De vliegeraar, debuutroman van de Afghaans-Amerikaanse schrijver en arts Khaled Hossini.
Het eerste hoofdstuk van dit boek is meer een proloog waarin het hoofdpersonage, een Afghaan die nu in San Francisco woont, vertelt van een telefoontje dat hij in 2001 kreeg uit Pakistan van Rahim Khan, de zakenpartner van zijn vader toen ze nog in Afghanistan woonden en daarbij terloops ook zegt: Er is een manier om het goed te maken. Hij denkt terug aan zijn jeugd en aan een dag in 1975, toen hij 12 jaar was, die alles anders had gemaakt.
Vanaf hoofdstuk twee vertelt hij, Amir genaamd, over zijn jeugd in Afghanistan en zijn vriendschap met Hassan, het ongeletterde zoontje van een huisbediende, die tot een lagere klasse behoort en waardoor deze door de andere jongens steeds gepest wordt. Hassan zou alles doen voor Amir.
De vader van Amir, Baba genoemd, die eigenlijk nooit tijd of interesse heeft voor zijn zoon, is een rijke zakenman en een man van aanzien in Kabul.
Elk jaar wordt er een groot vliegertoernooi gehouden waarbij het er op aan komt de vlieger van de tegenstrevers uit de lucht te halen door de koorden, welke met glassplinters beplakt zijn, door te snijden, waarna de vliegeraars in actie komen om de neergehaalde vlieger te pakken te krijgen.Dit jaar wint Amir en kan Hassan de vlieger van de laatste tegenstreverbemachtigen, wat een eer is voor de overwinnaar.
Maar op deze dag komt er door de lafheid van Amir op een wrede wijze een einde aan de bijzondere vriendschap tussen de twee boezemvrienden.
Omdat het in Afghanistan na de inval van de Russen niet meer veilig is, vluchten Baba en zijn zoon Amir in 1981 weg vanuit Kabul naar Peshawar in Pakistan. na daar een tijdje gewoond te hebben emigreren ze naar Amerika.
Amir vertelt over hun leven daar in Freemont, waar nog vele andere Afghanen wonen, de dood van zijn vader, zijn huwelijk en de droevige ervaring dat ze geen kinderen kunnen krijgen, het schrijven en de uitgave van zijn eerste roman.
Na hun verhuis naar San Francisco, sluit het verhaal zich aan bij het bewuste telefoontje waarvan sprake in het begin van het boek en waarin Rahim Khan aan Amir vraagt hem te komen bezoeken.
Een week later zit Amir op het vliegtuig naar Pakistan.Aldaar vertelt de erg zieke Rahim Khan hem wat er, nadat Baba en Amir gevlucht waren voor de Russische bezetter (*), verder allemaal gebeurd is. Ook over zijn vroegere speelkameraad Hassan en zijn vrouw die door de Russen koelbloedig neergeschoten werden. Deze laten een zoontje, Sohrab, na.
Maar hij vertelt Amir ook een schokkend en goed bewaard familiegeheim.
Amir gaat terug naar Afghanistan op zoek naar het zoontje van Hassan dat daar in een weeshuis verblijft en wil hem meenemen naar Amerika en adopteren.Maar dit loopt niet zo eenvoudig als gedacht.Bij de zoektocht naar Sohrab ontmoet hij Assef, één van de vroegere pestkoppen uit zijn jeugd, die nu een plaats van aanzien heeft bij de Taliban.Het komt tot een gevecht op leven en dood
(*) Van 1992 tot 1996 werd het land bezet en met raketten bestookt door de Moedjahedien waarna de Taliban de macht overnam en terreur bracht.
Voor ik aan het boek begon dacht ik: Dit is niet mijn genre.
Maar toegegeven: het is een zeer goed geschreven roman,leest zeer vlot, nergens langdradig en verveelt geen moment.
Themas als vriendschap, schuld, racisme en geloof komen veelvuldig aan bod.
Wat wel enigszins remmend werkt is dat de tekst doorspekt is met vele Afghaanse woorden en termen, waarvoor een woordenlijst achteraan in het boek opgenomen werd of welke direkt in de zin verklaard worden.Langs de andere kant geven deze een extra gevoelswaarde aan het verhaal.
- Karel Vinck, voorzitter van BAM (Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel) en voormalig gedelegeerd bestuurder van Eternit, Bekaert, Umicore, Sibelco en de NMBS:
De Franstaligen beseffen nog steeds niet hoe groot de wil tot verandering bij veel Vlamingen is.
-Tom Lanoye (schrijver):
De Gordel illustreert perfect hoe de flaminganten over Brussel denken: één keer per jaar rijden ze er met de fiets omheen.
- Benoit Cerexhe(CDH) Brussels minister van Economie:
Ik heb mijn buik meer dan vol van het beeld dat men in Vlaanderen soms geeft van Brussel.Brussel is geen rampgebied geleid door onbekwamen.
Stapte u vanmorgen wat voorzichtiger uit uw bed en gaat u op straat wat meer opletten dan gewoonlijk voor een zwarte kat, uit angst dat er u iets kan overkomen?
Dan lijdt u aan paraskevidekatriafobie, angst voor vrijdag de 13e.
Want: Vrijdag de dertiende, dan dreigen er gevaren. Vrijdag de dertiende, dan vallen dingen stuk. Vrijdag de dertiende, we weten het al jaren. Vrijdag de dertiende, brengt ongeluk. Dat weet toch iedereen.
Gelukkig voor deze mensen komt de combinatie van vrijdag de 13e dit jaar maar één keer voor. Maximaal is 3 keer, zoals dit in 2009 het geval was.
Over de oorsprong van het bijgeloof is er geen absolute zekerheid. Een van de verklaringen is dat 13 als ongeluksgetal zou kunnen verwijzen naar het Laatste Avondmaal, waar 13 mensen aanwezig waren, onder wie Judas waardoor het getal met verraad en dood geassocieerd werd. Vrijdag als ongeluksdag gaat terug op het feit dat Jezus op die dag gekruisigd werd. Veel onaangename gebeurtenissen uit de geschiedenis werden in de middeleeuwen trouwens op een vrijdag gesitueerd.
Opvallend veel mensen, vooral westerlingen, hechten om onverklaarbare redenen belang aan dit bijgeloof en gedragen zich vandaag lichtjes anders dan normaal. Zo zijn er meer mensen die zich ziek melden op het werk, zijn er minder huwelijken en worden belangrijke beslissingen en vliegtuigreizen liever een dagje uitgesteld.
In 2010 werden er in Antwerpen 8.096 baby's geboren. Dat zijn er 335 meer dan in 2009.
Maar slechts 2.750, of één op de drie, hebben een Belgische mama en papa. Voor de overige:- Beide ouders niet in België geboren: 3.067. - Gemengd geboorteland: 1.793. - Eén of beide onbekend: 488.
Populairste voornamen:
Jongens
Meisjes
Mohamed 98 Adam 54 Rayan 42 Mohammed 36 Imran 26
Lina 42 Sara 42 Noor 37 Aya 32 Lena 25
Geboorte Top vijf volgens Nationaliteit:
1. België: 2. Nederland 3. Marokko 4. Polen 5. Turkije
6.233 518 232 153 62
In Genk zijn één op de twee baby's die er geboren worden van Marokkaanse of Turkse afkomst.
Koninklijk onderhandelaar Wouter Beke heeft zijn eindverslag voorgelegd aan de Koning en vroeg daarbij ontheven te worden van zijn opdracht. Deze houdt, zoals meestal, zijn antwoord in beraad. Wouter Beke heeft ook geen duidelijke aanbeveling voor het paleis
De toekomst van de regeringsonderhandelingen na Wouter Beke blijven een groot zwart gat. De Wever wil dat Di Rupo de opdracht van formateur op zich neemt, maar die ziet dat niet zitten.
De Franstalige partijen zijn intussen als de dood voor een scenario waarin Bart De Wever aan zet komt. Voor hen is Bart De Wever onaanvaardbaar.
"Een totale patstelling." Zo omschrijven adviseurs van de onderhandelaars de situatie. "Di Rupo wil alleen formateur worden als hem geen enkele voorwaarde wordt opgelegd." Dat is onaanvaardbaar voor andere partijen aan tafel.
"Di Rupo wil ook al het werk van Wouter Beke van tafel vegen. Hij stuurde gisteren een uitgebreide brief vol met bezwaren tegen de nota van Beke. Met andere woorden: we staan nergens."
Wouter Beke is begonnen aan zijn laatste rechte lijn als Koninklijk onderhandelaar.
Maandag had hij een gesprek met Bart De Wever. Vermoedelijk ging het over B-H-V.
Gisteren volgde een tweede gesprek onder vier ogen tussen PS-voorzitter Elio Di Rupo en N-VA-aanvoerder Bart De Wever.
Voor hij de fakkel doorgeeft wil hij zoveel mogelijk knelpunten wegwerken. Ook en vooral ligt de herziening van de financieringswet moeilijk.
Wat nu voorligt, is een denkraam waarbij de twee grote partijen, PS en N-VA, enkele van hun stellingen zullen moeten afzwakken als ze tot een vergelijk willen komen.
Zo zou N-VA moeten inbinden wat de gezondheidszorg en vooral wat de over te hevelen financiële middelen aangaat. CD&V zal haar houding in een aantal Brusselse kwesties moeten herzien, al was het maar om de positie van de Vlamingen in Brussel niet in het gedrang te brengen.
Bij de PS, waar ze niet van een wijziging van de financieringswet willen horen, zullen ze bijgevolg de andere Franstalige partijen moeten overtuigen dat de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde onverkort zal zijn.
Na Beke komt in principe Elio Di Rupo aan zet. Deze heeft al laten weten dat hij beschikbaar is. Maar welke titel hij zal krijgen is nog af te wachten.
De bevolking in Brussel groeit meer dan dubbel zo snel als in Vlaanderen en Wallonië. Dat is het gevolg van migratiestromen en van een geboortegolf onder de jonge Brusselse bevolking.
Kijk even naar de namen naast de belknopjes van de bewoners in dit flatgebouw!
De aanwas van de Brusselse bevolking is niet gelijk over de 19 gemeenten van het gewest gespreid. Het zijn vooral de arme en nu al overbevolkte centrumgemeenten- Molenbeek, Brussel-stad, Schaarbeek, Sint-Joost-ten-Node en Anderlecht- die hun bevolking pijlsnel omhoog zien gaan.
De bevolking groeit zo snel, dat het de Brusselse beleidsmakers figuurlijk boven het hoofd groeit. Nochtans zegt Brussels minister-president Charles Picqué (PS), De sterke bevolkingsgroei in Brussel kan een troef zijn, maar alleen als er massaal in arme buurten wordt geïnvesteerd.
We hebben niet alleen crèches en scholen nodig, maar ook ziekenhuizen en rusthuizen, want ook het aantal 65-plussers neemt toe. Er moeten investeringen komen in infrastructuur en in mobiliteit. De demografische explosie vraagt een totaal andere visie op de toekomst van de stad. Denk ook aan de gevolgen op het vlak van huisvesting, veiligheid, netheid en onderwijs. De grote vraag is hoe we al die investeringen moeten financieren. Maar meer nog dan over het financiële aspect, maak ik me zorgen over de wijzigingen die de bevolkingsaangroei in het sociologisch weefsel van de stad teweegbrengt. De instroom van laaggeschoolde migranten met lage inkomens vergt intense sociale begeleiding. Dat is vandaag een van onze belangrijkste taken, maar tegelijk worden wij nog altijd met de gevolgen van de slecht begeleide migratie uit de jaren 1960 en 1970 geconfronteerd.
Die 500 miljoen euro die we extra vragen is een bescheiden bedrag in het licht van onze gigantische behoeften," zegt Picqué. Het gebrek aan financiële middelen brengt namelijk onze leefbaarheid in gevaar.
En van waar moet of zal dat extra geld moeten komen? Vlaanderen misschien?
Vlamingen maken slechts 5,3 procent uit van de totale Brusselse bevolking, tegenover een meerderheid aan Franstaligen (66,5 procent) en vreemdelingen van binnen of buiten de Europese Unie (28,1 procent). Men verwacht tegen 2020 nog een vertrek van 12.000 Vlamingen.
Charles Picqué denkt aan stoppen.
Tijdens een toespraak naar aanleiding van het Irisfeest in het Brussels parlement gaf Charles Picqué te verstaan dat hij zijn opvolging voorbereidt.
Zaterdag heeft Picqué bevestigd dat hij geen kandidaat meer is om zichzelf op te volgen als minister-president van het Brussels Gewest. Mogelijk geeft hij nog voor het einde van de legislatuur - in 2014 - de fakkel door. Mogelijke opvolgster Laurette Onkelinx hoopt dat Picqué toch nog verder werkt.
"Ik ben al heel lang minister-president, het is tijd om de aflossing van de wacht voor te bereiden," klonk het. Een datum is er nog niet maar de kans bestaat dat Picqué zich reeds na de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar terugtrekt.
⇒ Het botert al enkele maanden niet goed tussen de N-VA en de sp.a. Maar nu is het 'een beetje oorlog' tussen de twee partijen na de uitspraak van sp.a voorzitster Caroline Gennez tijdens haar 1 mei-toespraak waarin ze het had over "Nieuw-Vlaamse Arrogantie".
Uitspraak vanSP.A-senator Bert Anciaux, die het helemaal niet erg vindt dat de relaties tussen zijn partij en de N-VA de voorbije weken verzuurd geraakt zijn:
"Het is net goed dat er afstand is tussen de N-VA en de SP.A, dat er soms een beetje oorlog is. Over sociale en maatschappelijke thema's staan we erg ver van elkaar. De N-VA is een eerder rechtse, conservatieve partij"
⇒ De ongebreidelde dadendrang van Minister van Werk Joëlle Milquet (CDH) de jongste weken zit de topman van de ondernemersorganisatie UNIZO Karel Van Eetvelt hoog. In die mate dat hij eerstdaags zijn beklag wil doen bij premier Yves Leterme.
Karel Van Eetvelt valt hard uit naar de 'eenzijdige beslissingen' van minister Joëlle Milquet (CDH). "Ze is ontslagnemend, dus ik kan haar ontslag niet eisen. Ik kan alleen hopen dat er zo snel mogelijk een nieuwe regering op de been wordt gebracht waarin zij niet meer op dat departement zit. Ze gedraagt zich als anti-werkgeversminister".
Als er één minister is die het sociaal overleg bemoeilijkt, is het volgens Van Eetvelt Milquet wel. "Door keer op keer gesprekken te doorkruisen met eenzijdige initiatieven. Door iedere keer opnieuw één kant van de tafel straal te negeren."
"Dit is geen minister van werk die alle partijen hoort en oplossingen zoekt. Dit is een minister die naar één partij luistert en alle problemen voortdurend eenzijdig bij de werkgevers legt. Het is een minister die werkgevers a priori verdacht vindt", klinkt het.
- Naar schatting sterven er wereldwijd elke dag sterven zon 1.000 vrouwen en zon 2000 babys bij bevallingen door een gebrek aan gespecialiseerde hulp.
- 5% van alle kinderen die in ons land geboren worden komen er dankzij medisch begeleide voortplanting (inseminaties of IVF/ICSI)
- als ge de periode die voorafgaat aan een IVF-behandeling meerekent, is het niet uitzonderderlijk dat koppels 5 jaar of langer pogen om hun eerste kind te krijgen.
- 20% van de mensen die aan een behandeling beginnen, eindigt toch nog kinderloos.
- Volgens de Belgische wet kan een vrouw tot haar 45ste verjaardag geïnsimineerd worden of kunnen eicellen worden weggenomen. Die mogen dan worden teruggeplaatst tot de vrouw 47 jaar is. Terugbetaling door het ziekenfonds gebeurt slechts tot de vrouw 43 jaar is.
- Stimulatie met medicijnen of inspuitingen blijft wel mogelijk boven de 47 jaar.
- Bij IVF heeft een vrouw van bijna 45 jaar slechts een slaagkans van 2 tot 3%.
Redacteur Paul Geudens, in Gazet Van Antwerpen, 19 maart 2011:
Elio Di Rupo haalt op alle fronten zijn slag thuis. Hij hoeft daarvoor slechts één tactiek toe te passen: wachten, wachten en nog eens wachten tot de gebraden kippen hem als vanzelf in de mond vliegen ( ) Dat is zijn strategie. Blijven neen zeggen tegen een staatshervorming tot Leterme III automatisch een feit is.
Redacteur Guy Tegenbos, in De Standaard, 22.03.2011:
De oude regering die in het nieuwe parlement nog wel een meerderheid heeft maar in het noorden maar een derde van de kiezers vertegenwoordigt doet haast alles. ( ) Alsof de verkiezing vanjuni 2010 nooit heeft plaats gehad."
Karel Vinck, voormalig gedelegeerd bestuurder van Eternit, Bekaert, Umicore, Sibelco en de NMBS, in Knack, 04 mei 2011:
"De Franstalige politici hebben me enorm ontgoocheld. ( ) Ze willen het behoud van het consumptiefederalisme en ze willen niet horen van een responsabilisering van de deelstaten. We kregen wel een lange opsomming van bevoegdheidsoverdrachten, waarbij het federale niveau steeds een vinger in de pap houdt. Zo kom je nooit tot een minder complexe en meer homogene bevoegdheidsverdeling, wat toch een van de redenen van een nieuwe staatshervorming moet zijn. In de kern willen de Franstaligen vooral geld, en dat Brussel een volwaardig derde gewest wordt."
Na de onthullingen van gisteren over zijn rol in de regeringsonderhandelingen is de N-VA woest op Koning Albert II.
"Is koning Albert de koning van de PS of van alle Belgen?" vraagt N-VA ondervoorzitter Ben Weyts zich af.
De reacties op de onthullingen zijn erg verdeeld: Franstalige politici vragen de naleving van de colloque singulier, de ongeschreven wet die zegt dat er niets naar buiten mag gebracht worden van wat er bij de Koning gezegd wordt.
Aan Vlaamse kant echter wordt de rol van het staatshoofd opnieuw in vraag gesteld.
Dat de Koning zijn politieke voorkeur heeft is ons al enigszins bekend. Maar nu zijn er bewijzen.
Deze staan te lezen in het boek 'Koning Zonder Land' van Wetstraatjournalisten Steven Samyn van De Morgen en Martin Buxant van La Libre Belgique, dat donderdag verschijnt en die een interessante inkijk geven in de rol van de koning in deze regeringsonderhandelingen en in de manier waarop de koning aan politiek doet.
La Libre Belgiqueen De Morgen publiceerden daar vandaag (donderdag) al enkele fragmenten uit.
Het is een ongescheven wet, de colloque singulier, die bepaalt dat niemand naar buiten brengt wat de koning gezegd heeft. Over de inhoud van een audiëntie bij de koning wordt niet gecommuniceerd, over informele gesprekken al helemaal niet. De colloque singulier is voor de koning de ultieme garantie op discretie in zijn gesprekken met politici. Deze werd zelden of nooit verbroken.
Het feit dat de koning zo ongewoon scherp reageert op de publikatie van uitspraken in het boek Koning zonder land is zonder voorgaande. Het is een bevestiging van de feiten en een bewijs dat het nieuws in het boek aan het hof een gevoelige snaar geraakt heeft.
Rik Van Cauwelaert, directeur van Knack, schrijft hierover:
Koning Albert liet tijdens zijn voorbije gesprek met koninklijk onderhandelaar Wouter Beke verstaan dat hij hem niet wenst terug te zien voor eind juni, zo beweren insiders. Wat er op neer zou komen dat de regeringsonderhandelingen voorbij de zomer worden getild. In hun boek Koning zonder land bevestigen de twee voortreffelijke journalisten, dat koning Albert en zijn kabinetschef Jacques van Ypersele de Strihou de PS-lijn van Elio Di Rupo volgen: te allen prijze nieuwe verkiezingen vermijden.
Begin dit jaar al zei PS-voorzitter Di Rupo dat hij en de andere Franstalige onderhandelaars zich in de Kamer zullen blijven verzetten tegen nieuwe verkiezingen. De daarop volgende paleismanoeuvres werkten in die richting.
Meteen na de verkiezingen van juni 2010 heeft het paleis alles ingezet op Elio Di Rupo en de PS. Daarmee werd de fout herhaald die in 2007 werd gemaakt toen koning Albert en kabinetschef Van Ypersele alles zetten op Didier Reynders en op het falen van Yves Leterme. Naar de gevolgen daarvan zitten we vandaag te kijken. Albert en zijn entourage weten duidelijk geen raad met de N-VA-factor. Daarom werd Bart De Wever begin oktober vorig jaar de wei ingestuurd als verduidelijker. Onderhandelaar was volgens Di Rupo en de koninklijke entourage te veel eer voor de N-VA-voorzitter. Met die zet had het paleis, geïnspireerd door de PS, geen andere bedoeling dan Bart De Wever in de vangrails te jagen waarna alles weer in de Belgische plooi zou vallen. De Wever mocht dus vooral niet slagen. Daarom ook werd de tekst met diens bevindingen door CDH-voorzitter Joëlle Milquet al afgewezen nog voor het document bij de koning was afgeleverd.
De opeenvolgende peilingen die de electorale vooruitzichten van Bart De Wever steeds rianter voorstellen, zorgen in Laken en omgeving voor grote nervositeit..
Voor de PS en het paleis komt het er nu op aan de huidige regering in het zadel te houden, ten minste tot oktober 2012, tot de gemeenteraadsverkiezingen. Een plan dat ook premier Yves Leterme aanstaat, want hij hoopt tijdens de komende maanden het electorale tij te kunnen keren.
En zo wordt koninklijk onderhandelaar Beke dezer dagen aan het lijntje gehouden, niet alleen door Elio Di Rupo, die duidelijk niet opgewassen lijkt tegen zijn taak, maar ook door het paleis. Dat laatste is een heel gevaarlijk spel dat verstrekkender gevolgen kan hebben voor de monarchie en de toekomst van het land dan de weigering van Alberts broer Boudewijn om de abortuswet te tekenen. Misschien moet een van de vele ministers van staat ten paleize eens gaan uitleggen dat als het hof zich met partijpolitiek inlaat, daar altijd brokken van komen.
Het Franstalige offensief in Vlaams-Brabant gaat onverminderd verder. Zo rolde in maart de eerste editie van Le Soir Bruxelles-Périphérie van de persen, waarmee de krant, die niet verlegen zit voor scheldproza aan het adres van de Vlamingen, zich richt tot de 150.000 Franstalige inwijkelingen in de Vlaamse rand rond Brussel.
De Franstaligen in de Vlaamse rand hebben zich altijd ondersteund geweten door een militant-francofone pers. Na Le Soir brachten ondertussen trouwens ook La Dernière Heure en La Libre Belgiqueeen regionale editie uit voor de Vlaamse gemeenten rond Brussel. De Franstaligen ontwapenen niet, zoveel is duidelijk. Ze komen uit hun loopgraven en vallen aan. (verwijzend naar de uitspraken van Philippe Moureaux (15/4: Nieuwe bom in onderhandelingen))
Jean-Luc Dehaene: De bonussen voor Dexiamanagers zijn een vorm van correctheid. "De bonussen zijn lager dan vorig jaar en toen heeft niemand er aanstoot aan genomen."
Dexia-topman Pierre Mariani krijgt een bonus van 600.000 euro bovenop zijn vaste salaris van 1 miljoen en een functievergoeding van 200.000 euro.
Dehaene zelfverdiende vorig jaar 88.000 euro bij Dexia
(vaste bezoldiging van 20.000 euro, variabele bezoldiging van 40.000 euro, 20.000 euro voor zijn voorzitterschap van het benoemings- en bezoldigingscomité en 8.000 euro als voorzitter van het strategisch comité).
Bij AB Inbev, waar Dehaene ook in het bestuur zit, kreeg de topman Carlos Brito bovenop zijn vaste vergoeding van 1,24 miljoen euro, in maart 'voor het behalen van zijn doelstellingen' een bonus van 3,16 miljoen euro uitbetaald.
Dehaene verdiende daar vorig jaar voor zijn mandaat in het bestuur en voor zijn aanwezigheid op een raad of comité, 79.000 euro.
Zie ook mijn artikeltje over hoge bonussen van 11/4. Tik hiervoor 'Bonussen' in 'zoeken in blog'.
Rik Coolsaet, professor Internationale Betrekkingen:
"De dood van Osama Bin Laden is goed nieuws. Maar veel doet het er niet toe. Zijn rol was uitgespeeld. Osama Bin laden was geen belangrijk figuur meer. Hij was een symbool geworden. Wellicht tot zijn eigen frustratie had hij geen controle meer over de groepjes en individuen die in zijn naam of in naam van Al Qaeda overal in de wereld aanslagen pleegden. In die zin maakt zijn dood niet veel meer uit."
- Wouter Beke heeft uiteindelijk ook zijn kalmte verloren omdat Di Rupo gemaakte afspraken steeds opnieuw niet nakomt.
- Het spreekt voor zich dat de Franstaligen alleen méér kunnen toegeven als de Vlamingen méér geven.
- Onze zuiderburen zullen nooit akkoord gaan met het feit dat de jaarlijkse geldtransfers van meer dan 11 miljard euro van Vlaanderen naar Wallonië zouden verminderen of uitdrogen.
- Gaat Leterme nu opnieuw de schuld bij de N-VA leggen?
- Stop maar met onderhandelen. Niemand wil nog een akkoord. Men wil zelfs niet meer op een deftige manier met elkaar praten.
- Wat valt er na bijna een jaar van besprekingen en onderhandelingen eigenlijk nog te zeggen?
- Pancarte: "180 jaar lang verraadde de monarchistische staatsvorm CVP/CD&V/ACV het Vlaamse volk en gaf alles aan de Franstaligen: vandaar onze huidige situatie."
- Bart Maddens, politicoloog aan de KU Leuven: Hoe dan ook staan we op een belangrijk institutioneel kruispunt. Het gevaar is groot dat de Vlaamse politici de verkeerde weg inslaan en nadien moeilijk nog op hun stappen kunnen terugkeren. Elke toekomstige beslissing over de staatshervorming zal mee worden gedetermineerd door de keuzes die nu worden gemaakt. 'Path-dependency' heet dat in de politieke wetenschappen In mensentaal betekent het: beter geen staatshervorming dan een slechte. Wouter Beke is bij deze gewaarschuwd.
Aanvankelijk was ik van plan mijn Weblog gewoon onder mijn echte naam te starten. Maar als ik zo eens naar de andere reeds bestaande keek, viel het mij op dat de meeste ervan met een schuilnaam werken. Vandaar dat ik uiteindelijk beslist heb dat ook maar te doen.
.../raa. is het geworden. R.A.A. is in feite niet zo geheimzinnig als het op het eerste zicht lijkt. Het zijn namelijk de eerste letters van mijn voornamen.
- Karel Vinck, voorzitter van BAM (Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel) en voormalig gedelegeerd bestuurder van Eternit, Bekaert, Umicore, Sibelco en de NMBS:
-Tom Lanoye (schrijver):
- Benoit Cerexhe 
Koninklijk onderhandelaar Wouter Beke heeft zijn eindverslag voorgelegd aan de Koning en vroeg daarbij ontheven te worden van zijn opdracht. Deze houdt, zoals meestal, zijn antwoord in beraad. Wouter Beke heeft ook geen duidelijke aanbeveling voor het paleis 
Explosie Brusselse bevolking. 
Charles Picqué denkt aan stoppen. 
tijdens haar 1 mei-toespraak waarin ze het had over "Nieuw-Vlaamse Arrogantie".
Uitspraak van SP.A-senator Bert Anciaux, die het helemaal niet erg vindt dat de relaties tussen zijn partij en de N-VA de voorbije weken verzuurd geraakt zijn:
de jongste weken zit de topman van de ondernemersorganisatie UNIZO Karel Van Eetvelt hoog. In die mate dat hij eerstdaags zijn beklag wil doen bij premier Yves Leterme. 
Karel Van Eetvelt
Redacteur Paul Geudens, in Gazet Van Antwerpen, 
Redacteur Guy Tegenbos, in De Standaard, 22.03.2011: 
Karel Vinck, voormalig gedelegeerd bestuurder van Eternit, Bekaert, Umicore, Sibelco en de NMBS, in Knack, 04 
Na de onthullingen van gisteren over zijn rol in de regeringsonderhandelingen is de N-VA woest op Koning Albert II.
Dat de Koning zijn politieke voorkeur heeft is ons al enigszins bekend.
van Wetstraatjournalisten Steven Samyn van De Morgen en Martin Buxant van La Libre Belgique, dat donderdag verschijnt en die een interessante inkijk geven in de rol van de koning in deze regeringsonderhandelingen en in de manier waarop de koning aan politiek doet.
en De Morgen 
publiceerden daar vandaag (donderdag) al enkele fragmenten uit.
Rik Van Cauwelaert, directeur van Knack, schrijft hierover:
van de persen, waarmee de krant, die niet verlegen zit voor scheldproza aan het adres van de Vlamingen, zich richt tot de 150.000 Franstalige inwijkelingen in de Vlaamse rand rond Brussel. 
brachten ondertussen trouwens ook La Dernière Heure 
en La Libre Belgique 
een regionale editie uit voor de Vlaamse gemeenten rond Brussel. 
