Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
27-01-2010
Tentoonstellingen
Tentoonstellingen
Tot en met zondag 4 april 2010 wordt de tentoonstelling 'Het Egypte van Gustave Flaubert' gehouden in het Rijksmuseum van Oudheden te Leiden. 'Het Egypte van Gustave Flaubert' gaat over de reis door Egypte die de Franse schrijver Gustave Flaubert maakte in 1849 en 1850, samen met fotograaf Maxime Du Camp. De tentoonstelling combineert fragmenten uit Flauberts dagboek met de foto's van Du Camp en egyptische voorwerpen: info.
In het Allard Pierson Museum te Amsterdam zal van vrijdag 19 februari tot en met zondag 23 mei 2010 de tentoonstelling 'Doden voor de Rechter, Het egyptisch dodengericht in perspectief' worden gepresenteerd. Voor de oude Egyptenaren was de laatste reis het belangrijkste. In het graf werd alles meegenomen wat nodig was voor het eeuwige leven in het hiernamaals. Mummies, sarcofagen en talloze grafgiften zijn hier de stille getuigen van. Deze laatste reis kon echter niet beginnen zonder eerst verantwoording af te leggen voor het doen en laten tijdens het leven. Van de Egyptenaren is het oudste uitgewerkte ritueel bekend waarin deze verantwoording na de dood centraal staat. De overledene moest zich namelijk rechtvaardigen voor een godenrechtbank. In de tentoonstelling 'Doden voor de Rechter' wordt via een interculturele dialoog de vergelijking gemaakt tussen hedendaagse christelijke en islamitische denkbeelden rondom de dood en die van het Oude Egypte. De bezoeker legt als het ware de weg van de overleden Egyptenaar af en maakt onderweg steeds kennis met parallellen uit deze twee wereldreligies: info.
Tot en met zondag 31 januari 2010 is in het gebouw 'Alte Postdirektion' aan de Dammtorwall 4 in Hamburg de tentoonstelling 'Tutanchamun - Sein Grab und die Schätze' te zien. Het betreft een reproductie van de grafkamer van Toetanchamon en prachtige replica's van de voorwerpen uit zijn grafinventaris: info.
In het Ägyptisches Museum aan Regina-Pacis-Weg 7 in Bonn wordt tot en met zondag 30 mei 2010 de tentoonstelling 'Das geheimnisvolle Grab 63 - Die neueste Entdeckung aus dem Tal der Könige' gehouden. Te zien zijn de tekeningen van Susan Osgood die zij heeft gemaakt van de voorwerpen die door het team van Otto Schaden in het graf KV 63 zijn aangetroffen: info.
16 april 1977 en 5 oktober 1977 - gescheiden in 1996
Prins Fuad II van Egypte trouwt met Dominique-France Picard
Ahmad Fu'ād II (geboren op 16 januari 1952), koning van Egypte en Soedan, vorst van Nubië, Kordofan en Darfur, prins van Egypte, is de enige zoon koning Faroek I van Egypte en diens tweede echtgenote Narriman Sadek.
Dominique-France Picard (geboren op 23 november 1948 te Parijs), is de dochter van Robert Loeb en Paule Picard. Nadat Dominique vóór haar huwelijk het Islamitische geloof heeft aangenomen, krijgt zij de naam: Prinses Fadilaha.
De huwelijksvoltrekking:
De burgerlijke huwelijksvoltrekking vindt plaats op 16 april 1976 te Parijs, tijdens een intieme privéplechtigheid.
De kerkelijke huwelijksvoltrekking vindt plaats op 5 oktober 1977.
De bruid draagt een japon die is geinspireerd op de Arabische dracht. Haar beeldschone gelaat gaat half verborgen achter een sluier.
Tot de genodigden behoren de ouders van de bruid, ex-koning Nariman en vorst Rainier met echtgenote Gracia en zijn kinderen Caroline, Albert en Stephanie.
Bijzonderheden:
Op 23 juli 1952 leidde een staatsgreep in Egypte tot het gedwongen aftreden van koning Faroek. Op 26 juli 1952 wordt prind Fuad II, slechts een half jaar oud, uitgeroepen tot koning van Egypte.
Maar op 18 juni 1953 roept men Egypte uit tot republiek en dan vertrekt koning Faroek definitief met zijn gezin naar Monaco. Dankzij vorst Rainier III krijgt het gezin in 1959 het staatsburgerschap van Monaco.
Koning Faroek sterft op 18 maart 1965 in ballingschap in Monaco ten gevolge van een hartstilstand. Deze is veroorzaakt door overgewicht (hij woog bijna 140 kilo ! Dit werd veroorzaakt door een verwarde stofwisseling die hij overhield na een auto-ongeluk). Bij zijn overlijden bepaalde Faroek dat vorst Rainier III voogd over zijn zoon zou worden, maar ex-echtgenote Nariman eiste de voogdij op als natuurlijk recht;
Uiteindelijk is overeengekomen dat Fuad het Zwitserse internaat "Le Rosey" zou bezoeken;
Fuad heeft zich inmiddels met zijn moeder verzoend en zij is dan ook bij het huwelijk aanwezig. Ze krijgt zelfs een plaats achter haar zoon;
Het paar leert elkaar kennen op het Zwitserse internaat "Le Rosey";
Vóór haar huwelijk neemt Dominque het Islamitische geloof aan en daarbij kreeg zij de naam: Prinses Fadila;
Na haar ja-woord krijgt de bruid de titel: Hare Koninklijke Hoogheid Koningin Fadila van Egypte;
In 1996 eindigt het huwelijk in een scheiding en vraagt Fuad asiel aan in Zwitserland. Fadila blijft met de 3 kinderen achter in Parijs;
Fadila raakt in financiële problemen als Fuad de uitspraak van de Zwitserse rechtbank over het betalen van £750 alimentatie per maand negeert. Hij beschuldigt Fadila ervan lui en verkwistend te zijn en weigert haar daarom geld te betalen. Daardoor wordt Fadila in 2002 gedwongen haar Parijse appartement te verkopen om haar schulden te kunnen betalen. Haar bezittingen, waaronder de meubelen, heeft zij dan al moeten verkopen. In een interview zegt Fadila: "Ik heb geen enkel inkomen. In feite zijn mijn kinderen en ik de laatste jaren in leven gebleven dankzij de hulp van Saoedische en Marokkaanse koninklijke families.
Tot slot...
Na de huwelijksreis vestigt het paar zich in Parijs.
Het paar heeft samen 3 kinderen:
Mohammed Ali, geboren op 5 februari 1979 te Cairo;
OHM Sety - re-incarnatie van een oude Egyptische priesteres in de tempel van Seti 1 op Abydos
Ohm Seti was een zeer bekende dame die leefde en stierf in Abydos, ze werd getrokken naar Egypte door haar overtuiging dat zij de re-incarnatie van een priesteres Bentreshyt zoals bekend uit de tempel van Seti I in Abydos in Boven-Egypte, ze werd geboren in 1904 in Engeland en haar naam was Dorothy Louis Eady . Toen ze drie jaar oud was viel Dorothy van de trap en werd dood verklaard door de behandelend arts. Echter, een uur later zat ze rechtop in bed, perfect hersteld. Het was vanaf dit moment dat ze regelmatig begon te dromen over een oud gebouw met enorme kolommen, waarschijnlijk heeft dit ongeval bij haar oude herinneringen wakker uit haar onderbewuste, of herinneringen aan een ander leven van haar ziel gemaakt en naar boven gehaald. Zelf heb ik meerdere malen in onder andere Abydos mijn herinnerigen uit voorgaande levens in Egypte mogen "zien, "voelen" en "ruiken" sommige dienden zich spontaan aan en andere kwamen door middel van meditatie en regressie.
Wanneer Dorothy vier jaar oud is nemen haar ouders haar mee naar het British Museum en het was hier op de Egyptische afdeling dat Dorothy zich plotseling bewust werd dat ze 'thuis' kwam. Het effect op de 4 jarige kleuter was dat ze als een dolle door de gangen liep, en ze kuste de voeten van de oude beelden en uiteindelijk ging ze zitten aan de voeten van een mummie achter glas en weigeren te bewegen.
Drie jaar later zag Dorothy een foto in een tijdschrift van de tempel van Seti in Abydos en zij herkende direct de grote pilaren in het gebouw van haar steeds terugkerende droom. Ze vertelde haar vader dat de tempel haar thuis was, de plaats waar ze ooit woonde, maar was in de war omdat ze niet begreep de gebouwen in puin waren en er was geen tuin was.
Tijdens haar tienerjaren bracht Dorothy elk beschikbaar moment door met het studeren van Egyptologie. Ze heeft eigenlijk geleerd de hiërogliefen te interpreteren door de legendarische Sir Ernest Wallis Budge, de conservator in het British Museum van de Egyptische Oudheden Museum . Op haar 29ste reisde zij naar Egypte, trouwde ze met een eyptenaar en zij werd de eerste vrouw die ooit mocht werken voor het departement voor de Egyptische Oudheden. Dorothy had een zoon uit haar huwelijk, die ze de naam Seti gaf, tot grote ergernis van haar man. In overeenstemming met de Egyptische gewoonte vrouwen niet te noemen bij hun voornaam, werd Dorothy toen bekend als Ohm Seti, 'moeder van Seti'. Vele jaren later, in 1956 toen haar huwelijk ten einde was, ging ze eindelijk naar " huis " naar haar Abydos, waar ze bleef wonen in een klein boeren huisje tot haar dood in 1981.
Seti's tempel in Abydos was een tempel van constante toewijding voor Dorothy. Ze deed haar schoenen uit voor het binnentreden van de tempel en daar ging ze op de oude manier in aanbidding voor de oude Egyptische goden. Het was voornamelijk door middel van haar dromen, tot in detail opgeschreven in haar dagboeken en met behulp van een vorm van automatisch schrift, dat ze geloofde dat ze de reïncarnatie was van een veertien jaar oude maagdelijke priesteres genaamd Bentreshyt, die leefde in de tempel van Abydos tijdens het bewind van Seti I.
Zoals beschreven in haar dagboeken, geloofde Dorothy dat haar belangrijkste rol als Bentreshyt was, om een rol te spelen in de gedramatiseerde rituelen van de dood en opstanding van de Egyptische god Osiris, die gehouden werden in de tempel. Meer controversieel, Dorothy voerde ook aan dat Seti I verliefd was geworden op haar na een toevallige ontmoeting in de tempel tuinen toen ze was een jonge priesteres was aldaar. Het verhaal heeft een tragisch einde als het meisje ontdekt dat ze zwanger was na hun samenzijn, ze pleegde liever zelfmoord dan dat de zwangerschap bekend werd aan de Farao.
Door haar grondige kennis van alle Egyptische dingen, werd Dorothy een zeer populaire en gerespecteerde figuur in Abydos, mijn dierbare vriend Amir (priester uit menig vorig leven in Abydos) en in het huidige leven, kende Ohm seti uit zijn jonge jaren, ze gaf rondleidingen door de ruïnes, had een diep respect voor de tempel, eiste ook van haar bezoekers stilte en eerbied voor deze oude ehilige plek. Zij vertelde over de oude Egyptische feesten en vieringen van de tempel, sommige lokale Egyptenaren kwamen naar haar toe omdat zij ervan overtuigd waren dat ze de geheimen kende van de oude Egyptische magie en genezing. In feite was zij een groot voorstander van de oude Egyptische magie en de zeer reële macht van de Egyptische goden.
Ohm Seti wist dat er ooit een tuin bestond in de eeuwenoude tempel van Seti en ze adviseerde de autoriteiten waar ze precies moesten graven omdat ze de plekken herinnerde uit haar vorig leven. Ze was in staat om de exacte plaats waar er gegraven moet worden te lokaliseren. Ze had ook voorspeld dat er een tunnel liep onder het noordelijke deel van de tempel, hetgeen later werd bewezen door de graafwerkzaamheden. Nog een andere meer spectaculaire voorspelling - dat onder de tempel van Seti er een geheime kluis ligt met daarin een bibliotheek van verborgen historische en religieuze archieven - dit moet nog worden onderzocht door middel van opgravingen.
Ohm Sety was een ongewone en kleurrijke vrouw, die beschikte over gedetailleerde kennis van de Egyptologie en oude Egyptische magische en religieuze praktijken. Zij werd bewonderd door iedereen die haar ontmoette, ook door de talrijke Egyptologen die naast haar werkten in Abydos. De meeste onderzoekers zijn het erover eens dat het moeilijk geweest zou zijn voor haar om een dergelijke grondige kennis en begrip over het oude Egypte te verkrijgen via de reguliere kanalen zoals school en studie.
Zoals jullie intussen misschien ook al in onze papieren nieuwsbrief gelezen hebben, liggen de data en de onderwerpen voor de lezingen van februari en maart van Egyptologica Vlaanderen intussen vast.
Opgelet voor de geïnteresseerden voor de lezingen in Gent: omdat ons werd gesignaleerd dat auditorium V wat krap begon te worden, zijn we uitgeweken naar auditorium VIII (met nogmaals onze uitdrukkelijke dank aan iedereen die ons geholpen heeft in onze zoektocht naar een geschikt groter lokaal). Voor februari: Bert Verrept, De beeldencachette van Dokki Gel
In 2003 vond een team van Zwitserse en Franse onderzoekers te Dokki Gel, vlakbij Kerma (in Soedanees Nubië) een depot van beelden terug, die daar ooit in de lokale tempel opgesteld stonden. Uit de brokstukken konden onder andere levensgrote beelden van faraos Taharqa en Tanoetamon (25ste dynastie) en hun Nubische opvolgers Anlamani, Senkamanisken en Aspelta gereconstrueerd worden. Dankzij de inscripties op de beelden heeft men Dokki Gel met de Egyptische stad Pnubs kunnen identificeren. In de lezing wordt de beeldenvondst binnen zijn archeologische, religieuze en ideologische context geplaatst.
Leuven: dinsdag 23 februari 2010 Gent: donderdag 25 februari 2010 Voor maart: dr. Herbert Verreth, Het noorden van de Sinai. een historisch en topografisch overzicht
De regio langs de kust van de Middellandse Zee tussen Palestina en de Egyptische Delta is altijd een drukke doorgangsweg geweest voor handelaars, militairen en reizigers in het algemeen. Als grens-zone is het gebied zeer vaak in andere handen overgegaan, en Egypte bezat duidelijk niet steeds de controle over de regio. Enor-me zandduinen en grote moerassen hebben er de doorgang in vele perioden niet gemakkelijker op gemaakt. Aanvankelijk waren er slechts enkele pleisterplaatsen waar de vermoeide reiziger aan drank en voedsel kon geraken, maar wanneer in de Romeinse en de Byzantijnse tijd de geologische omstandigheden verbeteren, ontstaan er een aantal bloeiende steden. Van oost naar west vinden we zo Gaza, Raphia, Rinokoloura, Ostrakine, Kasion, Pentaschoinon, Aphnaion, Gerra, Skenai en uiteindelijk Pelousion in de oostelijke Delta. De weg over de Isthmus tussen de Middellandse en de Rode Zee wordt beveiligd door de forten van Magdolos en Sile, die in de loop der eeuwen regelmatig van plaats veranderden maar hun naam behielden. De lezing biedt een beknopt overzicht van de bezettings-geschiedenis van deze regio, met speciale nadruk op de (weinige) sporen van specifiek Egyptische aanwezigheid. Voor wie de regio meer in detail wil kennen, of zich al goed wil voorbereiden op deze lezing, is er maar één adres: http://www.trismegistos.org/sinai
Leuven: dinsdag 16 maart 2010 Gent: donderdag 18 maart 2010
De lezingen in Gent vindt plaats in de auditoria economie, auditorium VIII, aan het Sint-Pietersplein (het auditorium is te bereiken via de Sint-Pietersnieuwstraat en dan het eerste straatje rechts, de Hoveniersberg); in Leuven traditiegetrouw in het Monseigneur Sencie Instituut (Erasmusplein 2, achter de centrale bibliotheek van de KULeuven). De lezingen starten telkens om 20 uur.
BERGKWARTIER - Maandag 25 januari: Lezing Ex Oriente Lux. Het Vooraziatisch-Egyptisch Genootschap Ex Oriente Lux organiseert de lezing: de heer J.G. Koek: 'Ramses II als god'. Spreker zal ingaan op de vraag of Ramses II al tijdens zijn leven werd vereerd als god.
Aan de hand van een groot aantal voorbeelden zowel in Nubië (onder andere in de tempels van Aboe Simbel en Wadi es-Seboea), als in Egypte zelf (o.a. in de tempels van Luxor en Karnak, Thebe-West, Gizeh en de zogenaamde Horbeithstèles) zal getracht worden een antwoord te geven op deze vraag. Ook dia's worden hierbij getoond.
De toegang is vrij. Aanvang 20.00 uur Plaats: Bergkerk, Abraham Kuyperlaan 2, Amersfoort.
Wat is verder het historische Belang van de ontdekking van de karavaanweg? "Wij stellen vast dat de Egyptenaren, die tot dan toe alleen in het Nijldal zaten, vroeger dan verwacht hun grenzen overtraden.
In een oase in het midden van de woestijn stichtten ze een stad. Als je naar de grafomvang en de inhoud van de gesneden kijkt, moet het een belangrijke stad geweest zijn.
De chef veen deze nederzetting behoorden tot de Nationale top. Hun tombes zijn te vergelijken met de ambtenarengraven rondom de Piramides bij de hoofdstad Memphis. "
"Je kan je afvragen waarom de oude Egyptenaren zo'n nederzetting stichtten. Op hetzelfde moment startten ze ook ten zuiden van Egypte, in Nubie, met de bouw van forten. De Egyptenaren ondernamen dus naar beide kanten grootse operaties die een belangrijke betekenis hebben gehad voor be internationale politiek. Meestal neemt men echter aan dat Egypte pas vanaf 1550 voor Christus een imperialistische mogendheid werd. "
"Tot nu toe staat Ayn Asil in mijn vak als een geïsoleerd punt op de kaart. Het zou zijn alsof je Brugge opgraaft, zonder te weten wat België is in de Middeleeuwen. Dat is het spannende aan dit onderzoek. De ontdekte karavaanweg geeft een idee over het achterland van deze stad.
Zoals reeds gezegd hebben wij ontdekt dat de Egyptenaren een eeuw vroeger dan aangenomen werd, deze Oase bereikt hebben. De keramiek leert dat ze in 2450 voor Christus binnentrokken in wat volgens mij een totaal on-Egyptische omgeving moet zijn geweest.
Op dat moment Werd de Oase bevolkt door een herdersvolk van de zogenaamde
Sjeich Moeftah-cultuur.
Daarvan is nog vrij weinig bekend: het is een nieuwe 'Prehistorische cultuur. Sociologisch gezien heeft die inheemse door de Egyptische cultuur zijn intrede eigen karakter verloren: deze mensen zijn geassimileerd in de Egyptische cultuur. Een stukje kolonisatiegeschiedenis avant la lettre dus. "
Welke toekomstplannen heeft het onderzoeksteam nog? "We spelen met het idee om ons zelf ezeltjes aan te schaffen om te zien hoe je met een ezelskaravaan deze route aflegt. Niet elke ezel is geschikt voor geschikt voor dit soort ondernemingen. Het is dus hak je belangrijkdat De juiste soort ezel koopt!
Dat de oude Egyptenaren handelsexpedities vanuit het Nijldal opzetten, was al langer geweten. In een aantal graven zijn teksten aangetroffen van handelsreizigers die berichten over hun expedities.
De bekendste teksten zijn van de hand van een zekere Harchoef, van wie drie reisverslagen overgeleverd zijn. In het tweede reisverslag beschrijft hij gedetailleerd de weg die hij gevolgd heeft om uiteindelijk in Nubie, ten zuiden van Egypte, terecht te komen. Het is heel goed denkbaar dat Harchoef het in zijn reisverslag heeft over de karavaanroute die Harco Willems en zijn team ontdekt hebben.
"De tekst van Harchoef is een klassieker dat elke egyptoloog in zijn opleiding moet lezen.
Hij dateert uit 2350 voor Christus en bevat enorm veel informatie in vergelijking met andere reisverslagen uit die tijd. Deze man beschrijft hoe hij met zijn 300 ezels naar Nubie reist en onderweg allerlei staatjes passeert die zich blijkbaar langs de Nijl en in de woestijn bevonden.
Sommige staatjes waren hem vijandig gezind, andere toonden zich hulpvaardig. Verder bericht Harchoef over de exotische producten die hij van zijn reis meebracht voor de elite van zijn land, zoals ivoor en pantervellen. "
"Harchoefs reis begint in een stad in het Nijldal, die op dezelfde hoogte ligt als de plek waar de karavaanroute de Dakhla-Oase binnenkomt. Het is duidelijk dat hij vanuit deze stad naar het westen gaat uiteindelijk om tien zuiden van Egypte, in Nubie, aan te komen.
De precieze route kent niemand, wil de plaatsnamen Harchoef vermeldt, zijn niet geïdentificeerd sterven. Als je die route naar het Westen neemt, beland je in de Dakhla-Oase. Het is wel wat speculatief om te stellen dat de ontdekte karavaanroute de weg van Harchoef is, wil misschien lopen er daar nog meer onontdekte wegen.
Maar onwaarschijnlijk is het niet. Het is een heel eigenaardig gevoel om misschien in de voetsporen van Harchoef te lopen.
Je zou het kunnen vergelijken met Europese Ontdekkingsreizigers die in Afrika onderweg zijn en zich plots realiseren dat ze op dezelfde plek staan als Stanley en Livingstone! "
De hutten zijn een soort schuilplaatsen, opeengestapelde stenen in de vorm van een hoefijzer, waar je beschut zit tegen de wind. Ingriffingen in de rotsen tonen dat mensen er iets hebben zitten tellen, al is het niet duidelijk wát. Verder zijn afbeeldingen aangetroffen van woestijnwild en handen en voeten. Aan het grote aantal ingekraste vulvas te merken, moeten hier mannen verbleven hebben die met dit kerfwerk de tijd doodden. Dit repertoire keert terug in de 14 hutten die we tot nu toe gevonden hebben. Het vermoeden bestond dat deze punten gerelateerd waren aan de plaatsen waar de karavaanwegen de oase binnenkwamen.
Maar het probleem was dat het gebied als militaire zone wordt beschouwd en dus niet vrij toegankelijk is.
Pas eind 2000 kregen we toestemming onze vermoedens te testen.
In eerste instantie troffen Harco Willems en zijn team - Willems echtgenote en de Duitse wetenschapper Olaf Kaper - nieuwe wachtposten aan.
Opvallend was dat ze in een noord-zuidelijke lijn achter elkaar lagen. Wij vermoedden bijgevolg dat de karavaanroute naar de Soedan gelopen moet hebben.
In december 2000 ontdekte het team in de nabijheid van een nieuwwachthokje een weg vanuit de oase naar het Nijldal. Langs de weg en bij een aantal wachtposten hebben we Egyptische keramiek gevonden die uit 2450 voor Christus dateert. Het is de vroegst aantoonbare keramiek die in de Dakhla-oase aangetroffen is. Uit onderzoek bleek dat deze keramiek niet in de oase zelf geproduceerd is, maar vervaardigd is uit nijlklei. Waarschijnlijk is deze keramiek dus meegenomen door reizigers die in het nijldal vertrokken.
De oudste resten die in de stad in Ayn Asil aangetroffen zijn, zijn ongeveer een eeuw jonger dan deze keramiek.
Het is dus meteen een bewijs dat de handelsexpedities vanuit het nijldal honderd jaar vroeger begonnen zijn dan tot nu toe werd aangenomen.
In de jaren '70 startte de Egyptische regering met de aanleg van asfaltwegen in de woestijn. De moeilijk bereikbare oasen werden zo toegankelijk voor de moderne wereld.
Dit was meteen het startsein voor wetenschappers om deze tot nog toe onontgonnen gebieden te onderzoeken.
In 1977 startten de werken in de Dakhla-Oase, een grote oase 800 km tien zuidwesten van Caïro.
Een multidisciplinair team bestudeert er sindsdien de relation between milieu en de geschiedenis van de menselijke activiteit in de regio. Al snel werd in de oase een grote stad blootgelegd, die rond 2300 v. Chr. een belangrijk handelscentrum moet zijn geweest:
Ayn Asil.
In de buurt van de ruïnes van Ayn Asil wijzen een aantal locaties op menselijke activiteit. Op een aantal heuveltjes in een kring rond de oase werden namelijk hutten aangetroffen vanwaar mannen een magnifiek uitzicht had overde onmetelijke woestijnvlaktes. De onderzoekers hadden blijkbaar te doen voldaan uitkijkpunten. Het vermoeden rees dat Ayn Asil wel eens gelegen kon zijn op het kruispunt van handelswegen.
De man, genoemd door de lokale media als Luke Day, was op een cruise met zijn vrouw en twee andere toeristen, uit India en Canada, in het zuiden van Egypte.
Maar hun vaartuig kapseiste in zware regen en wind bij Aswan.
De andere drie toeristen in de boot overleefden .
A Foreign and Commonwealth Office woordvoerder zei: "We bevestigen de dood van een Brits onderdaan in Aswan.
"We zijn in contact met de familie en het verstrekken van consulaire bijstand."
Ten minste zeven personen werden gedood door de hevige regen dier leidde tot overstromingen in Egypte en Israël, zeggen Officials
Het slechte weer veroorzaakte stroomstoringen in verschillende gebieden van de oude Egyptische stad Luxor, verstoorden Nijlcruises en ferry-dienstregeling.
Overstromingen haalden elektriciteitskabels en telefoonlijnen neer in de steden van Sharm el Sheikh en al Tor, en de regen beschadigde het dak van de luchthaven van Sharm el Sheikh.
Vijf Egyptische Rode Zee havens waren gesloten vanwege de stormachtige zeeën en slecht zicht.
Belgisch bedrijf moet Egypte voor vloedgolf behoeden
Belgisch bedrijf moet Egypte voor vloedgolf behoeden
Het Belgische ingenieurs- en adviesbureau Soresma heeft een computermodel ontwikkeld dat vloedgolven aan de Rode Zee en in de Sinaï-woestijn voorspelt. Door de toepassing vielen in het testgebied rond het Egyptische Nuweiba geen dodelijke slachtoffers bij de zware overstromingen van zondag en maandag.
Risicoberekening "De plaatselijke meteorologische diensten kunnen het weer enkel in algemene termen voorspellen", zegt Jan Cools, projectmanager bij Soresma. "Ons computermodel brengt in kaart hoeveel neerslag er op welke plaats zal vallen. Zo kan het precieze risico op een overstroming worden berekend."
De regio is door de droogte erg gevoelig voor overstromingen. Als het begint te regenen in het gebergte kan in de droge beddingen razendsnel een stroom ontstaan die de lager gelegen gebieden overstroomt. Zeven doden Zondag 17.01 werd de regio getroffen door de ergste overstromingen in zestien jaar. In de Sinaï-woestijn vielen minstens zeven doden. Het testgebied van 10.000 vierkante meter rond Nuweiba kon door het Belgische computermodel tijdig worden geëvacueerd.
"Daarom wil Egypte het systeem nu uitbreiden naar alle risicogebieden in het land", zegt Cools. "Ook Oman heeft intussen interesse getoond voor onze technologie."
Het contract voor het gebied rond Nuweiba heeft een waarde van 800.000 euro. Dertig procent daarvan werd betaald door Egypte. De rest werd bijgepast met een Europese subsidie. (belga/sps)
S'avonds om een uur of elf op 17 januari begon het te onweren en te regenen. De hele dag was het al benauwd warm wat ongewoon was voor de tijd van het jaar. Voor ons was het wel lachen, wees eerlijk wanneer zien wij nu regen. Dat was al een paar jaar genoegen nemen met een paar druppels waar de straat nog niet eens nat van werd. Al snel gaf de schotel het op en kregen we geen sginaal meer. Met die regen en een slecht contact is dat hier goed mogelijk. Ach zonder tv met het getik buiten van de regen was ook gezellig. al snel ging het meer onweren en de regen begon ook gestaag naar beneden te vallen. Het terras kwam al aardig blank te staan en het niveau begon gevaarlijk te stijgen. Door al die leuke muurtjes kon het water niet weglopen in de tuin. Er zat niet anders op dan het water weg te gaan hozen van voor de deur richting tuin.
Ondertussen was het flink gaan waaien en de regen kwam echt met bakken naar beneden. Het water stond nog een centimeter van de drempel van de voordeur. Het restte ons niet anders dan alle spullen in huis van de grond hoger te zetten en ons er maar op voor te bereiden dat het water elk moment binnen kon gaan stromen. Gelukkig voor ons en jammer voor onze Russische buurvrouw was haar voordeurdrempel iets lager dan die van ons. Op het moment dat het water haar huis instroomde zakte bij ons het waterpeil voor op het terras. Tijd om polshoogte te nemen in het gastenhuisje achter. Volgens Kees zouden we daar geen problemen hebben omdat we afvoeren op het terras aan de zijkant hebben en het gastenhuisje iets hoger ligt. Helaas was zijn beredenering niet zoals hij dacht. Het dak van de buren heeft geen afvoer en alles kwam op het kleine dakje neer van ons huisje wat de wateroverlast niet meer aankon. Het water en modder was langs de muren gelopen en het hele huisje stond blank met een dikke laag modderwater. Omdat we voren even een "lucht " hadden zijn we maar begonnen met leeg scheppen van het modderwater. Intussen was de electriciteit uitgevallen dus viel dat nog niet mee. Het bleef maar stortregenen waarop we besloten de boel de boel daar te laten en morgen wel verder te zien. Voren op het terras was het waterpeil weer behoorlijk aan het stijgen en de tuin stond al helemaal blank. Er restte ons niet anders dan het water in emmers naar de weg te brengen. Intussen was het de badkamer continue leegdweilen omdat de afvoeren het niet meer aankonden en het water daardoor ook binnenliep. Tot een uur of vijf in de morgen is het blijven regenen waarna het een stuk minder werd en we eindelijk ons bedje op konden zoeken. De volgende dag hadden we nog steeds geen electriteit, lag het internet eruit en hadden we geen water. De telefoonlijnen lagen eruit en zagen we hoeveel water er in de wijk stond.
Hoorden we verhalen dat Old Market was afgesloten en dat er een stuk van het dak van de Airport was ingestort en dat in Naama Bay de auto's tot aan de ramen in het water stonden.
Ons restte niet anders dan de hele dag modder en water wegpoetsen wat niet meeviel omdat we nog steeds geen water uit de kraan hadden. Omdat alle communicatie er nog uitlag was er geen contact met de buitenwereld. In de avond hebben we aan de achterburen die inmiddels electriciteit hadden gevraagd of we de haspel konden zetten zodat we in iedergeval de koelkast koel konden houden. Om een uur of acht hadden we zelf ook weer electrisch. Sinds vanmorgen doet ook het internet het weer en nu is het nog wachten op de telefoonlijn. Mobinil en Etisalat schijnen alweer te werken. Vodafoon laat nog even op zich wachten. Nog even en alles is weer zoals het was, al geldt dat niet voor iedereen helaas.
Archeologen hebben in de Egyptische havenstad Alexandrië de resten blootgelegd van een tempel die zou zijn opgericht ter ere van de koningin Ptolemaische Berenice II. (circa 269-221 v. Chr.). Bij de Opgraving vonden de archeologen ook zeshonderd Vrijwel perfect bewaarde en dierenbeelden standbeelden uit de tijd der Ptolemeeërs.
Dat heeft de Egyptische Raad voor Antiquiteiten dinsdag gezegd.
De ruïnes werden ontdekt in het gebied Kom el-Dekkah in Alexandrië. Gedacht wordt dat de tempel in het bezit was van koningin Berenice, de vrouw van koning Ptolemaeus III die in de derde eeuw voor Christus over Egypte heerste.
Het is voor het eerst in Alexandrië een dat waarschijnlijk aan Bastet gewijde Ptolemaeïsche tempel is ontdekt.
De archeologische dienst in Caïro meldt dat onder de beelden uit kalksteen, brons en keramiek opvallend veel kattenfiguren zijn. In het Oude Egypte werd de godin Bastet vaak in het gestalte van een kat weergegeven. Een van de beelden is een figuur uit graniet met inscripties in het Oud-Grieks. Het beeld stelt een hoge ambtenaar aan het hof van farao Ptolemaeus IV voor. (dpa / ADB)
Het kan echt: zwemmen in de woestijn! Cleopatra's zwembad in de Sahara
Zwembad Cleopatra's in de Sahara
Bad De warmwaterbron van Cleopatra's.
Siwa - Diep verstopt in de Egyptische woestijn ligt Siwa. De unieke Oase wordt omringd door zandduinen en bestrooid met warmwaterbronnen. Het kan echt: zwemmen in de woestijn!
De oasestad is geheel opgetrokken uit natuurlijke materialen.
Voor de inheemse vrouwen is het leven in Siwa geen pretje.
Dadelplantage in Siwa
De woestijn is hard, maar de bedoeïnen zijn harder.
Nog niet zo lang geleden werden vreemdelingen er gelyncht. Tegenwoordig is Siwa, een oase bij de Libische grens, misschien wel het meest gastvrije stadje van het land. Bij aankomst op het busstation word je niet ontvangen met het geschreeuw van opdringerige toeristenronselaars, maar door vriendelijke berbers die je per ezelkar naar je hotel rijden. De pakdieren zijn de meest gebruikte vervoermiddelen op de stoffige wegen Tussen de dadelpalmen.
Siwa bleef eeuwenlang onontdekt. Vreemd is dat niet: pas sinds de jaren '80 verbindt een 300 kilometer lange asfaltweg het geïsoleerde dorp met de buitenwereld. Ook aan het begin van de 21ste eeuw loopt Siwa bepaald niet nog over van de toeristen. ,, Minder dan 1 procent van de bezoekers van Egypte komt naar Siwa,''vertelt de lokale gids Fatih Abdallah. Door Siwa's afgelegen locatie hebben opmerkelijke gebruiken lang Kunnen overleven in het dorp.
Tot kort na de Tweede Wereldoorlog brachten ongehuwde jongens HUN nachten door in de dadelpalm-en olijfboomplantages rondom Siwa. Ze dronken er palmwijn, maakten er muziek en onderhielden er openlijk homoseksuele relaties. Homohuwelijken werden geaccepteerd - op zijn minst opmerkelijk in een verder oerconservatieve samenleving.
Siwa's seksen leven in volstrekt gescheiden werelden. Meisjes gaan niet naar school en worden rond HUN 16de uitgehuwelijkt. Vrouwen spenderen het grootste deel van HUN leven binnenshuis en Mogen niet in HUN eentje over straat. De weinige vrouwen die je wel op straat ziet, zijn volledig Bedekt met sluiers. Zelfs HUN ogen zijn verborgen achter zwarte doeken. Meestal Begeleid deur jongetjes laten ze Zich per ezelskar vervoeren deur Siwa - zelf rijden is verboden. Weggeregende stad De beste start van een verkenning van Siwa is het beklimmen van Shali, het oude fort op een heuvel Middenin het dorp. Vroeger leefde hiel Siwa in Shali, maar drie uitzonderlijk regenachtige dagen (!) In 1926 vernietigden de geheel uit modder opgetrokken citadel. Die tragedie heeft een toeristisch onverwacht voordeel: 's avonds ziet de fraai verlichte gevel van Shali er prachtig uit.
Eenmaal aangekomen op de top van het fort dringt pas goed tot je door waar je bent beland. Rondom het dorp liggen enorme palmplantages nl woestijnmeren, aan de horizon beginnen de zandduinen van de onmetelijke Sahara. Aan de voet van Shali kom je op het dakterras van het Albabenshal Hotel, een van de mooiste hotels van Siwa, bij van het uitzicht met een kop Turkse koffie. Het Gastenverblijf is voldaan natuurlijke materialen volledig gebouwd in de stijl van het fort verlaten. Je Kunt er ook heerlijk eten. Bij het Kampvuur vertelt manager Selama Osman bovendien graag verhalen. Slechts twee keer bezocht de veertiger de Egyptische hoofdstad Caïro. ,, Wat is die stad groot,''mijmert Selama starend in het vuur. ,, Zoveel mensen! En altijd Maar dat lawaai! Ik wist niet meer Wanneer Moest ik opstaan van Moest gaan slapen.'' Badderen in Spa Rood Pas in de omgeving van het dorp, prima te verkennen op een spotgoedkope huurfiets, openbaart Zich Siwa's grootste attractie: warmwaterbronnen. Bij een van de bekendste, Cleopatra's Bath, borrelt het azuurblauwe water vanuit de diepte omhoog. Het is Glashelder: je Kunt de bodem een meter van 5 Dieper perfect zien. Snel bekleden bij cafe Tanta Waa en ... Plons! Daar lig je in een aangenaam warme slecht omringd door palmbomen - Middenin de grootste woestijn ter wereld!
Voor vrouwen is Cleopatra's Bath niet de beste plek voor een duik. De bron is relatief drukbezocht en zeden Siwa's schrijven voor DAT Alleen vrouwen volledig gekleed het water in Mogen. Een beter alternatief is het minder drukke Fatna's Spring, 7 kilometer buiten Siwa.
Dat is ook DÉ plek om te genieten van de zonsondergang over de grootste meer Siwa's. Helaas niet met een cocktail: Siwa is strikt alcoholvrij. Gelukkig zijn je sterke en de in Egypte razend populaire waterpijp ook prima genotmiddelen. Zittend Tussen de dadelpalmen zie je IJsvogels bidden boven het water, haviken over wuivende rietkragen en zeilen Zilverreigers in formatie overvliegen. Aan de horizon liggen de bergen en de zandduinen van de Grote Zandzee, een van de grootste zuiver zandvlaktes van de Sahara. Arme Ahmed De Grote Zandzee is een hoogtepunt van een bezoek aan Siwa. Voordat de Jonge touroperator Ahmed Abdallah van het Palm Trees hotel de VIERWIELAANDRIJVING de woestijn instuurt, die nog geen kilometer buiten het dorp begint, Hij laat lucht uit de banden lopen. ,, Dan Driften we beter in het zand,''zegt Hij stoer. Hij trapt op het gaspedaal en de Toyota stuift weg. De zandduinen doen nog het meest denken aan maagdelijke, witte Alpenhellingen. Op hoge snelheid Stuurt Ahmed de wagen nonchalant over duinkammen, in couloirs en deur natuurlijke kombochten.
Op een steile duinkam helt de auto scherp over Plotseling. We glijden er van af! Ahmed geeft een dot gas, met als ENIGE DAT Gevolg De Wielen Zich ingraven. De wagen staat muurvast, in het midden van nergens. Gegeneerd Ahmed stapt uit en begint de banden uit te graven. Als DAT niet lukt, Hij waagt een wanhopige poging om de auto in z'n eentje uit het zand te tillen - uiteraard zonder succes. De wind heeft het woestijnzand inmiddels in zijn oren, ogen en haren geblazen. Als Hij met het schaamrood op de KAKEN zijn oudere collega Fatih Abdallah (geen familie) band voor hulp, zijn humeur is gedaald tot een dieptepunt. Niet veel later komt de verlosser aanstuiven. In no-time Fatih trekt de wagen uit het zand. Arme Ahmed krijgt een Arabische scheldkanonnade te verduren. Van zijn stoere Voorkomen is weinig over. Naardermeer Ahmed neemt geen risico's meer. ,, We gaan naar Bir Wahed,''bromt Hij nors. Dit frisse Wonderbaarlijk meer is geen fata morgana, Maar dat geloof je pas als je in het IJskoude water staat. Het voelt eerder als het Naardermeer dan als een woestijnmeer. Aan de randen van het ven groeit riet, in het water zwem je Tussen de vissen.
Het kippenvel is snel vertrokken als je aan de andere kant van de Hoge Duin in een natuurlijke jacuzzi stapt. Het water in het bubbelende zwavelbad is een aangename 30 graden. ,, Een Russisch-Egyptisch bedrijf,''vertelt Ahmed,,, Kwam hier vijftig jaar geleden naar olie boren. Ze stuitten op water in plaats van olie.'' Rondom de ontstane Poel is een kleine oase ontstaan vol riet en palmbomen.
,, Willen jullie je?''Vraagt Ahmed joviaal. Door de harde wind Hij krijgt het vuur niet aan. Hij zet zijn motorkap omhoog tegen de woestijnbries, maar ook dat mag niet baten. De Moet je wachten tot zonsondergang. De plek daarvoor is het Million Stars Camp aan de rand van de Grote Zandzee. Een handvol toeristen kijkt er liggend in hangmatten hoe de zon de Sahara in het donker achterlaat. Na een stevige maaltijd gooit Ahmed de stam van een palmboom op het vuur en komen de sterke verhalen. Verraderlijk zand De volgende ochtend is het tijd om Siwa te verruilen voor Bahariya, een van Egypte's andere oases (zie Kader Meer Oases) Niet via de comfortabele asfaltroute richting de Middellandse Zee, maar dwars door de woestijn. Gelukkig is de begeleiding Capabel. Onafgebroken zingt chauffeur Mohammed Arabische liederen Terwijl Hij zijn dertig jaar oude Toyota pick-up behendig over de vergane Stuurt gravelweg.
Stukken van Honderden meters lang zijn verraderlijk Bedekt met zand waar de roestbak Gemakkelijk in vastraakt. Als DAT daadwerkelijk gebeurt - en het is uitsluitend aan Mohammeds stuurkunsten te danken DAT Bij een keer het blijft - is hij in tegenstelling tot bijrijders zijn niet onder de indruk. Opgewekt Hij vist twee planken uit de Rommel achterin. Die legt Hij voor de achterbanden en jawel, het is voldoende om weer op gang te komen. Met een tikje tegen zijn hoofd beantwoordt Mohammed de bewonderende blikken. ,, Bedoeïen, hè.''Op zijn verweerde gezicht verschijnt een jongensachtige grijns. Daar zou Ahmed Kunnen nog wat van leren.
Zelfs later draait de pick-up de weg af. Met een grijns verklaart Mohammed de koerswijziging:,, U, Allah, Jalla!''Meegenomen hout bespuugt Hij ontmoette benzine sterven Hij ontmoette een stuk tuinslang uit de tank zuigt. Een lucifer erop en de fik erin staat. Terwijl de thee pruttelt, Wendt Mohammed Zich zelfs om. Hoe Hij weet waar Mekka ligt, is een raadsel, maar gedecideerd Hij rolt zijn gebedskleedje uit en gaat op zijn knieën. Met zijn Voorhoofd Hij raakt een aantal keer het woestijnzand. Als het klaar gebed is, vist Mohammed met zijn blote handen de gloeiende theepot uit het vuur. In miniglaasjes Hij schenkt een gitzwarte drab die sterker is dan espresso.
De uren die volgen rijdt Mohammed Aan een stuk deur, onderwijl met zichtbaar genoegen de ene na de andere sigaret opstekend. De weidsheid en de leegte van de woestijn lijken grenzeloos. Na elke flauwe Heuvel volgt een nieuw dal en er rijdt niet Een ander voertuig. Als tegen zonsondergang eindelijk Bahariya opdoemt, is Mohammed Nog steeds aan het zingen.
Of de faraos wel of niet gezond aten, valt niet met zekerheid te zeggen. Wel is vast komen te staan dat het niet goed voor je hart was om een vooraanstaand Egyptenaar te zijn. Aderverkalking kwam heel veel voor.
Het was al bekend dat de aderen van een farao-mummie uit het Museum van Egyptische Oudheden in Cairo ernstig waren verkalkt. Wetenschappers van de universiteit van Californie hebben nu 20 mummies uit de kelders van het museum gehaald en in een CT-scanner gelegd. Bij zestien mummies waren hart en aders nog te herkennen. En negen van hen bleken te lijden aan aderverkalking.
Op 19 januari 2010 is het precies 75 jaar geleden dat de 'Stichting het Leids Papyrologisch Instituut' werd opgericht - het enige papyrologische instituut in Nederland.
Op 19 januari 2010 bestaat het Papyrologisch Instituut 75 jaar.
Tentoonstelling van papyri in het Rijksmuseum van Oudheden
Op 19 januari 2010 is het precies 75 jaar geleden dat de 'Stichting het Leids Papyrologisch Instituut' werd opgericht - het enige papyrologische instituut in Nederland.
Om dit bijzondere jubileum luister bij te zetten, zijn de mooiste papyri en andere interessante stukken uit de collectie van het Papyrologisch Instituut bijna twee maanden lang te zien op een mini-expositie in de Actueel-vitrines van het Rijksmuseum van Oudheden.
Papyruscollectie De aanleiding voor de oprichting van het Papyrologisch Instituut was een schenking van 21 Griekse papyri door de Engelse verzamelaar E.P. Warren.
Deze papyri, afkomstig uit Egypte, vormden het begin van de papyrusverzameling van het Leids Papyrologisch Instituut. In de loop der jaren is die door aankopen en schenkingen uitgebreid tot een bescheiden maar zeer gevarieerde studiecollectie van ruim 600 teksten. Het zijn niet alleen teksten die zijn geschreven op papyrus, maar ook op potscherven, wastabletten, houten plankjes en zelfs op een loden plaatje.
De objecten dateren voor het grootste deel uit de periode waarin in Egypte naast het Egyptisch, ook het Grieks van de heersende klasse werd gesproken, namelijk van de derde eeuw vóór tot de achtste eeuw na Chr.
Lezingen De tentoonstelling wordt op 18 januari officieel geopend met een symposium in de Taffehzaal van het Rijksmuseum van Oudheden. De sprekers zijn internationaal bekende papyrologen die allen in het verleden werkzaam zijn geweest op het Leidse instituut. Voor het grotere publiek staat een lezingencyclus gepland over papyrologische onderwerpen, op donderdagmiddagen in februari en maart in het RMO.
Op 19 januari gaat de tentoonstelling open voor het publiek; hij blijft te zien tot 13 maart 2010.
(Novum/AP) - Wie bouwden de piramiden? Slaven, zoals de filmmakers in Hollywood ons willen doen geloven? Joodse slaven, zoals een Israëlische premier ooit verkondigde? Geen van beiden, stellen Egyptische archeologen, die maandag nieuw bewijs hebben aangedragen voor de theorie dat de piramiden door vrije mensen zijn gebouwd, door betaalde werkkrachten die uit ontzag voor de farao werkten en als dank een begraafplaats in de buurt van de antieke monumenten kregen.
Dergelijke graven zijn vorige week ontdekt. Tientallen skeletten in vierduizend jaar oude kuilen zijn perfect bewaard door het woestijnzand. Bij hen in het graf lagen kruiken waar ooit bier en brood in heeft gezeten als leeftocht voor de doden in het hiernamaals.
De graftombes, vervaardigd uit gebakken kleistenen en elk zo'n drie meter diep, werden aangetroffen achter een grotere begraafplaats die in 1990 voor het eerst werd ontdekt in de buurt van de piramiden en dateert uit de Vierde Dynastie, ruim 2500 jaar voor onze jaartelling.
In die periode werden de gigantische bouwwerken opgetrokken bij Gizeh, dat aan de rand van het moderne Caïro ligt.
Eerdere bevindingen toonden al aan dat het om graven van piramidebouwers gaat. De nieuwe vondsten ondersteunen de theorie dat het om betaalde werkkrachten ging. De voorwerpen die in de graven zijn gevonden -voorraden om de overledene in het hiernamaals bij te staan- wijzen erop dat de bouwers veel respect genoten.
Herodotus, de Griekse historicus uit de oudheid, beschreef de piramidebouwers als slaven. Hollywood en wijlen de voormalige Israëlische premier Menachem Begin suggereerde dat deze slaven Israëlieten waren. Toch zijn archeologen, zowel joods als anderen, het er over het algemeen over eens dat de joodse rol een mythe is. "Joden bouwden niet aan de piramiden, omdat joden nog niet bestonden in de tijd dat de piramiden werden gebouwd", aldus Amihai Mazar, hoogleraar aan het archeologisch instituut van de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem.
De bouwers zouden in werkelijkheid afkomstig zijn uit arme Egyptische gezinnen, die uit waardering voor hun werk werden beloond met een begraafplaats in de buurt van de piramiden en die werden voorzien van de nodige voorbereidselen op het hiernamaals. De graven hebben de tand des tijds weten de doorstaan en zijn niet geplunderd omdat ze weinig bevatten dat voor grafrovers de moeite van het roven waard was. De skeletten lagen in foetus-houding met hun hoofd richting het westen en hun voeten richting het oosten
Zo'n tienduizend arbeiders werkten in diensten van drie maanden tijd. Zij verorberden dagelijks 21 runderen en 23 schapen, die vanuit nabij gelegen boerderijen werden toegestuurd. Uit artritis in de botten is af te leiden hoe hard ze gewerkt moeten hebben.
Verandering in het straatbeeld in het zuidwesten van Egypte.
In de provincie al-Wadi al-Gadeed moeten ezels voortaan rondstruinen met een luier rond het achterwerk. Volgens een plaatselijke functionaris is de maatregel bedoeld om "het esthetische en culturele decor van de provincie" te bewaren. De streek trekt momenteel heel wat toeristen.
"Luiers zijn in de winkels beschikbaar tegen een lage prijs", aldus de functionaris. Eigenaars van ezels die aan de regel hun kont vegen, zullen worden beboet.
Ezels zijn alom tegenwoordig in Egypte. Ze kunnen veel goederen vervoeren en zijn een hulp voor de boeren.
)
