1998-07-17 ~ op zee

Gisteren was het de Gran Finale. Leonard heeft gewonnen. Hij is een van de twee fitters, dus : HET MACHIEN HEEFT GEWONNEN!
Er worden al plannen gemaakt om volgende reis een dartstornooi te houden. Vlado dringt er op aan dat de ploegmaats niét per loting zouden
aangewezen worden. Daar drong hij wel drie keer op aan. Hij heeft geen vertrouwen meer in loting.
Óf hij vormt team met Dean, óf hij tornooit in zijn eentje.
Vanavond, bij de nababbelen over het pingpongtornooi, -festival & -leute, kwamen sterke verhalen boven over Colette (Castafiore).
Ik ben niet de enige die over haar vreemde verhalen te vertellen heeft. Absoluut niet. Het was een verademing dat te kunnen besluiten.
Maar aan het rondje roddelen heb ik niet durven meedoen, de verhalen van de anderen waren zo al sterk genoeg.

Het komt hier op neer : eentaligheid is een handicap in een internationaal gezelschap.
Als Colette die die handicap de allure van een beginsel geeft
en een koppig nalaten om bij te leren verheft tot beginselvastheid, omdat ze zogezegd 'Française' is, -haar moeder was Française, zij niet
dan blijft ze alleen staan met haar principiële prietpraat.
En het isolement dat daaruit volgt is navenant. Ze houdt het immers zelf in stand. Zucht.
En wié wordt er dan ingelijfd als hofdame/gezelschapsdame/tolk : de buurvrouw?
Ik heb vanavond verhalen gehoord die de mijne overtreffen.

Ch.kok Benjie en liet ons de band met pingpongmatchen zien. 'k Schrok me een hoedje toen ik mijn kapsel zag op bewegende beelden.
Een hoedje, dat is feitelijk wat ik zou moeten dragen dag en nacht want mijn gemillimeterd haar groeit persies trager dan anders.

1998-07-18 ~ op zee

Vlado kwam hier de alleyway door gestoven en remde bij onze deur : "Madammy, do you have ... eh"
Hij had een sneetje in de wijsvinger en daar stond een volledige druppel bloed op te parelen. 'k Keek snel naar de vloer van de alleyway
om te zien of hij onderweg misschien meer bloed verloren had. Nee.
'k Deed er Betadine op. Dat prikt niet. Maar hij hapte naar lucht, de komediant.
"Bite your moustache", zei ik. Want ik wist niet hoe men 'op de tanden bijten' zegt in het Engels. -en nu nog altijd niet
"No moustache" zei hij. Chot ja, hij had ze weer eens afgeschoren en dat had ik wéér eens niet gemerkt.
"Then suffer like a man". Wat hij heldhaftig deed.
Enkele dagen geleden vroeg iemand wat we zouden doen indien wij een zoon zouden hebben als Vlado. -wij waren zo'n beetje surrogaatouders
"Een ander schip vragen, zei ik, want ik vind niet dat mensen van hetzelfde gezin of dezelfde familie op eenzelfde schip moeten varen."
"Proberen hem te verkopen" zei LM, een beetje radicaal naar mijn zin. Dat komt aan die jongen zijn oren hoor!
Hij is een heel eigenaardige jongeman. In zijn eentje haalt hij het van The Marx Brothers.

We zijn op 30°Noord en het water is nog altijd 29°C. Te warm. Voor de mecaniciens is de temperatuur van het zeewater belangrijk want
die bepaalt of het al dan niet draaglijk is in het machien. Feitelijk is de stalen romp van het schip een metalen potteke dat zich bevindt in
een reusachtige bain-marie.
Het machien ligt voor het grootste deel onder de waterlijn en de romp van het schip neemt de temperatuur van het zeewater aan. Dat is één.
Nu twee : tel daarbij de warmte afgifte van alle machinerijen die draaien op fossiele brandstof en ge krijgt zo een idee waarom werkkledij
in puur katoen moeten zijn en moet gewassen worden zonder met wasverzachter te spoelen. -wasverzachter vermindert de absorptiecapaciteit 

Half-mei vaarden we door het mondingwater van de Congostroom.
Door de stuwing blijft dat water tot een eind in zee nog een strook zoet water en is ook kouder dan het omringend zeewater.
Toen we door die strook Congo-water vaarden zakte de temperatuur in het machien onmiddellijk met een paar graden.
Dit om te zeggen dat de temperatuur hier dezelfde nieuwswaarde heeft als de beursberichten, of ze gaan zweten of niet. Maar dan omgekeerd.
De airco doet het nog altijd fantastisch. Binnentemperatuur = 24°C, bij een buitentemperatuur van 31°C.

1998-07-20 ~ op zee

Gisteren stampte het machien ineens plotsklaps. "Ó-Ò" zei LM, dat is een slecht teken. De man van wacht zal sebiet wel bellen. En zo geschiedde.
Een Slow Down, heet zoiets. Een onvrijwillige slow down natuurlijk, een mankement. LM had zijn overall al aan toen de telefoon ging.

We hebben eindelijk nog eens een gewone zondag gehad, buiten die plotse slow down dan. Zo heb ik LM zijn haar kunnen knippen.
Hij ziet er nu zes jaar uit, met zijn haarkes zo'n beetje eerste-communicant-achtig.
Tijdens het avonduurtje hadden we het over haar knippen vaneigens. Op zee zijn geen kranten of nieuwsberichten en dan is geknipt haar nieuws.
Ava vertelde over een systeempje : een kammetje met daarin een scheermesje gemonteerd. Terwijl ze het aan het vertellen was viel mijn cent
dat wij zoiets bij hebben en dat ik mijn haar dus niet had moeten laten knippen door Renato. Het had simpeler gekund.
En terwijl ze verder vertelt, zie ik me dat thuis nog inpakken en uitpakken hier, met toen het tevreden gevoel dat we dat kammetje tenminste
bijhebben  en dat ik voor mezelf nu verder kan, zo ongeveer ... welwel & asjemenou, ik was ratsklats vergeten dat we dat ding bijhadden.
'k Loop hier dus al weken met een kapsel dat niet om aanzien is. Wat had kunnen vermeden worden. Mij stoort het niet, maar anderen blijkbaar wel.

Via de mensen van de brug weten we dat er in Philadelphia ene Gwen komt, een Belgisch(e) aspirant(e) van deck. En de rederij in Antwerpen
heeft laten weten dat ze de post zullen doorsturen. Misschien (hopelijk) is het teveel om met Gwen mee te geven.
We hebben een copy van het ganse bericht ergens in de cabine liggen. De inspecteur van de Franse rederij komt. Ene Mr K.
Een Franse naam die met een K begint. Een Bretoen misschien, de Franse rederij is gevestigd in Nantes.

Vandaag 31°C temperatuur zeewater. We varen wel richting noord, maar we zijn ondertussen in de Golfstroom en die voert warm water aan
van uit de Golf van Mexico. Vandaar dat het zeewater nu warmer is dan de dagen ervoor. 
Deze voormiddag hebben we serieus tegenstroming gehad, wist Toho te vertellen. Of dat wat uitmaakt voor deze krachtige machine weet ik niet. 
Bij momenten doen we 18 Kt (knots = knopen). 18 x 1,852 km = 33,336 km/h. Zo snel kunnen wij geeneens fietsen.
Wanneer de weerberichten thuis in de winter het hebben over de 'milderende' invloed van de Golfstroom, dan geldt dat milderende
blijkbaar maar voor West-Europa. En in de winter. Hier is de Golfstroom niks mild, eerder 'zonder genade'.

LM kwam vanavond boven en iedereen had hem over zijn haarsnit gesproken,
letterlijk iedereen die hij gedurende de dag tegen het lijf gelopen was.
Het is een geïsoleerde gemeenschap : een klein nieuwtje wordt hier Groot Nieuws.
Zelf doe ik daar dapper aan mee, 's avonds vertel ik hem uitgebreid wie ik overdag ben tegengekomen.
Nog een beetje en ik begrijp waarom Vlado zich eens vergiste en mij Mme Colette noemde ipv Madammy.
LM liet toen een dreigend geluid horen en sindsdien heeft het gastje zich niet meer vergist natuurlijk.
Maar zijn lapsus zetten mij wel aan het denken over gesloten gemeenschappen natuurlijk.

          Waarschijnlijk zijn zeevarenden na een contract van zes maanden voer voor psychologen.
          Ondertussen zullen daarover al wel studies bestaan, met een test vóór en na het contract.
          In '98 bestonden die studies misschien ook, maar het was toen te moeilijk om die verslagen te vinden.
          En nu nog, heb ik de indruk. 
          Behalve wanneer het over het C-virus gaat, maar dat is een extreme situatie. Dat worden studies apart.

1998-07-21 ~ op zee

'k Heb een beetje orde gemaakt in de cabine. Af en toe is dat nuttig. Na vertrek uit Palanca, een dag of twee nadien, loop ik hier rond met
het vervelend gevoel dat ik iets vergeten ben. Iets dat nog moest gedaan worden, niet dringend maar toch nodig. Ineens wist ik het weer.
In de enveloppen die achterovereergisteren vanuit Palanca vertrokken zijn, had ik nog twee kaartjes moeten bijsteken.
Het was nu niet meer dringend.
Nu was het regelrecht te laat.
Die kaartjes stonden gereed in het zicht bij de hifi, zijn daarna in een van de klassementsbakjes verzeild geraakt en
zo gebeurt het dat ik dingen vergeet omdat ze niet in het zicht staan. Vandaag heb ik ook allerlei nuttige nota's terug gevonden.
Zo is er een papiertje waarop geschreven staat : rood onderaan links. Weet iemand waarover dat zou kunnen gaan?
'k Zal het nog een beetje bijhouden, dat papiertje. Een mens weet nooit.

We zitten 36°N, dat al een 13° boven de Keerkring en het onweert hier alsof we nog in de tropen zaten. Veel donder en bliksem.
Bliksem is de flash van de goden. Ze zijn daarboven een atletiek festival aan het houden. Startschot en fotofinish in willekeurige volgorde.
Zij mogen dat.

Enkele dagen geleden heeft cheng Vander me de installatiediskettes gegeven voor een 'tekenprogramma': PrintShop DeLuxe. Klinkt goed hè.
Het is een programmake om wenskaarten en banieren en briefhoofden mee te maken. Ze zitten gewoon kant-en-klaar gereed. Nu ben ik al
zolang gewend dat ik met Paintbrush en PowerPoint alle kanten uit kan, dat het kant-en-klare me niet veel zegt. Eigenlijk niks.
'k Heb het programma er al weer af gehaald.
De tekeningen opsplitsen en details herwerken en/of overnemen gaat niet. Ze zijn ook niet te importeren in PowerPoint.
Maar dat geeft niks, er zaten genoeg ideeën in om zelf weer aan de slag te gaan. Dat duurt wat langer, maar ik heb gisteren al
een mooie mozaïek uit gehaald, afgekeken van een soort Egyptische fries. Voilà, we hebben weeral gerief voor een tijdje.

In Philadelphia zal het vooruit gaan, wisten de mensen van de brug te vertellen. Er komen twéé lichters. Tegelijkertijd? Geen idee.
Maar het zal weer spectaculair worden. En deze keer heb ik batterijtjes en nog één filmrolletje.
Éneke nog slechts maar meer ... die dingen raken toch zo rap vol, niet te geloven.
Den Dierbare sprak hier zojuist deze wijze woorden : "In 't vervolg per familiepak kopen". 
Het is nationale feestdag, zodus hebben de mecaniciens de namiddag vrij, om te rusten, de mediteren en zulke wijze woorden te debiteren.
En in Philadelphia zal het druk worden aan boord. Er komt bevoorrading en proviand, er komt een inspecteur, er komt vanalles en nog wat.
Er zijn blutsen in de voorpiek en er zijn drie tanks die iets hebben. "Da's allemaal niet gezond, zuchtte LM, we zullen volk tekort komen".
Jaja, dat kan goed zijn, maar ik moet op expeditie hoor: chips, nootjes, chocolade en ander levensnoodzakelijk spul, filmkes.

Dat is het voor vandaag. Tot schrijves.