1997-06-20 ~ op anker, Borneo

Hallo Belgen in het Binnenland.
Gisteren heeft capt DM ons een kopie van een telex uit de archieven laten zien, vorige zomer ontvangen uit Kuala Lumpur, Maleisië.
Die telex kwam van het Piracy Reporting Centre.  https://nl.wikipedia.org/wiki/International_Maritime_Bureau
Soms is het avonduurtje echt een werkvergadering hoor of een info-markt. Daar zorgt capt DM wel voor.

Schepen worden gewaarschuwd voor piraten in specifieke regio's en iedereen wordt verzocht waakzaam te zijn.
Daarom is nu dubbele wacht op de brug. Dwz dat er nu twéé matrozen ipv één mee wacht lopen met de stuurman van wacht,
de ene aan stuurboord en de andere aan bakboord. Ze staan buiten op de wing en hebben een schuilhokje voor als het regent.
En elke nacht gaan nog altijd de buitendeuren op slot. Dat is tegen de regels van de safety, maar oké volgens de instructies van de security.
Snapt ge? Ik wel.
Safety zegt : alle vluchtwegen moeten ten allen tijde vrij gehouden worden.
Security zegt : alle buitendeuren op slot tijdens de nacht in piratengebieden.
Gelukkig zijn deze sloten draaidingen, van binnenuit is er geen sleutel nodig en kunnen we naar buiten in geval van brand of aanvaring,
of andere malheuren.

Vorige zomer is in Santan (Borneo) een schip beroofd geweest. Die periode waren wij hier ook in de buurt. Op dat ander schip hebben ze
reservestukken van het machien gestolen. 't Zwaar spul dus. En één aanval is verijdeld geweest dank zij de waakzaamheid van de bemanning.

Alle aanvallen of pogingen moeten gemeld worden aan Kuala Lumpur (Maleisië), daar houden ze de stand van zaken bij (scores?) en
brengen de gebeurtenissen in kaart alsook de manier van werken. Very well, maar wat kunnen wij ondertussen doen, hier in Borneo,
ongewapend en ver van alle niet-corrupte autoriteiten?
Jammer dat we geen kalashnikovs aan boord hebben zoals op schip 25. Gesteld dat iemand zou weten hoe zo'n ding werkt.
Alhoewel, kindsoldaten soldaten kunnen er mee overweg, dan kan een kalashnikov onmogelijk zwaar wegen of moeilijk te bedienen zijn.

1997-06-21 ~ op anker, Borneo

Gaan we nu aan de boei of blijven we hier nog wat liggen dobberen op anker? Sinds deze voormiddag zijn de autoriteiten aan boord.
Immigratie en douane, havendiensten en andere bedelaars in uniform.

Vanmiddag kwam een autoriteit met mijn internationaal paspoort de mess in. LM en ik zaten daar alleen, we waren wat vroeg.
Het ging over de verlenging die ik twee jaar tevoren op het consulaat in Bergen (Noorwegen) gekregen had.
Peeke moest laten zien dat hij kon lezen. De datums in alle geval. Daarbij richtte hij zich tot LM, alsof LM, terwijl hij aan het eten is,
uit het hoofd weet wat in een paspoort staat dat hem ondersteboven voorgehouden wordt.

'k Was recht gestaan, zo was ik ongeveer een hoofd groter dan de Borneoot en las over zijn schouder alle antwoorden op de vragen die hij
aan LM stelde. Datums gewoon aflezen, date of issue, extension en expiry date. Moeilijk hoor. LM hield zijn ogen op zijn bord en at verder.
De Borneoot bleef zich tot LM richten, terwijl mijn dierbare zijn aandacht voor zijn middagmaal nodig had.
Mogen mannen in Borneo geen vrouwen aanspreken? Zijn ze het niet het gewoon dat een vrouw kan lezen? Of mondig is?

Hij kon natuurlijk niet weten dat LM aan tafel komt om te éten, en dat men hem dat niet moet lastig vallen met documenten die iemand
anders aanbelangen. Een paspoort is een persoonsgebonden document en dan zou de persoon in kwestie wel antwoorden. Zo is dat.

Drie minuten later staat dat vent van gewicht opnieuw in de mess en toont het paspoort van Colette. Wacht efkes ... hij heeft
een bemanningslijst ter beschikking en in het shipsoffice zijn de mensen aanwezig die hem op zijn vragen kunnen antwoorden. Wat kwam hij
dan weer in de mess staan doen? Dacht hij dat LM twéé vrouwen heeft? "Chief Engineer's Wife" zeiden wij. Hij wou haar zien.
Lap, op de foto staat ze met lang haar en nu heeft ze een kort kapsel. Sebiet gaat het dáárover, dacht ik.
Wij naar de derde verdieping. Ik ben hem efkes voor gegaan, vooral om te zien of de cheng in zijn cabine was, want ik wou dat gluiperdje
niet in zijn eentje op het verdiep hebben. Iedereen was nog aan het werk en het verdiep was zo goed als leeg.
Cheng LdG was aanwezig, Colette ook, dus ik weer naar de mess. Ondertussen was mijn eten koud. Dat zal me leren beleefd te zijn.

Iets later komen zij aan tafel: dat paspoort was maar een excuus voor gebedel. 'k Had het potverdekke moeten weten, ik had hen naar
beneden moeten vragen per telefoon, ik had het ventje nooit naar het woonverdiep mogen leiden. Dwaze³, domme³ m, is het
de eerste keer dat ge in Borneo komt? Nu had ik zelf zo een van dat soort mensen naar het woonverdiep gebracht! Dom-dom-dom!
Wat Cheng en Colette vertelden:
het vent was niet aan de deur, in de alleyway, blijven staan, hij was direct de cabine binnen gestapt (zonder zijn schoenen uit te doen)
en liet zijn ogen rondgaan alsof hij daar maar iets uit te kiezen had. De cheng is twee koppen groter en heeft een nogal imposant figuur,
zo werd de gluiperd zacht doch beslist de cabine uit gedwongen. Hij stond er dadelijk terug om te vragen waar de trap was, de 'staircase'.
(Jaja, kom zeg, dat was gewoon een terugkeer op zijn stappen om een tweede poging te ondernemen).
De cheng dwingt hem tot aan de deur van de trapkast, ongeveer vier meter verder rechtdoor. 'STAIRCASE', 't staat er op geschreven!
In die paar stappen tijd zag de worm toch de kans om naar 'presents' te vragen. Hij moest cadeaus hebben 'voor zijn baas' (?)
Marlboro en/of Johnny Walker, wil dat zeggen. -achteraf bekeken vraag ik me af hoe die worm met twee paspoorten het office heeft kunnen verlaten
"Presents? Ask Captain" had cheng LdG geantwoord.
Mogelijk had capt DM hem al afgewimpeld? Of had hij hem gezegd te wachten tot alles afgehandeld was. Want op dat ogenblik was capt DM
nog bezig in het office met andere Borneoten van andere diensten. Dus dat gedoe over die paar datums en het woord 'extension' (verlenging)
in mijn paspoort was gewoon een manoeuvre om te kunnen rondlopen en niet in het office te moeten blijven. Hij spreekt Engels en hij leest Engels.
Wat kwam hij anders doen dan rondneuzen? Viel dat efkes tegen dat wij al aan tafel zaten, dus dat de mess bemand was.

Iets voor 13h hoor ik stemmen op het verdiep. 'k Ga direct kijken. Ha, oef, ze waren daar niet alleen, capt DM was er bij. Hij opende de locker
voor de 'presents'. 'k Ben er niet blijven op staan kijken. Die wormen hebben van de wal als richtlijn meegekregen: buitenslepen wat er te halen valt.
Of zit hen dat ingebakken?  Om mottig van te worden. (Feitelijk zou ik het al gewend moeten zijn.)
Of is het een traditie, uit de tijd dat de  ontdekkingsreizigers kralen en stukjes spiegelglas meenamen om aan de stamhoofden cadeau te doen?
Wij zitten met de gebakken peren, want kralen en spiegelglas doen het al lang niet meer. En de ontdekkingsreizigers kregen tenminste iets
in ruil : drinkwater en voedselvoorraden.

Gisterenavond zijn we van ankerplaats veranderd, 'standby anker' nog maar eens. Er stond juist een goeie film op in de bar, dus ben ik blijven kijken.
Jumanji, (1995) met Robin Williams. Een avonturenfilm over een spel. Naargelang de teerlingen vallen overkomt de spelers vanalles 'in het echt'.
Een troep apen die in een keuken gaat huishouden bvb. Spectaculair, amusant en tegelijk eng, het Robin Williams-recept.
'k Heb geprobeerd het verhaal aan LM te vertellen, maar na een tijd zat ik vast. Zelf kijken is de boodschap. https://nl.wikipedia.org/wiki/Jumanji_(film) 

1997-06-22 ~ Lawi Langcam, Borneo

Volgens LM heet het hier WaliWali. Volgens mij is dat een gemakkelijkheidsoplossing, de inkorting van een naam die moeilijk te onthouden is.
Gisteren in de vooravond zijn we aan de boei gegaan. De standby verliep traag en moeizaam. Volgens capt DM was 'de wal' niet gereed en
moest het daarom zo traag gaan. Het pompen is uiteindelijk pas om 02h begonnen, we liggen hier tot maandagmorgen
en dan wéér eens op anker gedurende 4 à 5 hrs voor het reken- en papierwerk.

Rond 18h begon het licht al af te nemen en we lagen nog niet dicht genoeg bij om een duidelijke foto van de boei te nemen. Deze voormiddag
was er mist. Na het middageten zullen we nog eens gaan kijken, misschien valt er dan iets te fotograferen.

Er lopen nog altijd Borneoten aan boord rond. Waar hebben die dan geslapen? Of werken zij door tot het gedaan is? Nu ja, werken ...
De helft zijn veiligheidsagenten. Of zoiets. Die lopen zich hier te vervelen. Tijdens de standby gisteren waren ze in de CCR de schuiven en
de classeurs aan het doorsnuffelen, vertelde Colette. 'k Had daar in het voorbijgaan persies ook iets van gezien maar ik dacht dat iemand
van de deckofficieren erbij was en dus was alles oké volgens mij. Vooral omdat ze dat deden met een air of het hun goed recht was.
'k Zou beter wat minder denken en af & toe nadenken. En dan blijven staan kijken naar wat ze uitspoken.

's Avonds zijn we een toerke aan deck gaan doen. Twee van de drie slepers die hier bij ons aan de boei blijven hebben als thuishaven Singapore (?)
De grote heet Golden Lion en de kleine Pink Panther. Echt waar. 'k Hoop dat de bemanning daar niet zo klunzig is als Inspector Clouseau.

12h45: stralende zon en mooie kleuren, een oranje boei op een blauwe zee.
Misschien worden het goede foto's, drie keer de boei en een keer de manifold.

Met Marta hebben we tijdelijk onze CD's geruild. Kwestie van eens wat andere muziek te horen. De CD van de Lion King zit erbij. Nu weten
we tenminste wat Hakuna Matata wil zeggen, zoiets als 'geen zorgen maken'. Marta moet die CD eens doorgeven aan Colette, want
zij maakt zich weer zorgen over vanalles en loopt te piekeren dat het angstaanjagend wordt. Scheepskolder? Iedereen komt wel eens aan de beurt.

1997-06-27 ~ op zee

Maandag heb ik een kaartje naar Tina kunnen posten. Dat komt natuurlijk vanzeleve niet op tijd aan en óf het gaat toekomen is ook nog de vraag.
Het is een test voor de Borneo-posterijen: doen ze het of doen ze het niet? Maar er is nog fax aan boord natuurlijk.
De fax zou moeten toegekomen zijn, gisteren 15h BT.

Straks komen we nog maar eens toe in Dumai.
Cheng LdG en Colette hebben enkele dagen geleden officiële bevestiging gekregen dat ze in Yeosu afmonsteren. Dat zou rond 10/07 zijn.
Daarop is Colette aan het inpakken geslagen. Da's goed intijds hè. Ofwel houdt dat een boodschap in.
Nu, mijn inpak vorig jaar hier was ook geen succes, de voorlaatste dag aan boord, maar dat lag aan interferenties van buitenaf.
Dat is een gans ander verhaal.

Dumai dus. Waarschijnlijk vanavond heel eventjes aan de wal, naar de Seamen's Mission, gaan kijken voor boeken. Misschien ook naar de post,
als die nog mocht open zijn en verder niksni, wegens niet veel goesting. Als Kantor Pos gesloten is, morgen voormiddag dan.
Maar verder niksni, wegens evenmin geen zin.

Ziezo, blad vol, tot schrijves.