|
1995-10-22 ~ op zee, 09h
Gisteren namiddag zijn we beginnen rollen en het heeft niet meer opgehouden.
We passeren de Azoren vandaag. Dit is niet het kalmste stuk van de Atlantic natuurlijk.
We zijn er nog niet van af. Feitelijk is heel de Atlantic geen cadeau in de winter en het is bijna november.
Buiten zijn geen schuimkoppen te zien, dus waait het niet. Er staat wel deining, het zal dus ergens anders gestormd hebben.
We zijn tamelijk zwaar geladen en toch zo rollen, dan moet het een sterke deining zijn.
Vannacht heeft LVE drie keer alarm gehad van de filters van de koeling van de hoofdmotor. Die wordt met zeewater gekoeld en
vóór die pomp zitten filters, anders hangt het daar vol zeewier en komen de vissen en de zeemeerminnen mee binnen.
Als de filters alarm geven moet het vannacht echt lelijk gedaan hebben, zegt LM.
Maar dat wisten we al. Om het uur wakker en zo ... als het nog twee nachten zulk weer is zijn wij tegen dinsdag allemaal pitbulls.
Hoe doen competitiezeilers dat, slapen? Misschien slapen zij in hangmatten?
LM heeft bovenstaande gelezen en zegt dat LVE vannacht geprobeerd heeft
te slapen in een hangmat, maar dat ging niet.
Vanmorgen vertelde de radio (France-Inter) dat Schumacher wereldkampioen geworden was. Dat ben ik direct in de keuken
gaan vertellen, aan chef RD. Hill was 3de en wie 2de was heb ik niet kunnen verstaan. RD was content.
Een tijdje geleden antwoordde hij goed luid aan de telefoon met "Schumaquère, je vous écoute." Tenminste, dat dachten wij,
want van aan tafel kunnen we hem niet zien aan de telefoon van de keuken. Hij riep het gewoon met zijn hand op de hoorn.
Dat duurde zo een paar dagen. En wij maar denken dat hij een milde vorm van kolder-in-de-kop had.
Het is besmettelijk maar ongevaarlijk. Meestal treedt spontane genezing op wanneer de patiënten land vermoeden, ruiken, of zien,
dat is ongeveer vanaf we FM kunnen ontvangen. Kort besluit, RD had ons allemaal bij de neus.
Over tropenkolder bestaan nogal wat beschrijvingen, van in de tijd van de Engelse en de Nederlandse kolonies.
Niet altijd milde gevallen. Er staat me vaag iets voor van een passage bij Jef Geeraerts over plantageleiders of mijnopzichters die
ergens in Zaïre die compleet ontsporen. Over zeekolder bestaan ook beschrijvingen hoor. En films. En 't bestaat in 't echt.
Gisteren heeft LM de schuif van de archiefkast gerepareerd. 't Was rap gefixt. En hij heeft een steel gemaakt voor het spotje dat hij
als leeslamp aan het bed wil gebruiken. De spotjes hebben we bij van thuis. Aan mijn kant van het bed stond het latje er nog.
Ik moest er enkel het spotje op vastknijpen en ik was gesteld. Aan zijn kant van het bed moest er nog iets geknutseld worden en
dat is sinds gisteren in orde. Nu zijn we van dat afgrijselijk TL-lampje verlost. Akelig licht is TL.
Er bestaan reis-bedleeslampjes in de handel, super lichtgewicht en super klein, maar ik heb zo'n ding nog niet in een winkel gezien.
't Zal weer iets met een adapter zijn. We hebben ongeveer evenveel adapters bij als toestellen, zo krijgen wij onze valiezen vol.
De baardtrimmer en de haardroger zijn gewoon op het net.
Eergisteren ben ik met Excel begonnen, gisteren ben ik tot blz 48 geraakt en daar houdt het op voor mij,
want daar begint het wiskundig gedeelte. 'k Kan nu kolommen verbreden & versmallen en selecteren & kopiëren op alle wijzen
en zo nog aan paar dingen die nodig zijn voor het intikken. Dat kan bibi nu allemaal.
De formules opstellen en een rekenblad ontwerpen is voor de wiskundeknobbels hier aan boord.
Gisteren maakte ik een oefening uit het boek, over het 'nesten' van een formule in een functie van budgetbewaking.
'k Kreeg telkens de melding dat ik de verkeerde 'argumenten' gebruikte, verkeerde alfanumerieke gegevens in de formule, en
Excel gaf me geen resultaten, terwijl ik verscheidene keren het voorbeeld letter voor letter en cijfer voor cijfer van het boek had
overgetypt, en op de juiste plaats. Schele hoofdpijn. En het schip rolde toen al ook.
Het kon me niet meer schelen dat de firma uit het boek haar reisbudget overschreden was. Op is op. Dan gaan ze maar weer naar huis.
Desnoods te voet. Op de koop toe bestaat die firma niet eens. Ziezo. Boek toe. Dag Excel!
Sinds enkele dagen is de kicker (tafelvoetbal) naar de bar officieren verhuisd. Tevoren stond hij in de pingpongroom.
Daar is veel lawaai en weinig lucht. Het is een donker luguber kot zonder patrijspoorten, vlakbij de kleedkamer van het machien.
Niemand trekt daar naar toe, tenzij ge enkele leesboeken wilt, want de kisten met leesboeken staan daar.
En wanneer 's zaterdags oefening is moeten we wel, want de briefings worden daar gehouden.
Nu staat hij een verdieping hoger en er is een tornooi aan de gang. 'k Vraag mij af of de wedstrijden niet zullen uitgesteld worden.
Bij dit weer is het meer carambole dan kicker.
13h15. Op 13/10 zijn we uit Boca Grande vertrokken. Terwijl we daar nog mooi stil lagen hebben de mensen van het machien
van de gelegenheid gebruik gemaakt om de kapotte cilinder (5 ton) met de kraan via de skylight naar buiten te manoeuvreren.
De skylight is een paneel in het plafond van het machien. Dat kan open en geeft uit op deck. Dan is er daglicht te zien.
Vandaar de naam skylight, omwille van het daylight.
Bij goed weer wordt de skylight opengezet om een beetje van de warmte van het machien naar buiten te laten.
En de reserve-cilinder (ook 5 ton) van het verbeterd model, het model met de klampen ipv de bouten, mocht naar binnen.
Het waren twee Grote Manoeuvres en het was van 'pas trop vite' = secuur te werk gaan in scheepsfrans,
want anders gebeuren er accidenten die een paar frank zullen kosten. Het was vochtig warm weer, broeierig.
Toen het achter de rug was waren de betrokkenen drijfnat van het zweet, van de spanning.
Het leek of ze die 10 ton zelf hadden moeten hijsen. Toen had ik echt medelijden met hen.
Na het middageten wou ik een toerke gaan doen aan deck. 'k Wou eens zien, desnoods van ver, hoe de kapotte cilinder daar ligt te liggen.
LM vond het te nat en te glad aan deck, én we rollen, dus geen toerke doen.
Toen we klaar waren met eten zegt hij "'k Heb buiten gekeken, het is nu droog genoeg hoor, we zullen dat toerke gaan doen."
Ik stap alvast naar de keukendeur en zie water spuiten ... een pomp die moest blijven open staan?
'k Stap buiten: we waren ondertussen een tropische regenbui, zeg maar stortbui, ingevaren en er stond 5cm water aan deck.
Dat vonden we toch wat veel. Het wandelingetje zal voor een andere keer zijn.
1995-10-23 ~ op zee, 08h55
Sinds vannacht rollen we niet alleen, we stampen nu ook. En er staan fikse schuimkoppen. De wind staat op bakboord,
we krijgen de kou recht op het linker schot van de cabine. Winterkledij bovengehaald. En de Warme Sloefkes.
Gisterenavond zijn we dan toch dat toerke nog gaan doen, ik wou de kapotte cilinder eens van dichtbij zien.
De barst is een haarfijn lijntje, niks spectaculair, en toch veroorzaakt dat zoveel moeilijkheden?
Zo'n fijn barstje van niks maakt dat een mastodont van 5 ton compleet onbruikbaar wordt. Da's straf.
We gingen langs de keuken weer binnen, een babbeltje doen met chefke RD. Hij vertelde dat de stuurlieden Car en Sven gisteren
's ochtends met hem hadden staan onderhandelen. Als hij beloofde dat hij croissants zou maken wilden ze hem wel vertellen
wie de Formule 1 in Japan gewonnen had en wie wereldkampioen geworden was. Op datzelfde ogenblik kwam ik van achter de hoek
gedraaid, jodelend dat Schumacher wereldkampioen geworden was (France-Inter), zingend met toeters en bellen, blij voor RD.
Daarméé keken Sven en Car zo verkrampt!
Die stonden zich heel hard in te houden om mij niet uit te vloeken. Aaah? Was het dat?
Had ik hier in witte schort rondgelopen -als stewardess- dan hadden ze zich waarschijnlijk niet ingehouden hè.
Feitelijk vind ik het niet erg dat ik de onderhandelingen opgeblazen heb. Het lijkt hier een prestigekwestie wie de meeste extraatjes
van RD gedaan krijgt. Anticiperend gedrag heette dat vroeger. Misschien nu nog. 'Voor de capt doet hij misschien dit en dat maar
voor mij doet hij toch 't dees en 't geen, dus ben ik ook al een beetje belangrijk zeker?' En RD met zijn gedienstige aard doet dat dan.
Voor croissants moet hij veel vroeger opstaan want het bladerdeeg maakt hij op artisanale wijze.
Nog voor IJmuiden maakt die brave mens croissants, zeg ik. Wordt vervolgd.
Gisterenavond waren het grote garnalen à volonté, uit Boca Grande. Vissers hebben die met kleine bootjes naar boord gebracht
in ruil voor sigaretten, drank en porno. 'k Weet niet waarvan we het meeste hadden aan boord, maar het waren in elk geval
véél garnalen en bakken vis. Veel dorade. En een kleine tonijn. Erg lekker, tonijnsteak. Die vissen zijn allemaal gekuist door
de bootsman en door Constant, de steward. Het bloed hing tot achter hun ellebogen en lekte van de spoelbakken.
De garnalen moesten we gisteren aan tafel zelf pellen.
Tijdens het smikkelen en pellen zeg ik tegen LVE:
"LM vertelde dat ge vannacht in een hangmat wou slapen ..." Hij smikkelde van ja.
"En dat ging niet?" Hij smikkelde van nee.
"En ... als ge ze ophangt?" Hij versmikkelde zich.
Lol alom. Ziezo, die had ik sinds 's namiddags met veel voorpret zitten plannen.
1995-10-24, op zee, 08h37
Gisteren om 16h15 (18h15 Belgische Tijd) belde Sven van op de brug: dat LM opgebeld was door WdL en of hij direct wou terug bellen.
"Ja, zeg ik, maar hoe kan ik LM bereiken?"
"Is hij nog beneden?" vroeg Sven.
"Om 16h15? Natuurlijk!!!"
Denkt hij dat LM hier halftijds werkt misschien. Sven heeft blijkbaar weinig benul hoe de werkdag van een andere mens er uit ziet.
'k Bedoelde dat HIJ, als stuurman van wacht, zijnde 'De Brug' naar 'Het Machien' moest bellen om de 2nd Eng te verwittigen
dat er een telefonische oproep was voor hem, omdat ik als privé-persoon en verder niks, niet zomaar mag bellen naar LM
wanneer hij aan het werk is. Zelfs niet als ik een been breek, voor alles bestaan procedures.
Sven had het begrepen. -toen pas? hij was toch al 2de stuur?- Sven belt naar 't machien.
Telefoon uit België betekent voor mij direct : slecht nieuws. En het ergste eerst. Minderen kunnen we daarna nog.
'k Schiet naar boven, zonder het foonnummer, zonder notaboekje, in feite zonder kop. En toen Sven het foonnummer van WdL vroeg,
was ik verbaasd dat hij dat niet had. (Hoe? Heeft hij het nummer van WdL niet? Wat een keet is me dat hier.)
In het machien hadden ze LM opgeroepen met de Engineer's Assistance Call, Scheepswerktuigkundige Bijstand Verzocht.
Dat is een groot woord voor de claxon.
2x teut = 2nd Eng wordt in de ECR (controlekamer) gevraagd.
3x teut = 3rd Eng, enz ... tot 5x teut voor de Aspirant.
Voor de 1ste mecanicien, ofte chief Engineer (cheng) wordt niet geteut. Hij wordt opgebeld in zijn kantoor of te voet verwittigd
als hij in 't machien is. Want het signaal 1x teut is al in gebruik.
1x teut = koffiepauze (10h) of etenstijd (11h45) of koffiepauze (15h) of einde werkdag (17h15).
Daarom kan dat signaal niet meer gebruikt worden om de cheng op te roepen, het zou té verwarrend zijn.
(iederéén teut = Nieuwjaar)
LM kwam van deck toen hij teut-teut hoorde en hij dacht jaja, 't is al goed, ik kóóóm! Nog eens teut-teut, oei, nu is er iets.
In de controlroom zeggen ze dat er op de brug telefoon is voor hem. Op zijn weg naar boven kwam hij mij ophalen in de cabine
maar ik stond al weer op de brug met het foonnummer, het notaboekje en het spiekbriefje. Dat briefje lag al een paar dagen gereed,
want wij waren van plan te bellen, maar dan om 19h30 LT = 21h30 BT. Tijdens de daluren via de satelliet van Burum.
Zo'n briefje is nodig hoor, zelfs voor evidente dingen. In januari dit jaar belde ik naar Zellik om ma & pa gelukkige verjaardag te wensen.
We beginnen over een kast te praten en haken in na een paar minuten. 'k Had het gevoel dat ik iets vergeten was.
's Anderendaags heb ik opnieuw gebeld, met een briefje in de hand waarop in 't groot en in 't rood : GELUKKIGE VERJAARDAG WENSEN
Sinds toen : altijd een briefje.
Sedert gisteren weten we van WdL dat de post uit Boca Grande niet toegekomen is, en dat is erg. Het zijn 3 omslagen voor elk adres.
Waarom komt de officiële scheepspost bij de rederij wél toe en de privépost bij de familie niet?
'k Denk dat het in de categorie Klein Gesjoemel valt.
Wat denkt ge van het volgende scenario : op het agentschap in Boca Grande hebben ze het adres van de rederij. Natuurlijk.
De omslagen die aan de rederij geadresseerd zijn, worden verzonden.
De omslagen die een ander adres dragen, worden niet verzonden, maar het totaal wordt wel aangerekend aan de rederij.
Daar kunnen ze toch niet contoleren of het bedrag klopt, hoeveel post er effectief vertrokken is naar alle uithoeken van de wereld.
En sommige mensen op dat agentschap steken het verschil in hun zak. Hun redenering : die Europeanen zijn toch allemaal stinkrijk
en als we het zó niet doen, hebben wij nooit niks. Zo'n redenering zou het kunnen zijn hé.
Onassis, David Bowie, Lady Di, alle Europeanen zijn steenrijk.
Van zodra we weer inkt hebben print ik die brieven opnieuw en verzend ik ze nog eens.
Gesjoemel alom in de wereld hoor.
In '88 was er aan boord van schip 15 een receptie voor een cliënt van de charter. Zo was er ons gezegd.
In feite kwamen de mensen van DoceNave een kantoorfuifje houden aan boord.
Teveel chefkes en secretaresses en geen managers.
Of die capt dat wist van in het begin weet ik niet, maar het stak hem danig dat wíj het aan de weet gekomen waren.
Tja, met een mengsel van Engels en Spaans en iet of wat begeleidende gebaren kan men klappen met Portugezen hè.
De verloren brieven hebben we nog op diskette staan en kunnen we dus opnieuw printen. Maar niet iedereen heeft een laptop bij.
LVE lost dat anders op. In 'apelanden' gaat hij zijn brieven fotokopiëren en hij verzendt de kopieën later nog eens
van uit een 'goei poort'. 'k Zie boven aan het kopieerapparaat al 20 man staan aanschuiven. De managementroom zou rap op slot gaan.
'Apelanden' is een scheepsterm voor landen waar de dienstverlening niet-Westers verloopt, waar fooien moeten gegeven worden
eer mensen willen doen waarvoor ze een salaris ontvangen : hun job.
De Apelanden zijn : alle havens van Afrika, Centraal- en Zuid-Amerika, Azië, het GOS en de voormalige Oostbloklanden.
De 'Goei poorten' liggen in Australië & Nieuw Zeeland, Japan, de landen van Noord-Amerika en West-Europa.
Dat is de indeling wanneer het over post gaat.
Wanneer het gaat over restaurantprijzen, taxi-prijzen of bordelen,
ziet de indeling Apeland >< Goei Poort er weer gans anders uit natuurlijk.
Vandaag hebben we al lelijk gerold.
Het afvoerwater van de wasmachines welt uit de putjes omhoog en de vloer van de laundry staat onder water.
Hier is een reserverol wc-papier in de wc getuimeld en die was onherkenbaar monsterachtig van het water dat hij opgeslorpt had.
Het 'stabiel' Japans-Canadees koffietafeltje is ook al twee keer omgetotterd.
LM heeft een gewicht op de voet gelegd, Kluwer, Groot Polytechnisch woordenboek.
De Kluwers zijn mee van onze duurste woordenboeken, als daar ooit koffie op lekt krijg ik iets.
Zijn mooie zwarte mok is gesneuveld. Oor er af. Dat is erg hoor, want die kwam nog van Portland (Maine, USA).
Voorlopig staat het koffiemachientje op een handdoekje op de vloer.
In de kast klinken de glazen tegen de randen van hun houders, de deuren hangen te rammelen in hun scharnieren,
wat niet zeevast staat begint te schuiven of te rollen en wat niet stabiel is valt om.
De enige dingen die tot hiertoe blijven staan, zijn de plastic plantenbakjes (niet te vroeg juichen) en de cursor van de laptop.
Als dié begint heen en weer te schuiven, dan is er echt iets.
Bij het ontbijt was LM zijn omelet gaan halen in de keuken. Ondertussen had ik twee blaadjes van de ficus opgeraapt en
in de asbak van onze tafel gelegd. Onze tafel staat aan de andere kant van de mess. LM komt aan tafel en zegt:
"Amai, 't zal vannacht lelijk gedaan hebben als de bladeren tot hier waaien." Bladeren! Waar is mijn rijf!
'k Vind het geestig dat ik tijdens de storm kan blijven verder schrijven. Met de hand zou het onleesbaar zijn.
Dan had ik het al lang opgegeven ook. Nu zit ik soms met mijn rechterhand in de asbak en met mijn linker op de tabulator ipv
op de letter A, maar dat is te corrigeren.
Knal. Dat was de lamp op LM zijn Bureau. Dat is een robuuste, die kan tegen een stormke. Vorig jaar is ze in een boog tegen
de documentatiekast gevlogen en de kastdeur was tamelijk gekrast. De lamp zelf pinkte efkes. Meer niet.
Er is bericht toegekomen dat LVE vervangen wordt door een Kroaat ipv een Nederlander. Dat vindt LM al vele minder.
De bootsman wordt vervangen door een Filipijn. 't Mag weer niks kosten. Binnenkort vaart de Luxemburgse vlag ook met 2/3
niet-Europese bemanning. De schade die daardoor al veroorzaakt is, is waarschijnlijk nog altijd miniem in vergelijking met
de besparingen die dat al opgeleverd heeft, in Company-Dollars uitgedrukt.
Wat dat al aan privé-ellende gekost heeft is niet het probleem van de Company Boekhouders.
De zon schijnt. Er staat een kanjer van een regenboog boven luik 4. Verder aan stuurboord hangt een plensbui.
Aan de kleur van het water kunt ge goed zien waar ze ophoudt. Aan bakboord schijnt de zon.
En het schip ploegt zich door de storm om in IJmuiden te geraken. Zeg nu nog dat er niks te beleven valt aan boord ...
Vóór de 28ste geraken we er toch niet meer. Het wordt ankeren.
1995-10-26 ~ op zee, 08h 25
Gisteren werd het machien vertraagd omdat we niet meer voor zondag tegen de kaai kunnen. De Mineral Nippon moet eerst gaan
lichteren, dwz een deel van de lading lossen om minder diep in het water te liggen. De Nippon is in uitbating bij Aemas Hongkong
zoals schip 25 vóór het door Aemas Luxemburg overgenomen werd.
De laatste dagen voor aankomst stromen de berichten binnen, om de zoveel uren verandert er iets. Nu zouden cheng LU & Nieke
hiér afgelost worden? Maandag weten ze meer. Er moet nog bevestiging komen. Hun afmonstering was voorzien voor december.
Maandag pas bevestiging, dat is de 26ste, da's laat om te beginnen inpakken hé. Het pad van een zeevrouw loopt niet over
euh..., kweeni. We leven op het water, maar sommige beslissingen van de rederij doen ons bestaan op drijfzand lijken.
De storm is weg. Ofwel zijn wij er uit gevaren, ofwel is hij verder getrokken, ofwel is hij uitgewoed.
We wiegen nog een beetje maar dat is de gewone kost. Feitelijk is wiegen gezellig om in te slapen.
Een grote wieg met 22 mensen elk in hun beddeke. Enkel de stuurlieden van de nachtwachten en hun matrozen zijn wakker.
Die mensen zorgen ervoor dat wij ontwaken in ons bed en niet in het water.
Ziezo, blad vol. Dat was het voor deze keer.
|
