Het lege nestsyndroom en volgend jaar 1 april 2016 op pensioen. ALS DAT MAAR GOEDKOMT!!
Over mijzelf
Ik ben troetelnaam nele
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is nachtverzorgster bij mensen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 06/02/1956 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, schilderen, rommelmarkten en gewoon genieten..
ik heb 2 kinderen, Thomas (1986) en Stéphanie (1988), mijn man overleed in 1999. Mijn leefregel is humor . Ik heb een persoonlijk Duvelke dat regelmatig mijn leven eens overhoop gooit. Het is soms met vallen en opstaan maar dat lees je allemaal in mijn bl
Pffff net ontsnapt aan een hele dag opsluiting. Was op Stéphanie haar kamer alles aan het oprommelen en poetsen voor mijn logé's deze avond. In alle kamers de vensters en deuren wagenwijd open gezet. Eens goed ontluchten. Ik was ijverig de venster aan het wassen, vliegt de deur van de kamer ineens toe. Toen ik naar buiten wou valt de klink er toch niet af zeker (die moest al lang eens vastgeschroefd worden, maar ge kent dat he). Ik prullen om die er terug aan te krijgen. Gsm lag natuurlijk op salontafeltje beneden en ik kon toch moeilijk door het venster voor hulp gaan roepen, en mijn logés komen pas tegen 8u. Amai heb ik daar gezweet maar na veel vloeken en wanhopig proberen eindelijk gelukt pff ik zag me daar al tot deze avond zitten. Maar daar staat wel een volle boekenkast. Zou nogal kunnen lezen hebben . Hoe presteer ik het toch maar telkens of zou mijn persoonlijk duiveltje zich weer geamuseerd hebben?
Heb ik op mijn voorhoofd “duupje” , alleen leesbaar voor anderen, staan, of heeft de vroedvrouw bij mijn eerste schreeuw op deze wereld rap ‘ een magneetje dat alleen maar problemen aantrekt ‘ door mijn keelgat gestoken ?
Toen ik deze morgen terug kwam van mijn 10u durende marathon, overleefd maar hondsmoe, stond het verkeer ineens volledig strop. Je kent dat: een smalle straat met aan beide... kanten geparkeerde auto's waar je tussendoor moet laveren. (aan het rond punt bij jou Inge VM). Mijn beurt om dat te doen, maar doet aan de tegenliggende richting een camion met aanhangwagen hetzelfde. Hij moest nochtans wachten. Gevolg heel het spel geblokkeerd. De enige echte oplossing was dat ik op de stoep reed en zo de camion passeerde. Anders kon niemand nog een millimeter verroeren. Maar stond daar een vrouw, ik schatte haar een jaar of 30, met een fiets dwars over de stoep, die ook maar weigerde om een duimbreed uit de weg te gaan en stond te schreeuwen. Ik draaide mijn venster open. Ze schreeuwde naar de camionchauffeur dat die automobilisten wel dachten dat de wereld van hun was, dat de stoep voor voetgangers is. Ik kon haar niet echt ongelijk geven, ik vond het ook een domme zet van hem. Maar de man achter het stuur gunde haar geen blik waardig en lurkte verder aan zijn sigaret (werd waarschijnlijk per uur betaald). De man achter mij begon te toeten maar ze zette zich ostentatief schrap over het midden van de stoep. Met het vriendelijkste gezicht doe ik teken om mij door te laten. Maar ze blijft schreeuwen en gesticuleren. Stapt die man achter mij uit en gaat naar haar toe en probeert haar te bedaren maar geen haar op haar hoofd die daar aan dacht. De man zegt vriendelijk dat ze opzij moet gaan want de mensen moeten naar hun werk. Ik ook! schreeuwt ze. De man stapt terug naar zijn auto met te zeggen en teken te doen dat ze niet goed wijs is en dat de stoep niet van haar is en zegt door mijn geopende venster dat ik moet doorrijden . Maar ja ik kon moeilijk haar van haar sokken afrijden he. Ik blijf er stoïcijns kalm onder, of reageer in al half-slaapmodus, ik was tenslotte al bijna 24 uur wakker. Er klopte iets niet, of die vrouw was overdreven idealistisch, of ze had ze inderdaad niet allemaal op een rij, of ze was zo stoned als een garnaal. Dus ik, met mijn Moeder Théresa bedoelingen, doe een vredelievende zwaai naar haar en ze komt naar mij. Ik probeer met zalvende woorden te zeggen dat ik begrijp wat ze bedoelt maar dit niets gaat oplossen en ineens ben ik een ‘kutwijf’ en scheldt ze mij de huid vol en rijdt een paar keren met haar fiets tegen mijn auto (gelukkig tegen mijn band). Ik heb mijn schouders opgetrokken en ben toen ze achteruit ging met haar fiets om terug ten aanval te gaan snel langs haar doorgereden.
Nu vraag ik jullie: Staat er echt geen ‘duupje’ op mijn voorhoofd of wordt het dringend tijd om die vroedvrouw te zoeken en schadevergoeding te eisen?
Net naar het graf van Herman geweest. Het was er één bruisend leven. De lavendel stond in volle bloei en er zaten 4 vlinders op, ze fladderden van bloem naar bloem, en het zoemde er van de 10-tal kleine hommeltjes. Het klinkt misschien gek maar ik werd er blij en dankbaar van. Dankbaar voor het leven dat verder gaat in alle kleine, lieve dingen maar vooral in onze prachtige kinderen. Nadien zag ik in een winkel deze kleine schatjes en ik kon het niet laten.Een lieve Vaderdag schat!!
Ik vertrek straks met mijn oudste zus een weekendje naar Antwerpen. Met een Bongobon van vorig jaar met mijn verjaardag gekregen. Iets nadien is mijn vader overleden. Toen is het een intense periode geweest, pa begeleiden, alle onderzoeken,hele dagen ziekenhuis, hem zo zien aftakelen maar aan de andere kant zo naar mekaar groeiend. Aan zijn ziekenhuis bed hebben we afgesproken om die samen te verzilveren. Pa was er toen bij en dit weekend nemen we hem in ons hart mee. Pa, waar je ook bent we denken aan je het hele weekend maar zeker zondag jouw vaderdag. Mis je!!
de kippen hebben na een paar weken hun trauma ( zie: je zou voor minder je kont toepitsen ) verwerkt en scharrelen dapper rond en als beloning van elk een eitje
Heb wat een dip, slaap slecht, geen fut om iets te doen, het alleen zijn weegt op me. Zou willen janken maar helpt er toch niet aan dus begin er niet aan want dan stop ik misschien niet meer. Kortom BAALDAG!! Dus dat de dag maar snel om is!!!
