te gast bij Wim Helsen ~ Philippe Herreweghe met het lied 'Wo die schönen Trompeten blasen' uit 'Des Knaben Wunderhorn' Wo die schönen Trompeten blasen Wer ist denn draußen und wer klopfet an, Der mich so leise, so leise wecken kann? Das ist der Herzallerliebste dein, Steh auf und laß mich zu dir ein! Was soll ich hier nun länger stehn? Ich seh die Morgenröt aufgehn, Die Morgenröt, zwei helle Stern, Bei meinem Schatz, da wär ich gern, bei meiner Herzallerliebsten. Das Mädchen stand auf und ließ ihn ein; Sie heißt ihn auch wilkommen sein. Willkommen, lieber Knabe mein, So lang hast du gestanden! Sie reicht ihm auch die schneeweiße Hand. Von ferne sang die Nachtigall Das Mädchen fing zu weinen an. Ach weine nicht, du Liebste mein, Aufs Jahr sollst du mein eigen sein. Mein Eigen sollst du werden gewiß, Wie's keine sonst auf Erden ist. O Lieb auf grüner Erden. Ich zieh in Krieg auf grüner Heid, Die grüne Heide, die ist so weit. Allwo dort die schönen Trompeten blasen, Da ist mein Haus, von grünem Rasen. Des Knaben Wunderhorn, op toon gezet door Gustav Mahler
Herreweghe in gesprek met Helsen: de knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje aanklikken. https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/5/winteruur-s5a66/ , 12min51 Jammer dat er zoveel tijd opgaat aan de vertaling van het gedicht. Had niemand de maestro verteld dat het programma maar 10 tot 15 minuten kan en mag duren? Dan had hij een kant en klare vertaling naast het origineel kunnen leggen. Nu krijgt Herreweghe enkel de kans fragmentjes te becommentariëren, maar niet om zijn interpretatie volledig uit te spreken. En daarvoor kijkt een mens toch naar Winteruur, voor de tekst plús de visie van de studiogast. 'k Heb iemand aangeschreven voor een kundige vertaling, maar of hij zal antwoorden weet ik niet. Help het mij hopen. Bij een uitvoering worden de liederen van de Wunderhorn vaak door een vrouwenstem én een mannenstem gebracht, want het werk bevat een aantal dialogen. De meest gekende, Wo die schönen Trompeten blasen, is het emotioneel hoogtepunt van de reeks. Een jonge soldaat komt afscheid nemen van zijn beminde, want hij vertrekt naar het avontuur van de oorlog. Voorvoelt hij op dat ogenblik zijn dood al ? Of is het zijn geest die aanklopt, op de vooravond van de veldslag, om afscheid te nemen van haar? Of is hij al op weg naar een hiernamaals en komt hij zijn definitief vertrek melden? De absolute tederheid van de ontmoeting en de dreiging van de dood blijven vaag verwoord, maar zijn duidelijk beide aanwezig. van : https://www.hyperion-records.co.uk/dw.asp?dc=W10688_GBAJY0864505 De tekst verandert van betekenis naargelang men de jongeman ziet als hemzelf in levende lijve in de vroege ochtend van zijn vertrek, als verschijning in haar droom vóór of tijdens een veldslag of als geest na zijn overlijden, op weg naar een hiernamaals.
Er staan veel vertolkingen op You Tube, maar blijkbaar is dit de enige versie in duet gezongen: de muziek laat goed het onderscheid horen tussen de sterke en strakke roep van het soldatesk avontuur en de glooiende, dromerige ontmoeting tussen geliefden. Klank aan voor de klasbakken uit onze jonge jaren : https://www.youtube.com/watch?v=radp0WLASD8 , 07min23 Over Philippe Herreweghe : https://nl.wikipedia.org/wiki/Philippe_Herreweghe , Over de sprookjes : https://nl.wikipedia.org/wiki/Des_Knaben_Wunderhorn , Over de schrijvers : https://nl.wikipedia.org/wiki/Achim_von_Arnim_(schrijver) ,https://nl.wikipedia.org/wiki/Clemens_Brentano, Over de toondichter, Gustav Mahler : https://nl.wikipedia.org/wiki/Gustav_Mahler ,
|