Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
17-01-2010
Piramidebouwers waren geen slaven
Piramidebouwers waren geen slaven
(Novum/AP) - Wie bouwden de piramiden? Slaven, zoals de filmmakers in Hollywood ons willen doen geloven? Joodse slaven, zoals een Israëlische premier ooit verkondigde? Geen van beiden, stellen Egyptische archeologen, die maandag nieuw bewijs hebben aangedragen voor de theorie dat de piramiden door vrije mensen zijn gebouwd, door betaalde werkkrachten die uit ontzag voor de farao werkten en als dank een begraafplaats in de buurt van de antieke monumenten kregen.
Dergelijke graven zijn vorige week ontdekt. Tientallen skeletten in vierduizend jaar oude kuilen zijn perfect bewaard door het woestijnzand. Bij hen in het graf lagen kruiken waar ooit bier en brood in heeft gezeten als leeftocht voor de doden in het hiernamaals.
De graftombes, vervaardigd uit gebakken kleistenen en elk zo'n drie meter diep, werden aangetroffen achter een grotere begraafplaats die in 1990 voor het eerst werd ontdekt in de buurt van de piramiden en dateert uit de Vierde Dynastie, ruim 2500 jaar voor onze jaartelling.
In die periode werden de gigantische bouwwerken opgetrokken bij Gizeh, dat aan de rand van het moderne Caïro ligt.
Eerdere bevindingen toonden al aan dat het om graven van piramidebouwers gaat. De nieuwe vondsten ondersteunen de theorie dat het om betaalde werkkrachten ging. De voorwerpen die in de graven zijn gevonden -voorraden om de overledene in het hiernamaals bij te staan- wijzen erop dat de bouwers veel respect genoten.
Herodotus, de Griekse historicus uit de oudheid, beschreef de piramidebouwers als slaven. Hollywood en wijlen de voormalige Israëlische premier Menachem Begin suggereerde dat deze slaven Israëlieten waren. Toch zijn archeologen, zowel joods als anderen, het er over het algemeen over eens dat de joodse rol een mythe is. "Joden bouwden niet aan de piramiden, omdat joden nog niet bestonden in de tijd dat de piramiden werden gebouwd", aldus Amihai Mazar, hoogleraar aan het archeologisch instituut van de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem.
De bouwers zouden in werkelijkheid afkomstig zijn uit arme Egyptische gezinnen, die uit waardering voor hun werk werden beloond met een begraafplaats in de buurt van de piramiden en die werden voorzien van de nodige voorbereidselen op het hiernamaals. De graven hebben de tand des tijds weten de doorstaan en zijn niet geplunderd omdat ze weinig bevatten dat voor grafrovers de moeite van het roven waard was. De skeletten lagen in foetus-houding met hun hoofd richting het westen en hun voeten richting het oosten
Zo'n tienduizend arbeiders werkten in diensten van drie maanden tijd. Zij verorberden dagelijks 21 runderen en 23 schapen, die vanuit nabij gelegen boerderijen werden toegestuurd. Uit artritis in de botten is af te leiden hoe hard ze gewerkt moeten hebben.
Verandering in het straatbeeld in het zuidwesten van Egypte.
In de provincie al-Wadi al-Gadeed moeten ezels voortaan rondstruinen met een luier rond het achterwerk. Volgens een plaatselijke functionaris is de maatregel bedoeld om "het esthetische en culturele decor van de provincie" te bewaren. De streek trekt momenteel heel wat toeristen.
"Luiers zijn in de winkels beschikbaar tegen een lage prijs", aldus de functionaris. Eigenaars van ezels die aan de regel hun kont vegen, zullen worden beboet.
Ezels zijn alom tegenwoordig in Egypte. Ze kunnen veel goederen vervoeren en zijn een hulp voor de boeren.
Koning Farouk I van Egypte trouwt met Farida Zulfikar
Farouk I (geboren op 11 februari 1920 te Caïro en overleden op 18 maart 1965 te Rome), Zijne Majesteit, door de Genade van God, de koning van Egypte en Soedan, Soeverein van Nubië, van Kordofan en van Darfur, is de zoon van koning Fuad I van Egypte en diens tweede echtgenote Nazli Sabri.
Saffinaz Zulfikar (geboren op 5 september 1921 te Alexandrië en overleden op 16 oktober 1988 te Caïro), is de dochter van rechter Yusuf Zulfikar, vice-president van het Gemengde Alexandrië Hof van Beroep, en Zeynep Hanim Mehmet Sait.
De kleding:
De bruid draagt een schitterende, glanzend geborduurde trouwjapon die nauw om haar slanke lichaam sluit.
De huwelijksvoltrekking:
De huwelijksvoltrekking vindt plaats op de Saray Kubah Paleis in Caïro.
Er zijn vier bruidskinderen: drie bruidsmeisjes en een bruidsjonker . De bruidsjonker is het jongste broertje van de bruid, Sherif Zulfekar.
Na de huwelijksplechtigheid wordt er een groots banket gegeven.
Bijzonderheden:
Als op 28 april 1936 zijn vader op 68-jarige leeftijd overlijdt, wordt de 16-jarige Farouk koning van Egypte. Farouk is niet aanwezig bij de begrafenis, die volgens moslim-traditie op dezelfde dag plaats heeft. Farouk wordt begeleidt door drie adviseurs die hem zullen begeleiden totdat hij de 18-jarige leeftijd zal bereiken;
Op 20 juli 1937 vindt de troonsbestijging plaats. Via de radio spreekt hij zijn volk toe. Het is de eerste keer dat een heerser van Egypte op deze wijze zijn volk toespreekt: "And if it is God's will to lay on my shoulders at such an early age the responsibility of kingship, I will on my part appreciate the duties that will be mine, and I am prepared for all sacrifices in the cause of my duty...
(En als het Gods wil is om op zo'n jonge leeftijd de verantwoordelijkheid van het koningschap op mijn schouders te leggen, dan spreek ik van mijn kant de waardering uit voor de taken die voor mij liggen en ben ik bereid de bijbehorende offers te brengen);
Farouk is in eerste instantie heel populair bij zijn volk. Vlak na zijn kroning wordt door de rijke Abaza-familie toestemming gevraagd om de koninklijke trein kort te laten stoppen in hun dorp zodat de koning kan deelnemen aan de feestelijkheden in een grote, prachtig versierde tent op het treinstation;
Farouks moeder zoekt voor hem een bruid uit. Haar keuze valt op de 15 jaar oude Saffinaz Zulfikar. Zij krijgt de naam Farida omdat familieleden traditioneel dezelfde initialen hebben;
Het paar ziet elkaar voor het eerst op hun trouwdag;
Farouk wordt verliefd op de koninklijke, glamoureuze levensstijl. Hoewel hij al duizenden hectare grond, tientallen paleizen en honderden auto's bezit, reist hij vaak naar Europa om nog meer grote aankopen. Dit leidt tot woede onder zijn volk;
De geboorte van hun eerste kind, een dochter, leidt tot landelijke feestelijke gebeurtenissen. Zo worden er kleren verdeeld en krijgen duizenden armen een gratis ontbijt aangeboden. Bovendien krijgt elk van de 1700 gezinnen waar op dezelfde dag een kind is geboren, een Egyptische pond, een groot bedrag in die tijd;
Tijdens de ontberingen van de Tweede Wereldoorlog haalt Farouk zich de woede van zijn volk op de hals door zijn uitbundige levensstijl. Zo besluit hij om alle lichten brandende te houden op zijn paleis in Alexandrië (in de tijd dat de stad verduisterd moet zijn als gevolg van Duitse en Italiaanse bombardementen). Dit wordt door sommigen als bijzonder beledigend ervaren;
In 1942 wordt Farouk - onder bedreiging van een revolver - gedwongen een meer pro-Britse premier aan te stellen en zijn toenmalige premier (die te pro-Duits is) te ontslaan uit zijn functie. Door de aanhoudende Britse bezetting van Egypte komen veel Egyptenaren, maar ook Farouk, positief tegenover Duitsland en Italië te staan. Egypte blijft echter - door de aanwezigheid van Britse troepen - neutraal tot het laatste jaar van de oorlog. Pas in 1945, als de gevechten in de westelijke woestijn van Egypte reeds lang zijn opgehouden, verklaart Farouk - onder zware druk van de Britten- de oorlog;
In 1944 krijgt Farouk een zwaar auto-ongeval waarbij zijn stofwisseling in de war raakt. Dat én zijn grote voorliefde voor veel en lekker eten, leidt ertoe dat de oorspronkelijk ijdele, goed uitziende jonge koning een extreem overgewicht krijg. Hij weegt bijna 140 kilo!;
Farouk is uiteindelijk vaker te vinden aan een Italiaans strand, of in om het even welk groot Europees winkelcentrum, dan in Egypte. Dit tot grote woede van zijn volk;
In 1944 is Farida het vreemdgaan en excessieve gedrag van haar echtgenoot meer dan zat en verlaat zij het koninklijk paleis om in haar eentje een huis te betrekken. Farouk neemt het haar kwalijk dat zij geen troonopvolger kan baren. Farida zweert dat zij zal hertrouwen om te bewijzen dat zij wél een zoon kan baren, maar de regering houdt een echtscheiding tegen;
De populariteit van Farouk daalt nog verder doordat hij bekend staat om zijn corruptie. Hij krijgt de bijnamen "playboy-koning" en "dief van Caïro" want hij lijdt bovendien aan kleptomanie (ziekelijke neiging tot stelen) . Op zijn buitenlandse reizen, en in Egypte zelf, mengt hij zich onder het gewone volk, en steelt hij alles wat van zijn gading is. Hij wordt een professioneel zakkenroller;
De publieke onvrede tegen Farouk stijgt tot een hoog niveau als zijn vermeende corruptie leidt tot een nederlaag in de oorlog tegen Israël in 1948. Egypte verliest 78% van Palestina aan de nieuw gevormde staat Israël;
Op 19 november 1948 wordt de echtscheiding een feit. Volgens Farouk is het "de wil van Allah" dat hij en Farida uit elkaar gaan. Opmerkelijk genoeg wordt in dezelfde week de echtscheiding van Farouk's zus, Fawzia, en haar echtgenoot, Sjah Mohammed Reza Pahlavi van het toenmalige Perzië, een feit;
Op 6 mei 1951 hertrouwt Farouk met de 16-jarige Mena Nariman Sadiq (geboren op 31 oktober 1933 en overleden op 16 februari 2005), dochter van Hussain Fahmi Sadiq Bay en Asila Kamil. Zij is zorgvuldig uitgekozen in de hoop de populariteit van het koningshuis weer enigszins op te krikken. Hoewel Narriman was verloofd met een Harvard-student verbreekt zij haar verloving om koningin van Egypte te worden. Om haar man te plezieren, volgt zij een afval-programma om kilo's kwijt te raken en volgt zij lessen in hofetikette. Het paar krijgt samen een zoon: Ahmad Fuad, geboren op 16 januari 1952;
Op 23 juli 1952 plegen de Vrije Officieren onder leiding van generaal Muhammed Naguib en kolonel Gamal Abdel Nasser een militaire staatsgreep. Farouk wordt gedwongen af te treden. Drie dagen later, op 26 juli 1952, wordt zijn zoon, de zes maanden oude Fuad, uitgeroepen tot koning Fuad II van Egypte. Hieraan wordt een einde gemaakt op 18 juni 1953 als de Egyptische republiek wordt uitgeroepen, en eerst generaal Mohammed Naguib president wordt, om daarna op 14 november 1954 aan de kant geschoven te worden door kolonel Gamal Abdel Nasser, die vervolgens president wordt. Hiermee komt een einde aan de 150 jarige Muhammed Ali-dynastie;
Na zijn gedwongen abdicatie vertrekt Farouk met zijn luxe jacht op uiterst pompeuze wijze vanuit de haven van Alexandrië naar Monaco. Uiteindelijk vestigt hij zich in Rome;
De revolutionaire regering brengt al snel de uitgebreide collectie snuisterijen en schatten van de ex-koning naar een veiling. Onder deze bezittingen bevindt zicht een van de zeldzame 1933 Double Eagle-munten. De munt verdwijnt echter voordat deze kan worden teruggestuurd naar de Verenigde Staten;
In maart 1953 krijgt echtgenote Narriman genoeg van de uitbundige levenswijze van Farouk en keert zij terug naar haar moeder in Egypte. Op 2 februari 1954 is de officiële echtscheiding een feit.
Op 3 mei 1954 hertrouwt Narriman met Dr. Adham al-Nakib uit Alexandrië, de voormalige lijfarts van Farouk. Zij krijgen samen een zoon: Akram . Ook dit huwelijk eindigt in 1961 in een echtscheiding. In 1967 hertrouwt zij dan met Ismail Fahmi, eveneens arts, met wie zij in Caïro woont tot aan haar dood op 16 februari 2005 na een hersenbloeding;
Farouk ontmoet de voormalige, Italiaanse operazangeres Irma Capece Minutolo (geboren op 6 augustus 1935 in Napels), dochter van Don Augusto Capece Minutolo, Prins van Canosa, met wie hij een verhouding begint;
In 1959 krijgt Farouk het staatsburgerschap van Monaco;
Op 18 maart 1965 overlijdt Farouk, slechts 45 jaar oud, in het Ile de France restaurant in Rome na het nuttigen van een overvloedige maaltijd. De officiële doodsoorzaak is een hersenbloeding, hoewel er geruchten gaan dat hij zou zijn vergiftigd door de Egyptische geheime dienst. Er wordt geen autopsie op zijn lichaam uitgevoerd;
Het is Farouks laatste wens om te worden begraven in Al Rifa'i Moskee in Caïro, maar dit wordt geweigerd door de Egyptische regering onder Gamal Abdel Nasser;
Als koning Faisal van Saoedi-Arabië zich bereid verklaart om Farouk in zijn land te begraven, krijgt men toestemming om hem te begraven op de Ibrahim Pasha begraafplaats in Caïro. Farouk wordt echter begraven in Italië;
Farida woont van 1963 tot 1968 in Libanon en van 1968 tot 1974 in Parijs, waarna ze terugkeert naar Egypte dat dan wordt geregeerd door president Sadat. Zij blijft ongetrouwd en overlijdt op 17 oktober 1988 op 68-jarige leeftijd aan leukemie;
In 2005 vertelt de operazangeres Capece Minutolo in een interview met Al-Ahram Weekly dat zij met Farouk is getrouwd tijdens een islamitsche ceremonie toen zij 16 jaar oud was. Onderzoek leert dat zij dan in 1951 zou zijn getrouwd, in hetzelfde jaar dat Farouk voor de tweede keer trouwde.
Daarnaast verklaart Capece dat zij 8 jaar getrouwd waren ten tijde van Farouks overlijden in 1965, wat zou betekenen dat het huwelijk 1957 zou hebben plaatsgevonden. In een interview in Time uit 1954 wordt Capece beschreven als de huidige reisgenoot van Farouk, "een wulpse Napolitaanse", die weigerde de afgezette koning te trouwen: "Farouk is verstandig en teder, maar het huwelijk is het graf van de liefde. " Bewijzen voor een huwelijksvoltrekking zijn tot op heden niet geleverd.
Egyptische vrouwen Vechten tegen Seksuele intimidatie
brabosh
Als maar meer Egyptische vrouwen en meisjes volgen zelfverdedigingscursussen om zich te kunnen beschermen tegen seksuele agressie door mannen. Het is een resultaat van verschillende campagnes. Vrouwenrechtenorganisaties moedigen vrouwen en meisjes aan om een zelfverdedigingscursus te volgen.
Zij komen ook in universiteiten waar zij spreken over het ontoelaatbare gedrag van handtastelijke mannen. Dat de weg naar een vrouwvriendelijk Egypte nog zeer lang is beseffen ze goed. In Egypte melden vrouwen zelden dat zij slachtoffer zijn van Seksuele Agressie. Onder meer uit schrik om de goede naam van de familie te schaden. Maar langzaam aan durven vrouwen er in het openbaar over spreken.
Vier van de vijf vrouwen in Egypte hebben er dagelijks mee te maken: seksuele intimidatie. Mannen die op straat en in het openbaar vervoer hun achtervolgen, seksueel getinte opmerkingen maken, betasten van, en in de billen knijpen. Wildvreemde kerels die voor hun neus met een bankbiljet spelen en dan hun gulp openmaken.
Twee derde van de Egyptische mannen geeft toe vrouwen seksueel te intimideren. Op de vraag waarom ze dat doen, luidt het antwoord meestal 'de vrouwen lokken het uit'. Het verschijnsel is zo normaal geworden, dat voorbijgangers van omstanders geen vinger uitsteken voor een vrouw in nood. De politie weigert aangiften. Ouders van lastig gevallen vrouwen ontraden veelal een gang naar de autoriteiten. Die doen toch niets. De politiek en de media zwijgen het fenomeen dood.
Dat Egyptische vrouwen leren hoe ze zich kunnen verdedigen is. In een eerder onderzoek van het Egyptisch Centrum voor Vrouwenrechten zegt meer dat 80 procent van de vrouwen last hebben van mannen die seksueel intimideren.
In oktober vorig jaar werd in Egypte voor het eerst een harde straf uitgesproken door een rechter voor seksuele intimidatie: drie jaar celstraf. Vanaf 2006 kon niemand meer de ernst van het probleem ontkennen. Toen werd er een video op het internet geplaatst waarin meisjes in de buurt van een bioscoop door jongens betast en uitgekleed werden tijdens het Suikerfeest.
Alleen praktizerende moslims mogen voetballen in het nationale voetbalteam van Egypte.
Volgens de coach van het team, Hassan Shehata, is de (islamitische) vroomheid van een voetballer het doorslaggevende criterium en NIET zijn behendigheid.
Er spelen geen christenen( Kopten) in het huidige elftal.
Hepatitis A wordt veroorzaakt door een virus. Als dit virus eenmaal in het organisme is binnengedrongen, heeft dit een leverstoornis tot gevolg.
De mogelijke symptomen van hepatitis A:
plotse koorts
onbehagen
verlies van eetlust
misselijkheid en buikpijn
geelzucht in de volgende dagen
Moeheid
Hepatitis A wordt vooral via het voedsel overgebracht. Door het drinken of eten van door menselijke ontlasting besmet water of voedsel dringt het virus meestal het organisme binnen. Men moet vooral opletten voor weekdieren (oesters en mosselen bijvoorbeeld), want zij zijn vaak vectoren van dit virus. De ziekte kan ook via fecaal-orale weg worden overgebracht (menselijke ontlasting in contact met de mond). Hoewel deze vorm van overbrenging zeldzaam is, komt ze voor tussen kinderen en volwassenen (vuile handen) en uitzonderlijk tussen seksuele partners.
Hoe groot zijn de risico's?
Hepatitis A is over het algemeen een goedaardige aandoening. De symptomen verdwijnen na 10 tot 30 dagen. Bij sommige mensen echter kan de genezing maanden in beslag nemen. In uitzonderlijke gevallen tenslotte kan de ziekte een dodelijke afloop hebben (1% van de gevallen).
Wie zijn de risicopersonen ?
Hoewel de risico's in ons land relatief beperkt zijn, is het niet uitzonderlijk dat men de ziekte krijgt. Ze wordt erg vaak overgebracht door kinderen. Zij blijven namelijk asymptomatisch, zelfs als ze geïnfecteerd zijn. Het is dus moeilijk te achterhalen of ze drager zijn als er geen voorzorgen werden genomen. Volwassenen, en dan vooral de reizende, zijn dus het vaakst slachtoffer van deze ziekte.
Waar kan men ziekte oplopen ?
In ons land zijn er geen endemiezones (zone waarbinnen de ziekte erg vaak voorkomt). Elders in de wereld zijn er echter wel gebieden die risicozones of zelfs hoge-risicozones vormen. Dit zijn vooral de ontwikkelingslanden. Denk niet dat het risico onbestaande is indien men in vijfsterrenhotels of bekende vakantieoorden verblijft. Zelfs op dergelijke plaatsen kan men vaak hepatitis A oplopen. Mensen die naar deze landen reizen moeten dus vooraf worden gevaccineerd.
Hoe kan men dit vermijden ?
De enige doeltreffende oplossing is vaccinatie.
Waar kan men zich laten vaccineren ?
Het vaccin kan gewoon worden aangevraagd bij de behandelende arts. We merken op dat er een vaccin bestaat dat tegelijkertijd tegen hepatitis A en hepatitis B bescherming biedt.
En de herhalingen ?
Geen herhalingsvaccinaties nodig indien het volledige schema werd toegediend.
BRUSSEL - De oude Egyptenaren voegden giftig lood aan hun 'eyeliner' toe om oogziekten af te weren, meldt de nieuwsdienst ScienceNOW. De Franse chemicus Philippe Walter (CNRS) trof zouten van dit zware metaal aan in diverse vierduizend jaar oude eyeliners uit het oude Egypte die in het Louvre worden bewaard. Twee aangetroffen loodzouten komen van nature niet voor, wat betekent dat de Egyptenaren ze zelf moeten hebben bereid.
Makkelijk is dat evenwel niet: de synthese van loodzouten als laurioniet (loodsulfaat) is een verraderlijk, delicaat proces dat licht kan mislopen. Bovendien duurt de bereiding weken en glitteren de loodzouten niet - iets wat make-upbestanddelen waar in de oudheid makkelijker was aan te komen, wél doen. Waarom namen de Egyptenaren dan de moeite om loodzout in make-up te doen?
In het vakblad Analytical Chemistry opperen Walter en zijn collega Christian Amatore dat het lood uit de eyeliners wellicht als antibioticum diende en oogbacteriën doodde, of het immuunsysteem opjutte tegen microben die ooginfecties veroorzaken.
Lood is niet onschuldig. Het zware metaal veroorzaakt op langere termijn hersenschade en miskramen, weten we vandaag . Maar in de tijd van de oude Egyptenaren, toen de levensverwachting amper dertig jaar bedroeg, vielen de langetermijngevaren van lood vermoedelijk in het niet bij de voordelen op korte termijn.
Theeleuten In Beroemdste Theehuis Van Cairo: "El-Fishawi" - Cairo, Egypte
Rond de bazaar Khan el-Khalili zijn talrijke cafés waar je lekker een tijdje kunt zitten met een vruchtensapje, glaasje thee en/of shisha (waterpijp) en dan lekker mensen kijken.
In het hart van de souk staat het beroemdste theehuis (coffeeshop) van Caïro "El-Fishawi".
Hier schijnen veel beroemde Egyptenaren een bakkie te komen doen. Beroemde Egyptenaren hebben we er niet aangetroffen (de enige die wij trouwens kennen is zanger Amr Diab), maar wel heel, heel, heel veel straatverkopers. Knettergek word je van die lui! De één na de ander komt langs met Rolex-horloges (nep echt!), lelijke kettinkjes, petjes met geïntegreerde zonnebril, nog lelijker kettinkjes, portefeuilles, zonnebrillen, slippers. De één is nog niet voorbij, komt de volgende alweer langs. En dat gaat maar door... verschrikkelijk!!! Negeren is de beste remedie.
Bezoek Aan De Khan El-Khalili
De Khan el-Khalili is de grote en populaire souk in Caïro en een van de grootste bazaars in het Midden-Oosten. De souk is een echte doolhof van winkelstraatjes met winkeltjes en werkplaatsen. Het boeiendste gedeelte is nog steeds dat in de originele Khan-buurt.
Van kleding, textiel, kruiden en juwelen tot parfum, waterpijpen en kitscherige souvenirs, het aanbod is erg groot. Een aanrader is om niet alleen de straten te verkennen die uitsluitend op toeristen gericht zijn, maar ook de andere straatjes eens uit te proberen. Het leukste is om gewoon rond te dwalen in deze wirwar van smalle straatjes en steegjes.
De verschillende kleuren en geuren van de vreemde soorten kruiden zijn een lust voor de zintuigen en het is erg leuk om hier te fotograferen. Je verveelt je geen seconde in deze gezellige chaos! Rond de bazaar zijn talrijke cafés waar je lekker een tijdje kunt zitten met een vruchtensapje, glaasje thee en/of shisha (waterpijp) en dan lekker mensen kijken.
Wij hebben ervaren dat het handig is om aan het eind van je vakantie pas een bezoekje aan de Khan el-Khalili te brengen. Dan heb je nl. al een lekker vakantiekleurtje en zie je er niet meer uit of je net uit het vliegtuig komt... Verse toeristen worden beschouwd als een makkelijk slachtoffer. Verder ben je aan het eind van je reis ook wat beter bekend met prijzen voor souvenirs en misschien ook wat geoefender in het onderhandelen!!! ;-)
Van de vele toeristen die naar een luxehotel trekken, informeert slechts één op vier zich vooraf inzake lokale ziektes en de noodzakelijke inentingen. Maar dat ook het duurste en meest luxueuze hotel niet zonder risico is, ondervond de een Vlaamse toeriste in Hurghada, Egypte. Ze liep er hepatitis A op door een vers geperst fruitsapje te drinken.
" Zelf mijn huisarts vond een inenting niet nodig, stelde hij me gerust". De vrouw is zes maanden ziek geweest.
"Een maand nadat ik thuiskwam, werd ik plots vreselijk moe. De dokter dacht dat ik een maagontsteking had, maar de pillen hielpen niet. Toen het wit van mijn ogen steeds geler werd, heb ik de dokter zelf gevraagd om een bloedcontrole". De test bevestigde dat ze hepatitis A had. "Later bleek uit onderzoek van het Ministerie van Volksgezondheid dat niet alleen ik ziek geworden was.
Zeker driehonderd toeristen in dat hotel hadden hepatitis A opgelopen door de ijsblokjes in het vers geperste sinaasappelsap. Het heeft uiteindelijk een halfjaar geduurd vooraleer ik genezen was".
"Mijn reisagent had me niets aangeraden, en toen ik een week vóór het vertrek een bezoek bracht aan mijn huisarts, stelde die me ook gerust: ik had geen inentingen nodig omdat ik naar een luxehotel ging. Nu heb ik mijn lesje geleerd. Vóór ik op vakantie ga, check ik eerst welke inentingen ik nodig heb, ook al logeren we in een luxehotel".
Water voor de overledene: de rol van de nabestaanden in het oude en moderne Egypte
Water voor de overledene: de rol van de nabestaanden in het oude en moderne Egypte
woe. 07-04-2010
Voor de doden in het oude Egypte was een uitgebreid parcours uitgewerkt waarmee zij het eeuwige leven konden bereiken, en dat in het Dodenboek staat beschreven.
Maar voor de nabestaanden waren er ook rituelen om hun contact met de overledene in stand te houden. Er moest regelmatig water en voedsel aan de dode worden gebracht, er werden bijeenkomsten gehouden bij het graf, en met name de oudste zoon had een belangrijke rol bij het voortzetten van de dodencultus.
In de loop van de geschiedenis van Egypte zijn de denkbeelden over de dood ingrijpend veranderd, maar juist in de rituelen rondom de rol van de nabestaanden zijn enkele tradities bewaard gebleven. In deze lezing worden de rituelen uit het dagelijks leven in het oude Egypte besproken en een vergelijking wordt gemaakt met de situatie in het moderne Egypte.
Prof. dr. Olaf Kaper is als hoogleraar Egyptologie verbonden aan de Universiteit Leiden.
Gratis. Samenwerking tussen de Vrienden Allard Pierson Museum en Het Huis van Horus & Mehen rond de tentoonstelling 'Doden voor de Rechter'. Gratis entree - ook voor degenen die nog geen vriend van het APM zijn.
Vis binnenhalen op de 'corniche' van Alexandrië. |foto Nederlands Dagblad
Als je vanuit Caïro in Alexandrië komt, denk je: wat een leuke kleine stad! Niets is minder waar.
De nummer twee van Egypte telt vier miljoen inwoners, voelt mediterraan aan en is altijd voorzien van een frisse bries. Overdag vormen de antieke zaken een leuke route. 's Avonds is het verbazing troef, op de 'Corniche' . En voor wie daarna niet genoeg heeft: onder de stijgende zeespiegel ligt nóg zo'n stad.
De Corniche 26 juli is de boulevard langs de kust van Alexandrië Een jaar of tien geleden is die grondig opgeknapt, zodat je op lange stukken van maar liefst dertig kilometer lange boulevard een breed trottoir hebt. Daar wordt geflaneerd bij het leven, je zou er zelfs kunnen fietsen. Dat doet echter niemand. Er zijn wel heel veel auto's, variërend van Peugeot 404's (daarin reden in de jaren zestig in Nederland dokters en ingenieurs) via geel-zwarte Lada's (taxi's waarin je na slim en duidelijk onderhandelen goedkoop overal heen kunt) tot aan moderne Jappen.
In één zo'n Jap zitten drie jongens, aan het hoofd van een bruiloftsstoet. De chauffeur beheerst met de rechtervoet het stuur, staat rechtop in het zijraam, zijn bijrijder doet de pedalen, pook en vooral de claxon. We kijken onze ogen uit; het gaat goed, zoals heel vaak in het Egyptische verkeer. ,,Nou, dit is in Egypte ook echt verboden, hoor'', zeggen Abdul en Mohamed, die ons rijden en voorlichten in het busje dat Djed Reizen ons een dag of vier meegeeft. Maar ze bewonderen de bravoure toch wel een beetje. Trouwen en bouwen, dat kunnen ze in Egypte heel goed, al sinds de farao's en Cleopatra.
11 januari 1921 debuut Egyptische zangeres Umm Kulthum
11 januari 1921 debuut Egyptische zangeres Umm Kulthum; een imposante vrouw.
11 januari 1921
Op deze dag was het debuut van de Egyptische zangeres Umm Kulthum. Umm Kulthum (أم كلثوم, Oum Kalsoum) (Tamayya z-Zahira, Dakhliyya, 4 mei(?) 1904 - Caïro, 3 februari 1975) was een Egyptische zangeres en musicus.
Zij is de beroemdste en meest geliefde zangeres in de Arabische wereld. Kulthum trad op in het gehele Midden-Oosten, in Frankrijk en de Verenigde Staten. Dertig jaar na haar sterfdag verkopen haar albums nog altijd beter dan die van wie ook in de Arabisch taal. Umm Kulthums zangstijl, en met name haar volle en diepe stem, wordt door velen geïmiteerd.
Haar begrafenis bracht zo'n drie miljoen mensen op de been. Aan het hoofd gaat president Anwar Saddat en verschillende leiders uit andere Arabische landen. Ze begeleidden de lijkbaar naar de Fouad Seraj el-Dinstraat in de Caïrese wijk el-Basâtîn. De plek was in 1948 door Oum Kalsoum zelf gekocht na de dood van haar moeder Fatima en zij begroef hier in 1953 ook haar broer Khalid.
Een betoverende Egyptische theatrale dansvoorstelling door Béatrice Grognard & het dansgezelschap Tarab
... Een hedendaags dansfresco dat zijn inspiratie haalt uit het Egypte van de farao's en de legende van de godin Hathor...
... Een hulde aan de vrouwelijkheid, aan de kracht en de uitstraling van de vrouw, mysterieuze uiting van de schoonheid van deze wereld en van de betovering van het hiernamaals...
In 1998 richtte Béatrice Grognard in Brussel « Tarab » op, een dansgezelschap en school gewijd aan de theatrale Egyptische dans.
Tarab is ook een stijl die op internationaal niveau ijvert voor het herontdekken van de muziek- en danstradities van Egypte via een volkomen nieuwe en moderne aanpak op esthetisch, technisch en intellectueel vlak. De theatrale Egyptische dans bewandelt een volledig verschillende weg dan die van de « oriëntaalse dans ».
Béatrice is archeologe van opleiding en is altijd bijzonder geboeid geweest door kunst en dans. De toewijding waarmee zij zich vandaag voor de Egyptische dans inzet is nauw verbonden met haar eerste liefde voor de archeologie. Haar doel is de Egyptische dans en muziek uit het verleden te doen oprijzen, er een nieuwe vorm aan geven zodat zij zich kunnen ontplooien en openstellen voor de moderne wereld zonder hun eigenheid te verliezen. Zij wil de Egyptische dans- en muziektraditie nieuw leven inblazen dankzij een theatrale enscenering om zo de ontwikkeling en de toekomst ervan te verzekeren.
Haar opleiding als archeologe en kunsthistorica, haar ware passie voor oude culturen die aan de basis liggen van onze huidige samenleving en haar vurige wens om de Egyptische dans in een nieuw, gedurfd en hedendaags daglicht te stellen vormen de motivatie voor haar creatieve zoektocht.
« Dromen in de Egyptische nacht » is van al haar choreografische werken ongetwijfeld datgene dat het duidelijkst de link legt tussen dans en archeologie, met de egyptologie als middelpunt.
De legende van de godin Hathor biedt Béatrice Grognard de mogelijkheid om zich met volle overgave onder te dompelen in de artistieke en intellectuele rijkdom van het Egypte van de faraos. Dankzij de muzikale uittreksels uit het zeer verscheiden Egyptische repertoire is « Dromen in de Egyptische nacht » een verheerlijking van de eeuwenoude Egyptische kunstzinnigheid, die zowel hiëratische als zinnelijke kanten heeft. Deze voorstelling is de volgende stap in de reeds 15 jaar durende artistieke zoektocht en hedendaagse creatie van Béatrice Grognard.
Rottende tanden, kwaadaardige tumoren, gebroken botten en hersenletsel. Wetenschappers van de University of Zurich verzamelden de gegevens van 3000 mummies en dan blijkt dat de oude Egyptenaren en hun fantastische beschaving klaarblijkelijk niet alle wijsheid rondom medische doemscenarios in pacht hadden.
Dertig jaar onderzoek heeft een hoop data opgeleverd. De anatomisten en paleopathologen van de University of Zurich hebben die data verzameld en op basis daarvan een conclusie getrokken inzake de medische gesteldheid van de zorgvuldig ingezwachtelde Egyptenaren. De resultaten zijn onthutsend.
Maar liefst achttien procent van de mummies had een tandheelkundig zooitje in de mond: abcessen, gaatjes, afgesleten tanden en bacteriële infecties rondom de wortels. De wetenschappers zijn het de afgelopen jaren allemaal tegengekomen.
Dankzij de inzet van computertomografie oftwel CT (vanaf 1977) kon er in een deel van de onderzoeken ook een kijkje ín het lichaam van de mummie worden genomen.
Een greep uit de resultaten: een geval van TBC, een mummie met de meest kwaadaardige vorm van malaria, tien mummies met een tumor (waarvan vier gezwellen waarschijnlijk kwaadaardig) en elf Egyptenaren met longziektes. Volgens de onderzoekers heeft dat laatstgenoemde alles te maken met koolstof. Deze stof werd in de longen aangetroffen en wijst erop dat de ingeademde lucht vervuild was door rook van vuur of olielampen. Ook bleken enkele prominente mummies wel eens onhandig te zijn. Ramses II (Ramses de Grote) brak bijvoorbeeld zijn middelvinger. En Seqenenre Taa II had een hersenletsel. Waarschijnlijk heeft hem dat in een gevecht de kop gekost.
Wie denkt dat we nu wel zo ongeveer alles van deze mummies weten, heeft het mis. De gebundelde onderzoeken missen namelijk nog flink wat informatie. Zo is het geslacht en de doodsoorzaak van de mummies in de meeste gevallen onbekend. Of ooit nog bekend wordt waaraan deze oude Egyptenaren gestorven zijn, is twijfelachtig. Bij het mummificeren worden namelijk alle organen verwijderd, waardoor ziektes die hiermee samenhangen niet meer zijn na te gaan. En zo behoudt het mysterie van het oude Egypte zijn charme!
Pijlers in de tombe van Amenemhab, TT 85. Gelegen op de Westoever van Luxor Dit graf heeft prachtige schilderijen op de muren en plafond. TT 85 heeft te lijden van aantasting door de jaren heen.
Egyptische archeologen hebben een nieuwe reeks graven ontdekt van arbeiders die hebben meegewerkt aan de bouw van de piramide van Cheops. Dat heeft de Egyptische minister van Cultuur bekendgemaakt.
De graven dateren uit de vierde dynastie (2649-2513 vC) en zijn van arbeiders die hebben meegewerkt aan de bouw van de grote piramide. In 1990 werden al eens graven ontdekt van arbeiders. De graven bevinden zich naast de piramide. (afp/lb)
Willem Zitman (1941) studeerde bouwkunde en astronomie (antieke astronomie en chronologie). Hij specialiseert zich in egyptologie en doet onderzoek naar het ontstaan van het oude Egypte.
352 pagina's 15 x 23 cm genaaid gebrocheerd geïllustreerd in zwart-wit
prijs
29,50
De Egyptenaren waren de ontdekkers van de kalender; de meest fundamentele en praktische toepassing van astronomie, door middel van observatie en vaststelling van de lengte van het Zonnejaar. Deze wetenschap beoefenden zij minstens al in het vijfde millennium vóór Christus. In de afgelopen eeuw hebben egyptologen en astronomen die theorie echter pertinent van tafel geveegd. Waarom zouden de Egyptenaren de wetmatigheid van hemelse verschijnselen zoals de cycli van sterren, zon, maan en planeten willen vastleggen? En hoe zouden ze dat dan gedaan hebben? Welke barrières moesten zij daarvoor overwinnen? Volgens recente wetenschappers heeft de Egyptische sterrenkunde zelfs nooit bestaan. Maar hoe had onze beschaving eruit gezien zonder die oude Egyptenaren? Astronomie blijkt zelfs het centrale thema van de Egyptische cultuur. Egyptenaren, die zichzelf zagen als zonen van Horus, ontwikkelden een alomvattend systeem: de kosmische orde, de samenhang tussen Hemel en Aarde. Wat boven is, is ook beneden. Egypte als spiegel van de kosmos. Ze brachten die samenhang zelfs letterlijk in beeld in het ontwerp van het Piramideveld. Maar ook in hun religie en tijdsbesef kwam die tot uitdrukking. Ze waren het eerste volk op aarde dat uren, dagen, maanden gebruikte en seizoenen en jaren kende. Een machtig geheim dat in dit boek wordt geopenbaard
Het regime verbiedt de gezichtssluier, maar de overheid dwingt het Verbod niet af. Veel uitvoerende Ambtenaren hebben een zwak voor de niqaab. KAIRO
- Gehuld in een zwarte gezichtssluier, zwarte handschoenen en zwart gewaad staat een studente te wachten bij de bushalte voor de Al-Azhar universiteit. De vraag hoe ze de islamitische leerinstelling eerder op de dag is binnengekomen ondanks een Verbod op de zogeheten niqaab, ontlokt een tirade. "Ze zullen ons nooit Kunnen tegenhouden", Roept ze fel. "Wie denken ze wel DAT ze zijn." Wanneer de bus aankomt, wringt ze Zich Haastig naar binnen en eist een plaatsje aan het raam op. Dan pakt ze de koran uit Haar tas en begint zachtjes te reciteren.
Niet alleen in Europa Stelt de gezichtssluier overheden voor een dilemma. Net als de regeringen van Nederland, Frankrijk en Italie, probeert ook het Egyptische regime de niqaab in de ban te doen. Het in naam seculiere bewind van president Hosni Mubarak worstelt al jaren met de groeiende trend onder vrouwen om zichzelf van top tot teen te bedekken.
Zijn de aantallen in Europa nog marginaal, in Egypte is de niqaab al lang geen randverschijnsel meer. In tegenstelling tot twingtig jaar geleden is het aantal vrouwen met hoofddoek nu verreweg in de meerderheid en een toenemend aantal kiest voor algehele gezichtsbedekking ..
Begin oktober vaardigde grootsjeik Tantawi, de universiteitsdecaan van de oudste en meest gerennomeerde soennitische leerinstelling Al Azhar, een oekaze uit tegen de niqaab.
Tijdens een bezoek aan een meisjesklas van een middelbare school trof Tantawi een scholiere aan voldaan gezichtsbedekking. Hij gebood haar sluier af te doen, Omdat de niqaab niets met de islam te maken heeft, maar een overblijfsel is van de bedoeienencultuur van voor de Goddelijke Openbaringen aan profeet Mohammed. "Ik weet meer van de islam dan jij en de mensen die je hebben verwekt", riep hij het meisje toe. Hij verklaarde later de niqaab op de Al-Azhar scholen en faculteiten te zullen verbieden.
De grootsjeik is niet de enige vertrouweling van president Mubarak die de niqaab liefst van het straatbeeld ziet verdwijnen. De minister van Religieuze Zaken, Mahmoud Zaqzouq, had zich eerder dit jaar ook al uitgesproken tegen de gezichtssluier en zijn vrouwelijke medewerkers en verzocht deze niet te dragen. De minister van volksgezondheid, Hatem el-Gabali, waarschuwde verpleegsters tegen de verhullende klederdracht als ze HUN baan willen behouden. Onder het mom van de staatsveiligheid gelastte de minister van Hoger Onderwijs, Hany Hilal, een verbod op de gezichtssluier op staatsuniversiteiten omdat er in het afgelopen jaar Vijftien mannen zouden zijn gepakt die zich met de niqaab als vrouw hadden vermomd.
Maar het verbod op de gezichtssluier is al meteen op een klucht uitgelopen. Op de Al-Azhar universiteit lopen de studentes in niqaab af en aan. Mona en Khadija, twee gesluierde derdejaars studentes Islamitisch recht, zijn er heilig van overtuigd dat Tantawi verkeerd is begrepen . "Hij zou DAT nooit doen", zegt Mona. "De niqaab is het grootste aanbod dat je voor allah Kunt brengen", aldus Khadija. Aan de poort leggen de bewakers - in dienst van de staatsveiligheidsdienst - de onherkenbare studentes geen strobreed in de weg.
Op de Universiteit van Kairo is het niet anders. Enkele maanden na alle ophef blijkt het verbod op de niqaab hier evenmin te worden afgedwongen. De kleding van de studentes op de campus varieert van strak tot de allesbedekkende Saoedische snit. Vooral de vrouwen zonder hoofddoek genieten ongevraagd veel belangstelling van de beveiliging . Ze worden stuk voor stuk om HUN identiteitspapieren gevraagd, Terwijl gesluierde vrouwen ongemoeid naar binnen logen. "Veel bewakers hebben thuis ook een vrouw in niqaab", zegt Ziad, een vierdejaars student bedrijfskunde. "Ze zijn er heilig van overtuigd DAT alle andere vrouwen losbandig zijn."
De houding van de bewakers is symptomatisch voor de kloof Tussen de top van het regime en de ambtenarij. De regering heeft zijn eigen functionarissen verloren aan de conservatieve tendens, Meent Gamal Abdel-Gawad, Hoofd van Denktank Al-Ahram in Kairo. "Het regime realiseert zich onvoldoende DAT het apparaat verregaand is geislamiseerd", zo verklaart de analist. "De overheid is een afspiegeling van de maatschappij, en de maatschappij is zich vooral uiterlijk enorm aan het islamiseren."
Maar ook juridisch blijkt een Verbod op de gezichtssluier op problemen te stuiten. Egyptische rechtbanken hebben in de afgelopen jaren herhaaldelijk in het voordeel van geoordeeld vrouwen sterven gepleit de niqaab droegen.
In 2007 Werd een gesluierde vrouw die de bibliotheek van de Amerikaanse Universiteit in Kairo niet inmocht, in het gelijk gesteld. De rechter vond de vrijheid van geloofsovertuiging dan zwaarder de indentificatieplicht op het universiteitsterrein. Deze en andere vonnissen zijn voor het regime reden om veel onafhankelijk opererende rechters te verdenken van een islamitische agenda.
Grootsjeik Tantawi heeft na zijn aanvankelijk resolute beslissing de handdoek al weer in de ring gegooid. Hij liet de Onderzoeksraad van islamitische Al-Azhar uitzoeken van een verbod op de niqaab aan islamitische richtlijnen voldoet. Die kwam beginnen deze maand met uitsluitsel. Alleen als er geen mannen in de buurt zijn, kunnen vrouwen worden verplicht de gezichtssluier af te doen. Khadija: "Dus ook niet als de Sjeik aanwezig is."
De 23-jarige Egyptische wiskundeleraar die een 11-jarig soort doodsloeg omdat het zijn huiswerk niet had gemaakt, heeft zes jaar cel gekregen. De vader van het jongetje vindt dat het hele systeem anders moet.
De gebeurtenissen speelden zich af in oktober, in een lagere school aan de rand van Alexandrië. De 11-jarige islam Am Badr had die dag zijn huiswerk niet gemaakt en zijn leraar Nabeel Abdelhamid sloeg hem in de klas met een houten stok, waarop hij de jongen meesleurde naar buiten en hem daar in zijn buik trapte.
Het kind overleed diezelfde dag nog aan de gevolgen van een maagbloeding en twee gebroken ribben. Het proces van de leraar eindigde gisteren met een celstraf van 6 jaar, maar de vader vraagt zich af hoe het kan dat een 23-jarige voor een klas van zestig kinderen staat.
Het verhaal van de islam is overigens niet het eerste over de mishandeling op school. Op de websites van NGO's zijn tal van tragische verhalen te lezen over meisjes en jongens die zwaar werden mishandeld door hun leraren, niet zelden om hen te dwingen bijles te volgen. In een geval kwam er inderdaad een inspectiezaak van, waarop de inspecteur tegen het meisje zei dat ze toch wel 'heel dapper is' Dat ze een klacht hadden durven indienen tegen haar leraar. Het kind hield aan de mishandeling verpletterde vingertoppen over.
De problemen in het onderwijs Egyptische beperkt zich overigens niet tot lijfstraffen. Een groot euvel is dat de overheid, die na Israël de grootste ontvanger is van Amerikaanse ontwikkelingsfondsen, relatief weinig geld spendeert aan het onderwijs.
Het budget bedraagt 3,5 procent van het BBP. Ter vergelijking: in België is dat met 6,3 procent bijna dubbel zoveel.
Een ander probleem is dat het curriculum geenszins is afgesteld op de nieuwe noden van de maatschappij.
Vandaar dat er onder universitairen hoge werkloosheid heerst. Terwijl velen een baan in het onderwijs afwijzen wegens slecht betaald. De overheid zegt dat ze aan hervormingen werkt maar tal van onderzoekers vragen zich af van die wel verregaand genoeg zullen zijn en of er controle komt op de implementatie ervan.
Bijvoorbeeld: Zo is de wet tegen de lijfstraffen ook wel goedgekeurd maar er is volstrekt geen toezicht op de naleving ervan. .
In zijn debuutroman 'neemt De Verborgen Tombe' de Nederlandse egyptoloog Huub Pragt u mee naar het Oude Egypte rond het jaar 1000 voor Christus. Het verhaal speelt zich af in de 21ste dynastie.
Pinodjem de hogepriester van Amon en zijn zonen Masaharta en Mencheperra voerden in die tijd een nauwgezet plan uit. De mummies van de farao's uit het Nieuwe Rijk werden uit hun graven in het Dal der Koningen gehaald om opnieuw te worden ingewikkeld.
De mummies van de koningen werden dan in eenvoudige houten kisten herbegraven en goed verstopt.
De kostbare grafuitrustingen van de farao's werden elders verstopt. Op deze manier vergaarde de familie van Pinodjem een enorm fortuin. Maar wat is daarmee gebeurd?
Kevin Savernake is een jonge egyptoloog uit Oxford. Samen met zijn vriend Marc Spencer en zijn Franse collega Isabelle Montet gaat hij op basis van gegevens op een papyrus uit Aberdeen op zoek naar het graf van een van de zonen van Pinodjem, de generaal en hogepriester van Amon Mencheperra. Misschien dat daar het antwoord ligt.....
Niet alleen in Europa Stelt de gezichtssluier overheden voor een dilemma. Net als de regeringen van Nederland, Frankrijk en Italie, probeert ook het Egyptische regime de niqaab in de ban te doen. 
