De eerste schooldag viel heel goed mee. Het was gek om weer de schoolbel te horen en daar naar te moeten luisteren.  We zitten met 15 in de klas. 14 vrouwen en 1 man, jongen eigenlijk voor mij want is amper 21 jaar.

Toen de leeraar Mark zich voorstelde en opsomde waar hij overal les gaf panikeerde ik wel even, hogeschool, verpleegsterscholen en hij bleef maar opnoemen. Maar het is een gemoedelijke, rustige man en vertelt vlot. Ook de medeleerlingen vielen goed mee. Er zaten er vanuit elke uigangshoeken. Iemand die in een sigarenfabriek werkt maar zich wat wil bijscholen, mensen die een persoonlijk probleem hebben en op deze manier er wat willen van leren. Van poetsvrouw tot maatschappelijk assistent. Kortom een kleurrijk ensemble.

Mijn motivatie: daar ik zelf een handicap heb, amputatie vingers en littekens in aangezicht, heb ik een vereniging Zichtbare Handicap opgericht. Je kan altijd eens naar mijn site surfen www.zichtbarehandicap.be en daar kan je zien wat het juist inhoudt. Ik kom dus met veel mensen in kontact die raad vragen, wat begeleiding. Ik geef les met een spelkoffer over handicap in de lagere school en de kinderen hebben heel veel vragen, kennen iemand met een handicap en willen daar wat meer van weten. Ik wil me dus wat bijscholen over ons lichaam, de verschillende ziektebeelden en de mogelijke psychische gevolgen ervan.

Het zal zeker leren zijn maar het boeit me en ik heb er zin in

Ik vertelde tegen Thomas dat als ik in de eerste module niet slaagde dat ik dan eigenlijk moet stoppen of eventueel als vrijwillige leerling kan doorgaan. Thomas: "Mama, daar moet ge niet van uit gaan, ge moet je inzetten en er voor gaan. Ge moet zorgen dat je er door bent en je getuigschrift haalt!!!  Omgekeerde wereld, voelde me net een puber. Ik zal mijn rapport nog moeten laten tekenen