Beste allemaal,
 
Epiloog of nawoord of welke definitie wij ook willen geven.
 
Sinds gisteren zijn wij na 473 dagen voor het eerst een dag zonder COVID-patiënten.
 
Toen ik op 20 maart vorig jaar voor het eerst schreef over onze Sint-Lucasboot had ik er ook geen enkel benul van dat deze pandemie zolang zou aanslepen en wat de impact op ons allemaal zou zijn. We kunnen nu aan wal gaan maar ik vrees dat wij onze boot nog niet mogen ontmantelen als wij de berichten over de varianten horen. Ik hoor net op de radio dat het aantal positieve testen weer toeneemt voornamelijk met de zogenaamde Deltavariant.

Deze pandemie is voer voor talrijke publicaties zowel medisch, wetenschappelijk, sociologisch, psychologisch als economisch. Ieder zal zijn gading vinden. De vraag is of wij er als maatschappij veel lessen uit zullen trekken. Inmiddels is de aandacht ook verzwakt en hebben de media gelukkig PFOS en het Europees kampioenschap voetbal om zich op te focussen.
 
Toch wil ik nog eventjes stilstaan bij het afgelopen jaar vooraleer wij het proberen definitief achter ons te laten. In totaal hebben jullie 1415 COVID-patiënten met je beste zorgen omringd. Het is best heftig geweest met drie grote golven met respectievelijk maximaal 130,98 en 70 opgenomen patiënten per dag.
Voor de 186 patiënten van wie we afscheid hebben moeten nemen, waren jullie dikwijls de meest nabije medemens en toeverlaat. Dit heeft zwaar gewogen.

Naast de infrastructurele aanpassingen die hebben plaatsgevonden in het kader van de ombouw voor Corona, hebben wij ook de Volkskliniek verlaten en onze W-blok volledig in gebruik genomen gevolgd door de C-blok. Wij openden onze poli in Lochristi en de huisartsenwachtpost is geopend. Wist je dat wij vorig jaar 79 verhuisbewegingen hebben uitgevoerd? Een nieuwe CAO is afgesloten voor de volgende vier jaar.

Uiteraard heeft deze pandemie effect gehad op onze activiteit. Gelukkig herneemt de activiteit mede met dank aan de flexibele opstelling van velen. Ik kan hierover zeggen dat wij in vergelijking met 18 andere ziekenhuizen nu in het voorste derde van het peloton zitten om het in wielertermen uit te drukken.

Twee maanden geleden waren wij genoodzaakt om KompAZ in gebruik te nemen. Het nieuwe EPD waarnaar we met veel spanning hebben naar uit gekeken, lost maar een deel van de hoog gestelde verwachtingen in. Geloof me vrij: alles wordt in het werk gesteld om het systeem te verbeteren en beter te laten aansluiten bij onze vooropgestelde wensen.
 
Vorige maandag was er traditioneel de laatste Raad van Bestuur en Algemene Vergadering voor het zomerreces. Op vraag van de voorzitter en de leden heb ik de aangename taak om jullie allemaal uitdrukkelijk te danken voor de geleverde inspanningen van de afgelopen vijftien maanden. Zoals onze slogan het stelt: jullie zijn goud waard! 
 
De vakantie komt eraan. Voor mezelf kan ik stellen: ik heb er nood aan. Geniet van je welverdiende rust, wees voorzichtig, maak je hoofd leeg, koester vrienden en familie. Probeer het afgelopen jaar een plaats te geven en laad jouw batterijen op. Ik hoop dat wij onze energie niet meer nodig hebben voor een nieuwe golf. Maar als die toch komt: we hebben ervaring.
 
Nogmaals onze dank en een mooie vakantie gewenst

Dirk
 
Ps: ik hoop dat de weergoden ons beter gezind worden, het is echt geen tomatenweer
 

Beste allemaal,

Schitterend weer vandaag,  althans voor de tuin. Een ideale malse regen. We kunnen zeker nog heel wat water gebruiken.

COVID blijft de gehele maatschappij beroeren. De ziekenhuizen zijn deze week verder opgeschaald. Het goede nieuws is dat ons directieteam weer volledig is.

Op ons schip is het alle hens aan dek zowel voor de COVID-patiënten als voor de opvang op intensieve zorgen van niet-COVID patiënten.

Dat vergt heel wat inspanning van allen die hierbij betrokken zijn, zowel fysiek als mentaal. Wij hebben in totaal ongeveer twintig patiënten moeten doorverwijzen.

Ook voor mij is het een zeer vreemde situatie. Deze morgen was ik aan het overleggen met de gezondheidsinspecteur voor het regelen van transport van een beademde patiënt terwijl op de radio gediscussieerd werd of de horeca al dan niet binnen drie weken dient te openen.

Soms vraag ik mij af over wat de media zullen berichten als de COVID- storm is gaan liggen.

Ook de soap rond vaccinatie blijft duren. Wie jonger is dan 56 krijgt in principe de komende vier weken geen prik met het AstraZeneca-vaccin. Er rijst nu ook onrust over het nieuwste vaccin van Johnson. Laat ons toch maar hopen dat we met zijn allen gevaccineerd zijn in de loop van de zomer. Pas dan zal het normale leven terug op gang komen. Wij hebben nog een overschot aan vaccins die we zullen geven aan onze risicopatiënten. De organisatie hiervan is in handen van enkele enthousiastelingen. Volgende week gaan we van start. Als ik hoor hoeveel mensen zich hebben ingeschreven op wachtlijsten van vaccinatiecentra, kan ik enkel voorspellen dat onze patiënten je dankbaar zullen zijn.

Voor alle duidelijkheid: ook als je gevaccineerd bent, moet je alle veiligheidsvoorschriften (masker, afstand en handhygiëne) blijven volgen, ook hierover wordt in de media twijfel gezaaid.

Exact over 4 weken gaan we live met KompAZ. Ook dit geeft veel stress en onzekerheid bij heel wat van ons. We staan ervoor en we moeten er door. Ik durf hier aan te dringen vooral de instructies naar opleiding, e-learning en activiteitsreductie maximaal te volgen. Het wordt een heftige periode voor ons allemaal maar je staat er niet alleen voor. Ons schip zal ook deze storm trotseren, met het volgen van de veiligheidsvoorschriften kunnen wij voorkomen dat mensen over boord worden geslagen. Ik zal er alles aan doen opdat we - bij manier van spreken - in dezelfde richting aan het zeel trekken. Mocht je toch overboord sukkelen dan zullen we alles in het werk stellen om je weer binnen te halen.

Het ganse KompAZ verhaal doet mij een beetje denken aan het Mont Ventoux avontuur dat wij een paar keer met een team van het ziekenhuis zijn aangegaan. Af en toe had ik bij de trainingsritten ook zin  om mijn fiets aan de haak te hangen. Bij het vertrek aan de voet van deze berg is hij tegelijk imposant en angstaanjagend. Maar het is ons als team Sint-Lucas meter na meter gelukt. We zijn langs verschillende zijden aan de top geraakt. Wat ik eruit heb geleerd: een schouderklopje of een duwtje in de rug van een fietsmaatje doet wonderen en doet je letterlijk bergen klein krijgen.

Als het eventjes door COVID en KompAZ niet meer lukt, weet dan dat het Zorg voor Jou team nog steeds klaar staat.

Mijn echtgenote komt thuis met de wekelijkse boodschappen. Bovenaan de tas ligt een zakje snoepgommetjes. Voor zij die mij langs mijn zwakke zijde kennen: my guilty pleasure. Ik begin eraan.

Volgende keer misschien een vleugje familiegeschiedenis.

Hou jullie taai en draag zorg voor mekaar, we hebben het nodig.

Dirk