Ik heb al een paar keer letterlijk ervaren dat een hart kan breken. De echte fysieke pijn. Je zou bij wijze van spreken het tot op de millimeter juist naast de rand kunnen uitsnijden. Pijn die gepaard gaat met intens verdriet.  Maar gisteren heb ik ook letterlijk ondervonden dat mijn hart van trots kan zwellen. Ik voelde het duwen tegen mijn borstkast en het voelde warm aan, daarbij een gevoel van geluk. Heerlijk!! Ik ben zo ontzettend trots op mijn kinderen!!! Ze hebben een moeilijke weg afgelegd van hun pubertijd tot nu maar ze zijn uitgegroeid tot zelfstandige, zelfvertrouwde jong volwassenen met hun hart op de juiste plaats. Ik ben zo dankbaar!!

Het was nochtans niet makkelijk voor ons om kinderen te hebben. Onze kinderen zijn verwekt via kunstmatige insiminatie met donorsperma. Maar dat vertel ik later. Maar ze hebben hun papa ook altijd als hun papa bekeken. Ik ben mijn man zo dankbaar dat hij mij deze kinderen geschonken heeft. Maar beloofd volgende keer meer hierover. Nu niet zo veel tijd.