1995-11-26 ~ op zee, 07h59

Het TV-nieuws staat aan, het programma heet 'Meet The Press'. Het lijkt op De Zevende Dag maar dan uitgebreider.
Ierland heeft de echtscheiding gelegaliseerd met 9.000 stemmen meerderheid.
Dat is te nipt volgens de tegenstanders en zij gaan dat aanvechten.

Clinton gaat 20.000 man sturen naar Bosnië? Er komen congresleden van heel het land aan het woord
vóór en tegen het troepen sturen.

We zouden overmorgen toekomen, dat is het (zeer) plaatselijk nieuws. Als er dan winkels open zouden zijn,
dan is dat iets om dankbaar over te wezen. En een haarkapper, liefst vlak naast de gangway op de kaai.

1995-11-27 ~ op zee, 08h39

Het is niet ongewoon mensen hier aan boord in boxershort te zien rondlopen.
Of ze die dragen als short of eigenlijk in hun ondergoed door de alleyway lopen weet ik niet, ik zal het eens vragen.
De tekeningen verschillen nogal, naargelang in welk land de short gekocht werd.

Sinds ik de overalls was kom ik elke dag in de laundry. Ik zie niet vaker mensen, maar wel hun kleren. Vandaag zat er was in de droogkas
met daartussen een boxershort. Deze was wel de mooiste die ik tot hiertoe gezien heb. Met roosjes op. Zo in de stijl van behangpapier
uit de tijd dat de zetels nog in pluche waren, de staande lampen nog ponponnekes hadden en de piano's nog kandelaars.
Alleen zijn de roosjes groen en de blaadjes rood. Móói!

Een week of wat voor aankomst wordt met een lijst rondgegaan ivm de voorschotten in haven. Vermits er geen marco's meer zijn
(de radio-officieren werden vervangen door apparatuur met satellietverbinding) en er geen 3^de stuur aan boord is, doet een van de
2^de stuurlieden dat (zo hebben we er drie aan boord), Davor heet hij.
Hij was nog altijd niet langs geweest en LM en ik hebben dringend USD nodig voor inkt (oa) en voor een kapper (aub).
Morgen komen we aan in Corpus Christi (Texas). Aan tafel vraagt LM aan Davor of we dollars kunnen bestellen, waar blijft de lijst?
Nee, we kunnen niet bestellen.
Waarom niet?
Omdat er niet genoeg dollars meer zijn aan boord.

Het is het einde vd maand en de capt moet de overuren van de Filipijnen nog uitbetalen, dat weten we van cheng CVV.
Het uitbetalen gebeurt cash en in dollars. In Sines (Portugal) hadden we escudo's, in IJmuiden  (Nederland ) hadden we gulden.
Dat de capt deze keer geen geld bestelt bij de agent, is dat een richtlijn van de rederij of is het een vergetelheid van hemzelf?
Hij wordt binnen enkele weken afgelost. Misschien wil hij met een zuinig rapportje toekomen op de rederij. Want de agent stuurt
niet alleen de rekening, hij stuurt zijn eigen factuur ook mee veronderstel ik, maar ook zijn eigen factuur, of iets in die aard.
Waren de dollars in Newark dat van de voorraad USD aan boord?
De Filipijnen hebben allemaal dollars, de Kroaten vragen misschien niet veel geld op. En de zeven Belgen + ene Canadees?
Die hebben allemaal een bankkaart en het apparaat van bancontact komen ze ophangen aan de gangway?
Ok&, LM gaat het eens 'officieel' vragen aan de capt. Deze middag, efkes voor twaalven.
Al was het maar voor inkt. De kapper kan desnoods wachten.
Bezuinigen ze nu al op de bewegingsvrijheid van de mensen? De Sovjetunie was toch afgeschaft hé.

Zaterdag konden we TV ontvangen en de Saturdaynightshow op NBC. Afleveringen van die show werden deze zomer uitgezonden
op Nederland of op de BBC. Er was een parodie op O.J. Simpson, die weer als sportjournalist werkt en een trainer interviewt.
Hij raadt de trainer aan de tegenstanders af te maken. En nog zo'n paar toespelingen. Feitelijk is hij de hele tijd aan aan het woord en
durft de trainer niet veel zeggen.  De show heeft ook nagemaakte reclamespots en die zijn zo goed gedaan dat ge pas weet dat ze
deel uitmaken van het programma bij de pointe, wanneer ze voorbij zijn. Een reclameblok wordt hier niet altijd aangekondigd.

Een politiebericht: de voorzitter van het vrijzinnig verbond wordt vermist sinds dinsdag, laatst gezien daar-en-daar,
persoonsbeschrijving zus-en-zo. Alle inlichtingen op nummer xyz. De familie heeft gevraagd niet te bidden.

Een sportbericht : binnen het Olympisch comité heerst de tendens de oorspronkelijke sportieve geest van de Oude Grieken te herstellen.
Eén van de voorstellen stuitte op hevig verzet van de sponsors, de atleten naakt te laten aantreden.

Dit soort larie op de toon en aan het tempo van echte nieuwsberichten. Magnifiek.

1995-11-29 ~ ship-to-ship, 17h14

Gisteren en vandaag heb ik mij nuttig gemaakt. LM doet dat elke dag, en ik nu dus ook.
Ik heb AL mijn kruidenbestanden gekopieerd van MS Works naar WordPerfect. Dat is mierenwerk en er is onderweg vanalles
verkeerd gegaan en dat is in orde gekomen. Op een bepaald moment valt te laptop stil. Zomaar, in het midden van een manoeuver.
Geen nood, we hebben boeken bij voor vanalles, wat moet gedaan worden zal wel ergen te vinden zijn. 'k Zoek dat op, ik vind dat zelfs,
ik doe dat (warme start, 10 seconden wachten, afzetten, 30 seconden wachten, starten, bidden, voodoo, enz) en dat werkt niet ...
na drie keer  proberen, nog niet. 'k Heb dan maar wat gestofzuigd. Dat verplaatst lucht en misschien werd het hier dan wat frisser.
Miljaar, wat had ik het toen warm: ROM-geheugen ontregeld? Laptop buiten werking en ik hier nog drie maanden zitten zonder
schrijfmachien? Dat zag ik niet zitten.

        'k Had amper drie maanden een computerke aan boord en ik was er al aan verhangen. Toen was het nog zonder e-mail,
        de brieven werden toen nog geprint en verzonden via de post. En er was zeker nog geen Internet, wegens dure satellietverbinding.

De stofzuiger deed het ook niet al te best. De zak was vol. Zoiets kan ik verhelpen. Dat andere niet. Terwijl ik mij stond af te vragen
of ik nu nog verder zou zoeken naar een oplossing, verder bidden om een oplossing  of gewoon beginnen wenen, kwam LM binnen.
Hij laat mij die procedure herbeginnen. Niks. Hij tikt op de spatietoets. HET WERKT!  "Oedeedegijda? Wateeddegijnu? Oewistegijda?"
'k Ben blij dat het LM is die mij uit de penarie haalde, hem mag ik tenminste om de nek vallen.
LM heeft de goede gewoonte binnen te stappen wanneer ik ergens in de knoei zit, en nog kalm te blijven ook.
Van de weeromstuit (ja hoor) wordt ik ook rustig. Meestal krijg ik het dan wel in orde.
Deze keer had hij een ingeving, op de spatietoets tikken. Tja tegen inspiratie kan ik niet op, met mijn onbestaande technische knobbel.

Sinds vanmorgen liggen we op anker, samen met het schip dat ons moet lichteren, anders liggen we weer te diep om binnen te varen
en kunnen we niet lossen tegen de kaai. Wanneer we vloeibare lading lossen zijn de mecaniciens bij de werkzaamheden betrokken,
omdat de pompkamer van power moet voorzien worden. LM heeft vanmiddag niet de tijd gehad om te komen eten, dan moet het druk
geweest zijn, want gewoonlijk maakt hij daar tijd voor. Hij heeft gebeld of ik hem sandwichen wou brengen. Ik wou.

        Sandwichen is aan boord de benaming voor gewone boterhammen hoor.
        Het Engels woord is al lang in gebruik, al van voor ik vaarde en waarom weet ik niet. Boterhammen = Sandwichen.

Om 13h40 kam een stem uit de intercom, nog vóór het alarm afgegaan was :
"Attention all personnel – fire in the pumproom – fire in the pumproom"
Iemand houdt de controlepanelen danig goed in het oog, vermits hij de alarmbel vóór was. In de pompkamer begot.
We zijn volop aan het lossen, dat is vandaag de gevaarlijkste plaats van het schip.
Er is ooit al iemand verbrand in de pompkamer van een schip. RD was daar aan boord,
heeft het van nabij meegemaakt en zijn verhaal is om misselijk van te worden.

Loos alarm. Wat teveel walmen misschien, die detectors geactiveerd hebben?
Wat bleek : misverstand, communicatieprobleem. Davor (2^de stuur) had over de walkietalkie iets gezegd over 'green pipe'
en in de CCR (cargo control room) hadden ze iets verstaan over fire & pump. Tja, iedereen spreekt Engels, maar iedereen heeft
een andere uitspraak en daar komen de misverstanden van. Het is begrijpelijk. Maar mag het mogen? Nee.
Want in omgekeerde richting had het veel erger kunnen zijn. Dodelijk.

Rond 12h of 13 h morgen zouden we hier gedaan hebben, losmaken en anker op. Dan is het 15h. Dan moeten we nog binnenvaren,
vastleggen en op de agent wachten voor dollars. Tegen dan zijn de winkels dicht zeker? En de kappers.
Er blijft nog lading te lossen tegen de kaai, maar zou dat 24hrs duren? Want ik wil om inkt! Inkt! Inkt! (My kingdom for some ink!)

         De volgende haven is Puerto Bolivar (Columbia). Daar kunnen we brieven posten maar
      doen de Columbianen de post van de bemanning daadwerkelijk op de post?
      Of wordt het zo'n gesjoemel als bij de Venezolanen in Boca Grande?

Hier in Corpus Christi monstert Joske de Canadees de af. Hij zou eerst per helikopter van boord gaan, toen we nog op anker lagen,
maar dat is niet doorgegaan. Wat een geluk, want hij was nog niet klaar. Zijn haar en baard moesten nog gedaan worden en
dat zou hij vanavond doen, want op zijn paspoortfoto staat hij zonder baard.
"Is de grenscontrole zó streng?" vroeg ik. Joske bloosde een beetje. Hij wil niet als bosmens toekomen bij zijn Juffrouw. 

'k Had voorgesteld dat ik zijn haar efkes zou knippen. Dat vond hij oké, want alleen is dat nogal moeilijk.
Efkes? Vergeet het. Een gewone haarsnit met de trimmer was niet wat hij bedoelde. En voor het gedeelte dat met de schaar
gedaan zou worden moest het haar weer nat. Dan weer drogen want hij wou er toch nog eens met de trimmer over om te egaliseren
Egaliseren? Dat zijn twee weerborsteltjes jongen. Maar hoe zegt men weerborstels in het (Canadees) Frans ...  – un épi, des épis
Hij is een tijdje blijven egaliseren. Zijn Juffrouw mag tevreden zijn.

We kunnen weer TV ontvangen en vandaag hebben we al alles gehad behalve nieuwsberichten. Of het moest dat stukske geweest zijn
over Clinton in Londen. Iets met Middeleeuwse ridders en zo, 'k dacht eerst dat het een film was. Zou kunnen hè.
Reagan was toch ook een gewezen filmacteur.  

1995-11-30 ~ standby aankomst, 09h39

We zijn tegen de kaai aan het gaan. Zodadelijk begint de heksenketel hier. LM slaapt nog. Vanmorgen had hij nochtans gezegd dat hij
zou gewekt worden voor de standby. Ze doen wel zes-op-zes-af, maar standby is standby, dacht ik. Niks geen telefoon gehoord.

Ziezo, dat was het voor deze oversteek. Met een beetje geluk geraakt deze brief tot in België.
Groetjes uit Corpus Christi (Texas).