1996-10-07 ~ Singapore

16h45 : 'k ben juist terug van de keuken. Wat een kabaal! Hoe ze daarin kunnen werken is mij een raadsel.
James staat diepgevroren kip te hakken met de bijl, de ch.kok doet het aardappelmachien ratelen, Warren is met potten en deksels aan
het rammelen, ik was ajuin aan het pellen, een geluidloze bezigheid maar daarvoor heb ik stromend water nodig en dat klettert nogal in die
diepe wasbakken. De ventilatie ronkt-suist zoals gewoonlijk. Tot zover allemaal gewone keukengeluiden, jawel. Maar! Dat alles wordt
overspoeld met een golf muziek, want zonder muziek gaat het niet. En die moet luid genoeg staan, om boven de keukengeluiden uit te
komen anders horen ze niks en dat kan onmogelijk de bedoeling zijn hè. Een streepke muziek veraangenaamt den arbeid. Ondertussen
doen ze een babbeltje van het ene eind van de keuken naar het andere. Dat vergt een aantal decibels, of ze verstaan mekaar niet.
Niet omdat het zo'n grote keuken is, maar omdat de muziek zo luid staat. Resultaat van al die geluiden : lawaai.
En dan vaart het schip nog niet hè. Geen geluid van het machien. We liggen voor een dag op anker.

Dat geluidenmengsel is niet typisch Filipijns hoor. 'k Heb nog keukens geweten waar ze persies bang waren van een halve seconde stilte.

'k Heb er bonkende koppijn van gekregen. Daar geraak ik vandaag niet meer van af. En nu trilt er iets voor mijn linkeroog.
Of ik eens rode kool wou komen maken.

18h30: ze is dan nog grandioos mislukt ook. Amper eetbaar.

1996-10-08

En ik weet hoe het gekomen is. Hij deed me de sauteuse gebruiken.
Die randen zijn niet hoog genoeg, zei ik.
Jawel, want kool slinkt, zei hij.
Ja kool slinkt, maar tegen het einde pas, wanneer het vocht erbij gedaan is en het geheel al een tijdje staat te sudderen,
dán begint kool te slinken. En in elk geval heb ik een hoge pot nodig omdat gedurende de eerste 10 minuten de geglaasde ajuin
en de rauwe kool regelmatig en grondig moeten omgeroerd worden, kwestie van de eigen suikers te laten karameliseren.

Er was teveel lawaai in de keuken om heel die uitleg te doen en te zorgen dat hij verstaat en begrijpt wat ik aan het zeggen ben en
het nog inziet en gelooft ook. Daarom gebruik ik de pot zie hij zegt. 'k Zou hem sebiet wel tonen dat de sauteuse te klein was om vier
kolen en een stuk of 10 ajuinen grondig te mengen. Dan ziet hij het zelf ook en dan neem ik de hoge pot wel.

Wrijvingen met de chef vermijden, dacht ik, en zéker in zijn eigen keuken. Maar ik denk dat ik het zo liet omdat ik de hoofdpijn al voelde.
De ajuin is glazig, ik begin er handsvollen kool bij te doen en onder te mengen tot mengen niet meer gaat want de sauteuse is vol en
er schiet nog kool over. Ik toon hem dat en zeg dat ik verondersteld word alles in één keer gedurende 10 minuten grondig te mengen.
Neem dan de hoge pot, zei hij. -terwijl ik dit typ krijg ik weer hoofdpijn van dat creatuur en we zijn 24 jaar verder ...

'k Neem die hoge pot, maar die was nog op kamertemperatuur. Heel het mengsel in de hoge (koude) pot gekiept, waarbij die massa
afkoelde een de karamellisatie STOPTE. 'k Heb de 10 minuten uitgedaan maar het hadden er door dat afkoelen wel 15 en meer mogen zijn
om de massa voldoende te laten karamelliseren, en dáár had ik niet aan gedacht. En eens het vocht erbij is, is het te laat natuurlijk.
Dan begint de osmose, of hoe heeft dat nu weer, tussen de onvoldoende gekarameliseerde groente en het vocht.
De kool is haar typische koolsmaak niet kwijt geraakt en heeft hem nu afgegeven aan het vocht, de ajuin en de appelen.

Ik heb de routine en de technische bagage niet om direct tijden of de kookstand aan te passen wanneer het over zo'n grote hoeveelheden
gaat en wanneer ik dan nog afgeleid wordt door nodeloos lawaai en luid gekakel loop ik verloren.
Op het ogenblik zelf had ik nog niet door dat ik aan het verloren lopen was hoor. Dat het mengsel afgekoeld was had ik natuurlijk wel
in het snotje, maar dat de karamellisatie onderbroken was niet. Om dat te weten heb ik later heel mijn portie kool moeten naar binnen werken.

Om 18h gaan we aan tafel en de ch.kok zegt dat er iets met de kool is. Niet genoeg suiker of niet genoeg azijn, had Tom gezegd.
(Tom eet soms om 15h20) Ik proefde kool. Allemaal juist. Niet zoet genoeg en zeker niet rins genoeg. Tegen dat mijn bord leeg was
wist ik wat er gebeurd was en vooral wannéér het gebeurd was. 'k Had naar die hoge pot moeten grijpen en OP MIJN PUNT BLIJVEN STAAN !

WRIJVINGEN VERMIJDEN? FLAUWEKUL. Is 't nu beter misschien? Nu zitten hier 11 mensen met haast oneetbare groenten.
Misschien was er nog iets te redden geweest in het laatste kwartier van de bereiding. Tijdens het sudderen.
Een beetje kunst- en vliegwerk met azijn en suiker. Misschien. Maar dat denk ik niet. Als 't om zeep is, is 't om zeep.

Dat laatste gedeelte, het laten sudderen, zou alleen wel gaan vond hij. En van grote opluchting dat ik daar weg kon, vond ik dat ook.
Afproeven heb ik dus niet gedaan -2^de denkfout- ik was weg uit de keuken, weg uit dat lawaai. Dat was dom, ik had erbij moeten blijven
tot het einde en zelf proeven. De ch.kok kent de groente niet, hoe zou hij dan weten hoe ze moet smaken.
Tot zover het verhaal van de geit en de kool.

Gisteren heeft LM dé Duif uit het machien gekregen. Er zat al een paar dagen een duif, het beest was binnen gesukkeld langs de skylight
en raakte niet meer buiten. De skylight staat nochtans open en de buitendeur van het machien ook, maar ze zag niet dat ze langs daar
weg kon. 't Zal een 'simpele duif' geweest zijn.
De mecaniciens konden haar niet vangen, want ze was nog fit genoeg om weg te vliegen. Ze kreeg rijstkorrels te eten. Daar kunnen
graaneters een tijdje van in leven blijven. Water is overal te vinden in het machien, de condensatiedruppels op de pijperijen.
Misschien wou ze niet weg? Er was toch eten en drinken. Maar op termijn zou het beest verzwakken en sterven.
Gisterenmiddag, na het eten, was LM alleen in het machien en heeft hij er zijn werk van gemaakt. Simpel zal dat niet geweest zijn,
helemaal alleen zo'n klein beest de juiste richting uit jagen in zo'n groot machien. Hij heeft ze uiteindelijk met veel Comedy Caper toestanden
de schouw in gekregen, daar is het smaller en kon ze hem niet meer voorbij. LM volgde haar op de trappen.
Helemaal tot boven. Daar is ze via de flappen naar buiten geraakt. Ze was erg bang. En LM was erg moe. Maar het is gelukt.
Moet dat in zijn werkboek ingetikt worden : ma-07/10 : Redding Duif.

De wiper had al een paar keer verlekkerd naar de duif gekeken. Duif met druifjes, lekker.
Jaja, maar die beesten zijn niet gevaccineerd en hebben buiten worm en schurft nog zo'n paar microobjes te gast.

In '92 of '93 losten we graan in Odessa met schip 22 of 23. Met die lading hielden wij het duivenbestand van de stad in stand.
Elke dag kwamen zowat duizend duiven helpen lossen. En allemaal dropten ze hun vuil in de lading natuurlijk. Frisse bedoening.
Het graan hadden we geladen in Duinkerken daar hebben we geen duif gezien. Die worden van de terminal weg gehouden met een
elektrische installatie, iets met draden bovenop de silo's, geloof ik. En iets met signalen of golflengten?
Maar in Odessa hadden ze zo geen installatie. De terminal daar was voor de duiven luilekkerland.

De Filipijnen aan boord hebben toen een paar duiven weten te vangen en hebben die opgegeten. Zeer fier dat ze 'vers' vlees hadden
weten te bemachtigen. Dat was nogal eens wat anders dan dat steriel diepvriesgedoe ! 's Nachts hevige buikkramp en doodziek :
voedselvergiftiging. De dag erna kon een aantal niet werken, nog altijd die gevaarlijke buikloop.
't Is maar dat een aantal doden aan boord zoveel internationaal gedoe en paperassen meebrengt, snapt ge.

De duif is weg maar nu is er een ander spook aan boord : het Fuel Fantoom.

Gisteren met de bunkering is 40 ton brandstof verdwenen. Verdampt zeker? Uit de bunkerbarge van Texaco zijn ze zogezegd uit.
Cheng Leu is het daar aan boord zelf gaan peilen. En in de tanks van het schip zitten ze ook niet, die tanks zijn ook gepeild geweest.
40 ton brandstof tekort. Cheng Leu geraakt er niet aan uit. De capt en de Gibbe erbij gehaald. Die beginnen mee te berekenen,
elk volgens een andere formule, alle drie komen ze iets anders uit. De capt moet iets gezegd hebben van '... niet kunnen rekenen ...'
Cheng Leu pakt dat op zijn kracht en de mannen van Texaco zijn weeral content. 40 ton niet-geleverde fuel worden wél betaald, want
de papieren 'voor levering' waren al afgetekend .

Vannacht om 01h30 in de controlroom, we gingen maar weer eens op anker, was cheng Leu er nog over aan het jammeren, vertelde LM.
LM zegt dat ze hier in Singapore altijd sjoemelen met de hoeveelheden brandstof. Er staan op die leidingen immers geen tellers zoals op
een benzinepomp. (En die mannen hier zijn kozijns van de piraten wat verderop.)
Als ze dat bij genoeg schepen gedaan krijgen, begint die foefelarij mooi op te brengen natuurlijk. Misschien zelfs met een schouderklopje
van de plaatselijke Texacobazen en een bonus ook nog, wie zal het zeggen.

LM had het allerlaatste nieuws bij.

1° De Gibbe wordt afgelost in Korea. We zouden daar 20/10 toekomen maar dat is al verschoven naar de 25^ste en misschien vervroegt of
verlaat het nog enkele keren. Alles hangt er van af wanneer we hier in Dumai (Indonesië) tegen de kaai kunnen. Deze brief gaat in alle
geval mee met de Gibbe.
Luc (2^de stuur) maakt promotie en vervangt Gibbe. Wie vervangt dan Luc? Awel, er vertrekt een vervanger uit België. En vermits hij zijn
vliegticket in Antwerpen gaat halen, 23/10 te laatste, kan hij gelijk de post meebrengen. Tegen dat gellie deze brief toe krijgt
zijn we al vele later natuurlijk.

2° De reis daarna wordt capt PM afgelost en zijn vervanger is niet ene Djensen/Jansen maar capt JB. Dié, ja. Die op schip 26
stond te klappertanden toen hij met de Belgische ambassade in Oslo moest bellen of met het consulaat in Bergen (Noorwegen).
En dat was niet van de kou. -het vent is gewoon een communicatie-incapabele
Op het voorgaande schip (25) had choff VW ons al gewaarschuwd voor het specimen en de situaties die hij veroorzaakte.

Capt JB is met een Filipijnse getrouwd en woont daar ook en spreekt vlot Tagalog. Misschien verandert dat iets in de gebrekkige
communicatie met de keuken? Alhoewel ... als JB zoiets moet oplossen ... Maar goed, hij brengt post mee.
Tot zover het allerlaatste nieuws, maar het is nog niet officieel, het moet nog bevestigd worden door de rederij. Alles kan dus nog
omgegooid worden. Makkelijk om volgen is dat niet, een mens moet hier voortdurend haar plannen herzien en bijstellen.

Gisteren waren er handelaars aan boord, ambulante commerçanten met hun marchandise. Soms hebben ze kledij bij, en postkaarten en
souvenirs, zoals in Suez. Maar hier waren het CD's, geluidsinstallaties en TV's. Er moet nogal wat gekocht zijn door de Filipijnen want
de officieren raken er niet over uitgepraat.
Stereo-installaties met veel flikkerende lichtjes zoals een jukebox. Een TV heeft ook iemand gekocht. Niet handig draagbaar spul
Hoe geraakt een mens daarmee veilig thuis? Gangway af, buske in, zorgen dat er niemand zijn zware valies op gooit, buske uit,
op de luchthaven gesleur naar de vertrekhal, de douane door (zijn de transitpapieren van dat toestel in orde?), het vliegtuig op en bidden dat
er niks gebeurt in het laadruim, in het land van aankomst nog eens de douane door (weer eens vertraging door gewichtigdoenerij van
een douanier) en wanneer dat allemaal goed verlopen is, nog eens gesleur tot thuis. Nee ... laat maar.
En de 'gouden' horloges, wel, ze blinken, wist capt PM te vertellen.

De Filipijnen krijgen hun overuren cash uitbetaald, in USD. Met dit schip is al weinig kans om aan de wal te gaan, veel afwisseling is er
voor hen niet, dus wanneer kooplui aan boord komen is dat een evenement. Vermits ze genoeg cash hebben liggen is er weinig dat hen
belet impulsieve aankopen te doen. Daarna gaan de kooplui van boord. Het geld ook.
En een paar dagen later neemt ook de blijdschap om de aankoop af.

De CD's kostten maar 5 UDS. In Korea was het al eigenaardig goedkoop, maar 5 USD is toch verdacht weinig.

De ch.kok had me te stekken vanmiddag: of ik in de namiddag beschikbaar was.
- Jawel.
- Om 15h30 voor de groenten.
- Oké, welke groenten?
- I don't know. We zullen wel zien.
- Welk vlees gaat ge maken?
- We zullen beneden gaan kijken, zei hij nog eens.

Om 15h30 nog vlees moeten ontvriezen voor de avondservice? Heeft dat vent dan helemáál geen planning?
Het zijn bloemkolen geworden. -het vlees weet ik niet meer

1996-10-09

De radio geeft muziek die persies nogal bekend voorkomt. Indonesische schlagers die goed lijken op de Italiaanse klaagzangen met
geraspte stembanden zoals we ze thuis al eens op de radio te horen krijgen, maar hier is 't de ene na de andere, rink aaneen.
't Verhaal moet ook véél erger zijn dan in het Italiaans. Ze houden hun noten vast tot ze geen adem meer hebben. Ofwel lossen ze
mekaar af, dan kan ook. Na een uur of wat voel ik mij nu wee en murw gejammerd. Sorry zingerds, andere zender.
Een country zender of een R&R zender hebben we hier nog niet gevonden. Klassiek ook niet.