1998-08-12 ~ Lombo Est, Angola

Hallo Noordelijk Halfrond, 
Hittegolven in Europa en wij zitten hier in Afrika op 10°Zuid met een trui aan te rillen vanwege de airconditioning.
Er was geen post. Noch via de Franse rederij, noch via de rederij in Antwerpen. Misschien waren ze van plan het pak naar Philadelphia te sturen. Lap!
En we gaan naar Brasil. Zouden ze naar Brasil doorsturen? Antwerpen mogelijk niet. Nantes misschien wel. Samen met de paperassen voor de droge dok.
Zou het Lissabon worden? 

Soms maakt LM vreemde geluiden.
Tijdens het computeren liet hij een zacht langgerekt klaaglijk gejammer horen. Mijn haren gingen er van overeind staan. (Ze zijn er weer lang genoeg voor)
Twee bestanden ineens kwijt? Een virus? De wijsvinger verbackspaced? Een acuut geval van Azertytis? Een kakkerlak op het klavier?
Dit is de situatie '... én tegenspoed'. Dat had ik in '92 beloofd met getuigen bij. 'k Ging bewust naar de kalme modus en vroeg rustig: "Is er iets?"
Dat is een domme vraag natuurlijk. Natúúrlijk was er iets. Waarom anders die eigenaardig lange 'aaaaaaah!'.
"Hier zit nog een diskette ín!" zei dat Groot Licht van mij.
Ja, soms maakt hij vreemde geluiden.

Dat capt PP-LM een vervelende vent is hebben we al vaker gemerkt maar gisteren was het ergerlijk en erg duidelijk.
Hij zegt 'hein' ipv 'wablieft' en nog zo het een en ander, genoeg om enkele bladzijdes te vullen. Maar dat is me teveel gevraagd,
al die dure inkt en ook nog al dat goed papier waar bomen hebben moeten voor groeien.

Gisterenavond staat Dean hier aan de deur, hij kwam aan LM een paar zaken over het machien melden. Het gaat over de job, dus moet men de jongen
laten uitspreken, zodat hij niet afgeleid wordt en iets zou vergeten te zeggen. Hem niet onderbreken is niet moeilijk: gewoon zwijgen en wachten.
Meer moeite vraagt dat niet. Niet alleen omdat het een belangrijk gesprek is, het is ook een kwestie van beleefdheid, iemand laten uitpraten.

In het midden van de jongen zijn relaas klinkt van uit de alleyway :"Dean!" (en het wordt Deen uitgesproken, niet Dien, waarom dat zo is weet ik niet.)

Dean werkte eerst zijn mondeling verslag af alvorens zijn hoofd te draaien naar The Master's Voice. Hij was tegen zijn baas bezig over de job en job gaat voor.
Drie seconden later "Dean!" Niet hoger of lager, wel even eisend. Nog drie tellen later hetzelfde en even dictatoriaal.
(Maar laat gotverhierenginder die mens uitspreken, die is bézig, over de job, merde!)
Ja gisterenavond was het is zes seconden duidelijk voor alle drie de aanwezigen hier.
Als men iemand wil spreken dan telefoneert men of gaat kloppen aan de cabine, dan staat men niet te roepen in de alleyway.
PP-LM is nog maar eens zo'n exemplaar van 'wel een opleiding maar weinig opvoeding'. Daar moeten we dan U tegen zeggen.

Gisterenmorgen heeft een van de TOTAL-heren een speciale briefing gegeven, omdat de lading waterstofsulphide bevat. (H₂S, de rotte eiergeur)
Voor de duur van de laadoperatie worden de veiligheidsvoorschriften verscherpt :
1° Niemand aan deck die er niet moet zijn voor de job. Een luchtje scheppen mag enkel áchter het kasteel, vooraan zou het naar adem happen kunnen worden.
2° Wie aan deck moet zijn voor de job, peilen bvb, niet alleen gaan en met de juiste maskers aan.
3° Enkel langs de deuren van het maindeck naar buiten. De buitendeuren van alle hogere decks moeten gesloten blijven.
4° Niet aan deck met iets dat vonken kan veroorzaken. (een fotoapparaat onder andere)

Nu heb ik gisterenvoormiddag een keer of twintig onze buitendeur horen opengaan. Welwel, en wie houdt zich niet aan de voorschriften?
Gisterenavond waren er kanjers van vissen gevangen op het achterdeck. En die moesten op de foto.
Hey, dat kon ik niet meer aanhoren, dat ging er bij mij niet meer in.
- Mogen we wel? vroeg ik Ava.
- Wat? deed Ava.
- Fotograferen, flitsen ... er is vanmorgen toch een speciale safety-briefing geweest?
- Mogen we niet? Ava keek naar cheng Vander.
- Feitelijk beter niet, zei hij, en dat toegeven ging niet van harte. 
Hij was vergeten zijn vrouw op de hoogte te brengen van de verscherpte veiligheidsmaatregelen.  
Hoe noemt men zoiets? Dat is toch geen verantwoordelijkheidsgevoel? Het ontploffingsgevaar is er dus niet voor Zijne Ongenaakbaarheid
maar de 21 ander mensen aan boord mogen ontploffen, inclusief zijn echtgenote ... Hij is daar ter plekke danig in mijn achting gezakt.
- 'k Kan die kanjers ook binnen fotograferen, zei Ava. Zo loste zij dat op. Kijk, zo simpel is het.

Rond 15h zouden we hier losmaken en dan enkele uren driften tot de heren van TOTAL klaar zijn met de vrachtbrieven en ander noodzakelijk papiergedoe.
LM vertelde dat een schip hier in Lombo Est eens drie dagen heeft liggen wachten op de vrachtbrieven. TOTAL had ze opgemaakt voor een bestemming die
ondertussen veranderd was. Wat een dure grap zal dat geweest zijn, drie dagen blijven driften. Als die mannen sebiet onze papieren opmaken
voor Philadelphia dan liggen wij hier ook drie dagen want het moet Brasil zijn.

Dat Brasil onze volgende bestemming is heeft LM gisteren officieel vernomen van cheng Vander. Het schip gonsde al twee dagen,
maar nu is het officieel bevestigd. Nu staat het vast. 

LM en ik waren al enkele dagen bezig met de driemaandelijkse bestellingen voor het machien, voor de maand september.
Die moesten tegen morgen verzendklaar liggen. Ineens was het niet meer dringend, want in Brasil wordt dat toch niet geleverd.
Nu zijn we eens goed intijds, én met de nodige verbeterbeurten, en zonder jachten & jagen, nu is 't niet meer dringend.
Tijdens het printen van de bestellingen vallen we zonder inkt. Tja, gewoonlijk is dat tijdens het printen hè dat een mens zonder naft valt.
Geen ramp, niks dringends, morgen nog eens vragen want tegen dan hebben ze beneden wel gedaan met vissen.
Al goed dat het maar inkt is dat we nodig hebben en geen hoestsiroop bvb.

Het strijkijzer staat niet in de kleine laundry van ons deck. De strijkplank staat er wel. Zou iemand op zijn bureau strijken?

1998-08-15 ~ op zee

Gisteren vierden we de verjaardag van Renato in de recreationroom van de matrozen. Groot evenement weeral.
In de vroege vooravond was er wat heen en weer geloop hier te onzent om een fax verzonden te krijgen.
Het is gelukt. Twee keer, naar beide geadresseerden. LM heeft dat in orde gekregen.
Toen hij opnieuw de feestelijkheden vervoegde was ik fotootjes aan het maken van Renato in ontbloot bovenlijf en in bodybuilder poses.
Dat had Renato nog tegoed, wie A zegt, moet Biceps laten fotograferen.

Wat vooraf ging :
Vorige maandag op de verjaardagsfuif van ch.kok Benjie had Renato met veel fanfare staan vertellen dat hij les mag geven aan fitness instructeurs en
dat hij met zijn programma in een paar weken tijd ongeveer iedereen hier aan boord in olympische topvorm kan krijgen. Dat we hem maar eens moesten
volgen, we zouden spectaculaire resultaten beleven aan ons eigen lijf, als we hem maar lieten doen, enz, etc.
Enkele van de aanwezige heren, tweemaaltwintigers, vertegenwoordigers van het decadente Westen en het gezond verstand, aanhoorden die praat
in filosofische kalmte en met de nodige dosis zout. Kaliumzout natuurlijk. Men moet een beetje aan de bloeddruk denken, vanaf een bepaalde leeftijd.

Gisteren staat Renato in tegenlicht met de TL-lampen van de alleyway en ineens valt me op dat onze gediplomeerde fitnesser een buikje heeft 
van ongeveer vier maanden zwanger, dwz een behoorlijk geslaagd buikje voor een fitnesser. Of nee, nutritieve liederlijkheid. Aha!
- Come on Athlete, show your muscles : picture. Hierzo, tegen dat schot da's een mooie background om een foto te maken van uw gebronsde biceps.
Gevleid en gewillig liet hij zich meetronen door mijn linker armpje en deed verhip wat ik hem zei. Stel u voor. En ik kreeg hem nog zo gek dat hij
een paar bodybuilderposes wou aannemen. Daarvoor trok hij zijn T-shirt uit ook nog. Wamoettedaarvoorzijn ...Gedwee? IJdel? Groot ego?
Gedweeë slaaf van het eigen groot ego? Ja, misschien dat laatste. Gewoon snul dus.
Het verstand komt niet voor de jaren maar mét de jaren komt het toch ook niet. Dat was maar weer eens aangetoond, dat stond daar te blijken
tegen het beige schot waarop die gebronsde biceps goed zouden uitkomen. Op dat ogenblik kwam LM terug van wezen faxen op de brug.
In het voorbijgaan zei hij tegen Renato : "Tuck in your belly".
Jamaar! Dat buikje was puur de fout van ch.kok Benjie. Hijzelf zat daar voor niks tussen. Zijn buikje was andermans schuld.

Daarop kreeg cheng Vander last van zijn mannetjesputterij : als dat wijfke van den 2^de meent biceps en ingetrokken buiken te moeten fotograferen,
dan kan ik nog wat anders, ondanks mijn buik. Dat ik Renato erdoor aan het sleuren was, is ongeveer iedereen ontgaan,
zelfs Fred (2^de de stuur) die van geboorte toch een dubbele bodem in het kwadraat heeft.
Cheng Vander ging een staande stoel opheffen bij een van de voorpoten, met één hand. Dat was de opdracht en de cheng ging tonen hoe dat gaat.
Het ganse gezelschap gaat mee op de buik liggen om te kijken of de cheng de stoel van de grond krijgt.

          De cheng heeft iets in de rechterschouder en mag daarmee absoluut geen inspanningen doen,
          zelfs niet pingpongen en dan steekt hij zo'n krachtspel in gang. Ava kreeg bijna iets.

"Met de LINKER arm, Chef!" riep ik ook op de buik en van achter het objectief. Zeer subjectief natuurlijk, maar 't was om Ava te steunen.
De blik die ik kreeg van de cheng? Awel, we zijn nu 24hrs later en ik heb nog altijd last van blikvergiftiging.

wordt morgen vervolgd