1997-05-27 ~ Blang Lancang, Sumatra

We liggen aan de boei. We zijn eens aan deck gaan wandelen, het is hier de moeite. In de verte aan de wal grote witte petroleumopslagtanks
met witte controletorens tegen al die  donkergroene heuvels. Een beetje daar vandaan, op de vlakte, staat nog een kleiner gebouw
met ook zo'n koepel, ook wit maar de koepel ietske platter, met een hele ranke controletoren er naast, zo elegant als een minaret.
't Zou dus een moskee kunnen zijn.

De boei is een drijvend platform met een halve pompkamer bovenop. Van daar vertrekken twee drijvende pomplijnen naar de manifold
van het schip. Er zijn veel andere schepen in de buurt en vissers in hele kleine sloepjes. Het zou hier mooi zijn als het geen olieveld met
petroleumterminal was. En het land ruikt naar specerijen op deze breedtegraad.
In minder warme streken, zoals thuis, ruikt land naar pas afgesneden gras.
(En voor het zuidelijk halfrond: la même chose. Durban ruikt nog exotisch, Port Elisabeth = gras).

Op de radio spreken ze een mengelmoes van Indonesisch, Engels, en Nederlands. Soms verstaan we zelfs een hele zin.
Van de Indonesiërs die hier aan boord zijn verstaan we niks. Ze roken sigaretten die 'verrijkt' zijn met kruidnagel.
Ik vind dat het lekker ruikt. Andere mensen vinden dat niet.
En ze bedelen, vertelde 2^de stuur Phika (Canadees) aan tafel. Sigaretten, cola, bics, al wat niet vastgevezen staat in de vloer.

1997-05-28 ~ op zee

Vannacht zijn we vertrokken. We vervoeren condensate, een bijproduct van aardgas, als ik goed onthouden heb.
Veel vluchtiger en brandbaarder dan crude oil (ruwe aardolie). Niet het plezierigste goedje om te laden en te vervoeren.
De stuurlieden hebben er hun werk mee, zegt LM.  https://nl.wikipedia.org/wiki/Aardgascondensaat

Maandag heb ik een zalfje gevraagd en direct (!) gekregen, aan 2^de stuur Phika, de vervanger van Rébo. Een zalfje om op LM zijn beenwonde
te doen, want ze was al ontstoken. De rode randen (meer dan 1 cm breed) rond de korsten zijn zichtbaar aan het wegtrekken nu.
Het is een antibioticumzalfje en heet Cicatrin van de firma Wellcome. Goed spul zo te zien. Het staat al op de lijst van onze reisapotheek.
LM vond dat ik overdreef. Toen hij nog zijn kniekes kapot viel tijdens het sjotten genas dat 'altijd' zo, met rode randekes.
Ja natuurlijk, in de tijd dat hij sjotte en ik mij uit de fruitbomen liet vallen was ons lijf jong genoeg om zelf weerwerk te bieden aan infecties.
We zijn nu 35 jaar verder en het wordt tijd om eens een tubeke zalf open te draaien, kwestie van het eigen weerwerk ondersteuning te geven.

Gisteren heb ik hier in de cabine twee kasten in het slot geklikt. Ramp. Twee rampen, want in de ene kast zit beddegoed en badgoed en
in de andere kast een boek over Windows. Spullen die we dikwijls nodig hebben. Eigenlijk hebben we al onze spullen dikwijls nodig,
andere hebben de gewoon niet bij. De kasten hebben schuifdeuren met Koreaanse sloten. Dwz: een gewoon slot + iets hoger een
duwdingetje. Nu was ik compleet vergeten dat het duwertje niet dient om de kastdeuren vast te zetten, om ze te beletten te rammelen
wanneer het schip trilt, maar om de kasten op slot te klikken. Handig, dan moet ge de sleutel die daar 1,5 cm onder zit geen kwartsslag
draaien om de deur op slot te doen. Hoe ergonomisch! Eén klik en het boeltje is op slot. Om te openen heeft men de sleutel wél nodig.
Spijtig en jammer, want de sleutels zitten niet meer op de kasten. Op geen enkele kast zit nog een sleutel.
Wéér iets dat weg is uit deze cabine. -de cabine is geplunderd geweest door iemand, maar waarom?

De allereerste capt van dit schip, capt PM, is met zijn vooruitziende blik eens alle reservesleutels komen ophalen van alle cabines.
Als capt DM die reservesleutels nu maar weet liggen. De reddingsvesten, de gordijnbinders voor als het schip rilt of rolt, het douchegordijn,
de handleiding van de Sony en nu dus ook de sleutels? Al die nodige en nuttige dingen, allemaal weg ...
'k Zie er de bedoeling niet van. En de efficiëntie helemaal niet. LM zegt hier zojuist dat hij beneden in 't machien ook soms voor raadsels staat.

Gisteren hoorde ik Indonesisch bezoek aan de deur van cheng LdG, een onbekende stem van een niet-bemanningslid en dan de stem van
La Castafiore. Daarna stilte.
Hier op 3-hoog, op deck C, in het woongedeelte moet geen ene Indonesiër zijn voor zijn werk. Als die hier tóch komt, wat heeft die dan in zijn
hoofd ... niet de job. Rekenmachientjes en polshorloges uit de cabines pikken? Prospectie doen voor zijn neefjes-piraten?
Het werkverdiep is twee trappen lager. Daar is de Cargo Control Room en het Office ligt er vlak naast. Op deck A.
En de manifold is aan deck. Da's buiten.
'k Dacht ook efkes aan de situatie in Odessa, maar daar waren het de militairen. Hier zijn het burgers, ongewapend mag ik hopen.
'k Ga efkes aan haar deur kijken, het 'bezoek' was al weg. We zijn wat blijven babbelen. Het moet hier nogal wat geweest zijn,
de afgelopen drie maanden. Geen post in al die tijd. Om onnozel van te worden. -zíj geen post of het schip geen post?

En met de Gibbe (een vorige choff) was ook vanalles aan de gang geweest. Ja dat had ik zelf nog meegemaakt, vorig contract.
Dat hij persies anders was dan op andere schepen en vree nerveus rondliep had ik al wel gemerkt, maar nu weet ik via de soaptante waarom :
hij was smoorverliefd op Marta en hij ging afmonsteren. Met thuis een vrouw en ne kleine van een jaar oud en vorig jaar een huis gekocht,
voelde hij de grondvesten van zijn bestaan daveren waarschijnlijk. Oelala, drama's op komst. Dit was voor hem
geen gewoon 'boordaffairke' geweest. Maar voor Marta ...? -waarschijnlijk wel, zij treurde niet

'k Had de dag van zijn afmonstering (18/05) wel gezien dat hij zeer teder afscheid nam van Marta, maar dat hij daarbij verliefd was wist ik niet.
Enfin, een en ander had weerslag op zijn werk en nog erger, ook op de verstandhouding met andere departementen, o.a. met het machien.
Voeg daar bij het houterig & ouderwets beleid en de fezelcommunicatie van capt BJ en ge krijgt een patroon waarbinnen veel onaangename
dingen onopgelost blijven en beginnen wegen. En ook aan 't broeien kunnen gebracht worden. Rébo de stokebrand floreerde dan.

En als 'vrouw-van' moogt ge niet zelf de handen uit de mouwen steken om met een zemelap hun kijk op de zaak te verhelderen.
(Als stew'ss soms wel).
Ondertussen zit ge wel op gescheept met het wel en wee van de mensen. Vooral met het wee.
(Als stew'ss vele minder.)
Er was al veel verbeterd met de komst van capt DM en nu stokebrand Rébo en nerveuze Gibbe al een week van boord waren is de lucht
geklaard en de sfeer veranderd. Twee personen op een bemanning van 22, dat is 9,52% zegt het rekenmachientje. En gezien hun functie
zal hun impact op het dagelijks leven en de werking van het schip wel wat groter geweest zijn dan 9% en centiemen.

Ik hoop voor de Gibbe dat hij rap een soortement van evenwicht hervindt. 't Is me gelijk hoe en met wie. That's beyond my control.
In dat hij in zijn emotionele chaos potverdekke niet vergeten is onze brieven te posten in België!

Daarméé was het feestje van Marta zo'n succes. Dat was pure decompressie voor het collectief.
Waar een babbeltje al niet goed voor is. 'k Heb een iets klaardere kijk nu. Ik merk het verschil in sfeer met vorige week niet.
Misschien waren we nog maar te kort aan boord om veel te snappen van de onderliggende stromingen. 'k Heb daar tijd voor nodig.
LM ook, maar minder dan ik, denk ik. -en daarbij, ik breng genoeg van thuis mee om me in 'in stilte bezig' te houden.

Ow, ik bedenk ineens dan ze van geluk mochten spreken dat TomV niet meer aan boord was. Hij en Rébo zijn gevallen van
chronische testosteron-encefalitis. Die twee op dezelfde verdieping, met BJ als capt. Die patroneerde die houding dan nog zo goed als hij kon.
En tel daarbij AO, de geflipte kok. Frísse sfeer moet dat hier geweest zijn. -tekst 218, over de kip-curry, maar er was meer met dat vent hoor!

Vannacht komen we toe in Dumai. 'k Ben benieuwd of we aan de wal zullen kunnen of mogen, of er tijd zal zijn, of dit, of dat, of, of, of,
en of er post zal zijn, of heeft de Franse rederij het ganse pak ineens naar Singapore gestuurd? Er staat maar één vraagteken op het klavier,
maar als ik die toets lang genoeg ingedrukt hou, krijg ik genoeg vraagtekens, kijk maar : ?????????????????????????????????????????????
Bladzijdes kan ik daar mee vullen, genoeg voor een leven lang. Maar dat zou zonde zijn van de inkt, want inkt pollueert. Ook dat nog.

De Singapore-Passage wordt door capt DM nogal serieus opgevat. Veel serieuzer met capt PM en capt BJ. Een totaal andere sfeer.
Er is die dag ook geen avondbijeenkomst geweest. Nu begon de passage wel op 18h ook, hoogstwaarschijnlijk ligt het daaraan.
En de oefeningen aan de lifeboat worden ook serieuzer opgevat. Met de chrono erbij. Professioneel.

La Castafiore (de vrouw van cheng LdG) vindt capt DM 'une crème'. Maske, dacht ik bij mezelf, capt DM staat al 15 jaar onafgebroken op
mijn top 3 van kapteins. En ik heb genoeg vergelijkingsmateriaal. Op dat punt zijn gij en ik het danig eens. Op dat punt.
Vanmorgen bracht ze een mapje CD's terug. Haar man, de baas van mijn man, draagt ook liever geen gloednieuwe overalls.
(Ha, tiens, hebt gij ook zo'n man?) En voor ik het wist stond ze weer te kletsen tot mijn enkels er pijn van deden.
Zij zijn aan het verbouwen, wij aan het bouwen, kortom : de zakken cement lagen hier in de alleyway en zoiets schept een band natuurlijk.
En haar haar groeit ook zo snel aan boord. -natuurlijk, aan boord zit geen kalk in het water, men kan het haar wassen met een stukje zeep.
Maar kleinkinderen heb ik niet. 'k Ken wel mensen die er hebben. Mijn bloedeigen moeder bvb, en enkele schoonzussen. Telt dat mee?

La Castafiore doet wel heel lief, maar het probleem is dat het merendeel van haar bezigheden haar gedachten niet bezig houden, en
dan nemen gedachten de vrije loop natuurlijk. Zo zijn ze. Rare beesten, bij tijd en wijle. Breien en tapijt knopen gaan automatisch, zonder
bij na te denken, of toch maar af en toe. Resultaat: volop tijd om te piekeren.
Of om te dutten, en dan maar proesten over de tijd van de dut. Tja.
Of om her en der op het schip te gaan staan kletsen bij mensen die aan het werk zijn.

Strijken, ook zoiets. Als ik veel werk heb kan ik tijdens het strijken alles rustig overdenken. En bij elke ingeving naar de laptop springen
terwijl het ijzer een gat in het rokske brandt, het smoke-alarm in gang schiet en de blusploeg hijgend de cabine binnenstormt.
Zo heb ik dan weer iets om over te schrijven en is de cirkel rond.
Maar als ge niks te overdenken hebt, dan nemen de gedachten de vrije loop en dan begint het piekeren.
Want het brein blijft wel aan het werk hè, die glucose moeten opgebruikt worden. Wééral een vorm van erfzonde.

Tiens, het is al enkele dagen geleden dat choff Diga nog eens een sterk verhaal verteld heeft. 'k Zal hem vanavond eens op zijn praatstoel
helpen zie. Niet dat hij daar echt hulp bij nodig heeft. Wanneer drie mensen bijeen zijn, is dat voor hem al publiek en komt hij op dreef.
Een tijdje geleden beschreef hij iemand, hij noemde de naam niet. Het verhaal speelde op schip 25 en het ging over een stuurman.
Nu had Diga die stuurman zó raak beschreven dat ik bij het begin van de derde zin wist over wie het ging.
'k Schiet in een lach. Hij kijkt op van zijn bord. 'k Vraag:
"Is zijn familienaam een biermerk?" Diga knikt.
"Een blauw met wit etiket?" Diga knikt.
"Wie?" vroeg LM zachtjes.
'k Deed teken dat ik het straks, boven in de cabine wel zou zeggen, want ik wou niet fezelen aan tafel. Maar het was niet meer nodig
want aan de andere tafel has Diga de  naam al luidop vrijgegeven. En aan die stuurman het ik in '95 al genoeg papier en inkt besteed,
da's dus ook niet meer nodig. -tekst 175, over hoestsiroop

Madredeus staat hier nog eens op, voor de verandering. LM heeft deze CD vorig jaar gekozen voor zijn verjaardag.
Verslijten CD's? Aub niet! https://www.youtube.com/watch?v=vHusWEy6q_s&list=PL1E70A52C4502E53F&index=6&t=0s , 04min41, https://nl.wikipedia.org/wiki/Madredeus

1997-05-29 ~ Dumai

Dumai, da's waar die fietstaxi's zijn. Waar ik vorig contract met Lucien en Pascal een namiddag ging boodschappen doen.
We zijn aan het binnenvaren. Een uur of vijf gaat dat duren. LM heeft zojuist geveld dat we om 11h20 eten, eerste service.

Gaan strijken. De 100% katoenen hemdjes doen het fantastisch. Het is een plezier LM te zien rondlopen in die juichende kleurtjes.
Of is het omdat ik weet dat het puur katoen is? Hij zweet nog evenveel, maar zijn huid krijgt nu te minste lucht. Jammer dat het
toerental van de zwiercyclus niet kan gezegeld worden. 'k Moet de hemdjes binnenstebuiten draaien, met de knoopjes dicht, want
er komen slijtstrepen op de stof van het straf zwieren. 'k Ben dat al twee keer vergeten en dat is een beetje te zien aan twee van de hemdjes.

'k Ben eens aan deck gaan kijken. Slopend heet weeral. En dan zitten we nog op 't water. Wat moet dat aan land zijn.

Ziezo, dat was het voor vandaag. Tot schrijves.