|
1998-05-04 ~ op zee, aan de Afrikaanse kust
Hííí...hààà ... hàló, -dat moet rollen voorstellen
We zwalpen. Drifting in Scheepsengels.
Zolang we vaart hadden was het rollen miniem, menselijk dus. Nu is het meer iets voor wezens met vinnen, die leven ónder water.
Boven water is elk powerloos wezen een speelgoedje van stroming of deining of wind. Of alle drie tegelijk.
Maar goed, al dat gebeweeg is toch niet te zien aan het getýýýýp. Dit was weer een roller naar de andere kant.
Capt PM heeft de veiligheidsvoorschriften laten uithangen in de alleyway en dat hebben we uit het hoofd geleerd omdat het 'Pirate Alarm' heet:
deuren op slot, niet tegenwerken wanneer het zover is, kortom dezelfde richtlijnen als in Z-O Azië maar dan op zijn Afrikaans
en dat is twee graden erger want hier hebben ze machetes. Nigeria en Liberia zijn risicolanden. Daarover heb ik al documentaires gezien op TV.
En eens een artikel gelezen over een Franse vissersboot of -vloot.
Mogelijk vanwege het Pirate Alarm zijn we niet op anker. Op drift zijn we sneller weer UNDER POWER wanneer dat nodig zou zijn.
Conclusie : lang leve het machien, en daar wordt nu actief wacht gelopen natuurlijk.
Stel u voor dat bij een aanval nog eerst anker óp moesten. En daarbij, 't is langs de ankerketting dat ze naar boven klauteren.
Levensgevaarlijk, maar ze doen het. Dus beter geen anker neerlaten.
1998-05-13 ~ Kabinda, Angola
VR-08/05 zijn we wat verder gevaren naar ankergronden en tot vanmorgen hebben we op anker gelegen. Dat was rustiger water,
we rolden minder hard. Sinds vanmorgen liggen we aan de boei. Het schip ligt nu ruwe aardolie te zuigen lijk een big. Like a very big one.
ZA-09/05 was er in de voormiddag test voor de lifeboat en of we meegingen, vroeg choff Luc. Ikke direct & altijd ja natuurlijk. Avontuur!
Buurvrouw Colette mocht niet van haar echtgenoot of wou niet, of dierf niet, of weet ik veel.
Vermits ons fototoestel het laten afweten heeft (batterij plat en geen reserve bij – mea maxima culpa) kreeg ik het apparaat van de capt mee.
'k Had begot beter gevraagd of ik zíjn batterij in óns toestel mocht gebruiken, want op het onze staat tenminste een zoom.
(en dan had ik er waarschijnlijk wel aan gedacht een reserve filmrolletje mee te nemen aan boord van de lifeboat).
'k Heb heel zijn filmke opgebruikt. Dat vond hij niks erg, hij vond het goed. Hij zal de foto's in dubbel laten afrukken en dan ... uitdelen.
Wablieft? Die prises en cadrages waarvoor ik met gevaar voor eigen leven buiten de lifeboat gaan hangen ben om toch maar in tegenlicht
de bulb van het schip en daarna de ankerketting ... om toch maar nog rap in de juiste hoek terwijl de stuurman moest verder varen ...
Die gaat capt PM na ontwikkeling UITDÉLEN? Krijg ik dan geen keuze? Ik heb er maar 3 van de 27 op het oog. Dat zijn misschien iet of wat
geslaagde foto's. De rest niet, dat zijn gewoon kiekjes. Zeker weten.
In Philadelphia ga ik lithiumbatterijen kopen, weer of geen weer. Want dat lappen ze mij niet meer.
Nu had ik reserve filmrolletjes bij maar geen reserve lithiumbatterij. Hoe dom is dat.
Die prises van vorige zaterdag krijg ik nooit, maar dan ook nooit nog voor de lens. En owee, wat als ... wat als ik die drie foto's die ik goed
vind niet krijg van de capt? Owee, wat als hij mij die stomme algemene zichten geeft? Voilà, 'k heb weer iets om over te jammeren.
ZO-10/05 was het de verjaardag van capt PM. Toen heb ik hem regelrecht gevraagd of ik zijn batterij mocht lenen.
In feite is het de batterij van de fototoestel van het schip. Nu ben ik zeker dat de negatieven van ons zullen zijn -die redenering snap ik niet
en de afdrukken kan ik genereus uitdelen, mild rondstrooien en desgewenst thuis laten bijmaken en dan opsturen naar gegadigden.
Het was hier met dagen om te smelten. De letters op het scherm dropen naar beneden van regel één tot in de statusbalk. Lach niet.
Dit zwart-wit laptopje -Compaq- heeft misschien geen status, maar het hééft wel vanalles. Interface! Waaronder en onder andere een statusbalk.
Hitte : de airco van dit schip doet het maar zozo. Niet omdat er iets aan schort, maar omdat ze maar één koeler heeft
voor bakboord én voor stuurboord, en dat is een te lage capaciteit voor dit schip. Zuinigheid. Hyundai weet wat goedkoop leveren is aan de grote baas.
Dhr Grote Baas zit ondertussen in de frisse koelte te overdenken waar hij nóg goedkopere schepen (en werkkrachten) kan vandaan halen.
Zijn fris comfort ginder wordt bekostigd met wat hier aan boord bespaard wordt op afkoeling voor mensen die in tropische omstandigheden werken.
Maar dit geheel terzijde natuurlijk.
LM heeft al één keer last gehad van prickly heat, dat is een over-activering van de zweetkliertjes door overdadig zweten. Huid geïrriteerd,
elke wrijving met textiel is een marteling. Eén oplossing : in geboortepak op bed blijven liggen, in de frisse koelte, met de juiste talk op de
geïrriteerde plekken. De juiste talk is aan boord, de rest is wensdenken. Want wie mag hier blijven liggen wanneer er werk te doen is?
Het is al genezen, maar bij gebrek aan voldoende koelte op tijd en stond is het een kwestie van uren eer die prikcly heat herbegint hoor.
Gelukkig hebben we deze keer 2de stuur Pevala die de apotheek werkelijk kent en serieus begaan is met het lijfelijk welzijn van de mensen.
Want we hebben al schabouwelijk en erger meegemaakt hè, met 'een zekere' drie jaar geleden 8hrs moeten wachten op hoestsiroop. -tekst 175
Deze 2de stuur is zó een schandere. Hij snapt tenminste dat tijd een rol speelt, dat een uur een verschil kan maken.
Zijn vader is huisarts. Dat verklaart waarschijnlijk zijn bereidheid om direct het nodige te gaan halen, ook al is dat vier verdiepen lager.
Nu bleek dat die 'een zekere' een goede vriend was van Pevala. Wat een geluk dat ik zo af en toe intijds mijn mond hou wanneer
er op los geroddeld wordt, ik had al wel verteld over die verergerde situatie van toen na 8hrs zonder medicijn, maar ik had er (nog) niet de naam van
de 2de stuur in kwestie bij vermeld. Heb ik misschien een goede engelbewaarder die mij behoedt voor domme praat?
Och nee, dat wezen werd allang teruggefloten door zijn oppercoach daar boven.
Hoogstwaarschijnlijk houdt nu iemand van Neptunus zijn grondpersoneel zich met mijn geklungel bezig.
Maar het geeft evengoed een veilig gevoel hoor, een wezen dat waakt.
Wat valt er zo nog te vertellen. Efkes kijken waar ik vorige brief gebleven was. Een ogenblikje aub ... en hier volgt dan
een muziekje om de lezer het wachten te veraangenamen. Met de elektronische post en online komt dat allemaal nog.
LM schuift dan Metallica in uw luidsprekers. Men weze gewaarschuwd.
Enkele dagen geleden zou capt PM een aankondiging doen tijdens de avondvergadering. Cheng LdG was er nog niet,
dus moesten we nog efkes wachten. Pevala moest naar de brug gaan aflossen want het was tijd. Wacht nog efkes, zei choff Luc.
Dat zou een serieuze aankondiging worden als een choff er een aflossing op de brug voor uitstelde. Enkele minuten later waren de cheng & Colette er
en kon capt PM zijn speech doen. Hij had de namen van de vervangers ontvangen. Begin juni wordt hier namelijk vervangen.
Voor degenen die afmonsteren is dat het minste van hun zorgen, wie hen vervangt. Maar wanneer de naam van de vervanger bekend is
betekent het tenminste dát ze vervangen worden en naar huis mogen. Daar gaat het over. -achteraf bekeken moest dat niet zo pompeus gebeuren
Wie vervangt choff Luc : Pevala, hij wordt de volgende chief officer. Hij heeft het tikket en ook de promotie van 1ste stuurman, dus dat is dik oké.
In feite was dat al van in het begin zo voorzien door de rederij, Pevala lost Luc af.
Daarna was er plots een wijziging gekomen in de plannen van Pevala, maar niet in die van de rederij. Die jongen heeft hier twee dagen zeer nerveus
en verschrikkelijk opgewonden rondgelopen. Nu gaat het beter met hem. Hij heeft naar huis gebeld en ze hebben daar een en ander kunnen regelen.
Het ging over de aankoop van een appartement. Zijn handtekening moet op de nodige papieren worden gezet,
en per fax is een handtekening niet geldig ... enz, het komt me bekend voor, waar hebben we dat nog gehoord. Maar het is nu in orde.
1998-05-14
In Kabinda (Angola) heeft het laden minder dan 24hrs geduurd. Nu varen we naar Congo, de rest gaan laden.
Daar zouden we vandaag nog toekomen.
Gisterenavond zat hier een Nederlandse meneer aan de bar. Ladingmeester of zo.
Ik vroeg hem of de Angolese postdiensten betrouwbaar waren.
Absoluut niet, zei die brave meneer (owee, en ik heb hier brief n°2 afgegeven, in vijfvoud), tenzij u de post met de agent meegeeft,
want de scheepsagenturen hebben hun eigen kanalen: koerierdiensten allerlei. OEF! Dankuwel voor die informatie meneer.
En in Congo valt helemaal niks te posten, zeiden ze hier aan boord. Dus niet. Jammer, ik had ulle graag brieven
met Congoleze postzegels bezorgd. Maar hebben ze daar feitelijk nog postzegels? Of opnieuw postzegels?
Nu verder over de vervangers : twee van hen kennen we van op vorig schip. Phika vervangt Pevala als 2de stuur,
voorlopig, want Phika heeft nu zijn promotie als 1ste stuur. Dean is nu 3de mec en komt hier Tom vervangen.
Van de nieuwe capt en de nieuwe cheng is de naam gezegd geweest maar die zei ons niks, noch LM, noch mij.
En 23/05 houden we barbecue, capt PM heeft het beloofd. Als het weer het toelaat natuurlijk.
Volgens de nieuwsberichten is het in België al een paar dagen 30°C. Da's goed zei LM, het is dan veel te warm om iets te doen en dan
kunnen ze allemaal een brief schrijven naar ons. Zo, ge weet het hè. Geen warmte ontwikkelen, dus blijven stilzitten en frisse brieven
schrijven naar ons. Zegt LM. En ik zeg dat ook.
Mogelijk heb ik ook last van de warmte. Niet op letten, binnen een paar dagen gaat dat over in gewone tropengekte.
Straks ga ik wat strijken, dan weet ik tenminste waarom ik het lastig heb.
20h20: ikke niks gestreken vandaag? Bij dit weer is dat puur masochisme zei LM. Machtig fijn, zo'n begrijpende echtgenoot.
Hoe zijn de gestreken hemdjes dan op de klerenhangers geraakt zijn? Door puur masochisme.
Op dit uur is het een ietske koeler, maar ik ga niet ineens plotsklaps de rest beginnen strijken. Het nodige was voor vandaag al voldoende.
Ondertussen zijn we in Congo, een wingewest van de Verenigde Staten. 'k Lach me een kriek, de USA zal hier nu aan de touwtjes trekken
en wij Belgen hebben geeneens nog verantwoording af te leggen voor de verkleutering die 'onze' missiezuster & -paters, praters en ander
Rooms zalvend gepeupel hier veroorzaakt hebben. Het is voorbij. En lang leve Kabila, want hij heeft het Engels uitgeroepen tot voertaal.
Maar het is niet over. Geen kat spreekt Engels hier in Congo, laat staan een ex-Zaïrees, zijnde nu een Congolees.
Einde Mobutu : 'Nous sommes la Nouvelle Génération" zei José heel opgetogen op schip 24 of 26. En hij geloofde dat ook want in zijn land
is omzeggens geen persvrijheid, hoe kon hij dan met zijn 25 jaar weten wat er de afgelopen eeuw gebeurd is ivm met neo-kolonisatie.
Nu Kabila : 'Nous sommes les jeunes neveux de l'Afrique' is de nieuwe slogan. Eh ... is dit Engels?
Waar zou José nu zitten? Hij was toen wel heel gretig om Engels te leren maar dat had zeer weinig te maken met Zaïre, dat had meer te
maken met internationale paraatheid. Kopeljé (de elektrieker op het vermaledijde schip 25, Russische Jood, eindelijk in Israël geraakt),
hij had dat ook. Zéér sterk. Misschien niet meer voor hemzelf maar voor zijn kinderen en voor die van zijn broer.
Engels leren! Dat was dringend en dwingend.
De term 'internationale paraatheid' komt van James Michener. Het concept staat heel duidelijk beschreven in zijn boek De Bron.
Toen we deze avond naar de mess stapten zagen we door de open deur van het ship's office een Zaïrees staan, in beige gekleed.
Alleen was dit geen kaki uniform, het was een beige pyjama. Hij droeg die bij wijze van uniform. Schrijnend.
Heel de distributie ligt hier plat. De mensen hebben waarschijnlijk amper te eten, dat lezen we thuis in de kranten. En dan hier, ineens,
iemand die wel in het beige gaat werken maar het is geen uniform, het is een pyjama. En dan geeneens een katoenen maar een synthetische,
veel te warm en totaal onbruikbaar in dit klimaat. Maar toch beige! Dus bijna kaki. Schrijnend. We hebben 'Bonsoir Monsieur' geknikt.
Ons scheepstenueke van de textielketen leek plots gênant-goed gekleed. Had ik gekund ik had ook een pyjama aangetrokken.
Ziet iemand van ons zich in een werksituatie in pyjama? Nee, daar gaan juist een aantal nachtmerries over, in onze opgefokte wereld.
Al wat ik de afgelopen jaren gelezen en herkauwd heb was ineens duidelijk, door die ene meneer in beige, in kaki, in pyjama maar waardig.
Heb ik al verteld over ons 'voorhang'? Awel, ons deurgordijn is een lap jute van een rol afdichtingsmateriaal. LM heeft het ophangsysteem gemaakt.
De bovenkant van de jute heb ik omgezoomd en er brede lussen voor de ophang aan genaaid. Het probleem: de jute is grof geweven dus doorzichtig.
Daar moest iets op gevonden worden. Met whist (poetskatoen, draadoverschot van weverijen) ben ik
op ooghoogte stroken & strengen door de jute aan het trekken, in tinten van blauw en wit. Wolken-, lucht- en water-kleuren.
Met een maasnaald was de spreng wat te dun en te petieterig. Zo ben ik over een half jaar nog altijd bezig.
Een dikkere streng en met de paperclip dan maar. Een beetje wringen en het gaat. Nu raakt het misschien ooit wel eens af.
Ondertussen hangt het al op hoor, maar de afwerking is 'in progress'. De stook op ooghoogte is een soort wandtapijt aan het worden.
Deze voormiddag ging ik koffie en suiker halen in de keuken. -gebruikte ik toen nog suiker? foei!
Beneden op deck A duw ik de deur van de staircase open en zie in het ship's office iets van een luipaard liggen?
Enkel het vel. Waar het luipaard nu is weet ik niet.
Efkes de CCR binnen gestapt om aan choff Luc te vragen of hij wist dat daar een grote kat lag. Hij wist het.
"Dat vel kost 150 USD en de ouwe is in alle staten."
"Vindt hij dat duur?"
"Nee. Maar hij is voor de dieren. En als het een beschermd beest is mogen we die huid zelfs niet aan boord hebben."
'k Ben die huid eens van dichtbij gaan bekijken: opgerold en keihard. Als ze niet snel juist behandeld wordt breekt ze.
Voor 150 USD moet zo'n dier dus dood ... Congo. Geraak er maar aan uit.
|
