level +5 (de monkeybridge, het dak van de brug, daar waar de antennes staan).
De buitendeuren geven uit op de achterkant van het kasteel. Tussen kasteel en schouw wervelt het soms.
Ik noem dat luchtkolken. De rook van de schouw is naar beneden geslagen en tegen de wind in naar binnen gekolkt.
20h: We liggen hier op drift, tussen Long Island en Connecticut (USA), we hebben zonnig en helder weer.
Klaar zicht, maar geen land te zien. We kunnen wel TV ontvangen. Zo'n zender à la Superchannel.
Efkes geleden prezen ze een verfsysteem aan om zonder morsen en rommel vanalles op een rustige en ontspannen wijze
te kunnen verven. dat doen zij op zo'n drukke en jachtige manier dat een mens geen energie overhoudt om zo'n ding te bestellen,
laat staan goesting om er mee te verven.
Vanavond wordt een deel van de lading overgeladen in een 'lichter' want we liggen te diep in het water om de haven binnen te kunnen.
Zaterdag pas zouden we tegen de kaai gaan. Deze namiddag hebben ze met een bevoorradingsschipke enorme fenders gebracht.
Stootzakken. Aan vissersschepen hingen vroeger langszij knap geknoopte zakken in touwwerk. Nu zijn dat knaloranje plastic dingen.
Deze stootzakken zijn zo groot als een camion. Ze zijn in een zwart soort rubber en drijven langszij, vastgemaakt aan het schip.
Straks komt de lichter en dan varen we samen naar de ankerplaats. Als ik het goed begrepen heb is die lichter ook een zeeschip,
geen binnenschip. Wanneer we daar dan goed liggen, kan het overladen beginnen. In '86, met de Coral -schip 14- op de Rio Grande
ging het elke keer zo. Toen was het met Ammonia (gas), nu met crude oil (ruwe aardolie).
Deze namiddag moest LM niet werken omdat hij nú, om 20h moet beginnen tot morgenvroeg 06h (minder goed nieuws).
Met de twee uurkes die hij deze namiddag geslapen heeft gaat hij het uithouden? morgenvroeg belt hij me wakker om 05h30.
'k Ga toastjes maken en we ontbijten in de cabine. De service begint pas op 07h20 en zo lang moet hij niet wachten om te eten,
dan moet hij al slapen, zeg ik.
Ja! Ze zijn er! Het schip heet Maria Laura en is even groot als wij. Daarméé was hier ineens geen beeld meer op TV.
De Maria Laura zit in de weg voor de ontvangst. Het ligt heel hoog op het water en is danig aan het deinen. Veel meer dan wij.
Ah ja, want zij zijn leeg. Lang leve de stootkussens (fenders). Zelf hebben ze er ook bij. Ze zijn een beetje kleiner dan
de fenders die gebracht werden en beneden op het water liggen. Hun fenders hangen aan hun reling buitenboord.
't Zou nogal vonken geven als deze twee schepen met hun romp tegen mekaar zouden schuren.
Het is een indrukwekkend zicht hoor, twee zulke mastodonten vlak naast mekaar.
Welkom Maria Laura! Welkom! Hebt gelle post voor ons bij? Nee? Neem dan gauw dat stuk lading over van ons,
zodat we kunnen binnenvaren, tegen de kaai gaan en de agent aan boord kan komen, want misschien heeft hij wel post bij voor ons en
zodat de vervanger van 2de stuur JL aan boord kan komen, want die heeft zéker post bij voor ons. En aub, laat het vooruit gaan.
Mercidankuwel Meneren, Sint Neptunus zal het u lonen.
1995-09-29, 13h13 ~ op anker
Vanmorgen lagen de Maria Laura en wij even hoog en nu liggen zij al een goed stuk lager. Nu zijn wij het die liggen te deinen.
1995-10-04, 13h15 ~ op zee
Ziezo, we zijn weer op zee. Dat is al een heel stuk rustiger. Zondag zijn we naar het shoppingcenter geweest, Nieke en ik.
De winkels waren open. Er was een Meneerke aan boord gekomen die transport voorstelde voor 10 USD per persoon.
Dat klonk al heel wat beter dan de 40 en 50 USD waarover de geruchten gingen. Wij twee mee met het Meneerke.
Onderweg vraagt hij : "Kent ge Sylvester Stallone?"
"Niet persoonlijk, nee. Enkel van in de film."
"Well, de film Outbreak (of zoiets) is in de gevangenis hier links opgenomen. En dat daar, is de toren met de machineguns."
"Ah! Oh!" zeiden wij zeer gepast.
Het was er nogal heuvelachtig, de gevangenis ligt in de diepte en van op de baan zagen we hoe groot ze wel is.
Wanneer krijgt iets toeristische waarde? Omdat er een film opgenomen is?
Omdat er een uitvinder, een weldoener, een geleerde of Elvis geboren / gestorven is?
In Europa omdat iets enkele eeuwen oud is. Maar hier hebben ze geen gebouwen honderden jaren oud.
Hoogstens tweehonderd. En die missen grandeur.
Europa heeft de kastelen van de Loire. In de States bouwen ze Disneyworld en Disneyland.
Op de radio heb ik gehoord dat de paus volgende week naar de New York komt. Heelder stukken van Central park zijn afgezet want
het moet daar opgekuist worden voor 't geval hij gaat joggen. -Woytila was dat toen
Of hij gaat er doorrijden met de popemobile of zoiets.
Op het dashboard van het Meneerke stond een kleine plastic pausen-driekroon te wiebelen. We zaten in het busje van een fan?
'k Vroeg me af of hij het standpunt van popieJopie over homoseksuelen kent. Dat zal wel, in zijn geval. En toch fan? Welwel ...
Een héél vriendelijk Meneerke. Hij reed ons niet zomaar efkes naar ginder hoor, neenee, wij waren te gast in zijn wagen.
Hij had folders bij van J.C. Penney, wist ons te vertellen dat er solden waren op verscheidene plaatsen en
liet ons kiezen tussen drie radiostations. Hij gaf ons een kaartje met het nummer van zijn bieper.
Indien er in het shoppincenter enig probleem was, gelijk welk, (zakdoek kwijt bvb) mochten we hem bellen en hij zou komen.
De kunst om mensen op hun gemak te stellen. Wat een service. En hij noemde ons om de haverklap 'Young Ladies'.
Nieke bekijkt zijn kaartje eens en zegt: "Oh? Are you Ben?" Ja hij was Ben.
"Dan heb ik uw kaartje in onze cabine liggen."
"Welk nut heeft dat op dit ogenblik in uw cabine?" vroeg Ben.
Waarop wij giechelden als twee young ladies. (Allebei 43 geworden.)
In het shoppingcenter alles te koop behalve inkt natuurlijk. Wat lig ik toch te leuteren over inkt.
Vroeger schreef ik wel met een bot potlood.
Ben zou ons om 17h ophalen. Om 16h30 lopen we hem tegen het lijf in het shoppingcenter : we zouden pas om 17h30 vertrekken
omdat hij ondertussen nog mensen van het schip gebracht had die ook hun boodschappen deden.
We leggen onze spullen alvast in zijn busje. Dat loopt een heel pak lichter. Ineens hadden we een uur vrij om rond te kijken
ipv te lopen zoeken naar wat we nodig hadden. Groot verschil. 't Was persies vakantie.
Uiteindelijk waren we nog wat laat aan het busje. Teveel tijd.
Nieke wist te vertellen dat STAPLE inkt te krijgen moet zijn. Staple zijn grote winkels met kantoorbenodigdheden, en liggen gewoonlijk
buiten de shoppingcentra. Tijdens de terugrit zagen we een grote Staple, er stonden auto's op de parking dus die was nog open.
Maar het was al voorbij 17h30 en in het busje zaten mensen die om 18h moesten beginnen. 'k Kon onmogelijk verlangen
dat we zouden omkeren en bij Staple stoppen. Tegenslag.
Waren we om 17h vertrokken, zoals eerst afgesproken met Ben, dan had ik het er misschien kunnen op wagen bij Staple.
Spreuk van de dag : een mens leeft niet van inkt alleen.
Wat we nu wel hebben is chilipoeder. 'k Had daarover iets gelezen in een van de kruidenboeken.
Het is een kruidenmengsel dat door de Engelse kolonisten is overgenomen van de Mexicaanse keuken en is aangepast,
zodat het minder pikant is. Het mengsel heeft als basis cayenne en oregano en nog 6 à 12 andere ingrediënten, naar gelang het merk en
naargelang ge het hot, spicy of sweet wilt. Nog enkele maanden en we kunnen het thuis eens uitproberen.
Een wereldkaart hebben we nu ook, de onze was ik thuis vergeten.
Het is een Amerikaanse, Amerika ligt in het midden van de wereld, van de kaart bedoel ik. 't Is eens iets anders hè.
Het is een Mercatorprojectie en er staat goed uitgelegd wat dat inhoudt, waarom Groenland groter getekend staat dat Zuid-Amerika,
terwijl het 8x kleiner is, en waarom de Zuidpool de ganse breedte van de kaart beslaat.
Maandag was het de verjaardag van LVE. Hij is 26 geworden. Dat vond hij niet erg. Wat hij wel erg vond was dat hij deze zomer
voor de eerste keer niet mee op kamp kon met de Chiro omdat hij aan boord was. Braaf manneke.
De dag er na was een vermoeiende dag. Te weinig geslapen.
Dinsdag hebben we gehoord dat O.J. Simpson vrijgesproken is. 'k Hoop nog altijd dat ze dat verkeerd verstaan hebben,
maar met Sven is daar weinig kans toe. Hij is nogal secuur wat informatie betreft, 't zal dus wel juist zijn.
Toen de moord gebeurd is waren wij hier aan boord en op de radio lieten ze de geluidsband van de politie horen,
die opgenomen is terwijl zij de politie belde omdat hij de voordeur stond in te beuken. Dat was akeliger dan een film, want het was echt.
En wat heeft hij daarna gedaan? Gevraagd of hij zijn handen efkes mocht wassen? En is dan kalmkes weg gereden. Een pizza gaan eten.
Want van deuren inbeuken krijgt een mens honger. Ik geeft die gast geen vijf jaar. Er zal wel iemand hem neerschieten.
Maar eerst wordt er een film van gemaakt natuurlijk. –het werd een TV-serie, https://nl.wikipedia.org/wiki/O.J._Simpson#Achtervolging_en_arrestatie
In Waco (Texas) was de brand nog niet geblust en ze onderhandelden al over de filmrechten. https://nl.wikipedia.org/wiki/Branch_Davidians
'k Heb hier een paar tijdschriften gekocht en de States hebben niks aantrekkelijks meer. In elk land lopen er wel gekken rond natuurlijk,
maar ik heb de indruk dat de States nu zélf gevaarlijk gek zijn. In de jaren '70 was het anders.
Daar kunnen we niet meer naar toe zeker? Naar de '70's?
1995-10-05, 12h15 ~ op zee
Gisterenvoormiddag hoorde ik 1ste stuur Car in de alleyway iets zeggen over Boca Grande. Op de kaart gaan kijken : Boca Grande ligt
in Venezuela en is een van de mondingen van de Orinoco. We blijven daar op anker liggen en een groot schip
komt ons daar laden met kolen. 'k Had er niet aan gedacht dat er dan weer een change over moet gebeuren.
De luiken moeten klaar gemaakt worden voor droge lading en eerst moeten de crude oil gassen er uit.
Dat betekent weer veel werk en dat betekent ook wacht zes-op/zes- af, waarvan LM samen met LVE en Joske de Canadees 12-6 doen.
Die lieden weten dat allemaal al. dan wordt er ook op andere uren gegeten en dan moet ik zorgen dat ik klaar sta
en bvb niet sta te douchen op dat moment. 't Is allemaal maar ne weet.
We kunnen in Venezuela niet aan de wal, maar dat is niet erg, het is van op zee gezien ook mooi.
Aan de ene kant zien we het vasteland liggen, aan de andere kant Trinidad. Keuze genoeg wat radiostations betreft.
dag en nacht reggae voor wie dat mooi vindt. Voor wie dat niet mooi vindt : ook.
We zijn hier al eens geweest met dit schip. De 3de stuur wist te vertellen dat een schip van dit kaliber
misschien wel binnen kan in Boca Grande, maar dat ze het niet meer doen omdat de Venezolaanse zeekaarten onbetrouwbaar zijn (?)
en de loodsen onbekwaam. Tot zover 'van horen zeggen'.
Van Newark tot Boca Grande is ongeveer 8 dagen varen, dus rond 10/10 zijn we er. Het is veel warmer dan gisteren.
Ik denk dat we een andere klimaatzone binnengevaren zijn. Vannacht is LM in short en T-shirt gaan werken.
Bij Galler (Italiëlei, Antwerpen) hadden we een werkriem gekocht. Zo iets waar LM zijn werklicht, Engelse sleutel en schroevendraaiers
in kwijt kan. Hij vertrok op de middag met een banaan in de lus voor het werklicht. Voor tijdens de coffeetime.
De kolen van Venezuela worden gelost bij Hoogovens, IJmuiden. Dat ligt iets hoger dan Amsterdam en
een uurtje verder rijden dan Rotterdam. Ik hoop dat we daar in het begin van het weekend toekomen.
Hoogovens IJmuiden. Indrukwekkend lelijk om door te rijden. Een beetje apocalyps. wanneer uw auto daar een half uurke staat zijn
de ramen dichtgepoeierd met roestbruin ijzererts- en zwart kolenstof. Als ge daar in de donkerte door moet
is het helemaal een nachtmerrie. Niet doen. Ik heb dat al uitgeprobeerd voor u.
Gisteren was ik in de keuken, mokken gaan terug brengen en Filip (iemand van de matrozen) kwam daar langs.
In de loop van het gesprek vroeg hij "En wat doet gij zo een ganse dag?"
Tja, leg maar eens uit aan iemand die een ganse dag moet werken waarmee ge u zoal bezig houdt omdat ge niet moet werken.
Ineens leken mijn bezigheden zo futiel, vooral omdat ze beneden nu met de change-over bezig zijn.
Een paar dagen geleden bekeek ik nog eens de folder met de plattegrond van het shoppingcenter in Newark en
daar staat onderaan geschreven: 'Vriendelijk verzocht niet te roken in het shoppincenter. Wij danken u voor uw medewerking.'
Daarom waren daar nergens asbakken te zien! Maar er hingen ook nergens pictogrammen of bordjes met rookverbod.
Vinden ze het daar zo vanzelfsprekend dat het publiek niet meer geïnformeerd wordt?
Er lopen wel security-mensen en info-stewards rond, maar niemand zegt 'doe aub die sigaret uit want roken mag hier niet.'
19h45: Deze namiddag ben ik bij Nieke gaan printen. Dat was een belevenis. Deze laptop moest mee want de hare heeft geen Windows.
Deze laptop losgevezen van het printerke en boven vastgevezen aan de hare. Nog ergens een vrij stopcontact gevonden ook.
Af en toe stopte haar printerke en wij hebben dat opgelost gelijk twee groten. Tot aan blz 9. Toen stopte het helemaal.
We hebben dan op haar man, chef LU gewacht, want die is groter dan wij. Waarom haar printerke stopte op blz 9 weten we niet.
Het blad papier zat recht. Toen chef LU er bleef naast zitten printte het dingske braaf alle blaadjes vol.
Dat is daar ook een delicaatje hoor. Als een blad 1 mm teveel naar rechts zit neemt hij het niet.
Maandag, dat is 09/10 ga ik deze brief bij hen printen om intijds klaar te zijn voor Boca Grande.
Van Nieke weet ik dat het voor dat nieuw schip, de Fanie, in Korea voor de echtgenotes noppes zou geweest zijn.
We mochten niet mee tot het schip geladen was. Na ongeveer zes weken, die eerste lading.
Nu weet ik niet of die beslissing van de rederij komt, of van de verzekering, of van de werf in Korea,
en ik had zoiets wel vermoed, maar Nieke wist het zeker.
Vannacht is het gedaan met de change-over. LM ligt al in bed want om 00h moet hij naar beneden. Het zou maar tot 03h zijn.
En dan zijn ze er van af voor een tijd. Toch zeker tot na IJmuiden.
Vanavond lag er in de mess een papier dat moest getekend worden: de Yes-or-No. Want er volgt een Europese haven.
Met yes-or-no bedoelen ze: gaat ge nog een reiske mee of niet? Tiens ... wat zou LM getekend hebben?
Aan tafel zat LVE te tellen en te rekenen of hij nog een reis zou doen of niet.
Op 01/12, uiterste datum, moet hij op school zijn voor zijn studies van 2de mecanicien.
Het academiejaar is in oktober begonnen maar ze mogen tot 01/12 binnen. Dat is om de mensen die op zee zijn de gelegenheid te geven
hun contract uit te doen en naar België te komen. Ze hebben dan wel 2 maanden in te lopen, maar dat is waarschijnlijk haalbaar, anders
lieten ze de mensen niet inschrijven tot december.
Rond 26/10 in IJmuiden (voorlopige schatting), dan kan hij in november al beginnen. Bijtekenen is te riskant voor hem. Stel dat ze ons
naar Jakkamakka sturen dan moet hij op eigen kosten afmonsteren. Er was veel reken- en telwerk vanavond aan tafel.
Besluit : LVE monstert af in IJmuiden. Oké, zo weten we al aan wie we post mogen meegeven.
Het Japans koffietafeltje is af! 'k Heb het nog niet gezien maar het moet iets speciaals zijn. Lm had een plannetje getekend en dat
als lasoefening aan Joske de Canadees gegeven. Jocelyn is 20 en gaat zo jong al zo ver tussen wildvreemd volk werken.
Nu ja, beter bij ons dan bij de Israeli. Die spreken geen Frans en hun eten verschilt nog meer dan het onze
van wat ze in Canada gewend zijn. LM had de vier metalen pootjes voor hem klaargelegd.
Recht uit de bossen van Quebec komende, laat Jos het metalen gedeelte vlotjes achterwege en maakt een ding in hout,
met van die stevige blokhutverbindingenen met één centrale poot. Een centrale poot is op vaste grond al moeilijk
om mooi in evenwicht te krijgen, wat gaat dat geven op een scheepsvloer, die is altijd in beweging. Hoe groot is die centrale poot dan,
om het ding goed in evenwicht te houden? Iets met 20 cm diameter? Misschien is het wel een vierkante: 20cm op 20 cm.
En zo hoog als een omgekeerd vuilnisbakje.
1995-10-07 ~ op zee
Gisteren nacht, van donderdag naar vrijdag was dat, moest LM om 24 h beginnen. De laatste wacht van de change-over.
Daarna mocht hij slapen tot de middag. Nuja, herbeginnen om 12h wil dat zeggen. 'k Was dus wakker gebleven om te kunnen slapen
wanneer LM ging slapen, want als ik hier in de voormiddag loop rond te tsjoefelen, maak ik al eens lawaai. En hoe stiller ik probeer te zijn,
hoe luider dat lawaai klinkt.
'k Was dus wakker gebleven om 23h40 maak ik koffie voor hem. Er bellen hem niet wakker. Om 23h50 nog altijd geen telefoon.
'k Kijk eens buiten, er is nog vol op licht aan deck en bedrijvigheid, ze zijn dus nog bezig met inerten.
'k Hoor de deur van de lift gaan en denk: Ja! Gvd, hem zijn ze vergeten te wekken want de andere mannen van zijn wacht
gaan nu naar beneden. 'k Maak hem voorzichtig wakker. Het was toen al 23h53 en zijn wacht begint om klokke 00h00.
Hij was niet erg blij dat ze hem vergeten waren want zich haasten, dat doet hij niet graag.
'k Zeg: "Ja, en ze zijn nog vol op bezig hoor, kijk maar" en ik trek het gordijntje open. Pikkedonkerte aan deck!
Het inerten was vroeger gedaan dan verwacht. De mensen van de wacht 12-6 mochten blijven liggen en 's anderendaags beginnen
op het gewone uur. Hij is gemakkelijk weer in slaap geraakt. Wat een geluk.
Feitelijk heb ik hem wakker gemaakt op te zeggen dat hij mocht blijven liggen ...
Morgen passeren we een paar Antillen en er wordt tropical storm verwacht. Tyfoon, hurricane, mij gelijk, het betekent slecht weer.
We gaan er niet echt door, door het slecht weer, maar we kunnen er niet echt rond ookni. Wij gaan door de uitlopers van de orkaan.
'k Heb ergens gehoord of gelezen dat het in Aruba zo lelijk gedaan heeft. De meeste hotels verwoest en het toerisme ligt er plat.
Een ramp dus. Volgens Sven heet de orkaan Umberto, met een H. Gelijk in Hurbain?
Zoiets ja, zei cheng LU, want die was daar ook.
1995-10-09 ~ op zee
Ziezo, dat was het voor deze oversteek, vanavond komen we aan in Boca Grande. De standby is voorzien rond 21h,
het zal wel weer nachtwerk worden. We gaan weer ship-to-ship en bij de Venezolanen verloopt het niet zo vlot als bij de Amerikanen.
Hurricane Pablo is vanzelf plat gevallen en van hem hebben we geen last gehad.
|
