Noodweer in de Sinai

S'avonds om een uur of elf op 17 januari begon het te onweren en te regenen.
De hele dag was het al benauwd warm wat ongewoon was voor de tijd van het jaar.
 Voor ons was het wel lachen, wees eerlijk wanneer zien wij nu regen.
 Dat was al een paar jaar genoegen nemen met een paar druppels waar de straat nog niet eens nat van werd.
Al snel gaf de schotel het op en kregen we geen sginaal meer. Met die regen en een slecht contact is dat hier goed mogelijk.
 Ach zonder tv met het getik buiten van de regen was ook gezellig. al snel ging het meer onweren en de regen begon ook gestaag naar beneden te vallen.
Het terras kwam al aardig blank te staan en het niveau begon gevaarlijk te stijgen. Door al die leuke muurtjes kon het water niet weglopen in de tuin.
Er zat niet anders op dan het water weg te gaan hozen van voor de deur richting tuin.

Ondertussen was het flink gaan waaien en de regen kwam echt met bakken naar beneden.
Het water stond nog een centimeter van de drempel van de voordeur.
 Het restte ons niet anders dan alle spullen in huis van de grond hoger te zetten en ons er maar op voor te bereiden dat het water elk moment binnen kon gaan stromen.
Gelukkig voor ons en jammer voor onze Russische buurvrouw was haar voordeurdrempel iets lager dan die van ons. Op het moment dat het water haar huis instroomde zakte bij ons het waterpeil voor op het terras.
Tijd om polshoogte te nemen in het gastenhuisje achter.
Volgens Kees zouden we daar geen problemen hebben omdat we afvoeren op het terras aan de zijkant hebben en het gastenhuisje iets hoger ligt.
Helaas was zijn beredenering niet zoals hij dacht.
Het dak van de buren heeft geen afvoer en alles kwam op het kleine dakje neer van ons huisje wat de wateroverlast niet meer aankon.
Het water en modder was langs de muren gelopen en het hele huisje stond blank met een dikke laag modderwater.
Omdat we voren even een "lucht " hadden zijn we maar begonnen met leeg scheppen van het modderwater.
Intussen was de electriciteit uitgevallen dus viel dat nog niet mee.
Het bleef maar stortregenen waarop we besloten de boel de boel daar te laten en morgen wel verder te zien.
Voren op het terras was het waterpeil weer behoorlijk aan het stijgen en de tuin stond al helemaal blank.
Er restte ons niet anders dan het water in emmers naar de weg te brengen.
Intussen was het de badkamer continue leegdweilen omdat de afvoeren het niet meer aankonden en het water daardoor ook binnenliep.
Tot een uur of vijf in de morgen is het blijven regenen waarna het een stuk minder werd en we eindelijk ons bedje op konden zoeken.
De volgende dag hadden we nog steeds geen electriteit, lag het internet eruit en hadden we geen water.
De telefoonlijnen lagen eruit en zagen we hoeveel water er in de wijk stond.

Hoorden we verhalen dat Old Market was afgesloten en dat er een stuk van het dak van de Airport was ingestort en dat in Naama Bay de auto's tot aan de ramen in het water stonden.

Ons restte niet anders dan de hele dag modder en water wegpoetsen wat niet meeviel omdat we nog steeds geen water uit de kraan hadden.
Omdat alle communicatie er nog uitlag was er geen contact met de buitenwereld.
In de avond hebben we aan de achterburen die inmiddels electriciteit hadden gevraagd of we de haspel konden zetten zodat we in iedergeval de koelkast koel konden houden.
Om een uur of acht hadden we zelf ook weer electrisch.
Sinds vanmorgen doet ook het internet het weer en nu is het nog wachten op de telefoonlijn.
 Mobinil en Etisalat schijnen alweer te werken.
Vodafoon laat nog even op zich wachten.
Nog even en alles is weer zoals het was, al geldt dat niet voor iedereen helaas.

19-01-2010 om 20:06 geschreven door andre&ida

Tempel en 600 beelden opgegraven in Alexandrië

 

Archeologen hebben in de Egyptische havenstad Alexandrië de resten blootgelegd van een tempel die zou zijn opgericht ter ere van de koningin Ptolemaische Berenice II. (circa 269-221 v. Chr.).
Bij de Opgraving vonden de archeologen ook zeshonderd Vrijwel perfect bewaarde en dierenbeelden standbeelden uit de tijd der Ptolemeeërs.

Dat heeft de Egyptische Raad voor Antiquiteiten dinsdag gezegd.

De ruïnes werden ontdekt in het gebied Kom el-Dekkah in Alexandrië. Gedacht wordt dat de tempel in het bezit was van koningin Berenice, de vrouw van koning Ptolemaeus III die in de derde eeuw voor Christus over Egypte heerste.

Het is voor het eerst in Alexandrië een dat waarschijnlijk aan Bastet gewijde Ptolemaeïsche tempel is ontdekt.

 
De archeologische dienst in Caïro meldt dat onder de beelden uit kalksteen, brons en keramiek opvallend veel kattenfiguren zijn.
 In het Oude Egypte werd de godin Bastet vaak in het gestalte van een kat weergegeven.
Een van de beelden is een figuur uit graniet met inscripties in het Oud-Grieks.
 Het beeld stelt een hoge ambtenaar aan het hof van farao Ptolemaeus IV voor. (dpa / ADB)

19/01/10 11u35

19-01-2010 om 17:42 geschreven door andre&ida

Zwembad Cleopatra's in de Sahara

Siwa - Diep verstopt in de Egyptische woestijn ligt Siwa.
De unieke Oase wordt omringd door zandduinen en bestrooid met warmwaterbronnen.
Het kan echt: zwemmen in de woestijn!

Nog niet zo lang geleden werden vreemdelingen er gelyncht. Tegenwoordig is Siwa, een oase bij de Libische grens, misschien wel het meest gastvrije stadje van het land.
Bij aankomst op het busstation word je niet ontvangen met het geschreeuw van opdringerige toeristenronselaars, maar door vriendelijke berbers die je per ezelkar naar je hotel rijden.
De pakdieren zijn de meest gebruikte vervoermiddelen op de stoffige wegen Tussen de dadelpalmen.

Siwa bleef eeuwenlang onontdekt.
Vreemd is dat niet: pas sinds de jaren '80 verbindt een 300 kilometer lange asfaltweg het geïsoleerde dorp met de buitenwereld. Ook aan het begin van de 21ste eeuw loopt Siwa bepaald niet nog over van de toeristen. ,, Minder dan 1 procent van de bezoekers van Egypte komt naar Siwa,''vertelt de lokale gids Fatih Abdallah.
Door Siwa's afgelegen locatie hebben opmerkelijke gebruiken lang Kunnen overleven in het dorp.

Tot kort na de Tweede Wereldoorlog brachten ongehuwde jongens HUN nachten door in de dadelpalm-en olijfboomplantages rondom Siwa. Ze dronken er palmwijn, maakten er muziek en onderhielden er openlijk homoseksuele relaties.
Homohuwelijken werden geaccepteerd - op zijn minst opmerkelijk in een verder oerconservatieve samenleving.

Siwa's seksen leven in volstrekt gescheiden werelden.
Meisjes gaan niet naar school en worden rond HUN 16de uitgehuwelijkt.
Vrouwen spenderen het grootste deel van HUN leven binnenshuis en Mogen niet in HUN eentje over straat.
De weinige vrouwen die je wel op straat ziet, zijn volledig Bedekt met sluiers. Zelfs HUN ogen zijn verborgen achter zwarte doeken.
Meestal Begeleid deur jongetjes laten ze Zich per ezelskar vervoeren deur Siwa - zelf rijden is verboden.

Weggeregende stad
De beste start van een verkenning van Siwa is het beklimmen van Shali, het oude fort op een heuvel Middenin het dorp. Vroeger leefde hiel Siwa in Shali, maar drie uitzonderlijk regenachtige dagen (!) In 1926 vernietigden de geheel uit modder opgetrokken citadel.
Die tragedie heeft een toeristisch onverwacht voordeel: 's avonds ziet de fraai verlichte gevel van Shali er prachtig uit.

Eenmaal aangekomen op de top van het fort dringt pas goed tot je door waar je bent beland. Rondom het dorp liggen enorme palmplantages nl woestijnmeren, aan de horizon beginnen de zandduinen van de onmetelijke Sahara.
Aan de voet van Shali kom je op het dakterras van het Albabenshal Hotel, een van de mooiste hotels van Siwa, bij van het uitzicht met een kop Turkse koffie.
Het Gastenverblijf is voldaan natuurlijke materialen volledig gebouwd in de stijl van het fort verlaten. Je Kunt er ook heerlijk eten.
Bij het Kampvuur vertelt manager Selama Osman bovendien graag verhalen. Slechts twee keer bezocht de veertiger de Egyptische hoofdstad Caïro. ,, Wat is die stad groot,''mijmert Selama starend in het vuur. ,, Zoveel mensen!
En altijd Maar dat lawaai! Ik wist niet meer Wanneer Moest ik opstaan van Moest gaan slapen.''

Badderen in Spa Rood
Pas in de omgeving van het dorp, prima te verkennen op een spotgoedkope huurfiets, openbaart Zich Siwa's grootste attractie: warmwaterbronnen.
Bij een van de bekendste, Cleopatra's Bath, borrelt het azuurblauwe water vanuit de diepte omhoog. Het is Glashelder: je Kunt de bodem een meter van 5 Dieper perfect zien.
Snel bekleden bij cafe Tanta Waa en ... Plons! Daar lig je in een aangenaam warme slecht omringd door palmbomen - Middenin de grootste woestijn ter wereld!

Voor vrouwen is Cleopatra's Bath niet de beste plek voor een duik.
De bron is relatief drukbezocht en zeden Siwa's schrijven voor DAT Alleen vrouwen volledig gekleed het water in Mogen.
Een beter alternatief is het minder drukke Fatna's Spring, 7 kilometer buiten Siwa.

Dat is ook DÉ plek om te genieten van de zonsondergang over de grootste meer Siwa's. Helaas niet met een cocktail: Siwa is strikt alcoholvrij.
Gelukkig zijn je sterke en de in Egypte razend populaire waterpijp ook prima genotmiddelen. Zittend Tussen de dadelpalmen zie je IJsvogels bidden boven het water, haviken over wuivende rietkragen en zeilen Zilverreigers in formatie overvliegen.
Aan de horizon liggen de bergen en de zandduinen van de Grote Zandzee, een van de grootste zuiver zandvlaktes van de Sahara.

Arme Ahmed
De Grote Zandzee is een hoogtepunt van een bezoek aan Siwa. Voordat de Jonge touroperator Ahmed Abdallah van het Palm Trees hotel de VIERWIELAANDRIJVING de woestijn instuurt, die nog geen kilometer buiten het dorp begint, Hij laat lucht uit de banden lopen.
,, Dan Driften we beter in het zand,''zegt Hij stoer. Hij trapt op het gaspedaal en de Toyota stuift weg. De zandduinen doen nog het meest denken aan maagdelijke, witte Alpenhellingen.
Op hoge snelheid Stuurt Ahmed de wagen nonchalant over duinkammen, in couloirs en deur natuurlijke kombochten.

Op een steile duinkam helt de auto scherp over Plotseling. We glijden er van af! Ahmed geeft een dot gas, met als ENIGE DAT Gevolg De Wielen Zich ingraven. De wagen staat muurvast, in het midden van nergens. Gegeneerd Ahmed stapt uit en begint de banden uit te graven.
Als DAT niet lukt, Hij waagt een wanhopige poging om de auto in z'n eentje uit het zand te tillen - uiteraard zonder succes. De wind heeft het woestijnzand inmiddels in zijn oren, ogen en haren geblazen. Als Hij met het schaamrood op de KAKEN zijn oudere collega Fatih Abdallah (geen familie) band voor hulp, zijn humeur is gedaald tot een dieptepunt.
Niet veel later komt de verlosser aanstuiven. In no-time Fatih trekt de wagen uit het zand. Arme Ahmed krijgt een Arabische scheldkanonnade te verduren.
Van zijn stoere Voorkomen is weinig over.

Naardermeer
Ahmed neemt geen risico's meer. ,, We gaan naar Bir Wahed,''bromt Hij nors.
Dit frisse Wonderbaarlijk meer is geen fata morgana, Maar dat geloof je pas als je in het IJskoude water staat. Het voelt eerder als het Naardermeer dan als een woestijnmeer.
Aan de randen van het ven groeit riet, in het water zwem je Tussen de vissen.

Het kippenvel is snel vertrokken als je aan de andere kant van de Hoge Duin in een natuurlijke jacuzzi stapt. Het water in het bubbelende zwavelbad is een aangename 30 graden.
,, Een Russisch-Egyptisch bedrijf,''vertelt Ahmed,,, Kwam hier vijftig jaar geleden naar olie boren. Ze stuitten op water in plaats van olie.''
Rondom de ontstane Poel is een kleine oase ontstaan vol riet en palmbomen.

,, Willen jullie je?''Vraagt Ahmed joviaal. Door de harde wind Hij krijgt het vuur niet aan. Hij zet zijn motorkap omhoog tegen de woestijnbries, maar ook dat mag niet baten. De Moet je wachten tot zonsondergang.
De plek daarvoor is het Million Stars Camp aan de rand van de Grote Zandzee. Een handvol toeristen kijkt er liggend in hangmatten hoe de zon de Sahara in het donker achterlaat. Na een stevige maaltijd gooit Ahmed de stam van een palmboom op het vuur en komen de sterke verhalen.

Verraderlijk zand
De volgende ochtend is het tijd om Siwa te verruilen voor Bahariya, een van Egypte's andere oases (zie Kader Meer Oases)
Niet via de comfortabele asfaltroute richting de Middellandse Zee, maar dwars door de woestijn. Gelukkig is de begeleiding Capabel. Onafgebroken zingt chauffeur Mohammed Arabische liederen Terwijl Hij zijn dertig jaar oude Toyota pick-up behendig over de vergane Stuurt gravelweg.

Stukken van Honderden meters lang zijn verraderlijk Bedekt met zand waar de roestbak Gemakkelijk in vastraakt. Als DAT daadwerkelijk gebeurt - en het is uitsluitend aan Mohammeds stuurkunsten te danken DAT Bij een keer het blijft - is hij in tegenstelling tot bijrijders zijn niet onder de indruk. Opgewekt Hij vist twee planken uit de Rommel achterin. Die legt Hij voor de achterbanden en jawel, het is voldoende om weer op gang te komen.
Met een tikje tegen zijn hoofd beantwoordt Mohammed de bewonderende blikken. ,, Bedoeïen, hè.''Op zijn verweerde gezicht verschijnt een jongensachtige grijns. Daar zou Ahmed Kunnen nog wat van leren.

Zelfs later draait de pick-up de weg af. Met een grijns verklaart Mohammed de koerswijziging:,, U, Allah, Jalla!''Meegenomen hout bespuugt Hij ontmoette benzine sterven Hij ontmoette een stuk tuinslang uit de tank zuigt. Een lucifer erop en de fik erin staat.
Terwijl de thee pruttelt, Wendt Mohammed Zich zelfs om. Hoe Hij weet waar Mekka ligt, is een raadsel, maar gedecideerd Hij rolt zijn gebedskleedje uit en gaat op zijn knieën. Met zijn Voorhoofd Hij raakt een aantal keer het woestijnzand.
Als het klaar gebed is, vist Mohammed met zijn blote handen de gloeiende theepot uit het vuur. In miniglaasjes Hij schenkt een gitzwarte drab die sterker is dan espresso.

De uren die volgen rijdt Mohammed Aan een stuk deur, onderwijl met zichtbaar genoegen de ene na de andere sigaret opstekend.
De weidsheid en de leegte van de woestijn lijken grenzeloos. Na elke flauwe Heuvel volgt een nieuw dal en er rijdt niet Een ander voertuig.
Als tegen zonsondergang eindelijk Bahariya opdoemt, is Mohammed Nog steeds aan het zingen.

19-01-2010 om 00:00 geschreven door andre&ida

Farao’s hadden een slecht hart

Onderzoek toont wijdverspreide aderverkalking aan

Of de farao’s wel of niet gezond aten, valt niet met zekerheid te zeggen.
Wel is vast komen te staan dat het niet goed voor je hart was om een vooraanstaand Egyptenaar te zijn.
 Aderverkalking kwam heel veel voor.

Het was al bekend dat de aderen van een farao-mummie uit het Museum van Egyptische Oudheden in Cairo ernstig waren verkalkt.
Wetenschappers van de universiteit van Californie hebben nu 20 mummies uit de kelders van het museum gehaald en in een CT-scanner gelegd.
 Bij zestien mummies waren hart en aders nog te herkennen. En negen van hen bleken te lijden aan aderverkalking.

Bron: Scientific American

18-01-2010 om 00:00 geschreven door andre&ida

75 jaar Leids Papyrologisch Instituut

Op 19 januari 2010 is het precies 75 jaar geleden dat de 'Stichting het Leids Papyrologisch Instituut' werd opgericht - het enige papyrologische instituut in Nederland.

Op 19 januari 2010 bestaat het Papyrologisch Instituut 75 jaar.

Tentoonstelling van papyri in het Rijksmuseum van Oudheden

Op 19 januari 2010 is het precies 75 jaar geleden dat de 'Stichting het Leids Papyrologisch Instituut' werd opgericht - het enige papyrologische instituut in Nederland.
 
Om dit bijzondere jubileum luister bij te zetten, zijn de mooiste papyri en andere interessante stukken uit de collectie van het Papyrologisch Instituut bijna twee maanden lang te zien op een mini-expositie in de Actueel-vitrines van het Rijksmuseum van Oudheden.

Papyruscollectie
De aanleiding voor de oprichting van het Papyrologisch Instituut was een schenking van 21 Griekse papyri door de Engelse verzamelaar E.P. Warren.

Deze papyri, afkomstig uit Egypte, vormden het begin van de papyrusverzameling van het Leids Papyrologisch Instituut.
 In de loop der jaren is die door aankopen en schenkingen uitgebreid tot een bescheiden maar zeer gevarieerde studiecollectie van ruim 600 teksten.
Het zijn niet alleen teksten die zijn geschreven op papyrus, maar ook op potscherven, wastabletten, houten plankjes en zelfs op een loden plaatje.

De objecten dateren voor het grootste deel uit de periode waarin in Egypte naast het Egyptisch, ook het Grieks van de heersende klasse werd gesproken, namelijk van de derde eeuw vóór tot de achtste eeuw na Chr.

Lezingen
De tentoonstelling wordt op 18 januari officieel geopend met een symposium in de Taffehzaal van het Rijksmuseum van Oudheden.
 De sprekers zijn internationaal bekende papyrologen die allen in het verleden werkzaam zijn geweest op het Leidse instituut.
Voor het grotere publiek staat een lezingencyclus gepland over papyrologische onderwerpen, op donderdagmiddagen in februari en maart in het RMO.

Op 19 januari gaat de tentoonstelling open voor het publiek;
 hij blijft te zien tot 13 maart 2010.

17-01-2010 om 18:47 geschreven door andre&ida

Piramidebouwers waren geen slaven

(Novum/AP) - Wie bouwden de piramiden?
Slaven, zoals de filmmakers in Hollywood ons willen doen geloven?
 Joodse slaven, zoals een Israëlische premier ooit verkondigde?
Geen van beiden,
stellen Egyptische archeologen, die maandag nieuw bewijs hebben aangedragen voor de theorie dat de piramiden door vrije mensen zijn gebouwd, door betaalde werkkrachten die uit ontzag voor de farao werkten en als dank een begraafplaats in de buurt van de antieke monumenten kregen.

Dergelijke graven zijn vorige week ontdekt. Tientallen skeletten in vierduizend jaar oude kuilen zijn perfect bewaard door het woestijnzand.
 Bij hen in het graf lagen kruiken waar ooit bier en brood in heeft gezeten als leeftocht voor de doden in het hiernamaals.

De graftombes, vervaardigd uit gebakken kleistenen en elk zo'n drie meter diep, werden aangetroffen achter een grotere begraafplaats die in 1990 voor het eerst werd ontdekt in de buurt van de piramiden en dateert uit de Vierde Dynastie, ruim 2500 jaar voor onze jaartelling.
 
In die periode werden de gigantische bouwwerken opgetrokken bij Gizeh, dat aan de rand van het moderne Caïro ligt.

Eerdere bevindingen toonden al aan dat het om graven van piramidebouwers gaat.
 De nieuwe vondsten ondersteunen de theorie dat het om betaalde werkkrachten ging.
 De voorwerpen die in de graven zijn gevonden -voorraden om de overledene in het hiernamaals bij te staan- wijzen erop dat de bouwers veel respect genoten.

Herodotus, de Griekse historicus uit de oudheid, beschreef de piramidebouwers als slaven. Hollywood en wijlen de voormalige Israëlische premier Menachem Begin suggereerde dat deze slaven Israëlieten waren.
 Toch zijn archeologen, zowel joods als anderen, het er over het algemeen over eens dat de joodse rol een mythe is. "Joden bouwden niet aan de piramiden, omdat joden nog niet bestonden in de tijd dat de piramiden werden gebouwd", aldus Amihai Mazar, hoogleraar aan het archeologisch instituut van de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem.

De bouwers zouden in werkelijkheid afkomstig zijn uit arme Egyptische gezinnen, die uit waardering voor hun werk werden beloond met een begraafplaats in de buurt van de piramiden en die werden voorzien van de nodige voorbereidselen op het hiernamaals.
De graven hebben de tand des tijds weten de doorstaan en zijn niet geplunderd omdat ze weinig 
bevatten dat voor grafrovers de moeite van het roven waard was.
 De skeletten lagen in foetus-houding met hun hoofd richting het westen en hun voeten richting het oosten

Zo'n tienduizend arbeiders werkten in diensten van drie maanden tijd.
 Zij verorberden dagelijks 21 runderen en 23 schapen, die vanuit nabij gelegen boerderijen werden toegestuurd.
Uit artritis in de botten is af te leiden hoe hard ze gewerkt moeten hebben.

17-01-2010 om 00:00 geschreven door andre&ida

Verandering in het straatbeeld in het zuidwesten van Egypte.
 
In de provincie al-Wadi al-Gadeed moeten ezels voortaan rondstruinen met een luier rond het achterwerk. Volgens een plaatselijke functionaris is de maatregel bedoeld om "het esthetische en culturele decor van de provincie" te bewaren.
 De streek trekt momenteel heel wat toeristen.
 
"Luiers zijn in de winkels beschikbaar tegen een lage prijs", aldus de functionaris.
 Eigenaars van ezels die aan de regel hun kont vegen, zullen worden beboet.
 
Ezels zijn alom tegenwoordig in Egypte.
Ze kunnen veel goederen vervoeren en zijn een hulp voor de boeren.

17-01-2010 om 00:00 geschreven door andre&ida

Farouk & Farida 20-01-1938

Farouk I (geboren op 11 februari 1920 te Caïro en overleden op 18 maart 1965 te Rome), Zijne Majesteit, door de Genade van God, de koning van Egypte en Soedan, Soeverein van Nubië, van Kordofan en van Darfur, is de zoon van koning Fuad I van Egypte en diens tweede echtgenote Nazli Sabri.

Saffinaz Zulfikar (geboren op 5 september 1921 te Alexandrië en overleden op 16 oktober 1988 te Caïro), is de dochter van rechter Yusuf Zulfikar, vice-president van het Gemengde Alexandrië Hof van Beroep, en Zeynep Hanim Mehmet Sait.

De kleding:

De bruid draagt een schitterende, glanzend geborduurde trouwjapon die nauw om haar slanke lichaam sluit.

De huwelijksvoltrekking:

De huwelijksvoltrekking vindt plaats op de Saray Kubah Paleis in Caïro.

Er zijn vier bruidskinderen: drie bruidsmeisjes en een bruidsjonker
. De bruidsjonker is het jongste broertje van de bruid, Sherif Zulfekar.


Na de huwelijksplechtigheid wordt er een groots banket gegeven.

Bijzonderheden:

• Als op 28 april 1936 zijn vader op 68-jarige leeftijd overlijdt, wordt de 16-jarige Farouk koning van Egypte.
  Farouk is niet aanwezig bij de begrafenis, die volgens moslim-traditie op dezelfde dag plaats heeft.
  Farouk wordt begeleidt door drie adviseurs die hem zullen begeleiden totdat hij de 18-jarige leeftijd zal bereiken;
  
• Op 20 juli 1937 vindt de troonsbestijging plaats.
   Via de radio spreekt hij zijn volk toe. Het is de eerste keer dat een heerser van Egypte op deze wijze zijn volk toespreekt: "And if it is God's will to lay on my shoulders at such an early age the responsibility of kingship, I will on my part appreciate the duties that will be mine, and I am prepared for all sacrifices in the cause of my duty...
   
  (En als het Gods wil is om op zo'n jonge leeftijd de verantwoordelijkheid van het koningschap op mijn schouders te leggen, dan spreek ik van mijn kant de waardering uit voor de taken die voor mij liggen en ben ik bereid de bijbehorende offers te brengen);
  
• Farouk is in eerste instantie heel populair bij zijn volk.
   Vlak na zijn kroning wordt door de rijke Abaza-familie toestemming gevraagd om de koninklijke trein kort te laten stoppen in hun dorp zodat de koning kan deelnemen aan de feestelijkheden in een grote, prachtig versierde tent op het treinstation;
  
• Farouks moeder zoekt voor hem een bruid uit.
   Haar keuze valt op de 15 jaar oude Saffinaz Zulfikar.
  Zij krijgt de naam Farida omdat familieleden traditioneel dezelfde initialen hebben;
  
• Het paar ziet elkaar voor het eerst op hun trouwdag;
  
• Farouk wordt verliefd op de koninklijke, glamoureuze levensstijl.
   Hoewel hij al duizenden hectare grond, tientallen paleizen en honderden auto's bezit, reist hij vaak naar Europa om nog meer grote aankopen.
  Dit leidt tot woede onder zijn volk;
  
• De geboorte van hun eerste kind, een dochter, leidt tot landelijke feestelijke gebeurtenissen. Zo worden er kleren verdeeld en krijgen duizenden armen een gratis ontbijt aangeboden. Bovendien krijgt elk van de 1700 gezinnen waar op dezelfde dag een kind is geboren, een Egyptische pond, een groot bedrag in die tijd;
  
• Tijdens de ontberingen van de Tweede Wereldoorlog haalt Farouk zich de woede van zijn volk op de hals door zijn uitbundige levensstijl.
  Zo besluit hij om alle lichten brandende te houden op zijn paleis in Alexandrië (in de tijd dat de stad verduisterd moet zijn als gevolg van Duitse en Italiaanse bombardementen).
  Dit wordt door sommigen als bijzonder beledigend ervaren;
  
• In 1942 wordt Farouk - onder bedreiging van een revolver - gedwongen een meer pro-Britse premier aan te stellen en zijn toenmalige premier (die te pro-Duits is) te ontslaan uit zijn functie. 
  Door de aanhoudende Britse bezetting van Egypte komen veel Egyptenaren, maar ook Farouk, positief tegenover Duitsland en Italië te staan.
   Egypte blijft echter - door de aanwezigheid van Britse troepen - neutraal tot het laatste jaar van de oorlog.
   Pas in 1945, als de gevechten in de westelijke woestijn van Egypte reeds lang zijn opgehouden, verklaart Farouk - onder zware druk van de Britten- de oorlog;
  
• In 1944 krijgt Farouk een zwaar auto-ongeval waarbij zijn stofwisseling in de war raakt.
   Dat én zijn grote voorliefde voor veel en lekker eten, leidt ertoe dat de oorspronkelijk ijdele, goed uitziende jonge koning een extreem overgewicht krijg.
   Hij weegt bijna 140 kilo!;
  
• Farouk is uiteindelijk vaker te vinden aan een Italiaans strand, of in om het even welk groot Europees winkelcentrum, dan in Egypte. Dit tot grote woede van zijn volk;
  
• In 1944 is Farida het vreemdgaan en excessieve gedrag van haar echtgenoot meer dan zat en verlaat zij het koninklijk paleis om in haar eentje een huis te betrekken.
   Farouk neemt het haar kwalijk dat zij geen troonopvolger kan baren.
   Farida zweert dat zij zal hertrouwen om te bewijzen dat zij wél een zoon kan baren, maar de regering houdt een echtscheiding tegen;
  
• De populariteit van Farouk daalt nog verder doordat hij bekend staat om zijn corruptie.
   Hij krijgt de bijnamen "playboy-koning" en "dief van Caïro" want hij lijdt bovendien aan kleptomanie (ziekelijke neiging tot stelen)
  . Op zijn buitenlandse reizen, en in Egypte zelf, mengt hij zich onder het gewone volk, en steelt hij alles wat van zijn gading is.
   Hij wordt een professioneel zakkenroller;
  
• De publieke onvrede tegen Farouk stijgt tot een hoog niveau als zijn vermeende corruptie leidt tot een nederlaag in de oorlog tegen Israël in 1948.
   Egypte verliest 78% van Palestina aan de nieuw gevormde staat Israël;
  
• Op 19 november 1948 wordt de echtscheiding een feit.
  Volgens Farouk is het "de wil van Allah" dat hij en Farida uit elkaar gaan.
  Opmerkelijk genoeg wordt in dezelfde week de echtscheiding van Farouk's zus, Fawzia, en haar echtgenoot, Sjah Mohammed Reza Pahlavi van het toenmalige Perzië, een feit;
  
• Op 6 mei 1951 hertrouwt Farouk met de 16-jarige Mena Nariman Sadiq (geboren op 31 oktober 1933 en overleden op 16 februari 2005), dochter van Hussain Fahmi Sadiq Bay en Asila Kamil.
  Zij is zorgvuldig uitgekozen in de hoop de populariteit van het koningshuis weer enigszins op te krikken. Hoewel Narriman was verloofd met een Harvard-student verbreekt zij haar verloving om koningin van Egypte te worden.
   Om haar man te plezieren, volgt zij een afval-programma om kilo's kwijt te raken en volgt zij lessen in hofetikette.
  Het paar krijgt samen een zoon: Ahmad Fuad, geboren op 16 januari 1952;
  
• Op 23 juli 1952 plegen de Vrije Officieren onder leiding van generaal Muhammed Naguib en kolonel Gamal Abdel Nasser een militaire staatsgreep.
   Farouk wordt gedwongen af te treden.
   Drie dagen later, op 26 juli 1952, wordt zijn zoon, de zes maanden oude Fuad, uitgeroepen tot koning Fuad II van Egypte.
   Hieraan wordt een einde gemaakt op 18 juni 1953 als de Egyptische republiek wordt uitgeroepen,
  en eerst generaal Mohammed Naguib president wordt, om daarna op 14 november 1954 aan de kant geschoven te worden door kolonel Gamal Abdel Nasser, die vervolgens president wordt.
   Hiermee komt een einde aan de 150 jarige Muhammed Ali-dynastie;
  
• Na zijn gedwongen abdicatie vertrekt Farouk met zijn luxe jacht op uiterst pompeuze wijze vanuit de haven van Alexandrië naar Monaco. Uiteindelijk vestigt hij zich in Rome;
  
• De revolutionaire regering brengt al snel de uitgebreide collectie snuisterijen en schatten van de ex-koning naar een veiling.
   Onder deze bezittingen bevindt zicht een van de zeldzame 1933 Double Eagle-munten.
  De munt verdwijnt echter voordat deze kan worden teruggestuurd naar de Verenigde Staten;
  
• In maart 1953 krijgt echtgenote Narriman genoeg van de uitbundige levenswijze van Farouk en keert zij terug naar haar moeder in Egypte.
   Op 2 februari 1954 is de officiële echtscheiding een feit.
  
  Op 3 mei 1954 hertrouwt Narriman met Dr. Adham al-Nakib uit Alexandrië, de voormalige lijfarts van Farouk. Zij krijgen samen een zoon: Akram
  . Ook dit huwelijk eindigt in 1961 in een echtscheiding.
   In 1967 hertrouwt zij dan met Ismail Fahmi, eveneens arts, met wie zij in Caïro woont tot aan haar dood op 16 februari 2005 na een hersenbloeding;
  
• Farouk ontmoet de voormalige, Italiaanse operazangeres Irma Capece Minutolo (geboren op 6 augustus 1935 in Napels), dochter van Don Augusto Capece Minutolo, Prins van Canosa, met wie hij een verhouding begint;
  
• In 1959 krijgt Farouk het staatsburgerschap van Monaco;
  
• Op 18 maart 1965 overlijdt Farouk, slechts 45 jaar oud, in het Ile de France restaurant in Rome na het nuttigen van een overvloedige maaltijd.
   De officiële doodsoorzaak is een hersenbloeding, hoewel er geruchten gaan dat hij zou zijn vergiftigd door de Egyptische geheime dienst.
  Er wordt geen autopsie op zijn lichaam uitgevoerd;
  
• Het is Farouks laatste wens om te worden begraven in Al Rifa'i Moskee in Caïro, maar dit wordt geweigerd door de Egyptische regering onder Gamal Abdel Nasser;
  
• Als koning Faisal van Saoedi-Arabië zich bereid verklaart om Farouk in zijn land te begraven, krijgt men toestemming om hem te begraven op de Ibrahim Pasha begraafplaats in Caïro. Farouk wordt echter begraven in Italië;
  
• Farida woont van 1963 tot 1968 in Libanon en van 1968 tot 1974 in Parijs, waarna ze terugkeert naar Egypte dat dan wordt geregeerd door president Sadat. Zij blijft ongetrouwd en overlijdt op 17 oktober 1988 op 68-jarige leeftijd aan leukemie;
  
• In 2005 vertelt de operazangeres Capece Minutolo in een interview met Al-Ahram Weekly dat zij met Farouk is getrouwd tijdens een islamitsche ceremonie toen zij 16 jaar oud was. Onderzoek leert dat zij dan in 1951 zou zijn getrouwd, in hetzelfde jaar dat Farouk voor de tweede keer trouwde.
  
  Daarnaast verklaart Capece dat zij 8 jaar getrouwd waren ten tijde van Farouks overlijden in 1965, wat zou betekenen dat het huwelijk 1957 zou hebben plaatsgevonden. In een interview in Time uit 1954 wordt Capece beschreven als de huidige reisgenoot van Farouk, "een wulpse Napolitaanse", die weigerde de afgezette koning te trouwen:
   "Farouk is verstandig en teder, maar het huwelijk is het graf van de liefde.
  " Bewijzen voor een huwelijksvoltrekking zijn tot op heden niet geleverd.

16-01-2010 om 00:00 geschreven door andre&ida

Egyptische vrouwen Vechten tegen Seksuele intimidatie

15-01-2010 om 15:16 geschreven door andre&ida

Nationaal voetbalteam slechts voor moslims

Egypte, januari 2010

15-01-2010 om 12:01 geschreven door andre&ida

Hepatitis A

15-01-2010 om 00:00 geschreven door andre&ida

Egyptische eyeliner bestreed oogziekten

BRUSSEL - De oude Egyptenaren voegden giftig lood aan hun 'eyeliner' toe om oogziekten af te weren, meldt de nieuwsdienst ScienceNOW. De Franse chemicus Philippe Walter (CNRS) trof zouten van dit zware metaal aan in diverse vierduizend jaar oude eyeliners uit het oude Egypte die in het Louvre worden bewaard.
Twee aangetroffen loodzouten komen van nature niet voor, wat betekent dat de Egyptenaren ze zelf moeten hebben bereid.

14-01-2010 om 11:55 geschreven door andre&ida

Theeleuten In Beroemdste Theehuis Van Cairo: "El-Fishawi" - Cairo, Egypte

Rond de bazaar Khan el-Khalili zijn talrijke cafés waar je lekker een tijdje kunt zitten met een vruchtensapje, glaasje thee en/of shisha (waterpijp) en dan lekker mensen kijken.

In het hart van de souk staat het beroemdste theehuis (coffeeshop) van Caïro "El-Fishawi".
 
Hier schijnen veel beroemde Egyptenaren een bakkie te komen doen. Beroemde Egyptenaren hebben we er niet aangetroffen (de enige die wij trouwens kennen is zanger Amr Diab), maar wel heel, heel, heel veel straatverkopers. Knettergek word je van die lui! De één na de ander komt langs met Rolex-horloges (nep echt!), lelijke kettinkjes, petjes met geïntegreerde zonnebril, nog lelijker kettinkjes, portefeuilles, zonnebrillen, slippers. De één is nog niet voorbij, komt de volgende alweer langs. En dat gaat maar door... verschrikkelijk!!! Negeren is de beste remedie. 



Bezoek Aan De Khan El-Khalili

De Khan el-Khalili is de grote en populaire souk in Caïro en een van de grootste bazaars in het Midden-Oosten.
 De souk is een echte doolhof van winkelstraatjes met winkeltjes en werkplaatsen.
Het boeiendste gedeelte is nog steeds dat in de originele Khan-buurt.
 
Van kleding, textiel, kruiden en juwelen tot parfum, waterpijpen en kitscherige souvenirs, het aanbod is erg groot. Een aanrader is om niet alleen de straten te verkennen die uitsluitend op toeristen gericht zijn, maar ook de andere straatjes eens uit te proberen.
Het leukste is om gewoon rond te dwalen in deze wirwar van smalle straatjes en steegjes.
 
De verschillende kleuren en geuren van de vreemde soorten kruiden zijn een lust voor de zintuigen en het is erg leuk om hier te fotograferen. Je verveelt je geen seconde in deze gezellige chaos!
Rond de bazaar zijn talrijke cafés waar je lekker een tijdje kunt zitten met een vruchtensapje, glaasje thee en/of shisha (waterpijp) en dan lekker mensen kijken.

Wij hebben ervaren dat het handig is om aan het eind van je vakantie pas een bezoekje aan de Khan el-Khalili te brengen.
Dan heb je nl. al een lekker vakantiekleurtje en zie je er niet meer uit of je net uit het vliegtuig komt... Verse toeristen worden beschouwd als een makkelijk slachtoffer.
 Verder ben je aan het eind van je reis ook wat beter bekend met prijzen voor souvenirs en misschien ook wat geoefender in het onderhandelen!!! ;-)

14-01-2010 om 11:19 geschreven door andre&ida

Zes maanden ziekte door fruitsapje in luxehotel

Van de vele toeristen die naar een luxehotel trekken, informeert slechts één op vier zich vooraf inzake lokale ziektes en de noodzakelijke inentingen. Maar dat ook het duurste en meest luxueuze hotel niet zonder risico is, ondervond de een Vlaamse toeriste in Hurghada, Egypte.
Ze liep er hepatitis A op door een vers geperst fruitsapje te drinken.
 
" Zelf mijn huisarts vond een inenting niet nodig, stelde hij me gerust".
 De vrouw is zes maanden ziek geweest.

"Een maand nadat ik thuiskwam, werd ik plots vreselijk moe. De dokter dacht dat ik een maagontsteking had, maar de pillen hielpen niet. Toen het wit van mijn ogen steeds geler werd, heb ik de dokter zelf gevraagd om een bloedcontrole".
 De test bevestigde dat ze hepatitis A had. "Later bleek uit onderzoek van het Ministerie van Volksgezondheid dat niet alleen ik ziek geworden was.

Zeker driehonderd toeristen in dat hotel hadden hepatitis A opgelopen door de ijsblokjes in het vers geperste sinaasappelsap.
 Het heeft uiteindelijk een halfjaar geduurd vooraleer ik genezen was".

"Mijn reisagent had me niets aangeraden, en toen ik een week vóór het vertrek een bezoek bracht aan mijn huisarts, stelde die me ook gerust: ik had geen inentingen nodig omdat ik naar een luxehotel ging. Nu heb ik mijn lesje geleerd.
 Vóór ik op vakantie ga, check ik eerst welke inentingen ik nodig heb, ook al logeren we in een luxehotel".

14-01-2010 om 00:00 geschreven door andre&ida

13-01-2010 om 10:36 geschreven door andre&ida

Alexandrië: een hippe duik in het verleden

Geplaatst: door Herman Veenhof

Vis binnenhalen op de 'corniche' van Alexandrië. |foto Nederlands Dagblad

De nummer twee van Egypte telt vier miljoen inwoners, voelt mediterraan aan en is altijd voorzien van een frisse bries. Overdag vormen de antieke zaken een leuke route.
 's Avonds is het verbazing troef, op de 'Corniche'
. En voor wie daarna niet genoeg heeft: onder de stijgende zeespiegel ligt nóg zo'n stad.

De Corniche 26 juli is de boulevard langs de kust van Alexandrië
Een jaar of tien geleden is die grondig opgeknapt, zodat je op lange stukken van maar liefst dertig kilometer lange boulevard een breed trottoir hebt.
 Daar wordt geflaneerd bij het leven, je zou er zelfs kunnen fietsen. Dat doet echter niemand. Er zijn wel heel veel auto's, variërend van Peugeot 404's (daarin reden in de jaren zestig in Nederland dokters en ingenieurs) via geel-zwarte Lada's (taxi's waarin je na slim en duidelijk onderhandelen goedkoop overal heen kunt) tot aan moderne Jappen.

In één zo'n Jap zitten drie jongens, aan het hoofd van een bruiloftsstoet.
 De chauffeur beheerst met de rechtervoet het stuur, staat rechtop in het zijraam, zijn bijrijder doet de pedalen, pook en vooral de claxon.
We kijken onze ogen uit; het gaat goed, zoals heel vaak in het Egyptische verkeer. ,,Nou, dit is in Egypte ook echt verboden, hoor'', zeggen Abdul en Mohamed, die ons rijden en voorlichten in het busje dat Djed Reizen ons een dag of vier meegeeft.
Maar ze bewonderen de bravoure toch wel een beetje. Trouwen en bouwen, dat kunnen ze in Egypte heel goed, al sinds de farao's en Cleopatra.

13-01-2010 om 10:33 geschreven door andre&ida

11 januari 1921 debuut Egyptische zangeres
 Umm Kulthum; een imposante vrouw.

12-01-2010 om 14:33 geschreven door andre&ida

Een betoverende Egyptische theatrale dansvoorstelling
door
Béatrice Grognard & het dansgezelschap Tarab

... Een hedendaags dansfresco dat zijn inspiratie haalt uit het Egypte van de farao's en de legende van de godin Hathor...

... Een hulde aan de vrouwelijkheid, aan de kracht en de uitstraling van de vrouw, mysterieuze uiting van de schoonheid van deze wereld en van de betovering van het hiernamaals...


In 1998 richtte Béatrice Grognard in Brussel « Tarab » op, een dansgezelschap en –school gewijd aan de theatrale Egyptische dans.

Tarab is ook een stijl die op internationaal niveau ijvert voor het herontdekken van de muziek- en danstradities van Egypte via een volkomen nieuwe en moderne aanpak op esthetisch, technisch en intellectueel vlak.
 De theatrale Egyptische dans bewandelt een volledig verschillende weg dan die van de « oriëntaalse dans ».

Béatrice is archeologe van opleiding en is altijd bijzonder geboeid geweest door kunst en dans. De toewijding waarmee zij zich vandaag voor de Egyptische dans inzet is nauw verbonden met haar eerste liefde voor de archeologie.
 Haar doel is de Egyptische dans en muziek uit het verleden te doen oprijzen, er een nieuwe vorm aan geven zodat zij zich kunnen ontplooien en openstellen voor de moderne wereld zonder hun eigenheid te verliezen.
 Zij wil de Egyptische dans- en muziektraditie nieuw leven inblazen dankzij een theatrale enscenering om zo de ontwikkeling en de toekomst ervan te verzekeren.

Haar opleiding als archeologe en kunsthistorica, haar ware passie voor oude culturen die aan de basis liggen van onze huidige samenleving en haar vurige wens om de Egyptische dans in een nieuw, gedurfd en hedendaags daglicht te stellen vormen de motivatie voor haar creatieve zoektocht.

« Dromen in de Egyptische nacht » is van al haar choreografische werken ongetwijfeld datgene dat het duidelijkst de link legt tussen dans en archeologie, met de egyptologie als middelpunt.

De legende van de godin Hathor biedt Béatrice Grognard de mogelijkheid om zich met volle overgave onder te dompelen in de artistieke en intellectuele rijkdom van het Egypte van de farao’s.
Dankzij de muzikale uittreksels uit het zeer verscheiden Egyptische repertoire is « Dromen in de Egyptische nacht » een verheerlijking van de eeuwenoude Egyptische kunstzinnigheid, die zowel hiëratische als zinnelijke kanten heeft.
Deze voorstelling is de volgende stap in de reeds 15 jaar durende artistieke zoektocht en hedendaagse creatie van Béatrice Grognard.

12-01-2010 om 12:53 geschreven door andre&ida

Oude Egyptenaren poetsten hun tanden niet

 Rottende tanden, kwaadaardige tumoren, gebroken botten en hersenletsel.
Wetenschappers van de University of Zurich verzamelden de gegevens van 3000 mummies en dan blijkt dat de oude Egyptenaren en hun fantastische beschaving klaarblijkelijk niet alle wijsheid rondom medische doemscenario’s in pacht hadden.

Dertig jaar onderzoek heeft een hoop data opgeleverd.
 De anatomisten en paleopathologen van de University of Zurich hebben die data verzameld en op basis daarvan een conclusie getrokken inzake de medische gesteldheid van de zorgvuldig ingezwachtelde Egyptenaren. De resultaten zijn onthutsend.

Maar liefst achttien procent van de mummies had een tandheelkundig zooitje in de mond: abcessen, gaatjes, afgesleten tanden en bacteriële infecties rondom de wortels.
 De wetenschappers zijn het de afgelopen jaren allemaal tegengekomen.

Dankzij de inzet van computertomografie oftwel CT (vanaf 1977) kon er in een deel van de onderzoeken ook een kijkje ín het lichaam van de mummie worden genomen.

Een greep uit de resultaten: een geval van TBC, een mummie met de meest kwaadaardige vorm van malaria, tien mummies met een tumor (waarvan vier gezwellen waarschijnlijk kwaadaardig) en elf Egyptenaren met longziektes.
 Volgens de onderzoekers heeft dat laatstgenoemde alles te maken met koolstof. Deze stof werd in de longen aangetroffen en wijst erop dat de ingeademde lucht vervuild was door rook van vuur of olielampen. Ook bleken enkele prominente mummies wel eens onhandig te zijn. Ramses II (Ramses de Grote) brak bijvoorbeeld zijn middelvinger. En Seqenenre Taa II had een hersenletsel. Waarschijnlijk heeft hem dat in een gevecht de kop gekost.

Wie denkt dat we nu wel zo ongeveer alles van deze mummies weten, heeft het mis. De gebundelde onderzoeken missen namelijk nog flink wat informatie.
 Zo is het geslacht en de doodsoorzaak van de mummies in de meeste gevallen onbekend. Of ooit nog bekend wordt waaraan deze oude Egyptenaren gestorven zijn, is twijfelachtig.
 Bij het mummificeren worden namelijk alle organen verwijderd, waardoor ziektes die hiermee samenhangen niet meer zijn na te gaan.
 En zo behoudt het mysterie van het oude Egypte zijn charme!

Caroline Hoek

12-01-2010 om 00:00 geschreven door andre&ida

 Pijlers in de tombe van Amenemhab, TT 85.
 Gelegen op de Westoever van Luxor
 Dit graf heeft prachtige schilderijen op de muren en plafond.
 TT 85 heeft te lijden van aantasting door de jaren heen.

11-01-2010 om 00:00 geschreven door andre&ida