|
1996-11-24, 22h20
Zojuist heb ik de vorige brief in print gezien. Griewele gruzele hekel heb ik aan dit soort dingen : de even en oneven bladzijdes staan
verkeerd afgedrukt, een deel van de brief staat in lettergrootte 10 en het moet 11 zijn, en er staat een t te weinig. Achter een d.
Dat laatste ligcht aan mey, maar voor de rest mis ik WordPerfect verschrikkelijk.
Ge zoudt nu zeggen hè: ze heeft weken lopen jammeren dat ze bij LM in Korea wou zijn,
nu is ze elke dag bij LM en nu doet ze wéér of ze een arm kwijt is.
Pover hoor, een arm. Is dat alles dat gelle kunt verzinnen? Ik ben regelrecht en effenaf mijn tweede paar handen kwijt!
WP zou me hoogstens een paar dt foudten per bladt laten schrijven maar zou me nooit even en oneven laten verwarren. Kan het even!
Bij WP kan het even. Én oneven. Geen druk gewissel van geprinte zijdes en de printer in het oog houden en bij blijven of de melk kookt over.
Chot, wat is Works een primitief gedoe ... (zo denk ik er momenteel over, morgen weer anders)
In feite zit ik hier te wachten tot ze LM wakker bellen. Voor mij moet hij er niet uit, maar wanneer ze bellen wil dat zeggen dat de standby begint.
En als de standby begint dan gaan we tegen de boei of tegen de kaai en dan komt de Belgische 2de stuur misschien vanavond al aan boord
en misschien heeft hij dan iets bij voor ons. Post bvb. Iets waarvoor LM niet echt uit bed moet, maar voor de standby natuurlijk wel.
Jammer, hij ligt zo goed te slapen. 't Is toch altijd iets hè ...
Aan de trillingen van het schip te voelen varen we zeer traag. Misschien nog geen dead-slow maar toch mucho very slow.
Voor middernacht kon het schip (of wou capt BJ?) niet binnen gaan, het is nu 23h.
'k Zou beter nog wat Spaans doen. Gisteren heb ik een herhalingsoefening gedaan over ser & estar en ik had 0 fouten, zonder piepen.
Gezien? Núl fouten. 'k Heb wel eerst twee volle dagen ser & estar zitten herhalen, om die 15 oefeningen te kunnen doen zonder fouten,
en da's de luxe van tijd hebben natuurlijk.
¿ Sabéis ? Hay un punto de interrogación Español en este tectlado. 'k Moet er wel via een omwegje naartoe. Maar het is er. Een ¿. Tof hè.
Oei, tof, da's geen Spaans. Tov is dinges, is Jiddish.
MS-Works staat op de laptop van de cabine, de Toshiba. Da's die laptop met dat klein schimmelgroen gedoetje daar in het midden.
Een stroef bedieningsstickje ipv een vlot rollende trackball. -zie bijlagen onderaan: was van een muis in '96 al sprake in de handel?
Het kan ook in het vuurrood of in het knalgeel, voor wie dat wil. Enkele dagen geleden heb ik de reserverubbertjes gevonden in de uiterst
linkse kast. Rood dan maar. (Allez zeg, is 't nu nog geen middernacht)
Op de Toshiba doe ik enkel nog het hoogstnodige, ttz het werkboek van LM. Dat wordt in MS-Word gevraagd, omdat de Franse rederij
daarmee werkt. Daar kan ik inkomen. MS-Word is sterk goed gerief, bijna zoals WordPerfect. Maar die Toshiba hè ...
Moet dat ding nu echt zo'n rammelklavier hebben? Na een lijn of vier krijg ik de indruk dat iemand met beukenootjes mijn getyp aan het
naspelen is. De eikel die dat ontworpen heeft. Wachtwa, beukenootjes, eikel ... 't is herfst. Thuis.
Hier is het geen herfst. Vanmiddag een toer aan deck gedaan. Mooie zon, kalme donkerblauwe zee met kleine rimpelgolfjes, heldere droge
lucht, scherpe horizon. Toeristenweer. Aan bakboord stond een klein beetje wind van de vaart van het schip. Dachten we.
Kortom : zalig. Op de voorpiek was het grandioos. We zijn terug gekomen langs stuurboord. Er was geen zuchtje wind aan die kant en
de hitte sloeg gewoon uit het staal omhoog. Dat het deck heet was wisten we dan gelijk en dat de zon brandde voelden we na enkele meters.
Het verschil tussen de loef- en de lijzijde van een schip was op slag duidelijk. En waarvoor zonnecrème dient ook. We waren verbrand in
een minimum van tijd, 7 minuten in loodrecht zonlicht.
1996-11-25 ~ op anker, Singapore
Inspecteur J-MP van de Franse rederij is aan boord en hij had post bij. Een brief van Ma (20/11) en vandaag is die al hier.
En een bruine envelop van Laura, bij de Franse rederij toegekomen op 14/11.
Vanavond pas komt Rébo uit Antwerpen toe, de nieuwe 2de stuur. We zijn heel benieuwd wat hij zal bijhebben.
Vandaag urinetest, om drugs en alcohol op te sporen. 'k Moest ook meedoen, zijnde opgeschreven als crewmember, niet als passagierster.
Ongeveer 1 cm in dat bekertje, da's wel genoeg, dacht ik. Denkende aan de zwangerschapstesten van ooit de Pool der Zeelieden en
dan later van Mediport. Onee, dat bekertje moet halfvol, zei die meneer. Wablieft? Een halve emmer?
Niks aan te doen, hij gaat hier niet weg voor hij van iedereen voldoende pi gehad heeft. Wat een job heeft die man.
Daarom heb ik anderhalve liter water gedronken, mijn maag doet pijn en ik voel me halvelings misselijk van die druk. Verder niks.
Dat is het enige resultaat.
Efkes wachten. Efkes?
"In een koude plaats gaan staan" zei hij toen. Ja salut, 'k zal een beetje gaan staan koekeloeren in de koelkamers en iets opdoen zeker ...
Daar komen hoogstens hoofdpijn en zakdoekenwerk van. Mijn nieren zullen wel uit zichzelf in gang schieten.
Met de airco in de cabine is het hier in de cabine ook al frisjes. Dat moet voldoende zijn.
Misschien zou ik iemand kunnen gaan zoeken die hele goeie moppen kent, want hard lachen wil ook al eens helpen, als ik me goed herinner.
'k Had gedacht dat LM het lastig zou hebben, want hij produceert niet zomaar urine op commando, zelfs niet wanneer het vriendelijk
verzocht wordt. (en wij met drieën aan de deur stonden cheeren, de verpleegster van de Pool, de secretaresse van de medische dienst en ik)
LM is er al van af, het ging direct. En nu zit ik hier te wachten op enig fysiologisch gebeuren. Daardoor doe ik die man beneden ook wachten.
11h49: ziezo, hij heeft het opgegeven. Plots was de 2de cm al genoeg. Een halve beker was niet meer nodig.
Het is bijna etenstijd, hij zal honger hebben. 'k Moest zeven handtekeningen zetten en ik mocht weg. Achteraf pas las ik op het kaartje
dat er een strikte procedure moet gevolgd worden en dat men de twee bekertjes (twee?) niet uit het zicht mag laten gaan tot ze verzegeld
zijn en tot men het codenummer in handen heeft. Jawadde, zo is dat hier niet verlopen! Toch niet in mijn geval.
Mijn bekertje heb ik daar twee keer alleen gelaten. De eerste keer om zes glazen water te gaan drinken en de tweede keer drie glazen.
19h45: de nieuwe 2de stuur is aan boord. Hij had post bij. Een dikke bruine envelop van WdL&Co met de nodige kranten voor LM.
Wij blij, zeer blij, helemaal blij. Onze dag is weeral goed.
|
