1998-05-24 ~ op zee 

LM zijn bureau staat op een meter-en-nog-wat van mijn typtafeltje. Als ik een potlood gebruik en me half-recht zet, kan ik net tot aan zijn schouder.
Liefst een potlood dat scherp geslepen is, dan reageert hij sneller. Probeer hem maar eens iets te vragen wanneer hij in zijn lectuur verdiept is.
Met een bic of een stift geraak ik er niet. Potlood. Scherp geslepen, maar niet te vaak scherpen of het wordt te kort, en dan zijn we weer naar af.

Gisteren was dus die barbecue. 'k Sta daar braafjes een sigaret te roken, in afwachting dat het vuur stopt met vlammen en de houtskooltjes
willen beginnen gloeien. Naar mijn bescheiden mening zou dat nog  flink wat duren. Ineens zegt LM dat er op de wing niet mag gerookt worden,
enkel binnen op de brug. Ik kijk eens naar de vlammen van de barbecue, kijk eens naar LM en ga dan om helemaal zeker te zijn dat Den Dierbare
mij niet voor het lapje houdt, het toch maar eens vragen aan ons hoogste gezag, capt PM.

Die kijkt eens naar de vlammen van de barbecue, zegt iets van 'eh ...?' En ikke weer naar LM. (capt PM is een niet-roker)
Waar ging het over:
ik gaf het slecht voorbeeld. Een peuk die men denkt overboord te flippen zou met de wind wel eens op het maindeck (beneden) kunnen belanden.
En daar staan ontluchtings- en ventilatie-dingen, daar hangen dampen en walmen.
Dampen en walmen kunnen mogelijk ontvlammen door een peuk. De mensen waren daar al een uur aan het roken, maar LM had gelijk.
Het schip is een tanker hè. En als ex-roker weet LM meer over rokers dan capt PM die een niet-roker is.
De peuken waren potentieel gevaarlijker dan de barbecue zelf.

Enkele dagen tevoren deed ik nogal opgetogen over de barbecue. Tom wist mijn enthousiasme vrij snel te temperen: de Filipijnen wachten niet tot
het hout houtskool wordt. Zij beginnen het vlees er al op te leggen terwijl het vuur nog vollop vlamt en zodoende verkoolt het vlees in die volle vlam.
Dat klonk bekend, in België heet zoiets barbeknoeien.
'k Dacht halvelings dat het zo'n vaart niet zou lopen. Dat was wensdenken natuurlijk, wééral.

Vermits de vlammen nog te hoog opsloegen en het vlees lag te verkolen (écht zwart) werden de vlammen gedoofd.
Er was niet direct water bij de hand, met een paar kletsen bier uit een blik dan maar. Zo vlamt het houtskool niet meer, dat ziet iedereen. Okay!
Tegelijk neemt de temperatuur van de houtskool af. Rooster daarop nu eens een bleu ...
LM heeft gewacht tot de Filipijnen hun eerste zwartgeblakerde ijvers voorbij waren. Zijn bleu was bleu en zelfs warm vanbinnen,
tot groot genoegen van hemzelf, van mij en van ch.kok Benjie die zijn vleesvork niet uit handen wou geven. Onder geen beding. Erekwestie.
Nog liever blussen met zijn bloedeigen pint. Álles voor de job newaar.

Na het eten werd er zo'n beetje gedanst. Een kringetje mensen en in het midden moest iemand zijn kunstjes vertonen.
Niet direct een volledige kozakkenchoreografie, het ging wat meer houterig. Eerder stappend dansen. Vlado (4^de mec) hield tijdens zijn stapdansbeurt
telkens zijn short vast, met twee handen. Waarom vroeg LM zich af. Misschien elastiek kapot, dacht ik.
Omdat 'ze' anders zijn short naar beneden trekken, zei Vlado.
Dat was rap opgelost. Ik ga naar de cabine en neem daar een paar bretellen. Vlado nam die zeer gracieus aan, liet ze zich aanpassen en
stak zelfs één knijper op de zoom van zijn bermuda. Toen was het plaatje compleet vooral omdat hij zijn frou uit zijn ogen houdt met een elastiekje.
Daardoor heeft hij een kleine yucca vooraan op zijn hoofd staan. En zonder dat lijkt hij al op een ontwerp van Jim Henson. -ontwerper van de Muppets
En maar dansen. Hij kreeg telkens een staande ovatie. We stonden toch al recht.

Enkele dagen geleden had hij aan Colette en mij gevraagd (in gebarentaal want wij speken geen van beiden Kroatisch) of wij soms
haarschuivertjes bij hadden voor zijn frou. Nee, jammer, geen van ons beiden heeft dat bij. Met een elastiekje dan maar. Ook mooi.

         Achteraf bekeken vind ik het maar goed dat hij geen haarschuivertjes gebruikt heeft. Ze werden ook haarspeldjes genoemd.
         Die schuivertjes schuiven namelijk al eens weg. In vervlogen tijden zag men al eens een haarspeldje op de vloer liggen, of buiten op de stoep.
         Stel u voor dat ze beneden een machinerij aan het demonteren zijn voor de onderhoudsbeurt (demonteren = open gooien, in Goed Scheeps) en
         zo'n schuifspeldje verdwijnt in de machinerij zonder dat iemand iets gemerkt heeft. Wat gebeurt er dan, wat draait er dan allemaal kapot?
         En van welke omvang is dan de schade, die kan enorm zijn, want die gaat in cascade.
         Het ene maakt het andere kapot, en het volgende en het volgende ... tot het schip stil valt. LM heeft dat al meegemaakt.
         Dat is mee een van de redenen dat whist uit de machineruimte geband werd, geen ongewenste 'body' in een van de machinerijen!
         (whist is poetskatoen, draadafval van spinnerijen en weverijen.)

De barbecue was vrij vroeg afgelopen. We hebben mee de keukenspullen naar beneden gedragen en dat was het dan. Toen ik de keuken
uitging zei Roderick -Filipijnse steward- ineens "Goede Avond". 'k Moet nogal ogen getrokken hebben. "Tot morgen" zei hij daarop.
Jamaar hélahola, waar heeft dat poppejanneke die Nederlandse woorden geleerd? Van zijn vorige chef, den Dilo waarschijnlijk.
Maar goed, hij was zeer opgetogen dat ik zo verbaasd was. Daarop heb ik 'tot morgen' geleerd in een van de 172 Filipijnse talen, de groet
heeft ongeveer zes lettergrepen en een kwartier later was ik die uitdrukking al weer kwijt. Er is geen enkele aansluiting bij een mij bekende taal.

Vandaag is het zondag, LM is vrij in de namiddag. Om 11h45 kwam hij boven met de Toshiba onder de arm en met een VERHAAL!
Er zit een virus in de Toshiba. Cheng LdG is in alle staten  en ik kreeg op slag buikpijn van de schrik: een virus? Hierre? Hoe kan zoiets,
we hebben geen contact met de buitenwereld! (Eerst wat blijven rechtstaan, dan gaat die buikpijn misschien vanzelf weg.)
Na een beetje gedenk en wat datums vergelijken meen ik te weten door welke spelerij die vieze virus (Ripper heet hij) er in geraakt is.
Daar moet een mens geen Agatha Christie voor zijn hoor. Voor de zekerheid heb ik alles nog eens opgezocht en ik zat er niet ver naast.
Er zijn maar twee mogelijkheden:
punt 1/ Loading and running infected software.
punt 2/ Booting up with een infected floppy.
Dat is exact wat er gebeurd is, en vooral : in die volgorde. 

1/ Loading and running infected software : op 20/05 krijgen we de Toshiba terug van de elektrieker.
De elektrieker en de 2^de mec (LM) delen de laptop van het schip voor het bijwerken van hun werkboek.
Bij het opstarten van de Toshiba zag ik plots een foto geïnstalleerd staan. 'The Dreamteam' noemen ze zichzelf. Die foto had ik beneden
in het ship's office op de scherm van de desktop al eens zien staan: een vijftal mannen onder wie
capt PM, cheng LdG, nog twee mensen en Tom voor de gevel van een Koreaanse tempel.
Of Tom die foto er op gezet heeft (loading) met de toestemming van iemand of op eigen initiatief zullen we nooit weten,
maar hij is wél degene die een virusinfectie in de laptop gebracht heeft.
Het feit is : hij had er gvd met zijn poten moeten afblijven. De Toshiba is werkmateriaal van de elektrieker en de 2^de mec en verder niemand.

In elk geval, ik had die avond teveel tijd verloren naar mijn zin, telkens wachten tot die stomme foto van het scherm wilde verdwijnen.
Ik zet na gedane arbeid een kopie op twee diskettes en plaats daarna de Toshiba bij de deur van Tom,
met een briefje erbij of hij die foto er af wil halen, aangezien het opslagruimte inneemt op C: en alle ruimte is nodig voor de werkboeken,
en ook omdat het tegen de instructies van de cheng is.

Die twee diskettes had ik dus al geïnfecteerd, maar dat wist ik toen nog niet, ik had ze die avond niet opnieuw open gehad. Waarom zou ik.
En op de koop toe, geloof het of niet, op de Toshiba stond geeneens een virus-detector geïnstalleerd. Sinds deze voormiddag nu wel.
Mijn argument over opslagruimte sloeg nergens op, aangezien er nog zo'n 240 Mb vrij is. -eh, toen werd er nog in Megabytes geteld, in 1998
'k Had beter iets gezegd over tijdverlies. Maar goed, het was pas tijdens het middageten dat ik zag dat ik het verkeerde argument gebruikt had.
Besmuikt gesmirk dat wel, maar uitleg geven niet. Tenzij een uitleg die begint met 'Ja, maar ...'. Steek met zo'n iemand als Tom in zee.
De Dreamteam-foto was er ondertussen afgehaald en enkele dagen later krijg ik de Toshiba opnieuw in handen om opschriften te maken die
bij de auxiliary boilers moeten komen. Nu stond er een screensaver 'Sorry'. Ochotochottekes toch. Géén spelerij had de cheng gezegd!

De opschriften voor bij de auxiliary boilers maakte ik op C: en aangezien dit een eenmalig jobke was heb ik niks opgeslagen op de diskettes.
Daardoor had ik nog altijd niet gemerkt dat ze geïnfecteerd waren. 'k Had ze sinds de laatste aanvulling van het werkboek niet meer nodig gehad.

In de tussenliggende dagen had de elektrieker zelf ook verder gewerkt op de Toshiba. Hij geeft zijn diskette, de copy A: af aan cheng LdG
en op diens desktop begint plots een alarm te flikkeren. Want op de desktop van de cheng staat wél een antivirus programma, Norton.
Grote Computer,
Groot Alarm,
Grote Baas Zéér Boos.

Ziezo, we zijn aan punt 2, opstarten via een diskette
2/ Booting up with een infected floppy, waardoor cheng LdG dus dat alarm kreeg. Volgens LM was een paar minuten later beneden het kot
te klein (de machineruimte). -ja, cheng LdG kon op zeldzame momenten wel zeer explosief reageren, misschien nodig ook, tekst 244
Hierboven probeer ik LM zijn drie werkdiskettes en jawel, twee van de drie geven alarm. Toen was hier ook het kot te klein,
secretaresse Zéér Boos, maar dan in alle stilte.  
Die Toshiba is een werktuig voor de elektrieker en de 2^de mec en alle anderen worden verzocht daar met hun spelerij en tengels af te blijven,
zelfs en voorál wanneer met Tom heet. Temeer : Tom wéét dat het een wankele installatie is op de Toshiba. Hij heeft ze zelf mee helpen verknallen,
ergens in de  tweede helft van april. Op 19/04, zie brief n°2 -tekst 252- Bon, 'k heb de diskettes opnieuw geformatteerd, dat was een idee van LM.
Al goed, want zelf kon ik niet meer nadenken van koleire, alles zag wit voor mijn ogen. Door te formatteren werden de diskettes volledig 'ontsmet'. (?)
Zijn werk-bestanden heb ik van C: opnieuw naar A: gekopieerd en het antivirusprogramma geeft voor niks nog alarm.
Met alle dank aan het protectieprogramma Norton.

Het is opgelost. Maar voor hoe lang? Tot wanneer er opnieuw een groot ego meent zijn stempel te moeten drukken op het werkgerei van een ander.
Waarom ik dit zo in 't lang en in 't breed uitschrijf? Om het te onthouden. De datums, de opeenvolging van de gebeurtenissen, en dan
die twee lijntjes uit het boek over Windows 95, there are only two ways in wich viruses can be transmitted between computers:
1/ Loading and running infected software.
2/ Booting up with een infected floppy.
Ja hoor. Dat hebben we hier zelf meegemaakt, vandaag.