OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -

Als kleine kunsthistorici-in-spe kwamen K & WH al in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden. Hoewel onze aandacht is inmiddels verschoven naar de periode rond 1900, is de liefde voor de antieke oudheid gebleven. Nu is er een tentoonstelling geopend die beide tijdsperioden verenigt:

Het Egypte van Gustave Flaubert

In 1849-1850 maakten schrijver Gustave Flaubert (1821-1880) en zijn goede vriend, fotograaf Maxime du Camp (1822-1894) een reis door Egypte. Geplaagd door Verveling,ontvluchtte Flaubert Frankrijk op zoek naar de betoverende schoonheid van 'de Oriënt'.

De reis ging van noord naar zuid: van Alexandrië naar de gigantische faraobeelden in Aboe Simbel (toen nog op hun originele plek).
Met het relatief nieuwe medium fotografie legde du Camp onderweg vele monumentale locaties vast. Enorme sfinxen en heiligdommen waren destijds nog half onder zand bedolven.
Behalve esthetisch aantrekkelijk, zijn deze foto's interessant als documentatie, omdat ze een Egypte tonen dat niet meer bestaat.
Opgravingen, toerisme en stedenbouw hebben het land sindsdien onherroepelijk veranderd.

Behalve reisindrukken, namen de twee vrienden ook souvenirs mee naar huis, waaronder (delen van) mummies.

Flaubert verzuchtte echter in zijn dagboek: "Oh, hoe graag zou ik alle vrouwen van de wereld opgeven, om de mummie van Cleopatra te bezitten!" (25 november 1849).

De Oriënt van zijn dromen heeft hij niet gevonden, Hij klaagt in zijn dagboek regelmatig verveeld en teleurgesteld te zijn. Toch zou de reis een blijvende indruk op hem achterlaten, zoals blijkt uit zijn latere Romeinse, Salammbô (1862). En hoe mooi Egypte ook was, er wqs de Verveling



		Du Camp / Flaubert: een reis naar Egypte 1849

In de tentoonstelling zijn fragmenten uit Flaubert reisdagboek en brieven te zien, die 35 foto's begeleiden.
Hiernaast zijn ruim 100 relevante voorwerpen opgesteld, waaronder een prachtige sarcofaag, grafbeeldjes, papyri en sfinxen. De tentoonstelling geeft zo een tijdsbeeld van Egypte door de ogen van 19de-eeuwse (Westerse) Reizigers, waarin literatuur, archeologie, oriëntalisme en fotografie samenkomen.
Helaas is bij de tentoonstelling geen publicatie verschenen, des te meer reden om nog snel naar Leiden te gaan.

Ohm Seti was een zeer bekende dame die leefde en stierf in Abydos, ze werd getrokken naar Egypte door haar overtuiging dat zij de re-incarnatie van een priesteres Bentreshyt zoals bekend uit de tempel van Seti I in Abydos in Boven-Egypte, ze werd geboren in 1904 in Engeland en haar naam was Dorothy Louis Eady
. Toen ze drie jaar oud was viel Dorothy van de trap en werd dood verklaard door de behandelend arts. Echter, een uur later zat ze rechtop in bed, perfect hersteld. Het was vanaf dit moment dat ze regelmatig begon te dromen over een oud gebouw met enorme kolommen, waarschijnlijk heeft dit ongeval bij haar oude herinneringen wakker uit haar onderbewuste, of herinneringen aan een ander leven van haar ziel gemaakt en naar boven gehaald.
Zelf heb ik meerdere malen in onder andere Abydos mijn herinnerigen uit voorgaande levens in Egypte mogen "zien, "voelen" en "ruiken" sommige dienden zich spontaan aan en andere kwamen door middel van meditatie en regressie.

Wanneer Dorothy vier jaar oud is nemen haar ouders haar mee naar het British Museum en het was hier op de Egyptische afdeling dat Dorothy zich plotseling bewust werd dat ze 'thuis' kwam.
Het effect op de 4 jarige kleuter was dat ze als een dolle door de gangen liep, en ze kuste de voeten van de oude beelden en uiteindelijk ging ze zitten aan de voeten van een mummie achter glas en weigeren te bewegen.

Drie jaar later zag Dorothy een foto in een tijdschrift van de tempel van Seti in Abydos en zij herkende direct de grote pilaren in het gebouw van haar steeds terugkerende droom.
Ze vertelde haar vader dat de tempel haar thuis was, de plaats waar ze ooit woonde, maar was in de war omdat ze niet begreep de gebouwen in puin waren en er was geen tuin was.

Tijdens haar tienerjaren bracht Dorothy elk beschikbaar moment door met het studeren van Egyptologie. Ze heeft eigenlijk geleerd de hiërogliefen te interpreteren door de legendarische Sir Ernest Wallis Budge, de conservator in het British Museum van de Egyptische Oudheden Museum . Op haar 29ste reisde zij naar Egypte, trouwde ze met een eyptenaar en zij werd de eerste vrouw die ooit mocht werken voor het departement voor de Egyptische Oudheden.
Dorothy had een zoon uit haar huwelijk, die ze de naam Seti gaf, tot grote ergernis van haar man. In overeenstemming met de Egyptische gewoonte vrouwen niet te noemen bij hun voornaam, werd Dorothy toen bekend als Ohm Seti, 'moeder van Seti'. Vele jaren later, in 1956 toen haar huwelijk ten einde was, ging ze eindelijk naar " huis " naar haar Abydos, waar ze bleef wonen in een klein boeren huisje tot haar dood in 1981.

Seti's tempel in Abydos was een tempel van constante toewijding voor Dorothy. Ze deed haar schoenen uit voor het binnentreden van de tempel en daar ging ze op de oude manier in aanbidding voor de oude Egyptische goden.
Het was voornamelijk door middel van haar dromen, tot in detail opgeschreven in haar dagboeken en met behulp van een vorm van automatisch schrift, dat ze geloofde dat ze de reïncarnatie was van een veertien jaar oude maagdelijke priesteres genaamd Bentreshyt, die leefde in de tempel van Abydos tijdens het bewind van Seti I.

Zoals beschreven in haar dagboeken, geloofde Dorothy dat haar belangrijkste rol als Bentreshyt was, om een rol te spelen in de gedramatiseerde rituelen van de dood en opstanding van de Egyptische god Osiris, die gehouden werden in de tempel.
Meer controversieel, Dorothy voerde ook aan dat Seti I verliefd was geworden op haar na een toevallige ontmoeting in de tempel tuinen toen ze was een jonge priesteres was aldaar.
Het verhaal heeft een tragisch einde als het meisje ontdekt dat ze zwanger was na hun samenzijn, ze pleegde liever zelfmoord dan dat de zwangerschap bekend werd aan de Farao.

Door haar grondige kennis van alle Egyptische dingen, werd Dorothy een zeer populaire en gerespecteerde figuur in Abydos, mijn dierbare vriend Amir (priester uit menig vorig leven in Abydos) en in het huidige leven, kende Ohm seti uit zijn jonge jaren, ze gaf rondleidingen door de ruïnes, had een diep respect voor de tempel, eiste ook van haar bezoekers stilte en eerbied voor deze oude ehilige plek.
Zij vertelde over de oude Egyptische feesten en vieringen van de tempel, sommige lokale Egyptenaren kwamen naar haar toe omdat zij ervan overtuigd waren dat ze de geheimen kende van de oude Egyptische magie en genezing. In feite was zij een groot voorstander van de oude Egyptische magie en de zeer reële macht van de Egyptische goden.

Ohm Seti wist dat er ooit een tuin bestond in de eeuwenoude tempel van Seti en ze adviseerde de autoriteiten waar ze precies moesten graven omdat ze de plekken herinnerde uit haar vorig leven. Ze was in staat om de exacte plaats waar er gegraven moet worden te lokaliseren.
Ze had ook voorspeld dat er een tunnel liep onder het noordelijke deel van de tempel, hetgeen later werd bewezen door de graafwerkzaamheden. Nog een andere meer spectaculaire voorspelling - dat onder de tempel van Seti er een geheime kluis ligt met daarin een bibliotheek van verborgen historische en religieuze archieven - dit moet nog worden onderzocht door middel van opgravingen.

Ohm Sety was een ongewone en kleurrijke vrouw, die beschikte over gedetailleerde kennis van de Egyptologie en oude Egyptische magische en religieuze praktijken.
Zij werd bewonderd door iedereen die haar ontmoette, ook door de talrijke Egyptologen die naast haar werkten in Abydos.
De meeste onderzoekers zijn het erover eens dat het moeilijk geweest zou zijn voor haar om een dergelijke grondige kennis en begrip over het oude Egypte te verkrijgen via de reguliere kanalen zoals school en studie.