Schilderen is mijn hobby, altijd al geweest. Maar werd een verwerkingsproces toen mijn man overleed. Hij stierf aan een kanker die een gevolg was van zijn huidziekte. De mensen die die huidziekte hebben noemen ze de vlinderkinderen omdat hun huid zo dun en kwetsbaar is als de vleugels van een vlinder. Ik schilder vlinders in alle mogelijke kleuren, mogelijke en onmogelijke situaties.

Hierlangs zie mijn levensverhaal en stamboom. Net geschilderd na Herman zijn overlijden. Het figuurtje in het midden symboliseert mij in al mijn kwetsbaarheid. Ik zweef tussen hemel en aarde. Ik zit in een grote traan van verdriet. De vlinder symboliseert Herman. Hij ziet mij, ik hem niet.  Ik zit op een boek, dat is mijn levensverhaal. De nagel symboliseert mijn vader die schrijnwerker was en mij altijd beschermde. Op de rug van het boek staan in het goud de geboortedatums van mijn kinderen. Onder mij is moeder aarde die afgezoomd is door een draad wol. Dat symboliseert mijn moeder omdat zij altijd breidde om wat bij te verdienen om mij en mijn 6 zussen en 1 broer te kunnen geven wat wij nodig hadden. Boven mij is een krachtbron die mij probeert uit mijn verdriet te trekken. Dat is alles en iedereen die mijn levenspad kruisen en nog zullen kruisen. Daarom dat die krachtbron ook nog half gesloten is. Ik hoop nog veel liefs te ontmoeten.